รอพิเศษ
ไม่ต้องพูดมากมายก็เข้าใจกันได้
ผมเดินเข้าไปในออฟฟิศของไอ้เจ้าอย่างคุ้นเคยเพราะเคยมาหลายครั้งแม้จะย้ายที่ใหม่แล้วก็ตาม ผมเพิ่งคุยงานกับลูกค้าเสร็จเลยแวะมาหามันสักหน่อย ไม่ได้เจอกันหลายวันคิดถึงฉิบหายแล้ว แต่ผมก็คิดถึงคุณด้วยนะ คิดถึงมาก ๆ เลย คิคิ และก่อนมาผมก็แวะซื้อของกินมาหลายอย่างเลยครับ เผื่อไอ้เจ้ามันยังไม่กินข้าว
ทักทายพนักงานในออฟฟิศก่อนจะถามว่าเจ้าชีวันอยู่ไหน ได้คำตอบมาว่าที่ห้องทำงาน ผมก็เดินขึ้นบันไดไปทันที มาหยุดอยู่หน้าห้องห้องหนึ่งแล้วค่อยเลื่อนประตูให้เปิดอย่างเบามือ แต่ค่อนข้างทุลักทุเลนิดหน่อยเพราะมือผมมันมีของพะรุงพะรังไปหมด
“แฮ--- อ้าว” จากจะส่งเสียงทักทายสักหน่อยเลยต้องปิดปากลงเพราะเจอมนุษย์เจ้าชีวันนอนเหยียดอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ ผมวางของในมือไว้ที่โต๊ะด้วยความระมัดระวังก่อนเดินไปหยุดอยู่ข้างโซฟาแล้วนั่งคุกเข่าในระนาบเดียวกับศีรษะของไอ้หมาเจ้า
ใบหน้าหล่อของมันค่อนข้างโทรมเล็กน้อย เอ๋.. ไม่ค่อนข้างดิ มันโทรมเลยล่ะ ขอบตามีรอยคล้ำจากการอดนอนและถุงใต้ตาที่เห็นได้ชัด งานหนักจนไม่ได้ดูแลตัวเองเลยเหรอวะ ทำไมปล่อยให้หนวดเฟิ้มอย่างนี้ ผมก็ยาวมากแล้วด้วยนั่น กลับบ้านค่อยตัดให้แล้วกัน ห่าเอ๊ย!! ขัดใจคนแมนจริง ๆ มันทำให้ผมเป็นห่วงอ่ะ! ฮึ่ย!! บ่นไปงั้นแหละ ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เข้าใจมันละเวลาที่ผมทำงานจนหาเวลาพักแทบไม่ได้แล้วมันบ่นเนี่ย คงเป็นความรู้สึกแบบนี้เองสินะ
ผมปัดผมด้านหน้าของมันเบา ๆ แล้วโน้มไปกดจูบที่คิ้วซ้ายของมัน ชอบจริง ๆ ไอ้รอยแผลเป็นเล็ก ๆ บนคิ้วมันเนี่ย มันดูเถื่อน ๆ เท่ดี ผมอยากมีบ้าง เคยจะเอาหัวไปโขกขอบตู้อยู่เหมือนกัน แต่คิดไปคิดมา ไม่เอาดีกว่า เจ็บ หึหึ ถอดแจ็คเก็ตที่ใส่อยู่ออกคลุมให้คนหลับแล้วจึงออกมาจากห้อง ก็มันใส่เสื้อยืดแขนสั้นกาก ๆ เองนี่ครับ อากาศในห้องก็เย็นเดี๋ยวจะไม่สบายเอา แต่เออ.. แล้วทำไมไม่ปรับอุณหภูมิให้เพิ่มขึ้น นั่นดิครับ...
“อ้าวเจ๊ มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?” ปรายตามองคนที่เข้ามาทัก เจ๊พ่อมึงสิ เดี๋ยวกูตบให้เครื่องในหลุด
“กูบอกว่าอย่าเรียกเจ๊ไงไอ้เชี่ยนี่” มันเป็นพนักงานที่นี่แหละครับ ชื่อกี๋ เพราะความกวนตีนของมันนั่นแหละถึงมาซี้กับผมแบบป่วง ๆ ถ้าไม่นับเรื่องกวนตีนแล้วไอ้กี๋ก็เป็นทรัพยากรมนุษย์ที่ดีอัตราหนึ่งเลยนะครับ
“อิอิ”
“อิอิ” ผมเลียนแบบมันและหน้ายิ้ม ๆ ของมันด้วย “อิอิพ่อง”
ไอ้กี๋หุบยิ้มแล้วเดินชนไหล่ผมไปชงกาแฟด้วยท่าทางงอน ๆ
“มึงไม่มีงานหรอกี๋?” อ้าว ถามไม่ตอบอีก “ไม่ได้ยินกูถาม?”
“ได้ยินแต่ไม่อยากตอบ กี๋งอน!” สะดีดสะดิ้งใส่กูอีก “กับสิ่งที่เธอถามฉันจะถามใครมันเจ็บที่ถูกทิ้งต้องนานเท่าไหร่ที่เธออยากรู้ฉันเองก็อยากรู้ถ้าฉันถามอย่างนี้”
กูปวดตับเลยกี๋ ไอ้เนื้อเพลงนั่นมันไม่ได้ร้องออกมาเป็นทำนองนะครับ เล่นอ่านยังกะตอนสอบอ่านออกเสียงวิชาภาษาไทย เมากาวเหรอมึง ยังไง ฮึ?
“กูซื้อขนมตาลมาด้วยมึงไม่กินนะ โอเค” แอบมองมัน ตาถลนเหมือนจะหลุดจากเบ้า ส่องเป็นประกายยิ่งกว่าอนาคตมันซะอีก แล้วยังจะฟอร์มทำนิ่ง
ผมส่ายหน้า เก็บของใส่ตู้เย็นไว้ ส่วนที่ซื้อมาให้ไอ้เจ้าก็แปะชื่อเอาไว้ ออฟฟิศนี้เหมือนจะมีธรรมเนียม ธรรมเนียมเปล่าอ่ะ เออ ช่างเถอะ มีธรรมเนียมที่รู้กันว่าถ้าของที่มีชื่อติดไว้คือคนอื่นห้ามยุ่งนอกจากเจ้าของชื่อ ส่วนอันไหนไม่มีชื่อก็สามารถจกได้ตามความปราถนา ยกตัวอย่างเช่น... อาหาร
สุดท้ายไอ้กี๋มันก็แพ้พ่ายต่ออำนาจขนมตาลและความตะกละของมันครับ.. ผมคุยกับมันไประหว่างเดินไปส่วนของโต๊ะทำงาน คุยกับพนักงานคนอื่นไปเรื่อยเปื่อย คนเขาทำงานก็ยังจะมาก่อกวนเนาะ ไม่นานหรอกครับ ผมก็กลับขึ้นไปห้องไอ้เจ้า
คราวนี้มันตื่นแล้วครับ แม้จะไม่เห็นว่ามันลืมตาแต่ความรู้สึกมันบอก เจ้าชีวันใช้แจ็คเก็ตผมคลุมหน้าและยกแขนก่ายหน้าผากไว้อีกที แขนข้างหนึ่งวางที่หน้าท้อง ยกขาทั้งชันหนึ่งข้างในขณะที่อีกข้างเหยียดตรง
“เจ้า”
“มานี่ดิ” ผมนอนทับตัวมันอย่างรู้งาน แขนแกร่งโอบกอดเอวผมไว้ทันที ผมดึงเสื้อที่ปิดหน้ามันออก ร่างสูงขยับขึ้นไปหนุนศีรษะกับกับที่วางแขนผมจึงวางคางบนอกของมัน “มาตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“ยี่สิบนาทีที่แล้วมั้ง” ผมตอบพลางไล่จุ๊บไปทั่วใบหน้าหล่อ หนวดมันทิ่มอ่ะ จั๊กจี้แต่ก็รู้สึกดีแบบแปลก ๆ “ตื่นมานานแล้วเหรอ จุ๊บ ๆๆ”
“เมื่อกี้ อืม” มันล็อคคอผมผมไว้แล้วยกศีรษะขึ้นมาประกบจูบ
“อือ พอแล้ว~ว” ดันหน้าไอ้เจ้าออกก่อนจะเกินเลยไปมากกว่าจูบ “คิดถึงกูเหรอมึง”
“มาก จุ๊บ” สะเด้ยยยยยยยยยยย! ขอกรี๊ดได้ไหมเนี่ย หกยในเายนยไนพสดยำพใยใส “เป็นบ้าเหรอ?”
“ไอ้นี่” สวีทกันได้สักสองนาทีให้กูฟินหน่อยได้แมะ “หิวไหมมึง? กินอะไรหรือยัง?”
“กินแล้ว” มันปัดผมผมไปทัดหู “ตอนสิบโมง”
“เชี่ย!! นี่บ่ายสาม!” ผมเด้งตัวลุกขึ้น ไอ้เจ้าพลิกตัวนอนคว่ำทันที “ลุกเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย!”
“ง่วง”
“นอนไปแล้วยังจะง่วงอีก ไปล้างหน้า กูซื้อกับข้าวมาด้วย เดี๋ยวไปอุ่นให้”
“...”
“เจ้า ลุกเร็วววววว”
“...”
“จะกินข้างในหรือที่สวน?”
“...”
“...”
“สวน”
ก็แค่นั้น
“ทำไมดูง่วงขนาดนี้?” ผมถามพลางตักกับข้าวใส่จานให้มัน เรานั่งกันอยู่ที่สวนหลังออฟฟิศ จริง ๆ แล้วมันเหมือนสวนหลังบ้านมากกว่าครับ ด้วยความที่เป็นโฮมออฟฟิศด้วยแหละ ชิลไปอีก สงบดี ไม่ค่อยร้อนด้วยเพราะต้นไม้เยอะ
“ไม่ได้นอนไงเลยง่วง”
“กี่วัน?” มันชูนิ้วชี้กับนิ้วกลางขึ้น เพราะปากไม่ว่างแล้ว “เชี่ย!”
“เจ๋งป่ะ?”
“เจ๋งมะเหงกหนิ ไอ้ควาย”
“อดนอนกับการทำงานมันเรื่องธรรมดา มึงจะตื่นเต้นอะไร?”
“ตอนกูอดนอนมึงยังบ่นไปสามสี่วันเลย”
“กูแข็งแรงกว่ามึงไง”
“ไม่เกี่ยว โวะ! ไม่คุยกับมึงแล้ว แม่ง แดกเข้าไปเลย!”
“ไอ้เจ้าล่ะ?”
“ในสวน” ผมตอบพี่ชิค เอาจานชามมาล้างเก็บและมาเอาน้ำเพิ่มครับ ปล่อยให้ไอ้เจ้านั่งอยู่ข้างนอกคนเดียว พี่ชิคพยักหน้ารับรู้แล้วเดินออกไป พี่ขลุ่ยไม่อยู่ไปทำงานข้างนอก วันนี้พี่ชิคใช้สตูดิโอชั้นใต้ดินคนเดียวเลย เดี๋ยวต้องเข้าไปป่วนสักหน่อย ส่องนางแบบบ้างพอเป็นกระษัย คึคึ
พอกลับมาที่สวนแม่งน้ำเกือบหลุดมือ.. ผมเบ้ปากเดินเข้าไปวางเหยือกน้ำหวานไว้บนโต๊ะแล้วก็ถอยออกมายืน ก็ที่นั่งไม่ว่างไง เจ้าไปแล้วตัวหนึ่ง พี่ชิคอีกหนึ่ง ไอ้กี๋เอาไปหนึ่ง แล้วอีกตัวมีสาวสวยนั่งอยู่
“มานี่” ไอ้เจ้าตบตักตัวเอง แล้วเบะปากอีกครั้งแต่ก็เดินไปนั่งอยู่ดี
เทน้ำหวานใส่แก้วแล้วยกขึ้นดื่มเพื่อบังรอยยิ้มที่มุมปาก เพราะเห็นหญิงสาวหนึ่งเดียวชักสีหน้า หึหึ ผมขยับตัวนั่งให้ถนัด ไอ้เจ้าก็ยกแขนกอดเอว แม่ม อายเขาบ้างป่ะเนี่ย ไอ้กี๋นี่ก็มองซะ ไม่เคยเห็นคนนั่งตักกันเหรอ!
“แต่งเมื่อไหร่อย่าลืมร่อนการ์ดมาให้นะเฮีย” กี๋พูด เฮียที่ว่าก็คือไอ้เจ้านั่นแหละ “เอ้อ! แล้วผมต้องเรียกเจ๊ว่าซ้อป่ะ?”
“ฝึกไว้ก็ดี”
เชี่ยยยยยยย! ผมหยิกแขนไอ้เจ้าแล้วกัดมันไปอีกที่ แม่งเอ๊ย!
“ซ้อเขินป่ะเนี่ย หน้าแดง ๆ คึคึ” จิกตามองมัน ชูนิ้วกลางใส่แต่เจ้ามันจับมือไว้พร้อบกับกดมือผมลงไม่ให้ทำแบบนั้น
“ไม่มีงานเหรอ มานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออะไร” ผมว่า กะจะว่าไอ้กี๋คนเดียวแต่ดันพุ่งใส่ทุกคนรวมถึงตัวเองด้วย กรรมแท้
“เพลิงฟ้าไม่มีงานหรอจ๊ะ?”
นั่นแงะ
“ว่างครับ” ตอบพร้อมกับยิ้ม
“พรุ่งนี้ว่างไหมมึง?” พี่ชิคถาม
“ว่างตอนเช้า ตอนบ่ายไปคุยงานกับทีม ทำไมอ่ะ?” ตอบไปก็เด็ดองุ่นเข้าปากด้วย ยื่นไปยัดใส่ปากคนข้างหลังที่วอแวกับพุงกับท้ายทอยผมด้วย มีคนอื่นอยู่ยังจะทำรุ่มร่าม ตีมือแม่ง หมั่นไส้
“จะชวนไปเดต” ไอ้พี่ชิคยิ้มกรุ้มกริ่ม ผมยิ้มแล้วส่งเสียงเหมือนเล่นด้วย
“กี่โมงว่ามาเลย”
“แรด” หัวเราะลั่นเสียงดังเมื่อได้ยิน ไอ้กี๋ก็แซวเฮียมันไป เจ้าบอกจะหักเงินเดือนถึงได้หุบปาก มือหนาเลื่อนมาดึงยางรัดผมที่ข้อมือผมออกเพื่อไปมัดผมให้ รวบไปบันไว้กลางหัวเลย
ชอบจังตอนที่มือหนาสอดเข้าไปใต้กลุ่มผม
“โอ๊ยยยยย อิจฉา!” ไอ้กี๋เจ้าเดิม
ผมเอนหลังพิงอกกว้าง เมื่อได้ท่าสบายก็นิ่ง “หาเมียดิ”
“ซ้อช่วยหาหน่อยดิ แต่เพื่อนซ้อน่ารักว่ะ คนที่ตัวเล็ก ๆ”
หมายถึงกวาง
“คนนั้นมีเจ้าของแล้ว อย่ายุ่งดิ”
“แต่ผมเป็นคนดีนะ”
“คนที่เข้าไปยุ่งกับคนมีแฟนแล้วนี่ดียังไงเหรอ?” รู้ว่ามันพูดเล่นแต่ไม่ชอบ เรื่องนี้ผมซีเรียสเพราะมีประสบการณ์กับตัวเอง มันจะคุยจะหยอดใครก็ช่างเพราะนั่นเป็นเรื่องของมัน แต่อย่ายุ่งกับคนมีเข้าของ และคนที่มันพูดถึงก็เป็นเพื่อนผมด้วย กูขอร้อง ไม่โอเคจริง ๆ
“มันแค่ล้อเล่น” เจ้าลูบหลังมือให้ใจเย็น
“ก็ไม่ชอบ เกลียดเลยด้วย”
“ซ้ออ่ะ”
ผมนิ่ง เงียบ ถีบเก้าอี้อีกตัวที่ว่างเพราะหญิงสาวได้ลุกออกไปแล้ว ถีบเบา ๆ ไม่แรงหรอก แค่โยกแต่ไม่ล้ม แล้วเอาเท้าพาดไว้
ไอ้กี๋หน้าเจื่อน
“ผมแค่ล้อเล่นเอง ซ้ออย่าจริงจังดิ”
แสยะยิ้ม “คนที่มึงล้อเล่นนั่นเพื่อนกู”
“ง่ะ ขอโทษคร้าบบบบ”
“พรุ่งนี้จะไปกับไอ้ชิคจริงดิ?” เจ้าถาม ปากก็ไล่จูบหลังคอผม
ย้ายจากสวนขึ้นมาที่ห้องใต้หลังคา เจ้าบ่นว่าง่วง อยากจะนอนอีก แต่ไม่อยากกลับบ้านเพราะเดี๋ยวต้องทำงานต่อ ออฟฟิศนี้รวม ๆ แล้วก็มีห้าชั้นถ้านับชั้นใต้ดินและห้องใต้หลังคานี้ด้วย ที่ห้องใต้หลังคาจะมีไว้เพื่อนอนครับ มีฟูกและผ้าห่มเก็บไว้ในตู้อย่างดี บางครั้งเจ้าก็นอนอยู่นี่ถ้าไม่กลับบ้าน
“ไปแหละ หาซื้อของด้วย”
“ไม่ต้องซื้อให้กูนะ”
“สำคัญมากมั้ง” ผมว่า เลยโดนมันบีบปากไปที ผมก็กัดมือมันไปเป็นการแก้แค้นเหมือนกัน นอนเล่นมือใหญ่ไปเพลิน ๆ อีกคนที่นอนซ้อนอยู่ข้างหลังก็เลื่อนมืออีกข้างมาลูบพุงผมซะงั้น ไม่เข้าใจ ฟูกก็มีหลายอันทำไมต้องมานอนอันเดียวกันอยู่ แต่ก็.. อุ่นดี ผมชอบ คึคึ
ยกแขนเจ้าออกแล้วลุกขึ้นนั่งกอดเข่า เจ้ามองหน้า เรามองตากัน ไม่พูดอะไร เมื่อยื่นมือออกไปอีกคนก็ยื่นมือมาสอดประสานราวกับนัดกันไว้ ผมล้มตัวนอนงอเข่าและหนุนศีรษะกับพุงแข็ง ๆ โอบแขนกอดเอวหนาไว้และไล้ปลายนิ้วบนออกแกร่ง ยกมือที่จับกันขึ้นมาแนบริมฝีปากจุ๊บบนหลังมือหนาก่อนจะไล่งับไปตามสันมือ ได้ยินเสียงทุ้มหัวเราะเบา ๆ พร้อมกับความอุ่นที่ศีรษะ เจ้ายีผมอย่างหมั่นเขี้ยว ผมยิ้มบาง ดึงมือใหญ่มาโอบแก้มตัวเองไว้แล้วหลับตาลง มือเจ้าใหญ่มาก และอุ่นมากด้วย
อุ่นไปถึงหัวใจเลย...
อยากอยู่อย่างนี้
อยากอยู่นาน ๆ
คิดถึงมัน คิดถึงไอ้เจ้า คิดถึงมาก ๆ คิดถึงจนแทบบ้าแม้ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน เพราะหน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบแย่งเวลาของเราไป กลับถึงบ้านก็เหนื่อยอยากพัก ได้คุยกันแป๊บเดียวก็หลับ..
ถูกดึงขึ้นไปนอนหนุนแขน ขยับนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาและโอบแขนกอดก่ายอีกคนไว้ ริมฝีปากหยักแนบลงที่หน้าผาก เจ้าพับแขนของที่ผมหนุนขึ้นมาโอบหัวผมไว้แล้วยังใช้อีกข้างกอดอีก งื่อ.. หน้าจมกับอกแล้ว อึดอัดนิดหน่อยแต่ไม่ขยับหนี อุ่นดี ชอบ..
ชอบแบบนี้
ชอบกอดของคนนี้
คนที่ชื่อเจ้าชีวัน..
“ยั่วเหรอ?”
“ยั่วบ้าไร” พูดไป มือก็ไม่หยุดขีดเขี่ยแผ่นหลังกว้าง วาดรูปเล่น รูปอะไรไม่รู้ หึ “คิดถึงสามเจจังเลยเจ้า อยากเจอ”
“คิดถึงก็ไปหาดิ มาหากูทำไม?” หูย เสียงแข็งยิ่งกว่าไม้หน้าสามอีก
“คิดถึงมึงมากกว่า คึคึ”
“เดี๋ยวจะโดน”
“โดนระ? สัด!!” สบถทันทีเมื่อโดนบีบสะโพกไปเน้น ๆ ตัวการหัวเราะพอใจแล้วตบสะโพกผมไปอีกเพี๊ยะ “นิสัยไม่ดีว่ะ”
“หึหึ”
“นอนไปเลย ไหนว่าจะนอนไง!”
โวยวายใส่แม่ง ทำกูอาย
“เขินเหรอ แค่นี้เขิน?” มุดหน้ากับอกซ่อนแก้มร้อนผ่าว เขินเชี่ยไร ไม่ได้เขิน คนแมนเขาไม่เขินหรอกเว้ย!!!
“ตลก!!”
“น่ารักจังเลยยยยย~”
ลืมตัว เงยหน้ามองคนพูด อ้าปากเหวอตกใจ กระพริบตาปริบ ๆ ทุบหลังกว้างดังปึก! เมื่อมันหัวเราะเสียงดัง รู้เลยว่าโดนแกล้ง จะขยับตัวหนีก็ถูกกอดไว้ซะแน่น จิ๊!
“คนแมนเขาไม่งอนหรอก”
“ฮึ!!!”
“ตอนเย็นทำต้มยำให้กินหน่อย”
“ทำไม่เป็น” แหลไปงั้น ทำให้กินออกบ่อยไป พูดไปเพราะหมั่นไส้ ไอ้เจ้าบีบแก้มจนเจ็บ กัดแม่ง ชอบรังแกกูจั๊ง!
“ทำให้กินหน่อยครับ”
“อื้อ ๆ” บอกตัดรำคาญ จริง ๆ เขิน มันพูดเพราะด้วย “วันนี้จะกลับบ้านเหรอ”
“เปล่า”
“เอ๊า”
“กลับคอนโดมึง ไอ้ขลุ่ยอยู่ด้วยทำอะไรไม่สะดวก”
แมมมมมมมมมม่!!!!! ฟหสวาใพนยำพสดยำำสบหวว ว้ากกกกกกกกกกกกกกกก
“เขินอีกแล้ว กากจังวะ”
“ไอ้ชั่ว!!!”
“ฮ่าฮ่าฮ่าาาา!”
เกลียดมันอ่ะ ดูมันพูดดิ ฮึ่ย ๆๆ
รอพี่ท่านเคลียร์งานระหว่างนั้นผมก็ป่วนไปทั่วออฟฟิศ แวะซื้อของไปทำกับข้าวที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตก่อนกลับ นอกจากของสดก็มีกับข้าวที่ซื้อจากข้างนอกมาด้วย จากนั้นก็ทำกับข้าวให้คุณชายกิน ตอนนี้มันกำลังอาบน้ำอยู่ ส่วนผมง่วนอยู่ในครัวคนเดียว
เมนูที่ผมจะทำสำหรับมื้อนี้มี ต้มยำทะเลน้ำข้น (ที่คุณชายท่านรีเควสมา) ยำไข่ยางมะตูมหมูสับ (ที่ผมอยากิน) น้ำพริกกะปิ ปลาทูทอด (ที่ซื้อมาจากข้างนอก) อยากจะร้องไห้กับปลาทูทอดจริง ๆ ผมไม่ชอบปลาแต่เชี่ยเจ้าแม่งดันชอบไง แต่เห็นไกล ๆ น้ำตาก็แทบไหล สะเทือนใจ.. ของหวานมีเต้าส่วน ขนมครก ลอดช่องน้ำกะทิ ปุยฝ้าย แล้วก็มีขนมเบื้องอีก กินกันให้พุงกาง กินให้อ้วนไปเลยยยยยยยยย
“หอมว่ะ”
เชี่ยยยยยยยยย สะดุ้งเกือบทำหม้อต้มยำคว่ำ ไอ้เจ้าตัวหอมฉุยเพราะเพิ่งอาบน้ำมา หน้าหล่อเกลี้ยงเกลาไร้ไรหนวดมากวนใจ เล่นเอาหวิวในอก มันยื่นหน้าเข้าไปใกล้เตา อยากกดหัวมันลงหม้อ แต่ไม่ดี ผมนี่แหละจะเสียใจ กากจริง ๆ
“ไปคดข้าวดิ เสร็จแล้ว เดี๋ยวยกไป”
“อือ”
“ลองป่ะ? อร่อยนะเว้ย” มันจับหางปลาทูทอดยกขึ้นมาทั้งตัว แกว่งไปมา
ผมเบ้ปาก ส่ายหัว “หึ”
“มึงนี่เกิดมาเสียชาติเกิด”
“เอ๊า ก็กูไม่ชอบอ่ะ คาว” น้ำพริกกะปิกินนะ แต่ปลาไม่กิน ก็บอกแล้วว่าไม่ชอบ ทุกชนิดนั่นแหละ แซลม่อนที่คนอื่นชอบนักชอบหนาผมก็เบะปากใส่ ไม่โอเคจริง ๆ ไม่อ้วกใส่ก็บุญละ ไม่ได้กระแดะแต่อย่างใด คนไม่ชอบจะบังคับได้ไง ใช่ไหมครับ? ใช่
“หัดกินซะบ้าง”
“ก็ไม่ชอบอ่ะ”
“ดื้อ”
“แบร่!”
“พริกเผาที่แม่เอามาให้หมดยัง?” มันถาม
“ยังนะ จะเอาหรอ?”
“อือ” ผมลุกไปหยิบกระปุกน้ำพริกเผาให้ไอ้เจ้า คุณนายตะวันพราวทำครับ อร่อยมาก แต่เผ็ดฉิบหายอ่ะ ผมไม่ค่อยสนิทกับความเผ็ดเท่าไหร่ เลยเสร็จไอ้เจ้าไป รายนั้นชอบกินเผ็ด ติดใจไปดิ พี่ขลุ่ย พี่ชิคก็ชอบ โทรไปบอกแม่ แม่ก็ให้คนเอามาให้ตั้งเยอะ เปรมไปเลยพวกชอบกินเผ็ด
“มันไม่เผ็ดอ่อ?” หมายถึงที่ผมทำ แล้วแม่งใส่พริกเผาเพิ่มซะแดงฉาดเลย น่ากลัวฉิบหาย เห็นแล้วปวดกระเพาะ
“ก็เผ็ด”
“แล้วใส่เพิ่มไมอ่ะ?”
“ไม่ถึงใจ มึงสะเหร่อกินเผ็ดมากไม่ได้” ความผิดกูหรือไงล่ะ ฮ่วย! มันหัวเราะเมื่อผมหน้างอ
“เดี๋ยวก็แสบท้อง แม่ง!”
“ไม่แสบหรอก ระดับนี้”
เอออออออออ เรื่องของมึงเลย!!!
“เจ้าาาาาาาาาา!! หนมครกอันสุดท้ายแล้วอ่าาาาาาาาาา!”
“หึหึ” หัวเราะชั่วร้ายแล้วยัดขนมครกชิ้นสุดท้ายเข้าปาก โอยยยยยยยยยย เลวมาก!!
“เกลียดมึงแล้ว บอกให้ซื้อมาสองกล่องก็บอกไม่ซื้อ แล้วก็มาแย่งกู นิสัยไม่ดี ๆ”
“อ้าว” กินอยากอื่นก็ได้ ชิชะ!
RRRrrr~
เสียงโทรศัพท์ผมดังระหว่างที่จะตีกับไอ้เจ้าอีกรอบ
“ฮัลโหลพี่นิค” เหล่ไอ้เจ้า เจอมันมองตาขวางเลย “มีอะไรหรือเปล่าครับ?”
(“พี่จะโทรมาถามน่ะ พรุ่งนี้ตอนเช้าจะไปไหนหรือเปล่า?”)
“มีธุระสำคัญเหรอครับ?”
(“ไม่สำคัญหรอก ว่าไงครับ ว่างไหม?”)
“ไม่ว่างอ่ะพี่ มีนัดแล้ว” ขยับเข้าไปใกล้ไอ้หมาเจ้า มันปรายตามองแล้วมองทีวี สัญญาณเตือนภัยในหัวดังละ...
(“แย่จัง ไม่เป็นไรครับ แล้วนี่เราทำอะไรอยู่?”)
“ดูทีวีครับ”
(“อ๋อ กินข้าวหรือยังน่ะเรา?”)
“เรียบร้อยแล้ว แล้วพี่อ่ะ?” จับมือไอ้เจ้าไว้ แรงบีบที่ท้ายทอยเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
เจ็บ...
(“กำลังกิน เหงาเลยโทรหา”)
“เอ่อ...”
(“ฮ่าฮ่า ล้อเล่นครับ”)
ถอนหายใจโล่ง แต่ที่ไม่โล่งคือไอ้คนข้าง ๆ ชักจะคุกคามผมแล้ว
(“เงียบเลย”)
“แหะ.. ขอโทษครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอวางนะ บายครับ” พูดเร็ว ๆ กดวางสาย แล้วโยนมือถือไปอีกฝั่ง
“หน้าบึ้งจังวะ”
“หึ”
“เจ็บ”
“แรดนะเดี๋ยวนี้”
“อะไรวะ!!”
“มันโทรมาทำไม?”
“ไม่รู้ โอ๊ย!”
เจ็บจนน้ำตาไหล กัดมาได้ไอ้หมา! ผมลูบปากตัวเองที่เพิ่งโดนกัด ไม่รู้จะเลือดออกหรือเปล่า นิสัยไม่ดี!
“สนิทกันมากหรือไง?!” ถามเสียงเหี้ยม
“เปล่าสักหน่อย ก็เจอกันตอนทำงานอ่ะ” พี่เขาเป็นวิศวกรที่อยู่ในทีม “เจ้าอย่าบีบ..”
“ทำไมต้องโทรหามึง?”
“ไม่รู้”
“มันจีบ?”
“ไม่ได้จีบหรอก ไม่มีอะไรเลย มึงอย่าทำหน้าน่ากลัวดิ..”
“หึ”
ช้อนตามองอ้อน ยื่นมือไปลูบแก้ม “หึงอ่ะดิ”
“เหอะ”
“ไม่มีอะไรจริง ๆ นะเว้ย เชื่อกูดิ”
“อือ”
“มองหน้ากูหน่อย”
มันกลอกตา มองแวบหนึ่งแล้วมองทีวีเหมือนเดิม ไอ้!
“แงะ.. ไม่มีอะไรจริง ๆ แค่พี่น้อง เขาไม่ได้จีบด้วย กูระวังตัวจะตาย ไม่งอนดิ”
“....”
“เจ้าาาาาา”
“...”
“พี่เจ้า~”
โอบหน้าหล่อไว้แล้วก้มลงไปจูบ มันยังนิ่งจนผมเริ่มใจเสีย แต่ยังทำเป็นกล้ารุกจูบไปเรื่อย จนกระทั่งถูกผลักให้นอนราบกับโซฟาและอีกคนคร่อมอยู่ด้านบน โดนดูดคอไปเต็ม ๆ เจ็บถึงไขสันหลัง - -
“อย่าดิ”
“อย่าอะไร”
“ก็.. เนี่ย จะทำอะไรล่ะ”
“ทำอะไรดีล่ะ?”
“ฮึ่ย! ช่วงนี้ทำไมมึงนิสัยไม่ดี”
มันบีบปาก “อย่าให้รู้ว่าเยอะ ไม่งั้นโดน”
“เยอะอะไร รักมึงเหรอ ห้ามได้ที่ไหน” หยอดไปก่อน รู้ว่าหมายถึงอะไร ผมไม่ได้โง่เหมือนมัน แบะแบะ
“หึ อย่าไปอ่อยใครให้มาก นึกหน้ากูไว้”
“อ่อยมึงคนเดียวก็เหนื่อยจะแย่” จบท้ายด้วยการยิ้มยั่ว “รักมึงคนเดียวแหละ ไม่มองใครเลย จริง ๆ”
“ให้มันแน่”
“แน่อยู่แล้วล่ะ คนแมนก็เงี้ย”
“หึ”
“หายงอนแล้วดิ”
“งอนอะไรวะ”
“โดดดดด่ มาซื่ออีก หมั่นไส้ว่ะ ไปอาบน้ำดีกว่า”
ว่าแล้วผลักมันออก ก่อนวิ่งเข้าห้องไปอาบน้ำก็ดูดแก้มมันไปแรง ๆ ทีหนึ่ง แล้วก็เผ่น ฮ่าาาาาา ... ใส่ชุดคลุมเดินเช็ดผมออกมา เจอไอ้หล่อกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง สบตาคมแล้วใจสั่น ๆ ขนลุกชันไปหมด ทำไมต้องทำตาวิบวับขนาดนั้นล่ะพ่อ!! เกลียดตัวเองฉิบหายที่เดาออกว่ามันคืออะไร เฮ้อ... ก็โดดกัดคอไปซะงั้นนั้น
ไม่รอด...
พรุ่งนี้จะตื่นไปเดตกับพี่ชิคได้หรือเปล่าไม่รู้!!!
ไอ้เจ้าบอกดี เพราะกะทำให้ลุกไม่ขึ้นอยู่แล้ว
เกลียดมันโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!
-------------------------------
ตอนพิเศษแบบป่วงๆ 55555555555555 (วันนี้วันเกิดด้วยเลยอัพซะเลย คึคึ (1/11))
ถ้าเจอคำผิดบอกได้นะคะ จะเข้ามาแก้ให้ แบบว่ามันเบลอ.. แหะ
ขอบคุณค่ะ ♥
หัวข้อ: [END]「WAIT FOR LOVE」รักแล้วรอหน่อย ♡ | แจ้งรายละเอียดหนังสือ [18:09:2016] P.1 (อ่าน 572605 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก