บทที่8(ตอน1)
แสงอาทิตย์อันอิดโรยยามบ่าย สาดส่องกระทบผืนทรายสีน้ำตาลขาวที่อยู่เคียงข้างน้ำทะเลสีใสส่องแสงกระพริบสว่างสะท้อนเป็นประกาย มีผู้คนอยู่บ้างที่กำลังเดินทอดน่องเตร็ดเตร่อยู่ริมชายทะเล บ้างก็กำลังสนุกสนานกับการเล่นน้ำทะเลราวกับว่าสนุกจนลืมเวลา
ภายใต้ชั้นล่างของคอนโดสุดหรูที่ติดกับชายหาด พสุธาในชุดกางเกงกีฬา Adidas สีน้ำเงินเข้ม และเปลือยอกอยู่ด้านบน กำลังยืนยิ้มรับลมทะเลอยู่ เขายิ้มเล็กๆให้กับภาพสะท้อนบางอย่างจากผืนน้ำก่อนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เพื่อเช็คline ว่ามังกรได้ลงมาจากคอนโดของเขารึยัง
แต่แล้วขณะที่เขากำลังจ้องมองโทรศัพท์ รอการตอบกลับจากเด็กหนุ่มมังกรนั้น เสียงเรือกชื่อเขาก็ดังมาจากด้านหลัง
“พี่ .. ผมเสร็จแล้ว”
มังกรในชุดเสื้อยืดสีขาวธรรมดากับกางเกงบอลสีดำเดินวิ่งออกมาจากลิฟท์ ตรงมาหาพสุธาด้วยรอยยิ้มกว้างจนเผยให้เห็นฟันแทบจะครบทุกซี่
“ทำไมลงมาช้าจังหละครับ” พสุธากล่าวนุ่มๆ smoothไปตามบรรยากาศอันเย็นสบาย
“ขอโทษฮ้ะพี่ ..ท้องเสียนิดหน่อยหนะครับ”
“โห ..มากับพี่ก็ท้องเสียเลยรึไง”
“เอ๊า ..ก็มันคุมได้ที่ไหนหละครับ ของอย่างนี้”
พสุธาขำเล็กๆให้กับใบหน้าอันไร้เดียงสาของมังกร ก่อนจะเบนหน้าหันกลับไปมองยังผืนน้ำทะเลที่ส่องประกายอีกครั้ง
เขาปล่อยให้อารมณ์ความรู้สึกบางอย่างแทรกกลางระหว่างเขากับมังกรเวลานี้ จนแทบจะลืมไปว่ามีคนข้างๆมายืนเคียงคู่อยู่ด้วย สายตาเหม่อลอยที่กำลังโหยหาอดีตและความหลังไม่อาจหลุดพ้นไปจากแววตาอันหลักแหลมของมังกรไปได้ แต่กระนั้นคนตัวเล็กก็เลือกที่จะไม่พูดอะไร นอกซะจากยืนอยู่เฉยๆให้คนร่างสูงได้ปล่อยอารมณ์ไปกับหาดทรายขาวและทะเลสีคราม
กำแพงกั้นระหว่างคนสองคนเริ่มค่อยๆจางหายไปตามเวลาที่ได้ใช้ร่วมกัน คำว่าผมกับคุณเริ่มค่อยๆเลือนรางไปตามเข็มวินาทีที่หมุนไปอย่างช้าๆ ไออุ่นเย็นสบายจากริมชายทะเลกลับทำให้ความรู้สึกอันหนาตึงของคนสองคนคลายลงจนแทบจะไม่เหลืออาการหน่วงภายในใจ
หลังจากที่พสุธาได้ยืนปล่อยอารมณ์อยู่ครู่หนึ่งโดยมีมังกรเป็นผู้ยืนเฝ้าคอยรอเขาจะกลับมาสู่โลกความเป็นจริง ..พสุธาก็เป็นฝ่ายเอ่ยพูดกับมังกรก่อน
“แดดยังร้อนอยู่เลยเนาะ”
“ครับ” มังกรเอ่ยตอบสั้นๆก่อนจะถามคำถามต่อไปตามประสาคนขี้สงสัย
“เมื่อกี้พี่คิดอะไรอยู่”
พสุธานึกมีความสุขเล็กๆขึ้นมาในใจ เหตุเพราะเจ้าคนตัวเล็กกว่าเริ่มที่จะใช้สรรพนามคำว่าพี่เรียกเขา แทนคำว่าคุณ
“เปล่า ... แค่นึกถึงเมื่อก่อนนิดหน่อย”
“เมื่อก่อน？”
มังกรเริ่มนึกถึงใบหน้าของเด็กผู้ชายที่อยู่ในอัลบั้มภาพของพสุธา ความรู้สึกสงสัยเริ่มกลับมาวิ่งวนถามหาในวังวน แต่ลึกๆกลับนึกแปลกใจว่าเหตุใดตนจึงนึกหึงหวงขึ้นมาเล็กๆ
“เมื่อก่อนไหนหรอ .. พี่เล่าให้ผมฟังหน่อย” มังกรเอ่ยถามพสุธาอย่างไม่ทันได้คิดมากนัก
พสุธาหลับตาลงอย่างช้าๆก่อนจะคลี่ยิ้มกว้างให้กับภาพท้องทะเลที่อยู่ตรงหน้า เขาเลือกที่จะเปิดเผย และบอกทุกสิ่งทุกอย่างอย่างตรงไปตรงมากับมังกร เพราะก็ไม่มีเหตุผลใดที่จำเป็นจะต้องปิดบังเด็กฝึกงานใหม่ของเขา
“สล็อต ... แฟนเก่าของพี่หนะ”
แต่แล้วคำตอบสั้นๆกลับทำให้คนตัวเล็กกว่ากลับเสียศูนย์ในใจกลางความรู้สึกเล็กน้อย
“สล็อต ..งั้นหรอพี่”
“อื้ม ..” พสุธาว่าเสียงลอยๆ
“เคยเล่นกันตรงนั้น” คนร่างหนาว่าพลางชี้นิ้วไปที่หาดทรายริมขอบทะเลกว้าง
สีหน้าของพสุธากลายเปลี่ยนเป็นเหม่อลอยมากกว่าเก่า ดวงตาทั้งสองละห้อยฉ้อยลง ริมฝีปากฉ่ำกลับดูไร้ความรู้สึก ใบหน้ากลับดูไร้สีสันและชีวิตชีวา หมดสิ้นบุคลิกของความเป็นผู้นำอย่างสิ้นเชิงเวลานี้ จนมังกรต้องรีบเอ่ยเสียงเรียกสติของบอสใหญ่กลับคืนมา
“.... พี่ ..โอเครึเปล่า” มังกรเอ่ย
พสุธาหลับตาลงอย่างช้าๆก่อนจะพยักหน้าว่าตอบ
“ โอเคครับ”
.....
“ป๊ะ ...ไปดูงานที่โรงแรมดีกว่า คงมีแขกผู้ใหญ่บางคนมาเริ่มช่วยเตรียมงานแล้วหละ .. แล้วเย็นๆเราค่อยมาเล่นน้ำทะเล ..แล้วกลางคืนค่อยไปงานอีกครั้ง ดีมั้ย” พสุธาถามมังกรอย่างพอเป็นพิธี ซึ่งเด็กหนุ่มก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร เพราะรู้อยู่แล้วว่านี้คือแพลนที่พสุธาจัดวางไว้ตั้งแต่แรก
“ครับพี่” มังกรพยักหน้า ก่อนพสุธาจะเดินนำไปยังลิฟต์ของคอนโด เพื่อขึ้นไปชั้นบนแต่งตัวเตรียมไปดูงานที่โรมแรมทันที
.....................
........
“””””””””””””””
ใช้เวลาราวชั่วโมงเศษ คนทั้งสองก็ได้มาถึงโรงแรมที่กำลังจะมีการจัดงานต้อนรับผู้จัดการเฉิน จากเซี่ยงไฮ้ ที่จะเดินทางมาร่วมงานในค่ำคืนนี้
โต๊ะรับรองแขกตัวกลมที่ถูกปกคลุมด้วยผ้าผืนสีขาวสะอาดจำนวนหลายตัวถูกจัดวางไว้เป็นที่เรียบร้อย สาวเสิร์ฟและแม่ครัวกำลังเดินกันให้วุ่นชุลหุก ชายหนุ่มแปลกหน้าและหลากวัยล้วนกำลังทำหน้าที่ของตน ทั้งจัดไฟ ติดม่าน หรือแม้กระทั่งปัดกวาดเช็ดถู แต่ละคนดูจะไม่มีเวลาว่างมากพอที่จะให้ความสนใจการมาเยือนของบอสจากบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างพสุธามากนัก ..เว้นเสียแต่ชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดเสื้อยืดสีขาวโปร่งแสง และกางเกงยีนส์ขาเดฟใหม่เอี่ยม
“เฮ้ย ..มอคค่า” ชายร่างสูงแต่น้อยกว่ามอคค่าเล็กน้อยเดินเข้ามากล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงเรียกความสนใจ
“มาเร็วจังวะ”
“แวะมาดูนิดหน่อย ...ทำอะไรที่นี่วะพีท” มอคค่าว่า ขณะที่ตบบ่าของพีทตามประสาคนเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่
“กูรับงานเตรียมeventนี้หนะ .. มาตั้งแต่เช้าแล้ว” พีทว่าขณะที่กวาดสายตาไปรอบๆบริเวณดูลูกน้อง ก่อนจะหยุดเบนสายตามามองมังกรอย่างใครรู่
“แล้วนี่....”
“อ๋อ ..เด็กฝึกงานใหม่ วันนี้พาลองมาออกงานอ่ะ ชื่อมังกร” มอคค่ารีบชิงเอ่ยแนะนำมังกรให้พีทรู้จักก่อนที่พี่จะเอ่ยคำถามอื่นต่อ
“อ๋อครับ สวัสดีครับ มังกร” ผู้ชายหน้าตี๋ ผมทรงสกินเฮดดัดฟันกล่าวสวัสดีคนร่างเล็กกว่า ขณะที่เอื้อมมือขวาไปจับมือ
“สวัสดีครับ” มังกรเอ่ยด้วยน้ำเสียงออกจถ่อมตน ก่อนจะก้มหัวให้เล็กๆขณะที่ยื่นมือกลับไปจับมือทักทายพีท
“แล้วนี่มีใครมาช่วยอีกป๊ะเนี่ย” พสุธาเอ่ยถามเพื่อนสนิทของเขา
“ไม่มีหรอก งานนี้กูรับเหมาอ่ะ แต่เดี๋ยวคนอื่นคงมาเย็นๆ อีกตั้งนานนะเว่ยกว่างานจะเริ่ม”
“เออก็จริง”
“แล้วนี่เดี๋ยวไปไหนต่อวะ” พีทเอ่ยถามพสุธา”
“ไปนอนพักแหละมั้ง .. ว่าจะไปเล่นน้ำทะเลตอนเย็นซักหน่อย ..ไปด้วยกันป๊ะ”
“โหย จะสี่สิบแล้วมึงยังจะเล่นน้ำอีกหรอวะ”
“ก็คิดถึงทะเลนี่หว่า”
“เออๆ” พีทสบถคำใส่พสุธาอย่างรู้ใจเพื่อน ว่าแท้ที่จริงแล้วคิดถึงวิ่งใดอยู่กันแน่
“ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ” พสุธาว่าทีเล่นทีจริง
“จะไปได้ยังไง กูต้องจัดงานเหนี่ย ลูกน้องก็แม่ง มือใหม่มาก ต้องให้กำชับทุกเรื่องเลยหวะ ถ้ากูหายไปแวบนึงถ้าจะเป็นเรื่อง”
“มึงอ่ะ ..ตลอดเลยนะ” พสุธาแกล้งชักสีหน้าใส่พีทเล่นๆ โดยที่มักจะแกล้งทำเล่นใส่เสมอกับเพื่อนสนิทของเขาเวลาที่ไม่ยอมทำตามใจ
“โธ่ ไอคุณชาย ..มึงก็ไปกับน้องมังกรดิ นี่ไงก็มีเพื่อนแล้ว”
“เออๆ ... แล้วที่บ้านมึงเป็นยังไงบ้างวะ”
....
..
พีทและมอคค่าเริ่มเปิดการสนทนาฉันเพื่อน ถามถึงสารทุกข์สุขดิบเหมือนไม่ได้เจอกันมานานเป็นแรมเดือน ทิ้งไว้ให้มังกรต้องยืนฟังเรื่องราวต่างๆที่ไม่ได้เกี่ยวกับเจ้าตัวเลยอยู่นานสองนาน กว่าจะได้มีโอกาสเอ่ยแทรกขึ้นกลางบนสนทนา
“เอ่อพี่ครับ ..ขอโทษนะครับ พอดีผมปวดห้องน้ำ ห้องน้ำอยู่ตรงไหนหรอครับ” คนตัวเล็กพูดแทรกขึ้นกลางบนสนทนาด้วยอาการเกรงอกเกรงใจ
“ตริ๊งๆๆๆๆ” เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของพสุธาดังขึ้น ก่อนจะหยิบโทรศัพท์นั้นขึ้นมาดูว่าใครโทรมาแล้วว่ากับพีทก่อนจะกดรับโทรศัพท์นั่น”
“พีท ..มึงพามังกรไปห้องน้ำหน่อย กูขอคุยธุระแป๊บนึงหวะ”
พสุธาเอ่ยคำสั่งประหนึ่งว่าพีทเป็นเหมือนลูกน้องของเขากรายๆแม้ความจริงจะไม่ได้เป็นเช่นนั้นก็ตาม คนร่างล่ำผมสกินเฮดจำยอมต้องพยักหน้าน้อมรับคำสั่งอย่างช่วยไม่ได้
“มังกร ..ตามพี่มานะ มันอยู่ลึกหน่อย”
พีทเอ่ยสั้นๆโดยไม่ลืมที่จะส่งรอยยิ้มให้กับคนตัวเล็กกว่าแล้วออกเดินนำไปยังอีกฝั่งของห้องโถงใหญ่ทันที
ระหว่างทางเดินผ่านโถงใหญ่ อาหารหลากหลายทั้งของชาติไทยและฝรั่ง อีกทั้งแถมเอเชียถูกจัดเตรียมไว้อย่างสละสลวยโดยมีฝาชีขนาดใหญ่ครอบไว้ ผู้คนที่เดินสวนกันไปมาออกจะจ้าระหวั่นจนทำให้มังกรต้องคอยเดินหลบไปหลบมาอยู่เรื่อยกว่าจะเดินมาสุดโถง
ทางเชื่อมโถงไปยังรอบบี้ของตัวโรงแรมขนาดใหญ่ ถูกประดับด้วยโคมสุดหรูรูปคริสตัล ยิ่งทำให้คนตัวเล็กรู้สึกว่าตัวลีบขึ้นมาทันทีเมื่ออยู่ในแวดวงของเหล่านักธุรกิจและเซเลบในงาน
แต่ดูเหมือนว่าท่าทางปฏิกิริยาที่มีต่อความหรูหราฟู่ฟ่าของมังกร จะไม่สามารถหลุดพ้นผู้มีประสบการณ์ช่ำชองทั้งเรื่องชีวิตและเรื่องธุรกิจอย่างพีทไปได้ เหตุเพราะความเป็นจริงแล้ว ชั้นเชิงและฐานะของพีทก็แทบจะไม่ได้ต่างอะไรไปจากพสุธาเลยแม้แต่นิดเดียว
....
“นี่น้องมังกร ...ฝึกงานกับมอคค่ามาได้เท่าไหร่แล้วครับเนี่ย” พีทเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสดใส
“ก็ จะสิบวันแล้วหละครับ”
“แสดงว่าน้องต้องเก่งมากๆเลยหละสิ”
“ทำไมหรอครับ?” มังกรนึกสงสัยกับคำชมของพีท
“มอคค่าไม่เคยพาใครมาออกงานเลยนะ ถ้าคนๆนั้นไม่เก่งจริง ตั้งแต่พี่รู้จักกับมันก็มีแค่สามสี่คนแหละ”
“อ๋อ ..ขอบคุณครับพี่”
“แล้วเรียนอยู่ที่ไหนหละ”
“อยู่คณะอักษร มหาวิทยาลัย .......ครับ”
“โหย มิน่าหละ ที่นี่เค้าขลังจริง ...พี่ก็จบจากที่เดียวกับน้องแหละ แต่จบสถาปัตย์นะ” พีทยิ้มอยากภาคภูมิและนึกถึงสมัยวัยที่ตนยังเป็นนิสิตเช่นเดียวกับมังกร
“จริงดิพี่ .. แล้วพี่ทมอคค่าหละครับ ที่เดียวกันรึเปล่า”
“ใช่แล้ว ..แต่มอคค่าจบวิศวะ”
“ฮ้ะ ..อะไรนะพี่! จบวิศวะเนี่ยนะ” มังกรเอ่ยด้วยน้ำเสียงสะดุ้ง
“อื้ม ..ทำไมหรอ” พีททำหน้าสงสัยกับอาการตะลึงของมังกร
“ปะ..เปล่าครับ ผมคิดว่าเค้าจบบริหาร”
มอคค่าหัวเราะเสียงเบาให้กับความไร้เดียงสาของเด็กหนุ่มก่อนจะให้คำอธิบายสั้นๆในเกร็ดของการใช้ชีวิต
“มังกร พี่จะบอกให้นะ คนเราจบมา ไม่ได้หมายความว่าจะต้องทำงานในสายที่ตนจบมาเท่านั้น แต่ถึงจะไปทำงานสายอื่น ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ได้ใช้ความรู้ที่ตนเองเรียนมา ..ลองไปถามมอคค่าสิ ให้มันอธิบายให้ฟัง พี่ว่ามันน่าจะสอนอะไรเราได้เยอะเลยหละ”
คำพูดของพีทกลับยิ่งทำให้มังกรรู้สึกว่านายใหม่ของเขานั้นเพียบพร้อมไปทั้งความสามารถ หน้าตาและประสบการณ์ เขานึกสงสัยกับการไต่เต้าจนถึงขั้นนี้ได้ของมอคค่า จากเด็กวิศวะ สู่ผู้บริหารระดับชั้นนำของประเทศไทย แถมยังได้ภาษาจีนและภาษาอังกฤษด้วย ..โลกนี้ยังมีอะไรที่เขาต้องเรียนรู้อีกมากจริงๆ ..มังกรคิด
“ถึงห้องน้ำแล้วครับ .. เดี๋ยวพี่รอข้างนอกแล้วกันนะ” พีทว่าพลางชี้ไปยังป้ายห้องน้ำที่อยู่ตรงหน้า
“ครับพี่ ขอบคุณมากครับ”
............
ห้องน้ำสีขาวนวลที่ถูกประดับด้วยแสงไฟสีเหลืองทำให้เด็กหนุ่มมังกรถึงกับต้องเผยร้อยยิ้มขึ้นทันทีแวบแรกที่ได้เปิดประตู แม้จะเป็นเพียงห้องสุขา แต่ความหรูหราทั้งผนังที่ถูกสร้างด้วยหินอ่อนสีดำ และการออกแบบในแนวclassic ปนกรีกกรายๆก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เด็กหนุ่มคนนี้ต้องฟินส์ไปกับมัน
มังกรเลือกที่จะเข้าห้องน้ำห้องแรก อย่างไม่ช่างเลือกนัก ...
แต่แล้วขณะที่เขากำลังจะถอดกางเกงเผื่อทำภารกิจส่วนตัวนั้น .. คนร่างเล็กก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อเสียงหลุดของห้องน้ำห้องข้างๆวิ่งเข้ามาสู่โสตประสาทเขาจนทำให้เขาต้องขนลุกขึ้นมา
.............
.......
“ คืนนี้ปิดบัญชีพสุธา ”
.....
หัวข้อ: เด็กอักษรฝึกงานกับผู้จัดการบ้าSex(บทที่10-เสียงปืนในความมืด)(22/9/15) (อ่าน 30413 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก