หัวข้อ: ▓ ▒ ░ ต้น-สน∞ปาฏิหาริย์รักที่รอคอย - SP6: จากเพื่อนสู่รัก [5.2.2017] ░ ▒ ▓

[watt1960ka]

ดีใจด้วยครับ ที่ได้ของรักของหวงกลับคืน

[ชัดเจนกาบ]

เห็นไหมครับว่า ก็ยังมีคนอ่านไม่น้อยที่ผูกพันธ์ กับต้นสนไม่น้อยเลยทีเดียว ส่วนที่ได้ต้นสนเวอร์ชั่นแรกกลับมาก็ดีใจด้วยนะครับ

[GuoJeng]

            คิดถึงต้น-สนนะเนี่ย ยอมรับว่าเข้ามาอ่านตอนจบอีกรอบ ๕๕๕ ยังติดใจตอนจบคับ เห็นต้น-สน จบแบบมีความสุข ผมคนอ่านก็มีความสุข อ่านไปยิ้มไป มันทำให้คิดต่อไปว่าแล้วหลังจากบทที่ 44 ต้น-สน จะเป็นไงต่อไป คงจะมีความสุขมากๆเลยนะคับ ต้น สน ภูคา ๕๕๕
            เข้ามาอ่านอีกรอบความคิดเห็นก็เปลี่ยนไปตลอดไม่เหมือนเดิมจริงๆคับ ๕๕๕ ความรักหนอความรัก เห็นต้น-สนเขารักกันแบบนี้ขอชื่นชมจริงๆ ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คนจริงๆนะคับ ความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ ยิ่งเห็นต้น-สน เข้าใจกันมันยิ่งตอกย้ำเข้าไปอีก เห็นคนเขารักกัน มันทำให้มีความสุขไปด้วย

[sarawatta]

คิดถึงต้นกับสนมากเหลือเกิน มีคนถามเรื่องตอนพิเศษมาหลายคน ตอนนี้ยังไม่มีแผนนะครับ
เรื่องต้น-สนเป็นเรื่องที่ผมเขียนจากความรู้สึก พล็อตต่างๆ ผมวางตามภาพและความรู้สึกที่คิดไว้ในใจ
แล้วมันต้องกระทบใจหรือสะดุดใจมากพอถึงจะเขียน ถ้าไม่มีอะไรสะดุดใจมากพอจนอยากเขียนจะเขียนไม่ได้
อย่างที่ผมบอกไว้ว่าผมได้เขียนอย่างที่อยากเขียนไปหมดแล้ว แต่ในอนาคต ถ้าผมเกิดจินตนาการถึงต้นสนก่อนนอนอีก
ถ้ามันสะดุดใจหรือสร้างความรู้สึกร่วมได้มากพอ ผมก็อาจจะเขียนตอนพิเศษ แต่ตอนนี้ยังไม่รู้สึกอย่างนั้นเลยครับ

แต่ที่แน่ๆ หลังจากที่นิยายย้ายไปห้องนิยายที่โพสต์จนจบแล้ว ผมจะไล่ปรับภาษาอีกรอบ
พร้อมกับจะเพิ่มเนื้อหาใหม่อีกนิดหน่อยในช่วงต้นๆ เพื่อให้น้ำหนักของบางสิ่งบางอย่างในตอนหลังของเรื่องแข็งแรงขึ้น

บางทีผมก็แอบคิดนะว่าผมอยากลบความทรงจำเกี่ยวกับต้น-สนออกทั้งหมดเลย
แล้วผมก็จะได้อ่านเรื่องนี้อย่างตื่นเต้นและลุ้นเหมือนคนที่ยังไม่เคยอ่านบ้าง คงสนุกดีนะ ผมอาจจะด่าคนเขียนบ้างก็ได้ 555

วันนี้กลับไปอ่านตอนที่ 13 อีกครั้ง ผมชอบมากๆ เลย โดยเฉพาะตรงช่วงท้ายของตอน อ่านคำพูดสุดท้ายของต้นแล้ว ใช่เลย
มันจบอย่างนั้นจริงๆ อย่างที่ต้นอยากได้ ผมชอบอารมณ์แบบนี้ รักแต่ยังพูดไม่ได้แล้วก็แอบแสดงออกทางอื่นเอา

ป.ล. สงสัยแอดมินยังไม่ว่าง เลยยังไม่ได้ย้าย ถ้างั้นผมก็จะเวิ่นเว้อกับต้นสนไปอีกสักพักละกัน 

แสงไฟข้างถนนที่สาดส่องเข้ามาเป็นระยะจากทุกทิศทุกทางช่วยให้ใบหน้าของสนที่ดูยิ้มละไมมีเสน่ห์น่าหลงใหล ไม่รู้ว่าสนฟังเพลงนี้แล้วจะรู้สึกยังไงบ้าง เห็นแต่นั่งยิ้มและมองต้นเหมือนกับคิดอะไรบางอย่าง ต้นดีใจที่ในที่สุดสนก็ได้ฟังเพลงนี้ สนคงไม่เคยรู้สินะว่าในทุกๆ ค่ำคืนต้นจะฝันถึงสนยังไงบ้าง คนที่แอบรักเพื่อนอย่างต้นก็มักจะมีโลกส่วนตัวที่สุข เศร้าและเหงาอย่างนี้แหละ เพ้อฝันลมๆ แล้งๆ แม้ความจริงจะไม่สมหวัง แต่ความรักที่สวยงามก็อยู่ในจินตนาการของต้นเสมอ

สายตาที่ส่งมาพร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยนทำให้ต้นเขินจนต้องหลบและหันไปมองทางอื่น จนกระทั่งเพลงนั้นจบลง สนก็ส่งหูฟังคืนให้ต้น สีหน้ายังคงระบายด้วยรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา ต้นเก็บหูฟังและโทรศัพท์ใส่กระเป๋าสะพายแล้วก็นั่งเงียบ ไม่กล้าสบตาเพื่อน

"เพลงเพราะดีนะ เราชอบ"

ต้นหันไปมองเจ้าของเสียงแล้วก็หันกลับมาก้มดูมือของตัวเองเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

"เวลานายฝันถึงเรา นายฝันยังไงบ้างล่ะต้น ไม่ได้ฝัน...ว่าทำมิดีมิร้ายกับเราใช่ไหม"

คำถามนี้คงจะมาจากเนื้อเพลงนั่นเอง แต่สนก็ทำให้มันตลกในตอนท้ายเสียอย่างนั้น

"บ้า..."

"แล้วฝันอะไรบ้างล่ะ อยากรู้...บอกได้ไหม" สนถามพร้อมกับเขยิบเข้ามานั่งจนชิดตัวของต้น

"จำไม่ได้แล้ว..."

เห็นคนตอบเขินจนหน้าแดงสนก็เลยไม่อยากแกล้งให้เพื่อนเขินไปมากกว่านี้

"ไว้วันไหนจำได้บอกเราด้วยนะ"

ต้นพยักหน้าน้อยๆ

"เรื่องเต้ย ต้นอย่าคิดมากนะ เราไม่ได้คิดอะไรกับน้องเขาหรอก"

จู่ๆ สนก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำให้คนฟังหันไปมองอย่างสงสัย

"นายบอกเราทำไมเหรอ..."

"ก็...ไม่รู้สิ กลัวคนบางคนน้อยใจมั้ง" สนหัวเราะเบาๆ

"ไม่ต้องห่วงเราหรอก ถ้านายชอบใคร...นายก็ชอบไปเหอะ เราไม่เป็นไรหรอก"

"จริงเหรอ..." สนเลิกคิ้ว ทำหน้าทะเล้น

ต้นหน้าม่อยลงเล็กน้อย "จริงสิ เราจะไปห้ามหัวใจใครได้ล่ะ ถ้านายชอบใคร ก็ทำตามหัวใจของนาย ไม่ต้องห่วงเราหรอก เรารู้...ว่าเราเป็นใคร"

สนลูบผมเพื่อนอย่างเบามือ เขารู้ว่าต้นน้อยใจแต่ก็พยายามกลบเกลื่อน

"สน...นายรู้ตัวไหมว่านายน่ะ เป็นผู้ชายที่แปลกที่สุดในโลก ขนาดรู้ว่าเราเป็นอะไร คิดยังไงกับนาย นายก็ยังคบเป็นเพื่อนกับเราได้ เราไม่เคยเจอใครแบบนี้เลย"

ในระหว่างที่ต้นพูด สนหยุดฟังอย่างตั้งใจ พอต้นพูดจบสนก็หัวเราะเบาๆ ไม่รู้สิ ต้นรู้สึกว่าสนดูมีความสุข สายตาและรอยยิ้มของสนบ่งบอกว่าเขามีความสุขมาก แต่ก็ไม่รู้ว่ามีความสุขเพราะอะไร

"ก็เจอแล้วนี่ไง ก็ดีไม่ใช่เหรอ"

ต้นกับสนประสานสายตากันและยิ้มอย่างมีความหมาย จากนั้นก็หันไปมองดูบรรยากาศรอบๆ ตัวแก้เขิน ปล่อยใจให้คิดไปตามสิ่งที่อยากจะคิด

"ต้น..."

"หืม..."

สองหนุ่มหันหน้ามามองกันอีกครั้ง ใจจดใจจ่อกับบทสนทนาต่อไปที่จะเกิดขึ้น

"นายคงจะรอคอยปาฏิหาริย์นี้มานานแล้วใช่ไหม"

แม้จะเป็นคำถามที่มาจากเนื้อเพลง แต่มันก็ทำให้ต้นอดใจเต้นรัวไม่ได้ว่าสนต้องการจะสื่อถึงอะไรกันแน่ ต้นพยักหน้ายอมรับ ส่งรอยยิ้มให้คนที่นั่งข้างๆ อย่างมีความหวัง

"เหนื่อยจังเลย ขอนอนหน่อยนะ"

แล้วสนก็เอนตัวนอนซบลงบนไหล่ของต้น เขาไม่ได้พูดอะไรอีกหลังจากนั้น แล้วก็หลับไปจริงๆ เพราะความอ่อนเพลียจากการเดินทางตลอดทั้งคืนเมื่อวานนี้ นี่คือปาฏิหาริย์ที่ต้นรอคอยหรือเปล่านะ

แม้สนจะไม่ได้พูดอะไร ปล่อยให้ต้นคิดเดาไปต่างๆ นาๆ แต่ต้นก็มีความสุขมากแล้ว คนที่ต้นรักหมดหัวจิตหัวใจนอนซบอยู่ที่ไหล่ของเขา ช่างเหมือนกับที่เคยฝันไว้ ต้นใช้มือปัดเกลี่ยผมที่ปรกหน้าสนขึ้นอย่างเบามือ รู้สึกถึงความอบอุ่นที่ถ่ายทอดมาจากตัวของคนที่นอนหลับไหล เสียงเพลงที่เพิ่งฟังไปเมื่อสักครู่นี้ดังขึ้นในใจของต้นอีกครั้ง แม้จะรู้ว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้อาจจะไม่ต่างจากความฝัน เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วทุกอย่างก็หายไป ต้นก็ยอมที่จะแลกความเจ็บปวดทั้งหมดที่อาจเกิดขึ้นกับช่วงเวลาสั้นๆ ขอเพียงให้เขาและสนได้อยู่ใกล้ชิดกันในบรรยากาศพิเศษของค่ำคืนนี้

"เรารักนายนะสน หวังว่าวันนึงจะมีปาฏิหาริย์ ทำให้เราสองคนได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป"

ป.ล. ถ้ายังไม่ย้ายไปอีก ผมก็จะมาเวิ่นเว้อกับตอนที่ชอบที่สุด 3 ตอน

Sarawatta

[Freja]

แค่อยากจะเข้ามาเติมเมนท์นิดหนึ่ง

เราไม่ได้อ่านเวอร์ชั่นที่ 1 ได้อ่านแต่เวอร์ชั่นที่ 2 ก็ได้เห็นความแตกต่าง  คิดว่าเวอร์ชั่นแรกน่าจะจบแบบไม่สมหวัง   อันนี้เราว่าส่วนหนึ่งเป็นเหมือนเวลาที่ผ่านไป นิยายในรุ่นเก่าๆมีหลายเรื่องมากๆที่จบแบบเศร้า   เราไม่ทันได้อ่านนิยายรุ่นเก่าๆมากนักเพราะว่าเพิ่งจะมาเจอเล้าเมื่อไม่นานมานี้เอง      สมัยก่อนความรักของเพศที่สามไม่เป็นที่ยอมรับ โลกและสังคมยังไม่เปิดกว้างเหมือนทุกวันนี้  บทบรรยายความรู้สึกสีสรรของเนือเรื่องชายรักชายมักจะออกมาเฉดที่หม่นหมอง เศร้าสร้อย  เหมือนกับนิยาย BL ของนักเขียนผู้หญิงชาวญี่ปุ่นในรุ่นเก่าๆที่เน้นการบรรยายด้วยคำศัพท์แบบสูงๆ  บ่อยครั้งมักจะจบแบบโศกนาฏกรรม  มาในรุ่นหลังๆนี้โลกและสังคมเปิดกว้างมากขึ้นก็ดูได้จากจำนวนของนิยายชายรักชายมีมากขึ้น   นิยายวายมีการเผยแพร่อย่างมากมาย

ต้นสนเวอร์ชั่น 3 นี้เป็นนิยายร่วมสมัยที่เราไม่รู้สึกตะขิดจะขวงใจที่จะแนะนำให้คนอื่นๆอ่านเลยค่ะ    เพราะว่าคุณคนเขียนไม่ได้เน้นที่ฉาก  เหมือนที่บอกไปแล้วว่าถึงเรื่องนี้ไม่มีฉากเราก็ไม่มายด์ที่จะอ่านค่ะ

[manutty]

คิดถึงต้นกับสนเช่นกัน กำลังรอฉายอยู่ เห็นว่า คุณเล็ก รับเล่น เป็นต้น กับ คุณโฮป เป็น สน เปลี่ยนเป็นคุณเจได้ไหม จะได้สมจริงสมจังอ่ะ     ต้องบอกว่าถึงจะจบไปแล้วแต่ยังประทับใจในเรื่องนี้หลายๆอย่าง จนมันไม่รู้จะบอกออกมาได้ยังไงในแต่ละข้อ ไม่ได้ยกยอ หรือ อวย คือ ชอบทุกฉากทุกตอนไม่ว่าจะสุข ทุกข์ เศร้า เหงา ผิดหวัง สมหวัง คำสอนของพ่อแม่ ข้อคิดจากต้น สน เพื่อนๆ ความผูกพัน มิตรภาพ จนถึงฉากสุดท้าย มันประทับใจไปหมด ถ้าครั้งหนึ่งได้มีสัมผัสชีวิตแบบนี้ก็คงจะดี แต่ไม่รู้จะอดทนได้อย่างต้นกับสนไหม ถ้าคนเขียนสะดวกและมีเวลา ก็มีตอนพิเศษให้ชุ่มชื่นหัวใจบ้างนะคะ ยังคิดถึงเสมอ 

[Jibbubu]

อยากอ่าน V.1 บ้างจัง เรามาไม่ทันเวอร์ชั่นนี้ ทันแต่ 2 กับ 3 อ่ะ
 2 เวอร์ชั่นหลังมีนี้ความแตกต่างกัน และเราก็ชอบทั้ง 2 เวอร์ชั่นเลยค่ะ

[Paparazzi]

เพิ่งอ่านจบเบย มาช้าไปหน่อย แหะๆๆ

จะบอกว่าอ่านแล้วทุกตอนก็คิดว่าอีสนนิมันหน้าหนา หน้าทนมากๆๆๆๆ
ทำต้นไว้มากมายยยย จุดเดือดตรงพลาดท่าเสียทีเล่ห์เหลี่ยมนินาแลัวมาท้องนั่นหละ
ตอนนั้นอ่านแล้วโกรธอีสนมาก เหมือนแบบหลอกให้ต้นรอจนเปื่อยอ่ะ
ต้นก็ทิ้งผู้ชายดีๆไปกี่คนเพื่อรอสน ท้ายสุดดูอีสนมันทำ! 

แต่เอาจริงๆ นิยายเรื่องนี้ทำเอาเราเสียน้ำตาไปหลายตอน
คือจริงๆแล้วเกลียดอีสนมันไม่ลงหรอก แต่ตอนแรกความลับนางเยอะมากกกกกก
ไอ้เราก็ลุ้น ทีแรกพอรู้ว่านินาท้อง ยังคิดว่าอีสนมันจะจบเรื่องงี้ไงวะ
แต่สุดท้ายนางก็หาทางลงจนได้ว่ะ ก็ถ้าไม่รักนางทำไม่ได้อ่ะ
ให้เครดิตนางเรื่องนี้ละกัน

สงสารพี่แทนนะ แต่ก็ทำไงได้ดันมารักต้น
บวกกับแม่ขัดขวางด้วย ต้นเลยถือโอกาสชิ่งเลย 

แต่ดีใจที่เรื่องจบแบบนี้ เพราะสงสารต้นที่สุดอ่ะ
มันเหมือนรออย่างไร้ความหวังก็รอ รอจนทิ้งผู้ชายไปหลายคนก็รอๆๆ 555
สุดท้ายก็เพราะความรักและเค้าเกิดมาเพื่อกันและกันจริงๆอ่ะนะ

สมหวังสักทีนะสน ต้นเค้ารักแกมากๆเลยอ่ะ อิจฉา 5555

สุดท้ายนี้ ขอบคุณนิยายดีๆนะจ้าา 

ปล เค้ามาอ่านละนะ ช้าไปหน่อย แหะๆ
ตอนนั้นแอบเซ็งนังสนที่ไปทำนินาท้อง สงสารต้นอ่ะตอนนั้น
เดี๋ยวจะลองไปอ่านเรื่องอื่นดูนะจ้าาา

[sarawatta]

ขอเวิ่นเว้อกับต้น-สนต่ออีกสักหน่อยระหว่างที่รอแอดมินย้ายห้องนิยาย

ตอนที่วางพล็อตให้นินาท้องกับสน ผมทำใจยากมาก แถมยังตั้งใจจะให้มีลูกด้วยกันอีก ยิ่งเครียดใหญ่
ตอนนั้นผมแอบกังวลแทนต้นว่าต้นจะรู้สึกยังไงกับเด็กถ้าเกิดตอนจบกลับมาอยู่กับสน

สิ่งที่ผมได้เรียนรู้ก็คือ...

บางทีสิ่งที่เรามองว่าผิดพลาดก็อาจจะนำมาซึ่งผลลัพธ์ที่ดีกว่า (ถ้าเราตั้งใจแก้ไขมันนะครับ)
ส่วนต้น ตอนหลังรู้ว่าลูกของสนชื่อภูคา ความรู้สึกต่อเด็กเลยเปลี่ยนไป
รู้ว่าสนคงรักต้นมากถึงยอมให้อะไรๆ ที่เกี่ยวกับตัวเองต้องเกี่ยวกับต้นด้วย
คนเขียนเองก็รู้สึกไม่ต่อต้านพอตั้งชื่อลูกให้สนว่าภูคา
ทำให้รู้สึกได้อย่างแท้จริงว่าภูคาคือของขวัญของครอบครัวนี้จริงๆ

ส่วนทดแทน ผมไม่สงสารเท่าไหร่ แค่เห็นใจนิดหน่อย
ถ้าผมเป็นต้นก็คงไม่เลือก เพราะดราม่ามาเยอะแล้ว กับสนนี่ก็สิบกว่าปี
ต้นคงดราม่าอีกไม่ไหวแล้วล่ะ

ความจริงถ้าต้นรู้สึกว่าทดแทนจะฝ่าฟันได้เหมือนสน รักต้นมากเหมือนสน
ต้นก็อาจจะเลือกทดแทนก็ได้ แต่ต้นไม่เห็นสิ่งนั้นมากเท่ากับที่เห็นในสน ก็เลยไม่เลือกทดแทน

ขอแสดงความเสียใจกับผู้ประสบเหตุระเบิดด้วยครับ

Sarawatta

[sarawatta]

▓ ▒ ░ ต้น-สน∞ปาฏิหาริย์รักที่รอคอย - ส่งท้าย ░ ▒ ▓

เวิ่นเว้อต่ออีกหน่อยนะครับ สงสัยแอดมินจะงานเยอะเลยช่วงนี้ 555

เอาผลโหวตเป็ดมากที่สุด 5 อันดับแรก (ที่เข้าใจว่าน่าจะเป็นตอนที่คนชื่นชอบมากที่สุด) กับตอนที่มีเป็ดน้อยที่สุด (ซึ่งเข้าใจว่าคนน่าจะชอบตอนเหล่านี้น้อยที่สุด) มาให้ดูครับ

ตอนที่มีคนโหวตเป็ดมากที่สุดก็คือตอนที่ 1 ครับ ได้มา 19 ตัว ที่เหลือดูตามลำดับเลยครับ

โหวตเป็ดมากที่สุด
CHAPTER 01 ∞ รักแรก แรกรัก - 19 (1)
CHAPTER 44 ∞ รักสุดท้ายของเราสามคน (ตอนจบ) - 17 (2)
CHAPTER 04 ∞ กุหลาบช่อแรกและคู่จิ้นวันวาเลนไทน์ - 16 (3)
CHAPTER 26 ∞ คำขอร้องจากสน - 15 (4)
CHAPTER 40 ∞ คนที่คิดถึงทุกลมหายใจ - 15 (4)
CHAPTER 02 ∞ ใครๆ ก็ลืมวันเกิดสน - 14 (5)
CHAPTER 29-2 ∞ กลับมายืนที่เดิม - 14 (5)
CHAPTER 41 ∞ ความรักเปื้อนๆ - 14 (5)

ผมแอบเศร้าเล็กๆ ที่ตอนที่ 13 ที่ผมชอบมากกลับกลายเป็นหนึ่งในตอนที่คนโหวตเป็ดให้น้อยที่สุด ฮือๆ แต่ผมก็ชอบตอนนี้มากจริงๆ นะครับ อ่านทีไรก็เพ้อ 555

โหวตเป็ดน้อยที่สุด
CHAPTER 12 ∞ รักสี่เส้า - 6
CHAPTER 13 ∞ คืนพิเศษ - 6
CHAPTER 18 ∞ จุดแปรผัน - 6

 

ทีนี้ก็มาถึงตอนหรือฉากที่ผมชอบมากที่สุด เวลานึกถึงต้น-สน ผมจะนึกถึงฉากเหล่านี้เป็นอันดับแรก ผมเลือกมา 5 ฉากที่อยู่ในใจเสมอ ก็เลือกยากเหมือนกันนะครับ แต่ถ้าต้องเลือกจริงๆ ก็คือฉากต่อไปนี้ครับ

5 ตอนหรือฉากที่ผมชอบมากที่สุด

1) ตอนที่ 1 รักแรก แรกรัก - เพราะว่าเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่อง ฉากที่ผมเลือกมานี้เป็นตัวแทนของความผูกพันที่ยาวนาน มีสัญลักษณ์ความผูกพันเป็น "สะพานเหล็ก"

เย็นวันหนึ่ง ต้นเลิกเรียนกลับมาบ้านแล้วก็ไปนั่งเล่นตรงสะพานเหล็กเล็กๆ เยื้องๆ กับบ้านต้น ก่อนหน้านี้สะพานนี้มีคนใช้บ่อย แต่ตอนหลังมีสะพานคอนกรีตสร้างใหม่อยู่ใกล้ๆ คนก็หันไปใช้สะพานนั้นแทน ต้นกับสนชอบมานั่งเล่นที่นี่สองคนเป็นประจำยามว่างๆ

ต้นนั่งคิดและเหม่อมองไปเรื่อยเปื่อย แกว่งขาเตะน้ำเล่นเบาๆ ตอนนี้ดวงตะวันกลมโตสีแดงอมส้มบ่งบอกว่ามันกำลังจะหมดหน้าที่ไปอีกวันหนึ่งแล้ว วันนี้ดวงตะวันจะสงสัยหรือเปล่านะว่าทำไมต้นถึงมานั่งคนเดียว ทำไมสนถึงไม่มานั่งเล่นเป็นเพื่อนคุยกันเหมือนเมื่อก่อน จะว่าไป ต้นก็คิดถึงสนแล้วล่ะ สงสัยความพยายามนี้จะไม่ได้ผลเสียแล้ว

สนยังไม่กลับบ้านเลย ตอนนี้คงพาเฟิร์นไปเดินซื้อของกินที่ตลาด จากนั้นก็คงจะไปส่งเฟิร์นที่บ้าน กลับมาก็คงมืดแล้ว ต้นได้ยินพ่อกับแม่ของสนบ่นๆ บ้างเหมือนกันว่าหลังๆ สนไม่ค่อยได้ช่วยทำงานบ้านเพราะมัวแต่ติดสาว พ่อกับแม่ของต้นไม่ค่อยเห็นสนมาที่บ้านก็เริ่มถามหาเช่นเดียวกัน พอต้นบอกว่าสนมีแฟน พ่อกับแม่ก็แค่ร้องอ๋อแล้วก็หัวเราะ ก็แน่ล่ะ มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

"นั่งด้วยคนได้ไหม"

เสียงที่ต้นคุ้นเคยดังมาจากด้านข้าง พอต้นหันไปก็เห็นสนยืนยิ้มอยู่ในชุดนักเรียน สนถือวิสาสะนั่งลงข้างๆ โดยไม่รอให้ต้นตอบรับ จะว่าไปต้นก็รู้สึกดีใจมากทีเดียว น้ำตาพาลจะไหลที่รู้ว่าเพื่อนยังนึกถึงอยู่ เพราะต้นคิดว่าสนคงไม่สนใจหรือเอะใจด้วยซ้ำที่ต้นหายหน้าไป

"คิดถึงต้นน่ะ หายไปไหนมาตั้งหลายวัน เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมาบ้านเราเลย ตอนเย็นๆ ไปหาก็ไม่ค่อยอยู่ นายไปไหนเหรอต้น" สนถามแล้วก็แกว่งขาเตะน้ำเล่นเบาๆ เหมือนต้น คอยจับจ้องมองดูเพื่อนที่ไม่ค่อยกล้าสบตาเขาเท่าไหร่

"ไปช่วยซีลติวหนังสือไง ใกล้สอบแล้ว" ต้นหันหน้าไปมองเพื่อนแว่บหนึ่งแล้วก็หันกลับมาตามเดิม

"อ๋อ...ถึงว่าล่ะ แล้วนายไม่คิดถึงเรามั่งเหรอ เดี๋ยวนี้ไม่เห็นเอาน้ำไปให้เลย เรารออยู่ทุกวันรู้ป่าว"

"ก็มีคนเอาไปให้แล้วนี่" ต้นบอกไปแทบจะทันทีที่สนพูดจบ

สนหยุดมองเพื่อจับสังเกตท่าทางของเพื่อนรัก "น้อยใจเราเหรอต้น"

น้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนเป็นห่วงนั้นทำให้ต้นหันกลับมาสบตากับเพื่อน ต้นมีนิสัยชอบคิดถึงความรู้สึกของคนอื่น กลัวว่าคนอื่นจะรู้สึกไม่ดีจึงมักไม่อยากทำให้ใครลำบากใจ

"เปล่าซะหน่อย จะน้อยใจเรื่องอะไร" ต้นพยายามยิ้มกลบเกลื่อนความรู้สึก แต่มีหรือที่สนจะไม่รู้

"ก็เรื่องวันนั้นไง เราเอง...ก็รู้สึกแย่มากเลยที่..." สนหยุดพูดไป แม้ไม่พูดก็คงรู้อยู่แล้วว่าสนกำลังพูดถึงเรื่องไหนอยู่

"เราขอโทษนะต้น"

"ขอโทษทำไม ไม่ใช่ความผิดของนายซะหน่อย ไม่ต้องคิดมากหรอก เรื่องแค่นี้เอง เราลืมไปแล้วล่ะ"

"ลืมอะไรล่ะ ก็นาย...หลบหน้าเรา เรารู้นะ"

ต้นยิ้มเจื่อนๆ แล้วก็เงียบไป สนคบกับต้นมานาน อยู่ใกล้ชิดกันทุกวัน ไม่มีทางที่ต้นจะปิดบังอะไรได้ง่ายๆ หรอก สนรู้จักต้นดีว่าเป็นคนแบบไหน

"อย่าน้อยใจว่าเราไม่เป็นห่วงนายนะต้น เอาเป็นว่า ต่อไปเราจะให้เวลากับนายเหมือนเดิม ที่ผ่านมาเราขอโทษนะที่ไม่ค่อยได้มาหานายเลย"

ต้นรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งใจ คิดมากอยู่หลายวันว่าสนคงสนิทกับน้องคนนั้นจนลืมเพื่อนคนนี้ไปแล้วแน่เลย

"เราเข้าใจ นายมีแฟนแล้วก็ต้องให้เวลากับแฟนเป็นธรรมดา นายไม่ต้องห่วงเราหรอก ไม่เห็นมีอะไรเลย"

"ไม่ห่วงได้ยังไง นายเป็นเพื่อนรักของเราทั้งคนนะต้น นายสำคัญสำหรับเรานะ...รู้ป่าว" ว่าแล้วสนก็เอามือลูบศีรษะต้นเบาๆ สนชอบทำอย่างนี้บ่อยๆ เวลาต้องการปลอบใจต้น

สนปล่อยมือไปแล้วแต่ความอบอุ่นจากสัมผัสนั้นยังอยู่กับต้น ต้นจำความอบอุ่นนี้ได้เสมอ ความอบอุ่นที่ไม่มีใครจะให้ได้เหมือนกับเพื่อนคนนี้

"ยิ้มหน่อยสิ ไม่ดีใจเหรอที่เรากลับมา" สนชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ๆ พลางทำท่ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่

ในที่สุดต้นก็ค่อยๆ ยิ้มกว้างตอบกลับไป รอยยิ้มที่สนรู้ดีว่าต้นมีความสุขและดีใจมากแค่ไหน เพื่อนคนเดิมของเขากลับมาแล้ว

"วันนี้ไปกินข้าวบ้านเรานะ แม่เราทำแกงผักกาดจอที่นายชอบไว้ด้วย"

ต้นพยักหน้าเร็วๆ อย่างดีใจ แม้ว่าจะไม่ชอบกินผักบางอย่าง แต่ต้นชอบแกงผักกาดจอมากทีเดียว นานๆ จะได้กินที

"อ้อ แล้วก็มีน้ำพริกอ่องด้วยนะ มีผักเยอะด้วย นายต้องกินผักเยอะๆ หน่อยนะต้น คนไม่กินผักจะเป็นมะเร็งรู้ป่าว" สนเตือนอย่างรู้ใจเพราะรู้ว่าต้นไม่ชอบกินผักหลายชนิด

"จะพยายามนะ" ต้นบอกพลางหัวเราะ สีหน้าดูไม่มั่นใจนัก

"อ้อ...วันนี้มานอนที่ห้องเรานะ จะถามวิชาคณิตศาสตร์หน่อย"

"โธ่...ที่แท้ก็..."

แล้วต้นกับสนก็หัวเราะอย่างรู้ทันกัน

หลังจากนั้น ก็ดูเหมือนสนกับเฟิร์นจะค่อยๆ ห่างกันไปเอง สุดท้ายก็ไม่ได้เป็นแฟนกันแล้วเพราะตอนหลังมีรุ่นพี่มอสี่มาจีบเฟิร์น น่าแปลกที่สนดูเหมือนไม่ทุกข์ร้อนเท่าไหร่ ดีเสียอีกที่สนจะได้มีเวลากลับมาอยู่กับเพื่อนมากขึ้น สร้างมิตรภาพที่แสนพิเศษครั้งนี้ให้แน่นแฟ้นและกลายเป็นความผูกพันที่ยากจะลืมเลือนไปตราบชั่วชีวิต

2) ตอนที่ 13 คืนพิเศษ - เป็นฉากที่เป็นตัวแทนความโรแมนติกที่ผมชอบมากที่สุด มันคลาสสิคดี ภาพในความคิดก็สวยมาก

แสงไฟข้างถนนที่สาดส่องเข้ามาเป็นระยะจากทุกทิศทุกทางช่วยให้ใบหน้าของสนที่ดูยิ้มละไมมีเสน่ห์น่าหลงใหล ไม่รู้ว่าสนฟังเพลงนี้แล้วจะรู้สึกยังไงบ้าง เห็นแต่นั่งยิ้มและมองต้นเหมือนกับคิดอะไรบางอย่าง ต้นดีใจที่ในที่สุดสนก็ได้ฟังเพลงนี้ สนคงไม่เคยรู้สินะว่าในทุกๆ ค่ำคืนต้นจะฝันถึงสนยังไงบ้าง คนที่แอบรักเพื่อนอย่างต้นก็มักจะมีโลกส่วนตัวที่สุข เศร้าและเหงาอย่างนี้แหละ เพ้อฝันลมๆ แล้งๆ แม้ความจริงจะไม่สมหวัง แต่ความรักที่สวยงามก็อยู่ในจินตนาการของต้นเสมอ

สายตาที่ส่งมาพร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยนทำให้ต้นเขินจนต้องหลบและหันไปมองทางอื่น จนกระทั่งเพลงนั้นจบลง สนก็ส่งหูฟังคืนให้ต้น สีหน้ายังคงระบายด้วยรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา ต้นเก็บหูฟังและโทรศัพท์ใส่กระเป๋าสะพายแล้วก็นั่งเงียบ ไม่กล้าสบตาเพื่อน

"เพลงเพราะดีนะ เราชอบ"

ต้นหันไปมองเจ้าของเสียงแล้วก็หันกลับมาก้มดูมือของตัวเองเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

"เวลานายฝันถึงเรา นายฝันยังไงบ้างล่ะต้น ไม่ได้ฝัน...ว่าทำมิดีมิร้ายกับเราใช่ไหม"

คำถามนี้คงจะมาจากเนื้อเพลงนั่นเอง แต่สนก็ทำให้มันตลกในตอนท้ายเสียอย่างนั้น

"บ้า..."

"แล้วฝันอะไรบ้างล่ะ อยากรู้...บอกได้ไหม" สนถามพร้อมกับเขยิบเข้ามานั่งจนชิดตัวของต้น

"จำไม่ได้แล้ว..."

เห็นคนตอบเขินจนหน้าแดงสนก็เลยไม่อยากแกล้งให้เพื่อนเขินไปมากกว่านี้

"ไว้วันไหนจำได้บอกเราด้วยนะ"

ต้นพยักหน้าน้อยๆ

"เรื่องเต้ย ต้นอย่าคิดมากนะ เราไม่ได้คิดอะไรกับน้องเขาหรอก"

จู่ๆ สนก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำให้คนฟังหันไปมองอย่างสงสัย

"นายบอกเราทำไมเหรอ..."

"ก็...ไม่รู้สิ กลัวคนบางคนน้อยใจมั้ง" สนหัวเราะเบาๆ

"ไม่ต้องห่วงเราหรอก ถ้านายชอบใคร...นายก็ชอบไปเหอะ เราไม่เป็นไรหรอก"

"จริงเหรอ..." สนเลิกคิ้ว ทำหน้าทะเล้น

ต้นหน้าม่อยลงเล็กน้อย "จริงสิ เราจะไปห้ามหัวใจใครได้ล่ะ ถ้านายชอบใคร ก็ทำตามหัวใจของนาย ไม่ต้องห่วงเราหรอก เรารู้...ว่าเราเป็นใคร"

สนลูบผมเพื่อนอย่างเบามือ เขารู้ว่าต้นน้อยใจแต่ก็พยายามกลบเกลื่อน

"สน...นายรู้ตัวไหมว่านายน่ะ เป็นผู้ชายที่แปลกที่สุดในโลก ขนาดรู้ว่าเราเป็นอะไร คิดยังไงกับนาย นายก็ยังคบเป็นเพื่อนกับเราได้ เราไม่เคยเจอใครแบบนี้เลย"

ในระหว่างที่ต้นพูด สนหยุดฟังอย่างตั้งใจ พอต้นพูดจบสนก็หัวเราะเบาๆ ไม่รู้สิ ต้นรู้สึกว่าสนดูมีความสุข สายตาและรอยยิ้มของสนบ่งบอกว่าเขามีความสุขมาก แต่ก็ไม่รู้ว่ามีความสุขเพราะอะไร

"ก็เจอแล้วนี่ไง ก็ดีไม่ใช่เหรอ"

ต้นกับสนประสานสายตากันและยิ้มอย่างมีความหมาย จากนั้นก็หันไปมองดูบรรยากาศรอบๆ ตัวแก้เขิน ปล่อยใจให้คิดไปตามสิ่งที่อยากจะคิด

"ต้น..."

"หืม..."

สองหนุ่มหันหน้ามามองกันอีกครั้ง ใจจดใจจ่อกับบทสนทนาต่อไปที่จะเกิดขึ้น

"นายคงจะรอคอยปาฏิหาริย์นี้มานานแล้วใช่ไหม"

แม้จะเป็นคำถามที่มาจากเนื้อเพลง แต่มันก็ทำให้ต้นอดใจเต้นรัวไม่ได้ว่าสนต้องการจะสื่อถึงอะไรกันแน่ ต้นพยักหน้ายอมรับ ส่งรอยยิ้มให้คนที่นั่งข้างๆ อย่างมีความหวัง

"เหนื่อยจังเลย ขอนอนหน่อยนะ"

แล้วสนก็เอนตัวนอนซบลงบนไหล่ของต้น เขาไม่ได้พูดอะไรอีกหลังจากนั้น แล้วก็หลับไปจริงๆ เพราะความอ่อนเพลียจากการเดินทางตลอดทั้งคืนเมื่อวานนี้ นี่คือปาฏิหาริย์ที่ต้นรอคอยหรือเปล่านะ

แม้สนจะไม่ได้พูดอะไร ปล่อยให้ต้นคิดเดาไปต่างๆ นาๆ แต่ต้นก็มีความสุขมากแล้ว คนที่ต้นรักหมดหัวจิตหัวใจนอนซบอยู่ที่ไหล่ของเขา ช่างเหมือนกับที่เคยฝันไว้ ต้นใช้มือปัดเกลี่ยผมที่ปรกหน้าสนขึ้นอย่างเบามือ รู้สึกถึงความอบอุ่นที่ถ่ายทอดมาจากตัวของคนที่นอนหลับไหล เสียงเพลงที่เพิ่งฟังไปเมื่อสักครู่นี้ดังขึ้นในใจของต้นอีกครั้ง แม้จะรู้ว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้อาจจะไม่ต่างจากความฝัน เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วทุกอย่างก็หายไป ต้นก็ยอมที่จะแลกความเจ็บปวดทั้งหมดที่อาจเกิดขึ้นกับช่วงเวลาสั้นๆ ขอเพียงให้เขาและสนได้อยู่ใกล้ชิดกันในบรรยากาศพิเศษของค่ำคืนนี้

"เรารักนายนะสน หวังว่าวันนึงจะมีปาฏิหาริย์ ทำให้เราสองคนได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป"

3) ตอนที่ 23 ฟ้าสั่งให้มารักกัน - ฉากที่ผมเลือกมาเป็นตัวแทนของการก้าวข้ามจากความเป็นเพื่อนมาสู่ความรักอย่างแท้จริง รัญจวนใจนิดๆ

ต้นกับสนหัวเราะพร้อมกัน สนเขยิบตัวเข้ามาชิดๆ กับต้นพร้อมกับเหยียดขาตามสบาย เพราะความสบายนี่เองที่ทำให้ท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนของสนดูวาบหวิวไม่น้อย แถมเป้ากางเกงก็ดูเป็นรอยนูนขึ้นมาโดยบังเอิญอีก ต้นเผลอแอบมองตรงนั้นโดยไม่รู้ตัว สนก็ตาไวมากพอที่จะทันสังเกตเห็นก่อนที่ต้นจะละสายตาไปที่อื่น

สนฉุกใจคิดขึ้นมาทันที ต้นกับสนสนิทสนมและรักกันมากแค่ไหนก็ตาม แต่พื้นที่เดียวที่ต้นกับสนยังไม่ล่วงล้ำเข้ามาก็คือความสัมพันธ์ทางกาย ถ้าเป็นคนรักกันทั่วไป นอกจากความรักที่เป็นเรื่องของจิตใจแล้ว สิ่งหนึ่งที่จะผูกพันความรักให้แน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้นก็คงหนีไม่พ้นเรื่องนี้

สนชักสงสัย ต้นจะเคยคิดอยากสัมผัสกับร่างกายของสนหรือเปล่าหนอ สนเป็นคนที่หุ่นดี มีซิกซ์แพคอย่างที่สาวๆ หลายคนใฝ่ฝัน แต่สนก็ไม่ได้ให้ใครมาเชยชมยกเว้นวันที่เผลอไปมีอะไรกับนินาเท่านั้น แต่ก็น่าแปลกที่สนกลับจำอะไรแทบไม่ได้เลย ช่างเถอะ กลับมาที่ต้นดีกว่า ต้นแอบรักสนมาตั้งนาน ในสายตาของต้น ต้นคิดและรู้สึกยังไงกับร่างกายของสนบ้างหนอ มันทำให้ต้นเกิดความต้องการนั้นขึ้นมาได้หรือเปล่า

แล้วสนล่ะ พอคิดถึงตรงนี้ สนก็ลองใช้สายตาสำรวจร่างกายของคนข้างๆ ดูบ้าง มองลงไปตั้งแต่ขาสองข้างที่แม้จะไม่ขาวเท่ากับสนที่เป็นคนเหนือ แต่ก็ขาวน่าสัมผัสทีเดียว มีกล้ามพองามให้พอดูรู้ว่าเป็นขาผู้ชาย ส่วนนั้นของต้นล่ะ ตั้งแต่โตมาก็ไม่ได้เห็นเลย ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเติบโตไปถึงไหน พอมองเลยมาถึงช่วงลำตัวและเลยมาถึงแขนที่ขาวเนียนละเอียด สนก็ยิ่งรู้สึกหวั่นไหวมากขึ้น ต้นดูน่าทะนุถนอมและน่าสัมผัสยิ่งนัก สนรู้สึกอย่างนี้มานานแล้ว พอมาถึงใบหน้าและริมฝีปาก แววตาโศกเชื่อมคู่นั้นช่างมีเสน่ห์น่าค้นหา ริมฝีปากอิ่มที่สนเคยสัมผัส ทำให้สนคิดถึงรสจูบแรกที่แทบจะห้ามใจไม่ไหวคราวนั้น ใช่แล้ว สนพบว่าร่างกายของต้นมีแรงดึงดูดที่ทำให้สนเกิดอารมณ์ปั่นป่วนที่ยากเกินห้ามใจ

ต้นดูประหม่าและสงสัยเมื่อเห็นสนมองไปทั่วร่างของเขา สายตาเช่นนั้นแทนที่จะทำให้สนอยากถอยห่าง สนกลับอยากเข้าใกล้และค้นหาว่าสิ่งใดกันที่ทำให้ต้นรู้สึกประหม่าขนาดนี้

สนใช้มือสอดเข้าไปใต้ชายเสื้อของต้น ค่อยๆ เลื่อนมือสูงขึ้นไปจนถึงบริเวณหน้าอกและลูบไล้เบาๆ ต้นดูตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด แล้วสนก็ค่อยๆ เคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้กับใบหน้าของต้นจนเหลือเพียงแค่ลมหายใจกั้น จากนั้นก็ประทับริมฝีปากของเขาลงไปบนริมฝีปากของต้นอย่างนุ่มนวลรักใคร่ เจ้าของร่างเกร็งจนรู้สึกได้ แต่อีกไม่นานต้นคงรู้สึกดีขึ้น สนรักผู้ชายคนนี้เหลือเกิน รักจนห้ามใจไม่ไหวแล้ว

สนค่อยๆ ดันต้นให้นอนราบลงพร้อมกับที่ตัวของเขาขึ้นมาทาบทับ รสจูบที่แสนหวานนั้นทำให้ต้นรู้สึกเสียวสะท้านจนเผลอโอบรอบคอสนไว้ สนจับมือของต้นให้ค่อยๆ สอดเข้าไปใต้ชายเสื้อของตัวเอง เพื่อให้ต้นได้สัมผัสกับร่างกายของเขาในแบบที่ไม่เคยมาก่อนบ้าง ต้นดูประหม่าและตื่นกลัวทีเดียว แต่สัมผัสที่อ่อนโยนของสนก็ช่วยทำให้ต้นค่อยๆ คลายความตื่นกลัวจนกล้าที่จะลูบไล้แนวกล้ามเนื้อหน้าท้องนั้นอย่างเบามือ สนละริมฝีปากจากต้น ครางเบาๆ อย่างพอใจ เขาอยากบอกรักต้นเหลือเกิน อยากบอกเสียตอนนี้เลย

ตอนนี้สติของต้นกับสนเตลิดไปไกลแล้ว ส่วนนั้นของทั้งคู่เริ่มส่งอาการตอบสนองจนอีกฝ่ายรู้สึกได้ แต่ก่อนที่อะไรๆ จะเลยเถิดไปกันใหญ่ จู่ๆ ต้นก็ตัดสินใจดึงสติกลับมา หันหน้าออกแล้วใช้มือกันปากสนไว้ก่อนที่สนจะมอบรสจูบที่แสนหวานให้อีกคำรบ

"อย่าทำแบบนี้เลยสน เรา...ไม่อยากทำผิดกับคู่หมั้นของนาย" ต้นบอกด้วยเสียงที่ยังหอบหายใจ

4) ตอนที่ 37 ความทารุณที่เกินทนไหว - ฉากนี้เป็นตัวแทนของความเจ็บปวดทรมานที่สุดกับความรัก เป็นฉากที่เรียกน้ำตาคนเขียนได้มากที่สุดเท่าที่เคยเขียนมา

"สน...เป็นไรน่ะลูก"

สนเงยหน้าขึ้นมามองผู้เป็นแม่ น้ำตาเต็มใบหน้า สนค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วก็เดินมากอดแม่ไว้พร้อมกับกรอบรูปถ่ายใบนั้น

"แม่...สนคิดถึงต้น ฮือๆ ต้นอยู่ไหนครับแม่ แม่พาสนไปหาต้นหน่อยได้ไหมครับ สนอยากเห็นหน้าต้น สนเป็นห่วงต้นครับแม่ สนอยากไปดูแลเค้า ฮือๆ"

สนกอดแม่แน่น ในมือยังคงถือกรอบรูปที่เขาถ่ายกับต้นที่บางแสนไว้ สิ่งที่สนเพิ่งรับรู้ทำให้เขาเสียใจจนแทบไม่มีสติควบคุมตัวเอง ใครมาเห็นสนตอนนี้เข้าคงไม่เชื่อว่าชายหนุ่มหน้าตาดี มาดเคร่งขรึม ขยันทำงาน จะร้องไห้สะอึกสะอื้นราวกับเป็นเด็กน้อย

"แม่ครับ...พาสนไปหาต้นทีนะครับแม่ ฮือๆ เมื่อไหร่ต้นจะกลับมาเสียที สนไม่ไหวแล้ว สนคิดถึงต้นจะตายอยู่แล้วครับแม่ ฮือๆ" สนยังคงคร่ำครวญราวกับคนไร้สติ ไม่รับรู้และไม่สนใจอีกแล้วว่าใครจะมองหรือคิดอย่างไร

แม่ของสนได้แต่กอดลูกชายที่บัดนี้ไม่ต่างจากเด็กงอแงคนหนึ่งไว้ พร้อมกับลูบหลังเป็นการปลอบใจ ต้นกับสนไม่เคยจากกันไปไหนนานขนาดนี้ สองปีกว่าที่ผ่านมาสนดูเหงาไปมาก วันๆ ก็เอาแต่ทำงานไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แม้ไม่เคยแสดงออกแต่ในใจลึกๆ สนคงคิดถึงต้นมากทีเดียว จนในที่สุดวันนี้ก็ไม่สามารถทานทนความรู้สึกที่ทารุณนั้นได้อีกต่อไป บวกกับปัญหาหลายอย่างที่รุมเร้าตอนนี้ ถ้าสนไม่ระเบิดมันออกมาเสียก่อนเขาก็คงเสียสติไปแล้วเป็นแน่

"เดี๋ยวต้นก็กลับมาแล้วลูก รออีกนิดเดียวนะลูกนะ" แม่ของสนอดร้องไห้ตามลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวคนนี้ไม่ได้

ดูเหมือนคำปลอบใจของแม่จะไม่เป็นผลเท่าใดนัก สนยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นตัวโยน คร่ำครวญคิดถึงต้นไม่ขาดปาก เธออดจะสงสัยไม่ได้ว่าทำไมสนถึงคิดถึงต้นมากขนาดนี้ จะว่าเป็นเพราะสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็กก็ไม่น่าจะทำให้สนถึงกับคร่ำครวญราวกับคนไร้สติได้ ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก็มากแล้ว เธอยังไม่เคยเห็นเพื่อนคนไหนคร่ำครวญคิดถึงกันแบบนี้เลย

5) ตอนที่ 44 รักสุดท้ายของเราสามคน - ฉากที่เลือกมาเป็นฉากกุ๊กกิ๊กที่ชอบที่สุด ชอบมากเลยกับมุก "อารมณ์เปลี่ยว" ของสน

"เรานะ แกล้งให้คนอื่นอารมณ์เปลี่ยวจนเขาต้องไปหาคนอื่นมาช่วยทำให้หายเปลี่ยว แต่เวรกรรมคงตามทัน แกล้งเขาไว้เยอะ ตัวเองก็เลยต้องมาอารมณ์เปลี่ยวด้วย รู้ไหมต้นว่าเราน่ะ...อารมณ์เปลี่ยวอย่างนี้มาสามปีแล้วนะ แล้วนายล่ะ อารมณ์เปลี่ยวเหมือนเราหรือเปล่า"

คำถามแบบนี้ บวกกับสายตากรุ้มกริ่มของสน ต้นก็พอจะเดาได้ว่าสนจะพาเข้าเรื่องอย่างว่าแล้วล่ะ

"ไม่เห็นจะเปลี่ยวเลย" ต้นทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

"จริงเหรอ ตั้งสามปี...ไม่เปลี่ยวเลยเหรอ"

ต้นส่ายหน้า "ไม่เปลี่ยว"

"จริงดิ อยู่ในอ้อมกอดอุ่นๆ ของคนหล่อๆ แถมมีหุ่นซิกซ์แพ็คอย่างนี้ก็ไม่ยังไม่เปลี่ยวอีกเหรอ" สนกอดกระชับต้นแน่นขึ้น แล้วก็ลูบไล้ไปตามเนื้อผ้าบริเวณท้องน้อยของต้น

"ไม่เปลี่ยว" ต้นพยายามกลั้นยิ้ม

"แต่เราน่ะ...อารมณ์เปลี่ยวแล้วล่ะสิ ทำไงดีล่ะต้น จะมีใครช่วยเราได้หรือเปล่านะ" สนแกล้งทำเสียงกระเส่า

"เมื่อก่อนนายทำยังไงก็ทำอย่างงั้นไปสิ" ต้นแสร้งว่า

สนนิ่วหน้า "ไม่เอาหรอก เบื่อแล้ววิธีนั้น ทำมาสามปีแล้ว อยากใช้วิธีอื่นมั่ง ตอนนี้เรามีคนรักมาอยู่ด้วยใกล้ๆ แล้ว ให้คนรักช่วยทำให้เราหายเปลี่ยวไม่ได้เหรอ"

"ม่าย...เพราะเราไม่เปลี่ยว"

"ไม่เปลี่ยวจริงเหรอ" สนถามย้ำ คราวนี้ยิ้มกรุ้มกริ่มมีเลศนัยยิ่งกว่าเดิม

"จริง" ต้นยืนยัน

หมับ!

สนคว้าหมับเข้าให้ที่เป้ากางเกงของต้นพร้อมกับคลึงเคล้นเล่น ต้นตาโตด้วยความตกใจแต่ก็รู้ว่าเสียทีสนไปเสียแล้วเพราะ "ตรงนั้น" ของต้นมันฟ้องอะไรบางอย่างชัดเจน ต้นก็เลยทำหน้าอ่อยๆ

"เปลี่ยวแล้ว" สนยิ้มชอบใจ "สงสัยเราจะต้องลงโทษคนโกหกให้สาสมแล้วล่ะ"

ต้นทำท่าจะลุกหนีสนก็คว้าตัวไว้เสียก่อน

"จะหนีไปไหน"

สนกอดปล้ำเล่นกับต้นที่พยายามดิ้นหนี เสียงหัวเราะดังไปทั่วห้อง

"สนหื่น"

"ก็หื่นกับนายคนเดียวนี่แหละ มาให้เราทำโทษซะเดี๋ยวนี้เลย ไหนว่าอารมณ์ไม่เปลี่ยวไง ทำไมตรงนั้นยังกะหินเลยล่ะ"

ปล้ำกันไปมา ต้นก็ต้องตกอยู่เบื้องล่างของสนเสียแล้ว คราวนี้คงหนีไม่พ้นแน่นอน เสียงหัวเราะค่อยๆ เงียบลงพร้อมๆ กับการเคลื่อนไหวของทั้งสองฝ่ายที่ค่อยๆ หยุดลง

"เราสองคนมาช่วยกัน...ทำให้คืนนี้เป็นคืนพิเศษของเราอีกนะต้น"

ไม่มีอะไรจะเวิ่นเว้อแล้วนะครับ คงต้องลากันไปจริงๆ เสียที ขอบคุณทุกคนมากๆ ที่รักและคิดถึงต้น-สนอยู่เสมอ
 

Sarawatta

[kitty08]

  :katai2-1:จะมาเวิ่นเว้อกี่ตอนก้อได้จ้ะ ขอบคุณน่ะจ้ะที่มาเขียนเรื่องราวดี ๆ ให้เราได้อ่านกัน ส่วนใหญ่แล้วคนอ่านกับคนเขียนมักจะไม่ชอบอะไรเหมือนกันหรอก เพราะคนละมุมมองนะ เราว่า ยังไงคงยังไม่หายไปเนอะ คงได้เจอกันในเรื่องธุรกิจนี้มีรักน่ะจ้ะ แอบมีเรื่องต้นสนเข้าไปประกอบด้วย 

[PFlove]

อ่านแล้วยิ้มมีควา สุขทุกครั้วเเยค่ะ "อารมณ์เปลี่ยว" เขากุ๊กกิ๊กกันได้น่ารักมาก ถ้าว่างก็ มาเวิ้นเวอต่อนะค่ะ 

[RIRIN]

อ่านทิวบูม แล้วคิดถึงต้นสนจังเลยค่ะ 

[▶August5th◀]

เข้ามาเห็นเรื่องนี้แล้วคิดถึง ต้น สน และน้องภูคาอ่ะ เลยต้องเข้ามาเม้น 555+
ปกติ เรื่องอื่น ผมไม่ค่อยชอบอ่านตอนพิเศษนะ แต่เรื่องนี้ขอรีเควสอีกเสียง
อยากให้มีตอนพิเศษบ้าง อย่างน้อยจะได้หายคิดถึง อิอิ

คือแบบรู้สึกผูกพันกับตัวละครยังไงไม่รู้แฮะ
อาจจะเพราะเหมือนเราเห็นทั้งสองตั้งแต่เด็กจนถึงโตมั้ง เห็นทั้งสองผ่านอะไรกันมาบ้าง เลยทำให้คนอ่านเกิดความรู้สึกผูกพัน

[Jibbubu]

คิดถึง ต้น-สน จัง อ่าน ทิว-บูม แล้วยิ่งคิดถึง

[่jum]

  แวะมาโบกมือลาต้นกับสน

สำหรับคนที่ไม่ชอบคราม่า การที่ได้รู้ว่าเรื่องราวจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งเป็นกำลังใจให้คนอ่านมากค่ะ

เรื่องอื่นขอเวลาทำใจก่อนค่ะ  แล้วจะตามไปอ่าน

[ชัดเจนกาบ]

ต้องลาแล้วจริงๆใช่ไหมครับเนี้ย คงคิดถึงแย่เลย ขอให้ต้นสนรักกันตลอดไปนะ  ขอให้มีความสุขมากๆ ดั่งที่รอคอย

[black sakura]

แวะมาลาต้นกะสนเมือกี้ก็แอบไป
ใช้พลังงานน้ำตากะอีกเรื่องมาอีกด้วย

[sarawatta]

ใครที่ถามหาตอนพิเศษ ตอนนี้คิดออกแล้ว คนเขียนอินพอสมควร ขอบิวท์อารมณ์ต่ออีกสักหน่อย
อาจจะได้อ่านตอนที่แอดมินย้ายไปห้องนิยายที่โพสต์จนจบแล้ว
ไม่ใช่เหตุการณ์ต่อจากตอนที่จบแล้วนะครับ เป็นเหตุการณ์สมัยที่ต้น-สนยังพักด้วยกันในหอพักมหาวิทยาลัยเชียงใหม่
มีเหตุการณ์หนึ่งที่ผมอยากใส่เข้าไปเพื่อสนับสนุนเหตุการณ์และความคิดตอนหลังจากนั้นให้แข็งแรงขึ้น
ตอนแรกว่าจะแทรกเข้าไปในตอนที่ 6 หรือ 7 แต่มีจำนวนตัวอักษรตามโควต้าเหลือน้อยไปหน่อย
ก็เลยคิดว่าจะแยกออกมาเป็นตอนพิเศษหนึ่งตอน ส่วนตอนหลังจากแต่งงาน คนเขียนยังบิวท์อารมณ์ไม่ได้ครับ
ถ้าไม่ดราม่ามักจะบิวท์ไม่ค่อยออก 555

ป.ล. รอแอดมินย้ายอยู่นะครับ 

Sarawatta

[kitty08]

ว๊าว จะมีตอนพิเศษด้วย จะระหว่างเรื่องหรือจบเรื่องก้อชอบทั้งนั้นจ้า หลังจากที่จบไปแล้ว ถ้าเผื่อมีช่วงเทศกาลพิเศษที่คุณ sarawatta เกิดปิ๊งอะไรขึ้นมาก้อกลับมาเขียนตอนพิเศษได้น่ะจ้ะ มีติดตามตลอดอยู่แล้วจ้า
บ๊าย บาย ต้นสนคู่ชีวิตที่เกิดมาเพื่อกันและกันน่ะจ้ะ
เราอ่านเรื่องนี้แล้วก้อได้คิดว่าสิ่งที่เรียกว่าปาฏิหารย์ไม่ใช่มนต์วิเศษที่เราต้องรอคอยให้มันเกิดขึ้น แต่คือการกระทำที่เกิดจากความตั้งใจอดทนและรอคอยให้มันเกิดผลจากการปฏิบัติดีที่เราสะสมมันเรื่อยมาต่างหากล่ะ 

[watt1960ka]

ใครที่ถามหาตอนพิเศษ ตอนนี้คิดออกแล้ว คนเขียนอินพอสมควร ขอบิวท์อารมณ์ต่ออีกสักหน่อย
อาจจะได้อ่านตอนที่แอดมินย้ายไปห้องนิยายที่โพสต์จนจบแล้ว
ไม่ใช่เหตุการณ์ต่อจากตอนที่จบแล้วนะครับ เป็นเหตุการณ์สมัยที่ต้น-สนยังพักด้วยกันในหอพักมหาวิทยาลัยเชียงใหม่
มีเหตุการณ์หนึ่งที่ผมอยากใส่เข้าไปเพื่อสนับสนุนเหตุการณ์และความคิดตอนหลังจากนั้นให้แข็งแรงขึ้น
ตอนแรกว่าจะแทรกเข้าไปในตอนที่ 6 หรือ 7 แต่มีจำนวนตัวอักษรตามโควต้าเหลือน้อยไปหน่อย
ก็เลยคิดว่าจะแยกออกมาเป็นตอนพิเศษหนึ่งตอน ส่วนตอนหลังจากแต่งงาน คนเขียนยังบิวท์อารมณ์ไม่ได้ครับ
ถ้าไม่ดราม่ามักจะบิวท์ไม่ค่อยออก 555

ป.ล. รอแอดมินย้ายอยู่นะครับ 

Sarawatta

ขอตอนพิเศษ ซัก 3-5 ตอนน่ะครับ ไม่อยากให้จบ อยากให้มีตอนพิเศษ แทรกตรงโน้น ตรงนี้  ให้หายคิดถึง ถ้าเป็นแฟนพันธุ์แท้  ผมว่า ทุกคนต้องเหมือนผมแน่นอน

[night-nnc]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ
เป็นเรื่องที่สนุกและประทับใจมาก
 
ตอนหน่วงก็ทำเราแทบบ้า!!ร้องให้ตามเลย
แต่ตอนน่ารักก็ฟินจิกหมอน
ชอบมากค่ะ
 

[Moral]

สำหรับต้น-สน จะตอนพิเศษกี่ตอนผมก็อ่านได้ตลอดครับ

ความรักที่ผูกพันฝังรากลึก ไม่มีการฉาบฉวย
สวยงามเสมอจนไม่อยากจากคู่นี้เลย

[Magis]

ว้าว ตอนพิเศษ สมัยยังเรียนมหาลัย อยู่บ้านพักหลังเดียวกันสินะ สงสัยคงจะทั้งหวานและเศร้าจับจิตจับใจแน่เลย

[RIRIN]

กรี๊ดดดดดด มีตอนพิเศษด้วยเหรอคะ  เฝ้ารอคอยด้วยความคิดถึงต้นสน 

[sarawatta]

วันอาทิตย์นี้ผมจะลงตอนพิเศษของ "ต้น-สน" ให้นะครับ คิดถึงเหลือเกิน จะได้เขียนเสียที กลัวน้องๆ สองคนเหงา
ผมแต่งเพลงเพลงหนึ่งไว้เป็นพิเศษสำหรับเรื่องนี้โดยเฉพาะ แต่ใน 44 ตอนที่เขียนมีตอนที่ใช้เพลงๆ นี้ประกอบได้น้อยมาก
ผมก็เลยอยากจะแต่งตอนพิเศษขึ้นมาอีกสักตอน เพื่อเพลงๆ นี้โดยเฉพาะ "รักใครก็รักไป" เอามาให้ฟังเรียกน้ำย่อยก่อนครับ

รักใครก็รักไป

https://www.youtube.com/v/V18SdwTgBPs

Melody first composed in 2011
Recomposed in May 2014
Lyrics on 23 May 2014
All by sarawatta

จะรักใคร ก็รักไป
เก็บหัวใจเธอไว้อย่างนั้น
จะไม่ขอวุ่นวาย รบกวนหัวใจ
อยู่อย่างรู้ตัว...ว่าไม่สำคัญ

ไม่รักกัน ไม่เป็นไร
จะขอยืนตรงนี้ข้างหลัง
ปล่อยให้ฉันเป็นไป ทุรนทุราย
แค่อยากรักเธอ แม้ไม่มีหวัง

หัวใจไม่อาจบังคับกัน ฉัน..ก็รู้อยู่ แต่ก็หวังว่าเธอนั้นคงไม่ใจร้าย
ขอให้คนหนึ่งได้รักเธอ แม้...ว่าต้องเจ็บ ไม่หวังให้เธอต้องมาเข้าใจ
คนอย่างฉัน

จะรักใคร ก็รักไป
อยู่ของเธอดีแล้วอย่างนั้น
ปล่อยให้ฉันทำใจ จนหมดรักเธอ
แต่ไม่รู้เลยว่านานเท่าไรเหมือนกัน

ตอนพิเศษตอนต่อไปอาจจะใช้เวลาอีกนาน จะมาพร้อมกับ

1) เพลงประกอบนิยายต้น-สน มีเพลงของต้นและของสนแยกกัน (ไม่แน่ว่าอาจจะมีเพลงภาพรวมด้วย)
2) E-book เรื่องต้น-สน สำหรับเอาไว้อ่านแทนหนังสือ (ผมคงไม่ได้รวมเล่ม)
3) เพลงประกอบต้น-สนที่ผมแต่งทั้งหมดสำหรับแจกให้เอาไปฟัง

Special Thanks

ขอขอบคุณเป็นพิเศษ 3 ท่านที่ได้ช่วยแนะนำนิยายที่แสนรักของผมดังนี้ครับ

└X   • €NouGh •, PFLove และ Freja

ขอบคุณทั้งสามท่านมากนะครับที่ชอบเรื่องนี้ เสียสละเวลาที่มีค่าและเห็นว่าเรื่องนี้มีคุณค่ามากพอที่จะแนะนำให้คนอื่นๆ ได้มาอ่าน ท่านอื่นๆ ที่ได้แนะนำเรื่องนี้ให้แต่ผมไม่เห็นหรือลืมเอ่ยถึงไปก็ขออภัยด้วยครับ ถ้าเจอจะมาขอบคุณอีกครั้ง แต่ยังไงก็ต้องขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามงานเขียนและแนะนำนิยายของผม ไม่ว่าจะกี่เรื่องก็ตาม ขอบคุณจากใจครับ

เจอกันวันอาทิตย์นี้ครับ
 

Sarawatta

[Mouse2U]

ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ!!!
≧﹏≦ รอนะค้าา~~

[GuoJeng]

       

        รอ รอ รอตอนพิเศษ ตอนพิเศษ จะมีน้องภูคาเข้าร่วมฉากด้วยมั้ย รอ รออ่าน รออ่าน รออ่าน  

[black sakura]

ปักหมุดรอตอนพิเศษ

[Magis]

จะรออ่านนะครับ ตอนพิเศษ อิอิ