หัวข้อ: [เรื่องสั้น] นกขมิ้น ตอนพิเศษ (ยังไม่จบ) (6 มิถุนายน 2564)

[bluecoco]

อุ่นไปทั้งหัวใจ
ดีใจที่ได้อ่าน
รักคนแต่ง

[TanyaPuech]

น่ารักมากกเป็นเรื่องที่ดี และเรียลมาก ชอบในหลายๆจุด

ตอนจบน้ำตารื้นเลย เพราะปลื้มปริ่ม

รักนกกับวีร์มาก

[Maymon]

ขอบคุณคนแต่งมากๆค่ะ เรื่องนี้มันเศร้า
วีร์คือพระเอกที่อบอุ่นมาก
ชอบอ่านแนวนี้จัง
ขอบคุณคนแต่งอีกครั้งนะคะ
อิ่มใจแล้วก็มีความสุขกับเรื่องนี้มากๆค่ะ

[IMNOTPERFECT™]

เรื่องสั้นเรื่องนี้น่ารักมากครับ
ตอนแรกคิดอยู่เหมือนกันว่าจะอ่านเรื่องนี้ดีไหม
เพราะชื่อเรื่องนกขมิ้นคำเดียว เดาเรื่องไม่ออกเลย

แต่ก็คิดถูกแหะที่เข้ามาอ่าน ได้รับรู้เรื่องราวของตัวละคร
เรียนรู้ไปด้วยกันตั้ังแต่ต้นจนจบ มันดีมาก ๆ ครับ ดีมากจริง

ปล. ตอนจบแอบน้ำตาไหลพราก เพราะความตื้นตัน
เดี๋ยวจะติดตามผลงานเรื่องต่อ ๆ ไปนะครับ

 

[happy-jigsaw]

ชอบอีกแล้วววว การดำเนินเรื่องดีมากเลยค่ะ ชอบภาษาชอบตัวละคร ชอบนิสัยใจคอ ชอบบรรยากาศของเรื่อง ไม่ทำให้ผิดหวังเลยค่ะ

[golove2]

มีความสุขกับเรื่องนี้มากค่ะ
ทั้งอ่านไปร้องไห้ไป
อ่านไปยิ้มตามไป

 

[GUNPLAPLASTIC]

ฮื้ออออ อ่านเรื่อยๆรู้สึก Feel Good มากๆเลยค่ะ
งื้ออ เดี๋ยวจะไปอ่านเรื่องอื่นของคุณคนแต่ง
ชอบภาษา ชอบการบรรยาย แง้ ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆมาให้เราอ่านนะคะ
บางทีเราทุกคนอาจจะรอใครคนหนึ่งอยู่ก็ได้ เหมือนน้องนกของเราา TT

[mayachiwit]

วีร์อบอุ่นมาก นกน้อยก็น่ารักน่าปกป้อง เป็นเรื่องที่คงรู้สึกว่าตัวเองพลาดมากจริงๆ ถ้าไม่ได้อ่าน
 ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ 

[maneethewa]

ชอบบบบ ทั้งยิ้ม ทั้งน้ำตาคลอไปกับหลายๆ ตอน
บางครั้งก็เขินเหมือนคนบ้า
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ นะคะ
ดีต่อใจจริงๆ

 

[utamon]

ผิดที่เราเจอกันช้าไป ฮื่อออออออ เราพลาดที่ไม่อ่านเรื่องนี้ไปได้ยังไง 
เป็นเรื่องที่ภาษาสวยอ่านแล้วไม่มีสะดุด ชอบฉากบรรยาย มันทำให้คิดว่าสองคนนี้มีตัวตนอยู่จริงๆ
คนเขียนเก่งมาก สามารถทำให้คนๆนึงอ่านเข้าถึงเนื้อเรื่องแล้วอินกับมันได้ถึงขนาดนี้
เราชื่นชมผลงานของคุณจริงๆ เรื่องนี้10 10ไปเลยยยยย

[Tipin]

เป็นเรื่องที่อ่านหลายรอบมาก
อ่านกี่ครั้งก็ให้ความรู้สึกอิ่มในใจเสมอ

[treenature]

นกขมิ้น ตอนพิเศษ เชี่ยงชุน

เจ็กเหลียงไม่ได้ชวนทวิชเมาบ่อยนัก แต่การเมาแต่ละครั้งก็ทำเอาชนะวีร์หัวหมุน

คืนนี้น่าจะหนัก

ชนะวีร์เปิดโหมดตั้งรับทันทีที่เหยียบเท้าเข้าบ้าน บ้านที่สร้างในที่ดินที่เคยเป็นของเจ็กเหลียงแต่ตอนนี้ครอบครองโดยทวิช

เขายกมือไหว้เจ็ก คนแก่กว่าเพียงพยักหน้าเบาๆ

“คราวนี้มี ใคร ทำอะไรไม่ถูกใจอาเจ็กอีกล่ะครับ”

ชนะวีร์แกล้งถามด้วยหน้าตาซื่อ ทั้งที่ ‘ใคร’ ในที่นี้มีอยู่คนเดียว

เจ็กเหลียงก็ทำหน้าคล้ายกัน และตอบคำถามว่า

“ไม่มีหรอก แค่คิดถึงตี่จู้ (เจ้าที่)” เจ็กเหลียงแย้มรอยยิ้มบางๆ

คนอะไรคิดถึงเจ้าที่?!? ถ้าคนอื่นผ่านมาได้ยินก็คงคิดว่า อาเจ็กเมาหรือไม่ก็เพี้ยนเต็มที แต่ชนะวีร์ชินเสียแล้ว

“อั๊วเลยเอาเชี่ยงชุน(เหล้าจีน)มาไหว้ตี่จู้”

ชนะวีร์ถอนหายใจ งานยากตามที่เขาคาดไว้จริงๆนั่นล่ะ

“ถวายตี่จู้แล้ว ก็เลยชวนนกชิมนิดหน่อย” เจ็กเหลียงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรื่อยๆ เหมือนคุยเรื่องดินฟ้าทั่วไป แต่กลับไถลตัวลงนอนกับโซฟา สองแก้มแดงเรื่อด้วยฤทธิ์เหล้าจีน

ชนะวีร์เท้าเอวมอง “จะนอนที่นี่หรือจะให้คนมารับดีครับ”

อาเจ็กไม่ตอบ กลับพลิกตะแคงซุกหน้าเข้าพนักโซฟาตัวยาว คู้ตัวเล็กน้อย ก่อนจะพาตัวเองเข้าสู่นิทราก็งึมงำคล้ายละเมอ

“ใจร้าย”

“ครับ?”

เจ็กยกมือซ้ายโบกไปมาในอากาศ แทนการบอกว่า “ไม่มีอะไร”

สองสามนาทีหลังจากนั้นก็หลับสนิท

ชนะวีร์จึงต่อสายหาใครคนหนึ่ง

“หลับไปแล้ว….อือ….ให้ไว”

ระหว่างรอคนมารับอาเจ็กขี้เมา ชนะวีร์ก็เดินตามหาทวิช คนที่เมาทีไรมักทำอะไรประหลาดจากที่เคย
คราวนี้เขาเจอทวิชนั่งอยู่บนพื้นที่ชานบ้าน
ตรงนี้ลมพัดสบาย
เมื่อชนะวีร์นั่งลงข้างกัน ทวิชหันมามอง ใบหน้าไม่บ่งบอกอะไร แต่กระเถิบตัวหนีออกไปสักหนึ่งวา
ชนะวีร์มุ่นคิ้วนิดหนึ่ง แล้วลองขยับตัวเข้าหา ทวิชก็กระถดตัวหนีอีก

โอเค

ชนะวีร์เข้าใจแล้ว วันนี้ทวิชเปิดใช้ฟังก์ชั่นระวังภัย

ชนะวีร์น่ากลัวตรงไหน!? ดูไม่มีภัยที่สุดแล้ว
ช่างเถอะ

 เขายักไหล่
ชนะวีร์เลยทำทีเป็นหันไปสนใจวิวนอกชานบ้านแทน
ต้องแกล้งทำเป็นไม่สนใจ ทวิชจะได้ไม่คิดว่าเขาอันตราย
ชนะวีร์ทอดสายตามองไกล
หลายนาทีอยู่เหมือนกันที่สัมผัสได้ว่า ทวิชมองเขาอย่างสำรวจ พอมองจนพอใจก็หันไปมองน้ำแบบเดียวกับที่เขาทำ
แสงอาทิตย์ส่องแสงเรื่อ ลมพัดวน คลองเล็กๆไหลผ่านหลังบ้าน ทำให้อากาศเย็นดี
บ้านหลังนี้สร้างอยู่ข้างบ้านของป๊ากับแม่ ใช้แบบแปลนคล้ายกัน ชนะวีร์ตั้งใจให้มีชานพักตรงนี้ เอาไว้ให้ทวิชได้มานอนเล่น คิดไว้ตั้งแต่วันที่เห็นทวิชนอนหลับสบายบนตักของแม่ในครั้งนั้น

“เชี่ยงชุนอร่อยไหม”

ทวิชส่ายหน้า “เหม็นด้วย”

“แล้วกินไปเยอะไหม”

ทวิชชูมือขึ้น แล้วมือก็เริ่มเอียง ทำให้ต้องเอียงคอไปตามมือ จากนั้นเริ่มนับนิ้ว

ตอนแรกนับได้สาม จากนั้นก็ส่ายหัว แล้วเริ่มนับใหม่ คราวนี้นับได้ห้า จึงกางมือให้ชนะวีร์แล้วโบกไปมาคล้ายกำลังบ๊ายบาย
 ชนะวีร์คลี่ยิ้ม เอื้อมไปจะคว้ามือที่โบกไปมานั่นมากุมไว้
แต่ทวิชรีบหดมือกลับ แล้วกระถดตัวออกไปไกลอีกนิด

ชนะวีร์รีบยกมือยอมแพ้

ไม่ทำอะไรแล้วครับ
เงียบกันไปพักหนึ่ง ชนะวีร์ก็เริ่มชวนคุยใหม่

“เย็นนี้กินข้าวต้มกับไข่เจียวไหม แก้เมา แต่ไม่รู้ไข่ไก่หมดหรือยัง”

“เหลือหกฟอง” ทวิชตอบ

ชนะวีร์พยักหน้า อมยิ้มนิดหน่อย

ไม่ได้เมามากนี่นา ยังคุยกันไหว

“อยากกินไข่ดาว”

“ข้าวต้มกับไข่ดาวเหรอ” มันแปลกๆนะ

ทวิชเผลอตัวบึนปากเล็กน้อย

ก็อยากกินนี่นา

ชนะวีร์หัวเราะ

ตั้งแต่ย้ายมา พวกเขาคุยกันมากขึ้น ด้วยวิถีชีวิตที่ไม่วุ่นวายเท่ากับในเมืองใหญ่ ทุกเย็นเลยมีเวลาพอจะมานั่ง มองน้ำ ฟ้า หรือทะเล แล้วคุยเรื่องไร้สาระกัน บางวันเป็นเรื่องต้นไม้ที่บ้าน บางวันเรื่องปลาหางนกยูง ดาวหางฮัลเลย์ หรือมาม่ารสต้มยำ
มันเป็นเรื่องไร้สาระ ที่ชนะวีร์ คิดว่ามีค่าสูง
ทวิชจะพูดไปเรื่อยเปื่อย
เรื่อยเปื่อยนะ ไม่ใช่เจื้อยแจ้ว ก็เป็นสไตล์แบบทวิชๆ พูดด้วยความเร็วต่ำ แต่ก็ไม่ได้ยานคาง ถามทีหนึ่งถึงจะยอมพูด แล้วรอให้ชนะวีร์ถามใหม่
แต่ทั้งหมด ไม่ว่าเรื่องไหนที่คุยกัน มันทำให้ชนะวีร์รู้จักทวิชมากยิ่งขึ้นไปอีก
จริงอยู่ ว่า ชนะวีร์รู้จักทวิชดี
แต่รู้จักดี ก็ไม่มีทางรู้จักทั้งหมด
ใจคนนั้น ยากแท้ หยั่งถึง
และชนะวีร์ ก็ไม่เหนื่อย ไม่เบื่อสักนิด ที่จะหยั่งเข้าไปในความคิด จิตใจของทวิช อยากรู้อีกเรื่อยๆ
ความเป็นทวิชนั้นไม่ได้ มนๆทื่อๆ หรือมีด้านเดียว แบบที่เห็นหรอก
มีสิ่งที่น่าแปลกใจ ซ้อนทับกันไปมาอยู่ในตัวทวิชตั้งเยอะ

คิดเรื่องทวิชเสียเพลิน จนรู้สึกว่าทวิชที่นั่งข้างๆเงียบไป
ปกติก็เงียบ แต่ตอนนี้มันเงียบแบบแปลกๆ

นั่นไง

นั่งร้องไห้ เช็ดน้ำตาป้อยๆ

“เป็นอะไร”

“ไม่เห็นมีปลา”

“ปลาอะไร”

“ปลาน่ะปลา อยากเห็นปลา”

ชนะวีร์พยายามทำหน้าให้ดูจริงจัง

“จะลองไปดูตรงตลิ่งไหม”

นี่เขาควรขำก่อนหรือควรมึนก่อนดีที่คนเมาจะดูปลา

ทวิชลุกขึ้นยืน แล้วรอให้ชนะวีร์ลุกตาม

เอาจริงหรือนี่

ทวิชยืนนิ่งอยู่ที่ตลิ่งโดยมีชนะวีร์จับตามอง ใกล้แทบซ้อนหลังกัน เพราะกลัวคนเมาจะโงนเงนตกน้ำไป

แต่ว่ามันมืดแล้วล่ะ จึงมองไม่เห็นอะไรเลย

ทวิชที่จ้องมองตลิ่งอยู่นานหันมาหาชนะวีร์ ไม่ร้องไห้แล้วแต่เสียงเครือน่าสงสาร

“ไม่มีปลาเลย”

“อยากดูมากเลยเหรอ”

ทวิชกดหัวลง มากกว่าการพยักหน้าปกติ แทนคำตอบว่าอยากดูมากๆ

“ไปทะเลไหม” ชนะวีร์รู้ตัวว่ากำลังเสนอทางออกโง่ๆ เหมือนหลอกเด็ก

ซึ่งเด็กเมาก็ไม่ยอมให้หลอกง่ายๆ “ไม่เอา”

“บ้านเจ็กเหลียงมีตู้ปลา ใหญ่มาก” ชนะวีร์ลองอีกที

“ไม่เอา สงสาร”

“สงสารเรื่อง?”

“มันโดนขัง สงสาร”

อืมมมม

ยังไงต่อดี

“งั้นแบบ under water world แบบที่พารากอน หรือสุพรรณ ก็ไม่เอาใช่ไหม”

“ที่นั่นมีตัวนาก” ทวิชเหมือนจะลังเล และงึมงำบอกตัวเอง

“มีปลาฉลาม แล้วก็ปลากระเบนด้วย” ชนะวีร์รีบเติมข้อมูลให้

ทวิชเงียบไปพักใหญ่คงกำลังเถียงกับตัวเอง

“แต่…” ดูเกรงใจแต่ก็อยากเอาแต่ใจ

“ครับ เดี๋ยวพาไป” แค่เห็นท่าทีของทวิชแบบนั้น ชนะวีร์ก็ตัดสินใจทันที จะพาไปให้ได้เห็นทุกอย่างที่อยากเห็น

ทวิชยิ้ม


มีคนมาดูแลอาเจ็กแล้ว นั่งอยู่ที่พื้น พิงโซฟาไว้กั้นไม่ให้คนเมาดิ้นตกลงมา

“ฝากดูบ้านด้วย บอกแม่กับป๊าให้ด้วยว่าไม่อยู่สองสามวัน”

คนรับฝาก ขมวดคิ้ว แต่ก็พยักหน้ารับคำ เขามองเลยไปข้างหลังของชนะวีร์ ที่มีทวิชยืนเอียงๆอยู่

“ไหวเหรอครับนั่น”

ชนะวีร์ยักไหล่ “อยากดูปลา พอไม่เห็นแล้วเสียใจ คิดว่าไหวไหม”

คนนั่งพื้นหัวเราะ หึ “โชคดีนะครับ”

ชนะวีร์เดินเข้าห้องนอน เก็บของใช้จำเป็น ส่วนทวิชยืนนิ่งแต่ไม่มั่นคงนัก

“พี่นก นั่งไหม” เขาตบพื้นข้างตัว เอียงเหมือนหอปิซ่าขนาดนั้น จะล้มก่อนได้ดูปลาน่ะสิ

ทวิชส่ายหน้า

“มีคนปากแข็ง แต่จริงๆแล้วเสียใจมาก”

“ครับ?”

“เกราะข้างนอกแข็งมากเลย แต่คนข้างในตัวนิดเดียว” ทวิชพูดไปอีกอย่าง

เข้าใจแล้ว

“ครับ จะถนอมกว่านี้นะครับ”

ทวิชพอใจคำตอบแล้ว จึงเดินเข้าไปหาชนะวีร์ในห้อง

ชนะวีร์พูดทั้งที่กำลังหันหลังหยิบเสื้อผ้าลงกระเป๋า

“รอเดี๋ยวนะนก”

ทวิชไม่ตอบอะไร แต่มาหยุดยืนห่างไปเล็กน้อย

ชนะวีร์ชะงัก หันกลับมามอง

กลิ่นเชี่ยงชุนจางๆจากตัวของทวิช

ทวิชอยากให้เขาทำอะไรสักอย่าง ชนะวีร์ต้องเดาเอาเอง

“เป็นอะไร”

“วีร์ไม่มีกระดอง”

“หือ กระ…อะไรนะ”

“กระดองเต่า วีร์ไม่มีเกราะ ไม่มีกำแพง แต่…ไม่กล้าเข้าใกล้”

ท่าทางจะคุยกันยาว ก่อนหน้านี้พูดเรื่องปลา ตอนนี้พูดเรื่องของเขา แล้วก็เต่า

ชนะวีร์เดินนำไปนั่งที่เตียง ไม่พูดอะไร แต่ส่งสายตากดดันไป สักพักทวิชก็ตามมานั่งที่ปลายเตียง

“ทำไมถึงไม่กล้าเข้าใกล้” นี่คงหมายถึงตอนที่รู้จักกันใหม่ๆแล้วชอบไปเดินอยู่ข้างหลัง

“ทำไมตอนนั้นชอบเดินตามหลัง” ชนะวีร์ถามอีก

ทวิชหลบสายตา

ชนะวีร์ไม่เร่งเร้า

“เพราะว่า ไม่ดีเท่าไหร่”

“หือ?”

“จริงๆคือ ไม่ดีพอ”

ชนะวีร์หันมองทวิช ประเมินว่า ความเมามีผลมากแค่ไหน แต่กลับสัมผัสได้ว่า ทวิชรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

“วีร์มองนกมาตั้งนานรู้ไหม ดีพอหรือเปล่าไม่รู้ แต่หาวิธีจะเข้าใกล้ไว้สิบกว่าแบบ เขียนไว้เต็มสมุดอย่างกับวางแผนธุรกิจ”

ทวิชไม่เชื่อ ตาโตมองกวาดไปมาหาจุดน่าสงสัยบนใบหน้าของชนะวีร์

ชนะวีร์เสยผม แก้เขิน “นี่กะว่าจะเก็บเป็นความลับไปจนตายเลยนะ มันไม่เท่ห์เลย”

ทวิชไม่เชื่อหรอก ชนะวีร์แค่แกล้งพูดให้ทวิชรู้สึกดี

“เอ้า พอบอกก็ไม่เชื่ออีก”

ชนะวีร์เลยเริ่มพูดไปเรื่อยๆ “ก่อนขึ้นออฟฟิศ นกชอบสั่งกาแฟร้อนแก้วใหญ่ แต่ไม่เคยกินหมดเลย”

ทวิชทำหน้าตื่นๆ “ชอบใส่นมถั่วเหลืองแทนนมสด จนวีร์เข้าใจว่าแพ้นมวัว เพิ่งมารู้ตอนคบกันแล้ว ว่าไม่ได้แพ้เสียหน่อย ตอนนั้นเลยคิดว่าจะซื้อกาแฟจีบ แล้วเขียนข้างแก้วด้วยข้อความอะไรสักอย่าง แต่คิดไม่ออกว่าจะเขียนอะไร กลัวจะเปิ่น กลัวมันจะตลก”

ทวิชรู้ตัวหรือเปล่า ว่ากำลังเขยิบตัวเข้าหาชนะวีร์ คงอยากฟังอีก

“เคยแอบตามไปห้องสมุดด้วยนะ อ่านหนังสือเยอะจัง หลากหลายจนจับทางไม่ถูก แผนที่จะจีบด้วยหนังสือก็เลยตกไป หวั่นๆว่านกจะกลัวด้วยแหละที่มีใครไม่รู้ตามติดชีวิตแบบนั้น”

ชนะวีร์หันมองนก แกล้งยื่นหน้าเข้าใกล้อีกนิด “กลัวไหม”

“กลัว” แล้วคนขี้กลัวอมยิ้มทำไม “มีครั้งหนึ่ง วีร์ไปตามนกที่โรงหนัง”

“อ้อ คราวที่หนีไปคนเดียวดึกดื่นใช่ไหม คิดขึ้นมาแล้วยังโกรธอยู่เลยนะ ให้วีร์บ่นนกอีกก็ยังได้”

ทวิชส่ายหน้าหวือ “ทำไมไปรอถูกโรง”

“ไม่ยาก นกชอบเลือกโรงที่เป็นซาวด์แทร็ก ซึ่งตอนนั้น มันมีอยู่สามโรง วีร์ก็ไล่เวลาว่า โรงไหนเลิกก่อน ไปนั่งรอที่โรงนั้น ตอนแรก ไปรอโรงที่ 8 แต่ไม่เห็นนกเดินออกมา เลยไปรอโรงที่ 11 ที่เลิกช้ากว่าตั้งชั่วโมง”

ทวิชอมยิ้มจนแก้มตุ่ย

ชนะวีร์มองทวิชด้วยสายตาของความรัก ลูบหัวเบาๆ ระเรื่อยไปตามกรอบหน้า

“ยังเล่าไม่ครบทุกแผนเลยนะ แต่เก็บไว้ก่อน ไว้วันไหน นกคิดมากอะไรแบบนี้อีก วีร์ค่อยเล่าใหม่”

ทวิชล้มตัวลงนอนบนตักของชนะวีร์ จับมือใหญ่ๆนั่นมาแนบกับแก้ม

“ยังอยากไปดูปลาอีกไหม”

“ไปพรุ่งนี้ วันนี้อยากกินข้าวไข่เจียว”

“อ้าวไม่กิน ข้าวต้มกับไข่ดาวแล้วเหรอ”

“เอารสชาติแบบวันแรกที่จีบนะ”

คราวนี้ชนะวีร์หัวเราะเสียงดัง “สุดท้าย ก็จีบติดเพราะคนแถวนี้ตะกละ”

ทวิชก็หัวเราะ

“ไหนขอแรงใจก่อนไปทำไข่เจียวหน่อย”

ชนะวีร์จงใจหลอกให้ทวิชเป็นคนเริ่มจูบ แกมโกงไม่เบาเลยล่ะ ชนะวีร์จะพลาดโอกาสนี้ได้ยังไง บอกแล้วว่า ทวิชไม่ได้เมาบ่อยๆ

มีคนหนึ่งสูบแรงจนอีกคนหมดแรง

ดึกๆวันนั้น มีไข่เจียวบนโต๊ะสามจาน อาเจ็กที่เพิ่งจะตื่นเหมือนกันนิ่วหน้ายุ่ง

“มีอย่างอื่นไหม”

“ทำไมเจ็กยังไม่กลับบ้าน”

“ผมไม่ได้ปลุกเองแหละ” เอิร์ทออกตัวแทน “นอนไม่อิ่มก็ปวดหัวอีก”

“มีอย่างอื่นไหม” เจ็กทำเป็นไม่สนใจ ความเอาใจใส่ของอีกคน

“วันนี้นกอยากกินไข่เจียว”

เหอะ! เจ็กทำเสียงไม่พอใจ แต่ทวิชไม่รู้หรอก ยังคงเคี้ยวไข่เจียวจนแก้มอ้วน เหมือนจะยังไม่สร่างเมาดีเลย เพราะแก้มแดงและดูเหนื่อยๆ

แต่ไข่เจียวอร่อยนะ

—โปรดติดตาม ตอน ดูปลา (คราวนี้ได้ดูจริงๆ) —

แต่ไม่สัญญาว่าจะมาเมื่อไหร่นะคะ

คิดถึง ชนะวีร์กับทวิช เนอะ

ตอนนี้ เชื่อมกับหลายๆตอนก่อนหน้าค่ะ พล็อตค่อนข้างซ้ำกับตอนเมาครั้งที่หนึ่งอยู่เหมือนกัน เอาไว้อ่านเล่นๆนะคะ

[m.starlight]

เป็นเรื่องที่อ่านได้เรื่อยๆจริง กลับมาอ่านก็หลายครั้ง
ดีใจมากเลยที่มาเขียนตอนพิเศษให้ 

อยากอ่านคู่เอิร์ทอาเจ็ก น่าจะงอแงกันน่าดู

[ืniyataan]

อ่านแล้วยังอมยิ้มแก้มตุ่ยเหมือนเดิม...อบอุ่นในหัวใจ 

[sirin_chadada]

โอย... ทวิชน่ารักน่าฟัดมากมาย ชนะวีร์ก็สุดยอดสามีแห่งปี ฮา

[monetacaffeine]

คิดถึงนกกับวีร์จังเลยยยย ทุกครั้งที่มีตอนพิเศษจะทำให้อยากกลับไปอ่านตั้งแต่ต้น-จบตลอดเลยค่ะ
บางครั้งที่ฝนตกแล้วบรรยากาศมันเงียบๆเรื่อยๆก็หยิบเอาขึ้นมาอ่านตลอดเลย คิดว่าถ้าเป็นหนังสือเนี่ย
คงเป็นเล่มที่หยิบมาเปิดบ่อยๆจนเปื่อยก็ไม่เสียดายเลย ชอบบรรยากาศเรื่องนี้มากๆเหมือนเดิม
อ่านทุกครั้งก็ยังชอบเหมือนเดิมทุกครั้งเลยค่ะ

นกน่ารักมาก วีร์ก็น่ารักเหมือนกัน //แต่เราหลงนกมากเลยอ่า ... พ่อหมีไม่งอนนะ (ฮา)
ขอบคุณพี่ต้นนะคะสำหรับตอนพิเศษน่ารักๆนี้ อยากรู้เรื่องของเจ๊กกับเอิร์ทแล้วไม่รู้พี่ต้นลงหรือยัง ต้องไปตามหาแล้วล่ะค่ะ
ช่วงนี้ชีวิตพังๆมากเลย แต่ก็ยังมีนิยายดีๆมาเยียวยาใจ หลังจากอ่านหนังสือเสร็จแล้วจะต้องกลับมาอ่านตั้งแต่ต้นให้ได้เลยค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งและจะรอตอนพิเศษตอนต่อไปนะคะ ^^

[BAKA]

ชอบเรื่องนี้มาก อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นตลอดเวลาเลย
รักในความเรื่อยๆ แต่อบอุ่นนี้

[phai]

น่ารักจังงงงงง

[colorofthewind21]

นกยังน่ารักเหมือนเดิมเลยย

[yunjae123]

คิดถึงนกกับวีร์มากกกกกก
วีร์ยังเอาใจใส่และเข้าใจนกเหมือนเดิมเลย
นกก็น่ารักตลอดเลยอ่าาา
รออ่านตอนดูปลานะคะ~~

[cchompoo]

[Ginny Jinny]

 

[twinmonkey0311]

 

[Cloudnine]

อบอุ่นนนนนน 

[นางฟ้าเชียงชุน]

คิดถึงนกกะวีร์ เข้ามอ่านเรื่องนี้ซ้ำๆ ชอบบรรยากาศของเรื่อง

[dukdikdukdik]

ชอบเรื่องนี้จัง อบอุ่นมากค่ะ

[mukmaoY]

เจ็กน่ารักน่ากอดจัง

[May@love]

กรี๊ดตอนใหม่น้องนกมา

คิดถึงมากๆ เลยทั้งวีร์และน้องนก

นกยังคงมึนและคิดมาก แต่น่ารักเสมอ
อยากอ่านตอนไปดูปลาค่ะ

[▲TEACHCHY▼]

เป็นเรื่องสั้นที่ดีมากเลยค่ะ
จากอารมณ์หม่นๆมาเป็นอบอุ่นแล้วดีงามที่สุด

นกน้อยน่ารักมาก ชอบตอนที่ดื้อกับพี่หมีจัง
ดื้อ คิดมากแต่ก็แคร์หมีที่สุด
ชอบตอนอ้อนด้วย ทำไมเป็นคนที่น่ารัก น่าตีขนาดนี้นะ555

อยากให้คนเขียน เขียนไปเรื่อยๆไม่หยุดตายตัว
คิดถึงก็แวะมาเขียน เราก็จะแวะมาอ่านค่ะ5555
ให้เป็นนิยายที่ว่าคิดถึงได้เสมอ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็ตาม

..เก็บเข้าลิสต์นิยายที่เข้ามาอ่านมากกว่า 2 ครั้ง

[♥ believeinme]

เพิ่งเคยได้อ่าน น่ารักมากๆค่ะ