หัวข้อ: :Love ♥ no boundaries: ตอนพิเศษส่งท้าย บ๊ายบาย [END] 22.09.18

[Yara]

ตั้งแต่เริ่มเรื่องมา Victor พูดมากที่สุดก็ตอนนี้ 5555

[areenart1984]

จะได้เจอครอบครัวหมู ๆ ตอนหน้าแล้ว 

[B52]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

แมท แกล้งแหย่ยักษ์
เหอะ....โดนยักษ์เอาคืนแน่ๆ 

ยักษ์  แมท       
       
 

[river]

ปลื้มมาก ยักษ์ตอนนี้น่ารักมาก

[TongRung]

ครอบครัวที่น่ารัก ยักษ์รู้ทันและขี้หวง ส่วนเอเลียนก็รู้ว่าถูกหวงแต่ขี้แกล้ง

[คุณเจ้]

Yours and Mine EP.38 :: New husband. (สามีคนใหม่) [100%]



“ไหนๆ หลานพ่ออยู่ไหน” มือที่กำลังยกเพื่อจะสวัสดีพ่อกับแม่ค้างกลางอากาศเมื่อทั้งสองคนสนใจผมอยู่เสี้ยววิแล้วก็สอดส่องมองหาแฝด ผมมองบนแว้บหนึ่งด้วยความขำแล้วก็ชี้ไปทางแฟมิลี่รูม
   

“อยู่ในห้องนั้นอะ นอนดูการ์ตูนอยู่” ผมหันไปมองวิคเตอร์ที่เดินตามเข้ามาด้วยใบหน้ามึนๆ จนผมขำ น่าจะโดนพอจิกกัดมาตั้งแต่สนามบินจนกลับมาถึงบ้าน แต่อาจด้วยความฟังภาษาไทยไม่ออกทุกคำเลยทำมึนใส่แทน
   

“แชมป์ เก้า แล้วก็แบมล่ะ”
   

“ถ่ายรูปอยู่ข้างนอกเดี๋ยวตามเข้ามา เอ้อ พี่กล้าเขาไม่ว่าง แต่เขาบอกว่าถ้ากลับไทยเมื่อไหร่ ให้ไปบ้านเขา จะทำอาหารเลี้ยงมื้อใหญ่”


“อ่าวเหรอ เสียดายอะ วิคเตอร์อยากเจอพี่กล้า”


“มันจะต่อยกับเขาอีกรึไง” ผมหัวเราะเบาๆ เดินตามพ่อกับแม่ที่เดินไปแบบไม่รู้ทิศรู้ทางของบ้าน
   

“มาทางนี้” ผมเรียกสองคนนั้นที่กำลังจะเดินไปทางห้องกินข้าว สองตายายเปลี่ยนเส้นทางมาเดินตามผมไปที่แฟมิลี่รูม มาถึงหน้าห้องผมก็เปิดประตูห้องเข้าไปด้านใน สองหนุ่มที่ตอนนี้เริ่มนั่งแบบใช้มือค้ำตัวได้แล้วหันมามองผมแล้วยิ้มหวานให้
   

“ฮู้ย จ้ำม่ำจังเลยลูก” แม่ผมพูดด้วยน้ำเสียงเอ็นดู ดวงตากลมโตมองพ่อกับแม่ผมแบบงงๆ ผมนั่งลงตรงหน้าสองหนุ่มที่กำลังนั่งรุมฟาดมินเนี่ยนจนมันนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นแล้วส่งยิ้มให้ แฝดมิชลินมองหน้าผมแบบงงๆ แล้วก็หันกลับไปมองพ่อกับแม่ที่นั่งข้างผม
   

“Your grandpa and grandma. อันนี้คุณตากับคุณยายครับแฝด”
   

“ตาอุ้มได้มั้ยลูก” พ่อผมทำเสียงสองและท่าทางหยอกล้อล่อเด็ก แล้วผมก็ต้องยิ้มอ้าปากกว้างแล้วร้องเสียงสองในลำคอด้วยความเอ็นดูปนแปลกใจเมื่อแฮคเตอร์ยกสองมือชูขึ้นทำท่าจะให้คุณตาอุ้ม พ่อผมยิ้มกว้างพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะแล้วก้มลงอุ้มแฝดคนน้องขึ้นมา พอพ่อพลิกตัวเขาให้หันหน้าเข้าหาตัวเอง แฮคเตอร์ก็มองหน้าพ่อผมสลับกับมองผมแบบงุนงงสงสัย แล้วสักพักก็หันไปมองวิคเตอร์ที่นั่งอยู่บนโซฟาแล้วก็หันกลับมามองพ่อผมอีกที
   

“มีคางสองชั้นเลยเหรอลูก ฮ้า…” พ่อผมยิ้มหยอก แฮคเตอร์หันมามองผมตาแป๋ว พอผมยิ้มกว้างให้ก็หันกลับไปมองพ่อผมก่อนจะยิ้มจนสองตายายส่งเสียงร้องด้วยความเอ็นดู


“…คนนี้ชื่ออะไรนะ” พ่อถามพลางยกมือบีบพุงเจ้าตัวเล็กเบาๆ


“แมะๆ” ผมหันไปมองเฮคเตอร์ที่หยุดทำร้ายร่างกายมินเนี่ยนแล้วชูแขนขึ้นทำท่าจะให้ผมอุ้ม
   

“ที่พ่ออุ้มชื่อแฮคเตอร์ คนนี้ชื่อเฮคเตอร์” ผมนั่งลงกับพื้น อุ้มเฮคเตอร์ขึ้นมานั่งบนตัก แม่ผมก้มหน้าลงมาหยอกล้อกับมิชลินเบอร์หนึ่ง เจ้าตัวเล็กเบิกตากว้างจ้องหน้าแม่ผมด้วยความสงสัยจนผมขำ
   

“คุณยายครับ คนนี้คุณยาย” เฮคเตอร์แหงนหน้าขึ้นมองผมแล้วกะพริบตาหนึ่งทีก่อนก้มลงกลับไปมองหน้าแม่ด้วยความสงสัย แล้วสักพักก็หันหน้าหนีไปทางอื่นไม่สนใจแม่ผมอีก
   

“ไม่คุ้นเหรอลูก” แม่ผมแซวขำๆ ยื่นมือมาจับแก้มเฮคเตอร์เบาๆ
   

“เฮคเตอร์เหมือนนู่น…” ผมบุ้ยปากไปทางไอ้ยักษ์ที่กำลังนั่งมองการ์ตูนบนจอผ้าสีขาวหน้ามึนแบบไม่สนใจใคร ผมยิ้มขำ แม่หัวเราะเบาๆ
   

“…แฮคเตอร์จะเข้ากับคนง่ายกว่า แต่ถ้างอแงขึ้นมาก็หนักกว่าคนนี้เยอะ” สองแฝดเหมือนแบ่งความเป็นวิคเตอร์มาไว้ในตัวคนละอย่างสองอย่าง เฮคเตอร์จะนิ่งๆ มึนๆ ไม่เอาใคร น้อยคนจะเข้าใกล้ได้ ส่วนแฮคเตอร์อารมณ์จะฉอเลาะกว่า แต่ถ้าเอาแต่ใจขึ้นมาก็ไอ้ยักษ์สมัยช่วงคบกันแรกๆ ดีๆ นี่เอง
   

“อย่าไปเหมือนพ่อหนูกันมากนะลูก” พ่อผมว่าพลางเขย่าตัวแฮคเตอร์เบาๆ คนโดนจิกมองการ์ตูนไม่หือไม่อือกับใคร
   

“ยายอุ้มมั่งได้มั้ยครับ” แม่ยื่นสองมือไปข้างหน้า แฮคเตอร์มองสำรวจหน้าแม่แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา พ่อเลยส่งเจ้าตัวเล็กแม่ไปอุ้ม แฮคเตอร์มองหน้าคุณยายแล้วหันมองหน้าผมเหมืนกำลังขอความเห็น ผมยิ้มให้เขา เจ้าตัวน้อยเลยไม่งอแง ปล่อยให้คุณยายอุ้มได้สบาย
   

“คนนี้ไม่ให้ใครอุ้มเลยเหรอ” พ่อหันมาถามเฮคเตอร์ เจ้าคนพี่ยกมือชี้หน้าพ่อผม พอพ่อยื่นมือจะจับก็ชักมือหนีเอามาซุกไว้ข้างพุงตัวเอง พ่อผมหัวเราะด้วยความชอบใจ
   

ครืด~
   

“อ๊ายยย แกกกก๊ ลูกแกน่ารักอ้า” แบมพุ่งพรวดเข้ามาในห้องพร้อมกับเก้าและไอ้แชมป์ สองสาวเดินมานั่งบนพื้นเพื่อเล่นกับสองหนุ่ม ส่วนไอ้แชมป์เดินไปนั่งข้างวิคเตอร์แล้วมองพวกเรา
   

“คนไหนแฮคเตอร์คนไหนเฮคเตอร์นะ หน้าเหมือนกันเลยอะ”
   

“แกดูสีผม จะต่างกันนิดนึง” ผมอธิบายให้ทุกคนฟังพร้อมกันอีกทีว่ามีวิธีแยกแฝดยังไง แต่สำหรับผมด้วยความที่เลี้ยงกันมานาน ผมแยกออกด้วยความคุ้นเคยมากกว่าแยกด้วยสีผม
   

“น่ารัก อุ๊ย ต้องพูดว่าน่าชังใช่มะ ผีที่อังกฤษมันจะมาแอบขโมยเด็กรึเปล่าอะ” เก้าทำตาโต ทุกคนยกเว้นไอ้ยักษ์ยิ้มขำ
   

“พูดไปเถอะ ผีที่ไหนก็ไม่กล้ามาขโมยหรอก ดูหน้าพ่อมันด้วย” ผมพยักเพยิดไปทางไอ้ยักษ์ เขาเลื่อนสายตามามองผมพอดีเลยเลิกคิ้วขึ้นงงๆ ทุกคนขำกับรีแอคของเขา ผมยิ้มกว้าง ไอ้ยักษ์ยักคิ้วแล้วหันไปหาไอ้แชมป์ก่อนจะนั่งคุยกันตามประสาหนุ่มๆ
   

“ไอ้เตอร์…” วิคเตอร์ที่กำลังคุยกับไอ้แชมป์หันมามองพ่อผมแบบงงๆ


“…มึงจะตัดผม โกนหนวดเมื่อไหร่ อย่าบอกนะว่ามึงจะแต่งงานในสภาพนี้” วิคเตอร์มองหน้าผมแบบงงๆ ไอ้แชมป์ที่อยู่ข้างกันเลยช่วยแปลให้ว่าพ่อพูดอะไร วิคเตอร์ทำหน้าว่าอ้อ


“พุ้งหนี่คับ” ไอ้ยักษ์ยิ้มแป้นที่พูดภาษาไทยกับพ่อ ผมยิ้มขำด้วยความเอ็นดู


“วิคเตอร์เขานัดช่างตัดผม ช่างแว็กซ์ขนมาที่บ้าน”


“เอาช่างแว็กซ์ขนมาด้วยเรอะ” ผมพยักหน้าให้พ่อแล้วก็บุ้ยปากไปทางเก้ากับแบม


“สาวๆ เขาอยากทำสวย เลยขอให้วิคเตอร์พามาด้วย”


“ไม่ใช่แค่หนูสองคนนะคะพ่อกับแม่ เหมียวกับแคทมันก็อยากทำค่ะ ไอ้แชมป์กับไอ้วอร์มก็จะตัดผมด้วย มันอยากให้ช่างผมอังกฤษตัดให้” แบมทำหน้าว่าเชื่อหนูๆ พ่อกับแม่ยิ้มขำ ผมก้มลงมองเก้าพยายามตะล่อมเล่นกับเฮคเตอร์ แต่มิชลินเบอร์หนึ่งก็เอาแต่เบี่ยงหน้าหนีไม่ยอมเล่นด้วย


อีกสามวันก็จะถึงงานแต่งงานของผมกับวิคเตอร์ พ่อกับแม่และเพื่อนๆ บางส่วนก็ทยอยบินกันมาเตรียมตัวก่อน พวกที่ยังไม่มาคือยังติดเล่นสงกรานต์อยู่ที่สุราษฎร์ฯ บ้านพี่เคน แต่เดี๋ยวพอสาดน้ำเสร็จก็จะขึ้นเครื่องมาพร้อมกันคืนนี้ บินจากที่นู่นมาสุวรรณภูมิแล้วก็ต่อเครื่องมาอังกฤษ ก็คงถึงช่วงเย็นของวันพรุ่งนี้ที่ลอนดอน


ทุกคนตื่นเต้นมั้ยผมก็ไม่แน่ใจ แต่ตอนบอกไปมันก็กระตือรือร้นเรื่องชุด เรื่องลุคซ์ในวันงานกันนะ ที่ผมคิดว่าพวกมันอาจจะไม่ตื่นเต้นอะไรกันเพราะผมกับวิคเตอร์ก็อยู่กินกันเป็นครอบครัวมาเกินปีแล้ว แต่พอบอกวันไป เหล่าชะนีก็ถามตีมผมทันทีเพื่อที่จะได้นัดกันไปตัดชุดเพื่อนเจ้าบ่าวที่เป็นสาวอย่างผมได้ถูกต้อง ส่วนไอ้สองหนุ่มก็ไม่ยุ่งยาก ได้สีมาก็ไปสั่งตัดชุดสูทเท่านั้นเอง


เรื่องตีมงานผมก็คิดง่ายๆ เลยว่าจัดในสวนก็จะนึกถึงสีเขียว แต่ก็แอบใส่ความเยอะและยากให้เหล่าเพื่อนสาวและเพื่อนหนุ่มทั้งสองคนไปอีกนิดหน่อยด้วยการรีเควสสีผ้าเป็นสีเขียว medium aquamarine สีไม่จัดและไม่จืดเกินไป สองหนุ่มจะได้ใส่สบายๆ ไม่รู้สึกเคอะเขินด้วย สาวๆ ใส่ก็พอดีกับผิวพวกนาง แม้จะหาสียากหน่อย แต่ความอยากสวยของชะนีก็ทำให้เจอจนได้ และพวกนางยังมีน้ำใจช่วยสองหนุ่มหาร้านตัดสูทที่สามารถหาผ้าสีนี้มาตัดเป็นชุดได้จนเจอด้วย


ฝั่งวิคเตอร์ก็สบายๆ ไม่ยุ่งยากอย่างแท้จริง เขากำหนดให้เพื่อนๆ ใส่ชุดสูทสีน้ำเงินนาวีอันเป็นสีโปรดของเขา ตอนแรกเขาจะเอาสีดำ แต่พ่อขอสีสว่างก็นี้สักหน่อย เขาเลยขยับมาเป็นสีนี้ ซึ่งก็สว่างขึ้นมาหน่อยจริงๆ ส่วนแขกที่เชิญมาร่วมงาน ซึ่งมีไม่ถึงร้อยคนนั้นก็เลือกเอาว่าอยากจะใส่สีอะไรระหว่างเขียวกับน้ำเงิน แต่ไม่ได้กำหนดเฉดหรือโค้ดให้เท่าเพื่อนเจ้าบ่าวออกสาวกับเจ้าบ่าวจริงๆ


“สถานที่ใกล้เสร็จยังมึง ให้พวกกูช่วยทำอะไรเปล่า”


“แหม่ ถามเองนะแชมป์…” ผมยิ้มขำพลางลูบหัวเฮคเตอร์เบาๆ


“…ถ้างั้นพรุ่งนี้มึงกับไอ้วอร์มไปช่วยพ่อ ออสตินแล้วก็วิคเตอร์จัดเก้าอี้ ตีเสา แล้วก็จัดไฟในสวนได้เลย” เนื่องจากงานของเราเป็นงานเล็กๆ ไม่ได้ใหญ่มาก เราเลยเลือกจะจัดงานกันเอง มันเป็นตีมงานแต่งในสวนที่ไม่ได้ยุ่งยากมากมาย ใช้สนามหญ้าบ้านเรานั่นแหละทำเป็นสวน ซึ่งจริงๆ บ้านเรามีสวนดอกไม้โดยเฉพาะ แต่กลัวจะอึดอัดกันเลยมาใช้สนามหญ้าที่มีพื้นที่กว้างกว่า แต่ในสนามหญ้าก็มีดอกไม้ขึ้นตามขอบรั้วอะไรแบบนี้นะ


มีที่ต้องจ้างทำก็พวกซุ้ม งานไม้ที่ใช้ประดับในงาน แบ็คดร็อปงาน ทั้งด้านหน้าสำหรับถ่ายรูปและด้านในตรงส่วนของการทำพิธี พวกของประดับตกแต่งเล็กๆ น้อยๆ ผมก็ช่วยทำกับไดอาน่ามาสักพักแล้ว มีตีน่าที่คุณลุคซ์ไม่ค่อยอยากจะให้มามาช่วยทำบ้างบางวัน ไม่มีวงดนตรี มีแต่ดีเจที่เป็นเพื่อนนักแสดงชาวเอเชียของวิคเตอร์มาช่วยเปิดเพลงขับกล่อมบรรยากาศในงานให้


วิคเตอร์กับผมคุยกันว่า ให้ทุกคนที่เรารักและรักเรามารวมตัวกันในวันพิเศษของเราสองคนกันมากกว่า ไม่มีใส่ซองเพราะไม่ใช่ธรรมเนียมของที่นี่ เราเชิญทุกคนมากินเลี้ยงร่วมกัน เราบอกทุกคนที่มาร่วมงานว่าไม่ต้องเอาของขวัญใดๆ มาให้ ขอแค่ให้มาอยู่ในงานสำคัญอีกหนึ่งงานของชีวิตเราสองคนได้ก็เป็นของขวัญที่ดีแล้ว


“งั้นวันนี้มีอะไรทำมั่งป่ะ” แบมถาม


“พ่อเอามาใช่เปล่า…” ผมหันไปถามพ่อที่กำลังพาแฮคเตอร์เล่นซูเปอร์แมนจนเจ้าตัวเล็กหัวเราะชอบอกชอบใจ พ่อหันมาพยักหน้าพร้อมกับหัวเราะ ส่วนมิชลินคนพี่นั่งมองแต่ก็ไม่ยอมให้ใครแตะเนื้อต้องตัวอยู่ดี


“….เดี๋ยวช่วยกันทำของชำร่วยอะ ไม่เยอะหรอกสี่สิบกว่าชิ้นเอง พ่อเอามาจากไทยให้”


“ฝรั่งเขาให้ของชำร่วยกันด้วยเหรอวะแก” เก้าถามอย่างงงๆ ผมสั่นหัว



“ไม่หรอก อยากทำให้ เป็นคำขอบคุณอะไรแบบเนี้ย”


“แกให้อะไรอะ”


“หิน Rose Quartz” เก้าทำปากว่าอ้อแล้วพยักหน้าหงึกๆ


“งั้นเอามาทำเลยป่ะ กำลังขยัน เดี๋ยวกูขี้เกียจก่อน” ไอ้แชมป์ว่าพลางทำท่าบิดขี้เกียจ


“ไม่เจ็ทแล็กกันเรอะ” ทุกคนดูกระปรี้กระเปร่ามาก แม่กับพ่อก็เล่นกับหลานเพลินเลย


“ฉันไม่อะ ฉันตื่นเต้น ครั้งแรกที่มาอังกฤษเลยนะ แล้วบ้านแกก็สวยมากกก” แบมว่าด้วยความตื่นเต้นอย่างที่มันพูด ผมยิ้มขำน้อยๆ


“งั้นก็ได้ พ่อเอาไว้ไหนอะ เดี๋ยวแมทเอามานั่งทำกับเพื่อน”


“อยู่ในกระเป๋าเดินทาง เปิดกระเป๋าจะเจอกล่องวางอยู่ตรงมุมๆ เลย”


“เดี๋ยวแชมป์ไปหยิบให้ก็ได้ครับ” พ่อพยักหน้า ไอ้แชมป์ลุกเดินออกไปจากห้อง


“ขออุ้มหน่อยสิคนเนี้ย”


ฟึบ ฟึบ ฟึบ ฟึบ


ผมหัวเราะเมื่อเฮคเตอร์ส่ายหัวให้แบมที่จะเข้ามาขออุ้ม เจ้าตัวเล็กเบี่ยงตัวหนีมือแบมสุดฤทธิ์ แบมทำหน้าเสียใจ แต่เฮคเตอร์ก็หาได้สนใจไม่


“ตัวแค่เนี้ยปฏิเสธเก๊งเก่ง” แม่ผมแซวด้วยรอยยิ้ม เฮคเตอร์ผู้เหมือนพ่อนั่งนิ่งพิงตัวผมไม่สนใจใคร


“นางให้ใครอุ้มมั่งเนี่ย”


“ก็มีฉัน วิคเตอร์ ออสตินแล้วแต่อารมณ์ แฟนออสตินก็แล้วอารมณ์ คนน้องนั่นไม่หวงตัว แต่ต้องเห็นหน้าฉันด้วยตอนที่คนอื่นอุ้ม ถ้าไม่เห็นก็อาละวาดหนักอยู่”


“ฮู้ย หนูติดแม่หนูขนาดเลยนะคะ ใช่มั้ยก๊ะ” แบมก้มหน้าลงพูดกับเฮคเตอร์ เจ้าตัวเล็กมองๆ สักแปบแล้วก็เมินจนทุกคนขำ


“หูววว อะไรวะเนี่ยเฮ้ย โฮ้ววว” เสียงไอ้แชมป์ร้องโวยวายมาจากข้างนอก พอมันเดินมาที่หน้าห้อง เหล่าลูกๆ ของไมเคิลทั้งสามตัวในวัยสามเดือนกว่าๆ ก็กำลังพันขามันยั้วเยี้ย


“โอ่โห หมาใครน่ะ” แม่ถามด้วยความตะลึงเล็กๆ


“หมาที่บ้านแหละ เอามันไปผสมกับตัวแม่บ้านอื่นมา ลูกมันเกิดมาหกตัว ก็เลยแบ่งกันคนละสาม”


“ตัวผู้ตัวเมีย”


“ตัวผู้สอง ตัวเมียหนึ่ง ฝั่งนู้นได้ตัวผู้หนึ่งตัวเมียสอง” วิธีเลือกของเราคือ ตัวไหนเดินเข้ามาหาเราครบสามตัวก่อนก็อุ้มกลับบ้าน ซึ่งนั่งอยู่นานเหมือนกันกว่ามันจะเดินมาทางบ้านเราครบ เดี๋ยวขาดเดี๋ยวเกินวนอยู่อย่างนั้นสักพัก


“ชื่อไรมั่งอะแก น่ารักอ้า” เก้ามองหมาด้วยดวงตาอ่อนโยนและพูดด้วยเสียงสอง


“ปีโป้ โปเต้ แล้วก็เอลซ่า ตัวเมียหนึ่งเดียว”


“เจ้าหญิงหิมะ” เก้าลุกขึ้นเดินไปหาเหล่าลูกของไมเคิลแล้วก็เล่นกับพวกมันทำให้ไอ้แชมป์หลุดจากวงโคจรพันขายั้วเยี้ย เหล่าลูกของไมเคิลส่ายหางด้วยความตื่นเต้นใส่แคทกันยกใหญ่ พวกมันเป็นหมาที่อเลิร์ทและพลังงานเยอะมาก เจอใครก็ตื่นเต้นและดีใจไปหมด


“มึงจะให้ทำอะไรกับของ” ไอ้แชมป์ว่าพลางวางกล่องลงบนพื้นพร้อมกับค่อยๆ แกะเทปกาวออก


“Victor, give me the net bag please? (วิคเตอร์หยิบถุงตาข่ายให้หน่อยสิ)”


“Where? (อยู่ไหน)”


“Our bedroom, on the table near the door. (ในห้องนอนเราอะ บนโต๊ะใกล้ประตู)” วิคเตอร์พยักหน้าแล้วลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง ลูกๆ ไมเคิลที่นอนกองกันอยู่หน้าประตูลุกขึ้นเดินตามเจ้านายของมันไปอย่างระริกระรี้


“หูย หลัวแกใช้งานง่ายมากค่ะ” แบมแซวด้วยรอยยิ้มขำพลางหยิบหินสีชมพูใสขึ้นมาดู


“ลองใช้เยอะกว่านี้สิ” ผมแกล้งทำหน้าสยอง เฮคเตอร์มองหินในมือแบมด้วยความสนใจ


“อยากได้เหรอคะ อยากได้ต้องให้อุ้มก่อน” แบมยื่นหินมาตรงหน้าเฮคเตอร์ เจ้าตัวเล็กมองหินสลับกับมองหน้าแบมที่ทำหน้าหลอกล่อและยื่นมือทำท่าจะขออุ้ม เฮคเตอร์ยื่นมือป้อมๆ อ้วนๆ ไปหมายจะคว้าหินสีชมพู แต่แบมดึงกลับและทำท่าขออุ้ม เฮคเตอร์มองหน้าแบมนิ่ง สักพักก็ขมวดคิ้ว สร้างเสียงหัวเราะให้ทุกคนที่เห็น


“เด็กคนนี้นี่ น่าตีจริง อั๊ยยย” แบมยื่นมือมาหยิกแก้มเฮคเตอร์เบาๆ เจ้าตัวเล็กนอนพิงผมแก้มย้อยนิ่งๆ ไม่ยอมให้แบมอุ้มตามที่ขอ


“แอะ แมะ” ผมเงยหน้าขึ้นมอง แฮคเตอร์ชูสองแขนขึ้นและทำท่าโผจะเข้ามาหา


“ไปนั่งยังไงล่ะลูก พี่หนูนั่งตักแมทเต็มพื้นที่อยู่น่ะ” พ่อผมที่อุ้มอยู่บอกเจ้าตัวเล็ก แฮคเตอร์เริ่มมีทีท่าหงุดหงิด มือขวายกถูหัวแรงๆ


“แอ๊ อึ แมะ” แล้วสักพักเจ้าตัวเล็กก็เบะปากสีหน้าร้องไห้ ทุกคนส่งเสียงโอ๋พร้อมกัน พ่อส่งแฮคเตอร์มาให้ ผมอ้าขาให้กว้าง ปล่อยให้พ่อวางแฮคเตอร์ลงข้างพี่ชาย แต่แฮคเตอร์บิดตัวเข้าหาผมทำท่าจะให้อุ้ม ผมเลยต้องใช้แขนขวาอุ้มเขาไว้และยกมือซ้ายลูบหัวเบาๆ


“อิจฉาพี่ที่ได้นั่งตักแมทล่ะซี้” แม่ผมแซวเจ้าตัวเล็กยิ้มๆ ผมหอมหน้าผากเจ้าตัวเล็กไปที หน้าตาหงุดหงิดงอแงแบบนี้ง่วงนอนแล้วแน่นอน จังหวะนั้นวิคเตอร์ก็เดินเข้าห้องมาพอดีพร้อมกับลังใส่ของสีน้ำตาลในมือ


“วิคเตอร์ เอาลูกไปนอนในห้องที” ไออ้ยักษ์ทำตาโต ผมทำตาโตกลับ เขากล่อมเด็กๆ ไม่เป็น กล่อมไปบ่นไป แฝดก็ไม่หลับสักที


“ไปด้วยกันสิ”


“ไปได้ไงเล่า ผมจะทำของขวัญ” ผมจิ๊ปากและย่นคิ้ว ไอ้ยักษ์วางกล่องลงบนพื้นห้อง


“แกพาลูกไปนอนก่อน ลูกหลับค่อยกลับมาช่วย” ผมหันมองเก้า มันพยักหน้ายืนยัน ผมพ่นลมหายใจเบาๆ


“งั้นแกทำกันไปก่อน ไม่ยากหรอก เอาหินใส่ถุงตาข่ายแล้วก็ผูกโบ ระวังอย่าให้หินแตกนะ พ่อน่าจะเอามาพอดีป่ะ” ผมหันไปถามพ่อ


“เอามาเกินอยู่สิบอัน เผื่อไว้” ผมพยักหน้า ก่อนแหงนหน้ามองไอ้ยักษ์ที่ยืนหน้ามึนอยู่ตรงนั้น


“วิคเตอร์ มาอุ้มเฮคเตอร์ไปหน่อย…” ไอ้ยักษ์เดินเข้ามาอย่างว่าง่าย


“…พ่อกับแม่ไปนอนมั้ย แมทเตรียมห้องไว้ให้แล้ว”


“แม่ว่าจะออกไปเดินเล่นกับพ่อ”


“ไปได้ แต่อย่าหลงนะ ช่วยกันจำทางด้วยล่ะสองตายายอะ”


“ถ้าหลงเดี๋ยวโทรศัพท์หาแล้วกันว่ากลับทางไหน” ผมพยักหน้าหงึกๆ วิคเตอร์อุ้มเฮคเตอร์ขึ้นไป มิชลินเบอร์หนึ่งพลิกตัวเข้ากอดคอพ่ออย่างคุ้นเคยแม้ว่าจะไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่


“เดี๋ยวพวกฉันนั่งทำกันไปก่อน มีอะไรให้ทำนอกเหนือจากนี้ป่ะ” ผมทำท่านึกสักแปบก่อนจะตอบคำถามของแบม


“มีทำสมุดโน้ตอวยพร ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะทำไง”


“เอามาๆ เดี๋ยวพวกฉันช่วยคิด”


“แกเดินไปหยิบได้เลย วางอยู่ในห้องโถง เมื่อคืนว่าจะเอาไปนั่งทำตรงนั้น แต่ก็นึกไม่ออก” แบมลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง ผมกับวิคเตอร์พาสองหนุ่มตามออกไปแต่เดินไปคนละทาง เราพากันเดินไปทางห้องนอน วิคเตอร์ถามถึงพ่อกับแม่ ผมเลยบอกว่าเดี๋ยวสองคนนั้นจะออกไปเดินเล่นในหมู่บ้าน


“ให้ออสตินพาไปมั้ย”


“ไม่ต้องหรอก เขาคงอยากไปสวีทกันสองคน” วิคเตอร์พยักหน้า เราพาสองหนุ่มเข้ามาในห้องนอน ทั้งสองคนยังคงนอนกับเรา แต่ก็นอนในคอกกันกระแทกตามเดิม ไอ้ยักษ์ออกอาการเซ็งทุกครั้งที่แฝดงอแง แล้วก็จะเจอผมดุ พอผมดุก็จะมาช่วยอุ้มช่วยปลอบแฝดตามสไตล์ตัวเอง ทำดีบ้างไม่ดีบ้าง ใครว่าเวลาจะช่วยทำให้เขากลายเป็นพ่อที่ดี ผมว่ามันอาจเป็นไปได้ แต่อาจเกือบถึงชาติหน้า


“ไม่เอานมให้มันกินกันรึไง” วิคเตอร์ขมวดคิ้วพลางก้าวเท้าเข้าไปนั่งในคอก ดึงยางมัดผมออก ปล่อยให้ผมยาวสยายจนถึงบ่า หนังกับซีรีส์ถ่ายจบไปละ ไม่รู้จะอินเลิฟกับความผมยาวนี้อะไรนัก หรือมีงานพรีเซ็นเตอร์แชมพูติดต่อมาเหรอ


“กินไปแล้ว” ผมตอบพลางบีบพุงแฝดเบาๆ เฮคเตอร์นอนดีดขาไปมาอย่างอารมณ์ดี ส่วนแฮคเตอร์อ้าปากหาววอด ยกมือขวามาถูตรงขมับตัวเอง


“แบบนี้ก็หลับช้าสิ” ไอ้ยักษ์จะมีนิสัยเสียที่ผมมันเขี้ยวแล้วอดทุบหลังไม่ได้คือพอลูกงอแงก็จะเอาแต่ยัดนมใส่ปากให้ลูกเงียบ แต่บางทีมันไม่ใช่ไง


“นิสัยเนี่ยนะ” ผมขมวดคิ้ว ไอ้ยักษ์ไม่สนใจ เอนตัวนอนลงบนพื้นคอกสบายใจเฉิบ


“แย่งลูกนอนทำไมเนี่ย”


“ที่ตั้งเยอะ อย่างกน่า” เขายกขาซ้ายวางบนขาขวาแล้วกระดิกเท้านอนสบายใจ ผมมองจิกไปที ชอบทำท่าว่าลูก แต่ก็ชอบนอนใกล้ลูกนะ แหม ไอ้ปากแข็ง


“กล่องดนตรีไวโอล่าล่ะ” ผมดูแลรักษาอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถึงขั้นหวงเลยแหละ นอกจากวิคเตอร์กับออสติน ผมก็ไม่อยากให้ใครแตะ ผมเปิดให้แฝดฟังเกือบทุกคืน บางทีก็เปิดในช่วงกลางวันเวลาแฝดจะนอน มันทำให้ทั้งหายคิดถึงและคิดถึงเธอในเวลาเดียวกัน


“บนเตียงมั้ง” ผมหันไปมองทางเตียงก็เห็นกล่องดนตรีของไวโอล่าวางอยู่บนโต๊ะไม้ข้างเตียงฝั่งที่ผมนอน ผมออกจากคอกเดินไปหยิบกลับมาเปิดให้แฝดฟัง วางไว้บนเหนือหัวพวกเขา เสียงเพลงใสๆ กุ๊งกิ๊งดังคลออย่างสบายหู สองหนุ่มนอนข้างคุณพ่อที่นอนหลับตาไปก่อนแล้ว เวลาเปิดเพลงหรือร้องเพลงนี้ให้ฟัง แฝดจะเหมือนต้องมนต์ จะนอนนิ่งๆ ราวกับได้ยินเสียงคุณแม่มาร้องเพลงให้ฟังดังที่เคยเป็น แล้วสักพักหนังตาก็จะค่อยๆ คล้อยลงเรื่อยๆ จนกระทั่งปิดแล้วก็หลับปุ๋ย แต่ก็ใช่ว่าได้ผลทุกครั้ง ถ้างอแงขึ้นมาจริงๆ กี่กล่องดนตรีก็ต้านไม่อยู่ แล้วจะยิ่งน่าปวดหัวมากขึ้นถ้าไอ้เตอร์ตัวพ่อเหนื่อยจากงานและต้องการจู๋จี๋กับผมแต่ไม่ได้ดังใจก็จะร่วมงอแงด้วย


“เดี๋ยวหลับกับคุณพ่อนะครับ” สองแฝดมองหน้าผมแล้วยิ้มอ้อแอ้ วิคเตอร์หลับไปแล้วแบบจริงจัง ไม่ได้เหนื่อยอะไรหรอก หลับหนีพ่อผมกับหลับอู้งาน


ผมยืนมองแฝดอยู่พักนึงจนกระทั่งทั้งสองคนหลับตามพ่อยักษ์ไป ผมมองภาพสามพ่อลูกนอนเรียงกันแล้วก็ยิ้มขำ แอบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายภาพเก็บไว้ สักวันคงได้อัปรูปน่ารักๆ เหล่านี้ให้ใครหลายคนได้ชื่นชมความน่ารักบ้าง แฝดเขาดังนะ หลังจากไปถ่ายรูปออกงานของอดัมมา มีหลายคนถามหาว่าจะติดตามได้ที่ไหน แล้วก็ชมว่าลูกผมกับวิคเตอร์น่ารัก แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าแฝดเกิดมาได้ยังไง


“ยักษ์ ยักษ์…” ผมกระซิบจากอีกฝั่งของคอก แต่ไอ้คนโดนเรียกก็นอนหลับตาแบบไม่ตอบสนอง คนอะไรมันจะมาหลับเร็วขนาดนั้น ผมเลื่อนสายตามองแฝดแล้วก็ขำ ไม่เข้าใจว่าจะฝืนเปลือกตาตัวเองทำไม อยากหลับก็หลับไปสิลูกกก


“…วิคเตอร์” ผมเดินมาฝั่งที่เขานอนอยู่ ยื่นมือไปสะกิดไหล่เขาเบาๆ


“อือ” เขาคำรามในคอเบาๆ ทั้งที่ยังหลับตา


“ลูกร้อง ดูลูกด้วยนะ” วิคเตอร์ตอบรับอืมๆ ผมยกกำปั้นขึ้นทำท่าจะต่อยเขา ไอ้ยักษ์ยกนิ้วชี้หน้าผมทั้งที่ยังหลับตา ผมเบะปากก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปจากห้องนอนเพื่อไปช่วยเพื่อนๆ ทำของ ปล่อยให้สามพ่อลูกเขานอนปรองดองกันในฝันไปก่อน

V
v
v

[คุณเจ้]

V
v
v

วันต่อมาที่บ้านเราวุ่นวายตั้งแต่เช้า เพราะหนุ่มๆ เริ่มช่วยกันจัดการสถานที่ ตอนแรกก็มีแค่พ่อ วิคเตอร์ ออสติน ไอ้แชมป์ช่วยกันอยู่สี่คน มีสาวๆ คอยช่วยในส่วนที่มันไม่ต้องใช้แรงเยอะมาก พอตอนบ่ายๆ คุณเบนกับบาสและอันเดรมาถึงเราเลยมีกำลังแรงงานคนมากขึ้น ส่วนผมห่างแฝดไม่ได้ แล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันที่แฝดไม่เหนื่อยเลย คึกคักน่ารักเวลาลงเล่นมาก สงสัยตื่นเต้นเห็นคนมาบ้านเยอะ แต่ก็ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้นะ ขนาดลุงเบนที่รอบที่แล้วเหมือนจะคุ้นเคยกันที่สุดยังกลายเป็นคนแปลกหน้า


“แมท กินข้าวมั้ย เดี๋ยวแม่ตักให้” ผมหันไปมองแม่ที่เดินมาถามผมที่นั่งอยู่ในห้องโถงกับสองหนุ่มและเปิดการ์ตูนดูกัน แต่จริงๆ การ์ตูนน่าจะดูเรามากกว่า เพราะว่าสองแฝดนั่งทุบตีมินเนี่ยนกันอีกแล้ว หนูไม่รักมินเนี่ยนกันแล้วเหรอ


“เอาก็ได้แม่”


“แอ๊ะ!” แฮคเตอร์เงยหน้าขึ้นมองคุณยายแล้วส่งเสียงทักทาย แม่ผมยิ้มแล้วนั่งลงเล่นกับหลาน


“หนูจะเอาด้วยเหรอครับ ฮึ หนูจะกินข้าวด้วยเหรอ” แม่ผมยื่นหน้ามาหอมแก้มเจ้าตัวเล็ก แฮคเตอร์ยิ้มหวาน แต่พอแม่ขออุ้มก็หดสองแขนเข้าข้างลำตัวเป็นการบอกว่าไม่ให้อุ้มจนเราสองคนขำ


“มันเขี้ยวแท้ๆ หมูเนี่ยหมู” แม่ผมยื่นมือไปบีบพุงแฮคเตอร์ เจ้าตัวเล็กหัวเราะคิกคักแต่ก็พยายามดันมือแม่ออก เฮคเตอร์นั่งมองน้องตัวเองโดนหยอกหน้านิ่ง เห็นแล้วผมก็ต้องหัวเราะ ช่างเหมือนพ่อจริงๆ


“แม่เสียใจที่น้องไวโอล่าเขาจากไป…” แม่ผมยกมือลูบหัวแฮคเตอร์และถอนหายใจเบาๆ


“…และแม่ก็ขอบคุณเขามากที่ให้สองคนนี้เกิดมา” ผมพยักหน้าหงอยๆ ผมไม่ได้คิดถึงเธอตลอดเวลายี่สิบสี่ชั่วโมงขนาดนั้น แต่ผมก็ไม่เคยลืมไวโอล่า


“แม่คิดว่าไวโอล่าเขาเกิดมาเพื่อ เอ่อ มีลูกให้แมทมั้ย” บางทีผมก็คิด และบางครั้งก็หลายทีที่คิดว่าไวโอล่าเหมือนเกิดมามีชะตาเพื่อเป็นผู้ให้กำเนิดสองแฝดแล้วก็ต้องจากไป มันเป็นความรู้สึกที่ทรมานหัวใจเหมือนกันนะ จะขอบคุณดีใจก็ใช่เรื่อง จะเสียใจจนชีวิตมืดมนก็ไม่ควร


“ถ้างั้นแมทต้องดูแลลูกให้ดี เป็นการขอบคุณน้องไวโอล่าเขาที่มีน้ำใจมากขนาดนี้” ผมพยักหน้าด้วยความจริงจัง


“โตขึ้นแมทจะบอกแฝดเองว่าแม่เขาเป็นคนดีขนาดไหน” แม่ผมพยักหน้า หันไปลูบหัวเฮคเตอร์เบาๆ


“แต่แม่ดีใจนะที่แมทมีหลานให้แม่…” แม่กระตุกยิ้มน้อยๆ ผมคลี่ยิ้มบาง รู้ว่าแม่อยากมีหลานขนาดไหน ตอนที่ยังไม่ดีกันแบบนี้ก็หาวิธีพูดสารพัด


“…พร้อมแล้วก็พาไปเที่ยวที่ไทยบ้างละ เด็กจะได้รู้จักวัฒนธรรมบ้านเราด้วย”


“ก็เนี่ยแหละ เสร็จจากงานแต่ง อาจจะกลับไปพร้อมพ่อกับแม่เลย เดี๋ยวคุยกับวิคเตอร์ก่อน” แม่พยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องโถง


สักประมาณบ่ายสาม ช่างตัดผม ช่างแว็กซ์ขนที่วิคเตอร์นัดไว้ก็มาถึงบ้าน พวกนี้เป็นกลุ่มที่วิคเตอร์รู้จักอยู่แล้วเขาเลยยอมให้มาถึงบ้าน และกลุ่มนี้ก็จะมาร่วมงานแต่งของเราด้วย ช่างตัดผมผู้ชายคนนี้ วิคเตอร์เคยตัดด้วยตั้งแต่เป็นวัยรุ่น ช่วงนึงที่ย้ายไปอยู่อเมริกา เขาก็ยังกลับมาตัดผมกับช่างคนนี้บ่อยๆ


“วันสำคัญของนาย ฉันจะทำให้นายหล่อที่สุด” เขาเป็นช่างตัดผมมีอายุ ท่าทางน่าจะเป็นเกย์ แต่เป็นเกย์แมนๆ ดูสุภาพไม่ก๋ากั๋น เขาตั้งโต๊ะตัดผมกลางห้องโถงนั่นแหละ ผมเลยอพยพแฝดไปในห้องนอน ทางด้านทีมแว็กซ์ขนก็นำทีมด้วยเก้งสาวและสาวๆ อีกสามคน


“มาจ้ะ ใครพร้อมกำจัดหญ้าพื้นน้อยแล้วก็เข้ามาได้เลย” แบมกับเก้าหัวเราะคิกคัก พวกนางเข้าไปจัดการขนจุดต่างๆ ของร่างกายกันสองคนก่อน


“มึงแว็กซ์กับเขาด้วยป่ะเนี่ย” ไอ้แชมป์ถาม ในมือมันยังถือค้อนอยู่เลย


“กูไม่ค่อยมีขนอะ หนวดก็โกนเอาก็ได้” อีกอย่าง ผมว่ายังไงมันก็โดนเสื้อผ้าปกปิดอยู่ดีแหละ แต่เหล่าน้องนีนางแว็กซ์เพราะบางคนก็มีเปิดอกเปิดหลัง แหวกหน้าแหวกหลังเลยต้องเอาขนออกไปเพื่อความมั่นใจ เดี๋ยวอีกไม่กี่ชั่วโมง พวกแคทก็จะตามมาแว็กซ์ด้วย


ผมพาแฝดมานอนในคอกในห้องนอน ห่างจากผู้คนน่าจะลดความคึกลงไปได้ สองหนุ่มสามารถนั่งแบบเอาแขนค้ำตัวเองไว้ได้คล่องแล้ว และดูท่าว่ากำลังจะเริ่มนั่งได้ด้วยตนเองอีกไม่นานนี้ แต่ช่วงนี้ก็ยังเป็นตุ๊กตาล้มลุกอยู่ ปล่อยปุ๊บก็จะล้มกลิ้งอย่างกับลูกบอล มีเริ่มออกอาการอยากคลานแล้ว แต่ก็ได้แค่ออกอาการแหละ 


“แมะๆ”


“ครับๆ” เฮคเตอร์แหงนหน้ามองผมแล้วยิ้มหวาน ผมก้มหน้าลงไปหา เฮคเตอร์ดันหน้าเข้ามาหอมแก้มผมหนึ่งที ผมคลี่ยิ้มกว้างแล้วหอมเขากลับ


“มูมมมๆๆ” แฮคเตอร์ทำท่าจะคลานเข้ามาหา ยื่นหน้ามาทำท่าว่าจะหอมบ้าง ผมเลยยื่นหน้าไปให้เขาหอมหนึ่งทีแล้วก็หอมเขากลับอย่างเท่าเทียม


“กินนมมั้ยครับ เดี๋ยวแมทเอาให้ หม่ำๆ มั้ย หม่ำๆ”


“ปับบบๆๆ” แทนคำตอบว่าอยากหม่ำ สองหนุ่มทำปากหงับๆ ผมหัวเราะเบาๆ ลุกออกจากคอกไปตรงประตูห้องนอน เดินออกไปชงนมให้แฝดในครัว ตอนนี้กินนมผงอย่างเต็มตัวแล้ว ผมก็เลือกอันที่ดีที่สุดตั้งแต่สมัยฝึกให้กินพร้อมนมไวโอล่าแหละ แฝดปรับตัวกับนมผงได้ พิสูจน์จากขนาดลำตัวที่ยังถูกพ่อยักษ์ล้อว่าเป็นหมูไม่เสื่อมคลาย


“Doing something? (ทำอะไรน่ะ)” เสียงวิคเตอร์ดังมากจากทางด้านหลังในขณะที่ผมกำลังเทนมจากแก้วชงนมลงขวด


“Making some milk for… (ชงนมให้…)” ผมชะงักกึกเมื่อเห็นสภาพเขาตอนนี้ วิคเตอร์เลิกคิ้วขึ้นงงๆ


“…You look, oh, handsome. (คุณดู โอ้ หล่อจัง)” ผมกระซิบเสียงเบาหวิว วิคเตอร์ที่เลิกคิ้วงงๆ ในตอนแรกเปลี่ยนเป็นคลี่ยิ้มขำ ผมมองสำรวจผมทรงใหม่ของเขาแล้วก็ใจสั่น


ผมยาวสลวยสวยเก๋ดังผมหญิงสาวหายไป เหลือเพียงผมสั้นทรงอันเดอร์คัท เห็นหนังศีรษะเกือบครึ่ง ด้านบนซอยสั้น ด้านหน้าตัดออกเปิดให้เห็นใบหน้าหล่อคมเข้มที่ยังมีหนวดเคราครึ้มอย่างชัดเจน เขาดูสะอาดตา ดูสบายตากว่าตอนที่ไว้ผมยาว ใช้ว่าเขาไม่เคยไว้ผมสั้น มันเป็นทรงที่เห็นตั้งแต่ยังไม่คบกันอีก แต่ด้วยความที่เขาไว้ผมยาวมาเป็นปีๆ พอตัดผมอีกที ความรู้สึกมันเหมือนกับ…


“I feel like I have a new husband. (ผมรู้สึกเหมือนได้สามีใหม่เลย)” ผมกัดริมฝีปากแล้วยิ้ม วิคเตอร์ยิ้มกรุ้มกริ่ม ยกมือกอดอก พิงสะโพกกับขอบโต๊ะหินอ่อนอันใหญ่ในครัว


“But you need to shave your beard. (แต่คุณต้องโกนหนวดด้วยนะ)”


“Could you do it for me? (ทำให้ฉันหน่อยได้มั้ย)” ผมมองสบตากับเขา ดวงตาสีน้ำผึ้งข้นมองผมด้วยสายตาคมกริบและเปล่งประกาย เขาแลบลิ้นเลียออกมาเลียริมฝีปากล่างก่อนหุบเข้าไปแล้วเปลี่ยนเป็นใช้ฟันขบริมฝีปากไว้เบาๆ ลมหายใจผมแปลกไป ผมกลืนน้ำลายลงคอแล้วคลี่ยิ้ม


“Yeah, after the twins sleep. (ได้สิ รอแฝดหลับก่อนนะ)” ผมชูขวดนมสองขวดในมือ วิคเตอร์กระตุกยิ้ม


“I will be waiting you in restroom. (ฉันจะรอในห้องน้ำก็แล้วกัน)” ผมพยักหน้าหงึกๆ วิคเตอร์มองอย่างชวนร้อนไปทั้งตัวก่อนที่จะหมุนตัวเดินนำออกไปจากครัวก่อน ผมพ่นลมออกทางปากเบาๆ สองสามที หัวใจเต้นตึกตัก พอดึงสติกลับมาได้ ผมก็เดินออกไปจากครัวกลับไปที่ห้องนอน เปิดประตูเข้าไปในห้องก็เจอกับกองเสื้อผ้าวิคเตอร์วางอยู่บนพื้น ผมเดินเลยผ่านไปหาแฝดที่ตอนนี้นอนแอ้งแม้งไปคนละทิศละทาง


ผมก้าวเท้าเข้าไปด้านในคอก จับสองหนุ่มให้นอนบนหมอนดีๆ แล้วก็ยกขวดนมใส่ปาก แฝดมิชลินอ้าปากคว้าขวดนมเข้าปากทันทีแล้วก็ดูหมวบๆ สองแฝดถือขวดนมเองได้แล้ว แต่ก็ต้องมีคนคอยดูอยู่ดี เพราะจะเห่อถือแรกๆ สักพักก็ปล่อยให้ร่วง ต้องคอยจับเอาไว้ให้ แต่ผมก็พยายามฝึกให้จับกันเอง จะได้คุ้นเคย ซึ่งตอนนี้ก็ทำได้ดีมากแล้วละ


“แฝด เดี๋ยวแมทจะขอไปช่วยคุณพ่อโกนหนวดก่อนนะ คุณพ่อหนวดเย้อเยอะ เดี๋ยววันแต่งงานคุณพ่อจะไม่หล่อนะกั๊บ” สองแฝดไม่สนใจใดๆ ถือขวดนมดูดจ๊วบๆ ผมดูปริมาณนมในขวดก็เห็นว่าลดลงไปเกือบครึ่งแล้ว แต่ก็นั่งรอดูอีกสักพักเผื่อแฝดจะปล่อยมือออกจากขวดนม ผมเอื้อมมือไปหยิบกล่องดนตรีตรงมุมคอกมากดเปิดเพลงเพื่อขับกล่อมให้ลูกหมูพ่อยักษ์เคลิ้ม


“ไวโอล่า กล่อมลูกแทนฉันทีนะ พี่ชายเธอต้องโกนหนวดน่ะ เขาจะได้เป็นเจ้าบ่าวที่หล่อที่สุดไง” ผมเม้มปากจมูกบาน รู้สึกหมั่นไส้กับความแรดของตัวเองที่ทำเป็นเนียนจะไปช่วยผัวโกนหนวด


ผมนั่งเฝ้าแฝดอยู่อีกพักใหญ่จนกระทั่งสองหนุ่มเริ่มปล่อยขวดนมและหนังตาเริ่มคล้อย ผมดึงขวดนมที่ยังเหลือนมอยู่นิดหน่อยออกจากมือทั้งคู่ นั่งมองทั้งสองคนหลับ พอแน่ใจว่าลูกชายทั้งสองหลับสนิทแล้ว ก็ค่อยๆ ย่องออกจากคอกช้าๆ แล้วเดินไปทางห้องน้ำในห้องนอนของเราเร็วๆ


พอเข้ามาด้านในห้องน้ำ ผมก็เห็นวิคเตอร์กำลังยืนอาบน้ำอยู่ในห้องอาบน้ำ ห้องน้ำและห้องนอนของเรา วิคเตอร์ไม่ได้รีโนเวทเยอะเหมือนห้องอื่นๆ เน้นผนังหินน้ำผึ้งเดิมของบ้านไว้ แล้วเพิ่มการตกแต่งให้เข้ากับสีผนัง อย่างในห้องน้ำก็มีปูกระเบื้อง ติดกระจก มีอ่างอาบน้ำตามปกติ แต่ผนังเป็นหินสีน้ำผึ้งดั้งเดิม


“You need some help? (ให้ช่วยมั้ย)” ผมชะโงกหน้าเข้าไปถามในห้องอาบน้ำ วิคเตอร์ที่กำลังล้างแชมพูออกจากหัวหันมามอง


“Yeah, come on.” ผมถอดเสื้อผ้าออกจนเปลือยเปล่าแล้วเดินเข้าไปใต้ฝักบัว ยื่นมือขึ้นไปบนหัวเขาแล้วช่วยล้างแชมพูออกจนหมดเกลี้ยง


“Sit down.” วิคเตอร์นั่งลงตามที่บอก ผมปิดน้ำ หยิบแชมพูมาบีบใส่หัวของเขาแล้วใช้สองมือขยุ้มเส้นผมของเขาอีกรอบ ช่วยสระและช่วยนวดหัวให้เขาไปในตัว วิคเตอร์นั่งนิ่งให้ผมสระผมและนวดหัวให้เหมือนเด็ก ผมคลี่ยิ้มกว้าง ดูเป็นเด็กดี๊เด็กดี แต่อย่าให้กลายเป็นเด็กผีนะ น่าจับลงหม้อแล้วเอาไปถ่วงน้ำ


“Close your eyes.” ผมหันไปหยิบฝักบัวออกมาจากที่เสียบ บิดเปิดน้ำให้ไหลลงบนหัววิคเตอร์ ใช้มือขวาช่วยไล่ฟองออกจากหัวเขาจนมันสะอาด ก่อนจะใช้ฝักบัวฉีดตามตัวของเขาที่มีฟองติดอยู่ ผมหันไปปิดน้ำแล้วเสียบฝักบัวไว้ที่เดิม พอหันกลับมาก็ถูกวิคเตอร์ดึงลงไปนั่งบนตัก ผมหัวเราะเอิ๊กอ๊าก วิคเตอร์ยิ้มมัวเมา ก้มลงมาจูบปากผมหลายทีติดกันก่อนจะเริ่มใช้ลิ้นเลีย ผมแลบลิ้นออกมาเลียลิ้นเขากลับ เราใช้ลิ้นเกี่ยวรัดกันสักพักก่อนจะปล่อย


“Am I really handsome? (ฉันหล่อจริงเหรอ)” ผมยิ้มกริ่มและพยักหน้าหงึกๆ


“Yes. You are only my Mister Handsome. (ใช่ คุณคือพ่อรูปหล่อของผมคนเดียว)” วิคเตอร์ยิ้มกว้าง ผมใช้มือขวาดึงคอเขาลงมาจูบปากกัน เราจุ๊บกันอยู่สามสี่ทีก่อนที่จะอ้าปากแลกเรียวลิ้น วิคเตอร์รัวลิ้นไปรอบโพรงปากผมจนผมหายใจไม่ค่อยสะดวก


“อา… อา…” ผมเบี่ยงหน้าหนี วิคเตอร์ตามมาหอมแก้มผมดังฟอด แล้วเขาก็บิดหน้าไปมองตรงกลางลำตัวของผม มือซ้ายลูบตรงส่วนกลมกลึงสองลูก ก้มลงมองพักนึงก่อนหันกลับมามองผม


“You need to shave too. (นายก็ต้องโกนด้วย)” ผมเลิกคิ้วขึ้นงงๆ วิคเตอร์บีบฐานแมทน้อยเบาๆ ผมอ้าปากค้าง


“There? (ตรงนั้นเหรอ)” ไอ้ยักษ์ยิ้มตาเยิ้มและพยักหน้า


“I will do it. (เดี๋ยวฉันทำให้)” เขาดันตัวผมให้ลุกขึ้นยืน ผมยืนขึ้นเต็มความสูง วิคเตอร์ยืนตามขึ้นมา


เราพากันเดินออกมาด้านนอกห้องอาบน้ำ ผมหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่ที่แขวนอยู่บนราวเหล็กหน้าห้องอาบน้ำส่งให้เขา และหยิบมาเผื่อตัวเองหนึ่งผืน ผมไม่ค่อยเปียกมากเลยเช็ดแปบเดียวก็พอ ผมเดินเข้าไปช่วยวิคเตอร์เช็ดหัว เขาก้มหัวลงมาให้ผมเช็ด ผมขยุ้มเส้นผมของเขาอย่างเบามือ


“โกนหมดเลยได้มั้ย งานเดียว นะๆ อยากเห็นยักษ์ไม่มีหนวดบ้าง” ผมอ้อนพลางดึงผ้าขนหนูออกจากหัวเขา ผมที่เปียกหมาดๆ ตั้งชี้อย่างเป็นธรรมชาติ และมันทำให้วิคเตอร์ดูเซ็กซี่แบบละมุนตา เห็นแล้วอยากกัด


“ไม่เอา โกนธรรมดาพอ” ผมทำหน้าบู้ ไอ้ยักษ์ยิ้มขำ จนแล้วจนแรดก็ไม่เคยเห็นหน้าใสๆ ไร้หนวดเคราของเขาสักที


เรามายืนกันตรงหน้าอ่างล้างหน้า วิคเตอร์เอาผ้าขนหนูคล้องคอไว้ ผมเปิดลิ้นชักด้านล่างอ่าง หยิบแบตเตอร์เลี่ยนสีเงินกับหัวแบตเตอร์เลี่ยนเบอร์สอง เสียบปลั๊กแบตเตอร์เลี่ยนกับเต้าเสียบตรงขอบอ่าง หยิบผ้ารองเศษหนวดสีขาวมาถือไว้ ก่อนเขยิบก้นขึ้นนั่งบนขอบอ่าง อ้าขาให้วิคเตอร์มายืนตรงกลางระหว่างขา ปูผ้าไว้บนตักอย่างคุ้นเคย


“เอาล่ะนะ” ผมยิ้มตื่นเต้น ไม่ได้โกนหนวดให้เขานานมากแล้ว ครั้งนี้ง่ายกว่าครั้งก่อนๆ หน่อยตรงที่ถูได้เลยแบบไม่ต้องเกรงใจ เดี๋ยวแบตเตอร์เลี่ยนมันจะจัดการให้ เหลือไว้เพียงเคราครึ้มอ่อนๆ


“ฮิๆ” ผมหัวเราะด้วยความตื่นเต้นในขณะที่ถูแบตเตอร์เลี่ยนจากแก้มขวาไปที่คางและขึ้นไปที่แก้มด้านซ้าย ก่อนจะปิดท้ายด้วยหนวดเหนือริมฝีปาก


“โอเค ฝีมือยังไม่ตก” วิคเตอร์เอ่ยชมพลางสำรวจหน้าตัวเองในกระจก พลิกซ้ายพลิกขวาตรวจดูความเรียบร้อย ผมมองเขาแล้วก็ยิ้ม สามีผมหล่อจริงๆ นะ ตัดผม โกนหนวดโกนเคราแล้วดูคลีนมากเลย


“หล่อจังงง” ผมพูดเป็นภาษาไทย วิคเตอร์ที่เข้าใจก็ยิ้มกว้าง ผมก้มลงจูบรอยสักของเขาแล้วก็เงยหน้าขึ้นหัวเราะคิกคัก วิคเตอร์ก้มลงจูบกลางกระหม่อมผมหนึ่งที


“มา ตานายแล้ว” วิคเตอร์รวบผ้าที่รองเศษหนวดเคราของเขาไปวางไว้บนอ่าง มีตกลงบนพื้นบ้างบางส่วนซึ่งเดี๋ยวค่อยกวาด เขาดึงปลั๊กแบตเตอร์เลี่ยนออก เปิดลิ้นชักเก็บไว้ที่เดิมแล้วหมุนตัวไปหยิบเก้าอี้บุนมสีดำมานั่ง


“นอนลงสิ” ผมเอนหลังลงนอนกับพื้นอ่างล้างหน้า อ้าขาขึ้นแล้วใช้สองแขนสอดไว้ใต้ข้อพับ วิคเตอร์เปิดลิ้นชักหยิบโฟมโกนหนวดกับมีดโกนสีเงินออกมา หัวใจผมเต้นตึกๆ เราเคยทำกันแบบนี้อยู่ไม่กี่ครั้งเอง


“วิคเตอร์ จริงๆ ไม่ต้องโกนก็ได้ ไม่มีใครเห็นหรอก”


“ฉันนี่ไงเห็น โกนเถอะน่า ฉันอยากโกนให้” เขายิ้มมุมปาก แววตาเจ้าเล่ห์ ผมเม้มปากยิ้มเขินและพยักหน้า วิคเตอร์หยิบโฟมขึ้นมาบีบใส่มือแล้วทาลงบนลูกกลมกลึงของผม ลากยาวไปตามขอบร่องก้นที่มีขนบางๆ ขึ้นอยู่ ผมกระเถิบตัวลงอีกนิดเพื่อให้เขาทำถึงด้านหลังของร่องก้นได้ด้วย


“เหมือนสตรอว์เบอร์รี่เคลือบช็อกโกแล็ต ได้กินตั้งสองอย่างพร้อมกันแน่ะ” วิคเตอร์ยิ้มล้อ ผมยิ้มกว้างขำขัน


เมื่อก่อนมันก็สีชมพูอมสีเนื้อแหละ สดใสสุขภาพดี เปล่งปลั่ง คิๆ พูดแล้วเขิน พูดถึงก้นเหมือนพูดถึงพวงแก้มเลยอะ แต่พอเวลาผ่านไปมันก็มีการเปลี่ยนแปลง ใบไม้ยังเปลี่ยนสี หนัง… ก็เช่นกัน คึๆ ก็แหม มีสามีไซซ์วิคเตอร์ บวกกับพลังรักอันรุนแรงเยี่ยงเขา มันไม่เปลี่ยนสีสิแปลก


“พร้อมมั้ย” เขาเงยหน้าขึ้นยักคิ้ว ผมพยักหน้าให้เขาหลายที วิคเตอร์ค่อยๆ วางที่โกนหนวดลงบนก้นผมแล้วลากเบาๆ อย่างอ่อนโยน ผมยิ้มอย่างตื่นเต้น ลากไปได้สักพักเขาก็เปิดก๊อกน้ำล้างมีดโกน ก่อนเอากลับไปถูตรงก้นผมต่อ ผมมองสีหน้าตั้งอกตั้งใจของเขาแล้วก็ยิ้มกว้าง


“เกลี้ยงเกลา!” เขาคลี่ยิ้มหล่อ ยื่นที่โกนหนวดไปล้างน้ำอีกรอบหลังจากจัดการรอบขอบร่องก้นเสร็จทั้งสองฝั่ง คราวนี้เขาเปลี่ยนมาเป็นโกนตรงไข่ไก่ของแมทน้อย ผมอ้าปากหวอ มองตาแทบไม่กะพริบด้วยความตื่นเต้นรัวๆ หัวใจนี่เต้นตึกๆ แต่วิคเตอร์ก็ทำอย่างเบามือ ไม่รู้สึกว่าน่ากลัว แม้จะมีเสียวท้องน้อยเป็นระยะ เขาล้างมีดโกนอีกรอบ แล้วคราวนี้ก็โกนรอบๆ โคนแก่นกายจนขนสีดำหายไป กลายเป็นสะอาดตา


“อ้า น่ามองจริงๆ” เขาพึมพำ ยื่นที่โกนหนวดไปล้างเป็นครั้งสุดท้ายก่อนวางมันไว้บนอ่าง เขาใช้มือขวารองน้ำจากก๊อกมาล้างคราบโฟมโกนหนวดให้ผมอยู่หลายรอบแล้วก็ใช้ผ้าขนหนูเช็ดให้ ตอนนั้นเองที่แมทน้อยผมขยายตัวเต็มที่ พอวิคเตอร์เช็ดจนแห้ง เขาก็เขยิบเก้าอี้เข้ามาใกล้แล้วก้มลงใช้ลิ้นเลียไข่กลมกลึงข้างละที


“อ่า…” หน้าท้องผมหดเกร็งเมื่อวิคเตอร์อมลูกกลมกลึงด้านซ้ายราวกับอมลูกอมไว้ในปากแล้วปล่อย เปลี่ยนมาอมอีกข้างแล้วก็ปล่อย ผมรู้สึกว่าร่างกายอ่อนยวบ ยิ่งพอเขาลากปลายลิ้นไปตามเนื้อหยาบและสากตรงบริเวณนั้นจนทั่วก็ยิ่งรู้สึกราวกับเนื้อทั้งร่างกำลังจะยุ่ยสลายเหมือนเนื้อหมูที่โดนต้มจนเปื่อย สักพักเขาก็ลากปลายลิ้นขึ้นมาตามเส้นตรงบางๆ จากส่วนโคนมาถึงยอดปลายสีชมพูแล้วก็ใช้ลิ้นวนช้าๆ


“อือ…” ผมครางเบาๆ ค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นนั่ง มือซ้ายยันร่างตัวเองไว้ มือขวาเลื่อนไปลูบหัววิคเตอร์


รัวๆๆๆ


“อ้อว!” ผมร้องเสียงเพี้ยน หน้าท้องหดเกร็งตอนที่เขาใช้ปลายลิ้นแยงรัวๆ ตรงกลางร่องของส่วนหัวสีชมพู สองมือของเขาจับหน้าขาผมแน่นไม่ยอมให้ขยับเขยื้อน


“อะ อ๊ะ! อ๊า!” ผมออกแรงดันหัวเขาออกห่างจากของตัวเอง นั่งหายใจหอบด้วยความเสียวและตื่นเต้นสักพักก่อนที่จะจับหัวเขากลับลงไปที่เดิม วิคเตอร์ใช้ปากดูดส่วนปลายอย่างละมุนก่อนจะก้มลงอมไว้จนมิดแท่ง เขาค้างไว้สักแปบให้ท้องผมหดค้างตาม พอตอนที่เท้าผมเกร็งจนตะคริวจะกิน เขาก็ผงกหัวขึ้นลงอย่างต่อเนื่อง ผมจิกสองมือลงบนเส้นผมเขา นั่งหน้าท้องหดเกร็งอยู่บนอ่างล้างหน้า ลมหายใจหอบกระเส่า ใบหน้าบิดเบี้ยวตามแรงอารมณ์


“วิคเตอร์… จะแตก…” ผมครางบอก วิคเตอร์ปล่อยปากออกจากตรงนั้นแล้วใช้มือขวาชักให้ผมเร็วๆ จนในที่สุดน้ำสีขาวข้นก็พวยพุ่งไปติดบนหน้าเขาสี่ห้าหย่อม ผมปล่อยมือออกจากผมของเขา วางลงบนพื้นอ่างล้างหน้า นั่งคอพับคออ่อนและหายใจอย่างอ่อนแรง


“Come. (มานี่มา)” วิคเตอร์บอกพลางใช้ผ้าขนหนูที่คล้องคออยู่เช็ดน้ำสีขาวออกจากหน้า เขาเขยิบเก้าอี้ออกไปราวหนึ่งช่วงแขน ผมกระเถิบลงจากอ่างด้วยความรู้สึกเบาหวิว ระหว่างนั้นวิคเตอร์ก็ถมน้ำลายใส่ลูกชายเขาอยู่หลายทีจนส่วนหัวเปียกชุ่ม ผมเดินเข้าไปยืนคร่อมเขา ค่อยๆ หย่อนตัวนั่งลงบนแท่นประหารตับไต้ไส้พุง


ตอนที่ส่วนหัวหลุดเข้าไปด้านใน เปลือกตาผมก็หลับพริ้ม สองมือวิคเตอร์ช่วยลูบตามตัวผมขึ้นลงเป็นการช่วยให้กล้ามเนื้อผ่อนคลาย ผมขย่มตอเขาเบาๆ เพื่อช่วยให้เกิดแรงดันลงไป ทำอยู่ประมาณสองนาทีได้มั้ง ยักษ์น้อยก็มุดถ้ำผมไปทั้งตัว


“โอ้ว…” ผมครางเสียงแหบพร่า ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นไปทั้งตัว วิคเตอร์ยื่นหน้ามาหอมแก้มขวาผมหนึ่งฟอด


“Are you ready to ride it, baby? (พร้อมจะขย่มมันรึยังที่รัก)” ผมนั่งหลับตา และพยายามผ่อนคลายตัวเอง สองมือวิคเตอร์บีบๆ ลูบคลำไปทั่วลำตัวของผม


“อือ อือฮึ” ผมพยักหน้าเมื่อรู้สึกเข้าที่เข้าทางกับอาวุธของสามีมากขึ้น ผมลืมตาขึ้นมองเขา ไอ้ยักษ์อ้าปากยิ้ม ยักคิ้วให้ผมหนึ่งทีเป็นเชิงล้อ ผมยิ้มกว้างและหัวเราะคิกคัก ไอ้ยักษ์กัดริมฝีปากล่าง ยกสองมือฟาดลงแก้มก้นผมดังสนั่นห้องน้ำจนผมย่นคิ้วด้วยความเจ็บ


“Go. Alien go!” คึกจริงพ่อคุณเอ๊ย


ถึงตัดผมแล้วจะเหมือนได้สามีใหม่ แต่การเอากันนี่แหละที่บอกว่า ผัวผมก็ยังเป็นยักษ์คนเก่าที่เรื่องเอาเก่งกว่าการเลี้ยงลูก


“อู๊ อู๊ อู๊!”


“เสียงแม่หมูร้อง อู๊ดๆ”


โวะ จะหมดอารมณ์ก็เพราะอย่างเงี้ยแหละนะไอ้ห่ายักษ์








เม้าท์เม้าท์เม้าท์กะขุ่นเจ้


               แมทมีผัวใหม่จ้าาา เอ๊ะ หรือจะต้องเรียกว่า ผัวเก่าคัมแบ็คกันนะ

               เขียนเองรู้สึกมันเขี้ยวแฝดเองอะ อ้วนๆ หมูๆ แล้วตอนนี้ลูกชายเพื่อนตอมอายุเดือนเท่ากับแฝดเลย ตัวอ้วนๆ หมูๆ มิชลินแบบนี้เลย ยิ่งมันเขี้ยวววๆๆๆ

               เจอกันตอนหน้าค่า

[B52]

แม่เจ้าโว้ย!!!!

[river]

ชอบมากเลย

[TongRung]

แต่งแล้ว แต่งแล้ว ดีใจ เด็กๆ น่ารัก น่าฟัดที่สุดดด

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ชอบแฝด  น่ารัก 

ยักษ์ แมท   
       
 

[iceman555]

 

[Pinkping]

 
จะแต่งงานแย้ววว

[areenart1984]

มีฉลองก่อนแต่งงานด้วย 

[fay 13]

 

[titansyui]

 

[dekying kukkig]

หูยยยย อ่านทีไรทำเอาเลือดวิ่งได้ตลอด 

[zoiesty]

เค้าซ้อมเข้าเรือนหอกันด้วยอ่า
ลูกหมูทั้ง2ก็น่าหมั่นเขี้ยว

[labelle]

ยังไม่เฮนไนท์เลยนะ รีบไปไหน
วิคเตอร์กวนประสาทมาก กับลูกก็ไม่เว้น
แมทก็ข่มใจไปเหอะ ยังไงก็ต้องง้ออยู่ดี 5555

ลูกหมูน่ารักมากค่ะ ติดแมทมากเลย ก็เค้าดูแลมาอะเนาะ

ว้าวววว รอวันแต่งงานค่ะ แฮปปี้ล่วงหน้าแล้ว

[คุณเจ้]

Yours and Mine EP.39 :: The big tree. (ต้นไม้ใหญ่) [100%]



#LittleAlienOvercomesBigGiant

 

 

“แฮชแท็กงานแต่งมึงยาวจังวะ” ผมหันไปมองไอ้วอร์มทำหน้านิ่วคิ้วขมวดกับหน้าจอมือถือของมันด้วยความสนใจแว้บสั้นๆ แล้วก็หันกลับมาเช็กความเรียบร้อยของตัวเองหน้ากระจกต่อ ผมจัดเน็กไทสีขาวให้เป็นระเบียบ แล้วก็ติดกระดุมเสื้อกั๊กสีเทาตัวนอกทั้งสามเม็ดให้เรียบร้อย ใช้มือลูบเบาๆ เป็นการทำให้รู้สึกว่ามันเรียบร้อยดี ทั้งที่จริงมันถูกรีดมาอย่างเนี้ยบและกริ๊บมากๆ ทั้งเสื้อกั๊กและเสื้อเชิ้ตกับกางเกงสแล็คสีขาว

 

 

“มึงอย่าบ่นอีวอร์ม ‘เอเลี่ยนสยบยักษ์ใหญ่’ แฮชแท็กออกจะน่ารักออก พวกกูช่วยกันคิดหัวแทบแตกนะ” เหมียวบ่นพลางส่องกระจกแล้วเติมปากของมันด้วยลิปกลอสที่ผมเห็นมันเติมมาสามรอบแล้วภายในหนึ่งชั่วโมงที่อยู่ในห้องนี้มา

 

 

“แตกยังอะ ถ้าแตกจะได้พาไปเย็บ”

 

 

“เดี๋ยวหัวมึงจะแตกก่อนเลยค่ะ!” ผมขำก๊ากกับหน้าตาท่าทางและน้ำเสียงของเหมียว คือจังหวะมันคอเมดี้มาก มันกำลังทาลิปสวยๆ อยู่ แต่พอไอ้วอร์มพูด เหมียวมันหันมาว้ากใส่อย่างเร็ว และปรับสีหน้าจากละมุนนีเป็นชะนีเหวี่ยงผัวได้เนียนมาก ไอ้วอร์มก็ขำเฮฮาตามประสาของมัน ส่วนเหมียวก็หันกลับไปทำสวยต่อ

 

 

“แล้ววิคเตอร์เขาก็โอเคใช่ป้ะวะ” ผมเบ้ปาก สั่นหัวรัวๆ

 

 

“มันจะกบฎใช้แฮชแท็กอีกอันที่คิดเอง” ไอ้วอร์มหัวเราะหน้าตาเหลือเชื่อ ตอนผมบอกเรื่องแฮชแท็ก ไอ้ยักษ์บอกไม่เอาไม่ชอบ ผมก็ยืนยันว่าจะใช้อันนี้ มันก็ตีมึนใช้อีกอันมาสู้ หน็อยแน่ะ

 

 

“เออ อันนี้เก๋ว่ะ…” แคทหยิบผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวสีขาวบางๆ แบบไม่มีลวดลายใดๆ ขึ้นมา ผมมองผ้าแล้วก็ขำ ผมเป็นคนเลือกมาเอง เห็นมันเก๋อย่างที่แคทบอกเลยหยิบติดมือมา เป็นผ้าสีขาวระบายเป็นชั้นๆ ด้านหลัง ตัวหวีเสียบผมก็เป็นรูปมงกุฎพระราชาสีเงินขนาดเล็ก

 

 

“…ต๊าย ดีนะเพื่อนผมยาวพร้อมเป็นเจ้าสาวเลยเสียบได้” แคทแซวพลางช่วยผมเสียบมงกุฎสีเงินที่เข้ากับเสื้อกั๊กไว้กลางหัว แต่ยังไม่ดึงผ้าลงมาปิดหน้า

 

 

“เฮ้ยมันเก๋” แคทว่าด้วยสีหน้าชื่นชม มองผมตาเป็นประกาย สองมือประกันไว้ตรงอกอย่างปลาบปลื้ม ผมยิ้มขำแล้วห่อไหล่แก้เขิน

 

 

“เออ ดูดีที่สุดตั้งแต่รู้จักกันมาละ” ผมจิกตาใส่ไอ้วอร์ม มันหัวเราะไม่สะทกสะท้าน

 

 

“พร้อมยังคะ” แคทยิ้มตื่นเต้น ผมพยักหน้า สามคนที่มาอยู่เป็นเพื่อนผมเดินออกไปจากห้องนอนของไวโอล่าที่เราเอาใช้เป็นห้องแต่งตัวชั่วคราว

 

 

ตอนนี้ทุกคนอยู่ที่สนามหญ้านอกบ้านกันหมด ในบ้านก็ใช่ว่าจะโล่ง ห้องโถงนี่มีกระเป๋าเดินทางวางเรียงรายเต็ม เพราะหลายคนก็มานอนกองรวมกันตรงนี้ เนื่องจากห้องนอนสำหรับแขกไม่พอ ห้องนึงพ่อกับแม่เอาไป เหลืออีกห้องก็เป็นเหล่าเพื่อนสาวเอาไปครอง ส่วนห้องไวโอล่าก็กลายเป็นห้องเก็บชุด เก็บอุปกรณ์ต่างๆ ไปชั่วคราวเลยไม่มีใครเข้ามานอน เลยอพยพไปนอนกันในห้องโถงอันกว้างขวาง บ้างก็ไปนอนในแฟมิลี่รูม

 

 

“ตื่นเต้นมั้ยแก” ผมพยักหน้ายอมรับกับเหมียวในขณะที่กำลังเดินข้ามสะพานจากสวนดอกไม้ฝั่งติดกับบ้านไปสวนใหญ่ที่เป็นสถานที่จัดงาน

 

 

แม้จะอยู่กินด้วยกันมานานแล้ว ผมก็อดจะตื่นเต้นไม่ได้ มันคืองานแต่งงาน คืองานแห่งความสุขความสมหวัง แล้วก็เป็นงานที่บอกว่า หลังจากนี้ชีวิตคู่ของเราจะเริ่มต้นขึ้นแล้วอย่างแท้จริง แต่สำหรับผมกับวิคเตอร์ที่เริ่มต้นชีวิตคู่ก่อนแต่งงาน ก็คงไม่ได้มีอะไรต่างไปจากที่เป็นอยู่เยอะนัก งานนี้จัดขึ้นมาเหมือนเป็นการประกาศและการยืนยันว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกันโดยสมบูรณ์แล้ว

 

 

“ฉันก็ตื่นเต้น ตื่นเต้นว่าเพื่อนผัวแกจะมีแซ่บๆ มาให้คว้ากลับไทยมั่งมั้ย” เหมียวห่อไหล่อย่างขวยเขิน วันนี้มันใส่ชุดราตรีเกาะอกสีเขียวที่ผมรีเควส มวยผมต่ำดูเป็นธรรมชาติ เหล่าสาวๆ ทำผมทรงนี้กันทุกคน แต่ดีเทลจะไม่เหมือนกัน แล้วแต่ว่าใครจะดีไซน์ยังไง แต่เมนหลักจะเป็นมวยต่ำแล้วก็มีดอกไม้เสียบประดับกรุยกราย ในส่วนของชุด สีเดียวกัน แต่รูปแบบจะต่างกันไป อย่างแคทก็จะเป็นราตรีเก๋ ตัดออกมาเป็นพาดไหล่ขวาข้างเดียว ข้างหน้าก็แหวกเบาๆ ยามลมพัดมาก็พลิ้วไหวไปตามลม

 

 

“แกก็เจอหมดละป่ะ อันเดร เอริค โจนาธาน แล้วก็ชาร์ลี เบนนั่นแฟนบาส” เหมียวทำหน้าบู้ ไอ้วอร์มหัวเราะคิกคัก

 

 

“โอ๋ยแก ถ้าหนึ่งในนั้นจะจีบฉันจริงนะ จีบตั้งแต่เจอกันที่ไทยไปแล้ว มีอีตาชาร์ลีที่เจอกันหลังงานแต่งอีแคทมาทำแอ๊ว แต่ฉันว่ามันเจ้าชู้

 

 

“เจ้าชู้จริง ฉันยังไม่เคยเห็นแฟนใหม่เขาเลยตั้งแต่โดนจีอันน่า แฟนเก่าทิ้งไป” วันนี้เธอก็มาด้วยนะ ไม่รู้ว่าเจอกับชาร์ลีแล้วจะเป็นยังไง เธอคงชิลๆ แหละ เพราะเธอชิลมานานแล้ว

 

 

“ฉันเลยจะมามองหาหนุ่มใหม่ๆ”

 

 

“ไม่แน่ใจนะว่าวิคเตอร์เพื่อนเยอะขนาดนั้นรึเปล่า มีเพื่อนนักแสดงเขามาด้วย แกต้องลองไปดูเองละ” เหมียวยิ้มหวาน

 

 

“แหม อีเหมียวคะ อยู่ไทยคนมาจีบเยอะแยะไม่เอา ดัดจริตจะมาเอาหนุ่มเมืองนอก” แคทหันมาจิกใส่เพื่อนสาวด้วยความหมั่น เหมียวเชิดหน้าเชิดตา ยกไหล่ขวาสวยๆ แล้วเดินนวยนาดต่อไปอย่างไม่แคร์คำพูดของแคท

 

 

“ขอถีบสักทีซิคะ” ผมหัวเราะ แคทมันมองเหมียวด้วยความหมั่นไส้ อีคนโดนว่าฟูลเทิร์นโชว์ไปอีก

 

 

เราเดินผ่านสระว่ายน้ำและลานปาร์ตี้ของบ้านไปตรงสนามหญ้าที่เป็นสถานที่จัดงาน ตอนแรกผมนึกภาพยังไม่ออกว่าออกมาจัดสนามหญ้าหรือสวนใหญ่จะเป็นยังไง มันไม่เหมือนสวนเล็กที่นึกภาพออกเพราะมันมีพื้นที่ที่พอดีของมันแล้วก็มีดอกไม้ขึ้นเป็นฉากโดยธรรมชาติ แต่พอเห็นจากมุมที่เรายืนอยู่มันก็ใช้ได้เลยละ โซนจัดงานอยู่ติดกับรั้วฝั่งเนินเขาที่ผมชอบอุ้มแฝดไปดูแกะกับแพะของชาวบ้านแถวนี้ออกมากินหญ้า มีต้นไม้สูงใหญ่แผ่กิ่งก้านอยู่เหนือโซนงาน เราสี่คนเดินลัดสนามหญ้าไป โซนจัดงานอยู่ตรงกับข้ามบ้านเลยนี่แหละ เดินกันไม่ไกลมาก

 

 

 “โอ๊ย อีแมทมาแล้ว ลูกชายแกร้องหาแกอยู่น่ะ” แบมทำหน้าโล่งใจตอนที่ผมเดินไปถึงหน้างาน

 

 

ที่หน้างานมีแบ็คดร็อปหญ้า (จริง) สีเขียวสดประดับดอกไม้สีขาวสลับสีชมพูอ่อนตามกรอบแบ็คดร็อปหญ้า มีตัวอักษรสีทองเขียนอยู่ด้านบนว่า ‘Welcome To Love Zone’  ด้วยอักษรแบบตัวเขียนคล้ายลายมือคน พื้นด้านหน้าแบ็คดร็อปมีกระดานไม้สีน้ำตาลกว้างเท่าแบ็คดร็อปวางไว้สำหรับให้คนยืนถ่ายรูป ห่างออกไปด้านขวามือของแบ็คดร็อปประมาณสองช่วงแขน (เดาเอง) มีเสาท่อนซุงสีน้ำตาลขนาดใหญ่ฝังอยู่ในหลุมสองอัน ด้านบนมีคานสำหรับแขวนชิงช้าม้านั่งไม้ที่ประดับด้วยเถาวัลย์ดอกกุหลาบสีขาวอย่างสวยงามไปจนสุดเชือกที่ใช้แขวนตัวชิงช้า คนทำตาไม่แตกแต่มือแทบแตกแทนเพราะต้องขุดหลุมฝังเสาสองอันนั้น กระเถิบมาด้านหน้าแบ็คดร็อปมีโต๊ะยาวปูผ้าสีขาวประดับดอกตามขอบโต๊ะวางตั้งในแนวเฉียงกับซุ้มประตูงาน ไว้สำหรับให้แบม เก้า แชมป์นั่งรับแขกกันสามหน่อ บนโต๊ะมีตะกร้าของชำร่วยกับของขวัญที่แขกเอามาให้วางอยู่แล้วก็สมุดโน้ตอวยพรเล่มใหญ่เปิดค้างไว้ที่สักหน้าหนึ่ง

 

 

“แฝดอยู่ไหนอะ” ผมทำท่าจะเดินแหวกผ่านซุ้มประตูไม้ทรงสี่เหลี่ยมที่มีขนาดสูงเกินตัววิคเตอร์ มีพวงเถาวัลย์ดอกไม้หลากสี ทั้งสีส้ม สีม่วง สีแดง สีขาว สีชมพูและใบไม้สีเขียวแซมอย่างน่ารักเลื้อยประดับจากฐานเสาขึ้นไปด้านบน ด้านล่างฐานเสาทั้งสองมีฐานไม้รองรับ สะดวกแก่การเคลื่อนย้าย

 

 

“มึงอยู่นี่ๆ เดี๋ยวกูให้พ่อกับแม่อุ้มออกมาให้” ไอ้แชมป์เดินแหวกผ้าม่านสีขาวที่ใช้ปิดด้านในงานเข้าไปด้านใน ข้างๆ ซุ้มทั้งสองกั้นโซนงานด้านในไว้ด้วยฉากระแนงไม้ท่อนซุงที่ใช้เชือกมัดติดกัน เป็นงานฝีมืออย่างแท้จริง เพราะอีแชมป์กับอีวอร์มที่เป็นคนทำ ทำจนมือพุพองเหมือนฝี หน้าระแนงไม้กั้นฉากฝั่งตรงข้ามกับเก้าอี้ทำเป็นมุมถ่ายรูปน่ารักๆ ด้วยการปักพลั่วจิ้มไว้ในดิน บนพลั่วติดป้ายไม้สีน้ำตาลเข้มรูปทรงลูกศรชี้เข้าไปในงาน มีตัวอักษรสีขาวเขียนว่า ‘GIANT & ALIEN’S WEDDING’  มีก้อนอิฐสีน้ำตาลขนาดใหญ่วางรอบๆ พลั่วเป็นพื้นที่ยืนถ่ายรูปเล็กๆ บนพื้นอิฐมีกระป๋องรดน้ำต้นไม้แบบสังกะสีไซซ์ต่างกันสี่อัน ในกระป๋องมีดอกไม้หลากสี ซึ่งน่าจะโทนสีเดียวกับตรงซุ้มประตูเสียบประดับอย่างน่ารัก

 

 

“แขกมาครบละป่ะ” เก้าที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะเปิดสมุดโน้ตเล่มเล็กๆ ที่มีลิสต์แขกอยู่ในนั้น

 

 

“ครบแล้วนะ ก็จะเว้น พ่อวิคเตอร์ แล้วก็แม่เลี้ยงเขาอะแหละ…” เก้าเงยหน้าขึ้นมามองผม

 

 

“…แฟนใหม่พ่อวิคเตอร์เขาบอกตอนเซ็นอวยพรให้แกอะ” ผมพยักหน้า ไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะมาหรอก ชวนก็ชวนเป็นมารยาท ส่วนคุณลุคก็ไม่รู้ติดงานจริงๆ หรือใจเด็ดเผ็ดร้อนไม่มาร่วมงานเอง ส่งภรรยาที่กำลังท้องกับบอดี้การ์ดมาร่วมงานแทน

 

 

“แม่แมทอยู่นี่ครับ แม่แมทอยู่นี่” ผมหันไปมอง พ่อกับไอ้แชมป์อุ้มแฝดในชุดสูทสีดำผูกหูกระต่ายน่ารักน่าเอ็นดูออกมาจากประตูเข้างาน สองหนุ่มร้องไห้น้ำตาเปรอะเปื้อนแก้มยุ้ย ท่าทางยังสะอึกสะอื้นแบบที่เพิ่งผ่านการงอแงมา ผมยิ้มเอ็นดูกับความน่ารักของทั้งสองหนุ่มในชุดสูทที่สั่งตัดมาเพื่อสองมิชลินของผม

 

 

“โอ๋  มิชลินคิดถึงแมทเหรอครับ” ผมพูดเป็นภาษาไทย สองแฝดบิดตัวจากพ่อและแชมป์ชูสองแขนโผเข้าหาผมพร้อมกัน ผมรับทั้งสองคนมาไว้ในอ้อมแขนด้วยความคุ้นเคยแม้ว่าจะหนักมากก็ตาม ดีที่ว่าเล่นเวทออกกำลังกายบ้างเลยอุ้มลูกหมูของพ่อยักษ์ไหว

 

 

“โอ่โห เงียบกริ๊บ” ไอ้แชมป์ว่าพลางมองแฝดด้วยความเหลือเชื่อ สองหนุ่มมองหน้าผมด้วยความประหลาดใจ คงงงๆ ที่วันนี้เห็นผมมีพร็อบแปลกๆ บนหัว

 

 

“พ่อๆ เช็ดน้ำตาให้หลานหน่อย” พ่อคลำกระเป๋าเสื้อสูทสีดำก่อนเลื่อนลงไปคลำที่กระเป๋ากางเกงล้วงผ้าอ้อมของแฝดออกมาแล้วเดินเข้ามาเช็ดน้ำตาให้แฝดจนสะอาด

 

 

“วิคเตอร์ล่ะ” ผมถามพ่อพลางเขย่าตัวแฝดเบาๆ

 

 

“อุ้มไปละ แต่ก็ร้องหาแต่แมะๆ” ผมพยักหน้า พลางหยอกล้อกับสองหนุ่มที่เริ่มอารมณ์ดีมากขึ้น

 

 

“แล้วยังไงเนี่ย ไม่ยอมอยู่กับใครเลย เอานมให้กินก็ไม่เอา” ผมยังคงเขย่าตัวสองหนุ่มเบาๆ ทั้งสองคนเริ่มยิ้มและส่งเสียงอ้อแอ้คุยกันสองคน เป็นการสื่อสารในภาษาที่ไม่มีใครเข้าใจได้

 

 

“แอยๆๆ / แอะๆๆๆ” ผมหัวเราะเบาๆ คนอื่นก็หัวเราะกันอย่างตลก สองหนุ่มหันมองทุกคนงงๆ ก่อนจะหันกลับไปมองหน้ากันแล้วก็ยิ้มเขินพร้อมกับส่งเสียงอิ๊อ๊ะน่ามันเขี้ยว

 

 

“ก็อุ้มเข้าไปพร้อมแมทนี่แหละ”

 

 

“โห อีแมท หนักนะน่ะ” เหมียวพูดด้วยความตะลึง

 

 

“เดี๋ยวให้พ่ออุ้มแฮคเตอร์ ฉันอยู่ด้วยไม่ร้องหรอก” พ่อต้องเดินไปส่งตัวผมให้วิคเตอร์อยู่แล้วตามธรรมเนียมและตามพิธีที่คุยกันมา แต่คราวนี้แค่เพิ่มสองตัวป่วนเข้าไปด้วย

 

 

“ฮู้ยยย ใส่ชุดสูทผูกหูกระต่ายคือแท้ๆ เนาะหลานป้า” แคทกัดปากล่างด้วยความมันเขี้ยวแล้วยื่นหน้ามาหอมแก้มสองหนุ่มคนละที มันเป็นคนเดียวที่ไม่แคร์ว่าลูกผมจะร้องงอแงแค่ไหน มันอยากฟัดก็คือฟัดเลย แฝดก็จะงงๆ อึ้งๆ หน่อย แต่จริงๆ แคทมันยังไม่เคยเจอโมเม้นต์ที่แฝดแข่งกันร้องไห้ อันนั้นน่ะกินยาพาราหนึ่งกระปุกยังเอาไม่อยู่

 

 

เรายืนรอกันอีกสักพักเสียงเพลงก็ดังขึ้นแทนที่เสียงพูดคุยจ้อกแจ้กจากด้านในงาน แคทเดินเข้ามาดึงผ้าสีขาวปิดหน้าผมไว้ พ่อเข้ามาอุ้มแฮคเตอร์แล้วก็ยืนข้างกันเพื่อไม่ให้เจ้าตัวเล็กร้องไห้

 

 

“พ่อครับ พาแมทเข้าไปได้เลย” ไอ้แชมป์หันมาบอกจากทางประตู

 

 

“ว้ายๆ กูตื่นเต้นนน”

 

 

“อีเหมียว ตั้งสติ งานแต่งเพื่อน ไม่ใช่ของหล่อน” ผมยิ้มขำที่อีคู่นี้กัดกันได้ทุกสถานการณ์จริงๆ ผมเดินไปยืนตรงหน้าประตูกับพ่อ สองแฝดยังคงส่งเสียงคุยกันสองคน ผมโล่งใจที่แฮคเตอร์ไม่ได้งอแงจะให้ผมอุ้มด้วยอีกคน พวกเพื่อนผมทั้งหกคนไปยืนต่อท้ายผมกับพ่อแถวละสามคน

 

 

♪~What would I do without your smart mouth? Drawing me in, and you kicking me out~♬

 

 

ผมอ้าปากหวอตาโตด้วยความตกใจเล็กๆ เมื่อได้ยินเสียงเพลงดังขึ้น แต่เป็นในแบบฉบับโคเว่อร์ เสียงคนร้องนั้นช่างแสนคุ้นหู แล้วพอฟังไปอีกสักสามท่อนผมก็ยิ้มกว้างด้วยความขำ

 

 

“เสียงไอ้เตอร์!” ผมหันไปมองหน้าพ่อที่ทำหน้าตื่นๆ พอหันไปมองเพื่อนทุกคน พวกนั้นก็ยิ้มขำกันงงๆ

 

 

“ออโต้จูนหนักมากแน่ๆ” ผมแซว ทั้งที่ตอนนี้น้ำตาผมเอ่อคลอจะเต็มเบ้าตาแล้ว

 

 

“งั้นประเดิมด้วยเพลงที่ผมชอบก็แล้วกัน”

 

 

“น้ำเน่า”

 

 

ผมนึกถึงเหตุการณ์ตอนที่เราเดินฟังเพลงด้วยกันในเซ็นทรัลปาร์คที่นิวยอร์กแล้วผมเปิดเพลงนี้เป็นเพลงแรกจากไอพอดของผม ตอนนั้นเขาบอกว่าเพลงพวกนี้ปัญญาอ่อน และเพ้อเจ้อ พอได้ฟังเพลงนี้ก็ว่ามันน้ำเน่า แต่สุดท้ายเขาเลือกใช้เพลงน้ำเน่าเพลงนี้ในวันสำคัญของเราสองคน และที่สำคัญเป็นเสียงของเขาเองด้วย แม้อาจจะผ่านการดัดแปลงเสียงมาแล้วก็ตาม แต่มันก็เพราะจริงๆ ฮ่าๆ

 

 

♪~'Cause all of me. Loves all of you…

 

 

ผมกับพ่อก้าวเท้าเดินเข้าไปในงานพร้อมกัน ด้านในโซนงานจัดวางเก้าอี้เป็นสองฝั่ง แหวกตรงกลางไว้เป็นทางเดิน เก้าอี้ที่เราจัดไว้ให้สำหรับแขกที่เชิญมาถูกนั่งเกือบเต็มทั้งหมด ด้านหลังแบ็คดร็อปม่านดอกไม้สีขาวล้วนตรงเวทีพิธีมีต้นไม้ต้นใหญ่ในเขตรั้วบ้านเราโน้มแผ่กิ่งก้านมาทางด้านหน้าให้ร่มเงาแห่งธรรมชาติแก่ทุกคน เป็นของประดับงานจากธรรมชาติมอบให้มา ด้านบนของกิ่งต้นไม้มีตะเกียงห้อยต่างระดับกันอยู่หลายอัน

 

 

♬~You're my downfall, you're my muse. My worst distraction, my rhythm and blues…

 

 

ผมคลี่ยิ้มกว้างให้วิคเตอร์ที่มองมางทางผมอย่างไม่วอกแวก แล้วหันมองไปรอบสถานที่จัดงานอีกที เห็นด้านข้างทั้งสองฝั่งมีเสาไม้กลมๆ ตอกเว้นระยะห่างจากกัน ไม้พวกนั้นมีช่อดอกไม้ผูกประดับตามยอดเสา มีเชือกป่านสีน้ำตาลเส้นใหญ่ผูกร้อยห้อยต่องแต่งด้านล่างสองเส้นซ้อนแบบเว้นระยะห่างกันเส้นล่างกับเส้นบน ช่วงกลางของเสามีเชือกเส้นเล็กๆ ผูกอยู่เป็นแนวยาวและมีไฟหยดน้ำห้อยเป็นม่านบางๆ ไหวไปตามลม

 

 

ผมเลื่อนสายตากลับไปมองบนเวทีแล้วก็ต้องประหลาดใจแบบที่ผสมความดีใจมากกว่าเมื่อกี้ เมื่อเห็นวิคเตอร์ในชุดสูทสีดำผูกหูกระต่ายสีเดียวกับสูทตัวนอกกำลังยืนถือไมค์ร้องเพลงอยู่บนนั้น ผมอ้าปากยิ้มกว้างแล้วน้ำตาก็ไหลลงมาด้วยความปลื้มปิติ

 

 

'Cause I give you all of me. And you give me all of you…

 

 

วิคเตอร์มองผมด้วยสายตาอ่อนโยนในขณะที่กำลังขยับปากร้องเพลงด้วยมาดสุขุม เขามองมาที่ผมคนเดียวโดยที่ไม่ได้ขยับสายตาไปมองใครคนอื่นเลย ผมฉีกยิ้มกว้าง หันมองไปรอบตัว ทุกคนมองมาทางผมกับพ่อและแฝดแล้วคลี่ยิ้ม ผมก้มลงมองเฮคเตอร์ เจ้าตัวเล็กมองไปรอบๆ แบบงงๆ พอมองแฮคเตอร์ก็เห็นเขากำลังมองตรงไปทางพ่อแบบสนอกสนใจ

 

 

“You're my end and my beginning. Even when I lose I'm winning. 'Cause I give you all of me. And you give me all of you…”

 

 

วิคเตอร์ยื่นมือซ้ายมาหาผมตอนที่เดินถึงเวทีไม้สีน้ำตาลเข้มเตี้ยติดดิน ผมยื่นมือซ้ายไปจับมือเขา ก้าวเดินขึ้นไปบนเวทีในขณะที่เขายังร้องเพลงขับกล่อมผมและคนในงาน เขาหันไปโค้งตัวให้พ่อที่เดินมาส่ง พ่อยักไหล่สองข้าง ส่งแฮคเตอร์มาให้ผมอุ้มก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไปนั่งกับแม่ที่เก้าอี้แถวหน้า พวกเพื่อนๆ ผมเดินขึ้นมายืนอยู่ฝั่งผมเหมือนที่พวกเพื่อนวิคเตอร์ยืนอยู่ฝั่งเขา ผมหันไปยิ้มให้กับวิคเตอร์ เขาใช้มือซ้ายดึงผ้าคลุมหน้าสีขาวขึ้นไปด้านบน ผมยิ้มกว้าง น้ำตาไหลพรากออกมาด้วยความดีใจและอบอุ่นหัวใจ ยิ่งได้ยินเสียงเขาร้องเพลงสดๆ เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่คบกันมาผมก็ยิ่งอิ่มใจ ผมหันไปมองพ่อกับแม่ พ่อนั่งตาแดงๆ ส่วนแม่นั่งร้องไห้เงียบๆ พอหันไปมองพวกเพื่อนๆ เหล่าน้องนีก็ร้องไห้กันทุกคน ผมหันกลับมามองวิคเตอร์ก่อนก้มลงมองแฝดที่มองพ่อร้องเพลงตาแป๋วแล้วก็ยิ่งร้องไห้หนักเพราะผมคิดถึงไวโอล่า

 

 

“…I give you all of me. And you give me all of you, oh oh.”

 

 

*All of me – John Legend

 

 

แปะๆๆๆ

 

 

เสียงปรบมือดังขึ้นหลังจากวิคเตอร์ร้องเพลงจบ ผมเงยหน้าขึ้นมองเขาทั้งน้ำตา ทั้งสุขใจและคิดถึงคนที่จากไป

 

 

วิคเตอร์ยื่นไมค์ให้อันเดรรับไป เขาก้มลงมาจูบปากผมท่ามกลางเสียงปรบมือที่ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง เสียงผิวปากดังวี้ดวิ้วไปทั่วงาน คลอไปกับเสียงดนตรีที่ยังคงเปิดประกอบบรรยากาศ

 

 

“ร้องไห้ทำไม” วิคเตอร์ยิ้มพลางใช้สองมือเช็ดน้ำตาให้ผม

 

 

“เสียงคุณน่ากลัว” ผมหัวเราะ น้ำตาทะลักออกมาอีกครั้ง วิคเตอร์ยิ้มขำก่อนก้มลงมองสองหนุ่มที่อยู่ในอ้อมแขนผม

 

 

“ไอ้ลูกหมู” เขาอุ้มแฮคเตอร์ไปไว้ในอ้อมแขน เราหันไปมองทุกคนที่มาร่วมแสดงความยินดีกับเรา ผมยิ้มด้วยความปลื้มใจ และในใจก็ไม่เคยลืมไวโอล่า ถ้าเธออยู่ เธอจะเป็นคนที่ร้องไห้หนักที่สุดแน่นอน

 

 

“โอเค เอาล่ะ อย่างที่เรารู้กันนะคะว่าไม่มีพิธีให้คำมั่นสัญญาอะไรทั้งนั้น เพราะเจ้าบ่าวของเราทำไม่ได้…” เสียงหัวเราะดังขึ้นเมื่อเอมิลี่พูดออกไมค์ วิคเตอร์กลอกตามองบน ผมยิ้มขำกับพิธีงานของเราสองคนที่ไม่ได้ทำตามพิธีใดๆ เลือกทำตามใจกันซะมากกว่า แต่มันก็เป็นเพราะเราจดทะเบียนไปแล้วด้วยแหละ

 

 

“…แต่เราทุกคนจะมาร่วมเป็นสักขีพยานความรัก ความรักที่ไร้พรมแดนของเขาทั้งสองคน…” เอมิลี่เสียงสั่น แต่เธอก็มีรอยยิ้ม ผมคลี่ยิ้ม เธอยิ้มตอบกลับมา เสียงชัตเตอร์ดังรัวๆ ช่างภาพวันนี้จะเป็นใครไม่ได้นอกจากอดัมสุดหล่อของผม

 

 

“…ฉันเห็นเขาทั้งคู่ตั้งแต่วันแรกที่เขาเจอกัน วันนั้นสองคนนี้ไม่มีใครยอมใคร และเพราะแบบนั้นฉันเลยจับให้เขาทำงานด้วยกัน เพราะฉันคิดว่าแมทจะเอาวิคเตอร์ได้อยู่หมัด แล้วเขาก็ทำได้จริงๆ…” ผมหัวเราะพลางกระชับอ้อมแขนที่อุ้มเฮคเตอร์อยู่ให้สบายมากขึ้น

 

 

“…คนสองคน อยู่ไกลกันคนละฟากฟ้า แต่พวกเขาก็มาพบกันจนได้ แล้ววันนี้พวกเขาก็มาอยู่ใกล้กัน และอยู่ด้วยกัน” เอมิลี่ยิ้ม เสียงปรบมือดังขึ้น เธอเดินเอาไมค์ไปยื่นให้พ่อผม พ่อนิ่งสักพักก่อนจะยกไมค์ขึ้นพูด

 

 

“ไอ้เตอร์…” พวกเพื่อนผมหัวเราะกันเสียงดัง

 

 

“…กูรู้นะว่ามึงทำให้ลูกกูเสียใจบ่อยๆ แต่ลูกกูเขาก็ปกป้องมึงตลอด ฉะนั้นมึงต้องปกป้องลูกกูให้ดี กูกับแม่เลี้ยงแมทมา กูรัก กูถนอมของกูมาอย่างดี…” ไอ้แชมป์เดินเข้ามาแปลให้วิคเตอร์ฟัง เขาพยักหน้าแล้วมองหน้าผม

 

 

“…กูรู้มึงก็รักลูกกูมาก ตอนนี้มึงก็เป็นลูกชายกูอีกคน ดูแลกันให้ดี กูหวังแค่ว่ามึงจะยังเป็นไอ้เตอร์คนนี้ เพราะถ้ากูกับแม่เป็นอะไรไป กูก็จะจากไปอย่างหมดห่วงว่าลูกกูมีคนดูแลอย่างดีแล้ว” ผมร้องไห้อีกครั้ง ส่งยิ้มให้ทั้งสองคน แม่ผมร้องไห้ตาแดงจมูกแดงแต่ก็ยิ้มตอบกลับมา ผมมองคนสองคนที่ทำให้ผมมีชีวิตและมายืนอยู่ตรงนี้ แม้ในหลายปีของชีวิตที่ผ่านมาเราจะไม่เข้าใจกัน เราต่างคนต่างอยู่ แต่ตั้งแต่วันที่เราเข้าใจกันจนกระทั่งวันนี้ ผมดีใจและมีความสุขเหลือเกิน

 

 

“ไม๊ต๋องฮวง” ฝั่งคนไทยหัวเราะกับการพูดภาษาไทยของวิคเตอร์ ตอนนั้นเองที่ผมเห็นเอิร์ทนั่งอยู่กับบาสหลังสุดฝั่งเดียวกับพ่อแม่ผม ผมยกมือโบกทักทายเขา เอิร์ทโบกมือตอบกลับมา

 

 

หลังจากพ่อพูดจบและแม่ไม่มีอะไรพูดต่อ ออสตินที่อุ้มฟอกซ์ไว้ในมือซ้ายก็เดินมาตรงกลางทางเดินโดยมีไมเคิลกับลูกๆ เดินนำ คุณพ่อลูกดกคาบตะกร้าสีน้ำตาลมาด้วย ในนั้นมีกล่องไม้ใส่แหวนวางอยู่ เสียงปรบมือและเสียงหัวเราะดังครืนๆ

 

 

“มูๆๆ / แอ๊ะๆๆ” สองหนุ่มส่งเสียงร้องกรี๊ดกร๊าดเมื่อเจอลูกๆ ของไมเคิล เจ้าสามตัวนั้นกระโดดโลดเต้นจะเล่นกับแฝด สองหนุ่มส่งเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอย่างน่าเอ็นดู เกิดความชุลมุนเล็กๆ เพราะครอบครัวไมเคิลพันแข้งขาเราสองคนไม่หยุดและเห่าใส่แฝดกันยกใหญ่ ตอนที่วิคเตอร์ก้มลงหยิบกล่องไม้สองอันขึ้นมา แม่นางเอลซ่าก็ทำท่าจะเข้าไปเลียหน้าแฮคเตอร์ เจ้าตัวเล็กหัวเราะคิก ดีที่ว่าวิคเตอร์ยืดตัวขึ้นมาก่อนที่ ออสตินผิวปากเรียกเหล่าไมเคิลให้เดินตามกลับไปยืนทางด้านหลังสุดของแถวเก้าอี้

 

 

“พ่อๆ มาอุ้มหลานให้ก่อน แม่ด้วยก็ได้” สองตายายลุกขึ้นเดินมาตรงเวที ผมส่งเฮคเตอร์ให้พ่อ ส่วนวิคเตอร์ส่งแฮคเตอร์ให้แม่ แล้วทั้งคู่ก็มายืนตรงกลางระหว่างเรา อาดอมขึ้นมายืนตรงหน้าพวกเรา แล้วก็กล่าวด้วยเสียงอันดังก้องว่า

 

 

“ทั้งสองคนจดทะเบียนกันไปแล้ว คงไม่ต้องถามแล้วละว่าทั้งคู่จะรับอีกคนเป็นคู่ชีวิตของกันและกันรึเปล่า…” ทุกคนยิ้มแย้ม

 

 

“…วันนั้นมีพยานในการจดทะเบียนอยู่ห้าคน รวมถึงเจ้าตัวเล็กทั้งสองคน แต่วันนี้หนึ่งในนั้นไม่สามารถมาร่วมงานได้ เนื่องจากเธอได้กลับไปสู่อ้อมกอดของพระเจ้า…” ผมยิ้มบาง น้ำตาคลอเมื่อพูดถึงคนที่จากไป แต่ริมฝีปากก็ขยับเป็นรอยยิ้มเมื่อคิดถึงวันแห่งความสุขในวันนั้นที่อย่างน้อยไวโอล่าก็ได้อยู่ในเหตุการณ์สำคัญกับเราสองคน

 

 

“…แต่ผมเชื่อว่าเธอจะมองลงมาจากบนฟ้าด้วยความยินดีและดีใจที่คนที่เธอรักทั้งสองคนมีความสุข ผมขอให้พวกเรายืนขึ้นไว้อาลัยให้กับไวโอล่า คนสำคัญของทั้งสองคน” ทุกคนที่นั่งอยู่ลุกขึ้นยืนพร้อมกัน เสียงเพลงเบาลง ทุกคนยืนก้มหน้า และเมื่อครบหนึ่งนาทีก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติ ตอนนั้นเองที่อาดอมปรากาศว่าเป็นช่วงเวลาแห่งการสวมแหวน

 

 

ไม่ได้มีพิธีรีตรองใดๆ มากในการสวมแหวน เราแค่สวมแหวนที่ซื้อมาใหม่ให้กันและกัน เป็นแหวนสีเงินเนื้อเดียวกัน ของผมคล้ายกับของเดิมที่วิคเตอร์ใช้ขอหมั้น คือตัวแหวนบิดเป็นเกลียวชูช่อยอดเพชรเม็ดเล็ก แต่ราคาอันนี้แพงกว่า อิๆ ส่วนของวิคเตอร์ก็จะวงหนากว่าของผม มีเพชรเม็ดเล็กกว่าของผมประดับตรงกลางแหวน พอเราแลกแหวนให้กันเสร็จวิคเตอร์ก็ก้มลงจูบปากผม ตอนนั้นเองที่เสียงร้องของแฝดดังขึ้น

 

 

“แออออ๊!!!!”

 

 

“ฮื่อๆๆ!!!” เราสองคนหันไปมอง สองหนุ่มขมวดคิ้วมองเราสองคนและทำท่าโผจะเข้ามาหาผมให้ได้ ทุกคนในงานหัวเราะเพราะดูท่าสองหนุ่มจะไม่พอใจที่เห็นวิคเตอร์จูบผม

 

 

“อะไร ฉันจูบก่อนแกเกิดอีก”

 

 

“นาๆๆๆ / ตาๆๆๆ” ผมตาโตด้วยความดีใจและประหลาดใจที่มิชลินพูดได้อีกคนละคำโดยที่ผมไม่ได้สอน ทั้งงานหัวเราะขำกับความงอแงของเจ้าตัวเล็กทั้งสองคน

 

 

“อะ ไปเลยลูกๆ ตาให้ไป” พ่อผมอุ้มเฮคเตอร์คืนมาให้ก่อน ตามด้วยหันไปอุ้มแฮคเตอร์มาจากแม่แล้วส่งให้ผม พอสองหนุ่มอยู่ในอ้อมแขนผมก็หันไปมองวิคเตอร์แบบจับตามองทันที วิคเตอร์มองด้วยความหมั่นไส้แล้วก็ก้มลงมาหอมแก้มผมค้างไว้

 

 

“แออออ๊!!!”

 

 

“อูมมมๆๆๆ” ทั้งสองคนโวยวายเสียงดังและยื่นมือไปรุมดันวิคเตอร์ให้ออกห่างจากผม เสียงหัวเราะดังอย่างต่อเนื่อง พอวิคเตอร์ผละออกไป สองมิชลินก็หันมาหาผมและยื่นหน้ามาทำท่าขอหอมแก้ม ผมเลยก้มหน้าให้สองหนุ่มหอมแก้มผมคนละข้าง

 

 

“Awww.” เสียงร้องด้วยความเอ็นดูดังไปทั่วงาน ผมหัวเราะ สองพี่น้องมองหน้าผมแล้วหันไปมองวิคเตอร์อีกที ไอ้เตอร์ตัวพ่อก้มลงมาจุ๊บปากผม แฝดร้องโวยวาย แต่พอวิคเตอร์ออกไปก็หยุด

 

 

“แกจะตั้งตัวเป็นศัตรูกับฉันจริงๆ ใช่มั้ยไอ้ลูกหมู”

 

 

“นาๆๆๆ” ผมหัวเราะอ้าปากกว้าง ทุกคนในงานขำกันจนกลบเสียงเพลง สามพ่อลูกเถียงกันเรื่องผมอยู่อย่างนั้น วิคเตอร์ทำท่าจะเข้ามาจูบผมอีก สองแฝดรีบร่วมใจกันกอดคอผมไว้แน่นราวกับจะปกป้องผมไม่ให้ถูกวิคเตอร์รุกรานได้

 

 

“ทำดีมากหลานตา”

 

 

“พ๊มลู้เหลื่องนะพ้อ”

V
v
v

[คุณเจ้]

V
v
v

ผมหัวเราะ ดูท่ายกนี้ไอ้ยักษ์จะแพ้ เพราะโดนรุมถึงสามคน บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและมีความสุข ได้ยินเสียงเอมิลี่ประกาศว่าเดี๋ยวจะมีโยนดอกไม้ เสร็จแล้วก็จะเป็นอาหารเย็น แม้ว่าตอนนี้แสงแดดจะค่อนข้างสว่างอยู่ แต่เดี๋ยวนั่งๆ กันไปอีกไม่เกินสองชั่วโมง ก็จะกลายเป็นอาหารเย็นที่แท้จริงไปเองโดยอัตโนมัติ ถ้าเป็นที่ไทยเวลานี้ คือพระอาทิตย์สีส้มสาดเต็มท้องฟ้าแล้ว ที่นี่ก็เพิ่งจะเริ่มเห็นสีส้มอ่อนๆ

 

 

“Ready?” ผมเอี้ยวหน้าไปถามเหล่าบรรดาสาวๆ หนุ่มๆ ที่ยืนออกันอยู่ด้านหน้าเวที ทุกคนมาเล่นกันสนุกๆ ทั้งนั้นแหละ ไม่ได้จริงจังหรอก จะมีก็แต่เหมียว

 

 

“Go!!!” มันตะโกนเสียงดังสุด พวกเพื่อนผมหัวเราะกับท่าทางจริงจังของมัน ผมหันหลังให้ทุกคนแล้วก็โยนดอกไม้ขึ้นสูง ได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความตื่นเต้นอยู่พักใหญ่ ก่อนจะได้ยินเสียงเฮดังขึ้นแทน พอหันไปมองก็เห็นบาสชูดอกไม้ในมือขึ้นโชว์ ผมยิ้มกว้างหัวเราะด้วยความสนุก ยกมือขึ้นปรบมือเสียงดัง หันมองเหมียวก็ตลกหน้าเซ็งๆ ของมันที่ไม่ได้ดอกไม้ คนในงานบางส่วนเดินเข้ามาแสดงความยินดีกับเราสองคน แฝดมิชลินอยู่ในความดูแลของออสตินและไดอาน่า โดยมีลูกๆ ของไมเคิลและฟอกซ์อยู่เป็นเพื่อนด้วย เลยเป็นเหตุผลที่ทั้งสองคนไม่งอแง เพราะกำลังสื่อสารกับลูกไมเคิลอยู่




“ยินดีด้วย” พวกอันเดรเดินเข้ามากอดเราสองคน วันนี้หนุ่มๆ อยู่ในชุดสูทสีน้ำเงินนาวี เป็นแก๊งค์เพื่อนเจ้าบ่าวที่ดูดีมาก ซึ่งสีชุดฝั่งผมกับฝั่งวิคเตอร์คือไปกันคนละทางเลย

 

 

“เดี๋ยวคุณก็จะตามผมมาแล้วนะ” ผมแซวเบนเนดิคท์ เขายิ้มเบ้ปากและยักคิ้วหนึ่งที ผมหันไปยิ้มให้อดัมที่ทำหน้าที่ตากล้องอย่างดีมาก เก็บทุกช็อตทุกโมเม้นต์เลยมั้งนั่น ซึ่งผมบอกไปแล้วนะว่าไม่ต้องเอาทุกซีนก็ได้เพราะเขาเป็นตากล้องคนเดียว ผมกลัวเขาจะเหนื่อยเกิน

 

 

“เอิร์ททท” ผมเดินเข้าไปกอดเอิร์ทที่ใส่ชุดสูทสีน้ำเงินมาร่วมงาน เขากอดผมตอบ เรากอดกันพักนึงแล้วก็ผละออกจากกัน ผมยิ้มกว้างดีใจที่เห็นเขา

 

 

“ดีใจนะที่ได้มาร่วมงานแมทด้วย ไม่คิดว่าไอ้ฝรั่งมันจะยอมให้มา” ผมหัวเราะเบาๆ หันไปมองวิคเตอร์ที่กำลังยืนคุยกับเพื่อนตัวเองอยู่ทั้งกลุ่มเพื่อนเจ้าบ่าว เพื่อนในวงการที่หนึ่งในนั้นมีชารอนอยู่ด้วย

 

 

“พี่แกมั่นใจในตัวเองน่ะเลยให้เอิร์ทมา” เอิร์ทเบะปากเล็กน้อย เขาหล่อขึ้น แต่น่าจะผอมลง หรือเท่าเดิมผมก็ไม่แน่ใจ ไม่ได้เจอกันนานจนจำไม่ได้

 

 

“งานน่ารักดีนะแมท คนไม่เยอะเกินไปด้วย”

 

 

“เอาไปเป็นไอเดียได้นะบาส” หนุ่มแว่นหัวเราะเบาๆ

 

 

“เอิร์ท คืนนี้นอนที่บ้านนะ นอนกับบาสเนี่ย”

 

 

“โอ๊ย มันขนเสื้อผ้ามาเรียบร้อยแล้ว” ผมปรบมือเปาะแปะดีใจ ตั้งแต่ไวโอล่าจากไป ผมคิดว่าผมกลายเป็นคนชอบอยู่กับคนหมู่มาก แต่ก็ต้องเป็นคนที่เรารู้จักดีด้วยนะ

 

 

“ดีเลย จะได้ปาร์ตี้ให้เต็มที่ เอ้อ โสดหรือมีคู่เนี่ยตอนเนี้ย” เอิร์ทกระตุกยิ้ม

 

 

“ก็คุยๆ อยู่” ผมคลี่ยิ้มดีใจแทนเขา

 

 

“แมทดีใจกับเอิร์ทจริงๆ นะ” มองหน้าเขาแล้วก็คิดถึงตอนที่เราอยู่นิวยอร์กด้วยกัน วันเวลาเหล่านั้นมันผ่านมาแบบที่เรียกได้ว่าหลายปีแล้ว

 

 

“เดี๋ยวแมทไปคุยกับคนอื่นก่อนนะ ตามสบายเลย อาหารน่าจะมาเสิร์ฟแล้วล่ะ” เอิร์ทยิ้มให้และเดินออกไปด้านนอกกับบาส ผมเดินทักทายกับแขกคนอื่นๆ แขกทางฝั่งวิคเตอร์ผมก็ไม่ได้รู้จักทุกคนแต่ก็ขอบคุณเขาที่มากัน ผมเข้าไปคุยกับตีน่าที่ตอนนี้ท้องโตมากแล้ว

 

 

“เขาติดงานจริงๆ แต่ก็นะ ถ้าเขาอยากมาจริงๆ เขาก็มาได้นั่นแหละ” ตีน่าฉีกยิ้มแหยและทำหน้าเบื่อ ผมขำด้วยความเข้าใจและบอกให้เธอทำตัวตามสบาย

           

 

ผมเดินเข้าไปหาวิคเตอร์ที่ยืนคุยกับเหล่าเพื่อนเจ้าบ่าว ฝั่งพวกเพื่อนผมตอนนี้กำลังถ่ายรูปเล่นกัน หอบชุดที่สั่งตัดข้ามน้ำข้ามทะเลมาถึงอังกฤษ ก็ต้องใช้ให้คุ้มค่าที่สุด ระหว่างนั้นออสตินกับพ่อและพวกเชฟที่เราจ้างมาก็เริ่มยกเก้าอี้บางส่วนไปจัดคู่กับโต๊ะนั่งทานอาหาร ไอ้แชมป์กับไอ้วอร์มเห็นพ่อกำลังทำงานก็เลยเดินตามไปสมทบ

 

 

“อ้าวเฮ้ย พวกแกไปช่วยพ่อตาฉันหน่อย” พวกอันเดรกรูกันเข้าไปช่วยพ่อผมยกเก้าอี้ และช่วยเอาซุ้มประตูกับฉากระแนงไม้ออกจากจุดที่วางอยู่ วิคเตอร์บอกให้เอาระแนงไม้ไปวางสองฝั่งข้างของแบ็คดร็อปม่านดอกไม้ตรงเวที แล้วเอาซุ้มประตูไปวางไว้ด้านหลังแท่นดีเจ ตอนนั้นเองที่ผมเห็นเพื่อนนักแสดงชายของเขาที่เป็นคนเอเชียแบบชัดๆ

 

 

“เพื่อนคุณที่เป็นดีเจเขามาจากประเทศอะไรในเอเชียนะ”

 

 

“ไต้หวัน แต่มันเป็นลูกครึ่ง อเมริกันกับเอเชีย เฮ้ ไทเลอร์!” วิคเตอร์ตะโกนเรียกเพื่อน นี่คบกันเพราะหนวดเครารึเปล่าเนี่ย แต่คนนี้เคราดูสะอาดสะอ้านมากกว่าวิคเตอร์ ดีเจรูปหล่อหน้าคมคายในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มมันเลื่อมเดินจากแท่นดีเจมาหาเราสองคน เขายิ้มกว้างมาแต่ไกล โอ่โห ขนาดอยู่ไกลรอยยิ้มยังสว่างจ้ามาถึงนี่ คนอะไรมันจะยิ้มน่ารักน่ามองขนาดนั้น

 

 

“ยินดีด้วยอีกที” เพื่อนวิคเตอร์ที่ชื่อไทเลอร์ยื่นมือมาเช็กแฮนด์แสดงความยินดีกับเราสองคน ผมยิ้มตอบกลับไป รอยยิ้มของเขานุ่มละมุนมากเลยอ่า

 

 

“มันช่วยฉันเรื่องร้องเพลง” วิคเตอร์ยักคิ้ว ผมทำปากว่าอ้อและยิ้มกว้างเป็นการขอบคุณเขา นี่สูงกว่าวิคเตอร์อีกนะ แล้วไม่ได้สูงกว่าเล็กน้อยด้วย วิคเตอร์กลายเป็นสูงแค่คอผู้ชายคนนี้เลย เป็นผู้ชายเอเชียที่ตัวสูงมาก และหล่อมาก

 

 

ป้าบ!

 

 

“โอ๊ย!” ผมยกมือกุมหลังหัวที่โดนฝ่ามือฟาดเข้ามาเกือบเต็มแรง ไอ้ยักษ์มองผมด้วยสายเข่นเขี้ยว คุณดีเจหัวเราะจนเกือบจะตาหยี

 

 

“เพิ่งแต่งงาน เพิ่งแต่งงาน” วิคเตอร์ถลึงตามอง ผมมุ่ยหน้า หันมองดูความหล่อของความอเมริกันและความเอเชียที่แสนจะลงตัวของคุณไทเลอร์ด้วยความชื่นชม

 

 

“อาหารมาแล้ว อย่าเปิดเพลงเพลินจนลืมกิน” คุณดีเจยักคิ้วและยิ้มมุมปาก วิคเตอร์จูงมือผมไปคุยกับแขกคนอื่น ซึ่งตอนนี้ทุกคนเริ่มทยอยออกมานั่งที่โต๊ะทานอาหารกันแล้ว ผมออกแบบให้จัดโต๊ะเป็นรูปตัวยูซ้อนกันสองชั้น ลานตรงกลางของตัวยูและที่หน้าเวทีมีไว้สำหรับออกมาเต้นแร้งเต้นกา ไม่มีการเต้นรำสวยงาม มีแต่เต้นเกินลายเท่านั้นสำหรับงานนี้

 

 

“เดี๋ยวเอาของแจกทุกคนด้วยเลย” ผมเดินไปหยิบตะกร้าของชำร่วย เหล่าเชฟผู้มากฝีมือกำลังเดินเสิร์ฟอาหารให้ทุกคน วิคเตอร์ไปจ้างมาจากโรงแรมในลอนดอนเลย อาหารอร่อย ไม่เลี่ยนจนเกินไป มีอาหารไทยฝีมือแม่ผมร่วมแจมด้วยนิดหน่อย

 

 

“Okay, everyone.” ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองเราสองคน วิคเตอร์ถือขวดไวน์แบบมีจุกขึ้นมาถือไว้ ผมมองไปทางแฝดที่อยู่ตรงกลางกับพ่อกับแม่ผม สองหนุ่มมองมาที่ผมกับวิคเตอร์ตาแป๋ว

 

 

“Thank you very much. Thank you for loving us. Thank you love that bring us here. (ขอบคุณมาก ขอบคุณที่รักเรา ขอบคุณที่รักนำพาเราทุกคนมาที่นี่)” ทุกคนปรบมือ วิคเตอร์เขย่าขวดแชมเปญแรงๆ ก่อนจะดีดจุกไม้ออก เครื่องดื่มสีขาวเหลือง (เหมือนฉี่เลยแฮะ) พวยพุ่งลงพื้นหญ้า อันเดรรีบยื่นแก้วมารองรับอยู่สามแก้ว ผมยืนยิ้มปรบมือเปาะแปะ พวกเพื่อนสีเขียวของผมยืนอยู่ด้านหลังของแถวหลังสุด พวกมันโบกไม้โบกมือให้อย่างเริงร่า เสียงเพลงจากดีเจไทเลอร์ขับกล่อมอย่างเบาสบาย

 

 

“Cheers!” วิคเตอร์ชูแก้วขึ้น ทุกคนขานรับคำเดียวกันพร้อมกับชูแก้วขึ้นก่อนจะยกขึ้นดื่ม เป็นการเปิดฉากงานปาร์ตี้ยามเย็นที่ยังไม่ค่อยเย็นเท่าไหร่เมื่อวัดจากแสงอาทิตย์

 

 

ผมเดินแจกของชำร่วยให้กับทุกคนในงานพร้อมกับพูดคุยกับคนนั้นนิดคนนี้หน่อย วิคเตอร์ดึงเก้าอี้สองตัวไปไว้ฝั่งตรงข้ามกับพ่อกับแม่ผม ก็คือรอบนอกด้านในของตัวยู พอผมแจกของชำร่วยให้กับทุกคนในงานเสร็จก็เดินไปนั่งกับวิคเตอร์และรับแฝดมานั่งบนตักตัวเองกับวิคเตอร์ สองหนุ่มยังกินอาหารแบบคนโตไม่ได้ แต่ผมก็เตรียมอาหารอ่อนและนมมาพร้อม เลยหมดกังวลว่าแฝดจะงอแงไป เรานั่งกินอาหารกันท่ามกลางอากาศเย็นสบาย เสียงเพลงเพราะๆ และเสียงหัวเราะที่ดังเป็นระยะ

 

 

บรรยากาศนี้ช่างอบอุ่นหัวใจ

 

 

พอถึงช่วงเวลาที่พระอาทิตย์หายไปจากท้องฟ้า ตะเกียงที่ห้อยบนต้นไม้ก็ส่องแสงสว่างไปทั่วงาน และเนื่องจากห้อยไว้เยอะจนนึกว่าเป็นผลมะม่วง มันเลยให้แสงสว่างแบบเต็มสตรีมมาก ม่านไฟหยดน้ำที่ห้อยแต่งแต่งส่องแสงสีเหลืองนวลตาเป็นกำลังเสริม ออสตินเดินไปเปิดไฟในตัวบ้านและรอบๆ บ้าน ทำให้บรรยากาศกลับมาครึกครื้นเพิ่มเติม เสียงเพลงเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเพลงตื๊ดๆ คนที่กรึ่มได้ที่ก็เริ่มวาดลวดลาย สร้างสีสันให้กับงาน ผมเห็นพวกเพื่อนๆ ตัวเองและฝั่งเพื่อนเจ้าบ่าวออกไปจุดไฟเย็นกันด้านหลังโต๊ะแล้วก็โบกไปมาพร้อมกับโยกเต้นไปกับจังหวะเพลง ผมนั่งมองบรรยากาศที่แสนสนุกสนานแล้วก็ยิ้ม แฝดที่ดูจะชอบเสียงเพลงก็นั่งโยกตัวอย่างน่าเอ็นดูบนตักผมกับวิคเตอร์ พอผมยิ้มให้ก็ยิ้มหวานตอบ

 

 

“อีแมทๆ ไฟเย็นๆ เอามาเผื่อ มีอีกเพียบ!” แคทเดินเอาไฟเย็นขนาดใหญ่เข้ามาให้ผม วิคเตอร์เอาไฟแช็คมาจุดไฟให้ พอประกายไฟติด แฝดก็ส่งเสียงร้องตื่นเต้น

 

 

“ตาๆๆๆ” มือป้อมน้อยๆ ยื่นมาจะจับด้ามไฟ ผมยัดใส่มือเฮคเตอร์แต่ก็คอยระวังไว้ วิคเตอร์ถือให้แฮคเตอร์นั่งมองตาแป๋ว อดัมมานั่งยองๆ ตรงหน้าเราสี่คนแล้วกดถ่ายรูป ผมกับวิคเตอร์ฉีกยิ้มกว้างท่ามกลางประกายไฟเย็น

 

 

“จูบกันหน่อย” อดัมบอก ผมหันไปจูบปากกับวิคเตอร์ที่ตอนนี้หน้าแดงน้อยๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ พอรู้สึกว่าอดัมน่าจะได้ไปหลายภาพก็หันกลับไปมอง เขายกมือขึ้นว่าโอเคแล้วก็เดินไปถ่ายรูปต่อ ตรงลานกลางตัวยูมีเหมียวกำลังออกสเต็ปกับอันเดรสองคนโดยมีเพื่อนคนอื่นคอยเชียร์ ผมมองแล้วก็นั่งหัวเราะ

 

 

“มะ มะ” ผมก้มลงมอง เฮคเตอร์แหงนหน้ามองผมอยู่ ผมเห็นว่าไฟเย็นดับแล้วเลยจุดให้เขาอีกอัน พอเห็นว่าไฟกลับมาติดอีกครั้ง เจ้าตัวเล็กก็หัวเราะอารมณ์ดี ส่วนเจ้าคนน้องกำลังนั่งปรบมือแปะๆ สายตามองป้าๆ ลุงๆ ออกสเต็ปเต้นกันสนุกสนาน

 

 

“สรุปเราใช้แฮชแท็กไหน” วิคเตอร์ถามพลางยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม

 

 

“แฮชแท็กผมสิ ของคุณอะไรก็ไม่รู้”

 

 

“#GiantIsTheGodOfAlien เท่ออก”

 

 

“ไม่เอา ใช้ของผม”

 

 

“ไม่ ฉันบอกเพื่อนไปแล้วว่าให้ใช้อันนี้”

 

 

“นี่งานแต่งของเราสองคนรึเปล่า =_=”

 

 

“ใช่สิ แค่คนละแฮชแท็ก ฉันไม่ใช้อันนั้นหรอก เดี๋ยวคนหาว่าฉันกลัวเมีย” ผมถลึงตาใส่เขา

 

 

“แหม ทำเก่ง ไม่กลัว”

 

 

“ใช่ ไม่กลัว ฉันกลัวที่ไหนกัน” ผมยกมือซ้ายดึงหูเขาเบาๆ ด้วยความหมั่นไส้ ไอ้ยักษ์ยกมือขวามาผลักหัวผมแรงกว่าอีก!

 

 

“แอะๆๆๆ” ผมก้มลงมองสองหนุ่มที่ขมวดคิ้วใส่พ่อด้วยท่าทีไม่พอใจแล้วก็หัวเราะ ก่อนก้มลงหอมหัวเจ้าตัวน้อยทั้งสองคนคนละที

 

 

“จะทำร้ายผมอะคิดดีๆ ก่อนนะ เดี๋ยวโดนองครักษ์ผมเล่นหรอก”

 

 

“เดี๋ยวฉันจะส่งมันไปอยู่ไทยกับพ่อแม่นาย จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวาย”

 

 

“งั้นผมจะไปด้วย คุณก็อยู่อังกฤษไปคนเดียวละกัน”

 

 

“พูดเล่น” ไอ้ยักษ์ว่าหน้ามึน ผมยิ้มคิกคัก ไอ้ยักษ์ทำหน้าเซ็ง ยกไวน์ขึ้นดื่มจนหมดแก้ว นั่งมองเพื่อนๆ เต้นกันอย่างคึกคักและลายใหญ่มากอยู่ด้านหน้าเวที ให้ความรู้สึกถึงคอนเสิร์ตหมอลำบ้านเราเหมือนกัน

 

 

“บอกเพื่อนคุณด้วยว่าใช้แฮชแท็กไหน” วิคเตอร์หันมามองผมหน้าเซ็งๆ ก่อนจะหันกลับไปมองพวกเพื่อนตัวเองที่กำลังเซิ้ง เอ้ย แดนซ์สนุกสนาน

 

 

“เฮ้ย! เวลาแกลงรูปอะ ใช้แฮชแท็กแมทนะ!!”

 

 

“อ้าว ไหนแกว่าจะต่อต้านให้ถึงที่สุดไงวะ?!” อันเดรหันมาถามด้วยอาการเมาๆ แต่ก็มีรอยยิ้มสนุกสนานอยู่บนใบหน้า วิคเตอร์หน้าบึ้งก่อนตอบ

 

 

“ตามใจไอ้เอเลี่ยนมัน แค่วันนี้วันเดียวแหละ” พวกอันเดรหัวเราะกันเสียงดัง

 

 

“โว้ย ไอ้วิคเตอร์ แกโดนเอเลี่ยนบัญชามาละสิ” คุณเบนหันมาพูดอย่างรู้ทัน นั่นเลยทำให้ไอ้ยักษ์เงียบแล้วตีมึนใส่ พวกเพื่อนเขาเห็นแบบนั้นก็ส่งเสียงโห่ร้องกึกก้อง สร้างความครึกครื้นให้กับงานไปอีกขั้น

 

 

“ทำดีแล้วค่าวิคเตอร์ เชื่อเมีย บีลีฟอินไวฟ์อะ ชีวิตจะเจริญ แฮฟอะกู๊ดไลฟ์นะ ไม่เชื่อถามพี่เคนสิคะ” แคทส่งเสียงเจื้อยแจ้ว พี่เคนยกนิ้วโป้งขึ้นเป็นเชิงบอกว่าจริง

 

 

“ลูกกูว่าไง ก็ว่าตามนั้นแหละไอ้เตอร์” ผมหันไปมองพ่อที่ยื่นมือมาสะกิดวิคเตอร์ ไอ้ยักษ์หันไปมองพ่อกับแม่ก่อนจะยกมือไหว้ขึ้นจรดหน้าผาก

 

 

“ข่าบพ่อ ข่าบแม่” ผมกับเพื่อนๆ หัวเราะลั่น ไม่แน่ใจว่าวิคเตอร์ฟังที่พ่อว่าออกมากน้อยแค่ไหน แต่ก็ขำที่เขาตอบรับอย่างน่าเอ็นดู

 

 

“เจ้อ…” ผมก้มลงมองเฮคเตอร์ด้วยความประหลาดใจ เจ้าตัวเล็กยิ้มหวาน พ่อกับแม่ผมหัวเราะ มองหลานคนโตตาโตพร้อมกับอ้าปากเป็นรอยยิ้มกว้าง

 

 

“เนอะ ใช่มั้ยครับหลานตา” เฮคเตอร์หัวเราะเสียงเล็กเสียงน้อย มีน้องชายปรบมือให้เป็นกำลังเสริม

 

 

“เรียกชื่อพ่อเหรอครับ” พอจะให้พูดอีกรอบคราวนี้พูดไม่ได้แล้ว เฮคเตอร์หัวร่อเสียงใส พอเห็นพี่ชายหัวเราะ เจ้าน้องชายก็หัวเราะตาม ผมมองแฝดด้วยความรักและเอ็นดูก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองวิคเตอร์ เขามองผมอยู่ก่อนแล้ว เราคลี่ยิ้มให้กันแล้วก็ยื่นหน้าจุ๊บปากกันหนึ่งที

 

 

“Love you.”

 

 

“Love you, too.”

 

 

-LOVE-

 

 


เม้าท์เม้าท์เม้าท์กะขุ่นเจ้


               ถ้าใครที่ติดตามเพจตอมอยู่ แล้วเห็นโพสต์ผ่าน ๆ ตาว่าตอมเคยบอกว่า เขียนไปร้องไห้ไป มันจะมีตอนของไวโอล่ากับตอนนี้แหละค่ะ ตอนนี้คือเขียนก็รู้สึกใจหาย เพราะตอนหน้าตอนสุดท้ายแล้วค่ะ 

               ตอมจะลงตอนพิเศษจากในเล่มให้ได้อ่านกันหนึ่งตอนหลังจากลงตอนสุดท้ายไปแล้ว และจากนั้นก็คือจบแล้วกับเรื่องนี้

               เจอกันตอนหน้าค่า

[TongRung]

อบอุ่นมาก ดีต่อใจ งานน่ารักมาก

[narongyut]

อ่านแล้วร้องไห้​ อบอุ่นมากกกกครับ​  ขอบคุณ​ครับ

[titansyui]

 

[iceman555]

 

[Elf_Carat]

เป็นตอนที่มีความสุขแต่ก็ซึ้งมากเลยค่ะพี่ตอม น้ำตาซึมเลยตอนอาดอมพูดถึงไวโอล่า  ทั้งยักษ์ทั้งเอเลี่ยนกว่าจะมาถึงจุดนี้ ยิ่งเปิด All of me คลอไปด้วยแบบตื้นตันใจจริงๆ

[Yara]

เป็นงานแต่งงานที่น่าประทับใจมากมาย ^^

[areenart1984]

ยินดีด้วย 

[B52]

อบอวลไปด้วยความสุข