หัวข้อ: [END]>>>คุณเมียภาคบังคับ<<< (MPREG) Up.แจ้งข่าว (26/02/59)

[question09]

หายไวๆค่ะ มี่ เอาใจช่วยนะ

[เขียนสือ]

คุณเมียภาคบังคับ [เจ้าคุณ&ธารา] ตอนที่ 3

 

 

 

“มึงจะกลับเลยหรือจะไปไหนต่อ?” ไอ้ภาสหันมาถามผมครับ ตอนนี้เราอยู่ตรงที่จอดรถในโรงพยาบาลกำลังจะแยกย้าย

(ถึงจะมาด้วยกันแต่รถก็คนละคันนะเออ)หลังจากที่คุยธุระกับรุ่นพี่ที่บอกว่าเป็นตำรวจเสร็จแล้ว

“คงที่ไหนซักที่แหละ กลับไปกูก็ไม่มีไรทำ” ผมทำหน้ากวนตอบมันกลับไป

“เอาที่มึงสบายใจเถอะ พรุ่งนี้เจอกันมึง กูไปล่ะ” พูดจบมันก็เดินตรงดิ่งไปที่รถมันเลย ทีอย่างนี้ล่ะรีบนะมึงไอ้ภาส

เวลามีปัญหาเสือกเก็บเงียบไม่บอกไม่กล่าว กูขอให้น้องพัสงอลให้มึงง้ออีกนานๆเลย ห่า… ว่าแต่ผมจะไปไหนดี

มีเพื่อนเพื่อนก็ทิ้งหนีไปง้อเมีย  เมีย…..เมีย.......เมียหรอ?  ผมก็มีเมียเหมือนกันนี่หว่า  ถึงจะเป็นเมียคืนเดียวก็เหอะ

อืม…ผมรู้แล้วว่าจะไปที่ไหนดี หึหึ

.

.

.

“ยายทำอะไรกินครับหอมจัง ธารได้กลิ่นแล้วหิวเลยอ่ะ” ธาราที่เพิ่งกลับมาจาก

ข้างนอกถามขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในครัวแล้วเห็นคุณนายมณีก้มหน้าก้มตาทำอาหารอยู่หน้าเตาอย่างขะมักเขม้น

“ไม่ต้องมาตีเนียนเลยน้องธาร เพิ่งกลับมาจากข้างนอกก็ไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นซะก่อนไป แล้วค่อยมากินข้าว
ยายทำเสร็จพอดี” คุณนายมณีดุหลานรักไม่จริงไม่จังนัก
ตั้งแต่น้องธารหลานชายเพียงคนเดียวของเธอมาอยู่ด้วยเธอรู้สึกว่าเธอมีความสุขเพิ่มมากขึ้นทุกวัน
ธาราเองก็คงมีความสุขเหมือนกันกับเธอเพราะไม่ต้องทนอยู่ที่บ้านหลัง
นั้นไม่ต้องเกี่ยวข้องกับคนใจร้ายใจมารพวกนั้นอีก เธอก็ได้แต่หวังว่าความสุขนี้มันอยู่กับเธอและธาราอย่างนี้ตลอดไป

…ปริ๊นๆ…ปริ๊นๆ….

.

.

.

“ยายเมื่อกี้ธารได้ยินเสียงรถ ใครมาหรอครั…ไอ…ไอ่” เสียงเจื้อยแจ้วของธาราสดุดลงแทบจะทันทีที่เห็นว่าใครนั่งคุยอยู่

กับคุณนายมณี

“อ้าว…น้องธารมาแล้วหรอ เดินมานี่ซิมา ชวนพี่เค้ามากินข้าวเย็นด้วยไม่เห็นบอกยายก่อน ยายจะได้แสดงฝีมือให้เต็มที่เป็น

การต้อนรับหลานเขยซักหน่อย คริคริ” คุณนายมณีพูดเอ่ยเรียกเมื่อเห็นธาราเดินมาในห้องนั่งเล่น

 “ธารไม่ได้นั…..”

“น้องคงเขินนะครับเลยไม่กล้าบอกยายว่าผมจะมาหา นี่ครับผมเตรียมเสบียงมาเพิ่มเรียบร้อยแล้วยายไม่ต้องทำเพิ่มให้เหนื่อยหรอกครับ” ธารายังพูดไม่จบ เจ้าคุณก็พูดขัดขึ้นมาเสียก่อนเพราะพอจะรู้ว่าธาราคงจะพูดปฏิเสธออกมาว่าไม่ได้ชวนตนเอง

ให้มาหาที่บ้านอย่างที่เจ้าคุณพูดโกหกคุณนายมณีออกไป

“แค่ชวนแฟนมาเปิดตัวกับยายจะเขินทำไม มีแฟนหล่อๆอย่างเจ้าคุณไม่ต้องอายหรอกคริๆ ปะๆเราไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า”

พูดเสร็จคุณนายมณีก็จูงมือหลานชายตัวเองเดินนำไปห้องครัวโดยมีเจ้าคุณเดินตาม ธาราหันหลังมามองเจ้าคุณอย่างหงุดหงิด

แถมขยับปากด่าอย่างไม่มีเสียงอีกต่างหากแต่คนอย่างเจ้าคุณนะหรือจะสะทกสะท้านไม่รู้สึกอะไรกับคำด่านั้นไม่พอเจ้าตัวยัง

ยักคิ้วกวนๆส่งไปให้คนที่เดินนำอยู่ข้างหน้าได้หงุดหงิดเพิ่มขึ้นอีกต่างหาก

.

.

.

“ค่ำแล้ว คืนนี้ค้างที่นี่ก็ได้นะเจ้าคุณ นอนห้องน้องธารก็ได้” หลังจากทานมื้อเย็นกัน

เสร็จเรียบร้อยแล้วทั้งสามคนก็พากันมานั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่น แต่การพูดคุยทั้งหมด

แทบจะผูกขาดอยู่แค่เจ้าคุณและคุณนายมณีเพียงเท่านั้น ส่วนธาราก็ได้แค่เออออไปตามเรื่องตามราว จะพูดจะแย้งอะไรก็ไม่ได้เพราะมีเจ้าคุณนั่งประกบติดอยู่ตลอดพอจะแย้งเจ้าคุณก็บีบต้นขาเป็นการเตือน แล้วตอนนี้คุณนายมณียายของเขานั้นก็

ปรักใจเชื่อคำพูดของเจ้าคุณไปแล้วว่าเขาและเจ้าคุณเป็นแฟนที่รักกันมาก แถมยังเปิดโอกาสให้เจ้าคุณซะทุกทางแทบจะ

ยกเขาใส่พานถวายให้เจ้าคุณเลยซะด้วยซ้ำ

“อะไรอ่ะยาย ยังไม่ดึกซะหน่อย ให้เขากลับไปเถอะ” ธาราแย้งขึ้นแทบจะทันทีอะไรกันแค่ทนกินข้าวร่วมโต๊ะกันเขาก็แทบ

จะดั้นตายอยู่แล้ว ขืนให้ค้างด้วยอีกเขาต้องแย่แน่ๆ

“หืม..ทำไมล่ะน้องธาร หนูก็รู้นิว่าทางออกบ้านเรามันอันตรายแค่ไหน ยิ่งตรงทางโค้งตัวเอสนี่ยิ่งอันตรายเลยถ้าพลาดนี่คือ

ตกหน้าผาเลยนะลูก” คุณนายมณีถามหลานชายด้วยความสงสัย เพราะว่าทางเข้ามาบ้านสวนของเธอนั้นมันอันตรายมากจริงๆ ถนนทางเข้าออกก็ติดหน้าผาแล้วยังไม่มีทางกั้นอีกต่างหาก แถมเคยมีคนตกลงไปตายหลายคนแล้วอีกต่างหาก แจ้งไปทางการส่วนที่รับผิดชอบก็ไม่มีใครมาทำให้ชาวบ้านในหมู่บ้านที่มีเพียงไม่กี่หลังก็เคยช่วยกันสร้างไม้กั้นขึ้นมาแล้วหลายครั้ง

แต่มันก็พังหมดเพราะอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น จนทำกันไม่ไหวแล้วเลยปล่อยมันไว้อย่างนั้นอาศัยความเคยชินเอา

แต่พอมืดแล้วคนแถวนี้ก็ไม่มีใครออกไปไหนหรอกถ้าไม่จำเป็น   

“ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ผมขอรบกวนยายหน่อยนะครับ ผมไม่ได้เจอน้องมาตั้งสองวันแล้วผมคิดถึงจะแย่อยู่แล้ว…เงียบไว้อย่าอ้า

ปากพูดออกมานะมึง” พูดบอกคุณนายมณีก่อนและหันไปกระซิบประประโยคสุดท้ายกับธาราทำท่าทางเหมือนหยอกล้อ

ธาราเล่นทั้งๆที่มือใหญ่ของตัวเองที่กุมมือธาราอยู่นั้นบีบแน่นจนมือเรียวของธารานั้นแทบแหลก

“ถ้าอย่างนั้นยายไปนอนก่อนดีกว่า เจอกันพรุ่งนี้นะเจ้าคุณ ฝันดีนะครับหลานรัก” พูดจบคุณนายมณีก็เดินขึ้นชั้นบนไป

ทิ้งเจ้าคุณและธาราให้อยู่ลำพังที่ห้องนั่งเล่นนี้

“ปล่อยกูซักที!!” ธาราพูดบอกเสียงแข็งและพยายามดึงมือตัวเองให้หลุดออกจากการเกาะกุมของเจ้าคุณ

“ทำเป็นสะบัดสะบิ้งนะมึง มากกว่านี้ก็ทำมาแล้วเหอะ” เจ้าคุณทำหน้ากวนๆใส่ธาราพร้อมกับลุกยืนเดินไปทางบันไดที่จะ

ขึ้นไปชั้นสองของบ้าน

“แล้วนั่นมึงจะไปไหนน่ะ ประตูอยู่ทางโน้นโว้ย!!!” ธาราโวยขึ้นเมื่อเห็นเจ้าคุณกำลังเดินขึ้นบันได

“ก็ไปห้องมึงไง มึงไม่ได้ยินที่กูคุยกับยายมึงหรอ? ยังๆ ยังไม่เดินขึ้นมาอีก มัวยืนบื้ออยู่อย่างแล้วกูจะไปห้องมึงถูกมั้ย?”

เจ้าคุณพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าธารายังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ยอมเดินตามเขาขึ้นมา

“ไม่! กูไม่ให้มึงนอนด้วยหรอก” ธารายืนกอดอกเชิดหน้าบอก

“เออดี กูก็จะเปิดดูแมร่งทุกห้องเลย ถ้ากูเผลอไปกวนยายมึงขึ้นมาก็อย่ามาว่ากูแล้วกัน”

เจ้าคุณบอกหน้าตายและก้าวขึ้นบันไดขั้นต่อไปด้วยท่าทางสบายๆอย่างไม่รีบไม่ร้อน

“อย่ากวนยายกูนะมึง!!” กลับกลายเป็นธาราเสียเองที่รีบวิ่งขึ้นบันไดตามเจ้าคุณอย่างร้อนรน เพราะไม่อยากให้เจ้าคุณรบกวน

คุณนายมณี เพราะคุณนายมณีมีโรคประจำตัวหลายโรคจึงจำเป็นต้องพักผ่อนให้เพียงพอ เพราะเหตุผลนี้ด้วยธาราถึง

สงบจิตสงบใจเล่นละครไปตามน้ำเออออไปตามที่เจ้าคุณบอกกับคุณนายมณีอย่างจำใจ จะให้เขาบอกกับยายได้ไงว่าตัวเอง

ไม่ได้เป็นแฟนกับเจ้าคุณแถมยังโดนเจ้าคุณขืนใจอีกต่างหาก ถ้ายายเขารู้ความจริงและรับไม่ได้เกิดช็อคขึ้นมาเขาจะทำยังไง

ในเมื่อทั้งชีวิตนี้เขาเหลือเพียงคุณนายมณีเพียงคนเดียวที่เป็นคนในครอบครัว

.

.

.

.

“นั่งบื้ออยู่ไมมึง ไปอาบน้ำดิจะได้นอนสักที” เจ้าคุณพูดบอกเมื่อเห็นธารายังคงนั่งนิ่งอยู่บนเตียง ทั้งเนื้อทั้งตัวเจ้าคุณมีแค่

ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเพราะพึ่งอาบน้ำเสร็จ

“แมร่ง! สั่งเป็นพ่อกูเลย มึงนึกว่ามึงอยู่บ้านตัวเองรึไง” ธาราบ่นพึมพำกับตัวเองอย่างหงุดหงิดเพราะตั้งแต่เข้าห้องนอนของเขา

มาเจ้าคุณก็ทำตัวชิลล์มาก เดินดูนั่นดูโน่นดูนี่ไปเรื่อยจนพอใจ สุดท้ายก็เดินผิวปากเข้าไปอาบน้ำอย่างสบายใจ

…..ปึงงงงง…..

       เสียงปิดประตูห้องน้ำอย่างกระแทกกระทั้นจนเกิดเสียงดัง ทำให้เจ้าคุณที่กำลังนั่งเช็ดผมอยู่ปลายเตียงเงยหน้าขึ้นมองไป

ทางประตูห้องน้ำอย่างขบขัน ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าธาราหงุดหงิดกับการกระทำของเขาขนาดไหน ในเมื่อเขาตั้งใจให้มันออกมา

เป็นอย่างนี้ตั้งแต่แรก ยิ่งเห็นธาราทำหน้าเง้าหน้างอเพราะหงุดหงิดรำคาญเขาเท่าไรเขายิ่งรู้สึกสนุกมากขึ้นทุกที

“ทำไมมึงยังไม่แต่งตัวอีก กูวางเสื้อผ้าไว้ให้แล้วนี่” ธาราถามขึ้นเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำตอนนี้เขาอยู่ในชุดนอนเต็มยศ

เพราะเอาชุดเข้าไปใส่ในห้องน้ำ แต่เจ้าคุณที่อาบน้ำเสร็จก่อนเขาเป็นครึ่งๆชั่วโมงนั้นยังคงมีเพียงผ้าขนหนูที่พันอยู่ช่วงร่าง

อย่างหมิ่นเหม่ จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่

“เดียวก็ถอดจะใส่ทำไม” พูดพร้อมกับใช้สายตาสำรวจร่างกายของธาราไปด้วย

“อย่าคิดจะทำอะไรบ้าๆนะ! ยายกูนอนอยู่ห้องข้างๆนะมึง” ธาราพูดพลางก้าวถอยหลังหนีเมื่อเจ้าคุณเดินมาประชิดตัว

“แค่เสียงครางของมึงยายเขาไม่ได้ยินหรอก ในเมื่อห้องมึงเก็บเสียงได้ดีขนาดนี้”

พูดบอกพร้อมเดินต้อนธาราไปชิดเตียง ถ้าธาราไม่หมุนตัวหนีเขาตามที่เค้าล่อหลอกธาราก็คงไม่ได้มาใกล้ชิดเตียงขนาดนี้

หรอกทั้งๆที่ตอนแรกถอยหนีไปทางห้องน้ำแท้ๆแมวก็ยังคงเป็นแมวอยู่ดีไม่มีทางตามความคิดของหมาเกรดพรีเมี่ยมอย่าง

เขาทันหรอก

“มึง..มึงรู้ได้ไง” ธาราถามอย่างหวาดๆเมื่อขาของเขานั้นชิดติดขอบเตียงนอนแล้ว

“อ่าว! ไอ้ภาสมันไม่ได้บอกหรอว่ากูจบตรีโยธาฯอ่ะกูรู้เรื่องบ้านดีกว่าที่มึงคิดอีกนะเว้ยแล้วยิ่งบ้านที่สร้างขึ้นฉาบสองชั้นทั้งปูน

ทั้งไม้อย่างบ้านมึงเนี่ยต่อให้มาเปิดผับในนี้เสียงยังไม่ลอดออกไปข้างนอกเลยนะกูจะบอกให้ หรือถึงแม้ว่ากูไม่รู้เรื่องพวกนี้กูก็รู้

ได้ว่าห้องมึงเก็บเสียงเพราะตอนมึงปิดประตูห้องน้ำน่ะกระแทกเสียงดังอย่างกับตึกจะถล่ม เพราะงั้นมึงไม่ต้องเอายายมึงมาอ้าง

หรอกน้องธาร หรือถ้ามึงยังจะเอาอะไรมาอ้างอีกกูก็ไม่สนหรอก เพราะกู….”

.

.

.

.

.

“อยาก…แล้วว่ะ” พูดจบเจ้าคุณก็ประกบจูบเลยไม่รอให้ธาราเถียงหรือปฏิเสธได้

“อื้ออออ….” แต่ธาราก็ไม่ยอมผมง่ายๆนะ ทั้งตบ ทั้งหยิก ทั้งตี แต่เจ้าคุณก็ยังดื้อไม่ยอมเปิดปากให้เจ้าคุณสอดลิ้นเข้าไปง่ายๆ

แต่เพราะมือแกร่งของเจ้าคุณบีบกรามธาราอย่างแรงจนร่างบางเผลอเปิดปากเป็นจังหวะที่ทำให้เจ้าคุณสอดลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจ

หยอกล้อดูดดึงลิ้นเล็กจนธาราเคลิ้มตามอย่างง่ายดายเพราะประสบการณ์และชั้นเชิงของเข้าทั้งสองคนมันต่างกันอย่างสิ้นเชิง

 “อืมมมม…หึๆ” เจ้าคุณครางเบาๆและถอนจูบออกเบาๆ ก่อนที่จะหัวเราะเบาๆ

“อื้อออ….ไอ้บ้า  แฮกๆ” ปากเป็นอิสระได้ธาราก็กร่นด่าเจ้าคุณไปหอบไป เพราะจูบเมื่อกี้ของเจ้าคุณมันร้อนแรงทำเอาเขาแทบ

ลืมหายใจ

“ทีนี้จะยอมกูดีๆได้รึยังฮึ! กูสัญญาว่าถ้ามึงยอมดีๆกูก็จะทำเบาๆ กูจะไม่รุนแรงกับมึงเหมือนครั้งนั้นถ้ามึงไม่เรียกร้อง เอาไง?”

เจ้าคุณถามธาราที่หลบตาก้มหน้ามุดอยู่ที่อกของเขาอยู่ตอนนี้

“แล้วถ้ากูไม่ยอมล่ะ? มึงจะปล่อยกูใช่ป่ะ?” ธาราเงยหน้าขึ้นทำหน้านิ่งถามเจ้าคุณอย่างเก็บอาการเขินอายทั้งๆที่หน้าแดง

หูแดงขนาดนี้

“ถามโง่ๆกูก็ปล้ำมึงจนกว่ามึงจะยอมกูไง” เจ้าคุณพูดหน้าตาย

“ไอ้บ้า!!!” ไม่รู้ว่าเขินหรืออะไรธาราถึงซัดฝ่ามือตีอกเจ้าคุณไปเต็มแรง

     จุ๊บ…จุ๊บ 

“หึๆหน้าแดงนะมึง กูไม่ถงไงถามแล้วเอาเลยเหอะ ลูกกูจะระเบิดแล้วแมร่ง!! รู้ยัง?” จุ๊บริมฝีปากบางไปเบาๆสองทีเมื่อเห็น

ว่าธาราเขินจนหน้าแดงก่อนที่จะจับมือเรียวของธาราไปวางไว้บนตัวตนของตัวเองที่แข็งขืนจนปวดนึบ

“มึงนี่มัน” ธาราถึงกับนึกคำพูดไม่ออกเมื่อสัมผัสส่วนแข็งขืนของเจ้าคุณที่ไม่รู้ว่าแค่จูบเดียวทำไมเจ้าคุณถึงรู้สึกเร็วขนาดนี้

“เออน่า…จัดการให้กูหน่อย” พูดเสร็จก็กดตัวธาราให้นั่งลงจนตอนนี้หน้าธาราตรงกับ

กลางกายของเจ้าคุณแข็งขืนดุนดันจนผ้าเช็ดตัวหลุดไปแล้ว

“แต่กู…”

“หรือมึงอยากเจ็บตัวอีก” ยังไม่ทันที่ธาราจะได้ปฏิเสธเจ้าคุณก็พูดเสียงแข็งขู่ขึ้นมา

 

…….ใครจะอยากเจ็บตัวอีกล่ะแค่ครั้งนั้นครั้งเดียวก็พอแล้ว ไหนๆก็หลีกไม่ได้เลี่ยงไม่พ้นอยู่แล้วทำๆไปเถอะเดี๋ยวก็เสร็จ…….                                                                                  (ธาราได้แต่นึกในใจ)

 

       มือเรียวค่อยๆจับส่วนแข็งขืนอย่างกล้าๆกลัวๆ ลิ้นเล็กค่อยๆเลียส่วนหัวเบาๆก่อนที่ริมฝีปากบางจะครอบลงไปดูดดุน

เหมือนเป็นไอติมรสโปรด

“อืมมม…อย่างนั้นแหละ ดูดแรงๆ ลึกๆกว่านี้หน่อย” เจ้าคุณไม่พูดเปล่าแต่กลับจับรั้งหัวกลมๆของธาราไว้และเป็นฝ่ายสาวเอว

เข้าออกแทนจนธาราแทบอ๊วกเพราะมันเข้าไปลึกมากเกินไป พอสาแก่ใจแล้วเจ้าคุณจับธาลาลุกขึ้นและผลักหงายหลังไปกับเตียง

ก่อนที่จะตามไปค่อมทับกักตัวธาราไว้และประกบจูบอีกครั้งอย่างร้อนแรงและดุดันกว่าจูบก่อนหน้านี้หลายเท่านักสองมือแกร่ง

ก็ทำหน้าที่ถอดเสื้อผ้าของร่างบางอย่างรวดเร็วจนตอนนี้ทั้งคู่เหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่าที่เสียดสีกันเท่านั้น ปากหนาผละออก

จากริมฝีปากบางเปลี่ยนมาขบเม้มลำคอขาวและหน้าอกเนียนแทนก่อนที่จะพลิกธาราขึ้นนั่งทับตัวเองแทน

“เอาเลยชอบแบบไหนอยากได้ยังไงกูตามใจมึง” เจ้าคุณพูดบอกเมื่อเห็นหน้าจะเหลอหลาของธารา

“ช่วยเปิดทางให้กูหน่อย” ธาราลุกขึ้นเดินไปหยิบโลชั่นที่โต๊ะเครื่องแป้งมาส่งให้เจ้าคุณ เจ้าคุณนั่งพิงหัวเตียงและยอมรับ

โลชั่นมาอย่างง่ายดายไม่มีอิดออดก่อนที่จะจะดึงตัวธารามานั่งค่อมตักตัวเองกดโลชั่นใส่มือก่อนที่จะป้ายไปยังช่องทางพร้อม

ทั้งกดนิ้วเข้าไปเบิกทางก่อนหนึ่งนิ้วและค่อยๆเพิ่มเป็นสอง สาม และค่อยๆจับตัวตนของตัวเองจ่อไปทางช่องทางและกำลัง

จะกดตัวธาราลงมา

“เดี๋ยวก่อน!! ใส่ถุงก่อนถ้าไม่ใส่กูไม่ให้เอา” ไม่รู้ว่าธาราไปเอาถุงยางอนามัยมาจากไหนและเอามาตอนไหน

“ใส่ให้กูซิ แล้วก็ทำสักทีกูทนได้ขนาดนี้ก็บุญมึงแล้วนะ” เจ้าคุณบอกพร้อมทั้งดันตัวให้ธาราใส่เครื่องป้องกันเอง

พอใส่เสร็จแล้วธาราก็ขึ้นมานั่งค่อมทับที่เดิมและจับตัวตนของเจ้าคุณจ่อช่องทางของตัวเองก่อนที่จะค่อยๆกดตัวลงช้าๆ

เพราะถ้าขืนเขามัวชักช้าไม่ยอมทำอีกเขาจะต้องเจ็บตัวแน่เมื่อเห็นสีหน้าของเจ้าคุณ

“อ๊ะ!!” ธาราร้องขึ้นเมื่อกดตัวลงจนสุดแล้ว ทั้งๆที่ขยายช่องทางแล้วแท้ๆยังเจ็บอยู่เลยทั้งแน่นทั้งจุกไปหมด

“อืมม..ดีมากขยับสิครับน้องธารของพี่คุณ” ธาราเหมือนกับโดนสะกดจิตเมื่อได้ยินคำพูดของเจ้าคุณก็เริ่มขยับตัวขึ้นลงเบาๆ

ทั้งน้ำเสียงที่ใช้ทั้งสีหน้าที่เจ้าคุณแสดงออกมามันพาเอาใจกระตุกเหลือเกิน

“อ๊ะ…อ๊ะ…อ๊ะ”

“อืมมม………”

“อ๊ะ…เบาๆ….อ๊าาาา” ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อเจ้าคุณพลิกตัวกับขึ้นมาอยู่ข้างบนและเป็นคนคุมเกมแทน

“ฮึ่ม!!…พี่คุณ…กับน้องธาร” เจ้าคุณบอกพร้อมกับสาวสะโพกแกร่งเข้าออกอย่างเน้นๆ

“อ๊ะๆ พี่คุณ เบาๆ อ๊ะ ธารเจ็บ อ๊ะ” นาทีนี้ธารายอมทุกอย่างเพื่อให้เจ้าคุณเบาแรงแต่พอเรียกออกไปแบบนั้นเหมือนกับไป

กระตุ้นแรงอารมณ์ของเจ้าคุณแทนซะงั้นเพราะตอนนี้จากช้าๆเน้น กลายเป็นแรงๆเร็วๆอย่างระรัวแทนเสียอย่างนั้น

“อ๊ะ อ๊ะ ไม่ไหวพี่คุณ อ๊ะ ธารไม่ไหวแล้ว อ๊าาาาาาาาาาาาา” ร่างบางสะบัดหน้าไปมาสองมือเรียวใช้เล็บจิกต้นแขนของเจ้าคุณ

จนอย่างสุดทนก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาทั้งๆที่ไม่มีใครแตะต้องกลางกายของธาราเลยแต่เจ้าคุณก็ยังไม่หยุดจับธารา

พลิกคว่ำทั้งๆที่ส่วนเชื่อมต่อยังไม่หลุดออกจากกันมือแกร่งจับรั้งเอวบางให้ถนัดมือก่อนที่จะกระแทกสะโพกแกร่งจน

ร่างบางฟุบหน้ากัดหมอนเพื่อกั้นเสียงสองมือเรียวดึงรั้งผ้าปูที่นอนไว้แน่น

“ฮึ่มมม…….อืมมมมมม” เจ้าคุณครางยาวออกมาเมื่อสิ้นสุดแรงอารมณ์

“เป็นไงมั่ง เจ็บไหม?” เจ้าคุณถามขึ้นเมื่อดึงตัวเองออกมาถอดเครื่องป้องกันออก ก่อนที่ก้มสำรวจและใช้มือจับดูช่องทาง

ของร่างบางที่นอนตัวสั่นก้มหน้าฟุบอยู่

“จะถามให้ได้อะไร ทีตอนบอกให้เบาทำไมไม่ฟัง” ธาราเงยหน้าขึ้นมาแหวใส่เจ้าคุณ

“ไม่ฉีก เลือดไม่ออก แถมยังมีแรงเหลือเหลืออยู่ ถ้างั้นก็ต่อเลยแล้วกัน” พูดจบก็ดันตัวตนของตัวเองที่ยังคงแข็งขืนไม่ยอม

อ่อนแรงง่ายๆกลับเข้าไปยังช่องทางเดิมและเริ่มสานต่อกิจกรรมเมื่อกี้ทันทีไม่ให้รอให้ธาราได้ตั้งตัว ในเมื่อมีครั้งแรกแล้ว

ก็ย่อมมีครั้งที่สองและสามตามมาจนเวลาล่วงเลยไปซะค่อนคืน

.

.

.

.

“อรุณสวัสดิ์ครับยาย มีอะไรให้ผมช่วยไหม” เจ้าคุณเอ่ยทักคุณนายมณีที่ยืนทำเมื้อเช้าอยู่อย่างอารมณ์ดีทั้งๆที่เมื่อคืนเขา

ไม่ได้นอนเลย  พอเสร็จกิจทำแฮตทริกกับธาราแล้วเขาก็ต้องจัดการเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าให้ร่างบางเสียเองเพราะเจ้าตัว

หลับกลางอากาศไปตั้งแต่ยังไม่ถึงครึ่งทางของรอบสุดท้ายเลยเสียด้วยซ้ำ ก่อนที่จะนั่งมองหน้าธาราพร้อมกับจัดการกับ

ความคิดของตัวเองไปด้วย รู้ตัวอีกทีก็เช้าซะแล้ว

“ว่าไงเจ้าคุณหน้าสดใสเชียว เมื่อคืนหลับสบายไหม” คำถามของคุณนายมณีทำเอาคนมีชนักติดหลังอย่างเจ้าคุณถึงกับสะดุ้ง

เมื่อคืนเจ้าคุณไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนั้นหรอกแค่อยากจะแกล้งธาราเฉยๆถึงไม่ยอมใส่เสื้อผ้าทนนั่งหนาวอยู่ตั้งนาน

แต่เป็นไงล่ะแกล้งเค้ากับหยุดตัวเองไม่ได้ซะงั้นก็เลยเป็นอย่างที่รู้กันนั่นแหละ

“คิกคิก อย่าทำหน้าอย่างนั้นยายไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย ยายเข้าใจ ว่าคนเป็นแฟนกันมันจะต้องมีเรื่องแบบนี้กันบ้าง

แต่อย่าว่ายายจุ้นเลยนะเจ้าคุณป้องกันใช่มั้ย? น้องบอกเรื่องนั้นกับเราแล้วใช่มั้ย? ที่ยายถามเพราะยายเป็นห่วงจริงๆนะ”

คุณนายมณีหัวเราะคิกคักแซวเจ้าคุณอย่างอารมณ์ดีก่อนที่จะเปลี่ยนสีหน้ามาจริงจังเมื่อถามถึงเรื่องความปลอดภัย

ในสัมพันธ์ของทั้งสองคน

“เรื่องอะไรหรอครับ?” เจ้าคุณถามออกไปอย่างงงๆเมื่อคุณนายมณีพูดด้วยท่าทางจริงจัง

“อ่าว!!...ก็เรื่องที่น้องเป็นผู้ชายที่มีมดลูกและท้องได้ยังไงหล่ะ” เธอทิ้งทัพพีที่คนหม้อข้าวต้มลงหันหน้ามามองเจ้าคุณตรงๆ

“ท้องได้หรอครับ?” เจ้าคุณเงียบไปพักใหญ่กว่าจะหาเสียงของตัวเองเจอ

“อืม น้องธารมีมดลูกติดตัวมาตั้งแต่เกิดและสามารถท้องและมีลูกได้จริงๆ”

คุณนายมณีค่อยๆพูดบอกอย่างช้าๆเพื่อให้เจ้าคุณได้ยินอย่างชัดๆ หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่คุณนายมณีบอกอย่างชัดเจนเจ้าคุณ

อึ้งเงียบไปอีกพักใหญ่ก่อนที่จะตัดสินใจพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดออกมา

 

“ยายครับผมมีเรื่องจะ…………………….........................”

 

 

...

ไอ่มี่คัมแบคแล้วจ้า...มาอย่างมึนๆงงๆ

มี่ขอขอบคุณทุกๆกำลังใจเลยนะคะ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆมากที่สุดเลยค่ะ

##ส่วนคุณหมอ มี่แอบปลื้มเหมือนกันนะคะเนี่ยที่มีคุณหมอมาอ่านนิยายของมี่ด้วยเพราะเพื่อนมี่ก็เรียนหมอแต่มันนิ่งมาก

ไม่สนใจเรื่องพวกนี้เลย แถมยังปาก.....อีก ตอนนี้มี่ยังกิน KCL อยู่ค่ะไอ่ยาน้ำสีเหลืองๆรสชาติน่ากลัวๆอ่ะค่ะ

คุณหมออยู่ที่ไหนค่ะมาเป็นหมอจำตัวมี่ไหมค่ะแนะนำดีกว่าคุณหมอที่รักษามี่อีก มี่จะจ่ายค่าจ้างเป็นนิยายวันละตอน ฮ่าๆ

ยังไงก็ขอบคุณทุกๆคำแนะนำเลยนะคะคุณหมอ ตรวจทุกอย่างแล้วปลอดโรคค่ะ!!! ##

มี่รักๆๆๆๆรักพวกคุณทุกคนม๊ากกกกกกทิ๊สู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ปล.ฝากนิยายเรื่องใหม่(Blood Moon กระตุกใจเจ้าชายรัติกาล)ของมี่ด้วยนะคะมี่แอบย่องไปเปิดเรื่องใหม่มาค่ะ

ปล2. คนที่อวยพรให้เฮียของมี่มาเป็นพี่สะใภ้มี่มั้ยคะ? เฮียมี่มีพร้อมทุกอย่างเลยนะค่ะทั้งรูปร่างหน้าตา หน้าที่การงาน

แต่มีข้อแม้นะคะ คุณจะต้องเป็นผู้ชายเท่านั้น!! คึคึ

[ขอระบายหน่อยเถอะ(เฮียหนีกลับไปญี่ปุ่นแล้วอ่าาาาาา)]

 

 

[we.jinkyu]

มาต่ออีกเร็วๆนะค่า
รอติดตามอยู่คะ 

[cavalli]

 

[Mouse2U]

เจ้าคุณจะพูดอะไรก็เกรงใจทัพพีที่อยู่ใกล้ๆ มือคุณยายเอาไว้บ้างนะค้า~

[boboman]

จะสารภาพว่าไม่ใส่ถุงใช่ม้าย กรั่กๆ
รอน้า

[pattapong200320]

ไม่ใส่ถุงใช่มั้ยค้าาาา

[mystery Y]

กลับมาแล้ว~ ดีใจที่กลับมานะคะ

[brookzaa]

น้องธารสู้ๆ เตรียมป่องอย่างเดียว 

[choinudee]

เอาแล้วววววว แล้ว แล้ว แล้ววววววววว

พี่คุณงานเหมือนจะเข้า แต่ยังไงก็ต้องรับผิดชอบน้องธารให้ถึงที่สุดนะ

เหมือนกับที่ทำ.....ถึงที่สุดด้วย

[B52]

จะกลายเป็นสองคู่ชู้ชื่น 5555

[painture]

ชอบคู่รองมากกว่าอะ 555555 
อิพี่ภาศแม่งเจ้าชู้
 

มาต่อเร็วๆน้าค้า ขอให้ร่างกายแข็งแรงเร็วๆด้วย อิอิ

[Min*Jee]

พี่คุณปล่อยไปหลายยกแล้วค่ะะะะะะะ
จะเหลือเร้ออออออ
รอตอนต่อไปน้าาาา

[HamsteR]

งานนี้คู่รองได้เป็นพ่อแม่คน ก่อนคู่หลักแน่เลย   

ปมเยอะเหมือนกันนะครับ จริงๆแล้วแอบอยากให้ค่อยๆอธิบายถึงอดีตของแต่ละคนน่ะครับ แต่แบบนี้ก็โอเคครับ รวดเร็วดี

ปล. ขอให้หายปวดเร็วๆนะครับ 

[เขียนสือ]

คุณเมียภาคบังคับ ตอนที่12
   
   

   หลังจากที่คุยธุระกับรุ่นพี่ที่เป็นตำรวจเสร็จผมก็แยกกับไอ้คุณที่โรงพยาบาลเลย ก่อนที่จะแวะซื้อขนม

ของโปรดที่หนูพัสชอบมาซื้อบ่อยๆตั้งแต่ที่ย้ายมาอยู่ที่นี่หลังจากแต่งงานกันมาไปฝากเจ้าตัวเสียหน่อย

พอได้คุยกับรุ่นพี่ที่ไปขอความช่วยเหลือมาวันนี้หลังจากที่พี่เขาพูดสอนถึงการใช้ชีวิตคู่ผมยอมรับตรงๆ

อย่างลูกผู้ชายเลยว่าเป็นผมเองที่ผิดและพลาดมาตลอดไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นมาในชีวิตช่วงนี้

เป็นผมเองที่เอาอดีตในวัยเด็กเอาความทรงจำความรู้สึกของการมีครอบครัวที่ว่างเปล่ามาตัดสินรวมกับ

ปัจจุบัน ผมลืมคิดไปว่าคนเราไม่เหมือนกันลืมคิดไปว่าที่ว่างข้างตัวในตอนนี้นั้นได้มีคนมาเต็มเต็มมันแล้ว

ในเมื่อตอนนี้ชีวิตของผมมีหนูพัสอยู่เคียงคู่กันก็จะไม่มีความว่างเปล่า ความเดียวดายเหมือนวันวานที่ผ่านมา

อีกแล้ว เอาหล่ะในเมื่อผมไม่สามารถย้อนอดีตย้อนวันเวลาไปแก้ไขได้ผมก็ขอใช้วันนี้ วันพรุ่งนี้และวันต่อๆ

ไปในการเรียนรู้และแก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาดเมื่อวันวานที่ผ่านมาก็แล้วกัน

.

.

.

     “หือ…รถใคร?” ณัฐภาสมองรถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ในโรงรถข้างกันกับรถของภรรยาตัวเองอย่างสงสัย

ก่อนที่จะเดินหิ้วถุงขนมของฝากของภรรยาเข้าบ้านอย่างอารมณ์ดีเพราะตั้งใจจะมาคุยแบบเปิดอกกับพัสกร

ในเรื่องที่ผ่านมาที่ทำให้เขาทั้งสองคนเข้าใจผิดกันจนเป็นเรื่องใหญ่โตมาจนถึงวันนี้  แต่เมื่อเดินเข้ามาถึง

ภายในห้องรับแขกแล้วนั้น  ณัฐภาสแทบจะโยนความตั้งใจแรกที่จะมาปรับความเข้าใจกับพัสกรนั้นทิ้งลง

ไปในทันทีเมื่อเห็นว่าใครนั่งอยู่ในห้องรับแขกกับพัสกร

 

     “คุณมาทำไม?” พัสกรถามขึ้นเสียงแข็งเมื่อเห็นณัฐภาสเดินเข้ามาในบ้าน

 

      “มาหาเมีย” ณัฐภาสตอบกลับแทบจะทันทีด้วยน้ำเสียงยียวนและก้าวเดินเข้าไปนั่งบนที่พักแขน

โซฟาเดี่ยวที่พัสกรนั่งอยู่พร้อมกับพาดแขนไปบนพนักพิงโซฟาเหมือนกับการโอบพัสกรแบบกลายๆ

 

      “ใครอนุญาตให้คุณมา แล้วมานั่งทำไมตรงนี้ที่นั่งมีตั้งเยอะตั้งแยะไม่เห็นหรอว่าผมมีแขก” พัสกรถาม

รอดไรฟันเพื่อให้ได้ยินแค่สองคนกับณัฐภาสเพราะไม่อยากให้คนอื่นรับรู้เรื่องภายในครอบครัวของตัวเอง

สักเท่าไหร่ถึงแม้ว่าจะเป็นภูผาที่เป็นเพื่อสนิทในกลุ่มเดียวกันที่นับถือเหมือนพี่ชายก็เถอะ

 

     “โธ่!...เมียจ๋าก็ อย่าใจร้ายนักเลยน่า ถ้าไม่รักไม่คิดถึงนี่สามีก็ไม่มาหรอก แต่นี่สามีคิดถึงเมียจ๋าม๊ากมาก”

ณัฐภาสทำเสียงอ้อนพร้อมกับตีเนียนรวบตัวพัสกรเข้ามากอดเสียแน่นจนพัสกรแทบจะเข้าไปรวมร่างกับ

ณัฐภาสเลยทีเดียว แต่ที่ทำอย่างนั้นก็เพราะว่าเหตุผลแรกเลยคือคิดถึงคนตัวบางในอ้อมกอดนี่ไงส่วนอีก

เหตุผลก็คือต้องการที่จะประกาศให้อีกคนที่นั่งอยู่ภายในห้องรับแขกนี้ได้รู้และเข้าใจว่าพัสกรเป็นของใคร

 

     “นี่! หยุดนะ! อย่ามารุ่มร่ามเสียมารยาทแบบนี้!” พัสกรว่าเสียงเข้มและผลักณัฐภาสออกจากตัวเอง

“เอ่อ..พัสขอโทดนะครับพี่ภูที่เสียมารยาท” ก่อนที่จะเอ่ยขอโทษภูผาเมื่อเห็นว่าภูผามองตนเองอยู่

 

     “ไม่เป็นไรหรอกพัสพี่ไม่ถือหรอก พี่ว่าเข้าใจคุณณัฐภาสนะเพราะถ้าพี่มีภรรยาทั้งสวยทั้งน่ารักอย่างพัส

พี่ก็คงจะทำอย่างเขาเหมือนกันหรือบางทีพี่อาจจะทำมากกว่าคุณณัฐภาสก็ได้” ภูผาพูดนิ่งๆเหมือนไม่ถือสา

หาความอะไร ในสายตาของพัสกรนั้นภูผายังคงเป็นพี่ชายแสนดีที่น่านับถืออยู่เสมอตั้งแต่ได้รู้จักกัน แต่ใน

สายตาและความรู้สึกของณัฐภาสนั้นมันช่างแตกต่างกันกับพัสกรโดยสิ้นเชิง ทั้งคำพูดและสายตาที่ใช้มอง

พัสกรของภูผานั้นเหมือนกับต้องการเปิดศึกกับณัฐภาสกันเลยทีเดียว

 

     “เฮ้อ!! นี่พี่ก็มารบกวนพัสนานแล้ว เอาเป็นว่าพี่ขอตัวกลับก่อนแล้วกันนะพัสพอดีว่าพี่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า

มีธุระที่ต้องไปจัดการ ผมขอตัวกลับก่อนนะครับคุณณัฐภาสเอาไว้โอกาสหน้าเจอกันใหม่นะครับ

อ่อ! ดูแลพัสดีๆนะครับสวยๆน่ารักๆอย่างพัสเนี่ยใครเห็นใครก็อยากได้ไปเป็นของตัวเองทั้งนั้นถ้าดูไม่ดี

แล้วใครแย่งไปนี่จะหาว่าผมไม่เตือนนะครับ ฮ่าๆ พี่กลับก่อนนะพัสแล้วจะโทรหา” ทิ้งระเบิดไว้ให้ณัฐภาส

จบภูผาก็เดินออกจากบ้านไปทันทีโดยที่ไม่รอให้เจ้าของบ้านได้ทำหน้าที่ส่งแขกเลย

 

     “โว้ย!!! ไอ้เหี้ยนี่แมร่งกวนตีนจริงๆ สัส! ทำมาเป็นหวังดี มึงนะสิที่จ้องจะงาบเมียกูน่ะ เดี๋ยวก่อนเถอะมึง

แน่ใจเมื่อไหร่พ่อจะเล่นไม่เลี้ยงเลย  !#$$#@$#%#)&*)#(_%(#$ ฯลฯ” ณัฐภาสสบถคำหยาบออกมามาก

จนแทบฟังไม่ทันด้วยความโมโห กระฟัดกระเฟียดหงุดหงิดอยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่นเพราะพัสกรไปทำ

หน้าที่เจ้าบ้านที่ดีโดยการเดินไปส่งภูผาที่หน้าบ้าน

 

     “นั่นคุณเป็นบ้าอะไรน่ะ?” พัสกรถามขึ้นเมื่อเดินกลับมาแล้วเห็นณัฐภาสหัวฟัดหัวเหวี่ยงทุบตีหมอนอิง

เหมือนเด็กโดนที่ผู้ปกครองขัดใจอย่างไงอย่างงั้น

 

      “พี่ก็เป็นคนหล่อที่โดนเมียงอนยังไงล่ะจ๊ะเมียจ๋าาาาาาา…” เมื่อได้ยินเสียงทักของพัสกรณัฐภาสก็

เปลี่ยนอารมณ์เหมือนจิ้งจกเปลี่ยนสีเลยทันที เพราะยังระลึกได้ว่าวันนี้ตั้งใจจะมาง้อเมียเลยไม่อยาก

จะทำให้เสียเรื่องเลยโยนเรื่องอื่นทิ้งไปก่อนถึงแม้ว่าจะยังคงหงุดหงิดมากก็ตาม

 

     “เพ้อเจ้อ! มาทางไหนก็ไปทางนั้นเลยไป” พัสกรพูดตัดบทแบบไร้เยื่อใยเลยทันทีเหมือนกันเพราะ

ยังคงเสียความรู้สึกกับเรื่องที่ผ่านมาอยู่

 

     “อ่าว! อย่าพูดอย่างนี่สิเมียจ๋าไล่กันอย่างนี้ทั้งๆที่เรายังไม่ได้คุยให้หายคิดถึงกันเลยแบบนี้สามิสามี

สะเทือนใจนะ อ่า..เจ็บปวด” ณัฐภาสก้าวเดินมาพูดอยู่ตรงหน้าพัสกรพร้อมกับแสดงท่าทางเหมือน

เจ็บปวดจริงๆแต่ก็ออกจะเกินจริงไปหน่อยจนกลายเป็นเรื่องตลกไปซะอย่างนั้นจนทำให้พัสกรหลุด

ขำออกมา

 

     “คิก!!~”

 

     “ว้าว..ยิ้มได้แล้วแสดงว่าอารมณ์ดีแล้วใช่ไหมครับ ถ้าอย่างนั้นเรามานั่งคุยกันหน่อยนะ พี่มีเรื่องที่

จะคุยกับหนูพัสหลายเรื่องเลย” ณัฐภาสบอกพร้อมกับทำใจกล้าโดยการยื่นมือออกไปจับมือนุ่มทั้งสองข้าง

ของพัสกรมากุมไว้

 

     “ตลกล่ะ! ยิ้มอะไรใครยิ้ม แล้วก็อย่ามาเนียนจับมือผมอย่างนี้นะเพราะคุณยังไม่พ้นโทษ” พัสกรดึงมือ

ออกจากการกอบกุมของณัฐภาสออกมากอดอกตัวเองไว้แล้วพร้อมกับเชิดหน้าทำเป็นเก๊กขรึมทำทีว่าตัวเอง

ไม่ได้หลุดยิ้มหรือหัวเราะออกไปแม้ว่าจะไม่ทันแล้วก็เถอะ

 

     “โอเคค่ะๆ หนูพัสไม่ได้ยิ้มหรือหัวเราะอะไรทั้งนั้นแหละที่ตาฝาดไปเองแหละ ทีนี้เราจะมานั่งเปิดใจ

คุยกันดีๆได้ไหมคะ? พี่สัญญาเลยว่าที่จะบอกความจริงทุกเรื่องทุกอย่างเลยหรือถ้าหนูพัสอยากจะถาม

อยากจะรู้อะไรพี่ก็พร้อมที่จะตอบทุกอย่างโดยไม่ปิดบังหรือบิดเบือนอะไรเลยพี่สัญญา หนูพัสพอที่ให้

โอกาสกับพี่ได้รึป่าวคะ?” ณัฐภาสหยุดแซวและยกมือขึ้นทั้งสองข้างประมาณว่ายอมก่อนที่จะพูดกับ

พัสกรอย่างจริงจัง

 

     “ก็ได้” พัสกรตอบตกลงอย่างไม่เต็มเสียงนักก่อนที่จะเลี่ยงเดินนำณัฐภาสไปนั่งที่โซฟา

 

     “เรื่องแรกที่พี่จะพูดเลยคือเรื่องจีจี้ พี่จะบอกพัสว่าหลังจากที่เราแต่งงานกันแล้วพี่มีอะไรกับจีจี้จริงๆ”

ณัฐภาสหยุดพูดเพื่อดูปฏิกิริยาของภรรยาตัวเองเพื่อพิสูจน์อะไรบางอย่างและก็เป็นไปอย่างที่คิดเมื่อ

พัสกรร้องฮึออกมาจากลำคอเหมือนไม่พอใจพร้อมกับตีหน้าบึ้งตึงทันทีที่ได้ยิน

 

     “แต่ก็แค่ครั้งเดียวและวันนั้นพี่ก็โดนวางยาด้วย พัสจะไม่เชื่อพี่ก็ได้ แต่ถ้าพัสจำได้พี่กลับบ้านผิดเวลา

แค่วันเดียว วันที่พี่กลับเที่ยงนั่นแหละคือวันที่พี่โดนจีจี้วางยา นอกเหนือจากนั้นพี่ก็กลับตามเวลาปกติ”

ณัฐภาสบอกพร้อมกับสบตาพัสกรไปด้วยเพื่อแสดงความจริงใจ

 

     “ถ้าคุณบอกว่าคุณโดนวางยาและมีอะไรกับคนอื่นแค่ครั้งเดียวหลังจากที่คุณมีผม แล้วทำไมคุณถึง

มีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงติดกลับบ้านมาทุกวันเลยล่ะแถมช่วงหลังๆมานี่คุณก็กลับมาแค่เปลี่ยนอาบน้ำ

เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ออกไปข้างนอกต่อทันทีโดยที่ทิ้งผมอยู่บ้านคนเดียวตลอดเลยล่ะ” พัสกรถามใน

สิ่งที่ตัวเองแคลงใจอยู่นาน ตากลมโตที่ดูเหมือนตากวางที่เคยส่องประกายความสุขเอ่อคลอเต็มไปด้วย

หยาดน้ำตาเมื่อนึกถึงวันเวลาที่ผ่านมาหลังจากแต่งงานที่ร่วมใช้ชีวิตคู่กันมาความเงียบเหงา ความเดียวดาย

ที่ต้องเผชิญอยู่ในบ้านหลังใหญ่เพียงคนเดียวแทบจะไร้เงาของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี

 

     “ใจเย็นหนูพัสใจเย็นๆค่ะ อย่าร้องไห้อีกเลยนะเดี๋ยวจะปวดหัวแล้วไม่สบายอีก เรื่องนั้นน่ะพัสก็รู้

ใช่ไหมว่าผับพี่มีตั้งสิบกว่าสาขาทั้งที่นี่และในกรุงเทพฯและก่อนหน้านี้พี่ก็เคยบอกพัสไปแล้วใช่มั้ย

ว่าพนักงานบัญชีของลาออกไป แต่พี่จำไม่ได้ว่าพี่บอกพัสไปหรือป่าวว่าพนักงานบัญชีพี่ขอลาออก

ทุกสาขาเลยแถมช่วงนั้นก็เป็นช่วงปลายเดือนพี่ต้องจัดการค่าใช้จ่ายทั้งหมดของทุกสาขาให้เสร็จทัน

ในวันสิ้นเดือนเพราะพนักงานกว่าร้อยคนเขาตั้งใจทำงานมาทั้งเดือนก็เพราะรอวันสิ้นเดือนเงินเดือนออก

ไม่ใช่หรือ ถ้าพี่ไม่รีบจัดการเคลียร์ค่าใช้จ่ายทั้งหมดแล้วพวกเขาจะเป็นยังไงพัสพอจะนึกออกบ้างรึยังคะ”

ณัฐภาสขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆพัสกรเพื่อกอดปลอบเมื่อเห็นว่าตากวางคู่สวยเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาถึงแม้ว่า

เจ้าตัวพยายามที่จะกลั้นเอาไว้แค่ไหนก็ตาม ก่อนที่จะค่อยๆอธิบายในสิ่งตัวเขาเองนั้นปล่อยให้ติดอยู่

ในใจของพัสกรอยู่นาน จนมันทำร้ายจิตใจภรรยาตัวน้อยของเขาอย่างร้ายกาจ

 

       “ฮึก! แล้วเรื่องน้ำหอมของผู้หญิงอีกล่ะ” พัสกรหลุดสะเอื้อนออกมาก่อนจะถามต่อในสิ่งที่ณัฐภาส

ยังไม่ได้พูดถึง

 

     “โอ๋ๆ อย่าร้องนะ ไอ้เรื่องน้ำหอมอะนะ ถ้าพัสเคยเข้าผับมาบ้างพัสก็น่าจะเข้าใจนะว่าเวลาอยู่ในผับน่ะ

มันเบียดเสียดกันแค่ไหนแล้วยิ่งพวกผีเสื้อราตรีทั้งหลายแล้วล่ะก็แต่ละคนนี่อย่าเรียกว่าฉีดเลยเรียกว่าอาบ

น้ำหอมมาเลยจะดีกว่า และสามิสามีสุดหล่อของหนูพัสคนนี้เนี่ยนะไม่ใช่แค่ทำงานอยู่แต่ในห้องอย่างเดียว

บางวันพี่ก็ต้องไปเป็นเด็กเสิร์ฟเองบ้างถ้าคนเยอะๆ และแทบจะทุกวันที่พี่ต้องไปนั่งคุยกับลูกค้าวีไอพีที่เป็น

ลุงแก่ๆที่ชอบพกสาวมานั่งออเซาะป๋าคะป๋าขาและเป็นหุ้นส่วนในบริษัทของพ่อไง พ่อชอบส่งตาลุงพวกนี้

มาให้พี่รับหน้าตลอด ถ้าไม่เชื่อนี่ไปถามพ่อเลย และก็ไม่แปลกเลยที่พี่มีกลิ่นน้ำหอมพวกนั้นติดกลับบ้าน

ไปด้วยทุกวันและมันก็ไม่ใช่แค่กลิ่นเดียวหรอกพี่ว่ามันหลายกลิ่นและแต่ละวันก็คงจะไม่ซ้ำกันหรอกมั้ง

ฮึ..ใช่รึป่าว? หนูพัสจำได้ไหมคะว่ามีกลิ่นซ้ำกันหรือป่าว? อ่อ! แล้วเรื่องที่เราทะเลาะกันที่ห้างน่ะพี่ต้อง

ขอโทษหนูพัสด้วยนะคะมันเป็นความผิดของพี่เองที่นิสัยไม่ดีปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลแถมยัง

ปากเสียใส่หนูพัสไปอีกและพี่ก็ไม่ได้ไปเดินเที่ยวกับจีจี้อย่างที่พัสเข้าใจด้วยแต่ที่พี่ไปอยู่ที่นั่นก็เพราะพี่ไป

ตามหาพัสนั่นแหละเพราะพี่คิดว่าพัสคงจะไปไหนไม่ได้ไกลหรอกพี่เลยไปที่นั่นและไปคนเดียวด้วย

ส่วนจีจี้คนที่พัสไปตบกับเขามาน่ะพี่เพิ่งจะเจอกับเขาก่อนที่จะเจอพัสแค่ไม่กี่นาทีเองและพี่ก็พยายามที่จะ

ไล่เขาแล้วแต่เขาไม่ไปและพี่ก็มัวแต่เป็นห่วงพัสด้วยพี่ก็เลยปล่อยเลยตามเลย” ณัฐภาสค่อยๆอธิบายให้

พัสกรฟังอย่างใจเย็นพร้อมทั้งกอดพัสกรโยกตัวไปมาเพื่อเป็นการโอ๋พัสกรไปในตัว

 

     “ฮึก!!...พัส..ขอ..โทษที่ไม่ยอมฟังพี่ภาส…ฮือออ”  พัสกรร้องไห้ออกมาทันทีที่ได้ฟังณัฐภาส

อธิบายเรื่องราวทั้งหมดที่เคยสงสัยและติดอยู่ในใจมาตลอด ถามณัฐภาสออกไปตรงๆ หรือยอมฟัง

คำอธิบายของณัฐภาสในวันที่ทะเลาะกันสักนิดเรื่องทั้งหมดมันจะไม่ยืดเยื้อเสียเวลามาจนถึง

วันนี้เลยเพราะแท้จริงแล้วเรื่องราวทั้งหมดแทบจะไม่มีอะไรเลย

 

     “หนพัสไม่ร้องนะคะแล้วก็ไม่ต้องขอโทษด้วยเพราะคนที่ผิดคนที่ต้องขอโทษคือพี่เองเข้าใจมั้ยคะ

พี่ต้องขอโทษที่ทำตัวไม่น่าไว้ใจทำให้พัสต้องเข้าใจผิด ขอโทษที่พี่เป็นสามีที่แย่ปล่อยให้พัสต้องเหงา

เพราะอยู่บ้านคนเดียวจนพัสคิดมากจนเสียใจเสียความรู้สึก ขอโทษที่พี่ไม่ยอมพูดไม่ยอมบอกไม่อธิบาย

ให้พัสเข้าใจจนเป็นเรื่องราวใหญ่โต พี่ขอโทษ ขอโทษจริงๆ หนูพัสยกโทษให้พี่เถอะนะคะ ยกโทษให้พี่

ได้ไหม พี่ขอโอกาส ขอโอกาสอีกสักครั้ง และพี่จะทำให้พัสเห็นว่าพี่ก็เป็นสามีเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี

ได้เหมือนกัน นะคะ พัสให้โอกาสพี่อีกสักครั้งเถอะนะ พี่ขอแค่ครั้งเดียวก็เกินพอ แล้วพี่จะทำจะทำให้

พัสเห็นว่าพี่รักพัสมากแค่ไหน” ณัฐภาสทิ้งตัวลงนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าพัสกรรวบสองมือเรียวของภรรยา

ตัวน้อยเข้ามากุมไว้แน่นพลางพูดขอโทษและอ้อนวอนขอคืนดีไปพร้อมๆกัน

 

     “ฮืออออ…ยกโทษๆ ฮึก! พัสยกโทษให้พี่ภาสแล้ว ฮึก! พี่ภาสลุกเถอะ ฮึก! ลุกเถอะนะ ฮืออออออออ”

พัสกรโผเข้ากอดณัฐภาสพร้อมทั้งปล่อยโฮออกมาหนักกว่าเก่าอีก

 

     “ขอบคุณค่ะขอบคุณนะคะคนดีของพี่ พี่สัญญาว่าจะไม่ให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกอย่างเด็ดขาด ไหนๆ

ขอดูหน้าคนสวยหน่อยซิไม่ได้นอนกอดตั้งหลายวันพี่คิดถึ๊งคิดถึง” ณัฐภาสประคองภรรยาขึ้นมานั่งบน

โซฟาด้วยกันดีเพราะเมื่อกี้พัสกรโผเข้ากอดณัฐภาสเลยทำให้ลงไปนั่งกองอยู่ที่พื้นด้วยกันทั้งคู่

 

     “ฮืออออออออออออ………” พัสกรยังคงไม่หยุดร้องแถมยังกอดณัฐภาสไม่ปล่อยอีกต่างหาก

 

     “โอ๋เอ๋ๆ เมียจ๊ะเมียจ๋าอย่าร้องนะ ร้องมากๆแล้วตาบวมไม่สวยขึ้นมาจะหาว่าสามิสามีไม่เตือนนะคะ”

ณัฐภาสกอดพัสกรโยกตัวไปมาเป็นการปลอดอีกทั้งยังพูดติดตลกเป็นการกระเซ้าเย้าแหย่ให้ภรรยาตัวน้อย

ได้หยุดร้องไห้คลายสะอื้นเสียทีเพราะกลัวว่าถ้าพัสกรยังคงร้องไห้อยู่อย่างนี้เจ้าตัวคงจะล้มป่วยไปอีกแน่ๆ

ทั้งที่พึ่งจะหายไข้มาแท้ๆ

 

     “ถ้าหนูพัสไม่สวยแล้วพี่ภาสจะไม่รักหนูพัสหรอคะ?” พัสกรพูดเลียนแบบท่าทางที่ณัฐภาสชอบใช้

ง้อ แหย่ หรืออ้อนตัวเองกับเจ้าตัวบ้างแต่ไอ้การที่พัสกรเอียงคอช้อนตากลมๆที่ชุ่มช่ำเต็มไปด้วยน้ำตา

ขึ้นมองณัฐภาสที่เพิ่มขึ้นมานี่สิ เล่นเอาณัฐภาสอยากจะแปลงร่างเป็นเสือแล้วขย้ำกวางน้อยตัวนี้ให้

สาแก่ใจเสียจริงๆ

 

 

  …..นี่ถ้าไม่ติดว่าเพิ่งจะปรับความเข้าใจคืนดีกันนี่นะไอ้ภาสคนนี้บอกไว้เลยว่าจะไม่ทน!!!.....







...

มาแล้วค่ะพี่ภาสหนูพัสตอนที่12 ขอโทษที่หายไปนานมาก

มี่หายไปสงบจิตสงบใจไปอยู่กับเฮียมาค่ะเหตุผลก็คือ

มี่ตัดเฝือกออกแล้วและคุณลุงหมอบอกว่ากระดูกประสานกันดีทรงสวยมันเป็นข่าวดีใช่มั้ยคะ?

แต่กระดูกข้อศอกมี่ติดค่ะ คุณลุงหมอบอกว่าต้องให้เวลาสองปีมันจะค่อยๆคลายออกแต่ก็ไม่

สามารถบอกได้ว่ามันจะคลายออกได้ซักแค่ไหน แต่ที่แน่ๆมันจะไม่สามารถเหยียดตรงเหมือนเดิม

ได้แน่นอนค่ะ และที่สำคัญมี่จะต้องทนปวดเป็นพักๆอย่างนี้ไปตลอดชีวิต

แต่ก็ช่างมันเถอะเน๊าะอย่างน้อยมี่ก็มีครบสามสิบสองถึงแม้ว่ามันจะใช้ได้ไม่เต็มที่ก็เถอะ!!!~

ตอนนี้ศึกในบ้านของพี่ภาสก็เคลียร์เรียบร้อยแล้วนะคะทีนี้ก็เหลือแต่ศึกนอกบ้านและ

การมีทายาทตามสัญญาที่พี่ภาสให้ไว้กับพ่อล่ะ

[boboman]

จิ้ม
ก็ยังดีที่อธิบายนะภาส -_-"
รอตอนต่อไปน้า

[Mouse2U]

เราว่าตัวตนจริงๆ ของภูผาไม่ใช่อย่างที่หนูพัสเข้าใจมาตลอดหรอกค่ะ อธิบายไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไม แต่ที่รู้สึกคือผู้ชายคนนี้อันตรายและไม่น่าเข้าใกล้

[mild-dy]

 

[purpleguy]

   ขอให้มี่หายไวๆ น๊าาาาาาาา
 
  ..... รังเกลียด  เขียนว่า... รังเกียจ นะจ๊าาาาาา


                        แต่สำนวน ถ้าได้แต่งบ่อย เราว่าฉลุยอะ ป้ายไฟรัวๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

[mystery Y]

คืนดีกันแล้ว~

[rose_mary]

เย้ คืนดีกันแล้ววววววว

ขอให้ดราม่าจงผ่านไปโดยไว

ขอฉากสวีทเยอะๆๆ

[เขียนสือ]

 คุณเมียภาคบังคับตอนที่ 13

 

 

 

 

     “สามีแต่งตัวเสร็จรึยังคะ?” อะๆอย่าแปลกใจหรืออย่าพึ่งคิดไปไกลกันนะครับ ผมไม่ได้กลายร่าง

สาวแตกหรือพี่ภาสไม่ได้ไปมีเด็กที่ไหนหรอกนะครับ หลังจากที่เราที่เรานั่งคุยนั่งเคลียร์ปัญหาที่ผ่าน

มากันทั้งน้ำตาไปเรียบร้อยเราก็มีข้อตกลงอะไรกันอีกนิดหน่อยในการที่จะอยู่ร่วมกันและสิ่งที่พี่ภาสขอ

เป็นสิ่งแรกเลยก็คือให้ผมเรียกเขาว่าสามีและเปลี่ยนหางเสียงจากครับมาเป็นคะอะไรประมาณนั้นตอน

แรกผมก็ไม่พอใจหวิดจะทะเลาะกันอีกรอบเพราะคิดว่าเขาต้องการให้ผมเปลี่ยนไปเป็นเหมือนผู้หญิง

 แต่พอได้ฟังเหตุผลของเขาผมถึงได้ยอมเพราะพี่ภาสบอกว่าไอ่ภาษาแมนๆแบบนั้นมันไม่เหมาะกับผม

เลย ผมนี่อยากจะโกนใส่ดังๆว่าผมก็ผู้ชายนะถึงจะตัวเล็กก็เถอะ เชอะ!! แต่เหตุผลหลักที่ทำให้ผมยอมก็

เพราะว่าให้ผมพูดเตรียมพร้อมเพื่อที่จะให้ชินเผื่อบางทีเราอาจจะมีลูกสาว? เอ่อ! ถึงผมจะไม่ค่อยเข้าใจ

ตรรกะของพี่ภาสนักเท่าไหร่ แต่ก็นะ ถ้ามันเป็นความต้องการของสามีทำไมผมจะทำให้ไม่ได้ล่ะมันก็

เรื่องแค่นี้เอง แต่อยากจะกระซิบบอกว่าตั้งแต่จำความได้ผมก็ถูกคุณย่าสอนเรื่องการครองเรือนความเป็น

แม่บ้านแม่เรือนหรือแม้แต่การเอาอกเอาใจสามีให้อยู่ในโอวาทของเราด้วยก็เถอะ แต่พวกคุณอย่าบอก

พี่ภาสนะให้มันเป็นความลับของสาวๆ เอ้ย! สมาคมแม่บ้านอย่างพวกเราก็พอ โอเคนะครับ!

 

     “เรียบร้อยแล้วครับ ว่าแต่ เมียจ๋าจะไปชุดนี้จริงๆหรอ” พี่ภาสพูดพร้อมกับเดินออกมาจากห้องแต่งตัว

พลางถามผมอีกครั้งนึงและผมก็จำไม่ได้แล้วเหมือนกันว่าพี่ภาสถามผมไปกี่รอบแล้วหลังจากที่ผมแต่งตัว

เสร็จและไล่ให้พี่ภาสไปอาบน้ำต่อจากผมเพราะว่าวันนี้พี่ภาสจะพาผมไปช่วยงานที่ผับด้วยหละ

 

     “ก็จริงสิคะ! ทำไมอ่ะ พัสใส่ชุดนี้แล้วหน้าเกลียดหรอคะ?” ผมก้มลงสำรวจชุดที่ตัวเองใส่อีกครั้งก่อน

ที่จะหมุนตัวรอบนึงให้พี่ภาสดูพร้อมกับถามออกไป ชุดผมไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลยทำไมพี่ภาสถึงถาม

ย้ำจังเลยล่ะ มันก็แค่เสื้อกุดสีดำแฟชั่นตัวยาวๆกับยีนส์สีซีดขาดๆธรรมดาก็เท่านั้นเองนะ

 

     “ไม่น่าเกลียดหรอกค่ะ พัสใส่ชุดนี้แล้วน่ารักมาก น่ารักเกินไปซะด้วยซ้ำ พี่เปลี่ยนใจไม่พาพัสไปด้วย

แล้วได้ไหม พี่หวงอ่ะ!!” พี่ภาสสำรวจมองผมทั้งตัวก่อนที่จะเดินทำหน้ายุ่งเข้ามากอด

 

     “คริๆ ถ้าหวงมากก็อย่าปล่อยให้เมียจ๋าคลาดสายตานะคะสามิสามี จุ๊บ!” พัสกรพูดบอกและจุ๊บเบาๆ

ที่ริมฝีปากของสามีพร้อมส่งสายตาและรอยยิ้มซุกซนให้กับณัฐภาสก่อนที่ผละเดินหนีออกไป ทิ้งให้คน

เป็นสามียืนตกตะลึงกับภาพลักษณ์ที่แปลกตาของภรรยาที่แสนจะเรียบร้อยของตัวเอง

.

.

.

.

.

     “เฮ้ๆ ทางนี้เว้ยไอ้ภาส น้องพัส” ผมพาหนูพัสมาผับหลักสาขาที่โดนป่วนตอนนั้นนั่นแหละครับแต่ตอน

นี้กลับมาเปิดบริการอีกครั้งนึงแล้วหลังจากที่ปิดไปแค่สองวัน ไม่ได้หรอกครับเสียหายไปมากก็ต้องรีบหา

ทุนคืน นี่ต้องขอบคุณในความรวดเร็วของช่างด้วยครับที่สามารถซ่อมให้ผับกลับมาเหมือนเดิมได้ภายในวัน

เดียวแต่ก็นะยิ่งงานเร่งเงินก็ต้องหนักตามไปด้วยเหมือนกัน พอผมและพัสแหวกฝูงชนเข้ามาได้กำลังที่จะ

พาหนูพัสเดินไปทางลิฟท์เพื่อที่จะขึ้นไปบนห้องแล้วเชียวถ้าไม่ติดที่ไอ้คุณเรียกไว้ซะก่อน ไอ้คุณมันนั่งอยู่

มุมส่วนตัวที่ประจำของพวกผมเวลามานั่งดื่มกันสองคนหรือเวลาที่ใช้สังสรรค์กับพวกเพื่อนแบบปกตินั่น

แหละครับแต่ที่ไม่ปกติเลยก็คือข้างมันนอกจากจะมีสาวอกสะบึมนั่งคลอเคลียอยู่แล้วที่นั่งอีกข้างนึงของมัน

ยังมีไอ้ธาราเพื่อนสนิทคนเก่าและศัตรูคนปัจจุบันของเรานั่งหน้าบึ้งอยู่ด้วยกันอีกต่างหาก

 

     “นึกไงถึงดื่มแต่หัววันเลยห๊ะมึง” ผมดันหนูพัสไปนั่งที่ว่างข้างๆเด็กมันก่อนที่จะนั่งลงข้างๆกัน เป็นเพราะ

ที่นั่งตรงนี้เป็นโซฟาครึ่งวงกลมเลยทำให้ผมต้องนั่งเผชิญหน้าอดีตเพื่อนรักอย่างช่วยไม่ได้ แต่ธารามันไม่ได้

มองหรือสนใจอะไรผมหรอกแล้วก็ไม่รู้ว่ามันรู้ตัวหรือเปล่าว่าผมมานั่งอยู่ตรงข้ามกับมันอย่างนี้เพราะตั้งแต่

ไอ้คุณทักผมก็เห็นมันนั่งขมวดคิ้วก้มหน้าจ้องแก้วน้ำในมือของมันอย่างเดียวไม่สนใจใคร

 

     “ไม่ได้นึกไรว่ะก็แค่อยากดื่ม มาๆดื่มๆฉลองให้มึงกับน้องพัสที่คืนดีกันเอ้าชนๆ น้องชมพู่ครับช่วยชงให้

พี่ภาสกับเมียมันหน่อยได้ไหมครับ ฟอดดดด…” ไอ้คุณมันตอบพร้อมกับหันไปคลอเคลียคุยกับเด็กของมัน

ก่อนที่มันจะหอมไม่สิต้องเรียกว่าฟัดเด็กของมันซะฟอดใหญ่จนคนที่ก้มหน้าก้มตาอย่างธารามันเงยหน้าหัน

ไปมองไอ้คุณกับเด็กของมันแล้วทำหน้าแปลกๆแล้วก็บอกว่าขอตัวไปห้องน้ำแล้วก็รีบเดินออกไป

 

     “มันเป็นไรของมันว่ะแล้วมึงอ่ะเอามันมาด้วยได้ไง” ผมมองตามไอ้ธาราที่เดินออกไปทางห้องน้ำก่อนที่

จะหันมาถามไอ้คุณ แต่ไอ้เพื่อนตัวดีของผมก็ได้แต่ส่ายหน้าเป็นคำตอบแล้วก็ไปคลอเคลียเด็กของมันต่อ

 

     “เอ่อ…คนนั้นใช่คนที่สามีมีเรื่องด้วยรึป่าวคะ แล้วเขามากับพี่คุณได้ไงอ่ะ” หนูพัสกระซิบถามผมเบาๆ

หลังจากที่นั่งมองคนโน้นคนนี้ไปอย่างงงๆ อย่าว่าแต่หนูพัสงงเลยผมเองก็งงเหมือนกัน

 

     “พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ อย่าไปสนใจเลยค่ะมันไม่ใช่เรื่องของเรา” ก็นะในเมื่อเจ้าตัวมันไม่ยอมพูดเราก็

เข้าไปยุ่งหรือทำอะไรไม่ได้หรอกนอกเสียจากรอให้มันพร้อมและเล่าให้ฟังเองเท่านั้น

 

     “หืม…เมียจ๋าดื่มเก่งเหมือนกันนะเนี่ยระวังจะเมานะคะ” ผมเอ่ยแซวหนูพัสหลังจากที่นั่งมองเจ้าตัว

ยกกระดกหมดไปหลายแก้วแล้วเหมือนกันเด็กไอ้คุณก็รู้งานแก้วไหนใครหมดน้องมันเติมไม่ขาดเลย

 

     “ถึงพัสจะโดนขังอยู่แต่บ้านกับมหาลัยแต่พัสก็เคยดวลกับเพื่อนตอนที่ไปออกค่ายอยู่บ่อยๆนะ แค่นี้จิ๊บๆ”

 พูดจบก็ยกดื่มทีเดียวหมดแก้วเลยแถมยังหันมายักคิ้วท้าทายใส่ผมอีกต่างหาก ผมเลยอดไม่ได้ที่จะโน้มไปงับ

ปลายจมูกเจ้าตัวเบาๆด้วยความมันเขี้ยว

 

     “ครับๆ เมียจ๋าของพี่เก่งที่สุด แต่อย่าเมาให้พี่เห็นก็แล้วกัน” ผมถอนหน้าออกพร้อมกับแกล้งพูดขู่

 

     “ถ้าเมียจ๋าเมาแล้วสามีจะทำอะไรหรอคะ?” หนูพัสถามพร้อมกับเอามือมาตะปบจับสองแก้มผมเบาๆ

 

     “สามีก็จะปล้ำเมียจ๋าไงคะ?” ผมบอกพร้อมกับจ้องตาสื่อความหมายให้หนูพัสได้รู้ว่าผมพูดจริง

 

     “อืม…ถ้าเมียจ๋าเมาก็อย่าลืมปล้ำกันนะคะสามิสามี” เอาแล้วไงไม่กลัวไม่พอแถมยังช้อนตากวางนั่นมอง

กันอย่างท้าทายและยั่วยวนกันอีกต่างหาก แล้วยิ่งพูดคางยานอย่างนี้สงสัยจะเริ่มเมาแล้วแหงๆ สงสัยคืนนี้

จะเป็นฤกษ์งามยามดีที่เมียพร้อมจะให้เคลมขอลูกแล้วหล่ะ ฮึๆ

.

.

.

.

.

     หลังจากที่ดื่มกันต่ออีกซักพักก็มีเด็กในร้านมาตามไอ้คุณไปดูไอ้ธารา มันหายไปพักนึงแล้วก็กลับมา

พร้อมกับชุกระชากลากธารามาติดมือมาด้วย ก่อนที่จะบอกผมว่าขอตัวกลับก่อนผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิด

เรื่องอะไรขึ้นพอถามมัน มันก็บอกว่าไม่มีอะไร แต่ที่ผมสงสัยคือมันบอกว่าขอตัวกลับ มันจะกลับไปไหน?

ในเมื่อบ้านมันอยู่ชั้นบนของผับนี้ และมันก็ไม่ได้กลับบ้านพ่อมันมาหลายปีแล้ว หรือมันจะไปบ้านธารา?

แต่พ่อธารามันไม่ต้อนรับใครซักคนเลยนี่ แล้วอย่างนี้พวกมันจะไปไหนบ้านยายธารา? โว้ย! ช่างแมร่งเถอะ

อย่าห่วงพวกมันมากไอ้ภาส พวกมันโตๆกันแล้วทั้งนั้น  แต่ตอนเนี้ยผมต้องจัดการแม่กวางน้อยของผมซะ

ก่อนปากบอกไม่เมาๆแต่ก็ชนดวลกับไอ้คุณเอาเป็นเอาตาย

 

     “หนูพัสอยู่นิ่งๆก่อนครับ เดี๋ยวพี่จะเช็ดตัวให้จะได้นอนหลับสบายๆ” ผมบอกกลับคนเมาหลังจากที่อุ้ม

เจ้าตัวจากข้างล่างขึ้นมาวางบนเตียงในห้องพักส่วนตัวของผมชั้นบน

 

     “นอนๆ หนูพัสง่วงแล้วน้า~~” ถ้าจะอ้อแอ้ขนาดนี้

 

     “ถ้าจะนอนก็อยู่เฉยๆ อย่าซนครับ” ผมบอกพร้อมกับพยายามที่จะถอดกางเกงเจ้าตัวออกหลังจากที่

ถอดเสื้อออกออกไปได้แล้ว ถ้าผมรู้ว่าหนูพัสซื้อเสื้อผ้าร้านไหนนะผมจะตามไปเผาให้คอยดู แมร่ง!

ดูจากยี่ห้อก็แบนด์ดังราคานี่ไม่ต้องพูดถึงหรอก แต่ไม่รู้ทำไมมันถึงได้ทำเสื้อผ้าอย่างนี้มาขายเสื้อที่

หนูพัสใส่มานะถ้าเป็นแขนกุดทั่วไปธรรมดาๆนี่ผมจะอะไรเลยแต่นี่แขนกุดไม่พอทั้งแขนทั้งคอคว้าน

เว้าซะกว้างเชียว ยิ่งกางเกงนะไม่ต้องพูดถึงเลย แมร่ง! ยีนต์ขาดๆที่กรีดขาดทั้งหน้าทั้งหลัง ไม่สิ!

ต้องพูดว่ากรีดขาดทั้งตัวเหมือนไม่ได้ใส่อะไรเลยเหอะ ลูกค้าในผับนี่มองตามกันตามจนตาแทบจะ

ถลนหลุดออกมาจากเบ้าเลย

 

     “ไม่โซ้น~ไม่ซน หนูพัสเป็นเด็กดีน้า~” อืมนอกจากไม่ให้ความร่วมมือแล้วมือยังจะซนอีกนะ

ปากก็บอกว่าไม่ซนแล้วที่มือเมียจ๋าล้วงเข้ามาในเสื้อพี่นี่คืออะไรครับ?

 

     “ฮึ่ม!! อยู่เฉยๆก่อนที่พี่จะทนไม่ไหวนะหนูพัสเดี๋ยวจะหาว่าพี่ไม่เตือน” พูดจบผมก็ถอดกางเกงออก

ได้พอดีทั้งเนื้อทั้งตัวแม่กวางน้อยก็เหลือแค่อันเดอร์แวร์สีขาวตัวจิ๋ว ผมต้องกลืนน้ำลายเลยทันทีที่ถอย

ออกมาแล้วเห็นภาพยั่วยวนข้างหน้า ก่อนที่จะพยายามจะทำใจแข็งผละไปเตรียมอุปกรณ์เช็ดตัวในห้องน้ำ

 

     “พี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ!!” เป็นเพราะผมต้องทนอดกลั้นอย่างหนักเมื่อคนเมาไม่ยอมให้ความร่วมมือ

อะไรเลยแถมยังปัดมือผมที่พยายามจะเช็ดตัวเขาอีก

 

     “ไม่ทนนะ~ ไม่ทน~ สามีไม่ทน~ เมียจ๋าไม่ทน~” พัสกรใช้แขคล้องคอกอดรั้งณัฐภาสไว้เมื่อได้โอกาส

ตอนที่ณัฐภาสก้มลงเช็ดหน้าให้ตัวเองพร้อมพูดบอกด้วยเสียงคางยานอย่างคนเมาแถมยังใช้ตากลมโตที่

สวยเหมือนตากวางช้อนมองตาสามีอย่างยั่วยวนอีกต่างหาก

 

     “แล้วอย่ามาว่ากันที่หลังนะแม่กวางยั่วสวาท” พูดจบณัฐภาสก็ขว้างผ้าขนหนูผืนเล็กในมือทิ้งไปอย่าง

ไม่ใยดีอีกเลยพร้อมกับก้มลงประกบจูบบดขยี้คนเมาใต้ร่างอย่างกระหายเหมือนกับเสือโหยที่เจอเหยื่อ

อย่างไงอย่างงั้น

 

     “อื้อ…อื้อ” พัสกรร้องอู้อี้ในลำคอเมื่อรู้สึกว่าหายใจไม่ทัน

 

     “ถ้าจะร้องห้ามตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วที่รัก พี่เตือนแล้วว่าอย่ายั่วเพราะยิ่งดื่มพี่ยิ่งคึก!!” ณัฐภาสผละออก

พร้อมกับบอกด้วยน้ำเสียงพร่า ก่อนที่จะกดริมฝีปากแนบลงมาอีกครั้งบดขยี้ซ้ำๆจนได้กลิ่นคาวเลือดและ

คาดว่าภรรยาตัวน้อยของเขานั้นคงจะปากแตกไปแล้ว ก่อนหน้านี้ที่เขาพยามจะอดกลั้นก็เพราะเหตุนี้แหละ

ไม่ใช่เพราะความเป็นคนดีหรือเป็นสุภาพบุรุษอะไรหรอกแต่เพราะว่ายิ่งเขาดื่มยิ่งควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้

ต่างหากล่ะถึงจะไม่เมาก็เถอะ เลยไม่อยากที่จะให้ภรรยาตัวน้อยเจ็บตัวไง ยิ่งภรรยาสุดที่รักยั่วขนาดนี้มีหรอ

ที่คนอย่างเขาจะทนได้

     มือหนาบีบเค้นไล้ตามเนื้อตัวนุ่มนิ่มอย่างมันมือก่อนที่จะดึงรั้งอันเดอร์แวร์ตัวน้อยที่เป็นปราการด่านสุด

ท้ายของพัสกรออกและผละตัวออกไปเปลื้องผ้าตัวเองอย่างรวดเร็วก่อนที่จะโถมตัวลงทาบทับพัสกรอีกครั้ง

หน้าท้องแกร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเรียงตัวสวบเบียดเสียดจนคนใต้ร่างสัมผัสได้ถึงความร้อนแรงของคน

ข้างบน ริมฝีปากร้อนยังทำหน้าที่ของมันได้ดีขบเม้มทิ้งรอยไปตามซอกคอหอมไล่ลงไปจนถึงยอดอกสีสวย

ที่เต่งตึงท้าทายสายตาจนคนข้างบนอดไม่ได้ที่จะขบเม้มดูดดุนสลับสองข้างไปมาไม่วายที่จะบีบเค้นด้วย

ความมันมือจนคนใต้ร่างดิ้นพล่านด้วยความเสียวที่มันเพิ่มขึ้นมากทุกที

 

     “อ๊ะ!...พี่ภาส~~” พัสกรเรียกสามีด้วยเสียงสั่นๆจนแทบจะไม่เป็นภาษา

 

     “ว่าไงคะคนดี สร่างแล้วหรอ” ณัฐภาสถามภรรยาตัวน้อยที่ต้อนนี้เห่อแดงไปทั้งด้วยแรงอารมณ์ที่พุ่งสูง

ภาพตรงหน้าเขานี้มันช่างยั่วเขามากกว่าเดิมขึ้นเป็นสิบเท่าอีกเนื้อตัวชมพูๆที่เต็มไปด้วยรอยรักที่เขาฝากไว้

มันช่างน่าขยี้นัก

 

     “อ๊ะ!! อื้อออออ” เมื่อพัสกรมัวแต่เขินอายไม่ยอมตอบคำถามเขาณัฐภาสเลยแหย่ภรรยาตัวน้อยด้วยการ

เอื้อมมือลงไปกอบกุมตัวตนพัสกรที่กำลังชูชันแสดงความต้องการรูดรั้งรุกเร้าจนคนใต้ร่างสั่นสะท้าน

 

     “อื้อออ…พี่ภาส~…อย่าแกล้ง!!” พัสกรเหวี่ยงทันทีเมื่อสามีตัวดีของตัวเองไม่ทำอะไรสักที ซ้ำยังเหมือน

จะแกล้งกันซะอย่างนั้น

 

     “อ่าว! แล้วเมียจ๋าต้องการยังไงล่ะคะ? พี่ไม่รู้นี่” ตัวเขาเองก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกันแต่ก็ทนอดกลั้น

เพราะอยากจะแกล้งภรรยาตัวน้อยให้แสดงอารมณ์ที่แท้จริงออกมาเยอะๆหน่อยทั้งๆที่ตัวเขาเองก็ทรมาณ

แทบตายเหมือนกันไอ้ภาสน้อยของเขานั้นปวดนึบจนเจียนจะระเบิดอยู่รอมร่อ

   

     พัสกรไม่ยอมตอบแต่กลับผลักสามีให้นอนหงายหลังไปกับเตียงก่อนที่จะเป็นฝ่ายขึ้นคล่อมแทนเสียเอง

พร้อมกับก้มลงประกบจูบอย่างเงอะๆเงิ้นๆอย่างไม่เป็นประสาแต่ก็สามารถทำให้ณัฐภาสรู้สึกดีได้อย่างไม่

น่าเชื่อ จนมือหนาของคนข้างล่างคว้าท้ายทอยขาวไว้ก่อนที่จะเป็นฝ่ายรุกจูบสอนเด็กน้อยไร้เดียงสาเสียเอง

จนภรรยาตัวน้อยเริ่มเป็นงานริมฝีปากบางเริ่มไล่รุกขมเม้มตามสันคางสากเหมือนกันกับที่ณัฐภาสทำให้ก่อน

หน้านี้ไล่ไล้ลงไปจนถึงตัวตนอันใหญ่โตที่ชูชันอวดสายตาต่อหน้าเขา มันใหญ่โตซะจนพัสกรเริ่มเป็นกังวล

จนเผลอกลืนน้ำลายเลยทำให้ณัฐภาสที่จ้องมองดูทุกๆการกระทำของภรรยาตัวน้อยเลยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

 

     “หืม…มัวมองอะไรอยู่คะ? ถ้าทำไม่เป็นไม่ต้องทำก็ได้นะคะ” ณัฐภาสพูดยั่ว

 

     “จิ๊!!~”

 

     “อืมมม…อย่างนั้นแหละค่ะคนดี ค่อยๆช้าๆ” เพราะว่ายังคงไม่สร่างดีคำพูดที่เหมือนจะแซวของ

ณัฐภาสเลยเหมือนโยนเชื้อไฟใส่คนเมาที่ไม่ยอมแพ้ทำหน้าเหวี่ยงใส่ณัฐภาสเสร็จก็ก้มลงใช้ปากสำเร็จ

โทษตัวตนคนปากเสียด้วยความหมั่นไส้ซะเลย จนทำให้ณัฐภาสสะดุ้งหลุดครางออกมาด้วยความพอใจ

 

     “อ่าาา….พอก่อนที่รักพี่ยอมแพ้แล้วๆ” ณัฐภาสบอกพร้อมกับดึงรั้งภรรยาตัวน้อยขึ้นมาทาบทับตัวเอง

กดจูบเบาๆก่อนที่พลิกกลับดันพัสกรลงไปคว่ำกับเตียงนอนยกสะโพกกลมมนให้ได้องศาแล้วก้มลงใช้

ลิ้นร้อนสำรวจช่องทางสีหวานจนร่างบางครางเสียงหลงมือหนาข้างนึงกระชับเอวคอดกันไม่ให้ภรรยาตัว

น้อยล้มพับลงไปส่วนมือข้างที่เหลือก็พาไปจับชักนำตัวตนของพัสกรให้สอดคล้องกับลิ้นร้อนของตัวเอง

 

     “อ๊ะ อ๊ะ  พิ..พี่ภาส!!! อ๊าาาาาาา” พัสกรร้องออกมาสุดเสียงเมื่อปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือหนาของสามี

 

     “ฮึ่ม!! ตาพี่บ้างแล้วนะ” ณัฐภาสบอกพร้อมกับจับพลิกพัสกรนอนหงายด้วยมือเดียวและแทรกตัวเข้าไป

หว่างขาเรียวของพัสกรโน้มหน้าเข้าจูบเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจอีกครั้งก่อนจะใช้มือหนาที่มีผลผลิตของ

พัสกรไล้วนอยู่ตรงปากทางเข้าช่องทางสีหวานและค่อยสอดปลายนิ้วเข้าไปในช่องทางสีหวานอย่างช้าๆ

     “อ๊ะ!!” ถึงณัฐภาสจะใช้น้ำรักของเจ้าตัวช่วยหล่อลื่นก็เถอะแต่ช่องทางที่ไม่เคยได้มีใครล่วงล้ำเข้าไป

ก่อนเลยทำให้พัสกรอดไม่ได้ที่จะเกร็ง แต่ณัฐภาสก็ไม่ยอมแพ้ค่อยตะล่อมจูดดึงความสนใจของพัสกร

อีกครั้งจนทำให้ตอนนี้ช่องทางสีหวานของพัสกรมีนิ้วทั้งสามของณัฐภาสหมุนวนควานหาจุดเร้าภายใน

จนทำให้พัสกรหลุดครางออกมาเมื่อณัฐภาสกดถูกจุดเข้าแถมยังกดย้ำๆอยู่จุดเดิม

 

     “พี่จะเข้าไปแล้วอย่าเกร็งนะครับ” ณัฐภาสบอกพร้อมกับถอนนิ้วทั้งสามออกก่อนที่พยายามจะค่อยๆ

กดตัวตนของตัวเองเข้าไปในช่องทางของภรรยาตัวน้อย

 

     “อื้อออออออ….จะ…เจ็บ!!” พัสกรร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อตัวตนของณัฐภาสได้ลุกล้ำเข้ามา

ในช่องทางของตัวเอง

 

     “อดทนอีกนิด อีกนิดเดียวนะคนดี” พัสกรกระซิบบอกพร้อมกับโน้มลงจูบตาภรรยาตัวน้อยเบาๆก่อน

ที่จะดันตัวตนตัวเองเข้าไปจนหมดรวดเดียวจนพัสกรผวากอดคอณัฐภาพไว้แน่นด้วยความเจ็บ

 

     “อื้อ อื้อ”

 

     “หมดแล้วที่รัก มันเข้าไปหมดแล้ว” ณัฐภาสบอกก่อนที่จะค่อยๆขยับสะโพกแกร่งของตัวเองช้าๆจน

ช่องทางของพัสกรปรับตัวรับกับตัวตนของเขาได้แล้วก็เริ่มกระแทกกระทั้นแรงและเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์

ที่พุ่งสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง

 

     “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” จนพัสกรได้แต่ครางปากสั่นกดเล็บจิกลงไปบนแผ่นหลังแกร่งของสามีเพื่อระบายความ

เจ็บปวดและความเสียวซ่านของตัวเองให้อีกคนได้รับรู้ด้วย

 

     “อ่าาาาาาาา” ณัฐภาสครางออกมาอย่างพอใจพร้อมกับพลิกตัวของพัสกรคว่ำลงและดึงรั้งให้อยู่ในท่า

คลานทั้งๆที่ร่างกายยังเชื่อมต่อไม่ได้หลุดออกจากกัน

 

     “มะ…ไม่ไหว…อ๊าาาาาาาาา” พัสกรร้องออกมาเมื่อรู้สึกอยากจะปลดปล่อยอีกครั้งจนณัฐภาสเอื้อมมือ

ลงไปช่วยดึงรั้งนำพาให้พัสกรอีกแรงจนคนตัวเล็กกรีดร้องออกมาเมื่อถึงฝั่งฝันและปล่อยออกมาจนเต็ม

ฝ่ามือของณัฐภาสอีกครั้ง ส่วนณัฐภาสก็เร่งโถมสะโพกถี่ยิบอย่างไม่ผ่อนแรงเมื่อช่องทางสีหวานนั้นตอด

รัดมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าเมื่อเจ้าตัวได้ปลดปล่อยไปแล้ว

 

     “อ่าาาาาาาาาา” ณัฐภาสครางออกมาอย่างสุขสมเมื่อเกร็งตัวปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในช่องทางของ

พัสกรจนหมด ก่อนที่จะทิ้งตัวนอนทาบทับภรรยาตัวน้อยด้วยความอ่อนแรง

 

     “เอาออกไปเลย” พัสกรบอกอย่างระโหยโรยแรงเมื่อเขาทั้งคู่สิ้นสุดทางอารมณ์และควบคุมลมหายใจ

ให้เป็นปกติได้แล้ว แต่ณัฐภาสก็ยังไม่ยอมเอาตัวตนของตัวเองออกจากช่องทางรักของเขาสักที

 

     จุ๊บบบบ!!

 

     “ยังเอาออกไม่ได้หรอกค่ะ” ณัฐภาสโน้มจูบหน้าผากมนและกระซิบบอกพัสกรเบาๆ

 

     “ทำไม?? อ๊ะ!!! พี่ภาส!!!” ยังไม่ทันที่ณัฐภาสจะได้ตอบอะไร พัสกรก็ร้องเสียงหลงทันเมื่อไอ่ตัว

ต้นเหตุที่มันยังค้างฝังอยู่ในตัวของเข้านั้นเริ่มขยับขยายโต้ตอบแทนเจ้าของมันด้วยตัวเอง

 

     “คนผิดสัญญาต้องโดนลงโทษนะเมียจ๋า พี่บอกแล้วไงคะว่าให้เรียกสามี” พูดจบณัฐภาสก็เริ่มจัดการ

ลงโทษคนผิดสัญญาตามที่ปากบอกเลยทันที

 

     งานนี้พัสกรคงจะจำไปอีกนานว่าถ้าผิดสัญญากับสามีจอมหื่นแล้วเค้าจะต้องนอนครางร้องเรียกสามี

เสียงแหบเสียงแห้งไปจนสว่างฟ้าสางเลยทีเดียวเชียว

 

 

...

ลืมมี่กันไปหมดแล้วหรือคะ? ไม่ค่อยเห็นมีใครเข้ามาอ่านเลยเม้นก็น้อยมาก

อย่าพึ่งทิ้งมี่ ที่พี่ภาส พี่หนูพัส พี่เจ้าคุณ พี่ธาร กันเลยนะคะทั้งคนแต่งทั้งตัวละคร

ต้องการคนอ่านที่น่ารักทุกคนอยู่ตลอดๆเลยนะคะ 

 

   

 

 

 

 

 

 

 

[gatenutcha]

 
บอกได้ อย่างเดียว  ฟินกระจาย   หนูพัสเสียซิง  พี่ภาส  เบาๆหน่อยน้องตัวเล็กนะ
 

[Abella]

อยากให้มีเจ้าตัวเล็กเร็วๆจังภาสต้องหวงมากแน่ๆ. เป็นกำลังจให้คนแต่งสู้ๆน้า 

[we.jinkyu]

 

[Mouse2U]

หลังจากที่อดทนอดกลั้นมาตั้งนมนาน วันนี้ก็มาถึงเสียทีนะคะพี่ภาส

[janny_j]

พี่ภาส สมหวังแล้ววววว รอให้ท้องไวๆ อยากเห็นว่าจะเอาใจเมียขนาดไหน มาต่อไวๆนะคะ

[Yara]

กลับมาอย่างที่คนอ่านไม่ทันตั้งตัวเลย  ^^

[HamsteR]

ปัญหาภายใน เคลียร์!!  ต่อไปก็ ปัญหาภายนอก ภัยร้ายที่กำลังก่อตัว...

สงสารธาราอ่ะ เจ้าคุณนิสัยไม่ดี ต้องดัดนิสัยให้เข็ดด

คู่หลักก็เสร็จไปตามระเบียบ ... หลังจากนี้ เหล่าคุณพ่อคงได้เจอพายุอารมณ์คนท้องของเหล่าคุณแม่แน่ๆ


ปล. ยังเข้ามาอ่านอยู่นะครับ อาจจะไม่บ่อย 

[B52]

แผนการอ๋อยสามีของพัสหรือเปล่าเนี่ย