หัวข้อ: Don't be Stubborn✖อย่าดื้อกับพี่ พี่(ไม่)ชอบ✖spe married life✖p.31-9/4/59

[Tequila]

จะรอน้าาาาาาา #พี่เออ 

[kms]

กรี๊ดดดดด น้องอ้วนน่ารักที่สุดดดดดดดด

[shikyu3211]

น้องเล็กนี่น่ารักจริงๆ

[mooping-7]

ไอ้พี่เออแม่งหลอกล่อน้องทุกสิ่งอย่างอะ

[TheWanFah]

น้องเล็กน่าฟัดมาก
ถ้าได้เป็นแฟนกันพี่เออคงหึงน้องน่าดู

[poppycake]

พี่เออคะ ไอคุกๆ คุกๆ รัวๆเรยนะคะ
ถึงน้องเล็กจะน่ากิน แต่น้องยังเด็กอยู่นะครัชชชช
5555555

[Naeon]

รอกินเด็ก อิอิ

[lemonpreaw]

อยากได้น้องเล็ก จะแย่งน้องเล็กมาจากพี่เออละ

[aommaboo]

พี่เออแกล้งน้องง ยังไม่อยากให้มีดราม่านะ หวานๆไปเลยย555

[Eikkratae]

โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆ เป็นเรื่องที่น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นั่งยิ้มไปอ่านไปตลอดเลยยยย ขอบคุณนะคะ ไรท์ที่เขียนนิยายดีดี น่ารักๆ แบบนี้มาให้เราอ่าน ชอบๆๆๆๆมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ #พี่เออของน้อง #อ้วนน้อยของพี่เออ  :กอด1:ดำเนินต่อไปเรื่อยๆๆๆ เอาร้อยตอนขึ้นไปเลยนะคะ ไร์ทขา  o13รอ...อย่างทุรนทุรายยย

[mu_mam555]

โอ้ยยยยย น่ารักอ่ะ รีบมาต่อเร็วๆนะ

[greensnake]

พี่เออนี่เหมือนเดิมทู้กอย่าง โดยเฉพาะเรื่องแกล้งน้อง
แต่เรื่องมั่นคงรักเดียวใจเดียวนี่ให้คะแนนเกินร้อย 
ที่เพิ่มเติมคือความหื่น....แต่สมน้ำหน้าที่ทำอะไรไม่ได้
น้องเล็กอย่าทำตัวน่ารักนักสิ เดี๋ยวพี่เออมันก็ไม่ทนหรอก >.<
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[hinago]

 

[Erh]

แอร๊ยยยยยยยยยย เรื่องนี้คือน่ารักมาก ตามอ่านจนทันในที่สุด
นี่บอกเลยว่าอ่านไปก็อยากฟัดน้องเล็กตามอิพี่เออไปทุกตอนเลยจ้า เด็กอะไรน่าเอ็นดู น่าฟัด น่าหมั่นเขี้ยวเกิ๊นนนน
แต่นี่ทีมพี่เออค่ะ  ชอบที่อิพี่เออรุกแรง  ขอให้มั่งคงกับน้องอย่างนี้ตลอดไป
โอ๊ย  ชอบเรื่องนี้มาก  กำลังมองหานิยายที่อ่านแล้วอมยิ้มสบายใจพอดี เรื่องนี้ตอบโจทย์มาก แม้จะมีบางช่วงที่เล่นเอาอินตามจนน้ำตาไหลก็ตาม ที่มีรวมเล่มนี่จะขอสอยด้วยคน

ขอบคุณคนแต่งที่แต่งเรื่องนี้ให้อ่านนะคะ  ตกหลุมรักพี่เออน้องเล็กซะแล้วเรา   

[มะเขือม่วง]

 

[ferrari_L]

23
 

ตอนเช้าผมไปรับอ้วนน้อยเพราะเมื่อคืนโทรไปง้อที่แกล้งพาแมวไปเดินเล่นในตลาดนัดแล้วก็ในห้างให้คนมองด้วยสายตาแปลกๆจนมันอับอายแล้วบอกว่าวันนี้จะมารับมันไปส่งอาหารแต่เช้า




แต่พอมาถึงกลับเห็นรถแลมโบฯจอดอยู่หน้าบ้านส่วนไอ้ตัวดีก็วิ่งยิ้มหน้าบานมาหาไอ้แซ็คที่ยืนกอดอกพิงรถอยู่ ผมชะลอจอดรถแอบอยู่มุมหนึ่งที่พอจะเห็นทั้งสองคนได้ อ้วนน้อยคุยกับไอ้แซ็คสักพักก่อนจะปลีกตัวออกมาโทรศัพท์...หาผม



“ว่าไง”



“คือ พี่ออกบ้านมาหรือยัง”



ผมต้องตอบว่ายังไม่ได้ออกบ้านแล้วยอมให้ไอ้อ้วนน้อยตอบลับมาว่าไม่เป็นไรไม่ต้องมารับ แล้วมันจะไปกับไอ้แซ็คแทน งั้นเหรอ? พระเอกไปหรือเปล่า อ้วนน้อยให้ผมเป็นตัวโกงนะครับ หึหึหึJ



“ใกล้ถึงแล้ว”



 ไม่ใกล้ว่ะ คือกูถึงแล้วด้วยซ้ำ =_=


“อ้อ”


“มีอะไรหรือเปล่า”



“เปล่าฮะ”


“...”


“คือ...” มันหันไปมองไอ้แซ็คอย่างเกรงใจ “ขับรถดีๆนะฮะ”


“รีบเหรอ ถ้ารอไม่ได้ก็ไปกับมันก่อนก็ได้นะ”



แม้อ้วนน้อยมันเลือกผมทั้งๆที่ไอ้เวรแซ็คเอารถมาเกยอยู่ตรงหน้าประตูนั่นแล้วแท้ๆ แต่ผมก็ยังหงุดหงิดอยู่ดี ผมขับรถออกจากมุมที่แอบอยู่อ้วนน้อยเลยเห็นว่าผมกลับรถออกมาถึงอ้วนน้อยจะเรียกไว้แต่ผมก็กดวางสายไปก่อนแล้ว


มันโทรมาอีกหลายสายแต่ผมก็ไม่ได้รับและจงใจทิ้งโทรศัพท์ไว้ในรถทำเป็นไม่ได้ยินด้วยก่อนจะขึ้นไปหาแม่ที่ห้องพัก เพื่อรอเห็นหน้าจ๋อยๆของไอ้อ้วนน้อย



“ผีหลอกหรือเปล่าเนี้ย นี่ฉันลืมไปแล้วนะว่าเคยเบ่งแกออกมา”


“คนอุตส่าห์มาหา” ผมไหว้แล้วเข้าไปกอด


“อุ๊ยตาย จริงสิวันนี้น้องเล็กต้องเอาข้าวมาส่งให้แม่นี่ แกอยู่รอเจอน้องก่อนนะ >O<”


“แค่มาทักแล้วจะกลับแล้วเนี้ย”


“ไอ้เอิร์ธ” แม่ผมกดเสียงต่ำ “จะหลบหน้าน้องไปถึงไหน”


หลบอะไรล่ะ มันเกือบเสร็จผมแล้วรู้มั้ย อยากจะตอบแม่ไปแบบนั้นแต่ก็ทำได้แค่ยักไหล่ แม่รู้สึกผิดที่ทำให้ผมกับอ้วนน้อยต้องแยกกันผมรู้แต่ขอแกล้งแม่ให้หัวปั่นก่อนจะบอกความจริงแล้วกัน



“แล้วแม่จะอยากให้เอิร์ธเจอไอ้เด็กนั่นไปทำไมเนี้ย ป่านนี้จำเอิร์ธไม่ได้แล้วมั้ง”



“น้องไม่ลืมหรอกเพราะแม่พูดเรื่องแกให้น้องฟังตลอด”



“แบบนั้นน้องจะไม่รำคาญมนุษย์ป้าแย่เหร๊ออออ”



ผลัวะ!



“มนุษย์ป้างั้นเหรอ”



แม่กัดฟันกรอดๆก่อนจะลงไม้ลงมือกับผม ไม่ใช่ครั้งเดียวนะครับ แม่ผมฟาดมือใส่อีกหลายทีจนต้องร้องโอ๊ยๆหลบหลีกเป็นพัลวันจนกระทั่งเสียงหวานๆเรียกท่านอยู่หน้าประตูห้องนั่นแหละถึงได้หยุด


“ครูแอฟฮะ”



“น้องเล็ก >_<”



อย่างกะคนละคนที่ฟาดกูเมื่อกี้ =_= แม่ผมรีบกุลีกุจอไปรับกล่องข้าวจากอ้วนน้อยก่อนที่จะจูงมันเข้ามาด้านใน พอไอ้อ้วนน้อยเห็นว่าเป็นผมนั่งอยู่ก็ตาโต นั่นยิ่งทำให้แม่ผมพลอยตื่นเต้นไปด้วยเพราะคิดว่าไอ้อ้วนน้อยจะต้องเซอร์ไพรส์



“จำได้มั้ยนี่ใครเอ่ย”


“พี่เออ น้องโทรมาทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะฮะ!”


ไอ้อ้วนไม่เล่นด้วยกันกับแม่แต่หันมาเอาเรื่องผมแทนที่ไม่ยอมรับโทรศัพท์มัน จะรับทำไมล่ะก็ผมมารอเจอมันอยู่ที่นี่แล้วไง



“อ่าวเหรอ ไม่ได้เอาโทรศัพท์ลงรถ”



“โกหก”



“จริงๆ”



“น้องโทรตั้งแต่ที่พี่อยู่ในรถแล้ว”


“แล้วน้องจะโทรมาทำไม”



“คือ เดี๋ยวนะเด็กๆ นี่มันอะไรกัน เอิร์ธ น้องเล็ก” แม่หันมาคาดคั้นทีละคน แต่ผมไม่สนใจท่านแล้วหันไปฉวยข้อมือเล็กพาออกไปคุยกันข้างนอก


ยังเหมือนเดิม...



...แตกต่างแค่ทาสีใหม่



อีกคนก็เหมือนจะซึมซับบรรยากาศเก่าๆไปพร้อมกับผม แต่ความรู้สึกของอ้วนน้อยมันคงไม่รุนแรงเท่าผมเพราะมันคงจำอะไรตอนนั้นไม่ค่อยได้แล้ว



“ไปเล่นที่อื่นไป”



“ผมมาจองก่อน”



“จองก่อนจองหลังแล้วไง ไปเล่นที่อื่นไปอย่าให้ได้ใช้กำลัง ตีนกูใหญ่กว่าหัวมึงอีก”



“พี่! T^T”


ไอ้อ้วนน้อยครางเรียกผมที่กำลังทำหน้าโหดขู่เด็กอนุบาลให้ออกจากของเล่นชิ้นนี้ ผมพามันไปนั่งที่อุโมงค์สไลด์เดอร์ที่ตอนนี้เจ้าตัวเขามุดเข้าไปแอบเหมือนอย่างตอนเด็กๆไม่ได้แล้วเลยได้แต่นั่งอยู่ตรงบันไดทางขึ้น



“พี่ไม่น่าไปไล่น้องเขาอย่างนั้นเลย วิ่งร้องไห้ไปนู่นแล้ว”



“ช่างมันดิ”



“แย่! L”


“ใช่ดิ ใครมันจะไปดีเหมือนไอ้แซ็คล่ะ”



“แซ็ค O_O แซ็ครออยู่ที่รถ”



อ้วนน้อยทำท่าจะวิ่งออกไปแต่ผมรั้งร่างบางนั่นมากอดไว้จากด้านหลังทำให้อีกคนหยุดชะงักแล้วอยุดยืนอยู่นิ่งๆให้ผมกอดอยู่หลายนาที



“คิดถึง...”



“...”


“...โคตรคิดถึง คิดถึงมาก”



“คิดถึงแล้วทำไมไม่รออ่ะ ปล่อยให้มากับแซ็คทำไม”



“...”



“โกรธน้องเหรอ”


“...”



“ไม่รู้เหมือนกันว่าแซ็คจะหายโกรธแล้วมารับ”



“...”



“พี่...”



“ง้อเหรอ?”


“อะไร”



“ง้อพี่เหรอ”


“ใช่!”



มันหันกลับมาแล้วพยักหน้าอย่างแข็งขันหน้าตามันจริงจังและมือเล็กกำอกเสื้อผมไว้แน่นด้วย ในขณะที่ผมก็คล้องเอวบางไว้หลวมๆ



“ง้อทำไม แคร์เหรอ”



“ใช่!”




“แคร์ทำไม รักเหรอ”



“ชะ... -//////-“


เหี้ยยยยยยยยย กำลังจะตอบว่าใช่อยู่แล้วแต่ไอ้อ้วนน้อยหยุดแล้วเม้มปากแน่น แต่ถึงอย่างนั้นแก้มที่ขึ้นสีเรื่อนั่นก็บ่งบอกเป็นอย่างดีว่าเจ้าตัวเขารู้สึกยังไง



“ไม่รักก็ไม่ต้องมาแคร์ไม่ต้องมาง้อ ปล่อยพี่หงุดหงิดไปแล้วเดี๋ยวจะกลับมาตื๊อน้องเหมือนเดิม”



“ไม่ได้!”



“ไม่ให้ตื๊อแล้วเหรอ”



“ไม่ใช่ แต่ไม่ให้โกรธนะ”


หึหึหึ ต้องไล่ต้อนให้จนมุม



“เดี๋ยวเดินไปส่งที่รถ”


“พี่!”



“ทำไม”



“จิ๊”




ทำเสียงจิ๊จ๊ะโคตรน่ารัก คิ้วขมวดปากเล็กนั่นก็เบะแล้ว




“จะเอาอะไรก็ว่ามาดิ”



“ไปส่งหน่อย”


“อะไรนะ”



“ไปส่งหน่อย!!! ได้ยินหรือยัง!!!”




“ได้ยินยังไอ้กบฏJ”



ไอ้แซ็คเดินออกหน้าถมึงทึงงออกมาจากหลังของเล่นชิ้นหนึ่งที่น้องมองไม่เห็น แต่กูนี่เห็นเต็มๆสองตา ฉากนี้จึงถูกผมเซทขึ้นเพื่อที่จะให้มันเห็นว่าคนที่อ้วนน้อยเลือกคือกู ไม่ว่าจะสิบปีที่แล้วหรืออีกสิบปีข้างหน้าผมก็จะทำให้อ้วนน้อยเลือกแต่ผมคนเดียวเท่านั้น



ผลั๊วะ!



“พี่เออ!”


ผลั่ก!



เพราะเอาแต่สนใจร่างเล็กตรงหน้าเลยไม่ทันได้ระวังไอ้แซ็คที่เดินดุ่มๆตรงมาต่อยผม แรงแค่ไหนคิดดูว่าถึกๆอย่างผมถึงกับล้ม ทีนี้พอมันจะเข้ามาต่อยซ้ำผมก็ถีบมันออกไป กะจะเข้าไปซ้ำแต่อ้วนน้อยเอาตัวเข้ามาขวางผมไว้เสียก่อน



“หยุดนะ หยุด! พี่!” พอเห็นผมพยายามจะดันร่างเล็กออกแล้วเข้าไปต่อยไอ้แซ็คมันก็เลยกอดผมและเรียกสติไว้ สัดเอ้ย ตามหลักการแล้วใครต่อยกูหนึ่งกูต้องซัดกลับสาม!



“ขอร้อง ขอร้องทั้งสองคน นี่มันอะไรกัน”



“น้องต้องถามมันมากกว่ามั้ย”




“แซ็ค?”


“เหอะ อาหารที่เหลือแซ็คจะไปส่งให้ อย่าเข้าสายล่ะ”



“แซ็ค...” อ้วนน้อยทำหน้าเป็นห่วงมัน


“ดูแลอเล็กซ์ให้ดี”



“ถ้ากูดูแลน้องได้ดีกว่าที่มึงทำก็ช่วยเลิกคิดไม่ซื่อด้วยแล้วกัน”



ผมพูด ก่อนที่ไอ้แซ็คจะเดินหันหลังไปมันส่งนิ้วกลางมาให้จนผมแทบจะตามไปซัดมันให้หมอบแต่ติดที่ไอ้ตัวขาวๆที่ดันร่างผมไว้เนี้ยแหละ ไอ้อ้วนน้อยยืนทำหน้าเอ๋อมองไปทางไอ้แซ็คทีทางผมทีอย่างงงๆ แม่ง ที่ผ่านมานี่ผมฝากปลาย่างไว้กับแมวสินะ แต่โทษทีปลาย่างกูอยู่ในกระป๋อง แมวอย่างมึงไม่มีปัญญาแกะกินหรอกโว้ย!




“คืออะไรกัน มาต่อยๆกันแล้วก็แยกย้าย แสดงละครกันเหรอ”



“ฮ่าๆๆๆ ไหนกล้องแอบอยู่ไหน”



“พี่ยังจะมาล้อเล่นอีก!”


“ก็น้องตลกก่อนอ่ะ”



“นี่มันไม่ตลกแล้ว บอกมาเดี๋ยวนี้น้า”



มันเขย่าแขนผมทำหน้าอยากรู้สุดฤทธิ์



“มันคงทนไม่ได้ และก็ทำอะไรไม่ได้ล่ะมั้ง เลยมาต่อยพี่”



“ไม่เข้าใจ ไม่ชอบเลย เพื่อนกับ... กับพี่ ต้องมาทะเลาะกันแบบนี้”


“กับพี่? ใครพี่คุณครับ”



“ก็พี่เออ!”


“บอกไม่จำ นี่ว่าที่สามี!”



“ตะโกนทำไม T^T”



เด็กแต่ละคนมองมาที่พวกเราอย่างสงสัยว่าเล่นอะไรกันอยู่ ดีนะที่ตรงนี้ไม่ให้ผู้ปกครองเข้ามา ไม่งั้นล่ะเป็นเรื่องใหญ่แน่
“เย็นนี้ไปกินข้าวบ้านพี่นะ แม่อยากเจอ”



“เหรอ”



“เห็นบอกว่าไม่ได้กินข้าวกับน้องนานแล้ว”



“นั่นสิ ก็เพราะพี่นั่นแหละ ทำวุ่นวายไปหมด”



ผมรู้ว่าอ้วนน้อยไปกินข้าวบ้านผมบ่อยอยู่ ตอนนี้เหมือนมันมีบ้านสี่หลังเลย บ้านแม่มัน บ้านแม่ผม บ้านพี่พราว บ้านลุงแดม ไม่แปลกใจเพราะมันเร่ร่อนตั้งแต่เด็กแล้ว ฮ่าๆๆ



“แล้วหายโกรธน้องแล้วใช่มั้ย”


“ไม่ได้โกร๊ธธธธธ”



“นี่แกล้งโกรธเหรอ”


“ก็อยากรู้ว่าน้องสนใจมั้ย”



“...”


“ก็สนใจกันดีนี่~”



“>////<”














 
หลังจากส่งอ้วนน้อยผมก็ไปนั่งชิวอยู่ร้านกาแฟในห้างเพื่อรอเรียนภาษาญี่ปุ่น ตอนแรกจะเรียนกับเอลวาแหละแต่มันติดสอนไงว่างแค่เสาร์อาทิตย์ วันธรรมดาผมก็เลยหาที่เรียนอีกที่หนึ่งส่วนเสาร์อาทิตย์ก็ไปหมกอยู่กับมันและถือโอกาสก่อกวนไอ้อ้วนน้อยที่มาเรียนพิเศษภาษาอังกฤษด้วยเลย




“ตอนบ่ายพาไปเที่ยวหน่อยนะ”



“อะไรนะ พูดช้าๆหน่อยได้มั้ยครับ”



เพราะผมเอาแต่คิดถึงไอ้อ้วนที่กำลังคุยไลน์ด้วยตอนพักกลางวันนี้อยู่เลยฟังภาษาญี่ปุ่นที่ซาโตมิพูดไม่ทัน จากที่เรียนมาเกือบสองอาทิตย์และมีพื้นฐานเล็กๆน้อยๆจากที่อาศัยอยู่ที่ญี่ปุ่นแล้วก็มีญาติเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นอย่างเอลวาด้วยแล้ว ผมคิดว่าผมจะพัฒนาตัวเองได้ไม่ยาก




“ตอนบ่ายพาไปเที่ยวหน่อยนะ”



“คุณดิต้องพาผมเที่ยว คุณอยู่ไทยตลอดเลยนะ”



ผมบอกซาโตมิเป็นภาษาอังกฤษเพราะคล่องกว่าและคิดว่านี่มันนอกเวลาเรียนแล้วด้วย แต่เธอจะให้ผมนำเที่ยวเนี้ยนะ ขนาดหาตลาดสดให้ไอ้อ้วนน้อยผมยังมืดแปดด้านเลย เที่ยวห้างหรูๆมั้ยอ่ะ ของดีของกรุงเทพเลยนะมีให้เลือกเยอะด้วย



“โอเค งั้นฉันจะพาคุณเที่ยวเอง แต่มีข้อแม้นะว่าต้องใช้ภาษาญี่ปุ่นเท่านั้น”



“อ่าฮะ ก็ดี จะได้ฝึกด้วย ถ้าพูดผิดช่วยแนะนำด้วยนะครับ”



“ค่ะ ^^”



ตลอดบ่ายผมตะลอนเที่ยวกับซาโตมิ ส่วนมากจะพาผมเข้าวัด T^T เอิร์ธเอื้อการย์เข้าวัด ถ้าแม่รู้แม่ผมต้องน้ำตาไหลแน่ๆ มันเป็นสิ่งที่ดีแต่มันไม่สนุกเลยอ่ะ เดินไปหยิบธูปเทียนดอกไม้ อ่านคำสวดแล้ววางไว้หน้าพระ หย่อนเงินบริจาคแล้วก็กลับ เฮ้อออออ



“ติดโทรศัพท์จังเลยนะคะ”



“อ้อ แชทน่ะ”



“แฟนเหรอ”


“หวังว่าอ่ะนะ”




สิ่งที่ผมหวังมีด้วยเหรอที่มันจะไม่เป็นจริง หึหึหึ



พอได้ยินว่าผมมีคนที่ชอบแล้วซาโตมิก็หน้าเจื่อนไปเลยก่อนจะกลับมาร่าเริงอีกครั้ง ผมก็พอรู้ว่าเธอสนใจผม ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมก็คงจะเล่นด้วยอยู่หรอกแต่ตอนมีผมมีคนจองแล้ว(หรือแกไปจองเขากันแน่ =_=)




ตอนเย็นผมไปรอรับไอ้อ้วนน้อยที่เดิม ขัดใจตรงที่มีไอ้แซ็คเดินมาส่งที่รถเนี้ยแหละ รู้สึกว่าเขาจะคืนดีกันแล้วแฮะมียิ้มมีหัวเราะด้วยกันด้วย เหอๆๆ




“เอาอะไรดีอ่ะ”



“กีวี่”



“นั่นพี่ชอบกินหรือครูแอฟชอบกินกันแน่”



“พี่เอง ฮ่าๆๆ”



อ้วนน้อยบอกให้แวะซื้อผลไม้ที่ตลาดหน้าหมู่บ้านไปฝากแม่ผมสักหน่อยแต่ว่าเลือกไม่ถูกว่าจะเอาอะไรดีระหว่างแอปเปิ้ลกับองุ่นดำไร้เมล็ด



“ก็เอาทั้งสามอย่างเลยดิ”



“สามอย่าง?”



“กีวี่ด้วย”


“แป๊บนะ”



อ้วนน้อยหันหลังไปทำอะไรยุกยิกๆผมก็แอบชำเลืองดูเห็นมันเช็คเงินในกระเป๋าแล้วพึมพำบวกลบคูณหารเลขเบาๆ ผมเลยพยักหน้าให้แม่ค้าว่าเอาทั้งสามอย่างเลยก่อนที่ไอ้อ้วนน้อยจะหันมา



“งั้นเอาแอปเปิ้ลกับกีวี่พอนะฮะ”



“สั่งไปแล้วสามอย่าง”



“ห๊ะ!”




ดวงตากลมเบิกกว้าง เหวอไปเลย พอเรียกสติได้ก็จะเรียกแม่ค้าแต่ผมปิดปากไว้แล้วบอกว่าจะจ่ายเอง ไอ้อ้วนน้อยรีบปฏิเสธ
“งั้นก็ไม่ใช่น้องที่ซื้อไปฝากครูแอฟน่ะสิฮะ”



“อันที่จริงน้องไม่ต้องซื้อของไปฝากแม่ก็ได้ ท่านไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไรหรอก”



“ไม่ได้หรอก”



อ้วนน้อยมันรักแม่ผมเพราะแม่ผมช่วยมันไว้ตั้งหลายอย่างตอนที่อ้วนน้อยมันมีปัญหา สุดท้ายท้ายก็ออกกันคนละครึ่งถึงจะพอใจ กะอีแค่ผลไม้ผมเหมาหมดร้านเลยก็ยังได้




“เหมือนพาลูกสะใภ้ไปไหว้แม่เลยว่ะ”



“บ้า -////-“




“ดูดิ มีซื้อขงซื้อของไปทำคะแนนด้วย”



“พี่เลิกพูดแล้วขับรถไปเงียบๆเลยนะ”



“เขินอ่ะดิ”


“พี่!! -///////////////-”



ผมหัวเราะ อ้วนน้อยที่ตอนแรกมองผมขับรถอยู่เบือนหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง พอถึงบ้านก็เข้ากอดไปอ้อนแม่ผมอย่างกับลูกอีกคน นอนหนุนตักคุยกันกระหนุงกระหนิงจนผมเป็นส่วนเกินอ่ะ



“คุณครูดีใจที่น้องเล็กได้เจอพี่เอิร์ธสักที ไม่ได้เจอกันมาตั้งสิบปีเลยเนอะ”



“ฮะ” อ้วนน้อยตอบแล้วเหลือบมามองผมที่ทำเป็นเล่นเกมส์ในโทรศัพท์


“ไม่โกรธพี่เอิร์ธใช่มั้ยที่เขาหายไป”



“โกรธฮะ แต่ว่า...”


“อย่าโกรธพี่เขาเลยเพราะคุณครูเองที่ผิด”


“ครูไม่ผิดสักหน่อยฮะ พี่เอิร์ธทิ้งน้องเล็กไปเอง”



อย่างกะเอามีดมาปักฉึกตรงกลางอกกูเลยว่ะ


“พี่เอิร์ธไม่ได้อยากหายไปเลย คุณครูต่างหากที่ขอร้องให้พี่เอิร์ธอยู่ห่างๆจากน้องเล็กเอง”



“อะ..อะไรนะฮะ”



อ้วนน้อยตาโตเหมือนไม่อยากจะเชื่อก่อนจะลุกขึ้นนั่งมองผมกับแม่สลับกันไปด้วยความงง



“ไม่มีอะไรหรอกน่าอ้วน แม่ ไปกินข้าวกันเถอะ”


“เอิร์ธ แม่ว่าน่าจะพูดกับน้องให้รู้เรื่องนะ”



“ใช่ฮะคุณครู พูดให้รู้เรื่องเลยฮะ”


อ้วนน้อยเขย่าแขนแม่อยากรู้เต็มแก่



“เอาเป็นว่า... ไหนๆเราก็อยู่พร้อมกันแล้ว ตอนแรกที่แม่ไม่บอกน้องเพราะแม่คิดว่ากับอิแค่พี่ชายมหาวิทยาลัยกับเด็กอนุบาลสองคนที่ได้มาสนิทกันในช่วงระยะเวลาสั้นๆ เมื่อหายหน้าหายตาไปไม่นานมันก็ลืมแล้วน้องเล็กก็ไม่พูดถึงแกอีกเลยหลังจากที่เรียนจบอนุบาล”



ไม่ร้องหาเพราะมันเกลียดผมไปแล้วอ่ะดิตอนนั้นอ่ะ



“แต่แม่เพิ่งรู้ว่าเอิร์ธตามน้องตลอดแต่พอแม่ถามแกกลับบอกว่าไม่ มันทำให้แม่คิดว่าเรื่องตอนนั้นแกยังโกรธแม่อยู่ที่และแกปิดบังเพราะไม่อยากให้แม่ลำบากใจรึเปล่า แต่ถ้าแม่อธิบายให้น้องเข้าใจ แม่คิดว่าทุกอย่างมันจะดีขึ้น แล้วน้องเล็กก็จะไม่โกรธพี่เอิร์ธใช่มั้ยลูก”



“ใช่ฮะ พี่เอิร์ธบอกน้องเล็กว่าพี่เอิร์ธไปติดคุกมา”


“ก็บอกว่าไม่ใช่ไงโว้ยยยยย TOT” ผมย้ายไปนั่งที่โซฟาเดียวกันแล้วบีบแก้มนิ่มจนแดง ไม่ได้ใช้แรงเลยนะครับแต่ผิวมันบางและแดงง่ายมาก



“แล้วพี่หายไปไหนมาเล่า!”




“พี่เขาอยู่ที่บ้านเนี้ยแหละเพียงแต่ถ้าน้องเล็กมาพี่เขาก็จะหลบจนเรียนจบก็ไปเรียนต่อต่างประเทศเลยทำให้เจอกันยากยิ่งไปใหญ่”


“ทำไมล่ะฮะ น้อง... น้องเล็กทำอะไรผิดหรือเปล่า” เด็กอ้วนเริ่มเบะเริ่มตาแดง



“เพราะว่า...”



“แม่! อย่าบอกนะ”


“น้องเล็กทำตัวไม่ดีชอบทำให้พี่เอิร์ธเจ็บตัวใช่มั้ยฮะ”



“ไม่ใช่อ้วน พี่เคยบอกแล้วว่าไม่ใช่ น้องน่ารักและเป็นเด็กดีมาก โอเคมั้ย” ผมกอดอ้วนน้อยที่กำลังจะร้องไห้ละ อีกนิดเดียวจะร้องละ...



“เพราะน้องเล็กน่ารักเลยมีคนอดใจไม่ไหวเกือบจะปล้ำอยู่แล้วไง คุณครูเลยไม่อยากให้อยู่ใกล้กัน”



“ห๊ะ!”



“เพราะพี่เอิร์ธเขาจะปล้ำเด็กอนุบาล คุณครูเลยตัดไฟตั้งแต่ต้นลม”



“พี่เอิร์ธ! OoO”


เอาละไงกู

------------------------------------------------------
หายไปเป็นเดือนนนนนนนนนนนนนน
ยังไม่ลืมกันใช่มั้ย ฮือๆๆ
วันนี้วันหยุดเลยแวบมาอัพนะ ช่วงนี้ติดสอบจริงๆ ให้อภัยข้าน้อยด้วยย
 

[❣☾月亮☽❣]

ค้ดถึงอ้วนน้อยกับพี่เออมากอะ

[TachibanaRain]

ฮ่าๆๆๆพี่เออโดนแม่ขายซะแล้ว แบบนี้น้องเล็กจะกล้าเข้าใกล้มั้ยเนี่ย หืมม

[TheWanFah]

อ้วนน้อยน่ารักมาก ตลกแบบซึนๆ
พี่เออเตรียมตัวอธิบายเรื่องสมัยเด็กๆได้เลยค่ะ 555

[Malila]

เอ้าาาา  โดนเผาซะแล้ว  555

[Pittabird]

เอาล่ะสิ. อ้วนน้อยเรารู้ความจริงแล้ว. ต่อไปจะเป็นไงนะ ลุ้นให้ตัดคำว่า ว่าที่. ให้ใช้แค่สามีพอแล้ว  สนุกค่ะ รออ่านนะ

[dahlia]

น้องเล็กเสียใจปนตกใจจนเรียกชื่ออิพี่เออถูกเลย 5555
ในที่สุดน้องก็จะรู้ซะทีว่าจะโดนปล้ำตั้งแต่อนุบาล 555555555555555

[Snowermyhae]

พี่เออไปติดคุกมา ฮืออออออออ 55555555555555555555555555555   

คิดถึงพี่เออมากค่ะ ได้อ่านตอนใหม่ซักที ชอบเรื่องนี้มาก ถ้ารวมเล่มสัญญาว่าจะอุดหนุนค่ะ 

[lizzii]

ขำ ขุ่นแม่เฉลยซะแล้ว 5555

[mooping-7]

5555พี่เออแกเละแน่

[kms]

อ้วนน้อยน่ารักที่สุดเลยยยยยย
ในที่สุดก็รู้ความจริงแล้ว

[marisa9397]

โดนซะบ้างพี่เออ 555

[วายซ่า]

อ้าว... คุณแม่เล่นพี่เออซะแล้ว  น้องเล็กรู้ความจริงแบบนี้แล้ว

ตกลงรับพี่เออเป็นสามึเลยนะ  ตอนเด็กเกือบโดนปล้ำ ตอนนึ้โดนลวนลามแล้ว

อีกหน่อยไม่พ้นมือพี่เออแน่   55555

[twinmonkey0311]

คุณแม่บอกหมดเลย จะสงสารพี่เออดีมั้ยเนี่ย

[mild-dy]