Chapter 4 how to keep your ex.
เจ็ดนาฬิกาสี่สิบห้านาที ภายในห้องเลคเชอร์เล็กๆแสนอบอุ่น? กำลังมีบรรยากาศอึมครึมกับสีหน้าสลึมสลือปกคลุมไปทั้งห้อง ทั้งที่วันนี้ควรจะเริ่มเรียนเก้าโมง แต่เนื่องจากอาจารย์มี่เคารพรักนั้นติดธุระ เลยต้องขอเลื่อนมาสอนเร็วหนึ่งชั่วโมง
"เมื่อคืนเป็นไงบ้าง"เพื่อนแจนที่ขอบตาคล้ำเป็นตาตุ่มหมาหันมาถามผมที่วันนี้ขั้นกลางระหว่างมันสองตัว
"เกือบ..."บอกแค่นั้น
"เกือบได้..."ผมเหลือบตามองบนอย่างจิตตก
"เกือบตายสิอิห่า แผนเหี้ยอะไรของพวกมึงเนี่ย"ผมทึ้งหัวเมื่อคิดไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืน...
.
.
.
ซีนอนมองใบหน้าของคนที่เอามือกดไหล่ผมไว้ทั้งสองข้างด้วยสายตาหยาดเยิ้ม โปรถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะคลายมือออก
"นอน!!"สั่งแค่นั้นก็พลิกตัวไปนอนตะแคงข้างหนีบเมียหมอนข้างสุดที่รักไว้ตรงหว่างขา
แต่แค่นั้นยังไม่อาจทำให้คนมานะอุสาหะเกินไปอย่างชวัลกรหยุดพฤติกรรมประหลาดของตัวเองได้ มือที่ไม่ได้สากเป็นกระดาษทรายเบอร์ศูนย์แต่ก็ไม่ถึงขึ้นนุ่มนิ่มเป็นมือผู้หญิงลูบไปบนแนวกระดูกสันหลังยาวเบาๆ
คนที่กำลังหลับสะดุ้งขึ้นมาอีกทีก่อนจะหันมาค้อนใส่ไอ้คนที่ไม่รู้จักเวล่ำเวลา เมื่อด่าทางสายตาจนหนำใจ โปรตอนก็หันหน้ากับไปซุกหมอนข้างเมียรักต่อ แต่นั่นก็ยังไม่อาจทำลายความพยายามของมนุษย์หูกางได้อยู่ดี
ซีพุ่งเข้าไปเอาหน้าแนบแผ่นหลังขาวจั๊วตรงหน้า แต่เจ้าของแผ่นหลังนั่นก็ดูจะรังเกียจเต็มทน เพราะทันทีที่เกิดสัมผัสแปลกๆที่หลังตัวเอง โปรก็หันมาดันหัวไอ้หูกางตัวซีดให้ออกไปไกลๆ แต่ซียังคงไม่ยอมแพ้ในโชคชะตาอีกนั่นแหละ เขายังคงล้วงๆควักๆถูๆไถๆ ลวนลามร่างกายอีกคนอย่างสุดฤทธิ์
"แม่งเอ๊ย!!"แล้วความอดทนทั้งหมอของคนง่วงนอนก็ขาดผึ่ง
"ฮึก แค่ก"ถึงซีจะตาเหลือกแล้ว แต่คนที่คร่อมตัวอยู่ด้านบนแล้วเอามือบีบคอเขาก็ยังไม่หยุดอยู่ดี "แฮ่กๆ แค่ก แค่ก"เมื่อมือใหญ่คลายออกซีก็ถึงกับรีบโกยลมหายใจเข้าสู่ปอด
"กูไม่สนุกกับมึงหรอกนะ"พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาสุดขั้วหัวใจ ก่อนจะอุ้มเมียหมอนข้างออกไปข้างนอก
...นี่มึงเห็นหมอนข้างดีกว่ากูเร๊อะ!...
กลับมาที่ปัจจุบัน เด็กหนุ่มยังคงนั่งมองชีทเรียนด้วยหัวใจที่ร้าวรานจนยากจะบรรยาย ได้แต่ตัดพ้อชะตากรรมที่ทำให้เขารู้สึกว่าเขาไร้ค่ากว่าถุงเท้าเหี่ยวๆเสียอีก คิดดูสิขนาดเข้าทุ่มสุดตัวขนาดนี้ มนุษย์แฟนเก่าของเขา มันยังไปคว้าเอาอิหมอนข้างเจาะรูไปเด้าแทนเลย
"แต่ปกติถ้าเคะใส่ชุดนี้มันได้ผลทุกคนไม่ใช่หรอวะฟอยด์"ผมนี่หันควับไปมองเพื่อนแจนแบบเคืองๆทันที... ยุกูจังนะพวกมึง
"กูว่ามันไม่ได้อยู่ที่ชุดว่ะ แม่งอยู่ที่หนังหน้าเพื่อนมึงนี่แหละ"
"เออสิ กูมันขอบตาคล้ำ กูมันขาใหญ่ กูมันหูกาง ฮือออ"กูจะร้องไห้แล้วเนี่ย หนังสือหนังหาก็ไม่ได้อ่าน แถมอาจารย์ยังบอกอีกว่าคาบนี้จะควิซเก็บสามคะแนนดิบ
"มึงอย่าดราม่าดิ ตอนมึงมาปีหนึ่งใหม่ๆมึงโมเอะมากนะเว่ย ที่กูกับอิฟอยด์ยอมเป็นเพื่อนมึงก็เพราะมึงเคะนี่แหละ"เดี๋ยวนะเดี๋ยว คือมึงจะสื่อว่าที่มึงยอมเป็นเพื่อนกับกูตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ เพราะรูปลักษณ์ภายนอกกูล้วนๆ ไม่เกี่ยวกับนิสัยใจคออันแสนดีงามของกูเลยสักนิด
"สัด"สบถไปด้วยรัก
"แต่มึงไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพวกกูจัดการเอง"ผมเหล่ตาอย่างไม่ไว้ใจพวกมันเท่าไหร่เมื่อคิดถึงความความวัวที่พวกแม่งก่อไว้ให้ผมเมื่อวาน "มองแบบนั้นหมายความว่าไง มึงคิดว่าการติ่งโอปป้าไปพร้อมๆกับการเรียนนรกแตกแบบนี้มันง่ายหรอ"
"พวกกูอ่ะนอนวันหนึ่งไม่เคยเกินสี่ชั่วโมงนะมึง แต่พวกกูก็ไม่โทรมใช่มะ"แจนพูด ผมก็พยักหน้าเบาๆ
ถ้าลองมองแบบตัดอคติด้านความจัญไรของพวกมันออกไป ผมก็ยอมรับนะครับว่าพวกมันดูดี ถึงจะไม่ได้สวยแบบวัวตายควายล้ม แต่คือมันก็มีเสน่ห์แบบแปลกๆ อย่างเพื่อนแจนเนี่ย แม้จะตัวเตี้ยเหมือนตาตุมหมาแต่หนังหน้ามันก็น่ารักน่าชังแบบที่ผู้ชายส่วนใหญ่นิยม ส่วนคุณฟอยด์เมทแล็บผม ถึงแม้จะทำตัวโสโครกผมเพ้าไม่สระในบางทีแต่พอดีมันเป็นสายเซอร์ไง เวลาเข้าเห็นมันหัวเหนียวๆ เขาก็คิดว่าแม่งเซอร์
พูดถึงความฮอตของพวกมันหน่อยก็แล้วกัน อย่างตอนปีหนึ่งไอ้เปอร์ที่เป็นเดือนคณะยังตามเทียวไล้เทียวขื่อพวกมันสองตัวอยู่สองสามวันเลย แต่ไม่รู้จุดเปลี่ยนของความรู้สึกพวกมันคืออะไรเหมือนกัน เพราะมารู้ตัวอีกทีพวกแม่งกอดคอกันไปแดกเหล้าแล้วจ้า
"จี้ เพื่อนมึงที่อยู่พยาบาลว่างปะเย็นนี้"ชะนีขี้ด่าสะกิดมนุษย์ตุ๊ดที่นั่งอยู่ข้างหน้า
"อิตาลอ่ะหรอ"นี่ก็เสียงแหลมชิบหาย "เดี๋ยวกูไลน์ถามมันให้"หันไปกดโทรศัพท์สักพักก็หันมาใหม่ "มันว่างตอนทุ่มนึงเลยอ่ะชะนี"
"งั้นไม่เป็นไรค่ะมึง"แล้วน้องอ้อยหวานประจำใจผมก็หันกลับไปงมชีทเรียนต่อ "เดี๋ยวเลิกเรียนไปซื้อของกับพวกกู"
"ไปไหน ไม่ไป... ต้องเรียนบ่ายอีก"ผมเท้าคางทำหน้าหมดอาลัยตายอยาก
"เรียนห่าไร วันนี้อาจารย์ยกคลาสไปเรียนวันเสาร์"
เออว่ะ... แต่ถ้าให้อยู่กับพวกมัน สู้ผมกลับไปนอนเกาไข่แบบโง่ๆอยู่บ้านกับมนุษย์แฟนเก่าไม่ดีกว่าหรอ ไม่แน่บางทีไอ้โปรมันอาจจะตกเป็นเหยื่ออารมณ์ผมในวันนี้ก็ได้
"ไม่รู้คิดเหี้ยอะไรอยู่นะคะ แต่กลับไปเร็วมึงก็ไม่ได้เจอผัวเก่ามึงหรอก"ผมปรายตามองเมทแล็บผมนิดนึง
"มึงควรเล่นโซเชียลได้แล้วนะ"แล้วหน้าจอมือถือของนังดูโอ้ตัวเตี้ยก็ถูกยื่นจนแทบกระแทกเบ้าตาผม... มึงไม่ปาเข้าหน้ากูเลยล่ะ ดร็อก!!
"เหนื่อยชิบหาย แต่ให้ตายเหอะ กูฟิน"ผมไล่อ่านอย่างเหนื่อยๆ จนไปเจอกับแฮชแท็กในตำนานเมื่อวาน ผมก็ถึงกับตาสว่าง... ยอมแล้วทูนหัวอยากมีผัวเป็นพี่โปร
ผมรีบกดเข้าดูรูปทันที ในรูปเป็นมนุษย์แฟนเก่าผมที่ยืนเปลือยท่อนบทโชว์หัวนมอยู่ท่ามกลางแมกไม้และประกายแดด ไหนจะเหงื่อที่โทรมกายกับรอยยิ้มที่ผมไม่ได้เห็นมานานแล้วนั่นอีก ใจผมตอนนี้มันกำลังเต้นระรัว
อ่า... ซอกคอขาวๆที่เกร็งจนเห็นมัดกล้ามเนื้อนั่น ไหนจะผิวขาวๆ กล้ามล่ำๆ เห็นแล้วมันช่างล่อตาล้อใจพี่ยิ่งนัก อยากจะค่อยๆขบ แล้วแทะเล็มเธออย่างใจเย็นจนหมดทั้งตัว... โถ น้องโปรพี่ซี
"อีซี!!!"ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อนังเพื่อนเถื่อนมันกระแทกเสียงเข้าบ้องหูจนมโนของผม ที่กำลังยืนขึ้นนี่ถึงกับคอตกลงไปเหมือนเดิม
"หูจะแตก"ผมหันไปมองเหวี่ยงๆ
"แหม... ถ้ากูไม่ดึงสติมึงไว้ เมื่อกี้มึงคงเลียโทรศัพท์ไปแล้วอิซี"ผมเบะปากเพราะเถียงไม่ออก "เอาไง ตกลงจะไปกับพวกกูไหม"ผมส่ายหน้าระรัว
"แล้วแต่นะ แต่อาทิตย์หน้าอ่ะ มอฯผัวเก่ามึงมีโอเพ้นเฮาส์ มึงคิดตามนะ จะมีเด็กมัธยมติ่งหูหลงผิดอีกเท่าไหร่ที่เข้ามาเป็นคู่แข่งมึง"
นั่นสิ นี่ขนาดไอ้โปรมันใช่ชีวิตแบบค่อนข้างเก็บตัวและติดบ้าน ไปไหนก็รีบไปรีบกลับ มันยังมีเอฟซีขี้มโนคอยถ่ายรูปสร้างแฮชแท็กให้อย่างโจ้งแจ้ง แล้วนี่ถ้ามันได้เปิดตัวในงานนี้ เด็กน้อยหอยสังข์กระโปรงเหี่ยนไม่ตามติ่งมันไม่หวัดไม่ไหวเลยหรอวะ
ไหนจะเด็กกว่า สดกว่า(กูหมายถึงสดใส) แค่ทุกวันนี้กูก็ประชิดตัวเพื่อรวบตึงยากอยู่แล้ว ถ้าคู่แข่งเพิ่มมาอีก โอกาศที่กูจะได้ return to the world of proton มันไม่เป็นศูนย์เลยหรอวะ
"มึงจะพากูไปไหน"
"ร้านยาหน้ามอฯเนี่ยแหละ"ผมหรี่ตามองอิเตี้ยที่หรี่ตามองผมเหมือนกัน... ตอนแรกนี่พูดเหมือนไกลนะไอ้สัด
"ชีวิตเราไปไหนไกลกว่านี้ได้ด้วยหรอคะ มินิโปรเจ็กต์แม่งก็ยังไม่เสร็จเลยแม่งเอ๊ย"เพื่อนฟอยด์ทึ้งหัวอย่างคลุ้มคลั่ง
"แต่กูว่าคนเราจะชอบกันมันก็ต้องรับสภาพกันให้ได้ไม่ใช่หรอวะ"แบบนี้แหละ เวลานอนน้อย กูจะเข้าโหมดโลกสวยทุกที
"มึงสามารถพูดได้ในกรณีที่เขามาชอบมึง ไม่ใช่ในกรณีที่มึงพยายามไล่ปล้ำเขาค่ะ"แจนอธิบายอย่างกะมีญาณทิพย์รู้เห็นเรื่องอัปรีย์มนุษย์ที่ผมก่อไว้กับไอ้โปรเมื่อคืน
หลังจากสนทนาพาเพลินกันต่ออีกเล็กน้อยอาจารย์ก็เข้ามาขัดจังหวะความหรรษายาวเช้าด้วยข้อสอบส้นตีนๆสามข้อ ซึ่งแต่ละข้อมีโจทย์ยาวเป็นหน้ากระดาษเอสี่ แล้วมีกระดาษคำตอบเป็นเอสี่สามแผ่นกับเวลาทำครึ่งชั่วโมง
...พ่องเถอะครับอาจารย์...
...ให้มาสองชั่วโมงกูยังเขียนไม่ทันเลย...
หลังจากเรียนเสร็จตอนสิบเอ็ดโมงผม แจนฟอยด์ดูโอ้ติ่งโรคจิต จีจี้น้องอ้อยหวานประจำแก็งค์ และไอ้เปอร์สุดหล่อประจำคณะก็มานั่งแดกข้าวแบบโง่ๆอยู่ที่โรงอาหารกลางที่พลุกพล่านไปด้วยผู้คน ส่วนไอ้ธามกับไอ้เอ็มนางไปทำแล็บมินิโปรเจ็กต์ครับ...ขยันได้โล่
...ส่วนพวกกูนี่ก็ขี้เกียจได้ถ้วย...
เมื่ออิ่มหมีพลีมัน แต่เอ่อ ไม่ได้หมายความว่ากูแดกหมี แดกมันอะไรกันนะ ก็คือแดกข้าวกันปกตินี่แหละ แต่คืออิ่มแล้วอิ่มมาก จึงได้เวลาสลายตัวแยกย้ายกันไปตามทาง
ภายในร้านที่เน้นขายของเกี่ยวกับสุขภาพและความงามที่พบได้ทั่วไปแบรนด์หนึ่ง สองสาวกำลังสนุกสนานกับการช๊อปปิ้งในร้านเล็กนี่ ในขณะที่หนึ่งหนุ่มกำลังวิญญาณออกจากร่าง เมื่อได้รับรู้ว่า ชะนีบางตัวก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่จัญไร
"นี่เลยมึง ดูเร็กซ์อะโรเวล่า อ่อนโยน ไม่ก่อให้เกิดการระคายเคืองเหมาะกับผู้แพ้ง่าย"ไม่พูดเปล่า ยัดใส่มือกูด้วย
หลังจากช๊อปกันเสร็จ ผมก็มาโบกแท็กซี่หน้ามอฯเพื่อกลับไปนอนพอกหน้าแล้วพักผ่อนสมองที่ห้องแฟนเก่า ได้แต่มองถุงสีฟ้าอมเขียวในมืออย่างละเหี่ยใจ นี่โลกมนุษย์มันมาถึงจุดที่เพื่อนชะนีมาเลือกซื้อถุงยางอนามัยกับเจลล่อลื่นแบบถนอมหูรูดให้เพื่อนชายวัยเรียนแล้วหรือ
แต่นึกไปถึงความใส่ใจที่เพื่อนมีให้ น้ำตาแห่งความเซนซิทีฟของผมมันก็พาลจะไหล.... คนมองกูทั้งร้านเลยไอ้สัด
มาถงบ้านมนุษย์แฟนเก่าผมก็ใช้กุญแจที่มีไขเข้าไปในบ้านอย่างไม่รีบร้อน ผมยิ้มทักทายพี่จอยที่กำลังตากผ้าเล็กน้อย ก่อนจะขึ้นไปบนห้อง แล้วทำการรื้อเครื่องประทินโฉมออกมาจากถุงพลาสติกที่ติดแบรนด์ร้านไว้
ผมเข้าไปล้างหน้าและอาบน้ำ ก่อนจะทำการมาร์คหน้าและขัดผิวแบบที่เพื่อนชะนีสอนสั่งมา แต่ไอ้ชิบหาย ทำไมกูยิ่งขัดถึงยิ่งแสบยิบๆวะ สงสัยเกลือขัดผิวแม่งจะผสมแอนตี้แบคทีเรียมั้ง... ถุย
แอนตี้แบคทีเรียพ่อง! แอนตี้หนังกูนี่แหละ กูนี่ร้าวไปยันชั้นไขมันใต้ผิวหนังล่ะ แถมตอนนี้แขนนี่แดงเถือกเลือดซิบไปหมด เห็นแล้วมันร้าวรานใจน้องซีจริงๆ มองแขนตัวเองอีกสองทีอย่างปกติ ก่อนจะทำได้เพียงล้างคาบเกลือออกแล้วมานอนพึ่งแอร์อย่างโศกา ผมแม่งคงไม่เหมาะกับสายสำอางค์จริงๆว่ะ ทั้งแสบทั้งคันไปหมดแล้วเนี่ย
เผลอแก้ผ้านอนหลับไปนอนไหนก็ไม่รู้ เพราะมารู้ตัวอีกทีก็ตอนมนุษย์แฟนเก่าตัวขาวจั้วมาปลุกให้ลงไปกินข้าวนั่นแหละ ตอนแรกที่ตื่นขึ้นมาก็รู้สึกขวยเขินที่ข้างไข่เหมือนกัน แต่พอเห็นไอ้คนมาปลุกมันไม่ได้หยี่ระอะไร เราก็เลยได้แต่ดีหน้าด้านแบบเนียนๆไป
มอเตอร์ไซต์สามล้อทรงประหลาดของมนุษย์แฟนเก่าถูกถอยออกมาจากโรงรถ หลังจากประสบการณ์สดๆร้อนๆที่ผ่านมา ผมก็สามารถขึ้นซ้อนท้ายได้งดงามราวกับสก๊อยแถวรัชดาที่ผ่านการเทิร์นโปรมาจนชำนาญงาน
แดดสีส้มที่ส่องกบาลผมจนใสนั้นทำให้ผมฉงนสนเทห์ปนงงงวยอยู่พอสมควร ทั้งที่นาฬิกาตีบอกเวลาราวห้าโมงเย็น แต่ไฉนแสงอาทิตย์ยังสว่างสดใสและร้อนชิบหายราวกับเป็นบ่ายสามโมงเช่นนี้
แต่ถึงจะร้อนจนชั้นผิวหนังกูจะละลาย หรือลมจะตีกบาลจนหัวกูจะตั้งเป็นเซนต์เซย่า แต่ผมก็เริ่มจะเห็นความดีงามของการซ้อนมอเตอร์ไซต์แล้วสิ แผ่นหลังกว้างภายใต้เสื้อยืดบางๆนี่มันทำให้ผมอยากจะเอาฟันเข้าไปขูดเสียจริง แต่ขืนทำแบบนั้นเหยื่อมันได้ไหวตัวทันกันก่อนพอดี ดังนั้นตอนนี้ผมก็เลยแค่สอดมือกอดเอวคนด้านหน้าเอาไว้อย่างเนียนๆ
"เหี้ย!!"คนขับอุทานลั่น พยายามดึงมืออีกคนออก "มึงขยำไข่กูทำเหี้ยอะไร!!!"
"..."อะฮริ้ง... กูกำให้แน่นกว่าเดิมอีกสึด
"กำแน่นขนาดนี้ มึงไม่เข้ามาอยู่ในโคนขาหนีบกูเลยล่ะ"ว่าจบก็ตีมือกูดังเพี๊ยะเลยครับ
"โปรอ่ะคิดมาก เราเกาะเพราะกลัวตกหรอก"ผมปล่อยมืออย่างจำใจ
"คิดมากพ่อมึงสิ ให้กูขยำมึงบ้างไหมห๊ะ!"
"เอาสิ เดี๋ยวให้ขยำบีบคลำลูบคลึงทั้งตัวเลย"พูดจบก็ยื่นนมแบนๆถูหลังมันอย่างอ่อยๆ
"กูเหนื่อยใจกับมึงจริงๆเลยไอ้ซี"ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนเต็มทน
"เราก็เหนื่อยใจกับโปรเหมือนกัน"ต่างคนต่างเงียบไปชั่วอึดใจ "ใจเราเต้นว่ารักๆๆๆ จนเหนื่อยล่ะเนี่ย อั้ย!"ไอ้ชิบหาย นี่กูทำอะไรลงไป เสี่ยวสัด... ฮืออออ
"อั้ยบนหน้ามึงเถอะ ลงไปได้แล้วไอ้เสี่ยว ถึงแล้ว"หันมาทำหน้าเอือมระอาตอกย้ำกูอีก
ลงจากรถแล้วผมก็หันซ้ายแลขวาสังเกตุบรรยากาศรอบกาย เห็นเพียงร้านข้าวขาหมูนายอ้วนอยู่ในระยะสายตา เอาจริงปะ แค่เห็นชื่อร้านกูก็รู้สึกไม่เป็นมงคลกับชีวิตกูล่ะ จะขายขาหมูแต่ร้านเสือกชื่ออ้วน... เอดร็อก!
"เราไม่กินได้ปะ ไดเอทอยู่"จริงๆคือ กูแค่หลอนกับชื่อร้าน... อ้วนๆๆๆ
...ไอ้สึด กูไปอ้วนบนหน้าผากพ่อมึงหรอ...
...ไม่มีไร กูพาล...
"ไดเอทไป ตูดมึงก็ไม่ได้ใหญ่น้อยลงหรอก"ไอ้สึด! แล้วตูดกูไปแปะอยู่บนหน้าผากมึงหรือไง ถึงได้มีปัญหากับสัดส่วนกูจังเลย
"ชอบที่เราเป็นแบบนี้อ่ะดิ เลยไม่อยากให้เราลดอ่ะ"แต่ผมไม่ด่ามันหรอกครับ เพราะผมยังหวังจะเต๊าะมันมาเป็นเหยื่ออารมณ์ผมอย
"มึงไปเอาความมั่นใจผิดๆตรงนั้นมาจากไหน"หลังจากสตั้นไปแปดวินาทีเต็มมันหันมาถามผมด้วยแววตาที่สมเพสหน่อยๆ
"เรื่องแบบนี้มองตาก็รู้ใจ" ผมประกบมือสองข้างเป็นรูปหัวใจแถมไปด้วย
"ถุย!... ตามใจมึงเลยแล้วกัน!"หลังจากขากถุยจนน้ำลายแทบแปะหน้าผมเสร็จ น้องโปรในตำนานก็รีบหันหลังเดินนำไปอย่างเร็ว
แต่เมื่อกี้นี้ก่อนที่มันจะหันไปน่ะ ผมแอบเห็นนะว่ามันอมยิ้ม ผมเดินตามเข้าไปร้านขาหมู แน่นอนว่าผมซัดไปสองจานแบบไม่เหลือซาก ส่วนไอ้โปรเร๊อะ พี่ท่านเล่นไปสี่ พอผมแซวพี่ท่านก็บอกว่าใช้แรงงานเยอะ
กลับถึงบ้านเราก็ต่างคนต่างอยู่ครับ ไอ้โปรนั่งเล่นเกมส์ของมันไป ส่วนผมก็ทำงานทำการเขียนเล่มมินิโปรเจ็กต์ กับตอบไลน์มนุษย์พ่อที่กำลังดราม่าถึงขีดสุด สามทุ่มกว่าๆผมอาบน้ำแต่งตัวแล้วกลับมานั่งอ่านหนังสือเตรียมควิซพรุ่งนี้ต่อ จู่ๆไลน์จากเพื่อนธามก็ทำให้ผมระลึกถึงอะไรบางอย่างได้... อะไรบางอย่างที่หายไป
ธาม(ขายเวย์โปรตีนทักได้ครับ) : ตุ๊กตาเขี้ยวกุดของมึงนี่ซื้อจากไหนวะ หลานกูอยากได้
อ่านจบปั๊บ ผมก็ลุกขึ้นยืนแล้วพุ่งตัวไปชั้นล่างทันที เพราะผมรู้ดีว่าภายในห้องที่ผมอยู่มาจะสามวันแล้วนี้มันไม่มีสิ่งแปลกปลอมเป็นน้องมังกรเพลิงนิลของผมแน่นอน เมื่อมาถึงห้องนั่งเล่น ผมก็รีบพุ่งตัวไปประชิดมนุษย์เสื้อยืดกางเกงยีนส์ที่กำลังนั่งหล่อเยียดขาหลังพิงโซฟาอยู่ที่พื้น
"เห็นตุ๊กตามังกรสีดำบ้างไหมอ่ะโปร"ผมรีบเข้าประเด็นทันที
"อ่อ ไอ้ตุ๊กตาจิ้งเหลนตัวยาวๆดูกระโปกๆอ่ะนะ"มึงพูดซะกูสงสารทีมสร้างเขาเลย
"งั้นคนตัวยาว ก็เป็นมนุษย์กระโปกๆเหมือนกัน"ถึงกูจะหวังเต๊าะมึง แต่มังกรข้าใครอย่าแตะเว่ย "แล้วตุ๊กตาเราอยู่ไหนอ่ะ"
"กูทิ้งไปแล้ว"ราวสายฟ้าฟาดลงกลางกาย... ไอ้เชี่ยโปร!!!!
"ถามเจ้าของเขาก่อนไหม... สันดานเสีย"มันด่าผม กวนส้นตีนผม บีบคอผม ผมไม่โกรธนะ แต่มายุ่งกับข้าวของผมเนี่ย... กูเกลียด!
"อ้าว ก็กูเจอมันตกอยู่หน้าบ้าน กูก็นึกว่าขยะดิ แล้วมึงเหอะ ว่ากูสันดานเสีย มึงไม่เสียกว่ากูรึไง ไม่เก็บรักษาให้ดี พออยากได้คืนแล้วเสือกมาโวยวายใส่คนอื่น... สันดานเดิม"โอโห กูด่ามึงนิดนึง มึงเทศนากูยาวเป็นพระเวทสันดรกัณฑ์มัทรีเลยนะไอ้สึด... เก็บกดหรอห๊ะ มึงเก็บกดรึไง!!
...ว่าแต่มึงแฝงนัยยะอะไรมาด้วยปะเนี่ย...
"..."แต่กูไม่เถียงหรอกเว่ย... เพราะกูเถียงสู้ไม่ได้ไงล่ะ
"มึงเงียบทำไม ไม่ด่ากูต่อล่ะ"กดสต๊อปเกมส์แล้วกอดอกตีหน้านิ่ง
".ทิ้งที่ไหน"พยายามข่มอารมณ์
"กูทิ้งตั้งแต่สองวันก่อนแล้ว จิ้งเหลนมึงเป็นปุ๋ยไปแล้วล่ะ"ไม่นะเขี้ยวกุดของพี่ซี... แม่อุส่าต์ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด
"... ฮึก... ฮึกๆ..."ทั้งโมโห ทั้งเสียใจ... ร้องไห้แม่งเลย
"กูไม่ใช่พ่อมึง กูไม่ปลอบมึงหรอกนะ" เออ ไอ้สัด! กูเองก็ไม่อยากมีพ่อชอบเด้าหมอนข้างแบบมึงหรอก "กลับบ้านไหมล่ะ เดี๋ยวกูออกค่าแท็กซี่ให้เลย"รูปประโยคเหมือนจะดี... แต่การกระแทกเสียงใส่กูนี่คืออาร๊าย
"...ฮึกๆ.."ปาดน้ำตาแล้วจ้องหน้ามันเขม็ง... คิดว่าไล่แค่นี้กูคิดว่ากูจะไปหรอ
...กูไม่ไปเว่ย...
...กูหน้าด้าน...
"ไหนบอกว่าจนกว่าจะมีที่ไป จะให้อยู่ด้วย"ถึงกูมึนๆ แต่กูก็จำได้เว่ย
"กูแค่เสนอ ไม่ได้ไล่"พูดจบมันก็หันไปสนใจเกมส์บนหน้าจอต่อ
ส่วนผมหรอ ก็นั่งร้องไห้กรอกหูแม่งให้หูแตกตายอยู่นี่ไง แต่อย่าคิดว่าคนอย่างไอ้โปรมันจะสนใจ ผมรู้ว่ามันเป็นพวกซาดิสต์ชอบทำร้ายคนผ่านทางความรู้สึก ยิ่งผมร้อง ยิ่งผมเจ็บปวดรวดร้าว มันยิ่งมีความสุข ... อิโรคจิต
"ชดใช้มาเลย ฮึก ชดใช้"
"ชดใช้ห่าไร มึงไม่รักษาของเองไอ้สัด"ไม่หันมาชายตาแลกูสักนิด
"โปรต้องมาเป็นตุ๊กตาให้เราแทนเขี้ยวกุด"พูดจบผมก็พุ่งตัว หมายเข้าซุกคอเหยื่ออารมณ์ แต่คราวนี้เหมือนไอ้โปรมันจะอัพเลเวลการหลบหลีกมาเป็นอย่างดี เพราะเพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่ผมถึงเป้าหมาย ฝ่ามือใหญ่ๆก็โบกสะบัดลงมาตบกบาลผมจนสติกระเจิง
ผมนั่งมึนอยู่สักพัก ในขณะที่ไอ้โปรเดินไปไหนไม่รู้ แต่มันหายไปไม่นานมันก็กลับมาพร้อมกับก้อนปริศนาสีดำหอมละมุนที่ถูกปามากระแทกเบ้าตาผมอย่างแม่นยำ
"เอาไป แล้วไปให้ไกลตีน"ไอ้โปรกลับมานั่งที่เดิม แล้วกดสตาร์ทเพื่อเล่นเกมส์ต่อในขณะที่ผมได้แต่นั่งอมยิ้มร่าเริงราวกับคนพี้มาสามหลุม
"ซักมาให้เราหรอ"ไม่มีเสียงตอบรับ แต่นั่นแหละคำตอบ
ผมกลับขึ้นมาอาบน้ำแปรงฟันแล้วก็ขึ้นมานอนกอดน้องเขียวกุดที่ตัวหอมฟุ้ง แต่หัวเบี้ยวนิดๆที่คาดว่าน่าจะเกิดจากแรงบิดมหาศาล นั่งเล่นไลน์ดูนู้นดูนี่ไปเรื่อย ราวสามทุ่ม มนุษย์แฟนเก่าก็เข้าห้องมาพร้อมกับเมียหมอนข้างของมัน
แต่วันนี้ที่แปลกคือ ไอ้โปรสวมใส่ชุดนอนมาพร้แมต่างจากก่อนหน้าที่ติดจะนอนแก้ผ้าท้าเครื่องปรับอากาศ มนุษย์คลั่งสีเหลืองเดินเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำพร้อมกับเมียหมอนข้างที่ผมก็ไม่รู้ว่าแม่งจะเอาเข้าไปด้วยทำห่าอะไร
เสียงโปรแกรมไลน์ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นนังเพื่อนชะนีที่ชอบพากูไปทำเรื่องอัปรีย์ชีวิตอย่างหรรษา แต่คราวนี้มันไม่ได้ไลน์มาเน้นย้ำให้ผมรีบรวบตึงมนุษย์แฟนเก่าแต่อย่างใด มันแค่ไลน์มาบอกให้ผมเอาแลคตาซิดที่ติดมาในถุงผมมาให้พรุ่งนี้เท่านั้น
มนุษย์แฟนเก่าเดินออกมาจากห้องน้ำ ส่วนผมก็เดินเข้าไปหวังจะหยิบขวดน้ำยาล้างเฉพาะจุดของผู้หญิงออกมาจากห้องน้ำ แต่ไอ้พลาสติกซีนที่ถูกแกะออกกับร่องรอยการใช้นี่คืออะไร กูไม่มีจ้อย ไอ้โปรไม่มีจ้อย ใครในบ้านก็ไม่มี จะว่าพี่จอยก็ไม่น่าใช่ เพราะก่อนออกไปข้างนอกขวดแลคตาซิดมันก็อยู่ดีมีสุขอยู่นี่
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ โดยทิ้งขวดแลคตาซิดไว้ที่เดิม ก่อนยืนจ้องไอ้โปรที่กำลังโปะครีมอย่างอารมณ์ดีอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง และมันก็คงจะจับกระแสบางอย่างได้มั้ง เลยเริ่มเปิดประเด็นก่อนที่ผมจะเอ่ยอะไรออกมา
"โฟมล้างหน้ามึงซื้อที่ไหนวะ หอมดี"ละมุนหน้าเลยสิมึง
"วัตสัน"จริงๆที่เซเว่นก็มี
ผมเดินกลับไปทิ้งตัวนอนกอดเขี้ยวกุด คุณต้องเข้าใจก่อนนะครับว่าผมไม่ชอบหักหน้าใคร ดังนั้นให้มันหาคำตอบเรื่องนี้ด้วยตัวเองเถอะ และแน่นอนผมจะเหยียบความลับเรื่องนี้ไว้ให้มิด เพราะเผื่อวันใดเรากลับมาดีกัน ผมคงทนสงสารไม่ไหวถ้ามันโดนล้อเรื่องนี้
ผมเปิดแอพลิเคชั่นที่หน้าจอคุยค้างไว้ขึ้นมา ก่อนจะรัวนิ้วไปแล้วส่งไปว่า
'เดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่'
-----
สบายหนังหน้าค่ะ กลิ่นอะโรม่าทรพีสีชมพู
ไมรู้จะเขียนอะไร เลยเขียนเรื่องความผิดพลาดของนางน้องชายเขียด
ที่ชอบมาแอบใช้โฟมล้างหน้าของพี่สาวมัน แต่ดันหยิบขวดผิด
สามารถใช้ได้นะคะ แต่ควรเลือกแบบไม่มีน้ำหอม
หายไปสามสี่วัน ป่วยค่ะ ตอนนี้ก็หายดีแล้ว ส่วนสมงสมองนี่หมอเอาไม่อยู่ค่ะ บอกให้ตายอย่างเดียว
ปล. ขอบคุณทุกคนนะคะ
ปล 2. @Grey Twilight เฮ้ย!! แบบสุดยอดจริงจัง นึกว่ามานั่งแอบดูตอนเขียนคาแรคเตอร์
ถูกต้องเลยค่ะ ตอนนี้น้องซีมันยังไม่ได้รักโปรตอนค่ะ สังเกตุได้จากที่มันไม่ได้กระตือรือร้นอะไร แบบเหมือนแค่ชอบอยากได้ แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ส่วนน้องโปรความรู้สึกคนเราตอนรักกับตอนเลิกมันไม่เหมือนเดิมแน่นอนค่ะ นางยังมีตะกอนความรู้สึกอยู่จางๆ แต่ให้เลือกกลับไปไหม ตอนนี้นางคงบอกว่าไม่... โหยยย มากอดทีดิ
ปล 3. @oumpatta บอกได้ค่ะ คุณเขียดไม่ได้เซ็นซิทีฟอะไร แต่ปรับคาแรคเตอร์ซีคงยากแล้วค่ะ เพราะมันเป็นคนงี่เง่าปัญญาอ่อนที่อยู่บนพื้นฐานไม่มีแก่นสารอยู่แล้ว
----
ประชาสัมพันธุ์เกี่ยวกับปากท้องคนเขียนหน่อยนะคะ
อันนี้เป็นเรื่องของป๊าม๊านังโปรค่ะ คือเป็นแนวบั่นทอนสติปัญญาแล้วไร้แก่นสารพอๆกะเรื่องนี้นี่แหละค่ะ(หรืออาจจะหนักกว่า)
มีตอนตอนพิเศษราวๆเจ็ดตอนค่ะ หนึ่งในนั้นมีตอนพิเศษว่าด้วยเรื่องความแฮ่น(แรด)ของน้องโปรด้วยค่ะ จริงๆก่อนจะมาเป็นสายถ่อยนางเคยแบ๊วๆมาก่อนค่ะ
เป็นรูปเล่มแล้วนะคะ รายละเอียดการสั่งจองตามลิงค์นี้ค่ะ
http://61.19.246.96/~thaiboys/webboard/index.php?topic=38457.msg3145828#msg3145828
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
