หัวข้อ: Don't be Stubborn✖อย่าดื้อกับพี่ พี่(ไม่)ชอบ✖spe married life✖p.31-9/4/59

[dariakim]

งื้อออออออ น่ารัก
รอพี่เออมาเคลียร์กะน้องนะคะ
ขอบคุณคุณคนเขียนมากที่มาอัพเรื่องนี้เรื่อยๆ
ขอบอกว่าสนุกมากเลย เราหลงเข้ามาเเล้วหาทางออกไม่เจอ555
มันสนุกจนแทบรอตอนต่อไปไม่ไหว
ยังไงก็จะรอตอนต่อไปน้าาาาา

[shikyu3211]

แซ็คมันเลิกชอบน้ำฝนแล้วหรอ

[EoBen]

โดนน้องด่าแล้วดูความสุขนะคะ สุขใจที่ได้แกล้ง

[▲TEACHCHY▼]

 

[lemonpreaw]

หมั่นไส้อิพี่เออ ระริกระรี้เกินไปแล้ว

[Kalamall]

  พี่เออกลับมาป่วนน้องแล้ว เอาอีกๆ เอาจริงๆจังๆซะที

[choinudee]

ต๊ายยยย ว่าที่สามี!!!!!!

น้องมารอพี่ที่หน้าคอมทุกวันเลยยยยย

กลับมาหาน้องเร็วๆนะ555

[Teddysdeath]

นอกจากกบฏแล้วพี่เออยังต้องสู้กับหนุ่มๆอีกเพียบอะ น้องเล็กเค้าฮอตแล้วน้า

[ferrari_L]

Special 1

ผมที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งของพี่เอิร์ธกับกางเกงขาสั้นยกถ้วยข้าวต้มกุ้งและไข่ตุ๋นไปวางไว้บนโต๊ะทานข้าวก่อนจะเข้าไปปลุกพี่เอิร์ธในห้องนอน เพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่นเมื่อคืนแต่แทนที่จะพักผ่อนให้เต็มที่เขากลับ... -////-



“พี่เออ ตื่นได้แล้วววว”



ผมดึงผ้านวมสีขาวออกก่อนจะหน้าแดงแล้วปิดมันลงอีกครั้ง ก็คนบ้าน่ะใส่เสื้อผ้าให้แต่ผมส่วนตัวเองล่อนจ้อนไม่อายฟ้าอายดินเลย



“หืม?”


“ตื่นได้แล้วฮะ วันนี้น้องต้องไปบ้านพี่พราวนะ”


“ไม่อยากตื่น”


พี่เอิร์ธพูดเสียงงัวเงียทั้งที่ดวงตาคมยังไม่ลืมขึ้นมามองโลก


“ไม่ไปส่งใช่มั้ย กับข้าววางอยู่บนโต๊ะกินด้วยนะฮะ แล้วก็... อ๊ะ”


ผมบอกเขาแล้วกะว่าจะรีบไปอาบน้ำแต่งตัวแต่คนเอาแต่ใจกลับดึงผมให้ล้มลงไปแปะอยู่บนแผ่นอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม แม้จะเห็นบ่อยแต่มันก็ยังเขินอยู่ดี


“ถ้าน้องจูบหวานๆพี่ก็จะมีแรงขึ้นมาเลย”


“พี่เอออออ ไม่เล่นนะฮะ”


“จุ๊บสิบทีแล้วลืมตาเลย”


แขนใหญ่รัดเอวผมแน่นขึ้น ถ้าไม่ยอมทำตามพี่เอิร์ธก็จะไม่ยอมหยุดแกล้งผมแน่ๆเลยจุ๊บเบาๆไปหนึ่งทีจึงผละออกแต่คนตัวโตก็รู้ทันว่าผมคงไม่ยอมทำครบตามเงื่อนไขแน่ๆเลยจับผมพลิกให้ไปอยู่ใต้ร่างแล้วระดมจุ๊บมาที่ปากรัวๆและคาดว่าจะเกินสิบทีแน่ๆก่อนที่ริมฝีปากหนาจะลามไปจุ๊บทั่วใบหน้าผม


“อื๊ออออ พอแล้วววว มันเกินสิบแล้วอ่ะ คิกๆๆ >O<”



ผมหัวเราะเพราะพี่เอิร์ธแกล้งไซร้คอผมให้จั๊กจี้ ไม่รู้ว่าคนหื่นทำได้ไง ถ้าอยากแกล้งผมเขาจะทำให้ผมจั๊กจี้แต่ถ้าเป็นเรื่องอย่างว่าเขาก็ไซร้คอให้ผมรู้สึกเสียวได้ >///<



“มีพลังขึ้นมาแล้ว” พี่เอิร์ธทำหน้าเจ้าเล่ห์ “พอมีพลังขึ้นมาก็อยากจะทำอย่างอื่น เช่น...”



“ไม่อ๊าววววววววว ปล่อยน้า เมื่อคืนพี่ก็ทำไปแล้วนี่ ฮือๆๆ” ผมแกล้งทำเสียงร้องไห้



“อะไรอ้วน พี่จะบอกว่าอย่างเช่นลุกไปอาบน้ำกินข้าวแล้วก็พาอ้วนน้อยไปส่งบ้านไอ้เด็กไม่รู้จักโตนั่นไง โหหหหห คิดลึกนะเราเนี้ย หรือว่าว้อนท์ เอามั้ยๆ”



“ไม่เอาแล้วคนบ้า!>////<”



“เด็กอะไรลามกจัง”



“ไม่ใช่สักหน่อย!”



ผมปฏิเสธหน้าแดง ก็พี่มันทำหน้าหื่นแล้วละคำพูดไว้ในฐานที่เข้าใจแบบนั้นผมก็คิดเป็นอื่นไปน่ะสิ



พี่เอิร์ธล้อผมว่าผมเป็นเด็กหื่นอยู่เรื่อยจนรถมาจอดสนิทอยู่หน้าบ้านพี่พราว วันเสาร์ผมมาสอนพี่พราวทำอาหารครึ่งวันได้ค่าจ้างเยอะด้วย ทีแรกผมไม่รับไว้หรอกแต่พี่พราวเขาไม่ยอมแต่ละครั้งก็จะให้เยอะขึ้นเรื่อยๆจนผมยื่นคำขาดว่าถ้ายังให้ผมเยอะเกินจำเป็นผมจะไม่มาสอนแล้วพี่เขาถึงจะยอม



“เด็กอ้วน พี่ไปรออยู่ร้านเดิมนะครับ”



“ฮะ”



“โทรมาหาพี่ก่อนสักสิบนาทีนะ”



“คร้าบบบบบบ”



ผมโบกมือให้พี่เอิร์ธ เขาพกโน๊ตบุ๊คออกมาทำงานด้วยที่ร้านกาแฟในหมู่บ้านนี้แหละ พี่เอิร์ธชอบบอกให้ผมโทรให้เขามารับก่อนเวลาเพราะไม่อยากให้รอแต่บางทีผมก็จะเดินไปหาเขาที่ร้านกาแฟเลย หลายเดือนมานี้พี่เอิร์ธกลับมาที่ไทยบ่อยมากกกกก แทบจะทุกอาทิตย์เลยก็ว่าได้ วันก่อนผมเจอพี่เปียวที่ห้างพี่เขาถามถึงพี่เอิร์ธว่าอาทิตย์นี้กลับมาไทยมั้ยพอผมบอกว่าน่าจะกลับเพราะหลายเดือนมานี้กลับมาทุกอาทิตย์เลยพี่เปียวก็แซวกลับว่าเงินเดือนพี่เอิร์ธคงหมดไปกับค่าตั๋วเครื่องบินแล้วมั้งเงี้ย ผมเลยคิดมากแล้วตั้งใจว่าจะพูดเรื่องนี้กับพี่เอิร์ธอีกที



“พี่พราววววว หวัดดีฮะ^O^”


“อเล็กซ์ นายมาช่วยจับชิคกี้หน่อยสิ มันดื้อมากเลยพี่จะฉีดยาTOT”


อ่า ผมรีบเข้าไปช่วยพี่พราวจับหมาไว้ ตอนนี้บ้านพี่พราวมีหมาสี่ตัวแล้ว ตัวแรกชื่อพี่เอเธนส์เป็นซามอยด์ขนขาวอยู่กับพี่พราวมาเป็นสิบๆปี ตัวที่สองเป็นปอมชื่อหมูตุ๋น สองตัวหลังได้มาจากคลินิกของพี่พราวที่เจ้าของเขาเลี้ยงไม่ไหวเลยเอามาให้พี่พราวแบบฟรีๆ เป็นพันธุ์ชิบะชื่อเจ้าชิคกี้ อีกตัวพันธุ์เวลคอร์กี้ชื่อน้ำตาล



“วันนี้สอนพี่ทำลาเต้อาร์ตนะ”


“ได้ฮะ”



ผมโทรคุยกับพี่พราวไว้แล้วและพี่เขาก็เตรียมอุปกรณ์ไว้พร้อมแล้วด้วย ผมว่าถ้าจะทำลาเต้อาร์ตลายสวยๆคงไม่ไหวสำหรับมือใหม่ ผมว่าเอาฟองนมเทด้านบนแล้วเอาช๊อคโกแลตวาดเป็นวงกลมแล้วเอาไม้จิ้มฟันเขี่ยๆให้มันเป็นรูปเป็นร่างง่ายๆไปก่อนจะดีกว่า



“อาเฟิร์สล่ะฮะ”



“ยังอยู่ข้างบนอยู่เลย ต้องรีบทำให้เสร็จก่อนป๊าลงมานะจะได้เซอร์ไพรส์ >O<”


“งั้นน้องเล็กจะไปชงกาแฟมาให้นะฮะ”



ผมไม่ได้มาใช้เครื่องชงกาแฟบ้านพี่พราวนานแล้วเพราะตอนนี้ก็มีเป็นของตัวเองแต่ถึงยังไงเครื่องของผมก็ยังไม่เทียบเท่าเครื่องราคาเป็นแสนนี่อยู่ดีแถมบ้านพี่พราวยังมีเมล็ดกาแฟหลายชนิดให้ผมเล่นด้วย ผมทำฟองนมเตรียมพร้อมสอนให้เรียบร้อย โดยรวมเบ็ดเสร็จได้แก้วที่ดูโอเคที่สุดสำหรับพี่พราวก็ปาเข้าไปแก้วที่สิบสาม



“ลูกหมี ทำอะไรครับ”



“ป๊าาาาาา ไปนั่งรอที่โต๊ะก่อน”


พี่พราวรีบเอาตัวเล็กๆบังข้าวของที่อยู่บนโต๊ะแทบไม่มิด พออาเฟิร์สจะเดินเข้ามาใกล้พี่พราวเลยรีบวิ่งไปห้ามแล้วดันออกไปนอกห้องครัวก่อนจะถอนหายใจฟู่อย่างโล่งอก



อาการดีใจเหมือนเด็กๆทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้ เพราะอย่างนี้พี่เอิร์ธถึงชอบเรียกพี่พราวว่าเด็กไม่รู้จักโตทั้งๆที่พวกเขาอายุเท่ากันแท้ๆ


“นายว่ามันโอเคมั้ย”


“น้องเล็กว่าเอาลายใยแมงมุมนี่ดีกว่านะฮะ”


“ไม่ได้หรอก มันธรรมดาไป ลายแมวนี่น่ารักที่สุดแล้ว”



พี่พราวดี๊ด๊าถือแก้วกาแฟออกไปอย่างระมัดระวัง ค่อยๆก้าวช้าๆเพราะกลัวจะหก พอพี่พราวคล้องคออาเฟิร์สที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะทานข้าวจากด้านหลังแล้วบอกว่าเซอร์ไพรส์พร้อมกับกาแฟหอมกรุ่น เขาก็คลายขมวดคิ้วเครียดจากการการอ่านหุ้นแล้วยิ้มกว้าง


“ขอบคุณครับ” พี่พราวได้รับหอมแก้มเป็นรางวัลทั้งสองข้างเล่นเอาผมเขินไปด้วยเลย


“ชอบมั้ย”


“ได้กินลาเต้ตอนเที่ยงก็ดีเหมือนกัน”



ปกติอาเฟิร์สกินกาแฟแรงๆ ลาเต้น่ะไม่อยู่ในลิสต์หรอก นี่เป็นเพราะพี่พราวทำนั่นแหละอาเฟิร์สถึงกินแบบไม่บ่นอะไร


“อ๊ะป๊า อย่าเพิ่งกิน”


“อะไรครับ”


“ดูรูปนี่ก่อน เป็นรูปอะไร >O<”


อาเฟิร์สก้มมองก่อนจะขมวดคิ้วมุ่น คงเครียดยิ่งกว่าตอนทำงานเพราะถ้าตอบผิดอาจจะโดนงอนได้ แต่ผมจะบอกยังไงดีล่ะว่าเขากำลังมองผิดด้านกลับหัวกลับหางด้วยซ้ำ T_T



“นี่มัน ลูกหมีใช่มั้ย”



“=______________________=”


“ไม่ใช่เหรอ”



“ป๊าดูกลับด้านอยู่นะ”


“อ้อ ถึงว่ามองไม่ออก” อาเฟิร์สรีบกลับถ้วยกาแฟเป็นอีกด้านพร้อมกับรั้งเอวบางของคนรักไว้เพราะถ้าเกิดอาการงอนขึ้นมาจะลำบากเอา ฮ่าๆๆ



“ถ้าตอบผิดอีกทีหนูจะงอนป๊าแล้วนะ”


“เอ่อ ป๊าว่าลายมันขยับเลยดูไม่ชัดนะ”


“ไม่ขยับ หนูถือมาอย่างดีเลย =_=”



อาเฟิร์สมองผมที่พยายามจะส่งสัญญาณไปว่ามันคือลายแมว ผมทำมือสามนิ้วทาบไว้ที่แก้มอาเฟิร์สก็พยักหน้าเข้าใจ ผมว่าที่เขาตอบลายหมีเพราะเดาเอาล้วนๆว่าพี่พราวจะต้องทำลายหมีที่เป็นคำเรียกแทนของเขาทั้งสองคน ลูกหมีกับพ่อหมี ไง


“นี่มันแมวชัดๆเลย”


“หนูเห็นนะว่าส่งซิกซ์อะไรกันน่ะ”


“อ่า”


“;(”


“ทำครั้งแรกได้เท่านี้ก็เก่งมากแล้วครับ แต่รสชาติมันดีมากๆ ป๊าว่ามันอร่อยมากเลย”


“อเล็กซ์เป็นคนชง ฮึ!”


หมดกัน ผมออกมาเก็บของในครัวปล่อยให้เขาสองคนง้อกันไป อาเฟิร์สน่ะทั้งโอ๋ทั้งตามใจพี่พราวขนาดนี้จะโกรธได้นานก็ให้มันรู้ไปเถอะครับ


ผมไม่ได้ทานข้าวกลางวันกับทั้งคู่แต่รีบเดินไปหาพี่เอิร์ธที่ร้านกาแฟแทนเดินไปไม่กี่นาทีก็ถึงเพราะมันอยู่ห่างจากบ้านพี่พราวไม่มาก


“เสร็จแล้วเหรออ้วน อยากกินอะไรมั้ย”



พี่เอิร์ธยื่นกระเป๋าตังค์มาให้ผมไปซื้อของกินที่เคาท์เตอร์


“ไม่ต้องหรอกน่า วันนี้ได้เงินมาด้วย”



“ก็เก็บไว้สิ เอานี่ไปใช้”



“ไม่เอาหรอก”


ผมบอกแล้วเดินออกมาสั่งเค้กและนมที่เคาท์เตอร์ ผมฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าจะคุยกับพี่เอิร์ธเรื่องที่กลับมาที่นี่บ่อยๆ นอกจากจะเปลืองเงินแล้วยังเสียเวลานั่งเครื่องอีกด้วย ผมกลัวพี่เอิร์ธจะทำงานและพักผ่อนไม่เต็มที่น่ะครับ


“พี่เออออออ”


“เป็นอะไรวะอ้วน ดูทำหน้า”


พี่เอิร์ธขยี้หัวผมที่ลงไปนั่งด้านเดียวกับเขา ก็ผมไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงนี่นา



“คือว่า ทำไมช่วงนี้กลับบ้านบ่อยจัง”


“แล้วไม่ดีเหรอไง”



พี่มันพับหน้าจอโน๊ตบุ๊คลงแล้วเท้าคางคุยกับผมอย่างจริงจังทั้งๆที่ผมแค่ถามว่าทำไมช่วงนี้กลับบ้านบ่อยเท่านั้นเองน้าาาาา T_T


“ก็ดีฮะ แต่ว่า...”


“แต่ว่าอะไร”


“แต่ว่ามันใช้เงินเยอะนี่”


“คิดว่าพี่ได้เงินเดือนกี่บาทกันฮึ”


“ก็...ก็ไม่รู้สิ” ผมเกาหัวแกรกๆ



“เรื่องเงินน้องไม่จำเป็นต้องห่วงเลย...”


“...”



“...พี่ต่างหากที่ต้องห่วง ไอ้คนที่ชื่อเกลไปถึงไหนละ”


“ห๊ะ! O_O”


เกล พี่เกล? ขนมส่วนใหญ่ที่อยู่ตรงมุมขนมในห้องนอนผมก็มาจากพี่เกลมอหกทั้งนั้นเลยครับ ช่วงนี้พี่เขามาจีบ... ใช่ เขามาจีบ แต่ผมก็บอกเขาไปแล้วครับว่าผมมีแฟนแล้วแต่แฟนผมอยู่ต่างประเทศเลยไม่ค่อยได้เจอบ่อยพี่เกลก็พยักหน้าเข้าใจแล้วนี่นา


“มันมาวอแวอยู่ไม่ใช่เหรอ”


“อย่าบอกนะว่าที่มานี่เพราะว่าพี่เกลน่ะ”


“แปลกตรงไหน ก็มาคุมความประพฤติเมีย!”



“พี่เอิร์ธ!”



ผมเอานิ้วมาทาบปากจุ๊ๆแล้วมองซ้ายมองขวา โชคดีที่ไม่ได้มีใครสนใจมองมาทางนี้



“น้องบอกพี่เกลไปว่ามีแฟนแล้ว”


“หลักการของการหลงรักคนมีเจ้าของก็มีอยู่สองอย่าง ไม่ทำใจก็ทำชั่ว...”



“...”



“...แล้วถ้ามันเลือกจะทำใจ มันก็คงหายไปจากชีวิตน้องนานแล้วล่ะ”



“แต่ว่าพี่เกลบอกว่าเป็นพี่น้องกันเฉยๆก็ได้”



ปัง!



“พี่น้องกันชวนกันไปเที่ยวสองต่อสองเหรอห๊ะ”



พี่เอิร์ธทุบโต๊ะดังปังแล้วบีบต้นแขนผมแน่นก่อนจะถือของแล้วลากผมออกมาจากร้าน ที่ไปเที่ยวกันสองต่อสองนั่นก็แค่ตอนเลิกเรียน ผมปฏิเสธเขาหลายครั้งแล้วก็เลยไปสักครั้งหนึ่งแล้วที่ไปก็เพราะช่วยเลือกซื้อของขวัญให้เพื่อน มันก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไรสักหน่อยนี่นา



“น้องเจ็บนะ”



“เพราะน้องดื้อ พี่บอกว่าถ้ามีผู้ชายมาจีบให้บอกพี่ นี่นอกจากจะไม่บอกแล้วยังให้พี่รู้เองอีก”


“...คือ มัน”



“พี่ไม่ได้อยู่ใกล้ไม่ได้หมายความว่าจะไปไหนมาไหนกับใครก็ได้”


“เจ็บนะ”


เพราะพี่มันจับตัวผมยัดเข้าไปในรถแรงๆ บทจะดีก็ดีใจหายพอจะร้ายทีโคตรจะรับมือไม่ได้


“ที่ไม่อยากให้พี่กลับมาเพราะห่วงพี่หรือเพราะกลัวจะไม่ได้ไปเที่ยวกับมันกันแน่”


“ถ้าพี่ยังพูดอย่างนี้อีกเราก็ไม่ต้องมาคุยกัน!”


พี่เอิร์ธเงียบ ผมก็เงียบ เราเงียบกันไปตลอดทาง นี่เป็นครั้งแรกที่พี่เอิร์ธกลับมาแล้วเราทะเลาะกัน ที่เขากลับมาบ่อยๆก็เพราะเรื่องพี่เกลแต่พี่เขาไม่พูดไม่ห้ามคงจะรอดูว่าผมจะทำยังไงเมื่อเราต้องห่างกันแล้วมีคนเข้ามาทำให้หวั่นไหว


พอถึงคอนโดพี่เอิร์ธก็เดินลิ่วๆขึ้นไปไม่ได้เปิดประตูรถให้ผมไม่ได้รอเหมือนทุกที เข้าห้องไปก็ต่างคนต่างอยู่ พอผมจะอธิบายพี่มันก็แกล้งทำนู่นทำนี่ไม่ให้จังหวะผมได้เข้าไปอธิบายเลย


ก๊อกๆๆ



เคาะประตูห้องนอนทั้งๆที่ปกติทำกันที่ไหนล่ะ TOT



“เข้ามา”


พี่เอิร์ธนั่งกอดอกดูทีวีอยู่ตรงโซฟาปลายเตียง โกรธจริงหรือเก๊ก แยกไม่ออกกกกกกก



พอเวลาผ่านไปผมก็ไม่ได้โกรธที่เขาพูดแล้ว ผมเป็นพวกโกรธยากแล้วก็หายง่าย อย่างตอนที่พี่มันทิ้งผมไปเป็นสิบปี ผมก็โกรธมากแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะผมรักเขามากกว่าไง



“กับข้าวใกล้เสร็จแล้วนะ^O^”



ผมเดินเข้าไปนั่งข้างแล้วกอดแขนใหญ่ไว้ ยิ้มสู้เท่านั้นที่ทำได้


“วันนี้น้องทำสุกี้ด้วย”


“...”



“พี่อ่ะ” ผมเงยหน้าเอาคางเคาะต้นแขนเขาให้ก้มมามองแต่สายตาคมกลับจ้องทีวีไม่กระพริบ


“ไม่อยากหอมแก้มแล้วเหรอ อุ๊ย!”



พอผมพูดจบคนตัวโตรั้งผมเข้าไปกอดแล้วระดมหอมแก้มผมแรงๆหลายฟอดก่อนจะยกร่างผมไปไว้ที่เตียง นิ้วยาวเกลี่ยผมที่ปรกหน้าผมออกแล้วจูบไปทั่วทั้งใบหน้าตั้งแต่หน้าผาก จมูก แก้มทั้งสองข้างและมาจบที่ริมฝีปากเนิ่นนาน พอผมหมดอากาศพี่เอิร์ธถึงจะผละออกแล้วกดจูบลงมาใหม่อยู่สองสามรอบถึงจะเลื่อนไปซุกไซร้ตรงซอกคอ



“พี่เออ อย่าฮะ อ๊ะ” ผมเรียกเขาเสียงแผ่ว ยิ่งปล่อยให้ผ่านความต้องการของทั้งผมและเขาก็ยิ่งมากขึ้น



ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่างผมก่อนจะค่อยๆปลดพันธนาการออกไปทีละชิ้น ปากหนาก็วนเวียนจูบซับไปทั่วลำคอ ไม่ว่าจะผ่านไปที่ไหนพี่เอิร์ธก็จะฝากรอยจูบไว้ทุกที่เพิ่มจากเมื่อคืนให้มากขึ้นไปอีกแต่คราวนี้พี่มันจูบแรงๆให้ผมรู้สึกเจ็บ



“อ๊ะ อา...”


ปากหนาครอบครองยอดอกของผมแล้วดูดดึงมันราวกับว่าเป็นของหวานที่เขาอยากจะกินในขณะที่ยอดอกอีกข้างก็ถูกมือเขาบีบเฟ้นให้ผมได้รู้สึกสยิวแหงนหน้าเริดครางเสียงหลง



“พะ...พี่ อ๊า ไม่ อ๊ะ!”



ปากหนาไม่ได้หยุดแค่ตรงหน้าอกแต่ลากลงไปเรื่อยๆตั้งแต่หน้าท้อง แอ่งสะดือและส่วนที่อ่อนไหวที่สุดที่ถูกเขาใช้ปากกอบกุมเอาไว้ทำให้ผมเสียวจนดิ้นพล่านผละมือจากที่จิกแผ่นหลังกว้างมาจิกผ้าปูที่นอนจนยับย่น หัวสมองผมตื๊อจนลืมไปเลยว่าตัวเองตั้งหม้อสุกี้ไว้ป่านนี้คงเดือดจนล้นหม้อ



พี่เอิร์ธขยับขึ้นลงจนผมเกือบจะไปถึงฝั่งแต่เขากลับหยุดและจับผมคว่ำหน้าลง ใบหน้าคมคลอเคลียอยู่ตรงซอกคอและแผ่นหลังของผมเลื่อนลงมาเรื่อยๆจนถึงตรงนั้น มือเขาบีบบั้นท้ายผมให้แยกออกก่อนที่ปากเขาจะทำงานอีกครั้ง ผมครางไม่หยุดเมื่อลิ้นเรียวขยับระรัว เขาผละออกไปถอดเสื้อผ้าตัวเองออกแล้วป้ายเจลเย็นๆมาตรงช่องทางด้านหลังของผมก่อนจะดันนิ้วใหญ่เข้ามาจนผมต้องสะท้านเฮือก จากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้ว



“อ๊ะอา ฮะ...”



“มันน่า..”



เสียงทุ้มครางต่ำในลำคอก่อนท่อนที่เขาจะถอนนิ้วออกไปกายใหญ่โตค่อยๆแทรกเข้ามาตามรอยแยก เขาจับหน้าผมให้หันไปรับจูบเร่าร้อนเพื่อให้ผมลืมความเจ็บ ลิ้นร้อนกวาดเข้ามาทั่วปากผมก่อนจะเกี่ยวกระหวัดลิ้นผมให้ไปคลุกเคล้าอยู่ในโพรงปากเขาบ้าง มือทั้งสองข้างก็ยียอดอกผมทั้งสองข้างของผมจนชูชันและเริ่มแดงจากแรงของเขา จนกระทั่งท่อนกายใหญ่เข้ามาจนสุดถึงผละมือออกไปจับยึดบั้นเอวผมไว้แน่นแล้วขยับเสียดสีส่วนนั้นเริ่มจากเนิบช้าให้ผมปรับตัวก่อนจะเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆจนเกิดเสียงดังพลั่บๆ ให้ผมอายจนต้องซุกหน้าลงกับหมอนเพื่อปิดบังใบหน้าแดงๆและสีหน้าที่แสดงอาการเสียวซ่านของตัวเอง



พี่เอิร์ธหมุนร่างผมให้หันกลับไปหาเขาทั้งๆที่เอวสอบยังขยับเข้าหาร่างผมไม่ได้หยุด ผมรีบกอดรัดลำคอใหญ่และเอาขารัดเอวเขาไว้ซุกใบหน้าลงกับซอกคอเขาเพราะผมเขินมาก ผมเขินทุกครั้งที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขา



“ขอดูหน้าเด็กดื้อหน่อย”



“ฮื๊ออออ”


“หึหึหึ”



พี่เอิร์ธหยุดขยับทันทีทำให้ผมครางออกมาอย่างขัดใจยอมให้ไอ้คนขี้แกล้งได้จ้องหน้าผมที่เซหลบตาเขาไปมองอย่างอื่น พอพี่มันพอใจก็บดจูบผม แขนใหญ่กกกอดร่างผมไว้แนบชิดจนอากาศยังผ่านไม่ได้แล้วกระแทกเอวเข้าหาผมแรงไม่ยั้ง



“จะได้บอกไอ้นั่นถูกว่าผัวแซ่บแค่ไหน ซี๊ดดด”


“อ๊ะ อ๊ะ พี่ พี่เออ อ๊ะ!”



พี่เอิร์ธจับผมพลิกคว่ำพลิกหงายอยู่นาน พี่มันชอบยื้อไว้แล้วเอาแต่ดุผมเรื่องพี่เกลจนผมทุรนทุรายให้พี่เอิร์ธได้สนุกล่ะ



“ซี๊ดดด อ้วน...”


“แฮ่ก พี่ ฮะๆๆ”



พี่มันครางก่อนจะเร่งจังหวะเร็วจนผมครางแทบไม่ออกเมื่อเราใกล้จะเสร็จ ผมเกร็งร่างก่อนจะกระตุกปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาพร้อมๆกับที่พี่เอิร์ธปล่อยน้ำอุ่นๆเต็มช่องทางด้านหลังของผม ผมหอบหายใจเหนื่อยจนแทบจะขาดใจปล่อยให้คนตัวโตปาดน้ำใสที่เปรอะรอบปากจากรสจูบแบบไม่ยั้งของพี่มันเมื่อกี้ พอถอนจูบแล้วกลับรู้สึกเจ็บๆขึ้นมา



“แฮ่กๆๆๆ”


พี่เอิร์ธถอนแก่นกายออกไปผมก็รู้สึกได้ว่าน้ำรักของเขามันไหลย้อนออกมาจนเปรอะผ้าปูที่นอนแต่คนเอาแต่ใจก็ไม่ได้สน ดึงผมไปนอนทับบนอกกว้างแล้วกอดไว้ไม่ยอมปล่อยแถมยังหอมแก้มผมไปอีกหลายที



“ฟอดๆๆๆๆ”



“อื๊อออออ พอแล้ว แฮ่กๆ”



“ไมน่ารักงี้วะอ้วน”


ทีงี้ล่ะอารมณ์ดีขึ้นมาเชียว เมื่อกี้น่ะทำหน้าบอกบุญไม่รับจนไม่มีใครกล้าจะเข้าใกล้



“คนหื่น”



“ดูดิ” พี่มันลูบเอวเลยไปจนถึงบั้นท้ายผมก่อนจะบีบอย่างหยอกเย้า “ไม่ให้หื่นยังไงไหว”


“บ้า”



เงียบพักหายใจกันสักพักผมจึงเริ่มพูดเรื่องพี่เกลขึ้นมาอีกที



“น้องไม่แม้แต่จะคิดชอบพี่เกลเลยจริงๆนะ”


“แล้วน้องชอบใคร”


“...ก็“



“ไม่ตอบพี่จะคิดว่าน้องชอบมันนะ”


“ไม่น้าๆ น้องชอบพี่เออ” หน้าร้อนเห่อขึ้นมาจนตัวเองรู้สึกได้ T////////////////T


“รักใคร ฟอด”


“พี่เออ”


“อยากอยู่กับใคร ฟอด”


“พี่เออ”


“จะมองแต่ใคร”


“พี่เออ”


“แล้ว...”


“พอแล้วววววววววววววววววววววววว จะตอบพี่เออๆๆๆๆๆๆๆ พี่เออคนเดียวพอใจหรือยัง”


“มาก!”



ผมย่นจมูกใส่พี่เอิร์ธเลยบีบจมูกผมส่ายไปมาอย่างเอ็นดู


“ยังต้องให้พี่บอกอีกมั้ยว่าพี่รักใครที่สุด”


“ใครเหรอ”


“มา เดี๋ยวแสดงให้ดูเลย หึหึหึ”


“ไม่อ๊าวววววววววว คิกๆๆ ไม่เอา”


พี่เอิร์ธพลิกผมให้อยู่ใต้ร่างอีกแล้วฟัดผม


“ไม่ทำอะไรแล้ว”


“ไม่ไหวแล้วนะ”


“เจ็บเหรอ”


“นิดหน่อย”


“นี่ทำโคตรรรรรรรรรรรรรของโคตรเบาแล้วนะ”


ที่จริงมันก็ไม่ได้เจ็บขนาดนั้นแต่พอขยับแล้วมันรู้สึกขัดๆ


“พี่ก็ไม่ต้องแสดง พูดออกมาเลย”


“พูดว่า?” คนตัวโตทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้


“รักไง”


“หึหึหึ รักมากกกกก พี่รักอ้วนน้อยของพี่ที่สุด เคยรักยังไงก็จะรักมากขึ้นเรื่อยๆทุกวันทุเวลาเลย”



“โอเค ^O^ งั้นก็ไม่ต้องบินกลับมาบ่อยๆละเนอะ”


“บิน = =”


“ง่ะ”


“ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด”


“...”


“...คือพี่คิดถึงน้อง”


โอ๊ยน้ำตาจะไหล ผมกอดลำคอแกร่งแล้วซุกหน้าลงกับอกกว้าง ทุกคนย่อมมีหน้าที่เป็นของตัวเอง ให้ผมไปอยู่ที่นู่นด้วยผมก็ไม่โอเคเรื่องภาษาวัฒนธรรมอะไรอีก แล้วอีกไม่กี่ปีผมก็จะเข้ามหาลัยแล้วด้วย การไปเรียนต่างประเทศมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับผม


“น้องก็คิดถึงพี่เออนะฮะ”


...


...


...


”จริงสิ สุกี้ล่ะ ปล่อยก่อนฮะ O.O”



เรากอดซึมซับความรู้สึกกันสักพักผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าสุกี้ที่ตั้งเตาต้มน้ำไว้ป่านนี้น้ำคงแห้งติดก้นหม้อแล้ว


“ช่างมันน่า ขอกกก่อนได้ป่ะล่ะ”


“พี่เอออออ T_T ถ้าไฟไหม้...”


“เดี๋ยวสัญญาณเตือนก็ดัง”


“ได้ยังไงเล่า”


มันจะไปทันที่ไหนล่ะ ผมดิ้นออกไปหยิบเสื้อผ้าไปล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำ ทั้งเนื้อทั้งตัวผมเต็มไปด้วยรอยจูบและรอยมือเพราะตัวผมขาวและบางจึงเป็นรอยง่ายอยู่แล้วแม้ไม่ต้องออกแรงมาก เสร็จออกมาก็เห็นพี่เอิร์ธเปลี่ยนผ้าปูที่นอนอยู่ตัวเองจึงเข้าไปดูในครัว อ่า ดีที่มีเครื่องดูดควันไม่งั้นควันต้องฟุ้งหนักมาก น้ำในหม้อแห้งหมดแล้วเลยต้องเติมน้ำต้มใหม่ ลวกผักลวกเนื้อรอไว้เลยเพราะตอนนี้ผมหิวมากและคิดว่าคนเอาแต่ใจก็คงหิวมากเหมือนกัน


“ฟอดดดดด หอมจัง”


“พี่เออ” ถูกสวมกอดและฉกหอมแก้มจากด้านหลัง “กะจะทำสุกี้ให้กินไถ่โทษ”


“พี่ไม่ได้โกรธแล้วววว”


“ดีจัง^O^”


“แต่พี่โกรธคราวหน้าน้องอย่ายิ้มหวานใส่นะ โกรธได้ไม่นานเลยเซ็ง =_=;”



^_____________________________________^ ผมเลยยิ้มกว้างซะเลย พี่เอิร์ธทำหน้าหมั่นเขี้ยวแล้วแกล้งไซร้ซอกคอผมให้ผมจั๊กจี้จนทำทัพพีตก วันนี้จะได้กินข้าวกันมั้ยเนี้ย!

------------------------------------------------------------------
พี่เอออออออออออออ อิคนหื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนน
คือเฟอร์ไม่ได้เขียน NC นานมากกกกกกกก
ผิดพลาดยังไง หนักไปเบาไป ขอให้บอกนะคะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นต์จ้า

[❣☾月亮☽❣]

 .   นี่คืออนาคตที่เราใฝ่ฝันใช่ไหม.  น่ารักมากค่ะ. ดีงามๆ
อ้วนน้อยเนื้อหอมจริงๆดูซิตาแก่หื่นจับกินหลายรอบเลย
รอตอนปกติต่อไปค่ะ. 

[วายซ่า]

อ๊ายยยยยยย  พี่เออหื่นนนอ่ะ

แกล้งงอนเพราะอยากให้น้องมาง้อใช่มั๊ยล่ะ

ว่าแต่ได้เงินเดือนเป็นแสนเหรอ ถึงได้บินกลับทุกอาทิตย์ได้เนี่ย 

[TheWanFah]

รอให้ถึงที่เค้าสองคนเป็นแฟนกันไม่ไหวแล้ววว

[patchamai28]

ชอบ พี่เออ น้องเล็กน่ารักมาก 

[Snowermyhae]

งื้ออออ ชอบตอนพี่เออเรียกน้องว่าอ้วนจัง เขินนนนน

[mild-dy]

 :pig4:จ

[Naeon]

พี่เออหื่น5555

[bpyt]

โหยยยย~~ พี่เออ เนียนทำเป็นหึงแต่จริงๆ คือหื่นใช่ม่ะ??

[Akikojae]

อ้วนน้อยยยย น่าฟัดอย่างที่พี่เออว่าจริงๆ
ขอบคุณนะคะ น่ารักมากๆเลยยย
 

[Aoya]

อยากให้ถึงช่วงเวลานี้เร็วๆ จัง 

[lemonpreaw]

ทำไมมันน่ารักอย่างงี้ อือออออ อ่านไปก็ยิ้มไป

[imac]

ตอนนี้น่ารักสุดๆ

[twinmonkey0311]

พี่เออหาเรื่องจับกดน้องรึเปล่าเนี่ย

[ΩPRESTOΩ]

อิพี่เออหาเรื่องฟัดน้องเล็กชัดๆ
 

[poppycake]

พี่เอออออ >\\\\\\\\<
หื่นมากอ่ะ แต่เราก้อชอบ มุ้งมิ้งสุดๆ
โกรธกันงอนกันพอเป็นพิธีเน้อ
นี่คืออนาคตอันใกล้ของตอนปกติสินะ อิอิ

[packy]

อ้วนน่ารักกก น่ารักขนาดนี้พี่เออไปไหนไม่รอดแน่

[Pittabird]

ว้าว ว้าว. พี่เออขี้หึงและหื่นมากก. น้องอ้วนน่ารักน่าชังสุดๆ

[loveromance]

คนเขียนจ้ะ ถ้าลงตอนพิเศษแบบนี้ ช่วยลงตอนปัจจุบันมาให้เดี๋ยวนี้เลยยย จะได้สวีททันตอนพิเศษสักที พี่เออน่ารักกกกก น้องเล็กก็น่าฟัด 

[mooping-7]

อนาคตอันใกล้ใช่ป่ะ น้องเล็กโกรธไม่นานหรอกเพราะน้องเล็กน่ารัก

[choinudee]

พี่เออ ขอแบบจัดหนักหน่อยซิ

หมั่นไส้น้องเปนการส่วนตัว5555

[greensnake]

อ่านสามตอนรวดอิ่มเอมสุดๆ ตอนที่แล้วเพิ่งปาดน้ำตาไป
ดีที่เขาคุยกันง่าย ลองฟังเหตุผลกันก็จะรู้ล่ะเนอะ
พี่เออรีบกลับมาทำให้เหมือนเดิมเร็วๆนะ เราเขินรอละ
ที่พี่หายไปก็เพื่อสร้างเนื้อสร้างตัวเตรียมสร้างอนาคตกับน้องสินะ
อยากจะยุให้น้องงอนนานๆแต่อีกใจก็อยากเห็นเขาดีกัน
เอาเป็นว่าจะรอจนกว่าจะทันตอนพิเศษนี้นะคะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดค่ะ
ป.ล.นอกเรื่องนิดนึง พ่อหมีกับลูกหมียังน่ารักเหมือนเดิมมมมม