เป็นเรื่องที่อ่านแล้วก็น้ำตาไหลได้เฉยๆ
ทำไมตอนจบเราถึงร้องไห้ได้ก็ไม่รู้แต่ยิ้มไปด้วยนะ
เล่าในมุมของตั้มคือเหมือนมองฝ่ายเดียว
แล้วพอได้ฟังความรู้สึกของเปอร์แบบปริ่มแทน
ชอบตอนนับเลขมากมันมีความโรแมนติกอยู่นะ
ชอบตอนที่เปอร์ตื่นมาแล้วจูบกันคือแบบฮืออ~
แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าหลังจากนั้นแกไม่หายไปน่ะเปอร์
ปล่อยให้ตี๋ดราม่าคนเดียวตั้งนาน น่าตีจริงๆ
จริงๆ รักกันมาตลอดทำไมไม่คุยกันดีๆ เนาะ
ประทับใจฉากจับมือตากฝนตอนนั้นแบบน้ำตาไหลเลย
อย่างน้อยถึงจะเปียกฝนแต่ก็ยังมีคนที่เปียกไปด้วยกัน
เป็นอะไรที่แบบดีอ่ะ และที่สำคัญยังคงชอบพี่อาร์คเหมือนเดิมเพิ่มเติมคืออยากได้มาเป็นของตัวเอง ฮา
รอเรื่องต่อไปนะคะ เอาฮานะซึ้งแบบนี้บ่อยๆ เค้าแสบตา ๕๕๕๕ ><