ตอนที่12
ตุลย์Talk
ฟู่~~~~~
ผมปล่อยควันสีเทาให้ลอยออกจากปากด้วยความเครียด บุหรี่ ไม่ใช่ของที่ผมชอบนัก แต่เวลานี้มันเหมาะที่สุดที่ผมจะต้องหันไปเพิ่งมัน เพราะเมื่อสองชั่วโมงก่อนผมเพิ่ง ขืนใจ เพื่อนสนิท
4ชั่วโมงก่อนหน้านี้
เสียงอึกกะทึกครึกโครมดังไปทั่วบริเวณด้วยจังหวะที่ทำให้ร่างกายของคุณไม่สามารถจะหยุดยืนอยู่เฉยๆได้ เสียงกรีดร้องอย่างสุขใจของเหล่านักท่องราตรีดังขึ้นประสานไม่ขาด
กลิ่นน้ำหอมและกลิ่นแอลกอฮอร์ปะปนจนชวนให้มึนเมาทั้งๆที่ยังไม่ทันได้ดื่มเป็นอีกหนึ่งเสน่ห์ของสถานที่เล็กๆแห่งนี้
ภายใต้ความวุ่นวายที่แสนสนุกสนานนั้นกลับมีร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่อายุเพิ่งย่างเข้าเลย2นั่งหลบมุมอยู่ชั้นสองของผับแห่งนี้ รอบกายเต็มไปด้วยเศษซากขวดเบียร์ที่ว่างอยู่เต็มโต๊ะกระจกเล็กๆจนแทบไม่มีที่ว่าง
วันนี้ตัวเขานั้นอกหัก
อกหักจากการแอบรักหญิงสาวคนหนึ่ง
เพียงแค่นึกขึ้นได้ ความปวดก็แล่นแป๊บเข้าสู่ขั้วหัวใจ มันน่าโมโหที่เขาดื่มไปมากขนาดนี้ แต่กลับยังมีสติครบถ้วน
“เฮ ไอ้วา ไม่เจอนานเลยนี่หว่า หายหน้าหายตาเลยนะมึง”ชายหนุ่มอายุใกล้เคียงท่าทางดีเดินตรงเขามาหา
“นิดหน่อยว่ะ”เขาเงยหน้าขึ้นมองแล้วตอบรับแบบเรียบๆ
“ท่าทางคงเครียด”คนมาที่หลังว่าขึ้นอย่างรู้ทันเมื่อเห็นขวดเบียร์เปล่านับ10ที่วางอยู่จนเต็มพื้นที่
“หึ”ได้แต่หัวเราะกับความหน้าสมเพศของตัวเอง
“อ่ะ ของใหม่ แค่กรัมเดียวรับรองหายเครียด และที่สำคัญปลอดภัย”เมื่อเห็นลูกค้าเก่ามีปัญหา หน้าที่คนขายอย่างเขามีหรอจะปล่อยให้ลูกค้าเล็ดลอดไปได้
“ไม่ว่ะ กูเลิกแล้ว”เขามองซองพลาสติดสีใสที่ภายในบรรจุด้วยผงสีขาวแค่เพียงไม่กี่มิลิกรัม
“เอาน่า สินค้าทดลอง ถือว่าคืนกำไรให้ “เขาว่าก่อนจะยกมือสั่งเบียร์อีก2ขวดกับพนักงาน
เพียงไม่นานเครื่องดื่มใหม่ก็ยกมาเสริฟ์
ชายหนุ่มไม่ได้สนใจของตรงหน้าสักนิด ถึงเขาจะต้องทนทุกข์กลับความเจ็บทางใจ แต่เขาจะไม่ทำให้ร่างกายต้องทุกข์ทรมานอีกเป็นครั้งที่สองแน่
“อ่ะงั้นนี่คงได้ใช่ป่ะ”ผู้มาเยือนรับขวดเบียร์2ขวดมาก่อนที่จะยื่นให้เจ้าของโต๊ะหนึ่งขวดเพื่อแสดงไมตรี และเดินถืออีกขวดจากไป
“ไอ้พัคมึงลืม..”เพิ่งเลือบมาเห็น ซองสีใสยังวางอยู่ที่โต๊ะ มารู้ตัวอีกทีคนมีน้ำใจก็เดินหายลับตาไปซะแล้ว
ค่อยไปทิ้งข้างนอกแล้วกัน
เขานั่งดื่มต่ออีกสองสามขวดก่อนจะตัดสินใจกลับไปนอนพักผ่อน เพื่อรับวันใหม่ และหัวใจใหม่ของเขาที่ไม่มีใครเป็นเจ้าของมันอีก
แต่ยังไม่ทันจะได้เก้าลงบันไดจากชั้นสองความวุ่นวายก็เริ่มขึ้น เมื่อตำรวจนับร้อยนายบุกเข้าตรวจผับแห่งนี้ แค่เห็นเขาก็ถึงกับตัวชา เพราะเขารู้ตัวดีว่ามีของบ้างอย่างอยู่ในกระเป๋าเสื้อเขาเบียดเสียดผู้คนที่พยายามหลบหนี้วุ่นวายไปที่ทางออกลับที่มีแต่
ลูกค้าvipเท่านั้นที่รู้
และในที่สุดเข้าก็มาถึงลานจอดรถได้สำเร็จ
เขาลวงมือเข้าไปหยิบซองต้นเหตุออกมา พิจารณา ว่าเพื่อของเพียงแค่นี้ที่เกือบทำลายชีวิตคนนับไม่ท้วน แค่เศษขยะพวกนี้ที่ทำให้อนาคตเขาแทบดับ ก่อนจะตัดสินใจโยนไปให้ใกล้แต่แล้วกลับมีมือใครบ้างคนมาคว้าข้อมือเขาไว้ก่อนที่จะทันได้ลงมือทำ
“ไอ้ตุลย์”
“นี่อะไร”น้ำเสียงเย็นเชียบถูกเป่งออกมาจากผู้มาใหม่พร้อมๆกับแรงบีบที่ข้อมือจนคนถูกกระทำถึงขนาดดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดจาก
การกระทำที่รุนแรงเกินเหตุ
“เจ็บ ไอ้เชี่ย กูเจ็บ ปล่อย”
“กูถามว่านี่อะไร!”เสียงทุ่มตะคอกออกมาอย่างเหลืออด
“ไอ้เชี่ยตุลย์กูเจ็บ”เอาปล่อยซองสีใสเกๆให้ล่วงลงพื้นอย่างหมดแรง เพราะแรงบีบนั้นมากจนเขาแทบทนไม่ไหว
“มึงอย่างลองดีใช่ไหม”น้ำเสียงร้ายกล่าวอย่างก้าวร้าว
“มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิด”เขาเริ่มกลัว เขายังจำได้ดีเหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นกับเขาเมื่อ1ปีก่อน
“ไม่ใช่ ไม่ใช่อะไร ทำไมมึงถึงเหี้ยได้ขนาดนี้ห๊ะ มึงจะทำให้ป้าวาดเจ็บอีกสักกี่ครั้งมึงถึงจะพอใจ”น้ำเสียงแข็งกล่าวขึ้นมาอย่างสุดจะทน เหตุที่เขามาที่นี่ก็เพราะมารดาของเพื่อนสนิทโทรมาอ้อนวอนให้ตามหาเพราะเป็นห่วง แต่เมื่อมาถึงทางเข้าข้างหน้ากับถูกปิดเขาจึงวนรถมาด้านหลังแล้วเดินแอบเข้ามาทางลานจอดรถก็เจอเข้ากับเพื่อนตัวดีกำลังยืนยิ้มกับซองสีใสที่มีผงสีขาวบรรจุไป ไม่ต้องคิดอะไรมากเขาก็พุ่งมาจัดการ ไอ้คนที่ไม่เคยสำนึกทันที
“เอ่อ กูเหี้ย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึง อย่าเสือก”ความโกรธผลักดันอารมณ์ของเขาให้พุ่งขึ้นเช่นเดียวกัน และก็ทำให้เขาเผลอพูดจาประชดประชันไปเหมือนที่เคยๆทำ
แต่ที่ไม่เหมือนก็คงจะเป็นคนตรงหน้าที่ไม่ได้อยู่ในอารมณ์เหมือนที่ผ่านๆมา
“กูเสือกงั้นซิ ไหนๆกูก็เสือกขนาดนี้แล้วให้กูเสือกให้สุดเลยแล้วกัน”
ตุลย์Talk
ผมจัดการอุ้มไอ้วาขึ้นพาดบ่าแล้วเดินมาที่รถของตัวเองที่จอดอยู่ด้านหลัง โดยที่มันดิ้นขัดขืนอยู่ตลอดเวลา แต่ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์ที่จะสนใจสิ่งที่มันกำลังร้องขอ
“ไอ้เหี้ย”ผมโยนมันเข้าไปในเบาะหลังรถอย่างไม่เบาแรงก่อนจะเข้ามานั่งแล้วล็อคประตูทันทีเพราะมันกำลังทำท่าจะเปิดประตูอีกฝั่งหนีผม
ผมเหยียบสุดฝีเท้าเพียงไม่นานก็พามันมาถึงคอนโดผม
“ลงมา”ผมเปิดประตูก่อนจะสั่งให้มันลงมา แต่มันไวกว่าคว้าประตูอีกฝั่งเปิดออกแล้ววิ่งหนีผมทันที ผมวิ่งไล่มันจนถึงหน้าประตู
ลิฟต์และก่อนที่มันจะปิดประตูหนีผมได้ผมก็เอามือเข้าไปขว้างทำให้ประตูลิฟต์เปิดออกอีกครั้ง
“หึหึ วิ่งมาเองแบบนี้ก็ดีกูจะได้ไม่ต้องเปือกแรงอุ้ม“ผมได้แต่มองไอ้วาที่หนีไปพิงกำแพงลิฟต์พยายามออกทางจากผมที่สุด
เพียงไม่กี่วินาทีลิฟต์ก็ขึ้นมายังชั้นที่ผมมีห้องอยู่
“ออกมา”ผมคว้าข้อมือรากมันออกมาออกมายังลิฟต์โดยมีมันขืนตัวเองไว้สุดๆ แต่ด้วยขนาดตัวและพละกำลังที่ผมมีมากกว่าเห็นๆแรงขืนตัวของมันเลยไม่มีผล
โชคดีที่ห้องของผมอยู่ห่างจากลิฟต์เพียงไม่กี่ก้าว เพราะมันกำลังตะโกนให้คนอื่นช่วย ก่อนที่มันจะร้องจนมีคนออกมาผมก็จัดการดันมันเข้าห้องและล็อคทัน
ไอ้วาพยายามวิ่งไปทางห้องนอนผมแล้วพยายามจะล็อคประตูแต่ผมไวกว่าเข้าไปดันประตูไว้ก่อนจะอุ้มมันโยนลงบนเตียงเต็มแรง
“ไอเชี่ย”มันงอตัวด้วยความจุดทันที น้ำตาใสๆเต็มหน่วงตา แต่นั้นไม่ได้ทำให้อารมณ์ของผมเย็นลงเลยสักนิด ไม่มีครั้งไหนไหนที่ผมจะโกรธมันเท่าครั้งนี้ โกรธที่มันทำร้ายความเชื่อใจของผู้หญิงที่รักมันที่สุดโกรธที่คำสัญญาที่มันเคยให้ไว้กับผมเป้นเพียงแค่ลมปาก โกรธที่มันเห็นผมเป็นแค่คนอื่น และโกรธที่ผมดันรักมัน
“แค่นี่ยังน้อยไป อย่าเพิ่งตายคามือกูก่อนแล้วกัน”ผมขึ้นไปคร่อมตัวผมทันที ก่อนจะลงมือฉีกเสื้อนักศึกษาออกจนกระดุมหลุดทั้งแผง
“มึงจะทำอะไร อย่านะโว้ยไอ้ตุลย์ อย่า!!”มันพยายามผลักผมออก แต่เพราะอะไรหลายๆอย่างเลยทำให้มันไม่มีแรงมากพอที่จะทำให้ผมกระเด็นออกจากตัวมันได้
“โอ๊ย!!”ผมก้มลงไปกัดที่ซอกคอมันอย่างแรงจนได้กลิ่นคาวเลือดด้วยความโกรธ
“กูเกียดมึง!”ผมเปลี่ยงจากการกัดเป็นการดูดแรงๆไปที่รอยเลือดที่เริ่มซึม เพราะทำแบบนี้มันเลยยิ่งเจ็บ
“กูรักมึงงั้นซิ”ผมตอกกลับไปก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองหน้ามันที่ตอนนี้นิ่งสนิทเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง
“ปล่อย”น้ำเสียงสั่นๆมาพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลลงอาบแก้มและหยดลงพื้นที่นอน
“ไม่กูบอกแล้วไง ว่ากูจะเสือกให้ถึงที่สุด”
ผมขาดสติผมยอมรับ ผมลงมือขืนใจมันอย่างรุนแรง แม้กระทั่งตอนที่ผมสอดของตัวเองเข้าไปโดยไม่มีการเบิกทางอะไรทั้งสิ้น เลือดสีสดผสมเข้ากับน้ำสีขาวขุนของผมหยดลงที่เตียงนอน จนเกิดคราบน้ำกลัว
ผมไม่สนใจคำอ้อนวอนและสาปแช่ที่คนข้างล่างด่ามาไม่หยุดปาก
“กูเกียด มึงโอ๊ย...ไอ้เหี้ย”ผมกระแทกตัวลงไปสุดแรงทุกครั้งที่ได้ยินคำว่าเกียดหลุดออกจากปากมัน
“เรื่องของมึง”ผมทำไม่สนใจ และกระแทกตัวลงไปอีกครั้ง ผมไม่รู้ว่าผมเสียไปกี่ครั้ง แต่ที่รู้คือคนข้างล่างไม่เสร็จเลยสักครั้งเพราะความเจ็บ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มันสลบไปแล้วผมถึงหยุด
TBC
มันผิดเรื่องหรือเปล่า
อาทิตย์สอบมิดเทอม
หัวข้อ: Here's what a friend เพื่อนกันเขาทำแบบนี้หรอ ตอนที่16-17-18 02/03/17 (อ่าน 84351 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก