~~เออกูผิด 3...ตอนที่ 3~~
“ โมนอนห้องนี้นะ ส่วนไอ้บึกมึงนอนห้องโน้นนะ ”
“ ครับ / ครับ ”
“ งั้นไปแยกย้ายกันจัดของ ”
“ ครับผม / ครับผม ”
และแล้ววันที่เรารอคอยก็มาถึงซะทีครับ วันนี้เราย้ายเข้ามาบ้านใหม่กันแล้วครับเพื่อนๆ เป็นบ้านหลังกะทัดรัดอยู่แถวชานเมืองออกมาหน่อยแต่ก็ไม่ได้ห่างความเจริญซักเท่าไหร่เลย เพราะอย่างน้อยๆ แถวนี้ก็มีห้างต่างชาติมาเปิดสาขาใหญ่โตให้พวกเราได้เดินตากแอร์ซื้อของกันได้อย่างสบายอารมณ์ แถมเรื่องการเดินทางเข้าเมืองก็สะดวกสบายรถไม่ติดอย่างที่คิดครับ
“ ตกใจหมดเลย ตอนแรกกูก็นึกว่ามึงจะเช่าห้องเล็กๆ อย่างที่บอกไว้ซะอีก ” ไอ้บึกเริ่มพูดถึงบ้านหลังใหม่ในความคิดของมัน
“ ก็อยากจะทำอย่างนั้น แต่มึงก็เห็นเรา 3 คนตัวเท่าควายจะไปยัดกันอยู่ได้อย่างไง ”
“ มันก็จริง แล้วนี่หมดเงินไปเท่าไหร่วะ ”
“ เท่าไหร่ก็ชั่งมันเถอะ กูชอบที่นี่พวกมึงชอบที่นี่กูก็พอใจแล้ว โน่นหลังบ้านมึงไปดูมาเหรอยัง มีที่ให้ปลูกต้นไม้หรือจะทำแปลงผักสวนครัวรั้วกินได้ด้วยนะเว้ย ”
“ จริงอ่ะ ” พูดถึงต้นไม้ทีไรไอ้บึกยิ้มได้ทุกทีซิครับ
“ โจ๊ก ”
“ อะไร ” ผมเงยหน้าจากการจัดของเข้าที่เพื่อหันมาสบตามัน
“ ขอบใจนะ ”
“ ไม่ต้องขอบใจก็ได้ ”
“ ต้องสิ ถึงมึงจะไม่ได้ทำเพื่อกูคนเดียวก็เถอะ แต่กูก็ดีใจที่มึงทำเพื่อเรา ^^ ”
“ อืม ”
“ โมมันก็คงดีใจไม่ต่างจากกู ”
“ ใช่ครับ พี่ปลาบึกพูดถูก ขอบคุณนะครับพี่โจ๊กโมชอบที่นี่มาก ”
“ จริงเหรอโม ” ผมหันไปดูไอ้โมที่ตอนนี้เดินถือกระติกน้ำเย็นขึ้นมาให้ผมกับปลาบึกได้กินแก้กระหายจากความร้อนของอุณภูมิยามเที่ยงๆ เช่นนี้
“ แต่จะว่าไปอันที่จริงต่อให้ที่นี่เล็กเท่ารังหนูโมก็ชอบครับ ขอให้พวกเราได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้โมก็พอใจแล้ว ”
“ เห็นไหมกูบอกแล้วว่าโมมันต้องชอบ ” ไอ้บึกต่อยเบาๆที่อกผมหนึ่งหมัด
“ ชอบใจทุกคนนะ ^^ ” ผมซึ้งใจจนพูดไม่ถูก ผมหวังว่าบ้านหลังเล็กๆ หลังใหม่นี้มันคงจะให้อะไรที่ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนกลับมาหาพวกผมบ้างไม่มากก็น้อยครับ
“ งั้นวันนี้อยากกินไรเดี๋ยวบึกจัดให้ ”
“ อืม งั้นเอาเตี๋ยวคั่วไก่นะครับโมอยากกิน ”
“ โอเค มึงอะโจ๊กอยากกินไร ”
“ เอาเหมือนๆ กันนี่แหละมึงจะได้ไม่เหนื่อย ”
“ เอางั้นก็ได้ งั้นมึงจัดของไปก่อนนะเดี๋ยวกูจะลงไปผัดมาม่าให้กิน ”
“ อ้าว / อ้าว ”
“ อ้าวอะไรกันครับพี่น้องครับ ตลาดอยู่ส่วนไหนของพื้นที่กระผมก็ยังไม่รู้เลยกินมาม่าไปก่อนนะดีแล้ว ”
“ พี่บึกนี่แล้วจะถามทำไมว่าจะกินอะไร ดูดิ๊เสียรมณ์เลย ” ไอ้โมสะบัดป๊อดใส่พี่มันไปหนึ่งดอก
“ 555+ / 555+ ”
ช่วงเย็น...
“ กว่าจะจัดของเสร็จคงต้องใช้เวลาอีกหลายวัน ” ไอ้บึกบ่นกระปอดกระแปด
“ อย่ามาบ่นนะ กูบอกแล้วไงว่าอย่าขนมาเยอะ ”
“ ได้ไงของเราซื้อทั้งนั้น ซื้อด้วยเงินนะเว้ยไม่ได้เอากล้วยหลังบ้านไปแลกมานะจะได้ให้คนอื่นไปฟรีๆ ไม่เอาด้วยหรอกกูเสียดายของ ”
“ งั้นก็ห้ามบ่น มึงก็ค่อยๆจัดค่อยๆเก็บไปแล้วกัน ”
“ แล้วมึงจะไปไหนอ่ะ ”
“ ทำไม ”
“ มึงอ่ะจะไปไหน ”
“ นี่มึง กูจะขอเวลาเป็นส่วนตัวซักสองสามนาทีเพื่อไปขลี้บ้างไม่ได้เชียวเหรอค๊าบบ ”
“ 555+ อ้าวนี่ขี้เป็นด้วยเหรอมึง ”
“ เชี้ยยยย กูเป็นคนนะไม่ใช่ปูนปั้น ”
“ ครับ แต่อย่าไปนานนะ ”
“ ทำไม ”
“ เอ๊า ก็คนเค้าคึดฮอด ”
“ เวอร์จริงมึงนี่ ”
ช่วงหัวค่ำ...
“ นี่พี่โจ๊ก พรุ่งนี้พวกพี่ทีเค้าจะพาน้องๆมาเที่ยวบ้านเราใช่ปะ ”
“ อืม ”
“ ทำไรเลี้ยงดีอ่ะพี่ปลาบึก ”
“ นั่นดิ ไม่รู้จะมาทำไม ” ไอ้บึกเสี่ยงตาน้อยใส่ผม
“ เอ๊ามึง คนเค้ามีน้ำใจอยากมาเยี่ยมก็ไปว่าเค้า ”
“ แหม๋ๆ พูดเล่นแค่นี้ทำเป็นออกรับแทนเชี่ยวนะมึง ”
“ น่านไม่พ้นกัดกูอีก ”
“ 555+ โมว่าพี่โจ๊กเค้าไม่กล้านอกใจเราแล้วล่ะพี่บึก ”
“ ว่าได้เหรอโม ประวัติคนมันเคย ”
“ จ้า ไอ้คนไม่เคยมีประวัติด่างพร้อย ” ผมกัดมันคืน
“ เออพี่ปลาบึก พี่เห็นคนข้างบ้านเราเหรอยัง ”
“ ทำไมเหรอโม ”
“ มีแต่เด็กๆ มาเช่าบ้านอยู่กันเป็นคู่ๆ เลยนะ ”
“ สมัยนี้มันก็แบบนี้ทั้งนั้นแหละ ไม่เหมือนเมื่อก่อนจะทำอะไรทีก็เป็นเรื่องใหญ่ ยิ่งผู้หญิงสมัยก่อนเค้าไม่ได้ทำตัวง่ายเหมือนสมัยนี้หรอกนะ ”
“ เฮ้อออ สงสารพ่อแม่ทางบ้าน ไม่รู้เค้าจะรู้ไหมว่าลูกสาวเค้ากินอยู่อย่างไง ”
“ นี่ๆ พวกมึงว่างงานกันมากเลยใช่ไหมถึงได้เที่ยวไปวิจารณ์ชาวบ้านเค้าอ่ะ ” ไม่ใช่อะไรครับ ก็แค่ไม่อยากให้ไอ้สองตัวดีไปยุ่งเรื่องชาวบ้านเค้าก็เท่านั้นเอง
“ โมไม่ได้จะวิจารณ์อะไรหรอกพี่โจ๊ก แค่พอเห็นแล้วมันรู้สึกแปลกๆอ่ะ ”
“ พอเลยๆ หยุดเรื่องเล่าชาวบ้านเค้าได้แล้ว แล้วโน่นไปจัดของเข้าที่ ไอ้ปลาบึกมึงก็ตัวดีเลยชวนน้องเม้า ไปโน่นเลยไปพากันจัดข้าวของพรุ่งนี้พวกไอ้ทีมาเดี๋ยวก็ไม่มีที่จะนั่งกันหรอก ”
“ ครับ / ครับ ”
ขอเล่าถึงเพื่อนบ้านซ้ายขวาซักหน่อยแล้วกันครับ ชุมชนที่ผมอยู่โดยมากจะเป็นเด็กจากต่างจังหวัดมาเช่าบ้านเป็นหลังอยู่รวมกันเยอะๆนะครับ เด็กส่วนใหญ่ก็เรียนรามกัน บางหลังก็เป็นที่รวมของเด็กใต้ บางหลังเป็นเด็กทางภาคเหนือบ้างอีสานบ้างเรียกได้ว่ามีคละภาคกันไปเลยทีเดียว แต่บ้านที่ดูจะมีภาษีดีที่สุดต้องยกให้บ้านที่เป็นของเด็กใต้ครับเพราะอะไรเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังทีหลังแล้วกันนะ ^^
ช่วงดึก...
“ ตกลงคืนนี้มึงจะไม่นอนใช่ไหมเนี้ยไอ้โจ๊ก ”
“ อีกแปป มึงง่วงก็ขึ้นไปนอนก่อนได้เลย ” ผมยังคงสนุกสนานกับการรื้อข้าวของออกมากองรอบบ้าน
“ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้านะ เรามีใส่บาตรกันจำได้ไหม ”
“ เออรู้น่า ”
“ แล้วนี่มึงคิดจะทำบุญบ้านไหมว่ะ ”
“ ทำไมเหรอ ” ผมเงยหน้าไปมองไอ้บึกที่นั่งย่องๆมองตัวบ้านซ้ายขวา
“ มึงแน่ใจนะว่าบ้านนี้ไม่มีผีอ่ะ ”
แกร๊กกกก...เสียงอะไรซักอย่างดังขึ้นจากแถวๆ หลังบ้าน ผมกับไอ้บึกหันมาสบตากันอย่างอัตโนมัติ
“ น่าน ปากเหรอมึง ” ผมเริ่มจิตตกไปกับมัน
“ ก็นะ มึงดูดิ ” ไอ้บึกขยับตัวมานั่งเบียดผม
แกร๊กกกก...ผมเริ่มเพ่งมองฝ่าความมืดเข้าไปในห้องครัว
“ เดี๋ยวกูตบปากแตก กลางค่ำกลางคืนใครเค้าให้พูดเรื่องผีกัน ” ใจเริ่มคิดว่าตัวเองได้ปิดประตูหลังบ้านแล้วหรือยัง
“ ก็กูกลัวนี่ ”
“ กลัวก็ไปสวดมนต์ไหว้พระ แล้วมึงจะมานั่งเบียดกูทำไมเนี้ย ” ผมขยับจะลุกหนีมัน
“ เฮ้ยเดี๋ยวดิ ” มันเอื้อมมือมาจับชายเสื้อผมไว้แน่น
“ กลัวไม่เข้าเรื่องแล้วมึง นี่มันบ้านเราเองนะโว๊ย ”
“ มึงแน่ใจเหรอ ” มันยังไม่วายปากดี
“ ไอ้บึก ขืนมึงยังพูดอย่างนี้อีกกูจะปล่อยมึงให้มึงนอนคนเดียว ”
“ โอ้ๆ อย่านะมึงกูขอร้อง ”
“ ปล่อยเสื้อกูได้แล้ว ”
“ ก็กูกลัวนี่ ”
“ แล้วมึงจะบิ้วกูทำไมเนี้ยสาด ”
“ เอาเป็นว่ากูขอโทษ โจ๊ก ” มันหันซ้ายหันขวา
“ อะไร ”
“ กูว่า...ขึ้นบ้านเถอะ ”
“ ก็ ”
“ ก็อะไรว่ะ ” มันเริ่มขยับตัวเข้ามาเบียดผมอีกครั้ง
“ ก็วิ่งดิ ”
“ เฮ้ยรอกูด้วย ”
ไม่ต้องรอให้ใครมาบอกครับว่าต้องทำไง...ผมกับไอ้บึกวิ่งตรงเข้ามาห้องไอ้โมทันที
“ โม โม ” ผมออกแรงเขย่าไอ้โมที่นอนหลับอุตุ
“ หืมมม อะไรพี่โจ๊ก ”
“ ตะ ตื่นก่อนโม ”
“ อะไร มีอะไรไว้คุยพรุ่งนี้นะพี่โมง่วง ”
“ โม ตื่น ” ไอ้บึกกระโดดข้ามตัวน้องมันไปนั่งบนหัวเตียงก่อนจะลงมือเขย่าเรียกไอ้โมช่วยผมอีกแรง
“ โอ๊ยยยย อะไรกันพี่ ”
แกร๊กกกก...เสียงอะไรบางอย่างดังมาจากข้างล่างของตัวบ้านอย่างต่อเนื่อง
“ โจ๊กมึงฟังสิ ”
“ อะไรกันพี่ปลาบึก พี่โจ๊ก ” ไอ้โมลุกขึ้นมานั่งหาวอยู่กลางวง
“ โจ๊ก ” ไอ้บึกยังเรียกชื่อผมไม่เลิก
“ เออกูได้ยินแล้ว มึงจะเรียกทำไมนักหนาเนี้ย ว่าแต่มึงล๊อกประตูแล้วใช่ไหมไอ้บึก ”
“ เออล๊อกแล้ว ” ไอ้ปลาบึกเริ่มขยับเบียดไอ้โม
“ ตกลงใครจะบอกโมได้เหรอยังว่าเกิดอะไรขึ้น เหรอว่าโจรขึ้นบ้านเหรอพี่โจ๊ก ”
“ เบาๆ สิโม ” ผมเอื้อมมือไปปิดปากไอ้โมไว้แน่น
“ ผีโม พี่ว่าต้องเป็นผีแน่ๆเลย ”
“ อะไรนะพี่ปลาบึก จะบ้าเหรอผีมีที่ไหน พี่โจ๊กก็เป็นไปกับพี่ปลาบึกอีกคนเหรอ ”
“ กะ ก็มัน ”
“ กลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง ”
“ โมไม่ได้ยินเสียงเหรอ ”
“ เสียงอะไร ”
“ เสียงแกร๊กๆ เมื่อกี้ไง ”
“ เอางี้พี่ปล่อยโมก่อน ”
“ โมจะไปไหน ”
“ โมจะลงไปดูว่ามันเป็นเสียงอะไรกันแน่ ”
“ จะดีเหรอโม ” ผมเริ่มเป็นห่วงในสวัสดิภาพของมัน
“ ลงไปด้วยกันหมดนี่แหละ ให้มันรู้กันไปว่าผีจะมาเก่งกว่าคนตัวเป็นๆ ไปได้ไง ”
“ ฮึ ฮึ ไม่เอาอ่ะพี่กลัว ”
“ พี่ปลาบึก นี่มันยุคไหนแล้วพี่ ”
“ แต่เรื่องอย่างนี้ไม่ว่ายุคไหนสมัยไหนมันก็ไม่เกี่ยวหรอกนะโม ”
“ ตกลงพี่จะไม่ลงไปกับโมว่างั้น ”
“ โมพี่ว่ารอให้เช้าก่อนดีกว่าไหม ” ผมแสดงความคิดเห็น
“ พี่จะรอให้โจรมันขนของออกไปเกลี้ยงบ้านก่อนเหรอไงพี่โจ๊ก ”
“ แต่ว่า ”
“ เอางี้ ถ้ากลัวกันมากนักเดี๋ยวโมลงไปดูคนเดียวเอง ”
“ ไม่ๆ พี่ลงไปด้วยโม ”
“ พะ พี่ไปด้วยก็ได้ ” ไอ้ปลาบึกเริ่มขยับ
“ แปปนะพี่ โมขอหยิบปืนก่อน ”
“ งั้นเดี๋ยวพี่หาอาวุธก่อนนะ ” ผมได้ไม้เบสบอลคู่กาย
“ งั้นกูเอานี่แล้วกัน ”
“ ห๊ะ ร่มเนี้ยนะ ” ผมจ้องมองอาวุธคู่กายไอ้ปลาบึก
“ ด้ามร่มกูเนี้ยถ้าเป็นคนโดนขึ้นมาก็ปางตายได้นะมึง แต่ถ้าไม่ใช่คน...”
“ พอแระ พร้อมกันแล้วใช่ไหม ปะโมนำเอง ”
“ โม พี่เองดีกว่า ” ผมเริ่มฮึดสู้
“ ระวังนะมึง ” ไอ้บึกย่องตามผมมาติดๆ
และแล้วพวกเราสามคนก็ต้องทำในสิ่งที่เจ้าบ้านควรจะทำกันซะที...
“ เสียงดังมาจากทางไหนอ่ะพี่โจ๊ก ” ไอ้โมกระซิบกระซาบถามผม
“ หลังบ้าน ”
“ เอางี้เดี๋ยวพี่ปลาบึกเปิดไฟหลังบ้านนะ เดี๋ยวเกิดอะไรขึ้นโมจะยิงขู่มันเอง ”
“ เอางั้นเหรอ ”
“ กลัวทำไมนี่มันบ้านเรานะพี่ปลาบึก ”
“ โอเคๆ งั้นพี่เปิดเลยนะ ”
“ เดี๋ยวๆ ขอโมย่องไปตรงบานเกร็ดก่อนพอโมส่งสัญญาณพี่ก็เปิดไฟเลยนะ ”
“ โอเค ”
“ งั้นเดี๋ยวพี่ไปกับโม ”
“ งั้นไปพี่ ”
ผมย่องๆ กระดึ๊บๆ ไปจนชิดประตูหลังบ้าน วันนี้อากาศรอบตัวหนาวๆ พิกล อาการเสียวสันหลังยังคงเกิดขึ้นกับผมเป็นระยะๆ แต่ผมก็ไม่สามารถบอกใครได้เพราะกลัวว่าไอ้โมกับไอ้ปลาบึกจะรู้สึกแย่ไปกับผมด้วย
“ โอเคพี่ปลาบึก ” ไอ้โมส่งสัญญาณบอกให้ไอ้ปลาบึกเปิดไฟหลังบ้านได้
ปัง.... เสียงเหมือนอะไรบางอย่างตกใจที่อยู่ๆดีๆ ไฟหลังบ้านก็ถูกเปิดแบบไม่ทันตั้งตัว
“ ใครว่ะ ” ไอ้โมตะโกนสวนออกไปหลังจากสิ้นเสียงปัง
“ ไอ้โจ๊ก ” ไอ้ปลาบึกวิ่งมาหลบข้างหลังผม
“ กูถามว่าใคร ถ้าไม่ตอบกูจะยิงให้ไส้แตกเลยมึง ”
เงียบ...ไม่มีสัญญาณตอบรับ ผมกับไอ้โมจ้องหน้าว่าจะเอาไงกันดี
“ เปิดประตูออกไปดูเลยพี่ ”
“ เอางั้นนะ ” ผมเอื้อมมือไปปลดกลอนประตูหลังบ้านทันที
“ ใครวะ ” ไอ้โมเดินออกไปส่ายปืนหาต้นตอของเสียงทันที
“ ออกมานะใครวะ ” ผมตะโกนช่วยอีกแรง
“ ไม่มีใครนี่พี่โจ๊ก ”
“ แต่ว่าเสียงมันดังมาจากหลังบ้าน ”
ปังงงง.....คราวนี้ต้นเสียงดังมาจากชั้นสองของตัวบ้านเลยครับ
“ ไอ้บึก ”
“ กะ กูเปล่านะไอ้โจ๊ก กูอยู่นี่ ”
“ เสียงอะไรอ่ะพี่โจ๊ก ” ไอ้โมวิ่งมากอดแขนผมแน่น
“ ไม่รู้ มันดังมาจากชั้นบน ”
ครืดดดดดด ครืดดดดดดด
“ ได้ยินไหมมึง เสียงเหมือนคนลากของอ่ะ ” ไอ้บึกกอดแขนอีกข้างผมแน่น
“ กูได้ยินแล้ว ”
“ อย่าบอกนะว่าเป็น ” ไอ้โมหยุดคำถามด้วยการรอคำตอบจากผม
“ เฮ้ยย ทำไรกันว่ะ ” แล้วเสียงหนึ่งก็ดังมาจากรั่วข้างบ้าน
“ ผะ ผีหลอก ”
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1702283 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก