หัวข้อ: ▓ ▒ ░ ต้น-สน∞ปาฏิหาริย์รักที่รอคอย - SP6: จากเพื่อนสู่รัก [5.2.2017] ░ ▒ ▓

[GuoJeng]

▓ ▒ ░ ต้น-สน∞ปาฏิหาริย์รักที่รอคอย - เก็บตกรอบที่ 1 ░ ▒ ▓

ฉากที่ต้นเสียใจที่รู้ว่าสนต้องแต่งงานกับนินา - ตอนนั้นคิดถึงภาพที่สนบอกให้ต้นออกมาเจอกันที่สะพานข้ามแม่น้ำปิง แล้วสนก็บอกความจริงไปว่านินาท้อง สนต้องรับผิดชอบ ผมเห็นภาพสองคนกอดกันร้องไห้ด้วยความเสียใจ แล้วสนก็จะกระโดดลงจากสะพาน แต่ปรากฎว่า ผมตัดทิ้งฉากนี้ไปเลย พอดีมีโอกาสไปลงพื้นที่ จ. น่าน ผมว่ามันสวยและมีเสน่ห์มาก สนน่าจะพาต้นมาเที่ยว ก็เลยเปลี่ยนใจว่าแทนที่จะสนจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตายอย่างสิ้นคิดให้เป็นโศกนาฏกรรมความรักที่น่าเศร้า สนควรจะต้องทำให้ต้นมีความสุขที่สุดให้ต้นได้เก็บเอาช่วงเวลาดีๆ นี้ไว้ เกือบตายแล้วนะสน 555

         โหหหหอ่านย่อหน้านี้ ผมก็อยากอ่านตอนจบแบบไม่สมหวังนะคับ มันลุ้นดีคับ ๕๕๕ แต่แบบไม่ใช่ตายจากกันนะคับ ตอนแรกผมคิดว่าจะจบแบบต้น-สนแยกจากกันเสียอีก เพราะช่วงตั้งแต่นินากับสนหมั้นกันพ่อแม่จะมีบทบาทกับสนมากๆ ผมอ่านฉากที่สนคุยกับพ่อทีไร เห็นภาพสนเหนื่อยใจอึดอัดใจที่ต้องทำหน้าที่ลูก  พอลูกโตมาคิดอยากจะบังคับให้ลูกเป็นแบบนั้นแบบนี้ ไปทางนู้น ทางนี้โดยเอาหน้าที่มาบังคับ ผมอ่านฉากสนคุยกับพ่อทีไรมันบีบคั้นหัวใจมากๆคับ   ผมรออ่านจุดกำเนิดเรื่องของต้น สนอยู่คับ

[Mouse2U]

1) ความรู้สึกครั้งแรกที่ได้อ่านเรื่องนี้ ทำไมถึงอ่านต่อและอ่านมาจนจบ

เป็นเพราะเราชอบความโรแมนติกและค่อยเป็นค่อยไปของความรักด้วยส่วนหนึ่ง และอีกส่วนหนึ่งก็คือภาษาเขียนของคุณ sarawatta ที่เวลาเราอ่านแล้วรู้สึกว่ามันไม่เร่งร้อนจนเกินไป เหมือนๆ กับแต่ละคำพูดหรือตัวอักษรสื่อมาถึงความรู้สึกของเราจังๆ จนคล้ายกับว่าตัวเองกลายเป็นต้นกับสนเสียเองน่ะค่ะ และถึงแม้ว่าตอนแรกเราจะเกรงๆ กับคำว่า 'โศกนาฏกรรมความรัก' ที่มีอยู่ในคำโปรย กลัวว่าจะจบแบบต่างคนต่างไป จนลังเลว่าเราควรจะอ่านดีไหม? แต่พอได้ลองอ่านปุ๊บก็แพ้ให้กับเหตุผลข้างต้นที่กล่าวมาทั้งหมดนั่นล่ะค่ะ

ส่วนเหตุผลที่อ่านต่อมาจนจบเป็นเพราะ เราอยากเห็นพัฒนาการความรักของทั้งสองคนต่อค่ะ อยากรู้ว่าทั้งสองคนต้องก้าวผ่านอุปสรรคใดบ้างกว่าที่คำว่า 'ปาฏิหาริย์รักที่รอคอย' จะเกิดขึ้นจริง บวกกับภาษาที่ต้นกับสนเขาใช้สื่อสารระหว่างกัน เราชอบแบบนี้ค่ะ เพราะฟังดูแล้วน่ารัก และดูพิเศษต่อกันดีจัง

2) ตอนหรือฉากที่ประทับใจที่สุดในบรรดา 44 ตอนที่ลงทั้งหมด (อาจจะมีหลายตอน/ฉากก็ได้)

ถ้าพูดถึงฉากหรือตอนที่ประทับใจ ภาพที่ผุดขึ้นมาในมโนของเราทันทีเลยก็คือ 'ตอนที่ 2 ใครๆ ก็ลืมวันเกิดสน' ค่ะ เพราะเป็นตอนที่นึกถึงทีไรก็ยิ้มเอ็นดูให้กับอาการน้อยใจของสน และความทุ่มเทของต้นที่ต้องการเซอร์ไพรส์งานวันเกิดให้กับสนมากๆ คือต้องบอกว่าประทับใจต้นเป็นพิเศษจริงๆ เพราะเจ้าตัวเขาเป็นหัวเรือใหญ่ในการจัดการทุกอย่างเลยนี่เนอะ ลงทั้งทุนลงทั้งแรงทั้งๆ ที่ตัวก็แค่เท่านี้ จนเรานึกอิจฉาสนนิดๆ เลยล่ะค่ะ ส่วนเจ้าของงานก็นะ งอนตุ๊บป่องขนาดนั้นก็ยังฮึบเก็บอาการเพราะกลัวว่าทุกคนจะลำบากใจไปกับตัวเองด้วยอีก ฮื้อออ~ ยอมใจให้กับความน่ารักของทั้งสองคนเลยจริงๆ

3) ตอนหรือฉากที่ซาบซึ้งที่สุด

ตอนที่ทั้งสองคนเป็นแฟนกัน 10 วัน ค่ะ (ช่วงระยะเวลาที่ทั้งสองคนได้เป็นคนรักกัน) เพราะตอนนั้นต้นดูมีความสุขมากๆ ทั้งยิ้มและหัวเราะได้มากขึ้น ซ้ำยังกล้าเอ่ยขอให้สนทำในสิ่งที่ตัวเองเคยคิดเอาไว้มานานแล้วอย่างการแต่งชุดให้เป็นหนุ่มเหนือแบบเต็มตัวด้วยน่ะค่ะ น่ารักมากๆ เลย ^^ ส่วนที่ซาบซึ้งที่สุดก็คือ ความปรารถนาดีของสนที่ตั้งใจจะมอบความทรงจำที่จะคอยหล่อเลี้ยงใจของทั้งสองคนนับจากวินาทีที่สนได้บอกความจริงเรื่องที่นินาท้องให้ต้นได้รู้นี่ล่ะค่ะที่เป็นที่สุดสำหรับเรา ไม่ง่ายเลยจริงๆ ที่ต้องปั้นหน้ายิ้มทั้งที่หัวใจกำลังร้องไห้แบบนั้น แต่ว่าสนก็ทำมันออกมาได้ดีไม่มีบกพร่องเลยสักนิด

4) ตอนหรือฉากที่เศร้ารันทดที่สุด

ตอนที่สนทะเลาะกับนินาแล้วกอดรูปภาพร้องไห้คิดถึงต้นว่าเศร้าแล้ว ยังไม่บีบหัวใจเราได้เท่ากับตอนที่ต้นกลับมาพร้อมกับทดแทนเลยค่ะ ต้องบอกว่าเรากลัวความจริงจากต้นแทนสนมากๆ คิดไปต่างๆ นานาว่าที่สนทำมาทั้งหมดจะต้องจบลงแค่เพียงเพราะต้นมีแฟนแล้วอย่างนั้นเหรอ? แล้วทำไมต้นถึงลืมสนได้ง่ายดายขนาดนั้น เวลาเพียงแค่สามปีมันมากพอให้ต้นลืมสนคนที่ผูกพันกันมายาวนานได้เลยอย่างนั้นเหรอเนี่ย? ถึงจะรู้ว่าต้นก็ไม่ได้ผิดอะไรนี่นาที่มีแฟนใหม่ แต่เราก็อดรู้สึกผิดหวังในตัวต้นเล็กๆ ไม่ได้น่ะค่ะ

5) ตอนหรือฉากที่ไม่ได้อย่างใจที่สุด

ตอนที่ทั้งสองคนไม่เข้าใจกันแล้วตัดสินปัญหาด้วยการเข้าม่านรูด กับ ตอนที่สนตั้งใจจะกลับไปใช้ชีวิตคู่ชาย-หญิงปกติทั่วไปกับนินาค่ะ คือตัดสินปัญหากันได้ชั่ววูบมากๆ แต่ก็ยังดีนะคะที่ยั้งใจกันไว้ได้ทันไม่อย่างนั้นมีสิทธิ์ชีวิตเปลี่ยนไปตลอดกาลแน่ๆ แต่ก่อนที่จะเฉลยว่าอะไรเป็นอะไรนี่สิคะ บอกเลยค่ะว่าเราอึดอัดมากๆ (ก.ไก่ล้านตัว) อ่านไปนี่หน้าก็หงิกไปจริงๆ ได้แต่พูดกับตัวเองว่าทั้งสองคนคิดกันได้แค่นี้? แทนที่ว่ามีอะไรข้องใจก็พูดก็บอกกันไปตรงๆ ก็แล้วเรื่อง มัวแต่อมพะนำกันอยู่นั่นล่ะ เรายังคิดเล่นๆ เลยค่ะว่าถ้าทั้งสองคนอยู่ใกล้ๆ มือเรา เราจะจับมาเขย่าๆ ให้ทั้งสนและก็ต้นคืนสติกันสักตั้งหนึ่งเลยล่ะ

6) ตอนหรือฉากที่โรแมนติกที่สุด

เราชอบตอนที่เฟิร์นตัดหน้าเอาน้ำไปให้สนก่อนต้นจนต้นรู้สึกน้อยใจ หลังจากวันนั้นต้นเลยเลือกที่จะหลบหน้าหลบตาสน แต่สุดท้ายสนก็ตามมาง้อต้นที่สะพานเหล็กจนได้ คือบรรยากาศตอนพระอาทิตย์ใกล้จะลาลับขอบฟ้าแบบนั้นชวนฝันมากเลยล่ะค่ะ ตอนนั้นจะว่าต้นน่าสงสารก็สงสารนะคะ น้ำตาซึมเลยทีเดียวเชียว แต่ความน่าเอ็นดูมันมีมากกว่าจริงๆ ค่ะ เพราะเจอคำว่า 'คิดถึง' จากปากของสนเข้าไปความน้อยใจที่เคยมีก็อันตรธานหายไปหมดเลยนี่นา เป็นฉากที่องค์ประกอบครบเหมาะแก่การง้องอนมากๆ เลยค่ะ ทั้งสะพานเหล็กเก่าๆ ทั้งลำน้ำ รวมไปถึงพระอาทิตย์ยามเย็น.. ดี๊ดี~

7) ตอนหรือฉากที่มีความสุขที่สุด

ตอน รักสุดท้ายของสามเรา ค่ะ เพราะเป็นบทสรุปที่เรามีความสุขได้แบบไม่ต้องกั๊ก ยิ้มได้แบบเต็มที่จริงๆ เพราะไม่ต้องมานั่งหวาดระแวงคิดว่า สน..ตั้งใจจะทำอะไรต่อไป? ต้น..จะเลือกทำตามความถูกต้องหรือทำตามเสียงหัวใจของตัวเองกันแน่? และหลังจากที่ต่างคนต่างก็เจ็บปวดกันมาเป็นเวลาเนิ่นนาน ทั้งสองคนก็ได้ใช้เวลาร่วมกันอย่างที่เคยวาดหวังเอาไว้เสียที เราชอบตอนที่สนหยอกต้นจากคนที่ยืนยันหนักแน่นว่าไม่เปลี่ยวให้กลายเป็นเปลี่ยวจนได้นี่ล่ะค่ะ 555+ ยอมให้กับความเจ้าเล่ห์ของสนเขาเลยจริงๆ รวมไปถึงยิ้มเอ็นดูให้กับน้องภูคาที่ติดอาต้นเหลือเกิน ทั้งตอนอาบน้ำและตอนทานข้าว น้องก็พรีเซนต์กิจกรรมที่ตัวเองทำอยู่เพื่อเชิญชวนอาต้นสุดฤทธิ์เลย เพราะถึงแม้ว่าน้องภูคาจะไม่ได้แสดงออกมาทางคำพูดมากมายนัก แต่บรรยากาศรอบๆ ตัวก็บ่งบอกได้เป็นอย่างดีเลยค่ะว่าตอนนี้น้องภูคามีความสุขมากกว่าที่เคยจริงๆ   

8 ) คำพูดหรือความคิดของตัวละครที่ชอบที่สุด

"ไม่มีความรักของใครแม้แต่คนเดียวหรอกนะต้นที่ไม่เคยมีรอยด่าง ไม่มีความทรงจำของใครที่ไม่เคยมีเรื่องไม่ดี ตลอดเวลาสิบกว่าปีที่เรารักกัน ถึงจะรักกันมากแค่ไหนมันก็มีรอยด่างเกิดขึ้น ถึงจะดีต่อกันแค่ไหน ก็ยังมีหลายๆ เรื่องที่เป็นรอยด่างในความทรงจำของเรา แต่นายรู้ไหมต้นว่ามันแปลว่าอะไร มันแปลว่าความรักของเราเกิดขึ้นจริงๆ ความรักของเราก็คงเหมือนกับเสื้อตัวนี้ที่นายซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเรา มันมีรอยด่างอยู่หลายจุด ถึงเราจะทำความสะอาดมันดีแค่ไหนมันก็หายไปไม่หมด แต่สำหรับเรานะต้น ไม่ว่ามันจะมีรอยเปื้อนเยอะแค่ไหน มันก็เป็นเสื้อที่เรารัก เราจะเก็บมันไว้ตลอดไป แล้วนายล่ะต้น นายยังเก็บความรักของเราที่มีรอยด่างไว้อยู่หรือเปล่า ถ้าความรักเหมือนเสื้อที่เปื้อนตัวหนึ่ง นายยังเคยคิดจะซักมันให้สะอาดแล้วใส่ใหม่อีกสักครั้งหรือเปล่าต้น" สนเว้นจังหวะอีกเล็กน้อย

"ถึงเราจะไม่ได้มีความรักที่ดีเลิศให้นาย แถมยังทำให้มันเปื้อน แต่มันก็เป็นความรักแท้จากใจของเรานะต้น"

ที่เราชอบข้อความเหล่านี้เป็นเพราะว่า แต่ละคำพูดสื่อให้ต้นได้ไตร่ตรองอีกครั้งว่าสมควรแล้วหรือที่ต้นจะละทิ้งความรักที่ต้นและสนร่วมกันสร้างมันขึ้นมาเพียงเพราะแค่ว่ามันมีรอยเปื้อนที่เปรียบได้กับความเจ็บปวดและคราบน้ำตาในครานั้นเข้ามาแต่งแต้ม

ปล. ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้ที่ตัวละครต้น-สนราวกับมีชีวิตอยู่จริงๆ ด้วยนะค้าา~

[black sakura]

เป็นตอนจบที่น่ารักมากเลยทุกคนอยู่กัน
พร้อมหน้าพร้อมตาอย่างมีความสุข
 

[ชัดเจนกาบ]

สวัสดีครับคุณคนแต่ง
  ที่ตัดสินใจอ่านเพราะคนแต่งว่าเสอร์ชั่นนี้จะไม่ดราม่าหนักเท่าสองเวอร์ชั่นก่อนหน้านี้ และเวอร์ชั่นนี้จะน่าจดจำ เลยตัดสินใจอ่านครับ  เรื่องที่ประทับใจคือความรักที่มั่นคงของทั้งสองคนที่มีให้กัน ที่ไม่ชอบคือความรู้สึกช่วงแรกที่พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายไม่ยอมรับ  แต่ละตอนที่ชอบคือ สองตอนสุดท้าย ที่ทุกอย่างลงตัว  ถ้าขัดใจ ก็คงจะเกือบทุกตอน ถ้าชอบเกือบทุกตอนเหมือนกัน รันทดใจก็คงเป็นตอนที่พ่อแม่ไม่ยอมรับตัวตนของลูกตนเองเนี้ยแหละ เพราะสำหรับคนอื่นจะว่ายังไงเราไม่ทุกข์ใจเท่ากับพ่อแม่เรารับตัวตนของเราไม่ได้หรอก ถ้าความคิดที่ชอบคือ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบและจะได้ตามที่เราหวังทถกอย่าง การจะได้มามันต้องแลกอะไรหลายๆอย่าง แถมต้องใช้เวลาด้วย  โรแมนติกคงจะเป็นฉากทุกฉากที่คนรักกันเขาได้อยู่ด้วยกัน พูด หัวเราะ ยิ้มอย่างมีความสุดนั้นแหละโรแมนติกสำหรับผมแล้ว ไม่จำเป็นต้องสร้างบรรยายกาศให้โรแมนติกอะไร แค่อยู่ด้วยกันมีความสุขจะที่ไหนก็โรแมนติกได้ คึคึ ทราบซึ้งใจคงจะเป็นตอนที่พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายยอมรับความรักของลูกตัวเองได้ และต้นกะสนได้กลับมารักกันอีกครั้งอย่างที่สัญญากันไว้ สุดท้ายขอบคุณคนแต่งมากที่สละเวลามาเขียนนิยายดีๆให้อ่านครับผม 

[sang som]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ

[kitty08]

1) ความรู้สึกครั้งแรกที่ได้อ่านเรื่องนี้ ทำไมถึงอ่านต่อและอ่านมาจนจบ
2) ตอนหรือฉากที่ประทับใจที่สุดในบรรดา 44 ตอนที่ลงทั้งหมด (อาจจะมีหลายตอน/ฉากก็ได้)
3) ตอนหรือฉากที่ซาบซึ้งที่สุด
4) ตอนหรือฉากที่เศร้ารันทดที่สุด
5) ตอนหรือฉากที่ไม่ได้อย่างใจที่สุด
6) ตอนหรือฉากที่โรแมนติกที่สุด
7) ตอนหรือฉากที่มีความสุขที่สุด
8 ) คำพูดหรือความคิดของตัวละครที่ชอบที่สุด
ขอคัดลอกมาแปะไว้ก่อน เพราะจำไม่ได้ โดยมากแล้วตัวเองมักจะไม่เขียนอะไรเป็นข้อ ๆ เท่าไหร่น่ะ เพราะเป็นคนไม่ค่อยคิดอะไรเป็นขั้นเป็นตอน เพราะไม่ชอบจด  ถ้าคิดอะไรเป็นขั้นต้องจดทันทีน่ะ เสียใจมากที่พลาดการอัพเดทช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เลยไม่ได้สื่อสารอะไรกับคุณ sarawatta เท่าไหร่นัก ยอมรับว่าใจหายเหมือนกันน่ะ ที่เรื่องนี้จบลงแล้วน่ะ มันผูกพันน่ะ งานเลี้ยงทุกอย่างย่อมมีวันเลิกรา  มาตอบคำถามก่อนดีกว่า
1> ความรู้สึกครั้งแรกที่ได้อ่านเรอะ เป็นภาษาที่เขียนได้สวย ไม่มีคำผิดให้เห็นเลย การสะกดคำถูกต้อง ต้องยอมรับว่านิยายหลาย ๆ เรื่องในบอร์ดมักเจอคำผิดเยอะ ใช้ภาษาผิดเยอะสะกดคำก้อผิดเยอะน่ะ เลยประทับใจตรงนี้ และเนื้อเรื่องโดนใจ เพราะชอบความรักที่เริ่มต้นจากการผูกพันกันมาน่ะ (เฉพาะชายชายน่ะ) มันชวนให้จิ้นดีน่ะ 555 ถ้าเป็นแนวชายหญิงจะไม่ชอบเลยข้ามตลอด และที่ตามต่อจนจบ เพราะมันลุ้นน่ะว่าสุดท้ายแล้วเรื่องราวจะเป็นแบบไหน อ้อ สุดท้ายเราอ่านงานของคุณ Sarawatta จากเรื่องอื่นมาก่อนน่ะแล้วชอบถึงค่อยมาตามเรื่องนี้จากคำแนะนำของผู้เขียน อ้อที่ขาดไม่ได้ก้อประทับใจคนเขียนแหละ เนื่องจากให้ความใส่ใจกับคนอ่านมาก 
2> ฉากที่ประทับใจเรอะ ก้อแทบทุกตอนน่ะ เพราะคนเขียนให้ความใส่ใจในรายละเอียดมากเลยน่ะทำให้ เราอ่านไปก้อเลยรู้สึกร่วมไปด้วย แต่ฉากที่ประทับใจที่สุดก้อน่าจะเป็นตอนที่สนเดินเอาดอกไม้ไปให้ต้นน่ะ เรารู้สึกว่ามันเป็นอะไรง่าย ๆ แต่มันทำให้รู้ได้ว่าคนที่สนควรให้ความรักมากที่สุดก้อคือต้นเพื่อนรักต่างหาก
3> ฉากที่ซาบซึ้งเรอะ คือฉากที่สนสารภาพเรื่องทุกอย่างให้แม่ได้รับรู้และแม่ก้อยอมรับเรื่องราวทั้งหมด เราจะอ่อนไหวไปกับอะไรที่เกี่ยวกับแม่มากที่สุดน่ะ บางคนอาจจะร้องไห้กับฉากเศร้า ๆ ในความรักที่ไม่สมหวังหรือไม่เป็นไปตามที่คิดน่ะ แต่เรามักจะไม่ร้องไห้กับฉากพวกนี้น่ะ กลับไปร้องไห้กับฉากระหว่างแม่ลูกมากที่สุดน่ะ
4> ก้อคงไม่พ้นฉากที่สนร้องไห้ เมื่อทุกอย่างดูเหมือนรุมเร้าตัวเขาไปหมดและต้นกำลังจะหลุดมือจากเขาไปอีกน่ะ อันนี้เป็นจุดพีคมากน่ะ เราอ่านไปก้อรู้สึกร่วมไปกับสนด้วยน่ะ ขนาดแม่ยังต้องยอมแพ้ให้กับความรักของสนที่มีต่อต้นเลยน่ะ
5> ไม่ได้อย่างใจเรอะ ก้อคงเป็นตอนที่สนโดนนินาหลอกให้มีอะไรด้วยน่ะ  เรารู้สึกว่าสนมันช่างซื่อบื้อเหลือเกิน
6> บอกไม่ถูกเลยแฮะ เพราะ เราว่าเรื่องนี้ทั้งเรื่องฉากที่มีต้นกับสนก้อคือความโรแมนติกน่ะ เวลาที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกันมันอ่านแล้วแบบฟินมาก โดยเฉพาะ ตอนที่ทั้งสองไปเที่ยวด้วยกันครั้งแรกน่ะเราว่าน่ารักมากเลยน่ะ โรแมนติกกว่าฉากที่อยู่บนดอยอินทนนท์ซะอีกน่ะในความคิดเราน่ะ
7> ฉากขอความรักของสนน่ะ เราว่าการตอบรับของต้นคือฉากที่มีความสุขมาก ๆ ของเรื่องน่ะ เพราะทุกอย่างสมบูรณ์แบบหมดแหละรอคำตอบรับของต้นเท่านั้น
8> การที่สนยอมที่จะเจ็บปวดเพื่อให้พ่อแม่ยอมรับความรักของตนเอง อันนี้เป็นสิ่งที่น่าประทับใจในตัวสนมาก ๆ เพราะเราว่าสมัยนี้คงหายากแล้วล่ะ เพราะลูกทุกคนมักจะเรียกร้องให้พ่อแม่เข้าใจตนเองเสมอ
และสุดท้ายมาตอบคำถามต่อข้อสังเกตของผู้เขียนว่า ไม่มีใครเอ่ยถึงนิสัยของต้นเลย ก้อยอมรับเลยว่าทุกคนมักจะมองข้ามนิสัยของต้นที่ไม่ยอมต่อสู้เพื่อความรักของตนเองเลย อันนี้ก้อถูกน่ะ แต่ที่ทุกคนไม่สังเกตถึงข้อนี้ก้ออาจเป็นเพราะต้นถูกมองว่าเปรียบเสมือนเพศหญิงน่ะ แต่เราก้อมองว่าความมั่นคงในความรักของต้นและการที่ต้นดูแลสนมาตลอดก้อถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้สนต้องสานต่อความรักนั้นให้สำเร็จ และอีกอย่างเรามองว่าต้นไม่เคยมั่นใจในสิ่งที่ตนเองเป็น เพราะถูกสอนแบบโบราณเลยทำให้รู้สึกว่าการเป็นเกย์ของตนเองนั้นมีแต่จะฉุดรั้งอนาคตของสนไปด้วย และสุดท้ายเลยการที่สนไปเสียท่าให้กับนินาก้อเลยยิ่งเป็นการตอกย้ำว่าต้นไม่ควรที่จะไปยื้อยุดสนเอาไว้กับตนเองในเมื่อสนนั้นไม่ได้เป็นเกย์เหมือนกับตน
ขอบคุณคุณ sarawatta ที่มอบเรื่องราวดี ๆ มาให้ได้อ่านและสองเรืื่องที่จะเขียนต่อไปในอนาคตนั้นน่าอ่านมากจ้ะ แนวเลยล่ะ ยังไงจะรอน่ะจ้ะ ถ้าลงเมื่อไหร่อย่าลืมส่งข้อความมาให้ด้วยน่ะจ้ะ อย่าลืมกันน่ะจ้ะ 

[sarawatta]

▓ ▒ ░ ต้น-สน∞ปาฏิหาริย์รักที่รอคอย - เก็บตกรอบที่ 4 ░ ▒ ▓

ความเป็นมาของเรื่อง "ต้น-สน" ที่แสนรัก

2007 - มีเพื่อน (เกย์) คนหนึ่งส่งลิงค์เรื่อง "เซ็งเป็ด" มาให้อ่าน ชอบมากครับ ไม่เคยอ่านเรื่องชาย-ชายเลย อ่านนิยายชาย-หญิงมาตลอด 555 เป็นจุดเริ่มต้นของการเข้าวงการอย่างเต็มตัว จากนั้นก็รู้จักเล้าเป็ด เข้ามาอ่านนิยายหลายเรื่อง ค่อยๆ จุดไฟอยากเขียนนิยายขึ้นมา (ก่อนหน้านี้เคยเขียนนิยายชายหญิง 1 เรื่องในปี 1995 แล้วก็ไม่ได้เขียนอีกเลย ชอบแต่งเพลงมากกว่า)

2007- ที่ทำงานพูดถึงนัท-ต้อล AF4 ให้ฟังทุกวัน ตอนแรกไม่สนใจ แต่บังเอิญได้ดูก็เลยติด คอยเฝ้าดูทุกเวลาที่มีโอกาส ติดตามข่าวสารความฟินตามเว็บตลอด เป็นสมาชิกเว็บแฟนคลับด้วย ติดตามอยู่หลายปีมากจนเกิดคำถามนี้ขึ้นมา "ชายแท้ชอบเกย์ได้ไหม" (เพราะคิดว่าต้อลชอบนัทตอนนั้น) เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้อยากเขียนนินายเกี่ยวกับความรักของชายแท้กับเกย์ (คำถามนี้เกิดในปีหลังๆ ช่วงปี 2009-2010) ตอนแรกว่าจะเขียนเป็นเรื่องของนัท-ต้อลเลย แต่ก็ไม่ได้เขียน อาจจะเป็นเพราะกระแสนัท-ต้อลซาไปเยอะแล้วตอนนั้น

2007 - ไปดูงานที่เมืองเทียนจินประเทศจีน ตอนนั่งรถกลับมาที่ปักกิ่ง วิวข้างทางสวยมาก อยู่ดีๆ ก็ได้พล็อตเรื่อง "90 วัน ฉันรักเธอ" ขึ้นมาขณะที่นั่งรถ แต่ก็ไม่ได้เขียนอีกจนได้ (ความจริงเรื่องนี้ก็โรแมนติกมากเลยนะครับ อยากเขียนเหมือนกัน เป็นเรื่องแรกที่อยากเขียนแต่ไม่ได้เขียน 555 ค้างมา 8-9 ปีแล้ว)

2009 - แอบรักหนุ่มเกาหลีคนหนึ่งชื่อ Kim Jong Hoon แต่ก็เป็นได้แค่เพื่อนกัน แต่มันช่วยเพิ่มดีกรีความอยากเขียนนิยายขึ้นมาอีกเยอะ เรื่อง 90 วัน ฉันรักเธอ ย้อนกลับมาอีกครั้ง ได้แต่คิดแต่ก็ไม่ได้เขียน

2011 - ไฟอยากเขียนนิยายลุกโชนเต็มที่ คำถามว่า "ชายแท้รักเกย์ได้ไหม" กลับมาอีกครั้ง เริ่มคิดจริงจังว่าถ้าชายแท้จะรักเกย์ได้ มันน่าจะใช้องค์ประกอบหรือบริบทที่พิเศษกว่าความรักชาย-หญิง หรือ เกย์-เกย์ ยังไงบ้าง ผมก็ได้ไอเดียมาอย่างนี้ครับ

พระเอก-นายเอก ต้องผูกพันกันมาตั้งแต่เด็ก ต้องใช้ชีวิตด้วยกันนานพอ อยู่ใกล้ชิดกันมากพอ ความสัมพันธ์ต้องต่างจากเพื่อนคนอื่นๆ
นายเอก ต้องอดทนมาก รักพระเอกก่อน รักฝังใจ เจ็บแค่ไหนก็ทน ไม่งั้นชนะใจพระเอกไม่ได้ (เอาความดีชนะใจ)
พระเอก ต้องเพลย์บอยหน่อยๆ รักผู้หญิงไปทั่ว แต่ก็ผิดหวังหรือเจอผู้หญิงไม่ดี แล้วก็คิดได้ว่าคนที่จะรักไม่จำเป็นต้องเป็นผู้หญิงก็ได้ ขอให้รักเราจริง

2011 - ไปช่วยเป็นล่ามให้ชาวต่างชาติที่ไปดูงานที่นครปฐม ขากลับอยู่ดีๆ คนขับรถก็เปลี่ยนเส้นทาง แล้วก็วิ่งมาเจอถนนเลียบคลองส่งน้ำ (น่าจะแถวกำแพงแสน) ผมชอบที่นี่มาก ฉากสวยมาก ผมมองเห็นสะพานเหล็กเล็กๆ อันหนึ่ง แล้วก็มีเด็กเล่นน้ำ ก็เลยคิดว่าจะใช้หมู่บ้านนี้เป็นจุดเริ่มต้นของความผูกพัน

2011 - เริ่มตั้งชื่อเรื่อง อยากได้ชื่อพระเอก-นายเอกที่แยกกันก็มีความหมายอย่างหนึ่ง เอามารวมกันก็มีความหมายอย่างหนึ่ง วันหนึ่งนั่งรถผ่านไปแถวๆ หนองจอก ก่อนสุดเขตกรุงเทพ มองเห็นทิวต้นสนไกลๆ ชื่อ "ต้น-สน" จึงเกิดขึ้นในตอนนั้น ต้น กับ สน แยกกันก็มีความหมายอย่างหนึ่ง มารวมกันเป็น "ต้นสน" ก็มีความหมายอย่างหนึ่ง

2011 - เริ่มวางพล็อตเรื่องคร่าวๆ จากนั้นก็ได้ชื่อเรื่องเป็น "ต้นสน: มิตรภาพของเพื่อนที่แสนรักจะกลายเป็นความรักได้หรือไม่?"

2011 (มีนาคม) - เริ่มเขียนต้น-สนที่เว็บบอร์ดแห่งหนึ่งที่มีต้นไม้คล้ายมะพร้าวเยอะๆ เขียนไปสองรอบ แต่ก็ยังไม่ค่อยชอบ ตอนนั้นเพิ่งเขียนนิยายใหม่ๆ สำนวนภาษาก็ยังไม่ดีเท่าไหร่ ประเด็นก็ยังไม่คม เล่าเรื่องยังไม่ละเอียด

2012 - กลับมาอ่านนิยายที่เล้าเป็ดอีกครั้ง อ่านๆ ไปก็อยากเขียนนิยายอีก ก็เลยนึกถึงต้นสน ก็เลยเอาต้น-สนเวอร์ชั่นแรกมาเขียนใหม่ที่นี่อีกครั้ง แต่เผลอลบทิ้งไปด้วยความไม่ตั้งใจ

2012 - เขียนต้น-สน เวอร์ชั่นสอง ปรับเนื้อหาและทิศทางของเรื่องจากเวอร์ชั่นแรก เริ่มได้อย่างใจมากขึ้น ดราม่ามากขึ้น ประเด็นแรงขึ้น แต่พอจบแล้วก็ยังไม่ค่อยพอใจอยู่ดี แต่จะเขียนเวอร์ชั่นสามเลยก็กลัวแฟนๆ ที่ติดตามตอนนั้นจะเบื่อ เดี๋ยวเขาจะหาว่าเขียนเรื่องอื่นไม่เป็น ตอนนั้นเขียนเรื่องยาวอยู่สามเรื่อง "ต้นสน" "รักที่ฟ้าไม่ได้ลิขิต" และ "อัปไลน์ที่รัก" โชคไม่ดีนักที่ผมเขียน "อัปไลน์ที่รัก" ไม่จบเพราะเจอมรสุมชีวิตในช่วงนั้น

ต้น-สน เวอร์ชั่น 1 และ 2 จะค่อนข้างเหมือนกันคือ

- สนค่อนข้างเจ้าชู้ เพลย์บอย ตอนแรกกะจะให้เจ้าชู้และเพลย์บอยสุดๆ ไปเลย แต่ทำใจไม่ได้ ก็เลยอยู่ระดับกลางๆ ต้นเป็นคนที่ค่อยๆ ดึงสนกลับมา
- เหตุการณ์ตอนเด็กเกิดที่นครปฐม ต้นแอบรักสนก่อน สนจนกว่า ต้นต้องคอยช่วย
- เรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพด้วยกัน พักบ้าน "นิก-ปั้นจั่น" เหมือนกัน ช่วงนี้สนก็มีแฟน แต่แอบหึงต้นที่มีคนมาจีบเหมือนกัน (สนในสองเวอร์ชั่นแรกค่อนข้างขี้หึงมาก)
- เรียนจบ ทำงานที่กรุงเทพ อยู่ดีๆ วันหนึ่งสนก็พาแฟนมาแนะนำตัว เกิดผิดพลาดจาก "One-night stand" ต้นช็อก ตอนหลังสนก็หมั้น แต่ต้นมีคนอื่นมาชอบ สนก็ยังคอยหึงหวง แล้วเผลอมีอะไรกับต้นก่อนวันแต่งงาน สนตัดสินใจหนีงานแต่งงานเพื่อแก้แค้นแฟนที่หาทางจับสน แต่สุดท้ายแฟนสนท้อง สนต้องรับผิดชอบ
- เวอร์ชั่นแรก แฟนสนไม่ได้ท้องจริง เวอร์ชั่นที่สองท้องจริงแต่ไปทำแท้ง สนจึงได้กลับมาหาต้น มีเรื่องพ่อแม่นิดหน่อย ประเด็นนี้ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่

2012-2015 - ไม่ได้เขียนนิยายแล้ว แต่ต้น-สนยังวนเวียนอยู่ในความคิด (กลับไปอ่านเก็บตกรอบที่ 1 ดูครับ) ก่อนนอนมักเอาต้น-สนมาจินตนาการต่อ ผมคิดว่ามันดีได้มากกว่านี้ สิ่งที่อยากได้คือ

1) เวอร์ชั่นก่อนๆ สนเพลย์บอยไปหน่อย ไม่แน่ใจว่าคนแบบนี้จะรักเกย์ได้จริงไหม อยากปรับคาแรคเตอร์สนให้ดีกว่านี้ ช่วงแรกก็ยังโลเลเหมือนเดิม แต่ค่อยๆ เรียนรู้และเติบโตทางความคิดมากขึ้นจนทุ่มเทเพื่อความรักได้อย่างไม่มีเงื่อนไข
2) อยากได้ความผูกพันที่มากกว่านี้ ลึกซึ้งกว่านี้ เข้าถึงอารมณ์กว่านี้ อยากได้บรรยากาศแบบ Autumn in my heart หรือคล้ายๆ กัน
3) อยากให้มีฉากต้น-สน อยู่ด้วยกันเยอะๆ กว่านี้ มีฉากน่ารักของสองคนมากกว่านี้ โรแมนติกมากกว่านี้
4) อยากทำให้คนอ่านรู้สึกว่าสองคนเขารักกันจริงๆ ไม่ใช่เพราะคนเขียนบอกว่าเขารักกัน ตัวคนเขียนเองเขียนไปแล้วก็ต้องเชื่อว่าเขารักกันจริงๆ
5) อยากผูกปมเรื่องให้ยากขึ้น ยากจนดูเป็นไปไม่ได้ เดายากขึ้น ก็เลยอยากให้แฟนสนท้อง แต่งงาน มีลูก (แต่ตอนนั้นนึกไม่ออกว่าจะแก้ปัญหายังไง)
6) อยากให้ดราม่ามากขึ้น เป็นโศกนาฏกรรมความรัก แต่ไม่จบเศร้า ไม่ค่อยอยากให้เรื่องเกี่ยวกับเกย์จบเศร้าเท่าไหร่
7) ภาษาต้องดีกว่าเดิม สละสลวยมากขึ้น บรรยายอารมณ์ได้ละเอียดขึ้น มีลูกเล่นเชิงภาษาและการเขียนมากขึ้น
อยากได้บทบาทของพ่อแม่มากขึ้น สะท้อนปัญหาสังคมในบางมุมมากขึ้น
9) อยากปิดท้ายเรื่องด้วยการที่สนกับต้นอยู่ด้วยกันพร้อมกับลูกของสน ผมคิดว่าชีวิตคู่เกย์ถ้าอยู่กันสองคนนานๆ ไปก็จะเบื่อกันได้ ถ้ามีลูกมาอยู่ด้วยก็น่าจะดี

คิดวนเวียนอยู่ในช่วงสามปีนี้ ค่อยๆ ได้ฉากและได้พล็อตมาทีละนิดละหน่อย พล็อตช่วงแรกไม่เท่าไหร่ แต่ช่วงท้ายนี่ผมคิดไม่ออกเลย สนมีลูกกับนินา แล้วจะกลับมาหาต้นได้ยังไง ให้นินาแอบมีชู้ไปเองก็น่าเบื่อ ทะเลาะกันจนเลิกกันไปเองก็น่าเบื่อ หรือจะให้สนแกล้งทำให้นินามีชู้ก็โหดไป ต้องหาเหตุที่ทำให้สนมีความชอบธรรมมากพอที่จะเลิกกับนินาได้โดยไม่ผิด คิดอยู่หลายแบบมาก แต่สุดท้ายก็มาลงเอยที่นินาวางยาสน พอสนรู้แล้วก็จะใช้เป็นจุดปลดล็อคชีวิตได้ ความทรมานของสนก็จะทำให้พ่อกับแม่เข้าใจจนไม่อาจทัดทานสนได้เลย จากนั้นก็จัดช่วงจังหวะเหตุการณ์ต่างๆ ให้มันลงตัว

ได้พล็อตครบถ้วนอย่างที่อยากได้แล้วผมจึงกลับมาเขียนนิยายเรื่องนี้อีกครั้ง ตอนแรกใช้ชื่อเรื่องว่า "ต้น-สน: รักแรก รักเดียว รักสุดท้าย" ใช้นามปากกาที่สมัครใหม่ว่า inxsara เพราะตอนนั้นล็อกอินเข้าชื่อเดิม (sarawatta) ไม่ได้ แต่ตอนหลังก็ล็อกอินได้สำเร็จ เขียนไปได้ 13 ตอนก็เลยตัดสินใจย้ายต้น-สนมาไว้ที่นามปากกาเดิม คือ sarawatta พร้อมกับปรับภาษาใหม่ และเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น "ต้น-สน: ปาฏิหาริย์รักที่รอคอย" คราวนี้ได้อย่างใจที่สุดแล้วก็เดินหน้าเขียนมาจนจบ สมบูรณ์แบบอย่างที่อยากได้

ทำไมผมเลือกโป๊บและนัทมาเป็นสนกับต้น

โป๊บ - หล่อตรงสเป็กเลย ชอบรอยยิ้ม ชอบรูปหน้า ชอบแววตา ชอบปาก ชอบหุ่น แถมยังนิสัยดี ไม่กินเหล้า ปลื้มสุดๆ (แต่ไม่เคยติดตามดูเขาเล่นละครเลยนะคร้บ ดูแค่รูปถ่ายเฉยๆ ดูคลิปละครเขาบ้างแต่ไม่บ่อย) เขาเหมาะกับสนมาก เดี๋ยวนี้เห็นโป๊บผมจะเผลอเรียกว่าสนบ่อยๆ
นัท - ชอบบุคลิกของนัทตอนอยู่บ้าน AF4 มากๆ เลย ตรงกับบุคลิกที่ผมอยากให้ต้นเป็นจริงๆ อดทน มั่นคง แววตาเศร้า ไม่แมนจัดแต่ก็ไม่สาวมาก เขาใจดีกับทุกคน ช่วยทุกคน ต้อลทำให้เสียใจก็ไม่เคยว่าอะไร ชอบมาก นี่แหละภาพของต้นที่ผมคิดไว้

นินา ในสองเวอร์ชั่นแรกชื่อ "ปวีณา" ชื่อเล่น "นา" ผมตั้งชื่อเชยๆ ให้เพราะไม่ชอบเธอมาก เอาชื่อเชยๆ ไปละกัน แต่เวอร์ชั่นสามก็ปรับให้ทันสมัยขึ้น เป็น "นินา" อาจจะร้ายแต่ก็อยากให้เขาสำนึกได้ตอนท้ายๆ

การเล่าเรื่อง - ใช้บุคคลที่สามเล่า แต่ถ้าสังเกตดีๆ จะเห็นว่า
ช่วงต้นเรื่อง - ต้นเป็นคนเล่าเรื่องหลัก
ช่วงกลางถึงเกือบปลายเรื่อง - สนเป็นคนเล่าเรื่องหลัก
ช่วงปลายเรื่อง - ต้นกลับมาเล่าเรื่องหลักอีกครั้ง (เพราะต้องการจะตอบคำถามที่ถามในตอนแรกว่ารักแรกของต้นจะเป็นรักสุดท้ายได้ไหม)

สิ่งที่ได้ตามที่อยากได้
- บรรยากาศของเรื่องเป็นโรแมนติกดราม่าอยากที่อยากได้
- สนเป็นคนดีขึ้น
- ต้น-สนผูกพันกันมากพอจนเชื่อได้ว่ารักกันจริง
- ได้ฉากน่ารักๆ และโรแมนติกเพิ่มมากขึ้นตามที่อยากได้
- ดราม่ามากขึ้น ภาษาดีขึ้น ชั้นเชิงของเรื่องและภาษาดีขึ้น
- พ่อแม่มีบทบาทมากขึ้น

สิ่งที่ได้เกินกว่าที่คาดหวังไว้
- ความรักในตัวละคร "ต้น-สน" เพิ่มขึ้นมาก จากที่คิดว่ารักอยู่แล้วก็รักมากไปอีก
- สนเป็นตัวละครที่มีพัฒนาการทางความคิดได้ดีกว่าที่คาดไว้เยอะมาก ไม่ใช่แค่ดีขึ้น แต่หัวจิตหัวใจยิ่งใหญ่มาก ไม่น่าเชื่อว่าพอเขียนไปแล้วจะพาสนมาได้ถึงขนาดนี้ สนในเวอร์ชั่นนี้เก็บตัวหน่อย เพราะถ้ามี outgoing personality มากไปก็น่าจะมีเมียดีกว่า
- มีจุดสุ่มเสี่ยงหรือหมิ่นเหม่ ท้าทายความคิด ท้าทายความถูกผิด ท้าทายทัศนคติ ทำได้เยอะกว่าที่ตั้งใจไว้
- บางตอนมันดราม่าหรือโรแมนติกกว่าที่คิดไว้เยอะเลย โดยเฉพาะตอนที่ 13 กับ 37
- หลายๆ ตอนเขียนออกมาได้ดีกว่าที่วางพล็อตไว้ โดยเฉพาะตอนจบ มันสมบูรณ์แบบได้อย่างใจมากกว่าที่คิดไว้เสียอีก
- อารมณ์และความคิดของต้นมีมากขึ้น ชัดเจนขึ้น ละเอียดขึ้น แรงขึ้น
- ไม่รู้สึกว่าเขียนนิยาย แต่เหมือนเขียนเรื่องราวชีวิตของคนๆ หนึ่งที่เรารักและผูกพันกับเขามาก รายละเอียดของเรื่องแน่นและมีมากกว่าที่ผมคิดไว้เยอะเลย
- รู้สึกว่าตัวเองเขียนด้วยหัวใจ เลือดเนื้อ น้ำตา จิตวิญญาณ อินสุดๆ ทุ่มเทกับมันสุดๆ ใส่ใจกับเรื่องนี้แทบจะทุกรายละเอียดอย่างที่ไม่เคยทำได้มาก่อน

สิ่งที่เสียดาย - ไม่เสียดายอะไรเลย แต่เสียดายที่คนอ่านเก่าๆ หลายคนไม่อยู่แล้วหรือไม่ได้มาอ่าน หลายๆ คนผมยังนึกถึงอยู่และอยากให้เขามาอ่านต้น-สนเวอร์ชั่นนี้มาก เขาต้องชอบมากแน่ๆ (คุณ Mc_ma, SungMinKru, hotladyyanyawee, iforgive, gambee ฯลฯ)

เอาไว้มีเวลาว่างๆ ผมจะเขียนเพลงใหม่สำหรับ "ต้น-สน" โดยเฉพาะ แล้วจะเอามาให้ฟัง คอยติดตามในห้อง "นิยายที่โพสต์จนจบแล้ว" นะครับ

หลังจากที่ผมย้ายนิยายเรื่องนี้ไปที่ห้อง "นิยายที่โพสต์จนจบแล้ว" อาจจะเห็นนิยายอยู่ในสถานะ Under Revision  ก็อย่าเพิ่งตกใจ ผมจะเก็บตกอีกสักหน่อยแล้วเปิดให้อ่านอีกครับ กลับมาอ่านอีกครั้งจะได้ลื่นไหลสุดๆ ไปเลย

รอบหน้าจะเก็บตกความรักและความผูกพันของผมที่มีต่อต้นกับสน จากนั้นก็จะขอบคุณคนอ่านรายบุคคล ก่อนจะอำลาจากเรื่องนี้ไปครับ

Sarawatta

[่jum]

ความรู้สึกครั้งแรกที่ได้อ่านเรื่องนี้ ทำไมถึงอ่านต่อและอ่านมาจนจบ
     คำตอบนี้เคยโพสต์ไว้แล้ว ชอบอ่านแนวเพื่อนรักเพื่อน แต่ไปในแนวสนุกสนานนะ แวบแรกก็รู้แล้วว่าเรื่องนี้ต้องดราม่าหนักเลยเกรงๆ อยู่ เราบ่อน้ำตาตื้นกับพวกนิยาย    อ่านๆ ไปก็ยอมรับว่าติด เลยตามอ่านมาตลอด

ตอนหรือฉากที่ประทับใจที่สุดในบรรดา 44 ตอนที่ลงทั้งหมด
ตอนหรือฉากที่ซาบซึ้งที่สุด
ตอนหรือฉากที่เศร้ารันทดที่สุด
     ตอนที่สนกอดรูปแล้วร้องไห้คร่ำครวญหาต้น อินจัดน้ำตา น้ำมูกมาพร้อม ทิชชู่เป็นกองเลย

ตอนหรือฉากที่ไม่ได้อย่างใจที่สุด
     ทุกฉากที่นินาโผล่เข้ามาจะเกิดอาการเคือง ขัดใจทุกครั้ง ยกเว้นตอนเสียงจากนินาที่เฉยๆ 

ที่เหลือยกยอดไว้ก่อน คิดตกแล้วจะมาตอบ 

ตอนหรือฉากที่โรแมนติกที่สุด
ตอนหรือฉากที่มีความสุขที่สุด
คำพูดหรือความคิดของตัวละครที่ชอบที่สุด

[BlueCherries]

 

ฉากเดียวค่ะ สำหรับเรื่องนี้


ฉากเศร้าที่สุดคือ

จบบริบูรณ์


ไอเนี่ยอ่ะค่ะ


ไม่รู้สึกว่าอ่านแล้วคาใจประเด็นไหนเลย จบได้เคลียร์มากๆ (ตอนแรกนึกว่าเป็นเรื่องจริงซะด้วยซ้ำ อินจัด)

เราเขียนอธิบายโคตรไม่เก่งเลย(จริงๆ)

"ขอบคุณมากๆค่ะ คุณSarawatta" 

[ชัดเจนกาบ]

อืม มีประวัติยาวนานทีเดียว ฮ่าๆๆ สู้ๆนะครับคนแต่ง

[mild-dy]

 

 

[คนอ่าน]

เราขอโทษที่เราไม่ได้อ่านจนจบน่ะคะ
แต่เราชอบอ่านความคิด ข้อความของคนเขียนที่บอกเล่าแก่นิยายเรื่องนี้มาก
มันแฝงไปด้วยความรัก   จินตนาการ ความสร้างสรรค์
เราชอบเข้ามาอ่านเวลาคนเขียนอยากสื่อความในใจบอกแก่คนอ่าน
เราอ่านแล้วเรามีความสุข อิ่มเอม สนุกมาก
ขอบคุณจริงๆค่ะ//ขอโทษอีกครั้งที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องเลย

[กบกระชายไทยนิยม]

จริงๆ ตั้งใจไว้แต่แรกเลยว่า จะไม่พูดว่าใจหายที่นิยายเรื่องนี้จบ เพราะคิดทำใจมาตัั้งแต่กลางเรื่องแล้ว จนอาจสังเกตุได้ว่า ไม่เคยเร่งนักเขียนเลยให้รีบอัพ  เพราะลึกๆ ก็ยังทำใจให้จบไวๆ ไม่ได้ ยิ่งอ่านเก็บตกยิ่งรู้สึกโหวง เพราะเราเผลอคิดมาตลอดว่า เรากำลังเอาใจช่วยต้นกับสนที่มีตัวตนอยู่จริง แต่ทุกงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา... แม้จะอดใจหายไม่ได้จริงๆ นั่นแหละ

หากคนเขียนจำได้ ช่วงแรกเราจะเคยยบ่นว่า กลัวดราม่า คือจริงๆ เราเป็นคนชอบเสพความสะเทือนใจ ยิ่งจบแบบเศร้าๆ จะยิ่งเสพติดมากก ฮ่าๆ ซึ่งการเสพแบบนี้คือเสพติดอารมณ์ของตัวละครจริงๆ ยิ่งเขียนเข้าถึงมาก เรายิ่งอ่านช้า ทั้งที่เป็นคนที่ค่อนข้างอ่านไว (The Foundation series 13 เล่ม 3 วัน ทุกวันนี้เล่มที่เหลือยังไม่ตามอ่าน 555) คือช้าเพราะต้องค่อยๆ อ่านไปละเลียดอารมณ์ไป แล้วก็ปรับอารมณ์ตาม คุณ Sarawatta เขียนดีมาก คืออ่านแล้วเครียดตามตัวละครในบางครั้ง ต้องจูนอารมณ์ คือไม่ใช่ข้อเสียนะคะ คือชอบ ยิ่งอ่านเก็บตกยิ่งทราบว่า ทุกคำที่ถ่ายทอดออกมามีความหมายมากจริงๆ กับคนเขียน ยิ่งรู้สึกประทับใจ ขอบคุณมากเลยคะที่แบ่งเรื่องราวของสนกับต้นให้อ่าน จะรอติดตามเก็บตกต่อไปนะคะ

[sarawatta]

▓ ▒ ░ ต้น-สน∞ปาฏิหาริย์รักที่รอคอย - เก็บตกรอบที่ 5 ░ ▒ ▓

"ต้น-สน" ในหัวใจและความทรงจำของพี่ชายคนนี้ตลอดไป

ต้นกับสน...

จากจุดเริ่มต้นในปี 2007 ที่พี่อยากเขียนนิยายชาย-ชาย

จนเกิดเป็นต้น-สนเวอร์ชั่นแรกในปี 2011

มาจนถึงต้น-สนเวอร์ชั่นสุดท้ายในปี 2015

นิยายชาย-ชายเรื่องแรก เรื่องเดียวและเรื่องสุดท้ายของพี่

ที่จะเป็นตำนานความรักที่แสนบริสุทธิ์และความผูกพันที่ลึกซึ้งยาวนานของคนสองคน

พี่ชายคนนี้อยากจะขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างหรือใครก็ตามที่ทำให้พี่ได้ "นิยายที่แสนรัก" เรื่องนี้มาเขียน

เหมือนกับเป็นโชคชะตาฟ้าลิขิตที่พี่ได้น้องชายเสมือนจริงสองคนที่น่ารักมาอยู่เป็นเพื่อนตั้งหลายปี

ความรักของต้นกับสนเข้ามาเติมเต็มชีวิตของพี่และใครอีกหลายคน

ที่ต่างก็โหยหาและต้องการรักแท้ที่เกิดจากความผูกพันที่มั่นคงยาวนาน

ความรักอย่างนี้แหละที่ช่างอบอุ่น ลึกซึ้งตรึงใจและตราประทับในความทรงจำไปชั่วชีวิต

พี่รักทุกอย่างที่เป็นต้นกับสน ไม่ว่าจะอยู่ในนิยายเวอร์ชั่นไหน หรืออยู่ในจินตนาการก่อนนอนในหลายๆ ค่ำคืนของพี่

พี่รักทุกช่วงเวลาที่ต้นกับสนได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข น้องสองคนของพี่น่ารักเสมอ

ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนกันตลอดหลายปีที่ผ่านมา พี่มีความสุขมากที่ได้ผูกพันกับต้นสนแม้เพียงในจินตนาการ

ขอบคุณโป๊บและนัทที่ช่างบังเอิญผ่านเข้ามาในเวลาที่พี่ต้องการคนที่เหมาะสมที่สุดที่จะเป็นต้นกับสน

ขอบคุณเพลง "ปาฏิหาริย์ที่รอคอย" ที่ทำให้พี่ได้ชื่อเรื่องที่ตรงใจที่สุดมา

ต้น-สน: ปาฏิหาริย์รักที่รอคอย

พี่ดีใจมากที่พี่ได้กลับมาทำให้ต้น-สนของพี่สมบูรณ์แบบและดีที่สุดเท่าที่พี่อยากได้

พี่บรรจงสรรค์สร้างต้น-สนเวอร์ชันสุดท้ายให้บริสุทธิ์ งดงามและเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและความผูกพัน

แต่พี่ก็รู้สึกใจหายเหลือเกินที่ต่อไปนี้ต้นกับสนคงไม่ได้มาเล่นกับพี่ก่อนนอนบ่อยๆ อีกแล้ว

ชีวิตของพี่ช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมาเปลี่ยนไปพอสมควร

ทุกเช้าพี่จะตื่นขึ้นมาอ่านคอมเมนต์ของแฟนๆ ต้นสน แล้วก็คิดว่าวันนี้พี่จะเขียนต้นกับสนยังไงให้ออกมาดีที่สุด

พี่ใส่หัวใจของพี่กับเรื่องนี้ พี่เขียนด้วยความรัก เลือดเนื้อ น้ำตาและจิตวิญญาณที่พี่มีอยู่ทั้งหมด

พี่พอใจแล้วกับต้น-สนที่พี่เพิ่งเขียนจบลงไป

ต่อไปนี้พี่คงไม่ได้จินตนาการถึงต้น-สนในตอนและฉากใหม่ๆ ก่อนนอนเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว

ต่อไปนี้พี่คงไม่ได้มาคอยอ่านคอมเมนต์หรือคิดว่าจะเขียนต้นกับสนยังไงตอนตื่นขึ้นมาในทุกเช้า

ใจหายที่พี่คงไม่ได้เขียนเรื่องนี้อีกแล้วแต่ก็มีความสุขที่ต้น-สนจบลงอย่างสวยงาม

วันไหนที่คิดถึงพี่จะกลับมาอ่าน "นิยายที่แสนรัก" ของพี่

ต้นกับสน...คือหนึ่งในของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตของพี่ที่พี่จะเก็บรักษาไว้จนกว่าจะหมดลมหายใจ

ขอบคุณอีกครั้งที่เราได้มาเจอกันในจินตนาการและผูกพันกันจนมาถึงวันนี้

ต้นกับสน...น้องชายสองคนที่น่ารักของพี่จะอยู่ในความทรงจำดีๆ ของพี่ตลอดไปนะครับ

พี่ชายคนนี้จะคิดถึงต้นกับสนเสมอ

ลาก่อนนะต้นกับสน

ขอบคุณแฟนๆ ต้นสน

BlueCherries - ขอบคุณที่เป็นคนแรกที่เข้ามาอ่านและคอมเมนต์เรื่องนี้นะครับ ขอบคุณที่ติดตามกันมาจนจบเรื่อง

Mouse2U - ขอบคุณที่อ่านและเมนต์ให้ทุกตอนครับ ให้กำลังใจกันมาตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง ถือเป็นนักอ่านในดวงใจคนหนึ่งเลย เป็นหนึ่งในกลุ่มคนแรกๆ ที่มาอ่านต้นสน ลงกี่ตอนๆ ก็ไม่เคยพลาดเลย

snowboxs - สะดุดตากับรูปโพรไฟล์ตอนนั้นมากที่เป็นการ์ตูนผู้หญิงใส่ชุดสีส้มๆ ก็เลยลองเชิญมาอ่านต้นสนดู ขอบคุณที่ติดตามและอินกับต้นสนมาโดยตลอดครับ เป็นหนึ่งในกลุ่มคนแรกๆ ที่มาอ่านเช่นเดียวกัน ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยครับ

manutty - ผมชอบคอมเมนต์ยาวๆ ของคุณ manutty ในหลายๆ ตอนมากเลยครับ ยังเคยแอบชมว่าน่าจะลองเขียนนิยายดูบ้าง ขอบคุณที่ติดตามกันมาดดยตลอดครับ เป็นหนึ่งในกลุ่มคนแรกๆ ที่มาอ่านเช่นเดียวกัน บางคอมเมนต์ผมก็แอบขำนะครับ โดยเฉพาะตอนด่ายัยนินา 555 ขอบคุณที่ให้กำลังใจกันด้วยครับ

Freja - ขอบคุณที่กลับมาอ่านเรื่องนี้อีกครั้งและติดตามกันมาตลอดจนจบครับ ได้เรียนรู้อะไรดีๆ จากคอมเมนต์ของคุณ Freja เสมอๆ เลย ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความเป็นห่วงเป็นใยด้วยครับ ซาบซึ้งใจมาก

ชัดเจนกาบ - ขอบคุณที่ตามมาอ่านเวอร์ชั่นนี้ด้วย พี่จำน้องได้เสมอตั้งแต่มาอ่านเวอร์ชั่นสองแล้วล่ะ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้พี่คนนี้มาตลอด เวลาเหนื่อยๆ ท้อๆ ก็ได้กำลังใจจากน้องคนนี้เสมอ

└X • €NouGh • - เห็นชื่อน้องแปลกๆ ก็เลยลองชวนมาอ่าน ตอนแรกไม่คิดว่าจะมาเพราะชื่อแบบนี้น่าจะยังวัยรุ่นและคงไม่ค่อยชอบเรื่องแบบนี้ แต่ก็ผิดคาด ขอบคุณที่ชอบและติดตามเรื่องนี้มาตลอดนะครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้พี่คนนี้มาตลอด

Moral - ขอบคุณที่อุตส่าห์สมัครเป็นสมาชิกเล้าเป็ดเพื่อมาคอมเมนต์เรื่องที่ผมเขียนโดยเฉพาะ ขอบคุณที่ชอบและติดตามต้นกับสนมาจนจบครับ ผมดีใจมากที่รู้ว่ามีคนชอบจนต้องทำขนาดนี้

naoai - ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดนะครับ ถ้ามีอะไรผิดพลาดหรือทำให้ขัดข้องหมองใจผมก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ดีใจที่ยังกลับมาอ่านจนจบทั้งที่มันหน่วงไปหน่อยก็ตาม

watt1960ka - ขอบคุณที่ติดตามกันมาตั้งแต่เวอร์ชั่นแรก รออ่านคอมเมนต์แบบเต็มๆ อยู่นะครับ อยากรู้ว่าได้เห็นความเปลี่ยนแปลงอะไรบ้างตั้งแต่เวอร์ชั่นแรกจนเวอร์ชั่นสุดท้าย

boonpa - ขอบคุณที่รับคำเชิญและตามมาอ่านเรื่องนี้จนจบนะครับ เห็นชื่อบุญพาแล้วผมชอบมากเลย ความหมายดีครับ

alternative - ขอบคุณที่มาติดตามต้นกับสนจนจบครับ แม้ว่าจะไม่ได้เจอกันทุกตอนแต่ก็ดีใจที่ยังติดตามอ่านมาจนถึงตอนสุดท้าย ชอบหลายๆ คอมเมนต์ที่ดูไทยๆ ดี

gatenutcha - เห็นหายไปช่วงหนึ่งก็นึกว่าจะไม่ได้อ่านแล้ว ขอบคุณที่ยังอ่านจนจบครับ

manami_01 - ต้องบอกว่าเซอร์ไพรส์มากที่เห็นเข้ามาอ่านเพราะผมไม่รู้เลยว่าเริ่มมาอ่านตั้งแต่ตอนไหน ชอบคอมเมนต์มากครับ ถ้าได้ติดตามตั้งแต่ผมลงตอนแรกๆ คงได้อ่านคอมเมนต์ดีๆ เยอะเลย

Jibbubu - ขอบคุณมากที่ติดตามและชอบเรื่องนี้จนอยากให้รวมเล่ม มันคือหนึ่งในความฝันของผมในฐานะนักเขียนเลยนะครับที่คงจะมีความสุขมากที่คนอ่านชอบจนอยากให้รวมเล่ม ถ้ามันไม่เสี่ยงหรือมีปัญหาเรื่องเงินๆ ทองๆ อย่างที่เห็นหลายๆ คนบ่นกันก็อาจจะลองทำครับ

GuoJeng - ผมชอบตัวหนังสือสีแดงๆ ของคุณมากเลยครับ เห็นปุ๊บก็รู้ปั๊บว่าเป็นคอมเมนต์ของใคร รวมทั้งใช้ตัวเลขไทย ๕๕๕ ด้วย ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้และตามอ่านกันจนจบครับ อ่านคอมเมนต์คุณทีไรยิ้มทุกที

กบกระชายไทยนิยม - ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้และติดตามมาจนจบครับ ผมดีใจที่รู้ว่าชอบมาก ดีใจสุดๆ ที่ชอบตอนที่ 13 เหมือนกัน (คืนพิเศษ) นี่คือหนึ่งในฉากรักโรแมนติกและคลาสสิกที่ผมชอบจริงๆ

kdds - ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาจนจบนะครับ อาจจะมีอะไรให้หงุดหงิดใจบ้างกับตัวละครที่ไม่ได้ดั่งใจก็ขออภัยนะครับ

ขนมโก๋ - ขอบคุณที่มาติดตามอ่านครับ เสียดายไม่ค่อยได้เห็นคอมเมนต์บรรยายความคิดเห็นเท่าไหร่เลยไม่รู้ว่าชอบหรือไม่ชอบยังไงบ้าง ถ้ามีโอกาสก็อยากอ่านคอมเมนต์แสดงความคิดเห็นบ้างนะครับ

loveaaa_somsak - ตอนแรกนึกว่าเลิกอ่านไปแล้ว ขอบคุณที่ยังอ่านอยู่จนถึงตอนจบนะครับ

PFlove - ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้และให้กำลังใจกันมาตลอด อ่านคอมเมนต์ทีไรก็ปลื้มทุกที สู้ๆ ต่อไปกับบทบาทนักเขียนนะครับ

bradpitt - ผมสะดุดตากับคอมเมนต์ที่จะต้องมีรูปการ์ตูนวิ่งขึ้นพร้อมๆ กันหลายๆ ตัวมากเลยครับ ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้และติดตามกันมาจนจบ

black sakura - ขอบคุณที่ยังกลับมาอ่านเรื่องนี้ต่อจนจบนะครับ ดีใจที่กลับมาอ่านต้นสนอีกครั้ง

sang som - ขอบคุณที่มาอ่านต้นสนจนจบครับ

kitty08 - ขอบคุณที่ติดตามทุกเรื่องที่ผมเขียน ให้กำลังใจกันมาตลอด ขอบคุณที่ชอบต้นสนและคอมเมนต์ยาวๆ ให้หลายตอนเลย ถึงจะเจอกันช้าไปแต่ก็ขอบคุณที่ติดตามกันไม่เคยขาดเลยครับ

่jum - แม้ว่าจะไม่ค่อยชอบดราม่าแต่ก็ติดตามมาอ่านจนจบ ขอบคุณมากๆ เลยครับ

mild-dy - ขอบคุณที่มาติดตามอ่านครับ อยากอ่านคอมเมนต์แสดงความคิดเห็นจากคุณ mild-dy บ้างครับ ขอบคุณที่มาติดตามหลายเรื่องเลยตั้งแต่สมัยที่ผมเพิ่งเขียนเรื่องที่นี่

คนอ่าน - ถึงจะอ่านไม่จบแต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาคอมเมนต์บ้างนะครับ หวังว่าจะได้มีโอกาสอ่านต้น-สนจนจบในวันข้างหน้า อยากให้อ่านจริงๆ ครับ ไม่รู้ว่ากลัวดราม่าหรือเปล่าถึงไม่ยอมอ่านจนจบ ดราม่าไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นหรอกครับ

ดำดีสีไม่ตก - ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาตั้งแต่เวอร์ชั่นสองนะครับ ไม่รู้ว่าได้อ่านตอนจบหรือยัง อย่าลืมมาอ่านนะครับ

RIRIN - ขอบคุณที่มาติดตามอ่านหลายเรื่องเลย ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆ และความเป็นห่วงเป็นใยด้วยครับ ยินดีด้วยที่เรื่อง "ผมเรียกมันว่าปาฏิหาริย์แห่งรัก" ประสบความสำเร็จ มีคนชื่นชอบเยอะเลย

jamesnaka - สะดุดตากับรูปโพรไฟล์ที่เป็นหงส์หรือนกอะไรสักอย่างก็เลยชวนมาอ่าน ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอด อย่าลืมมาอ่านตอนจบนะครับ

AMINOKOONG - ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้และติดตามอ่านมาจนจบนะครับ ไม่แน่ใจว่าได้อ่านตอนจบหรือยัง หรือจะไม่อ่านแล้วก็ไม่เป็นไรครับ แต่ก็อยากให้อ่าน ผมเขียนเรื่องนี้ด้วยหัวใจและความรัก อยากให้ทุกคนอ่านเรื่องนี้ด้วยหัวใจและความรักเช่นเดียวกันครับ

Paparazzi - เคยมาอ่านช่วงหนึ่งแล้วก็หายไป ขอบคุณที่กลับมาติดตามต้น-สนต่อ อย่าลืมมาอ่านตอนจบด้วยนะครับ

me12inzy - ขอบคุณที่มาติดตามนะครับ เสียดายไม่รู้ว่ามาอ่านตอนไหนเลยไม่ค่อยได้รู้จักกัน อย่าลืมมาอ่านตอนจบด้วยนะครับ

Kamidere - ขอบคุณที่มาติดตามนะครับ เสียดายไม่รู้ว่ามาอ่านตอนไหนเลยไม่ค่อยได้รู้จักกัน ขอบคุณที่เข้าใจสน อย่าลืมมาอ่านตอนจบด้วยนะครับ

ถ้ายังเหลือชื่อใครที่ยังไม่ได้เอ่ยถึงก็ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยครับ

นอกจากนี้ อยากขอบคุณทุกคนที่เคยมาอ่านแต่ไม่ได้ตัดสินใจที่จะอ่านต่อจนจบ ไม่ว่าจะไม่อ่านต่อจนจบด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ยังไงก็ขอบคุณที่ให้ความสนใจในเรื่องนี้ครับ หวังว่าจะได้มีโอกาสกลับมาอ่านจนจบในวันข้างหน้าบ้างนะครับ ต้นกับสนรอคอยทุกคนอยู่เสมอ

ผมมัวแต่อยากให้แชร์ตอนประทับใจ เลยไม่ค่อยได้เห็นคนคอมเมนต์ความประทับใจในตอนสุดท้ายเท่าไหร่ (ตอนที่ 44) ใครที่อยากคอมเมนต์ตอนสุดท้ายอีกสักรอบ (ไม่รวมตอนอื่น) ก็จะขอบคุณมากครับ

สุดท้ายนี้ก็คงต้องลาแล้วจริงๆ ครับ ขอบคุณทุกคนอีกครั้งที่รัก "ต้น-สน" หวังว่าจะไม่ลืมน้องสองคนที่น่ารักนี้และจะเก็บต้นกับสนไว้ในความทรงจำตลอดไป วันไหนคิดถึงก็แวะมาเยี่ยมต้นกับสนบ้าง คงไม่มีตอนพิเศษนะครับ ผมไม่มีอะไรค้างคาที่ยังไม่ได้เขียนเกี่ยวกับต้น-สนอีกแล้ว ได้เขียนอย่างที่อยากเขียนไปหมดแล้วทุกอย่าง

ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดเส้นทาง ต้นกับสนเดินทางมาถึงจุดหมายปลายทางแล้ว คิดถึงต้นกับสนบ้างนะครับ ต้นกับสนคงต้องขอลาทุกคนไปแต่เพียงเท่านี้ Bye Bye!

ขอบคุณมากครับ


Sarawatta

[Mouse2U]

คอมเมนต์ CHAPTER 44 จ้าา..

รู้สึกดีใจไปกับสนจริงๆ ค่ะ ที่ตอนนี้สนได้ต้นกลับมาอยู่ข้างกายแล้วจริงๆ รวมทั้งเรื่องที่ต้นคอยดูแลสนทดแทนในทุกช่วงเวลาที่ต้นละเลยต่อความรักครั้งนี้ที่มีต่อสนไป จะว่าไปพอนึกถึงช่วงสามปีที่ผ่านมาก็สะท้อนใจไปกับต้นเหมือนกันนะคะ ที่เลือกตัดขาดการติดต่อหรือรับรู้ข่าวสารของสนทุกเรื่อง ไม่อย่างนั้นต้นก็คงได้แบ่งเบาความเจ็บปวดแสนสาหัสในรอบสามปีจากสนมาไว้ที่ตัวเองบ้าง แต่อดีตคืออดีต การจะย้อนกลับไปแก้ไขคงเป็นเรื่องที่ทำไม่ได้แน่นอน สู้ทำปัจจุบันให้ดียิ่งขึ้นไปกว่าในอดีตเหมือนอย่างที่ต้นทำอยู่ตอนนี้ก็ดีที่สุดแล้วล่ะเน้อ ^^

อีกอย่างตัวเราเองก็ชอบช่วง 'อารมณ์เปลี่ยว' ของสนมากๆ เหมือนกันค่ะ แอร๊ย~ คือทั้งสองคนหยอกกันได้น่ารักมากๆ จนคนที่ปฏิเสธเสียงหนักแน่นว่าไม่เปลี่ยวๆ อย่างต้นเกิดอาการเปลี่ยวขึ้นมาบ้างจนได้เลยนะคะ 555+ ยอมใจให้สนคนลามกเขาเลยจริงๆ ><

และสำหรับน้องภูคาเองเราก็รู้สึกว่าน้องดูมีความสุขมากกว่าแต่ก่อนเยอะเลยนะคะ เพราะว่าตอนนี้มีทั้งพ่อสนที่ยิ้มมีความสุขตามถ่ายรูปตัวเอง และมีทั้งอาต้นที่น้องภูคาบอกว่าชอบเพราะว่าใจดี~ เพิ่มเข้ามาเพื่อรักน้องอีกตั้งหนึ่งคนเลยนี่นา ถึงแม้จะมองไม่เห็นแต่เราว่าน้องสัมผัสถึงความรู้สึกเหล่านี้ได้อยู่แล้วล่ะเน้อ

หลังจากที่ติดตามความรักของทั้งสนและก็ต้นมาอย่างยาวนาน (อารมณ์แบบ..อย่างกับเราติดตามมา 13 ปี ไม่ใช่เพียงแค่ 44 ตอนเลยล่ะค่ะ ^^) ตอนสุดท้ายนี้ทำเอาเราอิ่มเอมใจและมีความสุขกับการวางแผนการในอนาคตของสนและต้นมากๆ เลยค่ะ..

ปล. ตอนที่สนบอกว่าจะเรียกต้นว่า 'ภรรมี' เพราะมาจากการนำสองคำมารวมกันนั่นก็คือ สามี + ภรรยา หมายความว่าเมื่อคืนนี้~ ทั้งสองคนสลับกันเหรอค้าา >\\<

ขอบคุณ..คุณ sarawatta สำหรับงานเขียนที่ราวกับมีชีวิตเรื่องนี้ด้วยนะค้าา

[RIRIN]

น้องภูคาาาาาาาาาาาาาาา  ขอบคุณนินาก็ตรงที่ให้กำเนิดน้องภูคามานี่แหละ

รักตอนจบจังเลย  แตกต่างจากเมื่อก่อนที่อ่านไปหน่วงไป แต่เจอตอนที่ 44 ไป ตอนนี้เหมือนคนบ้า อ่านไปยิ้มไป เขินด้วย อิอิ  อดีตเราย้อนกลับไปไม่ได้ แก้ไขอะไรไม่ได้ ความรักของต้นและสนจะอยู่กับปัจจุบันและอนาคตโดยมีน้องภูคาเป็นกาวเชื่อมอย่างดี 


ตอบคำถามค่ะ ตอบคำถาม  

1) ความรู้สึกครั้งแรกที่ได้อ่านเรื่องนี้ ทำไมถึงอ่านต่อและอ่านมาจนจบ
เป็นเรื่องที่ไม่สามารถอ่านให้จบภายในครั้งเดียวได้ ด้วยเหตุผลว่ามันหน่วงจิตมากค่ะ แต่ก็อยากอ่านต่อให้จบ มันค้างอยู่ในสมอง มีเวลาว่างทำใจให้สงบแล้วจะมานั่งอ่าน ชอบการบรรยาย การใช้คำ และองค์ประกอบต่างๆ ในเนื้อเรื่องมันให้บรรยากาศหวานปนเศร้า ให้ความรู้สึกอึดอัดเหมือนจะระเบิดแต่ไม่ระเบิดจนทนไม่ไหวต้องอ่านต่อไปเรื่อยๆ ด้วยความอยากรู้และอยากที่จะให้มันถึงจุดที่ระเบิดสักที แม้จะไม่ได้อ่านแบบต่อเนื่อง แต่ถ้าว่างเมื่อไหร่ก็จะมาอ่านต่อทันที 

2) ตอนหรือฉากที่ประทับใจที่สุดในบรรดา 44 ตอนที่ลงทั้งหมด (อาจจะมีหลายตอน/ฉากก็ได้)
จะบอกว่าชอบหลายตอนมากค่ะ แต่ที่ชอบที่สุดแบบเป็นภาพที่ติดอยู่ในหัวแบบคิดถึงแล้วก็ยิ้มออกมามีอยู่ 1 ฉากคะ
ตอนที่ 4 กุหลาบช่อแรกและคู่จิ้นวันวาเลนไทน์
ตอนนั้นสนยังไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง แต่ไปๆมาๆ ก็คิดถึงสน แคร์ความรู้สึกของสน คือเขินมากคะ แบบเหมือนว่าตัวเองเป็นสนเลยอะ ไม่กล้าจะให้ดอกไม้ต้นแต่ก็ยังเก๊กและทำอึนๆ คือเขินทั้งคนให้และคนรับ แล้วก็ชอบตอนที่ต้นกลัวสนเสียใจเพราะสนเอาดอกไม้ไปให้ผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วผู้หญิงคนนั้นเอามาให้ต้น ต้นก็พยายามเอาไปทิ้งด้วยกลัวว่าสนจะมาเห็น น่ารักดีคะ ยอมใจเลย 5555 

3) ตอนหรือฉากที่ซาบซึ้งที่สุด
ตอบแบบไม่ต้องคิดเลยค่ะ นั่นคือตอนที่ทั้งสองคนเป็นแฟนกัน 10 วัน ค่ะ เพราช่วงระยะเวลาที่ทั้งสองคนดูมีความสุข ยิ้มและหัวเราะ และทำอะไรหลายๆ อย่างด้วยกัน มันน่าร๊ากกกกกกกกกมาก รู้สึกดีมากๆ ค่ะ ขอบคุณสนและขอบคุณต้นมากๆ ที่ทำให้เราซาบซึ้งในความรักที่ทั้งคู่มีให้กัน

4) ตอนหรือฉากที่เศร้ารันทดที่สุด
คำถามนี้ก็ตอบได้ง่ายมากค่ะ เพราะแทบจะทุกตอนเลย เรียกน้ำตาของรินได้หน่วงมาก T^T คงจะเป็นตอนที่สนได้บอกความจริงเรื่องที่นินาท้องให้ต้นได้รู้ มันเจ็บมาก เจ็บทั้งต้นและสน แม้จะเข้าใจสนว่าภายในหัวใจกำลังร้องไห้ และเข้าใจว่าสนเจ็บปวดมากแค่ไหน แต่ก็ยังทำใจไม่ได้สักครั้งกับความเจ็บปวดที่ต้นได้รับ ต้นต้องอดทนและพยายามมากด้วยเช่นกัน แค่คิดน้ำตาก็จะไหลแล้วค่ะ 

5) ตอนหรือฉากที่ไม่ได้อย่างใจที่สุด
ทุกตอนที่นังนินาโผล่มา ขัดใจและไม่ได้อย่างใจเป็นที่สุดค่ะ!! 555 **หัวเราะแบบนางมาร**

6) ตอนหรือฉากที่โรแมนติกที่สุด
ชอบตอนทาครีมค่ะ ที่ต้นให้สนทาครีมให้อะคะ ชอบมาก เขินนน   

7) ตอนหรือฉากที่มีความสุขที่สุด
ตอนจบของเรื่องค่ะ ยิ้มแบบน้ำตาซึมเลยคะ บรรยายความรู้สึกของตัวเองไม่ถูก รู้แค่ว่าสิ่งที่หน่วงและอัดอั้นมาเนิ่นนานได้ระเบิดออกมาแล้ว ดีใจกับต้นและก็สนด้วยนะ **ตบบ่าสน** อะไรหลายๆ อย่างที่ผ่านมาล้วนเป็นประสบการณ์ให้รักครั้งนี้เข้มแข็งและพร้อมที่จะก้าวต่อไป 

8 ) คำพูดหรือความคิดของตัวละครที่ชอบที่สุด
ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะว่ามันอยู่ในตอนไหน แต่จำได้ว่าต้นพูดกับสนประมาณว่า "เราอยากให้นายจำเอาไว้ว่าเราจะเก็บรักแรกของเราไว้ให้นาย มันจะไม่หายไปไหน นายกลับมาเอามันได้ตลอดเวลา" ประมาณนี้อะคะ จากที่ต้นพูดให้ความรู้สึกที่ทั้งหน่วงและรักมากในเวลาเดียวกัน คือรักจนไม่รู้จะทำยังไงดี นอกจากรอและอยากที่จะให้สนรู้ว่ารักของต้นมันไม่ได้ยิ่งใหญ่แค่อย่างเดียว แต่มันคือรักที่บริสุทธิ์ ยอมใจกับความรักของต้นด้วยประโยคนี้จริงๆ ค่ะ

[RIRIN]

RIRIN - ขอบคุณที่มาติดตามอ่านหลายเรื่องเลย ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆ และความเป็นห่วงเป็นใยด้วยครับ ยินดีด้วยที่เรื่อง "ผมเรียกมันว่าปาฏิหาริย์แห่งรัก" ประสบความสำเร็จ มีคนชื่นชอบเยอะเลย

ขอบคุณพี่ sarawatta มากๆ นะคะ เราเพิ่งได้รู้จักกันไม่นาน แต่รินดีใจมากๆ เลยค่ะ ที่ได้รู้จักกับนักเขียนดีๆ อย่างพี่ sarawatta ขอบคุณมากมายสำหรับนิยายดีๆ ที่มีให้อ่าน ขอบคุณกำลังใจ ขอบคุณหลายๆ สิ่งหลายๆ อย่างที่มอบให้แก่กัน รินเป็นแฟนคลับคนหนึ่งของพี่ sarawatta นะคะ ยังไงก็ยังจะติดตามผลงานต่อไป อย่าเพิ่งทิ้งกันไปเลยนะคะ


แอบเห็นพี่ sarawatta บอกว่าไปบ้านของสนมา จังหวัดน่าน ดีใจจังเลยที่การไปจังหวัดน่านทำให้ ต้นสน จบออกมาอบอุ่น ไม่งั้นคงได้ร้องไห้น้ำตาท่วมถังแน่ๆ

ขอพูดถึงพี่โป๊ปนิดนึงนะคะ พี่ sarawatta ชอบพี่โป๊ปใช่มั๊ย อร๊ายยยยยยย รินชอบรอยยิ้มของพี่โป๊ปมากเลยค่ะ ประทับใจตรงรอยยิ้ม แบบว่าเห็นแล้วละลาย  เป็นนักแสดงชายไทยคนเดียวที่รินเห็นว่าหล่อและน่ารักอ่ะ 


รินยังรออ่านและติดตามผลงานอื่นๆ ของพี่ sarawatta อยู่นะคะ 

[Magis]

ตามอ่านมาจนจบ เวอร์ชั่น รายละเอียดเรื่องความรู้สึก ความรัก ความผูกพัน ดูลึกซึ้ง ซับซ้อนมากขึ้นจนอ่านไป น้ำตาไหลไปได้เลย- -

[Freja]

ตอนนี้ให้ความรู้สึกเหมือนกับกำลังมางานเลี้ยงรวมกลุ่มแฟนคลับเลยค่ะ     หรือว่าเป็นงานแต่งของต้นกับสน

ภรรมี ของสนนี่แบบ.....อันนี้แง่มุมการคิดจะแตกต่างกันนะคะระหว่างบ้านเรากับทางตะวันตก   บ้านเรานี่จะเป็นผัว-เมียกัน แต่ที่ๆเราอยู่นี่จะเป็นไปในรูปแบบของ Husband x Husband สามีกับสามี    เราเคยถกกับสามีเรื่องนี้เพราะว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งที่ต้องไปร่วมงานแต่งงานของเพศเดียวกันในฐานะแขกผู้ใหญ่แล้วสามีจะต้องนำการกล่าวอวยพรให้คู่แต่งงาน   

เดี๋ยวนี้อ่านแล้วไม่ค่อยได้เมนท์ทุกตอนแล้วค่ะ  แต่ก็ตามอ่านอยู่ เพิ่มเป็ดให้ทุกครั้ง  แล้วบางทีก็จะรอให้มีหลายๆตอนแล้วมาอ่านทีเดียว ไม่ทันไลฟ์ค่ะ

เรื่องอื่นๆของคุณตามไปอ่านแน่ๆค่ะ   ขอให้คุณผลิตงานเขียนออกมาอีกนะคะ  เห็นความตั้งใจ ใส่ใจของคุณในผลงานที่คุณผลิตออกมาค่ะ   ขอบคุณมากๆค่ะ

[กบกระชายไทยนิยม]

ขอบคุณความใส่ใจจากนักเขียน
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆ ที่เกิดจาก ปาฏิหาริย์ที่รอคอย
ขอบคุณสำหรับทุกข้อความที่คอยตามถามไถ่
และสุดท้ายก่อนจากลาในวันนี้
จะขอเอ่ยคำลา แม้อุราสุดอาลัย

[sarawatta]

นิยายที่แสนรักของผมจบแล้ว ฝากแอดมินย้ายได้เลยครับ

นักอ่านท่านใดที่หาไม่เจอ หรือใครที่คิดถึงต้นกับสน น้องชายที่น่ารักสองคน
อย่าลืมแวะไปที่ห้อง "นิยายที่โพสต์จนจบแล้วนะครับ

ช่วงที่แอดมินยังไม่ได้ย้าย ใครอยากแสดงความคิดเห็นปิดท้ายอีกสักครั้งก็ยังทันอยู่

ขอบคุณและขออำลาครับ

Sarawatta

[GuoJeng]

           มาช้าไปหน่อยขอโทษด้วยนะคับ

         เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วประทับใจ ตั้งแต่สมัครเข้ามาอ่านในเวบนี้ จำได้ดีว่าเข้ามาอ่านเว็บนี้เมื่อปีที่แล้ว 2557 เพราะต้องการหาคำว่า Mpreg ในกูเกิ้ลว่ามันคืออะไร เพราะปีที่แล้วอยากเข้าหานิยายในเว็บไซต์อ่านดูบ้างแล้วก็มีเว็บไซต์นี้ขึ้นมาเห็นว่ามีคนแต่งนิยายให้อ่านก็ลองอ่านดู เพียงแค่คำว่า ลองอ่านดู ก็ทำให้รู้ว่ามีนิยายดีๆให้เลือกอ่านเยอะเหมือนกันเพราะปกติชอบอ่านนิยายของผู้แต่งรุ่นใหญ่ๆ อย่าง พนมเทียน แก้วเก้า ว.วินิจฉัยกุล ทีนี้พอลองอ่านดูก็ทำให้รู้ว่ามีนิยายดีๆเหมือนกัน ทำให้เห็นจินตนาการ และความเป็นจริงดีคับ และชอบมากๆที่มีโอกาสได้แสดงความคิดเห็นด้วย
             
                 บางทีบางความเห็นผมอาจจะทำให้ผู้แต่งขัดตาขัดใจบ้าง ก็ขอโทษด้วยนะคับ บางทีมันอ่านแล้วก็อินไปกับตัวละครจริงๆ ๕๕๕ มันทนไม่ไหวจริงๆอาจใช้คำไม่ดีไปบ้างขอโทษด้วยนะคับเพราะในชีวิตจริงๆถ้ามันเห็นคนตัวเป็นๆแสดงอาการกิริยาแบบในนิยายจะไปด่า ไปว่า ไปติเตียนใช้คำพูดไม่ดีกับเขาก็ไม่ได้นี่คับ ๕๕๕
   
                 อ่านเรื่องต้น-สน ก็ทำให้ผมติดใจ พอจบแล้วผมก็ใจหายเพราะมันได้อ่านตลอดแล้วต่อไปผมจะอ่านอะไรล่ะ ๕๕๕ ก็ต้องหาเรื่องอ่านใหม่ มันทำให้ผมเห็นชีวิตวัยรุ่น รุ่นน้องอย่างต้น-สนได้ดี ในชีวิตจริงๆผมคงต้องมองแบบใหม่ล่ะจะได้ทันลูกทันหลาน จะได้เอาไปปรับใช้กับลูกหลานได้ อ่านแล้วมันทำให้เห็นนะคับว่ารุ่นเด็กๆเขาคิดกันยังไง ไม่ใช่ว่าเขาไม่ดี อย่างต้น-สน เขาเป็นเด็กดี ลูกที่ดีเพียงแต่เราจะไปบังคับจิตใจลูกหลานก็ไม่ได้จริงๆ ถ้าจะโทษใครก็คงโทษตัวผู้ใหญ่เอง จะผิดก็คงผิดที่สิ่งแวดล้อมการเลี้ยงดู อ่านแล้วผมรู้เลยว่าบังคับจิตใจลูกหลานมันทำไม่ได้จริงๆเพราะคนที่เจ็บปวดใจก็ไม่ใช่ใคร คงได้แต่สอนให้เขารู้จักอบรมใจตัวเองจริงๆ ต่อไปถ้าคิดถึงต้น-สนผมคงต้องไปที่ห้องนิยายจบแล้วสินะ ใจหายจริงๆ
             

[watt1960ka]

ผมโพสแล้วแต่ทำไมไม่ขึ้นเลยอ่ะ

[sarawatta]

ผมโพสแล้วแต่ทำไมไม่ขึ้นเลยอ่ะ

สงสัยต้องโพสต์ใหม่แล้วครับ โพสต์อีกทีละกันนะครับ
ถ้าไม่รบกวน ช่วยส่งต้นสน เวอร์ชันหนึ่งที่เก็บใว้ให้ผมด้วย เดี๋ยวผมส่งอีเมล์ให้ทาง PM

ขอบคุณครับ

[watt1960ka]

ก่อนอื่นผมต้องบอกคุณ sarawatta อีกครั้งน่ะครับว่า ผมได้ติดตาม ผลงานของคุณ อยู่ 2 เรื่อง รัก....ที่ฟ้าไม่ได้ลิขิต และ ต้นสน
ทั้ง 3 เวอร์ชั่น  ผมประทับใจเวอร์ชั่นแรกมากๆ จนต้อง save ไว้ทั้งหมด ดังที่เคยบอกคุณไปแล้ว  ผมเคยแนะนำให้ เด็กนวดรายหนึ่ง(เมื่อก่อนเป็นเด็กนวดปัจจุบันเป็นเจ้าของร้านนวด) ตอนนั้นเขามีปัญหากับแฟน ผมบอกให้อ่านเรื่อง ต้นสน( ver3. ยังไม่มา)
เพื่อใช้เป็นแนวทางในการตัดสินปัญหา รู้สึกว่าได้ผลน่ะ เรื่องของคุณมีประโยชน์กับเพื่อนมนุษย์
 
เอาละผมจะขอเม้น เป็นเรื่องๆก่อนน่ะครับ
 รัก....ที่ฟ้าไม่ได้ลิขิต มันมีบางช่วงบางตอนที่ อาจจะขัด กับอารมณ์คนอ่านไปบ้าง ผมอยากจะเม้นต์อย่างแรงๆแต่ก็กลัวว่าคุณจะเสียใจ ตั้งใจว่าอย่างงั้นน่ะ เราติเพื่อก่อ เพราะชอบคุณเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่เห็นคุณจะเขียนใหม่ ผมก็ดีใจ

 สำหรับ ต้นสน ปฎิหารย์รักที่รอคอย ver.3 นี้ผมขอเม้นต์เป็นภาพรวมๆก็แล้วกันน่ะครับ จริงๆแล้วอ่านไปๆ ผมก็นึกน่ะว่า เอ่ะ แล้วจะจบยังไง จบแล้ว เศร้าเคล้าน้ำตา หรือแบบ happy ending   เผอิญคุณจบแบบที่ผมชอบ สิ่งต่างๆทึ่อยู่ในใจ มันก็ผ่อนคลาย ลงไป เยอะพอสมควร ถ้าจบอีกแนวหนึ่ง บอร์ดนี้อาจโดนถล่ม แต่ผมยังคิดลึกๆอยู่ในใจว่า คุณต้องจบแบบที่ผมชอบ ทำไมเหรอ
เพราะคุณเป็นคนอ่อนไหว อ่อนโยน ชอบสงสารคน เหตุผลคือ ver.1-2 มีนักอ่านบางท่านคอมเม้นต์สนแรงมาก คุณยังรับไม่ค่อยจะไหว นอยด์ไปบ้างก็มี ถามว่ามีบ้างไหมที่บางตอนไม่ได้ดั่งใจ ก็มีน่ะ บางทีคุณบีบอารมณ์มากเกินไป ผมจะข้ามไม่อ่านเลย จะกลับมาอ่านทีหลัง ผมอยากให้คุณบีบแล้วคลายๆ แต่ก็นั่นน่ะ มันเป็นเพียงแค่ความรู้สึกและเหตุผลของผมคนเดียว  คุณเป็นนักเขียนที่ดี มีการวางแผนเป็นขั้นเป็นตอน มีเหตุมีผล ค้นหาข้อมูลเยอะ มีมุมมองมากกว่าผมและนักอ่านอีกหลายๆ ท่าน
      ตัวละครที่คุณสร้างมันมีมิติหมดทุกตัว เสมือนจริงทุกประการ ถามว่าผูกพันกับต้นสนมากแค่ไหน ผมตอบทันทีว่ามากๆ จนกลับไปอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก อ่านแล้วก็น้ำตาไหล ซาบซึ้งจริงๆ
     
      สุดท้ายผมก็ต้องขอขอบคุณ คุณ sarawatta อีกครั้งที่สร้างผลงานดีๆ จารึกไว้ในบอร์ดนี้ หรือจะเรียกว่าใน แผ่นดินนี้ก็ว่าได้ให้เพศที่สามขึ้นไป อย่างพวกผมได้อ่านกัน  หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้มีผลงานดีๆแบบนี้ออกมาอีกเรื่อยๆ 

      รอเสมอ และรักคุณ(ในฐานะคนเขียน)

      watt1960ka

[PFlove]

ตอบคำถามค่ะ ตอบคำถาม   

1) ความรู้สึกครั้งแรกที่ได้อ่านเรื่องนี้ ทำไมถึงอ่านต่อและอ่านมาจนจบ
อ่านแล้วรู้สึกชอบความรักที่ก่อตัวขึ้นขึ้นระหว่างมิตรภาพของคำว่าเพื่อน มันสะท้อนให้เห็นอีกด้านของความรักในความเป็นจริง ความรักที่ถูกจำกัดไว้ด้วยเพศ และครอบครัวคิดว่ามีไม่มากหนักที่จะยอมรับเรื่องตรงนี้ได้  ต้องขอบคุณคนแต่งที่ส่งเรื่องนี้ให้ทาง อินบ๊อก พอได้เข้าไปอ่านแล้วรู้สึกว่ามันใช่ เพราะโดยส่วนตัวชอบนิยายแนวนี้ ยิ่งอ่านยิ่งอยากติดตาม ในความชอบส่วนตัวคนแต่ง  แต่งได้ดีมากทีเดียวค่ะ (ทุกเรื่องค่ะ ไม่ใช่แค่เรื่องนี้เท่านั้น )


2) ตอนหรือฉากที่ประทับใจที่สุดในบรรดา 44 ตอนที่ลงทั้งหมด (อาจจะมีหลายตอน/ฉากก็ได้)
CHAPTER 10 ∞ หากรักนั้นมีปาฏิหาริย์ – ลุ้นมาที่สุดเลยค่ะ แต่สุดท้ายต้นก็เรียกสนกลับมา
CHAPTER 11 ∞ จูบแรกที่ไม่ตั้งใจ –  เป็นฉากจูบที่ฟินมาก แม้จะไม่ตั้งใจก็ตามแต่ก็ฟิน 
CHAPTER 17 ∞ จูบแรกที่ยากเกินห้ามใจ – อันนี้ฟินมากที่สุด  สนจูบต้น เป็นฉากที่รอมาก เพราะก่อนหน้านี้ตั้งท่าแต่ไม่ได้จูบสักที
CHAPTER 22 ∞ กลับคืนสู่ความเป็นเพื่อน-  ที่จริงก็อยากให้ต้นตัดใจไปรักคนอื่นแต่พอตอนที่สนอ้อนต้นตอนป่วยแล้วก็ อดใจไม่ได้ อย่างนี้แหละนะความรัก
CHAPTER 30 ∞ ความรักของชายที่ชื่อสน อันนี้เป็นอีกฉากที่สวีทกันที่บางแสน น่ารักมา ต้นและสนไปกินอาหารที่ร้านอาหารทะเล มีแกะกุ้งแกะปูให้ด้วย และฉากที่ไปว่ายน้ำ ป้อนขนมกันด้วย จินตนาการภาพตามเลยค่ะ

CHAPTER 32 ∞ คำว่ารักที่รอคอย   -  ชอบมาก ฉากบอกรักที่น่ารักมาก กว่าจะได้พูดคำนี้ออกมา ต้นเสียน้ำตาไปไม่รู้เท่าไหร่

CHAPTER 33 ∞ รักแรกแปลกนักหนา (NC) –   ฉากนี้ก็ชอบ คนแต่ง เขียนได้ดีมาก
CHAPTER 40 ∞ คนที่คิดถึงทุกลมหายใจ –   ฉากนี้แอบเสียใจแต่เป็นฉากที่ชอบ เพราะว่าต้นมีแฟนใหม่ คือพี่ทดแทน แต่บางสิ่งทำให้ต้นรู้ว่า ความรักของสนยังคงอยู่กับต้น ตรงที่ระหว่างที่ต้นไม่อยู่สนยังหมันมาดูแลพ่อแม่ของต้น  สิ่งที่แสดงให้ต้นเห็นว่าสนรักต้นมากแค่ไหน คือการให้ชื่อลูกชาย ว่าภูคา  แอบขอบใจนิน่า แม้ว่าตอนที่นางบอกว่านางท้องอยากจะฆ่านางทิ้ง (ฮาๆอินมาก)


3) ตอนหรือฉากที่ซาบซึ้งที่สุด
CHAPTER 44 ∞ รักสุดท้ายของเราสามคน (ตอนจบ)   สมกับที่รอคอยอ่านจนจบ ตอนแรกพอได้เห็นชื่อตอนกับคิดไปถึงทดแทน ไม่นะ แต่พอได้อ่าน น่ารักมาก ต้น สน และภูคา มันสมบูรณ์แบบมาก ทำให้ความเกลียดชังที่มีต่อนินาอันตทานหายไปเกือบหมด เพราะความน่ารักของภูคาและภูคาก็เข้ากับต้นได้ดีมาก

4) ตอนหรือฉากที่เศร้ารันทดที่สุด
CHAPTER 35 ∞ ลาก่อนความรัก   มันมีทั้งสุขและทุกข์ แต่ทุกข์มากกว่า
"ต้น...นายอย่าจำเรื่องไม่ดีของเราเลยนะต้น เราอยากให้นายจดจำความรัก ความสุข รอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่เราสองคนมีให้กัน จดจำสิบวันของเราที่ได้เป็นแฟนกันเอาไว้ เรารักนายนะต้น รักมากที่สุดในชีวิต เราหวังว่า...นายจะรับรู้ความรักทั้งหมดที่เรามีให้นาย ทั้งตัว...และหัวใจ นายรู้ใช่ไหมต้น นายรู้ใช่ไหมว่าเรารักนายมากแค่ไหน ถึงเราจะไปต่อไม่ได้...แต่เราก็รักนายเสมอนะต้น"

น้ำตาซึมเลยค่ะ ฉากนี้ 

5) ตอนหรือฉากที่ไม่ได้อย่างใจที่สุด
CHAPTER 31 ∞ วาเลนไทน์พิสูจน์รักแท้ 
แม้ว่าตอนท้านจะหวานชื้นแต่แอบไม่ได้อย่างใจตรงที่สนพานินาเข้าโรงแรมนี้แหละ แถมพี่กริชยังพาต้นเข้าโรงแรมอีกด้วย (ขอโทษจริงๆที่มันขัดใจมาก คนแต่งแต่งดีมาอินมากค่ะ)

6) ตอนหรือฉากที่โรแมนติกที่สุด
ตอนที่สนให้ต้นทาครีมให้ น่ารักมากเลยค่ะ สวีทหวานมาก มันดูกุ๊กกิ๊ก น่ารักมาก ชอบ ชอบ

7) ตอนหรือฉากที่มีความสุขที่สุด
รักสุดท้ายของเราสามคน นี้เป็นฉากที่มีความสุขที่สุดแล้ว ภาพครอบครัวที่สมบูรณ์ ทั้งพ่อแม่ของทั้งสองเข้าใจความรักของต้นและสน และน้องภูคาที่มาเติมเต็มให้สมบูรณ์มากยิ่งขึ้น เขาเรียกว่าโซทองคล้องใจ
อยากได้ฉากแต่งงาน แค่สนบอกต้นก็จินตนาการได้เลยว่าเป็นงานแต่งที่น่ารักที่สุด


8 ) คำพูดหรือความคิดของตัวละครที่ชอบที่สุด
"ต้น...นายอย่าจำเรื่องไม่ดีของเราเลยนะต้น เราอยากให้นายจดจำความรัก ความสุข รอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่เราสองคนมีให้กัน จดจำสิบวันของเราที่ได้เป็นแฟนกันเอาไว้ เรารักนายนะต้น รักมากที่สุดในชีวิต เราหวังว่า...นายจะรับรู้ความรักทั้งหมดที่เรามีให้นาย ทั้งตัว...และหัวใจ นายรู้ใช่ไหมต้น นายรู้ใช่ไหมว่าเรารักนายมากแค่ไหน ถึงเราจะไปต่อไม่ได้...แต่เราก็รักนายเสมอนะต้น"

ชอบมากที่สุด มันบรรยายความรักที่สนมีต่อต้นได้มากที่สุด มันมีความสุขและความเศร้ารวมอยู่ด้วยกัน

ขอบคุณอีกครั้งที่แต่งนิยายดีดีแบบนี้มาให้อ่านอ่านแล้ว มีความสุข แม้จะหน่วงมากแต่อยากติดตามและอ่านมัน จนถึงตอนสุดท้าย แม้ในใจยังไม่อยากให้จบเลย  คุณแต่งได้ดีมากมาก อันนี้ชมจากใจจริงๆค่ะ คนแต่งน่ารักที่สุดมีบางฉากที่พลาดไป คนแต่งก็ส่งทางอินบ๊อกมาให้ น่ารักมากที่สุด รอติดตามอ่านเรื่องต่อๆไป



  ให้คนแต่งค่ะ

[jamesnaka]

ในที่สุดก็จบลงจนได้กับตำนานต้น-สน

ในเวอร์ชั่นนี้ ชอบตรงที่นินาไม่ไปทำแท้งและยังกลับตัวได้ทันก่อนที่จะเสียอะไรๆไปมากกว่านี้

การยอมรับของสองครอบครัวก็รู้สึกสมบูรณ์กว่าที่ผ่านมา คงเป็นเพราะมีภูคาเข้ามาเสริมทำให้ครอบครัวดูสมบูรณ์และอิ่มเอมขึ้น

สุดท้ายนี้ขอขอบคุณผู้แต่งที่ทำให้ผู้อ่านได้อ่านนิยายดีๆ อย่างเรื่องต้น-สน ค่ะ ชอบเวอร์ชั่นนี้มากค่ะ

ขอบคุณจ้า   

[RIRIN]

แวะเข้ามาอ่านตอนจบอีกรอบค่ะ ประทับใจต้นสนมากค่ะ 

[sarawatta]

ก่อนอื่นผมต้องบอกคุณ sarawatta อีกครั้งน่ะครับว่า ผมได้ติดตาม ผลงานของคุณ อยู่ 2 เรื่อง รัก....ที่ฟ้าไม่ได้ลิขิต และ ต้นสน
ทั้ง 3 เวอร์ชั่น  ผมประทับใจเวอร์ชั่นแรกมากๆ จนต้อง save ไว้ทั้งหมด ดังที่เคยบอกคุณไปแล้ว  ผมเคยแนะนำให้ เด็กนวดรายหนึ่ง(เมื่อก่อนเป็นเด็กนวดปัจจุบันเป็นเจ้าของร้านนวด) ตอนนั้นเขามีปัญหากับแฟน ผมบอกให้อ่านเรื่อง ต้นสน( ver3. ยังไม่มา)
เพื่อใช้เป็นแนวทางในการตัดสินปัญหา รู้สึกว่าได้ผลน่ะ เรื่องของคุณมีประโยชน์กับเพื่อนมนุษย์
 
เอาละผมจะขอเม้น เป็นเรื่องๆก่อนน่ะครับ
 รัก....ที่ฟ้าไม่ได้ลิขิต มันมีบางช่วงบางตอนที่ อาจจะขัด กับอารมณ์คนอ่านไปบ้าง ผมอยากจะเม้นต์อย่างแรงๆแต่ก็กลัวว่าคุณจะเสียใจ ตั้งใจว่าอย่างงั้นน่ะ เราติเพื่อก่อ เพราะชอบคุณเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่เห็นคุณจะเขียนใหม่ ผมก็ดีใจ

 สำหรับ ต้นสน ปฎิหารย์รักที่รอคอย ver.3 นี้ผมขอเม้นต์เป็นภาพรวมๆก็แล้วกันน่ะครับ จริงๆแล้วอ่านไปๆ ผมก็นึกน่ะว่า เอ่ะ แล้วจะจบยังไง จบแล้ว เศร้าเคล้าน้ำตา หรือแบบ happy ending   เผอิญคุณจบแบบที่ผมชอบ สิ่งต่างๆทึ่อยู่ในใจ มันก็ผ่อนคลาย ลงไป เยอะพอสมควร ถ้าจบอีกแนวหนึ่ง บอร์ดนี้อาจโดนถล่ม แต่ผมยังคิดลึกๆอยู่ในใจว่า คุณต้องจบแบบที่ผมชอบ ทำไมเหรอ
เพราะคุณเป็นคนอ่อนไหว อ่อนโยน ชอบสงสารคน เหตุผลคือ ver.1-2 มีนักอ่านบางท่านคอมเม้นต์สนแรงมาก คุณยังรับไม่ค่อยจะไหว นอยด์ไปบ้างก็มี ถามว่ามีบ้างไหมที่บางตอนไม่ได้ดั่งใจ ก็มีน่ะ บางทีคุณบีบอารมณ์มากเกินไป ผมจะข้ามไม่อ่านเลย จะกลับมาอ่านทีหลัง ผมอยากให้คุณบีบแล้วคลายๆ แต่ก็นั่นน่ะ มันเป็นเพียงแค่ความรู้สึกและเหตุผลของผมคนเดียว  คุณเป็นนักเขียนที่ดี มีการวางแผนเป็นขั้นเป็นตอน มีเหตุมีผล ค้นหาข้อมูลเยอะ มีมุมมองมากกว่าผมและนักอ่านอีกหลายๆ ท่าน
      ตัวละครที่คุณสร้างมันมีมิติหมดทุกตัว เสมือนจริงทุกประการ ถามว่าผูกพันกับต้นสนมากแค่ไหน ผมตอบทันทีว่ามากๆ จนกลับไปอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก อ่านแล้วก็น้ำตาไหล ซาบซึ้งจริงๆ
     
      สุดท้ายผมก็ต้องขอขอบคุณ คุณ sarawatta อีกครั้งที่สร้างผลงานดีๆ จารึกไว้ในบอร์ดนี้ หรือจะเรียกว่าใน แผ่นดินนี้ก็ว่าได้ให้เพศที่สามขึ้นไป อย่างพวกผมได้อ่านกัน  หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้มีผลงานดีๆแบบนี้ออกมาอีกเรื่อยๆ 

      รอเสมอ และรักคุณ(ในฐานะคนเขียน)

      watt1960ka

ขอบคุณมากๆ เลยครับที่ยังเก็บ "ต้น-สน" เวอร์ชั่น 1 ไว้อยู่ ขอบคุณที่ส่งไฟล์มาให้ด้วยครับ ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ผมนั่งอ่านไปเมื่อเช้าแล้วก็หวนคิดถึงตอนที่เขียนเรื่องนี้แรกๆ เมื่อสี่ห้าปีที่แล้ว มีหลายๆ ตอนที่ผมก็ชอบเหมือนกันนะเนี่ย แต่คงไม่ได้เอามาให้อ่านนะครับ อาย 555

ผมชอบตอนนี้ที่สนมันขี้หึง โดยเฉพาะที่สนมันพูดว่า “ไม่ดูแล้ว ไม่ชอบหนังตลกไร้สาระ” (พี่ปิ๊กในเวอร์ชั่นหนึ่งก็คือพี่ทินในเวอร์ชันสาม)

พอมาถึงโรงหนังในห้างแห่งหนึ่งแล้ว นิกกับปั้นจั่นก็เจ้ากี้เจ้าการอีก ปั้นจั่นเป็นคนไปซื้อตั๋วที่นั่งและจัดการให้ตั๋วที่นั่งตามที่ได้วางแผนไว้ จากนั้นก็หันไปสั่งต้นว่า

“ต้น...มึงซื้อของกินกับพี่เขาไปก่อนละกัน เดี๋ยวพวกกูเข้าไปก่อน ไปสน” ปั้นจั่นบอกพลางรุนหลังให้สนเดินเข้าไปในโรงหนัง สนเดินตามไปอย่างเสียไม่ได้ ต้นก็ได้แต่มองตามอย่างงงๆ พอเข้ามาในโรงหนังและหาที่นั่งได้แล้ว สนก็นั่งลงที่นั่งด้านขวาถัดจากที่นิกกับปั้นจั่นนั่งอยู่ นิกรีบร้องห้ามทันที

“เฮ้ยไอ้สน มึงนั่งตรงนั้นทำไมวะ ตรงนั้นเป็นที่นั่งของพี่ปิ๊ก เขาจะนั่งกับต้น เขาชอบกันอยู่ก็ให้เขานั่งด้วยกันสิ มานั่งตรงนี้ ที่นั่งมึงอยู่นี่ มึงดูเลขที่นั่งของมึงก่อนสิ อย่ามั่ว” นิกบอกพลางชี้มาที่นั่งทางด้านซ้ายถัดจากปั้นจั่น

“อะไรวะ” สนสบถอย่างไม่สบอารมณ์แต่ก็ลุกไปแต่โดยดี ความจริงสนก็คิดอยู่นานกว่าจะยอมมา แต่ที่ปั่นจั่นพูดมันก็ถูก เขาควรจะมาดูให้เห็นกับตาว่าพี่ปิ๊กรักและจริงจังกับต้นมากแค่ไหน

สักพักต้นกับพี่ปิ๊กก็หอบของกินพะรุงพะรังเข้ามา ต้นก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมไม่มีใครอยู่ช่วยถือของด้วยเลย และเมื่อรู้ว่าที่นั่งของเขากับพี่ปิ๊กติดกันด้วยแล้วต้นก็ยิ่งรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เขารู้สึกเหมือนถูกยัดเยียดให้อยู่ใกล้ๆ กับพี่ปิ๊กตลอดเวลายังไงไม่รู้ เป็นแบบนี้มาหลายวันแล้ว สนก็ดูหน้าบึ้งๆ มาหลายวันเช่นกัน

พอนั่งลง ต้นพยายามหันไปมองสนเป็นระยะๆ สนหันมามองบ้างแล้วก็หันกลับไปตามเดิมโดยไม่พูดอะไร พอนั่งแล้วพี่ปิ๊กกับต้นก็ส่งของกินให้คนอื่นๆ ไป สนรับป๊อปคอร์นมาแต่ก็ไม่ยอมแตะแม้แต่คำเดียว

"ต้นชอบกินแบบเค็มหรือแบบหวานล่ะ" พี่ปิ๊กถาม

"อ๋อ...ชอบแบบหวานครับ"

"ดีจัง ชอบเหมือนกันเลย พี่ก็ชอบกินแบบหวาน ใส่เนย หอมดี" พี่ปิ๊กบอกพลางหยิบป๊อบคอร์นใส่ปาก "แล้วต้นมาดูหนังบ่อยหรือเปล่า พี่มาดูเกือบทุกอาทิตย์แน่ะ"

"ไม่ค่อยได้ดูหรอกครับ ส่วนมากวันหยุดผมจะมีกิจกรรมที่ชมรมครับ แต่ถ้าวันไหนไม่มีกิจกรรมก็จะอยู่ที่บ้านพักหรือไม่ก็กลับบ้านที่นครปฐมครับ"

"อ๋อ...ต้นเป็นเด็กนครปฐมเหรอเนี่ย ไว้วันหลังพาพี่ไปเที่ยวบ้านต้นบ้างสิ เดี๋ยวพี่ขับรถให้" พี่ปิ๊กทำน้ำเสียงตื่นเต้น

สนหันขวับมามองแทบจะทันทีเมื่อได้ยินเรื่องนี้ ต้นก็หันไปมองทางสนเช่นกัน เห็นสนทำหน้าบึ้งๆ แล้วต้นก็รู้สึกแหยงๆ ไม่รู้ว่าจะตอบพี่ปิ๊กอย่างไรดี สักพักสนก็หันกลับไปตามเดิม

"เอ่อ...มันไกลนะพี่ แถวบ้านผมก็ไม่ค่อยมีอะไรให้เที่ยวหรอกครับ มีแต่เรือกสวนไร่นาแล้วก็คลองส่งน้ำ พี่ปิ๊กอาจจะไม่ชอบก็ได้ครับ"

"ใครว่าล่ะ พี่ก็ชอบที่ที่มันสงบๆ เหมือนกันนะ หรือว่าต้นมีอะไรหรือเปล่าถึงไม่อยากให้พี่ไป"

"เปล่าครับ" ต้นรีบปฏิเสธ "แค่เดาเอาว่าพี่คงไม่ค่อยชอบเที่ยวแบบบ้านๆ"

"ใครว่าล่ะ พี่เที่ยวได้หมดแหละไม่ว่าจะในเมืองหรือต่างจังหวัด นะต้น ถ้าวันไหนต้นจะกลับบ้าน โทรมาบอกพี่ เดี๋ยวพี่ไปด้วย พานิกกับปัันจั่นไปด้วย อ้อ...สนจะไปด้วยกันหรือเปล่า"

สนยังนั่งเงียบเหมือนคิดอะไรอยู่จนปั้นจั่นต้องสะกิด "ได้ยินไหมว่าพี่เขาถาม"

สนสะดุ้งเล็กน้อย "อะไร"

"พี่ปิ๊กเขาบอกว่าวันไหนต้นกลับบ้านที่นครปฐม พี่เขาจะไปส่ง พากูสองคนไปด้วย มึงจะไปด้วยไหม" ปั้นจั่นทวนเรื่องให้

"ไม่ไป" สนตอบเสียงห้วนเบาๆ

"เออ...ก็แค่นั้นแหละ" แล้วปั้นจั่นก็หันไปบอกพี่ปิ๊ก "มันไม่ไปหรอกพี่ ให้มันไปเองเถอะ"

บรรยากาศชักเริ่มจะกร่อยๆ เพราะสนทำหน้าบึ้งๆ จนทุกคนรู้สึกได้ ทางที่ดีจึงต้องหยุดคุยกันแล้วหันไปสนใจกับหนังที่กำลังจะฉายในไม่ช้านี้

เนื่องจากหนังที่ดูเป็นหนังตลก จึงมีเสียงหัวเราะสนุกสนานอยู่ตลอด พี่ปิ๊กดูไป ชวนต้นคุยไป หัวเราะกันไปอย่างสนุกสนาน แต่สนกลับหน้าบึ้งมากขึ้นทุกทีๆ จนในที่สุดสนก็เริ่มทนไม่ไหว ทั้งๆ ที่เขาบอกตัวเองไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าจะทำใจและยอมปล่อยให้เพื่อนได้มีความรักอย่างที่ต้องการบ้าง แต่พอเห็นต้นกับพี่ปิ๊กมีความสุขอยู่ด้วยกัน เขากลับรู้สึกอิจฉาจนทำใจไม่ได้ สนลุกขึ้นยืน ส่งป๊อปคอร์นให้ปั้นจั่น ทุกคนหันมามองเขาเป็นตาเดียวกัน

“อ้าว จะไปไหนวะ ไปห้องน้ำเหรอ” ปั้นจั่นถามด้วยความสงสัย

“ไม่ดูแล้ว ไม่ชอบหนังตลกไร้สาระ” สนพูดพลางหันไปมองพี่ปิ๊กตรงประโยคท้ายๆ เล่นเอาพี่ปิ๊กถึงกับสะดุ้งเลยทีเดียว แล้วสนก็เดินออกไปจากโรงหนังโดยไม่ฟังเสียงเรียกของใคร

"อะไรของมันวะไอ้นี่" ปั้นจั่นบ่นเบาๆ พลางส่ายหน้า

พอต้นเห็นเพื่อนเดินออกไปอย่างนั้นก็เริ่มอยู่ไม่เป็นสุขเพราะเขาห่วงใยความรู้สึกของสนมาก คงมีอะไรบางอย่างที่ทำให้สนไม่สบายใจ ไม่อย่างนั้นสนไม่ทำกิริยาไร้มารยาทแบบนี้แน่ๆ คิดอยู่ไม่นานนักต้นจึงลุกขึ้นบ้าง

“ผมขอตัวก่อนนะครับพี่ ผมจะไปดูสนหน่อย ไม่รู้สนเป็นไร” ต้นหันไปบอกพี่ปิ๊ก ก่อนจะเดินออกไปต้นก็หันไปบอกนิกกับปั้นจั่นด้วย “ไปก่อนนะ ไม่ต้องรอ” แล้วต้นก็ผลุนออกไปโดยไม่ฟังเสียงอีกสามคนที่เรียกตามอีกเช่นกัน

“เอาไงล่ะพี่” นิกหันไปถามพี่ปิ๊กเมื่อต้นออกไปแล้ว

“ไม่เป็นไร พี่ยังไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรอก” พี่ปิ๊กบอก แต่สีหน้าก็กังวลอย่างเห็นได้ชัด

[Magis]

เวอร์ชั่นแรกเนี่ย ผมก็ยังมีเก็บไว้นะเนี่ย เพิ่งไปขุดหาเจอว่าเก็บไว้ ตอนแรกนึกว่าสาบสูญไปพร้อมกับฮาร์ดดิสตัวเก่าแล้ว v2 ผมก้มีนะ ที่เป็นไฟล์pdf จำไม่ได้ว่าได้มาจากไหนยังไงแล้วครับ - -