EP 11 (100%)
ไอ้เต็มเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของผม ผมชี้ไปที่เสียบกุญแจเป็นเชิงให้มันสตาร์ทรถ มือหนาใหญ่ดัน
แม่กุญแจ และสอดประสานมันลงไปที่รูเสียบ มันบิดกุญแจช้าๆ พลันเสียงเครื่องยนต์ก็ดังขึ้น บรื้นนนนนนน!!!
เสียงท่อแต่งอันดังทำลายประสาทหูคนทั่วบริเวณ หู้ยยย!! ถ้ากูว่างๆเดี๋ยวกูจะแอบไปตัดท่อ(รถ)มึงทิ้งดีกว่า ผมกระโดดขึ้นหลัง
รถกอดเอวสอบหลวมๆ พร้อมกับกระซิบข้างหูมันว่าผมจะเป็นคนนำทางมันเอง (เต็ม:นำทางใจหรอจ๊ะอิอิ)
...
"เลี้ยวซ้ายตรงหัวมุมก็ถึงแล้ว"
ผมเอ่ยบอกกับมัน บิ๊กไบค์คันงามตอนนี้ลดความเร็วลงมากแล้วเนื่องจากซอยค่อนข้างแคบขับเร็วมากเดี๋ยวจะไปชนอะไรต่อมิ
อะไรได้ ผมมองผ่านแผ่นหลังกว้าง ไปที่ช่องที่เปิดระหว่างหมวกกันน็อค นัยน์ตาคมกล้า ทอประกายเหนื่อยล้าเล็กน้อย จาก
การขับรถมานานกว่า ครึ่งชั่วโมง ริมฝีปากเผยอหอบเอาอากาศเข้าปอด เหงื่อไหลรดเสี้ยวหน้าเล็กน้อย หูยหล่อเซ็กซ์ ขอเจอ
เมียเก่ามึงหน่อยได้ไหมกูจะถามว่าไปทำยังไง ถึงได้ผัวหล่อขนาดนี้ อยากได้บ้าง
เอี๊ยดดดด!!!!
โอ้ยย!
ก้นของของผมลอยขึ้นก่อนที่จะกระแทกลงกับเบาะ ทำเอาปวดก้นเล็กน้อย แหมจะจอดก็บอกกันบ้าง ! ความคิดฟุ้งซ่าน
เกี่ยวกับเรื่องของมันลอยออกไปทันทีเมื่อรู้สึกถึง แรงกระแทกที่ก้น ผมเหลือบมองไปที่ตัวบ้าน เล็กน้อย บ้าน บ้าน บ้าน!!!
เฮ้ย นี่มันบ้านไอ้มิน มึงจอดผิดแล้ว ผมบอกมันให้ย้ายรถไปจอดหน้าบ้านผมแทน ก่อนที่คุณมินจะมาเจอแล้วจัดการแยกชิ้นส่วน
เสียก่อน
"เออกูลงก่อนนะ มึงรออยู่นี่หละ" ผมเลื่อนประตูรั้วบ้านออกเล็กน้อยแล้วก้าวเท้าจะเข้าไปในตัวบ้าน แต่คิดหรอว่ามันจะทำตาม
ผมรู้สึกถึงเงาที่ตามมาด้านหลัง ผมชี้ไปที่รถเป็นเชิงว่าให้ไปรอที่นั่น แต่มันไม่ยอมยังจะเดินตามผมต่อไปแล้วยังจะดันหลังผม
ให้ก้าวต่อไปอีก แล้วถ้าไอ้ภู กับ พี่พริม มาเจอมึงแล้วจะเป็นยังไงวะเนี่ยย งานช้าง แล้วเมิงง!!!!
"กูบอกแล้วนะว่าให้รอที่รถ ตามกูมาหนะเกิดอะไรขึ้นกูไม่รูด้วยชิส์" ผมหันไปบ่นให้มันฟัง ก่อนจะเดินเข้าไปเสียบกุญแจจะเข้า
บ้านเมื่อเปิดประตูเข้ามาได้ ผมกวาดสายตามองรอบๆบ้าน และถอนหายใจด้วยความโล่งอก เฮ้อ! ท่าทางไอ้ภูกับพี่พริมจะไม่อยู่
ผมเดินไปที่บันไดเตรียมจะขึ้นไปห้องตัวเองที่อยู่ชั้นสองพร้อมกำชับให้ไอ้เต็มรออยู่ที่หัวบันได ก็ทำยังไงได้ ไม่อยากให้มัน
เห็นห้องของผมนี่หว่า!!! (เต็ม:ห้องไม่อยากเห็นหรอกอยากเห็น ร่างกาย มึงมากกว่าอิอิ)
ผมบิดลูกบิดประตูแล้วก้าวเข้ามาในห้องๆ กลิ่นเน่าๆอันคุ้นเคยโชยเข้ารูจมูก คิดถึ๊ง คิดถึงงงงงงงง กลิ่นพวกนั้นคือเหล่า ผ้าห่ม
กุงเกงใน และ ตุ๊กตา ที่นานๆซักทีเลยเอามาวางกองไว้ในห้องเพราะความขี้เกียจ อื้มมมม ชื่นจายยยย ปล่อยไว้อีก 2-3วันเอา
ไปทำปลาแดกได้เลยนะเนี่ย กลิ่นแบบนี้หนอนขึ้นเยอะกำลังดี (?) ผมเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าและเปิดมันออกอย่างเบามือ มองไปทั่วตู้
เสร็จจึงเลือกชุดนักเรียนและชุดลำลองมาอย่างละ 5ชุด (กะจะไปอยู่บ้านเขาแล้วใช่มั้ย?) แต่ในขณะที่ผมจะเก็บเสื้อผ้าและกุง
เกงในเพื่อไปอยู่อาศัยอยู่กินกับสามี เสียงฮัมเพลงหลอนๆก็ดังมาจากห้องข้างๆ
'Cause baby now we've got bad blood
You know it's used to be mad love'
เสียงที่ดังขึ้นปรากฏเป็นท่อนนึงในเพลงดัง เสียงใครหวะ ผีหรอ สาส ผีอินเตอร์ด้วยมึง เทย์เลอร์จุดธูปเรียกมึงมาหรอ
รีบกลับไปเลยกูกลัวว เมื่อนึกคิดไปแบบนั้นความสยองสยิวก็คลืบคลานเข้ามาจิตใจ ทำให้ร่างกายของผมเริ่มสั้นเทิ้ม จนควบคุมไม่ได้
จนในที่สุดฝ่าเท้าของผมก็กระแทกลงไปบนขอบตู้เสื้อผ้า
เปรี๊ยงงงง!!!
โอ้ยยย เชี่ย!!
เจ็บมากแต่ผมอุดปากไว้ไม่ให้นังผีมันรู้ตัว แต่ไม่ทันเสียแล้วเสียงจากอีกห้องเอ่ยถามอย่างสงสัยปนหงุดหงิด
"ใครหน่ะ!" เวรแล้วไง เสียงบิดกลอนประตูดังขึ้นจากห้องข้างๆก่อนที่เสียงปิดประตูห้องจะดังขึ้นตามมาในไม่ช้า
เสียงฝีเท้าหนักก้าวเข้ามาใกล้ห้องผมเรื่อยๆ ฉิบหายแว้ว ผมมองที่ประตูตาแดงก่ำมีน้ำตาคลอเล็กน้อยเพราะความกลัว
เหงื่อกาฬไหลย้อย ปากเม้มเข้าหากันแน่นไม่ให้เสียงใดๆเร็ดลอดออกไป อย่าเข้ามานะอีผี กูเป็นพระนะมึง พระพายด้วย!!!
ตึก ..... ตึก
เสียงหัวใจผมเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมเสียงฝีเท้าที่ดังขึ้นในโสตประสาทชัดเจนขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน วินาทีนั้นผมกลัวจนแทบจะฉี่ราด
ผ่างงง!!!!
"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" นางผีร้ายปรากฏตัวขึ้น หน้าห้อง ผมจ้องไปที่ใบหน้าของมัน หน้าขาวเพราะพอกอะไร
บางอย่างไว้แต่คอ นี่ดำคล้ำคนละสีกับหน้าเลย ไม่ผิดแน่ ผีสก๊อยยย นางเดินสาวเท้าเข้ามาหาผมจนระยะห่างของเราลดลง
เรื่อยๆ ผมร่นหนีก้าวถอยหลัง จนในที่สุดก็ชนกับกำแพง!!! ผมหลับตาพร้อมพนมมือขึ้นเหนือหัว พ่อจ๋า แม่จ๋า ช่วยพระพาย
ด้วยพายยังไม่อยากตายตอนนี้ พายยังไม่มีผัวสักคนเลยน๊ะจ๊ะ ผมยกมือไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก พร้อม เอ่ย
อ้อนวอนเบาๆ ให้พวกเจ้าที่เจ้าทางเห็นใจผม และดลบันดาลให้ ผมรอดพ้นจากเงื้อมมือนาง ผีสก๊อยยย
"ขะขอร้อง หละ กลับไปที่ที่ของคุณเถอะ" ผมหลับตาปี๋ ขยับปากอย่างยากลำบาก พร้อมมือสั่นที่พนมประสานไว้เหนือหัว
ป๊าบบบบบบบบบบบบบบบ!!!
"โอ้ยยยยยยยยยย!!! เจ็บบบ" นางผีสก๊อยโบกมือลงบนหัวผมอย่างรุนแรงจนกระโหลกแทบร้าว อีผีบ้าเห็นหัวกูเป็นวอลเลย์บอล
หรือไง ผีปลื้มจิตหรือเปล่าเนี่ย!!! ผมเปิดเปลือกตา ออกช้าๆ แล้วจ้องไปที่ประตู
"เฮ้ย! มึงเป็นอะไรวะร้องเสียงดังเชียว"
้เสียงไอ้เต็มดังขึ้น ทำให้นังผีบ้าเบี่ยงเบนความสนใจจากผม และหันไปทางมันแทน ไอ้เต็มที่กำลังทำท่าจะเดินเข้ามา กลับชะงัก
ทันทีเมื่อเห็นนางผีโฉด จ้องมันเขม็ง อีแพง ก็ อีแพง เถอะ เจออีผีนี่เข้าไป มึงถูกแน่ โฮยย รวดร้าว หัวกูมีอันเดียวนะอีห่า
ไม่ออมแรงเล้ยย นังผีใจบาป เดินเข้าใก้ลไอ้เต็มเรื่อยๆฝีเท้าหนักก้าวอย่างมั่นคงราวจะก้าวดักไม่ให้คนข้างหน้าหนีไปได้
ไอ้เต็มก้าวถอยหลังเตรียมจะหนี แต่ช้าไป ผีร้าย โผกอดเข้าที่ร่างของไอ้เต็มเสียเต็มรัก
"เหวอ"
ไอ้เต็มอุทานขึ้นร่างเซเล็กน้อยพยายามประคองตัวที่รับแรงถาโถมจาก ร่างบางของนางผี และตั้งตัวได้ในเวลาต่อมา
อีปอบ ปล่อยผัวกูเดี๋ยวนี้นะ ไม่ปล่อยกูจะตบล้างน้ำเลยคอยดู!!!
"โอ้ยหล่อจริงพ่อคู๊ณณณณ น้องเขยหล่อๆบบนี้พี่ชอบบบ"
นางผีซุกหน้าคลอเคลียเข้ากับอกหนาของไอ้เต็มและลูบคลำร่างไอ้เต็มไปทั่ว แต่ 'น้องเขย' หรอ งั้นน อีผีนี่ก็ พี่พริม!!!!
ไอ้เต็มมองมาทางผมและทำหน้าขอความช่วยเหลือ เฮ้ยพี่พริม พายยังไม่เคยทำขนาดนี้กับเต็มเลย ขอบ้างๆๆๆ ไม่ใช่ซิ
ตอนนี้ต้องช่วยสามีจากการโดนลวนลามจากผี พี่พริมก่อน
"พี่พริมหยุดเลย ลูบเป็นศิวลึงค์เลยนะ"
พี่พริมชะงัดตัวเล็กน้อยเหลียวเสี้ยวหน้าไม่พอใจมาทางผม อะอะ เอ่อ เชิญลูบต่อ เลย
พี่พริมผละตัวออกจากมันและก้าวเท้ามาหยุดตรงหน้าผม
"พาแฟนมาทำอะไรจ๊ะ น้องพระพาย"
ไม่ใช่แฟน ผัว(?)
พี่พริมวางมือลงบนไหล่ซ้ายของผมออกแรงกดเบาๆให้ผมรู้สึกขนพองสยองเกล้าเล่นๆ นางย่อตัวให้ระดับสายตาของเราทั้งสอง
ตรงกัน พี่พริมจ้องตาผมอย่างน่ากลัวแสยะยิ้มกว้าง ทำตาปูดโปน ! คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเป็นโบว์ พี่พริมน่ากลัวที่ซู้ดดด!
หนูจะฟ้องแม่ แม่จ๋าพี่พริมแกล้งหนู แงๆๆ
"เอ่อ คือว่า ผมจะพาพายไปนอนบ้านผมครับ เลยให้พายมาเอาเสื้อผ้า" ไอ้เต็มพูดแทรก ผมปล่อยความกลัวเมือ่กี้ออกสิ้นและ
ถอนหายใจเบาๆ พี่พริมหันไปมองมันและยกมือออกจาก ไหล่ของผม เกือบโดนจวกใส้ขอบใจนะที่รัก ฟู่วววว นางหันไปยิ้มให้
กับไอ้เต็ม
"ได้สิๆ น้องเขยหล่อๆแบบนี้ถูกใจพี่ อิอิ จะเอาไปกี่วันก็ได้"
โหพี่พริมไม่เป็นห่วงน้องเลยหรอ แต่ก็ดีนะ สงเคราะห์ให้น้องมีสามีชาตินี้คุณพี่จะได้ขึ้นสรวงสวรรค์ แม้พี่พริมจะเป็นผีปอบ
หรือนางยักษ์ก็ตาม (พริม:เดี๋ยวกูจวกใส้แม้งง!!!) ไอ้เต็มบอกผมว่าจะลงไปรอที่รถ ผมพยักหน้ารับ มันไหว้พี่พริมและมันก็บิด
ตูดเดินหนีพี่พริมไป แล้วจะรออะไรละผมก็แพ็คกระเป๋าเตรียมจะเดินตามสิครับ ใครจะกล้าไปอยู่ห้องที่มีมนุษย์พี่ที่น่ากลัวที่สุด
ใน3โลกสิงอยู่หละ!!! แต่พริบตานั้นเสียง เสียงปีศาจของมัจจุราชพริม ก็ดังขึ้น ทำเอาผมชาไปทั้งร่าง
"เดี๋ยวสิจ๊ะ น้องพาย"
เสียงใสๆแต่น้ำใจเชือดคอ!! ผมไม่กล้าเหลียงหลังไปมองหน้าพี่สาวตอนนี้หน้าของยัยพี่พริมต้องเหวี่ยงและโหดสุดขีดแน่ๆ
กูจะโดนนางฆ่าหมกป่ามั้ยวะ!!! พี่พริมเดินมาตบไหล่ผมเบาๆและกระซิบข้างหู
"เป็นผีนี่ต้องโหดๆใจร้ายใช่มั้ยจ๊ะน้องพาย....."
พี่พริมเอ่ยแล้วทอดจังหวะเพื่อที่จะพูด ต่อไป แต่ผมนี่กลืนน้ำลายดังเอื้อกเลยครับบ!!
"งั้นพายคิดว่าพี่เป็นผี พี่ก็ต้องใจร้ายและโหดใช่มะ โหะๆๆๆๆๆ"
เสียงนางแม่มดขำอย่างชั่วร้ายและเดินกลับห้องไป ทิ้งผมให้หลอนอยู่กับคำพูดของนางคนเดียว นางพี่สาวปอบหยิบ!!!
หัวข้อ: Re: ♤ ♤สก๊อย ♤ ♤☞ กลับมาแล้ว+แจ้งข่าวค่ะ อัพต่อเร็วๆนี้แน่นอนเก๊าสัญญา♥♥ (อ่าน 97565 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก