ตอนนี้ขอยกความดีให้ไอ้ปลาบึกที่เป็นคนมานั่งเล่าเรื่องให้ผมเขียนครับ หากภาษาในตอนนี้แรงไปกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ 
เนื่องจากรายการนี้ไม่เหมาะกับเด็กที่มีอายุตำกว่า 20 ปี ดังนั้นจึงขอความกรุณาหากท่านอายุไม่ถึงดปรดหาผู้ใหญ่ ถ้าไม่มีเอากำนันก้ได้มาชี้แนะระหว่าอ่าน ขอบคุณครับ
~~เออกูผิด 2...ตอนที่ 17~~“ คือว่ากิมครับพี่ว่าน้องจะนั่งใกล้พี่เกินไปเหรอเปล่าครับ ”
ผมพยายามในการที่จะค่อยๆ คีบเส้นมาม่าเข้าปากตัวเองเพราะกลัวว่าน้ำจากในชามมาม่าจะไปกระเด็นเข้าตาไอ้กิมมันเอา เพราะอะไรนะเหรอครับ....ก็เพราะว่าในตอนนี้มันดันมานั่งกินมาม่าใกล้ผมซะเหลือเกินนะซิครับ เนื้อแนบเนื้อของเราสองคนกำลังจะรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันอยู่แล้ว ผมลองคิดเล่นๆ ว่าถ้ากินมาม่าเสร็จเดี๋ยวเดินไปล้างปากแล้วกลับกินไอ้กิมแทนของหวานต่อได้เลย...ผู้ชายอะไรวะช่างให้ท่าเก่งชมัด
“ เหรอครับ ผมไม่เห็นจะรู้สึก ทำไมเหรอครับพี่อึดอัดเหรอครับ ” ไม่เลยมั้งครับน้อง
“ คืองี้ครับพี่นะไม่เท่าไหร่หรอก แต่กลัวว่าน้องจะนั่งกินไม่สบายนะครับ อีกอย่างเกิดน้ำมาม่ากระเด็นเข้าตาเดี๋ยวมีแสบกันอีก ”
“ แสบก็ล้างสิครับ แต่พี่ต้องเป็นคนล้างให้ผมนะ ”
“ เหอะๆ ”
" พี่อยู่บ้านนี้กันแค่ 3 คนเหรอครับ "
" ครับ "
" ไม่น่าเชื่อ "
" ทำไมล่ะครับ "
" ไม่มีอะไรหรอกครับแค่คิดว่าบ้านสะอาดกว่าที่คิด ส่วนใหญ่เวลาที่ผู้ชายมาอยู่รวมๆ กันบ้านมักจะไม่สะอาดขนาดนี้นี่ครับ เอ๊ะ!!! หรือว่าได้แม่บ้านดีมาช่วยดูแลกันครับ "
" ไม่ถึงขนาดต้องจ้างแม่บ้านหรอกครับ ส่วนใหญ่พวกเราช่วยๆ กันทำมากกว่า อีกอย่างพี่ว่ามันก็ไม่เห็นจะมีอะไรมากมายเลยกับแค่ทำงานบ้านแค่ไม่กี่อย่าง ไม่เห็นต้องเสียเงินจ้างคนนอกให้มาเข้าออกบ้านเราเลยเกิดข้าวของในบ้านหายไปมันจะไม่คุ้มนะครับ "
" หึหึ ก็จริงครับ เพราะอีกอย่างผมว่าพวกพี่เองก็คงไม่อยากให้ใครมาล่วงรู้ความลับของบ้านหลังนี้นัก "
" ความลับ ความลับอะไรครับกิม "
" ก็ความลับเรื่องที่ว่าบ้านหลังนี้อยู่กันอย่าง...."
" อย่างอะไรครับ ทำไม...กิมอยากจะพูดอะไรกันแน่ ถ้าเรื่องที่พวกเราอยู่กันอย่าง 3 คนผัวเมียพี่ว่าปัญหานี้คงไม่ใช่ เพราะพี่ ไอ้บึก ไอ้โมก็ไม่เคยคิดว่ามันเป็นเรื่องที่น่าอับอายขนาดที่จะต้องมานั่งหลบๆ ซ่อนๆ กัน" ผมวางตะเกียบลงบนถ้วย มันไม่ใช่เพราะอิ่มแต่มันไม่อยากกินแล้วต่างหากครับ
" เอ่อพี่ครับผมขอโทษ ผมไม่ได้หมายความอะไรอย่างนั้น พี่โจ๊กผมขอโทษจริงๆ ครับ " ไอ้กิมยกมือขึ้นไหว้ผมด้วยอาการหน้าเสีย
" ไม่เป็นไหรครับ ถ้ากิมบริสุทธิ์ใจว่าไม่ได้คิดอย่างนั้นจริงๆ พี่ก็ไม่ถือโทษโกรธกิมหรอกครับ " ผมยกมือขึ้นรับไหว้ตอบกิมแต่ในใจลึกๆ ยังรู้สึกเคืองๆ มันอยู่ ถ้าเมื่อกี้ผมจนแต้มเพราะอายชาวบ้านแถวนี้ด้วยเรื่องนั้นจริงๆ ป่านนี้ไอ้กิมคงยิ้มหน้าบานเพราะคงคิดว่ามันเป็นต่อเพราะกำความลับของบ้านหลังนี้ไว้ได้...
" ขอโทษจริงๆ นะครับผมแซวเล่นแรงไปหน่อย " ไอ้น้องกิมขยับตัวถอยห่างออกไปนั่งอยู่อีกฝั่งของโต๊ะก่อนที่จะลงมือก้มหน้าก้มตากินมาม่าอย่างสงบเสงี่ยม
" กิม "
" ครับพี่โจ๊ก "
" ถ้ากินอิ่มแล้วพี่ฝากปิดไฟข้างล่างด้วยนะ พี่จะยกขึ้นไปกินข้างบนเพื่อไอ้สองตัวนั้นมันยังไม่หลับนะ "
" อ้าวทำไมล่ะครับ "
" พอดีมันตื่นมาดูซีดีกันนะ เพื่อพวกมันจะหิวยังไงพี่ฝากดูข้างล่างด้วยนะ ถ้าจะนอนก้อย่าลืมปิดไฟแล้วก้ปิดประตูดีๆ ล่ะ "
" พี่โกรธผมเหรอครับพี่โจ๊ก "
" เปล่าแต่พี่อยากยกไปให้ไอ้สองตัวนั่นกินด้วยนะ กิมอย่าคิดมากไปเลยฝากด้วยนะ "
" ครับพี่โจ๊ก "
ผมยกชามมาม่าไปกินในห้องไอ้ปลาบึกอย่างเงียบๆ ในใจก็ยังรู้สึกเคืองๆ กับการพูดการจาของไอ้กิมที่ดูไม่ค่อยจะเข้ารูหูผมซักเท่าไหร่ ผมแอบคิดเล่นๆ ว่จริงๆ แล้วมันต้องการจะสื่ออะไรกับผมกันแน่หรือว่า...มันสมเพสพวกผม
" โจ๊ก โจ๊ก "
" อะไรกูอยู่นี่ไอ้บึก "
" อ้าวแล้วใครอยู่ข้างล่างอ่ะ กูได้ยินเสียงเหมือนมึงคุยกับใครอยู่ซะอีกว่าจะกำลังลงไปดูอยู่พอดี อ้าวแล้วไมยกมาม่ามากินห้องนี้อ่ะไมไม่ยกไปกินห้องโน้นวะมึง "
" เกรงใจกลัวมึงแย่ง กูขี้เกียจลงไปต้มใหม่ "
" เชี้ยยยยรักกูจังนะมึง "
" กิมอยู่ข้างล่างแหนะ "
" อ้าว มาตอนไหนวะไม่กูไม่รู้ "
" ก็มาตอนมึงไม่รู้ไง "
" กวนติงแระ แล้วจะให้นอนไหนอ่ะ "
" เค้าคงอยากจะนอนข้างล่างมั้งมึง "
" จะบ้าเหรอนั่นมันแขกนะโว๊ยไม่ใช่หมาเฝ้าบ้าน ไปๆ ไปตามเค้าขึ้นมานอนห้องกูก็ได้เดี๋ยวกูเก็บห้องแปป "
" ไม่ต้องก็ได้มั้งมึงนี่ก็จะเช้าแล้ว "
" ไป เอ๊ะมึงนี่ไงนะ "
" เอ่อๆ แต่ถ้าเค้าไม่ขึ้นมานอนก็อย่ามาว่ากูอ่ะ "
" มึงก็ทำให้เค้าขึ้นมานอนอข้างบนให้ได้ดิ เอาน่าไม่เกินความสามารถมึงหรอกมั้งไอ้โจ๊ก "
" เออๆ เดี๋ยวไม่ขึ้นมานะ กูจะอุ้มแม่งขึ้นมาเองเลยดีปะ "
" อยากตายเหรอพี่โจ๊ก ถ้าอยากตายก็ลองทำอย่างที่ปากว่าสิ โมจะตบให้กบาลแยกเลยเอาดิ " วายยยยยมันมาตอนไหนหว่า
“ โหพี่ก็พูดไปอย่างนั้นเองครับ ใครจะกล้า ”
“ ยกชามมาม่าไปกินห้องโน้นเดี๋ยวนี้เลยพี่โจ๊กถ้าไม่อยากเจ็บตัว ส่วนกิมเดี๋ยวผมลงไปจัดการเอง อ้อ...แล้วก็อย่าให้รู้นะว่าไปเล่นหูเล่นตากับกิมมันล่ะไม่งั้นพี่เตรียมตัวใช้สิทธิประกันสังคมได้เลย ผมนะใจกว้างผมให้พี่เลือกเอาเลยว่าจะไปนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลไหน ไม่แน่นะเผลอๆ อาจจะได้ใช้สิทธิ์ทุพพลภาพไปด้วยในตัวเลยก็ได้ ”
“ โธ่ๆๆๆๆๆ พี่ไม่ได้คิดอะไรกับน้องมันซักหน่อย ไม่เอาไม่ขู่ ”
“ แล้วใครว่าโมขู่ ดูปากโมนะพี่โจ๊ก โม เอา จริง ยูโน๊ เอา จริง ”
“ บึกมึง ” ผมหันไปหาตัวช่วย
“ หึหึหึ กูไม่รู้กูไม่ใช่คนแถวนี้ 555+ ” นี่กูต้องช่วยตัวเองใช่ไหมนี่
เช้าวันต่อมา....
“ อืมมม หาววววว บึกจ๋ากอดหน่อยๆ ” ผมหันไปรวบคนข้างๆ มากอด
“ ......... ” ไอ้ปลาบึกสอดมือเข้ามากอดผมคืน
“ เช้านี้โจ๊กอยากกินไข่ปลาบึกอ่ะทำให้กินหน่อยนะ ” หอมแก้มไปทีแบบไม่ลืมหูลืมตา แต่รู้สึกถึงความสากๆ ที่แก้มมัน
“ ผมทำไม่เป็น ” เสียงใครวะคุ้นๆ หรือว่าเป็น
“ กิม ”
“ ครับผมเอง ”
“ กิมเข้ามาได้ไง นี่มันห้องนอนโมนะ คือพี่หมายถึงว่านี่เป็นห้องส่วนตัวนะ ”
“ ขอโทษครับ พี่ดีข้าวล่างเค้าตั้งโต๊ะกินข้าวแล้วผมยังไม่เห็นพี่ลงไปเลยถือวิสาสะขึ้นมาตามนะครับ ขอโทษนะครับผมนึกว่าพี่ตื่นแล้วซะอีก ”
“ งั้น กิมลงไปก่อนเถอะครับเดี๋ยวพี่จะตามลงไปเอง ” ผมพยายามเชิญน้องมันออกไปจากห้องอย่างสุภาพที่สุด
“ ก็ได้ครับ งั้นผมจะลงไปค่อยพี่ข้างล่างนะครับ ตามลงไปเร็วๆ นะครับ ”
“ ครับ กิมครับ ”
“ ครับ ” มันหันมายิ้มให้ผม
“ ทีหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะครับ กิมก็รู้ว่าพี่กับโมเราเป็นอะไรกัน อีกอย่างพี่ไม่อยากให้โมเข้าใจอะไรแบบผิดๆ ”
“ ครับ ผมจะจำไว้ ไปก่อนนะครับอย่างไงก็รีบๆ ลงไปล่ะ ผมจะรอ ” ทุกอย่างกำลังจะผ่านไปได้ด้วยดีครับถ้าคนนี้ไม่เข้ามาเห็นซะก่อน
“ นายเข้ามาทำอะไรในห้องเรากิม ” ไอ้น้องโมเดินหน้างอเข้ามายืนเอาตัวขวางผมไว้ในสภาพที่กำลังโกรธสุดๆ
“ อ๋อ เราเข้าห้องผิดนะแต่กำลังจะออกไปอยู่พอดี งั้นไปก่อนนะ ”
“ เดี๋ยว ”
“ โม ไม่มีอะไร ” ผมกระโดดลงจากเตียงไปดึงตัวมันมากอดไว้
“ แน่นะ ” มันเอียงคอหันมาถามผมอย่างเอาเรื่อง
“ จริงๆ เค้าแค่เข้าห้องผิดนะ เมื่อคืนคงหลงทิศหลงทาง กิมห้องปลาบึกนะอยู่ทางโน้น จะไปเอาของที่ลืมไว้ไม่ใช่เหรอรีบไปซิ ”
“ มันเข้ามาได้ไง ”
“ พี่ก็ไม่รู้ เอาน่าเค้าคงไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ”
“ ไม่ต้องมาพูดเข้าข้างมันเลย โมไม่เชื่อเรื่องที่มันพูดหรอกนะ ถ้าจะหลอกเด็กปัญญาอ่อนนะโน้นไปที่อื่นเพราะที่นี่ไม่มี ”
“ ไม่เอาน่า อย่างอนสิเดี๋ยวไม่น่ารักนะ ”
“ แผนสูงนักนะมึงไอ้กิม ”
“ โม ไม่เอาไม่พูดอย่างนี้ไม่ดีเลยรู้ไหม ”
“ พี่นะอยู่เฉยๆ เรื่องนี้มันยังไม่จบง่ายๆ แน่ ค่อยดูนะถ้ามันยังทำตัวแรดเที่ยวอ่อยผัวคนอื่นไปทั่วอย่างนี้ โมเนี้ยแหละจะเป็นคนดัดสันดานมันเอง ”
“ โม ”
“ พี่รีบอาบน้ำแล้วรีบตามลงไปกินข้าว อ้อ...ล๊อคประตูซะด้วยนะผมไม่ไว้ใจมันพอๆ กับไม่ไว้ใจพี่นั่นแหละ ”
“ อ่าววว ไหงงั้นล่ะ ”
“ เร็วๆ เลยเดี๋ยวโมจะลงไปจัดการข้างล่างเอง ”
“ ครับๆ ”
ผมลุกขึ้นมาล๊อกห้องโมก่อนนะเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว...ให้ตายเถอะนี่มันบ้านกูแท้ๆ กูยังต้องมานั่งระวังคนอื่นอีกหรือนี่ หลังจากผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงมานั่งกินข้าวร่วมโต๊ะกับแขกที่ไม่อยากจะรับเชิญเอาซะเลย ตลอดเวลาบนโต๊ะอาหารผมเห็นไอ้กินมันเฝ้าจับจ้องว่าผมชอบกินอะไร มองอะไร หรือแม้กระทั้งสนใจอะไร
“ โจ๊ก ”
“ หืม ”
“ เป็นอะไร ดูทำหน้าเข้าสิ ไม่สบายหรือเปล่าวะ ” สงสัยโมยังไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ไอ้ปลาบึกฟังมั้งครับ เพราะดูจากอาการแล้วเหมือนมันยังไม่รู้อะไรเลยทั้งๆ ที่จะมีคนกำลังจะฆ่ากันตายในบ้านอยู่แล้ว
“ พี่โจ๊กชอบกินข้าวต้มตอนเช้าเหรอครับ ” ไอ้กิมเปิดฉากถาม
“ ไม่หรอกครับ พี่กินได้หมดแหละว่าแต่เป็นฝีมือคนที่พี่รักทำให้กิน ”
“ เหรอครับ แล้วพี่ชอบฝีมือใครมากกว่ากันล่ะครับระหว่างโมกับพี่ปลาบึก ”
“ กิมนายถามอย่างนี้หมายความว่าไงวะ ”ดีสม เอาเลยโมกัดหูแม่งเลยลูกพ่อ
“ อ๊ะ ขอโทษเราก็พูดไปเรื่อยเปื่อยนะโทษทีนะโม ” ไอ้กิมหันไปยิ้มให้ไอ้โมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ ............... ” แต่ผมว่าไอ้น้องโมดูจะไม่พอใจไอ้กิมเอาซะเลย
“ อืม อันนี้อร่อยจังฝีมือใครทำน๊า พี่โจ๊กลองกินดูสิครับ ” ไอ้กิมตักผัดใบแมงปอมาวางลงบนช้อนผม
“ ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั้งกิม พี่โจ๊กอยากกินอะไรเดี๋ยวเค้าก็ตักเองได้ ” ไอ้น้องโมเลือดขึ้นหน้าแระ
“ อะไรกัน แค่นี้เองนี่อย่าบอกนะว่าหึงเรา ” ไอ้กิมส่งสายตาที่ดูเหมือนว่าจะยิ้มด้วยความจริงใจไปให้ไอ้น้องโมหนึ่งที
“ เอาน่าๆ กินต่อเถอะเดี๋ยวจะได้แยกย้ายกันไปทำอย่างอื่น โมมาพี่ตักข้าวเพิ่มให้นะ ” ไอ้ปลาบึกหันไปคว้าหมอข้าวต้ม
“ ไม่ดีกว่าครับ โมรู้สึกไม่ค่อยหิว ”
“ อ้าว ทำไมกินน้อยจังล่ะ ”
“ มันเลี่ยนๆ เหมือนเจียนจะอ้วกอย่างไงก็ไม่รู้ครับ ”
“ ตายจริง อาการเหมือนคนแพ้ท้องเลยนะนั่น สงสัยพี่โจ๊กกำลังจะได้เป็นพ่อคนแล้วมั้งครับ555+ ” ไอ้กิมปากหมาอีกแระ
“ คงไม่ขนาดนั้นหรอกกิม ในโลกนี้จะมีผู้ชายที่ไหนกันที่คลอดลูกได้ มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วขนาดเด็กปัญญาอ่อนเค้ายังรู้กันเลย ” โอ้วววววววว ผมกับไอ้ปลาบึกต่างพากันจ้องหน้าไปมาระหว่างอิรักและอิหร่าน
“ ก็ไม่แน่นะ เด็กปัญญาอ่อนบ้างคนมันก็อาจจะยังไม่ทันรู้ก็ได้ ”
“ เหรอ แล้วอย่างนายจัดอยู่ในประเภทอย่างแรกหรือว่าอย่างหลังล่ะกิม ” ไอ้น้องโมส่งยิ้มหวานคืนไปหาไอ้กิมหนึ่งที
“ นายหมายความว่าไงโม ”
“ พอๆ จะมานั่งทะเลาะกันทำไมรีบๆ กินข้าวเลย เดี๋ยวพี่จะออกไปธุระอีก ”
“ ไปไหนพี่โจ๊กเดี๋ยวพ่อโมจะมานี่นะ ”
“ งั้นดีเลย กิมขอติดรถออกไปด้วยนะครับ กิมว่าจะออกไปซื้อของข้างหน้าปากซอยสักหน่อย ”
“ ใครเชิญมิทราบ ” ไอ้น้องโมรวบช้อนส้อม
“ ไม่เห็นต้องให้ใครมาเชิญเลยนี่ ทำไมเราจะออกไปซื้อของแค่นี้ต้องรอให้ใครมาเชิญหรือไง (สะบัดหน้าใส่ไอ้น้องโมหนึ่งที) นะครับพี่โจ๊กผมของติดรถออกไปด้วยคนนะครับ ”
“ คือพี่ ”
“ กิม น้องกำลังทำอะไรครับ ” ไอ้ปลาบึกคงอึดอัดมานานแระ
“ ทำอะไรครับพี่ปลาบึก ผมก็แค่จะขอติดรถไปกับพี่โจ๊กเค้าก็แค่นั้นเอง ไม่เห็นจะมีอะไร ”
“ แรด หน้าด้าน ” องค์ลงแล้วครับไอ้น้องโม
“ โม นายว่าใคร ”
“ ถ้าโง่นักก็จงรับรู้ไว้ซะว่ากูว่ามึงนั่นแหละ ”
“ เราจะฟ้องลุง ”
“ เชิญญญญ แล้วก็อย่าลืมบอกด้วยนะว่าไอ้ที่โดนด่าว่าแรดนะมันเพราะอะไร นี่ถ้าพ่อมึงรู้คงภูมิใจแย่ ”
“ อีโม ”
“ ตายจริง ขึ้นอีเชียวนะ นี่คงเป็นตัวจริงของมึงสินะ นังกิมเฮงงง แหม๋ๆ นังลืมกำพืดเข้า กทม. หน่อยทำเป็นเปลี่ยนมาชื่อกิมจิ ถุยยยย อีกิมเฮงง นี่...เวลาจะเปลี่ยนชื่อนะช่วยกรุณาหากระจกมาส่องดูหนังหน้าของตัวเองด้วยนะว่ามันเข้ากันไหม มีไหมเศษเงินสิบยี่สิบไว้ซื้อกระจกนะ ถ้าไม่มีบอกนะเพราะทุกวันนี้เสียตังซื้อหมูปิ้งให้หมาที่หน้าปากซอยกินนะยังจะหมดเยอะซะกว่าค่ากระจกที่จะบริจากให้คนอย่างมึงซะอีก ”
“ อ๊ายยยยยยยย อีโม ”
“ 555+ / 555+ ” ผมกับไอ้ปลาบึกหลุดขำไปกับท่าทางยียวนกวนเบื้อล่างของไอ้น้องโม เพราะบทมันจะร้ายก็ใช่ย่อยเหมือนกัน
“ อีโม ” ไอ้กิมขว้างจานข้าวใส่ไอ้น้องโมเต็มๆ ดีนะที่เป็นแค่ข้าวเปล่าถ้ามีแกงด้วยคงแสบตัวกันน่าดู
“ มึงงงงง ตาย ” ไอ้น้องโมลุกเดินลิ่วๆ มาได้ก็จิกกบาลตบกันนัว ไอ้กิมก็ใช่ย่อยความสูงบวกความถึกพอดูเหมือนกัน ผมกับไอ้ปลาบึกเข้าห้ามทัพแบบไม่รู้ว่าจะจับใครก่อนดี แต่ไอ้ปลาบึกเลือกที่จะจับไอ้กิมครับ มันเตะขาพับไอ้กิมจนล้มก่อนที่จะลากไอ้กิมให้ออกห่างไอ้น้องโม แต่ไอ้น้องโมไม่ยอมครับมันใช้ช่วงชุลมุนโดดขึ้นคล่อมร่างไอ้กิมก่อนจะปล่อยหมัดตรงแบบไม่ยั้งมือกันเลย
ให้ตายเถอะครับเกิดมายังไม่เคยเห็นผู้ชายแตกสาวต่อหน้าต่อตาในระยะเผาขนขนาดนี้เลย แถมที่สำคัญผมก็ยังไม่เคยเห็นไอ้น้องโมโมโหใครขนาดที่จะลุกขึ้นมาตบมาตีเลย
“ พอๆ ” ไอ้ปลาบึกเอาตัวเข้าขวางไอ้กิม(เฮง) คงจะเป็นชื่อจีนของน้องเค้า
“ หยุดเดี๋ยวนี้นะโม พอแล้ว ”
“ กูจะฆ่ามึงอีโม ”
“ มามึง แน่จริงก็เข้ามาอีกิมอย่ามาเก่งแต่ปาก ” นั่นเมียตูเอาจริงเว้ยงานนี้
“ พอแล้วๆ ไอ้โจ๊กมึงก็ห้ามโมด้วยสิ ” (ห้ามทำไมให้โมมันตบไอ้กิมซะให้ตายไปเลยยิ่งดี ข้อหาอ่อยไม่ดูเจ้าที่555+ ) <<< อันนี้คิดในใจ
“ พอเถอะโม ”
“ ไม่พี่โจ๊กปล่อยผม ”
“ ใช่ปล่อยมันมา มาอีโมเดี๋ยวกูจะทำให้มึงรู้สำนึกเองว่ากูเป็นใคร เข้ามาอีกะหรี่ ” (ขอโทษที่ใช้คำหยาบแต่ไม่รู้จะทำไงให้อ่านแล้วมันส์เหมือนอยู่ในเหตุการณ์จริงๆ เลยขอใช้คำจริงๆ ที่ไอ้กิมมันด่าน้องโมแล้วกันนะครับ)
“ ต๊ายยย พูดได้คล่องปากจังนะไม่รู้ว่าใช้คำนี้เรียกแทนสรรพนามตัวเองหรือว่าเก็บไว้ใช้กรอกใบสมัครงานตรงช่องอาชีพเดิมกันแน่ ”
“ อีโม ”
โอ้้้วววววววววววว
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1509200 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก