♝☀interstellar☀♝ รัก➀ล้านปีแสงตอนที่ 5 ✲ มนุษย์ต่างดาวโดนลักหลับ
เนบิวลานอนหลับไปแล้ว แต่เนตั้นยังคงตาสว่าง คงเป็นเพราะเพิ่งนอนไป หรือไม่ร่างกายก็คงสับสนเพราะในยานนี้ไม่มีพระอาทิตย์ขึ้น ไม่มีพระอาทิตย์ตก ไม่มีกลางวัน ไม่มีกลางคืน
ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัยกับอาการแปลกๆ ของตัวเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาเนตั้นสบตากับเนบิวลา ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงรู้สึกเขิน เวลาอยู่ในอ้อมกอดก็รู้สึกว่าอบอุ่น เวลาโดนจูบก็เผลอกอดแทนที่จะผลัก
ตกลงเนตั้นเป็นเกย์แล้วใช่มั้ย!?คงไม่หรอก แล้วเนตั้นจะพิสูจน์ยังไงดีถึงจะรู้ว่าตัวเองเป็นเกย์ล่ะ นึกออกแล้ว! เนตั้นเคยดูซีรีส์ฮอร์โมนวัยว้าวุ่น มีฉากที่คู่เกย์นอนด้วยกันแล้วอีกคนก็...
เฮ้ย! นี่เนตั้นจะทำอย่างงั้นจริงๆ เหรอ!?แต่...ถ้าไม่ลองก็คงไม่ได้คำตอบ แล้วถ้าเกิดทำไปทำมาพบว่าตัวเองเป็นเกย์ล่ะ เนตั้นจะรับตัวเองได้หรือเปล่า เอ...ทำไมเนตั้นถึงต้องรังเกียจเกย์ด้วยล่ะ ขนาดเนตั้นยังไม่ชอบเลยเวลามีคนแสดงอาการรังเกียจเมื่อรู้ว่าเนตั้นมาจากสถานสงเคราะห์ ยิ่งโดนคนล้อว่ามีแม่ปัญญาอ่อนน้ำลายยืดด้วยแล้ว เนตั้นก็แทบอยากฆ่าคนล้อให้ตายต่อหน้าต่อตาเลยด้วยซ้ำ เราอย่างนี้เนตั้นจะรังเกียจคนอื่นทำไม
'เอาวะ เป็นไงก็เป็นกัน' เนตั้นคิดในใจ
เนตั้นพลิกตัวนอนหงาย ทำใจอยู่สักพักก็ค่อยๆ เขยิบมือข้างซ้ายของตัวเองไปวางบนหน้าท้องของเนบิวลา หัวใจเต้นรัวยังกะกลองรบ ถ้าไม่มีผิวหนังห่อหุ้มไว้คงกระเด็นออกมาเต้นเคป๊อปข้างนอกแน่ๆ
พอรวบรวมความกล้าได้อีกหน่อย เนตั้นก็ค่อยๆ เลื่อนมือลงไปที่ "เป้า" ของเนบิวลา ในซีรี่ส์ที่เนตั้นเคยดู ฝ่ายที่ตื่นอยู่เอามือสอดเข้าไปใต้ขอบกางเกงแล้วก็คลึงตรงนั้นเล่น แล้วเนตั้นต้องทำตามหรือเปล่า แค่คิดก็สยองแล้ว
ไหนๆ ก็ไหนแล้ว ลองให้มันรู้ไปเลยละกัน!!!แต่...เอาเข้าจริงเนตั้นก็ยังไม่กล้าอยู่ดี กุมเป้าแทนละกัน น่าจะพอแทนกันได้อยู่ คิดแล้วเนตั้นก็คว้าหมับที่เป้าของเนบิวลา ตอนแรกแค่ลองลูบเบาๆ แต่หลังๆ ก็เริ่มขยำ
โธ่เอ๋ย เอาเข้าจริงๆ เนตั้นกลับรู้สึกตื่นเต้นและกลัวถูกจับได้มากกว่าจะมีอารมณ์อย่างนั้นซะอีก แล้วมันจะพิสูจน์ได้ยังไง ถ้างั้น...
จับของจริงเลยละกัน!!!เนตั้นเลื่อนมือกลับขึ้นมาเหนือขอบกางเกง คราวนี้มือสั่นกว่าเดิมอีก แต่ยังไงๆ ก็จะไม่ยอมล้มเลิกกลางคันแน่นอน เป็นไงก็เป็นกัน ก็มันอยากรู้นี่นา
เนตั้นรวบรวมความกล้าเท่าที่พอจะมีอีกครั้ง สูดหายใจลึกๆ แล้วก็แอบชำเลืองมองเนบิวลา ค่อยยังชั่วหน่อยเพราะยังนอนหลับไม่รู้เรื่อง เนตั้นจะสอดมือแล้วนะ หนึ่ง สอง สาม...
นิ้วมือของเนตั้นค่อยๆ ลอดเข้าไปก่อน โอย...ตื่นเต้นจนแทบจะหยุดหายใจ แต่ก็ยังทำใจดีสู้เสื้อ สอดมือลึกเข้าไปอีก ไม่นานก็เจออวัยวะหยุ่นๆ เข้าให้ เอาไงดี จะจับมันดีหรือเปล่า เนตั้นผงกหัวชำเลืองมองเนบิวลาอีกรอบ พอเห็นคนข้างๆ ยังคงหลับเหมือนไม่รู้เรื่อง เนตั้นก็เลยตัดสินใจกุมเนบิวลาน้อยไว้ มันช่างเต็มไม้เต็มมือดีจัง แต่พอจับไปสักพักเท่านั้นแหละ
เอ๊ะ! ทำไมรู้สึกว่ามันขยายตัวใหญ่ขึ้นล่ะ!?แย่แล้ว! เนบิวลาน้อยขยายตัวเต็มที่แล้ว!!!ทำไงดีล่ะทีนี้ จะเอามือออกก็กลัวการเคลื่อนไหวที่ลำบากจะทำให้เนบิวลารู้สึกตัวซะก่อน จะจับต่อก็ชักอาย ถ้าถูกจับได้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แต่จะว่าไป มันก็น่าจับเล่นเหมือนกัน
ไปกันใหญ่แล้วเนตั้น ทำไมถึงคิดได้อย่างนี้ไปได้!?เอามือออกก่อนดีกว่า กลัวจับไปจับมาแล้วเนบิวลาน้อยจะพ่นพิษเลอะมือซะก่อน แต่พอมันขยายตัวแล้วก็ทำให้พื้นที่ตรงเป้ากางเกงคับแน่นไปหมด เขยิบออกได้ไม่ง่ายอย่างที่คิด แต่ก็ไม่เกินความสามารถของเนตั้นหรอก ตอนเข้ายังเข้าได้เลย ทำไมตอนออกจะออกไม่ได้
คิดแล้วเนตั้นก็พยายามถอนมือออกอย่างเบามือที่สุด นึกว่าจะผ่านไปด้วยดี อยู่ๆ เนบิวลาก็ขยับตัวเล็กน้อยเหมือนกับรู้สึกตัว เนตั้นตกใจจนแทบช็อก โดนจับได้แน่งานนี้ แต่...เนบิวลาก็ยังนอนหลับเหมือนเดิม แถมยังไม่เแสดงอาการรับรู้ใดๆ อีก เฮ้อ...ค่อยยังชั่วหน่อย
พอเอามือออกมาได้แล้วก็รู้สึกว่ายังไม่พอใจเสียทีเดียว แค่จับตรงนั้นยังไม่พอหรอก มันต้องจูบด้วย ผู้ชายเล่นจับของกันธรรมดาจะตายไป ผู้ชายที่ไหนก็เล่นกัน ยังบอกอะไรไม่ได้หรอก
จูบเท่านั้นถึงจะพิสูจน์ได้ว่าเนตั้นเป็นเกย์!!!คราวนี้หัวใจของเนตั้นเต้นโครมครามราวกับใครรัวกลองสะบัดชัยอยู่ข้างใน แต่เพื่อภารกิจพิสูจน์เกย์ เนตั้นต้องเดินหน้าสถานเดียวเท่านั้น
จับเป็นจับ! จูบเป็นจูบ!เนตั้นลุกขึ้นนั่งแล้วก็พิจารณาใบหน้าคมคายที่นอนหลับใหล จะว่าไปเนบิวลาก็หล่อไม่ใช่เล่น ถ้าเอาไปปล่อยไว้แถวๆ สยามคงโดนสาวๆ ฉุดแน่ๆ
ลงมือเลยละกัน จะได้ไม่เสียเวลา!
ว่าแล้วเนตั้นก็ก้มหน้าลงไปหาใบหน้าของเนบิวลาอย่างช้าๆ ใช้มือยันค้ำตัวไว้ แล้วก็ก้มต่ำลงไปอีก จนกระทั่งจมูกของเนตั้นเกือบแตะกับจมูกของเนบิวลาจึงหยุด
ถ้าเนตั้นจูบผู้ชายคนนี้ได้ด้วยตัวเองก็คงเป็นเกย์อย่างไม่ต้องสงสัย เพราะไม่มีผู้ชายแท้ๆ ที่ไหนจูบผู้ชายด้วยกันได้หรอก เอาล่ะ เนตั้นตัดสินใจแล้ว ภารกิจพิสูจน์เกย์จะได้จบๆ ซะที จะได้รู้ๆ กันไปเลย
เนตั้นสูดหายใจลึกๆ พอมั่นใจแล้วก็ประกบริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากของเนบิวลา แต่เอ...ทำไม่ไม่เห็นรู้สึกเหมือนตอนที่ถูกเนบิวลาจูบเลย เหมือนปากของเนตั้นแค่สัมผัสกับอะไรบางอย่างที่หยุ่นๆ เย็นๆ แต่ไม่มีการตอบสนองใดๆ
หรือว่าเนตั้นจะต้องบดขยี้ริมฝีปากของเนบิวลาด้วย!ใช่แล้ว เนบิวลาทำอย่างนี้ไงถึงทำให้เนตั้นอ่อนระทวยได้!เอาเลยละกัน!คิดแล้วเนตั้นก็กดริมฝีปากลงไปหนักขึ้น แต่ก็ไม่ถึงกับหนักมากเพราะกลัวเนบิวลาตื่น จากนั้นก็ขยับใบหน้าไปมา ใช่แล้ว...ค่อยรู้สึกคล้ายๆ ตอนโดนจูบขึ้นมานิดหน่อย แต่แล้วเนตั้นก็แทบสิ้นสติเมื่อพบว่า...
เนบิวลาลืมตาแป๋วมองอยู่!!!เนตั้นรีบถอนปากออกแทบไม่ทัน รีบนอนลงไปบนหมอนของตัวเองอย่างรวดเร็ว หันหน้าไปฝั่งตรงข้ามแล้วแกล้งทำเป็นนอนหลับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่หัวใจเต้นจนอกแทบจะทะลุ
"เมื่อกี้นายทำอะไรฉันน่ะเนตั้น"
เนบิวลาถามเสียงดุเข้ม ลุกขึ้นนั่งแล้วหรี่ตามองคนที่แกล้งทำเป็นนอนหลับ ก่อนจะแค่นหัวเราะเบาๆ
"ลุกขึ้นมาคุยกันเดี๋ยวนี้เลยเนตั้น เมื่อกี้นายทำอะไรฉัน"
พูดไม่พูดเปล่า เนบิวลาจับแขนเนตั้นแล้วก็ดึงตัวให้ลุกขึ้นนั่ง เนตั้นแกล้งทำเป็นงัวเงียแล้วก็โวยวายเบาๆ
"อะไร ฉันกำลังนอนอยู่ มากวนทำไม"
"นอนเหรอ" เนบิวลาจับไหล่ของเนตั้นให้หันมามองหน้าตรงๆ
"เมื่อกี้นายจูบฉัน แล้วก่อนที่นายจะจูบฉัน นายก็จับไอ้นั่นของฉันด้วย คลึงเล่นสนุกมือเลยนะ"
เนตั้นหน้าเหวอสุดขีดแต่ก็รีบแก้ตัวเป็นพัลวัน
"เปล่าซะหน่อย ฉันไม่ได้จับของนายนะ แล้วฉันก็ไม่ได้จูบนายด้วย ฉันจะทำอย่างงั้นได้ไง ฉันไม่ใช่เกย์ซะหน่อย"
"ปากแข็ง เมื่อกี้นายจูบฉัน ฉันเห็นกับตา" เนบิวลาทำเสียงดุอีก เนตั้นยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่
"ไม่ได้จูบ"
"จูบ"
"ไม่ได้จูบ"
"จูบ"
"ก็บอกว่าไม่ได้จูบไง"
"ทำไมจะไม่ได้จูบ เนี่ย น้ำลายของนายเต็มปากฉันเลย ยอมรับมาซะดีๆ นะเนตั้น" เนบิวลาชี้ให้ดูริมฝีปากของตัวเองไปด้วยขณะที่พูด
"นายจะแอบลักหลับฉันเหรอ!?""เปล่า ฉันไม่ได้คิดจะทำขนาดนั้นซะหน่อย" เนตั้นปฏิเสธเสียงแข็งดังเดิม แต่ก็หลงกลเนบิวลาเข้าซะแล้ว
"นั่นแน่ ถ้าไม่คิดจะทำขนาดนั้นแล้วนายจะทำขนาดไหน แค่ลวนลามเหรอ"
"เปล่านะ" เนตั้นทำหน้าแหย ทั้งรู้สึกผิด ทั้งรู้สึกกลัว
"เปล่าอะไร นายจับไอ้นั่นของฉัน แล้วนายก็จูบฉันตอนที่ฉันหลับ ถ้านายไม่ลักหลับฉันแล้วนายคิดจะทำอะไรล่ะเนตั้น"
"ก็ชอบไม่ใช่เหรอ แล้วจะโวยวายทำไม!?"พอจนมุมเนตั้นก็เลยว่ากันซื่อๆ อย่างนี้แหละ เนบิวลาถึงกับอึ้ง เงียบไปประมาณสามวินาที ปล่อยมือลงจากไหล่ของเนตั้น ยิ้มแล้วก็หัวเราะก๊ากเสียงดังใหญ่
"หัวเราะทำไม" เนตั้นนิ่วหน้ามองคนตรงหน้าที่หัวเราะราวกับเสียสติไปแล้ว
เนบิวลาต้องรีบหยุดหัวเราะเมื่อโดนประท้วง แต่กว่าจะหยุดหัวเราะได้ก็นานเลย แถมยังต้องคอยกลั้นหัวเราะเป็นระยะๆ
"ถ้านายอยากจับของฉัน อยากจูบฉัน ทำไมไม่บอกฉันดีๆ ล่ะ ฉันน่ะ...ยินดีให้นายทำมากกว่านี้อีก อยากลองหรือเปล่าเนตั้น"
เนบิวลาทำตากะลิ้มกะเหลี่ยใส่ เนตั้นเขยิบถอยหนีทันที
"ไม่เอาหรอก นายอย่าทำอะไรฉันนะเนบิวลา"
เนบิวลาเขยิบเข้าหาแล้วก็ดันร่างของเนตั้นให้นอนลงบนหมอน ก่อนจะตามขึ้นไปทาบทับไว้
"อยากทำอะไรกับตัวฉันก็ทำสิ ฉันอนุญาตแล้ว" เนบิวลาทำเสียงเซ็กซี่ แววตาเป็นประกาย
"ฮือ...ฉันกลัวแล้ว ต่อไปฉันจะไม่ทำอย่างงี้อีกแล้ว อย่าทำอะไรฉันเลยนะเนบิวลา"
"กลัวทำไมล่ะเนตั้น ทีตอนแอบทำไม่เห็นกลัวเลย"
"ก็ฉันแค่อยากรู้ว่าฉันเป็ยเกย์หรือเปล่า ไม่ได้อยากทำอะไรนายซะหน่อย" เนตั้นสารภาพไปตามตรง
เนบิวลาอึ้งไปเล็กน้อย แต่สายตาก็ยังจับจ้องดวงตาคู่นั้นที่อยู่ห่างไม่ถึงคืบอยู่
"นายกลัวเกย์ขนาดนั้นเลยเหรอเนตั้น นายรังเกียจเกย์เหรอ ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้เป็นเกย์"
"เปล่าซะหน่อย ฉันไม่ได้รังเกียจนี่" เนตั้นนิ่วหน้า
"อย่ามาโกหกฉันเลย ฉันรู้นะว่านายน่ะ...เกลียดเกย์ ใช่มั้ย" เนบิวลาถามคาดคั้น
"ไม่ได้รังเกียจซะหน่อย นายไปเอามาจากไหนว่าฉันรังเกียจล่ะ"
"ก็นายชอบทำท่าขยะแขยงฉัน พอรู้ว่าฉันเป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชาย นายก็ถอยหนี ทำเหมือนรังเกียจฉันเลย นายรังเกียจฉันใช่มั้ยเนตั้น" เนบิวลายังคงคาดคั้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
"เปล่า"
"ก็ฉันเห็นกับตาว่านายรังเกียจฉ..."
ยังไม่ทันพูดจบประโยค เนตั้นก็ดึงใบหน้าของเนบิวลาลงมาแล้วก็ประทับจูบลงไป ก่อนจะบดขยี้ริมฝีปากลงไป กดหัวของเนบิวลาลงมาอีกเพื่อให้สัมผัสแนบแน่นยิ่งขึ้น จากนั้นจึงแลกลิ้นและขบดึงริมฝีปากกันและกัน เนบิวลาปล่อยแขนที่ค้ำไว้ลงอย่างอิสระ ก่อนจะโอบกอดเนตั้นไว้ ปล่อยร่างกายให้ผ่อนคลายตามสบายแล้วเพลิดเพลินกับรสจูบที่เนตั้นพยายามป้อนให้ แม้จะเก้ๆ กังๆ ไปบ้างด้วยความที่เป็นมือใหม่ แต่ก็ทำให้เนบิวลารู้สึกดีไม่น้อยเลย
พลันเนตั้นก็หยุดจูบเสียดื้อๆ ดันใบหน้าของเนบิวลาออกแล้วก็หอบหายใจ อาการอย่างนี้แสดงว่าความต้องการถูกปลุกมาถึงขั้นหนึ่งแล้ว
"เห็นมั้ย...ฉันไม่ได้รังเกียจซะหน่อย" เนตั้นพูดไปหอบไป
เนบิวลายิ้มเอ็นดู ใช้มือเกลี่ยแก้มและหน้าผากใสให้ปราศจากการบดบังแม้เพียงเส้นผม ดีใจเหลือเกินที่เนตั้นยอมรับเรื่องที่เนบิวลาชอบผู้ชายได้แล้ว แต่เนตั้นคงยังไม่เข้าใจหรอกว่าเนบิวลาไม่ได้เป็นเกย์ ที่ดาวแม็กโซนาเดียนั้นไม่มีการสอนเลยว่าผู้ชายต้องรักกับผู้หญิง ทุกคนสามารถรักใครก็ได้ที่ยังไม่มีเจ้าของ แถมยังสุดโต่งยิ่งกว่านั้นเพราะเริ่มมีการสร้างหุ่นยนต์ที่สามารถมีอารมณ์รักได้ มนุษย์บางคนรักกับหุ่นยนต์ก็มี มนุษย์ที่ดาวของเนบิวลาจึงไม่สนใจเพศสภาพของตน แต่ให้ความสำคัญกับเพศวิถีมากกว่า
"อืม...ฉันเชื่อแล้ว" เนบิวลายิ้มกรุ้มกริ่ม
"เชื่อแล้วก็ปล่อยฉันสิ" เนตั้นประท้วง พยายามดันอกเนบิวลาออก
"ได้ไงล่ะ นายปลุกอารมณ์ฉันซะขนาดนี้แล้ว คิดว่าฉันจะปล่อยนายง่ายๆ เหรอ"
เนตั้นทำท่าจะเถียง เนบิวลาจึงชิงพูดก่อน
"นายทำเล่นๆ กับอารมณ์นี้ไม่ได้นะเนตั้น ไม่รู้เหรอว่ามันห้ามยากแค่ไหน อีกอย่าง...ที่เราสองคนทำอยู่ตอนนี้มันเป็นอารมณ์พิเศษของคนสองคนที่รักกัน รู้เปล่า"
"นายจะหาว่าฉันรักนายเหรอ"
เนบิวลายิ้มมุมปากพร้อมกับเสียงหึเบาๆ "นายรักฉันหรือเปล่าฉันไม่รู้ มันอาจจะเร็วเกินไปก็ได้ที่นายจะรักฉัน แต่ที่ฉันพานายหนีมาด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะฉันรักนายตั้งแต่แรกเห็น นายคิดว่าฉันจะพานายเสี่ยงชีวิตหนีมาด้วยทำไม"
เจอคำถามนี้เข้าไปเนตั้นก็ถึงกับอึ้ง มองเนบิวลาตาค้าง
"ฉันน่ะ...ไม่เคยเชื่อเรื่องรักแรกพบเลย ฉันเถียงเพื่อนๆ หรือใครก็ตามที่พูดเรื่องนี้บ่อยๆ ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ ฉันคิดว่าไม่มีทางหรอกที่คนจะรักกันทันทีที่เจอหน้าครั้งแรก ยังไม่เคยผูกพันอะไรกันเลย จะรักกันได้ยังไง แต่ฉันก็เพิ่งรู้ว่า...มันเป็นไปได้ เพราะฉัน...รู้สึกอย่างนั้นกับนายตั้งแต่แรกเห็นแล้ว ฉันรักนายนะเนตั้น"
เนบิวลาไม่สนใจแล้วว่าคนในอ้อมแขนจะตกตะลึงแค่ไหน ประกบริมฝีปากลงไปแล้วก็บรรจงจูบอย่างนุ่มนวล เนตั้นให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ปล่อยให้ลิ้นของทั้งสองฝ่ายชอนไชเข้าหารสหวานในโพรงปากของกันและกันอย่างสะดวก สลับกับขบและดูดดึงริมฝีปากกันเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ เพิ่มน้ำหนักขึ้นและหนักขึ้นจนเสียงหอบหายใจถี่ขึ้นตามไปด้วย
ส่วนของร่างกายของเนตั้นที่เนบิวลาแอบชอบก็คือเนินหน้าอกนี่แหละ ชอบตั้งแต่เห็นครั้งแรกตอนทำความสะอาดร่างกายแล้ว เนตั้นมีอกที่กว้างและนูนใหญ่กว่าผู้ชายทั่วไปเล็กน้อย มันช่างน่า...เหลือเกิน แค่คิดก็แทบทนไม่ไหวแล้ว
เนบิวลาสอดมือเข้าใต้ชายเสื้อของเนตั้นแล้วเลื่อนขึ้นไปลูบไล้ตรงหน้าอก เขี่ยเล่นเม็ดตุ่มนั้นเบาๆ พอโดนจู่โจมถึงสองอย่างทั้งริมฝีปากและหน้าอก เนตั้นก็ครางฮือด้วยความเสียวซ่านเกินทน กอดเนบิวลาแน่นขึ้นอย่างลืมตัว
ด้วยความอยากลิ้มลองจนทนไม่ไหว เนบิวลาจึงละจากปากของเนตั้นแล้วเขยิบเลื่อนลง เลิกชายเสื้อของเนตั้นขึ้นจนอกขาวนูนสองข้างโผล่อวดสายตาและเชื้อเชิญให้ลองลิ้มรส
เนบิวลาไม่รอช้า ปล่อยลิ้นลงไปเลียวนทักทายเบาๆ แค่พอสะดุ้ง เนตั้นถึงกับผวาครางและกดหัวของเนบิวลาไว้ ตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยมีใครเล่นลิ้นกับส่วนนั้นของเนตั้นเลย มันเสียวสะท้านซาบซ่านอย่างบอกไม่ถูก
เนบิวลายิ่งได้ใจใหญ่ คราวนี้ลองดูดดึงและบดลิ้นลงไปหนักๆ บ้าง มืออีกข้างก็เขี่ยเล่นสลับบีบเคล้นเบาๆ คราวนี้เนตั้นถึงกับสูดปากและร้องครางเสียงสั่น แถมยังแอ่นอกให้เนบิวลาทำงานได้สะดวกขึ้นอีก
"อาห์...เนบิวลา ฉันเสียว..."
อาการอย่างนี้บ่งบอกว่าเนตั้นคงเจอเป็นครั้งแรก ทำให้เนบิวลารู้สึกพอใจมากทีเดียว จึงเล่นสยิวกับเนินอกสองข้างของเนตั้นอย่างถูกอกถูกใจ
แต่เนตั้นก็รู้สึกแปลกใจเมื่อการเคลื่อนไหวของเนบิวลาเริ่มช้าลงและช้าลง ในที่สุดก็หยุดนิ่งสนิท เนบิวลาหลับคาอกเนตั้นซะแล้ว อาจจะเป็นเรื่องแปลกสำหรับคนบนดาวโลก แต่เรื่องหลับทันทีทั้งๆ ที่กำลังทำอะไรบางอย่างอยู่เป็นกลไกธรรมชาติของมนุษย์บนดาวแม็กโซนาเดีย เพราะที่นั่นมีแต่กลางวัน ไม่มีกลางคืน สิ่งมีชีวิตจึงวิวัฒนาการให้มีกลไกสั่งให้ร่างกายหลับทันทีเมื่อเหนื่อยมากๆ
"เนบิวลา" เนตั้นเรียกเบาๆ แต่เนบิวลาก็ไม่รู้สึกตัวเลย
"เนบิวลา นายหลับไปแล้วเหรอ ทำไมทำแบบนี้ล่ะ แล้วฉันจะทำยังไง"
เนตั้นออกจะโมโหเล็กน้อยเพราะกำลังจะได้ที่แล้ว หยุดกะทันหันอย่างนี้อารมณ์ก็เลยค้าง พอเห็นว่าเรียกแล้วไม่เป็นผล เนตั้นก็เลยดันตัวของเนบิวลาออกให้ไปนอนบนหมอนของตัวเอง เห็นเนบิวลาคอพับคออ่อนแล้วก็แปลกใจ ไม่คิดว่าจะหลับง่ายหลับดายขนาดนี้
โธ่เว้ย!!!ทำไมถึงมาหลับเอาตอนสำคัญๆ อย่างนี้นะเนบิวลา!!!เนตั้นถอนหายใจอย่างเซ็งๆ ยิ่งเห็นเนบิวลาหลับไม่รู้เรื่องก็ยิ่งเซ็งเข้าไปใหญ่ แล้วจะทำไงได้ล่ะ ก็คงต้องนอนหลับไปทั้งๆ ที่อารมณ์ค้างนี่แหละ เนบิวลานะเนบิวลา แล้วก็ไม่บอกกันเลยว่าหลับง่ายขนาดนี้ รู้งี้ยังไม่พิสูจน์ตอนนี้ซะก็ดี
⇢✧⇢✧⇢✧⇢✧⇢✧⇢✧⇢✧⇢✧⇢✧⇢✧⇢
เสียงสัญญาณบางอย่างดังขึ้นบอกให้รู้ว่าถึงเวลาตื่นแล้ว สัญญาณปลุกนี้จะปรับให้ตรงกันทั้งดวงดาวเพื่อเตือนให้มนุษย์นอนหลับและตื่นให้ตรงเวลา
พอตื่นแล้วเนบิวลาก็พาเนตั้นมาทำความสะอาดร่างกายเป็นอันดับแรก ดูเหมือนเนบิวลาจะไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำว่าก่อนนอนทำอะไรไปบ้าง หรืออาจจะแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องก็ได้ แต่เนตั้นก็ไม่ถือเอามาเป็นอารมณ์หรอก อีกอย่างพอไม่ได้อยู่ในอารมณ์นั้นแล้วเลยอาย
เนบิวลาให้เนตั้นยืนบนแผ่นกลมๆ เหมือนเช่นเคย จากนั้นก็กดปุ่มบนแผงควบคุม ได้วัตถุมาสองชิ้น ชิ้นแรกเป็นน้ำยาทำความสะอาดปากที่เนตั้นเคยใช้มาแล้วครั้งหนึ่ง ส่วนอีกชิ้นเป็นเหมือนผ้าสีขาวๆ ห่อหุ้มด้วยวัสดุใสๆ คล้ายพลาสติก แต่ที่จริงเป็นวัสดุที่ทำจากธรรมชาติ ที่ดาวแม็กโซนาเดียนั้นจะไม่ใช้สารเคมีสังเคราะห์ที่ย่อยสลายได้ยากเพื่อรักษาสิ่งแวดล้อมให้มีความบริสุทธิ์ สิ่งมีชีวิตที่มีอารยธรรมสูงกว่านี้จะยิ่งเข้มงวดในเรื่องนี้มากกว่าหลายเท่า ถึงกับไม่ยอมให้มีสารสังเคราะห์ใดๆ เลย
"เราสองคนต้องใช้ของพวกนี้ด้วยกันนะเนตั้น เพราะถ้ากดมาสองชุดบ่อยๆ คนที่ดูข้อมูลเห็นเข้าจะสงสัยได้ว่าฉันไม่ได้อยู่คนเดียว นายใช้ก่อนละกันนะ แล้วเอาที่เหลือมาให้ฉัน"
เนตั้นทำหน้าให้รู้ว่าซาบซึ้งที่เนบิวลายอมเสียสละให้ตนเองก่อนทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลยด้วยซ้ำ เนตั้นรับของที่เนบิวลาส่งมาให้แล้วก็ยิ้มอย่างเกรงใจ
"จะดีเหรอเนบิวลา แล้วผ้าเช็ดหน้านี่ล่ะ นายจะใช้ต่อจากฉันจริงๆ เหรอ"
เนบิวลาพยักหน้ายืนยัน "อืม...ไม่เห็นเป็นไรนี่ ฉันไม่รังเกียจหรอก"
เนตั้นยังคงรู้สึกแปลกๆ อยู่ดี แต่เอาเถอะ ก็ดีกว่าถูกจับได้ละกัน ว่าแล้วเนตั้นก็หักปลายหลอดของน้ำยาทำความสะอาดปากและฟัน จากนั้นก็พยายามจะบีบให้มันไหลเข้าไปในปาก แต่บีบยังไงน้ำยาก็ไม่ไหลออกมา
"นายต้องดูดมันนะเนตั้นมันถึงจะออกมา"
เนตั้นทำท่าลังเลเพราะไม่อยากใช้ปากดูดหลอดแล้วเอามาใช้เนบิวลาใช้ต่อ แต่สุดท้ายก็ต้องยอมดูดหลอดนั้นเพื่อทำความสะอาดปากและฟันตามที่เนบิวลาบอก พอดูดไปได้ครึ่งหนึ่งเนตั้นก็ส่งให้เนบิวลาเอาไปใช้ต่อบ้าง เนบิวลารับมาแล้วก็ดูดเข้าไปอย่างรวดเร็วโดยไม่มีท่าทีลังเลแต่อย่างใดจนเนตั้นอดทึ่งไม่ได้
พออาการซ่าๆ หายไปเนตั้นจึงบ้วนน้ำทิ้งในช่องบ้วนน้ำเช่นเคย จากนั้นจึงฉีกซองผ้าเช็ดหน้าออกมา ก่อนจะหยิบขึ้นมาเช็ดหน้า เนตั้นเขยิบออกมาเล็กน้อยให้เนบิวลาบ้วนปากบ้าง
"หอมดีนะ กลิ่นอะไรไม่รู้ แปลกดี ฉันไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้มาก่อนเลย หอมสดชื่นจัง"
เนตั้นเช็ดหน้าไปพร้อมกับชมเจ้าผ้าเปียกหมาดๆ กลิ่นพิเศษนี้ไปด้วย สูดดมกลิ่นที่ระเหยออกมาแล้วก็หลับตาพริ้ม พอผิวหน้าได้สัมผัสน้ำ สารบำรุงผิวและกลิ่นแสนพิเศษอย่างนี้แล้วก็ช่วยให้รู้สึกสดชื่นเหมือนล้างหน้าจริงได้เหมือนกัน
"มันเป็นดอกไม้ชนิดหนึ่ง กลิ่นหอมมาก ไว้ไปถึงที่นั่นแล้วฉันจะพานายไปดู ส่งมาสิ ฉันจะได้เช็ดหน้ามั่ง"
เนบิวลาเตือนคนที่มัวแต่สูดดมกลิ่นจนลืมไปว่ามีใครอีกคนรอใช้ต่ออยู่ เนตั้นยิ้มเก้อเขินแล้วก็ส่งผ้าสีขาวๆ นั้นให้เนบิวลา พอเห็นเนบิวลาใช้ผ้านั้นเช็ดหน้าของตัวเองโดยไม่รู้สึกรังเกียจก็อดชื่นชมความเสียสละของอีกฝ่ายอย่างเงียบๆ ไม่ได้
"ไปกินอาหารกันเถอะ เดี๋ยวฉันเตรียมให้ นายคอยดูด้วยนะ ต่อไปจะได้ทำเป็น"
เนบิวลาบอกหลังจากที่เช็ดหน้าเสร็จแล้ว จากนั้นก็ทิ้งผ้าเช็ดหน้าและถุงบรรจุน้ำยาทำความสะอาดปากและฟันลงในช่องสำหรับทิ้ง ก่อนจะเดินนำเนตั้นมาตรงพื้นที่เตรียมอาหาร
ห้องของเนบิวลาและเจ้าหน้าที่ระดับสูงมีสิ่งอำนวยความสะดวกส่วนตัวหลายอย่าง มีห้องสุขา ที่ทำความสะอาดร่างกาย ที่ออกกำลังกลาย ที่เตรียมอาหาร ที่นอนและที่สำหรับนั่งทำงานอยู่ในห้องเดียวกัน แบ่งเป็นสัดเป็นส่วน ส่วนเจ้าหน้าที่ทั่วๆ ไปต้องใช้สิ่งอำนวยความสะดวกบางอย่างร่วมกับคนอื่นๆ
เนบิวลากดปุ่มที่แผงควบคุมเช่นเคยก่อนที่จะมีซองอาหารไหลออกมาตรงช่องรับ แน่นอนว่าเนบิวลาไม่สามารถกดมาเยอะเกินไปได้เพราะจะทำให้คนเห็นข้อมูลสงสัย
"ฉันจะปรุงรสแบบที่ฉันชอบกินให้นายลองกินก่อนนะ ต่อไปนายจะลองปรุงเองก็ได้ อันนี้เป็นซองโปรตีนแบบแท่ง มันเป็นโปรตีนสกัดจากพืช ผสมเส้นใยอาหาร วิตามิน เกลือแร่และไขมันพิเศษให้ด้วย ส่วนอันนี้เป็นคาร์โบไฮเดรตแบบแท่ง ทำจากพืชเหมือนกัน ที่ดาวของเราจะไม่กินเนื้อสัตว์ ถ้านายชอบกินเนื้อสัตว์นายก็อาจจะยังไม่ค่อยชิน แต่กินๆ ไปสักพักนายก็จะชินเองแหละ ส่วนอันนี้เป็นซอสปรุงรส นายบีบลงไปบนแท่งโปรตีนกับแท่งคาร์โบไฮเดรตแบบนี้นะ แล้วก็กินได้เลย นี่...ฉันบีบให้แล้ว นายลองกินแท่งโปรตีนนี้ดูสิ เวลากินนายต้องกินโปรตีนก่อนนะเพราะร่างกายของเราต้องการโปรตีนเป็นอันดับแรก"
เนตั้นรับแท่งโปรตีนจากเนบิวลามาด้วยสีหน้าไม่ค่อยมั่นใจนัก เจ้าซอสสีเขียวๆ นั้นกลิ่นออกจะแปลกๆ หน่อย ไม่เหมือนกลิ่นอาหารที่กินบนดาวโลกเลย แต่ก็อย่างว่าแหละ ที่นี่ไม่ใช่ดาวโลก ถ้าเนตั้นต้องการที่จะอยู่รอดก็ต้องกินให้ได้ ก็เลยค่อยๆ ลองกัดกินไปคำหนึ่งก่อน พอได้ลองเคี้ยวและสัมผัสรสชาติก็ยิ้มอย่างพอใจ
"อร่อยมากเลย มันคือซอสอะไรเหรอ"
"ซอสผักไง ซอสพวกนี้ทำจากผักหลายชนิด มีสารสกัดจากพืชผักหลายสีแบบเข้มข้นผสมอยู่ด้วย ทดแทนการกินผักจริงๆ ไง พวกเรากินซอสแบบนี้ทุกวัน มีหลายรสชาติให้เลือก ต่อไปนายก็ลองเลือกๆ ดูละกัน อันไหนนายไม่ชอบเดี๋ยวฉันกินเอง"
เนตั้นยิ้มอย่างเกรงใจเมื่อเห็นเนบิวลายอมเสียสละอีกแล้ว
"แล้วนายไม่กินเหรอเนบิวลา"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปกินข้างนอกกับเพื่อนๆ ก็ได้ นายกินไปเถอะ"
"ทำไมล่ะ เป็นเพราะฉันมาแย่งของนายกินหรือเปล่า เราแบ่งกันกินก็ได้นะ ฉันกินไม่เยอะหรอก กินด้วยกันนะเนบิวลา"
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วงฉันหรอก ข้างนอกมีให้กินเยอะแยะ นายกินให้อิ่มๆ เถอะ"
เนบิวลายังคงยืนกรานตามเดิม
"เหรอ...นายแน่ใจนะว่านายไปกินข้างนอกได้" ถามอย่างไม่แน่ใจ
"ได้สิ ฉันไปกินข้างนอกบ่อยจะตาย กินคนเดียวในห้องก็ไม่สนุกหรอก ฉันชอบออกไปกินกับเพื่อนร่วมงานมากกว่า"
เนตั้นมองคนตรงหน้าด้วยแววตาซาบซึ้ง เจออย่างนี้บ่อยๆ เข้าเนตั้นก็กลัวว่าจะเผลอใจเข้าสักวัน ต่อให้เป็นผู้ชายด้วยกันก็เถอะ แค่นี้เนตั้นก็หวั่นไหวจะแย่แล้ว
หลังจากกินอาหารเสร็จแล้วเนบิวลาก็ช่วยแนะนำกิจกรรมที่จะให้เนตั้นทำยามว่างๆ เช่น ออกกำลังกาย เล่นเกมส์หรือดูหนัง ถ้าเบื่อๆ ก็ยังมานั่งดูภาพอวกาศได้ พอทำไปสักพักก็อาจจะเบื่ออยู่ดีเพราะไม่ได้ออกไปไหน แต่ก็ดีกว่าไม่มีอะไรให้ทำเลย
⇢✧⇢✧⇢✧⇢✧⇢✧⇢✧⇢✧⇢✧⇢✧⇢✧⇢
เนบิวลาออกมาจากห้องของตัวเองแล้วก็ตรงดิ่งไปยังห้องทำงาน กำลังจะเข้าไปในห้องก็พอดีเจอกับอาเซนเจอร์เสียก่อน
"เลิกงานแล้วฉันไปหาได้มั้ย"
เนบิวลาชะงักเล็กน้อย ที่ผ่านมาก็ไม่เคยปฏิเสธหรอก แต่ตอนนี้ไม่ได้แล้ว
"ฉันไม่ว่างน่ะอาเซนเจอร์"
เนบิวลาทำท่าจะเดินหนี สาวเจ้ารีบคว้าแขนเอาไว้ก่อน
"เธอมีคนอื่นแล้วเหรอ"
เนบิวลาพยักหน้าน้อยๆ เป็นเชิงยอมรับ
"ใครเหรอ ใช่สาวคนนั้นที่อยู่แผนกเดียวกับเธอหรือเปล่า"
"เปล่า คราวนี้ไม่ใช่ผู้หญิงหรอก"
อาเซนเจอร์ขมวดคิ้ว สีหน้าแปลกใจอย่างมาก
"เธอไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อนนี่"
"ก็ไม่เห็นแปลก ฉันเจอผู้ชายที่ถูกใจเข้าให้แล้วล่ะอาเซนเจอร์ ฉันขอโทษด้วยนะ"
"ใครเหรอ ฉันรู้จักหรือเปล่า"
แม้การถามละลาบละล้วงจะไม่ใช่วิสัยของคนดาวแม็กโซนาเดีย แต่คราวนี้อาเซนเจอร์ก็อยากรู้จนอดไม่ไหว
"ฉันขอเก็บเป็นความลับก่อน ไว้กลับไปถึงแล้วฉันจะบอกเธอเองว่าเป็นใคร"
อาเซนเจอร์ค่อยๆ ปล่อยแขนเนบิวลา รู้สึกเสียดายไม่น้อยที่จะไม่ได้มีสัมพันธ์พิเศษกับหนุ่มเสน่ห์แรงคนนี้อีกแล้ว
"แล้วคนรักเธอที่รออยู่ที่ดาวแม็กโซนาเดียล่ะ"
ใครๆ ก็รู้กันว่าเนบิวลามีสาวคนรักอยู่แล้ว แต่การมีความสัมพันธ์กับคนอื่นๆ โดยไม่ผูกมัดก็เป็นเรื่องปกติ เพียงแต่ต้องอยู่ในขอบเขตหรือสถานการณ์ที่ยอมรับได้
"เดี๋ยวฉันจัดการเอง!"เนบิวลาบอกแค่นั้นก่อนจะเดินตัวลอยเข้าไปในห้องทำงาน อาเซนเจอร์หน้าชาเพราะเหมือนกับถูกต่อว่าว่ายุ่งเรื่องของคนอื่นมากเกินไป ความจริงเธอไม่มีสิทธิ์ถามเนบิวลาอย่างนั้น ถือว่าเป็นการเสียมารยาทด้วยซ้ำ
✰ TBC ✰
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
