~~ เออกูผิด 3...ตอนที่ 35 ~~
“ ไปห้องน้ำแปปนะ ”
“ อืม ” ตะเภาแก้วหันมาจ้อมผมก่อนจะออกปากอนุญาต
“ ผมไปด้วยครับ ” ตะเภาทองลุกตามมาติดๆ
“ แปปนะมีสายเข้า ” ระฆังช่วย
“ งั้นโมไปก่อนนะ ”
“ อืม ” ผมเดินออกมารับสายหน้าร้าน
………………………..
“ สวัสดีครับ ”
“ สวัสดีครับ ผมเตเองครับคุณโจ๊ก ”
“ อะครับ ” ผมหันกลับเข้าไปมองในร้าน
“ ผมจะกลับแล้วนะครับ ”
“ ครับคุณเต กลับดีๆนะครับ ”
“ ครับ ไงไว้คุยกันพรุ่งนี้นะครับ ”
“ ได้ครับ บายครับ ” ผมกดวางสายก่อนจะลบเบอร์นี้ออกจากมือถือแล้วโทรไปหาแม่ทันที
“ วางไงลูก ” เสียงแม่กระหืดกระหอบมารับสาย
“ แม่ครับ โทรกลับหาโจ๊กที ”
“ อะได้ๆ ”
“ ขอบคุณครับ ” ผมกดวางแล้วลบเบอร์ที่โทรออกไปหาแม่ทันที
“ ว่าไงลูก ” แม่ผมโทรกลับมาแระ
“ กินข้าวยัง ” ผมหาเรื่องคุย
“ กินแล้วลูกเหลือแต่จะนอน ”
“ คิดถึงแม่จัง ” ขออ้อนหน่อยเถอะ
“ จ้า คิดถึงก็กลับบ้านบ้างซิลูก ”
“ ครับ ว่าจะกลับสิ้นเดือนแหละ ”
“ พา 2 คูหากลับมาด้วยหรือเปล่า ” แม่ผมเรียกตะเภาแก้วตะเภาทองว่า 2 คูหาแระ (ตามแต่อารมณ์แม่แก)
“ ดูก่อน ถ้ามีคนเซ้งก็ดีสิ ” ผมหมายถึงถ้าพวกมันติดธุระแล้วไปไม่ได้
“ เอามาด้วยแหละพ่อมึงบ่นคิดถึงอยู่ ”
“ แล้วใครจะเฝ้าบ้านล่ะแม่ ”
“ กลัวกระเจี๊ยวหายเหรอไงวะ ”
“ เสียงป๋า แม่เปิดลำปางเหรอ ”
“ ลำโพง มึงก็นะกะแม่มึงกะเชื้อมึงก็ไม่เว้นเลย ”
“ 555+ ”
“ วันนี้พ่อมึงเค้าบอกไม่สบาย รู้สึกเป็นโรคว้าเหว่เลยเที่ยวตามเพื่อนบ้านมาอยู่เป็นเพื่อน 6-7 คนแหนะ ”
“ นับเลขกันอยู่อะดิ หายว้าเหว่หรือยังอะป๋า ” ผมตะโกนถามเพราะรู้ว่าแม่เปิดลำโพง
“ ยังโว๊ย ตอนนี้เป็นโรคทรัพย์จางเพิ่มอีกโรคแระ ”
“ ได้ยินไหมมึง ส่งค่ายามาให้พ่อมึงด่วนเลยนะ 555+ ”
“ ครับๆ แม่ งั้นแค่นี้ก่อนนะโจ๊กจะไปกินข้าวต่อแระ ”
“ อ้าวนี่อยู่ข้างนอกเหรอลูก ”
“ ครับ พา 2 คูหามากินบ้าวนอกบ้านนะ ”
“ ดีแล้ว หัดพาเค้าเที่ยวบ้างจะได้ไม่เบื่อ ”
“ ครับ งั้นแค่นี้นะแม่ บายครับ ”
………………………………..
“ พี่โจ๊ก ”
“ หืม ”
“ คุยกับใครอะ ”
“ แม่โทรมานะ ”
“ ไหนดูดิ๊ ” ตะเภาทองดึงมือถือผมไปกดดูเบอร์ที่รับสาย
“ ไง แม่ใช่ปะ ”
“ ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ ”
“ ปะเข้าร้าน ” ผมเดินนำเข้าร้านด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ในขณะที่ตะเภาทองยังคงเช็คการโทรเข้าโทรออกขอผมอยู่ หึหึหึ คงเจออะไรหร๊อคคค