หัวข้อ: ❣Secret heart❣ หัวใจ แอบรัก《แอบรัก⊰❤⊱พิเศษ {เที่ยวอิตาลี่}》17/01/60 P.50

[Guy_BLove]

 

[kimhamwong]

ข้าวจ้าว มั่นคงมาก แอบรัก 11 ปี
ราชาก็เหลือเกินเนอะ เรียนห้องเดียวกัน
สีตาของข้าวจ้าวก็แปลกแตกต่าง น่าจะมีจำได้บ้าง
แต่รวม ๆ เราว่ามันสนุกมาก ขอบคุณนะคะ

[QXanth139]

จบอีกเรื่องแล้ว มีความฟิน แต่ข้าวจ้าวน่าแกล้งจริงๆ

รอตอนส่งท้ายและคอนพิเศษค่า

[DREAM COME TRUE]

เป็นเรื่องที่สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกก

น่ารักมากอะ กับการแอบรักแบบไม่หวังสิ่งใด

เนื้อเรื่องดี ไม่ดราม่า หวานกลมกล่อม

ขอบคุณมากๆครับนักเขียน สำหรับเรื่องดีๆ

[MSeraph]

ฟินนนค่ะ จบแล้ววไม่อยากให้จบเลยย
เรื่องนี้คือน่ารักมากกก
ตอนแอบรักก้ทั้งสงสารทั้งเอ็นดูข้าวเจ้า
พอรักกกันนี่ก้หวานนละมุนมากก
ทั้งข้าวเจ้าทั้งราชาคือน่ารักอะ
ราชาขี้แกล้งแบบที่เราไม่แปลกใจเลยเพราะข้าวเจ้าน่าแกล้งมาก
เราแอบคิดว่าราชารู้ตัวตอนที่มันผ่านไป11ปีแล้วดีกว่ารู้ตัวก่อนหน้านี้
เพราะมันทำให้ความรักของข้าวเจ้าดูมั่นคงขึ้น ดูมีค่ามากขึ้นอะ
เวลา11ปีที่แอบรักมันนานมากพอที่จะไม่ต้องสงสัยอะไรในตัวอีกฝ่ายเลย
ถ้ารู้ตัวเรวและรักกันเรวตั้งแต่4-5ปีแรกๆก้คงไม่ดูมั่นคงขนาดนี้
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆน่ารักๆแบบนี้มาให้อ่านนะคะ
จะรอติดตามผลงานต่อไปค่ะ

[am_am]

น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ กรี๊ดดดดดดดดด
อ่านแล้วฟินมาก ถึงภาษาจะผิดเยอะก็เถอะ
แต่ความฟิน ชนะเลิศค่ะ
ขอรีเควสตอนพิเศษค่ะ อยากอ่านแก๊งเพื่อนราชา 
ตอนราชาเป็นแฟนกับข้าวจ้าวจังเลยค่ะ 
ขอบคุณนะคะ รวมเล่มเมื่อไหร่ซื้อแน่นอนเลย 

[ZYRUS]

เพิ่งเข้ามาเจอวันนี้ค่ะ มาอ่านคลายเครียดจากภารกิจปั่นธีสิส กะอ่านแปบๆแล้วค่อยมาอ่านต่อ แต่ก็ยิงยาว อ่านรวดเดียวถึงตอนจบเลย ตอนอ่านก็บิดไป หวีดไป ยิ้มเหมือนคนบ้าอยู่หน้าคอม ฮืออออ 

เรื่องนี้น่ารักมากค่ะ เรามีประสบการณ์คล้ายๆกับข้าวจ้าว เลยอินเป็นพิเศษ แต่แน่นอนว่าไม่สมหวังแบบน้องเขาหรอก ฮรึกกก    ได้ใจเราไปตั้งแต่เปิดเรื่องมาเลยทีเดียว เป็นแนวแอบรักแบบอบอุ่น ละมุน อ่านแล้วหัวใจพองโตมากเลยค่ะ แงงงงง

ข้าวจ้าวน่ารักมาก ขี้อาย ขี้เกรงใจ ยิ่งกับคนที่ชอบอย่างราชายิ่งหน้าแดงตลอด 555555 น่าเอ็นดูแบบว่าอยากจะเข้าไปหยิกแก้มแล้วแกล้งจริงๆ เข้าใจราชาเลย น่ารักแบบนี้ยิ่งน่าแกล้งจริงๆ 55555555

ราชาก็น่ารัก เป็นผู้ชายที่เหมือนเพอร์เฟค แต่เบื้องหลังความเพอรืเฟคนั้นมีความกดดันอยู่ จากที่เราเห็นในช่วงแรกๆนะคะ อ่านแล้วสงสารอยู่เหมือนกัน แต่หลังๆครอบครัวสุขสันต์มาก อาตรีภพแอบน่ารัก ขี้แกล้งจริงๆ ชอบตอนที่แกล้งอาวิมาก 555555 รู้สึกฟรุ้งฟริ้ง

เราว่าที่เรื่องน่ารัก สบายๆ แบบนี้ เพราะต่างฝ่ายต่างมีครอบครัวที่ดีนะ โมเมนต์ของสองครอบครัวอบอุ่นมากค่ะ 

และสำนวนภาษาของนักเขียนก็ดี ง่ายๆ แต่อ่านลื่น ละมุนๆ เหมาะกับแนว ทำให้อินไปอีก ถึงตอนแรกๆ จะมีแอบขัดนิดหน่อย  ที่เหมือนจะสลับบรรยายบุรุษ 1 กับ บุรุษ 3 ไปมา แต่หลังๆไม่ค่อยมีแล้ว


แหะๆ เวิ่นยาวเลย ;___; สุดท้ายนี้ขอขอบคุณนักเขียนมากๆนะคะ ที่แต่งเรื่องแนวแอบรักน่ารักๆ แบบนี้มาให้ชุ่มชื่นหัวใจธีสิสชนแบบเรา 555555 ก๊าวมากมาย อ่านไปหวีดไปจริงๆ ค่ะ ยิ่งตอนที่ราชาจะจับสตอล์กเกอร์ข้าวจ้าว เรานี่กัดปากเลย 55555 ลุ้นตาม ค่อยๆเลื่อนอ่านที่ละบรรทัดเลยทีเดียว #เป็นเอามากจริงๆ 

 

[shoi_toei]

ฟินนนนนน

[SOMCHAREE]

น่ารัก^^

[koikoi]

 

[เจ้าหญิงในเงามืด]

ยิ้มมันทั้งเรื่อง น่าร้ากกกกกกก

[pummy09]

โอ๊ยยย สนุกมากค่า อ่านแล้วฟินมั่กๆๆ เห็นคนแนะนำมากมายเลย แต่แบบก็รอก่อน อยากให้จบแล้วก็อ่านทีเดียวรวดเลยน่ะค่ะ

เฮ้อ  ไม่ผิดหวังจริงๆ สนุกมากเลย  ขอบคุณมากนะคะ

ขอบคุณมากค่า

[snowtoy]

ว้าาาจบซะล้าาาา ดีงามตามท้องเรื่องงงง เลิฟเรื่องนี้สุดๆ เขินนนนไปอี๊กกกก ฟินไปอี๊กกกกกก อ่านไปยิ้มไปจนเหมือนจะบ้าแล้ว55555555 ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะค้าาา น่ารักมากมาย เอฟซีราชาข้าวจ้าว 

[Kitsune1st]

อ่านจบแล้ววว ตอนแรกนึกว่าเรื่องนี้จะไม่มีฉากปั่มปั้ม ซะอีก
ที่ไหนได้ มาตอนจบเลย แอร้ย 555
ละมุนละไมและดีงามมมม

[mareya.no7]

เอาสั้นๆ ตรงใจเลยนะ รักเรื่องนี้คับ

[miniminiXD]

สนุกมากเลยยย

แอบอยากให้มีความดราม่ามากกว่านี้ 55

[gayraygirl]

โอ้ย เป็นฉากที่ไม่หื่น แต่มันหวาน มันน่ารัก ชอบมากเลย
น่ารักจริงๆ ทั้งข้าวจ้าวและราชา

[cheyp]

จบได้ฟินนนนนนนนนนสุดๆค่ะ

[SOBANG✖]

ขอตอนพิเศษด้วยคร่าาาาา สนุกมากกกกกกกกก ชอบแนวแบบนี้ อบอุ่นใจมากกกก

[Jthida]

ตอนเลื่อนหน้านิยายของเพจละเห็นชื่อเรื่องย้ายไปอยู่หมวดนิยายที่จบแล้วนี่ร้อง ห้ะ เลย มันเร็ว ปุ๊บปับจริงๆ ฮือออออ น่ารักจริงเรื่องนี้ ข้าวจ้าวของเราน่ารักมาก. อยากเห็นตอนข้าวจ้าวหึงเหมือนกันนะ. คึคึ รอตอนพิเศษนะคะ

[SuPeRDonGDanG]

พึ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่าน เลยอ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ วางไม่ลงทั้งวันอ่านวันเดียวจบ 5555555
พระเอกมุ้งมิ้งมากค่ะเรื่องนี้ หลายๆเรื่องที่เคยอ่านมาไม่ค่อยเจอพระเอกที่มาเขินอะไรให้นายเอกเห็นแบบนี้บ่อยๆ
มีหน้าแดงเวลาเพื่อนแซวด้วย น่าร้ากกกกกกกกกกกกก ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ส่วนนายเอก จะมีแบบนี้สักคนไหมนะคะ ที่จะแอบรักใครนานขนาดนี้และสมหวังด้วย นายเอกขี้อายมากกกกกกกกก
นิดหน่อยนางเขินนนนนนนนนนนางถึงโดนพระเอกแกล้งบ่อยๆไง แต่แบบนี้ดีแล้วน่าร้ากกกกกกกก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

รออ่านตอนพิเศษ

มาอัพเร็วๆน้า

+1 เป็ด

 

[samsung009]

 

[GAZESL]

ง่าาาา เปิดมาอีกที จบแล้วอ่ะ
ข้าวเจ้าน่ารักจัง ใสซื่อจริง
คุณพ่อก็น่ารัก ครอบครัวราชาน่ารักทุกคนเลย
สนุกมาก ขอบคุณนะคะ

 

[zleep]

ขอตายลงที่ตรงนี้ค่ะ ฮือ เขินมาก ราชาก็ไม่รู้จะขี้แกล้งไปถึงไหน ฮือ
  

[natty58]

อ่านจบแล้วยิ้มตามเลย ละมุนในหัวใจมาก ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักๆให้อ่านค่ะ

[memozy]

น่ารักทั้งคู่เลยจริงๆ 

[ณ ที่เดิม™]

จบแล้ววว และแล้วเค้าก็ได้กันวันสุดท้าย 
ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ที่นำมาให้อ่านครับ 

[minenat]

จบแบบสวยงาม

[kutelittlepoly]

รอตอนพิเศษนะคะ
ข้าวเจ้าราชา น่ารักมากกกกกกกกก

[nicedog]

แอบรัก⊰❤⊱ส่งท้าย


ช่วงบ่ายของวันหยุดผมนั่งพิงหัวเตียงโดยที่มือถือกล้องตัวโปรดอยู่...นิ้วเรียวกดปุ่มเลื่อนภาพที่ถ่ายไว้ในวันก่อนขึ้นมาดูด้วยแววตาแห่งความสุข วันก่อนราชาประกาศต่อหน้าเพื่อนทุกคนในกลุ่มว่าคบกับผมอยู่ซึ่งสิ่งที่เขาทำนั้นไม่ได้บอกผมไว้ล่วงหน้าทำให้ผมตกใจมาก จะบอกว่าประกาศก็ไม่ใช่เพราะดูเหมือนเพื่อนทุกคนจะรู้เรื่องนี้ก่อนที่ราชาจะบอกซะอีกแถมยังมีการแกล้งราชาเล็กน้อยด้วยซึ่งผมที่มีเอี่ยวก็ได้แต่นั่งอมยิ้มอยู่ตั้งแต่ต้นจนจบ

หลังจากวันนั้นไม่นานเพื่อนทั้ง9คนก็นัดพาผมกับราชาไปเรียนที่ร้านอาหารริมทะเลแห่งหนึ่ง ด้วยวิวทิวทัศน์ที่สวยงามและบรรยากาศที่น่ารื่นรมผมเลยได้รูปสวยๆมาหลายใบในขณะที่เดินออกมาถ่ายบนผืนทราย

ในจังหวะที่หันกลับมาภาพของกลุ่มเพื่อนและคนรักที่โบกมือมาให้ด้วยรอยยิ้มนั้นก็ไม่รอดมือช่างภาพอย่างผมเช่นกันและภาพนั่นก็คือภาพที่ผมนั่งดูในตอนนี้ แม้ในภาพจะไม่มีตัวเองอยู่แต่ดวงตาของคนในภาพก็สะท้อนออกมาว่ามีอีกคนที่อยู่ในสถานที่นั้นด้วย

วันหยุดนี้ราชาควรจะหยุดอยู่ห้องแต่ด้วยความที่เป็นประธานของหอศิลป์ทำให้ถูกเรียกตัวไปจัดการกับหลายๆอย่าง...ถึงผมจะเอ่ยปากว่าจะไปด้วยอีกฝ่ายก็ไม่ยอมท่าเดียวเลยได้แต่นั่งเล่นรอราขาอยู่ที่ห้องมาตั้งแต่ช่วงเช้าแล้ว

ผมละมือออกจากกล้องแล้วเปลี่ยนมายังลิ้นชักข้างหัวเตียง...ในชั้นที่สองกลายเป็นที่ใส่ของผมไปตั้งแต่ตอนเริ่มมาค้างที่นี่ใหม่ๆส่วนชั้นแรกเป็นของราชา เห็นบอกว่ามีของสำคัญใส่อยู่

ผมเองก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเพราะไม่เคยเปิดดู

การเป็นคนรักกันมันก็ต้องเคารพซึ่งกันและกัน และต่างฝ่ายก็ต้องมีพื้นที่ส่วนตัวกันบ้าง

ถึงจะบอกแบบนั้นแต่ดวงตาสีเขียวปนเทาของผมก็มองผ่านเลนส์แว่นไปยังลิ้นชักชั้นแรกที่อยู่ไม่ไกลด้วยความสงสัย...สิ่งที่ราชาบอกว่าเป็นของสำคัญ?

นาฬิกา?

บัตรเครดิต?

ผ้าเช็ดหน้า?

ผมนั่งคิดถึงสิ่งที่อยู่ภายในอย่างจริงจังแต่ก็ไม่ได้พิสูจน์ความจริงด้วยการเปิดดู...ผมไม่อยากเป็นคนไม่ดีที่ละเมิดความเป็นส่วนตัวของอีกฝ่ายแบบนั้น ไม่มีใครดีใจหรอกที่เห็นคนรักตัวเองไม่เคารพความเป็นส่วนตัวแบบนี้

“กลับมาแล้ว”เสียงทุ้มของราชาดังขึ้นพร้อมๆกับประตูห้องนอนที่ถูกเปิดอ้าออกกว้าง

“กลับมาเร็วกว่าที่บอกนี่”ผมเลิกคิดเรื่องสิ่งที่อยู่ภายในแล้วลุกขึ้นเดินไปหาราชาเพื่อช่วยถอดเสื้อสูทสีน้ำตาลแก่ไปแขวนยังตู้เสื้อผ้า

“ก็นะ...วันหยุดทั้งทีก็อยากอยู่กับคนรักนี่นา”มาถึงไม่เท่าไหร่ก็เริ่มหยอดผมอีกแล้ว

ไม่รู้เป็นอะไรช่วงหลังๆมานี่ชอบหยอดชอบแกล้งหนักขึ้นกว่าเดิมอีก...เคยคิดว่าโดนไปนานๆก็คงชินเองแต่ในความเป็นจริงผมก็ยังเขินอายทุกครั้งที่ถูกหยอด

“...หยอดบ่อยไปแล้วมั้ง”ผมพึมพำสียงเบาก่อนจะปิดประตูตู้เสื้อผ้า

“ข้าวจ้าวไม่ชอบเหรอ?”เสียงทุ้มที่ดังข้างๆใบหูทำให้ผมถึงกับชะงักและพอหันไปด้วยตาคมสีน้ำตาลก็จ้องมาอย่างขบขันที่เห็นผมหน้าแดงก่ำ

“...เข้ามาใกล้ไปแล้ว”

“ผมยังไม่ได้ยินคำตอบเลยนะ”

“คนขี้แกล้ง”

“ก็แกล้งแค่คนเดียวแหละ”

“...ผมไม่ได้ไม่ชอบแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องหยอดคำหวานๆตลอดแบบนั้นด้วย...ผมเป็นแฟนของราชาอยู่แล้วเพราะงั้นถึงไม่ต้องหยอดผมก็...”

“ก็?”ราชาถามย้ำก่อนจะเชิดหน้าผมให้เงยขึ้นไปหน้าคนตรงหน้า

ใบหน้าแดงๆของผมคงถูกเห็นอย่างชัดเจนแน่ๆเลย

น่าอายที่สุด

“...ก็ชอบราชาอยู่แล้ว”

“แค่ชอบเหรอ?”

“ละ...เลิกแกล้งผมสักทีราชา”ผมบอกเสียงสั่นไม่ว่าจะผ่านไปนานขนาดไหนก็ไม่เคยชินเลยจริงๆ

“ถ้าตอบคำถามนี้จะเลิกแกล้งเลย”

“พูดแล้วนะ”

“แน่นอน”

“...ไม่ได้แค่ชอบ...แต่รักราชา”พูดเองก็อายเอง อยากวิ่งไปเอาน้ำราดหัวให้เย็นลงจริงๆ

“น่ารักที่สุด...อยู่นี่ทำอะไรบ้างล่ะ?”ราชาเลิกแหย่ตามที่พูดก่อน เสื้อเชิ้ตสำหรับใส่ไปทำงานถูกเปลี่ยนเป็นชุดลำลองเมื่ออยู่ห้อง

“นั่งดูรูปที่ถ่ายไว้เมื่อวันก่อนน่ะ”ผมบอกพลางเดินกลับไปนั่งที่เตียง

“อย่างเดียว?”

ราชาขึ้นมานั่งพิงหลังเข้ากับหัวเตียงก่อนถามต่อ

“...อืม”บอกไม่ได้ว่าคิดฟุ้งซ่านเรื่องของที่อยู่ในลิ้นชัก

“โกหก”เสียงทุ้มเอ่ยต่อทันทีแถมยังมองมาอย่างจับผิดด้วย

“...เปล่านะ”ทำไมถึงรู้ได้ล่ะ

“คุณชอบบอกว่าเพราะมองผมมาตลอดเลยรู้ว่าผมรู้สึกยังไงใช่ไหม?”

“ก็ใช่”ผมมักจะบอกแบบนั้น

“ผมเองก็ไม่ต่างกัน...เพราะมองคุณอยู่ตลอดเลยรู้ว่าสิ่งที่คุณพูดเมื่อกี๊คือคำโกหก”

“ราชา...”

“ผมไม่ได้โกรธที่คุณโกหกหรอก...ไม่ว่าใครก็อยากมีเรื่องที่เก็บไว้เป็นความลับทั้งนั้น”

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ...คือ...”

“...”ครั้งนี้ราชาไม่เร่งรัดอะไรแต่มองมาอย่างรอคอยเท่านั้น

“...ผมแค่สงสัย”

“สงสัย?”อีกฝ่ายถึงกับเอียงคอเมื่อได้ยิน

“อืม...เรื่องลิ้นชักของราชาน่ะ”ผมบอกพลางชี้ไปยังลิ้นชั้นข้างเตียง

“ลิ้นชักผมทำไมเหรอ?”

“ก็...เห็นราชาบอกว่ามีของสำคัญใส่ไว้”พอพูดมาถึงตรงนี้แล้วรู้สึกว่าตัวเองกำลังก้าวก่ายอีกฝ่ายมากไปเลย

“ห๊ะ?...คุณสงสัยว่ามีอะไรอยู่เหรอ?”ราชาถามย้ำอีกครั้ง

“...อืม”

“คิก...ฮะฮะ....เรื่องแค่นี้น่ะเหรอ...ฮะฮะ...โอ๊ย!...ไม่ไหวแล้ว”ราชาถึงกับล้มตัวลงที่เตียงแล้วขำต่อราวกับสิ่งที่ผมถามนั้นเป็นมุกตลกงั้นแหละ

“ราชา...ขำอะไรน่ะ?”

“ถ้าอยากรู้ก็เปิดดูสิ...คุณมีเวลาที่ผมไม่อยู่ตั้งเท่าไหร่ไม่เห็นต้องมาคิดมากแบบนี้เลย”พอขำจนพอใจราชาก็พลิกตัวเอาหัวมาหนุนตักผม

“ผมไม่อยากก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของคุณนี่”ผมบอกไปตามตรง

“คิดมากอีกแล้ว...งั้นผมจะเปิดให้คุณดูเองละกัน”

“ห๊ะ?...เดี๋ยว...”คำห้ามผมดูจะไม่ทันเพราะคนที่หนุนตักอยู่เอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักชั้นแรกของตัวเองเรียบร้อยแล้ว

สิ่งที่ปรากฏขึ้นทำเอาดวงตาสีเขียวปนเทาถึงกับเบิกกว้างด้วยความตกใจพร้อมหัวใจที่ค่อยๆเต้นแรงขึ้น...ของที่อยู่ภายในทุกชิ้นเป็นสิ่งที่ผมคุ้นเคยและเคยเห็นมาก่อนทั้งนั้น

จะไม่ให้เคยเห็นก็คงแปลกล่ะก็สิ่งที่อยู่ข้างในคือรูปถ่ายและของต่างๆที่ผมแอบใส่ไว้ในกระเป๋าราชาทั้งนั้น

“...ราชา..นี่มัน...”

“อย่าบอกนะว่าจำไม่ได้น่ะ?”ราชาเงยหน้าขึ้นมามองผมเคืองๆ

“จำได้สิ...จำได้อยู่แล้ว”ใครจะไปลืมกัน

“ทีนี้ก็ไม่มีอะไรต้องสงสัยแล้วเนอะ”ราชายิ้มกว้างออกมาแล้วล้มตัวลงนอนบนตักผมตามเดิม

“...ทำไมถึงเก็บไว้ตรงนี้ล่ะ?”ผมถามเพื่อทำลายความเงียบ ถ้าเงียบๆแบบนี้เสียงหัวใจผมคงจะดังลั่นจนราชาได้ยินแน่เลยต้องหาเรื่องคุยหน่อย

ก็พอรู้ว่าอีกฝ่ายเก็บของที่ผมให้ไว้แต่ใครจะคิดละว่าจะเก็บไว้ใกล้ขนาดนี้

“ตอบยากนะ...เวลาข้าวจ้าวไม่มาค้างผมก็จะได้เปิดมันดูแล้วหลับไปพร้อมๆกับนึกว่าข้าวจ้าวอยู่ข้างๆละมั้ง...ความจริงผมเก็บของที่ได้จากข้าวจ้าวไว้ตรงนี้ตั้งแต่ก่อนจะรู้จักกันแล้ว ทุกครั้งที่ได้มองและอ่านข้อความเหล่านั้นมันทำให้ผมรู้สึกว่าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวยังมีคนที่คอยเป็นห่วงผมอยู่...คนคนนั้นก็คือข้าวจ้าวไงล่ะ”

“...”คำตอบที่ได้ยิ่งทำให้หัวใจที่เต้นแรงอยู่แล้วเต้นแรงมากขึ้นไปอีกหลายเท่า

“ข้าวจ้าว...คุณน่ะมีอิทธิพลกับผมมากนะรู้ไหม?”ราชาพูดพลางยกมือขึ้นลูบใบหน้าผมอย่างอ่อนโยน

“...ราชา”

“ตั้งแต่เมื่อก่อนผมก็เฝ้าตามหาคนรักที่จะอยู่เคียงข้างกันได้มาตลอด...ผมไม่มีแม้แต่สเปคสิ่งเดียวที่ต้องการคือความสบายใจที่อยู่ด้วยกันเท่านั้น...แต่พอผมได้เจอกับข้าวจ้าว หัวใจมันบอกว่าคนคนนี้แหละต้องเป็นแค่คนคนนี้เท่านั้นจะเป็นคนอื่นไม่ได้...คนที่จะมาอยู่ข้างๆต้องเป็นข้าวจ้าวเท่านั้น”

“...ผมเองก็เหมือนกัน...”ผมก้มลงไปบอกพร้อมรอยยิ้มโดยจับมือของราชาที่ลูบใบหน้าตัวเองไว้แน่น

“จริงเหรอ?”

“อืม...ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกันผมก็รู้ตัวว่าหลงรักราชาเข้าแล้ว...มีหลายครั้งที่อยากจะตัดใจแต่รู้ไหมว่าทุกครั้งที่จะทำแบบนั้นราชาก็มักจะมาปรากฏตัวตรงหน้าเสมอเหมือนกับจะบอกว่าอย่าตัดใจ...แม้แต่ในตอนที่คิดว่าตัวเองคงเลิกรักราชาไปแล้วแต่พอได้พบกันอีกครั้งหัวใจมันก็เต้นแรงและเรียกร้องราวกับจะบอกว่าคนคนนี้แหละคนคนเดียวที่สามารถรักได้”ผมบอกสิ่งที่รู้สึกมาตลอดออกไปจนหมด

“ดีใจจัง...รักผมต่อไปแล้วรักให้มากๆล่ะ”ราชาบอกก่อนจะค่อยยกตัวขึ้นมาช้าๆ

“อืมจะรักให้มากที่สุดเท่าที่จะรักได้เลย...”พูดได้เพียงเท่านั้นริมฝีปากอุ่นก็ประกบขึ้นมามอบรสสัมผัสที่แสนหวานให้อย่างไม่ได้หยุดพักแม้แต่การหายใจ

สิ่งที่เราทั้งคู่ต่างรู้สึกคงเหมือนกัน

ไม่ใช่แค่คำว่ารักที่พร่ำบอกแต่เป็นเสียงเรียกร้องของหัวใจที่จะบอกว่ามีเพียงแค่คนตรงหน้าเท่านั้นที่สามารถใช้คำสั้นๆเพียงคำเดียวได้...

รัก

และจะรักตลอดไป

........................................................................................

สวัสดีค่ะ

มาส่งท้ายตฃความรักของทั้งคู่แบบหวานๆ

หวานมากกก

อยากได้แบบนี้สักคน 555

เรื่องนี้เอาความอยากของตัวเองมาแต่งล้วนๆ

เริ่มจากอยากมีความรู้สึกได้แอบรัก(ซึ่งไม่เคยมี)

อยากมีความรู้สึกตื่นเต้นที่ได้ทำอะไรสักอย่างให้คนที่ชอบโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้(คนแอบชอบยังไม่เคยมี...อันนี้คงไม่ต้องพูดถึง)

แล้วก็อยากมีความรู้สึกหวานๆเวลาถูกจีบ(โอ้ย...ฟินน)

จินตนาการของสาววายช่างยิ่งใหญ่จริงๆสามารถเอาสิ่งที่อยู่ในหัวมาแต่งได้

จากที่อ่านๆคอมเม้นต์มีหลายคนเลยที่ไม่อยากให้จบ...เราเองก็เข้าใจว่าอยากอ่านต่อเรื่อยๆ

แต่ยิ่งแต่มันเหมือนจะยิ่งยืดเยื้อเพราะเนื้อหาหลักๆที่อยากแต่งก็แต่งลงไปหมดแล้ว

ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามมาจนจบเรื่องด้วยนะคะ^^

ดีใจมากที่ได้แต่งนิยายเรื่องนี้ออกมา

ตอนพิเศษแรกที่จะลงให้อ่านเป็นตอนที่ข้าวจ้าวเจอกับราชาครั้งแรก

เรื่องราวจะเป็นยังไงคอยติดตามด้วยนะคะ

บ๊ายบาย

nicedog

♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪