Hardcore xxx|หมอโหดกับคนโสดข้างบ้าน [rewrite:จบ]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Hardcore xxx|หมอโหดกับคนโสดข้างบ้าน [rewrite:จบ]  (อ่าน 529759 ครั้ง)

ออฟไลน์ alt1991

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 370
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-1
 :angry2: พายโหดร้ายยยยยยยยย  :serius2: จะทิ้งหนูใบตอง รับม่ายด้ายยยยยยยยยยยยยยยยย  :serius2:

ออฟไลน์ fannan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-6
ปมเริ่มเปิดหมอโจ้จะเข้าถึงพชรได้ไหมเนี่ย





รออ่านตอนต่อไปค้าบ

ออฟไลน์ MinKKniM

  • 난 널 사랑해 동해
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 462
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-2
สงสารน้องเบ็ค สงารหมอโจ้ สงสารคุณ พ.ผู้ชายมีปม เอาใจช่วยน้า

ออฟไลน์ Kokyo

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 19
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ทำไมคุณพ.ทำแบบนี้ ไม่ดีเลย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-10-2015 11:58:50 โดย Kokyo »

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
#ทีมหมอโจ้ :ling2:

ออฟไลน์ Tatangth

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
คุณพ.นี่เข้าใจอะไรยากจริง

ออฟไลน์ pedchara

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 179
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-0
สงสารไอ้เบ๊กมันนะคุณพ.

เลี้ยงมันต่อเถอะ

หมามันจะจำเจ้าของคนแรกขึ้นใจ

ผ่านไปนานแค่ไหน มันก็จำได้

ออฟไลน์ Orange151987

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 169
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0

ออฟไลน์ Malimaru

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 483
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-4
    • facebook

ขอให้หมอคุยกับคุณพ.เร็วๆด้วยเถอะ
ไอ้คุณพ.มันไม่สันทัดกรณีด้านรักหรือลงหลักปักฐานเสียด้วย...
ห่วงก็แต่ใบตอง หมานี่ พอไม่มีเจ้าของนี่เคว้งเลยนะฮะ

หรือจะเป็นพ่อแม่อุปถัมภ์ร่วมกันระหว่างสองบ้านดีเอ่ย
ยังไม่คบกัน แต่มีโซ่ทองคล้องใจเป็นหมานำไปก่อนสักสองช่วงตัว
อีพ่อกับอีแม่ของใบตองจะได้มาดองกันเร็วๆ อิอิ

ีเป็นกำลังใจให้ค่ะ รออ่านตอนต่อไปนะคะ ^^  :L2:

ออฟไลน์ Cady

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 113
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ตามทันแล้วว

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ buathongfin

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1243
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-3
อีเนยนั่นน่ะหวังว่าคงไม่ใช่อีเนยเดียวกับที่เลิกกับหมอนะ หมอก็เลี้ยงหมาแทนเลยดิ แต่ก็คงจะดีกว่าให้คนอื่นเลี้ยง ไม่รู้จะฆ่ายำทำแกงรึเปล่า ยกส้นตีนใส่หน้าไอ้พายทีนึง จะไปก็ไปอเมริกาไม่ต้องกลับมาไทย ตวาดใส่หมออย่างนั้นได้ไงวะ เป็นมึงไม่ใช่ที่ไปวุ่นวายกับเขาก่อน เรื่องหมาไม่ยอมเว้ย

ออฟไลน์ lemonpreaw

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 882
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1
ผิดหวังในตัวพี่พายมาก

ออฟไลน์ u_cosmos

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1114
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-1
สงสารเบ็ก
แนะนำให้หมอพาขึ้นรถไปส่งลงที่บ้านใหญ่เลยดีกว่าค่ะ
คุณพ.นี่ดูโลเลใช้ได้เลยนะ ก่อนหน้านี้ก็คิดอยากมีที่ให้กลับมา เลยซื้อบ้านซื้อน้องหมามาเลี้ยง
แค่บทจะไปก็ไม่ได้นึกถึง ตัดปัญหาง่ายๆอย่างนี้เลย
แล้วแบบนี้น่ะนะจะจีบหมอโฉดๆผู้มีความอ่อนโยนลึกซึ้งจากภายในอย่างหมอโจ้ได้
ถึงเราจะ #ทีมคุณพ.  แต่เรื่องนี้สนับสนุนไม่ลงจริงๆ เชียร์ให้หมอโมโหไปนานๆเลยค่ะ

ว่าแต่น้องเนย นางจะมามีบทบาทอะไรให้เขาแตกกันหรือเปล่า
ระแวงเล็กๆ

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
พายจะได้เรียนรู้การใส่ใจ
สงสารใบตองเลยอ่ะ

ออฟไลน์ PetitDragon

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +343/-5
แบบนี้ก็ไม่น่ามี 'บ้าน' ของตัวเองหรอก


 :z3:

ออฟไลน์ boobooboo

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2
พายแย่มากกกกกกกกก  ทิ้งเบ็กได้ลงคอ

ออฟไลน์ zearet17

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 345
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +555/-0
    • facebook
หมากับหมอคงรู้สึกเหมือนกัน


 
หลายวันแล้วที่โจ้ไม่ได้กลับบ้าน และนั่นหมายความว่าหมอไม่ได้เจอกับคนข้างบ้านและหมาข้างบ้านตัวโตตัวนั้นด้วย
“โจ้ ถึงแล้ว” หมอนายที่ช่วงนี้ได้มีโอกาสไปไหนมาไหนกับโจ้อยู่บ่อย ทักเมื่ออีกคนนั่งเหม่อ ทั้งๆ ที่รถจอดนิ่งสนิทที่หน้าบ้านของโจ้แล้ว
“อ้าว เหรอครับ”
นายมองรุ่นน้องตัวเองที่พักนี้ดูไม่อยู่กับร่องกับรอยเสียเท่าไหร่ คุณหมอตัวเล็กแตะที่ไหล่ของอีกคนเพื่อให้กำลังใจ แม้จะไม่รู้ว่าสาเหตุจะมาจากเรื่องที่ตัวเองคิดหรือไม่ก็ตาม
“อยากไปนั่งรถเล่นไหม” เขาถามอย่างหวังดี
อีกคนปฏิเสธด้วยการส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะถามในสิ่งที่นายไม่เคยคิดว่าจะออกมาจากปากของหมอโจ้
“ผมมีเรื่องจะปรึกษา”
ถ้าเป็นคนอื่นนายคงไม่แปลกใจเสียเท่าไหร่ แต่นี้เป็นโจ้...เพราะเป็นโจ้ผู้เข้มแข็งมาตลอด
“เอาสิ” คุณหมอรุ่นพี่บอกก่อนจะจอดรถที่หน้าบ้านของอีกคน
เจ้าของบ้านเปิดประตูเดินนำเข้าไปในบ้านของตัวเอง... บ้านที่มีสนามหญ้าสีเขียวสดและบรรยากาศร่มรื่น
หมอนายรู้ว่าบ้านหลังนี้ถูกซื้อด้วยจุดประสงค์อะไร...และเพื่อใคร ถ้าเดาไม่ผิดการปรึกษานี้คงจะเป็นเรื่องหัวใจและน่าจะกินเวลามากพอดู
“หมอ...”
นายหันไปตามเสียงเรียก แต่ก็รู้ในที่สุดว่าไม่ใช่ตัวเองที่ถูกเรียก เมื่อหันไปเจอกับผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาคล้ายๆ พวกนายแบบในทีวียืนอยู่ข้างบ้าน ดูเหมือนผู้ชายคนนั้นกำลังฝืนยิ้มให้หมอโจ้
หมอโจ้ไม่ได้หันไปมองคนข้างบ้านและไอ้หมาตัวใหญ่ที่กำลังมองมาทางนี้เลยแม้แต่น้อย
แต่ก่อนหมอนายเป็นคนหนึ่งที่เข้าหน้าหมอโจ้ไม่ติด เพราะอีกคนเป็นคนที่นิ่งจนเกินไป นิ่งจนไม่รู้ว่าเข้าหายังไง แต่พอทำงานด้วยกันนายเข้าถึงพอรู้ว่าโจ้ไม่ได้น่ากลัวแบบที่คิด
นายว่าพ่อหนุ่มข้างบ้านนี่ความอดทนน่าจะสูงทีเดียว ดูจากการกล้าทักทายแม้ดูเหมือนจะรู้อยู่แล้วว่าโจ้คงไม่สนใจ
“โฮ่ง! ”
นายมองหมาตัวใหญ่ที่กระโดดเอาขาหน้าเกาะไว้กับรั้ว และมองตามหลังของโจ้ที่กำลังเดินเข้าบ้านไป
“โฮ่ง!!! ”
หมอนายรู้สึกเหมือนหมาตัวนี้กำลังรอโจ้อยู่ยังไงอย่างนั้น นายหันไปยิ้มให้เพื่อนบ้านของรุ่นน้องตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะก้าวตามเจ้าของบ้านเข้าบ้านไปในที่สุด
“หมาตัวเมื่อกี้น่ารักดีนะหมอโจ้” นายว่าก่อนจะนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่สีครีม
เขามาที่นี่หลายครั้งแล้วแต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่บ้านจะรกขนาดนี้มาก่อน ตรงที่เขานั่งอยู่มีหนังสือจำพวกประวัติศาสตร์จำนวนมากวางเกลื่อนไม่เป็นที่ ข้างๆ กันมีเสื้อเชิ๊ตหลายตัวที่ถูกพาดไว้
บางทีมันคงจะรกแฟนสาวของโจ้ไม่อยู่แล้วก็ได้ แต่ก่อนหมอนายมักจะเจอแฟนของโจ้อยู่ตลอด แต่หลายเดือนที่ผ่านมาได้ยินข่าวว่าคนทั้งคู่เลิกกันไป ด้วยสาเหตุที่ไม่ค่อยดีเสียเท่าไหร่
“หมอว่าผมเลี้ยงหมาบ้างดีไหม” เจ้าของบ้านถาม เขาเดินออกมาพร้อมกับน้ำสองขวด หนึ่งในนั้นเป็นน้ำเปล่าแต่อีกอันเป็นเบียร์ผลไม้ขวดเล็กสีใส
“เอาสิ ผมว่าดีนะ” หมอนายตอบพร้อมกับหันมายิ้มกว้างให้
หากโจ้เป็นผู้ชายที่ดูดุที่สุดในโรงพยาบาล หมอนายคงเป็นคนที่ใจดีและอ่อนโยนที่สุด
“แต่ผมว่าพวกเราไม่ค่อยมีเวลา” เจ้าของบ้านหลังสีครีมนั่งลงข้างๆ กับรุ่นพี่ก่อนจะเอนหลังลงกับเบาะอย่างที่ดูก็รู้ว่าเหนื่อย เหนื่อยทั้งกายและใจ...
นายมองอีกคนอยู่หน่อยก่อนจะตอบตามประสาคนช่างพูด...และนั่นก็น่าฟังมากเสียด้วย
“วิธีเลี้ยงมีตั้งเยอะโจ้ หมามันกินข้าวหนักมื้อเดียว ระหว่างวันเทอาหารเม็ดไว้ กลับมาก็เล่นกับมัน วันหยุดพาออกไปเที่ยวบ้าง ถ้ากลัวเหงาก็หาเพื่อนให้ อย่างผมเลี้ยงห้าตัว ติดกล้องไว้ดูตอนกลางวันก็ร่าเริงกันดี บ้านพังเป็นแถบ” คนพูดบอกพร้อมกับหัวเราะในตอนท้าย
โจ้มองดูคนที่ท่าทางมีความสุขกับการเล่าเรื่อง
“อือ...ทำไมผมคิดไม่ออกวะ” เขาว่าพร้อมกับกระดกแอลกอฮอล์ลงคอไปอึกใหญ่
“มีเรื่องอื่นกวนใจรึเปล่า” นายดื่มน้ำเปล่าของตัวเองบ้างก่อนจะถามอีกคน
ซึ่งคำตอบได้มาเพียงความเงียบและแววตาสงบนิ่ง
“โรงพยาบาลสะอาด มีมาตรฐาน หมอทำงานยิ้มแย้ม”
โจ้มองรุ่นพี่ที่จู่ๆ ก็พูดถึงสโลแกนสดใจของโรงพยาบาล อีกคนยิ้มน้อยๆ ให้ก่อนจะค่อยๆ พูดแบบที่เคยทำอยู่เสมอ
“สโลแกนนี้โจ้รู้ใช่ไหมว่าผอ.ตั้งให้โจ้”
เจ้าของบ้านที่กำลังกระดกเบียร์เข้าปากพยักหน้าให้แต่กระนั้นก็ยังไม่เข้าใจสิ่งที่อีกคนกำลังจะสื่ออยู่ดี
“ผมว่าตอนที่โจ้ทำงานแล้วโหดๆ นั่นเท่ห์มากเลยนะ จะว่ายังไงดี…มันเด็ดขาดมั้ง”
โจ้มองใบหน้ายิ้มแย้มของอีกคน หมอไม่ใช่คนโหดหรือดุอย่างที่คนอื่นเขาว่าหรอก เขาก็แค่ชัดเจนและตรงไปตรงมาเท่านั้นเอง
หมอนายพูดต่อทั้งยิ้ม “ผมว่าช่วงนี้โจ้ดูไม่เป็นตัวของตัวเอง ผมไม่มีสิทธิ์บอกโจ้หรอกว่าอย่างไหนมันดี แต่ผมชอบหมอโหดแบบเดิมมากกว่า”
โจ้แค่นยิ้มให้กับทั้งรุ่นพี่และตัวเอง เขารู้ตัวดีว่าตอนนี้ตัวเองกำลังเสียศูนย์ไปมาก ตั้งแต่วันที่คนที่มันรักตีจากไปหมอก็อยู่กับตัวเอง เฝ้าคิดแต่ว่าต้องทำใจได้ ต้องเข้าใจเธอ ต้องอยู่ได้ หลากหลายเหตุผลที่หมอยกขึ้นมาปลอบใจตัวเอง แต่ที่สุดแล้วมันก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้น…รังแต่จะแย่ลง และดูเหมือนว่ากำลังจะจมลงไปเรื่อยๆ เสียด้วยซ้ำ
โจ้รู้ถึงความเปลี่ยนแปลงของตัวเองในทางที่แย่ลง แต่แทนที่จะใส่ใจกลับเมินเฉยให้มันกัดกินตัวเองอยู่แบบนั้น
“ผมชอบตอนโจ้กระโดดเข้าฟัดกับเด็กช่างกลมากกว่านะ”
เขาหลุดขำออกมาอย่างช่วยไม่ได้ หมอโจ้มองอีกคนที่กำลังปลอบใจเขาอย่างกับว่ารู้เรื่องทุกอย่างดี และโจ้ก็ยอมรับว่าทุกอย่างที่หมอนายพูดมันจริง จริงเสียจนไม่รู้จะต้องพูดอะไรต่อ
เขาเดินไปหยิบเบียร์รสหวานอีกหลายขวดในตู้เย็นพลางคิดบางสิ่งบางอย่างไปด้วย
“ผมว่าจะเอาหมาข้างบ้านมาเลี้ยง” โจ้โพล่งออกมาในที่สุดและในเวลาเดียวกันก็ยื่นเบียร์ขวดเล็กให้รุ่นพี่ด้วย
หมอนายยื่นมือไปรับและล้มเลิกการขับรถกลับบ้านในที่สุด...คืนนี้คงต้องค้างที่นี่
“ตัวใหญ่ๆ นั่นเหรอ”
“ครับ เจ้าของจะไปต่างประเทศ”
“อ๋อ ดูมันก็ชอบโจ้อยู่” อีกคนพูดเมื่อนึกถึงภาพที่เห็นตอนเดินเข้ามา แต่ก็แอบฉงนต่อท่าทีของรุ่นน้องตัวเองที่แสดงออกมาเมื่อเจอกับคนข้างบ้านอยู่ไม่น้อย
“คุยกันกับเจ้าของแล้วใช่ไหม” นายถามเป็นพิธี
ส่วนอีกคนก็ตอบออกมาหน้าตาเฉย “ยังไม่ได้คุยครับ”
นายขำกับหน้าตึงๆ ของหมอโจ้ ก่อนจะกระดกแอลกอฮอล์เข้าปากตัวเองบ้าง
“เหมือนโจ้จะมีปัญหาอะไรกับเขานะ”
นอกจากไอ้เอ้เพื่อนยากของหมอโจ้ที่แต่งงานมีลูกและสามีไปแล้วก็มีหมอนายนี่แหละที่โจ้กล้าคุยด้วยหลายๆ เรื่อง เขาถอนหายใจอีกรอบก่อนจะตอบ
“เรื่องหมานี่แหละครับ”
โจ้ไม่ได้โทษคุณพ.คนข้างบ้านไปเสียหมด เพราะเข้าใจว่าเราคงคิดไม่เหมือนกัน แต่ที่เป็นเป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนั้นเพราะเห็นไอ้เบ็กมันเหมือนตัวเอง ทั้งๆ ที่รัก ทั้งๆ ที่ซื่อสัตย์ แต่กลับต้องถูกทิ้ง ไม่ได้อะไรคืนมาแม้แต่น้อย
“เขาไม่ยอมยกให้โจ้เหรอ” คนที่นั่งอยู่ข้างๆ กันถามออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
“เขาจะทิ้งมันต่างหากครับ” โจ้ตอบก่อนจะยิ้มให้อีกคนบ้าง
.
.
.
.
“โฮ่ง! ”
โจ้ตื่นมาเพราะเสียงที่ดังเกินมนุษย์และแก้มที่เปียกแฉะของตัวเอง...
“ไอ้เบ็ก มาได้ไงวะ”
“โฮ่ง! ”
หมอที่ไม่ค่อยมีสติเพราะเมื่อคืนดื่มเยอะเกินไปพยายามยกหัวหนักๆ ของตัวเอง แล้วมองกวาดรอบบริเวณห้องรับแขกที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำ
บนโซฟาแบบเตียงข้างหนึ่งมีไอ้หมาตัวใหญ่กำลังนั่งหน้าตาบ้องแบ๊วเลียหน้าหมออยู่ ส่วนอีกฝั่งข้างกันมีหมอนายผู้เมาจนไร้สตินอนซุกอยู่เพราะหนาว
โจ้เริ่มระลึกชาติได้ว่าเมื่อคืนเมาหนักมาก หมอนายพอเมาแล้วพูดไม่หยุด ส่วนเขาก็นึกคึกเก็บกวาดบ้านกับซักผ้าตอนตีสาม แล้วเอาขยะออกไปทิ้งข้างนอก ตอนเข้ามาคงลืมปิดเพราะประตูหน้าบ้านยังเปิดอ้าซ่าอยู่
“เดี๋ยวนะเบ็ก” โจ้บอกหมาที่เลียไม่หยุดเพราะรู้ว่ามันคงอยากเล่นด้วย
ในตอนที่หมอกำลังงัดเอาหัวและแขนหมอนายออกจากอกตัวเอง เขาได้ยินเสียงมาจากข้างนอกแว่วๆ และก็ใกล้เข้ามาในที่สุด
“ใบตอง หมอไปไหน ทำไมขยะเต็มหน้าบ...”
โจ้เงยหน้ามองคนที่เดินเข้ามาในบ้านโดยไม่ได้ขออนุญาต ใครคนนั้นอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็เงียบไปนาน ก่อนจะค่อยๆ ขอโทษออกมา
“ขอโทษ ผมนึกว่ามีใครมารื้อบ้านหมอ”
โจ้เพิ่งจะลุกขึ้นได้ครึ่งตัวเพราะมีมือรุ่นพี่พาดอยู่บนตักตัวเองส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร ก่อนจะลูบหัวไอ้หมาตัวใหญ่ที่ส่ายหางอย่างกับกำลังกวาดพื้นให้
“มึงจะมากินขนมเหรอเบ็ก” โจ้ถามหมาตัวใหญ่ที่ดูเหมือนจะฟังภาษาไทยออกบ้างและคำนั้นน่าจะเป็นขนมเสียด้วย
ใบตองมันเดินวนไปมาพลางใช้จมูกชื้นๆ ดุนมือของโจ้ หมอหัวเราะทั้งๆ ที่เสียงแหบเพราะคอแห้ง
“ผมว่าผมพาใบตองกลับก่อนดีกว่า”
หมอเงยหน้ามองเพื่อนบ้านที่เคยญาติดีอยู่บ่อยและก็ตีกันอยู่บ่อยครั้งเหมือนกัน ใครคนนั้นปกติเคยยิ้มกว้างและกวนตีนอยู่แทบจะทุกคำพูด วันนี้กลับดูเงียบไป สาเหตุคงเพราะเรื่องที่ทะเลาะกันวันนั้นหมอรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็กเลย
“ไม่เป็นไร มีเรื่องอยากคุยอยู่พอดี” โจ้ค่อยๆ ยกแขนของหมอนายออกจากตัวแล้วจัดท่าทางการนอนให้ใหม่ เพราะพี่แกมาที่บ้านแล้วเมาทีไรไชอบนอนตกเตียงหรือโซฟาทุกที น้องเนยมักจะแอบตั้งกล้องไว้ทุกครั้งที่หมอนายมาบ้าน เพราะเวลาเมาแล้วตลกดี โจ้สะบัดหัวเมื่อใครบางคนโผล่มาในความคิด จนป่านนี้ความทรงจำนั่นก็ยังวนเวียนอยู่รอบๆ ตัว
หมอเดินนำอีกคนเข้าไปในครัวแล้วหยิบขนมหมาให้ไอ้เบ็กมัน ส่วนตัวเองรินน้ำเปล่าแล้วดื่มโดยไม่ลืมเผื่อแผ่ให้คนข้างๆ กัน แต่ใครคนนั้นกลับบอกปฏิเสธ โจ้สูดหายใจเข้าปอดก่อนจะเริ่มต้นบทสนทนา แม้บรรยากาศจะไม่ค่อยสู้ดีนัก
“จะกลับไปทำงานเมื่อไหร่นะ”
พายมองเจ้าของบ้านที่ยืนพิงกับขอบโต๊ะ ใครคนนั้นสวมบ็อกเซอร์ขาสั้นกับเสื้อกล้ามตัวหลวมดูแปลกตา เพราะปกติแม้จะอยู่บ้านหมอก็มักจะแต่งตัวเรียบร้อยและมิดชิดอยู่เสมอ
พายพยายามที่จะตอบคำถามของหมอให้ร่าเริงอย่างเก่าแต่กลับพบว่าเสียงที่เปล่งออกมาได้ได้ใกล้เคียงกับคำว่าร่างเริงเพียงนิด
“เดือนหน้าครับ” เขาบอกพร้อมกับประสานตากับนัยน์ตาสีเข้มของอีกคน
“กูขอเลี้ยงไอ้เบ็กเองนะ”
พายไม่ได้คิดมาก่อนว่าหมอจะเรียกมาคุยเรื่องนี้ แต่นั่นก็ชัดเจนสมกับเป็นหมอโจ้ พายมองไอ้ใบตองที่คลอเคลียกับขาของหมอแล้วอดอมยิ้มไม่ได้ ทุกครั้งที่ใบตองกินอะไรจากมือหมอมักจะเกือบอมมือขาวๆ นั่นเข้าไปด้วยเสมอ
พายว่ามันตลกดี…
“ทำไมหมอถึงชอบใบตองมันขนาดนั้น” พายตัดสินใจถามคนที่ก้มหน้าก้มตาเล่นกับไอ้หมาตัวใหญ่
“ยังไง? ”
“ผมไม่เข้าใจ” พายบอกตามจริง
“มันน่ารัก ก็พอแล้วนี่”
พายทำหน้าไม่เข้าใจ
“น่ารักก็คือเห็นแล้วอยากจะรัก” หมอตอบอย่างกับกำลังเข้ามานั่งในความคิดของพาย
พายมองคนที่กำลังฟัดกับหมาอย่างสนุกไปด้วยแล้วครุ่นคิดอะไรหลายอย่างไปด้วย…เพิ่งจะเข้าใจคำว่าน่ารักจริงๆ ในวันนี้เอง
“ต่อไปนี้จะทำอะไรก็คิดถึงใจคนอื่นบ้างนะ มึงไม่ได้เป็นจุดศูนย์กลางของโลก” หมอบอกออกมาหลังจากเงียบไปนาน
พายเป็นนักเรียกร้องความสนใจ เห็นได้จากการมีน้องสาวและน้องชายรอบกาย พอเขาหันมามองก็คิดว่าเองชนะ พอเขาเริ่มโหยหาก็เขี่ยทิ้งอย่างไม่ใยดีเพราะไม่ได้ใส่ใจอะไรอยู่แล้ว ทั้งชอบหลอกตัวเองไปวันๆ ว่าไม่อยากได้รับความห่วงใยหรือความรักจากใครทั้งนั้น
แม้ความจริงจะโหยหาสิ่งเหล่านั้นมาทั้งชีวิต...เพียงแต่กลัวก็เท่านั้น
พายกลัวว่าเมื่อเริ่มผูกพันธ์แล้วจะเจ็บ กลัวว่าถ้าได้รักมาแล้วจะเป็นเพียงแค่เรื่องโกหก เหมือนที่เขาเองโกหกทุกคนว่ารักและเอาใส่ใจ
พายยอมรับว่าตัวเองเป็นคนไม่สนใจอะไรจนกระทั่งมาเจอหมอ พายเคยคิดว่าที่ตัวเองอยากแซว อยากเล่นกับหมอเพราะแค่อยากเอาชนะหมอจอมหยิ่งให้ได้ แต่ในที่สุดก็รู้แล้วว่าตัวเขาเองแพ้มาโดยตลอด แพ้ให้กับความรู้สึกโง่ๆ ของตัวเอง
“หมอไม่เกลียดผมใช่ไหม” พายถามใครอีกคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ กันแต่เหมือนอยู่ไกลกันแสนไกล
“ไม่หรอก” โจ้เงยหน้าตอบอย่างจริงใจ
“แต่ก็ไม่ได้ชอบใช่ไหมครับ…” พายถาม…แม้จะเจ็บใจมากก็ตาม
“มึงรู้ไหมพาย อยากได้อะไรต้องให้ก่อนนะ” เป็นไม่กี่ครั้งที่พายจะถูกหมอเรียกชื่อ เจ้าของบ้านเว้นไปแค่ชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ
“ก่อนที่จะใช้คนมาชอบตัวเองต้องทำตัวเองให้ดีก่อน แต่ถ้ามึงยังเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ใช่แค่กูหรอก …จะเป็นใครก็ไม่ชอบทั้งนั้น”
พายรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้ ไหล่ที่เคยหยัดตรงอย่างมั่นใจในตัวเองห่อลง เขาถอนหายใจพร้อมกับมองตาอีกคนที่กำลังจ้องกลับมาอย่างไม่วางตา ในดวงตาสีเข้มกำลังบอกอะไรบางอย่าง
“มาอยู่กับกูนะเบ็ก” โจ้ปล่อยให้อีกคนเงียบไปอย่างนั้นแต่หันมาขย้ำขนหนาของไอ้ใบตองแทน
ไอ้หมาตัวใหญ่มองหน้าของเจ้านายใหม่อย่างไม่ค่อยจะเข้าใจนัก แต่ก็ตอบรับอย่างแข็งขันแม้จะไม่เข้าใจก็ตาม
“โฮ่ง! ”
.
.
.
.
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-09-2019 09:56:49 โดย zearet17 »

ออฟไลน์ boobooboo

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2

ออฟไลน์ imac

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-1

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ zearet17

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 345
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +555/-0
    • facebook
วันนี้พายตื่นมาด้วยความเพลีย เขานอนคิดถึงเรื่องที่หมอพูด ทั้งเรื่องการกระทำของหมออยู่ทั้งคืน พายเพิ่งได้รู้ว่าหมอมักจะมีอิทธิพลกับตัวเองไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง โดยเฉพาะท่าทางของหมอที่มีกับเพื่อนตัวเล็กๆ ที่บ้านเมื่อวาน ทำเอาพายอดคิดไม่ได้ว่าพวกเขาสนิทกันแค่ไหน รู้จักกันได้ยังไง
เขาพยายามคิดให้ตกผลึกทั้งๆ ที่ไม่เคยทำมาก่อน เพราะไม่เคยทำมาก่อนเลยกลายเป็นว่ากำลังคิดเรื่องทุกอย่างของคนข้างบ้านซ้ำวนไปเวียนมาอย่างไม่จบสิ้น
“ใบตอง” พายเรียกไอ้หมาตัวใหญ่ที่นั่งตาใสแจ๋วอยู่ตรงประตู ทั้งแอบฉุกคิดไม่ได้ว่าถ้ามันจะต้องถูกทิ้งไว้อย่างใบตองหมอจะยื่นมือมากอดไว้อย่างนี้หรือเปล่า
“อย่าซนมากนะ” พายลูบหัวแล้วบอกใบตองมัน
พายมันยอมรับว่าตัวเองไม่ได้ผูกพันธ์กับไอ้ตัวนี้มากนักเพราะตอนที่ซื้อมาปีที่แล้วเขาต้องออกทัวร์คอนเสริต และใบตองก็ถูกเลี้ยงโดยคุณป้าข้างล่างอพาร์ตเม้นท์ นานๆ ทีถึงจะได้กลับไปเล่นด้วย กลับมาไทยคราวนี้พายจึงอยากจะลองเลี้ยงด้วยตัวเองบ้าง…และก็พบว่ามันไม่ได้ยากอย่างที่คิด เพราะว่ามันง่ายเกินไปตัวเขาเองที่ไร้ความละเอียดลละออในเรื่องแบบนี้อยู่แล้วจึงไม่ได้คิดถึงความรู้สึกของไอ้หมาตัวนี้เลย
ทุกๆ ครั้งที่พายเร่ร่อนไปในที่ไกลๆ เขามักจะไม่ได้คิดถึงที่ๆ จากมาแม้แต่น้อย แต่ครั้งนี้กลับไม่ใช่แบบนั้น พายรู้สึกว่าตัวเองยังอยากกลับมาที่นี่ กลับมาเพื่อได้เจอไอ้หมาตัวใหญ่ กลับมาเพื่อที่จะได้รดน้ำต้นไม้ในสวน และกลับมาเพื่อที่จะคุยกับหมอโจ้ แม้จะเป็นแค่เพื่อนกัน แม้หมอจะไม่ชอบเขา หรือแม้แต่หมอจะเมินก็ตาม
.
.
.
.
“หมอครับ” พายเอ่ยทักอีกคนในตอนบ่ายแก่ๆ ในขณะที่จูงใบตองมาหาที่บ้านของอีกคน
“ว่าไง” หมอหันมาหา
ก่อนจะไปพายไม่อยากมีอะไรค้างคากับหมอ…ไม่อยากเฝ้าคิดวนเวียนถึงเรื่องหลายๆ เรื่องอยู่แบบนี้ เลยอยากคุยด้วย
“ผมขอโทษเรื่องไสอ้ใบตอง แล้วก็เรื่องที่ตวาดหมอ”
อีกคนเงยหน้ามามองอย่างไม่ค่อยเชื่อหูนัก
“ช่างเถอะ กูก็ต้องขอโทษ”
พายรู้สึกโล่งเมื่ออีกคนไม่ได้ว่าอะไร
“ผมขอกลับมาเยี่ยมใบตองบ่อยๆ ได้ไหม” โ
จ้มองผู้ชายตัวใหญ่ที่แต่เดิมมักจะพูดจาฉะฉานด้วยความมั่นอกมั่นใจ แต่คราวนี้กลับประหม่าอย่างเห็นได้ชัด
“นี่ก็บ้านมึงอยู่แล้ว อยากกลับมาเมื่อไหร่ก็มา”
“ผมกำลังคิดหลายอย่าง…”
หมอมองใบหน้าสับสนของอีกคนก่อนจะยิ้มขำ โจ้พอรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าผู้ชายตัวโตนี่ก็เหมือนเด็กตัวเล็กๆ แค่นั้นเอง
“เริ่มใช้สมองคิดบ้างก็ดีแล้ว แต่ค่อยๆ คิด” ใครอีกคนว่าพร้อมตบที่ไหล่คนตัวโตหนักๆ
พายนึกถึงวันแรกๆ ที่เจอหมอ วันนั้นหมอก็โหดแบบนี้เลย ทั้งแรงช้างทั้งพูดจาออกมาไม่อ้อมค้อม และก็ไม่ได้ถนอมน้ำใจกันแม้แต่น้อย แต่เขากลับดีใจที่อย่างน้อยบนโลกใบนี้ยังมีคนที่กล้าจะเตือนเขาด้วยความหวังดีแบบนี้บ้าง
คุณพ.ที่ซึมไปหลายวันยิ้มออกมาในที่สุด
“แล้ว...เมื่อวานที่นอนกอดหมออยู่คือใคร”
โจ้มองคุณพ.ที่เริ่มจะยิ้มได้บ้างแล้วหลังจากซึมมาหลายวัน หมอนึกอยู่หน่อยก่อนจะตอบ
“หมอนาย”
“เขาเป็นอะไรกับหมอโจ้”
โจ้งงกับคำถามของคนข้างบ้าน แต่ก็ตอบ
“พี่ที่ทำงานไง”
คนตัวโตที่ดูหน้าตึงนตอนต้นยิ้มกว้างก่อนจะคว้าหมอไปกอดหมับจนหมอตัวลอย
“ไอ้เหี้ยนี่ อะไรของมึง!! ” โจ้ตกใจจนฟาดแขนลงบนแผ่นหลังของอีกคนด้วยแรงควาย
แต่คนที่สูงกว่าหมอเกือบครึ่งฟุตกลับไม่ได้สนใจ คุณเพื่อนบ้านหัวเราะร่าท่าทางอารมณ์ดีมาก มากเสียจนหมางง
“ผมดีใจไง ก็แค่เพื่อนร่วมงานเนอะ” พายว่าพร้อมกับหัวเราะร่า
“อะไรของมึงเนี่ย ปล่อย! ”
“โฮ่ง!!! ”
ชีวิตกูช่างวุ่นวายเหลือเกิน…โจ้คิดในใจ
.
.
.
.
TBC.
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-09-2019 09:57:02 โดย zearet17 »

ออฟไลน์ boobooboo

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2
มันเหมือนชีวิตคนจริง ๆ เลย  ชอบบบบ

ออฟไลน์ PHA_

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 206
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
งืออออออออ
ชอบมากเลย น่ารักมากๆ
มันแบบหน่วงๆตึงๆในความรู้สึกของพาย
เราอยากให้พายเรียนรู้เยอะๆ วันนึงพายจะได้คู่ควรดูแลหัวใจคุณหมอโหดเนอะ

กอดคนเขียนนะคะ

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
พายหงอยเป็นด้วย ไม่ชินเลย
เราก็ชอบหมอโจ้เวลาโหดเหมือนกัน

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
เย้ หมอจะเอาเบ๊กมาเลี้ยงแล้ว หมอโจ้นี่ดูเป็นผู้ใหญ่มากนะขนาดโมโหคุณ พ. ขนาดนั้นแต่ก็ยังเข้าใจ หมอโหดกับคนโสดเขาคืนดีกันแล้วก็หวังว่าจะไม่โกรธกันเรื่องเนยอีกนะ ซึ่งเรื่องนี้คาดว่าหมอโจ้แกคงไม่ยอมลงให้ง่ายๆแน่เลยอะ

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
พายได้กลับมาบ่อยกว่าที่คิดแน่

ออฟไลน์ smoking

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 68
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ sosobo21

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 37
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-1
ค่อยเป็นค่อยไปเนอะคู่นี้  :katai2-1: :katai2-1:

ตอนท้ายนี่คุณพ.แอบแต๊ะอั๋งหมอหรออออออ :hao3: :hao3:

ออฟไลน์ aiLime13

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 462
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1146/-11
    • twitter
ฮืออออออออออ น่ารักกกกกกกกกกก  :hao5:
ชอบบรรยากาศเบาๆ เรื่อยๆ แบบนี้
ชอบที่กลับมาคุยกันดีแบบนี้

นี่คิดว่าดีมากๆ เลยที่คุณพ.ได้เจอคนแบบหมอโจ้
เราว่าคนสวยๆ ทำตัวฟรุ้งฟริ้งน่ารักไปวันๆ คงเอาคุณพ.ไม่อยู่หรอก
เน้~ ต้องเจอแบบหมอโจ้คนนี้ ความโหดแบบนี้แหละคุณค่าที่คุณพ.คู่ควร 5555555555555
มีแววว่าถ้าอนาคตคุณพ.ออกนอกลู่นอกทางเมื่อไหร่โดนหมอเชือดตายคาบ้านแน่ๆ เรามั่นใจ ก๊ากกก
แต่ก่อนจะไปถึงจุดนั้นต้องรักกันให้ได้ก่อนโน๊ะ~ >_< นี่คุณพ.ก็เริ่มหวั่นไหวล่ะ ไม่รอดแล้วค่ะ
ไม่ใช่แพ้ธรรมดานะ แบบนี้เค้าเรียกว่าแพ้ราบคาบ #ทีมซ้ำเติมคุณพ. อยากรู้จังว่าถ้ากลับไปเมกาแล้ว
คุณพ. คุณหมอ คุณหมาจะสานสัมพันธ์กันต่อยังไง ฮอลลลลลลลลลลลลล อยากอ่านต่ออีกแล้ว รู้สึกไม่พอ ขอตอนต่อไปพรุ่งนี้เลยได้มั้ยคะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ

ออฟไลน์ Kimdodo

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 35
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
หมาสื่อรักแน่นอน เรื่องนี้ทำเราอินมากตั้งแต่แรกเพราะมีหมานี่แหละ สู้สู้น้าาาคนเขียนจ๋า

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด