รัก...ไม่ได้ออกแบบ by zero- บทส่งท้าย - “จะเอาอะไรอีกมั้ย?”
ผมถามไอ้พี่เดียวที่นอนเอนตัวอยู่บนเตียงจิ้มเมียไอแพดอยู่ สบายเหลือเกินคุณชาย ใช้งานผมเยี่ยงทาสแต่ตัวเองนอนสบาย อันที่จริงก็อาจจะไม่ถึงขั้นนั้น แต่มันใช่เรื่องไหมที่ผมต้องมาจัดกระเป๋าให้คุณเขาเนี่ย ปกติจะบินไปไหนก็จัดเองตลอด มาตอนนี้ทำเป็นจัดเองไม่เป็น
“ถ้าน่านว่าครบแล้วพี่ก็ไม่เอาอะไรเพิ่ม”
“โว๊ะ ถ้าไปถึงแล้วขาดอะไรอย่ามาโทษแล้วกัน”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวซื้อเอา”
จ้า พ่อคนรวย
ผมเบ้ปากใส่มันก่อนจะปิดกระเป๋าเดินทางใบใหญ่แล้วลากไปแอบไว้ข้างตู้เสื้อผ้า อีกสามวันผมจะไปเที่ยวญี่ปุ่นฉลองปีใหม่ตามคำชวนของไอ้พี่เดียว วันนี้ก็เลยต้องมาจัดกระเป๋าเตรียมตัวเดินทาง ส่วนของตัวเองจัดเสร็จแล้วเมื่อเช้า ก็คิดเอาไว้เหมือนกันถ้าขาดอะไรเดี๋ยวค่อยไปหาซื้อเอา ฮ่าๆ
“มานี่มา”ไอ้พี่เดียวตบเตียงเรียกให้ผมเดินไปหา สายตายังไม่ละไปจากเมียรักจอแบน
“มีไร?”
“มานอนให้ลูบหน่อย”
“โรคจิต”ผมว่าแล้วเดินออกจากห้องมา รู้สึกหิว มื้อเย็นย่อยไวมาก เปิดตู้เย็นดูก็เจอหมูนิด ผักหน่อย ไข่อีกสองฟอง ก็เลยเอามารวมๆต้มมาม่ากิน ห้องพี่เดียวตอนนี้ไม่ค่อยมีของสดติดตู้แล้วเพราะส่วนมากก็ไปฝากท้องไว้ที่บ้านผมไม่ก็หากินจากข้างนอก
“ทำไร?”เจ้าของห้องเดินตามมา พี่เดียวมันเป็นโรคติดแฟน อยู่ห่างมากไม่ค่อยได้จะขาดใจ ผมเคยบอกมันไปแบบนี้มันก็เถียงกลับมาว่าไม่ได้ติดแฟนแต่ติดน้ำน่าน ผมก็เลยหมดคำพูด
“ต้มมาม่า กินมั้ย?”
“ไม่ดีกว่า”มันว่าแล้วเดินมารินน้ำดื่ม
“พรุ่งนี้จะไปแต่เช้านะ”ผมบอก พรุ่งนี้ต้องไปจ่ายตลาดเตรียมของมาทำอาหาร จะมีจัดปาร์ตี้ส่งท้ายปีเก่าล่วงหน้าที่บ้านของผม สมาชิกจากทุกกลุ่มมากันครบรวมถึงเพื่อนพี่เดียวด้วย
“โอเค แล้วใครไปช่วย”
“ไอ้พายกับไอคิม เดี๋ยวแวะรับพวกมันที่บ้านแล้วค่อยไปตลาด”ไอ้คิมแวะมานอนที่บ้านตั้งแต่เมื่อคืนแต่ผมถูกพี่เดียวหิ้วมานอนที่คอนโดแทน เพราะต้องมาจัดกระเป๋าให้คุณชาย
“เฟิร์สไม่มีเรียนบ่ายเห็นว่าจะไปช่วยนะ”
“ได้ ต้องการคนช่วยเหมือนกัน”
สมาชิกเยอะ อาหารที่ทำก็ต้องเยอะตามไปด้วย ทำแค่สามคนคงเสร็จไม่ทัน พวกเพื่อนๆผมก็จะมาช่วยเพราะไม่มีเรียน พวกไอ้ธันว์ก็จะมาช่วงบ่ายพร้อมกับเครื่องดื่มต่างๆ ส่วนเงินผมได้รวบรวมมาจากทุกคนแล้ว ตกลงกันแล้วว่าใครจะออกกันเท่าไหร่ แต่พวกเพื่อนพี่เดียวรุ่นใหญ่กระเป๋าหนักก็เลยควักเงินก้อนฟาดหัวผมมา ผมนี่รีบตะครุบเลย งบเยอะก็ได้กินของดีๆกัน ตั้งใจจะซื้อกุ้งแม่น้ำตัวเท่าแขนมาย่างกิน ทำน้ำจิ้มแซ่บๆหน่อย แค่คิดก็น้ำลายสอแล้ว
จัดการมาม่ารอบค่ำเสร็จผมก็มานั่งลิสต์เมนูที่จะทำ มีทั้งที่รีเควสกันมา แล้วก็ที่อยากกินเองด้วย จากนั้นก็มาแยกว่าต้องซื้ออะไร เท่าไหร่บ้าง แบ่งเป็นสามกลุ่มใหญ่ พวกเนื้อสัตว์ ผัก เครื่องปรุง พรุ่งนี้ไปถึงแล้วก็แยกกันไปซื้อจะได้ไม่เสียเวลา เสร็จงานนี้ผมว่าไปเปิดร้านอาหารเป็นงานอดิเรกได้เลย
“จะนอนยัง?”พี่เดียวเดินออกมาถามจากห้องนอน ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนพื้นหน้าทีวี
“อีกแป๊บ
“มาพี่ช่วยดู”พี่เดียวนั่งลงบนโซฟาหยิบกระดาษเมนูที่ผมทำไว้ไปดู ส่วนมือที่ว่างก็ลูบหัวผมไปด้วย
“เยอะขนาดนี้เลยเหรอ?”
“ก็กินกันตั้งหลายคน เดี๋ยวไม่พอ อีกอย่างงบเยอะด้วย”
“อยากกินปีกไก่ทอดเกลือด้วย”พี่เดียวพูด
“ได้ เดี๋ยวทำให้”
“ขอบคุณครับ” ฟอด...
“แค่ขอบคุณก็พอ”ตอดเล็กตอดน้อยตลอด แก้ไม่หายนิสัยพวกนี้
“เดี๋ยวไม่ถึงใจ”มันว่า
“ถามด้วยว่าต้องการมั้ย”
“ไม่เป็นไรพี่เต็มใจให้”
หมั่นไส้! ผมเลยหันกลับไปแล้วกระชากคอมันลงมาจูบมันให้มันจบๆ ยิ่งปัดป้องมันยิ่งแกล้ง แต่การทำแบบนี้ก็ใช่ว่ามันจะหยุดกลับยิ่งได้ใจ แต่ไม่เป็นไรผมสมยอมเอง
“จุ๊บ”ยังจะอุตส่าห์ทิ้งท้ายเล็กๆไว้ให้ผมเขินอีกนะ
“อยากกินอะไรอีกป่ะ?”ผมถามพร้อมกับเช็ดปากที่ถูกกินเมื่อครู่นี้เบาๆ
“อยากกินน้ำน่าน”
“จิ๊ เอาดีๆ”
“ก็ดีตลอดนะ...หรือว่าน่านว่าไง”
“โว๊ย! คนละเรื่องแล้ว”
“ฮ่าๆ อย่าเดือดสิ แค่นี้ก็พอแล้วเยอะแยะ”
“โอเค งั้นก็เรียบร้อยแล้ว นอนได้”
ผมเก็บของวางไว้บนโต๊ะ พี่เดียวยืนรอเข้าห้องพร้อมกัน ตั้งแต่อะไรๆเข้าที่เข้าทาง คุณเขาก็ไม่ต้องทำงานจนดึกดื่นอีกแล้ว ก็เลยมีเวลาพักผ่อนได้เต็มที่
“อื้อ ไม่เอาพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า”ผมพลิกตัวหลบริมฝีปากที่คอยรุกราน
“รอบเดียว”
“ไม่”
“นะ...”
เฮ้อ...แล้วก็มีเวลาทำอย่างอื่นได้เต็มที่ด้วยเหมือนกัน ผมไม่ขอบรรยายต่อแล้วกัน ตัดฉากไปที่เมียไอแพดซึ่งหมดความสำคัญแล้ว
x
“เชิญดื่มให้กับคู่บ่าวสาวในค่ำคืนนี้ด้วยครับ”
ตู้ม!ทันทีที่ไอ้โอ๊คพูดจบขาผมมันก็ไปเองอัตโนมัติ ไอ้คนพูดมันลงไปลอยคออยู่ในสระเป็นที่เรียบร้อย เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนตรงนั้น
“เชี่ยน่าน! ถีบกูทำไมวะ”
“กูจำได้ว่ามึงชอบเล่นน้ำเลยช่วย”
“ส้นตีน!”
“ไอ้โอ๊ค มันยังไม่ได้เอ่ยชื่อใคร มึงร้อนตัวอ่อ?”ไอ้เต้ที่นั่งข้างๆก็กวนตีนดีเหลือเกิน
“กูจำได้ว่ามึงก็ชอบเล่นน้ำ”ผมยกเท้าขึ้นอีกรอบ แต่ไอ้เต้จับไว้ได้ก่อน มันหัวเราะ
“ตอนนี้กูยังไม่อยากว่ะ มึงใจเย็นก่อน”
ผมส่ายหน้าแล้วเอาเท้าลง ถึงจะไม่เอ่ยชื่อว่าหมายถึงใคร แต่ตั้งแต่รวมตัวกันพวกเพื่อนไอ้พี่เดียวมันก็แซวกันหนักว่าจัดเลี้ยงฉลองมงคลสมรสระหว่างผมกับไอ้พี่เดียวใช่ไหม ไอ้พวกนี้ได้ยินก็ชอบใจใหญ่ แต่ละคนร่วมผสมโรงไปด้วย แล้วจะไม่ให้ผมขึ้นได้ยังไง
พวกไอ้ธันว์หลังจากมาพร้อมกับเครื่องดื่มมันก็มาจัดสถานที่พร้อมเมาไว้เรียบร้อย ส่วนผม ไอ้พาย ไอ้คิม ไอ้อั้ม พี่เฟิร์ส ทำกับข้าวอยู่ในครัว อันไหนที่จะเอาไว้ปิ้งย่างก็ให้ไอ้เต้ ไอ้โอ๊คจัดการ กว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยก็ถึงเวลาเลิกงานของพวกพี่ๆเขาพอดี
งานเลี้ยงส่งท้ายปีเก่าเริ่มตั้งแต่ห้าโมงกว่า จนถึงตอนนี้ก็ทุ่มนึงแล้ว ดื่มกินกันเต็มที่พรุ่งนี้เป็นวันหยุดจึงไม่ต้องมีอะไรน่ากังวล ตอนนี้กลุ่มถูกแบ่งเป็นกลุ่มย่อยๆ ตามกิจกรรมที่ทำอยู่ มีทั้งวงไพ่ วงเหล้า พวกที่ลงเล่นน้ำกันก็มี ส่วนผมขอนั่งชิลล์จิบอยู่ขอบสระรวมกับเพื่อนพี่เดียว ไอ้พายมันเอาลูกบอลสีๆมาปล่อยลอยเต็มสระไปหมด มันบอกสร้างสีสันโดยมีพี่เฟิร์สเป็นลูกคู่ด้วย ส่วนเสียงเพลงที่ดังอยู่ตอนนี้พวกว่าที่วิศวกรมันขนกันมา เปิดเพลงกันอย่างกับดีเจระดับโลก
“ถ้ามีสาวๆนะ จะแจ่มมากเลย”พี่ยอดพูดขึ้นมา วันนี้ขนบลูมาให้พวกผมเชยชมด้วย
“มึงห่างๆบ้างสักวันคงไม่ตายหรอกไอ้ห่า”พี่ทักษ์ว่า
“มันห่างไม่ได้หรอกเว้ย เดี๋ยวลงแดง”
“แหม่ะ ว่าแต่กูไม่ดูตัวมึงเลยนะสัดบอส กูเห็นนะว่ามึงมองใครตาเป็นมันเลย กูเตือนไว้ถ้าจะเล่นๆก็อย่ามาเอาคนใกล้ตัว”
“เออหน่ะ”
“หวังว่าพี่ไม่ได้เล็งเพื่อนผมคนใดคนหนึ่งไว้นะ”
“มึงหวงเพื่อนไง?”
“ต้องพูดว่าห่วงถึงจะถูกพี่”
“กูก็ไม่ได้เลวร้ายนะเว้ย”กล้าพูดจริงๆว่าไม่ได้เลวร้าย
“แต่กูว่าไอ้น่านมันห่วงก็ถูกแล้ว”
“พวกมึงก็จริงจังกันไปได้ ไม่ต้องห่วง กูไม่ยุ่งด้วยหรอกน่า มาๆชน”ผมส่ายหน้าเมื่อพี่แกเปลี่ยนเรื่อง ถึงปากจะบอกว่าไม่ยุ่งแต่สายตาก็จับจ้องไปที่เพื่อนผม พอรู้ว่าผมมองอยู่แกก็แกล้งเสทำมองไปที่อื่น ผมไม่พูดอะไรปล่อยให้เป็นเรื่องของคนสองคนแล้วกัน แต่ผมจะไม่บอกหรอกว่าแกเล็งใครเอาไว้ ไปลุ้นกันเอาเอง
พวกผมนั่งดื่มนั่งคุยกันไปเรื่อยๆผลัดเปลี่ยนกลุ่มกันไป จนสุดท้ายเหมือนไม่มีอะไรจะทำ พวกไอ้โอ๊คก็พากันแกล้งจับคนอื่นโยนลงน้ำ แต่ไม่มีใครกล้าแกล้งพวกพี่ๆเขา ไอ้พี่เดียวเลยประเดิมด้วยการถีบพี่ทักษ์ลงสระ เท่านั้นแหละครับความโกลาหลก็เริ่มขึ้น กลายเป็นวิ่งไล่กันรอบขอบสระ แต่นึกสภาพออกกันไหมครับ ดื่มกันไปไม่น้อย เดินยังเซ แล้วจะมาวิ่งไล่จับกันก็เป๋ไปเป๋มา ตกสระไปเองก็มี ผมยืนดูความวุ่นวายเพลินๆ ก็มีวัตถุวิ่งเข้าหาด้วยความเร็วสูง
“เชี่ยๆ กูไม่เล่นเว้ย นี่กูเจ้าของบ้านไอ้สัด อ้ากกกก”
ตู้ม!!
“แค่กๆ”โผล่พ้นน้ำขึ้นมาได้ผมก็ไอสำลัก แสบคอฉิบ
“ค_”ผมด่า ไอ้เต้กับไอ้โอ๊คที่แท็กมือกันกับความสำเร็จในครั้งนี้
“เป็นเจ้าของบ้านยิ่งต้องโดน ฮ่าๆ”ไอ้สองตัวยืนหัวเราะสะใจอยู่ขอบสระ
“กูจำได้ว่ามึงชอบว่ายน้ำ”ไอ้โอ๊คมันเอาคำผมมาย้อน ก่อนที่มันสองตัวจะกระโดดลงสระจนน้ำกระจายแบบไม่ต้องรอใครถีบส่ง
“ไง น้ำเย็นดีมั้ย?”พี่เดียวมันเดินมานั่งยองข้างสระแล้วถามผมอย่างกวนๆ ไม่ช่วยแล้วยังซ้ำอีก มันตัวดีเลยที่ผลักผมไปให้ไอ้สองตัวนั้นจับโยนลงน้ำ
“ลองลงมาเองสิ”ผมวักน้ำใส่มัน โดนหน้าไปเต็มๆแต่มันกลับหัวเราะ
“จะขึ้นมามั้ย?”
“ไม่อ่ะ”ไหนๆก็เปียกแล้ว เล่นน้ำเลยดีกว่า
“แล้วไม่ดื่มแล้ว?”
“เอาไว้ก่อน”
“โอเค ถ้าจะดื่มเรียกพี่แล้วกันเดี๋ยวเอามาให้”
“อืม พี่เดียว”
“หืม?”
“ไม่ลงมาเล่นด้วยกันเหรอ?”
“เอาไว้ก่อน”มันบอกยิ้มๆ ทำไมใครๆก็ต้องเลียนแบบคำพูดผมด้วยเนี่ย
“ลงมาเหอะ”
“หาเพื่อนเปียกอ่ะดิ”
“เปล่า หาแฟนเปียกต่างหาก”พี่เดียวมันชะงักไปนิดก่อนจะยิ้มมากกว่าเดิม ยื่นมือมาเกลี่ยผมแถวหน้าผากที่เปียกน้ำให้
“หึหึ เมาหรือไง?”
“คงงั้น”
“ถ้างั้นจะทำอะไรคนเมาก็ได้สิ”
“แล้วจะทำอะไร?”
คำตอบของคำถามคือใบหน้าหล่อๆที่โน้มลงมาใกล้จนกระทั่งริมฝีปากเราแตะต้องกันอย่างแผ่วเบา ทุกอย่างรอบตัวเงียบลงทันทีเหมือนมีแต่ผมกับพี่มันที่อยู่ตรงนี้ น้ำหนักย้ำเพิ่มขึ้นทุกวินาทีเหมือนจะหลอมรวมเราเอาไว้ด้วยกัน ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจของกันและกัน
“เอ่อ...คือกูว่าพวกมึงขึ้นห้องกันไปก่อนก็ได้นะ”
เสียงของพี่ทักษ์ทำให้ผมรู้สึกตัวว่าอยู่ที่ไหน พอผละออกจากพี่เดียวแล้วมองไปรอบๆ ก็เจอทุกคนหยุดกิจกรรมที่ทำก่อนหน้าแล้วมองมาเป็นตาเดียวกัน แต่ละคนยิ้มแซวกันเต็มที่ ผมหน้าร้อนวูบขึ้นมาทันที
“นานสัดไอ้เหี้ย”พี่บอส
“มึงไม่น่าทักมันเลย กูอยากจะรู้ว่าแม่งจะนานกว่านี้ได้อีกมั้ย”พี่ยอด
“เชี่ยน่านกูถ่ายรูปไว้ให้ด้วยเว้ย”ไอ้ธันว์
“ใครอยากได้คลิปแอดไลน์มาเลยคร้าบ”เชี่ยพาย คนอื่นเขาอยากจะได้คลิปกูไปเพื่ออะไรวะ ควาย!
“พวกมึงแม่ง หุบปากไปเลยไอ้สัด”
“อ้าว หมายถึงพวกกูด้วยป่ะ”พี่ทักษ์ ชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
“พี่กลับไปเลยไป”
“เอ้าๆ ไล่แขกกลับ พวกมึงจะฟีทกันในสระเหรอ”
ฮิ้วววววววววว แล้วเสียงโห่ฮาก็ดังลั่น เชี่ยเอ๊ย ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ไอ้พี่เดียวก็ไม่ช่วยอะไรยิ้มรับอย่างเดียว หาทางหนีไม่ได้ก็ดำน้ำหนีซะเลย
กูหนอกูไม่น่าเคลิ้มเลย!
x
“เลิกดูได้เล่า”
งานเลี้ยงจบลงแล้ว ทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน ยกเว้นไอ้ธันว์กับไอ้คิมที่อยู่ต่อ ปกติไอ้ธันว์มันจะนอนห้องผม แต่คืนนี้พี่เดียวค้างด้วยผมเลยไล่มันไปนอนห้องสำหรับแขกแทน ส่วนไอ้คิมก็นอนห้องซี้มันนั่นแหละ
“พี่ชอบ น่ารักดี”
คลิปที่ผมจูบกับพี่มันในสระน้ำมันน่ารักตรงไหนวะ ไอ้พี่เดียวมันถึงดูแล้วดูอีก ทุกคนที่ถ่ายได้ก็พร้อมใจกันส่งทั้งคลิปทั้งรูปให้ผมกับพี่เดียว แต่ถามผมสักคำไหมว่าอยากได้หรือเปล่า แต่ไอ้พี่เดียวนี่สิอาการหนัก นอกจากจะเก็บไว้ในโทรศัพท์แล้ว ยังเก็บไว้ในแมคบุค ในเมียไอแพดของมันอีก เยอะเกิ๊น
“มาดูด้วยกันดิ”
“ไม่เอา พี่ก็เลิกดูได้แล้ว บ้าป่ะเนี่ย”
กว่าผมจะทำใจโผล่ขึ้นจากน้ำได้ก็เกือบจะขาดใจตาย ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไรกับสายตาและเสียงแซวของผองเพื่อน ไอ้อั้มมีการยกนิ้วแล้วบอกว่าเด็ดให้ผมอีกนะ พี่เฟิร์สก็เข้ามากระเซ้าพี่ตัวเองและมองผมสายตาวิบวับตลอด ได้ยินแว่วๆว่าอยากได้มั่งอะไรก็ไม่รู้ ไม่ทันได้ฟังจบผมก็เดินหนีมาเสียก่อน
“ยังไม่เลิกเขินอีก”
“ผมไม่ได้หน้าหนาแบบพี่มั้ย ความผิดพี่เลยเนี่ย มาจูบทำไมวะ”
“เอ้า ไม่โทษตัวเองมั่งล่ะ อยากทำตัวน่ารักทำไม พี่ก็อดใจไม่ไหวดิ”
ผมไม่รู้จะพูดยังไงดีกับเหตุผลของมัน จะมาโทษว่าเป็นความผิดผมได้ไงวะ
“จูบก็จูบด้วยกัน เคลิ้มก็เคลิ้มด้วยกัน โทษพี่คนเดียวมันไม่แฟร์นะครับน้องน้ำน่าน”
“โอเค งั้นเราจะไม่พูดถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้ว แต่เรื่องในอนาคตก็อดไปแล้วกัน”
“เอ้ย ได้ไง พี่ไม่ยอม”มันเด้งตัวขึ้นมาทันที
“ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน กลับไปนอนคอนโดตัวเองเลย ไป ไป ไป ไป”ผมเอาหมอนฟาดมันรัวๆ พี่เดียวมันก็ปัดป้องก่อนจะกระชากหมอนจนผมตัวปลิวตาม แรงควายเกินไปแล้ว
“โอ๊ย ปล่อยเว้ยพี่ รัดแน่นเกินไปแล้ว”มันคว้าตัวผมไปกอดได้ก็กดลงกับเตียงกระดูกแทบหัก
“หึหึ ชอบให้ออกกำลังตอนดึกๆใช่มั้ย หืมๆๆ”
“โอ๊ยๆ พี่อย่า มันจั๊กจี้ ฮ่าๆ”ไอ้พี่เดียวมันเอาหน้ามาซุกไซ้ซอกคอผมแรงๆ ตอหนวดมันทิ่มทั้งเจ็บทั้งจั๊กจี้
“จะยอมหรือไม่ยอม”มันหยุดแล้วเงยหน้าขึ้นถาม ผมว่าถ้านานกว่านี้อีกนิดมันได้เลยเถิดแน่ๆ เมื่อคืนก็เพิ่งโดนไป คืนนี้ผมจะต้องรอด ทำทุกคืนๆก็ไม่ไหวนะ ร่างกายต้องการการฟื้นฟูซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอ
“ไม่ยอม”
“จริงอ่ะ?”
“อื้ออ หนักว่ะพี่ ขยับออกไปหน่อย”
“แค่นี้ทำบ่น ทีตอน...อื้มมม”ผมรีบเอามือปิดปากมันก่อนจะพูดจบ เพราะรู้ว่าไอ้พี่เดียวมันจะพูดอะไร ชั่วร้ายจริงๆ
“โว้ย ไอ้พี่บ้านี่”ผมดึงมือออกแล้วเอาเช็ดเสื้อนอนมัน มาเลียมือเฉย
“ฮ่าๆ ไม่แกล้งแล้ว นอนๆ”
ผมถอนใจเฮือกใหญ่เมื่อตัวโตๆของมันขยับไปนอนที่ตัวเอง
“โรคจิต!”ฟาดมันไปอีกที หมั่นไส้
“ก็มีน่านคนเดียวไม่ให้แกล้งน่านแล้วจะให้พี่ไปแกล้งใคร”
“ก็เลิกแกล้งไงง่ายกว่าเยอะ ไปปิดไฟเลย”
ถือโอกาสใช้ซะเลย ผมขี้เกียจลุก ตอนนี้ก็เกือบจะตีสองแล้ว เมื่อเช้าก็ตื่นแต่เช้าแถมยังเสียพลังงานไปฝนการทำนั่นนี่ไปเยอะ แบตใกล้หมดเต็มที พี่เดียวปิดไฟหลักของห้องแล้วก็กลับมานอนข้างๆตามเดิม ลากผมเข้าไปกอดเหมือนทุกคืน ผมพลิกตัวหันไปมองหน้ามัน
“มีอะไรครับ?”
“ฝันดี”จริงๆอยากบอกมากกว่านี้ แต่ใจยังไม่กล้าพอ
“หึหึ ครับ ฝันดีเหมือนกัน”
ผมหลับตาลงเพื่อจะได้พักผ่อนสักที สัมผัสแผ่วเบาที่หน้าผากช่วยให้หลับสนิทเหมือนเช่นทุกคืน ถึงจะโรคจิตชอบแกล้ง แต่ก็เป็นคนที่ทำให้ผมอบอุ่นใจเสมอ พี่เดียวเป็นคนที่ไม่เคยอยู่ในความคิดของผมมาก่อน เคยถามตัวเองว่าถ้าหากผมจะมีความรัก คนที่ผมจะรักต้องเป็นคนแบบไหน แต่ก็ไม่เคยได้พบคำตอบ เพราะคิดอยู่เสมอว่าความรักนั้นไม่เคยมีอยู่จริงๆ
จนกระทั่งผมได้เจอพี่เดียว คนที่ไม่เคยอยู่ในสายตาแต่ในวันนี้กลับอยู่ในหัวใจของผม
ความรักหนึ่งเดียว เป็นรักที่ไม่เคยวาดฝันไว้ว่าจะได้พบเจอ
รักที่ไม่ได้ออกแบบ...
- END ----------------------------------------
ในที่สุดก็มีวันนี้ วันที่พี่เดียวและน้ำน่านเดินทางมาถึงตอนสุดท้าย
เนิ่นนานกว่าคิดไว้มากเลยค่ะ ต้องขอขอบคุณทุกกำลัง ทุกการติดตามนะคะ
เป็นนิยายที่ใช้เวลาในการแต่งนานที่สุดเท่าที่เราเคยแต่งมาเลยค่ะ 2 ปี กับอีก 9 เดือน
นอกจากตอนนี้แล้ว เราจะลงตอนพิเศษในเว็บอีก 2 ตอนนะคะ นอกนั้นพบกันในเล่มค่ะ
รายละเอียดการสั่งจองติดตามได้ในเพจนะคะ
Zero เรารักและผูกพันกับน้ำน่านมาก เพราะเป็นตัวละครที่เราตั้งใจกับมันมากสุดๆ ตั้งแต่คิดคาแร็คเตอร์ คิดชื่อและอะไรอีกหลายอย่าง
จริงๆแล้วน้ำน่านเป็นผู้ชายในสเปคเรามากๆเลย 55555555 แต่เราก็เอาน้องมาปู้ยี่ปู้ยำ
อันที่จริงเราอยากจะแต่งเรื่องนี้ต่อไปยาวๆ แต่มันก็ต้องดำเนินมาถึงตอนสุดท้าย
ในอนาคตอาจจมีตอนสั้นๆ ออกมาให้หายคิดถึงนะคะ แต่เราก็ยังไม่รับปากค่ะ
เรื่องต่อไปที่เกี่ยวข้องกับตัวละครในเรื่องนี้อาจจะเป็นคู่ของธันว์นะคะ
ส่วนเรื่องของพี่บอสที่เราแอบหย่อนไว้ ก็ทิ้งไว้ให้ลุ้นเล่นค่ะ #ทำไมเป็นคนแบบนี้
ยังไงก็ฝากติตดามนิยายเรื่องต่อๆไปด้วยนะคะ แต่ก็ตามสไตล์ อัปช้ามาก แต่อย่าทิ้งเราไปนะ
รักผู้อ่านทุกท่านมากๆนะคะ
หัวข้อ: [♡] ----- รัก...ไม่ได้ออกแบบ ----- : ตอนพิเศษ Happy ending P.20 || [8.7.18] (อ่าน 283927 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก