กัณตินันท์มองแววตาเตชสิทธิ์นิ่ง ชายหนุ่มไม่อยากจะเชื่อนักว่าฝ่ายนั้นไม่คิดที่จะแกล้งอะไรตน
“ถ้างั้นปล่อยฉันก่อนสิ”ชายหนุ่มลองเอ่ยบอก และก็ต้องแปลกใจเมื่อเตชสิทธิ์ยอมปล่อยตนเองให้เป็นอิสระจริงๆ
“เชื่อผมหรือยังล่ะทีนี้”เตชสิทธิ์เอ่ยบอก ก่อนจะผายมือทั้งสองข้างออกกว้าง คล้ายๆจะยืนยันว่าวันนี้ตนไม่มีความคิดเลวร้ายใดๆในหัวสมอง
กัณตินันท์มองภาพนั้นแล้วคลายความกลัวลงไปได้บ้างนิดหน่อย แต่ถึงยังไง ชายหนุ่มก็ไม่คิดที่จะยืนอยู่บนความเสี่ยงแบบนี้ คนยืนยันว่าตัวเองไม่ได้อยากที่จะกลั่นแกล้งเขาตอนนี้จะเกิดบ้าขึ้นมาอีกก็ไม่รู้ ชายหนุ่มหมุนตัวที่จะเดินหนีจากฝ่ายนั้นทันทีเมื่อคิดถึงข้อนี้ขึ้นมาได้
“อ้าว เดี๋ยวสิ รอผมก่อน”เตชสิทธิ์ร้องตามหลังก่อนจะรีบเดินตามคนเดินหนีจนทันจนได้
“นี่นายจะตามฉันมาทำไมอีก ไหนบอกไม่คิดจะแกล้งฉันแล้วไง”กัณตินันท์หันมาคุยด้วย แต่ก็ไม่ยอมหยุดเดิน หนำซ้ำชายหนุ่มยังพยายามที่จะเดินออกห่างๆคนที่พยามเดินตีคู่จนฝ่ายนั้นสังเกตเห็น
“นี่จะกลัวอะไรผมขนาดนั้น เดี๋ยวก็แกล้งขึ้นมาจริงๆซะหรอก”เตชสิทธิ์เอ่ยออกมาอย่างอดหมั่นไส้ไม่ได้ตามนิสัยเดิม
“ฉันว่าแล้ว คนอย่างนายมันมีสำนึกได้ไม่เท่าไหร่หรอก”กัณตินันท์หยุดเดิน แล้วหันมาว่าตรงๆ สองคนสบตากันนิ่ง ก่อนที่ฝ่ายอ่อนวัยกว่าจะพูดขึ้น
“ผมไม่อยากทะเลาะกับพี่ตอนนี้นะพี่ตฤณ อย่าเพิ่งทำให้ผมโมโหดีกว่า”
“คนอย่างนายไม่เคยไม่โมโหใส่ฉันด้วยหรือไง”
“ก็กำลังจะพยายามอยู่นี่ไง “
“ฉันไม่เชื่อ”
“ไม่ต้องบอกผมก็รู้ พี่เป็นถึงครูบาอาจารย์นี่ จะเชื่ออะไรง่ายๆได้ไง จริงมั๊ย”
“ไม่ต้องมาประชดฉัน ฉันตกงานมานานแล้ว”
“แล้วอยากกลับไปทำอีกหรือเปล่าล่ะ”
“หมายความว่าไง”
“ก็เผื่ออยากจะกลับไปสอนผมอย่างเดิม ผมก็ยินดีนะ”
“ให้กลับสอนคนอย่างนาย ฉันไปสอนแมวข้างบ้านให้พูดได้ยังง่ายกว่าอีก”
“เกินไปแล้วนะพี่ตฤณ ผมพยายามพูดดีๆกับพี่แล้วนะ บอกแล้วไงว่าอย่าทำให้โมโห”
“ไม่ต้องมาพยายามพูดดี ทำดีอะไรกับฉันหรอก คนอย่างนาย ฉันหันหลังให้ตั้งแต่ฉันตัดสินใจลาออกจากการเป็นครูสอนพิเศษนั่นแล้ว มาทำดี พูดดีตอนนี้ มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก”
“นี่ผมต้องเจ็บปวดมั๊ยเนี่ย หะ!! โดนประชดขนาดนี้เนี่ย”
“นั่นมันเรื่องของนาย”
“งั้นผมจะพยายามเสียใจก็ได้อ่ะ เผื่อพี่จะได้ดีใจที่จะได้รู้สึกว่าตัวเองมีค่าในสายตาผม”
“เตชสิทธิ์!! นายนี่มันดื้อด้านจริงๆ”
“ดื้อด้านตรงไหนไม่ทราบหะ คุณอาจารย์”
“ไม่ต้องมาเรียกฉันอาจารย์ ฉันไม่ต้องการคำนั้นจากนายแล้ว”
“แน๊ะ ประชดอีกแล้ว ผมต้องเจ็บปวดอีกแล้วใช่มั๊ยเนี่ย”
“นายเตชสิทธิ์!!”
“เรียกทำไม กลัวลืมชื่อหรอไง”
“ไปไกลๆเลยนะ ไม่ต้องเดินตามฉันมาอีก ฉันเกลียดเด็กอย่างนาย รู้ไว้ด้วย”
“เฮอะ!! ผมรักผู้ใหญ่อย่างพี่ตายล่ะ”
“นายเตชสิทธิ์!”เป็นอีกครั้งที่กัณตินันท์พูดอะไรไม่ออก นอกจากเรียกชื่อฝ่ายที่ยืนต่อต่อเถียงกับตนแค่นั้น ชายหนุ่มโกรธไม่รู้จะโกรธยังไงที่โดนเด็กรุ่นน้องมาพูดจายียวนกวนโมโหได้อย่างไม่ลดราวาศอกให้ ก็ไหนมันบอกจะพยายามสำนึกตนเองไง
แล้วนี่อะไร ยิ่งพูดอะไรออกไปเท่าไหร่ ก็ยิ่งโดนมันตอกกลับซะหน้าแทบหงายเท่านั้น ฮึ่ย!!
เตชสิทธิ์มองคนที่ยืนควันออกหูตรงหน้าด้วยความรู้สึกสับสน เด็กหนุ่มรู้ว่าคำพูดและท่าทีของตนเป็นต้นเหตุให้ฝ่ายนั้นเกิดอาการอย่างนั้นขึ้นมา แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ จริงๆเขาก็ไม่อยากที่จะทำให้สถานการณ์ตอนนี้เป็นแบบนี้ซักเท่าไหร่ แต่พอเห็นท่าทีจองหองนิดๆของคนตรงหน้า เขาก็อดไม่ได้ทุกครั้งที่จะทำให้เจ้าตัวรู้สึกว่าอย่ามาทำท่าทีแบบนี้ใส่เขา ไม่รู้สิ เขายังรู้สึกอยู่ตลอดว่าเขาควรจะอยู่เหนือคนๆนี้อยู่ในทุกที่ ทุกเวลา
ทำไมล่ะ ทำไมเจ้าตัวไม่ทำกิริยาท่าทีเหมือนแต่แรกที่พูดจากับเขาดีๆ จนทำให้เขานึกเห็นใจมาแล้วนั่น มาทำทำไมกิริยาท่าทีจองหองจนน่าหมั่นไส้แบบนี้
ในขณะที่สองคนได้ยืนจ้องกันอยู่นั่น รถเก๋งคันหนึ่งก็ได้วิ่งเข้ามาจอดเทียบข้างๆ เตชสิทธิ์จำได้ดีว่ารถคันนั้นเป็นของใคร เด็กหนุ่มยกมือเท้าเอวแล้วถอนหายใจอย่างนึกเซ็ง
“ขึ้นรถไต๋ จะไปส่งบ้าน”คนในรถเลื่อนกระจกลงมาแล้วตะโกนบอกเด็กหนุ่ม
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมกลับเองได้”เตชสิทธิ์เอ่ยตอบออกไป
“แล้วนายรู้เหรอว่าที่นี่ ที่ไหน นี่มันนอกเมืองนะ รถเมล์ หรือแท็กซี่ ไม่ค่อยมีหรอก”คนในรถเอ่ยตะโกนบอกต่อ พอเห็นฝ่ายที่ตนบอกเงียบไป จึงตัดสินใจเปิดประตูรถเดินออกมา
“อ้อ นึกว่ายืนอยู่กับใคร ที่แท้ก็อาจารย์คนก่อนนี่เอง สวัสดีครับ คุณกัณตินันท์”กฤตภาษแกล้งเอ่ยทักคนที่กำลังยืนมองตนอยู่ ขณะที่ตนเดินไปหาเตชสิทธิ์
“คุณรู้จักฉันได้ไง”กัณตินันท์ทักกลับ จำได้อยู่หรอกว่าตาคนนี้เป็นคนที่ขับรถเหยียบน้ำครำสาดใส่ตน แต่มันจะรู้เขาได้ไงล่ะ หรือว่า?
“ผมบอกเขาเองแหละ”เตชสิทธิ์ชิงเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นอาจารย์คนเก่าส่งสายตาเป็นเครื่องหมายคำถามมาที่ตน
“แล้วนี่ก็พี่เอส คนที่จะมาสอนหนังสือผมแทนพี่”เด็กหนุ่มเอ่ยบอกต่อไปอีก เมื่อเห็นเจ้าของสายตามีคำถามเปลี่ยนจากมองตนไปมองกฤตภาษ
กัณตินันท์ใช้สายตาคมกริบของตัวเองมองพินิจพิเคราะห์ลักษณะการแต่งกาย และโครงหน้าทั่วไปของคนที่ตนรับรู้ว่าชื่อเอส ชายหนุ่มเพิ่งจะมีอารมณ์ที่จะสังเกตดูรายละเอียดต่างๆของฝ่ายนั้นก็ตอนนี้เอง เพราะเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ปะกัน เขามัวแต่โมโหที่โดนด่าว่าเสียๆหายๆจึงไม่มีเวลาใส่ใจอะไร แต่ตอนนี้ วินาทีนี้ พอสายตาชายหนุ่มมองสำรวจคนๆนั้นเสร็จ ก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองหน้าอดีตลูกศิษย์ตัวเอง
เตชสิทธิ์ นายจะรู้มั๊ยเนี่ยว่าอาจารย์คนใหม่ของนายใช่ผู้ชายจริง!! ชายหนุ่มเกิดคำถามนี้ขึ้นมาในใจทันทีที่ได้สบตากับฝ่ายนั้น
“มองผมแปลกๆนะพี่ตฤณ มีอะไรจะบอกผมหรือเปล่าเนี่ย”เตชสิทธิ์เอ่ยถามขึ้น เมื่อเจอสายตาแปลกๆของอดีตครูสอนพิเศษตนอีก
“เปล๊า ไม่มีอะไร”กัณตินันท์ตอบเสียงสูง เกิดนึกตลกอยู่เองลึกๆที่เห็นว่าเตชสิทธิ์หนีจากสิ่งที่ตนเกลียดนักเกลียดหนาไม่พ้น ชายหนุ่มทำท่าจะเดินหนีไม่สนใจเมื่อเห็นว่าตนไม่ควรอยู่เป็นก้างขวางคอใคร ก็เขาเห็นชัดเจนน่ะสิถึงท่าทีที่นายเอสนั่นเดินเข้าไปประชิดตัวเตชสิทธิ์อย่างตั้งใจที่จะบอกกลายๆว่าตอนนี้ตัวเองเป็นเจ้าของเด็กหนุ่มนั่น ไม่ใช่เขา
“นั่นพี่จะไปไหนพี่ตฤณ”เตชสิทธิ์รีบเอ่ยทักไว้ ไม่ได้เด็ดขาด ตอนนี้เขาไม่ยอมที่จะอยู่ตามลำพังกับกฤตภาษแน่ๆ ภาพที่คนๆนี้ขับรถพาเขาเข้าโรงแรมม่านรูดมันยังติดตาจนพาที่จะหลอนอยู่ทุกทีที่คิดถึง
“ไปไหนก็ได้ที่ไม่ต้องอยู่เป็นก้างขวางคอใคร”กัณตินันท์หันมาตอบอย่างเยาะๆ ชายหนุ่มตั้งใจที่จะพูดแดกดันใส่คนที่ประกาศความเป็นเจ้าของอดีตลูกศิษย์ตนให้รู้เอาไว้ก่อนล่วงหน้าว่าเขาไม่มีทางที่จะกลับมาแย่งตำแหน่ง
ครูสอนพิเศษของนายนั่นแน่ ไม่ต้องส่งสายตามาประกาศหวงก้าง หวงตำแหน่งตัวเองขนาดนั้น
“พี่หมายความว่าไง”เตชสิทธิ์ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเอ่ยถาม เด็กหนุ่มไม่ทันสังเกตว่าคนข้างๆตนกำลังยืนขบกรามแน่นเพื่อข่มอารมณ์ร้ายเอาไว้ คำพูดที่กัณตินันท์พูดใส่หน้าเมื่อซักครู่นี่มันเสี่ยงนักที่ตัวเขาจะโดนจับรสนิยมรักเพศเดียวกันได้ หากว่าเตชสิทธิ์จะฉลาดที่จะฟัง ชายหนุ่มไม่นึกกังวลเรื่องเหตุการณ์ก่อนหน้านั่นหรอกว่าไก่อ่อนอย่างเตชสิทธิ์จะจับพฤติกรรมเขาได้ ทำไมน่ะเหรอ ก็เขายังไม่ได้ทำอะไรเสียหายนี่ กะอีแค่การเลี้ยวรถพาเด็กนี่เข้าม่านรูด เขาก็บอกอยู่แล้วว่าต้องการเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแค่นั้น นายนี่ตื่นตูมไปเองต่างหากล่ะที่คิดว่าเขาจะทำอะไร ซึ่งปัญหาแค่นี้เขามีแนวทางแก้ไขรออยู่แล้ว ยังไงซะ เตชสิทธิ์ก็ต้องได้เจอกับเขาไปอีกนานแน่ๆ เขามั่นใจว่าอย่างนั้น
“ก็หมายความอย่างที่พูดน่ะแหละ จำได้มั๊ยที่ฉันเคยบอกนายว่าเกลียดอย่างไหน จะได้อย่างนั้น วันนี้ฉันดีใจจริงๆที่พูดไม่ผิด”กัณตินันท์ตอบอีกอย่างรู้สึกสาใจเล็กๆ เตชสิทธิ์ร้ายใส่เขาจนเกินกว่าเขาจะเห็นใจในโชคชะตาและอนาคตเจ้าตัวได้แล้ว
“เฮ้ย มึงพูดอะไรวะไอ้ตุ๊ด!”กฤตภาษทนฟังอยู่นานจึงโพล่งออกมาอย่างคนที่มีท่าทีขึงขังตามแบบฉบับที่คิดว่าผู้ชายจริงๆเขาจะทำกัน กัณตินันท์มองดูแทนที่จะนึกกลัวแต่ชายหนุ่มกลับนึกสมเพช อะไรกัน เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็น เกย์แอ็บแมน จะๆก็คราวนี้
“จะไปไหนก็ไปเลยนะ ถ้ามึงไม่อยากเจอต่อย นี่กะจะมาลวนลามไต๋เขาใช่มั๊ยเนี่ยมึง”
กฤตภาษเอ่ยต่ออย่างคนแมนเข้มเกินร้อย นาทีนี้เขาต้องเรียกความน่าเชื่อถือกลับมาจากเตชสิทธิ์ให้ได้ซะก่อน นังกัณตินันท์ หล่อนมันร้ายนัก พูดจาแนะแนวทางขนาดนี้ กะจะให้เหยื่อของฉันจับผิดฉันได้แล้วผละกลับไปหาหล่อนน่ะสิ นังอาจารย์วิจัยฝุ่น
“ไม่ต้องถึงขนาดขู่หรอก บอกแล้วไง ฉันไม่อยู่เป็นก้างขวางคอแน่”กัณตินันท์เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มเย็น ชายหนุ่มปรายตากลับไปมองอดีตลูกศิษย์แล้วอดไม่ได้ที่จะเอ่ยทิ้งท้ายเน้นเอาไว้ให้
“โชคดีนะเตชสิทธิ์ ฉันหวังว่าคุณเอสคงจะติวให้เธอได้สอบติดมหาวิทยาลัยสมใจแม่ของเธอ”
ร่างของกัณตินันท์เดินจากไปไกลแล้ว แต่คนที่โดนพูดทิ้งท้ายเอาไว้ให้คิด ยืนคิดตามจากสิ่งที่ได้ยินอย่างอดไม่ได้ กัณตินันท์พูดถึงแม่ของเขาในตอนท้าย หรือว่าจากการลาออกของเจ้าตัวในครั้งนั้นมันมีอะไรมากกว่าที่เขาไม่เคยรู้
“พี่เอส พี่กลับบ้านไปเถอะ เดี๋ยวผมกลับเองได้”เด็กหนุ่มหันหน้ามาบอกคนยืนข้างกาย เมื่อคิดว่าจะต้องเดินตามคนเดินหนีเพื่อคุยกันให้รู้เรื่องว่าทำไมถึงทิ้งท้ายคำพูดปริศนาแบบนี้ไว้ให้ตน
“ไม่ได้ไต๋ พี่เป็นครูนายนะ นายต้องเชื่อฟังพี่ เข้าใจมั๊ย พี่สั่งให้กลับกับพี่ นายก็ต้องกลับ”กฤตภาษแสดงฐานะของตนทันที ด้วยจริงๆแล้วนึกหวั่นว่าเตชสิทธิ์จะจับพฤติกรรมเบี่ยงเบนตนได้แล้วจริงๆ
“พี่ตฤณก็เคยเป็นครูสอนผมเหมือนกัน แล้วเขาก็มาก่อนพี่ด้วย คงไม่แปลกมั้งถ้าผมจะให้เขาไปส่งผมที่บ้าน”เตชสิทธิ์เอ่ยเด็ดขาด นึกไม่ชอบใจท่าทีวางอำนาจของกฤตภาษเอามากๆ เด็กหนุ่มออกวิ่งตามคนที่มองเห็นร่างลิบๆ โดยไม่ยอมฟังคำพูดใดๆของคนวางอำนาจอีก
“เตชสิทธิ์ นายกล้าวิ่งหนีฉันเหรอ ฝากไว้ก่อนเถอะ แกด้วย นังกัณตินันท์”กฤตภาษเอ่ยคาดโทษอย่างเดือดดาลอยู่ตรงที่ยืนอยู่ สายตาก็มองตามเป้าหมายของตนที่ตอนนี้กำลังเดินอยู่คู่กันไปจนได้ เมื่อคนที่ออกวิ่งตามหลังวิ่งไปถึงคนที่เดินหนีไปก่อนหน้าได้สำเร็จ
.
.
.
.
.
.
เฮ้อ สองคนเดินคู่กันไปอีกแล้ว จะทะเลาะอะไรกันอีกมั๊ยล่ะนั่น ติดตามกันต่อไปครับ
ขอบคุณครับ
Boy
ตอนนี้พี่บอยกำลังวุ่นวายอยู่กับการทำเล่มสามอยู่น๊า.........
ให้กำลังใจพี่บอยกานหน่อยเน้อ
อิอิ........
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามคับ +1 ใ้ห้น๊า......
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
