หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13

[sukie_moo]

จิ้มๆพี่โจ๊ก

[pochu52]

พี่บึกรู้ทันพี่โจ้กแน่ๆ บังอาจจะมีกิ๊ก เตรียมเรียกประกันและพี่ร่วมรอไว้เลยดีกว่า55555

[nonae]

เฮียโจ๊กก็ยังเป็นเฮียโจ๊กวันยังค่ำ ตอดเล็กตอดน้อยไปได้เรื่อย
พี่บึก  อย่าน้อยใจไปเลยนะ รู้ว่านั่นหน่ะ คือสิ่งลึก ๆ ที่ติดอยู่ในใจ แต่ทำไงได้ ในเมื่อตัดสินใจแล้ว 

[thaithai00]

~~ เออกูผิด 3...ตอนที่ 37 ~~

“ ขอโทษครับ  ผมมาเช็คอินห้องพักครับ ”

“ ค่ะ  ขอโทษค่ะที่ต้องให้รอพอดีน้องอีกคนไปเข้าห้องน้ำ รบกวนขอทราบชื่อด้วยคะ ^^ ”

   ถึงซักทีครับ… ผมเลือกที่จะเข้าพักโฮมสเตย์ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางริมน้ำไม่ห่างจากตัวตลาดน้ำอัมพวามากนัก  ที่นี่สวยมากครับแต่อย่าคิดว่าผมเป็นคนสรรหานะครับ  เพราะคนที่นั่งหาสถานที่เที่ยวที่พักกันทั้งคืนนะมันไอ้สองตะเภาหาใช่ผมไม่

“ ว้าวววว  เตียงใหญ่กว่าที่คิดซะอีก ” ไอ้โมเดินสำรวจห้องหับทันที

“ โมๆ มึงมาดูนี่ซะก่อน ” ไอ้ปลาบึกค่อยๆเปิดชานระเบียงอีกฝากของห้อง 

“ โห  สวยจัง ”

   โฮมสเตย์ที่นี่ถือว่าเป็นสัดเป็นส่วนดีครับ  ผมเดินชมรอบๆบ้าน  บ้านแต่ละหลังแตกต่างกันแต่ก็ดูลงตัวดี บ้านของผมอยู่ติดริมน้ำ  ทางเดินเข้าบ้านเป็นระเบียงมีเสาไฟประดับพุ่มอะไรซักอย่างที่ผมเองก็เรียกไม่ถูก  พอเปิดประตูบ้านเข้ามาจะเจอกับห้องขนาดใหญ่  ข้างในมีสิ่งของพร้อมสรรพแต่ที่เด่นที่สุดคงเป็นเตียงขนาดคิงไซส์  มองถัดไปเป็นกระจกบานเลือนที่เปิดออกก็จะพบกับท่าน้ำของบ้านตัวเอง

“ บ้านแต่ละหลังมีท่าน้ำค่ะ  ค่ำๆ เรามีล่องเรือชมหิ่งห้อยนะคะ ”

“ แล้วถ้าผมอยากไปชมตลาดน้ำล่ะครับ ” ไอ้บึกถาม

“ เรามีเรือให้บริการค่ะ  ไม่ทราบว่าจะไปช่วงไหนคะ ”

“ ซักสี่ห้าโมงได้ไหมครับ ”

“ งั้นซักสี่โมงเชิญติดต่อได้ที่แผนกประชาสัมพันธ์นะคะ ^^ ”

“ ขอบคุณนะครับ ”

“ ไม่เป็นไรค่ะ  อ่อ…ถ้าจะดึงเตียงเสริมดึงจากฝั่งนี้นะคะ  ส่วนผ้าห่มเดี๋ยวพี่ให้เด็กเอามาให้คะ ”

“ ครับ  ขอบคุณครับ ” ไอ้โมเดินไปส่งก่อนจะยื่นแบงค์ร้อยให้พี่เค้าไป

“ น้ำน่าเล่นเหมือนกันแหะ ” ไอ้บึกกระดี๋กระด๊าใหญ่

“ อย่าเลยพี่เดี๋ยวคันตัวก็มานอนบ่นอีก  โมขี้เกียจจะเกาหลังให้นะ ”

“ ขอนอนซักงีบก่อนนะจะไปไหนก็ ” ผมเตรียมเลื้อย

“ อย่าเลยๆ ไปเปลี่ยนชุดก่อน  สกปรก ชิ้วๆ ”

“ มึงสะอาดมากไอ้ปลาบึก ”

“ โน้นห้องน้ำไปเลย  โมปิดประตูแอร์ออกหมดแล้ว ”

“ ครับๆ ”

“ ก๊อกๆ ผ้าห่มมาส่งค่ะ ”

“ ไปเลยมึง ” ไอ้บึกหันมาใช้ผม

“ อะไรวะ  ไหนบอกให้กูไปเปลี่ยชุดไง ”

“ ก่อนไปก็ซะหน่อย  ไปเร็วๆอย่าให้พี่เค้ารอ ”

“ อะไรว่ะ ”

“ อย่ามาว่ะนะโว๊ย  ให้มันรู้ซะบ้างว่าวันหยุดนะเมียเป็นใหญ่ ”

“ ครับๆ ”

“ ดีมาก ” นี่ถ้ามึงลุกขึ้นมาลูบหัวแล้วให้อาหารเม็ดเป็นรางวัลนี่ใช่เลย…กูเป็นแมวน้ำ

   บ่ายสาม….

“ อ่าวนี่กูหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ”

“ หลับยาวเลยแหละ  ไง…ฝันดีซิท่ากูเห็นมันนอนยิ้มซะขนาดนั้น ”

“ แล้วนั่นอะไร ” ผมมองถุงของกินที่เพิ่มจำนวนขึ้นกว่าขามาก็รู้ได้ว่าไอ้สองตัวแอบหนีไปช๊อป

“ ก็เห็นมึงหลับเลยไม่อยากปลุก ”

“ แล้วไปไหนกันมา ”

“ ไปเดินเล่นที่ตลาดข้างทางรถไฟ  ไปถ่ายรูปกับซื้อของกินของฝากนิดหน่อย ”

“ มีอะไรกินบ้างอะ ” ผมคลานลงไปนอนที่พื้นไม้…เย็นดีจัง

“ นี่ของโปรดมึงกุ้งหวาน  ปลาหมึกหวานกินเลยไหมเดี๋ยวกูแกะให้ ”

“ โมไปไหนอ่ะ ”

“ ขี้  ทำไม  มึงจะตามไปดมมันเหรอไง ”

“ แค่ถาม  เพราะถ้ามึงไม่อยู่ตรงนี้กูก็ต้องถามถึงมึงเหมือนกัน ”
“ ……..อะไร ” มันถามเพราะผมนอนจ้องหน้ามัน

“ หึงเหรอ ”

“ เปล่า  กูก็แค่ถามมึงเหมือนกัน ”

“ มันเข้าไปนานยัง ”

“ ซักพักได้แล้ว ”

“ งั้นพอมีเวลา ” ผมลุกขึ้นกระเถิบเ้ข้าไปหามันช้าๆ

“ วะ วะ เวลาอะไร ” มันขยับหนี

“ อย่าหนีดิ ” ผมจับขามันไว้

“ มึงจะทำอะไรอายเค้า ”

“ อายทำไมม่านก็ปิด ”

“ เดี๋ยวไอ้โมออกมาเห็น ”

“ มึงจะมาอายมันทำไมมันก็เห็นอยู่บ่อยๆ ” แต่มือล้วงเข้าใต้เสื้อมันไปแระ

“ มึง ”

“ อะไร ” จูบเบาๆที่ซอกคอ

“ มึง ”

“ ว่าไง ” ใช้นิ้วบี้หัวนมมันเบาๆ

“ มึง ”

“ ถ้ายังมึงๆ อีกรอบกูจะจับมึงกดตรงนี้แหละ อะไรว่ามา ”

“ มือกูเปื้อน ”

“ ก็เช็ดสิ  เอ้ากระดาษ ” ผมหยิบกระดาษทิชชู่ส่งให้มัน

“ แปปนะกูว่าเอาน้ำล้างจะสะอาดกว่า ” มันคว้าขวดน้ำแล้วเดินหายไปหลังประตูท่าน้ำ

“ พี่โจ๊กตื่นแล้วเหรอ ” อ้าวไอ้โมดันเสร็จพอดี

“ อืม ”

“ พี่ปลาบึกอ่ะ ”

“ โน่นล้างมือตรงท่าน้ำมั้ง ”

“ งั้นโมไปหาพี่ปลาบึกดีกว่า ”

“ อืม ” ชวด ฉลู เลยกู

   15 นาทีผ่านไป  ก็ไม่พบว่าจะมีร่างใครเดินกลับเข้ามา

“ ทำอะไรกัน ” ผมเป็นฝ่ายที่ต้องเดินออกไปดู

“ น้ำเย็นมากพี่มานั่งด้วยกันดิ ” สองตะเภาเอาขาจุ่มน้ำเล่นกันนี่เอง

“ ไม่โดดลงไปซะเลยล่ะ ”

“ อย่าท้านะมึง  กูยิ่งอยากเล่นน้ำอยู่ ” ไอ้บึกลุกขึ้นมาถอดเสื้อโชว์พุงหรา

“ อย่านะพี่ปลาบึก  คันตัวแล้วจะหาว่าไม่เตือน  ในน้ำมีปลิงหรือเปล่าก็ไม่รู้ ”

“ ไม่ได้จะโดดซักหน่อยถอดเสื้อเฉยๆ กูร้อน ”

“ ร้อนก็ไม่เข้าไปนั่งในบ้านล่ะ  หรือว่ากลัวกู ”

“ ทำไมต้องกลัวมึง ”

“ นั่นดิ  พี่โจ๊กพูดอะไรแปลกๆ ”

“ ชั่งเถอะ  ถ้าชอบที่จะอยู่ตรงนี้ก็อยู่ไป  เมื่อไหร่อยากจะเข้าบ้านก็บอกกูจะออกมาอยู่ตรงระเบียงให้ ”

“ อีกแระ พี่โจ๊กนี่  ชอบทำงานกร่อยอยู่เรื่อย ” ไอ้โมสะบัดตูดเดินงอนเข้าบ้านทันที

“ โจ๊ก  มึงเป็นอะไรมากเปล่าเนี้ย ” ไอ้บึกเดินมาหยุดยืนตรงหน้าผม

“ กูขอโทษ  กูคงหงุดหงิดไปหน่อย ”

“ หายบ้าแล้วค่อยตามเข้าบ้านก็แล้วกันนะ ” แล้วมันก็เดินจากผมไปอีกคน

   แสงแดดยามบ่ายส่องไล่พื้นที่ระเบียงเข้ามาเรื่อย  แต่ผมยังคงนั่งทอดสายตาไปยังฝั่งตรงข้าม  ชายหญิงคู่หนึ่งเดินเลาะตามริมรั้วของโฮมสเตย์ สองมือที่กาะกุมกันเดินดูนกดูไม้ดูชั่งน่าอิจฉานัก

“ ง้อกูซักนิดก็ไม่มี ” ผมเริ่มรู้สึกว่าช่วงนี้เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น  ปัญหาส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องไร้สาระทั้งนั้น

“ เฮ้อออ  ทำอย่างกับกูเปลี่ยนไป ” นั่งบ้าคนเดียวก็เอา

   เรื่องที่ชวนทะเลาะก็เป็นเรื่องที่เคยผ่านมาแล้วทั้งสิ้นแต่ก็ยังวนกลับมาให้มีเคืองกันอีกจนได้ซิน่า

“ พี่โจ๊กน้ำไหม ” เป็นไอ้โมที่เดินถือน้ำแดงมาให้

“ ขอบใจ ”

“ อะ  ผลไม้ ” ตามมาด้วยไอ้บึก

“ ขอบใจ ”

“ โมว่าแดดร้อนแล้วไปนั่งข้างในเถอะ ”

“ ครับ ” ผมลุกไปอย่างว่าง่าย

“ มีคงมีครับ  มาแปลกสงสัยเจอแดดสั่งสอน ”

“ พี่ปลาบึก  พี่จะหยุดบ่นหยุดว่าพี่โจ๊กซักวันได้ไหม ”

“ ครับๆ ”

“ อย่ามาประชดโมนะ ”

“ กูเปล่านะ  อะไรวะมีแต่คนเหวี่ยง ”

“ เข้าไปดูพี่โจ๊กเลย  ไปซิ ”

“ ครับๆ ”

   ฟังแล้วก็ขำ  คนอย่างมึงเชื่อฟังคนอื่นเป็นด้วยเหรอวะไอ้ปลาบึก  ผมเดินเข้ามาในห้องก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงทันที

“ โจ๊กครับ ” มันมาแระ

“ ครับ ”

“ พูดให้ได้อย่างนี้ทั้งวันนะเดี๋ยวมีรางวัลให้ ”

“ ครับ ”

“ พี่โจ๊กหิวไหมครับ  โมยังไม่เห็นพี่กินอะไรเลย ”

“ ยังครับ ”

“ จุ๊บ ” ไอ้บึกปีนขึ้นมานอนข้างผมก่อนจะก้มหน้าลงมาจุ๊บที่ปากผมเบาๆ

“ หืม ”

“ ให้รางวัลคนก่ง  มึงรู้ตัวไหมมึงครับเกิน 2 ครั้งแล้วนะ ”

“ พี่โจ๊กหงุดหงิดอะไรเหรอครับ ” ไอ้โมล้มตัวลงนอนอีกข้าง

“ นั่นดิ  พวกเราเป็นอะไรกันนะ ” ไอ้บึกตะแคงข้างมานอนกอดผม

“ อุส่าห์ได้อยู่ด้วยกันทั้งที ” ไอ้โมกอดผมอีกคน

“ ครับ ” ผมพูดได้แค่นั้น

“ เย็นนี้โมโทรจองร้านอาหารริมน้ำไว้เจ้าหนึ่ง  เพื่อนแนะนำมาบอกว่าอาหารเค้าอาหารสดแล้วก็อร่อยมาก  กินเสร็จเราจะได้ล่องเรือดูหิห้อยกันด้วยน๊า ”

“ 555 ” ผมหลุดขำ

“ ชอบอะดิ หิห้อย 555 ” ไอ้โมชะโงกหน้ามาเล่นมุขก่อนจะหอมแก้มผมอีกฟอดหนึ่ง

“ ดูหิห้อยเสร็จแล้วเราค่อยกลับมาดูหำห้อยต่อเนอะ ” ไอ้บึกเอาบ้าง

“ 555 ”

“ อารมณ์ดีแล้วที่ร๊ากกกของกู ” ไอ้บึกหอมแก้มผมอีกฟอด

“ อะๆ หอมนานกว่าโมอีก โมหอมใหม่ ”ไอ้โมต่อว่าพี่มันเล็กๆก่อนจะหอมแก้มผมอีกรอบ

“ มึหอมนานกว่ากูอีกนะ  มาเลยๆ กูหอมด้วย ” ไอ้บึกก้มมาหอมอีกครั้ง  คราวนี้พวกมันรุมกันหอมผมใหญ่เลยครับ

   ห้าโมงเย็น…………

“ ปะมึงเดี๋ยวไม่ทัน ” ไอ้บึกหันมาคว้ากระเป๋าขึ้นสะพายพร้อมออกเดินทาง

“ ปิดประตูหลังหรือยัง ” ผมหันไปถามไอ้โม

“ บานไหนล่ะรับ  บานนี้ (มันชี้ไปที่ประตูท่าน้ำ) หรือว่าบานนี้ครับ (มันชี้มาที่ตูดตัวเอง) หืม ”

“ ปิดทั้งสองบานนั่นแหละครับ  ผมกลัวขโมย ”

“ 5555 ครับๆ ”

   ล่องเรือ…………..

“ เหมาเรือไปรวดเดียวเลยได้ไหมครับ ” เสียงชายหนุ่มตะโกนถามคนขับเรือ

“ รอซักครู่นะครับ  ผมรอแขกอีกกลุ่มอยู่ ”

“ อ้าวมาพอดี  เชิญทางนี้ค่ะ ” หญิงสาวที่พาเรามาส่งห้องเชื้อเชิญให้เดินตามเธอไปที่ท่าน้ำใหญ่

“ เชิญครับ  ระวังลื่น ” ลุงอีกคนเดินมาช่วยจับแขนพวกเราขึ้นเรือ

“ ขอบคุณครับ ” ผมหันไปยิ้มให้ก่อนจะค่อยๆก้มหัวให้พ้นหลังคาเรือ

   เรือล่องไปอย่างช้าๆเพื่อให้คณะทัวร์ได้ชมวิวสองฝากฝั่งอย่างสำราญใจ  ผมสังเกตุภายในตัวเรือ  อืม…สะอาดใช้ได้  มีห้องน้ำอยู่ด้านท้ายเรือ  ตรงกลางลำเรือมีโต๊ะปูผ้าอย่างสวยงาม  บนโต๊ะมีถาดอยู่สามถาดผมเดินไปดูก็พบว่ามันคือส้มโอที่ถูกแกะและซีนด้วยพลาสติกใส  ถาดที่สองเป็นถาดสัปปะรถ ส่วนถาดสุดท้ายเป็นขนมตะโก้ครึ่งถาดอีกครึ่งถาดผู้คนบนเรือห้ามกินเพราะเป็นขนมชั้น  อ๊า….มุขกูบังเกิด

“ ไอ้บึกไอ้โมมาดูนี่ดิ ” ผมกวักมือเรียก

“ หืม ” ไอ้โมเดินมาเกาะขอบโต๊ะ

“ ว้าว  มีอย่างนี้ด้วย ” ไอ้บึกเลียปาก

“ อยากกินอ่ะดิมึง ”

“ ทานได้นะครับคุณ  เอาเลยตามสบายกันเองๆ ” เสียงลูกเรือตะโกนบอกเพราะเห็นพวกผมพากันยืนล้อมโต๊ะ

“ ขอบคุณครับ ” พวกผมส่งเสียงตอบกลับ

“ งั้นโมขอชิมส้มโอ ” ไอ้โมลงมือแกะพลาสติก

“ งั้นกูขอแกะขนม ” น่านไงเข้าทางกูพอดี

“ ไอ้บึกอันนี้มึงแดกได้  ส่วนอันนั้นมึงห้ามแดกนะ ” ผมชี้มือบอก

“ อ้าว ทำไมอ่ะ ” มันทำหน้าหมาสงสัย

“ ก็อันนี้มันตะโก้ ”

“ แล้ว ” มันก็ยังทำหน้าสงสัย

“ ส่วนอันนั้นมันขนมชั้นนนน  เพราะงั้นมึงห้ามแดก 5555 ”

“ โธ่ไอ้ควายกูก็นึกว่าอะไร  มุขมึงนี่อนุบาล 2 มาก ”

“ นี่ขนาดอนุบาล 2 นะยังหลอกมึงได้ ”

“ ทำไงได้ก็กูจบปริญาตรี ” มันมียักไหล่

“ 5555 น่าสงสารพี่โจ๊กเนอะ  เรียนมาน้อยก็งี้คุยกับใครก็เลยไม่รู้เรื่อง ”

“ มึงนี่แผนกซ้ำเติมเหรอไอ้โม ” ผมแจกมะเหงกมันไปที

“ โอ๋ๆ อะอ้ามมมม ” มันมีเอาใจปลอบท้ายตลอด

“ อะต๊ายแล้วววว ”

“ อะไรมึง ” ผมหันไปดูไอ้ปลาบึกที่หยิบขนมชั้นมาถือไว้ในมือ

“ คงต้องเปลี่ยนชื่อขนมแล้วซิ  จากขนมชั้นเฉยๆ มันดูเป็นขนมของคนเห็นแก่ตัวจนเกินไป ”

“ แล้วมึงจะเปลี่ยนเป็นอะไร ”

“ ขนมมม (มันจ้องตาผม) ฉันรักเธอ ”

“ คร๊า ” ไอ้โมทำตาโต

“ ก็นี่มันขนมชั้น  ก็ถ้าฉันไม่รักเธอฉันก็คงไม่ให้เธอกิน  อะอ้ามมมม ” มันยัดขนมใส่ปากผมทันที

“ เริศคร๊า 55555 ” เสียงไอ้โมแหย่พี่มัน

    เดินตลาด……

“ โหคนอย่างกับหนอน ” ไอ้บึกเริ่มบ่นเพราะตลอดทางมันพยายามที่จะเดินตัวลีบที่สุดแระ

“ อย่าบ่นๆ ” เสียงไอ้โมหันมาดุพี่มัน

“ ยาดมไหมมึง  คนแก่ก็งี้พาไปที่คนเยอะๆแล้วตาลายง่าย ” ผมแซว

“ นะ  ไอ้คนไม่แก่  ไอ้คนหนุ่มมาก  ไอ้คนสุขภาพดีไม่มีที่ติ ” มันยังมีหน้าหันมาค้อนผมอีกวงใหญ่

“ โมว่าเราหาร้านน้ำก่อนเถอะ  โมอยากกินอะไรเย็นๆ ” ไอ้โมที่เดินอยู่หน้าสุดหันมาบอกเจตนารมณ์ของตัวเอง

“ เห็นด้วย ” ไอ้บึกเอื้อมมือไปกอดเอวน้องชายมันก่อนจะพากันไหล  ต้องใช้คำว่าไหลอย่างเดียวครับสำหรับที่นี่

   ส่วนหลังสุดก็เป็นผมอีกตามเคย  ก้ยังแอบสงสัยตัวเองว่าทำไมกูเดินช้าวะ  ก็ตอนเดินเข้ามาตลาดเป็นผมที่เดินนำหน้าแล้วไมตอนนี้กลับมารั้งท้ายไอ้สองตัวนี้ได้หว่า

“ ข้ามสะพานให้ได้ก่อนเถอะมึง  ดูดิเดินได้เลนเดียวอีกต่างหาก ” ผมลงความเห็น

“ ถ่ายรูปๆ ” เสียงเด็กมัธยมต้นผสมปลายกลุ่มใหญ่ที่เดินสวนมาอีกเลนตะโกนบอกผองเพื่อนสมาชิกให้รวมตัวกันกลางสะพานบัดเดี๋ยวนี้

“ โอ๊ยย ” ไอ้โมโดนเด็กผู้ชายหัวเกรียนเดินสวนมากระแทกจนเซถอยหลังมาชนพี่มันจังๆ

“ เอ๋อ ” ไอ้บึกที่กอดเอวน้องมันเดินก็เซถอยมาชนผมอีกต่อเช่นกัน

“ อุ้ย  ขอโทษครับ ” ผมเซไปชนผู้ชายด้านหลังอีกคน

“ น้องๆ ” ไอ้บึกตะโกนเรียกเด็กที่กำลังทำตัวเป็นตากล้องมืออาชีพ

“ ครับ ” มันหันมาประจันหน้าทันที

“ ล้องสวยดีนี่ ”

“ ครับ ” เด็กทำหน้าเอ๋อๆสลับกับมองกล้องในมือตัวเอง

“ พึ่งซื้อมาเหรอ ”

“ เปล่าครับ  ซื้อมานานแล้ว ”

“ เหรอ  แล้วตอนซื้อมาเค้ามีคู่มือแถมมาให้ด้วยไหม ”

“ มีซิค่าพี่  รุ่นไหนๆเค้าก็ต้องมีอยู่แล้วแหละคร๊าาา  ของงี้มันแจกฟรีกัน ” เสียงเด็กผู้ชายที่กำลังจะพยายามแตกเนื้อสาวร้องขึ้น

“ เหรอ  แต่พี่ว่าคงไม่มีหรอก  เพราะคู่มือสมบัติผู้ดีนะเค้าไม่มีแจกฟรีกัน ” โอ้วววเมียกูแรง

“ อุ้ยพี่เล่นแรงไปปะค่ะ ” เด็กมอปลายอีกคนขึ้นเสียง

“ ถ้าพี่เล่นแรงนะป่านนี้น้องคงตกสะพานไปแล้ว คงไม่ได้มายืนทำตัวแก่แดดแก่ลมให้คนเค้ามองสมเพชกันหรอก  ถามจริงๆ ตอนออกจากบ้านเคยไหว้พ่อไหว้แม่กันก่อนหรือเปล่า  หรือว่าจะเก็บไว้ไหว้ทีเดียวตอนตัวเองลาตาย ”

“ ไปเถอะมึงคนมองใหญ่แล้ว ” เด็กผู้ชายอีกคนลากเพื่อนตากล้องไป

“ จริงๆนะควรจะไปตั้งนานแล้ว  อยู่ก็รกสะพาน ”

“ เค้าว่าแล้วยังไม่ไปอีก  หน้าด้านจริงๆเด็กสมัยนี้ ” เสียงผู้หญิงอีกกลุ่มที่อยู่ด้านหลังผมตะโกนไล่

“ ไป๊ๆ คนเค้าจะเดิน  อยู่โรงเรียนไหนเนี้ยใส่ชุดนักเรียนมาเดินด้วย ” พี่ผู้ชายอีกคนตะโกนไล่ช่วย

“ ไปเถอะมึง ” เด็กสาวอีกคนผลักเพื่อนให้ออกเดิน

   คราวนี้เด็กๆแทบพากันวิ่งแทรกตัวหนีเลยครับ  เพราะฝั่งผมพากันหลีกทางให้เป็นแถวเลยเกิดช่องว่างพอที่พวกมันจะวิ่งสลายตัวก่อนจะโดนของหนักไปมากกว่านี้

“ สุดยอดดดดดดดด ” เสียงใครบางคนด้านหลังผมดังขึ้นก่อนจะตามมาด้วยเสียงปรบมือและเป่าปาก

“ มันต้องเจอซะบ้าง ” ผู้หญิงที่เดินเลนสวนกับผมหันมายิ้มให้ก่อนจะขอจับมือไอ้ปลาบึก

“ ใช่ๆ สะพานก็แคบ มั๊นนนก็ยังจะเสือกหยุดถ่ายรูป ”

“ เดินไปถ่ายไปไม่เป็นหรอกพี่เด็กพวกนี้นะ  มันต้องรกรากคงนึกว่าพ่อมันเป็นคนสร้างสะพานไว้มั้ง ” ไอ้บึกคงยังเคืองไม่หาย

“ ไปๆเดิน ” ผมออกคำสั่งเพราะเห็นว่าเริ่มมีทางให้ไหลกันได้แล้ว  หลังจากพากันหยุดชมการโต้คารมมัธยมปากหมา

“ โมมึงเจ็บตรงไหนไหม ”

“ ไม่พี่ ”

“ มาเดินหลังกูมา ”

“ ไม่เป็นไรหายเจ็บแล้ว ”

“ ไม่ต้องเลยตัวแม่งเท่าลูกหมา  มานี่เดี๋ยวกูเป็นรถถังให้เอง ” ไอ้บึกดึงน้องมันลงมาอยู่ข้างหน้าผม

“ ไม่เป็นอะไรนะ ” ผมลูบหัวปลอบใจมัน

“ โมหายแว้ววว ” มันทำหน้าทะเล้นใส่

“ งั้นเราแวะร้านนั้นกัน ” ไอ้บึกชี้มือชวนแวะร้านน้ำข้างหน้า

   เราพากันเดินดูของได้ซักพักก็ถึงเวลากลับลงเรือเพื่อไปทานอาหารกันต่อ…

“ อาหารร้านนี้อร่อยครับ  รับรองคุณภาพด้วยนะ ” ลุงคนขับเรือยิ้มให้อน่างเป็นมิตร

“ ทานได้ถึงกี่โมงครับ ” ผมต้องถามเวลาเพราะว่าลุงมีโปรแกรมพาพวกผมไปชมหิ่งห้อย

“ ซักสี่ทุ่มก็ได้ครับลุงไม่รีบ ”

“ แน่ใจนะครับว่าหิ่งห้อยมันจะไม่หนีพวกผมไปนอนซะก่อน 555 ” ไอ้บึกแอบแซว

“ ไม่หรอกครับ ลุงจ้างพวกมันทำโอทีไว้แล้ว ” ลุงแกมีมุข

“ งี้ต้องให้สามแรงเลยนะครับ  เพราะมันทำเสาร์อาทิตย์แถมนี่ก็เกินหกโมงเย็นมาตั้งนานแล้ว ” ไอ้โมเอาด้วย

“ จุ๊ๆ อย่าเอ็ดไปครับ  พวกนี่ลุงให้แรงเดียวเหมือนวันปกติ ”

“ อ้าวทำไมล่ะลุง ” ไอ้บึกร้องถาม

“ มันเป็นหิ่งห้อยต่างด้าว มันไม่รู้เรื่องหรอก 5555 ”

“ 555555555555555555 ”เอ้าฮากันทั้งเรือ

    กินข้าวเย็น…...

“ แกงส้มเค้าใส่ไข่ปลาริวกิวด้วยพี่ ” เสียงไอ้โมซดน้ำแกงส้มดังไปทั้งโต๊ะ

“ น้องกูผู้ดีมากกกกกก ”

“ ประชดๆ กับน้องกับนุ่งก็ไม่เว้น ”

“ มึงเดินไปขอไมล์พี่เค้าไป  แล้วมึงซดออกอากาศเลยเค้าจะได้รู้ว่ามึงอร่อยแค่ไหน ”

“ ก็มันร้อนนี่ ” ไอ้โมมีขึ้นเสียง

“ มึงเบาไม่เป็นเหรอ  ปากมึงนี่ได้แต่ดูดใช่ไหม ”

“ หืมมมม ” ไอ้โมหันมามาจ้องผม

“ น่านไง  ดูดเป็นอย่างเดียว  พูดเรื่องดูดๆไม่ได้เลยหันหาไอ้หื่นตลอดๆ ” ไอ้บึกหันมาจ้องผมตามอีกคน

“ กุ้งไหมที่รัก ” ผมยกกุ้งที่กำลังแกะอย่างเมามันให้สองตะเภาคนละตัวเพื่อหักเหความสนใจ

“ ไข่เจียวกุ้งก็อร่อย ” ได้ผลไอ็ดมเริ่มหันไปสนใจกับข้าวบนโต๊ะต่อ

“ อาหารทะเลเค้าสดใช้ได้ ” ผมแกะปูแจกสองตะเภา

“ มึงแดกเถอะเดี๋ยวกูแกะกันเอง ”

“ ก็กูอยากบริการเมีย  นี่มึงมีปัญหาเหรอไอ้บึกเดี๋ยวกูเอาก้ามปูฟาดคิ้วแตกเลย ”

“ 5555 ” ไอ้โมขำใหญ่

“ เปล่า  กูเห็นมึงยังไม่ได้กินอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย เห็นแกะๆแล้วไม่เสือกกินเองด้วยอ่ะ  ไมาหิวเหรอไง ”

“ ก็กินอยู่นี่ไง  มาน่ากูแกะให้มือมึงจะได้ไม่เปื้องไง ”

“ ตามใจเค้าเถอะพี่ปลาบึก  ดีซะอีกมือเราจะได้ไม่เหม็นคาวไง ”

“ งั้นเดี๋ยวกูป้อนข้าวให้ ” ไอ้บึกทำท่าจะตัก

“ ไม่ต้องๆ เดี๋ยวกูตักเอง ”

“ ไม่  กูจะป้อน  ทำไมมึงอายเหรอไง ”

“ ไม่ใช่อย่างนั้น  คนมันเยอะมึงไม่เห็นเหรอ ”

“ นั่นแหละมึงอาย ไหนมึงรู้จักคนไหนชี้ซิ  ถ้ามีซักคนกูจะเอามาเป็นเหตุผลในการไม่ป้อนมึงก็ได้ ”

“ ไม่มี  มึงจะบ้าเหรอมึงจะให้กูรู้จักใคร ”

“ ไม่มีใช่ไหม  เมื่อไม่มีงั้นกูป้อน  อ้ามมมมม ”

“ ไม่ ”

“ อ้าปากดิวะ  รีบแดกคนก็ไม่เห็นแล้ว  แต่ถ้ามึงไม่รีบกูก็จะถือช้อนแล้วจ่อปากมึงให้คนเห็นกันทั้งร้านนี่แหละ  เร็วๆ ”

“ ครับๆ อ้ามมม ”

“ เห็นปะ  แค่นี้เองโลกมันจะถล่มเหรอไง  ทำตัวมีปัญหาอยู่เรื่อยนะมึงเนี้ย ”

“ อะพี่โจ๊ก  ทอดมันกุ้งงง แต่โมไม่ป้อนนะเพราะโมขี้เกียจ ”

“ อืมมม ” ผมเคี้ยวข้าวอยู่เลยทำได้แค่ตอบรับอยู่ในลำคอ

“ อืมกับใคร ” มันเงยหน้าขึ้นมาจ้องตาผม

“ ครับๆ คุณภรรเมีย ”

“ รีบๆแกะกุ้งเลยโมจะเอาอีก  เร็วๆ ” ได้ทีเอาใหญ่เลยนะพวกมึง

“ ยำก็โอนะมึง  เอ้าอ้ามมมม ” มาอีกคำแระ

   ชมหิ่งห้อย…..

“ ต้องเงียบด้วยไหมครับลุง ” ไอ้โมถามลุงคนขับเรือ

“ ก็จะดีครับ  มันจะได้ไม่บินหนีเพราะเสียงรบกวน ”

“ ก่อนผมมานี่เพื่อนเล่าให้ฟังว่าระวังจะโดนหลอกเรื่องหิ่งห้อย ”

“ ทำไมครับ ”

“ เค้าบอกว่าสมัยนี่มันไม่มีแล้วหิ่งห้อยนะ  ที่เห็นๆนะเค้าเปิดไฟหลอดเล็กๆกัน ”

“ 55555555555555 ” ลุงแกขำใหญ่

“ เค้ายังบอกอีกว่าถ้ามันมีจริงคนขับเรือเค้าคงพาเข้าไปดูใกล้ๆแล้ว ไม่ใช่ไปจอดนิ่งๆดูไฟกระพริบอยู่ห่างๆ ”

“ 5555555555555 ” ลุงขำอย่างต่อเนื่อง

“ ลุงอ่ะ ” ไอ้โมทำเสียงอ้อน

“ ลุงคงต้องวิ่งเรือให้ช้าลงหน่อย ” ลุงหันมายิ้มให้ไอ้โม

“ ทำไมครับ  ใกล้ถึงแล้วเหรอ ” ไอ้โมทำตาโต

“ เปล่าครับ ”

“ อ้าว  แล้ววิ่งช้าลงทำไมล่ะครับลุง ”

“ เดี๋ยวน้ำเข้าปลั๊ก 5555555555555555 ” จบจากเล่นมุขลุงแกก็ซิ่งเรือต่อทันที

“ 555555555555555555 ” เสียงพวกผมพร้อมสมาชิกท่านอื่นๆในเรือต่างพากันขำกระจายส่วนไอ้โมอายจนหน้าแดง

   

[thaithai00]

ถึงแล้ว……

“ ทุกๆคนครับ  เราใกล้ถึงคลองหมาหอนแล้วครับ  เลยไปอีกนิดเราก็ได้เจอกับหลอดไฟ ”

“ 55555555 ” เสียงคนบนเรือขำกันคิกคักยกเว้นก็แต่…

“ ลุงอ่ะ  อย่าเดินผ่านหน้าบ้านผมนะ  ผมจะปล่อยพี่ปลาบึกออกไปกัดคอ ”

“ แฮฮฮฮฮฮฮ ” เสียงไอ้ปลาบึกรับมุข

“ 5555 ” ไอ้โมชอบใจ

“ เอาเป็นว่าลุงขอเล่าประหวัดสั้นๆก็แล้วกันนะครับ ”

“ ครับบบบบบบ / คร๊าาาาาาา ” สมาชิกต่างประสานรับกันเป็นทิวแถว

“ เดี๋ยวขอลุงถามก่อน  มีใครรู้ประหวัดที่นี่มาแล้วคร่าวๆบ้างครับ ”

“ ผมครับ ” ไอ้บึกชูจัีกแร้แสดงตัวทันที

“ อะ  งี้ดีเลย  งั้นช่วยเล่าให้สมาชิกท่านอื่นๆได้ฟังดีไหมครับ ”

“ ดี ” เสียงสมาชิกในเรือเห็นด้วย  แต่ผมกับไอ้โมกลับเห็นแตกต่าง

“ โมว่าลุงเล่าเองจะดีกว่าไหมครับ ”

“ ใช่ๆ ” เพราะผมไม่ไว้ใจในตัวมัน

“ เอาน่า  ลุงอยากฟังคนอื่นเล่าบ้าง  เอาเลยไอ้น้องเล่าเลย ” ลุงยิ้มให้ก่อนจะส่งไมล์ยื่นให้ไอ้ปลาบึก

“ โอเค  เทสๆ ได้ยินกันทุกคนนะครับ  ไหนใครหูหนวกยกมือขึ้นนนนน  โอเคไม่มีนะ ”

“ 555555555 ” สมาชิกในเรือบางคนบ้างก็นั่งขำ  บางก็ยกมือรับมุขมัน

“ คือสมัยก่อน (มันมีหยุดเว้นวรรค) มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งชื่อโกโบริ เค้าได้ทำพาสปอร์ตเพื่อมาเที่ยวประเทศไทยในช่วงซัมเมอร์ ”

“ นั่นไงกูว่าแระ ” ผมหันไปคุยกับไอ้โม

“ 555555555555 ” ดูเหมือนสมาชิกจะชอบใจกันนะผมว่า  ผมหันไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังสำลักน้ำดื่ม ข้างๆเค้ามีเมียค่อยลูบหลังไปขำไอ้ปลาบึกไป

“ 5555555555 ” ลุงหันมาขำจนน้ำตาไหล สมาชิกพวกนี้มีพิษต้านแรงมุขควายไอ้ปลาบึกน้อย  สู้ผมกับไอ้โมก็ไม่ได้  หันไปหาไอ้โมอีกที…แม่งงงงง  มันลงไปนอนดิ้นกุมท้องอยู่บนพื้นเรือแระ

“ ให้ผมเล่าต่อกันไหมครับ ” มันยังมีหน้ามาหาเสียง

“ เล่าต่อๆ ” แต่เสียงสมาชิกดังกว่า  ผมลุ้นระทึกไปกับเวอร์ชั่นใหม่ที่ช่อง 7 สีอาจจะต้องรีบมีไว้ในครอบครอง

“ สาเหตุหลักที่โกโบริจะต้องมาเมืองไทยก็เพราะโดนเพื่อนล้อว่าเป็นเด็กบ้านจน  ทุกปีเพื่อนๆในห้องของโกโบริจะต้องไปซัมเมอร์ที่ต่างประเทศ  ในขณะที่โกโบริต้องไปรับจ้างเก็บผักชีขาย ”

“ 5555 สัส ” ไฮโซมากพ่อโกโบริมึง

“ และจากการเก็บผักชีขายมาตลอด 18 ปี  โกโบริก็หอบกาตังค์บินมาโกอินเตอร์ที่เมืองไทย และทันทีที่เครื่องแตะพื้นที่ดินสนามบินหนองงูเห่า ”

“ 5555555555 ” เสียงหัวเราะของสมาชิกดังอยู่ทั่วทุกสารทิศ  บ้างก็ขยับเข้ามาจับจองพื้นที่ด้านหน้าเพื่อให้ใกล้ชิดไอ้ปลาบึกให้มากที่สุด

“ มือขวากำราวบรรไดแน่น (มันทำท่าจับราวบรรไดประกอบ) มือซ้ายจับหูกระเป๋าคิสตี้สีชมพูรุ่นมีล้อลาก  หน้าเชิดนมชี้หยิบของฟรีที่แจกบนเครื่องลงมาด้วย  ขาซ้ายแตะพื้นดินในขนาดที่ขาขวาแตะตามมาติดๆ  สายตาอันแน่วแน่ของบุรุษผู้ที่มีชะตาพลิกโลกทั้งใบจ้องไปที่รถลีมูซีนที่จอดอยู่ตรงหน้า  ห่างไม่เกิน 2 ร้อยเมตร  สองเท้าพาตัวเองก้าวไป  ก้าวไป  ก้าวไปขึ้นรถ ปอ.ที่จอดอยู่ติดๆกัน ”

“ 55555555555 ” เฮ้อออออ เมียกู

“ ในใจประหวั่นพรั่นพรึงถึงสถานการณ์ข้างหน้า  กูจะพักที่ไหนดี ”

“ แป่วววว ” ผมรับมุข

“ 55555555555 แล้วโกโบริไม่ได้จองโรงแรมเหรอ ”

“ ไม่ครับ ” ไอ้บึกหันไปตอบเพื่อนสมาชิก

“ ไม่ได้จอง ” ไอ้โมถามทั้งน้ำตา

“ ไม่ได้คิด ”

“ 555555555555 ”

“ พวกคุณนี่อย่าเร่งซิครับ  ผมคิดไม่ทันนะ ”

“ ต่อเลยๆ ” อีกเสียงดังมาจากหลังเรือ

“ โกโบรินั่งจ้องมองสองฝากฝั่งในขณะที่รถเริ่มเครื่อนตัวออกจากท่า  เราจะทำอย่างไงดี    เจอแล้ว ”

“ เจออะไร ” ไอ้โมถาม

“ พินของอังศุมาลิน  เพื่อนในชั้นจดให้  โกโบริควัก BlackBerry รุ่น Bold 9780 ออกมาแชดทันที ”

“ 555555555555 ”

“ ไอโซ ” เสียงสมาชิกบางคนบอกทำไมไม่เป็นไอโฟน

“ เอาแระครับๆ  เราถึงที่หมายแล้ว  ขอบคุณมัคกุเทศกิตติมาศักดิ์ด้วยครับ ” เสียงปรบมือเป่าปากดังได้อีก  ป่านนี้หิ่งห้อยตกใจหายไปหมดคุ้งน้ำแล้วมั้ง

“ ไหนครับลุง ” ไอ้โมตื่นเต้นอีกแระ

“ เดี๋ยวผมจะปิดไฟ  เราจะค่อยๆเข้าไปให้ได้ใกล้หลอดไฟมากที่สุด ”

“ ลุงอ่ะ  เล่นไม่ลิกน๊า ”

“ อย่าให้เท้าสัมผัสน้ำนะครับ  เดี๋ยวไฟดูด 55555 ”

“ พี่โจ๊ก ” ผมโดนทุบไปที

   ลุงเริ่มปิดไฟในเรือแต่…..  ดังนรกชังหรือสวรรค์เเกล้ง เเกล้งทรมานให้ฉันได้เจอ

“ อ้าวลุง  เปิดเพลงได้เหรอครับ  ไหนว่าให้เงียบไง ” ไอ้โมถาม

“ แล้วใครว่าเปิดไม่ได้ล่ะครับ ”

“ ก็ไหนบอกมันจะบินหนีไง ”

“ ไม่หรอกครับ  เราปิดไฟเพื่อให้เห็นตัวมันชัดขึ้น  เราเปิดเพลงเสียงไม่ดังไม่เป็นไรครับ  เอาบรรยากาศด้วยไง ”

   แล้วลุงก็เล่าเรื่องตำนานหิ่งห้อยให้ฟังครับ แถมลุงยังบอกว่าอีกไม่กี่ปีที่นี่ก็คงไม่มีหิ่งห้อยเหลือให้ลูกหล่นได้ชม ลุงบอกว่าสมัยนี้ใครๆก็รู้จักวิธีใช้ยาฆ่าแมลง  แต่ไม่รู้จักวิธีสงวนไว้ซึ่งแมลง

“ จับได้ไหมครับลุง ”

“ จับได้ครับ  มาเดี๋ยวผมโน้มกิ่งไม้ให้  แต่จับเบาๆมือหน่อยนะครับ  อย่าทำเค้าตกใจเดี๋ยวเค้าจะบินไปที่อื่น ”

“ ครับ ”

   มันสวยมากครับในเวลาที่เราปิดไฟ  สีไฟที่ตูดมันแวบๆดูชวนให้เราหยุดนิ่งและดำดิ่งไปกับมัน  ลุงค่อยๆพาเอาหัวเรือทิ่มเข้าไปในพุ่งไม้เพื่อให้ทุกคนบนเรือได้สัมผัสสิ่งมหัศจรรย์ขนาดเล็กที่มีแสงเป็นของตัวเอง

“ เค้าว่าถ้าหิ่งห้อยบินมาจับใครคนนั้นกำลังจะมีคนรักหรือมีความรักอยู่ ” ลุงหันมาบอก

“ งันโมก็กำลังมีความรัก ” ไอ้โมพูดไปชี้ให้ดูหิ่งห้อยที่กำลังเกาะหน้าตัวเองไป

“ กูไม่ยอมอ่ะ  กูยังจับไม่ได้เลยซักตัว ” ไอ้บึกพยายามคว้ามือออกไปจับหิ่งห้อยบ้าง

“ ความรักของมึงคือการไขว่คว้าเหรอว่ะ ” ผมเดินมาคว้าแขนไอ้ปลาบึกเพราะกลัวมันจะตกเรือไป

“ ก็ลุงบอกว่า ” มันพยายามจะแก้ตัว

“ ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั้งมึง  ของบางอย่างแค่มึงอยู่เฉยๆ และเมื่อถึงเวลามันก็จะบินมาหามึงเอง ” ผมจ้องหิ่งห้อยที่บินมาเกาะอยู่บนหัวมันถึงสองตัว

“ ก็กูอยากจับมันด้วยตัวกูเองบ้างนี่ ”

“ มึงหันดูรอบๆตัวมึงก่อนนะ  ก่อนที่จะยื่นมือออกไปคว้าอะไร  ใครจะรู้…มึงอาจจะมีดีจนไม่จำเป็นต้องเหนื่อออกแรงเปล่าก็ได้ ” ผมหยิบหิ่งห้อยบนหัวลงมาใส่ในอุ้มมือมัน  ก่อนจะแอบจุ๊บๆที่หน้าผากไปที

“ โชคดีจัง ” ไอ้บึกยิ้มกับของในมือก่อนจะเงยหน้ามาหอมแก้มผมคืน

   เสียงเพลงคู่กรรมยังคงเปิดคลอเบาๆ หิ่งห้อยนับพันนับหมื่นตัวบินวนไปมาอย่างสบายใจ  ผมกุมมือสองตะเภาไว้ สายตาของเราสามคนยังคงจ้องมองพวกมัน  ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าความทรงจำดีๆในค่ำคืนนี้จะคงอยู่กับสามเราตลอดไป

[yunjaelover]

มาแบบยาว จุใจ หายคิดถึงกันไปข้างเลย
อ่านแล้วก็เพลินตาม แต่รู้สึกว่า จะงอนกันบ่อยนะเนี่ย  แต่การงอนกัน แสดงว่ายังแคร์กัน รักกัน
ทะเลาะกันดีกว่า เฉยๆ ไม่รู้สึกอะไรเลย  เป็นแบบหลังเนี่ยน่ากลัว
แต่อ่านไป ก็รู้สึกแปลกๆ นะ แต่อย่างไงก็จะคอยตามงานเขียน ของเฮียโจ๊กตลอดไปนะ


คิดถึง เฮียโจ๊ก ปลาบึก น้องโม เหมือนเดิม 

[kamepoy]

สวัสดีค่า
พึ่งได้มาอ่าน อ่านรวด 3 วันเลย^^
ชอบปลาบึกอ่า    (จะเรียกพี่ดีมั้ยเนี่ย ไม่รู้อายุอ่ะ แหะๆๆ)
เวลาอ่านเรื่องที่เกี่ยวกับปลาบึกบทจะฮา ก็ฮาซะกลั้นหัวเราะไม่ไหว(จนแม่ต้องเดินลงมาดู555)
แต่...บทจะจริงจัง บีบคั้น ก็ทำเอาน้ำตาไหลเป็นทางเลย
แล้วก็.....ไม่รู้ทำไม อ่านตอนหลังๆแล้ว เหมือนปลาบึกมีเรื่องอะไรในใจรึเปล่าน้า อ่านแล้วอึดอัดยังไงพิกล
ชอบพูดแปลกๆ แล้วก็...เหมือนจะอ่อนไหวขึ้นรึเปล่า
5555555 ก็เดาไปเรื่อยอ่ะนะคะ

ขอบคุณนะคะ ที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่าน
รักและเป็นห่วงนะ.......ปลาบึก  

ปล.ว่าแต่....กระทู้พูดคุยกระทู้นู้นอ่ะค่ะ ยังคุยอยู่รึเปล่าคะ

[qq_oo]

หุ หุ หุ บรรยากาศดีจัง
อยากไปจังเลย

[na_near]

หวานนนนนนนนนนนนนนน....หยด

ปล.ว่าแต่โกโบลิจะพักที่ไหนคืนนี้เนี้ยะ 5555

[NY_JK]

 :m20:อยากไปเที่ยวอัมพวาด้วยจัง
เผื่อจะได้ฟังเรื่องโกโบริด้วยอีกคน555

[barbie]

ช่วงนี้รู้สึกว่าแต่ละคนจะเข้าใจกันและกันมากขึ้นนะ

ไม่รู้เป็นไงเดี๋ยวโจ๊กชอบมาต่อเรื่องแบบไม่ให้ได้ตั้งตัวตลอดเลย

[LIZZ]

เข้ามาฮาหลอดไฟ อ่ะ คิดได้!!

[pochu52]

อย่างฮาอ่ะ หัวเราะน้ำตาไหลเลย เพิ่งรู้ว่าพี่บึกมีญาติอยู่อัมพวา ลุงทันมุขตะลอออด
มีแอบหวานกันเบาเบา ขอให้ครอบครัวพี่โจ้ก พี่บึก น้องโม รักกันไปนานๆ นะค่ะ

[whipcream]

เคยไปดูหิห้อยเหมือนกัน แต่ไม่น่าสนุกแบบคุณโจ๊กเลย ความสุขมันขึ้นอยู่กับคนข้างตัวเราด้วยเนอะ อิจฉาคุณจริงๆนะที่มีรัก...around

[wordpdf]

ชอบบบบ หวานๆ แบบนี้ชอบบบบ
  ขอบคุณค่ะ

[StillLoveThem]

...อ่านจบคงบอกได้คำเดียวมั้ง..อิจฉาโจ๊ก
...แต่ทุกอย่างมันก็ขึ้นอยู่กับจิตใจ ความคิดของคน 3 คนด้วยนะ
...ถ้าคิดดีทั้ง 3 คน บ้านก็ไม่ร้อน ถ้ามีคนใดคนหนึ่งคิดไม่ดี บ้านก็คงเป็นไฟ บ้านนี้ถือว่าเป็นบ้านที่มีคนดีๆๆมาอยู่ร่วมกัน

[broke-back]

เพื่อเมีย
โจ๊กทำได้

ทุกสิ่งอัน


แต่..อย่าเผลอ
ก็แล้วกัน

โจ๊ก..ก็ยังเป็นโจ๊ก
อยู่ดี


หึหึ ขอบคุณคร้าบบบบ

[nbee]

มุขฮาก็เกือบตกเก้าอี้ เจอมุขหวานตบท้ายเล่นเอาม้วนเลยอ่ะ พี่โจ๊ก

ชีวิตรักของโกโบริจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามตอนต่อไป

[bun]

แอบมากด+1
ให้เฮียโจ๊ก
แอบซึ้งใจในตอนท้าย
รักพี่บึกมากมาย....

[YunNie]

พี่โจ๊กและครอบครัวกลับมาแล้ว เย้ๆ  

ค่อยๆ ประคับประคองกันไปนะคะ
แม้จะมีนอยกันไปบ้าง ก็ขออย่าได้ปล่อยมือจากกันเลยนะคะ  
เป็นกำลังใจให้พวกพี่ทั้ง 3 คนเสมอค่ะ

อ่าานเรื่องตอนนี้แล้วอยากจะไปอัมพวาขึ้นมาอีกเลยค่ะ ยิ่งถ้าไปกับคนที่รักด้วยแล้ว คงดีที่สุดเลยเนอะ  
แถมถ้าเจอ....ไกด์ปลาบึก เข้าไป คงมีสนุกเป็นที่สุด !!!

ป.ล. ตอนที่พี่โจ๊กพูดกับพี่ปลาบึกเรื่องหิงห้อย..........พี่โจ๊กดูหล่อมากๆ ค่ะ หน้า "โดม" เลยทีเดียว  


ป.ล. 2 .......อาจจะบ่อยจนน่าเบื่อ แต่อยากจะบอกอีกสักครั้งว่า......รักพี่ปลาบึก  
                ขอบคุณที่ทำให้โลกใบนี้สดใสขึ้นอีกเยอะ

ป.ล. 3  ขอบคุณ คุณพี่โจ๊ก ที่ทำให้ตกหลุมรัก พี่ปลาบึก ครั้งแล้วครั้งเล่า  

[I_ARMS]

เฮียทำสองคูหาเสียใจเมื่อไหร่นะ จะโดนนนนนน

[DraCo_SLa13]

พี่บึกน่ารักอ่ะ  ตอนท้ายๆพี่โจ๊กก็โอนะ

แต่เรื่องไร้สาระอย่าทะเลาะกันบ่อยได้ไม๊  ใจไม่ดีเลยอ่ะเฮีย

[sukie_moo]

อยากไปทริปกะพี่ปลาบึกจังเลยน้าาาาาาาาาาาาาา คงมีความสุขน่าดู

ความสุขความทรงจำจะคงอยู่ตลอดไป ถ้าทั้ง 3 คนช่วยกันประคับประคองดูแล

[nonae]

แอบอิจฉาเฟ้ย  เคยไปมาเหมือนกันแต่ไม่มีคนเคียงข้างแบบนี้อ่ะ 

[MeepadA]

ชอบทั้งปลาบึก และ น้องโม อ่ะ  อ่านแล้วขำโมอ่ะ  ส่วนปลาบึกเนี่ยต้องเรียก ฮา จะเหมาะกว่า
แต่หมันไส้โจ๊กอย่างไม่มีสาเหตุด้วย อิอิ

   ขอกอดโมและปลาบึก

[naiin]

ไปปล่อยมุขนอกบ้านอีก

[gummin]

รักทั้ง 3 คนเลย 

[Momoro]

  ว้าวๆพี่โจ๊กแอบโรแมนติกเหมือนกันนะเนี่ย หวานเชียว
ครอบครัวนี้ไปไหนก็มีแต่เสียงหัวเราะกันจริงๆ 555555
 

[หัวเเม่มือ]

 

[jpkoko]

รักกันๆ