[เรื่องสั้น] ✩ เล่นสวาท ✩ ตอนเดียวจบ|บันทึกพิเศษ : ยังเร็วไปอีก 10 ปี| Up21/1/63
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ✩ เล่นสวาท ✩ ตอนเดียวจบ|บันทึกพิเศษ : ยังเร็วไปอีก 10 ปี| Up21/1/63  (อ่าน 59518 ครั้ง)

ออฟไลน์ cinnsin

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 275
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
จากเพื่อนรัก เปลี่ยนมาเป็นรักเพื่อน  :impress2: :impress2: :hao6: :hao6:

ออฟไลน์ หลิว

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 29
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
้ข้าไปหาแรงบันดาลใจในเว็บนั้นบ่อยชิมิ

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
สนุกดี  :katai2-1:

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
อยากอ่านต่อค่าาาา//ชูป้าย

ออฟไลน์ benji

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 291
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
เฮ้ยยยแบบว่า ชอบ แบงค์ ดูแบดๆ แต่ถ้ารักใครแล้ว รักจริง และ รักเดียว ชอบบบบบ :impress2:
ขออีกตอนเถอะนะ ตอนเป็นแฟนกันแล้วอะ แบงค์ คงมุ้งมิ้ง น่าดู ส่วน หยาม คงทำได้แค่เขิล แน่ๆ อิอิอิ  :heaven

ออฟไลน์ Mintny14891

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 37
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1

ออฟไลน์ Seilong2

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 366
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2

ออฟไลน์ PHA_

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 206
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
งืออ ชอบมากเลย
บรรยากาศในเรื่องดูจริงมาก
เราชอบบุคลิกของสยามมากๆเลย
สนุกมากๆ
มาลงเรื่องอื่นอีกเยอะๆนะคะ

ออฟไลน์ Ppkhth

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 45
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0




[ บันทึกพิเศษ ]






ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่เขาเอาแต่มองเพื่อนสนิท อาจจะตั้งแต่เริ่มทำความรู้จักกัน หรืออาจจะเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหน้า พอมารู้ตัวอีกทีก็หยุดมองไม่ได้เสียแล้ว ถึงแม้ว่าเพื่อนคนนี้จะเป็นผู้ชายก็ตามที...

มันเป็นผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง ไม่อ้วนและไม่ผอม ออกจะพอดีมีกล้ามเนื้อตามประสาผู้ชายแต่ไม่มีกล้ามจากการออกกำลัง ผมมันยาวละต้นคอดูยุ่งเพราะเจ้าตัวไม่คิดจะใส่ใจ จึงถูกเพื่อนตัวเล็กมัดจุกข้างหน้าเป็นน้ำพุเห็นแล้วตลกดี ผิวสีแทน(มันดำกว่าเขาล่ะนะ) ใบหน้าหล่อ ดวงตาคมดูดึงดูด แต่ติดที่มันชอบทำหน้าง่วง และไม่สนใจใครไม่อย่างนั้นมันคงรู้ว่ามีคนชอบมันเยอะแยะ แต่ถึงจะรู้ธนพนธ์ก็ไม่คิดว่ามันจะสานสัมพันธ์ วัน ๆ เห็นเอาแต่นอน เล่นเกม มาเรียนแล้วกลับหอ ไม่เคยจะมีแฟนเสียที ไม่รู้ว่าอินดี้หรืออะไร

"ไอ้หยามมันอยู่คนเดียว มึงลองขอ'เด็ดแม่มึงมาอยู่กับมันดิ"  พีรพัฒน์พยักหน้าเห็นด้วยกับเพื่อนสนิทอย่างอรรนพ ไอ้เรื่องขอแม่ออกมาอยู่นั้นมันไม่ยากหรอก เพราะตกลงกันแล้ว แต่เจ้าของห้องสิ ไม่เห็นมีปฏิกิริยาตอบรับ นอกจากขยับปลายนิ้วบนหน้าจอทัชสกรีนไปมา

ธนพนธ์กำลังหาหอพักนักศึกษาอยู่ หลังจากดื้อแพ่งจะมาอยู่ข้างนอกอยู่นานในที่สุดครอบครัวก็ยอมใจอ่อนให้ออกมาอยู่หอจนได้ แต่เพราะมันเปิดเทอมมาสักพักแล้ว หอในก็เต็ม หอนอกก็เต็ม อยากจะได้คอนโดกับเขาแม่ก็ไม่ซื้อให้ ส่วนอรรนพมันก็ให้พีรพัฒน์มาอยู่ด้วยเพราะมันสองคนเช่าร่วมกันมีสองห้องนอนพอดี เขาจึงไม่อยากเข้าไปรบกวนพื้นที่ส่วนตัวของพวกมัน

"ว่าไงหยาม ห้องมึงว่างเปล่า" พีรพัฒน์ถามคนที่นั่งเล่นเกมอยู่ข้างๆ

"...ไม่ว่าง มีแค่ห้องเดียว แต่ถ้าจะมาอยู่ด้วยก็ได้" คนเล่นเกมตอบ ก่อนจะละสายตาออกจากหน้าจอโทรศัพท์สบตาธนพนธ์วูบหนึ่ง "ห้องเล็กนะ"

"ก็ไม่เล็กมากนะ ออกจะกว้างไปเพราะมันอยู่คนเดียว แต่มีห้องแค่หนึ่งห้องนอน" อรรนพเคยไปหอสยามมาแถลงให้ฟัง "เตียงใหญ่อยู่นะ นอนสองคนได้พอดี ไม่อึดอัด"

"ไม่อยากรบกวนว่ะ" ธนพนธ์เอ่ยตามจริง คงต้องหาหออยู่ใหม่เทอมหน้าแทน

"ก็ไม่นี่ ถ้ามึงอยู่ได้ก็อยู่"

พอสยามพูดจบลง เพื่อนทั้งสองคนก็พยักหน้าตาม ความจริงแล้วมันไม่ใช่แค่ความเกรงใจเท่านั้น แต่เพราะยังไม่สนิทกันเท่าไหร่ เกรงว่าสยามอาจจะยังไม่รู้จักเขาดีพอและจะพาลมาไม่ชอบหน้ากันทีหลัง ต่างจากพวกเขาทั้งสาม ธนพนธ์ อรรนพ และพีรพัฒน์ เรียนห้องเดียวกันตอนมัธยมปลาย ส่วนอีกคนนั้นเพิ่งมารู้จักตอนเข้ามหาวิทยาลัย เห็นเดินคนเดียว ทำอะไรคนเดียว เลยชักชวนเข้ากลุ่ม แต่ไม่รู้ว่าพวกเขาเองหรือเปล่าที่อยากจะเป็นกลุ่มก้อนกับอีกฝ่าย เพราะส่วนมากพวกเขาเป็นคนเข้าหาก่อนตลอด

"มึงลองไปดูก่อนก็ได้" พีรพัฒน์เสนอ

"อยู่แก้ขัดไว้หาหอใหม่ได้ค่อยย้าย" เจ้าของห้องเสริม

"งั้นกูไม่เกรงใจล่ะนะ"

แล้วธนพนธ์ก็ไม่เกรงใจอย่างที่บอก เขารีบกลับไปบอกแม่ และเก็บของมาอยู่ห้องเพื่อนเลยในวันนั้น ถึงคนเป็นแม่เห็นห้องในแมนชั่นเพื่อนผิวเข้มแล้วไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่ก็ไม่อยากผิดคำพูดกับลูกชายจึงยอมให้มาอยู่ และให้รถไว้ใช้หนึ่งคัน เพราะแมนชั่นห่างจากมหาวิทยาลัยพอสมควร

อยู่ไปแรกๆ ก็มีมึนตึงใส่กันเล็กน้อย เนื่องจากมันเป็นลูกคนเล็ก เขาเองก็เหมือนกัน ต่างคนต่างเอาแต่ใจ พีรพัฒน์ชอบบอกว่าสยามเป็นคนง่ายๆ เขาขอเถียงขาดใจ เพราะศึกษาเวลาอยู่ด้วยกันมา สยามเป็นคนดื้อเงียบ และเอาแต่ใจในแบบฉบับของตัวเอง ภายนอกอาจจะเห็นว่าง่าย ๆ อะไรก็ได้ แต่ความจริงแล้วเจ้าตัวเรื่องมาก ยามไม่พอใจก็จะนิ่งเงียบแฝงไปด้วยความอึมครึม บอกซ้ายไปขวา บอกให้เดินหน้ากลับเดินถอยหลัง ถ้าไม่ชอบก็จะค้านหัวชนฝา หากถูกขัดใจก็จะทำเหมือนเข้าใจซึ่งมันเป็นแค่การแสดงก็ในเมื่อสยามไม่ฟังซะอย่าง

แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขารู้สึกชอบใจมากคือ การทำตัวสัปดนทำให้สยามหลุดมาดได้เหมือนกัน เจ้าตัวมักจะบอกเขาด้วยเสียงเข้ม ๆ ชี้นิ้วไปยังบานประตูให้ไปทำในห้องนอน แต่ผิวหน้าที่ไม่ขาวก็ยังพอเห็นริ้วแดงเห่อขึ้นมาจาง ๆ เท่านั้นธนพนธ์ก็ยิ่งทำจนอีกฝ่ายระอาจนไม่รู้จะระอายังไง

.

.

"[อ๊ะ อ๊ะ! อ๊าาาา! ไก-ก๊ะ! อ๊า]"

"อาาา ซี้ดดดด"

"ไอ้เหี้ยแบงค์! มึงเข้าไปดูในห้องเลยไอ้สัด!" เสียงดังจากด้านหลัง พร้อมปากกาเลเซอร์ลายพร้อยไม่ได้สร้างความสะดุ้งสะเทือน ซ้ำยังทำให้เขายิ่งเพิ่งเสียงกระเส่าจนเจ้าตัวเดินมาปิดหน้าจอโทรทัศน์ LCD ที่กำลังฉายเรือนร่างอรชรบิดเร่าด้วยความเสียวซ่าน ครางดังปานจะขาดใจ

"มึงไปดูในห้องเลย!" นิ้วเรียวชี้ไปยังห้องนอนที่ใช้ร่วมกันทุกวัน

"มันไม่มีทีวี อื้ออ อ๊าาา"

"อะ..ไอ้เหี้ย!!"

ใบหน้าสีแทนกำลังขึ้นสี ทำให้คนขี้แกล้งยิ่งได้ใจ ชักรูดลูกชายตัวเอง แอ่นกายโอ้อวดความแข็งขืนครางเสียงหลงให้อีกคนได้น้ำโหฉวยหยิบหมอนอิงใกล้มือมาปาใส่ไม่ยั้ง

"ไอ้เหี้ยหยาม โอ๊ย!! โดนลูกกู!" โดนเต็ม ๆ เลย จุก! ธนพนธ์เก็บของลับเข้ากางเกงบ๊อกเซอร์ตัวบาง กุมเอาไว้เพราะถูกประทุร้ายจากรูมเมท

"ไอ้สัด ใครใช้ให้มึงมาทำเรื่องเหี้ยๆแบบนี้วะ! ขนโน้ตบุ๊คไปดูในห้องเดี๋ยวนี้เลย!"

"มึงจะซีเรียสทำไมวะ แค่ชักว่าว หรือมึงไม่เคย?" มันเป็นธรรมชาติของผู้ชายที่มีความต้องการในสันดานดิบ ธนพนธ์ไม่เห็นว่ามันจะเสียหายตรงไหน เขากับอรรนพทำด้วยกันออกจะบ่อย หมายถึงช่วยตัวเองนะ ไม่มีใครช่วยให้ใคร

"กูไม่มีสมาธิ! ถ้ามึงยังจะอยู่ห้องนี้ก็เอาโน้ตบุ๊คเข้าไปดูในห้อง! หรือไปชักว่าวในห้องน้ำ!!"

ท่าทางโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงมันดูน่ารักมากกว่าน่ากลัวเสียอีก ธนพนธ์อาจจะคิดไปเองคนเดียวก็ได้ว่าสยามน่ารัก... ก็น่ารักน่าแกล้งดี

ร่างสูงเข้ามาในห้องนอนที่พวกเขาใช้ร่วมกันพร้อมกับโน้ตบุ๊คเครื่องเก่ง ก่อนจะปิดล็อคห้องลงกลอนแน่นหนา แต่ทว่าไม่ได้เปิดดูหนังอย่างว่าต่อ ธนพนธ์หยิบหมอนริมฝั่งห้องน้ำซึ่งเป็นของคนที่ทำงานอยู่ด้านนอกมากอด กลิ่นแชมพูอ่อนๆเพราะเจ้าตัวเพิ่งสระเมื่อคืนยังติดอยู่เลย

มือเรียวเริ่มขยับรูดรั้งลูกชายอีกครั้ง จินตนาการถึงเรือนร่างยามตกอยู่ใต้ร่างเขา

เจ้าตัวคงไม่รู้ตัวว่ากางเกงบอลตัวเก่ามันทั้งย้วย และเปื่อย แถมยังสั้น ขากว้างจนเผยให้เห็นขาเรียวเนียนสีน้ำผึ้ง เสื้อเองก็เหมือนกัน บาง และย้วยทำให้คอเสื้อตกไปยังไหล่อยู่บ่อยๆ บวกกับใบหน้าทั้งโมโหและอายนั่น...

"อาาา สะ..สยาม..."


.


.


.


เขาไม่รู้สิ่งที่เขาคิดกับสยามมันคือความรู้สึกแบบไหน สิ่งหนึ่งที่มั่นใจคือความรู้สึกระหว่างเขากับสยามมันมากกว่าเพื่อนมานานแล้ว แต่ยังไม่แน่ใจว่าอยากจะลิ้มลองรสบุรุษเพศสักครั้ง หรือชอบเจ้าตัวจริงๆ ธนพนธ์อาจจะดูเจ้าชู้ในสายตามัน เปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่น หากสังเกตุสักนิดมันจะรู้ว่าผู้หญิงที่เขาเลือกนั้นจะมีส่วนคล้ายคลึงกับสยามอยู่ไม่มากก็น้อย เขายอมรับว่าเลว เห็นความรักเป็นแค่ที่ระบายความใคร่ ยามที่เขานอนกับใครสักคนใบหน้าเฉยเมยของเพื่อนสนิทก็จะแวบเข้ามาในหัวราวกับว่าคนที่อยู่ใต้ร่างนั้นเป็นคนที่เขาคิดถึง

แล้วอีกเรื่องหนึ่ง ธนพนธ์ก็ได้รู้ว่าสยามไม่ใช่คนที่ไม่สนใจใคร ออกจะเป็นเสือซ่อนเล็บ เก็บความร้ายกาจไว้ภายใต้ความไม่สนโลกนั้น ไม่ใช่ว่าไม่มีแฟนแต่สยามเลือกจะไม่เปิดเผยกับใครต่างหาก หลายครั้งที่เขากลับเข้าห้องมาผ้าปูเตียงจะถูกเปลี่ยนซึ่งมันเป็นกฎเหล็กที่เราทั้งสองต้องปฏิบัติหากจะพาแฟนมาทำอย่างว่าในห้อง เพราะต้องใช้ร่วมกัน และมีกลิ่นน้ำหอมที่ไม่คุ้นเคยฟุ้งอยู่จาง ๆ บางทีก็มีข้าวของที่ไม่ใช่ของเขาทั้งคู่มาวางประดับในห้อง

"ไอ้หยามมันร้ายลึกจะตาย"

"เออ กูเห็นมันคุยโทรศัพท์บ่อย มึงไม่เห็นเอง"

เพื่อนทั้งสองคนพูดขึ้นหลังจากร่างโปร่งลุกขึ้นไปคุยโทรศัพท์เสียไกล แอบงงเล็กน้อยเพราะเขาไม่เห็นสยามคุยกับใครเลยเวลาอยู่ที่ห้องเห็นเล่นแต่เกม แต่ทำไมพีรพัฒน์ถึงเห็นบ่อยกว่าเขากัน

"มันมีแฟนเหรอวะ"

"คงไม่ใช่ว่ะ ไม่เคยเห็นแฟนมันสักที" พีรพัฒน์ขมวดคิ้วครุ่นคิด ก่อนจะตอบ

"กูเคยเห็นมาสอง-สามคนแล้ว แต่ไม่แน่ใจว่าแฟนมันหรือเปล่า"

ธนพนธ์เงียบเมื่อได้ยินคำตอบของอรรนพ รู้สึกแปลกๆอยู่ในหัวใจ ทำไมเขาถึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสยามเลย ทั้งที่อยู่ในห้องเดียวกันแท้ๆ เข้าขั้นสนิทกันจนมองข้ามเรื่องหยุมหยิมเล็กน้อยไปหมดแล้ว แต่กับเรื่องส่วนตัวธนพนธ์คิดว่าพวกเขาไม่รู้จักกันเท่าไหร่ มีแต่เขาที่เปิดเผยอยู่ฝ่ายเดียวหรือไง

แต่ความลับมันไม่มีในโลก หลังจากจบชั่วโมงเรียนตอนสายตัวเดียว พอบ่ายเขาก็ออกไปกับแฟนคนล่าสุดบอกกับสยามว่าจะค้าง ไม่ก็กลับดึก แต่ไปยังไม่ถึงชั่วโมงเรื่องของสยามมันค้างอยู่ในหัวเต็มไปหมด สุดท้ายธนพนธ์ก็ชิ่งกลับมาที่ห้องก่อน เป็นจังหวะเหมาะพอดีได้เจอสยามอยู่กับผู้ชายหน้าตาน่ารัก...

ผู้ชาย!!

"กูเข้ามาผิดเวลาหรือเปล่าวะ?"  ภาพตรงหน้าทำเขาอึ้ง แต่ก็พยายามประคองสติของตัวเองให้มั่นก่อนจะเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

ธนพนธ์ลอบกลืนน้ำลายเมื่อมองสรีระเพื่อนสนิทที่เหลือเพียงกางเกงชั้นในตัวเดียว เหมือนกับร่างบางขาวที่นั่งคร่อมสยาม กอดคอและซุกใบหน้าลงอย่างเขินอาย

"พี่หยาม" คนตัวเล็กเสียงสั่นเตือนให้ทั้งเขา และสยามรู้ตัว

"ไหนมึงบอกว่าจะไปกับอี๊ฟ"

"ไปมาแล้วว่ะ เบื่อเลยกลับ" ธนพนธ์บอกปัด ก่อนจะถอดรองเท้าเก็บเข้าที่แล้วโบกมือไล่  "มึงไปต่อกันในห้องเลย เดี๋ยวกูดูทีวีรอ"

สยามทำหน้ารังเรอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะหาสาบเสื้อของตัวเองคลุมร่างขาวโพลนเอาไว้ แล้วอุ้มไปยังห้องนอน ธนพนธ์มองบานประตูที่ปิดสนิทด้วยความรู้สึกหลากหลาย มือใหญ่กร้านกำแน่นเหมือนกับหัวใจที่กำลังบีบรัดตัวจนรู้สึกเจ็บ




ดีใจที่สยามชอบผู้ชาย แต่มันเจ็บที่คนๆนั้นไม่ใช่เขา!





.



.




ข่าวสยามเป็นเกย์แพร่สะพัดในเวลาต่อมา ทำเอาสาวๆเสียใจกันยกใหญ่ ที่เพิ่มขึ้นคือผู้ชายหลายคนที่มักจะมาขายขนมจีบให้เห็นอยู่บ่อยๆ รวมถึงเด็กรุ่นน้องอย่างปัฐวีย์ที่ยังคงไปมาหาสู่เรื่อยๆในฐานะแฟน ถึงแม้สยามมันจะไม่ได้สนใจตังเองไปมากกว่าคนอื่นๆก็ตาม สาบานให้ตายเลยว่าธนพนธ์ไม่ได้เป็นคนปล่อยข่าว แต่เป็นเพราะเดือนมนุษยฯต่างหากที่มาหาบ่อย และยังแสดงออกอย่างโจ่งแจ้ง ถึงเขาไม่ต้องไปป่าวประกาศคนก็รู้กันทั้งนั้น

บอกตรง! ธนพนธ์รู้สึกหมั่นไส้จนตะโกนแช่งในใจให้เลิกกันไปเสียที!

"มึงสองตัวรอแป๊บ พวกกูจะไปซื้อขนม" คนตัวเล็กบอก ลากตัวสยามที่กำลังนั่งเล่นเกมไปซื้อขนมด้วย ทั้งที่อีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะสอบแล้ว พวกมันยังทำตัวชิล ๆ ราวกับทำข้อสอบเด็กประถม

เมื่อร่างทั้งสองหายไปในฝูงชนแล้ว ธนพนธ์ก็วางหนังสือลง แล้วเอ่ยเสียงจริงจัง

"ไอ้น้ำ... กูชอบไอ้หยามว่ะ "

คนตรงหน้าไม่ได้มีสีหน้าแปลกใจหรือ ตกใจอะไร แค่พลิกหนังสือแล้วหัวเราะเหมือนสิ่งที่เขาบอกมันเป็นแค่มุกตลกมากเสียอย่างนั้น

"ไอ้สัด ไม่ขำ"

"ฮ่า ๆ ๆ โทษที ๆ กูไม่คิดว่ามึงจะพูดออกมาเอง" คราวนี้อรรนพละสายตาจากหนังสือเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม นั่นแสดงว่าเพื่อนคนนี้รู้มานานแล้วว่าเขาชอบสยาม ก็อย่างว่า เขาสนิทกับอรรนพมานาน เรื่องแค่นี้มองดูก็รู้

"...กูต้องทำไงวะ"

"ก็ทำที่อยากทำ" พูดเหมือนเป็นเรื่องง่าย มันไม่ใช่แค่บอกว่า ‘ไอ้สยาม กูชอบมึง’ แล้วผลจะออกมาดี แฮปปี้เอนดิ้งเสียหน่อย

"ถ้ามันเกลียดกู"

"จีบคนมามากมาย เรื่องแค่นี้ไม่รู้หรือไงว่าต้องเข้าหายังไง"

"มันแบบ... พวกกูเป็นเพื่อนกันมานานแล้วอ่ะ สามปีมันนานนะเว้ย มันคิดแค่เพื่อน... คืออยู่ด้วยกันตลอด สันดานเป็นไงก็รู้ ๆ กันอยู่ แล้วมันก็-"

"มึงเข้าประเด็นเลยไอ้แบงค์ ไม่ต้องอ้อมค้อม" ยังไม่ทันพูดจบอีกฝ่ายก็สวนขึ้นมาทำหน้าเหม็นเบื่อ

"กูจะจีบมันยังไงดีวะ คือ.. มันไม่มีฟีลกุ๊กกิ๊กว่ะ ผีเห็นผีกันมาล้วนๆ" นี่แหละคือสิ่งที่ธนพนธ์หนักใจ ตลอดเวลาเขามักจะทำตัวห่าม และพูดจาอ้อล้อกับสยามจนติดเป็นนิสัย รวมถึงมันเองก็ไม่ได้มีท่าทีว่าสนใจเขามากกว่าเพื่อนคนหนึ่ง แถมยังทำท่าเกลียดนิสัยของเขาอยู่บ่อยครั้ง ถ้าจะให้ไปจีบเหมือนผู้หญิงมันคงแปลก ๆ คำว่าสุภาพมันไม่มีให้เห็นนานแล้ว

"มึงก็จัญไรไปตามเรื่องดิ แค่...รุกหนักขึ้น และอย่าเพิ่งให้ไก่ตื่น ต่อให้มันร้ายลึกแค่ไหน สำหรับมึงที่ร้ายกว่าเห็นๆ มันเดามึงไม่ออกคงยากจะรับมือ"

"แล้วไงต่อวะ"

"ไม่รู้โว้ย มึงชอบมันกูไม่ได้ชอบด้วย" เจ้าตัวโวย "ถ้าชอบก็เริ่มทำอะไรสักอย่างได้แล้ว"

"กูไม่รู้จะเริ่มยังไงว่ะ"

"งั้นสอบเสร็จไปแดกเหล้ากัน เดี๋ยวให้ไอ้พีชวน" เพราะถ้าเป็นพีรพัฒน์ชวน สยามจะไม่มีวันขัดใจแน่ๆ

.


.


หลังจากสอบโคตรโหดผ่านไป ร้านเหล้าร้านประจำก็ถูกใช้เป็นสถานที่ย้อมใจ พวกเขาสั่งเหล้า โซดา และกับแกล้มกินเล่น พรางคุยกันเรื่อยเปื่อย โดยมีพีรพัฒน์มือชงคอยส่งแก้วให้ตลอด ธนพนธ์เหลือบมองคนข้างกายเป็นระยะ ๆ สยามเป็นคนคออ่อน อ่อนถึงขนาดกินเบียร์แค่หนึ่งกระป๋องก็เมาแล้ว เจ้าตัวเลยไม่ค่อยดื่ม นั่งคุยเล่นเสียมากกว่า และด้วยความที่เป็นคนหน้าตาดีจึงมีผู้หญิงมาขอเบอร์ หากสวยถูกใจสสยามก็ให้ไป

และข้อสำคัญที่เขายังไม่ลืมก็คือ สยามเป็นไบเซ็กชวล ยิ่งทำให้ธนพนธ์รู้สึกหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย

"แดกเหมือนไม่เคยแดก" เสียงกระซิบข้างหูเรียกความสนใจจากคนตัวสูงได้ดี ธนพนธ์วางแก้วที่เหลือเพียงน้ำแข็งแล้วโน้มตัวกระซิบกลับ จงใจแตะปากเข้าที่ใบหูสีแทน

"ก็อยากแดก"

"ไกล้ไปลละ เมาแล้วไปไกลๆ"  ว่าแล้วดันอกออก เมื่อรู้สึกว่าระยะห่างของพวกเขานั้นใกล้เกินความจำเป็น ร้านนี้เป็นร้านอาหารกึ่งผับธรรมดามีเวทีอยู่ด้านหน้า แบ่งโซนให้พอเป็นส่วนตัวอยู่บ้าง ไม่ใช่สถานที่อึกทึกถึงขนาดต้องกระซิบเสียชิดใบหูขนาดนั้น สยามจึงเข้าใจว่าเพื่อนนิสัยเสียคนนี้กำลังแกล้งตัวเอง

"หึหึ"

เขาหัวเราะเบา ๆ ในลำคออย่างชอบใจเมื่อได้สร้างโลกส่วนตัวกันสอง สยามคงจะไม่รู้ว่าตัวว่าเวลาตัวเองนั้นมันน่าแกล้ง ไม่ต้องให้ถึงเมาหรอก แค่กึ่ม ๆ อย่างที่เป็นอยู่ก็ทำให้ปากอิ่มนั่นกล้าขึ้น จนอยากจะงับสักที หากสยามรู้ว่าเขาแอบฉวยโอกาสยามเจ้าตัวหลับ หรือเผลอบ่อย ๆ มันคงประเคนเท้าใส่เขาบ้างแหละ จะโทษใครล่ะ ก็สยามชอบปล่อยตัวเองนี่หว่า

"พวกมึงสองตัวนี่สร้างโลกส่วนตัวกันอย่างกับผัวเมีย"

"พ่อมึงสิ" สยามว่า แต่ไม่ได้ขยับหนี ส่วนธนพนธ์ที่ชอบในคำแซวเพื่อนเลื่อนมือมาโอบไหล่กว้างแบบผู้ชายไว้หลวม ๆ บอกเสียงดัง

"มึงไม่รู้เหรอวว่ามันเป็นเมียกู"

ค ว ย  ปากอิ่มขยับไม่ออกเสียง ก่อนจะกระดกแก้วเหล้าที่วางไว้นานจนหยดน้ำเกาะรอบแก้วเข้าปาก คนทั้งโต๊ะหัวเราะครืน การที่สยามไม่ปฏิเสธเสียงแข็งนั้นยิ่งทำให้ธนพนธ์ยิ่งย่ามใจเลื่อนมือจากไหล่ลงมาวางที่เอวสอบแผ่วเบา



ไอ้คนที่มันมองอย่างสนใจพวกนั้นจะได้รู้ว่า ‘คนนี้ของกู’



นั่งดื่มกันไปสักพัก อาการมึนก็เริ่มเข้าทำงานคนคออ่อนอย่างจัง ร่างโปร่งที่เอนพิงร่างสูงของเพื่อนจึงขอตัวไปห้องน้ำ ธนพนธ์จะตามไปด้วยแต่เจ้าตัวห้ามเอาไว้ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป ถึงจะมึนอยู่บ้างแต่ก็ไม่ถึงกับเซ เดินไม่ตรงทางขนาดที่ต้องตามประกบ

"ชงให้ไอ้หยามเข้ม ๆ เลย" อรรนพบอกพีรพัฒน์หลังลับร่างของสยามไปแล้ว

"มันคออ่อนจะตาย จะให้มันรีบเมาไปไหน" เพื่อนตัวเล็กแย้ง

"กูสั่งมึงก็ทำตามสิ"

"มึงเป็นพ่อกูรึไง?"

"เดี๋ยวมึงจะโดน"

"กูชงเอง พวกมึงสองตัวเอาแต่ทะเลาะกันเดี๋ยวแม่งก็กลับมาก่อนพอดี" ธนพนธ์แย่งแก้วจากพีรพัฒน์มาจัดการเอง หากรอให้ทั้งสองคนมันเถียงกันจบ คงไม่ได้ชงกันพอดี

"พวกมึงทำเหมือนจะมอมเหล้ามันเลยว่ะ"

"นั่งแดกไปเงียบ ๆ เถอะ ไหนว่าเซี่ยนเหล้า" พวกเขาไม่ตอบ อรรนพเป็นฝ่ายยกแก้วเหล้าของตัวเองกรอกปากเพื่อนตัวเล็กจนเกือบสำลัก โดยโวยวายใส่ไปยกใหญ่

น้ำสีอำพันถูกเทไปถึงครึ่งแก้ว ตามด้วยโซดาอีกครึ่ง คนคออ่อนอย่างสยามดื่มขนาดนี้ไม่กี่แก้วเดี๋ยวก็เมา ปกติก็ใช่ว่าจะดื่มได้เยอะเสียเมื่อไหร่ ธนพนธ์วางมันไว้ตรงที่เดิมของมัน ไม่นานเจ้าของแก้วก็กลับมานั่งที่ด้วยท่าทางดีขึ้นกว่าเมื่อครู่ ร่างโปร่งดูรอบตัวเรื่อยเปื่อย ไม่มีท่าทีว่าจะแตะ จนทั้งเขา อรรนพ พีรพัฒน์ยกดื่มไปสองแก้วแล้ว เขาเห็นมันสองคนซุบซิบอะไรสักอย่างเหมือนวางแผนกันทั้งที่เพิ่งจะตีกันไปหมาดๆ

"มาๆ ดวดกันเลยดีกว่า ไม่หมดแก้วเป็นหมา" พีรพัฒน์ยกแก้วเหล้าขึ้น พูดด้วยความขี้เล่นแต่เอาจริง ถ้ามันพูดขนาดนี้แล้วล่ะก็ ใครไม่หมดแก้วเดี๋ยวได้โดนจับกรอกแบบที่มันเพิ่งโดนไปเมื่อครู่นี้

ถามว่าสยามจากที่มึนอยู่แล้ว โดนเข้ม ๆ ไปสี่แก้วติด  ๆ จะรอดมั้ย?

.

.

.

.


จบบันทึกพิเศษ





สั้นไปนิด ก็พี่แบงค์เขาเป็นคนใจร้อนอ่ะ -3-

 :z10:


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-12-2015 11:21:57 โดย Ppkhth »

ออฟไลน์ benji

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 291
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
 :a5: ห๊าาาาาา จบแบบนี้เลยเรอะ ม่ายน้าาาาาา ขออีกๆๆๆๆๆๆ  :z3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
พี่แบงค์วางแผนทั้งหมดสินะ แล้วไม่ทราบจะพาอีหนูเข้าห้องบ่อยๆทำไมคะ?

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13

ออฟไลน์ cinnsin

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 275
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
หูยยย ร้ายยยกาจจจมากพี่แบงค์  :hao6: :hao6: o13

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
เดี๋ยวๆๆๆ มันจบแล้วหรอ??? :a5: :a5: :a5:

ออฟไลน์ นางสาวกานาเลส

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 236
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
กรี๊ดดดดดด มันสั้นไป๊ !!!!! ขออีกนิดนึงไม่ได้เหรอ อยารู้ถึงความรู้สึกของแบงค์ตอน จึก จึก จึก กับสยามอ่ะ 55555555  :z3:

ออฟไลน์ udongjay

  • ความรัก...ไม่เคยจำกัดเพศ แต่เพศต่างหากที่จำกัด...ความรัก
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 416
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +235/-2
ฮือออออออออออออออออออออออออออ เอาอีกค่ะ เอาอีก อย่าเพิ่งจบเลยนะ~~~~~~~~

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4982
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
จอมวางแผนมอมเหล้าสยามเหรอ :oo1:
เราจะรอบันทึกพิเศษตอนใหม่อีกนะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
หือออออ แบงค์ร้ายยยยยยย

แต่คิดว่าอรรนพน่าจะร้ายกว่า

ฮาาาา

ออฟไลน์ Sohso

  • You are my precious thing And I will always love you.
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1372
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-3
พี่แบงค์ชอบก่อน แหมๆลงทุน

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :pig4: พึ่งรู้ว่าแบงค์ก็ชอบสยามเหมือนกัน

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ MSeraph

  • This too shall pass
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1751
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
แบงค์พาร์ทนี่แบบร้ายกาจจอะ
วางแผนมาเองหมดเลยย55555
ยาวๆไปจนจบกิจได้มั้ยย
อยากรู้ฟิลแผนการสำเร็จจะดีใจขนาดไหน
ตอนรู้ว่าใจตรงกันงี้

ขอบคุณค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-07-2016 17:36:32 โดย MSeraph »

ออฟไลน์ kinjikung

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2940
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-8
จังไรแบงค์ วางแผนร้ายมาก 55+

ออฟไลน์ Ppkhth

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 45
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0



[ บันทึกพิเศษ : Pokémon GO ]






“ไอ้หยาม มึงจะเดินไปไหน”


มือกร้านคว้าข้อมือสีแทนไว้เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงติดรำคาญ แต่สยามกลับปล่อยเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา มือซ้ายถือโทรศัพท์ส่วนมือขวาจิ้มหน้าจอทัชสกรีนไม่แยแสคนรอบกาย


“ไอ้หยาม” เสียงทุ้มเรียกอีกครั้ง แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเพราะข้อมือที่ถูกรั้งเอาไว้นั้นยังขืนเล่นต่อ


“...”


“สยาม!”


“อะไรของมึงวะ!” สยามโวยทันทีเมื่อโทรศัพท์สุดรักถูกธนพนธ์แย่งไปในขณะที่เขากำลังจะเหวี่ยงโปเกมอนบอล!


ใบหน้าสีแทนน้ำผึ้งเตรียมหันมาด่าเต็มที่ แต่เมื่อสบตาเข้ากับคนที่หน้าบึ้งจึงหุบปากฉับ สยามเม้มปากเป็นเส้นตรง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ เพราะตั้งแต่โหลดเกม Pokémon GO มาธนพนธ์ก็มักจะแสดงท่าทางหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นเขาเล่นเกมนี้


แล้วมันทำไมล่ะวะ!


จ้องมาจ้องกลับ ไม่กลัว!


“มึงเอาแต่เล่นเกม เดินจะชนกับคนอื่นไปทั่วแล้วรู้ตัวป่ะวะ”


“เอาโทรศัพท์กูมาก่อนเร็ว”


ธนพนธ์ไม่คืนแต่กลับเก็บเครื่องมือสื่อสารสีดำของอีกคนใส่กระเป๋า สยามทำหน้าเสียดาย จะอ้าปากท้วงก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะข้อมือที่ถูกจับไว้ในตอนแรกถูกไอ้คนเอาแต่ใจออกแรงดึงให้เดินตาม


“วันนี้มึงชวนกูมาเที่ยว กูไม่ยอมให้มึงสนใจเกมมากกว่ากูหรอก”


ไอ้แบงค์แม่งเอาแต่ใจ!!




.



.



.




ธนพนธ์ขัดใจกับสยามมาสองวันแล้ว...


สาเหตุไม่ได้มาจากไหนหรอก มาจากเกม Pokémon GO ยอดฮิตเจ้าเดิม เพิ่มเติมคือธนพนธ์เกลียดไอ้เกมห่านี่!!


ตั้งแต่โหลดมาสยามก็ไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน วัน ๆ เอาแต่เข้าสังคมก้มหน้าชวนเขาไปโน่นไปนี่เพื่อไปไล่ตามจับโปเกม่อนตามสถานที่ต่าง ๆ คราวแรกก็รู้สึกดีใจที่คนติดห้องอย่างสยามชวนออกไปเดท...ซะที่ไหน! ออกไปจับโปเกม่อนต่างหาก! เดือดร้อนเขาต้องคอยเดินตามคอยระวังไม้ให้อีกคนเดินไปชนใคร หรือตกพื้นต่างระดับในทางเท้า เริ่มบ่นเข้าหน่อยก็ไม่ยอมพูดด้วย พอไม่ให้เล่นก็งอน ไม่ยอมให้แตะต้องตัวเสียอย่างนั้น


ไม่เข้าใจ ทำไมใคร ๆ ถึงได้ชอบเกมนี้กันนัก เขาเคยลองโหลดมาเล่นแล้วไม่เห็นว่าจะสนุกตรงไหน แรก ๆ ก็ดีอยู่หรอกแต่พอเล่นไปสักพักก็เบื่อ แต่ดูเหมือนว่าจะมีแค่เขาล่ะมั้ง เพราะจากคำบอกเล่าของอรรนพแล้วไอ้ตัวเปี๊ยกก็หมกมุ่นไม่ต่างกันมากนัก หรืออาจจะมากกว่าเลยด้วยซ้ำเพราะล่าสุดพวกมันได้เสียเงินค่าปั่นเรือเป็ดเพียงแค่จะไปจับโปเกม่อนน้ำ!


ทั้งที่วันว่าง ๆ แบบนี้เขาควรจะได้พักผ่อนกอดก่ายร่างของเพื่อนสนิทพ่วงด้วยตำแหน่งแฟนอย่างสำราญใจแท้ ๆ แต่ต้องเดินขาลากเพื่อตามจับไอ้โปเกม่อน...


วัน ๆ หนึ่งเขาพูดถึงเรื่องโปเกม่อนไปกี่ครั้งแล้ววะ!


กูจะบ้าตาย!


ทำเอาอคติกับเกมห่านี่ไปเลย!


“ไอ้หยามมึงเก็บไข่ได้ด้วยเหรอวะ!?”


“เออ โคตรฟุลค” ไอ้คนที่เอาแต่มองหน้าจอได้โอกาสโม้ทันที


หลังจากนัดเจอกันเพื่อเดินตะลอนจับโปเกม่อนผีกันทั่วสยามจนปวดแข้งปวดขากันแล้วก็พากันมานั่งพักในร้านนั่งเล่นสไตล์ญี่ปุ่น พวกสั่งอาหารโฮมเมดมาทานเล่นกันนิดหน่อย และน้ำอีกคนละแก้วแก้กระหาย แต่ก็เช่นเดิม ธนพนธ์เห็นอยู่หลายคนเดินก้มหน้าก้มตาเล่นเกมนี้อย่างเอาเป็นเอาตาย แม้แต่คนที่บ่นว่าเมื่ออยากนั่งพักเมื่อครู่นี้ก็ยังนั่งกดโทรศัพท์อยู่ยิก ๆ พ่วงด้วยสายชาร์จแบตฯ เสียบเข้ากับเพาเวอร์แบงค์


เออ เอาเข้าไป


“เจอที่ไหนวะ กูไปมั่ง” พีพรพัฒน์ที่กำลังจดจ่ออยู่กับเกมนี้เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นตามประสาคอเกมด้วยกัน ทำให้ธนพนธ์อดเบะปากอย่างหมั่นไส้ไม่ได้


“ห้องน้ำว่ะ”


“ไข่มึงหรือเปล่า” พอหมั่นไส้แล้วก็อดที่จะสอดปากพูดเข้าไปไม่ได้...


“ค ว ย” แล้วก็โดนด่ากลับมา...


“เดี๋ยวกูไปหาดูบ้าง”


ซึ่งทางพีรพัฒน์เองก็รีบวิ่งไปห้องน้ำด้วยความเร็วแสงชนิดที่ว่าหมกมุ่นพอ ๆ กัน ทำเอาทั้งอรรนพและธนพนธ์ส่ายหัวอย่างเบื่อหน่าย...


“มึงหมกมุ่นเกินไปแล้วไอ้หยาม”


มือหนาเอื้อมไปปิดหน้าจอโทรศัพท์ของฝั่งตรงข้ามเพื่อให้หยุดแล้ว ซึ่งเจ้าตัวจิ๊ปากอย่างขัดใจก่อนจะปัดมือเขาออกแล้วค่อยยอมวางโทรศัพท์ไว้ใกล้กับจานแซนด์วิช


“พอกันกับไอ้พี ดีที่มันไม่ให้กูขับไปถึงทำเนียบรัฐบาล” ธนพนธ์พยักหน้าเห็นด้วย เมื่อเช้าก็เห็นเพิ่งออกข่าวไปอยู่เหมือนกันว่าเยอะอยู่พอสมควร


“กูไม่ขนาดนั้นหรอกน่า” เสียงทุ้มเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของสยามเอ่ยอย่างรำคาญพร้อมยัดแซนด์วิชอันพอดีคำเข้าปากตุ้ย ๆ ดูดน้ำไปหนึ่งอึกแล้วหยิบเครื่องสี่เหลี่ยมขึ้นมาเล่นใหม่ “เดี๋ยวกูไปตามไอ้พีแป๊บ”


พูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกจากร้านโดยไม่มองหน้าใคร แน่นอนว่าทั้งธนพนธ์และอรรนพต่างรู้ดีว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงแล้วคืออะไร


นี่ขนาดไม่ไม่เท่าไหร่นะ


ไม่อยากจะคิดเลยว่าสยามหมกมุ่นมันจะขนาดไหน



.



.



.





            Siam’Go! : อยากได้ตัวใหม่ ว่ะ

            Siam’Go! : เจอแต่ตัวเก่า

            Siam’Go! : มึงพอมีแหล่งเจ๋ง ๆ บ้างป่ะ




PP’GO! : ที่สวนสาธารณะxxxอ่ะเยอะ เห็นในเฟสมันแชร์กันมา



            Siam’Go! : ที่ไหนวะ




PP’GO! : แถว ๆ บ้านไปแบงค์อ่ะ

PP’GO! : มึงลองไปถามมันดิ




            Siam’Go! : โอเค

            Siam’Go! : Thx




PP’GO : ได้ยังไงบอกต่อด้วย เดี๋ยวกูชวนไปน้ำไป




            Siam’Go! : เออ




ตาคมในกรอบแว่นละออกจากแชทหน้าคอม สยามหมุนเก้าอี้ล้อเลื่อนไปทางร่างสูงที่กำลังนั่งกดรีโมททีวีเปลี่ยนช่องไปมาไม่เจาะจงดูช่องไหนเป็นพิเศษอย่างชั่งใจอยู่พักหนึ่ง



สยามพอรู้ตัวว่าช่วงนี้เขากำลังถูกงอนอย่างเงียบ ๆ อยู่ เพราะตั้งแต่โหลดเกมโปเกมอนโกมาเล่นธนพนธ์ก็ชอบทำท่าทีฮึดฮัดใส่เสมอเวลาที่เขาเอาแต่จับโปเกมอนจนลืมทุกสิ่งรอบตัว แต่เพราะสยามเป็นคนชอบเล่นเกม ไม่ว่าอะไรก็เล่นไปหมดทั้งคอม โน้ตบุ๊ก โทรศัพท์หรือไอแพดเองก็ยังต้องมีเกมติดไว้เยอะแยะ หากได้ลองเล่นแล้วต้องเล่นจนกว่าจะเบื่อถึงจะเลิกเล่นไปเอง


และในขณะนี้สยามยังไม่เบื่อเกมยอดฮิตที่กำลังตกเป็นกระแสสังคมอย่างต่อเนื่อง ถึงจะมีข่าวให้เห็นถึงความอันตรายและอุบัติเหตุให้เห็นทุกช่วงของวันก็ตามที แต่เขาคิดว่าเกมมันไม่ได้ผิดเสียหน่อย เพราะผู้เล่นต่างหากที่ไม่รู้จักระวังตัวเองและดูให้ดีก่อนจะเดินไปยังทางเท้าหรือสนามกีฬาหรือแม้แต่ท้องถนน


ซึ่งตัวเขาเองก็มักจะถูกธนพนธ์บ่นอยู่บ่อยครั้งที่สติหลุดทุกทีที่เจอโปเกมอน...



คนผิวสีแทนราวน้ำผึ้งเดือนห้าถอนหายใจยาว ไม่อยากรบกวนก็ไม่อยากแต่ก็ยังอยากได้ตัวโปเกม่อนใหม่ ๆ เหมือนกัน... แถวนี้บอกตรง ๆ ว่าตามเก็บจนจะหมดอยู่แล้ว เจอแต่ตัวซ้ำ ๆ



เอาวะ!



สยามสูดลมหายใจเข้าปอดอีกครั้งเพื่อรวบรวมความกล้าก่อนจะตัดสินใจทำเนียนไปนั่งลงชิดกับคนผิวขาวกว่าบนโซฟาตัวยาว


“มีอะไร?” เอ่ยถามคนมานั่งใหม่ แต่ตาก็ยังคงจดจ้องทีวีโดยที่มือกดเปลี่ยนช่องสลับไปมาจนน่าเวียนหัว


“ไอ้แบงค์”


“ว่า?”


“สนใจกูแป๊บนึงดิวะ”


คนที่รู้สึกเบื่อคลี่ยิ้มกว้างยอมมือกร้านวางรีโมททีวีลง แต่เปลี่ยนเป้าหมายมาโอบร่างขนาดพอ ๆ กันแล้วซุกไซร้คลอเคลียซอกคอเนียนละเอียดสีแทนแผ่วเบาโดยไม่ทันได้ตั้งตัว ซึ่งสยามกลับชินไปเสียแล้วกับกิริยาลามกที่ธนพนธ์มักจะแสดงออกมาเมื่ออยู่กันสองคน


“ฮื้อ ไอ้แบงค์” เรียกอีกครั้งพร้อมกับยกมือดันอกแกร่งเอาไว้


“เสียงมึงน่ารำคาญว่ะ” ว่าแล้วก็ประกบริมฝีปากเข้ากับเรียวปากสีอ่อนอย่างจงใจก่อนจะผละออก “แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นเสียงคราง กูโคตรชอบ”


“อื้อ!” ว่าแล้วก็บดจูบลงไปอีกครั้งแต่คราวนี้ไม่ใช่แค่ปากแตะกัน แต่หากเป็นดีฟคิสที่ดูดดื่มอย่างเอาแต่ใจ ฟันขาว ๆ ขบลงที่ปากอิ่มอย่างหมั่นเขี้ยวจนสยามรู้สึกเจ็บจึงทุบหลังไปหนึ่งทีโทษฐานแกล้งกัน


ธนพนธ์ขยับตัวชันเข่าขึ้นกับโซฟาหนังเนื้อดีคร่อมตัวได้ถนัดแก่การรุกไล่เจ้าของริมฝีปากอิ่มที่ถูกร่างหนากว่าดันลง โดยมือแกร่งดันท้ายทอยและปรับองศาใบหน้าคมให้แนบชิดยิ่งขึ้น โดยที่สยามนั้นทำได้แค่คล้องคอคนเหนือกว่าไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างชันศอกไม้ให้ตัวเองนอนราบไปกับโซฟาตัวยาวแต่ทว่าแคบเกินไปสำหรับผู้ชายสองคนนอนกอดก่ายกัน


“อือ...”


เสียงครางดังขึ้นผะแผ่วเคล้ากับเสียงหอบหายใจเมื่อรสจูบนั้นรุนแรงขึ้น เรียวลิ้นเปียกชื้นต่อสู้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร ธนพนธ์บดจูบอย่างตะกละตะกรามด้วยอารมณ์ดิบที่พุ่งสูงขึ้นจนเกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบน่าอาย และร่างกายที่เบียดเสียดสีกันจนรับรู้ได้ถึงส่วนร้อนกลางลำตัวกำลังขยายพองคับกางเกงบ๊อกเซอร์เนื้อผ้าบาง


“ดะ...เดี๋ยวแบงค์” สยามที่คืนสติได้ก่อนเอ่ยห้ามทันทีเมื่อเรียวปากร้ายกาจผละออกจากริมฝีปากของตัวเองที่เจ่อจากความเร่าร้อนเมื่อครู่ แต่หากธนพนธ์ยังคงซุกไซร้ไปทั่วทั้งดวงหน้า ใบหูแหย่ลิ้นเข้าไปให้เสียวเล่นจนต้องย่นคอหนีก่อนเคลื่อนต่ำลงมายังลำคอ


“หือ?” รับปากเบาในลำคอแต่ไม่ยอมผละออกง่าย ๆ คนมือตุ๊กแกเริ่มปะป่ายไปตามแผ่นหลังผ่านเสื้อตัวเก่าที่เริ่มเปื่อย สอดมือเข้าไปสำรวจเนื้อเนียนอย่างย่ามใจใช้นิ้วไล้ร่องตรงกลางลากไล่ต่ำไปเรื่อย ๆ จนถึงขอบกางเกงบ๊อกเซอร์นั่นแหละสยามถึงได้ออกแรงผลักอออกแต่ก็ไม่ได้แรงนัก


“ขอนะ” เสียงนั้นเว้าวอนอยู่ในที และยังคงไม่ยอมหยุดง่าย ๆ


“ฮื้อ! ไอ้แบงค์พอก่อน!”


“อะไรวะ มึงไม่ให้กูมาสามวันแล้วนะ” ใบหน้าหล่อผละออกมาอย่างเซ็ง ๆ รู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ จู่ ๆ ก็มาบอกให้หยุดกลางคัน มันใช่เรื่องไหม?


“จริง ๆ กูมีเรื่องของให้มึงช่วย”


“อะไร?”


“...พาไปจับโปเกม่อนหน่อย ที่สวนสาธารณะxxx”


“...มึงแม่งตลอดอ่ะ”


ร่างสูงมีกล้ามเนื้อสมส่วนถอยออกมาตั้งใจนั่งเว้นระยะห่างเพื่อให้คนผิวสีแทนได้รู้ว่าตอนนี้ธนพนธ์หัวเสียแบบสุด ๆ สุดท้ายแล้วอะไรก็ไม่พ้นเรื่องโปเกม่อน!


“พากูไปหน่อย ไอ้พีบอกว่าอยู่แถว ๆ บ้านมึง” สยามยังคงดื้อแพ่ง “นะ ๆ ”


ร่างสูงพอกันทว่าบางกว่าเขยิบเข้าไปนั่งติดกับธนพนธ์อย่างอ้อน ๆ สยามง้อที่สุดได้แค่นี้นี่แหละ ปกติเคยง้องแง้งแบบนี้เสียที่ไหน


ธนพนธ์ถอนหายใจออกมายาวเมื่อเห็นท่าทางอยากจะไปของสยามมาก ก็เลยพยักหน้าสองสามทีส่ง ๆ พร้อมบอกด้วยน้ำเสียงแข็งโป้ก


“เออ ๆ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไป”


“เยส!” กำมือไว้ที่หน้าอกพร้อมร้องเยสเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นเข้าห้องไปอย่างอารมณ์ดีโดยหารู้ไม่ว่าคนที่ทำหน้าเซ็งอยู่เมื่อครู่นี้กระตุกยิ้มมุมปากเหมือนกับตัวร้ายในละคร



อยากจับโปเกม่อนเหรอ? ได้...



ธนพนธ์เดินตามร่างของสยามเข้าไปติด ๆ เมื่อเห็นเป้าหมายยืนถอดเสื้ออยู่หน้าตู้เสื้อผ้า


กริ๊ก...



มือใหญ่ล็อคประตูอย่างแผ่วเบา นิ่งเข้าไว้...เดี๋ยวไก่จะตื่น



เข้าที่



เตรียมตัว



ระวัง



เข้าชาร์จ!!



“เห้ย!! ไอ้เหี้ยแบงค์!! อื๊อ!!! ปล่อยกู!”



“อยากจับโปเกม่อนเหรอมึง จับปิกาจูกูนี่มา!”



“ไอ้สัด! อื้ออออออ!! ไอ้เหี้ย”



“เร็ว ๆ ปิกาจูกูอยากพ่นน้ำจะตายห่าอยู่แล้ว”



“ปิกาจูบ้านพ่องมึงพ่นน้ำ!”



“เออ บ้านกูนี่แหละ”











---------------------------------------------------------------------------------------------------------


จบเถอะ  555555555555555555555555555555555555555555555555  :laugh:

สถานะยังไม่ได้ตรวจคำผิดค่ะ ง่วงมาก พรุ่งนี้จะเข้ามาตรวจนะคะ


ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ benji

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 291
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ปิกาจูพ่นน้ำ 55555555 ตัวนี้มีให้สยามจับได้คนเดียวนะเนี่ย ลิมิเต็ดเลยว่างั้น  :z2:

ออฟไลน์ Viewonohm

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 843
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-5
คิดว่าตาฝาด คิดถึงสยามมากๆ  :mew1:

ออฟไลน์ Dolamon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 176
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
5555. ได้โปเกม่อนใหม่สมใจ  ปิกาจูพ่นน้ำ. รับรองไม่มีใครได้ อิอิอิ
  :z1: :z1: :z1:

ออฟไลน์ KKKwanGGG

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2
สนุกมากครับ หยามน่ารัก แบงค์โคตรหื่น

ออฟไลน์ neverland

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 653
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
แบงค์เจ้าเล่ห์ สุดท้ายสยามได้จับปิกาจูในห้อง อิอิ  :hao7:

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4982
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
ิปิกาจูพ่นน้ำ ไม่รู้ว่าจะพ่นสักกี่ครั้งนะ :hao7: :hao7:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:


 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด