(ต่อนะคะ)
ไม่น่าเชื่อว่าเราจะมาถึงเร็วขนาดนี้เผลอแป๊บเดียวตอนนี้พวกเราก็เข้ามาอยู่ในห้องเรียบร้อยแล้วแถมเจ้าของห้องก็รีบวิ่งเข้าไปห้องน้ำโดยไม่การพูดคุยกันเลยสักนิด ผมเลยต้องมานั่งรออยู่บนเตียงด้วยหัวใจที่เต้นตึกตักไม่หยุด...ในหัวก็ขาวโพลนไปหมด
ยิ่งคิดถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นก็ยิ่งตื่นเต้น
อยากจะตะโกนออกมาดังๆและถามทุกคนว่านี่เป็นความฝันใช่ไหม?
นี่ผมจะได้...งื้ออ
“ไม่เอาสิไม่คิด!”ทันทีที่ความคิดลามกๆเข้ามาผมก็รีบสะบัดมันออก
แกร็ก!
เสียงประตูห้องที่เปิดอ้าออกทำให้ผมนั่งบนเสียงสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจทำให้ร่างของผมหงายหลังนอนแผ่ลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว...ทั้งที่อยากจะรีบลุกขึ้นนั่งตามเดิมแต่ฝ่ายราชาที่ไม่รู้ว่าเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่กดตัวผมให้นอนหงายอยู่กลางเตียงนุ่มตามเดิม
ดวงตาสีเขียวปนเทาสั่นระริกอย่างไม่เข้าใจเหตุการณ์ตรงหน้า...เพียงแค่เงยหน้าขึ้นไปสบกับดวงตาคมนั่นก็รับรู้ได้ใน
สัญชาตญาณว่าตัวเองคงจะไม่สามารถหนีไปไหนได้อีกแล้ว
“...รา...ชา”
“คุณกำลังยั่วผม”อีกฝ่ายบอกพลางเลียริมฝีปากของตัวเอง
“มะ...ไม่ใช่นะ...เข้าใจผิดแล้วผมแค่...อุ๊บ!...”คำแก้ตัวที่กำลังจะเอ่ยออกไปถูกแทนทีด้วยริมฝีปากอุ่นๆอย่างรวดเร็วจนแทบสิ้นสติ
“อื้ออ~...”อีกฝ่ายดูจะพอใจที่ผมส่งเสียงครางออกมาเพราะทุกครั้งที่ผมครางราชาก็จะยิ่งกดย้ำสัมผัสมากขึ้นไปอีก
มือหนาไม่ยอมอยู่เฉยตอนนี้เริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของผมออกแล้วลูบไล้ที่แผ่นอกและหน้าท้องแบนราบอย่างหยอกล้อ สัมผัสนั่นยิ่งเรียกเสียงครางของผมได้มากขึ้นไปอีก...
“อื้มม!...อ่า...ราชา...”ผมเรียกอีกฝ่ายพร้อมดันที่แผ่นอกของราชาไม่ให้ก้มลงมามากกว่านี้แค่มองก็รู้แล้วว่าคนด้านบนต้องก้มลงมาจูบอีกครั้งแน่ๆ
“จะน่ารักไปไหนข้าวจ้าว...หน้าคุณแดงมากเลย”ราชาพูดพร้อมกลับยกมือข้างที่ลูบหน้าท้องขึ้นมาลูบใบหน้าผมเบาๆ
“...อย่ามองนะ...”คำพูดน่าอายนั่นทำให้ผมหันหน้าหนีแต่ถูกอีกฝ่ายรั้งไว้เลยได้แต่ส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ว่าอย่าแกล้งกันมากกว่านี้เลย
“...ข้าวจ้าว”
“ยะ...อย่าเรียกด้วยเสียงแบบนั้น”น้ำเสียงที่อ่อนโยนและเต็มไปด้วยความต้องการนั่น...แค่ได้ยินก็รู้สึกตื่นตัวไปหมดแล้ว
นี่ผมกลายเป็นคนแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“ทำไมล่ะ?...ผมเรียกแล้วทำไมเหรอ...ข้าวจ้าว”ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งเป็นการยุอีกฝ่ายให้พูดด้วยน้ำเสียงแบบนั้นมากเข้าไปอีก
“...ผมขอ...ไปอาบน้ำก่อน...”ผมบอกเสียงสั่นพร้อมหลับตาสนิทไม่อยากจะมองไปยังคนที่คร่อมตัวเองอยู่ตอนนี้ ขนาดไม่มองยังรู้สึกขนาดนี้แล้วถ้ามองผมจะไม่เสร็จเลยเหรอ?
“ผมรอขนาดนั้นไม่ไหวหรอก”
“...นะราชา...ผมขอเตรียมใจนะ”ผมพยายามบอกคนด้านบน
“...กลัวเหรอข้าวจ้าว?”ราชาถามออกมาก่อนจะจูบไปที่หน้าผากเบาๆ
“ราชา...”
“ผมจะไม่ทำให้คุณเจ็บ...สัญญาเลย”
“...แต่ผมไม่เคย...ราชาอาจไม่ชอบ..อ๊ะ!...”ผมถึงกับครางออกมาเมื่อโดนอีกฝ่ายขบเม้มที่ลำคอ
“ผมชอบทุกออย่างที่เป็นคุณ”
“ผมเหม็นนะ...ขออาบน้ำก่อนเถอะ”
“เหม็นตรงไหนกันฮึ?...เอาเถอะ...ผมยอมคุณก็ได้”ราชาหอมแก้มผมแรงๆก่อนจะผละออกมานั่งข้างผม
“ราชา...”
“อะไรครับ?...สายตาแบบนั้นเหมือนจะไม่เชื่อว่าผมจะยอมจริงๆใช่ไหมเนี่ย?”
“...อืม”ผมพยักหน้าทันที
“...นี่มองผมเป็นคนยังไงกันข้าวจ้าว?”
“...ขี้แกล้ง...ชอบหยอก...ชอบทำให้อาย...”
“นี่ไม่มีข้อดีเลยเหรอ?”อีกฝ่ายหันมาถามด้วยใบหน้าตึงๆ
“...เป็นคนเอาจริงเอาจัง...ตรงไปตรงมา...เท่...หล่อ...ใจดี...ข้อดีน่ะให้พูดทั้งวันคงไม่หมดหรอก”ผมบอกพร้อมคลี่ยิ้มบางๆส่งไปให้
“พูดแบบนี้ผมต่อเลยได้ไหม?”
“ไม่เอานะ”ผมรีบลุกจากเตียงทันทีที่อีกฝ่ายจะขยับตัวมาคร่อมอีกครั้ง
“ฮะฮะ...ต้องหนีขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“คนขี้แกล้ง”
“ไปอาบเถอะ...ผมจะนอนรอ”
“ขอบคุณนะ”
ผมใช้เวลาอาบน้ำนานเป็นพิเศษเพราะมีหลายอย่างที่ต้องคิด...ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเครียด ไม่รู้ว่าถ้าราชาจะคิดยังไงกับร่างกายของผม...ราชาไม่เคยกับผู้ชายผมรู้ดีเพราะงั้นเลยหนักใจว่าถ้าเขาลองแล้วมันไม่ใช่...
ราชาจะเลิกกับผมไหมมนะ
ด้วยความคิดที่ตีกันไปหมดทำให้ผมใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำไปเกือบสองชั่วโมงได้แต่ราชาก็ไม่มีมาเรียกหรือมาตามเลยสักนิด นั่นทำให้ผมคิดไปเองว่าเขาคงหลับแล้วเลยค่อยๆเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดคลุมอาบน้ำไม่ต่างกับราชา
พูดถึงชุดนอนราชาก็มักจะนอนด้วยชุดคลุมแบบนี้เสมอตอนแรกก็ไม่ชินแต่ช่วงหลังๆก็เริ่มชินขึ้นมาบ้างแล้ว
“เสร็จแล้วเหรอ?”เสียงทุ้มที่ดังขึ้นทำให้ผมหันไปมองทางเตียงอย่างหวาดๆก่อนจะเจอราชานั่งอ่านหนังสืออยู่ด้านบน
“ราชา?”
“ทำหน้าเหมือนแปลกใจเลยนะ”คนถูกเรียกชื่อส่งยิ้มมาให้ก่อนจะวางหนังสือเล่มหนาลงบนหัวเตียง
“...ยังไม่นอนเหรอ?”ผมถามก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไป
“จะนอนได้ยังไงกันล่ะ วันนี้คุณยอมให้ผมกอดทั้งทีนี่นา”
“...งั้นทำไม...”คำถามที่อยากถามเงียบลงเมื่อคิดได้ว่าไม่ควรเอ่ยออกไป
“ทำไมอะไรข้าวจ้าว?”ราชาถามพร้อมรวบเอวผมให้มานั่งบนตัก ด้วยความที่เป็นผู้ชายทั้งคู่เลยดูแปลกไปบ้างผมเลยดิ้นแต่อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อยเอวที่กอดไว้แน่นผมเลยต้องนั่งอย่างเสียไม่ได้
“ตอบคำถามผมข้าวจ้าว...ถ้าไม่ตอบตอนนี้คุณจะไม่มีโอกาสแล้วนะ”เมื่อพูดจบเสื้อคลุมอาบน้ำของผมก็ถูกปลดเชือกออกจนเสื้อหลุดมากองอยู่ที่หน้าขา มือหนาลูบไล้ตามหน้าท้องผมส่วนอีกมือหนึ่งก็เลื่อนขึ้นไปยังแผ่นอก
“อ๊ะ!...อย่าพึ่ง...”
“ข้าวจ้าว”มือที่วนเวียนอยู่ที่หน้าอกทำให้ผมแทบไม่เหลือสติจะตอบอะไรทั้งนั้น
“ผมยอมแล้ว...อ๊ะ!...หยุดลูบก่อน”
“ว่ามา”น้ำเสียงของราชาที่ได้ยินไม่ต้องหันไปมองก็พอรู้ว่าราชายิ้มอยู่แน่
เขากำลังสนุกที่ได้แกล้งผมแบบนี้
“...ทำไมไม่ตามผมล่ะ?”ผมกลั้นใจถามสิ่งที่ตัวเองคิดออกไป
“ตามอะไร?”เสียงทุ้มยังคงถามต่อ
“...ราชา...คนขี้แกล้ง”
“บอกผมหน่อยข้าวจ้าว”
“ทำไมไม่ไปตามผมที่ห้องน้ำเล่า?!”
“อยากให้ตาม?”
“ไม่ใช่นะ”ผมรีบปฏิเสธพร้อมส่ายหน้าไปมาเพื่อยืนยัน
“ข้าวจ้าว”
“...อะไร?”เสียงทุ้มที่กระซิบข้างหูนั่นกำลังให้ผมสติกระเจิง
“ผมรอคุณได้ไม่ว่านานแค่ไหนก็ตาม...”
“...ราชา”
“ผมรอได้เพราะคุณเองรอผมมานานมากกว่าที่ผมรอคุณซะอีก...ขอบคุณที่รอผมนะ...ข้าวจ้าว”คำพูดธรรมดานั่นทำให้น้ำตาผมถึงกับไหลอาบแก้ม
“ราชา”ผมหันไปกอดอีกฝ่ายแน่นโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
ตอนนี้ผมต้องการราชา
ต้องการมากที่สุด
“ข้าวจ้าว...รักคุณนะ”
“รักเหมือนกัน...รักราชา...รัก”ไม่รู้ว่าจะมีคำไหนที่จะบอกความรู้สึกในตอนนี้ออกไปได้นอกจากคำสั้นๆเพียงคำเดียวนี้
“เป็นของผมนะ”
“อืม”
ดวงตาของพวกเราประสานกันก่อนจะยิ้มออกมาในเวลาไล่เลี่ยกัน ฝ่ามืออุ่นๆของราชาสัมผัสที่ใบหน้าผมก่อนจะประกบจูบอันนุ่มนวลถว่าลึกล้ำมาให้...เสื้อคลุมของพวกเราถูกปลดออกจนเหลือเพียงร่างกายที่เปลือยเปล่าก่อนราชาจะเปลี่ยนมาคร่อมร่างผมไว้แทน
รสจูบอันอ่อนโยนช่างหวานละมุนอย่างที่ไม่เคยสัมผัส...ลิ้นร้อนที่เล้าโลมหนักขึ้นและรุนแรงขึ้นเรียกเสียงครางในลำคอของผมได้อย่างต่อเนื่องแต่อีกฝ่ายก็ยังคงไม่ถอนริมฝีปากออก
“อื้ออ~...”จูบอันยาวนานไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกลั้นหายใจนานขนาดนี้ได้ยังไง
รู้เพียงแค่ยังไม่พอ
ผมยังต้องการเขามากกว่านี้
มือของราชาลูบไร้ไปทั่วแผ่นอกจนถึงหน้าท้องและยังเลื่อนลงไปต่ำกว่านั้นจนสัมผัสกับสิ่งที่ตื่นตัวจากการกระทำของคนด้านบน ขาเรียวพยายามหุบเข้าหากันเพราะความอายแต่ก็ถูกขาอีกฝ่ายกันไว้จนไม่สามารถทำได้ดั่งใจ
“อื้อ!...อ่า...อ๊ะ!...ไม่ราชา...อย่าจับ”ผมบอกเสียงสั่นเมื่อมือนั้นเริ่มปลุกอารมณ์ที่เพิ่มสูงขึ้นให้ทวีความรุนแรงมากว่าเดิม
“...อึก...คุณมัน...อ่า...น่ากินไปทั้งตัวจริงๆ”ราชาที่ถอนจูบออกมองมายังร่างกายที่เปลือยเปล่าด้วยสายตาที่หื่นกระหายต่างจากราชาในตอนปกติอย่างชัดเจน
“อ๊ะ!...ราชา...”ลิ้นร้อนที่ขบเม้มยอดอกทั้งสองข้างเรียกเสียงครางได้อย่างต่อเนื่อง
รู้สึกดี
ผมยอมรับว่าตอนนี้รู้สึกดีสุดๆแต่ไม่อยากจะรู้สึกดีคนเดียวนี่
ผมค่อยๆตั้งสติทั้งที่สมองขาวโพลนก่อนจะยกมือขึ้นแล้วลูบไร้ตามเรือนร่างตรงหน้าอย่างเชื่องช้าก่อนจะเลื่อนต่ำลงจนถึงส่วนที่ตื่นตัวเต็มที่...
อยากให้ราชารู้สึกดีเหมือนอย่างที่ผมรู้สึก
“อ่า...ข้าวจ้าว...คุณอย่าทำให้ผมทนไม่ไหวสิ”ราชาบ่นด้วยเสียงอันเซ็กซี่ ดูเหมือนเขาจะชอบที่ผมทำให้แบบนี้นั่นทำให้มือผมขยับไม่หยุด
“อ๊ะ!...งั้นก็ไม่ต้องทน...อื้อ!...”
“ข้าวจ้าว?”
“ผมรอ...อึก...รอวันนี้มาตลอด...อ๊ะ!...วันที่เหมือนเป็นความฝันที่ไม่มีทางเป็นจริง...แต่วันนี้...อื้อ!...มันเป็นจริงแล้ว จะบอกว่าผมลามกหรือหน้าไม่อายก็ได้...แต่ผมเอง...ก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”ผมบอกอีกฝ่ายออกไปโดยที่ดวงตาคู่สวยนั้นคลอไปด้วยน้ำตา
อยากจะบอกว่าไม่ใช่แค่ราชาที่ทนไม่ไหวผมเองก็ไม่ต่างกัน
“บ้าเอ้ย!...จะน่ารักไปไหนเนี่ย?...หันหลังหน่อยผมไม่ไหวแล้ว”
ร่างกายขาวนวลขึ้นสีชมพูระเรื่อไปทั้งตัวทำตามอย่างไม่อิดออดอาจเพราะอารมณ์ที่ค้างคาอยู่ทำให้ไม่มีสติแม้แต่จะปฏิเสธสิ่งตรงหน้าต่อให้การกระทำนั่นของตัวเองมันจะน่าอายขนาดไหนก็ตาม
มือร้อนๆที่ทาบลงที่สะโพกทำให้ผมสะดุ้งนิดๆก่อนจะฝังใบหน้าลงบนหมอนนุ่มเมื่อนิ้วแกร่งเริ่มเตรียมพร้อมช่องทางที่คับแน่น...ยิ่งตื่นเต้นก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูกจนได้แต่กัดปากตัวเองแล้วซุกหน้าอยู่ที่หมอน
“ผ่อนคลายหน่อยข้าวจ้าว...ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไร”เสียงทุ้มนุ่มที่ดังขึ้นปลอบประโลมผมให้ผมคลายตามที่อีกฝ่ายว่า ไม่นานนักนิ้วเรียวนั่นก็ขยับได้ตามที่ต้องการ
“อ๊ะ!...อื้อออ~...”ถึงจะซุกหน้าอยู่ที่หมอนแต่เสียงครางก็ยังคงดังออกมาเรื่อยๆ
มันน่าอาย
แต่ผมกลับชอบที่ราชาทำให้แบบนี้
“ข้าวจ้าว...ผมขอนะ...เป็นของผมนะครับ”
“...ราชา...อ๊ะ!...อึก...เจ็บ...”ใบหน้าขาวเชิดขึ้นพร้อมริมฝีปากที่ขบเม้มเข้าหากันแน่นเพราะความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามา
“อึก...อย่ารัดแบบนั้น...ใจเย็นๆนะ...ไม่เป็นไรผมจะอยู่แบบนี้ก่อน”ราชาขยับร่างมาคร่อมผมไว้จากด้านหลังก่อนจะพรมจูบไปทั่วแผ่นหลัง
“อ๊ะ!..ราชา...อื้ออ”ไม่นานสิ่งที่เชื่อมต่อกันอยู่ก็เริ่มขยับเบาๆ สัมผัสฝืดๆเริ่มลื่นไหลขึ้นจนอีกฝ่ายเพิ่มความเร็วขึ้นตามความต้องการ...ร่างกายผมสั่นระริกพร้อมส่งเสียงครางออกมาไม่ขาดสาย
พอปรับตัวได้ความรู้สึกดีก็แล่นเข้ามาจนเทียบกับเมื่อครู่ไม่ติด
“ราชา...อ๊ะ!...ราชา...ผม...ผม...อื้ออ~...”
“ข้าวจ้าว...สุดยอด...อื้ม...”
เสียงครางสองเสียงดังขึ้นเป็นจังหวะที่สอดประสานก่อนราชาจะเปลี่ยนท่าโดยพลิกร่างผมให้นอนหงายแล้วเข้ามาภายในอีกครั้ง ดวงตาคมสีน้ำตาลจ้องมาพร้อมกับเลียริมฝีปากตัวเองอีกครั้ง
ท่าทางนั้นดูลามกมากแต่ก็ทำให้ผมรู้สึกดีสุดๆ
“อ๊ะ!...อื้อออ...ราชา...อึก!...รู้สึกดีไหม?”ผมยกมือขึ้นโอบคอคนตรงหน้าพร้อมเอ่ยถามสลับคราง
“ฮึ้ย!...นี่จงใจยั่วใช่ไหม?”
“อื้ออ...ไม่ใช่...อ๊ะ!...ช้าหน่อย...”ผมยังไม่อยากเสร็จ อยากอยู่แบบนี้อีกสักพัก
ความรู้สึกของการได้ครอบครองมันเป็นแบบนี้งั้นเหรอ?
แค่ได้เห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกดีของราชาผมก็รู้สึกดีตามไปด้วย
“ข้าวจ้าว...อ่า...”
“ราชาบอกผม...อ๊ะ!...”
“คุณนี่ลามกกว่าที่คิดนะ”ราชาพูดล้อ
“ไม่ใช่นะ...อ๊า!...”
“ไม่จำเป็นต้องพูดคุณก็น่าจะดูออกนะข้าวจ้าว...ร่างกายคุณทำให้ผมรู้สึกดีอย่างไม่เคยเป็น...ผมอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ในตอนที่ผมเป็นหนึ่งเดียวกับคุณแบบนี้”ราชาบอกพร้อมกับประกบปากผมอีกครั้ง ความรุ่มร้อนและร้อนแรงภายในร่างนั้นมากมายจนแทบปะทุออกไป
“อื้อ!...อ่า...เหมือนกัน...อ๊ะ!...ราชา”ยิ่งรู้ว่าใกล้ถึงจุดหมายก็ยิ่งไม่อยากให้ช่วงเวลานี้มันจบลงเลย
“อะไรเหมือนข้าวจ้าว?”เสียงกระซิบแถ่วสร้างความเสียวซ่านให้ผมมากขึ้นไปอีก
“คนขี้แกล้ง...อื้ออ~...”
“บอกผมเร็ว...ผมจะไม่ไหวแล้วนะ”เสียงพูดถูกกลบด้วยเสียงน่าอายจนแทบไม่ได้ยิน เสียงนั่นมันทำให้ผมรู้ว่าราชารู้สึกต่อผมมากขนาดไหน
“ผมก็...อึก!...อยากหยุดเวลาไว้ตอนนี้เหมือนกัน...อ๊ะ!...รัก...รักราชา...รักที่สุด...อื้ออ~”ผมครางลั่นเมื่อสะโพกของอีกฝ่ายขยับเร็วขึ้นเหมือนจะชอบในสิ่งที่ผมพูดออกไป
“รักข้าวจ้าวเหมือนกัน...อ่า...พร้อมกันนะที่รัก”
ราชาขยับสะโพกไม่หยุดจนผมได้แต่โอบคออีกฝ่ายไว้แน่นและครางเสียงดังไม่นานอารมณ์ของเราทั้งคู่ก็พุ่งสู่จุดสูงสุดพร้อมกัน สัมผัสของสิ่งที่ถูกปลดปล่อยภายในทำให้ใบหน้าผมร้อนขึ้นอย่างห้ามไม่ได้
ทั้งเหนื่อย ทั้งอาย ทั้งตื่นเต้น
และทั้งมีความสุข
“แฮ่ก...”ผมหอบหายใจพร้อมกับซบหัวลงที่ไหล่ของราชา
“...คุณนี่มันสุดยอด”
“หยุดพูดเลยนะ”ผมรีบเอ่ยห้ามก่อนที่จะได้ยินคำพูดน่าอายหลุดออกมามากกว่านี้
“อายเหรอ?”
“...คนขี้แกล้ง”ก็รู้อยู่ว่าผมอายยังจะแกล้งกันอยู่นั่นแหละ
“ฮึ...น่ารักจริงๆที่รักของผม”ราชาบอกพร้อมกับดึงตัวผมให้นอนลงกับเตียงในอ้อมกอดของอีกฝ่าย
“ราชา...ขอบคุณ”ผมบอกก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความสุข
“ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณ”
“ทำไมล่ะ?”ผมขยับตัวแล้วเงยหน้าขึ้นไปสบกับดวงตาคมเพื่อหาคำตอบ
“ขอบคุณที่ไม่เลิกรักผม...ขอบคุณที่เข้ามาใกล้กันจนผมรู้ว่าความรักมันคืออะไร...ขอบคุณที่รักกัน...ผมคิดมาตลอดว่าถ้าผมรู้ตัวเร็วกว่านี้ว่ามีคุณอยู่ข้างๆก็คงดี”
“ราชา... อย่าทำให้ผมโลภมากไปกว่านี้ ตลอดมาแค่ได้มองผมก็มีความสุขมากแล้วแต่ตอนนี้ผมได้อะไรมากมายจากการได้รัก...ได้อยู่ข้างและได้สัมผัสคุณแบบนี้...ทุกๆวันที่คบกันผมมีความรู้สึกหนึ่งที่ไม่กล้าบอกแต่วันนี้ผมอยากบอก...”
“อะไรเหรอ?”
“...ผมขอหวงราชาได้ไหม?”ผมกลั้นใจถามอีกฝ่ายออกไปแล้วซุกหน้าลงที่แผ่นอกของราชาในทันที
ความเอาแต่ใจของตัวเองคงทำให้อีกฝ่ายลำบากใจ
ทั้งที่รู้แต่มันก็...
“คุณมีสิทธิ์นั้นมาตั้งนานแล้วข้าวจ้าว...หวงผมให้เต็มที่ ถ้าเมื่อไหร่ที่คุณไม่หวงแปลว่าคุณคงไม่ได้รักผมแล้ว”
“ไม่จริงสักหน่อยผมรักราชานะ”
“ฮึ...ผมหมายถึงหลังจากนี้ต่างหาก...ผมอยากเห็นคุณหวงจัง...”
“...จะทำให้ดูละกัน”ผมบอกก่อนจะส่งยิ้มไปให้
“งั้นถึงตาผมขอบ้างนะ”
“จะขออะไรเหรอ?”ผมไม่มีอะไรให้หรอกเพราะทุกอย่างของผมเป็นของเขาแล้ว
“อย่าส่งยิ้มแบบนี้ไปให้ใคร...อย่ามองใครด้วยสายตาแบบนี้...คนเดียวที่คุณจะทำได้คือผมเท่านั้น”ราชาบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“...แค่นี้เหรอ?”
“มันไม่ใช่เรื่องแค่นะข้าวจ้าว”
“แค่นี้แหละราชา...ผมจะไม่ยิ้มและมองใครด้วยสายตาแบบนี้ถ้าคนที่อยู่ตรงหน้าผมไม่ใช่ราชา”ผมเองก็ตอบกลับไปตามตรง
“พูดจาน่ารักเดี๋ยวก็ไม่ต้องนอนหรอก”อีกฝ่ายส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้
“พอแล้ว..ผมปวดสะโพกไปหมดแล้วเนี่ย!”
“ก็อยากทำตัวน่ารักเองทำไมล่ะ?”
“...คนบ้า”
“ทำไมผมถึงรักคุณได้ขนาดนี้นะข้าวจ้าว”ราชาเปลี่ยนเรื่องพร้อมจ้องมาด้วยสายตาอันอบอุ่น
“...รักนานๆนะ”ผมยิ้มกลับไป
“รอดูได้เลย...แล้วก็แว่นนี่น่ะห้ามถอดต่อหน้าคนอื่นนะ”คนข้างกายเอื้อมมือไปหยิบแว่นที่ถูกวางไว้ตั้งแต่ตอนกลับมายังห้องแล้วสวมกลับให้ผม
“ทำไมล่ะ?”
“ผมหวงภรรยาตัวเองมันผิดเหรอ?”น้ำเสียงเจ้าเล่ห์ถูกส่งมาก่อนที่มือหนาจะคว้าเอวผมให้ขยับเข้าไปใกล้กว่านี้
“ชอบแกล้งกันอยู่เรื่อย”
“ก็อยากทำตัวน่าแกล้งทำไมกันล่ะ?”
“ใครทำตัวหน้าแกล้งกัน?”ผมสวนกลับ มีใครอยากทำตัวให้น่าแกล้งบ้างล่ะ
“คุณไงข้าวจ้าว”
“ไม่พูดด้วยแล้ว”ผมพึมพำแล้วพลิกตัวหนีหน้าราชาที่ส่งเสียงหัวเราะด้วยความสนุกที่ได้แกล้งผม
“ไม่แกล้งแล้วก็ได้”
“อื้ออ~...ไหนบอกว่าไม่แกล้งแล้วไง”ผมบ่นเมื่อถูกอีกฝ่ายแกล้งโดยการจูบเบาๆที่ต้นคอ
“ครับๆ...นอนพักเถอะ”
“อืม”
“รักข้าวจ้าวนะ”เสียงกระซิบดังขึ้นก่อนที่คนด้านหลังจะซุกตัวเข้าที่ต้นคอผม
ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้...วันที่ได้อยู่ข้างๆคนที่แอบรักมาตลอด11ปีแถมสถานะยังเป็นคนรักกันอีกด้วย อยากขอบคุณทุกช่วงเวลาที่ทำให้ผมได้มายืนอยู่ตรงนี้
ทั้งช่วงเวลาที่ผมเอารูปใส่กระเป๋าราชา
ช่วงเวลาที่ผมถูกจับได้
ช่วงเวลาที่ผมสารภาพรักครั้งแรก
และอีกหลากหลายช่วงเวลาจนทำให้ผมมาถึงตรงนี้...
ตรงที่มีธรณินทร์ พิภัฒธนมงคลหรือราชาอยู่เคียงกาย
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน...
คนที่ทำให้หัวใจดวงนี้เต้นรัวได้ก็มีแค่คนเพียงคนเดียวเท่านั้น
รักแรกและรักสุดท้าย
“รักราชานะ”
...............................................จบบริบูรณ์...................................................
สวัสดีค่ะ
ในที่สุดเรื่องนี้ก็ดำเนินมาถึงตอนจบแล้ว
ตอนนี้เรียกว่าเป็นตอนที่ฟินที่สุดนับแต่ที่แต่งเรื่องนี้มาเลย
อ่า...ไม่ได้แต่งncมาซะนาน รู้สึกเขินแปลกๆ555
จากนี้เดี๋ยวจะมีลงตอนส่งท้ายก่อนจะลงตอนพิเศษให้อ่านนะคะ
พอแต่งจบแล้วก็รู้สึกเหงาอยู่เหมือนกัน...เร็วๆนี้อาจมีข่าวดีที่ได้รวมเล่มนะคะ(แต่ขอให้ชัดเจนก่อนจะแจ้งให้ทราบค่ะ)
สำหรับตอนพิเศษ มีหลายคนที่อยากอ่านตอนที่ข้าวจ้าวเจอกับราชาครั้งแรก ซึ่งเรากะจะไม่แต่งแต่พอคิดไปคิดมาแต่งดีกว่า...นี่ก็กำลังแต่งอยู่ค่ะ
สุดท้ายนี้ไม่มีอะไรจะบอกนอกจากคำว่าขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์ ทุกๆกำลังใจ ทุกๆแรงเชียร์และทุกๆคำแนะนำนะคะ
การได้แต่งนี้นิยเรื่องนี้ทำให้เรามีความสุขมากและหวังว่าทุกคนที่อ่านก็จะมีความสุขเช่นกันนะ^^
เรื่องนี้อาจไม่ได้ตรงตามหลักความเป็นจริงนักแต่ให้แง่มุมของความรักอันสวยงามเหมือนกับความฝันที่อาจไม่มีในความเป็นจริง(ถ้ามีจริงก็คงฟินไปเลย อยากได้แบบข้าวจ้าวสักคน555)
ใครยังไม่ได้กดไลค์เพจเราสามารถเข้าไปกดติดตามได้นะคะ>>
nicedogช่วงนี้อาจไม่ได้เปิดเรื่องใหม่...จะขอทุ่มกับเรื่อง ✣Jurassic Confidant✣ คู่หู กลายพันธุ์รัก ให้เต็มที่ก่อน...ใครสนใจสามารถเข้าไปอ่านกันได้นะคะ เป็นแนวแฟนตาซีค่ะภาคต่อจาก Jurassic Heart
ไว้เจอกันใหม่ค่ะ
บ๊ายบาย
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪
หัวข้อ: ❣Secret heart❣ หัวใจ แอบรัก《แอบรัก⊰❤⊱พิเศษ {เที่ยวอิตาลี่}》17/01/60 P.50 (อ่าน 551877 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก