หัวข้อ: อิงแอบ ... แนบชิด ตอนพิเศษ....14/10/58 p.44

[Mura_saki]

ค่อยเริ่มใหม่นะพี่เกียร์

[miya_pp]

ตามๆๆๆ
มาต่อไวๆน่ะ

[● MaYa~Boy ●]

ก็เหมือนจะน่าสงสารนะ

[oumpatta]

มันดูยืดจริงๆนั่นแหล่ะ

[Pa'veaw]

สมควรแล้วเกียร์

ดีแล้วที่อิงไม่ใจอ่อนง่ายๆ

[4559]

อิงดีมากลูกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[Foggy Time]

เราไม่ตำหนิว่าคนเขียนลงสั้นนะคะ >< เพราะตอนๆ นั้นถ้านำเสนอสิ่งที่อยากนำเสนอครบแล้วก็ถือว่าโอเคค่ะ สั้นๆ แต่ได้ใจความอะไรทำนองนั้นค่ะ ได้นั่งรอดักคนเขียนทุกวันก็สนุกไปอีกแบบค่ะ 55555 บางวันเดาใจเวลาคนแต่งจะลงออกยิ่งสนุก

มาที่นิยายดีกว่า 

อ่านไปอ่านมาเริ่มจะไม่อยากเชียร์เกียร์สักเท่าไหร่ ยังดูไม่ชัดเจนพอสำหรับอิง

แต่ไม่เชียร์เกียร์แล้วจะเชียร์ใครหนอ 

[gatenutcha]

 
สมน้ำหน้าอิพี่เกียร์ ไม่ยอมทำอะไรให้ชัดเจน ปัดมั่งก็ได้เวลาชะนีเกาะ
ปล่อยให้นมเบียดอยู่ได้่่  ปัญหามันถึงไม่จบ  ชะนีบางตัวอะทำให้มันกลัวจนไม่ต้องมายุ่งกับเราไปเลย
เพราะชะนีสายพันธ์นี้ทั้งด้านทั้งหนา มันไม่ค่อยรู้สึก
น้องอิง เอาให้เกียร์มันเข็ดเลยนะ ถ้ายังทำไม่ได้ เปลี่ยนพระเอกใหม่
 

[£.Ma|e¥]

สมน้ำหน้าเกียร์  เพราะความไม่คิดไง
ถ้าอิงทำบ้างจะรู้สึก 

[Pam_ban]

ตอนแรกสงสัยว่าทำไมน้องอิงถึงเป็นคนที่เข้าใจอะไรยากจัง แต่พอมาตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่าน้องคิดอะไรอยู่ และเห็นด้วยกับอิงมากที่ว่าพี่เกียร์ควรเคลียตัวเองให้ดีก่อน ไม่อย่างนั้นปัญหาก็จะวนมาลูปเดิมอีก 


ปล.ใครก็ได้ช่วยเอานังน้องเกรชไปฝังดิบให้ทีจะขอบคุณมาก 


รอตอนต่อไปนะคะ


 

[มิวม๊าว]

สมน้ำหน้าอิพี่เกียร์ ถูกลดตำแหน่งไปเลย 

[4life]

ทีนี้ก็รู้เเล้วนะไอ้เกียร์ การนั้งเป็นหุ่นให้ชะนีเกาะเนี่ย มันสิ้นคิด
มีมือมีเท้าก็จับมันโยนไปไกลๆ ตัว ไม่ใช่นั้งเหมือนคนไร้สมอง
เเค่ชะนีตัวเดียวยังกันมันออกไม่ได้ ก็อย่ากระเเดะทำมาเป็นร้องเรียกขอความรักจากอิง

ตอนนี้ยาวจุใจ ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่ะ 

[DeShiWa]

ไม่รู้ทำไมหรือเราลำเอียงหรือเปล่าไม่รู้

เกียร์ทำขนาดนี้แล้ว ก็น่าจะให้อภัยนะ

ก็อย่างว่าความผิดท่วมหัว

ให้อภัยง่ายๆไปก็ยังไงอยู่

ตอนนี้เหลือแต่พี่เกียร์ว่า

จะเคลียร์ตัวเอง และจะอดทนมากขนาดไหน

กะอยู่แล้วว่าอิงไม่ให้อภัยและไม่ยอมง่ายหรอก

อิงให้ขนาดนี้ก็ถือว่าดีมากแล้ว

พี่เกียร์สู้ๆน้า...อย่ายอมแพ้ไปซะก่อนละ

ปล +1สำหรับตอนยาวๆตอนนี้(ตั้งแต่อ่านมาตอนนี้ยาวสุด)และความขยันที่มาต่อให้ทุกวันเลย

[why yyy]

ขอบคุณ

[่patsaporn]

ง้อเกือบสำเร็จ สมน้ำหน้าโดนต่อย สะใจไปเลย
อะไรเอ่ยหัวเน่า พี่เกียร์ไง 5555

ขอบคุณค่า

[ศตรัศมี]

เกียร์โดนน้อยไปหน่อยนะพี่อิท น่าจะเอาให้กระดูกแตกทั้งตัวไปเลย อิงให้โอกาสแล้วก็จัดการให้มันเรียบร้อยซะ ถ้าไม่มีปัญญาทำอะไรให้มันเด็ดขาดก็หายานอนหลับกินซักกระปุกแล้วหลับไปตลอดกาลเถอะอย่าอยู่เลย ภายนอกดูโหดดิบเถื่อน แต่ภายในเหลาะแหละ ปวกเปียก ใจเสาะเหลือเกิน เหมือนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ เสียทีที่ได้บทพระเอกจริงๆ

[Kelvin Degree]

เป็นอิงคงเจ็บมากอะครับ

[Min*Jee]

โธ่ โดนพี่อิทตื๊บแถมโดนน้องลดสถานะอีก
ชีวิตอยู่ยากละพี่เกียร์
รอตอนต่อไปเนาะ

[lovenadd]

มองแค่คนที่เรารัก  แคร์แค่คนที่เรารัก  ปกป้องแค่คนที่เรารัก  เดี๋ยวทุกอย่างจะดีเอง  ชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เมื่อผ่านอุปสรรคไปได้  ความหอมหวานมันรอเป็นรางวัลให้เราอยู่  ถ้าท้อแต่ตอนนี้ เราก็จะไปไม่ถึงจุดนั้น  สู้ๆน่ะ

[ammchun]

คนเขียนสู้ๆค่ะ บางทึก้อไม่เข้าใจคนว่าคนเขียนว่าสั้นเหมือนกันนะคะ มาทุกวันขนาดนี้ ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะคะ 


ป.ล.ส่วนคนที่ว่าคนเขียนว่าแต่งสั้นอะไรนั่น ทุเรศนะคะ

[DeShiWa]

วันนี้ไม่มาเหรอ

[donutnoi]

มารอพี่เกียร์น้องอิง 

[Viewonohm]

เอาให้หนักจ้า   

[D-Dream]

ยอมง่ายจัง โหดไม่จิงนิหว่าพี่เกียร์ 

[iamtsubame]

อิพี่เกียร์ จั๊ดง่าววววววว  ง่าวปะล่ำปะเหลือ
ต้องมาเริ่มตั้งต้นใหม่ ดูซิ! สมน้ำหน้ามันมะ!!!
คนเขียนไม่ต้องเครียดมากนะ จบค้างบ้างไรบ้าง มันเรื่องปกติ เค้าบ่นกันไปงั้นแหละ 
คนเขียนอัพเกือบทุกวัน น่ารักจะตาย สู้ๆนะ  ขอบคุณมากๆๆๆๆๆค่ะ   

[question09]

 

[duckool]

ไม่ชอบพระเอกตั้งแต่แรกๆละ
เก๊กเกิน แล้วก็ไม่ชัดเจนกับอิง
ขอเอาพี่ก้องกังวาลไกลมาให้อิงแทนได้ป่าว

ส่วนน้องสายฟ้าเดี๋ยวป้าดูแลเอง
ชอบสายฟ้า ใจแข็งดี เจ็บแล้วต้องจำ

[ROCKLOBSTER]

25

   เช้าวันนี้ อิงก็ยังอาศัยรถของเพื่อนสนิทมาอย่างเคย
 แล้วก็มีรถมอร์ไซค์ของพี่เขื่อนขับไล่ตามมาอย่างเคยอีกเช่นกัน
 อิงบอกเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดแก่เพื่อนสนิท  ตอนที่สายฟ้ามาหาเขาที่ห้องเพราะไม่ไปเรียน

   เกียร์ขอมารับมาส่งอย่างเคย แต่อิงปฏิเสธ  เพราะอยากให้อีกคนทุ่มเทเวลากับเรื่องสำคัญ
ที่จะทำให้อีกฝ่ายจบพร้อมเพื่อนเสียก่อน 

 พี่อิทกลับไปพร้อมกับอีกหมัด ที่ต่อยท้องอีกคนจนตัวงอ บอกว่าอย่าทำให้กูผิดหวังอีกเท่านั้นแล้วก็ไป

  สองสามอาทิตย์มานี้เขาดีขึ้นมาก มันปลอดโปร่งขึ้น แม้ว่าเขาจะลดสถานะให้อีกฝ่าย

 แต่ดูเหมือนใครๆก็ยังคิดว่า เขากับอีกคนยังคงสถานะดังเดิม

 เพราะถึงแม้ว่าเกียร์จะไม่ได้มารับมาส่งเขา แต่กลับขอมากินข้าวด้วยทุกวัน และแทบทุกมื้อเลยก็ว่าได้

  “กินข้าวที่ไหน?”
 ข้อความไลน์เด้งขึ้นมา ตอนที่เขากำลังเก็บเครื่องเขียนใส่กระเป๋า หลังเลิกเรียน

   “โรงอาหารกลางครับ”
 เพราะคุยกับเพื่อนก่อนหน้านั้นแล้วว่าจะพากันไปกินที่นั่น
 ก่อนจะเก็บเครื่องมือสื่อสารลงกระเป๋าหลังอีกคนส่งมาว่า

 “เดี๋ยวจะไปกินด้วย”
อย่างทุกครั้งที่เกียร์มักจะมากับเขื่อน เพราะสายฟ้ายังไม่ยอมยกโทษให้

 แต่อิงรู้ดีว่าเพื่อนสนิทเขาใจอ่อนลงมามากแล้ว เพราะยิ่งเย็นลงยิ่งได้คิดถึงความผิดอีกฝ่าย
 ได้ไตร่ตรองมากขึ้น แม้จะทำท่าว่าไม่สนใจอีกฝ่ายก็ตาม เขาก็หวังว่าคนตามง้อไม่ท้อถอยไปซะก่อนเท่านั้น



 กลุ่มของอิงแยกกันไปซื้ออาหารกับเครื่องดื่ม เมื่อเดินเข้ามายังเขตโรงอาหารกลางของมหาลัย
 ที่เลือกที่นี่เพราะของกินมีให้เลือกเยอะแยะมากมาย

 สายฟ้าที่รับหน้าที่ซื้อเครื่องดื่ม  เดินถือถาดน้ำสีต่างๆทั้งห้าแก้วมาหาวรรณา
 ที่รับหน้าที่เฝ้าโต๊ะกับกระเป๋าให้เพื่อนในวันนี้

 วางถาดแก้วน้ำลงตรงหน้า  แล้วนั่งลงข้างสาวเนิร์ดที่หยิบแก้วน้ำลำใยของตัวเองมาดื่มแก้กระหายทันที
  สายฟ้าหยิบแก้วของตัวเองจะยกดื่มบ้าง

“หมับ..วืด..ซ่า!!” 

 แต่โคล่าในน้ำแข็งแก้วใหญ่กลับถูกมือปริศนา  จับทับมือของเจ้าของเครื่องดื่ม
 แล้วกดเทราดลงบนตัวของสายฟ้า  จนเปียกชุ่มไปทั่วทั้งแผ่นอกยันหน้าท้อง

 อารมณ์ที่เอาแน่เอานอนยังไม่ได้ของสายฟ้า ก็ถูกกระตุ้นให้เดือดพุ่งทะลุขีดแดงในเดี๋ยวนั้น

  “ เป็นไงเย็นพอไหม!?  เผื่อมันจะดับความร่านร้อนในตัวไอ้เกย์แรดๆอย่างนายลงได้บ้างยังไงล่ะ”

   “ ปึง!”

   แก้วเปล่าในมือสายฟ้าถูกกระแทกลงกับโต๊ะเสียงดัง
บวกกับเสียงแหลมๆอย่างหาเรื่องของรุ่นพี่ต่างมหาลัย
ยิ่งเรียกความสนใจจากเหล่านักศึกษา และพวกแม่ค้าได้เป็นอย่างดี

 นึกว่าเหตุการณ์อย่างนี้  จะมีให้ดูให้ชมแต่ในละครหลังข่าว  กับคลิปที่หลุดว่อนเน็ทเสียอีก
 ตอนนี้ได้ดูกันจะๆไม่ต้องผ่านจอแก้วกันเลยทีเดียว

    สายตามากกว่าร้อยคู่ที่โรงอาหารกลาง กำลังจับจ้องมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างอยากรู้อยากเห็น

  ฟันกรามของสายฟ้าขบกันจนขึ้นสันนูนชัดเจน
 บ่งบอกการข่มโทสะของเจ้าตัว ที่มีมากจนทะลุเพดานไปแล้วได้เป็นอย่างดี

  อิศราหรืออีฟ  เหยียดปากอย่างเยาะหยันรุ่นน้อง  คณะเดียวกับตัวเองหากแต่คนละมหาลัยเท่านั้น
  มีเกรชที่เรียนที่เดียวกับเธอ  กับเพื่อนสาวอีกคนของพวกเธอที่เรียนอยู่มหาลัยแห่งนี้ แต่คนละคณะกัน
 เพื่อนสาวทั้งสอง ยืนเป็นแบล็กเพิ่มความเชื่อมั่นให้เธอเป็นอย่างดี

เธอแค้นเคือง  คนที่เธอเพิ่งราดน้ำจนเปียกชุ่มนี้เพราะทำให้ เธอโดนคนที่เธอหมายตาไว้เนิ่นนาน
ด่าใส่อย่างนั้น อย่างที่ไม่เคยมีผู้ชายคนไหน  กล้าด่าว่าเธออย่างนั้นมาก่อน

และเมื่อไม่กี่วันก่อนเธอทำใจกล้าเข้าไปหาอีกฝ่ายที่บังเอิญเจอ ก็โดนไล่ยิ่งกว่าหมูหมาเสียอีก
  ทั้งที่กว่าจะเข้าหาเขื่อนขันณ์ได้นั้น ยากเย็นเต็มที

   เธอลงทุนจนเปลืองเนื้อเปลืองตัวตั้งเท่าไหร่ อีกฝ่ายก็ไม่คิดแยแสสิ่งที่เธอเอามาอวดมาโชว์เลยด้วยซ้ำ
 คืนนั้นกว่าเธอกับเพื่อนๆ จะขอร้องอ้อนวอนจนให้คนกลุ่มนั้นไปส่งได้

  ก็งัดเอามารยาสารพัดเล่มเกวียนออกมาใช้ หากไม่เจอกับตัวปัญหานี่ซะก่อน เธออาจจะสมใจแล้วก็ได้
  แม้ว่าสิ่งที่เธอคิดอาจจะแทบเป็นไปไม่ได้เลยก็ตาม

เพราะดูร่างสูงใหญ่ ที่เธอเอาเนื้อเอาตัวเบียดบังขนาดไหน อีกฝ่ายก็ยังเฉยเมยอยู่ได้
เธอต้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ขนาดไหน  ตอนที่อีกฝ่ายแกะมือเธอครั้งแล้วครั้งเล่า มันน่าเจ็บแค้นน้อยเสียเมื่อไหร่

วันนี้เธอกับเพื่อนรักมาที่นี่ ตามการสืบของเพื่อนที่เรียนอยู่ที่แห่งนี้ให้
ความตั้งใจก็เพียงแค่  มาทำให้มารหัวใจของเธอนั้น  ต้องอับอายขายหน้าคนทั้งมหาลัย
    จนไม่กล้าโผล่หน้ามาเรียนเลยทีเดียว

“ มาด่าตัวเองให้ผมฟังทำไม จะพูดจะจาอะไร ใช้สมองกลวงๆของรุ่นพี่อย่างคุณ คิดให้มากๆหน่อยก็ดีนะครับ
 คนเขาจะได้ไม่คิดว่า  ‘การศึกษามันไม่ช่วยให้สันดานคนดีขึ้นเลยสักนิดจริงด้วยสินะ แม้ว่าจะร่ำเรียนกับมหาลัยมีชื่อก็ตาม’
 อย่างนั้นครับรุ่นพี่”

  ถ้อยคำสุภาพหากเจ็บแสบราวกับราดทิงเจอร์ลงบนแผลสด
 เล็ดลอดไรฟัน กับริมฝีปากที่ขบกันแน่นเมื่อครู่ของสายฟ้า

    อชิรวิชณ์ที่เพิ่งมาถึงวางถาดอาหารของตัวเองกับเพื่อนลงอย่างรีบๆแล้ว
 ไปยืนข้างสายฟ้าจับแขนเพื่อนราวกับจะสื่อว่า “ใจเย็นนะมึง”

  ปันนภมาถึงพร้อมกับน้ำฝน ก็มายืนข้างสาวเนิร์ดอีกฝั่งที่เธอทำอะไรไม่ถูกเมื่อเจอเข้าเหตุการณ์อย่างนั้น

  น้ำฝนก้าวมายืนข้างสายฟ้าอีกข้างด้วยท่าทางเอาเรื่อง เธอไม่ยอมแน่ๆ
 แม้จะรู้ดีว่าคนอย่างสายฟ้ามันเคยกลัวใครทีไหน และคิดว่าสถานการณ์ตอนนี้สายฟ้าเอาอยู่
 คนที่เคยมาลวนลามเธอยังโดนมัน กระทืบจนกระอักเลือดมาแล้วเลย

  “ แก!!”

   รุ่นพี่สาวต่างมหาลัยยืนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันจนใบหน้าสวยบิดเบี้ยว
หน้าอกหน้าใจ ที่ล้นทะลักจนกระดุมเสื้อนักศึกษา ที่เธอสวมอยู่นั้นกระดุมตึงเปรี๊ยะแทบขาดกระเด็น
  กระเพื่อมขึ้นลงอย่างหนักเพราะความคับแค้นใจ จากคำด่าของคนที่เธอเกลียดขี้หน้า

 ไม่ได้สำนึกว่าตัวเองเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาเรื่องอีกคนถึงมหาลัยอย่างนี้
 โทสะที่ข่มไว้ไม่อยู่  ทำให้เธอขาดสติยั้งคิด ยกมือเรียวที่ปลายเล็บตกแต่งลวดลายสวย
 ง้างมันขึ้นสูงก่อนตวัดฉับลงมาอย่างเร็วและแรง

  “ เพี๊ยะ!!”

    หากแต่กลับพลาดเป้าหมายที่เป็นส่วนใบหน้าของรุ่นน้องหนุ่ม ที่ยกท่อนแขนขึ้นมารับทัน
  ฝ่ามือเธอกระทบลงบนผิวเนื้อ  ที่โผล่พ้นแขนเสื้อนักศึกษา  ที่ถูกพับขึ้นมาจนถึงข้อศอกเพราะอากาศร้อน
  เสียงดังขนาดนี้ต่อให้ไม่ใช่ที่ใบหน้า  ก็เจ็บได้ไม่น้อยเช่นกัน

   “ หยุดบ้าได้แล้ว เป็นรุ่นพี่แล้วคิดว่ากูกลัวเหรอ!  บอกมาซิ ว่าที่ทำสันดานถ่อยๆอยู่นี่ต้องการอะไรจากกูหา!?”
  สายฟ้าตะคอกจนอีกฝ่ายสะดุ้งตกใจ หากไม่ใช่ในสถานศึกษา คอขาวๆนั่นคงอยู่ในกำมือเขาทันที

    แม้จะนึกหวั่นกับท่าทีคุกคามของอีกคน หากแต่อิศราก็ยังอวดดีข่มความกลัว เพราะอย่างไรเสียความเป็นผู้หญิงของเธอ ก็คงทำให้อีกคนไม่กล้าลงมืออะไรมากอยู่แล้ว
 เลยเชิดหน้าบอกความต้องการของตัวเอง อย่างชัดถ้อยชัดคำ

   “ เลิกยุ่งกับพี่เขื่อนของฉันซะ แกมันก็แค่ของเก่า ที่คนของฉันเขาเบื่อแล้วทิ้งก็เท่านั้นแหละ จะบอกให้เอาบุญ”

  เสียงที่ซุบซิบกันดังรอบทิศ ยิ่งดังขึ้นเรื่อยหลังจากเสียงตบที่พลาดเป้าหมาย
กับคำพูดของคนที่คิดว่าตัวเองเหนือกว่า ไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าบุกมาถึงอีกมหาลัยอย่างนี้

คนที่ยืนดูบ้างก็ว่า “ที่เห็นไม่ไหนมาไหนด้วยกัน นี่พี่เขื่อนมีคนใหม่ไปแล้วเหรอวะ?”
 “มิน่าเห็นประกาศโสด โดนทิ้งนี่เอง” และอีกคำติฉินนินทาอีกมากมาย
 ที่พ่นออกมาจากปากผู้คนที่ยืนอยู่โดยรอบ

 เมื่อเห็นอย่างนั้นอิศรากับเกษศิรินทร์ก็ได้ใจยิ่งกว่าเดิม  ต่างพากันเชิดหน้าเหยียดหางตามองอย่างดูแคลน
    พวกเกย์พวกของปลอมมันจะมาสู้ผู้หญิงจริงๆอย่างพวกเธอได้ยังไง
  ต่อให้คนที่ตัวเองหมายปอง  มาหลงรักหลงชอบคนพวกนี้อย่างไร

 ก็ต้องกลับไปหาผู้หญิงอย่างพวกเธออยู่ดี แล้วถ้าวันนี้พวกเธอจัดการตัวปัญหาเหล่านี้ให้พ้นทางได้
คนที่พวกเธอหมายปอง ยังไงก็ต้องหันกลับมามองพวกเธอบ้างอยู่แล้ว
เพราะพวกเธอมองไม่เห็น  ความต่างจากอีกคนเลยนอกจากเรื่องเพศ
 หน้าตาหรือฐานะพวกเธอไม่น้อยกว่าสองคนนี้แน่

    สายตาของเธอกับเกรชจิกกัดทั้งสายฟ้าและอชิรวิชณ์

   สายฟ้ามองผ่านไปด้านหลังกลุ่มคนที่มาหาเรื่องตัวเอง ก่อนจะเบนสายตากลับมาสบตาคู่อริตรงหน้า
   อารมณ์เดือดยังไม่ลดลงแม้แต่จุดเดียว เขาแสยะยิ้มเย็นๆให้
  ก่อนเอ่ยปากตอบโต้คนที่คิดว่าตัวชนะแล้วในเกมนี้

  “ เนื้อที่กูเผลอวางทิ้งเอาไว้ แล้วหมามันคาบไปแดก คิดว่าคนอย่างสายฟ้า ฟ้าคำรามคนนี้
ยังอยากจะแย่งจากปากหมามากินต่ออยู่หรือไง เปื้อนน้ำลายที่สกปรกขนาดนั้น
 โน่น  สดๆใหม่ๆเยอะแยะ จะกลัวอะไรกูเลือกได้ ไม่ต้องเที่ยวไปตบตีแย่งเขามาอย่างคุณทำอยู่หรอกนะ”

  คำพูดที่บางประโยคสายฟ้าจ้องตากับร่างสูงใหญ่อีกคน
  ที่เพิ่งเบียดคนที่มุงอยู่มาหยุดยืน อยู่ข้างหลังอิศรากับเพื่อนเธอที่มองพวกเขาอย่างแข็งกร้าว

 “ จำคำพูดตัวเองไว้ด้วยล่ะ แล้วก็ฝากบอกเพื่อนนายด้วยว่า อย่ามาหน้าด้านแย่งของคนอื่นเขาอย่างที่กำลังทำอยู่”

   เกรชดึงแขนเพื่อนที่ดูท่าจะทำอะไรไม่ยั้งคิดอีกไว้
  แล้วกดเสียงขู่ทั้งสายฟ้าและอิงที่ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์อะไร ยืนมองพวกเธอราวกับธาตุอากาศ

  ทุกสายตาที่อยู่โดยรอบนั้นมองมุ่งตรงมาที่อชิรวิชณ์แทนทันที
 คงไม่ต้องบอกว่าเธอสื่อถึงใคร บ่งบอกชัดเจนเสียขนาดนั้น

  “ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าน้อง กูไปเป็นคนของน้องตั้งแต่เมื่อไหร่ แค่ผ่านไปส่งทีเดียวสถาปนาตัวเองเป็นเจ้าของกูเลย?
 เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่ามาพูดกับเมียกูอย่างนี้อีก ไอ้ที่พวกกูทะเลาะกันอยู่เนี่ยก็เพราะน้องเป็นต้นเหตุไม่ใช่เหรอ?
 อย่าให้ถึงกับต้องเกลียดขี้หน้ากันไปมากกว่านี้เลยนะน้อง”

   เขื่อนที่ก้าวมาจากด้านหลัง มาเผชิญหน้ากับหญิงสาว
คนที่ทำให้ทุกอย่างมันยุ่งยากยิ่งกว่าเดิมในตอนนี้ ร่างสูงโน้มตัวยื่นใบหน้าเข้าใกล้คนต้นเรื่อง
   สายตาคมดุดัน พร้อมกับเสียงเหี้ยมเกรียมห้วนโหด ที่แม้พวกที่ยืนดูอยู่ยังขยาด
    ทำให้เธอหวาดกลัวจนตัวสั่น ต้องเอนกายหลบไปด้านหลัง

 และที่สำคัญ  เธออับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนจนต้องร้องไห้ออกมาอย่างไม่ตั้งตัว
   เมื่อคนที่เธอกล่าวอ้างถึง มายืนด่าว่าอย่างไม่ไว้หน้าเธอเลยสักนิด

   เกียร์ที่ก้าวมายืนข้างเพื่อนพร้อมกัน ในลักษณะใช้แผ่นหลังบังอิงกับสายฟ้า

“เกรช อย่ามาหาเรื่องคนของพี่อย่างนี้อีก เกรชกับพี่ไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น
 แล้วเลิกเที่ยวไปประกาศกับใครต่อใครว่าเป็นเจ้าของพี่สักที อย่าให้ต้องหมดความอดทนไปกว่าที่เป็นอยู่นี้
ไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีก ไปให้พ้นได้แล้ว!!”

 เขาจ้องหน้าเกรชไม่วางตา กดเสียงต่ำลอดไรฟัน ให้รู้ว่าครั้งนี้เขาเอาจริงยิ่งกว่าครั้งสุดท้ายที่เธอก่อเหตุนั่น
เขาจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์อย่างคราวก่อนนี้เด็ดขาด จะถูกใครต่อใครหาว่าหน้าตัวเมียที่ด่าผู้หญิงก็ยอม

 ขอแค่คนที่เพิ่งจะให้โอกาสเขาอีกครั้งไม่รู้สึกแย่ไปมากกว่านี้
 และ ต่อให้เธอเป็นใครเขาก็ขย้ำเธอไม่ให้เหลือชิ้นดีได้ หากเธอยังสร้างเรื่องให้เขาไม่จบไม่สิ้นอยู่อย่างนี้
ยิ่งสายตาคมกดข่ม จนเธอไม่อาจสู้หน้าได้

 เขาไม่ได้ปริปากเอ่ยว่าเธออีก  ให้ต้องอับอายขายหน้าไปมากกว่าที่เป็นอยู่
  แค่นี้ก็คงอับอายมากพอที่จะไม่กล้ามายุ่งกับคนของเขาอีกแล้ว

  ส่วนคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาตอนนี้ เขาไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยชื่อหรือต้องเนื้อตัวอีกฝ่าย
 สายตาแบบเดียวกับที่มองเกรชนั้น ทำอกเขามันสั่นจนแทบจะขาดจากขั้วอยู่แล้ว

  “ ไปเถอะแก..”

   เพื่อนสาวคนที่พาคนอื่นมาหาเรื่องรุ่นน้องในมหาลัยตัวเอง
 รีบดึงแขนเพื่อนออกมาจากที่อันตรายตรงนั้น สายตาที่มองมายังพวกเธอจากรุ่นพี่หนุ่มทั้งสอง
ราวกับจะเชือดคอกันให้ตายได้เสียเดี๋ยวนั้น
ทำเอาเธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองคิดผิดถนัดกับสิ่งที่ทำลงไป
ในใจนึกหวั่นกับอนาคตตัวเองว่า จะได้รับผลกรรมอย่างไรด้วยซ้ำ

   แผ่นหลังทั้งหนาทั้งกว้างของเกียร์กับเขื่อนหันมาอีกที ก็พบแต่ความว่างเปล่าที่รออยู่  มองตามรอบๆ
เห็นรุ่นน้องคณะเดียวกับพวกเขา ชี้มือชี้ไม้อึกๆอักๆพูดไม่เป็นคำ ได้แต่มองตามมือพวกมันไป

  ถึงได้เห็นหลังกลุ่มคนของตัวเองไหวๆอยู่ไกลลิบโน่น




  “ แม่ง...เดินเร็วจังวะ!?”

   เขื่อนสบถเสียงดังอย่างไม่เกรงไทยมุงที่รายรอบอยู่
 วิ่งตามร่างที่เปลวไฟลุกท่วมไปในทันที พร้อมกับเพื่อน
 ทิ้งไว้แต่เรื่องราว ที่คงเป็นที่ล่ำลือกันให้คนข้างหลัง ได้นินทาบอกเล่ากันสนุกปาก
พรุ่งนี้คงลือกันให้แซดกันทั้งมหาลัย หรือไม่ต้องรอนานขนาดนั้น
 คงไม่ถึงชั่วโมงข่าวนี้คงแพร่สะพัดไปทั้งโลกโซเชียลแน่ๆ ดีไม่ดีอาจมีคลิปลงประกอบด้วยก็ได้

[ROCKLOBSTER]

 
  “ ฟ้า!!...สายฟ้า!!..โธ่โว๊ย!!”

  เขื่อนตะโกนตามหลัง คนที่เอาแต่สาวเท้าอย่างเร็ว ไม่มีเหลียวหลังกลับมามอง
 แม้จะเห็นแค่แผ่นหลังนั่น แต่เขากลับรู้ดี ว่าสายฟ้ากำลังโกรธ โกรธมาก

   รู้ดีที่สุด ว่าต่อให้ตอนนี้เขายืนขวางต่อหน้า อีกคนก็จะไม่ปริปากพูดคุยด้วยอยู่ดี
 แต่ถึงจะรู้อย่างนั้น  แต่เขากลับหยุดเท้าตัวเองไม่ให้วิ่งตามไม่ได้
 เขากับเกียร์วิ่งคู่กันมาจนเข้าใกล้เป้าหมายทั้งสองคน

  “ อิง!!”

  “ ฟ้า!!”

   เพื่อนทั้งสามคนของทั้งคู่หยุดเดินกันแล้วอย่างเก้กัง อย่างพากันทำตัวไม่ถูก
 แต่คนถูกเรียกทั้งสองกลับยัง คงความเร็วในการเดินอย่างสม่ำเสมอ ไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย

  “ ฟังก่อนได้ไหม?..”
  ทั้งเกียร์ทั้งเขื่อนเร่งฝีเท้าที่ยาวกว่ามาดักหน้าจนคนทั้งคู่ต้องหยุดเดิน
 สองร่างสูงใหญ่ต้องกลืนน้ำลายอย่างฝืดเคืองลงคอ เมื่อเห็นแววตาขวางๆของทั้งสองคน

 “ กูว่าพวกเราแยกกันไปก่อนเถอะ”
  ปันนภบอกกับเพื่อนสาวทั้งสองคน ที่ไม่ได้รับคำ แต่กลับพากันดึงมือเขาแยกไปอีกทางทันที
    ไอมาคุแผ่ออกมาขนาดนั้น เปลวไฟโหมกระหน่ำแต่เย็นเยียบอย่างนั้น
ใครมันจะไปอยู่รอให้โดนลูกหลงวะ
 พวกเขาคิดผิดที่เคยคิดว่าแค่สายฟ้าคนเดียวที่น่ากลัว
 อีกคนที่น่ากลัวไม่ต่างกันเลยในเวลานี้ก็คืออชิรวิชณ์
 เห็นแค่ด้านหลังนะ ถ้าเห็นด้านหน้าพวกเขาคงสั่นกันไปแล้ว
 ไอ้ความรู้สึกที่ว่าทั้งคู่กำลังหน้ามืด หากมีใครสักคนมาสะกิดสิ่งที่กำลังปะทุอยู่นั้น
  คู่หูคู่ซี้คงกระโจนใส่อย่างไม่กลัวตายกันเลยทีเดียว  แม้ว่าอีกฝ่ายจะเก่งกาจกว่าก็ตาม
  พวกเขาก็หวังว่ารุ่นพี่ทั้งสอง จะไม่สาหัสไปมากกว่าที่เป็นอยู่นี่ก็แล้วกัน


“..............”
   “...............”
  “...................”
  “..................”

  แม้ว่าบริเวณนั้นจะมีพวกเขาเหลือแค่เพียงสี่ชีวิตแล้วก็ตาม
แต่กลับไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาสักคำ คนที่มาขวางทางไว้ยังคิดหาคำพูดมาไม่ทัน
 ถ้าเผลอพลั้งปากพูดไม่คิด พวกเขาคงได้ตายอนาถอย่างสนิทจริงๆแน่

 เกียร์จ้องคนตรงหน้าไม่วางตา อิงไม่สบตากับเขาเลย นัยน์ตามันว่างเปล่า
 ว่างเปล่าเกินไปจนเขากลัว ว่าในเงาตานั้นจะไม่มีเขาอยู่อีกต่อไปแล้ว
    แม้ว่าระดับสายตาคู่หวานหากดุคมนั้น  จะมองตรงมาที่หน้าอกเขาก็ตาม


เขื่อนกำหมัดแน่น  เมื่อมองเห็นเสื้อนักศึกษาของคนรัก ที่ทั้งสีทั้งคราบเหนียวติดอยู่เป็นบริเวณกว้าง
   มันเปียกแฉะไปถึงส่วนกางเกงเลยด้วยซ้ำ
  ถ้าเป็นเขา ไม่แน่ว่าไอ้คนที่ราดน้ำหวานรสซ่าใส่นั้น
ป่านนี้คงไปนอนอยู่ห้องฉุกเฉินของ รพ.มหาลัยรอแอดมิทแล้วแน่ๆ

เขื่อนแอบกลืนน้ำลายอีกครั้ง สายฟ้าไม่คนใจเย็น แล้วก็ไม่ใช่ประเภทที่ยอมให้ใครมาทำอยู่ฝ่ายเดียว
 แต่เพราะทำไม่ได้นั่นล่ะที่ยิ่งกว่าน่ากลัว
 ตอนนี้ข้างในอกนั้นคงเดือดปุดๆ ยิ่งกว่ากระทะทองแดงในขุมนรกขุมไหนอยู่เป็นแน่
 แต่ก็ยอมรับว่าสายฟ้ามีสติมากอยู่ ที่ไม่ทำร้ายผู้หญิงในมหาลัยอย่างนี้ แม้ว่าจะเป็นการเอาคืนก็ตาม
 แต่ที่ทำให้เขาใจเสียยิ่งกว่าเดิมคือ ไอ้ที่บอกว่าเขาเป็นเนื้อที่หมามันคาบไปแดกแล้วนี่สิ

  “ จะไม่เดินหนีพี่แล้วจะยอมคุยพี่แล้วใช่ไหมอิง?”
  เกียร์ไม่รูว่าจะต้องเริ่มพูดยังไง แต่เรื่องเมื่อครู่เขาก็ไม่ผิดอะไร จะผิดก็เรื่องก่อนหน้านั้น
 เขาคิดว่าอย่างนั้นน่ะนะ

    อิงหลับตาลงชั่วครู่ครั้งหนึ่ง คล้ายกับข่มอารมณ์และรวบรวมสติ สบตาแน่วแน่กับคนตรงหน้านิ่ง
 มองชั่วอึดใจหลังจากลืมเปลือกตาขึ้นแล้ว ตัดสินใจพูดคุยกันให้เด็ดขาดรู้เรื่องกันไปเลย

  “ พี่เกียร์จัดการเรื่องของตัวเองแล้วอย่างนั้นเหรอครับ ”
  เกียร์กวาดตามองโดยรอบ จะยืนคุยกันอย่างนี้? แต่ดีกว่าไม่ได้คุยล่ะนะ จะมาเลือกมากอะไรได้

  “แล้วอิงจะให้พี่ทำยังไง ว่าก็แล้วอะไรก็แล้ว พี่ห้ามเขาไม่ได้เพราะเขาไม่ใช่คนของพี่
 ก็ตั้งแต่วันนั้นพี่ก็ไม่ได้เจอเขาอีก เพราะพี่บอกกับเขาก่อนไปหาอิงวันนั้นแล้วว่า
ให้เลิกวุ่นวายกับชีวิตพี่ แล้วพี่เองก็ไม่เคยคิดจะติดต่อไปหาเขา”

 เขาห้ามเกรชได้ที่ไหน  เขาจะรู้หรือว่าอีกคนคิดจะทำอะไรบ้าง เพราะเขาไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธอแล้ว

“แล้วอิงจะรู้กับพี่ไหม รู้ไหมหัวใจผมมันเจ็บหน้าก็ชาขนาดไหน
 ที่มีใครก็ไม่รู้มายืนด่าปาวๆว่าแย่งของๆคนอื่น พี่รู้หรือเปล่า..ห๊า!!?”

    มือเรียวกระชากคอเสื้อร่างสูงอย่างไม่นึกหวั่นเลยสักนิด ตะโกนใส่หน้าคมๆที่หนวดเคราครึ้มนั้น
 เขาต้องมาตบตีแย่งชิงผู้ชายอย่างนั้นหรือ ต้องไปสู้รบปรบมือกับใครอีก
 ถ้าจะต้องเผชิญปัญหางี่เง่า ปัญญาอ่อนที่น่ารำคาญใจพวกนั้นเพื่อคนที่รัก สู้ไม่มีจะดีกว่าไหม

ร่างสูงเบือนสายตาหนีจากคนตรงหน้า ที่มือเล็กกว่าของเขายังดึงคอเสื้อเขาไม่วาง
 สายตาคมมองต่ำลงกับพื้นหากแต่ไม่มีจุดตก

 “แล้วพี่ต้องทำยังไงหรออิง พี่ไม่ได้ชอบเลยสักนิดที่เขามาด่ามาว่าอิงอย่างนั้น ที่ต้องพูดต้องทำพี่ก็พูดก็ทำไปทุกอย่างแล้ว”
หรือต้องให้เขาตบตีผู้หญิง นั่นมันยิ่งกว่าเหี้ยไม่ใช่เหรอ
 แล้วถ้าเขาเหี้ยจนลงมือทำจริง คนตรงหน้าก็คงยิ่งไม่ชอบใจเข้าไปใหญ่ ไม่ใช่เหรอ

 “แต่ผมไม่อยากยุ่งยากอีก ไม่เอาแล้วได้ยินไหม?”
  ปล่อยมือจากคอเสื้อที่จับค้างอยู่ด้วยการผลักอย่างเต็มแรงที่มี
  แต่ร่างสูงกลับไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย

   “ แต่กูจะเอาอิง กูไม่ยอมปล่อยมึงไปให้ไอ้เหี้ยตัวไหนทั้งนั้น”
  ลำแขนกำยำรวบกอดคนที่เขากลัวว่าจะผละหนีทันที  รัดไว้ด้วยแรงและหัวใจทั้งหมดที่มี
 อิงเบิกตาโต ทันทีที่ได้ยิน ถูกรัดจนหายใจแทบไม่ออก ร่างสูงตรงหน้านัยน์ตาขวาง
  เสียงโหดๆนั่น ทำเอาอิงหวั่นใจอยู่เหมือนกัน
 ว่าอีกคนจะทำอะไรเขากลางที่สาธารณะอย่างนี้ ด้วยความไม่พอใจหรือเปล่า
เพราะเคยมาแล้วที่อีกฝ่ายหวงเขา  แล้วจับเขาจูบกลางร้านอาหารกันเลย

  สายฟ้ายังนิ่งมองคนทั้งคู่ ที่ไม่ขยับตัวทำอะไรไม่ใช่ว่ามีเขื่อนยืนประกบอยู่
 หากเขาจะทำอีกคนก็ห้ามไม่อยู่หรอก แต่เพราะรู้ดีว่าตอนนี้อิงยังไม่อยากให้ไปยุ่ง
  เพราะตัวเขาเองก็เช่นกัน เรื่องของเขา เขาจะจัดการมันเอง ไม่ให้ใครหน้าไหนยื่นมือเข้ามาแส่ทั้งนั้น
  ถ้าไม่อยากโดนลูกหลงก็เชิญเข้ามาได้เลย.....

   “ พี่เกียร์..ผมเจ็บ.”
  เหมือนกับเพิ่งรู้ตัว  เจ้าของอ้อมกอดถึงได้คลายวงแขนลง  หากยังไม่ยอมคืนอิสรภาพให้อีกฝ่ายโดยง่าย
  ก้มลงใบหน้าแทบจะชิดกับคนในอ้อมกอดตัว

   “กูไม่ยอมหรอกนะอิง ไม่ยอมถอยไม่ยอมห่างอะไรอีกแล้วทั้งนั้น แล้วถ้าตอนนี้มีไอ้เหี้ยหน้าไหนมันมาเกาะแกะ กูเอามันตายแน่”
 เหอะ..คิดว่า คนอย่างไอ้เกียร์จะยอมปล่อยอีกคนไปง่ายๆอย่างนั้นเหรอ
รักมากขนาดนี้มันยอมกันได้ง่ายๆเลยหรือไง ไม่มีทาง

 “...............”
  อิงถึงกับหมดคำพูด  เหมือนกับพูดอะไรไปอีกคนก็ไม่ยอมเข้าใจอะไร จะเอาแต่ใจตัวอย่างเดียว
แล้วอย่างนี้จะให้เขาทำอย่างไรดี

แต่เหตุการณ์เมื่อครู่นี้ เขาแค่โมโหผู้หญิงคนนั้นเท่านั้น  อันที่จริงก็รู้ก็เข้าใจอยู่บ้างเหมือนกันที่
 เกียร์ห้ามอีกคนไปหาเรื่องคนอื่นอย่างนั้นไม่ได้
แล้วก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอที่คนตรงหน้านี้ไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นมาข้องแวะอีก
 ที่เกียร์พูดว่าอีกฝ่ายเขาก็ได้ยินเสียเต็มสองหูอย่างนั้น
ถ้าจะโกรธคนที่ยอมเขาขนาดนี้แล้วอีก ก็ดูจะงี่เง่าไม่มีเหตุผลเกินไป

  “ เชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่แล้วกัน  แต่ต่อจากนี้อิงเป็นแฟนพี่ ห้ามปฏิเสธอะไรทั้งนั้น
 จะไม่มีการดูใจอย่างที่ผ่านมาอีกด้วย หรือถ้าจะยังไม่ยอมอยู่อีก จะให้แม่พี่ไปขอก็ได้”
 อชิรวิชณ์อ้าปากค้างทันที เมื่ออีกคนก็มัดมือชกกันอย่างนั้น

  “ ไปกันได้แล้ว ปล่อยให้ไอ้เขื่อนมันคุยกับเมียมันไป”

  ไม่ได้ปล่อยให้อีกคนทักท้วงอะไรอีก เกียร์รวบข้อมือของแฟนหมาดๆที่หน้าตายังดูอึ้งๆอยู่
 แล้วดึงไปอีกทางทันที


 ถ้าร่างสูงหันหน้ากลับมามองคนที่ตัวเองจูงมืออยู่สักนิด
เขาจะต้องนึกขอบคุณ ความอดทนตลอดระยะเวลาเกือบเดือน
ที่เขาไม่แตะต้องอีกฝ่ายตามคำขอของเจ้าตัว เพราะการพิสูจน์ตัวเองให้อีกฝ่ายได้เห็นนั้น

มันได้สัมฤทธิ์ผลแล้ว.....




tbc....

[boboman]

จิ้ม
มัดมือชกเอาน้องเป็นแฟนเลยนี่หว่าอิพี่เกียร์ -..-
เหลือเขื่อนกะสายฟ้าสินะ
รอน้า