พี่ๆเขารักกัน ภาคพี่โดม
ผมชื่อโดมผมเป็นพี่ชายคนที่สามของดิว ผมเป็นแพทย์สาขาออโธปิติกส์ ผมกำลังตัดสินใจจะไปต่อยอดที่อเมริกาดีไหม ผมยังไม่ได้ให้คำตอบกับพ่อผมเพราะมหาวิทยาลัยที่เปิดเป็นโรงพยาบาลที่อเมริกา ติดต่อมาสอบถามพ่อผมแล้ว เขาสนใจตัวผม ผมเพิ่งบรรจุแพทย์เป็นแพทย์ได้ สองปีแต่ผลงานรักษาและผ่าตัดมากมายนับไม่ถ้วน
วันนี้ผมมาขึ้นเวรตามปกติ แต่ผมมีเครสที่พ่อให้ผมดูแล คือแม่ของน้องปู น้องปูคือเพื่อนไอ้ดิว ตอนแรกก็เฉยๆนะ พอๆไอ้ดิวพาน้องปูมา เหมือนศรรักปักกลางอกหมอโดมเลยที่เดียว แต่โชคชะตาดันแกล้งหมอโดมให้น้องเขาเป็นแฟนไอ้เดี่ยวเพื่อนไอ้ดิว ปูเป็นคนน่ารักแบบ เรียบๆไม่มีอะไรโดดเด่นและผมชอบสไตล์แบบนี้ เน้นธรรมชาติ ไม่ต้องปรุงแต่ง มันไม่ทันซะแล้ว ผมอกหักไปแล้ว
"โดม มรึงยังไม่เลิกคิดจะปีนต้นงิ้วอีกเหรอ"เสียงพี่หมดดรีมพี่ชายผผม
"พี่ดรีม"ผมหันไป ทำท่าว่าจะงอนแล้วนะ
"เลิกคิดเถอะ น้องเขาเป็นฝั่งเป็นฝาไปแล้ว "พี่ดรีมยังอีก นี่คือการให้กำลังใจจากพี่ชายผมใช่ไหม
"ยังไม่ได้แต่งงานซะหน่อย"ผมพูดกับพี่ดรีม
"แต่นอนห้องเดียวกัน"พี่ดรีม ผมมองก็แค่ห้องเดียวกันอาจจะแยกกันมีหมอนกั้นไว้แบบว่ายังไม่ถึงเวลาประมาณนั้น
"และนอนเตียงเดียวกัน"พี่ดรีมยังอีก
"พี่ดรีม นี้น้องพี่นะ "ผมชักจะงอนแล้วนะ ตอนนี้ผมอยู่ห้องพักแพทย์ หมดเวลาตรวจพอดี รอจะขึ้นไปตรวจแม่ของปู
"พี่ทำผมงอน ขึ้นไปตรวจน้าเทียมให้ด้วยนะ "ผมพูดกับพี่ดรีมสะบัดหน้าหันมามอง
"พี่โดมไปกินก๋วยเตี๋ยวไหม ด้าอยากกิน ต้มยำทะเล ซื้อให้หน่อย เนี๊ยะวันนี้คนไข้โรคเลือดเยอะมาก"ด้าเดินเข้ามาพอดี
“แล้วเกี่ยวไรกับอยากกินต้มยำทะเลอะ ถ้าอยากกินลาบเลือดก็ว่าไปอย่าง”พี่ดรีมพูด
“พี่ดรีม! อะ”หมอด้าผม อีกคน
“อะพี่ล้อเล่น “พี่ดรีม
"ซื้อให้น้องกรูหน่อยดิ คุณหมอโดม และซื้อให้กรูด้วยเลยนะ ครับไอ้คุณหมอโดม "พี่ดรีมสั่งผมด้วย เมื่อกี้ยังทำผมนอยด์อยู่เลยนะ มาให้ซื้อให้อีก ผมก็มอง
“ซื้อมาให้พี่ชายกับน้องชายสุดที่รักมรึงหน่อยนะ ยังไงกรูสองคนก็รักมรึง “พี่ดรีมพูด
"เอา ต้มยำทะเล เน้นปู เพราะไม่แพ้ปู ฮาๆ"พี่ดรีม เน้นจังใช้ผมแพ้ปู แถมตอกและยำอีกนะ แอบค้อนพี่ดรีม
"ด้าเจอปู"ด้าอีกคนผมหันมา
"ด้าพี่ไม่ซื้อให้แล้ว ไปกินข้าวหมูแดงในแคร์ทีนเลย"ผมพูดกับน้องชายผมให้ไปกินที่ห้องอาหารโรงพยาบาลแล้วกัน
"เอ๊ะ! พี่โดมนี้ ด้าหมายถึงน้องปู เขามาหาแม่เขา "หมอด้าพูด ผมตาโตเลยน้องปู มาหาแม่เขาเหรอ
"อย่าไปบอกมันด้า มันแพ้ปู นี้เดียวพี่ไปดูปูเอง พี่ชอบกินปู"พี่ดรีม หยิบแฟ้มคนไข้
“และมรึงไม่ต้องซื้อก๋วยเตี๋ยวฝากแล้วนะ จะเที่ยงพอดี ชวนน้องปูไปหาอะไรทานดีกว่า เอ๊ะ พาไปกินก๊วยเตี๋ยวปู ใส่ปูเยอะๆ แถมกินกับน้องปู ฟินมาก “พี่ดรีมพูดและทำท่าจะลุกแต่
"พลึบ"ผมแย้งแฟ้มประวัติคนไข้แม่ของปูคืนมา
"เปลี่ยนใจ ดูแลเองดีกว่า "ผมพูดและรีบหยิบเสื้อกาวน์แพทย์สวมเดินออกจากห้องทันที ผมเดินตรงไปยังตึกคนไข้และไปแผนกคนไข้พักฟื้นหลังได้รับคีโม และแม่ของปูก็นอนพักที่แผนกนี้แถมห้องหนึ่งพักแค่สองคน และมีพยาบาลที่มีความรู้ดูแลอย่างใกล้ชิด
"สวัสดีค่ะคุณหมอโดม มา ติดตามอาการคนไข้ ชื่อคุณเทียมใจเหรอค่ะ"พยาบาลหัวหน้าวอร์ด ถามผม ผมพยักหน้า
“จะให้น้องพยาบาลเข้าไปด้วยไหมค่ะ"หัวหน้าพยาบาลถาม และพยาบาลนี้พากันลุกก โอ้วอาสาเยอะเลย ส่งยิ้มหวานมาให้ด้วยแต่
"ไม่ดีกว่านะครับ ผมแแค่มาตรวจปกติ และเพื่อว่าคุณหมอท่านอื่นต้องการจะได้ไปช่วยดูแลคุณหมอท่านนั้น ส่วนผมจัดการเองได้นะครับขอบคุณนะครับ "ผมพูดและพากันหันไปซุปซิบกันใหญ่เลย
"อะฮึม"หัวหน้าพยาบาลออกเสียงกำหราบน้องๆพยาบาล ผมเดินตรงไปห้องแมของปู ผมเปิดประตูเข้าไป ตอนนี้แม่ของปู เขาพักคนเดียวอีกเตียงคงกลับบ้านแล้ว และผมเห็นหนุ่มน้อยนั่งป้อนน้ำ แมของเขาอยู่
"แม่ทานนมไหม เดี่ยวซื้อมาฝากแม่นะ "ปูพูด ไอ้เดี่ยว มันซื้อมาฝาก ก็ใช่แม่แฟน
"ไม่ละปู ก็แม่เพิ่งทานข้าวไปเอง ปูเก็บไว้ไปทานที่โรงเรียนบ้างก็ได้ลูก"แม่ของปู พูด
“นี้ทำไมเราไม่ไปเรียนละปู ไม่ดีเลยนะ ที่เราจะขาดมาดูแม่แบบนี้ทั้งทีแม่มีคนดูแลที่นี้อยู่แล้ว”แม่ของปูต่อว่าปูที่ขาดเรียนมาหา
“แม่ รู้ไหมว่าป้าลีนะ มาทวงเงินแม่ทุกวันเลย เงินที่แม่ไปยืมเขาให้ปู จ่ายเป็นค่าเทอมและเสื้อผ้า แม่ปูไม่อยากเรียนแล้ว”ปูพูด นี้แม่ปูเขาต้องไปหากู้เงินมาให้ปูไปเรียนเหรอ ผมนี้สงสารปูมาก
“ปูแม่ขอโทษนะปู”แม่ของปูพูด
“อะแฮม”ผมกระแอมออกมาให้สองคนรู้ว่าผมมาแล้ว แม่ของปูและปูหันมามองผม
"สวัสดีครับคุณน้า"ผมทักทาย แม่ลูกเขาหันมามอง
"สวัสดีค่ะคุณหนู"แม่ของปูเรียกคุณหนูอีกแล้ว เนื่องจากแม่ของปูเขาเคยเลี้ยงผมแถมเลี้ยงคู่มากับไอ้โอมด้วย ผมบอกมันไปแล้วเห็นมันว่าจะเอากระเช้ามาเยี่ยมอยู่ ถึงไอ้โอมมันจะดื้อกับน้าเทียมมากก็เถอะ
"อย่าเรียกคุณหนูเลยครับ ตอนนี้หุ่นบึกขนาดนี้ ไม่อ้วนก็เถอะ เรียกคุณหนูไปนี้ใครก็จะขำผมเอานะครับคุณน้า"ผมพูดเขิน ๆ ปูหันมามองผมยิ้มๆ ให้ผม
"มันเรียกจนติดปากนะค่ะ คุณหมอโดม น้านึกว่าคุณหมอจะไม่ลงตรวจซะอีก "แม่ของปูพูด เขายังจำภาพที่เลี้ยงดูผมคู่กับไอ้โอมอยู่เลยผมเพิ่งเริ่มนั่งได้เอง ตอนนั้น
“มาซิครับแต่ที่มาช้าเพราะว่าคนไข้กระดูกเยอะนะครับวันนี้ เพิ่งตรวจเสร็จก็รีบมาเลย"ผมพูดแอบสตอนิดหน่อยเพราะไปนั่งนอยด์พี่ในห้องพักเกือบสิบห้านาที ฮาๆ
"วันนี้ ความดันปกติ ตัวล่างต่ำไปหน่อย แต่ตัวบนโอเค และขับถ่ายได้ปกติ งั้นผมจะให้อาหารมีกากใยต่อนะครับ แต่เออ "ผมพูดและมาสะดุดค่าโปแตสเซียม มันต่ำลงอีกแล้ว แม่ของปูมองหน้าผมคงรู้ว่าผมจะพูดอะไร
"ปู เอาผ้าไปซักให้แม่หน่อยนะ และเราจะได้ไปทานข้าวเที่ยง"น้าเทียมคงรู้ว่าผมเจอสิ่งผิดปกติอีกแล้ว และน้าเที่ยมแกไม่อยากให้ปูรู้เรื่องที่ร่างกายน้าเทียมไม่ได้ดีขึ้นมาก บางวันทรุดลงเยอะหลังจากให้คีโมด้วยซ้ำแต่ให้พ่อผม ดิว และทุกคนบอกปูว่าแม่ของเขาดีขึ้น
"ครับแม่"ปูพูดและลุกขึ้น ผมได้แต่มองตามปูเดินออกไป
"คุณหมอค่ะ ดิฉันถามจริงๆ ดิฉันมีเวลาเหลือเท่าไหร่ "แม่ของปูถามผม
"ผมตอบไม่ได้แต่จะช่วยให้ถึงที่สุด และนี้พ่อสั่งยาตัวใหม่มาให้แล้วกำลังส่งมาจากอเมริกา "ผมพูดกับน้าเทียมแม่ของปู
"ถ้ามันแพงอย่าเลยนะค่ะ ดิฉันไม่ได้มีสิทธิการรักษาอะไรพิเศษเหมือนคนอื่นๆ "แม่ของปู
"ไม่เป็นไรหรอกครับตอบแทนที่ดูแลพวกผม"ผมพูดกับแม่ของปู
"แต่ดิฉันขอ อย่าบอกปูว่าดิฉันมีเวลาไม่มากแล้ว ปูจะไม่ไปเรียน และที่ดิฉันกลัวคือเขาจะไม่อยากอยู่ต่อ เขาเคยพูดว่าถ้าไม่มีฉันเขาอยู่ไม่ได้ นะค่ะคุณโดม ฮือๆ"แม่ของปูกับผมน้ำตาของคนเป็นแม่ไหลรินออกมา ผมนี้สงสารปูขึ้นมาทันที
"แล้วเขามีใครที่จะดูแลเขาไหมครับ"ผมถามแม่ของปู
"ไม่มีหรอกค่ะ ดิฉันตัวคนเดียวกับปู มีแค่พี่แดงที่ดิฉันเคยรับจ้างทำอาหารให้ และพอฉันป่วย เขาให้ปูไปทำแทน แต่เขาก็มีภาระของเขา ดิฉันสงสารปูอยากให้ลูกได้เรียน "แม่ปูพูด
"ผมพร้อมจะดูแลปู "ผมพูดแม่ของปูมองหน้าผม
"ไม่จำเป็นต้องดูแลในฐานะแฟน แต่ผมจะส่งเสียเขาให้ได้เรียนแน่นอน"ผมพูดพร้อมกุมมือแม่ของปูไว้
"ไม่ต้องห่วง ผมดูแลปูได้"ผมพูดย่ำอีกครั้ง ว่าผมเต็มใจที่จะดูแลปู
"ขอบคุณนะค่ะคุณหมอโดม ขอบคุณจริงๆค่ะ "แม่ปูพูดพร้อมพยายามจะกราบผม ผมรีบห้ามไว้ทันที
"อย่าไหว้ผมครับ ผมอายุน้อยกว่านะครับคุณน้า "ผมพูดกับแม่ปูของปูพยักหน้า
“คุณน้าครับ ผมได้ยินปูคุยกับคุณน้าเรื่องมีคนมาทวงเงินที่คุณน้ายื่มเขามาให้ปูไปจ่ายค่าเทอมและซื้อเสื้อผ้า เท่าไหร่เหรอครับ ผมจะให้ปูเอาไปคืนเขาก่อน”ผมถามแม่ของปู แม่ของปูมองหน้าผม
“บอกผมเถอะครับ ผมจะให้เอาไปคืนเขาก่อน ถ้าเป็นแบบนี้ปูจะไม่มีความสุข และผมเต็มใจช่วย “ผมพูดกับแม่ของปู
“ดิฉันเคยไปยืมเงินเขามาหกพันบาทค่ะ ตอนปูเข้าเรียนเพราะว่าต้องซื้อเสื้อผ้า อุปกรณ์การเรียนให้เขา “แม่ของปูพูด ผมก็หยิบกระเป๋าเงินออกมา ผมนับแบงค์พันหกใบและจับมือแม่ของปูและนำเงินนั้นใส่มือแม่ของปู
“นี้ครับ แต่ตอนน้าให้ปูบอกว่า พ่อผมให้นะครับอย่าบอกว่าผมให้นะครับ เขาอาจจะไม่รับเงินของผม “ผมพูด แม่ของปูมองผม ตอนนี้เหมือนปูจะเดินกลับมาแล้ว แม่ของปูปาดน้ำตาที่ใบหน้า
"ปู ซักผ้าเสร็จแล้วก็ไปหาอะไรทานซิลูกเดียวแม่จะไปทำกายภาพ "แม่ของปูบอกปู ผมก็เนียนกมดูนาฬิกาข้อมือโรเร็กซ์ พ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด
"นี้เกือบบ่ายโมงแล้วเหรอ ยังไม่ได้ทานข้าวเลย ห้องอาหารคงไม่ค่อยเหลืออะไรแล้ว น้องผมคงไปทานกันหมดแล้ว เฮ้อ"ผมพูดพร้อมแอบเหล่มองปู
"คุณหมอยังไม่ทานเหรอค่ะ ปูไปเป็นเพื่อนพี่หมอโดมซิ "แม่เทียมดีจังเลย ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งครับ
"เออ แต่"ปูทำท่ารังเรหันมามองผม
"ไม่เป็นไรครับน้องปูพี่ ไม่ทานก็ได้ "ผมพูดขึ้น
"เออ ก็ได้ครับ งั้นปูจะรีบกลับมาหาแม่นะ "ปูพูด แม่ปูพยักหน้า ตอนนี้หัวใจหมอโดมพองโต ดีใจได้พาน้องปูไปทานข้าวกัน ผมเดินออกมาจากห้องคนไข้พร้อมน้องปูผมแวะคืนแฟ้มคนไข้ ที่ห้องพยาบาล
“เดี๋ยวเจ้าหน้าทีมารับคนไข้ไปทำกายภาพใช่ไหมครับ รบกวนให้เขาบันทึก และพอคนไข้กลับมา ใส่เครื่องวัดการเต้นของหัวใจให้ด้วยผมจะดูว่าคนไข้มีอาการเต้นของหัวใจผิดปกติอีกหรือเปล่า “ผมบอกกับพี่หัวหน้าพยาบาลและเดินออกมาปูมารอผมด้านนอก
"เราไปทานก๋วยเตี๋ยวหมูมะนาวกันนะ มีก๋วยเตียวทะเลด้วยนะ "ผมพูดกับปู ปูเงยหน้ามองผม ปูพยักหน้า เบาๆ
"ผมทานได้ทั้งนั้นแหละครับ ยกเว้น"ปูพูดแต่ยกเว้นอะไรเหรอ ถ้าหมายถึงหมอโดมไม่ต้องยกเว้น ทานได้เลยพร้อมเสริฟ ผมมองสายตาปู
"เคียงกับมีด"ปูพูดแม้มีมุกด้วยนะ
"ฮาๆ มีมุข "ผมหัวเราะล้วนเลย ปูก็ขำกับผมนั้นแหละ ตอนนี้เดินลงมาด้านล่างแล้ว ตอนผมเดินผ่านพยาบาลชะโงกออกมามองกันเป็นแถว ผมยอมรับว่าผมน่ะหล่อเข้ม สมาร์ท กล้ามที่เป็นหมัดๆ ตอนไปฝึกหน่วยจู่โจม แต่พอกลับมายังคงฟิตกล้ามไว้
"พี่ทานได้เกือบทุกอย่าง ยกเว้น ปู"ผมพูดกับปู
"หึๆ "ปูปิดปากขำผม
"แต่เฉพาะปูที่เป็นสัตว์น้ำพี่ทานไม่ได้ แต่ ปูอย่างอื่นพี่ว่าทานได้นะ"ผมพูดและปูเงยหน้าขึ้นมองผมเพราะผมสูงกว่า
"ปูเดี๋ยวพี่แวะเก็บ ที่ฟังปอดก่อนนะ "ผมพูดตอนกำลังจะผ่านห้องพักแพทย์ พี่ดรีมกับหมอด้าไม่อยู่ดีแล้วแต่มีโน๊ต กลับมาซื้อก๋วยเตี๋ยวมากฝากด้วย ไม่ซื้อจะบอกพ่อพี่พาปูแฟนเดี่ยวไปกินข้าว (อันนี้เดาว่าพี่โดมต้องทำแน่ๆ ....หมอด้า
)น้องรู้ใจ ผมเดินออกมาปูยืนดูบอร์ดรายชื่แพทย์มีรูปผมด้วย แต่จังหวะที่
"ขอทางหน่อยครับ "เวรเปลคงจะรีบไปรับคนไข้ วิ่งเข็นรถมาอย่างเร็วและกำลังจะชนปู
"หมับ"ผมรีบดึงปูถอยหลังมาตอนดึงผมจับปูหมุนเลยทำให้หันหน้ามาปะทะอกชายสามศอกอย่างผผมเต็มๆ สายตาเราประสานกัน
"เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณหมอ"มีเสียงแว้วๆมาถามผม
"ไม่รู้ซิแต่รู้สึกใจมันหวันไหว "ผมพูดออกมา
"คุณหมอครับ"อันนี้พาให้ตกใจ ผมกอดอีกคนไว้แถมปูพยายามดันอกผม เพราะคนมองกันหมดแลว ผมเลยต้องรีบปล่อย พร้อมเอามือเสยผมแบบเขินนิดหน่อย
“คุณหมอโอเคนะครับ และน้องไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ”เวรเปลถามผมสองคน ผมพยักหน้าว่าโอเค
"เออ ครับขอโทษแทนน้องเขาด้วย น้องเขาไม่รู้ว่าจะมีรถเข็นคนไข้ผ่านทางนี้"ผมพูดกับพนักงานเวรเปลของโรงพยาบาล
"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วครับ งั้นผมไปนะครับคนไข้รออยู่ครับคุณหมอ อาการไม่หนัก กระดูกหักสามท่อนเท่านั้นเอง "คนเข็นพูด อ้อ เห้ย! นี้ยังไม่หนักอีกเหรอ
“ผมล้อเล่นครับคุณหมอ “ค่อยยังชั่วหน่อย และปูยังเหล่มองผม ผมยังคิดอยู่ คนอะไร น่ารักจริงอะไรจริง ยิ่งมองใกล้ๆนะ
"ไปกินก๋วยเตียวกันดีกว่าเนอะ"ผมพูด และพาปูเดินออกมา เจ้าหน้าที่มองตามกันใหญ่เลย
"หมอโดม อะ ไอ้เราก็นึกว่าจะไม่เป็นเหมือนคุณดิม ที่ไหนได้ เซ็งอะ"ผมได้ยิน นึกในใจ ขอบคุณที่เซ็งผมครับ ที่เห็นว่าไม่มีเพระาผมนะมีแต่เด็กๆในคอนโทรพี่ดิม คือมีอะไรแล้วจบต่างหากแต่ไม่บ่อยยิ่งช่วงนี้ห่างหายไปเกือบหกเดือนแล้วด้วย
"ปู ปูอยากจะเรียนต่อที่ไหน"ผมถามปู จะได้แนะนำได้ถูก คือผมตั้งใจจะ ดูแลปูจริงๆ จะให้เขาได้เรียนหนังสือจริงๆ
"ปู ไม่รู้ว่าจะได้เรียนไหม แม่ยิ่งป่วยแบบนี้ ปูไม่มีกระจิตกระใจจะเรียนแน่นอน "ปูพูดกับผม
"ปู ปูต้องมีอนาคตนะ ไม่ได้คิดหหรือฝันไว้บ้างเหรอ"ผมถามปู
"ปูอยากเป็น บุรุษพยาบาล ปูอยากช่วยคน ปูคงเป็นหมอไม่ได้ ปูไปไม่ไหว"ปูพูด ผมอยากจะ เยส ดังๆ หมอจะคู่กับพยาบาล สนับสนุน อย่างยิ่ง
"ดีเลยปู พี่อยากให้เราเรียนนะ พี่จะดูที่เรียนให้ พี่จะช่วยค่าเรียน "ผมพูดปูหันมามองหน้าผม ดูท่าจะปฏิเสธแน่นอน
"ปูเรียนจบแล้วค่อยใช้คืนพี่"ผมพูดทันที
"ไม่ดีกกว่า ถ้าปูจะเรียนปูจะไปทำงานกับป้าแดงเอา"ปูพูด
"ปูเรียนพยาบาลมันต้องหนักเหมือนกันนะกับชีวิตคน เชื่อพี่ และตอนนี้มีอะไรที่ขาดเหลือให้พี่ช่วยบอกพี่ทันที คุณแม่ของปูดูแลพวกพี่ตอนที่พ่อพี่กับอาของพี่ ต้องออกหน่วยกัน แม่ของปูมีบุญคุณ ให้พี่ได้ตอบแทนท่านนะ อย่าดื้อนะ"ผมพูด ตอนนี้ผมเดินมาถึงร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำ
"สวสดีครับคุณหมอ ที่เดียว"นั้นเรียกผมแต่จำได้แค่ว่าผมมาคนเดียว
"วันนี้สองที"ผมพูด “เว้ย” เจ้าของร้องออกมา
“สองที่ครับ “ผมพูดกับเจ้าของร้าน
"สองที่นะครับ นี้แฟนคุณหมอเหรอครับ เดี๋ยวนี้ชอบทอมแล้วเหรอครับ ไม่ยักกะรู้นะครับว่าชอบสไตล์แบบนี้ "นั้นมีแซวผมแถมยังเข้าใจว่าปูเป็นทอมอีกด้วย
"ไม่ใช่ทอมครับ น้องเข้าเป็นผู้ชาย เป็นเพื่อนน้องชายผม ดิวนะครับ"ผมบอกเจ้าของร้าน เขารู้จักไอ้ดิว เพราะว่าพาแสบมาทานก๋วยเตี๋ยวที่นี้ ทุกครั้งที่มาโรงพยาบาล
"ผู้ชายเหรอเนี๊ยะ โอ้ย หน้าหวานกว่าเมียผมอีก นั้นหน้ายังกับผ่านมาหลายสงคราม "พี่เขาแซวเมียเขาแต่เมียเขาอยู่ในครัวนะ เลยกล้าพูดเพราะปกติพี่แก เกลียมัว กลัวเมีย
"น้องรับอะไรดีครับ แต่ของคุณหมอ หมูต้มยำหมูมะนาว ใส่กุ้งได้ยกเว้นปู แพ้ปู"เจ้าของแต่จะย้ำทำไมว่าแพ้ปู
"ผมเอาหมูมะนาวเหมือนกันครับแต่ไม่เอากุ้งผมแพ้กุ้ง"ปูพูดผมสะบัดหน้ามามองน้องปู
"เริศครับ อีกคนแพ้ปู อีกคนแพ้กุ้ง กุ้ง สิทธิราชหรือเปล่าน้อง ฮาๆ พี่ล่อเล่น รอกสักครูนะครับคุณหมอ คุณน้อง?"พี่เขาเหล่มองปู
"ชื่อปูครับ"ปูบอกเขา
"อ้อปู เห้ย คุณหมอครับ มาด้วยกันได้ไง คุณหมอแพ้ปูนะครับ"ดูแซวผมบ้าง
"ปูนี้ไม่แพ้ ถ้ากินได้กินไปแล้ว เพราะผมเชื่อว่าผมไม่แพ้แน่นอน "ผมพูดกับเจ้าของร้าน
“อู้ยย แรงนะครับคุณหมอ แต่ไม่กลัวแพ้เหรอครับ”เจ้าของร้านมีแอบแซว
“ แบบว่าทานบ่อยๆ บางทีอาจจะชนะขึ้นมาก็ได้นะครับ”ผมพูดกับเจ้าของร้าน
“ไม่จริงหรอกครับ ผมนี้ ลองแล้ว ไม่กล้าเถียงเมียกลัวแพ้ วันหนึ่งเลยลองเพื่อชนะ”เจ้าของร้านบอกผม ปูมองหน้าพี่เขาแอบยิ้ม
“ผลเป็นยังไงครับ”ผมถาม
“เย็บไปสามเข็ม มันปามาด้วยจานครับคุณหมอ”เจ้าของร้านพูด
"ว่าแต่จะ รับน้ำอะไรดีครับ น้ำเปล่าก็พอมั้งครับ เพราะน้ำเปล่าก็คงหวานละงานนี้"เจ้าของร้านแซวอีก
"มุขเยอะเนอะ เอาน้ำอะไรดีละปู"ผมพูดและหันไปถามปู
"น้ำเปล่าดีกว่านะครับ ปูไม่ชอบทานน้ำอัดลม และน้ำหวานมาก "ปูพูด
"ตามนั้นครับ ผมเชื่อพี่น้ำเปล่าก็หวานแล้ว ถ้าเอาน้ำหวานๆมาอีก จะหวานมากไปเดี๋ยวเบาหวานขึ้น"ผมพูดกับเจ้าของร้าน
“ไม่ขึ้นธรรมดา ขึ้นมาถึงใจเลยครับ”ผมบอกคนเจ้าของร้าน
“คุณหมอนี้น่ารักจริง มุกก็เยอะคนหน้าตาดีทำอะไรก็น่ารักละครับ ลองผมมั้งซิครับ ไม่ได้คำชมน่าจะได้รองเท้ากลับมา ถ้าอย่างนั้นรอสักครูนะครับ จู๋จี๋กันไปก่อน สักสองชั่วโมงผมค่อยเอาก๋วยเตี๋ยวมาเสิรฟ “เจ้าของร้านพูดและทำท่าจะเดินไป
“นานไปพี่ “ผมรีบหันไปบอก
“ล้อเล่นครับ ไม่เกินสิบห้านาที ครับแต่ผมจะไปเอาน้ำมาให้ก่อน ดูท่าจะคอแห้ง”เจ้าของร้านพูด
"พี่โดมทำไมจ้องปูแบบนั้นละครับ"ปูถามผม เพราะผมหันมามองน้องปู แค่มองก็อิ่มแล้วผมว่านะ
"ปู รู้ตัวไหมเวลาปูยิ้ม น่ารักมาก พี่อยากให้ปูยิ้มตลอดเลย "ผมพูดกับปู ผมเหลือบมองไปเห็น แผลที่นิ้วของปู
"ไปโดนอะไรมาครับ"ผมถือวิสาสะจับบือปูขึ้นมาดู
"เมื่อวานใจลอยเป็นห่วงแม่มีดเลยบาดเอานะพี่โดม "ปูพูด
"ปูพี่จะดูแลรักษาแม่ปูจนสุดความสามาถ ตอนนี้พ่อพี่สั่งยาจากอเมริกาตัวใหม่มาให้แล้วยาจะมาถึงพรุ่งนี้และเราจะเริ่มให้ยาตัวใหม่ทันทีที่ยามาถึง"ผมพูดกับปูพร้อมกุมมือปูไว้
"ได้แล้วครับที่สั่ง เออ ! "เจ้าของเอามาเสริฟเองเลย
“เออ ดูท่าจะยังไม่อยากทานยกไปก่อนแล้วกันนะครับ “เจ้าของร้าน
“เห้ย! พี่”ผมรีบเรียกพี่เขาไว้ พี่เขาแกล้งอีกแล้ว พี่เขาวางไม่ได้เพราะว่าผมกุมมือปูไว้ บางบนโต๊ะพี่เขาเลยไม่รู้จะวางตรงไหน ฮาๆ และพี่เขาก็วางก๋วยเตี๋ยวที่ผมสั่งมาทานกัน
"ขอบคุณครับ"ผมพูดคือผมเรียนจบแพทย์จากอเมริกา ใว้ชีวิตที่นั้น ใครทำอะไรให้ก็ขอบคุณแม้ว่ามันคือหน้าที่ของเขา ที่ต้องทำให้เราก็ตาม
"พี่โดม มันค้อนข้างจะเยอะสำหรับปู ปูแบ่งให้พี่โดมจะรังเกลียดไหมครับ"ปูถามผม
“ไม่เคยคิดแบบนั้นสักนิดเดียว ทำไมเราไม่กินเยอะ ผอมแย่แล้ว หรือว่ากลัวอ้วน"ผมพูดแอบแซวเล็กน้อย
"ปูกิน นิดนิดหน่อยก็อิ่มแล้ว อะนี้นะครับ"ปูพูดและตักให้เส้นมาให้ผมหมูลูกชิ้น
"พอแล้วครับ "ผมร้องห้าม ผมทานก๋วยเตี๋ยวทานไปเหลือบมองปูด้วย ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งน่ารักนะคนอะไรก็ไม่รู้
"พี่ครับ ซื้อดอกไม้ไหมครับ"มีเด็กผู้ชายถือดอกกุหลาบมาเร่ขาย ผมส่ายหน้าจะซื้อให้คนตรงหน้าจะอายเขานะซิ ไม่ใช่ผู้หญิงนิครับ
"พี่ซื้อดอกไม้ไหมครับ”เด็กน้อยถามอีกครั้งตามองไปในชามก๋วยเตี๋ยวคงจะหิว
"หิวหรือเรา"ปูคงเห็นเลยถามเด็กคนนั้น
"ทานกับพี่ไหมพี่ไม่"ปูพูดจะเสียสละให้เด็กนั้นทาน
"ไม่เอานะปู "ผมร้องปรามปู
"ไม่เป็นไรครับ "เด็กนั้นพูดและกำลังจะเดินออก
"จะกินเดี๋ยวสั่งให้ใหม่ เอาไหม"ผมถามเด็กคนนั้น เด็กนั้นหันมา มือก็กุมท้องคงหิว
"เออ"เด็กคนนั้นลังเล ที่จะตัดสินใจ ผมคิดว่าเขาคงกลัวเจ้าของร้านว่าด้วย
"มาซิมานั่ง "ผมพูดและหันไปเรียกเจ้าของร้านมารับออเดอร์
"ว่าไงครับคุณหมอ .. "เจ้าของร้านเดินมาและมองเด็กที่นั่ง
"นี้หนู บอกว่าอย่าเอาดอกไม้มาขาย ไม่ได้จะใจร้ายนะ แต่ลูกค้ารำคาญ บ่นมาหลายรายแล้ว"เจ้าของร้านพูดกับเด็กที่ผมให้นั่งลงกับผมและปู
"เขานั่งกลับผม ผมจ่ายให้ คงไม่เป็นอะไร"ผมบอกเจ้าของร้าน
“และพี่ครับ ถ้าเด็กนี้มีทางเลือกที่ดีกว่าการเอาดอกไม้มาเล่ขายแถมโดนไล่ตะเพิดไม่ต่างกับสุนัข ผมว่าเขาคงเลือกที่จะไปทำอย่างอื่นดีกว่า ผมเข้าใจพี่นะ แต่คนเรามีแล้วก็ต้องแบ่งปัน มีเยอะไปใช่ไม่ทันหมดตายไปก็เอาไปไม่ได้ และเด็กนี้คืออนาคตของชาตินะพี่ “ผมพูด ทุกคนในร้านมองมาที่ผมกับปู เพราะว่าผมพูดค่อนข้างดัง ให้ทุกคนได้ยิน และเจ้าของร้านเงียบไปพักหนึ่ง
“งั้นก็ตามใจคุณหมอแล้วกันนะครับ “เจ้าของร้านเลยไม่อาจจะปฏิเสธผมได้
"จะกินอะไรดี "ผมถามเด็กที่นั่งกับผม
"เอาเหมือนพี่สาว"เด็กน้อยพูดทำเอาผมขำ ปูสะบัดหน้าไปมอง
"เด็กนี้พ่อแม่ขาย พวงมาลัยตรงสีแยก วันนี้คงไม่ได้ไปโรงเรียนอีกแล้ว เขาบอกว่ามีลูกตั้งห้าคน รอยมาลัย จะไปพออะไร"เจ้าของร้านพูด
"เออเอาตามที่ผมเขียนใส่ถุงให้ด้วยนะครับ "ผมส่งโน๊ตที่ด้ากับพี่ดรีมสั่งไว้ให้เจ้าของร้าน
"เราชื่ออะไร"ปูถามเด็กคนนั้น
"ชื่อ วินครับ พี่สาว"เด็กน้อยตอบแต่เรียกปูว่าพี่สาว
"นี้พี่นะผู้ชายนะ พี่ชายซิ"ปูผมแอบขำเด็ก
"พี่โดมก็ไม่ยอมแก้ให้ปูด้วยนะ"ปูหันมาว่าผมอีก
"เหมือนพี่สาวมากใช่ไหม"ผมถามวิน วินพยักหน้าทันที
"ครับเหมือนมากเลย และเห็นมากับ เออ "วินพูดว่ามากับผมคิดว่าเป็นแฟนผม
"พี่โดม เรียกพี่โดม พี่เป็นหมอกระดูก"ผมบอกวิน
"ทำไมเราไม่ไปเรียนละ วิน"ปูถาม
"น้องผมไม่สบายแม่ต้องดูแลน้องไม่มีใครช่วยพ่อขาย ถ้าเราไม่ขายเราก็ไม่ตังซื้อข้าวเย็นนี้"วินพูดทำหน้าหง๋อยๆ
"แล้วน้องๆกินอะไรหรือยัง จะสั่งไปให้น้องๆด้วยไหม พี่สั่งให้"ผมถามวิน วินมองผม
"ได้แล้วครับก๋วยเตียว"เจ้าของเดินมาพอดี
"พี่เอา ก๋วยเตี๋ยวหมูของเด็ก และผู้ใหญ่แยกน้ำ"ผมสั่ง
"พี่น้องเรามีกี่คน"ผมถามวิน
"วินมีน้องสาวอีกสี่คน"วินตอบเยอะนะนี้ แต่เด็กๆสำหรับบ้านผมก็บ้านผมมีตังค์ แต่กับบางครอบครัวคนเดียวยังต้องปากกัดตีนถีบ ผมนี้โชคดีมากมายกว่าคนอื่นๆ
"งั้นเอาของเด็กมา ห้าชุดและผุ้ใหญ่สองชุด "ผมสั่งเจ้าของร้านพยักหน้า ผมหันมาเห็นปูช่วยหันเส้นให้วิน ดูน่ารักมาก ฮอร์โมนคุณแม่ทำงาน
"ตกลงพี่เป็นแฟนกันหรือเปล่า อะครับ"วินถามผมและปู
"ถามพี่เขาให้ทีซิ รับพี่เป็นแฟนได้หรือเปล่า"ผมบอกวิน ปูนี้สะบัดหน้ามามองผมแอบค้อน
"งั้นนดอกไม้นี้ ผมให้พี่ ให้พี่ปู และพี่ก็ถามพี่ปูเลย"วินพูดและส่งดอกกุหลาบให้ผม เพื่อให้ผมให้ปู ผมรับมาและส่งให้ปู ตาผมมองจ้องปู
"พี่โดม"ปู
"รับหน่อยเด็กจะเสียใจนะ"ผมพูดเบาๆ กับปู
"ก็ได้ มัดมือฉกนะเนี๊ยะ"ปู ปูรับดอกไม้ไปจากผม
"เย้ พี่ปูรับพี่โดมเป็นแฟนแล้วนะ "วิน ทำท่าดีใจ
"ทานไป เด็กแก่แดด "ปูเอามือลูปหัววิน ปูมองวินท่าทางว่าจะหิวน่าดู
"ปูนึกถึงตอนปูเด็กๆ อยากช่วยแม่ อะไรที่ได้เงินปูจะทำ เก็บขยะ รับจ้างล้างชามตามร้านก๋วยเกี๋ยว ทุกอย่างเพราะเวลาไม่มีเงินจะซื้อแม้แต่ข้าว มันแย่มาก"ปูพูดผมนี้สงสารปูจับใจ ต่างจากพวกผมลืมตามาก็มีทุกอย่างเพลอๆใช่จ่ายเรื่องงี่เงามากกว่าด้วย
"ปู ให้พี่ดูแลปูนะ ในฐานะพี่ชาย ตามที่พี่รับปากกับแม่ของปูนะ "ผมพูด ตอนนี้วินทานหมดแล้ว
"วินต้องไปแล้ว ดอกไม้ก็ขายไม่ได้ ไม่รู้ว่าแม่จะพาน้องไปหาหมอได้ไหม "วินพูดขึ้น
"วิน "ผมเรียกวินและควัก เงินส่งให้วินไป ห้าร้อยบาท
"เอามาให้พี่ช่อหนึ่ง ปูจะเอาไปเยี่ยมแม่พี่ปูเขา "ผมพูดวินส่งดอกไม้ให้ผมช่อหนึ่ง
"แต่ดอกไม้ช่อละแค่ สามสิบบาทนะพี่โดม"วินพูด
"ทริป ที่ทำให้พี่ปู ยอมให้พี่ดูแล โอเคไหม ไปรับก๋วยเตี๋วยไปให้น้องได้แล้ว และมีอะไรขึ้นไปหาพี่ถ้าที่ห้องตรวจไม่มีก็ไปหาพี่ที่ชั้นสาม บอกว่ามาหาพี่หมอโดม "ผมพูดวินย้มให้ผมวินยิ้มพยักหน้า ดูน่าจะรุ่นเดียวกับ เป็กซ์ที่ไอ้ดิวรับมาเป็นลูกบุญธรรมเลย
"ผมชอบพี่จัง พี่ปู"วินพูดหันมาบอกปู ปูยิ้มให้วิน รอยยิ้มที่ดูอ่อนโยน
"พี่โดม เรากลับกันเลยไหม ปูห่วงแม่นะครับ "ปูพูดผมพยักหน้าเรียกเขามาเก็บเงิน
"พี่โดม มองปูมาก เขินนะ"ปูพูดกับผม ตอนนี้ผมเดินกลับโรงพยาบาลแล้ว
"พี่ก็พยายามจะไม่มองมาก แต่มันทำไม่ได้นี้ครับ แล้วปูจะกลับยังไง"ผมพูดและถามเพ่อขับรถไปส่ง
"เดี่ยวจะมารับนะครับ"ปูพูด ผมก็ลืม ปูเป็นแฟนเดี่ยว ผมก็เงยต้องเงียบ
"พี่โดมปูขอโทษนะครับ เดี่ยวเขาดีกับปู พี่โดมก็ดีกับปู แต่พี่โดมคือพี่ชายที่แสนดี ปูไม่เคยมีพี่ชายมาก่อน "ปูพูดกับผม
"พี่ก็ได้ ยินดีดูแล มีอะไรขาดเหลืออะไรบอกพี่นะ พี่ยิน พี่จะได้ตอบแทนน้าเทียมที่ดูแลพี่เป็นอย่างดี ไม่ว่าทุกเรื่องไม่ว่าค่า
ใช่จ่ายส่วนตัวหรือค่าเล่าเรียน บอกพี่พี่จัดการให้ "ผมพูด ผมเดินเข้ามา
"ก่อนจะจัดการเรื่องน้องปู ไปจัดการเรื่องมรึงก่อนหมอโดม พ่อเรียก"พี่ดรีม มากรอกหูผม เพราะผมเข้ามาด้านใน โรงพยาบาลแล้ว พี่ดรีม!!
"และนี้ก๋วยเตี๋ยวกรู กับน้องมรึงใช่ไหม หิวจนจะกินหัวพยาบาลอยู่แล้ว โดยเฉพาะน้องสาวมรึง "พี่ดรีมพูด ปูนี้ขำพี่ดรีมเพราะว่าน้องสาวที่พี่ดรีมเรียกคือหมอด้าน้องชายผมต่างหาก
"ปูจ๊า พี่ไม่ได้ว่าปูนะ พี่ว่าน้องพี่ เห็นแม่ออกมาจากห้องกายภาพแล้วนะ นี้พี่ดูมาด้วยนะ "พี่ดรีม นี้
“ไปดูทำไม น้าเขาไปห้องกายภาพ “ผมถามพี่ดรีม ปูที่มองผมและก็ขำ
“ก็กรูอยากดูอะ อยากทำคะแนนบ้างอะไรบ้าง จริงนะปูไปดู ตลอด “พี่ดรีมพูด
"หึๆ ขอบคุณครับพี่ดรีม พี่โดมงั้นปูขึ้นไปหาแม่นะครับ "ปูพูด
"เออปู"ผมทำท่าจะเรียก
"พ่อเรียก ไปเข้าห้องเย็นได้แล้วไอ้โดม "พี่ดรีมนี้ผมจำต้องเดินขึ้นไปหาพ่อ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
