ครูเขมชาติ ผมกลับบ้านพักทันทีที่สอนพิเศษเสร็จซึ่งปกติขะรอสอนคริสโตเฟอร์ก่อนแต่ผมเพิ่งจะเห็นเขาขับบิ๊กไบค์ออกไปโดยมีเด็กผู้หญิงน่ารักคนนั้นเกาะเอวซะแนบชิดออกไปแบบนั้นก็แปลว่าเขาไม่เรียนพิเศษกับผมแล้วซินะ อาร์ทกับโจ้ก็บอกผมว่าคริสไม่ได้ซ้อมบาสเกตบอลอีกด้วย
“ครูเขมครับ”เสียงคนมารียกผมที่หน้าบ้านพักครู ผมออกไปก็พบเอกรินทร์ ยืนอยู่เขาขับรถมาหาผม สักพักกี้ก็เดินออกมา ตอนนี้เริ่มเห็นถึงความผิดปกของตัวเธอ ว่าเธอนั้นตั้งครรภ์
“ว่าไงเอกรินทร์”
“ผมขึ้นไปคุยกับครูข้างบนได้ไหมครับ”นายเอกรินทร์พูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“ได้ซิ” ผมพูดพร้อมกับเดินนำทั้งคู่ขึ้นไปบนบ้านพัก นายเอกรินทร์นั่งลงพร้อมกี้แฟนสาวเอกรินทร์มองหน้ากี้ก่อนจะหันมาหาผมเหมือนเขากล้าๆกลัวๆที่จะพูด
“บอกครูเถอะพี่เอก กี้ไม่แคร์แล้ว”กี้พูดขึ้น เอกรินทร์พยักหน้า
“ครูเขมครับเรื่องที่ครูจะถามผมเกี่ยวกับปันปันนะครับ”เอกรินทร์พูด
“เออ..ผมแค่ได้ยินว่ากายมันนัดเพื่อนมันเข้ามาทางด้านหลังรั้วโรงเรียนนะครับครูเหมือนให้มาทำอะไรให้สักอย่าง”นายเอกรินทร์พูด
“นายรู้จักพวกที่นายกายให้มาทำร้ายปันปันไหม”ผมถามเอกรินทร์กลับ
“รู้จักครับ.....ไอ้คนที่เป็นหัวโจกนะมันชื่อคิมครับมันเรียนไม่จบจากเทคนิคมันก็ไม่ได้ทำอะไรรับงานทุกอย่างเพื่อให้ได้เงิน”นายเอกรินทร์พูด ผมพยักหน้าเบาๆ
“แต่เราไม่มีหลักฐานนะซิ” ผมพูดกับเอก
“ผม..ขอโทษนะครับครูที่วันนั้นผมไม่กล้าพูดความจริงเพราะว่าไอ้กายมันขู่จะเอาคลิปที่กี้โดน...รุมไปประจานนะครับ”นายเอกรินทร์พูดผมเข้าใจทันที
“ฟู่ “ผมถึงกับพ่นลมออกทางปาก
“ผมได้ยินมันคุยโทรศัพท์เพื่อนัดเจอกันที่ผับน่าจะเป็นพวกนี้และอีกคนมันนัด เชอรี่แฟนเก่าคริสโตเฟอร์ด้วยนะครับ”นายเอกรินทร์พูด แต่ผมเพิ่งจะเห็นคริสโตเฟอร์ไปกับแฟนเก่าเขานิ
“ครูเขมครับ”เสียงคนมาเรียกผมที่หน้าบ้านผมจำได้ว่าเป็นเสียงของอาร์ท ผมรีบเดินออกไปที่หน้าบ้าน
“ครูเขมผมจะไปดูไอ้คริสโตเฟอร์นะครับครู...ไอ้โป้งบอกว่ามันไปที่ผับและวันนี้พวกพี่กายมันก็ไปที่ผับด้วยเกรงว่าจะมีเรื่องนะครับครู” ข้อมูลตรงกันแบบนี้ ผมหันมามองเอกรินทร์ที่เดินตามผมออก อาร์ทก็ทำหน้างง ว่านายเอกรินทร์มาบ้านพักผมทำไม
“ครูรีบไปเถอะครับ ผมคิดว่าคริสมันให้เชอรี่ช่วยแต่เชอรี่กับไปกายมีพ่อหนุนหลังเหมือนกันและนางอาจจะหักหลังคริสได้”เอกรินทร์พูด ผมก็รีบหันหลังหยิบกระเป๋าสตางค์ กุญแจรถยนต์เดินลงจากบ้านทันที นายเอกรินทร์ก็เดินลงมาจะกลับแล้วเช่นกัน
“ถ้าจะให้ผมช่วยผมยินดีนะครับครู เพราะว่าโป้งนะเคยช่วยผมไว้”เอกรินทร์พูดผมพยักหน้าและรีบขึ้นรถสตาร์รถออกผมขับตามอาร์ทออกไป
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คริสโตเฟอร์ ผมออกมากับเชอรี่ เชอรี่บอกไอ้กายมันนัดเพื่อนมันให้มาเอาเงินค่าจ้างที่ผับพี่ปืน ผมก็ให้เชอรี่ตอบตกลงไปหาไอ้กาย ผมจะได้ถ่ายคลิบพวกที่มันนัดมาและฝห้ปันปันดูว่าใช่พวกที่ทำร้ายมันไหม
“พี่คริสอยู่ใกล้ๆเชอรี่นะคะ” เชอรี่หันมาบอกผม เชอรี่อายุยังไม่ถึงสิปแปดหรอกแต่พ่อของเธอเป็นนักการเมืองชื่อดังเธอจึงไม่ต้องกลัวอะไรพวกนี้มากหนัก ผมยืนแอบมองอยู่ในมุมที่สามารถบีนทึกวิดิโอได้ เชอรีเข้าไปหากาย กายมันก็โอบเอวพาเธอไปนั่ง แม้ว่าเชอรี่จะขัดขืนนิดหน่อยแต่ก็เดินไปนั่งด้วยแบบจำใจ ผมเห็นกลุ่มหนึ่ง สี่ห้าคนได้เดินเข้ามาหนึทงในนั่นหัวเกรียนๆหน่อยผมจำได้ดี มันเป็นนักแข่งรถ ผมรีบหยิบมือขึ้นมาบันทึกทันที่ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ยินเสียงการสนทนาแต่เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันส่งเงินให้ ผมบันทึกไปได้พักหนึ่ง ผมเห็นการ์ดมองมาทางผม ผมก็รีบเก็บมือถือ และทำทีเดินไปเข้าก้องน้ำ
“พี่คริสอยู่ไหนเชอรี่จะกลับแล้วค่ะ” เชอรี่โทรหาผมทันที
“ไปรอพี่ด้านหน้าห้องน้ำค่ะ” ผมบอกเชอรี่
“ค่ะพี่คริส...แต่เชอรี่ไม่กลับบ้านนะอยากไปรื้อฟื้นกลับพี่อะนะพี่คริส” เชอรี่พูด ผมกดวางสายและรีบเดินหาผมทันทีที่ผมยืนรอเธออยู่ ทันทีที่ที่เธอเดินออกมาเจอผมเธอก็ตรงมากอดผมจะจูปผมแต่ผมดันเธอไว้
“ทำไมละคะพี่คริส ทำไมพี่ไม่จูบเชอรี่แล้วละ” เชอรี่ชักสีหน้าไม่พอใจ
“เชอรี่พี่...เออ...พี่...พี่ขอโทษนะแต่พี่จำเป็น..พี่ไม่ได้รักเชอรี่แล่วพี่มีแฟนแล้ว”
“พี่มีแฟนตอนที่เชอรี่ไม่อยู่นะเหรอ...ไม่เห็นแปลกเชอรี่ก็มีแต่ตอนนี้จะให้เลิกก็ได้นะเชอรี่นะรักพี่คริสมากกว่า” เชอรี่พูด
“ไม่ได้คะ...พี่รักเขามาก” ผมบอกเชอรี่
“พี่ขอบคุณนะคะเชอรี่”
“ไม่..คืนนี้พี่ต้องทำให้เชอรี่มีความสุข”
“เชอรี่พี่”
“ที่แท้ก็แผนของมึงนั่นเองไอ้คริส ...และน้องเชอรี่คนสวยทำไมทำแบบนี้กับพี่ครับ” ผมตกใจเสียงดังออกมาไอ้กายมันรู้จนได้
“น้องเชอรี่ไปช่วยมันทำไมครับน้องรู้ไหมว่ามันเป็นตุ๊ด” ไอ้กายชี้มาทางผม
“อะไรนะ ไม่จริงอะพี่คริสไม่ใช่ตุ๊ด..พี่คริสเรากลับกันเถอะ” เชอรี่พูดดึงแขนผมให้ออกไปจากที่นี้
“มันมีแฟนเป็นผู้ชายและผู้ชายคยยั่นก็เป็นครู” ไอ้กายตะโกน เชอรี่หันขวับพร้อมกับหยุดชะงัก
“จริงเหรอพี่คริส อย่าบอกนะว่าครูคนนั้นนะ ที่ชื่อครูเขมอะไรนั่น” เชอรี่ถามผม
“ใช่ครูเขมนั่นแหละ มันไปเสพสุขกันทุกคืน “
“นี้พี่เป็นเกย์เหรอ พี่หลอกเชอรี่ทำไม หรอกให้เชอรี่ช่วยทำไม “
”เพลี๊ย” เสียงฝามือกระทบใบหน้าผมเต็มถึงกับสะบัดไป ผมหันมามองเชอรี่เธอมองผมด้วยแววตาที่โกรธ
“เมื่อกี่มึงถ่ายคลิปกูใช่ไหมไอ้คริส”ไอ้กายมันเดินตรงมาหาผม
“ถ้าอย่างนั้นเชอรี่กลับนะคะพี่กาย จัดการเองแล้วกัน ชิส์”เชอรี่ทิ้งผมทันทีและเดินออกไป พวกไอ้กายมันกำลังเดินเข้ามาหาผม ผมคนเดียวสู้มันไม่ได้แน่ๆ แต่จังหวะที่ไอ้พี่กายมันกำลังจะเข้ามารุมผม ผมก็ถอยหลังหนี มือก็ไล่หาอาวุธป้องกันตัวไปด้วย
“จัดการมันให้เรียบร้อยละถ้ามึงยังเก็บมันไว้พวกมึงโดนเข้าคุกแน่ๆ” ไอ้กายบอกพวกที่มันนัดมาคุยและกายกับไอ้พี่อั๋นมันก็เดินเอามือล้วงกระเป๋าออกไปทันที ทิ้งพวกสมุนพวกนี้ให้จัดการกับผม
“เอามือถือมาให้กรู”ไอ้ที่ยืนเอามือล้วงกระเป๋ามันแบมือมาข้างหนึ่งเพื่อขอมือถือของผม
“ถ้าเอามือถือให้กูก็จะไว้ชีวิตมึงวะ” ที่ยืนกอดอกคงเป็นหัวหน้าพวกมันอีกที
“กูไม่กลัวตายวะ”ผมพูดระหว่างนั้นผมก็กดส่งเพื่อให้เข้ามือถือครูเขม ผมรู้ว่าระยะเวลามันจะไม่พอในการส่งผมจึงเลือกที่จะโยนออกไปทางหน้าต่างจากชั้น2 ไอ้ที่ยืนหน้าเหี่ยมมันหันมสมองหน้าผมด้วยความโกรธ
“มึงลงไปหามือถือ” ไอ้คนที่ยืนนำหน้าอยู่หันไปบอกเพื่อนๆมันแต่ผมเชื่อว่าคลิปคงจะถูกส่งไปแล้ว
“มึงเล่นแบบนี้กับกูใช่ไหม...ผลั๊ก” หมัดถูกส่วนอากาศมาหาผม ทำให้ผมล้มลงและตามมาด้วยเท้าคราวนี้หลายเท้าเลย
“เอาไม้มาเล่นแม่งให้ตาย”ไอ้ที่ยืนอยู่หันไปสั่งพวกมัน พวกมันก็หยิบไม้หน้าสามคนละอันมาถือไว้ เตรียมจะฟาดลงที่ตัวผม ผมด็รีบงอตัวเอามือกุมหัวแต่คงปกป้องอะไรไม่ได้มาก
“ผลั๊กๆ “ เสียงไม้กระทบลำตัวผมก็งอตัวแต่ทว่าผมกลับไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด ผมค่อยเอาแขนที่กุมหัวตัวเองไว้เงยหน้าขึ้นมามอง ไอ้โป้งมันมาช่วยผม มันพร้อมกับพวกที่ซ้อมบาสเกตบอลด้วยกันและชมบิ๊กไบค์อีกสองสามคน
“คริส” โป้งมันเรียกผม ผมก็ลุกขึ้นเข้าไปช่วยพวกไอ้โป้งทันที
“เสียงดังมาจากข้างบนครับ” เสียงฝีเท้ากำลังวิ่งมาทางพวกผมมีเรื่องกัน
“เฮ้ย! เพ่นวะสงสัยพ่อจะมา” พวกไอ้พี่กายมันก็หันไปบอกพวกมันและพากันปืนไปอีกทางเสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้พวกผมเต็มที
“คริสเป็นไงบ้างวะมึง”ไอ้โป้งมันถามผม
“ใจวะที่มาช่วย” ผมหันไปบอกไอ้โป้งและคนที่ขึ้นพร้อมกับเจ้าของผับและรปภ ก็คือครูเขม
“ไหนละครับพวกที่มีเรื่องพวกนี้เหรอครับ” รปภถามขึ้น
“พวกมันหนีไปแล้วครับพอดีผมขึ้นมาช่วยเพื่อนผมไว้ได้ทันนะครับพี่ปืน” ไอ้โป้งมันหันไปบอกเจ้าของผับ
“ใครวะ” พี่ปืนถาม
“พวกไอ้กายมันนะ”
“ไอ้นี้มันมาที่ไรหาเรื่องให้ผับกูตลอดแต่จะไม่ให้แม่งมาก็ไม่ได้พ่อมันเป็นตำรวจ” พี่ปืนพูดขึ้น ผมเข้าใจพี่ปืนนะถ้ามีปัญหากับพวกนี้ผับพี่ปืนก็ต้องมีปัญหาตามมาอีกเยอะ
“ถ้าไม่มีใครเป็นอะไรแล้วผมขอตัวนะครับคุณครู” พี่ปืนพูด
“คริสช่วงนี้อย่าเพิ่งมาผับเลยนะเพราะว่าถ้าไอ้กายมันจะหาเรื่องพี่เรื่องที่ให้เราเข้าผับทั้งที่อายุยังไม่ สิบแปดวะ” พี่ปืนพูดผมพยักหน้า ครูเขมมองหน้าผมนิ่งๆ
“ปึก” ไอ้โป้งมันกระแทกไหล่ผม ให้เข้าไปหาครูเขม
“ไปกลับบ้าน” ครูเขมพูดแค่นั้นผมก็เดินตาม พวกไอ้อาร์ทไอ้โจ้มันก็หยักไหล่เตรียมกลับบ้านเช่นกัน
“พี่เขม ผมขอลงไปหามือผมก่อนได้ไหมครับผมทำหล่นไว้” ผมพูดเบาๆเพราะว่ารู้ว่าผมทำผิด ทำให้ครูเขมเป็นห่วงและไหนจะเรื่องเชอรี่อีกละ
“อืมม” ครูเขมตอบผมแค่นั้นก็เดินออกไป ผมหันไปมองไอ้โป้ง
“ไปหามือถือกับกูหน่อย กูถ่ายคลิปพวกมันไว้ได้ตอนที่มันคุยกับไอ้กายนะ”ผมหันไปบอกไอ้โป้งมันพยักหน้าและอาร์ทด้วย ผมสามคนลงไปหามือถือที่ผมโยนลงมา สภาพไม่เสียหายแต่หน้าจอดับมืดไปแล้วเลยไม่แน่ใจพังแต่มันส่งไฟว์วิดิโอให้ครูเขมได้ไหม ผมรีบเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงรีบเดินออกไปหาครูเขม
“วันนี้ไปนอนบ้านพักนะตัวเองนะ” ครูเขมพูดแค่นั้นและเดินเข้าไปในรถผมได้แต่ยืน
“เอานะเขาคงโกรธและเป็นห่วงมึงด้วยแหละไอ้คริส”
“ง้อหน่อยดิวะ”ไอ้อาร์ทพูดผมพยักหน้าผมเข้าไปนั่งในรถกับไอ้อาร์ทส่วนครูเขมขับรถออกไปก่อนแล้ว ผมนั่งครุนคิดนะว่าจะง้อยังไงดีละที่นี้
“ปันปันมันออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไหร่วะ” ผมถามไอ้อาร์ท
“พรุ่งนี้วะ” อาร์ทหันมาบอกผม ผมพยักหน้า
“เมียมึงละ”
“อยู่กับปันปันไงไอ้โป้งมันถึงได้ไปช่วยมึงได้ส่วนกูก็ไปตามครูเขม..เขาเป็นห่วงมึงมากเลยนะโว้ย” ไอ้อาร์ทหันมาบอกผม
“แต่ตอนนี้งอนกูไปแล้วอะ ไม่ซิคงจะโกรธและเกลียดกูเลยวะ”
“ไม่หรอกกูว่าแค่งอน ก็มึงเล่นไปกับชะนีนี้หว่า”
“กู...” ผมพูดไม่ออกเลยที่นี้
“ตอนโจ้มันงอนกูนะกูก็ง้อ”
“ง้อไงอะ” ผมหันมาถามไอ้อาร์ท
“ง้อบนเตียงอะดิผัวเมียนะเขาง้อกันบนเตียงวะ” ไอ้อาร์ทพูดผมก็หันมามองหน้ามันจริงๆดิ
“ขอบใจวะอาร์ท”ผมพูดและโน้มมันเข้ามาหอมแก้มขอบใจทีหนึ่ง
“ไอ้คริส!!!” ไอ้อาร์ทร้องด้วยอาการตกใจและมันปล่อยมือจากพวกมาลัยจนรถเสียหลัผมก็ต้องรีบคว้าก่อนจะไม่ได้ไปง้อเมียผมคงได้ลงข้างทางกับไอ้เวรนี้แน่ๆ
“หอมนิดหอมหน่อยทำเป็นตกใจไอ้เชี้ย..และเดี๋ยวเมียก็โสดหรอกงานนี้นะ” ผมพูดพร้อมพยักหน้าให้มันกลับมาควบคุมพวงมาลัยรถต่อ จนสักพักไอ้อาร์ทมันก็ขับรถมาส่งผมที่บ้านพัก ผมขึ้นบ้านพักอาบน้ำอาบท่าให้สะอาดคืนนี้จะได้ปืนไปง้อเมีย
-----------------------------------------------------------------------------------
ครูเขม ผมกลับมาได้ก็รีบกลับบ้านพักครูทันที หลังจากไปดูพ่อตัวดี นี้ดีนะที่ไม่เจออยู่กับชะนีและดีที่โป้งไปช่วยเพราะว่ากำลังถูกรุมทำร้ายอยู่ใจผมก็ห่วงนะแต่มันก็อดโมโหไม่ได้ดันไปกับชะนี ผมเลยบอกให้เขาไปนอนบ้านพักและนั้นก็ไปนอนบ้านพักจริงๆด้วย
ผมอาบน้ำอาบท่าวันนี้สวมชุดนอนซึ้งปกติสวมแค่กางเกงบ๊อกเซอร์ก็ตอนนั้นนอนกับพ่อตัวดีนิวันนี้นอนคนเดียวอีกแล้วก็คงตลอดไป ผมนั่งกดดูตารางการสอบที่ผมจองให้นี้ก็ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะไปบ้านผมหรือเปล่าและวันจันทร์นี้แล้วด้วยที่ต้องไปสอบสองวิชาแรก แถมหมอนั้นก็ไม่ง้อผมเลยนะ อย่างนี้แหละมั้งคบเด็กต้องเอาใจเด็กไม่ใช่เด็กเอาใจเรา ถ้าอย่างนั้นนอนดีกว่าผมกดปิดแล๊ปท๊อปเก็บเข้าที่พรุ่งนี้ไม่ได้อยู่เวรตอนสายๆ ค่อยขับรถกลับบ้านดีกว่า
ระหว่างที่ผมล้มตัวลงนอนหลังจากกดปิดไฟแต่ยังคงเปิดไฟหัวเตียงเอาไว้ ผมนอนหลับตาเรียกได้พยายามปิดตาจะดีกว่า สักพักไฟหัวเตียงผมก็ดับลง ผมก็รีบลุกขึ้นนั่งเกิดอะไรขึ้นอย่าบอกนะว่าไฟดับนะ ผมลุกจากเตียงไปดูบ้านพักอื่น เนื่องจากวันศุกร์จึงไม่ค่อยมีบ้านพักที่เปิดไฟอยู่มีแต่ไกลๆ ผมก็ไม่แน่ใจว่าใช้ไฟทางหรือไฟบ้าน
“ส่งสัยฟิวส์ขาดแน่ๆ แต่ก็ดีจะได้หลับง่ายหน่อยถ้าไม่มีไฟ” ผมพูดกับตัวเองและหันกลับไปทิ้งตัวลงบนเตียงนอนแต่ทว่าอากาศมันร้อนผมเลยเปิดหน้าต่างเอาไว้ให้ลมพัดเข้ามาด้านใน ผมพยายามข่มตาให้หลับด้วยความเงียบผมก็หลับลงในไม่ช้า
“อื้ม” ผมเหมือนจะละเมอนะเพราะว่ามีมือมาลูกโคนขาอ่อนของผม ลูบไล่เข้ามาใกล้ๆของสงวนของผม เฮ้ย! ผมก็ลืมตาโพลงในความมือแต่ยังคงพอจะมองเห็นเงาดำๆ
“ใครอะ” ผมร้องถามและมือนั้นก็สำผัสกับขอบสงวนผมเข้าเต็มๆมือผมจะดึงมือออกทันทีก็กลัวจะบีบของผมแตง และร่างนันก็ขึ้นมาค่อมผมไว้ทันที มือที่จับของสงวนผมขึ้นจับแขนผมขึงตรึงไว้จนขยับไม่ได้
“ถามว่าใคร” ผมตะคอกเสียงดัง
“เดี๋ยวก็รู้” เสียงนี้ผมจำได้ดี
“คริส”
“ใช่...”
“อื้ม” พอสิ้นเสียงคริสโตเฟอร์ก็ฝังจมูกลงที่ซอกคอผมทันที เสียงดูดดังจ๊วบๆ
“คริสจะทำอะไรพี่นะปล่อยพี่นะ”
“ก็พี่งอนผมอะผมกำลังง้อ”
“ไม่ต้องมาง้อ...”
“จะง้อ...พี่เขม...ผมขอโทษ..ผมรู้ว่าผมผิดที่ไปกับเชอรี่แต่ผมจำเป็น” คริสโตเฟอร์พูดมองหน้าเขานิ่งๆ ในความมืด
“ความจำเป็นอะไร”
“เออ....คือ....”
ปล่อยพี่เดี๋ยวนี้และกลับไปนอนพักบ้านพักตัวเอง” ผมพูดทำท่าจะดันแต่คนที่ค่อมผมขืนตัวไว้
“พี่เขมไม่รักผมแล้วเหรอ” คริสโตเฟอร์ถามผม
“ผมรักพี่เขมมากนะ”
“รักแล้วไปกับเขาอย่างนั้นเหรอ”
“ผมจำเป็น..ผมอยากให้เชอรี่ช่วยผมเรื่องพวกที่มันรุมทำร้ายปันปันผมจะหาตัวมันและผมก็หาตัวพวกมันได้แล้ว” คริสโตเฟอร์พูด ผมก็หยุดดิ้นร้นที่จะดันเขาให้ออกไปจากตัวผม ร่างผมถูกดันให้นอนราบลง
“ผมรักพี่เขมคนเดียว...ผมไม่ได้ไปไหนกับเขาแบบเกินเลยเลยนะพี่เขม” คริสโตเฟอร์พูดกับผมเขาก้มหน้าลงมาและประกบปากจูบผม แขนที่ถูกตรึงข้อมือที่จับตรึงแขนผมไว้ก็เปลี่ยนมาเป็นกุมมือผมไว้แทน
“พี่เขมเชื่อผมนะ..” ปากก็พูดและพรมจูบไปทั่วเรือนร่างของผม ใจก็อยากขัดขืนแต่ร่างกายซิไม่ยอมขัดเลยสนองตอบอีกตางหาก จนคนที่คุมเกมส์อยู่กระหยิ่มยิ้มย่องอย่างพอใจ
“พี่เชื่อผมนะพี่เขม” คริสโตเฟอร์พูดพร่ำถามผมแบบนั้นตลอด
“อื้ม” ไม่รู้ว่านี้คือคำตอบหรือเสียงครางกันแน่ๆ กระดุมเสื้อผมกำลังถูกปลดออก ไม่นานก็หมดแผงโดนคนที่ค่อมร่างผมอยู่
“หยุดคริส! “ ผมเปล่งเสียงเฮือกสุดท้ายคนที่กระทำอยู่ก็หยุดทันที เขามองหน้าผมในความมืด ผมเอื้อมมือไปหยิบมืถพร้อมกับเปิดไฟฉายในมือถือมองคนที่ค่อมผมอยู่
“พี่เขมผมรักพี่นะพี่ยังไม่เชื่อใจผมอีกเหรอ”
“แต่ว่า”
“ผมยอมรับว่าผมไปกับเชอรี่นะมันผิดสำหรับคนที่รักกันและถ้าไปกับณัฐกานต์บ้างผมก็เสียใจและโกรธเหมือนกันแต่ผมทำเพราะว่าผมีความจำเป็น” คริสโตเฟอร์พูด
“อะไรละ”ผมถามคริสโตเฟอร์กลับ
“ผม...เออ...บันทึกวิดิโอที่พวกนั้นมาคุยกับไอ้กายได้แต่ว่ามันดันจับผมได้และมันก็บอกความจริงกับเชอรี่นางก็โกรธผมและชิ้งหนีทิ้งผมไว้กับพวกไอ้กาย ผมไม่รู้จะทำยังไงผมก็เลยโยนมือถือลง”
“และก่อนที่จะโยนลงไปผมกดส่งให้พี่” คริสโตเฟอร์พูด ผมรีบหยิบมือถือกดดูแต่ทว่ามันไม่มีเลยที่เขาส่งแต่ผมนึกขึ้นได้ว่าผมปิดมือถือตลอด มันเลยส่งไม่ได้
“จริงเหรอคริส” ผมหันมาถามคริสโตเฟอร์
“ใช่พี่เขมไม่ได้รับใช่ไหมอะ เพราะว่าตอนที่กดส่งนะผมโยนลงมาเพื่อท่วงเวลาให้มันส่งได้แต่มันคงส่งไม่ได้มือถือคงกระแทกพื้นดับไปก่อนแน่ๆเลยอะ และตอนนี้มือถือผมยังเปิดไม่ได้เลยอะพี่เขม” คริสโตเฟอร์ส่งมือถือที่หน้าจอดับสนิทมาให้ผม ผมพยายามกดเปิดเท่าไหร่ก็ไม่ได้
“มือถือพังเหรอคริสเปิดไม่ติดเลยเนี๊ยะ” ผมถามคริสโตเฟอร์
“พรุ่งนี้จะเอาไปให้ที่ร้านเขากู้ข้อมูลให้นั้นคือหลักฐานเดียวที่เรามีตอนนี้พี่เขม” คริสโตเฟอร์พูด ผมพ่นลมหายใจออกมา
“ทำไมไม่บอกพี่ละคริสและมันเสี่ยงไหมและถ้าโป้งไปช่วยไม่ทันละพี่นะไปไม่ทันก็เห็นอยู่” ผมต่อว่าไปพร้อมๆกับเป็นห่วงเด็กเกรียนคนนี้มากแต่พอเห็นสีหน้าสำนึกผิดแล้วก็ต้องหยุด
“ผมรู้และอีกอย่างถ้าผมบอกพี่ก็ต้องค้านผมอยู่ดีอะ” คริสโตเฟอร์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ
“ความยุติธรรมมันไม่ได้มีอยู่ทุกพื้นที่พี่เขมคนอย่างไอ้กายนะถ้าไม่หยุดมันตอนนี้มันอาจจะทำอะไรที่แย่ไปกว่านี้อีกเพราะว่าพ่อเขาให้ท้ายลูกเขาอยู่พี่รู้ไหม” คริสโตเฟอร์พูดผมพยักหน้าเพราะว่าเจอเขาตอนที่เขามาคุยกับผู้อำนวยการมาขอร้องเรื่องนายกายให้เขาอยู่จนกว่าจะเรียนจบ
“เมื่อคืนไปนอนทีไหนมาละ” ผมถาคริสโตเฟอร์เขาเงยหน้ามองผมยิ้มกรุ่มกริ่ม ผมหันหน้าหนี
“ไปนอนกับโป้งมาที่โรงพยาบาลอะ...คิดละซิ...เห็นแบบนี้ไม่ใช่คนชอบแบ่งของใช้ให้ใครต่อใครนะมีที่ละคน” คริสโตเฟอร์พูดผมแอบอมยิ้มไม่ได้
“ผมรู้ว่าพี่เข็ดขยาดกับการถูกนอกกายโดยณัฐกานต์แต่นี้คริสโตเฟอร์นะมันคนละคนกัน” คริสโตเฟอร์พูด ผมพยักหน้ามันก็จริง
“ก็เห็นกอดเอวกันไปขนาดนั้นนิจะไม่ให้คิดได้ยังไง” ผมพูดเบาๆ ทำน้ำเสียงเหง้างอนเป็นนางเอกละครเลยผม คนที่นั่งค่อมตัวผมไว้ก็ยิ้มกริ่มมองผม
“พรุ่งนี้พี่อยู่เวรไหม”คริสโตเฟอร์ถามผม
“ไม่อะ”
“เรากลับไปบ้านพี่พรุ่งนี้นะและวันจันทร์ผมมีสอบ” คริสโตเฟอร์บอกผม
“อืม”ผมพยักหน้าตอบคนที่อยู่ด้านบนโน้มตัวลงมาหาผมทำท่าจะจูบ
“ไว้ทำพรุ่งนะ”ผมใช้มือหน้าอกเขาไว้
“ทำไมอะนี้อุตสาห์ปีนหน้าต่างเพื่อมาปลั้มเลยนะ”ดูพูดเข้าซิ
“อู้ย”ร้องลากเสียงยาวออกมาทันทีที่ผมหยิกลงที่พุงเล็กนั้น
“วันนี้พี่เหนื่อย...ว่าแต่เรากินอะไรหรือยัง”ผมถามคริสโตเฟอร์
“ไม่หิวอะอยากนอนมากกว่าง่วงมากเมื่อคืนก็นอนไม่หลับไอ้โป้งมันคอยระแวงที่ตื่นมาไอ้ปันปันหายตัวเข้าห้องน้ำ”
“มันคอยตะโกนเรียกปันปันตลอดเลยอะพี่เขมมันกลัวปันปันจะทำอีก”คริสโตเฟอร์พูดผมพยักหน้าเข้าใจ
“และรีบตื่นแต่เช้าขับรถกลับจะได้แวะซื้อน้ำเต้าหู้ให้พี่ด้วยพี่มียืนเวรหน้าตูแทนครูนิด ผมแอบได้ยินพี่คุยกับครูนิด” ผมหันมามองหน้าเป็นเขาจริงๆด้วย
“หมับ”คนที่ค่อมผมอยู่เปลี่ยนลงมานอนตะแคงข้างหันหน้าเข้าผม
“พี่เขมผมไม่อยากทำให้พี่เดือดร้อนเพราะผมอีกผมเลย”
“ทำอะไรไม่บอกพี่”ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุ เขาก็ดยักหน้าแบบสำนึกผิด
“พี่บอกแล้วไงว่าถ้าเราเลือกทางนี้ด้วยกันแล้วเลือกที่จะเดินทางที่ไม่ราบเรียบเหมือนคนอื่นๆเขาเดินเราทั้งคู่ต้องยอมรับมันและช่วยเหลือกัน ประคับประคองกัน”ผมพูดคริสโตเฟอร์จับมือผม
“ผมรู้แต่ผมอยากทำทุกอย่างเพื่อปกป้องคนที่ผมรักที่สุด”
“จ๊วบ”เขาพูดจบก็ดึงมือผมไปจูบ
“พอแล้วง่วงไม่ใช่เหรอนอนได้แล้ว”ผมรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะเกินเลยไปมากกว่านี้คริสโตเฟอร์ถอดเสื้อผ้าตัวเองจนเหลือแต่กางเกงยางยืดและม้วนๆพร้อมกับชู้ดไกลลงตระกร้าไปส่วนผมนะเหล่ตามองคนที่มาขอนอนด้วยไม่เกรงใจเจ้าของเลยนะ
“อยากใส่ชุดวันเกิดนอนนะแต่กลัวที่รักจะหื่นทนรอพรุ่งนี้ไม่ไหว”คนที่ล้มตัวลงนอนพูดผมแลบลิ้นให้ก่อนจะลุกขึ้นถอนเสื้อตัวเองออกเหลือแต่กางเกงขาสั้นมากเพราะว่าอากาศเริ่มร้อนแม้จะมีลมพัดเข้ามาทางหน้าต่างอยู่บ้างก็ตามก่อนจะทิ้งตัวลงนอนคนข้างรีบสวมกอดผมทันที สรุปว่าเขมเป็นโสดได้คืนเดียวกลับสู้โหมดชีวิตคู่เหมือนเดิม ครูเขมแต่มันดีกว่านอนคนเดียวเป็นไหนๆ เมื่อคืนผมก็นอนแทบจะไม่หลับกระสับกระสายแต่คืนคงหลับสบายมีคนนอนเบียดอยู่ข้างๆ อีกอย่างมีแฟนเกรียนชีวิตมันมีสีสันแบบนี้เองดีใจดีไหมนะ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนหน้าวันเกิดคริสโตเฟอร์ แต่ดันมีมือดีมาทำบางสิ่งไว้ที่บ้านครูเขม ใครกันน่ะที่เป็นคนทำ ส่วนนายกายใกล้จะได้ชดใช้แล้วนะรอกันต่อไปว่านายกายจะชดใช้ยังไง
ขอบคุณคะแนนเป็ดและทุกกำลังใจนะคะ คนแต่งป่วยด้วยโรคกรดไหล่ย้อนนั่งพิมพ์นานๆไม่ได้ เศร้าแป๊ป! แต่จะพยายามมาลงให้ทุกอาทิตย์ไม่ให้ขาดนะคะ
อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะ รักคนอ่านจัง
หัวข้อ: รักนี้เกิดขึ้นในรั้วโรงเรียน(เขมXคริส)เรื่องร้ายๆผ่านไปเรื่องดีดีก็เข้ามา P.18 (อ่าน 81057 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก