ตอนที่๒๑ การรีโนเวทห้องไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ถ้าหากว่ามีเวลาว่างไม่พอ ตอนนี้ห้องของผมก็ทำได้แค่ทาสีใหม่เท่านั้น ผมเดาว่าไอ้ภูกับไอ้ตินก็คงกลัวๆเรื่องไอ้เน็ตอยู่เหมือนกันเพราะตั้งแต่วันนั้นมันก็ไม่ให้ผมมานอนที่หอ อ้างว่าห้องยังไม่เสร็จ ผมก็กะจะเกณฑ์พวกเพื่อนๆน้องๆมาช่วยซะเลย จะได้เสร็จเร็วๆ แต่ส่วนมากผมจะไปค้างที่บ้านไอ้ตินมากกว่า ขี้เกียจไปเจอพ่อไอ้ภู ถึงท่านจะไม่ได้ว่าเรื่องที่ผมคบกับไอ้ภู แต่ผมคิดว่าคงไม่ยอมรับผมในเร็วๆนี้แน่ ส่วนไอ้ภูมันไปค้างบ้านไอ้เนม ไม่ก็พี่ปา ค้างบ้านไอ้ตินก็ใช่ว่าจะได้อยู่กับมันตลอดเพราะช่วงนี้มันต้องลงพื้นที่ทำโครงการสำรวจเกษตรพืชไร่อะไรของมันไป
“กูต้องออกนอกจังหวัด”มันพูดขึ้นมาระหว่างที่ผมกับพวกมันสองคนออกมานั่งรับลมที่สวน ไอ้ตินมันบ้าๆบอๆชอบมานั่งดูน้ำตก
จำลอง เมื่อวานผมกับไอ้ภูไปซื้อปลาคราฟมาเลี้ยง ไอ้ตินมันถึงกับลากเก้าอี้มาดูไอ้พวกปลาเหล่านั้น
“ไปทำไมวะ”ผมเงยหน้ามาจากโน้ตบุค มองคนพูดที่กำลังให้อาหารปลาอยู่
“เมื่อคืนกูก็บอกไปแล้วนะ”มันหันมามองด้วยสายตาตำหนิ
“มันสนใจที่ไหนล่ะ”ไอ้ภูแทรกมา มันกำลังนั่งอ่านโน้ตเพลง เห็นอย่างนี้มันเป็นมือกลองนะครับ
“กูง่วงๆอ่ะ มึงชอบมาพึมพำใกล้ๆหูกู”นึกแล้วจั้กจี้
“กูต้องไปทำโครงการ แล้วสวนที่ว่ามันอยู่นอกเมือง”
“ไปกี่วัน”
“สองวัน”ผมเลิกคิ้วทำตาโต
“งั้นมึงก็ไม่ได้อยู่ฉลองวันเกิดกูอ่ะดิ”วันพรุ่งนี้เป็นวันเกิดผม แต่ความจริงก็ไม่ได้สำคัญอะไรมากหรอก ปกติผมกับพวกมันเคยสนที่ไหน
“ฉลองย้อนหลังไง”มันกลับมานั่งข้างๆผม พร้อมกับยื่นหน้ามาดูว่าผมทำอะไร
“น้องคนนี้ทักมาอีกล่ะ”ไอ้ตินทำเสียงนิ่งๆ แต่คิ้วของมันเริ่มขมวดเข้าหากัน
“พักนี้ต้องทำงานคณะ ต้องคุยงานกับน้องไง”น้องที่ว่าก็ไอ้เพชรนี่ล่ะ ไอ้ภูหันมามองบ้าง แต่น่าแปลกที่มันไม่ได้พูดอะไร ครั้งที่มันทำท่าทางแบบนี้คือเรื่องไอ้นัท ผมเลยรีบพูดเสริม
“แต่น้องมันก็ไม่ได้อะไรกับกูนะ ไม่ต้องไปคิดมากหรอก”
“ใครคิดมาก ไม่มี”ไอ้ภูทำหน้ากวน
“เออ แล้วกับเพื่อนพี่ภูอ่ะ ไม่ต้องไปคุยบ่อยนะ”ไอ้ตินหรี่ตามองหน้าผม
“ใครวะ”ไอ้ภูรีบถามทันที
“กับพี่ฉัตรกูแค่คุยด้วยเฉยๆ ไม่มีอะไร”แค่คุยเล่น พี่แกตลกดี แต่ผมก็ไม่ได้คุยบ่อยหรอก นานๆที ไอ้ตินมันดันเอาโทรศัพท์ผมไปเล่น ตรงกับช่วงที่พี่ฉัตรทักมาพอดี
“ให้มันจริง รู้ใช่ไหม คราวนี้กูเอาจริงนะ”ไอ้ภูทำเข้มใส่
“ไม่ไว้ใจกูกันแล้วเหรอ”ผมแกล้งทำเสียงอ่อน
“อย่ามา”ไอ้ตินเอามือดันหน้าผากผมแรงๆอย่างนึกหมั่นไส้
“ทำไมหมู่นี้จริตเยอะจังวะฟิก”คำพูดของไอ้ภูทำผมเลือดขึ้นหน้า
“มึงถอนคำพูดเดี๋ยวนี้”ผมปิดโน้ตบุ๊กทันที ไอ้คำที่บอกว่าผมนิสัยเปลี่ยนแบบน่ารักขึ้นยังพอรับได้นะ มาพูดแบบนี้ผมหงุดหงิด
“แค่นี้ทำมาโกรธ”ไอ้ภูยังคงนั่งหัวเราะไม่สะทกสะท้านอะไร
“ก็กูไม่ชอบอ่ะ ถ้ากูพูดบ้างล่ะ”
“คิดว่ากูสนรึไง”เมื่อผมทำอะไรมันไม่ได้ จึงได้แต่ฟึดฟัดอยู่คนเดียว
“กูจะกลับแล้ว”มันสองคนทำหน้าตกใจ
“นี่โกรธจริงๆเหรอ”ไอ้ภูรีบมายืนขวางทางผมทันที
“กูจะไปคณะ เด็กนัดซ้อม”ผมทำหน้าเซ็ง
“ไปด้วย”ไอ้ตินรีบเก็บข้าวเก็บของทันที ไอ้ภูถอนหายใจเหมือนเบื่อหน่าย
“กูฝากดูมันด้วยนะ กูต้องเข้าห้องซ้อมว่ะ”สมัครเองยังจะมาบ่นอีก
“พวกมึงนี่ก็…ใครจะกล้ามายุ่งกับกูวะฮะ เขารู้กันทั้งคณะแล้วว่าพวกมึงเป็นอะไรกับกู แล้วอีกอย่างพวกมึงคิดว่ากูหน้าตาดีมาก
เลยเหรอ คนถึงได้จ้องอยากเอาเป็นสามี”พวกมันสองคนพร้อมใจกันทำหึทันที
“สามี? พูดใหม่ได้นะ”ไอ้ตินหัวเราะหึๆ ก่อนจะตบสะโพกผมเบาๆ
“เจียมตัวซะบ้าง”ไอ้สัด
“คนอื่นกูไม่รู้ แต่มึงน่ะ…บางทีก็ไว้ใจไม่ได้”ไอ้ตินพูดเสียงจริงจังจนผมแอบหวั่น นี่ผมไปทำอะไรให้พวกมันไม่ไว้ใจอีก
“กูไว้ใจไม่ได้ตรงไหน”
“ก็ไอ้ท่าทางเล่นๆของมึงนี่ไง กับพี่ฉัตรกับไอ้ปั้นก็ด้วย ไม่พูดไม่บ่นไม่ได้หมายความว่ากูอนุญาตนะ”ไอ้ตินทำเข้มใส่ผมอีกคน พวกมันจะเอาอะไรกับคนอย่างผมก็ไม่รู้ ก็รู้ทั้งรู้ว่าผมไม่กล้านอกใจพวกมันหรอก
“ทำตัวดีๆล่ะ”ผมเปลี่ยนเรื่องด้วยการหันไปหาเรื่องไอ้ภูแทน ความจริงคนในคณะผมก็รู้จักและชินหน้าไอ้ภูกับไอ้ตินไปแล้ว
ยกเว้นพวกปีหนึ่งหน้าใหม่ๆที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว อันที่จริงไอ้น้องเพชรมันก็มีท่าทีว่าจะชอบผมเหมือนกัน จากการกระทำหลายๆอย่าง ที่ยอมให้ไอ้ตินไปด้วยก็เพื่อให้รู้ว่าผมไม่ว่างแล้ว
“เด็กคนนั้นชื่ออะไรนะ”ดูเหมือนไอ้ตินจะติดใจอยู่ มันถามขึ้นมาระหว่างที่พาผมซิ่งไปคณะ
“ชื่อเพชร เดือนคณะ”ได้ยินมันทำเสียงเหมือนไม่ค่อยชอบออกมา ปกติมันไม่ค่อยแสดงออกหรอกเวลาไม่ปลื้มใคร แต่ครั้งนี้มัน
แสดงท่าทีเยอะเหมือนกัน ทั้งเรื่องพี่ฉัตร แล้วก็ไอ้ปั้น ผมว่ามันต้องมีเรื่องหงุดหงิดถึงได้พาลมาจับผิดเรื่องไม่เป็นเรื่องแน่ๆ
“มึงเป็นอะไรรึเปล่า พักนี้เหมือนมึงอารมณ์ไม่ค่อยดี”ผมยื่นหน้าไปถามใกล้ๆ
“เปล่า”ผมไม่ได้ถามอะไรมันต่อเพราะอารมณ์มันกลับมาตึงๆอีกแล้ว ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรของมัน
“เรื่องของมึง”ถามแล้วไม่ตอบมันน่าโมโห บางทีไอ้ตินนี่ชอบทำตัวน่าหมั่นไส้เหมือนกันนะครับ
“ไม่มีอะไรหรอกน่า”ไอ้ตินถึงกับจอดรถเพื่อหยุดคุยกับผม เสียงรถที่ขี่ผ่านไปผ่านมาเป็นซาวด์ประกอบ
“ช่างเถอะ”ถ้ามันจะยืนยันแบบนั้น ผมจะปล่อยผ่านก็แล้วกัน ไม่อยากมาทะเลาะกับมันอีก บางทีผมก็เหนื่อยที่ต้องมีเรื่องวิ่ง
เข้าหาตลอด ไอ้ตินมองหน้าผมก่อนจะถอนหายใจ
“กูขอโทษล่ะกัน ไม่ได้ตั้งใจจะอารมณ์เสียใส่”
“อืม”ผมตอบแบบไม่ใส่ใจนัก นิสัยเสียบางส่วนของไอ้ตินผมก็พยายามมองข้ามไปก็แล้วกัน เหมือนที่มันมองข้ามข้อเสียของผมได้
ผมมาถึงคณะค่อนข้างเลทไปพอสมควร ดูสีหน้าน้องๆแล้วก็คงอยากบ่นแต่เพราะเป็นผมจึงไม่มีใครกล้าปริปาก ส่วนพี่ปีห้ายังไม่โผล่มาเลย
“มึงนั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ”ผมให้มันนั่งรอที่เก้าอี้ใต้โถงคณะ พวกปีหนึ่งมองมาที่ไอ้ตินด้วยสายตาอยากรู้
“หล่อดีนะน้องมึงอ่ะ”น้ำเสียงมันออกแนวประชดประชันหน่อย ผมมองตามสายตาของมันไปก็พบว่าไอ้เพชรกำลังมองมาทางผม
อยู่ เมื่อสบตากับผมเข้ามันก็ส่งยิ้มมาให้
“กล้าชมคนอื่นหล่อต่อหน้ากูได้ไง”ผมแกล้งทำเสียงเข้มใส่
“เดี๋ยวเตะเลย”ไอ้ตินหลุดหัวเราะก่อนจะผลักให้ผมไปร่วมวงกับน้องๆ
“โทษทีนะน้องๆ พอดีพี่เพิ่งทำธุระเสร็จ”ผมฉีกยิ้มขอโทษขอโพยก่อนจะนั่งตรงเก้าอี้ว่าง
“แน่เหรอ”เสียงลากล้อเลียนดังมาจากไอ้ปลา ไอ้น้องเพชรทำหน้างงๆเหมือนไม่เก็ท
“คือธีมงานก็จะเหมือนเดิม...”บลาๆ ผมนั่งฟังไปก็จะหลับไป พวกมันให้ผมมานั่งฟังรายละเอียดซะส่วนมาก ความจริงจะไม่มาก็ได้แต่ผมอยากทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ดีบ้าง ไหนๆก็มีเด็กในคณะรู้จักเยอะ เผื่อจะเคารพกันบ้าง บางคนนี่แทบเล่นหัวผมเลยแต่ก็ไม่
ค่อยถือเท่าไหร่ตราบใดที่พวกมันไม่ได้ล้ำเส้นมาก
ครืด~
ระหว่างใกล้หลับ เก้าอี้ข้างตัวของผมก็ถูกเลื่อนออก กลิ่นน้ำหอมจางๆลอยแตะจมูก ผมกระพริบตา ก็พบว่าหนุ่มเดือนคณะย้ายมานั่งข้างๆผม ในมือมีสคริปบทละครถือมาด้วย
“ของพี่ครับ”มันเลื่อนมาให้
“ขอบใจมากไอ้น้อง”ผมตบบ่ามันสองสามที สายตาดันเหลือบไปเห็นไอ้ตินกอดอกมองมาที่ผมอยู่ สีหน้ามันดูข้องใจกับการที่ไอ้เพชรย้ายที่มาข้างๆผมอย่างปิดไม่มิด ผมเอามือออกจากบ่ามัน
“แล้วย้ายมานั่งข้างพี่ทำไมเนี่ย”ผมยังไม่ค่อยสนิทสนมกับมันมากเท่าไหร่ ทั้งๆที่ในใจอยากถามว่ามึงมายุ่งกับกูทำไม มันไม่รู้รึไงว่าผมมีแฟนแล้ว และมันก็นั่งส่งสายตาทะมึนๆมากดดันอยู่เป็นระยะ ไอ้ปลามองผมกับน้องเพชรแล้วอ้าปากพะงาบๆว่า 'กูบอกแล้ว' มันเคยเดาๆว่าไอ้น้องเพชรมันปลาบปลื้มผม ก็ไม่รู้ว่ามันตาบอดเห็นกรงจักรเป็นดอกบัวได้ไง
“พอดีตรงนี้ผมต้องเล่นกับพี่ไง”มันชี้มาที่ย่อหน้าหนึ่ง ผมก้มมอง เออ...ทำไมพวกนี้ชอบให้ผมร้องเพลงนักก็ไม่รู้ ทั้งๆที่เสียงผมเป็ดยังเรียกพ่อ
“อ้อ...”
“พี่พูดกับผมสบายๆก็ได้ ผมไม่ถือ”ไอ้เพชรส่งยิ้มหล่อมาให้ แต่ผมไม่สะเทือนแต่อย่างใด เพราะมันหล่อเพอร์เฟ็คมากไป ผมก็บอกไม่ถูก
“อะแฮ่ม”เสียงกระแอมกระไอดังมาจากผู้ปกครองที่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก ไอ้เพชรหันไปมองไอ้ตินก่อนจะยิ้มให้ แต่มันกลับมองเมินเหมือนไม่เห็น ปกติมันไม่เคยแสดงออกชัดเจนขนาดนี้...หรือว่ามันจะไม่ชอบขี้หน้าไอ้น้องเพชรจริงๆ
“ใครเหรอครับพี่ฟิก”มันกระซิบถามใกล้ๆเหมือนกลัวใครได้ยิน จนผมได้กลิ่นน้ำหอมของอีกฝ่ายชัดกว่าเดิม
“ไม่รู้จริงๆเหรอ”ผมมองหน้ามันงงๆ
“ใช่ครับ”มันทำหน้าใสซื่อ ผมมองไปทางไอ้ตินอีกครั้ง มันเลิกคิ้วใส่ผมอย่างหงุดหงิด
“แฟนกูเอง”ผมตอบไปตามตรง ไอ้เพชรดูจะตกใจอยู่ไม่น้อย ผมเห็นมันเงียบไปพักใหญ่
“ทำไมผมไม่เห็นรู้เลย”มันมาทำหน้างงใส่ผมต่อ
“จะไปรู้มึงเหรอ”
“คือ...ผมชอบพี่นะ แบบเป็นไอดอลของผมเลย”ผมอ้าปากค้างน้อยๆ อย่างผมเนี่ยนะ มีคนยึดเป็นไอดอลด้วย
“กูว่าชีวิตมึงแย่แน่เลยว่ะ มึงไปหาคนอื่นเป็นไอดอลเถอะ”พูดไปแล้วก็ขำ
“ผมเห็นคลิปการแสดงของพี่แล้ว ผมเลยชอบพี่ที่กล้าทำอะไรแปลกๆ แถมพี่ยังดูน่าค้นหาด้วย”ผมหลุดขำก๊ากออกมาทันที ไม่
เคยคิดว่าจะมีคนมาพูดอะไรแบบนี้ใส่ผมจริงๆ อย่างผมน่ะเหรอน่าค้นหา...
“กูไม่มีอะไรน่าค้นหาหรอก”ยกเว้นความจัญ--ตุ้ดๆ (เซ็นเซอร์)
“ผมเชื่อว่าพี่มีดี”อืม...ผมมองหน้าไอ้เพชรอย่างพิจารณา ผมว่ามันค่อนข้างกล้ากว่าที่คิดนะ ทั้งๆที่ผมเพิ่งบอกไปว่าไอ้ตินเป็นแฟนผมแต่มันก็ดูไม่สะเทือนอะไรเลย
“มึงจะจีบกูเหรอ”ผมกระซิบถามไปตรงๆ
“...เปล่าครับ ผมไม่ได้คิดแบบนั้น”มันกระแอมกับตัวเองก่อนจะก้มอ่านสคริปต่อ
“ไอ้เพชรมัวแต่คุยกับพี่ฟิก”น้องผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมา
“มันคงตื่นเต้นที่ได้เจอไอดอลของมันล่ะมั้ง”เพื่อนไอ้เพชรหันมามองทางผมกับมันขำๆ แต่ผมเริ่มไม่ขำเพราะสถานการณ์ไม่ค่อยดี
“พวกน้องก็ซ้อมไปตามนี้ก็แล้วกันส่วนในของพี่ๆ ไว้ใกล้วันงานค่อยมาซ้อมด้วยกันอีกที พวกแก่ๆมันเซียนแล้ว”ไอ้ปลาแทรก
อย่างรู้งาน ผมเหลือบมองไอ้ตินเป็นระยะแต่มันกลับนั่งมองอย่างอื่นเรื่อยเปื่อย เมื่อจบการพูดคุยผมก็รีบปลีกตัวไปหามันทันที
“เสร็จแล้วเหรอ”มันถามเสียงนิ่ง
“อืม กลับเถอะ”ผมรู้สึกสังหรณ์ไม่ค่อยดี
“รีบทำไม กลัวอะไรรึเปล่า”มันทำหน้าไม่สบอารมณ์
“มึงก็คิดไปเรื่อย”ผมสะกิดแขนให้มันลุกจากเก้าอี้
“เรื่อยยังไง ก็เห็นๆอยู่ว่ามันชอบมึง”
“มันไม่ได้ชอบ”ผมแก้ แต่ไม่ทันขาดคำไอ้เพชรก็เดินเข้ามาใกล้ ไอ้ตินตีหน้ามึนตึงมากกว่าเดิม
“พี่ฟิกกลับยังไงครับ”ไอ้นี่แม่งไม่เห็นเหรอวะว่าไอ้ตินนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้
“กลับกับแฟน”
“สวัสดีครับ”มันหันมาทักไอ้ตินที่จ้องหน้าไอ้เพชรนิ่งๆ ผมเริ่มทำตัวไม่ถูกโล่งอกที่มันยิ้มให้ไอ้เพชรนิดนึง นิดเดียวจริงๆ เหมือนเป็นโรคชักกระตุก
“กลับเถอะ ไม่อยากอยู่นาน แมลงวันเยอะ”มันปัดมือไปมาในอากาศ ไอ้เพชรทำหน้างงๆ ผมรีบใช้โอกาสนี้ชิ่งทันที พอพ้นรัศมีน้องเดือนคณะมาได้ไอ้ตินก็หันมาเล่นงานผมทันที
“หัวเราะคิกคักเชียวนะมึง”
“มึงจะให้กูนั่งหน้าบึ้งเหรอไง ป่ะๆ กลับเถอะ”ผมกลัวมันอาละวาดกลางคณะ อายเด็กๆมัน เดี๋ยวนี้หน้าผมไม่ค่อยด้านเท่าไหร่ ไม่รู้ไปหัดอายมาจากไหน ผมรุนหลังไอ้ตินให้เดินต่อไปที่โรงจอดรถมันหยิบกุญแจออกมาแต่จู่ๆก็ชะงัก
“รถยางรั่วเหรอ”มันก้มดู ก่อนจะยืดตัวขึ้นด้วยสีหน้าหงุดหงิดขีดสุดแบบที่ผมไม่ได้เห็นมานาน
“มีคนกรีดยางรถ มันอยากมีเรื่องรึไง”ไอ้ตินดูปรี๊ดเต็มที่ ผมไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้มาด่อนเลยได้แต่ยืนแลซ้ายแลขวา ไอ้ตินอา
รมณ์ขุ่นแบบนี้ ผมตายแน่
“เห้ย ไม่หรอก ก็แค่ยางรั่ว”พยายามทำให้มันใจเย็น
“มึงตาบอดเหรอฟิก เห็นๆอยู่ว่ามีคนกรีด”
“เออน่า...มึงใจเย็น”
“กูว่าเด็กคณะมึงแน่ๆ”แค่มองตามันผมก็รู้ทันทีว่ามันคิดว่าเป็นฝีมือไอ้เพชร
“ไม่ใช่มันน่าไอ้ติน”
“มึงรู้ได้ไง”
“มันไม่กล้าทำหรอก”ผมขยับขาไปมาอย่างว้าวุ่น
“แค่กูมอง ก็รู้แล้วว่ามันไม่ธรรมดา กูไม่เคยมองคนผิด”ใช่ ไอ้ตินไม่เคยมองคนพลาด ผมเองก็รู้สึกว่าไอ้เพชรดูกล้ากว่ารูปลักษณ์
ภายนอก แต่ผมก็ไม่คิดว่าคนอย่างมันจะมาทำอะไรแบบนี้
“อ้าว อีฟิก เป็นไร”ผมโล่งอกสุดๆ เมื่อไอ้ปลาเดินแกว่งกุญแจรถเข้ามาใกล้
“เออ มึงมาพอดี กูขอยืมรถแป๊ป พอดีรถยางรั่วว่ะ”
“โดนกรีด”ไอ้ตินแทรกมา ไอ้ปลาเห็นว่าไอ้ตินอารมณ์ไม่น่าเข้าใกล้จึงรีบส่งกุญแจรถให้ผม ระหว่างนั้นผมก็ให้ไอ้ตินถอดล้อรถ
ออกมา เพื่อเอาไปให้ที่ร้านซ่อมดู
“เดี๋ยวกูมานะ อย่าเพิ่งหงุดหงิด”ผมรีบบึ่งออกไปร้านซ่อมรถหน้าม.ทันที จะว่าไปท่าทางหงุดหงิดแบบนี้ของมัน...เหมือนเคยเกิด
ขึ้นมาแล้ว...
เมื่อตอนที่มันถูกไอ้เพียวตามจีบ หรือว่ามีคนมาจีบมันเข้าจริงๆ ที่มันหัวเสียขนาดนี้คงเพราะฝ่ายนั้นรุกเข้าหามันมากเกินไปรึเปล่า? คำถามพวกนี้วิ่งวนเข้ามาในใจไม่หยุด ผมว่าต้องใช่แน่ๆ ไอ้ตินเป็นคนที่ชอบเก็บเรื่องบางเรื่องที่จะทำให้ผมคิดมากเอาไว้กับตัว แสดงว่า...มันต้องเจอคนที่ไม่ธรรมดาแน่ๆ
ปิ๊นน
มัวแต่คิดอะไรเพลินๆ จนผมไม่ทันได้มองรถกระบะที่เลี้ยวมาทางซ้ายเลยตัดสินใจหักหลบไปอีกทาง จนเซล้มแบบไม่น่าดูนัก ผมมึนงงอยู่พักใหญ่ก่อนที่ร่างสูงใหญ่ในชุดสบายๆจะลงมาจากรถเพื่อดูอาการของผม
“เป็นอะไรรึเปล่าน้อง”แค่มองหน้าแว๊บแรก ผมก็ไม่ชอบคนๆนี้เอาเสียเลย ใบหน้าเกลี้ยงเกลา สะอาดสะอ้าน สวมแว่นตากรอบเหลี่ยม และมีรอยยิ้มที่ผมไม่ค่อยชอบนัก
ไอ้นี่มันเสือตัวพ่อเลย เสือรุ่นใหญ่มักจะน่ากลัวเสมอ เพราะพวกนี้สเน่ห์แพรวพราวเลยล่ะ ผมแอบยี้อยู่ลึกๆ
“ไม่เป็นอะไรครับ”ผมปัดเศษดินตามเนื้อตามตัวออก
“ไม่เป็นไรได้ไง มีแผลที่แขนนี่นา”ผมดึงแขนตัวเองออกมาจากฝามือของอีกฝ่าย ไอ้ห่านี่ทำผมขนลุกว่ะครับ ผมเกลียดหน้ามันจริงๆ
“คือผมกำลังรีบอ่ะพี่ รถพี่ไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม”ผมกวาดสายตามองรถอีกฝ่ายว่ามีรอยขีดข่วนตรงไหนหรือไม่ ก็พบกับตราประทับอะไรสักอย่างเป็นรูปใบไม้ พอมองชัดๆผมก็เห็นว่าเป็นโลโก้อะไรสักอย่าง 'เจ้าคุณรีสอร์ท'
“ไม่ครับ ห่วงตัวเองเถอะ ไปโรงพยาบาลไหม”
“ผมไม่เป็นอะไรจริงๆครับ กำลังรีบ”ผมยกรถของเพื่อนขึ้นมา ก่อนจะติดเครื่องอีกครั้ง คนที่ขี่ผ่านไปผ่านมาเริ่มมองเพราะมีส่วน
ให้รถติด อีกฝ่ายดูจะรู้ตัวเหมือนกัน
“ถ้ามีอะไรก็ติดต่อพี่ได้นะครับ”มันยื่นนามบัตรมาให้ จะไม่รับก็เสียมารยาท ผมจึงหยิบมาใส่กระเป๋ากางเกง คิดในใจว่าไม่มีทางติดต่อไปแน่ๆ
กว่าจะถึงร้านซ่อมรถไอ้ตินก็โทรมาตามถึงสองรอบ
“พี่ครับ ผมอยากได้ยางแบบนี้อ่ะ”ผมยื่นล้อรถที่เอามาให้ช่างดู
“รีบหน่อยก็ดีนะพี่ เมียผมท้องแก่ใกล้คลอดพอดี”ช่างมองหน้าผมงงๆแต่ก็ไม่ได้ถามต่อรีบเปลี่ยนยางให้อย่างว่าง่าย ระหว่างที่รอช่างเปลี่ยนยางในให้ผมก็โทรหาไอ้พี่เบลล์ทันที เรื่องนี้ผมต้องได้คำตอบ
[ว่าไงคะ] พี่เบลล์รับสายด้วยเสียงชื่นมื่น
“พี่เบลล์ ผมมีเรื่องจะถาม ตอบแบบจริงจังเลยนะ ผมซีเรียส”เป็นครั้งแรกที่ผมใช้โทนเสียงจริงจังกับอีกฝ่าย
[ว่ามาเลย]
“คือพักนี้มีคนมาจีบไอ้ตินใช่ไหม อย่าโกหกผมด้วยนะ”ผมเท้าเอวรอคำตอบไปพลาง
[ก็...]อึกอักแบบนี้ผมว่าใช่
“มันเป็นใคร พี่พอจะรู้ไหม”ผมอยากรู้จริงๆว่าคนที่ทำให้ไอ้ตินมีอาการหัวเสียได้เป็นใคร มันต้องเข้าหาไอ้ตินอย่างหนักแน่ๆ ถ้าเป็นผม ก็คงไม่ชอบเหมือนกัน
[ความจริงแล้วไอ้ตินมันก็เครียด มันไม่อยากให้มึงคิดมาก เพราะมันจะจัดการเรื่องนี้เอง]
“พี่เบลล์ บอกมา”ต้องให้ดุ
[เป็นคนในไร่ที่พวกกูไปทำโครงการ...] โครงการ...ที่ไอ้ตินต้องไปสองวันน่ะเหรอ
[ชื่อเจ้าคุณ มาดเนี้ยบโอเวอร์ทั้งๆที่เป็นเจ้าของไร่ พวกกูยังยี้ แสดงออกชัดเลยว่าอยากได้ไอ้ติน] ผมแทบปาโทรศัพท์ทิ้ง เจ้าคุณ!?ไม่ใช่ว่าผมเจอมันแล้วเหรอ ผมล้วงเอานามบัตรนั่นออกมาอีกครั้ง
“ใช่เจ้าของรีสอร์ทรึเปล่า เจ้าคุณรีสอร์ทอ่ะ”
[เออ นั่นล่ะ]
ผมว่าไอ้ตินเจอศึกหนักแล้วล่ะครับ!
TBC.
ใครจำชื่อเจ้าคุณได้บ้าง 55 ออกในตอนพิเศษของภาคแรก เพชรก็โผล่มาในตอนพิเศษ คืออธิบายนิดหน่อย ตอนพิเศษจากภาคแรก ภาคนี้เราต้องเขียนอธิบายเนื้อเรื่องให้ละเอียดกว่าภาคก่อน ส่วนประเด็นของเพชรจะมีมาเรื่อยๆเอง(คงไม่เอาเหมือนในตอนพิเศษในเล่ม)รวมถึงเน็ตกิ๊กเก่าฟิกด้วย แต่เรื่องคงไม่ดึงนานค่ะ คิดว่าต่อจากนี้โทนเรื่องคงสบายๆ เพราะเราอยากเก็บรายละเอียดที่พลาดไปจากภาคก่อนที่ไม่ได้ลงลึกเรื่องติน และเรื่องครอบครัวของแต่ล่ะฝ่าย และแง่มุมที่ไม่เคยเห็นของทั้งสามคน งานนี้อาจได้เห็นตินดาร์คมากขึ้น และน้องเกรียนออกอาการปกป้องสามี (?)
และเราเองก็ไม่แน่ใจด้วยว่าจะมีกี่ตอน แต่ก็ใกล้ๆจะจบแล้ว อาจสามสิบอัพหรือไม่ถึงก็ได้ แต่เขียนยิงยาวถึงช่วงเรียนจบแล้วของทั้งสามคนด้วย(ก่อนถึงห้าปีของทั้งสามคน) ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามน้า ไม่เคยท้อที่จะเขียนถึงแม้คนจะเม้นไม่มากเท่าแต่ก่อน เขียนเพราะอยากเขียนจริงๆ รักทุกคนเลย ขอบคุณที่ตามอ่านเรื่องไร้สาระนะคะ 55 ถึงวันๆพวกมันสามหน่อจะไม่ค่อยทำอะไรก็ตาม เอ๊ะ วันนี้เวิ่นเว้อมาก
ป.ล.ความจริงตอนนี้จะลงวันเกิดฟิกไปด้วยเลย แต่เดี๋ยวแฮปปี้ไม่สุดเพราะตอนนี้ เลยแยกเลยดีกว่า เจอกันตอนหน้าวันเกิดฟิกน้า (วันที่30) ถ้าขยันอาจเอามาลงประมาณเที่ยงคืนแต่ถ้าไม่ทันจริงๆก็วันที่30สายๆบ่ายๆนะคะ
โพลล์
หัวข้อ: 3P[ฉบับพิเศษ]เมื่อผมเป็นชู้กับเมียชาวบ้าน [เปิดขายแล้วน้า]1/2/60 P.46 (อ่าน 295037 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก