~~ เออกูผิด 3...ตอนที่ 33 ~~
“ พี่กีเนี้ยนะมึง ”
“ ครับ ”
“ กูตกข่าวอะไรไปปะวะ แล้วไหนว่ามึงไม่ใช่ไง ”
“ ก็ว่าจะลองดู ” มันยักคิ้ว
“ แฟนมึงได้ยินประโยคนี้เข้าเค้าคงตกใจ ”
“ ก็บอกแล้วไงว่าโสด ”
“ แล้วน้องแพรเนี้ยใครวะ ”
“ แอบฟัง ” มันทำหน้าเจ้าเล่ห์
“ โห เดี๋ยวกูถีบเลย ไม่ต้องแอบกูก็ได้ยิน หูกูไม่ได้หนวกนะมึง ”
“ หึหึหึ ” มันยกมือขึ้นบังปากก่อนจะขำอยู่ในลำคอ
“ ทำมาเป็น อีโด่ ” ผมตักผักบุ้งไฟแดงเข้าปากตัวเอง
“ ก็มันจริงนี่ ”
“ ยัง มึงยังไม่เลิกใช่ไหม ” ผักบุ้งกระเด็นออกปากสองชิ้น
“ 555+ พี่โจ๊กนี่ตลกวะ ”
“ เดี๋ยวมึงโดน ”
“ แปปนะ ใครโทรมาวะ ” อ่อเมีย…แล้วไป
“ ว่าไง ” ผมกดรับสายมันทันทีเพราะขืนให้รอเดี๋ยวมีเรื่อง…ไม่ใช่ผมนะที่มีแต่เป็น…พวกมัน
“ เย็นนี้กินข้าวนอกบ้านกันนะ ” ปลายสายน้ำเสียงระรื่น
“ ทำไมขี้เกียจทำกับข้าวเหรอไงมึง ” หันไปมองไอ้ต้อยว่ามันแอบฟังผมหรือเปล่า
“ ก็อยากกินฝีมือคนอื่นบ้างไม่ได้เหรอไง ”
“ ครับๆ ตามแต่มึงจะบัญชาเถอะ ” ไอ้ต้อยทำหน้าเหมือนหมาสงสัยส่งกลับมา
“ งั้นเดี๋ยวตอนเย็นมึงรออยู่นั่นนะเดี๋ยวพวกกูไปรับ ”
“ เอางั้นเหรอ ได้ๆ ”
“ งั้นแค่นี้นะเย็นเจอกัน ”
“ อืม ” ผมกดวางสาย
“ อย่าบอกนะว่านั่นคือคุยกับเมีย ” นั่นไง….
“ อืม ทำไม ”
“ พี่คุยกันอย่างนี้จริงๆ เหรอครับ ”
“ อืม ทำไมวะ ”
“ เค้ายอมเหรอพี่ ”
“ อืม ”
“ แจ๋ววะ เหมือนคุยกับเพื่อนเลยอะ ”
“ ก็เราเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน ”
“ เหรอ ดีจังเลยครับ ”
“ แต่ผมจะไม่พูดกับพี่กีอย่างนี้แน่ๆ เป็นผมนะผมจะพูดหวานๆ ”
“ เลี่ยนตายห่า ”
“ เค้าเรียกโรแมนติก คนอย่างพี่ไม่เข้าใจหรอก (มันเว้นช่วง) ก็เถื่อนซะขนาดนี้ ”
“ อ้าวเฮ้ย ” ผมทิ้งช้อนทันที
“ อะๆ รีบกินครับเดี๋ยวไม่ทันบ่ายนะ ” ดูมันตัดบทสิครับ
…………เลิกงาน…………..
“ ฮาโหลโจ๊ก กูกับไอ้โมถึงหน้าตึกมึงแล้วเนี้ยมึงเสร็จยัง ”
“ ขอ 10 นาที ”
“ ทำอะไรอยู่วะไม่มีการเตรียมตัวเลย เออๆ เร็วๆนะ ”
“ อืม แค่นี้นะ ” ผมกดวางสายแล้วหันมาเก็บของที่อยู่บนโต๊ะให้เข้าที่เข้าทางมากที่สุด
“ จะกลับแล้วเหรอพี่โจ๊ก ”
“ อืม มึงก็รีบกลับได้แล้วเย็นมากเดี๋ยวรถจะติด ”
“ พี่โจ๊ก ”
“ อะไรวะ ”
“ เรื่องพี่กีนะพี่สัญญาแล้วนะว่าจะช่วยผม ”
“ เออออออ ” ผมเหวี่ยงใส่เพราะรำคาญการรบเร้าของมันซะเหลือเกิน
“ งั้น ”
“ งั้นกูกลับก่อนนะเมียกูมารับแล้ว ”
“ ห๊ะ เมียมารับเหรอพี่ ว้าว ”
“ ไปนะ ”
“ ผมไปด้วยคนพี่ รอผมด้วย ” ไอ้น้องต้อยวิ่งไปหยิบกระเป๋าตัวเองมาสะพายอย่างเร็ว
“ ไปไหนของมึง ”
“ ก็ผมอยากเห็นเมียพี่โจ๊ก คงสวยน่าดู ” น้ำเสียงแสดงอาการอยากรู้อยากเห็น
“ เอาไว้วันหลัง วันนี้เค้าเอารถมาคงไม่ได้นั่งรอให้มึงเข้าไปกราบสวัสดีเค้าหรอก ”
“ หวง ”
“ กูไม่ได้หวง ”
“ ไม่รู้แหละ เพื่อมีโอกาสใครจะไปรู้ ” มันกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามผมมาตลอดทาง
“ ไอ้น้องต้อย ” เสียงพี่กีดังมาแต่ไกล
“ ครับพี่ ” ไอ้นี่ก็หันไปหาอย่างไวเช่นกัน
“ จะกลับแล้วเหรอวะ ”
“ ครับพี่ พี่กีมีอะไรจะใช้ผมหรือเปล่าครับ ”
“ มี ”
“ ไปเลยมึงให้ไว ” ผมได้โอกาสขับไล่มัน
“ ครับพี่ งั้นผมไปนะ ” มันหันมายกมือไหว้ลาผมก่อนจะสะบัดตูดวิ่งจากไป
“ ฮู รอดแล้วกู ” ผมเป่าปาก
…………………..
“ นานจังทำไรอยู่วะ ”
“ เอาน่าพี่ปลาบึกช้านิดช้าหน่อยจะเป็นอะไรไป ”
“ ก็กูหิวอะ ”
“ โมก็บอกให้พี่กินอะไรรองท้องก่อนไง ”
“ ไม่เอา เดี๋ยวกินอย่างอื่นไม่ได้ ”
“ งั้นหยุดบ่นเดี๋ยวนี้เลยไม่งั้นโมจะเอาพี่ใส่กล่องแล้วทิ้งไว้ข้างทางจริงๆ ด้วย ”
“ งิ้งๆ ” เสียไอ้ปลาบึกขานรับคำสั่ง
“ เฮ้อออ ” ผมแอบผ่อนลมหายใจ
“ เหนื่อยมากเหรอครับพี่ ”
“ ไม่หรอก แค่เหนียวตัวนิดหน่อย ”
“ เอาผ้าเย็นไหมมึงเดี๋ยวกูลงไปซื้อให้ ” ไอ้บึกหันหน้ามาถามผมที่นั่งอยู่เบาะหลัง
“ ข้างหน้ามีเซเว่นเอาไหมพี่เดี๋ยวโมจอดให้ ”
“ ไม่ๆ แค่เร่งแอร์ก็พอ ”
“ วันหลังก็อย่าวิ่งแค่นั่งนิ่งๆในหัวใจกูก็พอ โอเค๊ๆ ^0^ ” รู้ใช่ไหมครับว่าใครพูด....
“ 555+ ขอโทษนะ โมจะอ้วกกกอะ่ 555+ ”
“ ปากดีเดี๋ยวกูตีตายห่าเลยนี่ ”
“ 555+ กลัวมากกกกก ” ไอ้โมหันไปต่อล้อต่อเถียงกับพี่มัน
“ แล้วเลือกร้านเหรอยังวะ ” ผมนึกขึ้นได้
“ ยัง /ยัง ”
“ เอ้า แล้วนี่จะขับไปไหน สุไหงโกลกเหรอ ” ถึงกลับดีดตัวขึ้นนั่งหลังตรง
“ ไปไมวะ ” ไอ้บึกหันมาถาม
“ เอาๆ อยากกินอะไรก็แล้วแต่พวกมึงเถอะ ”
“ งั้นเดี๋ยวโมพาไปกินที่ร้านเพื่อนโมดีกว่า รับรองอร่อยแล้วก็ไม่แพงด้วย ”
“ ร้านเหล้าเหรอวะ ”
“ ใช่ที่ไหนเล่าพี่ปลาบึก ร้านข้าวธรรมดาๆนี่แหละ แต่วิวแจ่มมากขอบอก ”
“ วิวไรของมึงวะ ”
“ ไม่บอก ^0^ อยากรู้เดี๋ยวไปดูเอง ”
“ โจ๊ก ”
“ หืม ” ผมกดโทรศัพท์เล่นเกมส์ฆ่าเวลา
“ เมื่อวานแม่มึงโทรมาว่าไงบ้างวะ ”
“ ก็ถามเรื่องเดิมๆ จะกลับบ้านไหม กลับวันไหน ที่กรุงเทพฯเป็นไงบ้าง แล้วพวกมึงเป็นไงบ้าง ”
“ แล้วมึงว่าไง ”
“ อะไรอ่ะ ”
“ ก็เรื่องที่แม่ถามมึงไง ”
“ ก็ถ้าเรื่องกลับบ้าน กูว่าจะกลับช่วงสิ้นเดือน ”
“ พวกกูไปด้วยได้ปะ ”
“ นั่นดิ โมก็อยากไป ” ไอ้โมส่งสายตาวิ้งๆมาทางกระจกมองหลัง
“ ดูก่อน ขืนขนกันไปหมดใครจะเฝ้าบ้าน ”
“ โอยยย มันไม่มีอะไรหายหรอกน่าไปแค่วันสองวันเอง เนอะ ” มีหันไปขอคะแนนเสียง
“ นั่นดิครับ นะๆ พี่โจ๊ก ”
“ ก็บอกว่าดูก่อนไง ”
“ ก็ได้ๆ เฮ้อออ พึ่งรู้ว่าตัวเองมันเป็นพวกหน้าด้าน ” น้ำเสียงเหมือนประชดผม
“ ห๊ะ ” ไอ้โมหันไปจ้องพี่ัมัน
“ ไม่เชื่อก็ดูดิ ด้านไหน๊ด้านไหนก็ดูดีว่าไหมมึง 555555+ ”
“ สาดดด ” ผมนั่งขำ
“ คร๊าาาา ” เสียงไอ้โมประชดแนวสาวแตก
“ ขอโทษนะครับคุณจบจากที่ไหนมาครับ ” คิดว่ากูจะยอมมึงเหรอไอ้ปลาบึก
“ ถามทำไมวะ แล้วมึงละจบที่ไหนมา ” ไอ้บึกหันมาถามผมคืน
“ ผมขอเอ่ิอ…ผมขอจบที่คุณนี่แหละครับ ”
“ แหวะ ” แล้วมันก็หน้าแดงแปร๊๊ดขึ้นมาทันที
“ ขอประทานโทษอีกครั้งนะขอครับ กระผมขอจอดรถข้างทางเพื่อทำการอ้วกนะขอรับ 5555+ ” ไอ้โมขำตาแทบปิด
และหลังจากนั้นพวกเราก็นั่งเงียบกันไปซักพัก ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นหรอกนะครับ แต่เพราะพวกเรากำลังคิดมุขเสี่ยวมาเกทับกันอยู่มากกว่า
“ เอ้่าๆ เงียบกันเข้าไป ”
“ ชู่วววววว ” ไอ้บึกหันมาเบรกผม
“ อะไร ”
“ มุขกำลังบังเกิด ”
“ บังเกิดมากเลยกดยูทรูปยิกๆ ” ไอ้โมแซว
“ อะกูได้แระ ” ไอ้บึกหันมาส่งยิ้ม
“ กูไม่ฟัง ” ผมทำหน้ากวนติงใส่
“ ฟังดิ ไม่เอามึงต้องฟัง ” มันยื่นมือมาทำท่าจะตีผม
“ กูไม่ฟัง กูไม่ฟัง ” ผมยกมือขึ้นปิดหู ส่วนไอ้โมก็นั่งขำ
“ มึงอะ ”
“ กูไม่ฟัง ”
“ ฟังกูหน่อยดิ ” มันยื่นมือมาพยายามจะแกะมือผมออกจากหูให้ได้
“ มาโมฟังให้ ”
“ กูพูดให้ไอ้โมฟังก็ได้ไม่ง้อหรอก ” มันหันไปหาน้องมันและช่วงที่กำลังจะอ้าปากพูด….
“ ให้ตายเถอะมันเจ๋งมากเลยพี่ ”
“ สัด กูยังไม่ได้พูด ”
“ 555555555 + ” ผมกับไอ้โมระเบิดเสียงฮาแบบสุดพลัง
“ ตั้งแต่เกิดมากูเคยเจ็บแค่สองครั้ง ” มันทำท่าซึ้ง
“ ………………………… ” ผมกับไอ้โมปิดปากเงียบแถมมีแอบสบตากลั้นขำกันสุดๆ
“ ถามกูเดี๋ยวนี้ ” ไอ้บึกหันมาดุน้องมันแถมมีออกคำสั่งเพราะเห็นพวกผมทำเป็นไม่สนใจมัน
“ ครับๆ ครั้งไหนละครับ ”
“ ครั้งแล้ว…กับ...ครั้งเล่า ”
“ ……………………… ” ผมกลั้นยิ้มแล้วเฉออกไปมองผู้คนตามข้างทางไอ้โมก็เช่นกัน
“ แถวบ้านเรียกแป๊ก ” เสียงบ่นเบาๆจากคนเบาะหน้า
“ หึหึหึ ” หาหมอนปิดหน้าแล้วขำให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ หายใจเข้าก็เฮ้อเธอ เฮ้อเธอ หายใจออกก็เฮ้อออ ” มันร้องเองแล้วก็คอรัดเองพร้อม
“ หึหึหึ 55555555555 + ” ไอ้โมทนไม่ไหวถึงขนาดหัวเราะแบบหลุดโลกเลยครับ
“ หึหึหึ ” ผมซบหน้าลงกับหมอนแล้วขำจนน้ำหูน้ำตาไหล
“ ขำ ขำกันเข้าไป ” มันหันมาแซวพวกผม
“ พี่ก็ทำไปได้เนอะ อายไหมเนี้ย ”
“ อาย ” มันตอบพร้อมกับระบายยิ้มหวานส่งมาทางผม
“ อายก็พอเถอะโมหัวเราะจนเจ็บท้องไปหมดแระเนี้ย ”
“ แล้วนี่อีกนานไหมกว่าจะถึงร้านเพื่อนมึงอะ ”
“ ใกล้แระพี่ ”
“ ใกล้มากกกก ใกล้ซะพยาธิกูร้องไห้ไปสามรอบแระ ”
“ บ่นๆ ใครเป็นคนต้นคิดที่จะออกมากินข้าวนอกบ้านไม่ทราบ ” ขอผมบ่นบ้างเถอะ
“ กู ทำไมมึงมีปัญหาเหรอไอ้โจ๊ก ”
“ พอๆ เลิกเถียงกันเลย โน่นๆ เห็นป้ายข้างหน้าแระ ”
“ ป้ายร้านเหรอมึง ” ไอ้ปลาบึกก้มตัวเพื่อดูข้างหน้า
“ ป้ายจราจร ”
“ ดีจังเราจะได้ไม่หลงเนอะ อะจ๊าค ” มีสะดุ้ง
“ 555+ ” ไอ้โมชอบใจ
“ กวนติงนะมึงไอ้โม ”