หวัดดีคับพี่โจ๊ก นี่เป็นเม้นแรกจากผมตั้งแต่อ่านมา อยากบอกว่าตั้งแต่หลงกดเข้ามาเมื่อวานตอนสี่ทุ่ม อ่านไปเรื่อยๆรู้ตัวอีกสี 10 โมงเช้า ออกอาการอึ้งและงงตัวเองมานั่งอ่านมาได้ไง 12 ชั่วโมงเต็ม
จริงๆผมเป็นคนแอนตี้คนที่ไม่รักเดียวใจเดียวมากเลยนะครับ ไม่รู้สิมันเหมือนรู้สึกว่าทำไมทั้งๆที่รักอีกคนมาก่อน แล้วไม่สามารถห้ามตัวเองให้หยุดรักคนใหม่ได้...ความสุขจะเกิดขึ้นที่ตรงไหนเหรอ
ยิ่งกับคนที่รักเรามากๆ ยอมเราทุกอย่าง...การที่เราทำผิดต่อเค้าไปปันใจให้คนอื่น ผมไม่เชื่อหรอกว่าความรู้สึกผิดจะไม่ทำร้ายตัวเราเอง
ผมได้อ่านคอมเม้นต์หลายคอมเม้นต์ ความรู้สึกมากมายหลากหลายทิศทาง ทั้งโกรธพี่โจ๊คที่ไม่ให้ความสำคัญกับพี่ปลาบึก ทั้งสงสารพี่ปลาบึก ทั้งสังเวชที่พี่ปลาบึกเหมือนยอมทำทุกอย่าง ทั้งคิดว่าพี่โจ๊กให้ความสำคัญกับพี่โมมากกว่าพี่ปลาบึก
แต่สำหรับผมแล้ว ความรู้สึกเดียวที่ผมรู้สึกคือ ผม.."อิจฉา" ^^
อิจฉาพี่โจ๊ค ที่ได้คนรักที่ดีเลิศอย่างพี่ปลาบึก ผมไม่เคยมีความคิดถามตัวเองหรืออยากถามพี่โจ๊คเลยว่า พี่โจ๊ครักพี่ปลาบึกมากหว่าหรือน้อยกว่าพี่โม เพราะผมรู้สึกได้ว่าพี่ไม่เคยอยากที่จะคิดหาคำตอบของคำถามนี้ จากทุกสิ่งที่พี่เขียนถึงพี่ปลาบึก สิ่งที่พี่ถ่ายทอดถึงพี่ปลาบึก ถึงมันไม่ได้หวานซึ้ง ไม่ได้สวยงาม แต่ผมรู้สึกว่าพี่เขียนให้พี่ปลาบึกเป็นส่วนนึงของชีวิตพี่ไปแล้ว(โดยที่พี่อาจจะรู้ตัวดีหรือไม่รู้ตัว)....พี่เขียนถึงพี่ปลาบึกหลายด้านมากๆ
ด้านที่พี่ปลาบึกเป็นเพื่อนที่ดี....เป็นเพื่อนที่คือเพื่อนจริงๆ ไม่ต้องมีคำหวาน ไม่ต้องง้องอน เป้นเพื่อนที่พี่จะคุยได้ทุกเรื่อง แสดงได้ทุกอารมณ์ คอยร่วมทุกข์ร่วมสุข
ด้านที่พี่ปลาบึกเป็นคนที่เข้าใจพี่มากที่สุด... เป็นคนที่พร้อมจะเสียสละทุกอย่างให้พี่ เป็นคนที่ยอมเสียใจเพื่อพี่ ยอมทุกอย่างเพื่อความสุขของพี่โจ๊ค^^....จริงๆผมรู้สึกประทับใจมากเลยนะ มันเหมือนกับว่าทุกอย่างที่พี่โจ๊กเขียนคือทุกอย่างที่พี่คิดว่าพี่ปลาบึกเป็น พี่เขียนเล่าได้ แสดงว่าพี่รับรู้และตระหนักถึงทุกการเสียสละ ทุกความรู้สึกรักของพี่ปลาบึก ถ้าพี่ไม่เข้าใจมันพี่ไม่มีทางถ่ายทอดความรู้สึกเหล่านั้นออกมาให้คนอื่นเข้าใจได้เลย และคงไม่มีFC พี่ปลาบึกเกิดขึ้น
อิจฉาพี่โม....พี่โมเป็นคนที่โชคดีมากๆที่ได้รับความรัก ความเอาใจใส่จากพี่โจ๊คและพี่ปลาบึกขนาดนี้
และคนที่ผมอิจฉามากที่สุด...อิจฉาพี่ปลาบึก^^
พี่เค้าเป็นคนที่สุดยอดมากอ่ะ ผมว่าถ้าชีวิตพี่โจ๊คไม่ได้พี่ปลาบึกนะ พี่ไม่เป็นผู้ไม่เป็นคนแน่ๆ ฮ่าๆๆ
หลายคนคิดว่าพี่ปลาบึกน่าสงสาร แต่ผมไม่ยักกะสงสารพี่ปลาบึกแฮะ ผมรู้สึกว่าพี่เค้าเป็นคนที่สามารถ"ให้" กับคนอื่นได้แบบที่ตัวเองไม่ต้องเสียอะไรอ่ะ ไม่รู้สิ ถ้าพี่เค้าไม่มีความสุขจริงๆ พี่เค้าไม่มีทางหยิบยื่นความสุขนั้นให้คนอื่นได้หรอก ทั้งพี่โจ๊คเอง พี่โม และคนอ่านทุกคนด้วย
ผมไม่รู้สึกว่าการที่พี่โจ๊คเอาใจพี่โมเกินพี่ปลาบึกจะทำให้พี่ปลาบึกน่าสงสารอ่ะ ผมอาจจะคิดแปลกแต่ผมรู้สึกจริงๆว่า การที่พี่ปลาบึกทำให้พี่โจ๊คสามารถเป็นตัวของตัวเองได้ ไม่ต้องเข้มแข็ง ไม่ต้องคอยเอาใจ ไม่ต้องคอยดูแล...แต่อยู่ด้วยแล้วมีความสุข อยู่ด้วยแล้วขาดไม่ได้...มันดีกว่ายังไงก็ไม่รู้ เพราะสำหรับผมแล้ว....ถ้าผมเจอคนอย่างนี้ ผมจะไม่มีทางปล่อยเค้าไหนแน่นอน ผมจะไม่มีทางรู้สึกว่าเค้าเป็นของตาย แต่เค้าคงจะเป็นคนที่ผมตายแทนได้เลย เพราะผมคงรักเค้ามากๆแน่ๆ
" ถ้ากูไม่มีโมมึงจะมีความสุขกว่านี้ไหมนะ "
ผมว่าประโยคนี้..พี่โจ๊คคือคนที่เจ็บและเหงาที่สุดเลยอ่ะ (คิดแปลกอีกแล้ว เอิ๊กๆ)
" นี่ๆ (มันยื่นมือมาเตะหน้าผมให้หันไปจ้องมันอีกครั้ง) แต่พอดีกูไม่ใช่คนอ่านไง กูเป็นนางเอกของเรื่องและมึงก็เป็นพระเอกของเรื่อง คนอ่านเค้าทำถูกแล้วที่เกลียดมึงเพราะคนที่จะชอบและมีสิทธิ์ที่จะรักมึงได้คือกู กูที่เป็นนางเอกของเรื่องเท่านั้น "
เท่ห์ว่ะพี่บึก ฝากพี่โจ๊กไปบอกเลยนะว่าประโยคนี้โดนใจกรรมการมาก มันเหมือนบอกว่า "มึงจะแคร์คนอื่นทำไม คนที่ควรแคร์คือกู"
" พระเอกก็ต้องคู่กับนางเอกสิใช่ไหม กูยังไม่เห็นเรื่องไหนที่เค้าเขียนให้พระเอกคู่กับคนอ่านเลยซักทีนี่หน่า 555+"
มุมน่ารักของพี่บึกอีกอย่างนึงคือ....ตลกมันได้ทุกที่ทุกเวลา คนอย่างนี้อยู่ด้วยแล้วมีความสุขมากเลยนะผมว่า^^
" เพราะคนที่กูรักและอยากให้ตัดสินใจช่วยกูเวลาที่กูคิดอะไรไม่ออก...ก็คือมึง "
เนี่ย...เห็นมั๊ย ประโยคนี้ผมแปลมันได้ว่า "มึงคืออีกครึ่งหนึ่งของชีวิตกู" ฮ่าๆ มันเป็นประโยคขอแต่งงานได้เลยนะพี่โจ๊ก เอิ๊กๆๆ
" คำตอบของกูคือ ถ้าไม่มีโมกูก็อาจจะไม่มีความสุขเหมือนอย่างทุกวันนี้ โมก้าวเข้ามาในชีวิตกูเพื่อเป็นเครื่องพิสูจน์ความรักของตัวกูที่มีให้กับคนรักอย่างมึง ถ้าตอนนั้นโมไม่เข้ามา...แล้วต่อให้กูไม่กลับบ้านมึงไม่เข้าใจผิด...กูเชื่อว่าเราก็ยังคงเดินมากันยังไม่ถึงจุดนี้หรอก บางทีตอนนี้เราต่างอาจจะหยั่งเชิงกันอยู่ก็ได้ กูเองก็อาจจะยังไม่มั่นใจที่จะยอมให้มึงกอด มึงเองก็อาจจะเสียใจที่กูไม่ยอมให้กอดซะที จนท้ายที่สุดแล้วเราก็ยังคงต้องเป็นเพื่อนร่วมงานเพื่อนร่วมห้องที่ยังกั๊กๆ กันอยู่ต่อไป แต่พอมีโมเข้ามามันทำให้กูรู้ว่ามึงเริ่มที่จะเป็นฝ่ายเข้าหาและดูแลกูมากขึ้นกว่าเดิมเยอะมาก มึงอาจจะทำไปเพราะคิดว่าตอนนี้มึงมีเมียที่ต้องรับผิดชอบถึงสองคนเพราะฉะนั้นก็ต้องทำให้ดีที่สุด ใช่ไหม "
นี่คือทั้งหมดที่ผมคิดเลยอ่ะ ตรงใจผมมาก ผมคิดงี้จริงๆนะ ความคิดตรงกับพี่ปลาบึกเลย งี้เค้าเรียกใจตรงกัน *พี่โจ๊คฟาดกบาล
" โมทำให้มึงรักกูมากขึ้น "
อันนี้ผมก็ใจตรงกันกับพี่ปลาบึกอีกแล้วอ่ะพี่โจ๊ก ฮ่าๆๆๆๆ
" กูไม่ต้องการได้ยินคำว่ารักใครมากกว่ากันจากปากมึง แต่กูต้องการให้หัวใจมึงรักคนสองคนไม่แตกต่างกันโดยไม่ต้องพูดอะไรออกมา ขอแค่การกระทำแค่นั้นมันก็ทำให้คนที่รักมึงถึงสองคนเข้าใจกันได้แล้ว ^^ "
เมียดีเลิศประเสริฐศรีขนาดนี้ ผมว่าถ้าพี่โจ๊กปล่อยหลุดมือไปนะ ไปหาหญ้ากินแทนข้าวเลยค้าบบบ *พี่โจ๊กถีบบบบ
ผมยังอ่านไม่จบ...อ่ะ ไม่สิ ยังอ่านไม่ทันตอนล่าสุด ขอตัวไปตามอ่านต้อยๆก่อน ฮ่าๆ เดี๋ยวแอบมาเม้นเป็นพักๆนะคับ ที่มาเม้นเนี่ยเพราะเห็นคอมเม้นอื่นเค้าอ่ะ อ่านแล้วอยากแสดงความคิดเห็นตัวเองบ้าง เอิ๊กๆ
((เห็นคอมเม้นตัวเองแล้วตกใจ นี่กุเม้นรึกุมาเขียนตอนต่อไปให้พี่โจ๊กว่ะคับ
))
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1509066 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก