มาลงให้อีกแล้วคร้าบ
ใครลงเข้ามาดูอาจจะได้อ่านเลยอิอิ
-----------------------------------------------
~~เออกูผิด 2...ตอนที่ 16~~
“ ไมมึงถึงขนาดต้องดูเพื่อช่วยตัวเองเลยเหรอไง ” ไอ้ปลาบึกขยับเข้ามานั่งใกล้ทำสีหน้าถากถางชายใหญ่สุดชีวิต
“ นั่นดิ พึ่งกินไปแปปเดียวเอง หิวอีกแล้วเหรอ อย่างนี้พวกผมจะเลี้ยงพี่ได้ไหมเนี้ยยยย ” เวงกำ เอากับเค้าด้วยเหรอไอ้น้องโม
อยู่ไม่ไหวแล้วครับผมไปดีกว่า...
“ ไปไหน / ไปไหน ”
“ ต้มมาม่า มีใครจะฝากอะไรไหม ”
“ หิวเหรอมึง มาเดี๋ยวกูไปต้มให้ ” ไอ้ปลาบึกทำท่าจะขยับลุกไปช่วยผมต้มมาม่าจริงๆ
“ ไม่เป็นไรมึงนอนต่อไปเถอะเดี๋ยวกูลงไปจัดการเองได้ เรื่องแค่นี้เองเห็นกูเป็นเด็ก 3 ขวบเหรอไง ”
“ ใช่ / ใช่ ” ดูพวกมันครับ เฮ้อออออ
ผมตัดสินใจเดินลงมาต้มมาม่าอย่างเซ็งๆ ตอนเกือบๆ จะตี 3 ได้มั้ง (จำเวลาไม่ได้แล้วอ่ะทำไมดี) จำได้ว่าอาของไอ้น้องโมตัดสินใจยกพวกไปนอนบ้านใหญ่เพราะว่าห้องหับของพวกเรามีไม่เพียงพอต่อจำนวนคนที่พวกเค้ายกกันมา
ผมค่อยๆ เดินคลำทางลั้นลาร่าเริงลงมาอย่างชิวๆ ด้วยผ้าขนหนูพันเอวเพียงผืนเดียว ก็อย่างว่าครับนี่มันบ้านผมนี่ อีกอย่างก็ไม่มีแขกท่านใดย้ายตัวเองเข้ามานอนที่นี่แล้วด้วย เพราะฉะนั้น...ลืมไปได้เลยครับไอ้เรื่องที่จะให้นุ่งเสื้อผ้ามิดชิดเดินในบ้านตัวเองในยามวิกาลเยี่ยงนี้
จำได้ครับว่าเคยมีอยู่...(หลายครั้ง) ที่ผมเองเดินแก้ผ้าอยู่ในบ้านตัวเองอย่างสบายใจจน...ไอ้คนข้างบ้าน (ก็ไอ้นักถ้ำมองคนเดิมเจ้าเดิมนั่นแหละครับ) มันถือวิสาสะอีกและ...โดยการเดินเข้ามาทำท่าว่าจะมาขอยืมน้ำปลาไปทำกับข้าว ซึ่งแท้ที่จริงแล้วผมว่ามันแอบมองผมอยู่นานจนอยากจะเข้ามาพบปะของจริงด้วยสายตามากกว่าการส่องกล้องแอบดู เหอะๆ แล้วมันก็มีโอกาสได้เห็นเต็มๆ
“ มาม่าอยู่ไหนวะ อ๊ะ...เจอแว้ววววววว 2 ซองเลยแล้วกัน ”
ผมเดินค้นโน้นนี่นั่นไปเรื่อยๆ ก่อนจะตั้งน้ำร้อนแล้วถอยออกมาหาของใส่เพิ่มรสชาดและสารอาหารตามอย่างที่ข้างซองมาม่าระบุ
“ แคกๆ ”
ถ้วยกระเบื้อแทบหล่นใส่หลังเท้าครับ... ถ้าหูผมไม่ฝาดหรือการรับรู้ทางประสาทยังไม่เสื่อมผมว่าผมได้ยินเสียงของมนุษย์ไอแคกๆ นะ แต่ว่าข้างล่างนี่ก็ไม่มีใครนอกจากผมนี่หนาเหรอว่าจะเป็น...
“ ไอ้บึกมึงเหรอเปล่าวะ ”
……ไม่มีสัญญาณตอบรับจากสิ่งมีชีวิตตัวเท่าควายแต่อย่างใด
“ โม โมเหรอเปล่าอ่ะ ”
…..อาการสัญญาณเหมือนเช่นเดิม
“ ใครวะ กูถามว่าใครวะ ” ผมมองหากระทะ มีด สากกะเบือเพื่อเอาไปยันเรือรถที่กำลังจะได้พบเจอ
“ เฮ้ยยย กูถามว่าใครถ้ามึงไม่ตอบกูจับได้จะตีให้แม่งไม่ฟื้นเลย ”
“ แคกๆ ”
เสียงดังมาจากทางห้องรับแขกที่อยู่ด้านหน้าตัวบ้าน ผมค่อยๆ ย่องๆ ออกไปในมือมีอาวุธชีวภาพพร้อมในการออกรบ
“ แคกๆ ”
ไม่ผิดแน่ๆ มือกำด้ามกระทะแน่นพอๆ กับการกำโพยหวยใต้ดินไปส่งเพื่อนต่างแผนกเพื่อฝากแทงเลขเด็ดที่ไอ้บึกฝันถึง
“ อืมมมม ”
โจรเหรอเปล่าวะ...ผมเริ่มแน่ใจแล้วว่ามันต้องมีอะไรที่ซ่อนตัวเองอยู่ตรงแถวๆ โซฟาแน่ๆ แต่ตอนนี้ยังบอกไม่ได้ว่าเจ้าสิ่งนั้นคืออะไร ระหว่างผีกับ...ขโมย แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาในบ้านพอจะทำให้ผมเริ่มเห็นอะไรๆ ชัดขึ้นเมื่อขยับเดินเข้ามาใกล้เจ้าสิ่งที่ส่งเสียงได้นั่น
“ กิม ”
น้องกิมตัวเป็นๆ เลยละครับ ดูจากอาการนอนแล้วคงจะหลับได้ไม่สบายเท่าที่ควร... ผมยืนมองเด็กผู้ชายตัวสูงยาวเข่าดีที่ต้องมาทนนอนบนโซฟาที่ตัวทั้งเล็กและแคบแต่มันก็ยังทนนอนได้อย่างหน้าตาเฉยแถมไม่ขึ้นไปเรียกผมเหรอใครๆ ให้ต้องมาวุ่นวายจัดเตรียมที่นอนให้กับมัน
“ กิม ” ผมเอื้อมมือไปเขย่าแขนมันกะพอให้ตื่นจะได้ขึ้นไปนอนห้องไอ้บึกมันแต่...
“ ครับ พี่โจ๊ก ”
“ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมมานอนอยู่ตรงนี้ล่ะ ”
“ มาตอนเกือบๆ สี่ทุ่มได้ครับ พอดีเห็นไฟเปิดอยู่เลยนึกว่าพวกพี่ยังไม่หลับกันเลยกะจะเข้ามานั่งคุยด้วย แต่พอมาถึงพี่ๆ ก็ขึ้นบ้านไปพอดีเลยไม่กล้าเรียกนะครับ ”
“ น่าจะเรียกพี่นะ ปล่อยให้แขกมานอนอยู่ตรงนี้รู้ไปถึงไหนอายเค้าตาย ”
“ ไม่เป็นไรครับพี่ผมนอนได้ ”
“ ไม่ได้ๆ ไปขึ้นไปนอนข้างบนครับกิม ” ผมเอื้อมมือออกไปช่วยดึงกิมให้ลุกขึ้นนั่ง
“ ขอบคุณครับ หืมมม ”
“ ครับ ”
“ เสียงน้ำเดือกนี่ครับพี่ ”
“ ตายห่าพี่ลืมไปเลย ” นี่ถ้าไม่ทักมีหวังน้ำเดือดๆ คงนองพื้นแน่ๆ
“ หิวเหรอครับ ” เสียงกิมเดิมตามเข้ามาถามอาการผมถึงในครัว
“ ครับ เอาด้วยไหมเดี๋ยวพี่ต้มเผื่อเลย ”
“ ก็ดีครับว่าแต่... ”
" ครับ " ผมยืนแกะซองมาม่าด้วยผิวกายที่ร้อนผ่าวเพราะถูกสายตาอ่านกินของกิม
" เซ็กซี่ดีนะครับ "
" อะไรนะครับ "
" ก็ชุดอยู่บ้านของพี่ไง " น่านเอาแล้วไงกู
" คือพี่ไม่คิดว่าจะมีคนอื่นอยู่ในบ้านนะครับ พี่เลยไม่ทัน "
" ไม่ทันได้ระวังตัวเหรอครับ "
" ก็ประมาณนั้นนะครับ 555+ พี่อายกิมนะเนี้ยเพราะงั้นห้ามมองนานครับ เอางี้ดีกว่าเดี๋ยวกิมออกไปรอพี่อยู่ข้างนอกแล้วกันเดี๋ยวทำเสร็จแล้วพี่จะยกออกไปให้เอง "
" อ้าวทำไมละครับ ผมเกะกะพี่ขนาดนั้นเชียวเหรอครับ "
" เปล่าครับ คือพี่กลัวว่าเดี๋ยวน้ำร้อนมันจะกระเด็นใส่กิมเอานะครับ "
" ผมยืนห่างพี่ตั้งเยอะเออถ้าผมเข้ามายืนใกล้พี่ขนาดนี้ก็ว่าไปอย่าง " ไอ้กิมไม่ใช่แค่พูดครับแต่มันเดินเข้ามาเอาตัวอิงแอบแนบผมจากข้างหลัง
" กิมครับพี่ว่า "
" หืมมมม หอมน่า....กินจัง "
ผมเอียงคอหันหน้าไปดูไอ้เด็กที่เอาแต่ใจตัวเองที่กำลังพยายามเดินหน้าเอาตัวเข้ามาเบียดแนบชิดข้างหลังผมมากกว่าเดิม ผมพยายามขยับออกห่างแต่ก็ถูกมือนิ่มๆ รั้งเอวไว้ก่อนที่มันจะทำท่าชะโชกหน้าข้ามไหล่ผมมาดูผมปรุงมาม่า
" น่ากินจัง ทำบ่อยสินะครับ " ไอ้กิมเริ่มส่งสายตามาถามคำถามที่แปลกๆ
" ทะทะทำอะไรครับที่ว่าบ่อย " ผมหันหน้าไปถามไอ้กิมในขนาดที่ใจก็คิดว่าหน้าของเราสองคนอยู่ใกล้กันเกินไปแล้ว
" ก็ " ผมกลั้นหายใจด้วยความตกใจที่ไอ้กิมเริ่มๆ ใช้มือข้างหนึ่งมาวางนาบลงบนท้องน้อยก่อนที่จะใช้มืออีกข้างที่เหลือวางแปะลงบนปมผ้าขนหนูที่ผมมัดเอวไว้อย่างรวกๆ
" พี่ว่ากิมไปรอพี่ตรงโน้นก่อนดีกว่านะครับ "
ผมเฉไฉแกะมือไอ้กิมออกแล้วเดินเลี่ยงไปเปิดตู้เย็น ดูไอ้กิมจะชอบใจกับการเล่นสนุกของมัน...ที่ผมแน่ใจเพราะผมหันไปเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของ เหรอว่านี่จะเป็นแผนการหลอกล่อขั้นแรก...ไม่ได้เราจะหลงกลไปกับแผนการนี้ไม่ได้ ท่องไว้โจ๊กท่องไว้เรามีเมียแล้ว...เรามีเมียแล้ว...เรามีเมียแล้ว...เรามีเมียแล้ว
" ใส่ไข่ด้วยก็น่าอร่อยนะครับ "
" คะคะครับ " ผมหันไปอีกครั้งไอ้กิมก็ตามมายืนชิดด้านหลังผมอีกแล้ว โธ่โว๊ยยยยนี่มันเด็กชอบเข้าข้างหลังเหรอไงวะ
" มะผมช่วย "
" ไม่เป็นไรครับ " ผมใช้สองมือหอบเต้าหู้ไข่กับไข่ 2 - 3 ฟองหมายจะมาวางที่ข้างเตาเพื่อใส่เพิ่มสารอาหาร
" นานะให้ผมช่วยนะครับ "
" ไม่ต้องหรอกครับกิมพี่ทำเองจะไวกว่า " ผมหันไปแสดงเจตนาอันแน่วแน่ว่าไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเด็กขี้แกล้งอย่างมัน
" งั้นก็ได้ งั้นผมไปรอพี่ตรงโน่นนะครับ "
" ครับ "
" เร็วๆ นะครับเพราะผมเริ่มๆ จะหิวแล้ว "
" ครับๆ เฮ้อออออ " ไปได้ซักทีนะมึง
และแล้วมาม่ามารทอนก้เสร็จสิ้นลงด้วยดี
" มาแล้วครับกิม "
" โหน่ากินจัง "
" กิมครับช่วยหยิบหนังสือพิมพ์ใต้โต๊ะออกมากางให้พี่ทีโต๊ะจะได้ไม่เลอะนะครับ "
" ครับ เล่มไหนก็ได้ใช่ไหมครับ "
" ครับ "
" หนังไหมครับ " อยู่ๆ ไอ้กิมก็ถามคำถามที่ผมคิดว่ามันไม่น่าจะถาม
" ไม่ครับ เจอไหมครับหนังสือพิมพ์ " ผมเห็นมันก้มๆ เงยๆ เหมือนหาหนังสือพิมพ์เก่าใต้โต๊ะไม่เจอ
" เดี๋ยวนะครับ "
" พี่ว่าเดี๋ยวพี่หาเองดีกว่า " ผมเดินมาหยุดยืนตรงหน้าไอ้กิม
" เดี๋ยวสิครับ แปปครับผมเจอแล้ว "
" ขอโทษนะครับบ้านพี่รกไปหน่อยเลยหาอะไรไม่ค่อยเจอ "
“ พูดอะไรอย่างนั้นครับ เพราะอย่างน้อยผมก็หาพี่จนเจอนะ ” อ๊ะจ๊ากกกกก
-------------------------------------------
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1514160 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก