เห็นแก่รีบนนะเนี่ย อิอิ.....
ไปดูตอนต่อไปกันเลยค๊าบ......
แท็กซี่จอดเทียบแล้วตรงหน้าบ้าน ไฟในบ้านยังไม่ดับ เตชสิทธิ์เหลือบมองเข้าไปข้างในแล้วเอ่ยออกมาเบาๆ
“สงสัยแม่ยังไม่นอน”เด็กหนุ่มหันกลับมามองหน้าอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆเมื่อเอ่ยจบ พอเห็นฝ่ายนั้นนั่งนิ่งโดยไม่มีท่าว่าจะลงจากรถเลยเอ่ยถามอีก
“จะกลับเลยเหรอ”
“จะให้ฉันขึ้นไปนอนกับนายเลยมั๊ยล่ะ ฉันจะได้ไม่กลับ”กัณตินันท์ตอบประชด เกลียดนักคนประเภทไม่มีอะไรจะถามแล้วยังจะถาม
คำถามอะไรปัญญาอ่อน ก็ขนาดเมื่อก่อนฉันมีหน้าที่ ที่จะต้องเข้าออกจากบ้านหลังนี้เกือบทุกวัน นายเองยังไม่อยากจะต้อนรับ แล้วอยู่ดีๆมาถามแบบนี้ เพื่ออะไร?..ชายหนุ่มนึกค่อนขอดอยู่ในใจ
“ฝันไปเถอะว่าจะได้นอนคู่กับผมน่ะ”เตชสิทธิ์ตอบกลับอย่างไม่ต้องคิด เด็กหนุ่มกำลังจะก้าวลงจากรถแต่พลันสายตาก็ดันเหลือบไปเห็นสายตาของคนขับแท็กซี่ที่กำลังมองดูคนนั่งรถมาส่งตนผ่านกระจกมองหลัง
“อันที่จริง มีเพื่อนนอนมันก็ดีเหมือนกันนะ พี่ลงมาเถอะ ผมยอมให้พี่นอนด้วยก็ได้”เด็กหนุ่มหันมาเอ่ยกับคนที่ตนเพิ่งเอ่ยคำพูดไม่ไว้หน้าใส่เมื่อครู่ เมื่อเริ่มรู้สึกแปลกๆกับสายตาของคนที่ตนมองเห็นก่อนหน้า
“ไร้สาระ เข้าบ้านนายไปเถอะไป พี่เขาจะได้ไปส่งฉัน”กัณตินันท์ตอบออกไปอย่างเหนื่อยใจในสิ่งที่เจอ เตชสิทธิ์จะเอายังไงกับเขากันแน่ นายนี่ชักแปลกๆ
“บอกให้ลงมาก็มาเถอะน่า จ่ายค่ารถพี่เขาไป พี่เขาจะได้ไปวิ่งรถต่อ”เตชสิทธิ์บอกแกมสั่ง พลางนั่งส่งสายตาในเชิงบังคับให้คนข้างๆทำตามที่ตนพูด
“อย่าทำให้ผมโมโหนะพี่ตฤณ พี่ก็น่าจะรู้นะว่าพี่จะโดนอะไร จ่ายค่ารถพี่เขาไปแล้วลงไปเอาคืนกับผมในบ้าน”เด็กหนุ่มบอกต่อเมื่อเห็นคนที่ตนสั่งยังนั่งนิ่งไม่สนใจ
“เฮ้ย !!บอกให้จ่ายค่ารถพี่เขา หูแตกหรือไงวะ”เด็กหนุ่มเอ่ยไม้ตายออกมาโดยการตวาดขึ้นเสียงดัง เมื่อเห็นว่าอะไรๆยังไม่คืบหน้า
กัณตินันท์สะดุ้งโหยง ภาพความร้ายกาจที่คนตวาดเคยแกล้งตนลอยเข้ามาในหัว ชายหนุ่มรีบหยิบเงินออกมาจ่ายค่ารถโดยดี เมื่อเห็นคนตวาดทำท่าคล้ายจะเข้าประชิดตัวเหมือนจะทำอะไรตนซักอย่าง ซึ่งถ้าเดาไม่ผิด ฝ่ายนั้นคงจะแย่งกระเป๋าเขาแล้วเป็นคนจัดการทุกอย่างเองแน่
“ก็แค่นี้แหละ พูดดีๆไม่ชอบ ต้องให้ขึ้นเสียง มา ลงมา”คนได้ดังใจเปิดประตูลงจากรถแล้วฉุดแขนคนที่ตนสั่งตามลงมาด้วยทันที เมื่อเห็นเจ้าตัวจ่ายค่ารถแล้วเรียบร้อย
“นายเป็นบ้าอะไรของนายอีกเตชสิทธิ์”กัณตินันท์เอ่ยถามทันทีเมื่อเท้าถึงพื้น ชายหนุ่มรีบสะบัดแขนตัวเองให้เป็นอิสระ เมื่อกำลังจะโดนลากไปยังประตูบ้านด้วย
“อย่าทำดีดดิ้นขอร้อง ผมไม่พาพี่ไปข่มขืนหรอก แค่คิดก็จะอ้วกแล้ว”คนโดนสะบัดใส่หันมาพูดด้วย ก่อนจะส่ายหน้าเชิงระอา เขามีเหตุผลของเขาที่ลากคนๆนี้ลงมาด้วย ไม่รู้สิ เขารู้สึกเหมือนคนขับแท็กซี่คันเมื่อครู่มองอดีตครูสอนพิเศษเขาแปลกๆเหมือนคิดหรือมีแผนอะไรที่จะทำหากว่าได้มีโอกาสอยู่กันตามลำพัง
“ฉันไม่กลัวว่านายจะทำเรื่องแบบนั้นกับฉันหรอก เพราะฉันรู้ว่าให้นายกระทืบฉันยังง่ายกว่าเยอะจริงมั๊ย”กัณตินันท์เอ่ยว่าทันทีเมื่อได้ยินคำพูดเชิงดูถูก
“ทำปากดี รออยู่ตรงนี่แหละ เดี๋ยวขับมอ”ไซค์ไปส่งหน้าปากซอย”เตชสิทธิ์เอ่ยสั่ง แล้วเดินไปเปิดประตูบ้าน ปล่อยให้คนที่ตนสั่งยืนงงๆว่านี่มันเรื่องอะไร นายนี่จะเสียเวลาขับรถตัวเองไปส่งเขาที่หน้าปากซอยทำไม สู้เมื่อกี้ให้เขาออกไปพร้อมแท็กซี่ไม่ดีกว่าเหรอ
เตชสิทธิ์ เดินเข้าบ้าน โยนกระเป๋าตัวเองไว้ในมุมหนึ่งของบ้านแล้วจะเดินไปหยิบกุญแจรถ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นแม่เดินลงมาจากบนบ้าน
“
กลับมาทำไมซะดึกไต๋”แม่ทักลูกชาย
“คุยกับเพื่อนนิดหน่อยอ่ะแม่”เตชสิทธิ์ตอบ
“เพื่อนหรือใคร”แม่เอ่ยคล้ายประชด
“ถามแปลกๆนะแม่”
“ฉันก็พูดไปงั้นแหละ แล้ววันนี้พี่เอสมารอสอนแก ทำไมแกไม่กลับบ้านให้เร็ว สรุปว่าพี่เขาต้องมาเสียเวลาเพราะแกอีกคนแล้วนะ”
“ช่างเขาเถอะแม่ ถ้าเขาทนได้เขาก็คงได้สอนผมซักวันเองแหละ”
“ทำไมแกพูดแบบนี้ ก็แกเองอยากให้พี่เขามาสอนแกนักหนาไม่ใช่เหรอ”
“ผมรู้แม่ แต่ตอนนี้อย่าพูดพี่เขาเลยนะ ผมยังไม่อยากฟัง”
“อะไรของแก ฉันล่ะเวียนหัวกับแกจริงๆไต๋ แกจะเอายังไงกับชีวิตแก แกก็เลือกเอาซักทางนะ ฉันขอล่ะ”
“ตอนนี้พูดไปก็พาลจะเครียดเปล่าๆแม่ ผมเริ่มรู้แล้วล่ะว่าผมจะเอายังไงกับชีวิต เอาไว้ผมจะบอกแม่อีกทีแล้วกัน แต่ตอนนี้ผมขอตัวก่อนนะ จะออกไปข้างนอกเดี๋ยว”
“อะไรนะ ออกไปข้างนอก นี่แกเพิ่งเข้ามานะ แกจะไปไหน”
“ไปหน้าปากซอยเอง ไปส่งพี่ตฤณ”
“พี่ตฤณ นี่ตฤณมาที่นี่ด้วยเหรอ เขามาทำไม”
“มาส่งผม ”
“มาส่งแก นี่แอบนัดแกให้ไปเจอ ยังเจอไม่พอหรือไง ยังจะตามแกมาทำไมอีก ฉันว่าฉันเลิกจ้างเขามาสอนแกแล้วนะ”
“แม่เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ใครนัดใคร ถ้าง่วงก็ไปนอนเถอะแม่ ผมไปล่ะ”เด็กหนุ่มเอ่ยจบก็เดินไปหยิบกุญแจรถแล้วเดินตัวปลิวไปนอกบ้านทันที ผู้เป็นแม่มองตามด้วยแววตาครุ่นคิดก่อนจะรีบตามออกไป
“เดี๋ยวไต๋”นางร้องตามลูกชายเมื่อไปถึงเห็นเจ้าตัวกำลังขึ้นคร่อมรถตัวเองเตรียมสตาร์ท
“อะไรอีกครับแม่”
“ตฤณอยู่ไหน”
“รออยู่ข้างนอกครับ”
แม่เดินออกไปนอกบ้าน เตชสิทธิ์มองตามก่อนจะสตาร์ทรถขับตามออกไป แต่พลันเด็กหนุ่มก็ต้องรีบเบรกตัวโก่งเมื่อแม่ดึงรั้วบ้านปิดไว้กระทันหันตอนที่รถเขากำลังจะขับตรงไป
“โหแม่ เกิดผมขับชนนี่หยอดน้ำข้าวต้มเลยนะ”เด็กหนุ่มโวยลั่น ก่อนจะดับเครื่องรถจอดทิ้งไว้แล้วเดินเพื่อจะไปเปิดประตู เพราะคิดว่าแม่คงจะไปทักทายคนเคยคุ้นเป็นธรรมดา แต่ทันทีที่ไปถึงเด็กหนุ่มก็ถึงกับอึ้งในสิ่งที่แม่ของตนเอ่ยกับคนที่รอตนอยู่ข้างนอก
“ไต๋เขามีคนมาแทนที่ตฤณเรียบร้อยแล้ว อย่ามาข้องแวะอะไรกับเขาอีกเลยนะ ลูกชายน้า เขาก็บอกกับตฤณแล้วไม่ใช่เหรอว่าเขาไม่อยากเรียนกับพวกผิดเพศน่ะ ขอโทษนะที่น้าต้องพูดแรง ไหนๆก็ออกไปจากชีวิตลูกชายน้าได้แล้วก็ไม่น่าจะกลับมาทำอะไรให้เขาต้องวุ่นวายเลยนะ เอสกับไต๋เขาสนิทกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว เอสไม่ได้มาแทนที่ตฤณเพราะน้าเลือกคนเดียว แต่ไต๋เขาเลือกด้วย ตฤณเองก็มีการศึกษาไม่น่าจะเข้าใจอะไรๆยากนะ วันที่มาขอลาออกเพราะบอกว่าตัวเองไร้ความสามารถน้าก็ปล่อยให้ไปแล้ว แล้ววันนี้จะมาทวงหน้าที่อะไรคืนอีก อย่านัดไต๋ออกไปเป่าหูอะไรอีก เอสเขาบอกน้าหมดแล้วเรื่องที่ตฤณนัดไต๋ออกไปเจอแล้วไส่ไฟเพื่อให้ลูกชายน้าเกลียดเขา ขอเถอะนะ อย่าเอานิสัยผู้หญิงขี้อิจฉามาใช้ในกรณีนี้เลย มันพลอยจะทำให้อนาคตลูกชายน้าเสียไปเปล่าๆ”นั่นคือถ้อยคำชวนอึ้งต่างๆที่หลุดออกมาจากแม่ตัวเอง เด็กหนุ่มไม่รอช้าที่จะเปิดประตูออกไปพูดไปเคลียร์ในสิ่งที่แม่ของตนอาจจะเข้าใจผิด
“แม่ แม่พูดอะไรน่ะ มั่วแล้วนะ พี่ตฤณไม่ได้นัดผมออกไปเจอนะ”แม่หันไปมองหน้าลูกชาย นางยิ้มเยาะหน่อยๆก่อนจะเอ่ย
“นี่แกเลิกเกลียดพี่ตฤณเขาเข้ากระดูกดำแล้วเหรอไต๋”สิ้นประโยคหญิงสูงวัย สองคนที่ยืนอยู่ได้หันมามองหน้ากันอัตโนมัติ มีความหมายบางอย่างสื่อในแววตาทั้งสอง แต่ต่างคนก็ต่างอ่านไม่ออกว่ามันคืออะไร
“แกไม่ต้องออกไปไหนทั้งนั้นนะตาไต๋ ฉันสั่งห้าม พี่ตฤณเขาโตแล้ว เขามาได้ เขาต้องกลับได้ แกเข้าบ้านไปอาบน้ำนอนหรืออ่านหนังสือโน่น ถ้าแกดื้อนะฉันส่งแกไปอยู่กับพ่อแกจริงๆด้วย”หญิงเจ้าของบ้านเอ่ยต่อ ก่อนจะเดินนำลูกชายเข้าไปในบ้าน เพราะเชื่อแล้วว่าลูกชายตนคงไม่กล้า
ขัดคำสั่ง
“เข้าบ้านไปเถอะเตชสิทธิ์ ฉันกลับได้”กัณตินันท์บอกอย่างซึมๆ ชายหนุ่มอึ้งไปหลายนาทีตอนทีโดนพายุคำต่อว่าสาดโคลนเข้าใส่ แน่แล้วล่ะ มันคงมีการเข้าใจผิดเกิดขึ้น ซึ่งถ้าเดาไม่ผิด นายเอสนั่นคงจะโทรมาใส่ไฟตนกับนายจ้างเก่าตนเป็นแน่ ชายหนุ่มคิดไปอย่างนั้น เพราะรู้ว่าอาจารย์คนใหม่ของอดีตลูกศิษย์ตนคงไม่ชอบขี้หน้าตนเอามากๆ และไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็ตามเถอะที่ความรู้สึกฝ่ายนั้นจะมีต่อตนแบบนี้ ชายหนุ่มไม่อยากจะใส่ใจ การที่หญิงสูงวัยเมื่อครู่ออกโรงปกป้องลูกชายเมื่อซักครู่ก็ไม่ใช่เรื่องผิด ลูกใคร ใครก็รัก ยิ่งตอนนี้เตชสิทธิ์เองก็กำลังอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวตอ ก็เป็นธรรมดาที่นางจะเครียดกับอนาคตเจ้าตัว
“น้าไม่รั้งตฤณไว้หรอกนะ เพราะน้าเองก็เหนื่อยใจกับพฤติกรรมต่างๆของตฤณที่ไต๋รายงานน้าตลอด ตฤณไม่ค่อยจะสอนไต๋จริงๆจังๆ ไต๋บอกว่าตฤณจ้องที่จะลวนลามเขาท่าเดียวในทุกเวลาที่มีโอกาส น้าก็ไม่อยากจะเชื่ออะไรนักหรอกนะ แต่ก็อย่างว่าแหละ เพื่อตัดปัญหาทุกอย่างทิ้งไป น้ายอมให้ตฤณลาออกจากการสอนพิเศษไต๋ตามที่ตฤณต้องการ ก็พอดีแหละ ไต๋เขาก็กำลังอยากจะได้ครูผู้ชายจริงๆมาสอนเขา น้าก็มีมองๆเล็งๆไว้แล้วล่ะ ที่ผ่านมาน้าขอบใจนะที่ตฤณเหมือนจะเข้ามาช่วยให้ลูกชายน้าดีขึ้น แม้จะช่วยอะไรไม่ได้มากอย่างที่เคยสัญญาเอาไว้ก็ตาม แต่น้าก็เข้าใจนะคนอยากได้งานก็มักอวดสรรพคุณตัวเองให้ดีเข้าไว้ มันเป็นเรื่องธรรมดา เอาเป็นว่าน้าขอให้ตฤณโชคดีแล้วกัน อาจมีคนมากมายที่รอให้ตฤณไปสอนอยู่”ชายหนุ่มกลืนก้อนบางอย่างลงไปในลำคอเมื่อนึกถึงถ้อยคำต่างๆของหญิงที่เพิ่งเดินเข้าบ้านเมื่อซักครู่ ถ้อยคำต่างๆเหล่านั้นหลุดออกมาตอนที่เขามาแสดงความจำนงว่าจะขอลาออกจากการเป็นอาจารย์สอนพิเศษลูกชายนางหลังจากที่ทนกับการ
ถูกกลั่นแกล้งไม่ไหวจากเจ้าตัววันนั้นเขาไม่ได้บอกหรอกว่าที่เขาต้องลาออกเพราะเหตุถูกโดนกลั่นแกล้งอย่างรุนแรงโดยไร้ความเคารพยำเกรง
ที่ลูกศิษย์พึงมีต่ออาจารย์ ชายหนุ่มบอกปัดไปว่าตัวเองไร้ความสามารถเองที่จะทำการสอนต่อไป การจากไปคราวนั้นเลยเป็นการจากไปด้วยไม่ดีนัก
“แม่เขาคงเข้าใจอะไรผิด พี่อย่าไปถือสาอะไรท่านเลยนะ”เสียงเตชสิทธิ์เอ่ยบอกในตอนปัจจุบัน ชายหนุ่มมองหน้าคนพูด หมดเรี่ยวแรงจะเอ่ยอะไรตอบ เลยแค่ถอนหายใจ แล้วจะหมุนตัวเดินหนี แต่ต้องชะงักเมื่อถูกเรียกไว้
“พี่ตฤณ”
“มีอะไร”ชายหนุ่มจำใจหันมาคุยด้วย
“ผมคงต้องเข้าบ้าน ไม่ว่ากันนะที่ผมไปส่งไม่ได้”คนเรียกบอกเสียงหงอยๆ
“ช่างเถอะ เมื่อก่อนฉันก็เดินออกไปบ่อยๆ เดินอีกซักครั้ง จะเป็นอะไรไป นายเข้าบ้านเถอะ”กัณตินันท์เอ่ย แล้วฝืนยิ้มเหงาๆ มันไม่มีประโยชน์อะไรแล้วที่เขาจะโกรธจะเกลียดคนตรงหน้า เขามันคนผิดเพศ มีสิทธิ์อะไรล่ะจะไปแสดงความรู้สึกต่างๆเพื่อเรียกร้องในสิ่งที่มันอาจจะดูว่าวุ่นวายในอนาคตคนจิตปกติ
“พี่ตฤณ”เตชสิทธิ์รีบเรียกเอาไว้อีกเมื่อคนยิ้มเหงากำลังจะหันหลังเดินจากไป
“มีอะไรอีก”กัณตินันท์ถาม ก่อนจะอึ้งไปหน่อยๆกับสิ่งที่คนเรียกไว้เอ่ยบอก
“ถึงบ้านแล้วโทรมาบอกด้วยนะ ผมจะอ่านแฟ้มที่พี่ทำให้รอ”
.
.
.
.
.
.
.
เตสิทธิ์จะอ่านหนังสือรอโทรศัพท์กัณตินันท์ เพราะฉะนั้น คนที่นี่ก็ต้องอ่านตอนเก่าๆรอตอนใหม่จากผมไปพลางๆนะ
ขอบคุณครับ
Boy
ขอบคุณทุกกำลังใจด้วยนะค๊าบ.....
พอดีช่วงนี้กะลังป่วยอยู่ อิอิ..... หายไปบ้างก็อย่าว่ากานนะ
หัวข้อ: Loving Course ติวรักสุดใจ นายเกเร By Bboyseries (อ่าน 526508 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก