หัวข้อ: องค์กรลวงจิต Explicit Content [จบ] ตอนพิเศษ เต้าหู้นมสด [7] 15/01/17

[barataku]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ

เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

=================================================================

[barataku]

องค์กรลวงจิต Explicit Content

บทนำ

หนุ่มในชุดนักศึกษาสองคนเรียกแทกซี่จากหน้ามหาลัยชื่อดัง คนหนึ่งหน้าตาคมเข้ม ส่วนอีกคนก็หล่อใสไฮโซ เมื่อเข้าไปนั่งในรถ หนุ่มหน้าเข้มก็ปล่อยให้หนุ่มอีกคนเป็นคนบอกจุดหมายที่ต้องการไปกับคนขับ เขาเห็นเพื่อนคุยกับคนขับต่ออีกนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรจนเพื่อนเขาสะกิดให้อ่านไลน์ในมือถือ เมื่อเอาเครื่องขึ้นมาดูเขาก็ต้องขมวดคิ้วเพราะข้อความที่เด้งขึ้นมานั้นมาจากเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยกันในรถนี่เอง

หนุ่มลุคไฮโซ : พนันกันไหม ถ้ากูเสกให้คนขับแทกซี่ชักว่าวให้ดูได้ มึงเลี้ยงข้าวกูนะ

หนุ่มหน้าเข้มยิ่งงงหนักว่าเพื่อนเขาเล่นอะไร ลอบมองคนขับแทกซี่ก็เห็นเป็นหนุ่มใหญ่ร่างบึกบึน แถมยังหน้าดุมีไรหนวดเคราขึ้นเต็มไปหมด เขาไม่แน่ใจว่าเพื่อนเขาเกิดจะเปลี่ยนใจเป็นเกย์อะไรตอนนี้ถึงได้อยากดูผู้ชายหุ่นหมีชักว่าวขึ้นมา ที่เพื่อนเขามันดูหล่อเนี้ยบเกินหน้าผู้ชายในคณะไปเยอะนี่ไม่ได้เพราะเป็นคุณหนูไฮโซอย่างเดียวใช่ไหม ว่าแล้วทำไมรุ่นน้องที่ชมรมบาสของเขาถึงชอบพูดถึงเพื่อนคนนี้แบบหื่นๆ ตลอด ว่าแต่ประเด็นมันไม่น่าอยู่ที่ตรงนั้น เขารีบตอบไลน์ทันที

หนุ่มหน้าเข้ม : มึงเล่นเหี้ยอะไร เดี๋ยวพี่เขาจับมึงกับกูมากระทืบหรอก หุ่นอย่างควาย

หนุ่มลุคไฮโซ : เออ กูทำได้ ไม่ต้องพูดอะไรกับพี่เขาด้วย แค่ร่ายเวทย์

หนุ่มหน้าเข้ม : มึงคิดว่ามึงเป็น Mage ในเกมออนไลน์เหรอ งั้นมึงลองเลยให้ไว ถ้าทำได้กูเลี้ยงข้าวสิบมื้อเลย

หนุ่มลุคไฮโซ : ตกลงตามนั้น มึงรอดูอย่ากระพริบตาเลยนะ

หนุ่มเจ้าของความคิดประหลาดประสานมือเหมือนนินจาแล้วยื่นหน้าไปพึมพำอะไรบางอย่างออกมาข้างๆ หูคนขับ ทันใดนั้นคนขับแทกซี่ก็รูดซิบกางเกงงัดของสงวนออกมาสาวทันที ความใหญ่ความยาวสมตัวใช้ได้ แต่ที่เด่นคือส่วนหัวสีคล้ำด้านเหมือนผ่านการใช้งานมาเยอะมาก ท่อนลำที่มีเส้นเลือดเส้นเอ็นปูดโปนดูน่าเกรงขาม หนุ่มหน้าเข้มตาค้างไปแล้ว เสียงหอบต่ำๆ ของแทกซี่ดังต่อเนื่องในขณะที่ยังขับรถไปตามถนน จนในที่สุดก็หลั่งออกมาตอนติดไฟแดงแยกหนึ่ง กลิ่นคละคลุ้งเต็มห้องโดยสารไปหมด จากนั้นโชเฟอร์หน้าโหดก็เอาผ้าขนหนูผืนเล็กมาเช็ดของตัวเองจนแห้งแล้วก็ขับไปเรื่อยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนถึงจุดหมาย

หนุ่มหน้าเข้มเดินลงจากรถเหมือนคนละเมอปล่อยให้เพื่อนเป็นคนจ่ายเงิน เขาสงสัยว่าเพื่อนไฮโซของเขามีเวทย์มนต์จริงๆ หรือเขาโดนต้มจนเปื่อยกันแน่ แต่เพื่อนเขากับคนขับแทกซี่จะมีเวลาไปเตี๊ยมกันตอนไหน ที่มาด้วยแทกซี่นี่ก็ไม่ได้คิดกันล่วงหน้าด้วยซ้ำ ที่แน่ๆ เขาคงต้องเลี้ยงไอคนที่รวยกว่าเริ่มจากมื้อนี้เลย เพราะมันหันมาพูดยิ้มๆ กับเขาว่า

“เลี้ยงกูกระเพาะปลาฮ่องเต้ร้านนี้แหละ กูชอบ แพงดี ถ้ามึงเบี้ยวกูจะเสกให้มึงเต้นเปลือยโชว์คนในร้านซะเลย”

---------------------------------------

ชายหนุ่มเอากล้องถ่ายวีดีโอออกมาจากกระเป๋า เขาติดตั้งมันเข้ากับขาตั้งกล้องแล้วเริ่มตั้งค่าต่างๆ เอาเข้าจริงมันก็ใช้งานไม่อยากอะไร พอครั้งนี้ซึ่งเป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาได้ใช้อุปกรณ์ตัวนี้เขาก็เริ่มใช้มันได้อย่างแคล่วคล่องพอสมควร แต่ถึงยังไงเขาก็ว่าใช้ไอโฟนถ่ายง่ายกว่าอยู่ดี แต่พวกนั้นคงไม่พอใจในคุณภาพวิดีโอที่ได้ เขาคิดในใจขณะปิดหน้าจอของกล้องกลับด้านหน้าเพื่อจะเตรียมบันทึกภาพตัวเอง
นึกไปแล้ว ยังไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีเรื่องอะไรที่ตำแหน่งรัฐมนตรีของพ่อเขาจะช่วยปกป้องไม่ได้ โดยเฉพาะเรื่องที่ทำให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอย่างเขาต้องมาทำเรื่องน่าอดสูขนาดนี้  แต่เขาก็ได้พิสูจน์มาเกินพอแล้วว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต่อต้าน สู้รีบทำไปให้เสร็จๆ ทางนั้นสัญญาว่าทุกอย่างจะเป็นความลับ เที่ยวนี้เขาต้องทำให้ดีที่สุด เผื่อถ้ายอดครั้งนี้ยังไม่พอ ครั้งหน้าจะได้มีคนอุดหนุนเยอะๆ จบครบ ไม่ต้องต่อครั้งที่สี่ครั้งที่ห้าให้อับอายไม่รู้จบ เขาเปิดไฟในคอนโดหรูจนสว่างโร่ตั้งใจจะให้ภาพออกมาชัดที่สุด คนพวกนั้นคงอยากจะเห็นให้ชัดทุกรูขุมขน เขาตรวจสอบความเรียบร้อยของกล้องอีกครั้งก่อนจะกดปุ่มบันทึกก่อนจะกลับหลังหันไปนั่งที่โซฟาหรูซึ่งเป็นจุดที่กล้องจับภาพอยู่

ชายหนุ่มยกมือสวัสดีกับกล้องและกล่าวแนะนำตัวเองคร่าวๆ เหมือนที่เขาทำครั้งที่แล้ว แต่สิ่งที่เขาจะทำต่อไปมันน่าอับอายกว่านั้นขึ้นไปอีก เขาภาวนาว่าในกลุ่มคนพวกนั้นจะไม่มีใครที่รู้จักเขาเป็นการส่วนตัว ถึงมันจะเป็นความลับที่ไม่มีใครเอาไปพูดต่อได้ แต่เขาคงอยู่ด้วยความระแวงไปอีกนานว่าอาจมีคนรู้จักเห็นสิ่งที่เขาจะทำต่อไปนี้
หนุ่มลูกนักการเมืองเริ่มปลดเสื้อผ้าออก ถึงจะรูปร่างหน้าตาดีแค่ไหนแต่เขาก็ไม่ใช่พวกชอบโชว์ ยิ่งฐานะทางสังคมระดับเขา แต่จะทำอย่างไรได้ เขาฉีกขาอย่างทุลักทุเลหันจุดสงวนไปทางกล้องเนื้อตัวร้อนวูบวาบด้วยความอาย บางทีเขาควรจะดื่มเหล้าย้อมใจซักหน่อยก่อนที่จะทำภารกิจนี้ เขาคิดขณะหยิบเจลหล่อลื่นที่เตรียมไว้ขึ้นมาเทชโลมนิ้วมือตัวเองจนชุ่มแล้วค่อยแหวกเพื่อเปิดช่องทางด้านหลัง ทำไมผู้ชายทั้งแท่งอย่างเขาต้องมาทำอะไรน่าสมเพชแบบนี้ด้วยนะ

เขาค่อยเพิ่มนิ้วขยายช่องทางไปทีละนิ้วจนถึงนิ้วที่สี่ก่อนจะหยิบอุปกรณ์ช่วยตัวเองของผู้หญิงขึ้นมา เขายัดอุปกรณ์ขนาดเขื่องเข้าไปในช่องทางคับแคบด้านหลังโดยที่มืออีกข้างพยายามเล่นกับท่อนลำของตัวเองเพื่อให้ลืมความเจ็บตามที่เขาได้ศึกษามาจากบทความในเวปเกย์แห่งหนึ่งก่อนจะพบว่ามันแทบไม่ช่วยอะไรเลย เขากลั้นเสียงร้องไม่อยู่ขณะพยายามสอดใส่อุปกรณ์เข้าไปที่ละนิด ถึงเจ็บแค่ไหนเขาก็ยังไม่วายมองไปที่กล้องเพื่อให้แน่ใจว่าไฟแสดงสถานะกำลังบันทึกของกล้องพอมั่นใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด เขาก็เริ่มปล่อยสติให้ล่องลอยไปกับความรู้สึกแสนเจ็บปวดที่เริ่มมีความเสียวแปลกใหม่ที่ปนแทรกเข้ามา

---------------------------------------

บนเวทีคอนเสิร์ตฮอลล์ขนาดใหญ่ ดีว่าสาวใหญ่ชื่อเสียงโด่งดังทั้งร้องเพลงทั้งเอนเตอร์เทนคนดูในคอนเสิร์ตของเธออย่างสนุกสนานมาได้เกือบสองชั่วโมงแล้ว ช่วงนี้เป็นบรรยากาศหวานซึ้งชวนฝันด้วยธีมเทพนิยาย เธอกำลังสวมบทบาทเป็นเจ้าหญิงนิทราซึ่งกำลังรอจุมพิตจากเจ้าชายหนุ่ม จริงๆ ก็ไม่ถึงกับหนุ่มมากเพราะแขกรับเชิญที่ผู้จัดจัดมาคืออดีตดาราวัยรุ่นที่โด่งดังมากเมื่อสิบกว่าปีก่อน

ในตอนแรกนักร้องเจ้าของคอนเสิร์ตไม่ค่อยชอบใจนักเพราะดาราคนนี้มีชื่อเสียงที่ไม่ค่อยดี ทั้งเรื่องไม่ค่อยรับผิดชอบงาน นิสัยชอบใช้ความรุนแรง รวมถึงข่าวที่ไปพัวพันกับการหลอกผู้หญิงมาล่วงเกินทางเพศ แถมล่าสุดมีข่าวว่าไปซ้อมผู้หญิงจนมีภาพหลุดมาทางโซเชียลเน็ทเวิร์ค ไม่รู้ทำไมยังอยู่ในวงการได้เรื่อยมา แต่พอเจอตัวจริงตอนซ้อมใหญ่เธอก็อดพอใจกับรูปลักษณ์ที่ดูดีทั้งหน้าตาทั้งหุ่นไม่ได้ ไม่น่าแปลกใจที่ยังมีแฟนคลับเหนียวแน่นอยู่แม้ว่าอายุจะสามสิบกว่าแล้ว นักร้องสาวใหญ่เสียงดีคิดไปว่า เรื่องจริงอาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เป็นข่าวก็ได้ คงเพราะบุคลิคกวนๆ ร้ายๆ แบบเพลย์บอย อาจทำให้มีคนไม่ชอบหน้าจนไปต่อเติมเรื่องราวให้บานปลายในอินเตอร์เน็ท

ดีว่าสาวนอนรอการจุมพิตตามบทอยู่บนเตียงที่เซ็ทขึ้นอย่างสวยงามกลางเวที เสียงกรีดร้องของผู้ชมดังขึ้นทำให้เธอรู้ว่าดาราหนุ่มหล่อผู้สวมบทเจ้าชายได้ออกมาที่เวทีแล้ว ป่านนี้แฟนๆ คอนเสิร์ตของเธอคงรู้กันซะทีว่าแขกรับเชิญคนสุดท้ายที่อุบไว้คือใคร เสียงกรี๊ดยังดังไม่จบคงเพราะถูกใจหุ่นล่ำๆ  ก็แฟนๆ ของดีว่าตัวแม่อย่างเธอนี่มีแต่เก้งกวางบ่างชะนีทั้งนั้น อินโทรเพลง ‘เจ้าหญิง’ ดังขึ้น เธอนึกทบทวนคิวอยู่ในใจ เดี๋ยวพ่อหนุ่มคนนี้ก็จะร้องแค่สองท่อนเสร็จแล้วก็จะเดิมเข้ามาที่เตียงเพื่อโน้มตัวจูบหลอกๆ กับเธอ หลักจากนั้นเธอจะลุกขึ้นมาร้องเพลงร่วมกันอีกสองเพลงก่อนแขกรับเชิญจะลาไปเพื่อให้เธอเข้าสู่ช่วงสุดท้ายของคอนเสิร์ต

นักร้องสาวใหญ่ที่ยังนอนคิดเพลินๆ ก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องฮือฮาจากผู้ชมดังสนั่น เธอแปลกใจมากเพราะหนุ่มแบดบอยคนนี้ไม่ได้ร้องเพลงเพราะมากขนาดจะได้เสียงเชียร์ที่ดังกว่าของเธอซะอีก เธอลอบมองเหตุการณ์บนเวทีจากมุมท่านอนแล้วก็เห็นว่าแขกรับเชิญของเธอตอนนี้ถอดเสื้อออกจนเปลือยท่อนบนโชว์ผิวขาวๆ กล้ามแน่นๆ เธอเริ่มไม่พอใจที่โดนเล่นนอกคิวที่ซ้อมกันไว้ ไม่รู้ตั้งใจจะขโมยซีนกันหรือเปล่า แต่ก็ยอมรับว่าดูดีจริงๆ ทั้งเนื้อทั้งตัวเหลือแค่กางเกงแนบเนื้อรัดติ้วสไตล์เจ้าชายยุโรป มองเพลินๆ ไปในที่สุดก็จบท่อนเพลงที่เตรียมไว้ สาวเจ้าของเสียงทรงพลังก็กลับไปนอนรอบทจุมพิตต่อ รอสักพักเจ้าชายก็ไม่มาซักที ทันใดนั้นเสียงกรี๊ดที่น่าจะดังเป็นสามเท่าของที่ผ่านมาก็กระหึ่มไปทั้งฮอลล์

อะไรกันอีกนี่  ดีว่าสาวใหญ่คิด เธอทนไม่ไหวจนต้องลุกขึ้นนั่งเพื่อจะมาเจอว่า เจ้าชายที่ควรจะมาจุมพิตเธอตามบท ตอนนี้ ยืนหันหน้าไปทางคนดูโดยหันหลังให้เธอห่างประมาณสองสามเมตร ทั้งเนื้อทั้งตัวเปลือยเปล่าเหลือแค่ถุงเท้าคู่เดียว กางเกงและรองเท้ากองอยู่บนพื้น จากด้านหลังเธอเห็นไม่ถนัดนัก แต่ท่าทางที่สั่นเป็นจังหวะเห็นก้นแกร่งขยับเข้าออกนี่มันกำลังช่วยตัวเองอยู่ไม่ใช่เหรอ ไอ้ดาราลามกนี่มันกล้ามาชักว่าวบนเวทีคอนเสิร์ตของเธอ นักร้องสาวใหญ่โมโหจนไม่สนบทสนคิวอะไรทั้งสิ้น เธอลุกขึ้นไปด้านหน้าเพื่อให้เห็นเหตุการณ์ชัดๆ พร้อมทั้งเอามือปิดตาเพื่อความเป็นกุลสตรีแต่ถ่างนิ้วออกเป็นคืบ ไฟสปอตไลท์ยังส่องสว่างไปที่ตัวนักแสดงหนุ่มใหญ่ทำให้เธอเห็นภาพอย่างชัดเจนจนเข่าอ่อนแทบทรุด 
คุณพระคุณเจ้า นี่มันของคนหรือของม้า เธอตกตะลึง ท่อนลำขนาดยักษ์ ขาว ตรง สวย หัวชมพูผลุบเข้าผลุบออกตามจังหวะอุ้งมือ แฟนๆ ชะนีเก้งกวางของเธอช่างโชคดีเหลือเกินที่มีโอกาสได้เห็นถึงจะจะไกลๆ ก็เถอะ ไม่สิ ภาพที่ขึ้นจอโปรเจคเตอร์ยังฉายอย่างต่อเนื่อง คงเห็นชัดแจ๋วไปถึงที่นั่งบัตรแปดร้อยแน่ แต่คนที่เห็นแทบประจันหน้าอย่างเธอนี่สิ

นักร้องสาวใหญ่ที่เหนื่อยล้ามาจากการแสดงที่ต่อเนื่องกว่าสองชั่วโมงพอเจอความกดดันทางเพศที่รุนแรงก็รู้สึกหน้ามืดขึ้นมากะทันหัน ไม่นะ ชั้นยังอยากดูจนจบ ชั้นยังไหว เธอกรีดร้องในใจก่อนสติจะดับวูบไปในที่สุด

[จบบทนำ]

[Moko1212]

  เกิดอะไรขึ้น

[sirin_chadada]

โห อะไรกันนี่ เหมือนถูกสะกดจิตเลยอ่ะ

[barataku]

องค์กรลวงจิต Explicit Content

บทที่ 1

ในห้องสัมมนาโรงแรมขนาดสี่ดาวแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ที่กำลังคลาคล่ำไปด้วยผู้คนที่เข้ามาฟังสัมมนาจนเกือบล้นห้องขนาดร้อยห้าสิบที่ ส่วนใหญ่เป็นวัยทำงาน แต่ก็มีผู้สนใจวัยนักศึกษาและวัยกลางคนบ้างประปราย ด้านหน้าห้องมีโต๊ะวางผลิตภัณฑ์ที่ทีมวิทยากรกำลังชุลมุนอยู่กับการสาธิตการใช้ ที่กลางห้องเยื้องไปทางด้านหลังมีช่างภาพกำลังบันทึกภาพด้วยกล้องวีดีโอตัวใหญ่

วิทยากรซึ่งก็คือเซลขายของนั่นแหละเป็นหนุ่มหน้าตาดีวัยประมาณสามสิบ รูปร่างล่ำสันแบบนักกีฬาในชุดสูทพอดีตัว บรรยายต่ออย่างคล่องแคล่วว่า

"หลังจากเราใส่น้ำธรรมดาให้ไหลผ่านเครื่องเอคัวพลัสนี้ แหล่งกำเนิดพลังพลาสม่ากำลังสูงภายในตัวเครื่องจะทำปฏิกิริยากับโมเลกุลของน้ำให้เรียงตัวเป็นโครงสร้างแบบเดียวกับสเต็มเซลล์ของร่างกายมนุษย์ พร้อมทั้งอัดประจุพลังลงไป ทำให้น้ำดังกล่าวกลายเป็นน้ำแห่งชีวิต"

ผู้เข้าฟังสัมมนาสาวหลายคนในห้องดูเคลิบเคลิ้มกับเสียงทุ้มนุ่มจากใบหน้าขาวคมเข้มของวิทยากร เช่นเดียวกับหลายๆ คนในห้องที่ล้วนแต่ตั้งใจฟังการสาธิตสินค้าโดยไม่มีอาการง่วงแม้แต่น้อย มีเพียงชายหนุ่มชุดดำหลังห้องที่ใส่หมวกแก๊ปทรงเท่ปัดลงจนปิดใบหน้าไปครึ่งหนึ่งที่ดูจะไม่ตื่นเต้นกับการบรรยายด้านหน้าห้องนัก ชายหนุ่มชุดดำดูเหมือนจะคอยอะไรสักอย่างอยู่

เซลแมนหนุ่มหล่อหน้าห้องยังคงบรรยายต่อ

"น้ำแห่งชีวิตที่ได้นี้ แม้แต่ผู้ป่วยมะเร็งยังสามารถหายขาดได้โดยการฟื้นฟูสภาพเซลล์จากภายใน”

“เพียงแต่ท่านดื่มน้ำจากเครื่องนี้เป็นประจำอย่างต่อเนื่อง เรามีตัวอย่างจากประสบการณ์ของผู้ใช้จริงหลายราย” หนุ่มนักขายทดลองเปิดน้ำเข้าไปในเครื่องเอคัวพลัสแล้วเปิดสวิทช์ หลอดไฟสีฟ้าติดสว่าง เขาเอาแก้วน้ำมาลองใต้เครื่องแล้วเปิดน้ำจากเครื่องใส่ลงในแก้ว

“จะเห็นว่าน้ำที่ผ่านการปรับสภาพแล้ว เพียงถือขึ้นมาดูเราจะรู้สึกได้ถึงพลังที่ต่างจากน้ำธรรมดา” หนุ่มหล่อพูดพร้อมยกแก้วน้ำขึ้นในระดับสายตา

“งี่เง่า” ชายหนุ่มชุดดำพึมพรำในลำคอจากหลังห้อง หลังจากนั้นก็ยกมือและดีดนิ้วเสียงดัง หนุ่มวิทยากรหยุดชะงักไปเมื่อได้ยินเสียง เขาสะดุ้งตัวคล้ายหลุดจากภวังค์ มือถอดเน็คไทจากคอเสื้อออกมาวางไว้ที่โต๊ะข้างๆ แล้วปลดกระดุมเสื้อออกบางส่วน หลังจากนั้นจึงบรรยายต่อว่า

"แต่น้ำแห่งชีวิตนี้ก็ยังไม่ใช่น้ำชีวิตที่แท้จริง" วิทยากรหนุ่มกล่าวขณะเทน้ำในแก้วทิ้งไป

"น้ำแห่งชีวิตที่แท้จริง ต้องสามารถสร้างชีวิตใหม่ขึ้นมาได้" ชายหนุ่มพูดพร้อมกระชากสูทและเสื้อเชิร์ตออกโชว์หุ่นขาวล่ำพร้อมซิกแพ็คที่มีไรขนอ่อนทอดหายไปในกางเกงสลิมฟิทที่นุ่งอยู่

"ผมจะสาธิตการทำน้ำแห่งชีวิตของจริงด้วยเครื่องมือส่วนตัวของผมเอง" วิทยากรหนุ่มปลดเข็มขัดและรูดซิปการเกงลงอย่างว่องไว จากนั้นก็รูดกางเกงลงพร้อมกับกางเกงในและสะบัดทิ้งจนเหลือท่อนล่างเปลือยเปล่า เครื่องเพศขนาดใหญ่ค่อยๆ แข็งตัวจนลุกชูชันแถมยังยาวชี้โด่มาทางหนุ่มน้อยนักศึกษาที่นั่งโต๊ะตัวหน้าสุด ชายหนุ่มเอามือกวาดเครื่องทำน้ำแห่งชีวิตตกไปบนพื้นแล้วเอาร่างเปลือยปีนขึ้นไปยืนจังก้าบนโต๊ะเพื่อให้ทั้งห้องเห็นการสาธิตอย่างถนัดตา มือซ้ายสาวอวัยวะเพศตามจังหวะที่เร่งเร้าจนแดงเถือก ส่วนหัวแดงใสดูเหมือนผ่านศึกมาไม่มากนักในขณะที่ส่วนลำตัวกลับมีเส้นเอ็นขึ้นปูดโปนดูน่าเกรงขาม

ผู้เข้าสัมมนาทั้งห้องนั่งตะลึงอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง ไม่มีใครส่งเสียงอะไรออกมาในขณะที่หนุ่มนักขายหน้าห้องยังคงสาวท่อนลำของตัวเองอย่างเมามัน สักพักหลังจากนั้นคนในห้องจึงเริ่มรู้สึกแล้วโวยวายออกมา

“เฮ้ย ทำอะไรวะ โรคจิตเหรอมึง”

แม้แต่ทีมงานที่จัดงานสัมมนาด้วยกันยังตกใจอ้าปากค้างกระซิบกันเองว่า

“พี่ธนัท แม่งเป็นอะไรวะ หรือทำยอดขายได้เยอะจนสติแตกไปแล้ว”

สาวๆ ในห้องเริ่มส่งเสียงร้องกรี๊ดก๊าดออกมาเหมือนจะอายแต่ตายังจ้องภาพตรงหน้าไม่กระพริบ ชายร่างใหญ่สองสามคนเดินออกไปหน้าห้องเหมือนตั้งใจจะเข้าไปห้ามพร้อมตะคอกเสียงดัง

“หยุดเลย อุบาทว์ว่ะ ผู้หญิงอยู่เต็มห้อง ทำได้ไงวะ สัด”

ยังไม่ทันจะถึงตัววิทยากร รปภ. ของโรงแรมสองคนก็วิ่งเข้ามาขวางไว้

“กรุณาอยู่ในความสงบด้วยครับ เดี๋ยวทางโรงแรมจะควบคุมสถานการณ์เอง ตอนนี้เราได้ติดต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจไปแล้ว”

แต่น่าแปลกที่ รปภ. ไม่มีท่าทีที่จะเข้าไปหยุดการกระทำอนาจารหน้าห้องแต่อย่างใด ดูเหมือนจะกันๆ ผู้เข้าสัมมนาไม่ให้เข้ามาใกล้ และพยายามคุมคนในห้องให้อยู่ในความสงบมากกว่า ปล่อยให้วิทยากรที่ตอนนี้รู้แล้วว่าชื่อธนัทเร่งจังหวะการสาวท่อนลำถี่ยิบ เวลาผ่านไปสักครู่ใหญ่กับการเร่งมือปั่นอย่างต่อเนื่อง จนในที่สุดธนัทก็ทำหน้าแหยแกตัวเกร็งแล้วกระฉูดน้ำว่าวขาวขุ่นลงในแก้วที่เคยใส่น้ำแห่งชีวิตไว้ ระลอกแล้วระลอกเล่า ปริมาณมันช่างมากมายจนน่าแปลกใจ ตอนที่เขาถอนยวงออกจากแก้วและควงลำอวบโชว์ น้ำว่าวส่วนหนึ่งถึงกับกระเด็นไปโดนหนุ่มนักศึกษาที่ลืมตาโพลงอยู่ด้านหน้า ธนัทพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังผิดกับแววตาที่เหม่อลอยว่า

“และนี่คือน้ำแห่งชีวิตที่แท้จริงที่ผลิตมาใหม่สดจากห้องเครื่องของผมเอง ไม่ใช่จากเครื่องเฮงซวยหลอกลวงอันนี้”

ธนัทพูดขณะที่แอ่นเอวมาข้างหน้าพร้อมกับเอาอุ้งมือประคองพวงสวรรค์ที่ปกคลุมไปด้วยขนอ่อนๆ ของตัวเองยกขึ้นโชว์ให้เห็นกันชัดๆ อย่างภาคภูมิใจ ผู้เข้าสัมมนาซึ่งตอนนี้ได้กลายมาเป็นผู้ชมโชว์โดยไม่ตั้งใจหลายคนต่างรุมด่าเจ้าของการแสดงลามกตรงหน้า แต่ก็ไม่มีใครลงมือทำอะไรอาจเนื่องจากเห็นว่า รปภ. ของโรงแรมเข้ามาจัดการสถานการณ์แล้วและกำลังรอตำรวจอยู่

“คุณลูกค้าผู้ชายทำใช้เองกันได้เลยนะครับ ไม่ต้องไปซื้อเครื่องหลอกลวงราคาหลายหมื่น ส่วนคุณสุภาพสตรีก็ให้แฟนทำให้ใช้ได้ครับ”

หนุ่มหล่อล่ำยังคงบรรยายต่อ พลางเอานิ้วจุ่มลงไปในแก้วน้ำแห่งชีวิตในความคิดของเขา แล้วเอาขึ้นมาดูดเลียอย่างเอร็ดอร่อย

“เป็นอาหารเสริม มีทั้งโปรตีนและน้ำตาล”

ธนัทกระโดดลงมาจากโต๊ะที่เขาใช้เป็นเวทีโชว์ แล้วเดินไปทางทีมงานของเขาที่จับกลุ่มกันอยู่ใกล้ๆ ด้านข้าง ละเลงน้ำว่าวตัวเองไปบนผมของหนุ่มทีมงานคนหนึ่งแล้วปัดขึ้นจนตั้ง

“ใช้เป็นเจลแต่งผมก็ได้”

ว่าแล้วหันไปอีกทางจุ่มน้ำว่าวในแก้วทาไปบนหน้าที่มีสิวหนุ่มนิดๆ ของลูกน้องตัวเองอีกคน

“เป็นครีมบำรุงผิวก็เยี่ยม ปราศจากสารเคมีอันตรายอย่างแน่นอน”

หนุ่มโชคร้ายทั้งสองคนทำหน้าพะอืดพะอมแต่ก็ไม่กล้าทำอะไรหัวหน้าตัวเอง ธนัทเดินกลับแล้วกระโดดขึ้นบนโต๊ะตัวเดิม
แล้วหันหน้ามาทางผู้ชม

“ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมสัมมนากันในวันนี้ โปรดรักษาสุขภาพโดยการออกกำลังกาย พักผ่อนให้เพียงพอ กินอาหารที่มีประโยชน์ ใครเจ็บไข้ก็ไปหาหมอรักษา อย่ามาเชื่อของหลอกลวงแบบเครื่องเอคัวพลัสนี้ ถ้าอยากได้น้ำแห่งชีวิตจริงๆ ก็ทำเองตามที่ผมสาธิตไปครับ”

ธนัทยกมือไหว้สวัสดีคนที่เข้าร่วมสัมมนาเสร็จก็เอามือจับลำอวบใหญ่ของตัวเองโปกไปมาเป็นการบ๊ายบาย เหมือนจะเป็นสัญญาญว่าการแสดงได้จบลง รปภ. ทั้งสองนายพร้อมเจ้าหน้าที่ตำรวจยศสามดาวได้เข้าประชิดตัวธนัทแล้วเอาเสื้อสูทของธนัทมาคลุมไว้ นายตำรวจหยิบกุญแจมือขึ้นมา

ในขณะที่เจ้าหน้าที่กำลังชุนละมุนกันผู้ต้องหาด้านหน้าอยู่นั้น ช่างภาพที่บันทึกภาพทั้งหมดด้วยกล้องวีดีโอไว้ ก็ถอดเมมโมรี่การ์ดออกจากกล้อง แล้วเอามายื่นให้กับชายหนุ่มชุดดำใส่หมวกแก็ปที่นั่งอยู่หลังสุด พร้อมกล่าวว่า

“ทั้งหมดอยู่ในนี้ครับ ผมบันทึกภาพแบบความละเอียดสูงเลย แจ่มทุกท่วงท่า”

หนุ่มชุดดำกล่าวขอบใจแล้วเดินออกไปนอกห้อง ก่อนจะพ้นประตู เขาดีดนิ้วขึ้นอีกครั้งแล้วเดินหายออกไปด้านนอก
ที่ทางด้านหน้าห้อง นายธนัทที่ขณะนี้ถูก รปภ. จับกุมตัวไว้โดยท่อนล่างยังเปล่าเปลือย เสื้อสูทตัวเองที่คลุมไว้ปิดบังท่อนลำที่บัดนี้อ่อนตัวลงแล้วได้ยังมีส่วนหัวแดงก่ำปลายเยิ้มเหลือโผล่ออกมาพอสังเกตเห็นได้ เมื่อเสียงดีดนิ้วจากชายชุดดำดังขึ้น ธนัทเหมือนจะได้สติคืนกลับมา เขาโวยวายเสียงดัง

“จับผมไว้ทำไม เฮ้ย! ทำไมผมแก้ผ้าอย่างนี้”

ตำรวจที่ประกบอยู่ตอบทันที “คุณกระทำอนาจารในที่สาธารณะ ผมจำเป็นต้องควบคุมตัวคุณไปที่โรงพัก”

“ผมไม่ได้ทำ... ผม.. ผม..ผมจำไม่ได้ ผมมาสาธิตขายสินค้า... ผมทำ..ผม..มันส์สุดๆ แต่ผมไม่ได้ทำ ผมไม่ตั้งใจจะทำ” ธนัทดูสับสน แต่เหมือนจะไม่ได้ลืมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซะทีเดียว

“ขอเชิญตามผมไปที่โรงพักครับ”

นายตำรวจหนุ่มพยักหน้าให้ รปภ. โรงแรมคุมตัวผู้ต้องหาที่ตอนนี้ถูกใส่กุญแจมือแล้วเดินตามเขาไป ทางที่จะไปต้องเดินผ่านล็อบบี้โรงแรม ธนัทเดินก้มหน้าแดงก่ำ พยายามถึงย่อตัวลงต่ำเพื่อให้ชายเสื้อสูทปิดเครื่องเพศของเขาที่โผล่ส่วนปลายออกมา ตลอดทางมีคนจ้องมองเขามากมาย เพราะในล้อบบี้ช่วงก่อนเที่ยงเต็มไปด้วยแขกของโรงแรมทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศที่กำลังเช็คเอ้าท์ เขาจำเรื่องได้ลางๆ ว่าเขาเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดเอง ในตอนนั้น เขารู้สึกอยากทำและต้องทำให้ได้โดยไม่มีสตินึกถึงเรื่องอื่นซักนิดเดียว

ชายหนุ่มคร่ำครวญในใจ ว่าตนเองทำเรื่องน่าอายอย่างนั้นไปได้ยังไง เขากำลังเป็นผู้จัดการเขตการขายดาวรุ่งที่มียอดขายเครื่องทำน้ำแห่งชีวิตสูงสุด กลยุทธ์ที่เขาคิดขึ้นคือเน้นการสินค้าให้กับญาติพี่น้องของคนที่ป่วยหนักโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่เป็นมะเร็ง หลังจากลองผิดลองถูกมามากเขาถึงได้พบว่าคนที่สิ้นหวังเหล่านี้เป็นลูกค้าที่ดีที่สุดที่พร้อมจะซื้อเครื่องกรองน้ำราคาหลายหมื่นได้โดยไม่อิดออด

เขาใช้ความรู้จากการจบการศึกษาในคณะเทคนิคการแพทย์มาใช้โน้มน้าวลูกค้า จับผลงานวิจัยต่างๆ อ้างโยงไปโยงมาจนน่าเชื่อถือ รวมทั้งการให้ข้อมูลคลุมเครือเพื่อให้เกิดการเข้าใจผิดว่าเครื่องที่เขาขายมาจากการวิจัยใหม่ล่าสุดที่ยังไม่เปิดเผยโดยทั่วไปจึงสามารถรักษาโรคที่การแพทย์ปัจจุบันไม่สามารถรักษาได้ เขาบอกตัวเองว่าไม่ได้ทำผิดอะไรนี่หว่า เต็มใจซื้อกันเอง การดื่มน้ำมากๆ ก็ดีกับร่างกาย แถมยังได้กำลังใจไปต่อสู้กับโรคอีกด้วย

หนุ่มนักขายที่ใจลอยไปกับเรื่องของตัวเองรู้สึกตัวกลับมาที่ปัจจุบัน เขากำลังถูกดันให้เดินออกไปด้านหน้าของโรงแรมที่มีคนพลุกพล่านเนื่องจากอยู่ติดกับถนนในเมือง เขานึกไปถึงเรื่องที่เขาไปว่าวโชว์หน้าห้องว่าเขาทำไปได้อย่างไร มันไม่มีเหตุผลเลย แต่พอนึกถึงบรรยากาศในตอนนั้นที่คนทั้งห้องจ้องมาที่น้องชายของเขา เขากลับรู้สึกภูมิใจแปลกๆ ที่ท่อนลำน้องๆ ม้าของเขาที่น้อยคนจะได้เห็นนอกจากสาวๆ คู่ขา กลับได้โชว์ให้คนหมู่มากได้เห็น ให้รู้กันไปว่าเขานอกจากรูปร่างหน้าตาดีหาเงินเก่งแล้ว เครื่องเคราที่พ่อให้มาก็จัดว่ายอดเยี่ยมเกรดเอ เป็นบุญตาของคนพวกนั้นซะจริงๆ

พอคิดมาถึงตรงนี้เขาก็เกิดความเสียวซ่านขึ้นจนท่อนลำผงาดขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ตรงฟุตบาทหน้าโรงแรมริมถนนย่านการค้าของตัวเมืองเชียงใหม่ที่มีคนเดินผ่านไปมามากมาย อวัยวะขนาดเขื่องแดงก่ำตั้งตะหง่านโผล่พ้นชายเสื้อสูทที่คลุมตัวอยู่ รปภ. ที่ตอนแรกยืนบังเขาอยู่อยู่ทำความเคารพนายตำรวจแล้วเดินกลับเข้าไปในโรงแรม ตอนนี้เขายืนเด่นอยู่ข้างรถตำรวจแสดงแสนยานุภาพท่อนล่างให้คนที่เดินผ่านไปมาอย่างชัดเจน เขาจะเอามือปิดก็ไปได้เพราะถูกใส่กุญแจมืออยู่ คนที่เดินผ่านไปมาเริ่มชี้มาทางเขาพร้อมแสดงความเห็นกัน

“โรคจิตแน่ๆ  สงสัยทำอนาจารจนตำรวจจับ“

“เสียดาย หน้าตาก็ดีแท้ๆ”

“เหี้ย อย่างใหญ่สัด ถ้ากูหล่อใหญ่แบบนี้นะ กูไปเอาสาวให้มันส์ดีกว่า ไม่มาเป็นโรคจิตแบบนี้หรอก”

“ว๊าย! น้องอีฟ อย่าดูนะคะลูก รีบเดินมาทางนี้”

บางคนตั้งหลักได้เริ่มจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายคลิป แต่ตำรวจหนุ่มรีบผลักธนัทเข้าไปในรถตำรวจ นั่งประกบด้านข้าง แล้วบอกให้ตำรวจอีกคนที่ประจำที่คนขับออกรถในทันที เมื่อขับมาได้ระยะหนึ่ง แทนที่รถสายตรวจดังกล่าวจะตรงไปยังสถานีตำรวจ รถกลับวิ่งออกไปบริเวณชานเมือง และจอดลงใกล้รถตู้หรูสีดำที่จอดอยู่บริเวณที่พักรถริมทาง ตำรวจหนุ่มเปิดประตูแล้วฉุดหนุ่มนักขายมือทองออกมาแล้วพาตัวเข้าไปนั่งด้านในรถตู้

“ขอบคุณมากผู้กอง ทำแต้มน่าดูนะช่วงนี้” เสียงคนที่นั่งอยู่ในรถดังขึ้น

“ยินดีครับบอส ผมเกลียดอยู่แล้วพวกหากินกับคนป่วย แต่กฎหมายก็ทำอะไรไม่ได้ ถ้าองค์กรของเรามีเคสอะไรให้ผมรับใช้อีกก็แจ้งมาเลยครับ นานๆ บอสจะขึ้นมาเชียงใหม่สักที”

“เดี๋ยวผมอัพคะแนนในระบบให้เลยนะครับ เผื่อผู้กองจะได้ใช้ทำอะไร” คนที่ผู้กองเรียกว่าบอสพูดต่อ

“ผมคงรอให้ได้เยอะๆ ก่อนครับ อยากได้ของดีๆ ไปเลยทีเดียว ตำรวจแบบผมที่ไม่ได้โกงกินรับส่วยก็เงินน้อยแบบนี้ล่ะครับ จะเอาเงินเยอะๆ ไปบริจาคเข้าองค์กรเพื่อซื้อของดีๆ คงไม่มีปัญญา ต้องทำงานแลกเอาแบบนี้” ผู้กองพูดยิ้มๆ

“อย่าพูดเหมือนน้อยใจสิ เราเลือกที่จะยึดมั่นในอุดมการณ์ก็ดีแล้ว การแบ่งเวลามาทำงานให้องค์กรของเราก็ถือเป็นการช่วยให้สังคมดีขึ้นนะ” บอสทำท่าเห็นใจ

“นั่นสิ งั้นผมไปก่อนนะครับ เดี๋ยวลูกน้องมันถามมาก”

ผู้กองเดินกลับมาที่รถ แล้วสั่งให้ลูกน้องขับรถกลับโรงพัก “ผู้กองครับ ทำไมเราไม่เอาตัวไอ้โรคจิตนั่นไปโรงพักล่ะครับ” ตำรวจที่ขับรถถาม

“ไอนั่นมันเส้นใหญ่ว่ะ นายเราสั่งลงมาว่าไม่ต้องดำเนินคดี ให้เอาไปส่งคนของเขาเอาตัวกลับไป ยังไงมันก็ไม่ใช่คดีร้ายแรงอะไรอยู่แล้ว” ผู้กองตอบตามที่นึกเตรียมไว้

“โห สงสัยเส้นอย่างยักษ์เลย เหตุเกิดแป๊บเดียว เรื่องถึงนายเราเลย เสียดายนะผู้กอง ของอย่างใหญ่ หล่อด้วย ถ้าเอาไปโรงพักผมจะขอดูชัดๆ หน่อย”

“มึงเป็นเกย์หรือไง ถึงเขาจะเป็นผู้ต้องหา แต่ก็ไม่ใช่มึงจะไปละเมิดสิทธิส่วนบุคคลเขาได้ แค่นี้คนก็มองตำรวจแย่มากอยู่แล้ว ช่วยกันหน่อยเถอะว่ะ”

“ครับๆ แต่ผมไม่ใช่เกย์เหอะ เมียผมก็มี แค่อยากรู้เฉยๆ”

ผู้กองไม่พูดอะไรต่อแต่นึกในใจว่าถ้าลูกน้องเขาเป็นเกย์จริงก็คงจะรุ่งอยู่นะ ตำรวจหนุ่มเหนือ ตัวไม่ใหญ่มาก หุ่นผอมเพียวมีกล้ามกำลังดี หน้าใสกิ๊กหวานหน่อยๆ  แต่รุ่งทางสายรับนะ เพราะงั้นอย่าเป็นเลย ไม่งั้นจะเจ็บช่วงล่างเปล่าๆ ผู้กองนึกขำๆ

ณ ห้องสัมมนาที่งานล่มไปแล้ว คนในห้องยังดูงงๆ และไม่อยากเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น เสียงวิพากษ์วิจารณ์ระหว่างคนในห้องดังอื้ออึง มีคนตะโกนถามว่ามีใครในห้องเอาโทรศัพท์ถ่ายคลิปไว้บ้างหรือไม่ แต่น่าแปลกที่คนในห้องกว่าร้อยคน กลับไม่มีใครถ่ายเหตุการณ์ดังกล่าวไว้แม้แต่คนเดียว บางคนเริ่มโวยวายกับทีมงานที่เหลือของบริษัทว่าทำไมปล่อยให้เกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้น ทีมงานที่ตั้งสติได้ ก็ค่อยๆ อธิบายว่าวิทยากรที่โดนคุมตัวเป็นเป็นผู้จัดการเขตการขาย มีตำแหน่งใหญ่สุดในทีมที่จัดสัมมนา ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นถึงสติแตก อาจจะเกิดจากความเครียด ตอนนี้ผู้จัดการโดนคุมตัวไปแล้วเลยไม่รู้จะรับผิดชอบอย่างไร

ผู้เข้าฟังสัมมนาแม้ไม่พอใจแต่ก็ไม่รู้จะเรียกร้องอะไรเพราะงานนี้ก็เป็นแค่งานสัมมนาฟรี เจอเหตุการณ์นี้เข้าไปบางคนก็รังเกียจแต่บางคนก็ถือว่าเป็นอาหารตาชั้นยอด แล้วแต่รสนิยมใครรสนิยมมัน ในที่สุดคนในห้องก็แยกย้ายกันไป

หลังจากนั้นทีมงานได้ขอดูวีดีโอที่บันทึกไว้จากช่างภาพ ช่างภาพได้เปิดให้ดูซึ่งมีภาพเฉพาะช่วงเปิดงานไปจนถึงก่อนการเริ่มสาธิต พอช่างภาพพยายามเปิดดูช่วงหลังจากนั้นกลับพบว่าเมมโมรีการ์ดเสีย ซึ่งช่างภาพก็บ่นกับตัวเองว่าเสียได้ยังไง ปกติการ์ดพวกนี้มันทนจะตาย ไม่รู้จะโดนค่าปรับหรือเปล่า ช่างภาพลืมไปสนิทว่าตนเองได้เอาอะไรให้คนแปลกหน้าไป

หลังจากนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นก็กลายเป็นข่าวดังในโลกออนไลน์ มีผู้เห็นเหตุการณ์มายืนยันหลายคน แต่ไม่ปรากฏเป็นข่าวในสื่อกระแสหลักเนื่องจากไม่มีหลักฐานอื่นๆ เช่นรูปถ่ายหรือคลิปวีดีโอ ทั้งๆ ที่มีผู้เห็นเหตุการณ์จำนวนมาก รวมทั้งมีนักข่าวที่ไปตามเรื่องจากทางโรงแรมและสถานีตำรวจก็ไม่พบข้อมูลแต่อย่างใด ในที่สุดหลายเดือนผ่านไป เรื่องก็ค่อยๆ เงียบหาย แต่ชื่อเสียงของบริษัทผู้จำหน่ายเครื่องเอคัวพลัสก็เสียไปอย่างมากโดยเฉพาะในพื้นที่ภาคเหนือ

TBC

[insomniac]

เรื่องนี้เน้นแนวหื่นใช่ไหมครับ

[Moko1212]

เนื้อหารุนแรงต่อสภาพจิตใจมาก 

[cheyp]

อืม น่าสนใจดีนะ
แต่ กำลังพยายามโฟกัสว่าใครเป็นตัวเอก

[barataku]

โห อะไรกันนี่ เหมือนถูกสะกดจิตเลยอ่ะ

ถูกเผงเลยครับ

เรื่องนี้เน้นแนวหื่นใช่ไหมครับ

ใช่ครับ พอพ้นช่วงปูเรื่องไปแล้วจะเริ่มมีเนื้อเรื่องด้วย แต่ก็จะมีฉากหื่นๆ ปนไปเรื่อยๆ

เนื้อหารุนแรงต่อสภาพจิตใจมาก 

ต้องขออภัยจริงๆ ครับ พอดีแต่งไปหลายตอนแล้วเพิ่งรู้สึกว่าอาจจะรุนแรงไปสำหรับที่เล้าเป็ด แต่ก็ไม่อยากตัดออกครับเสียดาย เดี๋ยวพ้นช่วงปูเรื่องไปแล้วจะมีส่วนที่เป็นนิยายวายมากขึ้น

อืม น่าสนใจดีนะ
แต่ กำลังพยายามโฟกัสว่าใครเป็นตัวเอก

จริงๆ นิยายเรื่องนี้มีตัวเอก 3 คนครับ จะสลับกันมาเดินเรื่องไปเรื่อยๆ ไม่แน่ใจว่าวิธีนี้จะทำให้คนอ่านงงหรือเปล่า ยังไงเม้นท์มาได้นะครับ 


ขอขอบคุณทุกๆ ความเห็นครับ เป็นกำลังใจได้มากจริงๆ

[barataku]

องค์กรลวงจิต Explicit Content

บทที่ 2

ในรถตู้หรูสีดำคันใหญ่ที่กำลังเคลื่อนตัวมุ่งหน้าออกไปนอกเมือง หนุ่มที่เรียกกันว่าบอสกดปุ่มหมุนเก้าอี้เบาะหน้ากลับหลังมาเผชิญหน้ากับธนัทที่นั่งอยู่เบาะหลัง ที่แท้บอสก็คือชายหนุ่มชุดดำที่ไปสังเกตการณ์ในห้องสัมมนาและออกมาก่อนนั่นเอง ธนัทมีท่าทีระแวงและจ้องมองบอสอย่างไม่พอใจ

“ตำรวจหายไปไหน ทำไมเขาเอาผมมาที่นี่ แล้วคุณเป็นใคร เป็นตำรวจหรือเปล่า”

บอสยิ้มขำๆ “ผมไม่ได้เป็นตำรวจ แต่เป็นคนที่ช่วยไม่ให้เขาพาคุณไปโรงพัก คุณอยากไปโรงพักเหรอ”

“ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น ช่วยเอาผมไปส่งที่โรงแรมด้วย ผมไปเอารถ ผมจะกลับบ้าน แล้วผมจะไปเคลียร์งานทีหลัง เดี๋ยวผมให้เงินเป็นค่าตอบแทนที่ช่วย”

“ยังห่วงงานอีกนะ คุณจำไม่ได้เหรอ คุณโชว์ไปขนาดนั้น คุณจะยังกลับไปทำงาน หรืออยู่ในวงการเดิมคงไม่ได้แล้ว แม้กระทั่งตอนนี้คุณยังเปลือยช่วงล่างอยู่เลยนะ” บอสสวนกลับ

หนุ่มนักขายก้มลงมองตัวเองแล้วรู้สึกเย็นโล่งขึ้นมา เขาถอดเสื้อสูทออกแล้วเอามาคลุมท่อนล่างไว้ แต่นั่นกลับทำให้แผงอกหนั่นหนาและหัวนมสีชมพูชูชันปรากฏต่อสายตาหนุ่มบอสที่นั่งอยู่ตรงข้าม

“คุณไม่ต้องอายหรอก ผมอยู่ในห้องสัมมนานั้นด้วย เห็นโชว์พิเศษของคุณหมดแล้ว ลีลาเยี่ยมไปเลย” บอสพูดแซว

ธนัททบทวนความทรงจำแล้วแล้วยิ่งแดงไปทั้งตัว บอสกลับมามีสีหน้าจริงจังแล้วพูดขึ้นว่า “แต่ยังไงซะ สิ่งที่คุณเจอในวันนี้ มันยังไม่พอที่จะชดเชยสิ่งที่คุณทำผิดมาตลอดเวลาหลายปีนี่หรอกนะ คุณยังต้องชดใช้อีกเยอะ”

“ผมทำผิดอะไร แล้วคุณเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น” ธนัทถามเสียงกร้าว

“คุณหลอกขายเครื่องผลิตน้ำจอมปลอมอะไรนั่นไปหลายร้อยเครื่อง คนเขาลำบากป่วยไข้อยู่แล้วกลับต้องมาเสียเงินที่ควรจะเก็บไว้รักษาตัว ต้องไปกู้หนี้ยืมสิน ที่เลวร้ายไปกว่านั้นคือคุณทำให้เขาสูญเสียโอกาสในการรักษาที่ถูกต้อง เพราะมาหลงเชื่องมงายกับน้ำลวงโลกของคุณ” บอสพูดในสิ่งที่ธนัทรู้สึกกึ่งผิดมาโดยตลอด แต่เขาก็ยังทำมันเพราะเงินตัวเดียว

“องค์กรของผมมีภารกิจที่จะทวงความเป็นธรรมให้กับคนที่ถูกคนอย่างคุณทำร้าย เอาเปรียบ ผู้ถูกกระทำต้องได้รับการชดเชยโดยผู้กระทำ ถ้าองค์กรเราจะลงโทษใคร เราจะสืบหาข้อมูลอย่างดีก่อนจนแน่ใจในความผิด เชื่อเถอะว่าเครือข่ายของเราหาข่าวได้ลึกและแม่นยำยิ่งกว่าตำรวจสันติบาลหรือหน่วยข่าวกรองของทหารซะอีก”

“ถ้าเรื่องที่กูทำมันผิดจริง แล้วไอ้องค์กรห่าเหวของมึงนี่จะเอายังไง จะให้กูเอาเงินคืนให้ไอพวกโง่ที่มาซื้อเครื่องกูไปเหรอว่ะ” ธนัทถามด้วยความหยาบคาย ใครก็ทำกันแล้วทำไมเขาต้องมาโดยกล่าวหาอยู่คนเดียว

“เราไม่เอาเงินของคุณโดยตรงหรอก ถึงยังไงนั่นก็ถือเป็นทรัพย์สินของคุณ แต่เราจะประเมินมูลค่าหนี้สังคมที่คุณก่อไว้ แล้วเอาตัวคุณไปหารายได้เพื่อมาชดเชยให้ผู้เสียหาย หรือคืนให้กับสังคมในจำนวนที่สมน้ำสมเนื้อกัน”

“กูไม่ทำ ไม่จ่าย ไม่อะไรทั้งนั้น มึงจะทำอะไรกูได้ บ้านเมืองมีกฎหมาย ถ้าสิ่งที่กูทำมันผิด บริษัทกูก็คงโดนปิดไปแล้ว คงไม่เจริญรุ่งเรืองอย่างนี้ มึงจะมาตั้งศาลเตี้ยแบบนี้ไม่ได้”

“นี่คุณยังไม่เข้าใจอะไรเลยใช่ไหมว่าคุณขัดขืนผมไม่ได้ เอาเถอะ วันนี้ผมมีเวลา เดี๋ยวผมสาธิตให้ดูอีกครั้งก็ได้ คุณช่วยลงไปนอนบนพื้นรถ ยกเอวพับขึ้น แล้วชักว่าวรดหน้าตัวเอง ให้ดูหน่อย”

“มึงจะบ้าเหรอ ใครจะทำ” ทันใดนั้นบอสสบตาธนัทเพียงแว้ปเดียว ธนัทก็สะบัดเสื้อสูททิ้ง ลงไปนอนกับพื้น แล้วพับตัวเอาท่อนลำมาจ่อหน้าตัวเองสาวอย่างเมามันจนถึงจุดสุดยอดภายในเวลาไม่ถึงสองนาที น้ำว่าวกระฉูดกระจายเต็มหน้าอย่างน่าประทับใจเมื่อคิดถึงว่าเขาเพิ่งปลดปล่อยมาแล้วก็อกใหญ่ในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมงที่ผ่านมา

บอสเก็บไอโฟนรุ่นล่าสุดที่เพิ่งถ่ายภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไว้ในระยะประชิดแล้วพูดว่า

“คงรู้แล้วใช่ไหม ว่าที่คุณทำไปในห้องสัมมนาน่ะ ฝีมือใคร ผมยังทำอะไรได้มากกว่าที่คุณคิดซะอีก นี่ยังไม่นับอิทธิพลเครือข่ายองค์กรของผมที่มีอยู่ทั่วทุกวงการ”

ธนัทจ้องมองบอสด้วยสีหน้าตกตะลึง “มึงทำอะไรกู มึงวางยากูเหรอ ไอสัด มึงทำให้กูหมดอนาคต มึง.. มึง..” ธนัทพูดไม่ออก เขาโกรธแค้นคนที่มาทำกับเขาขนาดนี้

บอสจ้องกลับด้วยสีหน้าเย็นชา “ถ้าคุณยังไม่หยุดหยาบคายแล้วมาพูดกันดีๆ ผมคงต้องทำให้คุณหมดแรงไปมากกว่านี้”

ทันทีที่บอสพูดจบ ธนัทก็รูดท่อนลำตัวเองอีกครั้งซึ่งคราวนี้เต็มไปด้วยความรุนแรง มือที่ว่างอีกข้างก็ทะลวงนิ้วไปช่องทางคับแน่นที่ก้นตัวเอง จากสองนิ้ว เพิ่มเป็นสาม และสี่ในที่สุด โดยไม่มีอะไรหล่อลื่นเลย หนุ่มหล่อครางเสียงดังด้วยความทรมาน จนปลดปล่อยน้ำกามออกมาในที่สุด แต่เที่ยวนี้ใสลงกว่าครั้งก่อนๆ อย่างเห็นได้ชัด

แม้จะเสร็จกิจไปแล้ว แต่มือของธนัทยังพยายามปลุกปล้ำอวัยวะเพศที่อ่อนตัวไปแล้วให้ลุกกลับขึ้นมาอีกครั้ง มืออีกข้างก็ยังกวาดคว้านไปทั่วช่องทางด้านหลัง ชายหนุ่มท่าทางอิดโรย น้ำตาคลอเป้า ถึงยังไงเขาก็ไม่ใช่เด็กรุ่นๆ ที่ฟื้นตัวเร็วจนทำเรื่องแบบนี้ต่อได้ทันที

บอสถามเสียงเรียบๆ “ถ้าผมให้คุณหยุด คุณจะเลิกหยาบคาย แล้วมาคุยกันดีๆ ไหม”

ธนัทพยักหน้าทันที เขาทั้งเสียวทั้งเจ็บทั้งอ่อนแรงจนพูดไม่ออก ทันใดนั้นทุกอย่างก็หยุดลง หนุ่มหล่อล่ำทิ้งตัวนอนแผ่ลงอย่างหมดสภาพ

บอสส่งกระดาษทิชชู่และขวดน้ำเปล่าให้ “เช็ดหน้าเช็ดตาดื่มน้ำแล้วค่อยมาคุยกันต่อ”

ธนัทรีบทำตามอย่างเชื่อฟัง เขาเอากระดาษเช็ดคราบน้ำเชื้อของตัวเองออกจากใบหน้า มือ และลำตัว ดื่มน้ำอึกใหญ่ แล้วจึงลุกขึ้นมานั่งหมดแรงบนเบาะหลังตามเดิม คราวนี้เขาเปลือยเปล่าทั้งตัว ทิ้งเสื้อสูทเปื้อนคราบน้ำว่าวไว้บนพื้น ธนัทดูจะไม่แคร์หรืออายคนตรงหน้าแล้ว

บอสเก็บไอโฟนที่บันทึกภาพทุกอย่างไว้ลงในกระเป๋าเสื้อพร้อมทั้งเริ่มบทสนทนา “เราคุยกันถึงไหนนะ อ้อ ถึงตอนที่คุณต้องได้รับโทษ ไม่สิ เรียกว่าคุณต้องชดใช้ให้กับผู้เสียหายหรือสังคมตามมูลค่าที่นักเศรษฐศาสตร์และนักคณิตศาตร์ประกันภัยของเราคำนวณมา”

บอสหยิบแท็บเล็ตขึ้นมาดู “ผมยังไม่ได้รับตัวเลขมูลค่าหนี้สังคมของคุณเลย แต่คงได้รับในไม่กี่นาทีนี้แหละ คนของเราทำงานเร็วมาก งั้นระหว่างนี้เรามาใส่ข้อมูลโปรไฟล์ของคุณให้ครบถ้วนกันดีกว่า”

บอสหยิบกล้องแบบมืออาชีพรุ่นล่าสุด พร้อมเลนส์เทพที่ถ้าโปรกล้องเห็นคงตาลุกวาวออกมา เขากดปุ่มปิดม่านหลังรถพร้อมทั้งเปิดไฟในรถ

“ผมขอถ่ายรูปหน้าตรงของคุณหน่อยครับ ช่วยขยับมาด้านนี้ วางมือทั้งสองข้างไว้ข้างลำตัว” ธนัททำตามทันที เขาไม่มีกำลังกายใจที่จะขัดขืนบอสแม้แต่น้อย

“อื้อหือ ขนาดเหนื่อยๆ ยังดูหล่อใสกิ๊กอยู่เลยนะ ขอภาพหน้าด้านข้างด้วยครับ” บอสร้องขอในขณะที่เก็บภาพไปเรื่อยๆ
“เดี๋ยวผมต้องขออนุญาตเก็บภาพแบบเต็มตัวนะครับ แต่ที่ทางในรถมันออกจะคับแคบไปหน่อยคงต้องไปถ่ายข้างนอก” บอสกดปุ่มเปิดแผงกันระหว่างคนขับออกแล้วบอกให้จอดริมทางด้านหน้า

บอสลงไปดูทำเลแล้วตะโกนบอก “คุณธนัทลงมาเลยครับ”

“ลงไปทั้งอย่างนี้นี่เหรอครับ ผมยังแก้ผ้าอยู่นะ” ธนัทเหมือนจะได้ความอายกลับคืนมา

“รูปโปร์ไฟล์ก็ต้องเป็นรูปเปลือยสิครับ ไม่งั้นจะรู้ได้ยังไงว่าคุณมีดีอะไร ลงมายืนด้านนี้ รถตู้บัง คนผ่านไปผ่านมามองไม่ค่อยเห็นหรอกครับ”

ธนัทรีบเดินโทงๆ ลงมาทันที เขาอายก็จริงแต่ไม่กล้าเสี่ยงที่จะให้บอสโมโหอีก บอสได้มุมเหมาะๆ ที่ฉากหลังเป็นทุ่งหญ้าสีเขียวต่อเนื่องจนจรดกับแนวทิวเขาใหญ่น้อย สูงขึ้นไปเป็นฟ้าใสสีน้ำเงินจัด แนวขอบถนนที่ธนัทยืนมีแนวขอบรั้วกันรถตกและหลักกิโลสีขาวสะอาด

แดดยาวบ่ายไม่ละมุนตานัก แต่ความจ้าทำให้เห็นรายละเอียดร่างเปลือยของธนัทได้อย่างถนัดตา ทั้งโครงหน้าเรียวได้รูป องค์ประกอบบนใบหน้าดูคมเข้มสมชาย  ผิวขาวเนียนละเอียดจนไม่น่าเชื่อว่าจะอายุสามสิบแล้ว ไล่มายังแผงกล้ามอกแน่นที่มีเม็ดสีชมพูประดับอยู่ เมื่อไล่สายตาลงมาอีกเล็กน้อยก็จะพบกับกล้ามท้องเป็นลอนที่มีไรขนอ่อนลากยาวต่อไปรวมกับกระจุกหมอยรกทึบที่ฐานเครื่องเพศที่สงบนิ่งทอดตัวยาวลงมาเกือบครึ่งหน้าขา บอสเก็บภาพธนัทในอิริยาบถต่างๆ ไปเรื่อยๆ ทั้งภาพซูมและภาพเต็มตัว เส้นเอ็นและไรขน ดูเด่นชัดท่ามกลางแสงแดดจ้า

ผู้คนที่ขับรถผ่านไปผ่านมาดูจะไม่สังเกตเห็นกองถ่ายนู๊ดเฉพาะกิจนี้ ยกเว้นมอเตอร์ไซค์ที่นานๆ จะผ่านมาซักที ที่บางคันสังเกตเห็นแล้วอ้าปากค้างหันกลับมามองเหมือนจะหยุดดู แต่เมื่อบอสหันไปสบตา ก็ขับออกไปทันที

“เดี๋ยวภาพชุดสุดท้ายผมขอแบบแข็งตัวนะครับ มีดีต้องโชว์”

ธนัทหน้าถอดสีทันที “ผมไม่ไหวแล้วครับ เอาน้ำออกติดกันหลายที ปวดไข่ไปหมดแล้ว”

“ว้า ลองพยายามดูหน่อยครับ ผมไม่อยากใช้จิตบังคับคุณอีก เดี๋ยวถ่ายรูปมาจะดูไม่เป็นธรรมชาติ”

ธนัทพยายามปลุกน้องชายตัวเองที่อ่อนปวกเปียกแต่ไม่เป็นผล ทันไดนั้นก็มีเสียงมอเตอร์ไซค์หลายคันแผดเสียงจนแสบแก้วหูดังใกล้เข้ามา

“เอ๊ะ แว้นบอยนี่นา แต่งรถซิ่งแถมขี่อันตรายเดือดร้อนชาวบ้านแบบนี้ ขอแรงเขามาช่วยงานหน่อยดีกว่า” บอสรีบถลาไปริมถนนแล้วโบกมือเรียกบรรดาขาซิ่งที่กำลังขับมาประชิด

“น้องๆ ครับพี่ขอแรงหน่อย” กลุ่มเด็กแว้นที่ตอนแรกเหมือนจะขับผ่านไปแบบไม่สนใจ หยุดรถแล้วมองหน้าบอสตาขวาง

“มึงจะเอาอะไร รถเสียเหรอ กูไม่เกี่ยว แต่ถ้าอยากมีเรื่องกูจัดให้” เด็กแว้นมากันสามคน ละอ่อนเหนือวัยสิบห้าสิบหก ดูๆ ไปก็ขาวๆ หน้าตาดีแบบวัยรุ่นผอมๆ ทั่วไป

พอเด็กสบตาบอสอีกทีเสียงก็เปลี่ยนทันที “ได้ครับพี่ ให้พวกผมช่วยอะไร”

“น้องๆ เดินมาทางด้านนี้เลยครับ ช่วยเพื่อนพี่หน่อย จัดให้แข็งที”

บอสนำทางไป ธนัทเห็นเด็กแว้นสามคนเดินมาทางตัวเองแล้วก็ตกใจ เอามือกุมของเหี่ยวๆ ของตนไว้ เด็กแว้นไม่มีท่าทีแปลกใจอะไร ต่างกรูกันเข้าไปรุมธนัทไว้ เด็กแว้นคนที่ผิวขาวจัดหน้าตาน่ารักคุกเข่าใช้สองมือสาวท่อนลำธนัทขึ้นลง แว้นสูงเพียวคิ้วเข้มเข้ายืนประกบหลังแล้วใช้นิ้วบี้หัวนมทั้งของธนัทไปมา

หัวหน้าเด็กแว้นรูปร่างหน้าตาหล่อสุดแต่ดันทำผมสีทองไม่ได้เข้าร่วมด้วยแต่แหกปากตะโกนให้คำแนะนำเพื่อนอีกสองคนอยู่ตลอด ผ่านไปซักพักก็ยังไม่เกิดผล น้องชายของธนัทยังคอพับคออ่อนอยู่สงสัยจะเหนื่อยมาก หัวหน้าเด็กแว้นทนไม่ไหว ตะโกนสั่งเด็กแว้นร่างเพียว

“มึงเลียนมพี่เขาเลย”

แล้วหันไปบอกเด็กแว้นน่ารักที่คุกเข่าสาวลำของธนัทอยู่

“มึงอมของพี่เขาสิวะ แต่ค่อยๆ นะมึง ใหญ่สัด”

แล้วก็บ่นกับตัวเอง

“ไม่ได้เรื่อง ต้องให้กูลงมือเอง”

ว่าแล้วหัวหน้าเด็กแว้นก็คุกเข่าที่ด้านหลังของธนัท แหกแก้มก้นออก เกร็งลิ้นแล้วฉกเข้าไปที่รูสวาทของธนัททันที ธนัทสะดุ้งวาบ เสียวไปทั้งตัวขาแทบทรุด เกิดมาตั้งสามสิบปีไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน

บอสที่เก็บภาพต่อเนื่องมาตั้งแต่ต้นอมยิ้มแล้วนึกกับตัวเองว่า เด็กพวกนี้ เป็นงานโคตรๆ อายุแค่นี้ไม่รู้ไปฝึกมาจากไหน โชคดีจัง

เมื่อโดนปลุกเร้าอย่างหนักทุกจุดพร้อมๆ กัน น้องชายของธนัทก็เริ่มขยายตัวเป็นมังกรยักษ์ประกาศศักดาให้เด็กรุ่นได้เห็นเป็นประจักษ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กที่อมของธนัทอยู่ถึงกับตาเหลือกแล้วสำลักท่อนลำแกร่งออกมา บอสได้โอกาสจึงตะโกนบอกเด็กแว้นว่า

“พอก่อนครับ พี่ขอเก็บภาพพี่เขาอีกชุดนึง” เด็กแว้นนั่งมองอย่างชื่นชมในขณะที่ธนัทโพสต์ท่าต่างๆ ให้บอสถ่ายรูปอย่างว่าง่าย เมื่อบอสเก็บภาพจนพอใจ หัวหน้าเด็กแว้นก็บอกกับธนัท

“พี่ครับ พอผมเป็นผู้ใหญ่ผมจะต้องหล่อและดูดีอย่างพี่ให้ได้” ธนัทรับคำอ้อมแอ้ม

บอสเลยเสริมขึ้นว่า “น้องๆ ก็หมั่นออกกำลังกาย กินอาหารดีๆ นอนให้เพียงพอ รักษาความสะอาด แล้วจะดูดีแบบพี่เขาเอง อ้อ แล้วก็อย่ายุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดเลยนะ เหล้าได้บ้างพอเข้าสังคม แต่บุหรี่ถ้าไม่สูบเลยได้ก็ดี ซิ่งรถก็อย่าทำให้คนอื่นเดือดร้อน แต่งท่อดังก็เพลาๆ ลงบ้าง”

เด็กแว้นพยักหน้าหงึกๆ

“ขอบใจน้องๆ มากที่มาช่วยพี่” บอสพูด

“พี่ครับ ให้ผมช่วยพี่จนเสร็จเลยไหมครับ” เด็กๆ พูดกับธนัท แต่ธนัทส่ายหน้า

“พี่ไม่ไหวแล้วครับ วันนี้หลายรอบแล้ว”

“โธ่พี่ พวกผมอุตส่าห์ช่วยพี่จนตัวเองค้างกันหมดแล้ว” บอสก้มลงมองก็เห็นเป้ากางเกงยีนส์เด็กแนวทั้งสามคนนูนป่องมาอย่างชัดเจน

บอสหัวเราะแล้วบอกว่า “ไปๆ ขึ้นไปบนรถ เดี๋ยวพี่มีตัวช่วยให้”

เด็กแว้นขึ้นไปนั่งเรียงกันที่เบาะหลังบนรถ บอสกับธนัทตามขึ้นไปนั่งที่เบาะด้านตรงข้าม

“ถอดกางเกงรอไว้เลยนะ เดี๋ยวพี่ให้ของดี” บอสว่าพลางก้มลงไปค้นในช่องเก็บของ หยิบของสามชิ้นส่งให้เด็กแว้น

“อะไรอ่ะพี่” เด็กแว้นสงสัย

“เทนก้า จิ๋มกระป๋อง แพงนะ ตอดยิ่งกว่าของจริง” บอสตอบ ไม่แปลกใจที่เด็กต่างจังหวัดไม่รู้จักของแบบนี้
 
หันกลับไปอีกทีเด็กทั้งสามก็พร้อมรบแล้ว ท่อนลำแรกรุ่นชูชัน ของเด็กอาร์ทขาวใสขนาดสมตัว เด็กแว้นหนุ่มเพียวของยาวเรียวออกจะสีเข้มกว่าสีผิวอยู่มาก คนสุดท้ายไว้ลายสมเป็นหัวโจกก์ แม้จะมีขนหมอยขึ้นแค่บางๆ ที่ขนาดแก่นกายดูจะล้ำหน้าเด็กรุ่นเดียวกัน และที่โดดเด่นคือเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ขลิปหนังหุ้มปลายออกไปแล้วโดยมีรอยรอบลำอย่างประณีตทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่ ในขณะที่เพื่อนอีกสองคนยังไม่ได้ขลิป ทำให้ดูน่ารักน่าชังแบบเด็กๆ

บอสเอากล้องขึ้นมา “น้องครับ พี่ขออนุญาตบันทึกภาพนะครับ แล้วจะมีอะไรเด็ดๆ ให้ดูเป็นของตอบแทน พี่ไม่เอาไปเผยแพร่ที่ไหนหรอก”

เด็กน้อยพยักหน้าพร้อมกัน บอสเริ่มตั้งกล้องบันทึกวิดีโอ

“น้องๆ เรียนโรงเรียนอะไรครับ โรงเรียนเดียวกันหรือเปล่า”

หัวหน้าแว้นตอบแทนเพื่อน “โรงเรียนเดียวกันครับ เทคโนฯ ไทยเชียงปิง”

“ชื่อคุ้นๆ นะ พี่ขอเช็คฐานข้อมูลนิดนึง” บอสปาดนิ้วไปมาบนแท็บเล็ต

“อ่ะ เจอแล้ว น้องๆ ชอบผู้ชายกันทั้งสามคนเลยใช่ไหมครับ”

“ผมไบ”

“ผมก็ไบ”

“ผมน่าจะเกย์ครับ” เด็กสามคนตอบอายๆ

“ใช้ได้ งั้นน้องรู้จัก นายพีรภัทร แวนเดนเบิร์ก ไหมครับ เคยอยู่โรงเรียนเดียวกับน้อง”

“รู้จักสิครับ พี่บรู๊คเขาเป็นไอดอลผมเลย ตอนผมอยู่ ปวช. ปีหนึ่ง พี่เขาอยู่ปีสามแล้ว ทั้งหล่อทั้งเก่งเป็นลูกเสี้ยวฝรั่งด้วยมั๊ง”

“พี่เขาดีหมดเลยครับ เสียอย่างเดียว แต่ก่อนพี่เขามีข่าวฉาวกับผู้หญิงเยอะมาก แต่หลังๆ มานี่ก็ไม่ได้ยินข่าวแล้วนะ สงสัยพี่เขาขึ้น ปวส. แล้วไปเป็นนายแบบด้วย คงทำตัวดีขึ้น” อีกคนเสริมขึ้น

“งั้นพี่จะให้พวกเราดูคลิปลับของนายคนนี้ เป็นกรณีพิเศษนะ ที่รุ่นพี่เราต้องมาทำแบบนี้ เพราะพฤติกรรมแย่ๆ ของเขาในอดีตนี้ล่ะ แต่เขาก็ชดใช้ไปเกือบหมดแล้วนะ”

บอสพูดแล้วก็กดปุ่มด้านหน้า ปรากฏจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่เลื่อนขึ้นมาจากคอนโซลกลาง บอสสะกิดให้ธนัทขยับกันไปนั่งด้านข้างเพื่อไม่ให้บังจอ แล้วบอสก็กดๆ เลื่อนๆ ในแท็บเล็ตเพียงแป๊บเดียวก็ปรากฏภาพชัดแจ๋วขึ้นบนจอ

เด็กหนุ่มในจอแต่งเครื่องแบบนักเรียน ปวช. ของสถาบันแห่งหนึ่ง เห็นชื่อปักชัดเจน เด็กหนุ่มผมดำนัยตาสีน้ำตาลอ่อน หน้าหล่อจัดแบบฝรั่ง แต่ก็ดูเป็นเด็กเกเรไม่ใช่น้อย เด็กหนุ่มในจอยกมือสวัสดีกล้องอย่างนุ่มนวลผิดกับบุคลิค

“สวัสดีครับผู้มีอุปการคุณทุกท่าน ผม นายพีรภัทร แวนเดนเบิร์ก หรือบรู๊ค อายุสิบแปดปี เรียนอยู่ ปวช. ปีสาม โรงเรียนเทคโนโลยีไทยเชียงปิงครับ คลิปนี้ก็เป็นคลิปที่สองแล้ว สำหรับคลิปหน้าท่านอยากให้ผมทำอะไรก็กดโหวตกันเข้ามาได้ครับ จะยากจะพิสดารแค่ไหนผมยินดีทำให้อย่างสุดความสามารถ ผมอยากระดมทุนช่วยคนที่ผมได้ทำร้ายไปโดยเร็วครับ”

“พี่บรู๊คจริงๆ ด้วยว่ะ หล่อเด้งออกมาเลย” เด็กแว้นสามคนกระซิบกระซาบกัน ท่าทางแปลกใจที่เห็นว่าเป็นรุ่นพี่ตัวเองจริงๆ

เด็กหนุ่มในจอบรรยายต่อ “สำหรับคลิปนี้กิจกรรมที่ได้รับการโวตสูงสุดคือกิจกรรมที่สี่ ให้ผมโกนขนทั้งตัวให้เกลี้ยงแล้วชักว่าวใส่กองขนที่โกนออกมา สำหรับกิจกรรมนี้ทำให้ผมสามารถระดมทุนได้ถึง สามแสนสี่หมื่นบาท ต้องขอขอบคุณมา ณ ที่นี้”

เด็กหนุ่มในจอพูดต่ออย่างมีความหวัง “นับว่าเข้าใกล้เป้าหมายมาหนึ่งในสามแล้ว ขอบคุณจริงๆ งั้นเรามาเริ่มกันเลยครับ”

เด็กหนุ่มในจอสูดหายใจ แล้วถอดเสื้อออก เผยให้เห็นลายเส้นของมัดกล้ามที่ชัดเจนทั้งตัว ด้วยความชัดของกล้องที่เกินกว่าจะเป็นระดับสมัครเล่น ทุกคนในรถสังเกตได้ถึงไรขนที่ปกคลุมทั่วร่างของเด็กหนุ่ม โดยมีเยอะเป็นพิเศษตรงบริเวณท้องน้อยและใต้วงแขน

บรู๊คยืนขึ้นเผยให้เห็นร่างสูงสมส่วน แล้วปลดเข็มขัดถอดกางเกงนักศึกษาพร้อมกางเกงในออกมาในคราวเดียวกัน เด็กแว้นที่สามอุทานอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเองว่ารุ่นพี่ที่โครตป๊อบในโรงเรียนของตน แถมทางบ้านยังฐานะดีมาก จะทำเรื่องเช่นนี้

บรู๊คพูดต่อ “ขอให้ชื่นชมร่างกายของผมอย่างเต็มที่ ผมยินดีมอบสิ่งนี้ให้ทุกๆ ท่านตักตวงให้เต็มอิ่ม”

เหมือนเป็นการกระตุ้น เด็กแว้นสามคนเริ่มสาวลำน้องของแต่ละคนช้าๆ

“พี่บรู๊คครับผมขอโทษ แต่ผมขอเอาพี่มาว่าวหน่อยนะครับ ไม่ไหวจริงๆ”

ภาพในจอยังคงดำเนินไป บรู๊คชูแขนขึ้นโชว์ขนรักแร้รกทึบ แล้วหมุนรอบตัวเองช้าๆ “ทุกท่านช่วยจำภาพนี้ด้วยนะครับ ถือเป็นภาพก่อนปฏิบัติภารกิจ”

บอสเตือนเด็กๆ “ลองใช้เทนก้าสิ บีบปลายอย่างนั้น แล้วสอดเข้าไป เป็นไง ตอดดีอย่างที่บอกมั้ยล่ะ”

เด็กวัยรุ่นทั้งสามเสียวซ่านกับสัมผัสแปลกใหม่ที่ได้รับ บรู๊คกลับมาในจออีกครั้งพร้อมกับสบู่ มีดโกนหนวด และกาละมังใส่น้ำใบเล็ก

“มาเริ่มภารกิจหลักกันเลยครับ เอาตรงจั๊กกะแร้ก่อนเลย ยาวเหมือนกันแฮะ” เด็กหนุ่มเอาสบู่จุ่มน้ำแล้วถูวนที่รักแร้ข้างหนึ่งจนชุ่ม ใช้ใช้มีดโกนหนวดโกนไล่ลงมาจากบนลงล่าง และโกนซ้ำอีกรอบจนเกลี้ยง

“รู้สึกแปลกๆ นะ โกนอีกข้างให้เหมือนกันเลยดีกว่า” ว่าแล้วก็ทำต่ออีกข้างจนเหมือนกันแล้วปัดเศษขนไปกองรวมกันด้านข้างโซพาที่นั่งอยู่ เมื่อเสร็จแล้วเด็กหนุ่มก็ชูมือขึ้นโชว์วงแขนเรียนเนียนให้กล้อง ซึ่งให้อารมณ์แปลกตาเลยทีเดียว จากนั้นเด็กหนุ่มก็ทาสบู่แล้วโกนไล่จากหน้าอก แขน มายังบริเวณสะดือ ขนเป็นปื้นๆ ถูกโกนออกไปกองรวมกัน ขณะนี้ท่อนบนของบรู๊คเรียบเนียนเกลี้ยงเกลาแล้ว เหลือแต่ท่อนล่างที่ยังรกครึ้มอยู่

เด็กหนุ่มไม่รอช้า เดินหน้าต่อทันที ตอนนี้เหมือนเขาจะชำนาญขึ้น การโกนขนขาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนมาถึงคนบริเวณหัวเหน่า

“ขนตรงนี้เยอะมาเลยครับ ขออนุญาตใช้ตัวช่วย”

ว่าแล้วก็ลุกขึ้นไปหยิบแบตตาเลี่ยนไร้สายที่มีแบตเตอรี่อยู่ข้าง เปิดสวิทช์แล้วไถลัดเลาะไปตามแนวรอบๆ อวัยวะเพศ บรู๊คทำอย่างระมัดระวังเพราะถ้าพลาดขึ้นมาเป็นเรื่องใหญ่แน่ ในที่สุดก็เสร็จบรู๊คเก็บรายละเอียดด้วยมีดโกนอีกทีจนเกลี้ยงเกลา

“ยังเหลือขนที่ท่อนเนื้อ ขนที่ไข่ และขนตูดครับ” บรู๊คพากษ์ต่อ

“ขนที่น้องชายผมนี่ ต้องขอปั่นให้แข็งก่อนนะครับ ไม่งั้นหนังมันย่น น่าจะโกนยาก” บรู๊คหลับตาแล้วเอามือสาวไม่กี่อึดใจก็แข็งตัวเต็มที่สมกับเป็นหนุ่มวัยสิบแปด ความยาวกะด้วยสายตาน่าจะไม่ต่ำกว่าเจ็ดนิ้วครึ่ง

บรู๊คทาสบู่แล้วโกนขนที่มีอยู่บ้างตามท่อนลำอย่างปราณีต “ต่อตรงขนเงาะนะครับ”

ด้วยรูปทรงกลมๆ หุ้มด้วยหนังที่เหี่ยวย่น ทำให้การโกนเป็นไปด้วยความยากลำบากแต่ก็ทำจนเสร็จได้ในที่สุดด้วยความปราณีตบรรจง

“เหลือแค่ร่องก้นแล้วนะครับ” บรู๊คเอนตัวลงบนโซฟา ยกและฉีกขาเป็นรูปตัววี โชว์รูก้นฟิตของหนุ่นน้อยลูกเสี้ยวอย่างชัดเจน บรู๊คโผล่หน้ามาพูดกับกล้องจากกลางหว่างขาตัวเอง

“ตรงนี้ยากที่สุด ต้องค่อยๆ ทำ เด็กหนุ่มทาสบู่แล้วเริ่มโกนอย่างทุลักทุเล ท่อนลำขนาดใหญ่ที่แข็งตัวและพวงไข่ลูกเท่าไข่ไก่ที่อัดแน่นไปด้วยน้ำกาม ดูจะเป็นอุปสรรคที่ทำให้เขามองไม่เห็นบริเวณที่กำลังโกนได้ดีนัก ขนรกเรื้อร่วงออกมาที่ละน้อยจนหมด

“อาจไม่เกลี้ยงมากนัก ผมมองไม่ค่อยถนัดเลย แต่คลำๆ ดูน่าจะใช้ได้แล้ว” เด็กหนุ่มท่าทางดีใจที่ทำภารกิจที่แสนยากจนสำเร็จ

บรู๊คกวาดรวบรวมเศษขนทั้งหมดมากองไว้บนโซฟา มันเยอะซะจนนึกว่าเป็นเศษผมของร้านตัดผม

“เดี๋ยวผมจะปิดท้ายด้วยการชักว่าวสไตล์พิเศษของผมเองครับ ใครจะเลียนแบบก็ได้ครับ เสียวดี” บรู๊คลุกขึ้นยืนหันข้างให้กับกล้อง แล้วคว่ำมือกำหลวมๆ ต่อกันสองข้างให้คล้ายเป็นกระบอก เด็กหนุ่มเสียบน้องชายขนาดเขื่องของตัวเองจนมิดสองกำมือ ส่วนหัวยังโผล่ออกมาจากอีกด้าน บรู๊คเลื่อนมือเข้าออกช้าๆ จากนั้นก็เร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ เด็กน้อยทั้งสามมองลีลารุ่นพี่ดัวเองตาไม่ระพริบ ในที่สุดบรู๊คก็ระเบิดน้ำขาวข้นออกมาเป็นสายพุ่งลงไปบนกองเศษขนอย่างพอดิบพอดี

บรู๊คยกกล้องไปซูมภาพน้ำว่าวสีขาวเด่นตัดกับเศษขนสีดำที่เป็นพื้นหลัง เด็กหนุ่มหันมายิ้มให้กล้อง แล้วเอาน้ำว่าวที่ติดมืออยู่ลูบไล้ไปทั่วลำตัวที่เกลี้ยงเกลา

“เสร็จแล้วครับ เดี๋ยวผมจะโชว์ภาพก่อนและหลังเปรียบเทียบให้ดูกัน”

คลิปวิดีโอแบ่งออกเป็นฟาก ด้านซ้ายเป็นรูปบรู๊คยืนเปล่าเปลือยมีขนเต็มตัว ด้านขวาเป็นรูปบรู๊คยืนท่าและตำแหน่งเดียวกัน แต่ทั้งเนื้อทั้งตัวเกลี้ยงเกลา

“ท่านชอบแบบไหนมากกว่ากันครับ ติชมมาได้ครับ สำหรับคลิปนี้ต้องขอลาไปแต่นี้ ตอนนี้ผมรู้แล้วว่ากว่าจะหาเงินเองมาได้ได้ละบาทมันยากเย็นขนาดไหน ขอเงินพ่อแม่จนชิน ขนาดผมมีช่องทางหาเงินอันนี้ที่ไม่ยากมากนักเพราะมีทุกท่านสนับสนุนยังรู้สึกว่าหนักในบางครั้ง ซึ้งเลยครับ ทุกท่านขอบคุณที่ติดตามชม สวัสดีครับ”

บรู๊คพนมมือไหว้กล้องอย่างนอบน้อมอีกครั้ง แล้วจอก็ดับมืดลงไป บอสกดปุ่มเก็บจอแล้วหันไปมองเด็กแว้นที่กำลังอ้าปากค้างอยู่ ท่าทางแต่ละคนคงจะเสร็จกันไปหลายรอบ ดูจากคราบน้ำที่ล้นออกมา

“เป็นยังไงบ้าง ไอดอลของโรงเรียน เด็ดมั้ย”

“ทำไมพี่ถึงมีคลิปนี้ได้ พี่บรู๊คไม่น่าจะมาทำอะไรแบบนี้ เงินบ้านเขาก็เยอะแยะ”

“พี่คงบอกอะไรไม่ได้ ให้รู้แค่ว่า บรู๊คเขาจำเป็นที่ต้องทำอย่างนี้ และนี่ก็เป็นส่วนหนึ่งที่เขาต้องชดใช้สิ่งไม่ดีที่เขาทำลงไป”

“แต่พี่เขาเป็นถึงนายแบบเลยนะ ถ้าคลิปนี้หลุดออกไป อนาคตดับแน่ๆ” เด็กแว้นยังสงสัย

“อันนั้นไม่ต้องห่วง มันไม่มีทางเกิดขึ้นแน่ๆ พวกนายเองก็ลืมซะเถอะ” บอสดีดนิ้ว เด็กทั้งสามหยุดชะงักเหมือนตกอยู่ในภวังค์

บอสลงไปข้างนอกรถแล้วเรียกเสียงดัง “น้องๆ ลงมาได้แล้วครับ งานเสร็จแล้ว เทนก้าที่ถืออยู่พี่ให้ไว้เลยครับ ถือเป็นของขวัญ เอาไปล้างน้ำใช้ใหม่ได้หลายครั้ง แต่ของใครของมันนะ อย่าใช้มั่วกัน แล้วก็อย่าลืมนะ อย่าทำอะไรที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ไม่งั้นอาจจะได้เจอภาคโหดของพี่”

แก็งค์เด็กแว้นเดินกลับไปที่รถอย่างงงๆ

“เมื่อกี๊โคตรมันส์”

“ใช่ๆ ว่าแต่มันส์เรื่องอะไรวะ”

“เออว่ะ”

“แล้วทำไมพี่หล่อๆ ในรถเขาแก้ผ้าวะ”

“แต่เราก็เข้าไปแอบชักว่าวบนรถพี่เขากันนี่หว่า”

“กูว่าจะไปถอดท่อซิ่งนี่ออกดีกว่า เสียงแม่งดังเกิน รำคาญแทนชาวบ้านเอา”

“เออ กูไปด้วย”

“ทำไมอยู่ๆ กูนึกถึงพี่บรู๊คก็ไม่รู้ พี่ที่เคยเป็นเดือน ปวช. เราอ่ะ เดี๋ยวนี้แม่งเป็นนายแบบไปแล้ว”

“กูก็นึกถึง เห็นในหนังสือ ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะ กูว่าหุ่นแบบนั้นต้องของใหญ่แน่ๆ”

“ใครจะได้เห็นวะ ถ้าไม่ใช่แฟนพี่เขา”

“ถ้ากูมีบุญได้เห็นก็ดีสิ ลำยาวเกือบแปดนิ้วอย่างนั้น”

“ทำไมมึงรู้ว่าแปดนิ้ววะ”

“ไม่รู้สิ ภาพมันแว้ปขึ้นมาในหัว”

เด็กแว้นคุยกันไปเถียงกันไปตลอดทาง เขาไม่รู้หรอกว่ามีคนหลายร้อยคนแล้วที่ได้เห็นท่อนลำเกรดเอของบรู๊ค และพวกเขาก็เป็นหนึ่งในนั้น

TBC

[sirin_chadada]

หื่นจริงๆด้วย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า

[barataku]

องค์กรลวงจิต Explicit Content

บทที่ 3

รถตู้สีดำเริ่มเคลื่อนตัวไปตามถนน ภายในรถบอสหันมาคุยกับธนัทต่อ

“เราถึงไหนกันแล้วนี่ ขอโทษทีนะ แค่เก็บรูปโปรไฟล์ก็เสียเวลาขนาดนี้แล้ว พอดีเคสคุณนี่ ผมอยากทำให้สมบูรณ์แบบจริงๆ”

บอสหยิบแท็บเล็ตขึ้นมาอีกครั้ง

“ผมมีประวัติส่วนตัวของคุณเกือบหมดแล้ว สูงร้อยเจ็ดสิบเก้า หนักหกสิบแปด พื้นเพเป็นคนลำปาง เลือดกรุ๊ปเอบี จบปริญญาตรีเทคนิคการแพทย์ มหาลัยดังซะด้วย รสนิยมทางเพศแบบปกติ”

บอสพึมพรำขณะไล่ดูข้อมูลในแท็บเล็ต

“ขาดข้อมูลขนาดอวัยวะเพศแค่นั้น” บอสเงยหน้ามองหนุ่มหล่อที่นั่งตรงข้าม

“ของผมน่าจะแปดนิ้วครับ” ธนัทตอบแต่โดยดี เขารู้ดีว่าไม่อาจขัดขืนบอสได้เลย

“ผมต้องวัดให้แน่ชัดครับ นี่เป็นข้อมูลสำคัญ อาจจะวัดจากจุดตั้งต้นไม่เหมือนกันแล้วคลาดเคลื่อนได้ บางคนแทบจะวัดจากไข่มา” บอสตอบแล้วพูดต่อ

“ช่วยปั่นให้แข็งอีกทีครับ ครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ สำหรับวันนี้”

ธนัทหน้าซีด “ผมไม่ไหวจริงๆ ครับ ไม่ได้พักเลย มันไม่ขึ้นหรอกครับ”

“งั้นผมช่วยแล้วกัน จะได้เสร็จเร็วๆ” บอสเคาะนิ้วลงบนแท็บเล็ตจนเกิดเสียงเบาๆ ใจของธนัทก็ระลึกถึงเหตุการณ์ในอดีตทันที

ในตอนนั้นเขาอายุยังไม่เต็มสิบสี่ดี เป็นวันมีสาวรุ่นพี่ชวนไปเล่นที่บ้าน เจ้าหล่อนชวนเขาเข้าไปในห้องนอน แล้วขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ กลับมาอีกในชุดเสื้อยืดโนบรากางเกงขาสั้น สาวเจ้ามานั่งข้างๆ แล้วบอกว่าขอกอดหน่อย คิดถึงน้องชายที่ไปเรียนอยู่กรุงเทพ ธนัทในวัยเด็กซบหน้าไปยังหน้าอกหน้าขนาดเกินเด็กมอปลายของสาวรุ่นพี่อย่างตื่นเต้น เขาไม่เคยได้ใกล้ชิดผู้หญิงสาวๆ อย่างนี้มาก่อน พี่สาวร่วมโลกเอามือเรียวบางสอดเข้าไปในขอบกางเกงในของหนุ่มน้อยแล้วกระซิบบอกว่าจะดูให้ว่าโตเป็นหนุ่มแล้วหรือยัง ท่อนลำที่ขนาดเกินเด็กวัยเดียวกันของธนัทขยายตัวทันทีจากการลูบไล้ของมือนุ่ม....

บอสสะกิดเบาๆ จนธนัทตื่นจากภวังค์

“ตั้งขนาดนี้ ใช้ได้แล้วมั๊ง เดี๋ยวผมขออนุญาตวัดเลยนะครับ”

บอสเอาสายวัดขยับมาที่ส่วนล่างของธนัท หนุ่มหล่อฉีกขาอำนวยความสะดวกให้แต่โดยดี ธนัทนึกประหลาดใจที่เครื่องเคราที่อ่อนแรงของเขาสามารถกลับมาแข็งตัวได้อีกเพียงแค่นึกถึงประสบการณ์ทางเพศครั้งแรกที่เขาเคยคิดว่าได้ลืมเลือนรายละเอียดไปนานแล้ว

บอสแหวกขนเพชรที่ค่อนข้างฟูของเขาออก ทาบปลายสายวัดเข้ากับฐานลำอวบใหญ่ แล้วไล่สายวัดขึ้นมาจนถึงปลายหัวบานใหญ่ที่มีน้ำเงี่ยนเอ่อตรงรูปัสสาวะ บอสก้มตัวลงไปอ่านขีด ธนัทตัวเกร็งเมื่อลมหายใจร้อนของบอสกระทบส่วนอ่อนไหวเขา แม้จะสั่งให้เขาทำเรื่องลามกมานับครั้งไม่ถ้วนตลอดวัน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่บอสเข้ามาแนบชิดเขาขนาดนี้

ธนัทเหลือบมองหน้าบอสจากระยะใกล้แล้วนึกในใจ บอสยังดูหนุ่มมากเหมือนจะอยู่ในวัยยี่สิบต้นๆ เท่านั้น ที่เขาข้องใจอีกอย่างคือบอสหน้าตาดีมาก ถึงจะคนละแนวแต่อาจจะหล่อกว่าเขาด้วยซ้ำไป แต่ทำไมเขาไม่สะดุดตาในเรื่องนี้ตั้งแต่แรกเลย ถึงเขาไม่ใช่เกย์ก็เถอะ  แต่หล่อขนาดดาราแบบนี้ทำไมเขาเพิ่งมาสังเกตเห็น แม้กระทั่งเด็กแว้นสามคนนั่นก็ไม่ได้พูดถึงหน้าตาของบอสเลย เอาแต่ชมว่าเขาหล่ออย่างโน้น เท่อย่างนี้ไม่หยุดปาก

บอสเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วพูดว่า “แปดจุดสี่นิ้วครับ ใกล้เคียงกับที่คิดเลยแฮะ ส่วนเส้นรอบวงก็ หกจุดห้านิ้วครับ” บอสวัดต่อจนเสร็จแล้วกลับไปนั่งที่เดิม

“กลิ่นโอเคเลยครับ ได้กลิ่นน้ำเงี่ยนจางๆ คุณคงรักษาความสะอาดดีน่าดู” บอสพูดยิ้มๆ

ธนัทหน้าขึ้นสีเล็กน้อยแล้วกลับเข้าเรื่อง “ตกลงสิ่งที่ผมต้องทำเพื่อชดเชยคืออะไร ผมต้องทำเหมือนเด็ก ปวช. คนนั้นใช่ไหม แล้ววีดีโอผมจะเผยแพร่ไปขนาดไหน ขายให้ใครบ้าง”

ธนัทตัวสั่นเมื่อนึกถึงสิ่งที่กำลังจะเกิด ถ้าพ่อแม่พี่น้องเพื่อนฝูงเขาเห็นล่ะ เขาจะอับอายขายหน้าขนาดไหน

“ยังก่อนครับ วิธีการในการชดใช้ขึ้นอยู่กับหนี้ทางสังคมที่คุณมีว่ามากน้อยขนาดไหน  เพราะแต่ละวิธีจะมีศักยภาพในการหาเงินทุนได้ไม่เท่า สิ่งที่น้องบรู๊คทำโดยการระดมทุนผ่านวีดีโอนั้น เป็นวิธีสำหรับมูลหนี้สังคมขนาดกลางครับ แต่อย่างนั้นเขายังต้องออกตั้งห้าคลิปแน่ะครับถึงจะใช้หนี้หมด”

ธนัทหน้าซีดเผือดถามว่า “แล้วคลิปหลังๆ น้องเขาต้องทำอะไรบ้างครับ”

“คุณไม่อยากรู้หรอกครับ เชื่อผม” บอสตอบแล้วหัวเราะหึๆ ธนัทรู้สึกสงสารน้องบรู๊คจับใจ แต่คิดอีกทีเวลานี้เขาควรจะสงสารตัวเองมากกว่า

“ทางองค์กรเรามีวิธีในการหาทุนมาชดใข้ผู้เสียหายหรือสังคมอยู่หลักๆ สามวิธี โดยที่ทางเราจะเป็นผู้เลือกให้เองครับ”

“วิธีแรกสำหรับความผิดน้อยๆ หรือมูลค่าหนี้สังคมที่ไม่สูง เราจะให้ผู้กระทำผิดไปให้บริการสังคมตามชั่วโมงที่กำหนด

“วิธีที่สองสำหรับมูลหนี้ขนาดกลาง ก็อย่างที่น้องบรู๊คทำนั่นแหละครับ ผู้กระทำผิดจะเปิดระดมทุนในเครือข่าย Social Network ลับขององค์กรเรา คล้ายๆ การรับบริจาคนั่นแหละ แต่คุณต้องมีของตอบแทนเจ๋งๆ จากตัวคุณเอง ส่วนใหญ่ก็จะเป็นรูปหรือคลิปอย่างที่เห็นล่ะครับ คอนเซ็ปมันจะเหมือนพวก  Crowd Funding ครับ”

“คุณจะได้แอคเค้าท์ชั่วคราวสำหรับโพสต์แนะนำตัว บอกวัตถุประสงค์ว่าคุณจะระดมทุนไปทำอะไร เสร็จแล้วคุณก็บอกของที่คุณจะให้ตอบแทน เช่น คลิปวีดีโอคุณอาบน้ำ อะไรก็ว่าไป แล้วก็ตั้งราคาแล้วเป้าที่ต้องการ เช่น ราคาหนึ่งพันบาทต้องการผู้สนับสนุนขั้นต่ำหนึ่งร้อยราย ถ้าภายในระยะเวลาที่กำหนด มีผู้บริจาคครบตามจำนวนขั้นต่ำ คุณก็ส่งคลิปเข้าระบบให้กับผู้สนับสนุน แล้วรับยอดเงินบริจาคมาปิดยอดหนี้สังคมที่คุณก่อขึ้น”

ธนัทนึกตาม เขาคุ้นกับระบบดังกล่าวอยู่บ้างว่าเป็นกระแสมาแรงในโลกอินเตอร์เนท ซึ่งช่วยให้คนที่มีไอเดียดีๆ สามารถระดมทุนจากมหาชนเพื่อพัฒนาและผลิตสินค้าใหม่ โดยไม่ต้องพึ่งบริษัทใหญ่

“แต่มันก็ไม่ง่ายนะครับ ถ้าคุณอยากได้เงินเยอะจริงๆ คุณต้องฟังเสียงลูกค้าหมู่มาก ซึ่งในบางครั้งก็พิสดารแหวกแนวไม่น้อย เราได้เตรียมเครื่องมือช่วยเหลือไว้ในระบบ เข่น โพลความคิดเห็นสำหรับโหวต หรือช่องคอมเม้นท์ เพื่อให้คุณใช้รวบรวมข้อมูลและวางแผนการขายของคุณได้อย่างสะดวก

บอสหยิบแท็บเล็ตขึ้นมาเปิดดูอีกครั้ง “ตามข้อมูลล่าสุด ผมเกรงว่ากรณีของคุณนี่เราต้องใช้วิธีที่สาม เพราะมูลหนี้สังคมคุณสูงถึงสี่ล้านห้าแสนบาท”

ธนัทตกตะลึง เขารู้ว่าเขาไม่สามารถขัดขืนองค์กรลึกลับนี้ได้ แต่เขาก็ทนไม่ได้จนต้องขออุทธรณ์ออกมา “ทำไมมันเยอะแยะอย่างนี้วะ ใครจะไปหามาได้”

“นี่เราก็ประเมินอย่างเป็นธรรมที่สุดนะครับ คุณไม่รู้หรอกบางบ้านเขาเดือดร้อนจริงๆ จากที่ต้องไปกู้หรือเอาเงินสำรองมาซื้อเครื่องผลิตน้ำจอมปลอมของคุณ กลุ่มนี้เราจะเอาเงินที่ได้คืนให้เขาเต็มจำนวนตามราคาที่ซื้อมา” บอสค่อยๆ อธิบาย

“กลุ่มที่อาการโรคทรุดลงเพราะไม่ได้รับการรักษาที่ถูกต้องเพราะมาหลงเชื่องมงายกับน้ำลวงโลก เราจะช่วยเหลือให้ได้รับการรักษาในโรงพยาบาลของรัฐพร้อมสนับสนุนค่ารักษาพยาบาลให้ นี่เรากันเอาคนที่พอมีฐานะไม่ได้เดือดร้อนอะไรมากนักออกไปแล้วนะไม่งั้นคุณจะโดนหนักกว่านี้อีกหลายเท่า ก็คุณขายเครื่องเฮงซวยนี่ ไปได้เป็นร้อยๆ เครื่องเลยนี่ ส่วนที่เราไม่ได้ชดเชยให้ผู้เสียหายโดยตรง นักเศรษฐศาสตร์ของเราจะประเมินความเสียต่อสังคมในภาพรวมแล้วให้คุณชดเชยกลับเป็นเงินบริจาคเข้ามูลนิธิหรือองค์กรการกุศลที่มีการดำเนินงานในขอบข่ายที่คุณทำผิดแทน”

หนุ่มหล่ออดีตนักขายมือทองนิ่งยอมรับ เขารู้ดีว่าไม่มีประโยชน์ที่จะต่อต้าน สู้ทำให้จบๆ ไปเลยดีกว่า “แล้วผมต้องทำอะไร ต้องขายตัวขายตูดด้วยเปล่า”

ธนัทถามจริงๆ ไม่ใช่การประชด เขาพอจะเดาออกว่าองค์กรนี้มีแนวทางในการระดมทุนแบบไหน

“อาจจะยิ่งกว่านั้นอีกครับ ผมขอเปรียบเทียบง่ายๆ ระหว่างการชดใช้ของเรากับบทลงโทษปกติตามกฎหมาย” บอสขยายความ

“วิธีที่หนึ่งการให้บริการสังคม อันนี้กฎหมายปกติก็มี องค์กรเราเรียกคนกลุ่มนี้ย่อๆ ว่า “C” Community Service”

“วิธีที่สองเหมือนการจ่ายค่าปรับในกฎหมายปกติแต่ของเราต้องมาจากเงินทุนที่หาได้จากการขายเนื้อหาที่สร้างสรรค์จากสรีระของตัวเอง เราเรียกว่า “M” Merchandise”

“ส่วนวิธีสุดท้ายมันจะเหมือนการจำคุกในกฎหมายปกติ แต่ของเราจะให้ขายตัวไปเป็นทาสเรียกว่า “S” Slave อันนี้แหละที่คุณต้องโดน” ธนัทไม่คิดว่าเขาจะตกใจอะไรไปมากกว่าสิ่งที่เจอมาก่อนหน้านี้แล้ว แต่เขาคิดผิด

“สมัยนี้มันจะยังมีทาสอยู่ได้ยังไง แล้วผมต้องไปเป็นทาสใคร ผมต้องถูกโขลกสับ โบยตี ผมตายแน่” ธนัทสติแตกโวยวายออกมา

“ฮ่าๆ เราไม่โหดร้ายป่าเถื่อนอย่างนั้นหรอก แม้จะบอกว่าเป็นทาส แต่เราก็มีกฎที่เคร่งครัดในการปฏิบัติตัวระหว่างเจ้านายและตัวทาส คุณจะมีหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติและจะถูกริดรอนสิทธิบางอย่างลงเท่านั้น เชื่อเถอะว่ามันดีกว่าโดนติดคุกของจริงแน่ๆ ยิ่งถ้าคุณได้เจ้านายใจดีด้วยละก็สบายเลยล่ะ” บอสอธิบาย

“แล้วเจ้านายผมเป็นใคร” ธนัทถามในสิ่งที่เขาอยากรู้มากที่สุด

“ยังไม่ทราบครับ ขึ้นอยู่กับการประมูล ตอนนี้ขอให้ผมส่งโปรไฟล์และมูลค่าหนี้สังคมของคุณเข้าประมวลผลในระบบคอมพิวเตอร์ขององค์กรก่อนนะครับ จะได้รู้เงื่อนไขการเป็นทาสเพื่อเตรียมประมูลคุณต่อไป”

บอสจิ้มๆ ในแท็บเล็ตแล้วรอผล แค่อึดใจเดียวบอสก็ชูหน้าจอให้ธนัทดู ธนัทกวาดตามองพบว่าบนหน้าจอแสดงรูปหน้าตรงและรูปเต็มตัวของเขา โชคดีที่ไม่ใช่รูปโป๊อล่างฉ่างที่บอสถ่ายไว้เยอะมากเมื่อตอนบ่าย แต่เป็นรูปที่เขายืนในทุ่งหญ้าเห็นกล้ามเนื้อชัดเจนตลอดทั้งตัว ตรงของสงวนมีช่อดอกหญ้าบดบังอย่างเป็นศิลปะ หน้าจอด้านข้างมีรายละเอียดส่วนตัวของเขาแสดงไว้ครบถ้วน รวมไปถึงขนาดอวัยวะเพศของเขาด้วย กรอบหน้าจอด้านล่างแสดงเงื่อนไขของการเป็นทาสซึ่งมีระบุแค่เขาเป็นทาสระดับสอง อายุสัญญาสองปี ราคาเป้าหมายสี่ล้านห้าแสนบาท

ธนัทกลืนน้ำลายเอื้อกแล้วถามว่า “ใครจะมาซื้อผมล่ะ ราคาทั้งสี่ล้านกว่า จ้างคนใช้หลายคนได้เป็นสิบปีเลยมั๊ง”

“อย่าดูถูกตัวเองเลย รูปร่างหน้าตาอย่างคุณ เขาคงไม่มาเอาไปเป็นคนใช้หรอก แถมคุณยังเป็นทาสระดับสองที่คุณภาพระดับนี้ ไม่มีมาได้บ่อยๆ ที่สำคัญ คุณอย่าประเมินสมาชิกองค์กรผมต่ำเกินไป เงินก้อนนี้เหมือนจะสูงมากสำหรับคนทั่วไป แต่หลายๆ คนที่เป็นสมาชิกของเรามากกว่านั้นเยอะ ถ้าของมีคุณภาพ เขาสู้ราคา” บอสยืนยันหนักแน่น

“การประมูลมีสองรอบ รอบแรกสมาชิกทั้งหมดจะได้เห็นข้อมูลในหน้าประมูลของคุณตามที่ผมให้ดูเมื่อกี๊ ถ้ามีผู้สนใจ เขาจะแจ้งความประสงค์ที่จะเข้าไปร่วมในการประมูลจริง ในขั้นตอนนี้ ระบบจะกันวงเงินของสมาชิกท่านนั้นไว้สามในสี่ของมูลค่าเป้าหมาย เพื่อเป็นการรับประกันว่า ถ้าไม่มีคนอื่นสนใจมาแข่งเลย เขาต้องซื้อคุณไปในราคาสามในสี่ของมูลค่าเป้าหมาย”

“เมื่อระบบปิดรอบแรก ผู้ที่สนใจและวางเงินประกันแล้วทั้งหมดจะสามารถเข้าดูโปรไฟล์ลับของคุณได้แบบนี้”

บอสหันแท็บเล็ตให้ดู ธนัทปาดนิ้วเลื่อนดูรายชื่อไฟล์ที่แสดงเป็นรูปภาพเล็กๆ จำนวนมาก มีทั้งภาพโป๊ชุดเต็มหลายร้อยรูปที่ถ่ายเมื่อบ่าย คลิปที่เขาช่วยตัวเองในรถคันนี้ คลิปโชว์อนาจารต่อหน้าคนเป็นร้อยในงานสัมมนาเมื่อเช้า และที่น่าประหลาดใจก็คือ ภาพถ่ายของเขาตั้งแต่เด็กจนโต แน่ล่ะมันไม่ได้มีทุกรูปที่เขาเคยถ่ายไว้ แต่ก็ครบทุกช่วงอายุ ข้อมูลมีแม้กระทั่งคลิปที่เขาเคยแข่งบาสสมัยมัธยม คลิปร้องเพลงจีบสาวตอนมหาลัยที่มันหายไปกับมือถือเมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว คลิปเอาหญิงที่เขาแอบตั้งกล้องไว้ด้วยความคึกคะนอง นี่ยังไม่รวมสมุดพก ผลการเรียน ผล TOEIC ใบทรานสคริปต์ ผลการตรวจสุขภาพ และอีกสารพัด

“เห็นความสามารถทีมข่าวของเราหรือยัง นี่เฉพาะที่เปิดเผยให้กับผู้ร่วมประมูลได้นะ ข้อมูลเกี่ยวกับการเงิน หรืออื่นๆ ที่เป็นความลับ เราไม่ได้เปิดให้ดู ผู้เข้าร่วมประมูลสามารถดูและศึกษาข้อมูลได้จนถึงแค่ก่อนปิดการประมูล เพื่อให้เขาประเมินคุณค่าของคุณได้ตามเกณฑ์ของแต่ละคน ไม่ต้องห่วงนะถึงจะเปิดให้ดู แต่ข้อมูลพวกนี้ไม่มีทางรั่วไหล ต่อให้เอากล้องมาถ่ายจากหน้าจอก็ทำไม่ได้”

ถึงมันจะฟังดูเป็นไปไม่ได้ว่าจะห้ามไม่ให้แต่ละคนเอากล้องมาถ่ายได้อย่างไร แต่ธนัทก็เชื่อ

“มันเป็นการควบคุมระดับจิตใจน่ะ” บอสยักคิ้ว

ธนัทไม่รู้จะพูดอะไรอีก เหลือเพียงคำถามที่เขากังวลที่สุด “ถ้ามีคนสนใจแค่คนเดียวแล้วซื้อผมไปในราคาสามในสี่ล่ะ เงินที่ขาดไปจะทำยังไง หรือถ้าแย่กว่านั้น ไม่มีใครสนใจผมเลยผมต้องโดนอะไร”

“ถือเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้น้อยครับ ถ้าคุณปฏิบัติงานเป็นทาสจนครบสัญญาแล้วยังเหลือเงินที่ต้องชดใช้ คุณอาจจะขอต่อสัญญากับเจ้านายจนครบ หรือทางเราจะปรับคุณลงมาเป็น M แล้วระดมทุนต่อจนได้ยอดครบก็ได้เหมือนกัน”

“แต่ที่น่ากังวลกว่านั้นคือถ้าไม่มีใครสนใจคุณเลย เราอาจต้องส่งคุณเข้าประมูลใหม่โดยปรับเงื่อนไขให้เป็นทาสระดับสาม ถ้าเป็นกรณีนั้นคุณขายออกชัวร์ แต่ภาวนาอย่าให้เป็นแบบนั้นจะดีที่สุด ถึงมันจะไม่ถึงตายก็เถอะ” ธนัทขนลุกทั้งตัวเมื่อนึกเดาถึงสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นกับทาสระดับสาม

บอสตัดบท “นี่เกือบหกโมงเย็น สมาชิกน่าจะงานไม่ยุ่งมากแล้ว ผมว่าจะเปิดประมูลรอบแรกของคุณก่อนเลย เสร็จแล้วเราไปกินข้าวกัน แล้วค่อยกลับมาดูผล”

เขาปาดๆ จิ้มๆ บนหน้าจอแท็บเล็ต แล้วเก็บใส่กระเป๋า ซักครู่เดียวรถตู้ก็วิ่งมาจอดที่หน้าร้านอาหารเล็กๆ แต่บรรยากาศดูดี บอสเอาเสื้อและกางเกงฟุตบอลทีมชาติฮอลแลนด์ให้ธนัทใส่โดยปราศจากกางเกงใน หนุ่มหล่อก็รับมาใส่ทันทีไม่มีอิดออด

สองหนุ่มลงไปนั่งทานอาหารง่ายๆ สามสี่อย่าง ระหว่างที่ทานอยู่ ธนัทได้ยินเสียงเตือนจากแท็บเล็ตในกระเป๋าสะพายของบอสบ่อยมาก แต่ดูเหมือนบอสจะไม่สนใจ ทานอยู่ชั่วโมงเศษ บอสต้องคะยั้นคะยอให้ธนัทที่ดูจะไม่อยากอาหารเท่าไรนักทานโน่นทานนี่อยู่ตลอด เมื่อทั้งสองกลับขึ้นมาบนรถ บอสก็หยิบแท็บเล็ตมาเปิดดูเช่นเคยแล้วยิ้มให้ธนัท

“คุณน่าจะรอดนะครับ มีคนสนใจสามสิบกว่าคนแล้ว ตอนนี้เขาคงศึกษาโปรไฟล์ลับของคุณกันอยู่ การประมูลจริงจะเริ่มในช่วงสี่ทุ่มถึงห้าทุ่ม คุณจะได้เสร็จเรื่องคืนนี้เลย”

ธนัทนึกอดสูในใจว่า ทั้งความลับและของลับของเขากำลังจะถูกเปิดเผยให้คนอีกสามสิบคนดูเดี๋ยวนี้ แต่นึกอีกที เพิ่งเมื่อช่วงเช้าเองเขายังว่าวโชว์ให้คนกว่าร้อยคนดูเลย แค่นี้ยังถือว่าธรรมดา คิดได้ตามนี้แล้วเขาก็สบายใจขึ้น

“ระหว่างรอนี่คุณจะนอนเอาแรงไปก่อนก็ได้นะ ผลจะออกตอนห้าทุ่ม ยังมีเวลาอีกสามสี่ชั่วโมง” ธนัทเอนตัวลงอย่างว่าง่าย เขาหลับไปแทบจะทันที

ธนัทตื่นขึ้นเองในเวลาห้าทุ่มตรง รู้สึกสดชื่นขึ้น เขาเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือแล้วนึกในใจ ทำไมพอดีอย่างนี้นะ โดยไม่รู้ตัวว่าแม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ อย่างนี้ เขาก็ถูกโปรแกรมไว้ล่วงหน้าแล้ว

บอสนั่งอยู่ที่เดิมหันมาทางเขาแล้วบอกว่า “ผลออกพอดีครับ คนแข่งประมูลกันค่อนข้างดุเดือดทีเดียว คุณถูกขายเป็นทาสระดับสองให้กับคุณหมอพฤกษ์ในราคาเจ็ดล้านบาทถ้วน”

ธนัทตะลึงไม่รู้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ของวัน ค่าตัวเขาสองปีสูงขนาดนี้เลยเหรอ เขาคิดคร่าวๆ นี่เท่ากับเกือบสามแสนบาทต่อเดือนเลยนะ ถ้าเขามีรายได้เท่านี้จริงๆ คงไม่มาต้องตากหน้าขายเครื่องกรองน้ำพาซวยแบบนี้หรอก

“ไม่ต้องตกใจนะ เราเคยประมูลกันสูงกว่านี้อย่างที่คุณคิดไม่ถึงเลยล่ะ” บอสกล่าวต่อ

“ที่จริงคุณไม่ได้ถามไว้ก่อนหน้านี้ แต่ผมต้องบอกให้ครบถ้วน ยอดเงินที่ได้เกินมาจากเป้า เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์จะถูกหักเป็นค่าใช้จ่ายและทุนสำรองในการดำเนินงานขององค์กร สามสิบเปอร์เซ็นที่เหลือจะคืนให้กับกับตัวทาสคนนั้นหลังหมดเสร็จภารกิจทั้งหมด ซึ่งในกรณีของคุณคืออีกสองปีนับจากนี้” บอสเล่าถึงสิ่งที่ธนัทไม่ได้มีอยู่ในหัวแม้แต่น้อย

“คุณนี้โชคดีใช้ได้นะ ได้ราคาดี แถมหมอพฤกษ์ก็ไม่โหดเท่าไหร่ แต่เท่าที่ผมคาดการณ์นะ เจ้านายคุณเตรียมใช้งานคุณหนักแน่ เขาถึงกล้าทุ่มขนาดนี้” ธนัทรับฟัง แต่ใจเขายังรู้สึกดีๆ ว่ามันไม่เลวร้ายอย่างที่คิดไว้ทีแรก

“เดี๋ยวผมเล่าคร่าวๆ เรื่องระดับของทาสให้ฟังแล้วกัน เพราะมันเกี่ยวกับหน้าที่ที่คุณต้องทำให้กับเจ้านายของคุณ” บอสเกริ่นนำ

“ทาสแต่ละคนจะมีเจ้านายได้คนเดียว แต่เจ้านายอาจมีทาสได้หลายคน ส่วนใหญ่ทาสจะต้องไปอาศัยอยู่กับเจ้านายยกเว้นเจ้านายให้ไปทำงานที่อื่น คุณก็เตรียมคิดเรื่องที่จะใช้อธิบายคนอื่นไว้ได้เลยว่าจะหายหน้าไปสองปี”

“ทาสต้องปฏิบัติตามกฎหลักสามข้อของทาส ซึ่งได้แก่”

“ข้อหนึ่ง ทาสจะต้องปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้านายอย่างเคร่งคัด ตราบเท่าที่ไม่ขัดต่อกฎข้อสองและข้อสาม”

“ข้อสอง ทาสจะต้องไม่กระทำการที่ขัดต่อหลักกฎหมายในสาระสำคัญ”

“ข้อสาม ทาสมีสิทธิที่จะปฏิเสธและสามารถปกป้องตนเองจากการกระทำหรืออันตรายที่อาจทำให้ตัวเองถึงแก่ชีวิต หรือเกิดการบาดเจ็บที่มากกว่าบาดแผลเล็กๆ น้อยๆ”

“ฟังดูดีใช่ไหม นี่ผมประยุกต์มาจาก กฎสามข้อของหุ่นยนต์เชียวนะ” บอสหยุดเพื่อชมตัวเองเล็กน้อยแล้วกล่าวต่อ

“กฎอีกส่วนที่สำคัญคือข้อจำกัดในการใช้งานทาส อันนี้เป็นสิ่งเจ้านายต้องรู้ ข้อจำกัดหลักเลยได้แก่ ห้ามไม่ให้ใช้งานทาสไปทำสิ่งที่ก่อให้เกิดภาระผูกพันกับตัวทาสในระยะที่ยาวเกินอายุสัญญา” ธนัทฟังจนมึน นี่ให้นักกฎหมายร่างให้หรือเปล่า

“ส่วนขอบเขตในการใช้งานทาสจะแบ่งตามระดับ” บอสบรรยายต่อ

“ทาสระดับหนึ่ง ห้ามใช้งานที่ทำให้เกิดความอับอายขายหน้าต่อสาธารณชนยกเว้นในกลุ่มคนจำกัดที่เจ้านายควบคุมได้ ห้ามมี Hard Sex หากทาสไม่เต็มใจ และห้ามใช้งานทาสในเชิงพาณิชย์ใดๆ”

“สำหรับทาสระดับสอง สามารถใช้งานที่ทำให้เกิดความอับอายขายหน้าต่อสาธารณชนได้แต่ต้องอยู่ในกรอบของกฎสามข้อข้างต้น และห้ามใช้งานทาสในเชิงพาณิชย์โดยตรงแต่อนุโลมให้ช่วยงานหรือธุรกิจของเจ้านายได้”

“ส่วนทาสระดับสามคุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอก” บอสปิดท้าย

ธนัททำหน้านิ่วเหมือนพยายามจะจำเงื่อนไขที่บอสเล่าให้ได้ทั้งหมด บอสหัวเราะและบอกว่า “ไม่ต้องจำครับ พอผมโปรแกรมคุณให้รับตำแหน่งทาสของหมอพฤกษ์เสร็จ คุณก็จะทำตามเงื่อนพวกนี้ได้เองโดยอัตโนมัติ”

บอสก้มลงเช็คแท็บเล็ต กดปุ่มเลื่อนจอมอนิเตอร์ขึ้น แล้วขยับมานั่งข้างธนัท “เดี๋ยวหมอพฤกษ์จะวิดีโอคอลล์เข้ามาครับ ผมจะโปรแกรมคุณแล้วส่งมอบให้หมอพฤกษ์เลย”

เสียงเรียกเข้าจากแท็บเล็ตของบอสดังขึ้น พอกดรับสาย ภาพของผู้โทรเข้าก็ไปปรากฏที่หน้าจอใหญ่ทันที ภาพคู่สนทนาที่เห็นผ่านจอคมชัดเหมือนเป็นวิดีโอความละเอียดสูงมากกว่าจะเป็นแค่วิดีโอคอลธรรมดา ธนัทสังเกตคนที่จะมาเป็นเจ้านายตัวเองอย่างสนใจ หมอพฤกษ์อายุน่าจะประมาณสามสิบเจ็ดปีหรือน่าจะอ่อนกว่านั้นด้วยซ้ำแต่ด้วยความภูมิฐานทำให้เขาเดาสูงไว้ก่อน ใส่แว่นสายตา หน้าตาสะอาดสะอ้านหมดจดดูสมกับเป็นหมอ ถึงจะอายุไม่มากอย่างที่เขานึกไว้ แต่ราศีความดูดีและความไฮโซก็แผ่มาอย่างชัดเจน ธนัทไม่แน่ใจว่าอีกฝั่งจะเห็นตัวเองหรือเปล่าแต่เขาก็ยกมือไหว้อย่างนอบน้อม คนในจอยกมือรับไหว้

“ธนัทใช่ไหมครับ หล่อเหมือนในคลิปเลย” หมอพฤกษ์ทัก ธนัทพยายามจะไม่นึกถึงว่าคลิปไหนของตนที่เจ้านายกล่าวถึง
 
ธนัทพนมมือไหว้อีกครั้ง “ขอบพระคุณคุณหมอที่กรุณาครับ ผมต้องขอฝากตัวด้วย”

บอสส่งเสียงแซว “ครั้งนี้หมอทุ่มน่าดูเลยนะครับ ท่าทางธุรกิจใหม่จะไปได้ดี”

“นานๆ จะเจอที่ถูกใจจริงๆ อย่างนี้ครับ มากกว่านี้ผมก็สู้ แต่คู่แข่งถอดใจไปก่อนเอง” หมอหนุ่มใหญ่หัวเราะเบาๆ

“คุยกันไปอีกแป๊บนะครับ คุณธนัทจะได้ซึมซับหน้าตา ท่าทาง และเสียงของหมอพฤกษ์อีกซักหน่อย” บอสบอก หมอพฤกษ์เลยชวนคุยเรื่องที่ธนัทจบเทคนิคการแพทย์มา แล้วเปลี่ยนไปเล่าเรื่องกิจการคอมเพล็กซ์เพื่อสุขภาพครบวงจรขนาดใหญ่ที่ตนเปิดขึ้นหลายเดือนก่อนและกำลังไปได้ดี

บอสนั่งฟังซักพักแล้วขอแทรกการสนทนาของทั้งคู่ “ผมขอเข้าสู่ขั้นตอนส่งมอบทาสเลยนะครับ ห้าทุ่มครึ่งแล้ว”

บอสดีดนิ้วแล้วกล่าวต่อในขณะที่ธนัทเหมือนชะงักไป “คุณธนัทครับ คนที่คุณคุยด้วยเมื่อกี๊คือคุณหมอพฤกษ์เจ้านายของคุณครับ ส่วนคุณเป็นทาสที่ต้องทำตามคำสั่งทุกอย่างของเจ้านายตามเงื่อนไขที่กำหนด”

บอสเอนตัวไปกระซิบอะไรบางอย่างที่ข้างหูของธนัทกินเวลาไปเกือบสามนาที เสร็จแล้วบอสก็ดีดนิ้วอีกครั้ง ธนัทกระพริบตาปริบๆ เหมือนเพิ่งรู้สึกตัว

 “การโปรแกรมเพื่อส่งมอบเรียบร้อยครับ ช่วยดูแลทาสธนัทต่อไปอีกสองปีด้วยครับ” บอสกล่าว

ไม่รอช้า หมอพฤกษ์ออกคำสั่งแรกผ่านระบบวิดีโอคอลทันที “ธนัท ถอกของดีเธอโชว์หน่อย”

ธนัทลุกขึ้นในทันที  เขารูดกางเกงบอลลงไปกองตรงเท้า รวบท่อนลำขึ้น ดึงรั้งหนังหุ้มปลายไปด้านหลังจนสุด ธนัทแอ่นตัวหันทิศทางให้อวัยวะส่วนล่างจ่อไปที่หน้าจอให้ได้มากสุด

“ประทับใจจัง นี่แค่ลองทดลองเฉยๆ ใส่กางเกงเถอะธนัท แต่ระหว่างนี้ก่อนที่เราจะเจอกัน ห้ามช่วยตัวเองห้ามมีเพศสัมพันธ์ทุกรูปแบบนะ”

ธนัทรับคำ เขารู้สึกบอกไม่ถูก ตอนที่เขาโชว์ว่าวในห้องสัมมนา หรือแม้แต่ที่บอสสั่งให้เขาช่วยตัวเองในรถคันนี้จนแทบหมดแรง เขารู้สึกเหมือนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว กึ่งจริงกึ่งฝัน ทำอะไรไปแบบควบคุมตัวเองไม่อยู่ แต่ที่เจ้านายสั่งเมื่อกี๊ เขายังมีสติสัมปชัญญะทุกอย่าง ยังควบคุมตัวเองได้แต่ที่ทำไปเพราะมีความรู้สึกว่าเป็นหน้าที่ที่ต้องทำ เหมือนฝึกซ้ายหันขวาหันเวลาเรียน รด. ถึงจะขี้เกียจ ถึงจะไม่อยาก แต่พอครูฝึกสั่งตัวก็ทำไปโดยอัตโนมัติ เขาไม่แน่ใจว่าแบบไหนจะแย่กว่ากันถ้าต้องทำอะไรที่มันน่าอายขึ้นมา ระหว่างไม่ค่อยรู้สึกตัวกับรู้สึกตัวเต็มร้อย

“หมอให้เวลาเราเคลียร์เรื่องต่างๆ ให้เสร็จในสามวัน แล้ววันศุกร์ก็ลงมาพบหมอที่กรุงเทพ หมอจะส่งตั๋วเครื่องบินและที่อยู่ไปให้ เคลียร์ให้ดีล่ะ อย่าให้ทางบ้านเป็นห่วงจนไปแจ้งความคนหาย ถ้าช่วงไหนไม่มีงาน หมออาจจะให้กลับมาเยี่ยมบ้านบ้าง แล้วเจอกัน” หมอพฤกษ์กลับไปล่ำลากับบอสอีกสองสามประโยคแล้วก็วางสายไป

บอสหันกลับมาพูดกับธนัท “เราคงต้องลากันแล้วเหมือนกัน เดี๋ยวผมจะไปส่งคุณที่คอนโด รถคุณที่ทิ้งไว้ที่โรงแรมตอนนี้ก็จอดอยู่ที่คอนโดคุณแล้ว” ธนัทไม่ติดใจเรื่องรถว่าคนของบอสเอากุญแจรถเขามาจากไหน เขาว่าองค์กรนี้คงทำได้ทุกอย่างเขาถามเพียงว่า

“แล้วเราจะได้เจอกันอีกไหม”

“คงไม่ ยกเว้นคุณจะทำเรื่องเลวๆ ขึ้นมาอีก หรือไม่ก็ได้รับการคัดเลือกให้เป็นสมาชิกองค์การของผม ถ้าไม่ใช่สองอย่างนั้น ถึงบังเอิญพบกับ คุณก็จำหน้าผมไม่ได้หรอก”

ธนัทเชื่อสนิทใจ ตลอดวันที่เขานั่งกับบอสในรถตู้คันนี้ เมื่อละสายตาจากบอสแค่ไม่กี่นาที เขาก็นึกหน้าบอสไม่ออกแล้ว พอเขาสังเกตเห็นเลยแอบลองทดสอบดูหลายครั้ง ก็เป็นเหมือนกันหมด จะแอบถ่ายรูป เขาก็ไม่อยากจะทำอะไรที่เหมือนฆ่าตัวตายอย่างนั้น นี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้ไม่มีใครสนใจความหล่อของบอสเลย

รถมาจอดตรงหน้าคอนโดที่เขาอาศัยอยู่ หนุ่มที่เพิ่งกลายเป็นทาสหมาดๆ ก้าวลงแต่ยังไม่ปิดประตู

“ยังไงก็ขอบคุณมาก ถึงสถานะของผมจะเป็นแค่นักโทษ แต่ผมรู้สึกเหมือนได้รับความห่วงใยจากคุณอยู่ลึกๆ ลาก่อนครับ”
ธนัทกล่าวลาพร้อมบอกความในใจ

รถตู้เคลื่อนตัวออกไปทันที สายตาของบอสยังมองตามธนัทที่เดินเข้าตึกไป

“มึงชอบเขาเรอะ” เสียงถามจากคนขับรถตู้

“ไม่ได้ชอบเว้ย แต่กูเคยเจอเขามาก่อน” บอสตอบ

“เมื่อไหร่” เสียงจากด้านหน้าถามต่อ

“ไม่ได้มีอะไรมาก แค่ตอนเด็กๆ กูเคยเจอพี่เขาสองสามครั้งตอนกูไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัด แล้วพี่เขาสอนกูเล่นบาสเท่านั้นเอง” บอสระลึกความหลัง

“ว่าแล้วเคสนี้มึงถึงลงมาดูแลเองทั้งหมด แถมอธิบายเรื่ององค์กรซะละเอียด แล้วหมอพฤกษ์นี่ก็เตี๊ยมกันไว้ก่อนล่ะสิ” คนขับรถตู้ถาม

“ก็ไม่ใช่อีกนั่นแหละ หมอเขาประมูลได้เองจริงๆ กูแค่กะว่า ถ้ากูไม่แน่ใจในตัวคนที่ได้พี่เขาไป กูอาจแกล้งทำระบบล่ม”

“เสียชื่อระบบกูตายห่า คิดอะไรไม่เข้าท่า” คนที่ท่าทางจะไม่ใช่แค่คนขับรถตู้พูดห้วนๆ

“ซีเรียสอะไรนักวะ ส่วนหนึ่งกูก็อยากมาดูตัวจริงพี่เขาด้วยแหละ จำได้ว่าตอนเด็กๆ พี่แม่งโคตรเท่ แต่ก็ไม่ได้ผูกพันอะไรนักหรอก เคยเจอแป๊บเดียวตอนเด็ก ยังไงเพื่อนรักนัมเบอร์วันของกูก็ยังเป็นมึงอยู่ดี” บอสทำเสียงกวนๆ

“ปัญญาอ่อน ไปๆ กลับไปนอน พรุ่งนี้จะได้บินกลับแต่เช้า” หนุ่มโชเฟอร์ตัดบทอย่างรำคาญ

TBC

[★KVH™★]

ง่าาา
คู่คุณบอสกับเพื่อนรักนี่มัน 

[yymomo]

อ่านตั้งแต่เริ่มอัพ รอดูเชิงก่อนว่าจะมาต่อยาวๆ หรือหาย

แต่ตอนนี้ ทำเอาอดใจไม่ไหวจริงๆ ต้องรีบลงชื่อเข้ามาเลย คุณบอสต้องเป็นเพื่อนคู่นั้นแน่ๆ

ที่ทำคนขับแท็กซี่ช่วยตัวเองอ่ะ ชิป่ะๆๆๆ

 

[barataku]

องค์กรลวงจิต Explicit Content

บทที่ 4 ตอนพิเศษ “เบอร์ศูนย์ขี้หงุดหงิดกับเรื่องประหลาดในห้องน้ำของหนุ่มไฮโซ”

ผมบอสครับ หลายคนคงพอเดาออกแล้วว่าผมมีความสัมพันธ์กับ “องค์กร” ขนาดไหน ก็ขนาดเป็นคนตั้งมันมาเองกับมือนี่ครับ ผมไม่ได้ทำคนเดียวหรอกก็มีคนช่วยหลายๆ คน แต่เริ่มแรกมีผมกับเพื่อนซี้ปึ้กเท่านั้น ก็ไอคนที่มันเป็นสมาชิกเบอร์ 0001 นั่นไง มันเก่งเรื่องการวางระบบมาก ทั้งระบบงานและระบบไอทีขององค์กรก็ได้มันช่วยทำให้ถึงได้เจ๋งเป้งขนาดนี้ มันเปิดบริษัทไอทีของตัวเองด้วย มีผมเป็นหุ้นลมไม่ต้องทำอะไรรับปันผลอย่างเดียว ผมไม่ได้กินแรงเพื่อนนะ บางทีมันเจอคนที่งี่เง่าๆ มากๆ มันก็ให้ผมไปช่วยเคลียร์ พวกเล่นเส้น กินใต้โต๊ะ ขี้โกง อะไรพวกนั้น ผมก็ไปช่วยตลอดนะ ใช้ความสามารถพิเศษของผมนั่นแหละ

ถามว่าทำไมเพื่อนได้เป็นเบอร์ 0001 แล้วผมล่ะ ผมก็เป็นเบอร์ 0000 ไง หมายถึงผมไม่ได้เป็นสมาชิกหรอก ก็เลขศูนย์มันไม่ใช่เลขลำดับนี่ ผมไม่ต้องทำตามกฎอะไรทั้งสิ้น ผมเป็นผู้นำเป็นเจ้านายตามชื่อผมนั่นแหละ แต่ผมไม่เอาแต่ใจหรอกนะ พอก่อนดีกว่า ผมพล่ามมากไปแล้ว วันนี้วันหยุดผม ผมไม่คุยเรื่องงานนะ ไม่เล่าเรื่ององค์กรแล้วด้วย

ผมมาพักผ่อนที่ห้างหรูเปิดใหม่คนเดียว ปล่อยให้เบอร์หนึ่งมันทำงานไป รำคาญ ขยันเกิน ผมขับเข้าที่จอดรถแล้ว คนเยอะเหมือนกันนะนี่ ดีว่าผมขับรถไฮบริดคันเล็ก ประหยัดน้ำมัน ผมก็อยากช่วยลดโลกร้อนเหมือนกันนะ ไม่อยากเป็นจุดเด่นด้วย ผมไม่ชอบรถหรูคันใหญ่หรือรถสปอร์ตเครื่องแรง พวกนี้กินน้ำมันตั้งเท่าไหร่ ประเทศเราเป็นผู้นำเข้าน้ำมันนะ รถใหญ่เข้าจอดก็ลำบาก ไม่เหมือนของผม นี่ไง ผมเจอที่จอดแล้ว ช่องเล็กหน่อยรถผมก็เข้าได้ ไม่เหมือนรถสปอร์ตสีเหลืองที่เปิดไฟไล่หลังผมมา สวยก็สวยอยู่นะ ต้องชื่นชมคนออกแบบ แต่ทรงแบนใหญ่อย่างนี้ ไปหาที่จอดเอาข้างหน้าเถอะ ไปๆ ขึ้นชั้นบนไปเลย ไฟสวยจังแฮะ เอ๊ะ แล้วนั่นทำไมไปจอดที่จอดรถคนพิการ สงสัยเขาจะพิการ รีบลงจากรถตามไปดูดีกว่า เป็นห่วงเผื่อผมจะช่วยพยุงเขาออกจากรถได้ ก็รถมันเตี้ยขนาดนั้น คนที่ไม่พิการยังน่าจะออกยากเลย

อ้าว ก็ไม่พิการนี่ ดูแคล่วคล่องดีด้วย ใส่แว่นดำแต่คงไม่ได้ตาบอดมั๊ง ก็ขับรถมาได้นี่ หรือมีคนพิการจะนั่งมาที่เบาะข้าง ไม่น่าใช่ ก็หนุ่มคนขับกดล็อคประตูจะเดินไปเข้าห้างแล้วนี่ ตกลงพิการที่ใจใช่ไหม ไม่มีจิตสาธารณะเอาซะเลย เอาไงดี เรื่องมันเล็กเกินกว่าจะให้องค์กรมาจัดการ แต่เห็นแล้วหงุดหงิดไม่น่าจะปล่อยไว้ งั้นตัวแทนแห่งดวงจันทร์ จะลงทัณฑ์แกเอง พ่อหนุ่มไฮโซใจพิการ นายโชคร้ายมากที่มาทำชั่วให้ท่านบอสคนนี้เห็นต่อหน้า อ้าว เข้าห้างไปแล้วต้องรีบเดินตาม คราวนี้ใช้อะไรเป็นสัญญาณคุมจิตดีนะ

ดีดนิ้ว น่าเบื่อ

ตบมือ เดี๋ยวคนมอง

ผิวปาก จะไม่สุภาพหรือเปล่านะ

ไอ ดูขี้โรคไปไหม

งั้นจิ๊ปากแบบขัดใจแล้วกัน ดูเป็นนายน้อยเจ้าอารมณ์ดี รีบเดินตามให้ทัน เอ้า หนึ่ง สอง สาม

“จิ๊”... สำเร็จ แต่แอบบอกคุณๆ ไว้ตรงนี้เลยว่า ทำเป็นกิมมิคไปอย่างนั้นเอง ผมระดับเทพแล้ว สบตาเฉยๆ ก็พอ อิอิ

นั่น อย่างนั้น ถอดแว่นออก ตาสวยว่ะ ผิวก็ดี หล่อแบบลูกไฮโซของแท้ ท่าทางจะยังเรียนอยู่เลย ป้อนคำสั่งเสร็จแล้ว ไปไหนก็ไป แต่ในหกเดือนนี้นายคงไม่อยากออกนอกบ้านเท่าไหร่

ผมก็ขี้หงุดหงิดอย่างนี้แหละ พอเห็นอะไรไม่ถูกไม่ควรในสังคม บ้านเราจิตสำนึกบกพร่อง การบังคับใช้กฎหมายก็หย่อนยาน เลือกปฏิบัติ ผมเลยต้องตั้งองค์กรขึ้นมาไงล่ะ แต่มันก็ไม่ได้แก้ปัญหาได้มากอย่างที่ผมอยากให้เป็นหรอกนะ มันมีข้อจำกัด กลไกที่ผมกับเพื่อนออกแบบไว้มันขับเคลื่อนด้วยความหื่นของพวกเราชาวเกย์ ถ้าเรื่องไหนเกย์ไม่หื่นใส่ กลไกลมันจะทำงานไม่ครบวงจร งงไหม ผมก็งง

ผมอุตส่าห์มาเล่าให้ฟัง คุณๆ ก็อย่าไปเล่าต่อล่ะ โดยเฉพาะกับไอเบอร์หนึ่งผม รำคาญมัน มันชอบบ่นเวลาผมไปสะกดจิตคนพร่ำเพรื่อ หาว่าอันตรายเผื่อพลาดขึ้นมา ให้ใช้เฉพาะเวลาทำงานให้องค์กรเท่านั้น เพราะจะผ่านการตรวจสอบข้อมูลและประมวลผลโดยระบบคอมพิวเตอร์ของมันแล้ว ถ้าเคสไหนมีความเสี่ยง เทควนโด้สายดำอย่างมันจะตามมาเป็นบอดี้การ์ดให้ ผมยอมรับว่าการสะกดจิตของผมมีข้อจำกัดอยู่บ้าง ไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องประกบตลอดก็ได้ งานมันเองก็เยอะ เวลาพักผ่อนก็น้อยอยู่แล้ว

ผดุงความยุติธรรมเสร็จแล้วสบายใจ ผมไปเที่ยวต่อล่ะ เดี๋ยวจะเดินดูเสื้อเชิร์ตไปฝากมันด้วย เวลาติดต่อลูกค้าจะได้ดูดี ส่วนหนุ่มไฮโซใจบอดจะเป็นยังไง คุณๆ ก็ตามไปดูผลกันเองนะ ไว้เจอกันคราวหน้า ถ้าผมว่างผมจะมาเล่าอะไรให้ฟังอีก

--------

เดือนที่หนึ่ง

ผมนายเมธัส ไฮโซรูปหล่อพ่อรวยตระกูลดัง อยากจะเป็นบ้า ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่ เดี๋ยวนี้ทุกครั้งที่ผมเข้าไปฉี่ที่ห้องน้ำสาธารณะนอกบ้าน พอเข้าไปที่ซองโถฉี่ปั๊บ ต้องปลดเข็ดขัด แล้วรูดกางเกงกับกางเกงในลงไปกองตรงหน้าแข้งตลอดถึงจะเริ่มฉี่ได้ ราวกับเป็นนิสัยที่ติดตัวมานานจนผมควบคุมไม่ได้ แบบเด็กติดดูดนิ้วอะไรทำนองนั้น แต่ผมก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนนะ

เดือนที่สอง

โอ้ย แสนจะกลุ้มใจ ผมพยายามแก้ปัญหาโดยการไปฉี่ในห้องน้ำ ปรากฏว่าฉี่เท่าไหร่ก็ฉี่ไม่ออกจนต้องรีบวิ่งมาปลดกางเกงเปลือยก้นแล้วฉี่ที่โฉฉี่แทบไม่ทัน ผมลองใส่เสื้อที่ชายมันยาวมากๆ จะได้คลุมปิดก้น ก็ไม่ได้ผล ถึงเวลาก็ต้องรวบชายเสื้อขึ้นให้พ้นเอวอยู่ดีถึงจะฉี่ออก ยิ่งเด่นเข้าไปใหญ่ จะพยายามไม่ฉี่บ่อยก็ลำบาก ผมมันพวกดื่มน้ำเยอะกลัวผิวหมอง

เดือนที่สาม

ตอนนี้ที่มหาลัยเริ่มมีคนสังเกตและตามดูแล้ว ใครๆ ก็คงอยากเห็นก้นขาวเนียนของหนุ่มไฮโซอย่างผมกันทั้งนั้น เคราะห์ดีที่เครื่องเคราผมเวลาสงบมันไม่ได้ใหญ่โตอะไรนัก ไม่งั้นมันคงห้อยโชว์ตรงหว่างขาเห็นได้จากด้านหลังเหมือนพวกฝรั่ง ต้องระวังแค่พวงไข่ของผมแหละ วันไหนมันห้อยยานมากหน่อย มีสิทธิโผล่มาทักทายคนที่มองมาทางด้านหลังได้เหมือนกัน

เดือนที่สี่

หลังๆ ผมเริ่มสังเกตว่า ถ้าเป็นที่ๆ ไม่ได้ขับรถหรือนั่งรถส่วนตัวของคนอื่นไป ผมจะฉี่ที่นั่นได้อย่างปกติ เคยขึ้น BTS ไปห้างที่นัดกับเพื่อนไว้เพราะรถมันติดมากๆ ก็ฉี่ดีๆ ได้เหมือนคนอื่น แต่พอขับรถไปเองอาการปลดกางเกงโชว์ก้นก็กลับมาอีก ลองสลับไปมาก็ได้ผลที่เป๊ะมากอย่างกับโปรแกรมเอาไว้ แต่หนุ่มไฮโซอย่างผมจะเที่ยวไปขึ้นรถเมล์ รถแท็กซี่เหมือนชาวบ้านได้ยังไง รถยนต์ก็เหมือนภาพลักษณ์ที่สะท้อนตัวตน จะบอกยังไงดี คือผมไม่ใช่คนไม่ติดดินหรือเป็นพวกชอบดูถูกคนอื่นนะ ตอนเด็กที่บ้านอบรมมาดีตามประสาผู้ดีเก่า แต่พอโตขึ้นมา ผมคิดเองว่าถ้ารูปหล่อพ่อรวยแบบผมไม่ขับรถเท่ๆ มันจะดูขัดตาผู้คนที่พบเห็น ผมไม่อยากให้ใครผิดหวังเลยต้องสรรหารถสวยๆ มาขับ แต่ถ้าผมยังมีอาการประหลาดอย่างนี้ไปเรื่อยๆ สักวันอาจโดนเกย์หื่นขืนใจในห้องน้ำเพราะนึกว่าผมยั่วก็เป็นได้

เดือนที่ห้า

นี่ก็ห้าเดือนเข้ามาแล้ว ผมเริ่มมีอาการครั้งแรกตอนเข้าห้องน้ำที่ห้างหรูเปิดใหม่ ตอนเกิดเหตุผมก็นึกว่าตัวเองอาจจะแค่เบลอๆ แต่พอนึกย้อนไปวันนั้นผมเหมือนจะจอดรถที่คนพิการ ยอมรับว่าคงเผลอไปแต่ทำไมยามไม่มาเตือนผมล่ะ จริงๆ ผมเองก็ไม่ใส่ใจหรอก เข้าใจเอาเองว่าที่จอดพวกนี้มันมีไว้แค่ตามกฎหมาย คนพิการจริงๆ เขาก็คงนอนอยู่บ้านไป จะออกมาให้ลำบากทำไม ตอนนั้นผมคิดอย่างนั้นจริงๆ นะถึงอาจจะดูตื้นไปก็เถอะ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าที่ตัวเองเป็นแบบนี้เพราะผมไปจอดรถตรงนั้นแหละ ไม่รู้ไปเอาความคิดนี้มาจากไหนแต่ผมมั่นใจว่ามันเกี่ยวกัน ผมเลยต้องระวังตัวไม่ให้ทำอีก

เดือนที่หก

ผมว่าผมชินกับมันแล้วนะ เดี๋ยวนี้ไม่อายแล้วถ้าเป็นที่มหาลัย เผลอๆ ไข่ปลิ้นมาโชว์ทั้งพวงผมยังเฉยๆ ข้อดีของมันก็มีอยู่บ้าง เดี๋ยวนี้ผมไม่ค่อยเที่ยวแล้ว ทั้งห้าง ทั้งผับ เพราะผมไม่ไว้ใจเท่าไหร่ว่าจะไม่โดนลวนลามเอาอีก ใช่ ผู้ชายแบบนายเมธัสคนนี้นี่แหละโดนลวนลามมาครั้งนึง

ถ้าไม่อยู่มหาลัยผมก็กลับบ้าน เทอมนี้เกรดผมดีเลยล่ะแถมตอนนี้ผมกลับมาเป็นลูกชายคนโปรดของคุณหญิงแม่แล้วด้วยเพราะกลับบ้านบ่อย นอกจากนั้นเดี๋ยวนี้ผมไม่ต้องเก๊กไฮโซอะไรก็มีคนทักทายห้อมล้อมสนิทสนมไปหมด ทั้งรุ่นพี่ เพื่อน น้อง ทุกคนบอกว่าผมดูติดดิน ไม่ถือตัว ดูเป็นคนง่ายๆ ชื่อเล่น “เม” ของผมที่มาจากชื่อจริง คนเคยเรียกกันว่า เม แลมโบฯ เพื่อไม่ให้ซ้ำ แต่ตอนนี้ทุกคนชอบเรียกผมเวลามีคนถามว่าพูดถึงเมไหนว่า เม ซาลาเปา ไง หรือไม่ก็ เม เปาแฝด ไม่รู้เอามาจากไหน

เดือนที่เจ็ด

เฮ้ ผมหายแล้วครับ ไม่รู้ทำไม แต่นายเมธัสคนนี้หายเป็นปกติแล้ว ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ได้กลับไปทำตัวเหมือนเดิมนะครับ แค่ไปไหนมาไหนกับเพื่อนๆ สบายใจขึ้นไม่ต้องระวังในการเข้าห้องน้ำแล้ว รถผมก็ขับเองบ้างใช้รถสาธารณะบ้างตามความเหมาะสม แต่ที่แน่ๆ ผมไม่เคยจอดที่คนพิการอีกเลย ส่วนที่มหาลัยนี่ผมยังฉี่แบบเดิมนะครับ มันเป็น Signature ของผมไปแล้วนี่ พี่เมคนนี้เป็นคนที่น้องปีหนึ่งชื่นชอบและเข้าหามากที่สุด เจอกันในห้องน้ำครั้งสองครั้งน้องก็ทักทายสนิทสนมอย่างกับบ้านอยู่ข้างกันตั้งแต่เด็ก

ข้อเสียที่เหลือเพียงอย่างเดียวคือผมมีภาระต้องคอยบำรุงพื้นที่ตรงนั้นอย่างดีที่สุด ทั้งครีมทั้งเซรั่มทั้งวิตามินประโคมเข้าไป ไหนจะต้องคอยทำสปาขัดผิว นี่ถ้ามีคนทะลึ่งทำ Mask บำรุงก้นออกมาผมคงซื้อใช้แน่ๆ ก็ตรงนั้นมันเป็นหน้าเป็นตาผมเลยนะ ถ้าด่างดำแห้งกร้านขึ้นมาผมเสียชื่อแย่ นี่ต้องคอยให้เพื่อนๆ ช่วยจับเช็คดูตลอดว่ายังเนียนนุ่มดีอยู่หรือเปล่า พวกมันก็แย่งกันช่วยเหลือผมดีมาก บางคนอาสาช่วยขัดผิวไปจนถึงเล็มขนด้านในให้ด้วยซ้ำ นี่แหละที่เขาว่าเพื่อนแท้ต้องรักกันปานจะแหกตูดดมได้

- จบตอนพิเศษ –

[yymomo]

ถ้ามีแบบบอสจริงๆก็ดีสิ เดี๋ยวนี้สังคมเราพัฒนาแต่วัตถุ แต่จิตใจกลับย่ำอยู่ที่บางคนถึงขั้นถอยหลัง

ถ้ามีแบบบอสจริงๆคงช่วยลดลงไปได้เยอะ

บอสสสส น้องเมเค้าสำนึกจริงหลอ ตามไปซ้ำเร๊วเหมือนจะชินไปซะละ 

[barataku]

องค์กรลวงจิต Explicit Content

บทที่ 5

บอสออกจากบ้านทันทีที่ได้รับข้อความเตือนจากระบบขององค์กรถึงงานล่าสุด แต่รีบแค่ไหนก็ยังไม่ลืมส่งข้อความไปบอกเพื่อนซี้ที่ตอนหลังชอบทำตัวเหมือนเป็นพ่อเข้าไปทุกที ไม่งั้นมันชอบมาบ่นทีหลังรำคาญจะแย่ ขนาดรู้อยู่แก่ใจว่าเขาไปทำอะไรที่ไหนเพราะมันชอบใช้สิทธิความเป็นแอดมินแอบไปดูข้อความหรือตารางงานเขาเป็นประจำ

เขานึกบ่นในใจที่ช่วงหลังมีเคสตั้งด่านอย่างนี้มาเยอะจนทำให้เขาต้องนอนดึกอยู่บ่อยๆ จำนวนคนที่ต้องจัดการในแต่ละครั้งไม่ใช่น้อยๆ กว่าจะเคลียร์เสร็จทั้งหมดก็ปาเข้าไปตีสองตีสาม ยิ่งพื้นที่ไหนที่ตำรวจต้องการแค่จัดการปัญหาเสียงบ่นชาวบ้านให้จบโดยเร็วก็มักจะติดต่อองค์กรให้เข้าไปจัดการ ซึ่งก็ได้ผลดีกว่าการไปปรับเงินผู้ปกครองหรือส่งไปอบรมปรับพฤติกรรม ยกเว้นนานๆ ครั้งผู้ใหญ่อยากมีภาพผลงานให้เห็นเพื่อใช้ประชาสัมพันธ์ขึ้นมาก็ต้องทำไปตามกระบวนการปกติ

แต่ถึงจะบ่นอย่างไรบอสก็ชอบทำเคสแบบนี้เองอยู่ดี ก็เด็กแว้นที่ตำรวจตั้งด่านจับได้มีแต่วัยรุ่นหนุ่มๆ อายุตั้งแต่สิบสี่สิบห้ากระชุ่มกระชวยดีจะตาย แล้วแต่ละครั้งอย่างต่ำก็ยี่สิบคนละลานตาไปหมด ยิ่งตอนนี้งานบริการสังคมแบบใหม่ที่เขาคิดมาเพื่อเด็กแว้นพวกนี้โดยเฉพาะก็กำลังไปได้ดี ส่วนใหญ่ยังเป็นเยาวชนกันทั้งนั้นไม่อยากให้ไปทำงานที่หวือหวาเกินไป เอาแบบเน้นเรื่องใช้แรงงานแล้วก็ทำให้ได้อายบ้าง ก็เข็ดหลาบกันดี

บอสขับรถมาถึงที่ สน. ก็เกือบห้าทุ่มแล้ว มีมอเตอร์ไซค์แต่งซิ่งถูกล๊อคล้อจอดอยู่เต็มไปหมด นายตำรวจหนุ่มหน้าตาดีในเครื่องแบบรีบเข้ามารับบอสทันทีเนื่องจากรออยู่พักใหญ่แล้ว

“หวัดดีครับคุณบอส เที่ยวนี้ก็รบกวนดึกอีกแล้วนะครับ” คนในเครื่องแบบทักทายบอสอย่างคุ้นเคยเนื่องจากได้ร่วมงานกันหลายครั้งแล้ว

“ดีครับสารวัตร คืนนี้เหนื่อยหน่อยนะครับ ไม่รู้ด่านจับมาได้เยอะไหมครับ”

“ก็หนักหน่อยครับ ถึงขั้นปิดถนนซิ่งกันเลย สงสัยเพราะลูกพี่ใหญ่มาเองเลยคึกกันมาก จริงๆ ท้องที่ผมนี่ก็เพลาไปเยอะแล้วนะครับตั้งแต่คุณบอสมาช่วย ยอดวันนี้คงประมาณเกือบร้อยคนครับ”

บอสผิวปากหวือ “งั้นรีบเริ่มกันเลยครับ ไม่งั้นถึงเช้าแน่ ให้ผมทำงานที่ห้องเดิมใช่ไหมครับ จะได้ขนอุปกรณ์ไปเลย” บอสถามพร้อมกับหยิบเป้ใบใหญ่ออกมาจากรถ แล้วก้าวเดินตามสารวัตรไปด้านใน สน.

เมื่อเข้าไปถึงในโถงใหญ่ บอสก็เห็นเด็กวัยรุ่นกลุ่มใหญ่นั่งเรียงกับพื้นเป็นแถวตอนเหมือนหมู่ลูกเสือ เด็กทั้งหมดถอดเสื้อมัดมือตัวเองไพล่หลังอยู่ กว่าครึ่งมีรอยสักทั้งแบบยันต์น้ำมันและแบบศิลปะมากบ้างน้อยบ้าง บอสกวาดตามองด้วยความครึ้มใจเมื่อเห็นว่าเด็กกลุ่มนี้ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวังที่อุตส่าห์สละเวลานอนมา ถึงเป็นเด็กแว้นแต่หลายคนก็หน้าตาผิวพรรณดีไม่น้อย ส่วนใหญ่จะหุ่นผอมๆ มีกล้ามแบบลีนๆ แค่ด้วยความที่เป็นเด็กรุ่นหนุ่มก็ทำให้น่าดูน่ามองจริงๆ

บอสเข้าไปในห้องที่อยู่ใกล้ๆ อย่างคุ้นเคย ในห้องมีขนาดค่อนข้างใหญ่เหมือนจะเคยเป็นห้องประชุมมาก่อนแต่ตอนนี้มีเฟอร์นิเจอร์เหลือแค่ไม่กี่ชิ้น เขาหยิบกล้องตัวใหญ่ออกมาจากเป้ที่แบกมา ติดตั้งเข้ากับขาตั้งกล้องแล้วลองจัดแสงกับโคมไฟที่มีอยู่แล้วในห้องจนพอใจ จากนั้นก็นำคอมพิวเตอร์โน้ตบุคออกมากางแล้วเปิดโปรแกรมสองสามโปรแกรมที่ต้องใช้งานขึ้นมา หลังจากทดสอบแล้วว่าคอมพิวเตอร์และกล้องถ่ายรูปเชื่อมต่อกันดีแล้วบอสก็หันไปบอกกับนายตำรวจหนุ่มที่ยืนรออยู่

“สารวัตรครับ รบกวนเป็นแบบให้ที ผมจะลองกล้องหน่อย”

นายตำรวจหนุ่มยิ้มแหยๆ “ก็ได้ครับ แต่อย่าแกล้งผมอีกแล้วกัน”

บอสกระตุกมุมปากยิ้มนิดเดียวจนแทบดูไม่ออก นึกถึงครั้งแรกที่ได้ร่วมงานกับสารวัตรหนุ่ม ในตอนนั้น ถึงจะได้รับคำสั่งจากเบื้องบนโดยตรงแต่สารวัตรก็ยังดึงดันที่จะให้ความร่วมมือกับเขาเนื่องจากกลัวว่าจะเป็นการละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของผู้ต้องหาซึ่งยังเป็นเยาวชน บอสซึ่งไม่อยากแก้ปัญหาด้วยการสะกดจิตเพราะคิดว่ายังต้องร่วมงานกันไปอีกนานก็พยายามอธิบายวัตถุประสงค์ขององค์กรที่ต้องการจะช่วยแก้ปัญหาสังคมด้วยวิธีการที่กฎหมายไม่สามารถทำได้ แต่พอเล่าไปนายตำรวจหนุ่มเลือดร้อนที่รักความถูกต้องก็ต่อต้านแล้วด่าว่าบอสเป็นเกย์วิปริตที่ทำไปเพื่อสนองตัณหาทางเพศของตัวเอง

บอสเลือดขึ้นหน้าจนบังคับจิตให้สารวัตรหนุ่มกลายเป็นนายแบบกางเกงในเพื่อทดลองกล้องที่กำลังเซ็ทอยู่ตอนนั้น แล้วขู่ว่าถ้าไม่ยอมฟังดีๆ จะเอาภาพนี้ไปลงนิตยสารแฟชั่นแนวเซ็กซี่ให้ดังไปเลย แล้วเอาค่าตัวของสารวัตรไปช่วยเหลือชาวบ้านที่เดือดร้อนจากการกระทำของเด็กแว้นแทน นายตำรวจที่กำลังตกใจและงงว่าทำไมอยู่ๆ ตัวเองก็ถอดเครื่องแบบออกจนเหลือแต่กางเกงในแล้วไปโพสต์ท่าให้บอสถ่ายรูปซะยังกับเป็นนายแบบอาชีพก็เลยพยายามสงบใจและฟังเหตุผลขององค์กรจนเข้าใจ สุดท้ายก็จบลงที่จะลองให้ความร่วมมือกันไป แต่ถ้าแนวทางขององค์กรไม่ได้ผลหรือเกิดความเสียหายกับผู้ต้องหาที่องค์กรรับตัวไปดำเนินการสารวัตรจะเลิกทำเรื่องนี้ทันที ส่วนบอสก็ยอมที่จะลบรูปที่ถ่ายไว้ออกจากกล้องให้ทันที ซึ่งจริงๆ บอสได้แอบส่งไปเก็บไว้ในคอลเลคชั่นส่วนตัวเพื่อเป็นที่ระลึกเรียบร้อยแล้ว

บอสแอบอมยิ้มเมื่อนึกถึงรูปร่างล่ำสันแข็งแรงสมเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎ์ของตำรวจหนุ่มตรงหน้า เขาแอบติดใจมาตั้งแต่วันนั้น ที่จริงด้วยพรสวรรค์ในการสะกดจิตของเขา เขาจะบังคับจิตให้สารวัตรโชว์สิ่งที่ซ่อนเร้นที่เขาแอบอยากเห็นเมื่อใดก็ได้ แต่เขายึดมั่นในหลักการที่จะไม่ใช้ความสามารถนั้นกับคนดีๆ ที่ตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองอย่างสารวัตร ในสังคมนี้ยังมีคนไม่ดีอีกเยอะที่รอให้เขาไปจัดการและหาความบันเทิงไปพร้อมกัน

“ยังไม่เลิกระแวงผมอีกเหรอครับ ผมสาบานเลยว่าผมจะไม่ทำอย่างนั้นอีก ก็ตอนนั้นผมเลือดขึ้นหน้าจริงๆ ที่ไม่ฟังกันบ้างเลย แถมยังโดนด่าขนาดนั้น อ้อ ยกเว้นถ้าสารวัตรไปทำอะไรไม่ดีมาจนกลายเป็นผู้รับโทษขององค์กรนะครับ อันนั้นผมจะรีบลัดคิวให้เลย หล่อๆ ในเครื่องแบบแบบนี้ หึๆ” บอสหัวเราะในลำคอเหมือนจะขู่ เขาคงผิดหวังถ้าตำรวจดีๆ ที่หาได้ยากจะทำตัวไม่ดีตามน้ำไปกับเพื่อนร่วมอาชีพบางคน

“โธ่ อย่าล้อเล่นอย่างนั้นสิครับ ผมใจไม่ดีเลย ในฐานะคนรู้จักกัน ถ้าผมจะทำอะไรไม่ดีหรือหลงผิดไปบ้าง ช่วยรีบเตือนแต่เนิ่นๆ เลยนะครับ ผมไม่อยากชดใช้ด้วยวิธีขององค์กร” สารวัตรรีบบอก เขาเคยเห็นตัวอย่างเพื่อนตำรวจที่ใช้อำนาจในทางที่ผิดจนโดนองค์กรจัดการไปอย่างเสียวสาหัสแล้ว เคสที่พวกเด็กแว้นจะโดนนี่ยังนับว่าเบากว่ามากๆ

“เมื่อไหร่องค์กรจะขยายให้มีผู้รับโทษเป็นผู้หญิงบ้างนะครับ คุณบอสช่วยบอกหัวหน้าคุณให้หน่อยสิ ผมจะได้ขอเป็นสมาชิกบ้าง” สารวัตรทำตาเหม่อๆ เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้ที่เขาจะมีทาสสาวสวยมาคอยปรนนิบัติ เขาไม่รู้ว่าใครในองค์กรที่จะเป็นคนตัดสินใจในเรื่องนี้ แต่บอสคงพอจะเข้าถึงผู้ใหญ่ในองค์กรได้อยู่ ที่จริงบอสเองก็ดูมีบทบาทในองค์กรไม่น้อย แต่ด้วยอายุที่ยังน้อยอยู่ สารวัตรจึงปักใจเชื่อว่าบอสคงไม่ได้เป็นระดับสูงขององค์กร

“คงจะยาก ก็ผู้ก่อตั้งองค์กรเราเป็นเกย์นี่ครับ ถ้าสารวัตรไม่อยากรอก็เปลี่ยนใจเป็นไบหรือเป็นเกย์ดูสิครับ สินค้าแบบขาวๆ ตัวบางๆ น่ารักๆ ก็มีให้เลือกอยู่นะครับ” บอสแหย่ สารวัตรถือเป็นคนนอกจำนวนไม่มากที่เขาไว้ใจให้รู้ข้อมูลบางส่วนขององค์กร รวมถึงวิธีการชดใช้ความผิดของผู้รับโทษด้วย

“ไม่เป็นไรครับ เกรงใจ” นายตำรวจตอบ จริงๆ ถึงขั้นรู้สึกสยองด้วยซ้ำ แต่ถ้าพูดไปเดี๋ยวคนฟังจะนึกว่าเป็นการดูถูกคนที่เป็นเกย์ เดี๋ยวเขาจะซวยเอา ทั้งๆ ที่ก็แค่ไม่มีรสนิยมทางด้านนี้เอาเลย

จากนั้นสารวัตรก็ทำหน้าที่เป็นนายแบบลองกล้องให้ ซึ่งเป็นแค่การถ่ายรูปในชุดเครื่องแบบเท่านั้น แต่รูปที่กล้องบันทึกได้ก็ดูเร้าใจในความรู้สึกของบอสไม่น้อย ก็เล่นใส่เครื่องแบบฟิตเปรี้ยะรับกับหุ่นล่ำขนาดนั้น รูปที่กำลังถ่ายจากกล้องนั้นไปปรากฏบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ทันทีด้วยการเชื่อมต่อแบบไร้สาย บอสสามารถสั่งลั่นชัตเตอร์หรือปรับค่าต่างๆ ของกล้องได้จากหน้าจอคอมพิวเตอร์ได้เลย รูปที่ถ่ายไว้จะถูกส่งขึ้นไปเก็บในฐานข้อมูลองค์กรโดยอัตโนมัติ

“อุปกรณ์กับระบบพร้อมแล้วครับ สารวัตรจะส่งต่อให้ผมจัดการหมดเลย หรือเอาเฉพาะคนที่ไม่มีตังค์จ่ายค่าปรับ”

“เอาหมดเลยดีกว่า จะได้เข็ดทั้งแก๊งค์ตั้งแต่หัวหน้ายันปลายแถว ดูท่าทางแล้วกลุ่มนี้จะฐานะดีกันด้วยปรับไปก็คงกลับมาซ่าเหมือนเดิม หรือบางคนไม่ค่อยจะมีพ่อแม่ก็ต้องเดือดร้อนไปหยิบยืมชาวบ้านมาอีก ก็ระเบียบใหม่นี่ขยายจากไม่เกินห้าร้อยบาทขึ้นเป็นห้าพันบาทแล้ว หนักอยู่”

“ดีครับ ทางนี้ก็เริ่มขาดคนเหมือนกัน ก็ศูนย์ล้างรถการกุศลที่องค์กรเพิ่งขยายใหม่นี่คนมาใช้เยอะมาก ขนาดลูกค้ามีแต่เป็นกลุ่มเฉพาะทางจริงๆ คงจะบอกกันปากต่อปากกันด้วยแหละ เลยพามาใช้บริการกันเยอะ”

“งั้นผมให้คนช่วยพาเด็กเข้ามานะครับ ทีละห้าคนเหมือนเดิม”

บอสพยักหน้า ซักพักเด็กแว้นห้าคนแรกก็เข้ามาในห้อง ที่ด้านนอกคงมีจ่าหรือร้อยเวรมาช่วยเหมือนเดิม เจ้าหน้าที่เกือบทั้งหมดในโรงพักไม่รู้เรื่องของบอสและองค์กร พวกเขาทราบเพียงแต่ว่ามีหน่วยงานอิสระที่รับเข้ามาดูแลผู้ต้องหาแทน ซึ่งระดับสูงรับทราบและไฟเขียวกันมาทุกระดับแล้ว เจ้าหน้าที่ดีใจด้วยซ้ำเพราะไม่ต้องทำงานเอกสารจำนวนมากให้วุ่นวาย ลำพังเรื่องอื่นๆ ที่ประชาชนมาแจ้งความในแต่ละวันก็ดูแลแทบไม่ไหวแล้ว นอกจากนั้นดูเหมือนเคสที่หน่วยงานองค์กรอิสระนี้รับไปดูแลจะมีความประพฤติที่ดีขึ้นไม่กลับมาขึ้นโรงพักอีกเลย บางครั้งพ่อแม่ยังกลับมาขอบคุณอีกด้วยซ้ำ

บอสตรวจสอบรายชื่อผู้ต้องหาตามที่สารวัตรถ่ายข้อมูลให้ก่อนหน้านี้ เขาเรียกชื่อทีละคนเพื่อยืนยัน ระหว่างนั้นเขาก็สะกดจิตเด็กทุกคนแบบอ่อนๆ ให้ผ่อนคลายเปิดใจรับคำสั่งและคำชี้แจงต่างๆ ที่จะมีขึ้นไปจนกว่าจะจบกระบวนความในคืนนี้ หลังจากนั้นโปรแกรมจะตรวจสอบข้อมูลของเด็กแต่ละคนกับฐานข้อมูลขององค์กรถึงสิ่งผิดปกติ และตรวจสอบว่าเป็นผู้ที่มีความผิดอื่นที่ยังไม่ได้รับการลงโทษหรือ เพื่อจะได้ดำเนินการไปในทีเดียว การตรวจสอบทั้งหมดนี้กินเวลาแค่ห้าวินาทีเท่านั้นสำหรับผู้ต้องหาห้าคน

เมื่อเห็นว่าเด็กชุดนี้ไม่มีใครที่มีความผิดอื่นเพิ่มเติม บอสก็สั่งให้แต่ละคนไปถ่ายรูปเก็บข้อมูลเข้าระบบขององค์กร

“เอ้า ทุกคนคนถอดเสื้อผ้าออกให้หมด แล้วไปยืนถ่ายรูปทีละคนคนละสามท่านะครับ มีหันหน้า หันข้าง และหันหลัง ถ้าใครปั่นให้แข็งระหว่างถ่ายรูปด้วย จะลดโทษให้เป็นพิเศษ เริ่มจากคนแรกเลยครับ”

เด็กทั้งห้าคนปฏิบัติตามโดยดี ถึงจะถูกสะกดให้เปิดใจรับคำสั่ง แต่บอสก็ไม่ได้ลบความอายออกไป ที่หน้าบางหน่อยอย่างเด็กคนแรกจึงมีสีหน้าแดงก่ำ เด็กแว้นคนนี้อายุสิบเจ็ดปี เป็นคนรูปร่างหนาๆ ผิวพรรณดีไม่มีรอยสัก ที่สำคัญหล่อ น้องเอามือกุมเป้าไว้แน่นไม่ยอมชัก ไม่ยอมเงยหน้าแล้วบอกเสียงเบาๆ ว่า

“พี่ครับ ผมอาย ผมขอไม่ปั่นได้ไหมครับ”

“เป็นลูกผู้ชายแค่นี้จะอายทำไม ทีขับรถซิ่งทำชาวบ้านเดือดร้อนดันไม่อาย ไปทำงานใช้โทษต้องอายกว่านี้อีก ไม่ยอมชักเดี๋ยวต้องรับโทษเต็มๆ จะหาว่าไม่เตือน” บอสยังไม่ทันพูดอะไร แต่คนที่พูดกลับเป็นสารวัตรหนุ่มหน้าเข้มซะเอง ท่าทางจะเบื่อกับการไล่จับพวกเด็กแว้นไม่จบไม่สิ้นซักที

เด็กหนุ่มร่างใหญ่รีบเอามือชักท่อนลำของตัวเอง เห็นอายจนแดงไปทั้งตัวอย่างนี้ แต่พอสัมผัสตัวเองแค่แป๊บเดียวน้องชายก็ผงาดมาทันที เด็กวัยรุ่นนี่เลือดลมดีจริงๆ บอสคิดพลางตะโกนสั่งให้เด็กหนุ่มขี้อายโพสต์ท่าด้านหน้า ด้านข้าง และด้านหลัง เพื่อเก็บภาพจนครบ ถือว่าเป็นเด็กที่มีของใหญ่สวยตามมาตรฐานเด็กสมัยนี้เลยทีเดียว

ผู้ต้องหาคนต่อมาหน้าตาไม่หล่อมาก แต่มีดีตรงรูปร่างเพรียวแบบมีกล้ามและท่อนลำเรียวยาวเป็นพิเศษ คนนี่ไม่เขินไม่อายเดินแข็งโด่มาตั้งแต่ไกลพร้อมถ่ายรูปด้วยความมั่นใจ มีลายสักกราฟฟิกเท่ๆ ตรงแถวหน้าอกกับต้นแขนซึ่งก็ดูเข้ากันดี

เด็กคนที่สามขาวตี๋ขนานแท้ หน้าตาหล่อแบบเด็กๆ แต่ที่สะดุดตาคือน้องชายที่ขาวจั๊วสะอาดตา แทบมองไม่เห็นขนขึ้นเลย บอสเช็คประวัติอีกที อายุยังไม่เต็มสิบห้าก็จริงแต่ปกติเด็กวัยนี้ก็น่าจะมีไรขนขึ้นมากกว่านี้นะ สงสัยเป็นเด็กที่มีการเจริญพันธ์ช้าหน่อย ขนยังไม่ขึ้นริจะมาเป็นแว้นซิ่งซะแล้ว บอสบ่นในใจขณะถ่ายภาพ

เด็กคนที่สี่ก็ตามสไตล์เด็กแว้นทั่วไปที่ผิวจะคล้ำๆ หน่อย หุ่นก็ผอมๆ แบบวัยรุ่น ตัดผมสั้นแล้วไถข้างเป็นขีดๆ ซึ่งก็ดูเท่ดีไม่หยอก ขนาดเครื่องเคราก็ไม่น้อยหน้าเพื่อนๆ ส่วนคนสุดท้ายของกลุ่มแรกมาแปลก คนนี้หน้าตาออกไทยๆ แต่ดูทะลึ่งทะเล้น มีดีที่ง่ามขาเกลี้ยงเกลากับแก้มก้นที่นวลเนียน มาถึงก็ปั่นน้องชายสวยได้รูปแข็งรอไว้เลย พอถ่ายรูปเสร็จก็ยังชักไม่เลิกแล้วหันมาถามว่าถ้าชักให้แตกเลยจะลดโทษให้อีกไหมจนสารวัตรต้องไล่ไป รวมเวลาห้าคนก็ใช้ไปเกือบสิบนาที บอสเลยบอกสารวัตรให้ช่วยเร่งมือหน่อยเพราะยังเหลือเด็กอีกมาก สารวัตรเสนอให้เข้ามาทีละสิบคนเลย ส่วนเด็กที่ถ่ายรูปเสร็จแล้วบอสก็สั่งให้ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วไปนั่งรอที่เดิมอย่างสงบ

กลุ่มที่สองมีคนที่บอสให้ความสนใจอยู่คือเด็กแว้นที่สารวัตรบอกว่าน่าจะเป็นหนึ่งในกลุ่มหัวหน้าแก็งค์ ขนาดยังเป็นเด็กวัยรุ่นอยู่แต่ก็มีลักษณะเหมือนนักเลงหัวไม้ หน้าตาจะว่าหล่อก็ใช่อยู่แต่ในแบบโหดๆ แถมยังแสดงปฏิกิริยาไม่พอใจอยู่ตลอดเวลา บอสตรวจสอบประวัติในฐานข้อมูลองค์กรแล้วพบว่าเด็กคนนี้มีความผิดติดตัวอย่างอื่นซึ่งอยู่ในข่ายที่จะต้องรับโทษอยู่แล้วซึ่งคงจะใช้วิธีชดใช้แบบเดียวกับเพื่อนไม่ได้ บอสคิดในใจว่าจะต้องแยกเด็กคนนี้ออกมาจัดการต่างหาก

เมื่อถึงขั้นตอนถ่ายรูป หัวหน้าแว้นหันหน้ามาทางกล้องยืนถ่างจังก้าโชว์มังกรยักษ์ที่พ่อให้มาอย่างเยอะ สายตาจ้องเขม็งมาที่บอสโดยไม่ยอมพูดจา เด็กหนุ่มไม่ยอมปั่นของตัวเองให้แข็งเพื่อขอลดโทษ แต่ขนาดไม่แข็งตัว ท่อนลำที่ห้อยโตงเตงอยู่ก็มีความยาวเกือบคืบน่าจะได้ ผิวพรรณไม่ได้ขาวจัดแต่ทำไมพอเปลือยกายแล้วดูดีไม่ใช่น้อย พอหันหลังมาก็เจอแผ่นหลังรูปมังกรยักษ์ที่ถูกสักให้เลื้อยมายังแก้มก้น หางของมังกรตวัดล้อมร่องก้นไว้อย่างสวยงาม เป็นมังกรที่สมชายชาตรีผนวกกับเอวเจ้าของรอยสักที่คอดกิ่วจนทำให้ก้นกลมแต่แกร่งดูเด่นสะดุด

ระหว่างที่รอเด็กแว้นกลุ่มต่อไป สารวัตรก็ถามบอสขึ้นว่า “ผมสงสัยอยากถามมานานแล้ว ทำไมต้องเก็บรูปเปลือยของผู้ต้องหาทุกคนด้วย ทางองค์กรไม่ได้จะเอาภาพพวกนี้ไปขายไม่ใช่เหรอ”

“ไม่ได้จะเอาไปขายครับ ความผิดยังไม่ถึงขั้นนั้น จริงๆ เรื่องการถ่ายรูปเราก็ทำกับคนที่มารับโทษทุกคน หลักๆ ก็เพื่อเก็บเป็นข้อมูลแล้วก็จะได้ดูความผิดปกติที่อาจเกี่ยวข้องด้วย นอกจากนั้นในเคสที่ความผิดไม่รุนแรงมากก็ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของการทำให้ผู้รับโทษเกิดความอายจะได้ไม่ทำผิดอีก อาจจะเอาไว้ขู่ได้ด้วย แต่มีอีกอันที่สำคัญ”

“คืออะไรเหรอครับ” นายตำรวจสงสัย

“ก็เป็นเหมือนค่าจ้างของผมไงครับ ผมมาทำงานนี้ก็ด้วยใจรักเรื่องแบบนี้ สารวัตรก็รู้ว่าองค์กรเราไม่ได้แสวงหากำไร เงินที่ได้จากการเอาผู้รับโทษไปหาประโยชน์ เราก็เอาไปใช้ชดเชยความเสียหายให้คนที่เดือดร้อนจากการกระทำของเจ้าตัวเอง นอกนั้นก็เป็นค่าใช้จ่ายที่เราต้องจ่ายออกไปจริงๆ เหลือก็เอาไปบริจาคการกุศลต่อ องค์กรเรายังมีคนที่ทำงานภาคสนามได้ไม่เยอะ ผมก็ขอเก็บอาหารตาดีๆ ไว้บ้าง เป็นค่าเหนื่อยไงครับ ไม่ต้องกังวลหรอกครับ เด็กๆ พวกนี้โดนแค่งานบริการสังคม ไม่เสียอนาคตแน่นอน” บอสอธิบาย

สารวัตรนึกในใจ ถึงจะดูมีเหตุผล แต่จริงๆ ก็เพื่อสนองความหื่นไม่ใช่เหรอ แต่พอเริ่มถ่ายรูปของกลุ่มต่อไปที่เข้ามา นายตำรวจหนุ่มก็พบว่ามันมีประโยชน์กว่าที่คิด เมื่อเขาเห็นบาดแผลที่เกิดจากการทรมานร่างกายบนตัวเด็กร่างเล็กอายุแค่สิบห้าปีที่กำลังยืนเปลือยอยู่หน้ากล้อง สารวัตรรีบเข้าไปซักถามทันที

“แผลพวกนี้ไปโดนอะไรมา” เขาโกรธตัวเองที่ไม่สังเกตเห็นบาดแผลพวกนี้มาก่อน ทั้งๆ ที่เด็กแว้นทั้งหมดถูกจับถอดเสื้อมาตั้งแต่แรกแล้ว อาจเพราะเด็กคนนี้อยู่รวมกับกลุ่มเพื่อนๆ ที่มีรอยสักกันหลายคนทำให้แนวเขียวช้ำที่ปรากฎอาจดูคล้ายรอยสักเมื่อมองผ่านๆ นอกจากนั้นเจ้าตัวก็เหมือนจะพยายามปิดปังด้วย

“มะ ไม่มีอะไรครับ ผมแค่ตกบันไดที่โรงเรียนมา” เด็กหนุ่มที่เพิ่งพ้นวัยเด็กมาไม่นานรีบละล่ำละลักตอบท่าทางหวาดกลัว แต่จากประสบการณ์ที่เป็นตำรวจมาหลายปี มีหรือที่จะไม่รู้ว่านี่เป็นแผลที่เกิดจากการทำร้ายร่างกาย เขาคาดคั้นใหม่ให้ตอบตามความเป็นจริง แต่เด็กหนุ่มเอาแต่ร้องไห้ส่ายหน้าไม่ยอมพูดอะไร

“ใจเย็นๆ ครับ ให้น้องเขาสงบสติอารมณ์ก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกัน” บอสประคองหนุ่มน้อยไปนั่งที่โซฟาอีกด้านนึงของห้องแล้วทำยังไงไม่รู้เด็กหนุ่มแรกรุ่นก็หลับไปเลย บอสถอดเสื้อแจ็คเก็ตที่สวมอยู่ออกมาห่มให้

จากนั้นบอสและสารวัตรก็กลับมาทำงานต่อจนเก็บข้อมูลและถ่ายรูปได้เสร็จทุกคนก็เป็นเวลาเกือบตีสองแล้ว โดยรวมบอสพอใจกับเด็กกลุ่มนี้มาก รูปร่างหน้าตาจัดว่าดีกว่าค่าเฉลี่ยกันเป็นส่วนใหญ่ มีแค่สองสามคนที่ไม่ยอมทำให้อวัยวะเพศแข็งตัวขณะบันทึกภาพ

[barataku]

บอสและสารวัตรช่วยกันเคลียร์อุปกรณ์ในห้องจนเรียบร้อยแล้วก็ให้เด็กแว้นทั้งหมดเข้ามาฟังคำอธิบายในห้องที่ดูจะเล็กลงไปถนัดตาเมื่อเด็กแว้นเกือบร้อยชีวิตยืนอัดเบียดเสียดจนเต็ม บอสปล่อยให้เป็นบทบาทของตำรวจหนุ่มในการสรุปความผิดให้วัยรุ่นคึกคะนองกลุ่มนี้ฟัง

“จริงๆ พวกเราก็รู้กันดีว่าการซิ่งป่วนเมืองที่ทำไปคืนนี้เป็นพฤติการณ์ที่สร้างความเดือดร้อนให้ชาวบ้าน ไม่ยำเกรงกฎหมาย และก่อให้เกิดอุบัติเหตุบ่อยครั้ง ถือเป็นความผิดทาง พ.ร.บ.จราจรทางบก ที่ห้ามมิให้ผู้ขับขี่ขับรถ โดยไม่คำนึงถึงความปลอดภัยหรือความเดือดร้อนของผู้อื่น ยิ่งครั้งนี้ที่กระทำการอุกอาจถึงขั้นปิดถนน ถ้าว่ากันตามกฎหมายละก็ อาจต้องถูกปรับหลายหมื่น หรือถูกริบรถเลยก็ได้นะ”

สารวัตรกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เด็กพรึมพรำซุบซิบกันด้วยความกังวล แต่มีบางส่วนนึกย่ามใจว่าแค่เงินไม่กี่หมื่นไม่เห็นจะเป็นปัญหา แค่โทรกริ๊งเดียวก็มีคนมาจัดการให้ จะริบรถไปเลยก็ได้ ดีซะอีกจะได้ซื้อคันใหม่

“แต่ทำไปก็เท่านั้น ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ แต่ที่ผ่านมาส่วนใหญ่ก็ไม่สำนึก แถมเป็นการสร้างภาระให้พ่อแม่ผู้ปกครองเดือดร้อนหนักเข้าไปอีก ส่งไปอบรมตามค่ายทหารหรือศูนย์ปฏิบัติธรรมต่างๆ ก็เสียเวลาเสียงบประมาณเปล่า ระยะหลังนี่ทางตำรวจเลยจะส่งเคสแบบพวกเธอให้หน่วยงานอื่นจัดการ ขอเชิญเจ้าหน้าที่มาให้รายละเอียดครับ” สารวัตรส่งไม้ต่อให้บอส

“ตอนนี้พวกคุณอยู่ในความรับผิดชอบขององค์กรผมแล้ว ขอบอกไว้ก่อนว่าไม่ว่าใครจะเส้นใหญ่มาจากไหนก็ต้องทำตามที่ผมบอก จะนักการเมือง ตำรวจ ทหาร ก็ช่วยพวกคุณไม่ได้ องค์กรผมจะเรียกว่าเป็นองค์กรใต้ดินก็ได้ เราไม่ต้องอยู่ภายใต้กรอบของกฎหมาย เรามีกฎของเราเอง ขัดขืนไปก็ไม่มีประโยชน์ ผมขอถามว่าตอนที่ต้องโดนถ่ายรูปเปลือยมีใครอยากทำบ้าง ยกมือ” บอสถามเสียงเฉียบขาด ไม่มีใครยกมือ ยกเว้นเด็กแว้นคนที่เสนอจะชักว่าวให้ดูเพื่อแลกกับการลดโทษเพิ่มเติมที่เหมือนทำท่าจะยกมือแต่ไม่กล้า บอสเกือบหลุดขำขึ้นมา แต่ก็รีบตีหน้าขรึมทำเป็นไม่สนใจ

“ถ้าไม่มีใครอยากทำ แล้วมีใครขัดขืนได้บ้าง” บอสถามต่อ เด็กวัยรุ่นมองหน้ากันเหมือนจะถามว่ามีใครไม่ต้องโดนถ่ายรูปบ้าง สุดท้ายก็ไม่มีใครยกมือ

“คงเห็นกันแล้วว่าพวกคุณทำตามที่ผมสั่งโดยไม่มีใครขู่เข็ญบังคับ ถึงพวกคุณอายแต่ก็ทำแต่โดยดี ผมคงไม่อธิบายอะไร ณ ที่นี้ แค่อยากจะบอกว่านี่เป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งที่องค์กรทำได้ อย่าพยายามขัดขืน เอาแค่เบาะๆ คุณคงไม่อยากให้รูปโป๊ของตัวเองไปติดอยู่หน้าโรงเรียนหรอนะ หรือถ้าแค่นั้นยังไม่อายพอเราก็มีวิธีจัดการคุณแบบอื่นๆ ที่ติดคุกไปเลยยังจะดีซะกว่า” บอสขู่ด้วยเสียงหนักแน่น

“นี่คือสิ่งที่คุณจะต้องทำ ทุกคนที่อยู่ที่นี่ยกเว้นคนที่ผมแยกออกมาทีหลัง จะต้องชดใช้ความผิดโดยการทำงานบริการสังคมคนละห้าสิบชั่วโมง และเสียใจด้วยบริการสังคมขององค์กรเราไม่ได้หน่อมแน้มอย่างการไปเก็บขยะ ปลูกต้นไม้ อะไรพวกนั้น คุณต้องออกแรงกันหน่อย และที่สำคัญค่อนข้างเปลืองตัวเลยล่ะ ส่วนคนที่ไม่ได้ปั่นให้แข็งตอนถ่ายรูป จะต้องทำงานบริการสังคมแบบพิเศษเพิ่มขึ้นอีกคนละสามชั่วโมง” บอสพูดต่อ ส่วนกลุ่มเด็กแว้นก็กระซิบกระซาบกันด้วยความกังวลว่าจะต้องเจออะไรที่แย่กว่าการแก้ผ้าถ่ายรูปอีก

“ทางองค์กรจะส่งรายละเอียดและตารางการทำงานไปให้ทางโทรศัพท์ อีเมล หรือโซเชียลเน็ตเวิร์คที่คุณใช้ประจำ ไม่ต้องห่วงเรามีข้อมูลแทบทุกอย่างและติดต่อพวกคุณได้แน่นอน ได้รายละเอียดแล้วก็อย่านอนใจ งานที่เปิดช่วงนี้ถือว่าง่ายที่สุดแล้ว รีบๆ ไปทำกันให้ครบ ผมไม่แนะนำให้ลองของกับองค์กรของเรา ผมมีเรื่องพูดแค่นี้ หวังว่าพวกคุณคงไม่ทำผิดซ้ำจนกลับมาพบกับผมอีก ส่วนคนที่มีรายชื่อที่ผมจะเรียกต่อไปนี้ให้อยู่ก่อน ที่เหลือกลับบ้านได้เลย คุณตำรวจปลดล็อคมอเตอร์ไซค์ให้หมดแล้ว”

บอสเรียกชื่อเด็กวัยรุ่นขึ้นมาสามคน หนึ่งในนั้นคือหัวหน้าแก็งค์มาดนักเลงเจ้าของรอยสักรูปมังกรที่แผ่นหลังนั่นเอง เด็กที่เหลือต่างทยอยกันออกไปเอารถด้วยความดีใจที่จะได้กลับบ้านซะที ถึงในใจยังแอบหวั่นๆ ว่าจะต้องเจออะไรบ้างตอนไปทำงานบริการสังคม สารวัตรออกไปช่วยดูแลให้เป็นระเบียบ ส่วนบอสพูดกับเด็กวัยรุ่นสามคนว่า

“พวกคุณเป็นพวกที่มีความผิดอื่นนอกเหนือจากการปิดถนนแข่งรถซิ่งคืนนี้ โทษจะหนักกว่าคนอื่นมาก พวกคุณไม่ต้องไปทำงานบริการสังคม แต่จะต้องเอาตัวเองไปขายระดมทุนในเครือข่ายลับขององค์กรเราจนได้ยอดเงินบริจาคครบตามยอดหนี้สังคมที่คุณก่อขึ้น ขอบอกว่าอันนี้เปลืองตัวกว่าเยอะ”

หนุ่มรอยสักมังกรตะคอก “พวกกูไปทำอะไรไว้ มึงจะมาโยนความผิดมั่วๆ ให้กูไม่ได้นะ”

บอสนึกแปลกใจเล็กน้อยที่เด็กหนุ่มสามารถพูดคำหยาบใส่เขาได้ทั้งๆ ที่อยู่ภายใต้ควบคุมจิตอ่อนๆ ให้อยู่ในความสงบที่เขาสะกดไว้ตั้งแต่ก่อนถ่ายรูป คงจะเป็นคนจิตแข็งแล้วก็โกรธมากจนได้สติคืนมาบางส่วน แต่นี่ก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้

“สงบอารมณ์หน่อย ผมไม่ใช่เพื่อนเล่นคุณนะ นี่นึกไม่ออกจริงๆ หรือว่าตัวเองไปทำอะไรมา อย่านึกว่าผมไม่รู้นะว่าเมื่อสามเดือนก่อนคุณทำอะไรไว้กับคนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องยังไง แค่เขาเป็นญาติกับหัวหน้าแก๊งค์คู่แข่งของคุณเท่านั้นเอง ถ้าชอบความเร็วจริง ทำไมไม่แข่งกันตรงๆ ล่ะ คุณมันก็แค่หมาลอบกัด” ถึงตอนนี้สารวัตรจะไม่อยู่ในห้องแล้วแต่บอสก็ไม่ได้กลัวสามคนที่อยู่ตรงหน้าแม้แต่น้อย แถมยังแกล้งกระตุ้นความอารมณ์โกรธด้วยคำพูดแทงใจอีก

อันธพาลหนุ่มทำท่าจะเข้ามาชกบอส แต่กับถูกเพื่อนร่วมแก๊งค์สองคนล็อคแขนเอาไว้ คนนึงถึงกับเอามือล้วงไปบีบพวงไข่เขาด้วยซ้ำ เขามองด้วยความตกใจเพราะไม่รู้ว่าเพื่อนทั้งสองตกอยู่ใต้อำนาจจิตของบอสแล้ว

“เงียบแล้วฟัง คุณคงไม่อยากถูกเพื่อนตัวเองลวนลามหรอกนะ เอาเป็นว่าตอนนี้ทั้งคู่ตกอยู่ใต้อำนาจของผมแล้ว แม้แต่ตัวคุณเองผมก็บังคับจิตได้ง่ายๆ ถ้าคุณตกลงที่จะฟังแต่โดยดีผมจะถอนสะกดเพื่อนคุณให้” หนุ่มรอยสักพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้ บอสดีดนิ้วเป๊าะเดียวเพื่อนเขาก็ปล่อยมือที่ล็อคแขนอยู่ออกทันทีด้วยความงงๆ คนที่ล้วงมือเข้าไปในกางเกงถึงกับสะดุ้งตกใจแล้วชักมือออกทันที แต่โดยรวมทั้งคู่ก็ยังอยู่ในอาการสงบ

“ตอนนี้ทางองค์กรยังรวบรวมข้อมูลเพื่อประมวลมูลค่าหนี้ทางสังคมที่คุณแต่ละคนต้องชดใช้อยู่ เอาเป็นว่าถ้าเสร็จและจัดสรรคิวได้ เราจะติดต่อไปนะครับ ระหว่างนี้ก็ไม่ต้องไปพยายามดิ้นรนขัดขืนหรือหนีไปไหน ไม่มีประโยชน์” บอสหยุดดูข้อมูลในมือถือนิดเดียวแล้วพูดต่อ

“อย่างคุณคนนี้ ผมรู้ว่าคุณลุงของคุณไม่ธรรมดาเลย แต่อย่าไปเอาท่านมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลยจะดีกว่า นอกจากจะช่วยไม่ได้แล้ว ท่านจะกังวลใจจนโรคหัวใจเรื้อรังที่เป็นอยู่กำเริบซะเปล่าๆ” บอสหันไปขู่เพื่อนคนหนึ่งของหนุ่มรอยสักด้วยข้อมูลที่สังเกตเห็นจากระบบตั้งแต่ตอนถ่ายรูปแล้ว จากนั้นจึงบอกให้ทั้งสามแยกย้ายไปได้ ขณะที่สารวัตรซึ่งกลับเข้ามาตอนไหนไม่รู้ยืนฟังอยู่เงียบๆ รอจนเด็กหนุ่มทั้งสามกลับไป แล้วถึงหันมาคุยกับบอส

“นอกจากเรื่องการบังคับจิตแล้ว ก็ฐานข้อมูลข่าวกรองขององค์กรคุณนี่แหละ ที่ถือว่าเป็นอาวุธที่สุดยอดจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่ผู้ใหญ่ยอมให้ความร่วมมือเพื่อแลกกับข้อมูลข่าวสารต่างๆ ที่องค์กรมี”

บอสซ่อนรอยยิ้มไว้ ไม่ใช่แค่เรื่องข้อมูลหรอกที่ทำให้ระดับสูงให้ความร่วมมือกับองค์กรเป็นอย่างดี แต่เรื่องบางอย่างก็ไม่จำเป็นต้องบอกออกไปหมดถึงสารวัตรจะเป็นคนที่ไว้ใจได้ก็ตาม

“ก็คงงั้น เกือบตีสามแล้ว ยังเหลือเรื่องเด็กคนนั้นที่ยังไม่ได้จัดการเลย” บอสเปลี่ยนเรื่อง

“อ้อจริง ผมก็ลืมไป เพื่อนของเด็กคนนั้นคนนึงยังไม่กลับ รออยู่ด้านนอกบอกว่าเป็นห่วงเพื่อน คุณบอสจะให้เขาเข้ามาไหม”

“ไม่ต้อง เดี๋ยวผมออกไปคุยกับเขาเอง มีอะไรจะถามนิดหน่อย ฝากสารวัตรดูเด็กคนนั้นด้วยนะ”

สารวัตรเดินไปดูหนุ่มน้อยที่นอนหลับอยู่ตรงโซฟา ทั้งเนื้อทั้งตัวยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้ามีเพียงเสื้อแจ็คเก็ตของบอสห่มอยู่ เขามองหาเสื้อผ้าของเด็กหนุ่มที่น่าจะยังอยู่ในห้องแต่ก็ไม่พบ อาจจะถูกเพื่อนหยิบติดไป ยิ่งดูบาดแผลใกล้ๆ แล้วยิ่งสงสาร มีทั้งแผลเก่าแผลใหม่ที่ดูแล้วน่าจะเป็นรอยเฆี่ยนตี ที่น่าใจหายคือตรงหัวนมอมชมพูที่กลับมีรอยไหม้เหมือนโดนเอาบุหรี่จี้ ตำรวจหนุ่มรีบพลิกสำรวจไปบนร่างเปล่าเปลือยของเด็กหนุ่มเพื่อหาร่องรอยทำร้ายอื่นๆ ด้วยความกังวลว่าอาจจะมีการล่วงละเมิดทางเพศเกิดขึ้นด้วย แต่นอกจากรอยถลอกแปลกๆ ที่อวัยวะเพศแรกรุ่นขาวใสแล้ว ส่วนอื่นๆ บริเวณอวัยวะดังกล่าว รวมทั้งช่องทางด้านหลัง ก็ไม่ปรากฏร่องรอยการข่มขืนใดๆ พบแต่แผลพกช้ำจากการถูกทำร้ายและร่องรอยการถูกมัดที่กระจายไปทั่วร่าง เขาหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปร่องรอยบาดแผลต่างๆ ทั้งตัวที่เปลือยเปล่าของหนุ่มแรกรุ่นเพื่อเก็บไว้เป็นหลักฐาน

บอสกลับเข้ามาในห้องแล้วพูดกับนายตำรวจหนุ่มว่า

“ผมให้เพื่อนเขากลับบ้านไปก่อนแล้ว คนนั้นก็ยังเด็กอยู่ นี่ก็ดึกมากแล้ว คุณจะเอายังไงกับเด็กคนนี้ จะให้ทางองค์กรช่วยจัดการให้ไหม เรื่องสืบเสาะหาสาเหตุกับการลงโทษคนที่ทำทางเราไม่มีปัญหา แต่เรื่องการดูแลเด็กอาจจะลำบากหน่อย”

 บอสหารือ จริงๆ แล้ว แม้แต่คนที่เกี่ยวข้องเองก็ไม่ค่อยรู้ว่า องค์กรที่ดูเหมือนใหญ่และทรงอิทธิพลแห่งนี้ไม่ได้มีเจ้าหน้าที่อะไรมากมายเลย เกือบทั้งหมดเป็นอาสาสมัครที่เจียดเวลามาช่วยทำงาน นอกนั้นก็เป็นสมาชิกที่เป็นคนสนับสนุนด้านการเงินและอาจจะใช้อิทธิพลให้ความช่วยเหลือได้ในเรื่องสำคัญๆ งานส่วนใหญ่ขององค์กรจะทำบนระบบไอทีอัตโนมัติที่เพื่อนของเขาออกแบบไว้ จึงแทบจะไม่ต้องใช้คนเลย ที่เหลือก็เป็นงานภาคสนามที่เขาต้องลงเองหากต้องมีการสะกดจิต แต่เขาก็กำลังพัฒนากระบวนการทำงานที่ลดการพึ่งพาการสะกดจิตลงเรื่อยๆ

“ผมจะเอาเขาไปอยู่ด้วยก่อนครับ ยังไงผมก็อยู่คนเดียวอยู่แล้ว ไม่อยากให้เด็กกลับไปเจอเรื่องเดิมๆ อีกอย่างน้อยก็ในช่วงนี้ ส่วนเรื่องคดี คราวนี้ขอให้ตำรวจอย่างผมลงมือเองบ้างเถอะครับ กรณีอย่างนี้ข้อกฎหมายก็ชัดเจนเพียงพอ ไม่อยากจะพึ่งองค์กรไปทุกเรื่อง แต่ถ้าคุณบอสมีข่าวหรือข้อแนะนำอะไรก็ยินดีครับ”

บอสโล่งใจที่สารวัตรจะรับเด็กคนนี้ไปดูแล เขาค่อนข้างหวงความเป็นส่วนตัวมากๆ นี่ยังไม่นับว่างานที่ทำมีเรื่องเปิดเผยไม่ได้เต็มไปหมด

“ดีแล้วครับ เท่าที่ผมทราบจากข้อมูลเบื้องต้น มีโอกาสสูงที่จะเป็นการกระทำของคนในครอบครัว เด็กคนนี้อยู่กับพ่อเลี้ยงและพี่ชายที่เป็นลูกของพ่อเลี้ยงครับ” ที่จริงบอสมั่นใจเลยล่ะ แต่ก็ให้คุณตำรวจลองสืบด้วยตัวเองอีกที

“ขอบคุณมากครับ ถ้ามีอะไร ผมจะติดต่อไปแล้วกัน ตอนนี้ขอพาเด็กคนนี้กลับไปนอนก่อน ดูสิ เสื้อผ้าก็หายหมด ตัวก็เล็กใส่เสื้อผ้าผมคงไม่ได้ ยังกะพ่อกับลูก”

สารวัตรคืนเสื้อให้บอสแล้วอุ้มเด็กวัยสิบห้าที่เปลือยทั้งร่างไว้กับอก เขาบอกว่าในรถมีผ้าห่มอยู่แล้ว บอสมองด้วยความทึ่งว่าถ้าเป็นตัวเขาคงไม่สามารถยกร่างเด็กหนุ่มวัยนี้ไหวอย่างแน่นอน สองคนเดินไปถึงที่จอดรถแล้วสารวัตรก็ขอรีบแยกตัวออกไปก่อนเพราะไม่อยากให้เด็กที่อุ้มอยู่โดนอากาศกลางดึกนานเกินไป ส่วนบอสถึงจะเริ่มง่วงแล้วแต่ก็ยังค่อยๆ เก็บของและอุปกรณ์ต่างๆ ใส่ในท้ายรถอย่างระมัดระวัง

ขณะที่บอสปิดฝากระโปงหลังลงนั้น กระจกหลังของรถยนต์ก็สะท้อนภาพให้เห็นเงาคนที่อยู่ด้านหลังกำลังเงื้อวัตถุบางอย่างฟาดมาที่เขา บอสเบี่ยงตัวหลบตามสัญชาตญาณอย่างรวดเร็ว แท่งไม้ในมือชายคนนั้นพลาดเป้าจากหัวมาโดนไหล่แทนแต่ก็สร้างความเจ็บปวดให้เป็นอันมาก เขาร้องออกมาเสียงดังด้วยความเจ็บปวดแต่ก็ยังพยายามรวบรวมสติเพื่อหาทางป้องกันตัว บอสสบสายตากับคนที่ลอบทำร้ายตัวเองแล้วพบว่าคือแว้นตัวหัวหน้าเจ้าของรอยสักมังกรนั่นเอง แต่ความพยายามที่จะควบคุมจิตใจของฝ่ายตรงข้ามด้วยสายตากลับล้มเหลวเนื่องจากความเจ็บปวดที่ไหล่และความตื่นตระหนกจนไม่สามารถรวบรวมสมาธิได้

เด็กหนุ่มรอยสักยิ้มเหี้ยมเดินถือไม้เข้าประชิดตัวบอสเตรียมที่จะฟาดลงมาอีกครั้ง ทันใดนั้น ร่างของคนที่กำลังลงมือทำร้ายก็กระเด็นไปด้านข้างตามแรงเตะของผู้มาใหม่ บอสหันไปมองคนที่เข้ามาช่วยแล้วตะโกนเรียกชื่อด้วยความโล่งใจ

“โป๊ป”

TBC

[korinasai]

น่าสนใจ สนุกมาก
ขอแสดงตัว หลังจากเป็นนักอ่านเงามา 5 ตอน
 

[yymomo]

   ท่านสารวัตร จะกินเด็กแล้ววว แบบนี้จะผิดกฏองค์กรมิ๊ 

ว่าแต่โป๊ปเนี่ย เบอร์ 1สินะ

[barataku]

ขอบคุณทุกกำลังใจมากๆ เลยครับ

คืนนี้สงสัยมาต่อให้ไม่ทัน ที่จริงแต่งล่วงหน้าไปได้ไกลแล้ว แต่ต้องมีปรับแก้บางบทเพื่อให้เนื้อเรื่องโอเคยิ่งขึ้น
ต้องขออภัยด้วย แต่จะรีบมาต่อให้โดยเร็วครับ

[insomniac]

มาต่อเร็วๆ นะ กำลังสนุกเลย

[barataku]

องค์กรลวงจิต Explicit Content

บทที่ 6

เด็กหนุ่มหัวหน้าแก๊งค์ซิ่งนั่งสงบอยู่บนพื้นด้วยแววตาที่เหม่อลอย ตามเนื้อตัวมีบาดแผลพกช้ำหลายแห่ง บอสซึ่งเพิ่งสะกดจิตคนตรงหน้าเสร็จ ก็ถูกเพื่อนคนสนิทผู้ดำรงตำแหน่งสมาชิกหมายเลขหนึ่งขององค์กรดึงตัวไปสำรวจอย่างใกล้ชิดทันที

“เกือบไปแล้วนะมึง ถ้ากูมาไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น ดูซิไหล่ช้ำไปหมด กูจะกระทืบแม่งอีกรอบ” โป๊ปท่าทางยังแค้นไม่เลิก

“พอแล้วโป๊ป แค่มึงทั้งชกทั้งเตะไปขนาดนั้นมันก็แทบปางตายแล้ว กว่าจะยอมส่งมาให้กูสะกดจิต มึงไม่ต้องห่วง ไอนี่มันต้องโดนกูเอาคืนอย่างหนัก ว่าแต่มึงมาช่วยกูได้ยังไงวะ ปกติเวลากูมาทำงานที่โรงพักนี่มึงไม่ค่อยเป็นห่วงไม่ใช่เหรอ” บอสดีใจที่เพื่อนมาช่วยไว้ทันเวลา แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าโป๊ปรู้ได้อย่างไรว่าจะเกิดเหตุขึ้น

“ก็พอมึงส่งข้อมูลรายชื่อเด็กแว้นชุดนี้เข้าระบบมา ฐานข้อมูลองค์กรก็ประมวลผลแบบอัตโนมัติโดยดึงข้อมูลเพิ่มเติมจากแหล่งต่างๆ ทั้งของรัฐและเอกชน พอวิเคราะห์เสร็จ ระบบมันก็ขึ้นเตือนว่าในกลุ่มนี้อาจมีคนที่มีสภาพจิตที่เข้มแข็งพอจะต้านการสะกดจิตแบบธรรมดาของมึงได้ กูกังวลเลยรีบขับรถตามมาดูนี่แหละ แต่พอมาถึงเห็นมึงเสร็จงานเดินออกมากับตำรวจพอดี นึกว่าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว กูเลยรอในรถกะว่ามึงขึ้นรถแล้วกูจะขับตามไปนอนค้างที่บ้านมึงซะเลย ไหนๆ ก็ออกมาแล้ว” โป๊ปอธิบาย

บอสพยักหน้าอย่างหายสงสัยว่าทำไมเพื่อนรักถึงเข้ามาช่วยได้ถูกเวลาขนาดนี้

“มึงไม่รู้หรอกว่าตอนที่ได้ยินเสียงมึงร้อง กูตกใจขนาดไหน แล้วนี่มึงสะกดจิตมันดีแล้วใช่ไหม” โป๊ปถามย้ำ

“เออ ทีแรกกูประมาทไปหน่อย ทำแค่สะกดจิตหมู่แบบอ่อนๆ ให้พวกเด็กแว้นมันผ่อนคลายแล้วเปิดใจรับคำสั่งเฉยๆ ไม่คิดว่าจะมีคนจิตแข็งหลุดจากการสะกดมาได้ แต่คราวนี้กูจัดเต็มเลย ขนาดที่ถ้ากูตายไปตอนนี้มันเอ๋อไปตลอดชีวิตแน่” บอสไม่ได้พูดเล่น เขาใช้การสะกดระดับสูงที่มีแต่ตัวเขาเท่านั้นที่ถอนสะกดได้

“อย่าพูดเรื่องตายสิวะ แค่มึงโดนตีกูยังเจ็บแทนเลย แล้วนี่แผลมึงเป็นไงบ้าง เจ็บมากเปล่าวะบอส ไปโรงบาลกันก่อนดีกว่า เดี๋ยวคืนนี้มึงไปนอนคอนโดกูแล้วกัน” ปกติถ้าว่างตรงกัน ทั้งสองมักจะไปนอนค้างด้วยกันที่ที่พักของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเสมอ

“งั้นไอนี่ก็เอาไปไว้ที่คอนโดมึงด้วยแล้วกัน ให้มันไปรถมึงนะ มันชื่อจอม ตอนนี้มึงเรียกชื่อมันแล้วสั่งอะไรก็ได้ มันจะทำตามหมดเหมือนเด็กเล็กๆ แล้วกูจะค่อยๆ หาวิธีแก้แค้นให้สุดๆ เลย ไปเหอะ เจ็บจะตายห่าแล้ว” ถึงจะพูดหยาบคายใส่ แต่สายตาของบอสก็ดูเหมือนจะอ้อนให้โป๊ปเห็นใจในความเจ็บของตน

แล้วทั้งคู่ก็ขับรถตามกันไปหาหมอที่โรงพยาบาล ให้คนก่อเหตุนั่งรออยู่ในรถ โชคดีที่ตอนเกิดเหตุ บอสเบี่ยงหลบเป็นมุมเฉียงทำให้หัวไหล่ไม่ถูกแรงกระแทกโดยตรง บาดแผลฟกช้ำจึงไม่หนักหนามากนัก หมอให้มาทั้งยากินและยาทา รวมทั้งสเปย์พ่นระงับความเจ็บปวดด้วย จากนั้นก็เข้าไปที่คอนโดหรูของโป๊ป หัวหน้าเด็กแว้นเดินตามสองคนต้อยๆ เข้าไปในห้องเหมือนเด็กน้อย แววตาเหม่อลอยดูไม่มีพิษมีภัยอะไร

“แล้วมึงจะเอายังไงกับไอเหี้ยนี่” โป๊ปถาม

“คืนนี้ให้มันอยู่เอ๋อๆ อย่างนี้ไปก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้กูขอดูข้อมูลชุดเต็มของมันก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที”

“ตามใจ แต่ให้มันอาบน้ำด้วยนะ โดนกูถีบจนคลุกฝุ่นไปทั้งตัว กูไม่อยากให้มันนอนห้องกูทั้งอย่างนี้”

“ได้ๆ เฮ้ย จอม ถอดเสื้อผ้าออกแล้วไปอาบน้ำที่ห้องน้ำตรงโน้น” บอสสั่ง

จอมถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือแต่ตัวเปล่าเปลือยแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทันที ส่วนบอสและโป๊ปก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำเช่นกัน ห้องของโป๊ปเป็นห้องชุดขนาดใหญ่ มีสองห้องนอนใหญ่พร้อมห้องน้ำในตัว นอกนั้นก็มีห้องทำงาน ห้องครัวบวกห้องกินข้าว ห้องกลางที่ใช้รับแขกและเป็นห้องพักผ่อนดูหนังไปในตัว ห้องน้ำด้านนอก รวมถึงห้องนอนเล็กอีกหนึ่งห้อง

เมื่อสองเพื่อนซี้กลับมาที่ห้องกลางอีกครั้งหลังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็พบกับจอมยืนเปลือยกายอยู่มีหยาดน้ำเกาะพราวทั้งตัว บอสกลับไปในห้องแล้วออกมาพร้อมโยนผ้าสีขาวชิ้นเล็กๆ ให้จอมแล้วพูดว่า

“เอาไปเช็ดหน้าเช็ดตัวให้แห้ง” จอมทำตามทันที เริ่มจากเช็ดหัวก่อน ตามด้วยใบหน้าหน้า ตอนนั้นเองที่โป๊ปเริ่มเอะใจ

“เฮ้ย มึงเอากางเกงในให้มันเช็ดหน้าเลยเหรอ ซักยังวะ ดูโรคจิตชอบกล”

“ยังไม่ได้ซักว่ะ ก็กูไปเอาของที่มึงเพิ่งถอดมาเมื่อกี๊นี้เอง” บอสตอบหน้าตาย

“ไอสัด กางเกงในกู” โป๊ปร้อง บอสหัวเราะขำที่แกล้งเพื่อนได้

โป๊ปจะไปเอาคืนก็ดูจะสายไป ตอนนี้จอมพยายามอย่างเต็มที่ที่จะเช็ดตัวด้านหลังด้วยกางเกงในผ้าบางๆ ของโป๊ป บอสชี้ไปที่แผ่นหลังของจอม

“โป๊ป มึงดู รอยสักแม่งโคตรสวยเลย มังกรเต็มแผ่นหลัง เล่นสีสดเหมือนพวกยากุซ่าเลยนะ” ถึงเป็นครั้งที่สองที่เห็น แต่บอสก็ยังอดชื่นชมศิลปะบนเรือนร่างเด็กหนุ่มผิวเนียนละเอียดที่มีมัดกล้ามพองามซึ่งรับกับรอยสักมังกรที่มีลายละเอียดที่น่าทึ่ง ส่วนหางของมังกรเลื้อยมายังแก้มก้น ตวัดล้อมร่องก้นไว้อย่างสวยงาม

“แล้วมึงดูมังกรยักษ์ด้านหน้านะ อันแม่งโคตรใหญ่ ขนาดไม่แข็งนะ เดี๋ยวกูให้มันปั่นให้ดูดีกว่า อยากรู้ว่าแข็งแล้วจะขนาดไหน”

“จะเล่นไปถึงไหน นอนเถอะมึง นี่ก็จะเช้าแล้ว มึงแดกยาหรือยัง” โป๊ปพูดแบบไม่สบอารมณ์

“ยังๆ เดี๋ยวกูเอายาให้มันทารอยที่โดนมึงอัดด้วย กูว่าจะถ่ายรูปมันอีกเยอะๆ เดี๋ยวดูมีตำหนิ แล้วให้มันนอนไหนดีวะ”

“มึงจะไปสนใจอะไรมันนักหนา นอนตรงพื้นข้างนอกนี้แหละ ปิดแอร์ซะมันคงพอนอนได้ ถึงไม่ได้ใส่เสื้อผ้าไม่มีผ้าห่มก็คงไม่หนาวตายหรอก ส่วนมึง มานอนกับกูเลย เผื่อแผลระบมแล้วมึงไข้ขึ้น กูจะได้รู้” โป๊ปบอก เวลาที่บอสมาค้างที่คอนโด บางครั้งก็นอนด้วยกันบางครั้งก็แยกกันนอนคนละห้อง แล้วแต่ว่าอารมณ์รักความเป็นส่วนตัวของบอสอยู่ในระดับใด

บอสรับคำ เมื่อตกลงกันได้ ทั้งคู่ก็เข้าไปนอนโดยปล่อยให้เด็กแว้นขาโหดนอนเนื้อตัวเปลือยเปล่าอยู่กับพื้นหน้าห้อง จบค่ำคืนอันแสนวุ่นวายนี้ในที่สุด

……………………..……..

[barataku]

บอสตื่นมาอีกทีก็เกือบเที่ยงแล้ว เขาหันไปดูเพื่อนที่นอนอยู่ด้วยกันแล้วพบว่ายังหลับสนิทอยู่ บอสขำในใจ ไหนว่าจะคอยดูแลเผื่อเขาไข้ขึ้นไง เมื่อลองสำรวจอาการตัวเองดูก็พบว่ายังค่อนข้างโอเค ที่หัวไหล่ยังปวดหนึบๆ อยู่ แถมสีก็ดูน่ากลัว แต่ก็ไม่ได้มีไข้หรืออาการแทรกซ้อนอื่นๆ ตามมา

บอสไล่สายตาไปตามโครงหน้าของโป๊ป คนเหี้ยอะไรดูดีตลอดเวลาขนาดตอนหลับยังเหมือนถ่ายแบบ ความรู้สึกที่มีต่อเพื่อนคนนี้มันปนเปชอบกล บอสยอมรับว่าด้วยรูปลักษณ์แล้ว โป๊ปดึงดูดใจคนที่เป็นเกย์อย่างเขามาก ใบหน้าหล่อคมสันติดจะเย็นชานิดๆ ร่างสูงสมส่วนมีกล้ามเนื้อพอดีๆ ตามแบบคนที่ฝึกศิลปะป้องกันตัว แต่เวลาที่เขาสบตาหนุ่มหล่อหุ่นดีคนนี้ เขากลับเห็นไอ้โป๊ป เด็กหน้าตากวนตีน เพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่ประถม คนที่เป็นยิ่งกว่าพี่น้อง รู้ใจเขามากกว่าที่เขารู้ใจตัวเอง คนที่บางทีเขาก็กลัวจนไม่กล้าเถียง คนที่เขาไม่เคยสะกดจิตได้สักนิดเพราะความรู้สึกที่ไม่อยากให้คนๆ นี้สูญเสียตัวตนเลยแม้แต่น้อย ถึงสิ่งที่เขารู้สึกมันจะหลากหลายยังไง แต่บอสมั่นใจว่ามันไม่ใช่ความรักในแบบชู้สาว หรือจะพูดอีกที มันอาจจะซับซ้อนกว่านั้นก็ได้

บอสซึ่งรู้ว่าตัวเองเป็นเกย์ตั้งแต่มอสองเคยคิดว่าโป๊ปเป็นผู้ชายปกติมาโดยตลอด จนวันที่เขาบอกกับโป๊ปว่าจะตั้งองค์กรขึ้น องค์กรแปลกๆ ที่จะเปลี่ยนความใคร่ของเกย์ให้กลายเป็นพลังที่จะช่วยให้สังคมดีขึ้นได้ พอรู้ถึงสิ่งที่เขาจะทำ โป๊ปก็รีบสารภาพทันทีว่าตัวเองเป็นไบและสนใจที่จะช่วยเขาตั้งองค์กรนี้ขึ้นมา บอสแปลกใจมากเพราะโป๊ปที่มีแต่ผู้หญิงมาลุมล้อมไม่เคยมีท่าทีว่าจะชอบผู้ชายมาก่อน ถึงจะเคยมีแฟนจริงๆ แค่ครั้งเดียวเมื่อตอนมอสี่ซึ่งก็คบกันได้ไม่นาน หลังจากที่รู้ว่าโป๊ปเป็นไบ บอสก็ชวนคุยถึงหนุ่มๆ ที่ตัวเองเห็นว่าหล่อน่ารัก แต่โป๊ปก็ดูเนือยๆ หลายครั้ง จนบอสปักธงว่าสเปคหนุ่มของเขากับของโป๊ปคงไม่ตรงกันเลย

บอสไม่แน่ใจในสิ่งที่โป๊ปรู้สึก ว่ามันเหมือนหรือต่างจากที่เขารู้สึกยังไง แต่ที่แน่ๆ โป๊ปเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด และมันน่าจะเพียงพอแล้วในขณะนี้

โป๊ปขยับตัวแต่ยังไม่ตื่น ผ้าหุ่มที่หลุดร่วงลงบนพื้นเผยให้เห็นรือยร่างแกร่งในเสื้อกล้ามและกางเกงบอกซ์เซอร์ บอสมองไปที่ยังจุดนูนเด่นตรงเป้า นึกสับสนในใจที่เพื่อนรักวัยเด็กดันโตขึ้นมาเป็นหนุ่มหล่อที่มีรูปลักษณ์ตรงสเปคเขาแทบทุกอย่าง ยิ่งพอหลับแบบนี้ ไม่ได้เห็นแววตาที่คุ้นเคยกับการพูดจาหมาไม่แดกของมันยิ่งทำให้โป๊ปในฐานะผู้ชายคนหนึ่งดูชัดเจนขึ้น บอสระงับความฟุ่งซ่านในใจแล้วรีบลุกจากเตียงเพื่อไปสงบใจข้างนอกห้อง

บอสเปิดประตูห้องออกมาแล้วเกือบสะดุดเข้ากับร่างที่นอนอยู่บนพื้นห้อง บอสยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าตัวเองยังมีของเล่นจากเมื่อคืนเอาไว้ดับอารมณ์คุกรุ่นที่เกิดขึ้นได้ เด็กหนุ่มหัวหน้าแก๊งค์ซิ่งนอนหงายอ้าซ่าโชว์มังกรยักษ์ที่ตอนนี้ขยายตัวเกือบเต็มที่ตามธรรมชาติยามเช้า ความโอฬารของมันไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่ารอยสักมังกรขนาดใหญ่ที่แผ่นหลังเจ้าของเลย

ถึงจะอยู่ในวัยทำงานแล้ว แต่บอสยังไม่เคยมีประสบการณ์ทางเพศถึงขั้นลึกซึ้งเลย ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เขาเป็นเกย์ ด้วยรูปร่างหน้าตาที่หล่อดูดีไม่แพ้เพื่อนซี้ มันคงง่ายซะยิ่งกว่าง่ายที่จะหาหนุ่มที่ถูกใจซักคนมาเป็นแฟน นี่ยังไม่นับพรสวรรค์เรื่องการสะกดจิตที่คงได้ผลยิ่งกว่าเสน่ห์ยาแฝดหากคิดจะใช้ในการนี้ เรื่องมันอยู่ที่นิสัยรักความเป็นส่วนตัวของเขาเอง อันที่จริงมันรุนแรงกว่านั้นจนบอสอยากจะเรียกว่าอาการทางจิตอ่อนๆ ด้วยซ้ำ เขาไม่ชอบโดนสัมผัสตัวโดยคนที่ไม่คุ้นเคย จริงๆ แม้กระทั่งตอนนี้ ก็มีคนแค่ไม่กี่คนที่เขาเปล่อยให้ถูกตัวได้อย่างสบายใจ

สมัยมหาลัยมีหลายคนที่เขาลองคบเป็นแฟน ไปเที่ยวกัน ทำความคุ้นเคยกันระยะหนึ่งจนพอจะให้แตะตัวได้แต่เขาก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี อย่างมากที่สุดก็จบลงแค่ภายนอก ไม่ใช่เขาไม่เกิดอารมณ์ แต่พอดำเนินไปถึงขั้นที่ต้องสอดใส่ก็ทำใจไม่ได้จนหมดอารมณ์ไปเลย ไม่ว่าจะเป็นคนรุกหรือคนรับก็ไม่ได้แตกต่าง คนสุดท้ายที่เขาลองคบด้วยหน้ามืดถึงขั้นจะใช้กำลังข่มขืนจนต้องสะกดจิตเอาตัวรอดมาได้ เขาไม่ได้ติดใจถือโกรธหนุ่มคนนั้นเพราะเข้าใจว่าสิ่งที่ทำก็เหมือนไปยั่วก่อน แค่เก็บภาพเปลือยไว้เป็นที่ระลึกนิดหน่อย แต่พอโป๊ป รู้หนุ่มคนนั้นก็โดนซ้อมไปชุดใหญ่ แต่หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้พยายามลองคบใครอีกเลย 

นี่อาจเป็นสาเหตุให้เขามาทุ่มเทกับงานขององค์กร มันเป็นทางที่เขาจะระบายอารมณ์เก็บกดทางเพศไปกับบรรดาคนที่มารับโทษได้ บอสรู้สึกว่านับวันเขายิ่งหื่นขึ้นๆ เรื่อยๆ แต่ถึงหื่นยังไง เขาก็ยังยึดมั่นในหลักการขององค์กร ไม่ทำในสิ่งที่เกินกว่าความผิดของของผู้รับโทษแต่ละคน คนเหล่านี้ต้องมีใครสักคนมาลงโทษให้หลาบจำ เขาแค่อาสามาทำหน้าที่ตรงนั้นในแบบของเขาเอง โป๊ปไม่ค่อยเห็นด้วยนักกับสิ่งที่เขาทำ แต่ก็เคารพกับการตัดสินใจและคอยให้ความช่วยเหลืออย่างดี โป๊ปเตือนอยู่เรื่อยๆ ว่าอย่าให้ความหื่นส่วนตัวมันมีอิทธิพลเหนือความต้องการที่จะให้สังคมดีขึ้น

บอสเริ่มวางแผนที่จะเล่นสนุกกับจอมวันนี้ แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะหนักได้ขนาดไหน ระบบคอมพิวเตอร์องค์กรยังประมวลข้อมูลสำหรับตัดสินความผิดของแว้นขาโหดคนนี้ไม่เสร็จ กระบวนการนี้ใช้เวลาค่อนข้างนานเพราะระบบต้องไปถึงข้อมูลจากที่ต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง ตั้งแต่โทรศัพ์ อีเมล ไลน์ เฟสบุค โซเชียลเน็ทเวิร์คต่างๆ ฐานข้อมูลของรัฐ และเอกชน สมัยนี้ทุกอย่างล้วนเก็บเป็นดิจิตอลและเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ททั้งนั้น และแน่นอนว่าเจ้าของระบบหรือข้อมูลเหล่านั้นไม่ได้รับทราบหรือยินยอม มันเหมือนการแฮคข้อมูลดีๆ นี่เอง ข้อมูลดิบจะถูกประมวลอยู่ในคอมพิวเตอร์โดยระบบปัญญาประดิษฐ์ที่โป๊ปพัฒนาขึ้นเพื่อกลั่นกรองแยกแยะความเชื่อมโยงก่อน แล้วถึงสรุปความผิดไปประเมินเป็นมูลค่าหนี้สังคมโดยมีอาสาสมัครที่ใช้หลักเศรษฐศาสตร์ประกันภัยช่วยตรวจสอบอีกที

[barataku]

บอสตัดสินใจว่าระหว่างที่รอ จะอุ่นเครื่องแบบเบาๆ ไปก่อน เขาปลุกจอมให้ลุกขึ้น แล้วถอนการสะกดจิตจากระดับควบคุมจิตใจโดยสมบูรณ์เหลือระดับควบคุมตามเงื่อนไขแบบเดียวกับที่เขาใช้เวลาส่งมอบตัวตัวทาส ในระดับนี้ จอมจะมีสติรู้สึกตัวทุกอย่าง แต่ต้องทำตามที่เขาสั่งหากไม่เกินเงื่อนไขที่กำหนด บอสป้อนเงื่อนไขของทาสระดับสองให้กับหัวหน้าแก๊งค์ซิ่ง

“เป็นไงบ้าง รู้สึกตัวดียัง” บอสถามจอมเมื่อสะกดจิตเสร็จ

“รู้สึกตัวแล้วครับเจ้านาย” บอสยิ้ม จอมเรียกเขาว่านายแสดงว่าการสะกดจิตให้กลายเป็นทาสสำเร็จได้ด้วยดี

“เราจำเรื่องราวตั้งแต่เมื่อคืนได้ไหม” จอมพยักหน้าช้าๆ

เขาจำเรื่องราวได้ชัดเจนทั้งหมดจนถึงตอนที่เขาจะเอาไม้ฟาดบอสเป็นครั้งที่สองจนถูกอีกคนเตะจนกระเด็นแล้วโดนซ้อมนับไม่ถ้วน หลังจากนั้นก็เหมือนกึ่งจริงกึ่งฝันที่เขาตามสองคนนี้มาที่คอนโดหรูขนาดใหญ่ เขาถูกสั่งให้ไปอาบน้ำแล้วเช็ดตัวด้วยกางเกงในใช้แล้ว และนอนกับพื้นจนตื่นขึ้นมาเมื่อกี๊นี้ แต่น่าประหลาดที่เขาไม่รู้สึกโกรธแค้นบอสที่ถูกซ้อมถูกหมิ่นศักดิ์ศรีเลยแม้แต่น้อย ความรู้สึกทั้งหมดยังอยู่แต่ไม่รู้สึกโทษคนตรงหน้าเท่านั้นเอง ตอนนี้เขาเหลือแต่ความรู้สึกกังวลเรื่องลูกน้องเขาทุกคนที่ถูกถ่ายภาพเปลือยไปว่าจะถูกข่มขู่อะไร และที่สำคัญ ยังมีคนอีกคนที่เขาต้องคอยดูแลอยู่

“เดี๋ยวนายลงไปซื้อก้วยเตี๋ยวให้ชั้นกับเพื่อนกินหน่อย จะกินอะไรก็ซื้อมาด้วย” บอสส่งตังค์กับคีย์การ์ดให้

“ขอผมใส่เสื้อผ้าได้ไหมครับ” จอมขอร้อง เขารู้สึกกระดากกับสภาพเปลือยเปล่ากับท่อนเนื้อแข็งตัวของตัวเอง

“ได้สิ แต่อย่าใส่ชุดเดิมเลยนะ เหม็น เดี๋ยวชั้นเอาชุดใหม่ให้” บอสบอกอย่างใจดี หายไปซักครู่ก็กลับมาพร้อมกับกางเกงขาสั้นบางๆ สีขาว สภาพเก่าจนยางยืดย้วย

“ใส่ตัวนี้ตัวเดียวก็พอ ไปร้านซอยข้างๆ คอนโดนี่เอง” บอสแสยะยิ้มขณะเริ่มปฏิบัติการล้างแค้น

จอมรับกางเกงมาอย่างปฏิเสธไม่ได้ พอเขาสวมเสร็จก็พบมันไม่ช่วยในการพรางอวัยวะเพศขนาดใหญ่ของเขาแม้แต่น้อย ท่อนเนื้อชูชันตัดเนื้อผ้าบางๆ ออกจนตุง แถมยางยึดก็หย่อนหลุดตูดจนรู้สึกได้ว่าร่องก้นเขาคงโผล่ออกมาเป็นนิ้ว

บอสมองดูด้วยความขบขำแล้วบอกว่า

“ไหวไหมนั่น เอางี้ พอดีชั้นยังไม่หิวเท่าไหร่ นายจะชักว่าวก่อนลงไปก็ได้นะ แล้วแต่นายเลย แต่ต้องชักตรงนี้ แล้วถ้าจะเช็ด ก็ต้องเช็ดด้วยกางเกงตัวนี้เท่านั้น อย่าให้เลอะพื้นเด็ดขาด”

จอมชั่งใจ แต่สุดท้ายก็คิดว่าลงไปทั้งโด่ๆ แบบนี้ไม่ไหวแน่ หนุ่มรอยสักมังกรถอดกางเกงออกแล้วแล้วค่อยๆ สาวมังกรยักษ์ของตัวเอง ขณะที่บอสเอาโทรศัพท์มาเก็บภาพด้วยความเพลิดเพลิน จริงๆ จอมเป็นคนที่รูปร่างไม่ใหญ่มากแต่มีกล้ามเนื้อที่สวยงามได้สัดส่วน ทำให้ท่อนเนื้อขนาดมหึมาดูผิดสัดส่วนไปเลยเมื่ออยู่บนเรือนร่างสันทัด หลังจากนั้นไม่ถึงสองนาที จอมก็เตรียมตัวจะแตก เขามัววางแผนเรื่องการปิดถนนแข่งรถเมื่อคืนเป็นอาทิตย์ ไม่มีเวลาเอาน้ำออกเลย ในที่สุดก็ถึงจุด เขาก็รีบเอากางเกงขึ้นมารองรับน้ำที่ล้นทะลักส่งกลิ่นเฉพาะออกมาเต็มห้องไปหมด จอมดูปริมาณน้ำที่หลั่งออกมาด้วยความหนักใจ มันเปียกกางเกงตัวบางจนชุ่ม เขาเริ่มรู้สึกว่าตัดสินใจผิดที่ชักว่าวก่อนลงไปข้างล่าง แต่คงทำอะไรไม่ได้แล้ว

“เอ้า เสร็จแล้วก็รีบลงไปสิ พอออกประตูคอนโดเดินไปทางขวานะ ร้านก้วยเตี๋ยวหมูตุ๋นอยู่ซอยข้างๆ ด้านติดคอนโด ร้านที่สองจากถนนใหญ่นะ ชั้นเอาเส้นเล็กแห้งสอง นายจะกินอะไรก็ซื้อมาเลย”

จอมใส่กางเกงที่ด้านนึงชุ่มไปด้วยน้ำว่าวของตัวเอง ถึงจะอ่อนตัวลงไป แต่ท่อนเนื้อของเขาก็ดูอัดแน่นเป็นรูปเป็นร่างภายใต้กางเกงตัวนั้นอยู่ดี เขากำเงินและคีย์การ์ดเดินออกจากห้องไปตามทางเดินกลางเพื่อไปรอลิฟท์ โชคดีที่ไม่เจอใครเลย ท่าทางชั้นนี้จะมีคนอยู่ไม่กี่ห้อง จอมโล่งใจที่เห็นว่าลิฟท์ที่ขึ้นมารับก็ว่างเปล่าเช่นกัน เด็กหนุ่มรีบกดลงไปชั้นหนึ่งภาวนาไม่ให้มีใครกดเรียกลิฟท์ระหว่างนี้ แต่ไม่เป็นผลเมื่อลิฟท์จอดแวะรับผู้โดยสารที่ชั้นยี่สิบ เด็กในชุดนักเรียนมัธยมสองคนเดินคุยกันเข้ามาในลิฟท์ เด็กทั้งคู่ชะงักไปนิดแล้วซุบซิบกันเอง

“พี่เค้าร้อนขนาดนั้นเลยเหรอวะ”

“อย่ามองสิวะ ท่าทางน่ากลัวชะมัด”

“กลิ่นอะไรวะ แม่งคุ้นๆ”

จอมร้อนตัว นั่นคงเป็นกลิ่นน้ำเงี่ยนของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย เขารีบส่งสายตาวางอำนาจที่ลูกน้องในก๊วนกลัวหงอออกมา เด็กทั้งสองรีบหยุดทันที

“มึงรู้จักร้านก้วยเตี๋ยวหมูตุ๋นซอยข้างๆ ไหม”

เด็กทั้งคู่พยักหน้าอย่างหวาดๆ

“มึงพากูไปหน่อย”

ลิฟท์ลงมาถึงชั้นหนึ่งพอดี เด็กรีบบอกว่า

“เดี๋ยวผมบอกทางให้ครับ พะพี่เดิน..”

“กูบอกให้พาไปหน่อย เดินนำไปแค่นี้ น้ำใจมีบ้างไหม”

“ดะ ได้ครับ”

“มึงเดินหน้ากูคนนึง หลังกูคนนึง ไป”

จอมคิดแผนที่ใช้เด็กสองคนมาบังสายตา ขบวนที่ดูพิลึกพิลั่นนี้ก็เดินออกจากล้อบบี้คอนโดโดยมี รปภ. จ้องไม่วางตา แต่กลยุทธ์นี้ก็ได้ผลไม่น้อย เด็กสองคนช่วยบังช่วงล่างได้ดี แต่ริมถนนสายหลักในตอนเที่ยงวันเสาร์คนเยอะไม่น้อย สายตาของคนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างจ้องมาที่หน้าอกเปลือยเปล่าของเขา บางคนก็มองซอกแซกไปตรงเป้าของเขาแล้วสะดุ้ง แม้จะเดินผ่านไปแล้ว แต่ส่วนใหญ่ก็ยิ่งจ้องหนักขึ้นเมื่อเห็นรอยสักมังกรที่แผ่นหลังของเขา

แค่ระยะทางสั้นๆ ไม่กี่สิบเมตร แต่จอมรู้สึกอายมากกว่าตอนแก้ผ้าให้บอสดูเสียอีก คนหลากเพศหลายวัยต่างจ้องมองมาที่ตัวเขา น่าแปลกที่ความคิดนี้ทำให้มังกรยักษ์ของเขาที่อ่อนตัวลงไปมากแล้วกลับค่อยๆ ผงกหัวขึ้นมาอีก เขาพยายามเดินไปแล้วจัดแท่งลำให้พาดไปด้านข้างกันส่วนหัวโผล่พ้นขอบกางเกงขึ้นมา เลี้ยวเข้าซอยมาได้นิดเดียว เด็กคนแรกก็ชี้ไปร้านก้วยเตี๋ยวที่อยู่ตรงหน้า

“ร้านนี้ครับ ของพี่ใหญ่มากเลย ผมไปก่อนนะ มีสอบ”

“ผมก็ด้วย ไปละครับ พี่มังกรก้นสวย”

แล้วทั้งคู่ก็วิ่งหนีไปทันที

“เฮ้ย ขอบใจว่ะ” หนุ่มโหดตะโกนไล่หลัง

ร้านก้วยเตี๋ยวเป็นตึกแถวคูหาเดียว ด้านหน้าเป็นหม้อก้วยเตี๋ยวที่มีสาวใหญ่ยืนปรุงมือเป็นระวิงอยู่ ด้านในเป็นโต๊ะนั่งทานที่มีลูกค้านั่งแน่นไปหมด จอมเดินไปตรงหม้อก้วยเตี๋ยว เขารู้สึกได้ว่าสายตาลูกค้าในร้านเริ่มจับจ้องมาที่เขามากขึ้นๆ เขาพยายามไม่คิดอะไรแล้วพูดกับแม่ค้าวัยแม่ว่า

“พี่สาวครับ เอาเส้นเล็กแห้งสองห่อ แล้วก็... เอาเป็นสามห่อเลยแล้วกัน

แม่ค้าสาวใหญ่ตอบโดยยังไม่เงยหน้ามาจกชามที่กำลังปรุงอยู่ “ได้จ้า แต่คิวยาวหน่อยนะ ลูกค้าเต็มร้านเลย อีกยี่สิบนาทีไหวไหม ค่อยกลับมาเอาก็ได้ ว้าย หนุ่มมาจากคอนโดตรงนี้ใช่ไหมจ๊ะ ไม่ค่อยมีอย่างนี้นานแล้ว” แม่ค้ากรี๊ดกร๊าดเมื่อเงยหน้ามามองเต็มตา

“ขอไวๆ ได้ไหมครับ เจ้านายผมหิวแล้ว”

“ใช่จริงๆ ด้วย เที่ยวนี้หล่อเถื่อน เจ๊ชอบ แต่คงลัดคิวไม่ได้หรอกจ้า ก็เป็นลูกค้าด้วยกันทั้งนั้น” เจ๊ตอบตาหวานเชื่อม

“โธ่เจ๊ ช่วยผมหน่อย ผมอยู่นานไม่ได้เจ๊ก็เห็น” จอมหันรีหันขวาง เขารู้สึกว่าการยืนนิ่งๆ หน้าร้านก้วยเตี๋ยวมันดึงสายตาคนได้ดีกว่าการเดินซะอีก และความรู้สึกนี้มันยิ่งทำให้น้องชายพองตัวมากขึ้น

“เอาไงดี แต่หนุ่มยืนตรงนี้ก็เป็นอาหารตาให้เจ๊ดี เอางี้แล้วกัน ถ้าหนุ่มถลกกางเกงลงให้เจ๊ดูตรงนี้ เจ๊ลัดคิวให้เลย แว้ปเดียวก็พอ” เจ๊พูดเสียงเบาแต่มือก็ยังทำก้วยเตี๋ยวไม่หยุด

อิเจ๊ลามก จอมคิด อย่าให้รู้ว่าบ้านอยู่ไหนนะจะส่งลูกน้องไปเยี่ยวรด แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก คิดซะว่าตัวเองเป็นเด็กสามขวบที่เปิดจู๋ให้แม่ดูแล้วกัน เขาทำท่าให้เจ๊ตั้งใจดู แล้วดึงกางเกงลงพรวดเดียว ท่อนเนื้อแข็งปั๋งดีดตัวขึ้นมาอย่างแข็งแรง จอมรีบยัดกลับอย่างทุลักทุเล

เจ๊ทำตาโตเท่าไข่ห่าน มือทาบอก “สมใจอีเจ๊ที่สุด เจ๊ชอบเถื่อนๆ ใหญ่ๆ แบบนี้ เดี๋ยวเจ๊รีบทำให้เลย เล็กแห้งสามถุงนะ”

อีเจ๊สาละวนกันการปรุงไปครู่ใหญ่เสร็จแล้วก็ใส่ถุงส่งมาให้

“ร้อยห้าบาทเจ๊เอาร้อยเดียวพอ ราคาธรรมดาแต่เจ๊ใส่เครื่องให้มากกว่าแบบพิเศษอีก เจ๊ถูกชะตา แถมเอ็นหมูตุ๋นให้ด้วย แต่เอ็นร้านเจ๊มันชิ้นเล็กหน่อยนะ ไม่ดุ้นใหญ่เหมือนเอ็นอันนั้น” พูดพร้อมกับทำตาหวานใส่ จอมขนลุกไปทั้งตัว

“ให้น้ำซุปถุงเดียวเองเหรอ ถุงเล็กด้วย” จอมพูดหลังเอาของในถุงไปดู

“ไม่ต้องเอาไปหรอก เชื่อเจ๊ เจ๊ไม่ได้งกนะ เดี๋ยวหนัก”

จอมส่งเงินให้แล้วคิดในใจ ทำยังกะเขาจะถือไม่ไหวแน่ะ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ขากลับจอมเดินคนเดียวไม่มีคนช่วยบัง เขาอาศัยถุงก้วยเตี๋ยวอำพรางเป้าตุงด้านหน้า ต้องขอบใจสายตาหวานเชื่อมของป้าร้านก้วยเตี๋ยวที่ทำให้ของเขาหดลงไปเยอะ เดินมาถึงป้ายรถเมล์ใกล้ๆ หน้าคอนโด มีสาวออฟฟิซยืนอยู่เต็ม สายตาทุกคู่จ้องมองมาที่เขาพร้อมเสียงหัวเราะคิกคัก เขารู้สึกตื่นตัวขึ้นมาอีกเลยรีบเดินเข้าคอนโดไป ที่ทางเข้าคอนโด รปภ. ก็มองมาอย่างไม่ไว้ใจ แต่พอยื่นคีย์การ์ดให้ดูก็ปล่อยให้เขาเข้ามาที่ลอบบี้ได้ ปัญหาตอนนี้คือจอมตื่นเต้นจนจำเลขห้องไม่ได้ เหมือนจะชั้นยี่สิบกว่าๆ หรือไงนี่ เขาหันรีหันขวางซักพักจน รปภ. อีกคนท่าทางเป็นหัวหน้าเดินเข้ามา

“มีอะไรให้ช่วยไหมครับ”

“ผมลงมาซื้อก้วยเตี๋ยวให้เจ้านาย แล้วลืมเลขห้อง แต่ผมมีคีย์การ์ดนะครับ ตรวจสอบจากการ์ดได้ไหมว่าห้องอะไร”

“ฟังดูน่าสงสัยนะ ทางเราเช็คให้ได้แต่ต้องขอค้นอาวุธก่อน มาทางนี้”

รปภ. เดินนำจอมไปที่บริเวณหน้าลิฟท์ ให้ชูมือขึ้นแล้วตบๆ ไปตามตัวไล่ลงมาถึงช่วงล่างทั้งด้านหน้าด้านหลัง ซึ่งจอมก็ไม่เข้าใจว่าจะตบทำไมก็เขาทั้งเนื้อทั้งตัวมีกางเกงตัวเดียว จะซ่อนอาวุธไว้ตรงไหนได้ แถม รปภ. วัยหนุ่มใหญ่ยังเน้นพิเศษตรงเป้าแล้วถามว่า

“ไม่ได้ซ่อนอะไรไว้ใช่ไหม”

จอมอยากจะตอบว่าจับไปเต็มๆ ขนาดนั้น ยังคิดว่าเป็นอย่างอื่นได้อีกเหรอ แต่กลัวเรื่องจะยาวแล้วไม่สามารถปฏิบัติตามคำสั่งเจ้านายได้เสร็จ เมื่อตรวจจนพอใจแล้ว รปภ. ก็บอกว่า

“โอเค เอาบัตรแตะที่เครื่องอ่านในลิฟท์ มันจะพาไปชั้นเจ้านายคุณเอง ถึงชั้นยี่สิบสี่แล้วก็เดินไปที่ห้อง 2402 นะ”

“อ้าว รู้ได้ยังไง ยังไม่ทันตรวจคีย์การ์ดผมเลย”

รปภ. ยิ้มให้เป็นครั้งแรกแล้วบอกว่า

“ก็ถ้าใส่ชุดแบบนี้มาก็มีห้องนี้ห้องเดียวนี่แหละ ผมชินแล้ว รอยสักสวยดีนะน้อง”

จอมรีบหิ้วถุงก้วยเตี๋ยวเข้าไปในลิฟท์ แตะการ์ดตามที่ รปภ.บอกเพื่อขึ้นไปชั้น 24 แต่ยังไม่ทันทีประตูจะปิด ก็มีกลุ่มหนุ่มวัยทำงานสามสี่คนเข้ามาพร้อมพูดคุยกันเองด้วยสำนวนจิกกัดแปลกๆ จอมเหลือบตามอง พบว่าตัวเองถูกหนุ่มๆ หุ่นดีท่าทางสำอางเหล่านี้มองอยู่ก่อนแล้ว

“น่ากินว่ะแก ละอ่อนอยู่เลย” เสียงกระซิบกันเอง

“น้องใจกล้าจังเลยครับ มีค่าเทอมยัง ไปคุยกันที่ห้องพี่ไหมครับ” คนนี้คุยกับเขาตรงๆ

“อ้าย แกดูห่อหมกปลาช่อนอเมซอนสิ แซบเว่อร์ หน้าท้องก็ใช่ หน้าอกก็เลิศ หนังหน้ายิ่งชนะขาด”

ถ้าไม่ติดทำภารกิจให้เจ้านายอยู่ ไอพวกนี้ต้องโดนเขาชกปากรายคน  จอมคิด เขาพยายามหันหน้าไปเข้ามุมลิฟท์

“โอ้ย มังกรบนแผ่นหลังแน่นๆ ดีงามมาก กล้ามก้นก็เป๊ะ” ยัง ยังไม่หยุด

ลิฟท์หยุดจอด มีคนนึงยัดนามบัตรใส่มือเขาแล้วบอกว่า

“อยากได้ค่าขนมหรือจะให้ช่วยเหลืออะไรติดต่อมาได้เลยนะ พวกพี่ถูกชะตาน้องมาก ไม่ใช่เรื่องอย่างว่าก็ยินดีช่วยนะ คุยกันเป็นพี่น้องก็ได้” แล้วทั้งหมดก็เดินออกจากลิฟท์ไปที่ชั้นยี่สิบ

จอมขึ้นต่อไปจนถึงชั้นยี่สิบสี่ เขาไม่แน่ใจว่ารู้สึกยังไงกับคนกลุ่มนั้น ความรู้สึกแรกคิดว่าโดนดูถูก เขาเคยเจอพวกตุ๊ดกระเทยมาบ้างในวงการแว้นที่เขาอยู่ แต่อารมณ์ก็ไม่เหมือนที่เจอมาเมื่อกี๊เท่าไหร่ จอมนึกไปเรื่อยเปื่อยขณะเดินกลับไปยังห้องของโป๊ป

TBC

[Vocaliist]

ชอบเรื่องนี้มากครับ ได้เห็นความเซ็กซี่รูปแบบใหม่ๆบ้าง

ในบอร์ดเห็นแต่เรื่องเดิมๆ จำเจ รักมหาลัย ม.ปลาย พี่รักน้อง บลาๆ

อยากเจอคนเขียนตรงๆแบบนี้มานานละ ชวนคิดถึงคุณ nariza6

ผมชอบแนวนี้นะ เพราะชีวิตจริงมันไม่มีมากนัก อ่านแล้วมีรมมากมาย

อยากอ่านอะไรแปลกๆ ชวนหลงไหลมากกว่านี้อีก

หวังว่าขึ้นต้นแรงๆขนาดนี้ คงไม่น่าเบื่อกลางเรื่องนะฮะ....

เป็นกำลังใจให้จ้าา ชอบแบบหื่นๆ จัดมาที 555+

[yymomo]

     ทำไมอ่านเท่าไหร่ก็ไม่พอจริงๆ แบบว่าแอบลุ้นอ่ะ ว่าจะเจออะไรที่แปลกแหวกแนวอีก

จะเจอคนเลวๆแบบไหนให้เราได้ชื่นชมกับความเซ็กซี่

ปล.ฟันธงเลย ว่าโป๊ปชอบบอส 

[korinasai]

เชียร์เบอร์หนึ่ง ให้คู่กับเบอร์ศูนย์นะคะ แอบฟินเบาๆ
ท่าทางมีหลายรายแล้ว ที่โดนแบบจอม
 

[★KVH™★]

โป๊บบอส   

[insomniac]

ค่อยๆ คลายเรื่องมาทีละนิดแล้ว
เรื่องนี้จะมีกี่คู่เนี่ย