หัวข้อ: Don't be Stubborn✖อย่าดื้อกับพี่ พี่(ไม่)ชอบ✖spe married life✖p.31-9/4/59

[aommaboo]

คือชอบเรื่องนี้จัง พี่เออชอบแกล้งน้องดีนัก น้องเอาคืนเลยย คนแต่งเก่งค่ะสนุกมากเลย อ่านรวดเดียวเลย รอๆพาร์ทพี่เออค่ะ

[dahlia]

มารอน้องเล็กของเรา 

[NOPKAN]

เพิ่งได้อ่าน 2 ตอนล่าสุด งืดดดดดดดดดดด พี่เออออออออออ >__<~

[entirom]

คู่นี้เจอกันทีไร


ฟรุ่งฟริ่งตลอดดดด

[lemonpreaw]

เราไปอยู่ไหนมา ทำไมเพิ่งเคยอ่านเรื่องนี้ เราพลาดไปได้ไงเนี่ย....น้องเล็กกับพี่เออน่ารักมากๆ อบอุ่นมากๆ

[ferrari_L]

19

[Earth part]




ผมตามไอ้อ้วนน้อยที่เดินกระทืบเท้าปาดน้ำตาป้อยๆไปหลังจากที่โดนผมแกล้ง ที่จริงแล้วไม่ได้อยากจะแกล้งหรอกแต่แค่อยากทดสอบว่ามันจะจำผมได้มั้ย แต่สายตาแป๋วที่มองมาอย่างตัดพ้อนั่นมันก็บอกได้ชัดเจน ถือว่าผิดคาดที่คนเราจะยังเหลือความทรงจำสมัยหกขวบได้ เอ่อ แต่กูก็ยังจำได้อยู่ลางๆนี่หว่า =_=




“อ่าวเอิร์ธ น้องเล็ก”



“กลับละนะ”


ผมหันไปบอกเอลวาที่ขึ้นไปเอาพวกหนังสือมาให้ผม



“ก็ไหนว่า...”



“ไปส่งน้องคนนี้” ผมพยักเพยิดหน้าไปทางเด็กอ้วนที่กัดปากขมวดคิ้วอยู่ นี่ปกติพอผมบอกจะไปส่งใครที่บ้านคนนั้นเขาจะทำหน้าเขินกันนะเว้ยยยยย



“สวัสดีฮะ”


“เฮ้ยๆๆ รอด้วยอ้วน เรื่องนั้นก็ตามที่บอกแหละ”


ผมทิ้งท้ายก่อนจะเดินตามเด็กอ้วนที่โคตรจะขี้งอนออกไป พอมันทำท่าจะเดินผ่านรถผมไปก็เลยต้องรั้งแขนเอาไว้แต่อีกคนกลับสะดุ้งเหมือนโดนของร้อนงั้นแหละ


“ปล่อยนะ”


“ตั้งแต่มานี่พูดคำว่าปล่อยกี่ครั้งละ”



“ก็ปล่อยสิ!”



“เหอๆๆ ไม่ปล่อย”


“ฮึ่ยยยยยย”



เดี๋ยวนี้เขามีฮงมีฮึ่ยใส่นะ



“พูดกันดีๆไม่ได้เหรอไงอ้วน ลืมพี่ไปแล้วเหรอ”



“ลืม”



“โกหก =_=;;”


ใครจะเชื่อก็เชื่อไปเถอะนะครับที่ทั้งป๋าทั้งแม่หรือแม้แต่เอลวาบอกว่าไอ้อ้วนน้อยเป็นเด็กดีอย่างนั้นอย่างนี้ ครั้งแรกที่รู้จักกันตอนยังเด็กมันแกล้งผมด้วยการเรียกชื่อผมผิดๆให้ผมโมโหอย่าคิดว่าผมไม่รู้ ก็ขนาดชื่อเฟิร์สชื่อพราวที่เรียกยากกว่าชื่อผมตั้งเยอะมันยังออกเสียงถูกเลย เหอะ พอเจอกันอีกทีไอ้อ้วนมันก็ไม่ยอมพูดด้วยดีแต่ทำหน้าบูดหน้าบึ้งใส่



แล้วตอนนี้... บอกว่าลืมผม ทั้งๆที่การแสดงออกมันไม่ใช่เล้ยยยยย



“ไม่ได้โกหก คุณเป็นใครเหรอฮะ”



ไอ้อ้วนน้อยยิ้มไม่รู้ไม่ชี้แล้วเอียงคอถามผม คิดว่าตัวเองจะกวนประสาทผมได้อย่างที่ผมทำกับมันสินะ ขอโทษ ยิ่งมันทำมันยิ่งน่ารักน่าแกล้งยิ่งขึ้นไปอีก



“ไม่เป็นไร จะได้ทวนความจำกันยาวๆ หึหึหึ”



ผมทำเป็นหัวเราะหน้าหื่นใส่ไอ้อ้วนน้อย ใบหน้าใสเริ่มเปลี่ยนจากยิ้มอย่างเป็นต่อกลายเป็นมากัดปากล่างด้วยความหงุดหงิด ก็นะ กระดูกมันคนละเบอร์ จะเอาอะไรมาสู้พี่ได้ล่ะน้อง

“ขึ้นรถได้ละ” ผมบอกพร้อมกับกดปลดล๊อค ยืมรถเอลวามาใช้ก่อนเพราะตอนกลับมาจนถึงวันนี้ยังไม่ได้โผล่หัวไปที่บ้านเลยครับ



“...”


“ดื้อเอ้ย!”


“อ๊ะ”


เมื่อเห็นคนตัวเล็กไม่ยอมขยับตัวเลยจัดการช้อนตัวขึ้นมาอย่างง่ายดาย ทำไมตัวมันเบาจังวะ ตอนผมอุ้มมันตอนเด็กยังรู้สึกว่าหนักกว่านี้อีก ผมจับอ้วนน้อยยัดเข้าไปในรถจากด้านคนขับเลย กลัวว่าถ้าตัวเองอ้อมมาด้านคนขับอีกทีไอ้เด็กดื้อเงียบมันจะเปิดประตูรถหนีไป ไอ้อ้วนน้อยดิ้นหนีจากอ้อมแขนผมแล้วคลานไปทางคนขับ ไม่ได้จะเปิดประตูออกไปแค่นั่งมองตรงไปข้างหน้า



“คาดเบลท์ด้วย”


“...”


“เงียบ?”


“...”


“เคๆๆ พี่คาดให้”


“เอ๊ะ!”



“เอ๊ะอะไรล่ะอ้วน”


ผมกำเข็มขัดด้านข้างประตูค้างไว้ พอมันส่งเสียงออกมาผมก็หยุดขยับให้ใบหน้าตัวเองอยู่ใกล้กับอ้วนน้อยมากที่สุด มองใกล้ๆแล้วผิวขาวอย่างเนียนเลย ขนตาก็ยาวเป็นแพ ทำไมโตมาเป็นแบบนี้วะ ยิ่งโคตรหวงเลยเนี้ย!



“ไม่ต้องมาใกล้จะได้มั้ยล่ะ” มันพูดแต่ไม่ยอมสบตาผม



“จะคาดเบลท์ให้จะไม่ให้ใกล้ได้ยังไง”



“ไม่ต้องๆๆๆๆ จะทำเองก็ได้”


มันขยับตัวมือข้างหนึ่งดันอกผมให้ออกห่างส่วนอีกข้างก็จะดึงเบลท์มาคาดเอง พอมือว่างผมก็ไม่รู้จะเอาไปวางไว้ที่ไหนเลยกดให้เบาะเอนลงนอน เสียงดังตึงกับแรงที่เบาะเอนจนสุดอย่างรวดเร็วทำให้ไอ้อ้วนน้อยหลับตาปี๋อุทานอย่างตกใจเพราะมันคงรู้สึกเหมือนกำลังตกจากที่สูงแขนเล็กเลยกอดต้นคอผมไว้



จุ๊บ


“อื้ออออ”



ความจริงแรงรั้งของไอ้อ้วนน้อยไม่ได้ทำให้ปากเราชนกันแต่ทั้งหมดมันเป็นความสมัครใจของผมเองที่ยื่นหน้าลงไปอีกนิดให้ปากเราแตะกันแต่พอไอ้อ้วนน้อยเหมือนไม่รู้สึกตัวผมก็เลยทำเสียงจุ๊บเบาๆให้มันได้รู้สึก หึหึหึ



เพี๊ยะ!



อ่า หน้าชาไปหนึ่งแถบ


“ทำอย่างนี้ทำไม ฮึก”



“น้อง...”



“ไม่ต้องมาเรียก... ไม่ต้องมาเรียกแบบนั้น ฮึก คำนั้นมีไว้ให้พี่ชายที่ผมรักคนนั้นเรียกคนเดียว ฮึก”



“แล้วจะให้พี่เรียกว่าอะไร ที่รักมั้ยหรือเมี...”



เพียะ!



อ่า ข้างเดิมซ้ำสองแต่ยังไม่พีคเท่าครั้งแรกเพราะตอนนี้มันชาไปแล้ว


มันอาจจะดูเร็วไปสำหรับน้องแต่ว่าผมที่รอมาเป็นสิบปีมันช้าไปด้วยซ้ำ ผมหายไปไม่ให้มันได้เจอ ความรักที่มันเคยมีก็อาจจะตกตะกอนไปผมต้องเขย่าให้มันฟุ้งกระจายกลับคืนมาให้เร็วก่อนที่ตะกอนจะจับตัวกันเป็นก้อน ผมเลยรุกมันทันทีที่เจอกันอีกครั้ง



ผมลุกจากที่คร่อมอ้วนน้อยไว้กลับมานั่งที่เบาะคนขับเหมือนเดิมก่อนจะขยี้หัวตัวเองเพื่อสงบสติอารมณ์ วันนั้นที่เจอกันอีกครั้งผมกลับมาไทยก็กะจะมาแอบดูมันเหมือนปกติแต่ว่าครั้งนี้มันมีอันตรายผมเลยปรากฏตัวออกไปให้มันเห็น และไหนๆก็ไหนๆแล้วผมอยากกลับมา... อยากกลับมาเป็นพี่เออของไอ้อ้วนเหมือนเดิม



“ขอโทษ”






“ฮึก...”


“ก็พี่คิดถึงน้องนี่วะ!”



“...”



“จะพูดด้วยก็ไม่ยอมพูดด้วย ถ้าไม่แกล้งให้น้องโมโหจะพูดเหรอ นี่ยอมให้ด่าให้ว่าขนาดนี้ยังตบมาได้ เจ็บนะโว้ยยย”



“ก็พี่เออผิดเองนะ! อุ๊บ O.O”



ไอ้อ้วนรีบเอามือปิดปากเมื่อเผลอเรียกผมว่าพี่เออ หึ ผมไม่อยากจะรุกมันไปมากกว่านี้เดี๋ยวมันจะตื่นกันไปหมด(แค่นี้ก็ตื่นจนหลับไม่ลงแล้วล่ะ =_=) เลยสตาร์ทรถแล้วขับออกไปด้วยมือเดียว ส่วนอีกข้างน่ะเหรอ ไม่ว่างเช็ดคราบน้ำตาให้ไอ้เด็กขี้แยอยู่
















ผมค่อยๆชะลอรถจอดที่ประตูรั้วบ้านไอ้อ้วนน้อย ผมพอจะรู้เรื่องทางบ้านมันบ้างเลยติดต่อไปที่โรงเรียนไอ้อ้วนและเจาะจงให้ทุนเฉพาะเด็กคนนี้เท่านั้น ถึงแม้ที่โรงเรียนจะบอกว่ามันไม่ยุติธรรมแต่ว่านั่นมันเงินกู = =



ผมรู้ว่าไอ้อ้วนน้อยทำอาหารขายให้แม่ผมทุกวันผมก็แค่ช่วยหาลูกค้าเพิ่มคือรุ่นน้องที่เป็นหมอคนหนึ่ง ส่วนพยาบาลที่สั่งด้วยนั้นได้ชิมของไอ้หมอไงก็เลยติดใจ ขนาดที่ผมกินไปเมื่อกี้ยังอยากกินอีกเลย



“แซ็ค O.O”



“นี่ๆๆ รีบลงไปไหน คนเขาอุตส่าห์มาส่งที่บ้านนะ”



พอไอ้อ้วนน้อยเห็นรถไอ้แซ็คจอดอยู่ในรั้วบ้านมันก็ทำท่าจะถลาลงไปหาอย่างเร็ว เรื่องอะไรผมจะปล่อยให้มันไปล่ะรีบจับไว้สิครับ



“ขอบคุณฮะ”


“ไม่ใช่แค่นั้น”


“แล้วอะไรล่ะ”


“ถามจริง ไม่อยากรู้เหรอว่าพี่หายไปไหนมา”


“...”


ไอ้อ้วนน้อยกลับมานั่งพิงกับเบาะอีกครั้งราวกับรอว่าผมจะพูดอะไร



“กะ... ก็บอกมาสิ เหตุผลที่คุณหายไปน่ะ”


“คุณ? หึ เรียกพี่เหมือนเดิมสิแล้วจะบอก”



ผมคงเป็นคนที่บ้ามาก ตอนนั้นไม่อยากให้มันเรียกชื่อตัวเองผิดๆ ตอนนี้แค่มันเผลอหลุดปากออกมาก็สดชื่นเหมือนได้เกิดใหม่



“พ...”



“...”


“พี...”



“...” ลุ้นยิ่งกว่าแทงบอล


“พี่... พี่อะไรกันล่ะ ผมไม่รู้จักคุณสักหน่อย”



ตุ๊บ



ผมไม่ได้โดนทุบโดนฟาด แต่ใจผมที่กำลังพองขึ้นราวกับลูกโป่งถูกเจาะแตกดังตุ๊บ! ผมสูดลมหายใจเข้าไปให้เต็มปอดเพื่อสะกดกลั้นอารมณ์และมือตัวเองที่มันอยากจะจับลำคอขาวนั่นมาเขย่าๆๆให้หายหงุดหงิด ต่างจากอีกคนที่ย่นคอหนีมือผมแล้วหัวเราะคิกคัก



“เล่นงี้ใช่มั้ยอ้วน”



“ก็ทีตัวเองล่ะ ชิ!”


“ด๊ายยยยยยยย น้องคอยดูเถอะ”


“จะคอยดู”


“...”



“จะคอยดูว่าเมื่อไหร่จะหายไปอีก”



...



...


...


“สองเดือน”



“ว่าไงนะ!” ไอ้อ้วนน้อยทำหน้าตกใจ คงคิดว่าผมจะบอกเขาว่าผมจะไม่ไปไหนอีกล่ะสินะ ผมจับมืออ้วนน้อยมากุมไว้ ตอนนี้ผมได้แต่ภาวนาให้อ้วนน้อยยอมทลายกำแพงให้ผมขยับเข้าใกล้เขามากขึ้นกว่าเดิมเท่านั้น



“พี่จะไม่แก้ตัวอะไรแต่พี่จะดูแลน้องจนกว่าน้องจะให้อภัย”



“...”



“ถ้าน้องยังไม่หายโกรธพี่ สองเดือนพี่จะไม่มาให้เห็นอีก”



“...”



อ้วนน้อยหน้าซีด ทำท่าเหมือนจะพูดอะไรออกมาแต่ก็ไม่พูดแล้วกลืนมันไป ดวงตาใสกรอกมองซ้ายขวาเหมือนไม่รู้ว่าตัวเองจะตัดสินใจยังไง



“น้องไม่ต้องคิดมาก อ้วนน้อยของพี่ยิ้มแล้วโลกสดใสมากที่สุด”




ผมบีบแก้มนิ่มให้มุมปากบางยกขึ้นแต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่เล่นด้วย ดวงตากลมมีประกายแสดงความความรู้สึกหลากหลายเมื่อมองหน้าผม



“พี่เออ...”



“...”


“ทำไมถึงทิ้งน้องไป”



ใบหน้าเรียบขาวที่อยู่ใกล้กันไม่ถึงคืบกับดวงตาใสเว้าวอนจนผมอยากจะอธิบายออกไปเดี๋ยวนี้เลย แต่...



ปังๆๆ



เสียงทุบกระจกรถทำให้โลกของผมกับไอ้อ้วนน้อยพังครืน ไอ้ เวร แซ็ค! มันมาทุบกระจกทำหน้าทะมึงทึงที่ผมกับไอ้อ้วนน้อยหน้าอยู่เกือบจะชิดกัน แล้วคือเมื่อกี้อ้วนน้อยเกือบจะใจอ่อนแล้วไง คือพี่เอองี้น้องงี้มาพร้อมแล้วอ่ะไอ้สัส



“แซ็ค...”



ผมถอนหายใจแรงแล้วขยี้หัวอ้วนน้อยที่มองผมทีสลับกับมองไอ้แซ็คทีมันอยากจะฟังที่ผมพูดแต่มันก็ไม่อยากจะให้ไอ้แซ็คโมโห



“พรุ่งนี้ไว้คุยกันนะ กบฏมาชิงตัวเจ้าชายน้อยซะละ ฟอดดดด”



“อ๊ะ -////-“



มือที่กำลังลูบหัวมันอยู่รั้งให้เข้ามาใกล้ก่อนจะหอมหน้าผากมนฟอดใหญ่ อยากทำเพราะรัก และอยากทำเพราะจะกวนตีนไอ้กบฏที่มองอยู่ด้านนอกด้วย



“พรุ่งนี้พี่จะไปรับที่โรงเรียน”


“แต่ว่า...”



“ต้องให้พี่ขออนุญาตคุณแม่ของน้องมั้ย”



“ไม่”


“ไม่นี่คือไม่ต้องไปหาหรือไม่ต้องไปขอแม่”



“...ก็”


ปังๆๆ


“เล็กกกกก!!!!”


อ้วนน้อยรีบลงจากรถไปไม่ทันได้ตอบคำถามเพราะไอ้แซ็คเริ่มจะเตะรถของ... เอ่อ เอลวา =_=;; ถ้าเป็นรถกูล่ะก็กูจะลงไปหักขามึงเดี๋ยวนี้


ผมรอไอ้อ้วนน้อยเข้าบ้านไปพร้อมไอ้แซ็คแล้วผมถึงจะออกรถ อีกสองเดือนงั้นเหรอ อีกสองเดือนถ้าอ้วนน้อยไม่หายโกรธผมจะหายไปงั้นเหรอ...


ไม่มีทางอยู่แล้ว



ผมไม่ได้บอกให้น้องทำกระดาษที่ยับด้วยน้ำมือผมกลับมาให้เรียบเหมือนเดิม แต่ผมอยากจะให้กระดาษแผ่นใหม่ ไม่สิ... ให้สมุดทั้งเล่มเลยก็ยังได้ ความรู้สึกของผมที่ผมมีต่ออเล็กซ์มันcontinuousเพราะผมมองแต่เขา เฝ้ารอคอยแต่เขา แต่ของอ้วนน้อยมันไม่ใช่ เด็กหกขวบจะมาเข้าใจความรู้สึกรักได้ยังไง น้องอาจจะแค่ค้างคาใจ ผูกพัน หรือโกรธแค้นรอวันเอาคืนอะไรก็แล้วแต่ แต่ผมเชื่อว่าหลังจากนี้ผมจะทำให้เขารักผม... ในฐานะคนๆหนึ่งที่รักคนอีกคนหนึ่ง
















“ครับแม่”



ผมรับโทรศัพท์จากแม่ ก็บอกแล้วว่ากลับมาไทยยังไม่ได้บอกแม่กับป๋าเลย มาถึงก็ติดต่อซื้อรถแล้วก็ไล่ดูคอนโดไปเรื่อยๆแต่ยังไม่มีที่ไหนถูกใจทุกวันนี้เลยพักอยู่ที่โรงแรม เพื่อนผมที่เป็นเจ้าของอยู่ก็เลยจัดให้อยู่เป็นรายเดือนไปเลยครับ ถึงมันจะลดราคาให้แล้วแต่ราคามันก็ยังสูงอยู่ดีผมมนุษย์เงินเดือนธรรมดาๆนะครับ



“ไอ้เอิร์ธ!!! %$&%^(&)_R_TQ#$_%$)@$%_^&*”


โดน บ่น ยาว


“เหนื่อยยางงงงง”


“เหนื่อยสิโว้ยยยย! ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีวันไหนที่แกทำให้ฉันสบายใจเลยไอ้ลูกคนนี้นี่”



“หึหึหึ กินข้าวยัง”


“ใช่เรื่องที่จะมาถามมั้ย ตอนนี้อยู่ที่ไหน”



“ไทย”


“รู้! ตอบให้มัน specific กว่านี้หน่อยได้มั้ย =_=”


“โรงแรมไอ้ตาม”



“ไม่คิดจะกลับบ้านกลับช่องบ้างหรือไง”


“น่าๆๆ”


“แกน่ะ...”



“ครับ”



“...ไม่ได้คิดจะทำอะไรอยู่หรอกใช่มั้ย”


เกลียดคนรู้ทันนนนนนนนนนนนนน T^T



“ทำอะไร๊ ไม่มี๊~~~~”


“จ้าาาาาาา = =”



ตั้งแต่วันนั้นเหมือนว่าผมกับแม่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม กลับมาคุยกันได้อย่างเพื่อน ให้คำปรึกษาอย่างครูและดูแลกันอย่างผู้ปกครอง แต่ในใจผมก็ยังตะขิดตะขวางไม่กล้าสบตาท่าน อาจจะเพราะอายหรือยังรู้สึกผิดที่เคยทำอะไรไม่ดีไว้ให้ท่านเห็นน่ะ พอเห็นหน้าแม่แล้วเรื่องนั้นมันชอบผุดขึ้นมาทุกที



“แล้วเรื่องน้องน่ะ...”


“ไม่ต้องบอกหรอก”


“เอิร์ธ”


แม่เองก็คงรู้สึกผิดกับผมเหมือนกัน ทุกครั้งที่โทรคุยกันท่านจะพยายามพูดพยายามจะเล่าเรื่องไอ้อ้วนน้อยเสมอเหมือนไม่อยากให้ผมลืม แต่ผมเป็นคนห้ามท่านเอง แม่จะมาบอกผมไปทำไมในเมื่อเรื่องของอ้วนมันไม่เคยหลุดรอดสายตาผมไปได้อยู่แล้ว



“ตกลงกินข้าวหรือยังเนี้ย”


“อืม”



“อ้อ”



“เอิร์ธ ไปหาน้องมาหรือยัง”


“ยัง”



โกหกคำโตเพื่อรอดูว่าแม่จะทำยังไงอะไรต่อ



“น้องโตขึ้นมาแล้วแต่ยังน่ารักเหมือนเดิม”


“อาฮะ”



“อ้อ น้องมาที่บ้านบ่อยๆ ถ้าอยากเจอก็กลับมาอยู่บ้านก็ได้นะ แล้วแต่ จะได้ไม่เปลืองด้วย จะซื้อรถซื้อคอนโดด้วยนี่ อีกหน่อยก็เก็บเงินไว้เลี้ยงเมียอีก”



ผมยกยิ้มมุมปากทั้งๆที่จะยิ้มกว้างๆก็ได้ไม่มีใครเห็น แต่เพราะว่านี่มัน...ความรู้สึกชนะนี่หว่า ไม่ให้ยิ้มมุมปากได้ยังไง ท่านไม่ได้จะเอาไอ้อ้วนน้อยมาล่อให้ผมกลับบ้านหรอกครับเพราะทุกทีที่กลับไทยผมก็ชอบออกมาอยู่ข้างนอกมากกว่า ท่านหาข้ออ้างมาให้ผมกลับไปเจอไอ้อ้วนน้อยเหมือนทุกที หารู้ไม่ว่าผมก็ดอดไปดักซุ่มโจมตีของผมเองอยู่แล้ว



“วางแผนไว้หมดแล้วคร้าบบบบ”



ผมคุยกับท่านอีกสองสามประโยคก็วางสายแล้วเตรียมตัวออกไปจัดการธุระต่อ ตั้งแต่เรียนจบมาทำงานผมก็ใช้เงินที่ผมหาเองไม่ได้ขอแม่พ่อหรือป๋า เงินเดือนผมพอใช้พอเที่ยวและเก็บได้เยอะจากการทำงานมาห้าปี ตอนนี้ทางบริษัทขยายสาขามาที่ญี่ปุ่นผมเลยย้ายตามมาช่วยดูแล นั่นเป็นสาเหตุที่ผมต้องลางานสามเดือนมาเพื่อนฝึกเรียนภาษาญี่ปุ่นที่ไทย



อันที่จริงผมจะเรียนที่นู่นก็ได้ แต่ช่วงเวลาชิวๆโดยไม่มีงานเข้ามาเกี่ยวข้องแบบนี้เป็นใครใครก็อยากกลับบ้านกันทั้งแหละครับ แล้วบริษัทฝรั่งน่ะ เงินดี สวัสดิการก็เยี่ยม ใช้งานเหมาะสม เขาเลยไม่ว่าอะไรที่ผมจะลางานนานขนานนั้นในการเพิ่มความรู้ให้ตัวเองเพื่อนำมาพัฒนาองค์กร ก็ผมคุยกับคนญี่ปุ่นไม่รู้เรื่องจริงๆนะครับ บางคนก็พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ พอความคิดเห็นไม่ตรงกันทีนึงนี่ต้องคอยระแวงว่ามันจะด่าผมเป็นภาษาญี่ปุ่นหรือเปล่า ทั้งชีวิตนี่ฟังรู้เรื่องแค่คิมูจิแหละครับ หึหึหึ



พูดถึงคิมูจิแล้วหน้าไอ้อ้วนน้อยก็ลอยมา(หื่นไง=_=; ผมเลยโทรไปหามันซะเลย ตอนแรกมันรับเสียงสดใสเลยเชียวแต่ผมก็เงียบแกล้งมัน มันเลยวางไป โทรไปแกล้งสองสามครั้งก็ยังไม่เหวี่ยงนะครับแค่ทำเสียงเหนื่อยหน่าย



“ถ้าไม่มีธุระอะไรอย่าแกล้งกันนะฮะ ผมไม่ว่าง”



“ไม่ว่างทำอะไรอยู่”


“พะ... คุณ รู้เบอร์โทรศัพท์ผมได้ยังไงน่ะ”



คำถามนี้ยังจำเป็นอยู่เหรอในสมัยที่เทคโนโลยีแม่งก้าวไกลขนาดนี้ แค่เบอร์น่ะมันไม่ใช่เรื่องยากเลยสักนิด



“ตกลงพรุ่งนี้ว่ายังไง”



“...”


“ไม่ได้เหรอ”



“แซ็คบอกว่า...”



“ต้องเชื่อมันมั้ย?”



ผมมองขึ้นไปบนเพดานทันทีที่ได้ยินชื่อไอ้แซ็ค ตอนที่ผมต้องห่างจากอ้วนน้อยผมติดสินบนไอ้แซ็คสารพัดให้มันดูแลอ้วนน้อยและพูดกรอกหูทุกวันเรื่องของผมไม่ให้ไอ้อ้วนน้อยลืมและต้องให้อ้วนน้อยคิดถึงผมอยู่เสมอ แต่พอผมไปเรียนต่อที่เมกาได้ปีเดียวมันต่อสายมาหาผมเลยครับ



“พี่ไม่ต้องซื้ออะไรมาให้ผมแล้วนะ ผมจะดูแลอเล็กซ์เอง ด้วยความเต็มใจ” จากนั้นข่าวคราวของน้องก็หายไปเลย ผมต้องเดือดร้อนหาสายสืบใหม่อยู่หลายเดือน นั่นก็คือเอลวา เธอไม่ได้สอนอ้วนน้อยโดยตรงหรอกรับแต่อ้วนน้อยอยู่ชมรมภาษาฝรั่งเศสของเอลวาพอดี


“แซ็คบอกว่าพรุ่งนี้จะมาส่งที่บ้านเอง”



“แล้วอยากไปกับพี่มั้ย”



“...”


“โอเคๆ อยากรู้อะไรมั้ย”



บางทีคำว่าอยากไปกับพี่อาจจะทำให้ไอ้อ้วนน้อยตัดสินไปกับไอ้แซ็คก็ได้เลยรีบเปลี่ยนคำถามใหม่



“งั้นพรุ่งนี้ไปที่ประตูหลังโรงเรียนนะ”


“หึหึหึ โอเค”



“แค่นี้ใช่มั้ย”


“ทำกับข้าวมาให้ด้วย”



“พรุ่งนี้ไม่ทำ”


“ทำไมอ่ะ”



“ทำพุธ พฤหัส ศุกร์”


“นี่ๆๆ อย่าเอาพี่ไปเหมารวมกับลูกค้าดิ นี่ว่าที่สามี ให้มัน special หน่อยได้มั้ย”



“ว่าที่สามีอะไรเล่า! มั่วแล้วคนบ้า >////<”


เสียงแบบนี้ต้องเขินอยู่แน่ ผมแกล้งให้อ้วนน้อยโวยวายใส่อยู่สักชั่วโมงก็วางสาย special ก็ตรงนี้แหละครับ ทุกทีอ้วนน้อยมันโวยวายใส่ใครซะที่ไหนล่ะ มีแต่ผมนี่แหละ โดนด่าโดนว่าโดนทุบโดนตบโดนดื้อใส่

...โคตรพิเศษl!!


---------------------------------------------------------
ขอโทษที่อัพช้านะค้าาาาาา อย่าเพิ่งทิ้งเก๊าปายยยยยยยยยยยย
เฟอร์ติดสอบติดอะไรหลายสิ่งน้าาาา


ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นต์จ้าาาาาาา
 

[❣☾月亮☽❣]

    ยอมใจอีพี่เออเลย
วางแผนไว้หมดแล้วจริงได้วย แถมออกตัวแรงเรียกตัวเองว่าว่าที่สามีด้วย อิอิ
หมั่นไส้อ่าแต่ห้ามหายหน้าจากน้องไปอีกนะ ไอ้แซ็ครองาบอยู่นั่น
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ

[lion]

ไม่ทิ้งหรอกค่าาาา รอพี่เออกับน้องอ้วนทุกวันเลยยยยยยย

[loveromance]

รอคอย มานานแสนนานนนนน~ ร้องให้เป็นเพลง น้องเล็กน่ารัก มามะมาให้พี่สาวกอดสักที พี่เออ ถ้าจีบน้องไม่ติดนี่เรียกว่าไร้น้ำยาจะ จะทำอะไรก็ทำ เค้าอยากเห็นฉากสวีทละ

[aom2529]

อ้วนน้อยมาแล้ววววว..คิดถึงจังเลย..จุ๊บๆๆๆๆๆ

[Snowermyhae]

แล้วพี่เออจะหายไปจากน้องอีกแล้วเหรอ ฮือออ

[noochristin]

เนื้อเรื่องอยู่ไหนอ่ะ   

[วายซ่า]

พึ่เออนอกจากขึ้แกล้งแล้วยังขึ้ตู่อีกแนะ เหอ เหอ

[twinmonkey0311]

 

[iamtsubame]

พี่เออ มาเรียนภาษา3เดือน แล้วต้องไปทำงานที่ญี่ปุ่น????
แล้วน้องเล็กล่ะ??? ตอบ!!! 

[HanTwoH]

น่ารักกกกกกกกกกกกกก ชอบน้องเล็กกกกกกกก

[Aomoto]

สนุกม๊ากกกกคะ ชอบตอนที่พี่เออแกล้งอ้วน แต่ก็อยากได้แบบหวานๆเหมือนกันนะ

[NOPKAN]

พี่เออขีแกล้งงงงง

[Pittabird]

น้องอย่างอนพี่เออนานนะ. เห็นใจพี่เค้าหน่อย.  พี่เค้าอดทนมานานแล้ว. แซคเธอหาคู่คนใหม่เถอะ. น่าจะรู้ว่าพี่เออเค้าติดตามน้องอยู่. ไม่ได้ทิ้งขว้าง.  ทีมพี่เออ

[mypink801]

น้องเล็กน่ารักกก พี่เอออย่าทิ้งน้องอีกนะ

[poppycake]

พี่เออสู้ๆๆ พี่เออสู้ตาย!!!
แต่อย่าไปแกล้งน้องมันมาก ให้มันมีสาระนิ๊ดส์นะครัชพี่เออ
แซคไปหาคนใหม่ได้แระนะนู๋นะ โฮ๊ะๆๆๆ

[ka[ze]na]

รอคอยเธอเสมอ...

[arissara]

เหอะๆ เจอพี่เออรุกหนักจะรอดเหรอคะอ้วนน้อยยย

[G-love]

กรี๊ดดดดดด อัพแล้ว

[TheWanFah]

พี่เออสู้ๆ

[mooping-7]

พี่เออเป็นสาย sm หร๊าาาาาชอบความรุ่นแรง 55555 น้องเล็กน่ารัก

[aommaboo]

หืมมมมมมม สเปเชียลมากเลยพี่เอออ5555 คิดถึงน้องกับพี่เออมากๆอะ น้องรีบหายโกรธนะ

[mu_mam555]

กรีํดดดด พี่เออกับน้องเล็กมาซักที
โอ้ยยย น่ารักอ่ะ อยากให้มุ้งมิ้งกันเร็วๆจัง
แต่พอหมดลา 3เดือนแล้วพี่เออจะทำไงอะ จะทิ้งน้องไปอีกเหรอ
แง๊....ใจร้ายอะ ส่งสารน้องเล็กนะ

[darling]

แซ็คต้องแอบชอบน้องเล็กแน่ๆ แต่พี่เออไม่ถอยอยู่แล้วเนอะ สู้ สู้ 

[buathongfin]

อร๊างงงงงงง น้องเล็กทำฟินแบบโพดโพ