**ใครมีหนังโป๊อยู่ในเครื่อง หยิบมาเปิดเลยค่ะ ฟังไปอ่านไปด้วย จะได้อรรถรส 5555555555Chapter 20 : หนังโป๊หลังเสร็จจากมื้ออาหาร เมฆจัดการยกจานกลับเข้าไปในครัว ล้างแล้วคว่ำไว้อย่างรวดเร็ว ชนิดที่เจ้าของห้องไม่ต้องเอ่ยปากอะไร จากนั้นจึงเดินไปหาน้ำซึ่งกลับเข้าไปนั่งในห้องนั่งเล่นก่อนแล้ว
“ครัวของพี่น้ำสุดยอดเลย มีครบทุกอย่าง ทำอาหารง่ายกว่าใช้กระทะไฟฟ้าอย่างเดียวเยอะ”
“จริงๆ แล้วกระทะไฟฟ้าก็น่าจะสะดวกดีนะ แค่เสียบปลั๊กเท่านั้นใช่มั้ย”
“ก็จริงนะครับ ใช้ทำอาหารได้หลายอย่าง ใช้ทอดก็ได้ ผัดก็ได้ ต้มก็ได้ พวกผมใช้ทำสุกี้กันด้วยนะครับ เพราะตัวกระทะมันเปลี่ยนข้างในได้หลายแบบ” เมฆสาธยายพลางหยิบกล่องกระทะไฟฟ้าออกมาจากถุงพลาสติก จัดการเปิดฝากล่องแล้วหยิบกระทะไฟฟ้านั้นขึ้นมาหมุนไปรอบๆ และพลิกไปพลิกมาให้อีกฝ่ายดูราวกับเป็นเซลล์ขายเสียเอง ทว่าพอเปิดฝาออก เด็กหนุ่มก็ต้องชะงัก เพราะภายในกระทะไฟฟ้านั้นมีบางสิ่งบางอย่างที่ดูคุ้นตามากเหลือเกินวางอยู่ “เหย!”
น้ำชะโงกหน้าเข้าไปดู ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย “ที่ต้องหอบหนีกันก็เพราะมีของสำคัญงั้นสินะ” สายตาจับจ้องไปที่แผ่นดีวีดีซึ่งมีภาพหญิงสาวในชุดน้อยชิ้นสุดเซ็กซี่อยู่บนแผ่นปก พร้อมข้อความกำกับเป็นภาษาญี่ปุ่น “คืนเร่าร้อนที่ออนเซน (บ่อน้ำร้อน)”
เมฆเลิกคิ้วขึ้น รีบหยิบแผ่นดีวีดีขึ้นมาพลิกดู ก็เห็นว่ามีแต่ภาษาญี่ปุ่นเท่านั้น “โอ้โห... มองปร๊าดเดียวก็แปลได้เลย สมคำร่ำลือ”
“ร่ำลืออะไร”
“ที่ว่าพี่น้ำแปลหนังโป๊แบบสดๆ ให้ฟังได้ไง หรือว่าที่รู้ชื่อเพราะพี่เคยดูแล้ว...”
“ยังไม่เคย ผมอ่านจากปกเอา”
รุ่นน้องพลิกแผ่นดีวีดีในมือไปมา พลางบ่นพึมพำ “แผ่นนี้ไม่คุ้นเลย สงสัยไอ้พวกนั้นเพิ่งได้มาใหม่”
“อยากดูบนจอใหญ่มั้ย”
เด็กหนุ่มเลิกคิ้วขึ้น “ฮะ!?”
“ชอบจอใหญ่ๆ ไม่ใช่เหรอ เราน่ะ” ชายหนุ่มหัวเราะ เขาเอื้อมมือไปหยิบแผ่นจากในมือเด็กหนุ่ม ตรงไปยังเครื่องเล่นดีวีดีแล้วจัดการใส่แผ่นเข้าไป
“เดี๋ยวๆ พี่น้ำ!” เมฆลนลาน “ที่ผมชอบจอใหญ่ๆ ก็เพราะฟุตบอลหรอก!”
“ไม่ต้องเขินหรอกน่ะ เดี๋ยวผมจะแปลให้ จะได้พิสูจน์ว่าที่เขาร่ำลือกันน่ะจริงแค่ไหน”
รุ่นน้องผู้น่าสงสารและแสนจะไร้เดียงสาอ้าปากค้าง ถึงจะอยากพิสูจน์คำเล่าอ้าง แต่... แต่ว่า... จะให้ดูหนังโป๊กับพี่น้ำสองต่อสองเนี่ยนะ จะดีเรอะ!
น้ำหยิบรีโมตมากดให้เครื่องเล่นดีวีดีเริ่มทำงาน เมื่อภาพปรากฏขึ้นบนจอจึงเดินกลับมาที่โซฟา
เมฆกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ นัยน์ตาสีเข้มจับจ้องใบหน้าของรุ่นพี่ที่สายตาพุ่งตรงไปยังโทรทัศน์เครื่องใหญ่ด้วยหัวใจสั่นรัว “เอ่อ...”
“เริ่มแล้วนะ หันหน้าไปทางนู้นนู่น” เจ้าของห้องตอบพร้อมกับชี้ไปทางที่โทรทัศน์ตั้งอยู่ โดยที่ไม่ได้หันมาสบสายตากับเด็กหนุ่ม
เมื่อภาพตัวละครชายหญิงอยู่ในชุดยูคาตะแบบที่นิยมใส่กันตอนไปพักค้างคืนในออนเซนปรากฏขึ้น ชายหนุ่มก็กดรีโมตให้ภาพเคลื่อนไหวไปเร็วๆ จนกระทั่งถึงตอนที่มีบทสนทนา จากนั้นจึงเริ่มแปลทีละประโยคให้อีกฝ่ายฟัง
“อยากมาที่เรียวกังแห่งนี้ด้วยกันนานแล้ว”
“ฉันดีใจที่เธอชอบนะ ดื่มชาหน่อยมั้ย”
“มัวแต่เหม่ออะไรอยู่ ชาหกหมดแล้ว ฉันจะเช็ดให้นะ”
“เธอใส่ยูคาตะแบบนี้ เซ็กซี่มากเลยรู้มั้ย”
“ฉันไม่ได้ใส่อะไรข้างในนะ อย่าสิ! มาซาโตะคุง!”
“พูดแบบนี้... เรียกชื่อฉันแบบนี้ ตั้งใจเชิญชวนกันใช่มั้ย”
“เปล่านะ”
“เธออยากให้ฉันทำแบบนี้ใช่มั้ย รู้สึกดีใช่มั้ยล่ะ”เมฆหันกลับไปมองรุ่นพี่ต่างคณะที่กำลังแปลความหมายของแต่ละประโยคจากหนังเอวีด้วยน้ำเสียงราบเรียบ สีหน้าเฉยเมย ไร้อารมณ์สุดๆ ให้เขาฟัง ส่วนตัวเขาน่ะหรือ แค่เห็นผู้หญิงหน้าอกกึ่งเปลือยแบบนั้น ใบหน้าก็ร้อนผ่าวไปหมด หากเท่านั้นยังไม่พอ สมองเจ้ากรรมดันเกิดจินตนาการภาพคนพากย์แทนที่หญิงสาวไปเสียอีก เพียงแค่คิดว่าถ้าหากเป็นรุ่นพี่ที่พูดประโยคเหล่านั้นด้วยสีหน้าแบบนางเอกหนังเอวีในเรื่อง...
“อย่าจับ... ตรงนั้น อย่าสิ”ฮื้ยยยยย!!! ทำไมหัวใจเต้นแรงแบบนี้วะ! เด็กหนุ่มโวยวายอยู่ในใจ
“ชอบไม่ใช่เหรอ ดูสิ หน้าอกเธอเป็นแบบนี้แล้ว”เจ้าของห้องยังคงทำหน้าที่บรรยายต่อ หากพอรู้สึกว่าผู้มาเยือนเงียบไป เขาจึงหันไปดู แล้วพบว่าเด็กหนุ่มกำลังนั่งกระมิดกระเมี้ยน ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อ “ทำไมทำหน้าแปลกๆ แบบนั้น เพิ่งเคยดูหนังเอวีรึไง”
“ปะ... เปล่าสักหน่อย” เมฆปฏิเสธเสียงแข็ง “พวกนี้น่ะ ผมดูจนเบื่อแล้ว แต่เพราะพี่น้ำน่ะแหละ...” พูดออกไปแล้วก็รีบยกมือขึ้นปิดปาก
“ผมทำไม?” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว
“เอ่อ... ก็... ก็พี่น้ำอะ...” ยิ่งเมื่อได้ประสานสายตากัน ก็ยิ่งรู้สึกราวกับมีกระแสไฟอ่อนๆ วิ่งพล่านไปทั่วทั้งร่าง เขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย เมฆอึกอัก แต่ก็ปั้นหน้านิ่งตอบกลับไป “พี่น้ำอะ... ทั้งพูดทั้งทำหน้าไร้อารมณ์แบบนั้น คนฟังก็เซ็งหมดน่ะสิ ผมกลั้นหัวเราะจนหน้าเป็นแบบนี้เลยเนี่ย”
“หือ ไร้อารมณ์?”
เมฆหันหน้าไปมองภาพเคลื่อนไหวบนจอโทรทัศน์ขนาดใหญ่ ซึ่งชายหนุ่มในจอภาพกำลังคืบคลานขึ้นไปคร่อมหญิงสาว ปลดสายรัดเอวแล้วค่อยๆ ถอดชุดยูคาตะออก จากนั้นจึงใช้ฝ่ามือเคล้นคลึงผิวขาวเนียนพร้อมกับขบจูบไปตามลำคอ ซึ่งทำให้เธอร้องครางเสียงกระเส่าอย่างเชิญชวน “ก็... ก็พี่น้ำดูอย่างในทีวีสิ สีหน้ากับน้ำเสียงของพี่มันไม่ได้เข้ากันกับบทพูดเลยน่ะ”
“ก็จะต้องแสดงสีหน้าอะไร ผมแค่แปลให้ฟังเฉยๆ พูดแบบธรรมดาก็ได้นี่”
“แต่มันไม่ได้อรรถรส เสียอารมณ์หมดเลยพี่”
“แล้วจะให้ผมใส่อารมณ์ยังไง” คนแปลไม่เพียงแค่ถาม หากยังยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้เด็กหนุ่มอีกด้วย
เมฆสูดหายใจลึก พร้อมกับชี้ไปที่จอโทรทัศน์ “ก็พูดไปด้วย ทำหน้าแบบในทีวีไปด้วยสิครับ”
“อยู่ดีๆ จะให้ผมทำหน้าแบบนั้นได้ยังไงกัน”
เด็กหนุ่มเถียงทันควัน “ไม่เห็นยากเลย ทำตามในทีวีก็เท่านั้น”
“ถ้างั้นก็ทำให้ผมดูหน่อยสิ” น้ำถามตาใส
ทำไมพี่น้ำของกูถึงได้อินโนเซนส์ขนาดนี้วะ! ใบหน้าของรุ่นพี่ที่อยู่ห่างออกไปแค่เพียงปลายนิ้วกั้น ทำให้หัวใจของเมฆราวกับหยุดเต้นไปชั่วครู่
ถ้าอยู่กับคนอื่นจะไม่เป็นอันตรายหรือเนี่ย แต่พี่น้ำก็น่ารักมากเหลือเกิน ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าหากเขาจะขอฉวยโอกาสสักนิด ถือว่าเป็นการสอนให้รุ่นพี่รู้จักอันตรายของการดูหนังเอวีตามลำพังกับผู้ชายทั้งแท่งอย่างตัวเขา พี่น้ำคงจะไม่ว่าอะไรล่ะมั้ง เด็กหนุ่มสรุปเอาเองอยู่ในใจ
“พี่น้ำจะเล่นเป็นคู่ให้ผมได้มั้ยล่ะ” เมฆไม่ได้รอฟังคำตอบ เขาดันไหล่ของรุ่นพี่ให้เอนตัวลงนอน เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้ขัดขืนจึงพาตัวเองขึ้นไปคร่อมทับ สองสายตาประสานกันแล้วกะพริบปริบ
“แล้วต้องทำยังไงบ้างล่ะ”
...ฉิบหายแล้ว! ทำไมพี่น้ำไม่ขัดขืนเลยวะ แล้วยังมาทำหน้าใสซื่อใส่เขาอีก แบบนี้ถ้าเขาจะถอยก็คงไม่ได้แล้ว แต่ถ้าจะเดินหน้าต่อ เขาก็ยังไม่เคยมีประสบการณ์อะไรเลยนะ แค่จูบใครก็ยังไม่เคยเลย
จะว่าไป... แล้วเขาจะเอาอะไรมาสอนพี่น้ำกันวะ!
“เมฆ”
เด็กหนุ่มกำมือแน่น เสียงเรียกชื่อที่แว่วมาจากคนใต้ร่างส่งผลให้เขารู้สึกฮึดขึ้นบ้างเล็กน้อย แค่ลองทำตามแบบในหนังเอวีดูบ้าง จะยากอะไรกันวะ... เมฆกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ ก่อนจะตัดสินใจเดินหน้ารุกฆาต ตัวเขาก็ผู้ชายเหมือนกัน มันต้องมีสัญชาตญาณกันบ้างแหละน่ะ!
“เรียกชื่อผมแบบนี้ เชิญชวนผมรึไง” มือที่เย็นเฉียบค่อยๆ ลูบสัมผัสใบหน้าสวยได้รูป ก่อนจะเคลื่อนลงไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของคนใต้ร่างออกทีละเม็ด ลากปลายนิ้วที่สั่นอยู่น้อยๆ ผ่านแผ่นอกซึ่งเผยสู่สายตาเมื่อแหวกสาบเสื้อออก “พี่น้ำอยากให้ผมทำแบบนี้ใช่มั้ย รู้สึกดีใช่มั้ยล่ะ” เขาชำเลืองมองที่บนจอโทรทัศน์อีกครั้งเพื่อที่จะทำตามบทบาทของชายหนุ่ม หัวใจเต้นตึกตักด้วยความตื่นเต้น แล้วจึงโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้จนปลายจมูกแตะกัน ริมฝีปากคลอเคลียอยู่บนเรียวปากบาง
“พี่น้ำ...” เมฆพ่นลมหายใจกระทบบนผิวแก้มของรุ่นพี่ กลิ่นหอมบางๆ จากสบู่ทำให้รู้สึกเคลิบเคลิ้มชอบกล เขาสอดมือเข้าไปภายในเสื้อเชิ้ต พลางลูบสัมผัสแผ่นอกอย่างแผ่วเบา “ตัวพี่น้ำอุ่นจัง”
พอได้สัมผัสผิวกาย แม้เพียงเล็กน้อย แต่ก็ทำให้เขารู้สึกโลภ อยากจะใกล้ชิดกับรุ่นพี่มากขึ้นไปอีก เด็กหนุ่มเคลื่อนสายตาลงไปจับจ้องเรียวปากที่เขาคิดว่าคงจะนุ่มนิ่มราวกับเยลลี่ และเนื่องจากคนใต้ร่างไม่ได้พูดหรือทักท้วงอะไร เขาจึงเหมาเอาเองว่าอีกฝ่ายอนุญาตให้เดินหน้าต่อไปได้ “ถ้าพี่ไม่ว่าอะไร ผม...”
“......” ไม่มีคำตอบใดๆ จากชายหนุ่ม หากริมฝีปากเผยอออกเล็กน้อย คล้ายจะพูดอะไร แต่ก็ปิดลงสนิทอีกครั้ง
“พี่น้ำ” เมฆไล้ปลายจมูกบนผิวแก้ม ก่อนจะค่อยๆ แนบริมฝีปากลงไปบนเรียวปากบาง เขาเห็นว่ารุ่นพี่หลุบตาลงต่ำ อาจจะเขินกับการกระทำของเขา ทว่านั่นก็ทำให้มองเห็นแผงขนตายาวเป็นแพ บนดวงตาที่แววตากำลังสั่นไหว เด็กหนุ่มเบี่ยงใบหน้าเล็กน้อยเพื่อที่จะสบประสานสายตากับดวงตาคู่นั้น แล้วจึงถอนริมฝีปากออกมาอย่างเชื่องช้า
เขาจูบพี่น้ำแล้ว! หัวใจเต้นรัวแรงราวกับจะกระเด็นออกมาจากปากอย่างไรอย่างนั้น
“พี่น้ำ จูบเมื่อกี้... ผม...”
นัยน์ตาเรียวหรี่ลงเล็กน้อย ใบหน้าของชายหนุ่มที่เมฆคิดว่าดูใสซื่อในคราวแรกค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่แฝงแววเจ้าเล่ห์ เขาส่ายหน้าไปมาพลางกระตุกยิ้มมุมปาก
“ไม่ได้เรื่อง”
“หือ” เด็กหนุ่มผละออกพร้อมกับผงกศีรษะขึ้น “ไม่ได้เรื่องตรงไหนกันครับ เฮ้ย!” เพียงแค่ชั่วพริบตา คนบนร่างก็พลิกผันกลับไปอยู่ใต้ร่างแทนเสียแล้ว
“อยากจะให้ได้อารมณ์อย่างในดีวีดีน่ะเหรอ” น้ำยิ้มร้าย ชนิดที่ทำให้คนใต้ร่างเสียววาบ สีหน้ากรุ้มกริ่มดูไม่น่าไว้วางใจ แบบที่รุ่นน้องต่างคณะไม่เคยเห็นมาก่อน แววตาหวานฉ่ำ ขณะที่สอดปลายนิ้วเข้าไปในเสื้อยืดของเด็กหนุ่ม เขาแลบลิ้นเลียปากช้าๆ “ผมจะสอนให้ วิธีที่ทำให้คุณรู้สึกดีน่ะ”
เดี๋ยวๆ ไอ้คนตรงหน้านี่มันใครกันวะ! เมฆเบิกตาโพลง “เฮ้ย... พี่น้ำ!”
“หืม...” ชายหนุ่มโน้มใบหน้าเข้าไปประชิด แล้วพูดไปพร้อมกับใช้เรียวปากบดคลึงริมฝีปากของเด็กหนุ่มเพียงแผ่วเบา “แบบเมื่อกี้น่ะ เขาไม่เรียกว่าจูบหรอกนะเด็กน้อย”
ใบหน้าของเมฆเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ สายตาถูกตรึงอยู่ที่นัยน์ตาคู่สวยหากแฝงไว้ด้วยความเร้นลับน่าค้นหาของคนบนร่าง “.....”
“อ้าปากนิดนึงสิ”
“หา... อะ!” เด็กหนุ่มเผยอริมฝีปากเพื่อจะถาม หากนั่นก็เข้าทีอีกฝ่าย น้ำประกบปิดริมฝีปากนั้นไว้พร้อมสอดลิ้นเข้าไปแตะกับลิ้นที่อยู่ภายในโพรงปากอุ่น จากนั้นจึงตวัดไล้อย่างแผ่วเบา
...ลิ้น... ลิ้นอะ! ฉิบหาย! พี่น้ำสอดลิ้นเข้ามาในปาก! อยู่ในปากกูเนี่ย! ลิ้นของแท้แน่นอนเลย! เมฆคิดอยู่ในใจ สองมือตะปบลงบนไหล่ของคนบนร่าง แต่ทำไมถึงยังไม่ผลักตัวรุ่นพี่ออก เขาเองก็ยังสงสัยตัวเองเหมือนกัน
ลิ้นร้อนของชายหนุ่มยังคงทำหน้าที่รุกราน กึ่งบังคับให้อีกลิ้นไล้วนตอบรับอย่างเก้ๆ กังๆ เรียวปากบางกระชับแน่นโดยไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้หยุดหายใจ
เมฆรู้สึกถึงหยาดน้ำที่ไหลล้นจากตรงมุมปาก ในศีรษะมึนตึ้บไปหมด คิดอะไรไม่ออก หากก็รู้สึกดีกับ จูบแรก ที่รุ่นพี่สอนให้ไม่ใช่น้อย จนส่วนกลางร่างเริ่มจะออกอาการตอบสนอง
น้ำถอนเรียวปากออก ค่อยๆ เคลื่อนไปชิดใบหู ขบเบาๆ แล้วกระซิบ “อยากให้ทำแบบนี้ใช่มั้ย” ในขณะเดียวกันก็ใช้ฝ่ามือเคล้นคลึงผิวเด็กหนุ่มไปอย่างเชื่องช้า
“อะ...” เมฆชะงักค้าง ความอุ่นร้อนของฝ่ามือนั้นส่งผลให้เด็กหนุ่มสั่นสะท้าน ขนลุกซู่ไปทั้งร่าง
หากในเวลาเดียวกัน เสียงร้องครวญครางของหญิงสาวจากในโทรทัศน์แล่นผ่านเข้ามาในโสตประสาท เรียกให้เด็กหนุ่มหันขวับไปมองอย่างลืมตัว
“อะ... อร๊างงง~” เธอบิดกายไปมา ขณะที่ชายหนุ่มค่อยๆ หยอกล้อบนยอดปทุมถัน จากนั้นจึงขยำหน้าอกอวบอย่างมันมือ
เมฆสะดุ้งเฮือก เพราะสัมผัสที่ทำให้รู้สึกแปลกๆ บนแผ่นอกตน เขาเบิกตากว้าง
“ตรงนี้แข็งแล้ว” น้ำเลิกชายเสื้อยืดขึ้น ปลายนิ้วสะกิดบนยอดอกของคนใต้ร่างด้วยสัมผัสบางเบาราวกับขนนก “เซนส์สิทีพดีจังนะ”
แวบแรกก็นึกชื่นชมรุ่นพี่ว่าสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างเป็นธรรมชาติโดยที่ไม่ต้องอาศัยหนังเอวีเลยสักนิด แต่เดี๋ยวก่อน...
ไม่ใช่แล้วโว้ย! ควรห่วงเรื่องอื่นก่อนมั้ย!
เมฆคิดว่าสถานการณ์ชักจะไม่น่าไว้วางใจเสียแล้ว ร่างกายร้อนรุ่มชอบกล และที่สำคัญ... ไอ้ตรงนั้นของเขามันโก่งคอขัน การดูหนังเอวีกันตามลำพังช่างน่าอันตรายจริงๆ เด็กหนุ่มจึงรีบผลักคนบนร่างออก “พี่น้ำ! เดี๋ยวๆ” พอหลุดพ้นจากการถูกคร่อมได้ เขาก็ถอยกรูดไปจนชิดกับโซฟาแล้วหนีบขาทั้งสองข้างไว้แน่น
ชายหนุ่มเจ้าของห้องจ้องมองสีหน้าตื่นๆ ของเด็กหนุ่ม “......” ระหว่างพวกเขาทั้งสองมีแต่ความเงียบงันเท่านั้น หากยังมีเสียงจากโทรทัศน์ดังแว่วเป็นแบ็คกราวน์
“อา... อ๊า... คิมูจิ๊...”เสียงหอบหายใจกับเสียงครางของหญิงสาวจากในโทรทัศน์ช่วยกระตุ้นให้ส่วนไวสัมผัสกลางร่างมีปฏิกิริยาตอบรับหนักหน่วงขึ้น ประกอบกับสีหน้าและท่าทางเชิญชวนของเจ้าของห้อง เมฆรีบวางมือลงปิดตรงส่วนสำคัญนั้นไว้
“...ผม... ผม...” ใบหน้าของรุ่นน้องต่างคณะเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ เขาลุกขึ้นพรวด “ผมกลับล่ะ ปะ... ป่านนี้ คนที่มาตรวจหอคงกลับไปแล้ว” ก่อนจะวิ่งปรู๊ดออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว โดยทิ้งข้าวของที่แบกมาไว้ในห้องของน้ำทั้งหมด
ปัง...
เสียงประตูห้องปิดดังปังใหญ่ ตามมาด้วยเสียถอนหายใจหนักๆ ของเจ้าของห้อง เขายกมือขึ้นเกาศีรษะอย่างไม่เข้าใจตนเองเช่นกัน
“ทำอะไรวะลงไปวะเนี่ยกู”
น้ำใช้ปลายนิ้วแตะริมฝีปากตนเอง แล้วนิ่งค้างอยู่เช่นนั้น
TBC~สั้นๆ แต่น่าจะถูกใจหลายๆ คน (รึเปล่า) 55555555555555
พี่น้ำคนดี ทำอะไรลงไปรับผิดชอบน้องเมฆด้วยนะ คิคิคิคิคิ
เนื้อเรื่องยังอยู่ในช่วงของการประชุมเชียร์อยู่นะคะ แต่ฮัสกี้ไม่ได้กล่าวถึงเพราะมันไม่เกี่ยวกับสองหนุ่ม 55555 บอกไว้ก่อนที่ทุกคนละลืม แล้วก็ยังมีมิชชั่นสุดท้ายที่รอน้องเมฆอยู่ด้วยล่ะ
ขอบคุณนักอ่านทุกคนมากๆ เลยค่ะ รักนะ จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟ 
หัวข้อ: เหนือเมฆ [บทที่ 55 : เหนือเมฆ (จบ)][p.80][260716] (อ่าน 881659 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก