ตอนที่ 4Wimmy Preeprapa with Na Chana
ขอบคุณสำหรับดอกกุหลาบสวยๆ นะคะ :-) #อวดแฟน
รูปดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ ดูสวยราคาแพงเหมือนเจ้าของสเตตัสที่ติด hash tag อวดแฟนให้สาวน้อยสาวใหญ่ที่ตาม follow เฟซบุ๊คของชนะอิจฉาตาร้อนกันถ้วนหน้า เหมอจ้องมองดูหน้าไทม์ไลน์ของตัวเองด้วยหัวใจปวดหน่วง เฝ้ามองยอดไลค์ที่เพิ่มขึ้น ยอดความคิดเห็นที่เพิ่มขึ้น... บ้างมาแสดงความยินดี บ้างมากรีดร้องจะเป็นจะตาย บ้างมาด่าเจ้าของสเตตัสว่าแรดหน้าไม่อาย อยากได้ผู้ชายมากจนถึงกับต้องโพสแสดงความเป็นเจ้าของ
เหมอแตะเบาๆ ลงบนปุ่มไลค์ จ้องมองหน้าจอมือถือนิ่งนาน มีคำถามเป็นร้อยคำถามอยู่ในใจแต่กลับถามใครไม่ได้แม้แต่คนเดียว ไม่กล้าถาม...ไม่มีสิทธิ์ถาม
Only Summer listening to รักโง่ๆ
หัวใจมันมีไว้รัก และฉันเลือกจะรักเธอคนเดียว
ไม่ได้แคร์ไม่ได้หวังว่าเธอจะเหลียวมองรึเปล่า ไม่ได้สนใจ
https://www.youtube.com/watch?v=GFt-Y6wdmTUเหมอคิดว่าดึกแล้วจะเพ้อเจ้อยังไงก็ได้ วันนี้ฝึกมาหนัก ทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย ยังมาเจอเรื่องที่ทำให้ใจเพลียอีก ต่อให้เป็นชายชาติทหาร แต่มันก็ไม่ไหวเหมือนกันนะเว้ย!
"ไอ้เหมอ เป็นไรไปวะมึง" เพื่อนร่วมรุ่นนามว่าชาติชาย หัวเกรียนไม่ต่างจากเหมอ มองมาด้วยใบหน้าสยองนิดๆ เพราะเห็นเสมอคนเก่งประจำรุ่นทำหน้าราวกับจะแบกปืนไปยิงถล่มคนทั้งเมือง
ชาติชายกำลังคุยอี๋อ๋อจีบสาวเรียนพยาบาลอยู่ที่มหาลัยเอกชนในกรุงเทพ มันบอกเหมอว่าได้เบอร์มาจากบีทอล์ค ทั้งยังใจดีจะแนะนำเพื่อนของสาวพยาบาลให้เหมอด้วย แต่เหมอปฏิเสธ ชาติชายคนซื่อเป็นหนุ่มอุบลราชธานี หน้าตานั้นดูให้ดีอาจจะเป็นญาติทางใดทางหนึ่งของพี่อี๊ดโปงลางไอดอลของมัน ทว่าเพราะความโก้หรูของนักเรียนนายร้อยจึงทำให้ชาติชายพอจะมีสาวคุยด้วยอยู่บ้าง แต่ถ้าจะพูดกันตามจริงแล้ว สาวเจ้าก็แค่คุย แต่ไม่คิดจะร่วมอนาคตด้วยกับมัน
"อกหักว่ะมึง" เหมอคร่ำครวญ โขกหัวเกรียนลงกับหมอนแล้วดีดแข้งขากระทบเตียงแข็งๆ ไปมาราวกับเด็กที่ถูกแม่ขัดใจไม่ซื้อของเล่นที่อยากได้ให้
"จุ๊ๆ เบาๆ หน่อยสิวะ ไอ้เหี้ยนี่ แล้วมึงยังไม่ชินอีกเรอะ แม่งอกหักมาไม่รู้กี่ครั้งละ กับคนๆ เดียวเนี่ย" ชาติชายรู้ว่าเหมอแอบหลงรักเพื่อนคนหนึ่งมาตลอด แต่ชาติชายไม่รู้ว่าคนๆ นั้นเป็นผู้ชายชื่อชนะ ไม่ใช่นานะอย่างที่มันเข้าใจ
"ความเจ็บปวดมันไม่ใช่เรื่องที่จะชินง่ายๆ กูไม่ได้เสพติดความเจ็บปวดเหมือนมึงนะไอ้ชายที่จะได้เที่ยวเร่แจกจ่ายหัวใจให้สาวๆ เขากระทืบทิ้ง"
"หน็อยยย ปากดี กับคนที่น้องนานะไม่แลตามองมาอย่างมึง อย่ามาว่ากูไอ้เหมอออ!"
"ชื่อนะเฉยๆ ไอ้ควาย ไม่ใช่นานะ พูดซะเป็นสาวญี่ปุ่น แสรดดด"
เกิดสงครามป่วนประสาทระหว่างเสมอกับชาติชาย ก่อนเหตุการณ์จะยุติเมื่อแรงสั่นเตือนของมือถือที่แอบซุกซ่อนใต้หมอนดังครืดๆ ให้ได้ยิน เหมอรีบละจากการเฮดล็อคไอ้ชายแล้วหันกลับไปสนใจมือถือของตัวเองทันที
ใส่รหัสปลดล็อคหน้าจอก็เห็นแอพพลิเคชั่นสีฟ้ามีตัวเลขสีแดงติดไว้บนมุมขวา
Na Chana and 30 other people like your post.
Na Chana commented on your post.
'เพลงเพราะเนอะ :-)'
"เฮ้ยยย!" เหมอร้องลั่น จนไอ้ชายเพื่อนยากรีบมาตะครุบปากแทบไม่ทัน มันหันมองเลิ่กเลิกกลัวทั้งรุ่นพี่ครูบาอาจารย์จะบุกมาที่ห้อง อีกทั้งยังไปรบกวนเพื่อนๆ ที่หลับกันไปแล้วด้วย
"มึงเป็นไรไอ้เหี้ย" ไอ้ชายกระซิบเสียงดุ มองไอ้เหมอเพื่อนยากอย่างพร้อมจะตบกะโหลกมันถ้าขืนมันยังแหกปากขึ้นมาอีก
"เขามาเม้นโพสกูว่ะ ไอ้เหี้ยชาย กูโพสเพลงอ่ะ มึงเอ้ย เขาจะรู้ป่ะวะ แม่งงง กูไม่น่า..."
"ไอ้เหี้ยนี่ป๊อด เรื่องอื่นไม่ป๊อดงี้มั่งวะ แล้วมึงโพสเพลงไร"
"รักโง่ๆ"
"แค่เพลงน่า เขาไม่รู้หรอก มึงว่าเป็นเพื่อนมึงนี่ คงเม้นเล่นๆ"
"แต่นะไม่เคยกดไลค์ ไม่เคยคอมเม้นโพสใคร ไม่เคยอัพเดทสเตตัสตัวเองเลยนะเว้ย ตั้งแต่กูเป็นเพื่อนเฟซเขามาเนี่ย กูเห็นแต่ไปกดไลค์เพจเกมกับแชร์เกมเหี้ยไรไม่รู้ของมันอ่ะ รูปที่แฟนมันแท็กมา...มันยังไม่ไลค์ไม่เม้นด้วยซ้ำ"
หัวใจของเหมอเต้นตึกตักอย่างไร้การควบคุม แค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ของคนที่ชอบ ก็ทำให้เหมอเป็นไปได้ถึงขนาดนี้ ลืมไอ้ภาพดอกกุหลาบกับ hash tag อวดแฟนไปเสียสิ้น
จริงอย่างว่าที่เฟซบุ๊คของชนะไม่เคยมีความเคลื่อนไหวอะไรไปจากแชร์เพจเกมที่มักแจกของรางวัล หรือกดไลค์ตามกิจกรรมที่กำหนดตามเงื่อนไขของเพจแล้วจะได้รับไอเทมได้รับเหรียญ แต่กับการที่แสดงความคิดเห็น หรือกดไลค์โพสคนอื่น เหมอไม่เคยเห็นเลยจริงๆ เป็นเพื่อนเฟซกับชนะมาก็สองปีแล้ว เห็นแต่มีคนมาโพสหน้าวอลล์ กับแสดงความคิดเห็นถามว่าเมื่อไหร่จะเปลี่ยนรูปโปรไฟล์ ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่เคยตอบไม่เคยหืออืออะไรสักอย่าง อาศัยแค่หน้าหล่อๆ ถูกเพจคิ้วบอยของมหาวิทยาลัยถ่ายรูปลง (ทีเผลอ) แล้วแท็กชื่อมาแค่นั้นถึงได้มีคนกดติดตามเพื่อมาทำความรู้จัก เหมอคิดว่าคนที่เห็นหน้าชนะไม่มีใครที่ไม่อยากเข้าใกล้ ก็หน้าหล่อๆ นั่นเหมือนกับมักเน่วง Gods ที่กำลังดังอยู่ในตอนนี้แบบที่ถ้าให้มายืนใกล้คนที่ไม่สนิทก็อาจจะแยกไม่ออก ยอดฟอลโล่เฟซบุ๊คของชนะจึงไม่แพ้ยอดไอจีของ CY ยิ่งพวกที่ได้รู้ว่าพ่อรูปหล่อของเหมอเป็นแฝดพี่ของ CY ก็ยิ่งมีคนอยากเข้าคลุกวงในเพิ่มขึ้นอีกพันเท่า
"เอ้า ไอ้เหี้ยเหมอ มึงนั่งสั่นอย่างนี้แล้วเมื่อไหร่มึงจะได้เขา จีบสิวะ สู้สิวะ กูบอกมึงอย่างนี้มาตั้งแต่งาน sport day แต่มึ้งงง ก็ยังนิ่งยังเงียบ เป็นไง หมาคาบไปแดกกี่รายละ" ไอ้ชายซ้ำเติม แต่เหมอรู้ว่ามันอยากพูดให้เหมอทำอะไรสักอย่างนอกจากมานั่งคร่ำครวญกับมันครั้งนี้ไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว เยอะมากจนนับมือไม่พอ
"มันไม่ได้ง่ายเหมือนที่มึงหาเบอร์สาวได้จากบีทอล์คนะไอ้ชาย อีกอย่าง งานนั้นกูก็ชวนเขาแล้ว แต่เขาไม่มา แดกแห้วจนอิ่มทิพย์มาหลายเดือนแล้วเนี่ย"
"งั้นก็ตัดอกตัดใจ คนเขาไม่รัก วันนี้ไม่รัก วันหน้าเขาก็ไม่รัก กูนอนละ มึงก็รีบๆ นอน ตีสี่ต้องตื่นแล้ว"
"อือ มึงนอนก่อนเถอะ" เหมอตอบเสียงอ่อนแรง คำพูดของไอ้ชาติชายเหมือนขวานขึ้นสนิมขาดความคมที่จามสุดแรงแต่ไม่ยักกะได้แผล แต่แม่งเจ็บจนร้องแทบไม่ออก
เหมอก้มมองมือถือ รู้สึกหงุดหงิดใจที่ตัวเองไม่เกิดมาเอวบางร่างน้อยหรือสวยเฉียบเหมือนแฟนคนปัจจุบันของชนะ ตอนอายุ 18 เคยขอคุณหญิงแม่ทำนม แต่ก็โดนปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ทำใจกล้าไปขอท่านบิดาก็เกือบถูกปืนของท่านนายพลสอยร่วง ยังดีที่พี่สมัยสุดที่รักเข้ามาช่วยปกป้องไว้ ไม่งั้นเหมอคงเหลือแต่ชื่อ ...เหมอไม่อยากหัวเกรียน ตัวล่ำ ผิวสาก จับตรงไหนก็มีแต่กล้าม หน้าตาบ้านๆ แถมยังแข็งแรงถึงขนาดไม่เคยป่วยเป็นหวัดเลยสักครั้งในชีวิตอย่างนี้เลย เหมออยากบอบบาง อยากน่าทะนุถนอม ผิวนุ่มนิ่มเนียนละเอียด ให้ชนะจับต้องตรงไหนก็รู้สึกดี แต่ที่ว่ามานั้น...เหมอก็ไม่ได้อยากเป็นผู้หญิง แต่เหมอแค่...อยากเป็น..คนที่ชนะเลือก อยากเป็น...แค่นั้น
Messenger เด้งขึ้นมาบนหน้าจอ เหมอขมวดคิ้วกับการถูกขัดจังหวะเพ้อฝัน แล้วไม่นานก็คลายออกเปลี่ยนจังหวะหัวใจที่เต้นปกติเป็นจังหวะเมทัลหนักๆ
Na Chana: ไม่คิดจะทัก?
ชะน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!
Only Summer: เฮ้ย! ไม่เห็นว่าออน
Na Chana: โกหกว่ะ :-(
Only Summer: จริงๆ ยิ้มหน่อยดิ ไม่หน้าบึ้ง
Na Chana: :-) ยิ้มละ
Only Summer: ยิ้มหล่อเนอะ
Na Chana: รู้ตัว
Only Summer: โด่ววว หลงตัวเองเหมือนไอ้กวิ้นอ่ะ อยู่กับมันมาก ติดนิสัยมันมาป่ะ
Na Chana: ไม่อ่ะ ต่อให้อยู่กับใครมาก ก็ไม่ได้ติดใครง่ายๆ อ่ะ
Only Summer: ต้องเชื่อไหม
Na Chana: แล้วแต่
Only Summer: แล้วทำไมนะไม่นอน?
มือไวอีกแล้วไอ้เหมอ เขาก็ต้องคุยกับแฟนเขาสิวะเอ็งเอ้ย!
Na Chana: รอบางคนทักอ่ะ ง่วงด้วย อยากนอน แต่ไม่ทักมาซะที
Only Summer: เอ้า ไม่โทรไปหาอ่ะ จะได้รีบไปนอน
ใครมันกล้าทำให้พ่อยอดขมองอิ่มของเหมอรอขนาดนี้ หรือจะเป็นยัยวิมอะไรนั่นวะ เก่งแต่โพสสเตตัสแสดงความเป็นเจ้าของดิ ไม่ทำหน้าที่แฟนที่ดีหน่อยไง รอให้ผู้ชายเขาทักไปอย่างเดียว ไม่เป็นผู้หญิงบ้าง พ่อจะเล่นตัวเสียให้เข็ด เหมอเบื่อออออ!
Na Chana: ไม่รู้ดิ ไม่อยากโทร
Only Summer: เอาแต่ใจอย่างนี้ ระวังหญิงทิ้งแล้วจะหาว่าเหมอไม่เตือน
Na Chana: ทิ้งก็ทิ้งดิ เคยกลัวเหรอ
Only Summer: เก่งตลอดพ่อคุณ
Na Chana: หึ ไปนอนละ
Only Summer: นอนให้จริง ไม่ต้องรอแล้ว นอนดึกเดี๋ยวพรุ่งนี้เรียนไม่รู้เรื่อง
Na Chana: อือ รู้แล้วน่า เหมอก็รีบนอน
Only Summer: งั้นนอนพร้อมกัน
Na Chana: KKKKKKKK
Only Summer: ตัว k หลายตัวแล้วชะน้าาา ตาปิดไปหรือยังหืมมมม
สงสัยสุดที่รักของเหมอคงหลับไปแล้ว เพราะเงียบหายไปนานหลายที เหมอเลยตัดสินใจจะเก็บมือถือเข้าที่ซ่อนตามเดิม ทว่า ยังไม่ทันจะล็อคหน้าจอ Messenger สื่อรักก็ดันเด้งข้อความของชนะที่เล่นงานหัวใจเหมอให้เต้นถี่หนักราวกับคนป่วยเป็นโรครักกำเริบระยะสุดท้าย
Na Chana: เหมอ โทรมาหน่อย
Only Summer: ทำไมอ่ะ?
แค่พิมพ์ถามไปงั้น แต่หลังจากพิมพ์ก็กดเบอร์ชนะเรียบร้อยแล้ว เบอร์โทรของชนะจำง่าย เป็นเลขเรียงสวย หรือความจริงต่อให้จำยากแค่ไหน...ก็ไม่มีผลอะไรกับเหมอ เพราะสำหรับเหมอ เรื่องของชนะอยู่ในกระแสเลือด
Na Chana: ไม่ต้องถาม โทรมา
Only Summer: เพื่อนนอนหมดแล้วอ่ะ เกรงใจเขา
เล่นตัวอีกหน่อยให้สมกับที่เป็นกุลสตรีเหมือนคุณหญิงแม่ ฮิฮิ
Na Chana: ก็โทรมา ไม่ต้องพูด แค่โทรอ่ะ เข้าใจป่ะวะ แม่ง..
เหมอรีบกดโทรออกทันที ไม่ชอบเวลาที่ชนะหงุดหงิด ไม่อยากให้หงุดหงิด อยากให้ยิ้ม อยากให้สบายใจ เวลาคุยกับเหมอ เวลาอยู่กับเหมออยากให้มีแต่ความสุข
ตื้ดดดดดด ตื้ดดดดดด
ฟังเสียงสัญญาณแค่ชั่วอึดใจ ชนะก็รับสาย เสียงเพลงของนักร้องวงโปรดของชนะดังคลอเบาๆ แต่เจ้าตัวดันไม่พูดอะไร
"นะ"
"อือ"
"เป็นอะไรรึเปล่า" ทำไมเสียงตอบรับถึงฟังดูเหงาๆ มีอะไรทำให้สุดที่รักของเหมอขุ่นเคืองดวงใจกันเล่า เหมอจะไปจัดการมันบัดเดี๋ยวนี้!
"นะคุยกับเหมอได้ทุกเรื่อง"
"รู้ แต่ไม่ได้เป็นอะไร"
แค่ชนะรู้ว่าเหมอคอยประคองอยู่ข้างๆ แค่นี้ก็ดีมากแล้ว
"งั้นตอนนี้นอนเถอะ เหมอก็จะนอนแล้ว"
"อืม"
เสียงตอบรับของชนะทำเอาเหมอไม่กล้าวางสาย น้ำเสียงเหงาๆ นั้น...ไม่อยากปล่อยให้อยู่คนเดียวเลยจริงๆ เหมออยากเหาะไปยืนอยู่ข้างๆ อยากกอดชนะแล้วนอนหลับไปด้วยกัน แต่ทำไม่ได้ แค่คิดจะปีนข้ามรั้วโรงเรียนก็เหมือนกำลังผูกเชือกแขวนคอตัวเองแล้ว
เหมอนอนฟังเสียงลมหายใจของชนะ ฟังจนเคลิ้มหลับไป ตื่นอีกทีตอนตีสี่ที่ไอ้ชาติชายตะโกนกรอกหู เพราะมันยังเห็นเหมอนอนหลับฝันหวาน อมยิ้มมีความสุข ไม่ได้รู้เลยว่าถ้ายังขืนหลับตาพริ้มอยู่อย่างนี้คงโดนลงโทษเพราะไปวิ่งตอนเช้าสายเป็นแน่
"ไอ้เหมอโว้ยยยย!! เหี้ยนี่ อย่ามาตายตอนนี้สิวะ ตื่นๆๆๆ" ไอ้ชายถีบเพื่อนมันอย่างแรงจนอีกฝ่ายกลิ้งตกเตียงลงไปร้องโอดโอยอยู่กับพื้น
"ไอ้ชาย ไอ้ควาย มึงถีบกูทำไมเนี่ย!" เหมอว่าอย่างหัวเสีย ลนลานคลานขึ้นบนเตียง ควานหามือถือที่ยังไม่ได้วางสาย กดวางอย่างฉับพลันเพราะเสียงควายออกลูกของไอ้ชายจะทำให้สุดที่รักของเหมอตื่นก่อนเวลาอันควรได้
"มึงนอนหรือตายเนี่ย เร็วๆ คนอื่นเขาออกไปหมดแล้ว!"
"เออๆ รอกูแป๊บ แม่งเอ้ย ยังไม่ได้บอกอรุณสวัสดิ์กับนะเลยเนี่ย ขัดกูจริ๊ง!"
"เป็นเอามากไอ้เกรียนนี่ เมื่อคืนยังคร่ำครวญร้องอย่างหมา เร็วๆ ดิ๊ เดี๋ยวกูก็สายไปด้วยหรอก เป็นเพื่อนกับมึงนี่เวรกรรมกูจริงๆ"
เหมอเปลี่ยนเสื้อผ้าไปด้วย ฟังไอ้ชายบ่นไปด้วยอย่างนึกเซ็ง เช้าๆ อย่างนี้น่าจะได้ฟังเสียงของชนะเป็นคนแรก ดันต้องมาฟังเสียงบ่นเหมือนควายออกลูกของไอ้ชายเพื่อนยาก วันนี้ต้องเป็นวันที่เหนื่อยที่สุดอีกวันแน่ๆ
"ไอ้เหมอ!"
ท่านนายพลสมานมองหน้าลูกชายคนเล็กด้วยความหงุดหงิดถึงขีดสุด ในมือของท่านถือใบแจ้งค่าโทรศัพท์ที่เด็กในบ้านไปเก็บมาจากตู้จดหมายที่ประตูรั้วในเช้าของวันนี้
ในทุกๆ สิ้นเดือนคุณหญิงเสมือน ภรรยาสุดที่รักของท่านนายพลต้องจัดแจงค่าใช้จ่ายภายในบ้าน ค่าน้ำค่าไฟ รวมถึงค่าโทรศัพท์รายเดือนของทุกคน แต่ในสิ้นเดือนนี้ เมื่อได้เห็นความหนาปึกของใบแจ้งค่าโทรแล้วลมแทบจับ คุณหญิงต่อสายตรงถึงสามี รายงานถึงค่าบริการที่สูงผิดปกติของลูกชายคนเล็กด้วยความเคร่งเครียด จึงเป็นเหตุให้ในเย็นวันศุกร์เช่นนี้ ท่านจึงต้องนั่งรอไอ้เหมอลูกชายตัวดีกลับมาบ้าน
"เพคะท่านบิดา" เสมอนั่งเรียบร้อยราวกับผ้าพับไว้ ช้อนตามองผู้เป็นพ่อด้วยแววตาหวาน ทว่า...
"คุณหญิง ไปเอาปืนมาให้ผม!"
"พ่อครับพ่อ! ใจเย็นๆ อย่าดุน้อง!" สมัยปรี่เข้าห้าม
"ไอ้หมัย! แกดูมันทำ เป็นถึงชายชาตรี รับใช้ชาติ มานั่งตุ้งติ้งพับเพียบเรียบร้อยอย่างนี้ได้ยังไง!" ท่านนายพลโกรธจนหน้าใบขึ้นรูปคมเปลี่ยนเป็นสีเข้ม เรื่องเก่ายังไม่ทันสะสาง มันสร้างเรื่องใหม่ขึ้นมาให้ปวดหัวอีกจนได้ แต่เจ้าลูกคนเล็กก็ยังกวนเบื้องล่างไม่เลิก มันใช้มือจับแก้วน้ำ ทำนิ้วก้อยกระดกแล้วมองท่านด้วยท่าทีเหนียมอาย
"ไอ้เหมอ!!"
"พ่ออออออ เย็นไว้ครับเย็นไว้ น้องเหมอเป็นเด็กเรียบร้อย น้องเป็นเด็กดี นั่งแบบนี้ก็น่ารักดีออกครับ นะครับพ่อ ใจเย็นๆ เถอะนะ"
สมัยกอดรัดร่างของผู้เป็นพ่อไว้แน่น อย่างไรเสียก็ไม่ยอมให้พ่อได้หยิบปืนยิงน้องชายสุดที่รักเป็นแน่แท้
"ท่านบิดามีอะไรกับเหมออ้ะ" หลังจากเหตุการณ์สงบ เจ้าน้องคนเล็กก็เอ่ยปากถามด้วยสีหน้าสงสัย มีไม่บ่อยที่เวลากลับมาบ้านแล้วท่านบิดาจะมานั่งรอต้อนรับด้วยความอบอุ่นจนร้อนแบบนี้
"แกเอาไปดู" โยนใบแจ้งค่าโทรให้กับเหมอแล้วถามเสียงเข้มจัด "อยู่ที่โรงเรียนมันว่างนักใช่ไหม! โทรมันอยู่ได้โทรศัพท์นั่น แล้วโทรทีนานเป็นสี่ห้าชั่วโมง แกบ้าไปแล้วเรอะ!"
"พ่อ น้องก็ต้องโทรหาเพื่อนบ้าง ค่าโทรแบบนี้มันแปลกตรงไหน"
คำถามของสมัยเรียกสายตาดุจัดจากผู้เป็นพ่อได้เป็นอย่างดี
"บิลยาวเป็นหางหมาอย่างนี้ยังมาถามว่าแปลกตรงไหน น้องแกนั่นแหละแปลก บอกพ่อมาว่าโทรหาใคร!"
เสมอยิ้มกวน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอ้อนพี่ชายให้ช่วยจัดการเรื่องนี้ สมัยทำหน้าอ่อนอกอ่อนใจ ให้ดุยังไงก็ดุไม่ลงกับเจ้าน้องน้องน่ารักแสนน่าเอ็นดูของเขา
"พ่อ น้องโตแล้ว อย่าก้าวก่ายเรื่องของน้องได้ไหม น้องเหมอครับ ขึ้นไปอาบน้ำอาบท่า แล้วเดี๋ยวลงมาทานข้าวนะครับ"
"ไอ้หมัย นี่แกจะให้ท้ายน้องแกไปถึงไหนห้ะ!" ท่านนายพลสมานไม่อาจหักห้ามความโกรธเอาไว้ได้อีกแล้ว บ่อยครั้งที่สมัยตามใจเสมอจนทุกวันนี้มันไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี "พ่อส่งให้ไปเรียน ไม่ใช่ไปโทรศัพท์ คุณหญิง เอาโทรศัพท์มาให้ผม ถ้ามันไม่บอก ผมจะโทรไปเช็คเองนี่แหละว่าเบอร์ใคร"
"ทำไมท่านบิดาต้องมาตามซักไซ้เหมอราวกับเป็นเมียที่ตามจับผิดสามีนอกใจด้วยอ้ะ เหมอชอบเป็นภรรยามากกว่าสามีนะ เพราะเหมอชอบเอาอกเอาใจ เหมอชอบปรนนิบัติ เหมอชอบตามใจ เหมอชอบผู้ชายยยยยยยยย ขอบคุณท่านบิดาที่ให้เหมอไปเป็นทหารรร ผู้ชายเยอะะะ เหมอชอบบบบ"
"คุณหญิง!! ดูลูกคุณ!!"
คุณหญิงเสมือนที่นั่งทำหูทวนลมมาตั้งแต่ที่สามีเริ่มแผดเสียงก็ทำหน้าระอา พร้อมกับดุลูกชายคนเล็กด้วยเสียงอ้อมแอ้มว่า "เหมอ ลูกต้องเลือกผู้ชายหล่อๆ นะลูก หน้าเหมือนชาติชายเพื่อนลูกแม่ไม่ให้ผ่าน"
"คุณหญิง!"
"คะ คุณพี่? ไปเร็วหมัย พาน้องไปอาบน้ำ จะได้มาทานข้าว"
"นี่คุณ!"
"รักขุ่นแม่ที่สุดในโลกกกกกก พี่หมัยย อาบน้ำให้น้องด้วยยย"
"ครับผม ตามบัญชาาา"
"พวกแก!!!"
สองพี่น้องยิ้มร่า แต่ท่านบิดาเป็นลมล้มพับไปแล้ว เดือดร้อนคุณหญิงต้องเรียกเด็กในบ้านให้หายาดมยาหอมมาให้ เย็นวันศุกร์ที่แสนสุขจึงจบลงที่ท่านบิดาเคืองจัด ไม่ยอมร่วมโต๊ะทานข้าวกับครอบครัว หนีออกไปนั่งก๊งเหล้ากับเพื่อนในกรม ปล่อยให้สามคนแม่ลูกรื่นรมย์กับเรื่องเล่าในโรงเรียนของเสมอ และชื่อผู้ชายปริศนาเจ้าของเบอร์โทรที่ทำให้ค่าโทรของเหมอหมดไปครึ่งหมื่นต่อเดือนก็ยังคงเป็นความลับของเหมอเพียงคนเดียว
Na Chana listening to One Direction - They Don't Know About Us
They don’t know I've waited all my life
Just to find a love that feels this right.
พวกเขาไม่รู้หรอกว่าผมรอคอยมาทั้งชีวิตเพื่อที่จะได้พบกับรักที่ใช่แบบนี้
https://www.youtube.com/watch?v=zIFo7jKH8tcWimmy Preeprapa @Na Chana ขอบคุณนะคะ รักชนะที่สุดเลยค่ะ
Only Summer หวานเชียว อิจฉา ^^
Na Chana @Only Summer คือ?
Only Summer คนข้างบนอ่ะ @Wimmy Preeprapa รักกันนานๆ นะครับบ เพื่อนผมเป็นคนดี ดูแลมันด้วยน้าาา
Wimmy Preeprapa @Only Summer รับทราบค่ะะะ ><
Na Chana @Only Summer เดี๋ยวโทรหา รับด้วย
Only Summer feeling ไม่อยากให้เป็นเขาเลย พูดตรงๆ
@นกเพนกวิ้นบินไม่ได้ ไอ้สัตว์!
https://www.youtube.com/watch?v=6AZUVzAFz0wนกเพนกวิ้นบินไม่ได้ ไอ้เหมออออ มึงแท็กเพลงแล้วด่ากูทำเพื่อ!
Only Summer ก็มึงไม่ใช่คน มึงเป็นนกเพนกวิ้น มึงเป็นสัตว์อ่ะ กูไม่ได้ด่า แค่เรียกตามสปีชีส์
นกเพนกวิ้นบินไม่ได้ เป็นบ้าอีกละเพื่อนกู
Only Summer กูแม่ง...กูอยากทำนม แต่พ่อไม่ให้ทำ!
นกเพนกวิ้นบินไม่ได้ เดี๋ยวๆ มึงชักไปใหญ่ละชีวิต สับสนเหี้ยไร ใจเย็นๆ เรื่องทำนมน่ะเรื่องใหญ่นะเว้ย มึงอยู่ไหน เดี๋ยวกูไปหา ใจเย้นๆ นะ อย่าเพิ่งคิดสั้น
Only Summer กูไม่ได้จะคิดสั้นไอ้แสรดดด มาไม ไม่ต้องมา
นกเพนกวิ้นบินไม่ได้ พาไอ้นะไปด้วย มันบอกมึงไม่รับโทรศัพท์
Only Summer กูเครียดอยู่
นกเพนกวิ้นบินไม่ได้ กูบอกมันว่ามึงเครียดเรื่องพ่อไม่ให้ทำนมแล้ว แต่มันไม่เชื่ออ่ะ เดี๋ยวไปหาที่บ้านละกัน คุยกับมันดีๆ ไอ้นะมันหงุดหงิด
Only Summer หงุดหงิดก็อย่าพามาดิ เหมออ่อนแอ เหมอไม่สู้คน
นกเพนกวิ้นบินไม่ได้ ถุ้ยยยยย! ใกล้ถึงแล้ว มึงให้คนเปิดประตูให้เลยนะ
ไอ้สัตว์กวิ้น!
"ขุ่นแม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" เสมอแหกปากตะโกนลั่นบ้าน
"อะไรครับลูก มีอะไรรรรร!"
"ผู้ชายจะมาที่บ้านนนน ขุ่นแม่จัดห้องให้ลูกด้วยยยยย"
"ตายๆๆๆๆ พี่หมัยของลูกไปไหน บอกพี่หมัยเลยตอนนี้ เดี๋ยวแม่จะเข้าครัวเตรียมขนมนมเนย สำรับกับข้าวให้พร้อม ว่าแต่คนที่จะมานี่ใช่ที่ลูกไปแอบชอบเขารึเปล่า"
"ช่ายยยยย ขุ่นแม่ เหมอยืมกระโปรงงงง"
"เดี๋ยวๆๆ ไอ้เหมอ ฟังขุ่นแม่ แกใจเย็นๆ แกใส่กระโปรงไม่ได้ เดี๋ยวท่านบิดากลับมาได้โดนปืน"
"เหมอล้อเล่นหรอก เหมอตื่นเต้นไปหน่อย อิอิ งั้นเหมอไปตัดดอกกุหลาบนะ เหมอจะเอามาใส่แจกัน เวลานะเห็นจะได้สดชื่น"
"ครับๆ ระวังหนามด้วยนะลูก ใครก็ได้ไปตามหาคุณหมัยหน่อยไป น้องมันจะพาผู้ชายเข้าบ้านแล้ว"
เสียงคุณหญิงของบ้านสั่งการเสียงเฉียบ ก่อนจะเดินเข้าครัวไปเตรียมหาข้าวปลาอาหารต้อนรับเพื่อนของลูกชาย แม้เสมอจะกวนตีนแค่ไหน แต่แม่ก็รักของแม่ ลูกชายชอบใครแม่ก็ชอบด้วย ลูกชายอยากทำอะไรแม่ก็จะสนับสนุน ให้สมกับที่ได้รางวัลแม่ดีเด่นมาหลายปีซ้อน เพราะลูกชายหัวแก้วหัวแหวนทั้งสองคนต่างเป็นที่น่าภูมิอกภูมิใจน้อยหน้าชาวบ้านเขาเสียเมื่อไหร่ ถ้าไม่ติดไอ้ตรงนิสัยบ้าๆ บอๆ ก็คงจะสมบูรณ์แบบมากกว่านี้
เฮ้อ...แต่ความสมบูรณ์แบบก็ใช่ว่าจะดี ขอแค่เป็นลูกชายที่ไม่ได้ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใคร คุณหญิงเสมือนก็ปลื้มปริ่มมากแล้ว
..............................................TBC..................................................
ไม่อยากให้เป็นเขาเลย...พูดตรงๆ
อย่าถามหาความชัดเจนจากคนอื่นเขา ถ้าเรายังไม่เริ่มสู้
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
