รอพิเศษ
แมน ๆ
“กี๋..”
“ครับซ้อ!!”
“เสียงดังทำหอยไร” ตบหัวไอ้กี๋ไปหนึ่งที
“เอ๊า ก็ซ้อเรียกกี๋อ่ะ”
ถอนหายใจ สบัดมือเป็นเชิงว่า ช่างแม่งเหอะ “เฮียมึงไปไหนวะกี๋”
มันเรื่องอะไรที่ผมต้องมาเปิดเรื่องกับไอ้กี๋เนี่ย โวะ!!!
“กี๋ไม่รู้” อืม ก็ไม่น่าถามมึงเลย “ซ้อ.. กี๋เบื่ออ่ะ”
“กูก็เบื่อ”
“ไปเดตกันป่ะ /ไปเดตกันไหมครับ!”
นั่นแงะ เสือกพูดพร้อมกันอีก เป็นอันว่าตกลงตามนั้น ผมขึ้นไปเปลี่ยนชุดแล้ววิ่งกลับลงมา ไอ้กี๋กำลังตรวจดูความเรียบร้อยของบ้าน ดูน้ำ ดูไฟ เสร็จแล้วก็ออกจากบ้านกัน ล็อคบ้านให้ไอ้เจ้าเรียบร้อย
พูดถึงไอ้เจ้าแล้วหงิดเลย แม่งมาหย่อนผมทิ้งไว้ที่บ้านบอกให้จัดของไว้รอกลับมาปาร์ตี้ เนื่องในโอกาสที่ได้เงินโบนัสไปหลายบาท แต่บ้านดันไม่มีคนอยู่สักคน แต่มันก็ยังจะทิ้งผมไว้ ยังมีหน้ามาบอกว่าจะใช้ไอ้กี๋มาอยู่เป็นเพื่อน ก็ เออ เถียงอะไรไม่ได้ ทำดีจริง ๆ ทิ้งให้อยู่กันสองคนไม่พอยังใช้ให้จัดสถานที่เตรียมไว้รออีก ก็นั่นแหละ เถียงอีกก็ไม่ได้ แค่มองหน้าก็ต้องยอม พลังความหล่อแม่งทำลายล้างมากจริง ไม่ดีต่อใจบาง ๆ ของผมเลย เห้อมมมม
แมน ๆ หลงแฟนครับ “จะไปไหนดีวะกี๋?”
“นั่นสิซ้อ”
“ห้างไหมกี๋ ดูหนังกัน”
“แล้วแต่ซ้อเลย”
“อื้อ มึงขับรถนะ”
เฮออออออออออ วันหยุดแบบนี้รถก็ยังจะติดอีกนะ! ออกจากบ้านทำไมกันครับ ทำไมไม่อยู่บ้าน!! อ้าว เข้าตัวเองว่ะ ใช้เวลาสักพักไอ้กี๋ก็พาผมมาถึงห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง ผมกับไอ้กี๋นี่ดี๊ด๊าเลย ไม่มีคนคุม ส่องสาวสิคร้าบบบ อร๊ายยยย
“ไปดูตารางกันซ้อ”
“เอาดิ แต่หาไรกินก่อนได้ป่ะ?”
“จัดไป!”
แมน ๆ หนีแฟนเที่ยว “โห กินโคตรเลอะ” ฮะ? เงยหน้ามองไอ้กี๋แบบไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่
“เช็ดให้หน่อยดิ” ปากก็พูด มือก็ตักอาหารกินไปด้วย ไอ้กี๋ถอนหายใจเซ็ง ๆ แต่ก็ยอมเช็ดปากให้ผมอ่ะ
“ผมอาจเกิดมาเป็นเบี้ยล่างซ้อ...”
“แค่ก ๆ” สำลักเลยไอ้สัด “พูดเกินไปละ เดี๋ยวพ่อตบคว่ำ”
“อิ้อิ้”
“กี๋” เรียกมันเสียงเบา กระดิกนิ้วให้ยื่นหน้าเข้ามา “เด็กโต๊ะข้างเราน่ารักว่ะ”
มันเหล่ตามองกลุ่มเด็กโต๊ะข้าง ๆ สักพักก็ขมวดคิ้ว มันจ้องเขม็งไปที่ใครสักคน ผมมองตามสายตา เจอกับเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารัก น่าเอ็นดูคนหนึ่ง กำลังหัวเราะ ยิ้มหวานกับผู้ชายหน้าตาดีอีกคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
ผมสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง...
“ไรมึง” จิ้มแก้มมันไปหนึ่งที กี๋หันมองตาขวางเหมือนจะลืมตัว สักพักมันก็ปรับเป็นสายตาปกติ
“ซ้อช่วยไรผมหน่อยได้ป่ะ?”
“ไร?”
“เด็กนั่น” มันชี้ไปที่เด็กหน้าตาน่ารักที่ผมว่า “เด็กผม”
“เฮ้ยยย!! หน้าอย่างมึงเนี่ยนะ!”
“ชู่ววว อย่าเสียงดังดิ” จริง ๆ แล้วไอ้กี๋มันก็หล่อแหละ แต่ผมหักคะแนนความหล่อมันทิ้งเพราะมันกวนตีน เลยให้มันขี้เหร่
คนแมนเขาก็ทำกันอย่างนี้แหละ...
“แล้วจะให้ช่วยไร?”
“ช่วยเป็นกิ๊กผมหน่อย”
“พ่อง!”
“น่าาาา นะซ้อนะ ช่วยผมหน่อย หมั่นไส้มัน ดูดิ บอกผมว่าไม่ว่างแต่เสือกมาแดกข้าวกับคนอื่น”
“เออ ๆ ก็ได้”
“น่ารักว่ะ!” แล้วอย่างนี้ละพูดเสียงดังเชียว ผมกอดอก หันหน้าไปทางอื่นทำหน้าบึ้งเหมือนงอนมัน ไอ้กี๋ก็ใส่เลยดิครับ ยิ้มหน้าหมาใส่แล้วยังจะยื่นมือมาจิ้มแก้มผมเล่นอีก ลามปามแล้วมึง! กูจะบอกไอ้เจ้าหักเงินเดือนมึงงงงงงง!
“อุ้ย.. พี่กี๋ สวัสดีค่ะ” มีเด็กผู้ชายท่าทางตุ้งติ้งทักมัน เขานั่งโต๊ะเดียวกันกับเด็กไอ้กี๋นั่นแหละครับ
“หวัดดีครับ”
“พี่กี๋มากับใครหรอ?” น้องเขาถาม แอบเหล่ตามองน้องน่ารักด้วย ผมยิ้มนิดหน่อยอย่างเก้อ ๆ คือ.. ทำตัวไม่ค่อยถูก
“อ๋อ..” กี๋ยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์แต่ไม่ตอบอะไร ตายละ น้องน่ารักจ้องกูเขม็งเลย
Rrrrrrrr
My J ♥
หว่ายยยยยยย แฟนเค้าโทรมาาาาาาาา
“เฮลโหลลลล”
(“อยู่ไหน?”)
“อยู่ห้าง กับกี๋” ไอ้กี๋เลิกคิ้ว ขยับปากแบบไม่มีเสียงว่า เฮียเหรอ? ผมพยักหน้าตอบ แล้วกลับไปสนใจคนในสาย
(“ไปทำไรวะ? ทำไมไม่อยู่บ้าน แล้วจัดของเสร็จแล้วเหรอไง?”)
“มาเดต!”
(“แรดนะดื้อ กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย!!”)
“เออ!! จะกลับเมื่อไหร่ก็กลับเองนั่นแหละ แค่นี้นะ จะไปดูหนังต่อ!” ฮึ่ย!! ออกคำสั่งอยู่ได้!!
แมน ๆ ไม่เชื่อฟังแฟนเว้ย “มีไรซ้อ?”
“เฮียมึงดิ โทรมาบอกให้กลับบ้าน ส้นตีนเหอะ กลับไปแล้วมันอยู่ไหมล่ะ!”
“กรรม” ผมจิ้มลูกชิ้นแรง ๆ “แล้วซ้อจะกลับไหมล่ะ?”
“ไม่กลับ!! กลับก็แพ้ดิ”
“...”
“ใช่เรื่องที่ไหนเนี่ย แทนที่จะอยู่ด้วยกัน เสือกเสนอหน้าไปกับคนอื่น!”
“เฮียไปทำงานไหมล่ะซ้อ เข้าใจหน่อยดิ เขาไม่ได้มีเวลาว่างมากนะเว้ย”
“ก็เข้าใจไหมล่ะ กูอยากอยู่กับมันบ้างไม่ได้เหรอ งานสำคัญมากกว่ากูหรือไง แม่ง ๆๆ จะงอนแล้ว!”
“งี่เง่า”
ผั้ว!!
ผมตบกระโหลกไอ้กี๋อย่างไม่ลังเล
“งี่เง่าหน้ามึงงงงง มึงอินอะไรเนี่ย ฮะ!!” เข้าข้างกันจริง ๆ เชี่ยเอ๊ย! “มึงไม่มีแฟนหนิ! มึงไม่เข้าใจ”
“ใครบอก!!!”
“ช่างแม่งเหอะกี๋ กูเซ็งแล้ว” ผมบอก ล้วงเอากระเป๋าสตางค์ออกมาแล้วส่งเงินให้มัน “กูเลี้ยง บาย”
“นั่ง” มันสั่งผม โอ้โหหหหห เดี๋ยวกล้าสั่งผมเว้ยยยยยยย แล้วกูนั่งลงตามมันทำไมเนี่ย
“อะไร?”
มันไม่พูดอะไร แต่จ้องหน้าผม ปากเบะคว่ำเหมือนเด็กโดนขัดใจ ไอ้กี๋ถอนหายใจ ยกมือลูบหน้าตัวเองเหมือนชีวิตนี้กูหมดสิ้นแล้วทุกอย่าง ผมกะพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเชี่ยกี๋มันบอกให้ผมเป็นกิ๊กมัน 5555555555555555555555555555 กูขอโทษนะกี๋
“หัวเราะไรวะ”
“ฮ่า ๆๆ หน้ามึงตลก ขี้เหร่งี้ไรเลยไม่มีแฟน หว่ายยยยยยยยย”
“เออ! ก็ไม่หล่อ ไม่รวย ใครจะชอบวะ!”
“โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะไม่ร้อง ฮ่า ๆๆ” ไอ้นี่หนิ น้องน่ารักกูหน้าเจื่อนหมดล่ะ
“กลับเหอะซ้อ เซ็งละ แดกเหล้าดีกว่า”
“จัดไป! แวะซื้อด้วยเลย เอาการ์ดเฮียมึงจ่าย”
“ดีล!”
“อ้าว มาได้ไง”
“สวัสดีครับ” น้องน่ารักยกมือไหว้ไอ้เจ้า ผมหน้าหงิก สะบัดหน้าใส่เจ้าของบ้าน เดินลงส้นไปนั่งข้างพี่ขลุ่ยจนแทบจะนั่งตักพี่มันละ
น้องน่ารักมาได้ไงนั้น... ตอนที่ผมกับกี๋ออกจากร้านอาหารกันมาไม่นานเท่าไหร่ น้องก็วิ่งเข้ามาคว้าแขนไอ้กี๋ไว้พร้อมกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ จากที่ผมไปหาข้อมูลเชิงลึกมานะครับ (อย่าเรียกว่าเสือกมันไม่งาม) เรื่องมันเป็นงี้ ไอ้กี๋กับน้องน่ารัก กิ๊ก ๆ กั๊ก ๆ กันอยู่ แล้วกี๋มันทำงานเยอะไง อีกอย่างช่วงสิ้นปี มันก็ไม่ได้หยุดฉลองกับน้อง น้องเลยงอน หนีไปเที่ยวกับเพื่อน (เพื่อนคนนั้นชอบน้องน่ารักด้วยไง หล่อ รวย ซึ่งไอ้กี๋สู้ไม่ได้ตั้งแต่หล่อละ) จนไปบ๊ะกันที่ร้านอาหารนั่นแหละ
“งอน ๆ” ไอ้พี่ขลุ่ยกับพี่ชิคเอานิ้วเขี่ยแก้มผมกันคนละข้าง
“เออ!”
“เหวยยยยย ยอมรับซะด้วย”
“พวกกูไปงานของสปอนเซอร์มา ไม่มีอะไร” รีบแก้ตัวเชียว ยังไม่ทันถามเลย “ปากมึงยื่นขนาดนั้นอ่ะนะ” นั่น.. ลามปามละพี่ชิค เขี่ยปากกูอีก
“พี่ขลุ่ยยยยยยยย” ลากเสียงยาว ๆ ซุกหน้ากับไหล่พี่ขลุ่ย เกาะแขนด้วยเอ๊า
“ไปไกล ๆ ดูหน้าผัวมึงด้วย จะแดกหัวกูแล้ว”
ช่างแม่ง! ผมเบียดพี่ขลุ่ยชิดกว่าเดิม ไม่ต้องนับหนึ่งถึงห้าหรอก เชี่ยเจ้าแม่งเดินเข้ามากระชากแขนผมเลย ยังไม่ทันเอ่ยถามอะไรก็ลากผมขึ้นชั้นสองแล้ว
“เจ็บโว้ย!!”
“เป็นอะไร?”
“งอนมึงไง” มันเลิกคิ้ว คงไม่คิดว่าผมจะพูดตรง ๆ ชิชะ! อย่ามาลองดีกับนายเพลิงฟ้า!
“เรื่อง?”
“มึงทิ้งกู แถมจะไปไหนก็ไม่บอก”
“ไม่ได้ทิ้ง ที่ไม่ได้บอกมันกะทันหัน”
“โกหก!”
“กูเปล่า แต่มันกะทันหันจริง ๆ สปอนเซอร์เขาเพิ่งจะบอก แล้วปฏิเสธไม่ได้ นี่ก็รีบกลับสุด ๆ แล้ว”
“กูเห็นนางแบบนมตู้มนั่นอัพรูปคู่กับมึง แถมยังแท็กมึงด้วย นมเบียดแขนจนจะแตกอยู่แล้ว!!”
“มันไม่มีอะไร” มันจับปลายคางผม ส่ายไปมา “เลิกงอนได้ละ เรื่องไปเดตกับไอ้กี๋มึงจะโดนไม่น้อย”
“อะไรงะ! ก็มึงปล่อยกูไว้กับกี๋เองหนิ เบื่อก็เบื่อ เลยชวนมันออกไปข้างนอก แค่กินข้าว หนังก็ยังไม่ทันดู จิ๊!”
“บอกให้จัดบ้านรอก็ไม่ทำ”
“ทำแล้ว!!!” แต่ไม่เสร็จ...
“เถียงคำไม่ตกฟาก” มันพูดจบก็ก้มมาดูดปากผมแรง ๆ
“แล้วจะทำแมะ!” เชิดหน้าเถียง “พอ!! ไม่ต้องมาจูบกูแล้ว!! ยังไม่หายงอน”
“แล้วจะทำยังไงถึงจะหายงอน หืม?”
ทำเสียงอ่อนแบบนี้ไง... ถุย ทำไมผมใจง่ายแบบนี้วะ แค่นี้ก็ใจเต้นตึกตัก ทำไมผมยังไม่หยุดตื่นเต้นสักที อยู่กับมันมากี่ปีแล้ว
“ขอตั๋วเครื่องบินพร้อมเงินก้อนนึง”
“มากไป เดี๋ยวคืนนี้ให้ออนท็อป”
“ท็อปหน้ามึงอ่ะไอ้หื่น!!!”
ผมผลักมันออกแล้วเดินหนีไปนั่งขัดสมาธิบนเตียง ได้ยินเสียงหัวเราะโรคจิตดังมาด้วย บึ๋ยยยยยย นับวันยิ่งกลายเป็นตาแก่โรคจิต แล้วก็เสียใจ คืนนี้พี่จะเมานะไอ้น้อง ไม่ออนท็อปให้มึงหรอก แบร่!!!
เจ้าเดินมาหยุดอยู่ข้างหน้า เชยคางผมขึ้น เห็นสายตามันแล้วก็ค่อนข้างจะขนลุกเบา ๆ มันเหมือนกับเสี่ยแก่ ๆ ที่พยายามจะล่อลวงเด็กให้ขึ้นเตียงด้วย ไอ้สาดดดดดด ทำงานหนักจนเพี้ยนไปแล้วหรอวะ!!!
จนแล้วจนรอด มันก็ไม่ทำอะไรนอกจากมองเฉย ๆ โห่ววววว ไรวะ นึกว่าจะมีได้เสีย
เมื่อเวลาอันดีงามเหมาะแก่การเริ่มปาร์ตี้มาถึงผมก็เนรเทศตัวเองจากชั้นบนหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จลงมาข้างล่าง พี่ขลุ่ยกับพี่ชิคกำลังแย่งไมค์กันร้องเพลงเลย คือพวกแม่งขนลำโพง ขนอะไรมาตั้งที่สนามหน้าบ้านอ่ะครับ เสียว ๆ ว่าจะโดนเพื่อนบ้านสาดน้ำใส่
“มาเสนอหน้าอะไรที่นี่” ไอ้ชินาเอ่ยปากถามด้วยความรักใคร่ งานนี้ชินาก็มาครับ มันบอกว่าของฟรีไม่พลาดหรอก ส่วนแฟนมันน่ะ ไม่อยู่ครับ ไปดูงานต่างประเทศมั้ง มันเลยได้มา
“คิดถึงมึง” มันเบะปาก
“โดนพี่เจ้าไล่ก็บอกมาเถอะ”
“รู้ดี”
“ซ้อโดนเฮียไล่จริงอ่ะ? หว่ายยยยยยยย สมน้ำหน้า”
“ล้อเลียนกูเหรอไอ้กี๋!!!” ผมยกเท้าขึ้นถีบเก้าอี้ที่มันนั่งอยู่ แต่ไอ้กี๋ไหวตัวทันกระโดดไปหลบหลังน้องน่ารัก ไอ้เวรเอ๊ยยยยย!!
“กวาง มึงรักกูป่ะ ป้อนหน่อย”
“หน่อยไหน”
“สัดเอ๊ย!!!”
แล้วพวกมันก็ประสานเสียงหัวเราะ... งอนแม่งทั้งหมด!! เดินกระแทกส้นกลับเข้าไปในบ้าน ป่วนครัวต่อครับ ในครัวตอนนี้มีพี่ชุบ กรีซ พี่ขลุ่ย (ซึ่งไม่รู้ว่าแม่งเข้ามาตั้งแต่ตอนไหน) และสุดหล่อของโผมมมมมมมม ไอ้เหี้ยเจ้า!
คิดถึงเจเจทั้งสามมาก อยากให้มาด้วย แต่ถ้าจะพามาด้วยคงจะดูแลได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ไว้ค่อยไปเล่นด้วยก็แล้วกัน
เบื่อละ ขี้เกียจดูไอ้กรีซกับพี่ลูกชุบมุ้งมิ้งกัน เดินเข้าไปเกาะแกะไอ้เจ้า มันกำลังหมักเนื้ออย่างขะมักเขม้น ทั้ง ๆ สารพัดเนื้อที่หมักไว้แล้วก็โคตรเยอะ
“มาทำไม เกะกะ” ผมเกาะเอวมัน ยิ้มกวนตีน ส่ายหัวดุ๊กดิ๊ก จึงโดนเขกหัวไปหนึ่งที
“ไม่มีไรทำ”
“ไปล้างผักดิ”
“ครับผมมมมม!” กูอยากอยู่กับมึงไม่รู้หรอไอ้ง่าว!!
“พี่ขลุ่ย ๆ”
“ว่าไงครับ” เหยดดดดดดด พูดเพราะเว้ยยยยย ผมอ้าปากค้าง หน้าเหวอ “น่าเกลียดสัด มีอะไร!”
“เซลฟ์ฟี่กัน”
“มาดิ” พี่ขลุ่ยกอดคอผมโดยใช้แขนข้างที่ถือแก้วเหล้านั่นแหละครับ ผมเอียงหน้าเข้าไปจนเกือบจะชิดกันแล้วฉีกยิ้้ม พี่ขลุ่ยก็ทำหน้าเจ้าชู้ กัดปากและหรี่ตาลงข้างหนึ่ง
หล่อฉิบหาย ถ้าไม่ติดว่าชอบไอ้เจ้าผมอ่อยพี่ขลุ่ยไปละ
“ดื้อมานี่ดิ” ผละจากพี่ขลุ่ยไปหาไอ้เจ้า ตาเริ่มเยิ้มแล้วพ่อเอ๊ย เพิ่งจะไม่กี่ทุ่มเองเนี่ย งานนี้ก็ยาวปายยยยยยยย ขนโต๊ะขนอะไรออกมาสนามหน้าบ้านกันขนาดนี้ล่ะก็นะ
“อะไร?”
“ชงเหล้าให้กู”
“ไอ้...” ผมกัดฟัน ไอ้เจ้ายักคิ้ว กดไหล่ผมให้นั่งลงเก้าอี้ข้างมันแล้วยังกอดเอวผมไว้อีก “หวงก็บอกว่าหวงดิครับ”
“หน้าอย่างมึงมีอะไรให้หวง?”
“จำไว้ ๆๆ”
ไอ้เจ้าหัวเราะ ไม่สำนึกใด ๆ ทั้งสิ้น ผมก็ปล่อยผ่าน ไม่ได้งอนอะไรจริงจัง นั่งดื่มกันไปสบาย ๆ
แมน ๆ ชงเหล้าให้แฟนได้ด้วย “พอเลยมึง เสียงอย่างกับหมาหอน แค่หายใจยังผิดคีย์กระแดะจะร้องเพลง” ชินาดึงไมค์จากมือกวางแล้วเขกหัวไปอีกทีหนึ่ง
“แล้วจะทำไม!!” แง่ง ๆ เหมือนหมาจะกัดกัน
“อย่ามาวอแวได้ไหม!” หันมาอีกด้าน เจอพี่ลูกชุบกำลังประสาทแดกกับการออเซาะของไอ้กรีซ
“ไม่ได้ครับ”
“ไอ้เด็กเวร!” กรีซไม่สลด ซ้ำยังยิ้มรับ
“ไม่เอาเพลงนี่เว้ยยยย”
“กูจะร้องเพลงนี้ มึงอย่าเสือกดิ”
“พอ กูเลือกก่อน” มนุษย์โสดอย่างพี่ชิค พี่ขลุ่ย กำลังตีกันเรื่องเพลงอยู่ไม่ไกล
ผมยิ้ม รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ถึงจะวุ่นวายไปหน่อยแต่ก็สนุกดี
“น้ำแข็งหมดแล้ว!!!” เสียงไอ้กี๋ตะโกนแหวกอากาศมา
“เดี๋ยวไปเอง” ผมอาสา จริง ๆ มีแผน ไปอ่อยสาวหน้าปากซอยงี้ ไอ้พวกขี้เกียจแต่อยากแดกก็รีบยัดเยียดเลยทันที
“ขอกุญแจมอ’ไซด์หน่อยคร้าบบบบ” ยื่นมือไปหาไอ้เจ้า มันตบเพี๊ยะเจ้าที่ฝ่ามือของผมแล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปในบ้าน ผมไม่เดินตามหรอก ยังไงมันก็จะออกมาอยู่ดี
และก็เป็นไปตามคาด... แต่ที่ผิดคาดคือมันจะไปด้วย... กะจะแว้นสักหน่อย กลายเป็นสก๊อยให้มันเฉยเลย
“โทษนะคะ”
“ครับ?” ละจากไอศกรีมและชั้นขนมไปมองคนที่เข้ามาทัก เธอยิ้มหวานส่งมาให้ ผมก็งง ๆ กัดไอศกรีมกินไปเรื่อย (ค่อยเอาซองมันไปให้เขายิงบาร์โค้ด)
“ชื่ออะไรเหรอ?”
“มีอะไรหรอครับ?”
“ขอไลน์ได้ป่ะ?”
อู้วววววว เพลิงฟ้าคนฮอตนี่มันเพลิงฟ้าคนฮอตจริง ๆ
“หือ?”
“หล่อดี ชอบ ขอเบอร์ได้ป่ะล่ะ?”
หล่อ? ไม่ได้ยินคำนี้นานแล้วว่ะ ยิ้มแห้งเลยกู เหลือบมองผมสีบลอนด์ที่ dip dye ปลายผมสี golden brown ของตัวเอง
“แหะ..”
“ได้ยังดื้อ?” ไอ้หล่อมายืนกอดอกมองตั้งแต่เมื่อไหร่วะ พอแม่สาวใจกล้านั่นเห็นไอ้เจ้าเท่านั้นแหละ... ลืมผมไปเลย ทำตาปิ๊ง ๆ ใส่มันอีก
“ได้ละ” หอบห่อขนมโยนใส่ตะกร้าที่เจ้ามันถือ
“ชื่ออะไรหรอคะ?” แหนะ เจ๊นี่ก็...
เจ้าปรายตามอง “จะขอเบอร์หรือขอไลน์”
เธอหน้าเหวอไปเล็กน้อย แต่ก็ยังยิ้มอยู่ “ขอทั้งสองเลยได้ไหมล่ะ?” เบียดนมใส่แขนผ---- แฟนผมอีก ฮึ่ม!!!
“ลองถามแฟนผมดูแล้วกันครับ จำไอดีไม่ได้” มันพูดแล้วเดินมาล็อคคอผม
เหยดเขขขขขขข้!!
“แล้วสรุปคุณจะเอาไอดีแฟนผม หรือของผมดีครับ?” ผมถามยิ้ม ๆ เจ๊แกหน้าเหวอนักกว่าเดิม เจ้าไม่รอคำตอบ ลากคอผมไปที่เคาน์เตอร์ ผมหันกลับไปมองแล้วขยิบตาให้เจ๊แก อยากจะติดแฮชแท็ก #เพลิงฟ้าishappy
“อ่อยได้ตลอดนะ”
“อ่อยอะไรอ่าาา” ผมแกล้งถามเสียงยานคางแล้วงับไอศกรีมไปด้วย เจ้ามองดุ ๆ นิดหน่อยแต่ก็ไม่ว่าอะไรอีก ผมจึงรีบเดินไปซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ของมัน รูดไอศกรีมเข้าปากให้หมดภายในครั้งเดียวก่อนจะกอดเอวและโหม่งหน้าผากกับแผ่นหลังกว้าง ลูบหน้าท้องเป็นลอนสวยของมันไปด้วย คึคึ
แต่ไอ้เหี้ยเอ๊ย! ไอติมเย็นฉิบหาย ขึ้นสมองกูเลยยยยยยย!
“อ่อยแบบนี้ไง”
“.....” พูดไม่ได้เพราะเย็นมากและไอติมยังไม่ละลาย จึงทำได้แค่ดุนคางกับหลังมัน ไอ้เจ้าหันหน้ามาดู พอเห็นสภาพผมมันก็ผลักหน้าผากผมไปทีหนึ่งแล้วส่ายหัวระอา ก่อนจะสตาร์ทรถ ขับกลับบ้าน
“กว่าจะมากันได้น้ำแข็งกูละลายหมดแล้ว!”
“อยากได้เร็วทำไมไม่ไปซื้อตั้งแต่เมื่อวานล่ะ?” เชิดหน้าใส่ ทำตาเหลือกใส่ด้วยอ่ะ
“ไปไกลตีนเลยมึง”
เชอะ ๆ มาไล่คนฮอตได้ยังไง!!
“มึง ๆ พี่ครินมึงจะมารับเมื่อไหร่?” วิ่งเข้าไปกระแซะไอ้กวาง
“สี่ทุ่มครึ่ง ทำไมวะ?”
ได้คำตอบแล้วก็มองนาฬิกา ว้า.. อีกประมาณสองชั่วโมง “เปล่า”
“เป็นห่าไรเนี่ย เรียกร้องความสนใจจังเลยวะ ตอนเด็ก ๆ แม่มึงไม่บดกล้วยให้แดกหรือไง”
“อิอิ”
กวนไอ้กวางแล้วก็วิ่งไปกวนกรีซกับพี่ชุบ โดนด่าแล้วก็ไปกวนคนอื่นต่อไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งมานั่งแหมะอยู่กับไอ้เจ้าเนี่ยแหละ
“ทำอะไรกับไอ้ชิคเมื่อกี้?”
“หืม?” ผมครางในลำคอ ทำอะไรกับพี่ชิคเมื่อกี้... ทำไรวะ อ๋อ! “กระโดดขี่หลัง”
“อยู่เฉย ๆ นิ่ง ๆ ไม่เป็นหรือไง?” มันดึงแก้มผมจนยืด ปล่อยแล้วก็ดึงอีก ไอ้ห่า! นี่แก้มคนนะเว้ย!
“ไม่!”
“อ่อยไปทั่ว”
“อ่อยอะไร้! เปล่าเล้ยยยยย”
“เหอ ๆ”
ผมยิ้มแผล่ หลับตา ซบหน้ากับไหล่กว้าง
รู้สึกค่อนข้างมึนนิดหน่อยเพราะก็ดื่มไปเยอะแล้ว มือหนาปัดกลุ่มผมที่ตกปรกหน้าออกให้
“ร้อนอ่ะ มัดผมให้หน่อยยยย”
“เมาแล้วดื้อ”
“ไม่เมา!!” ได้ยินเสียงไอ้หล่อถอนหายใจ “งืมมม อย่าเขี่ยปากเล่นเดะ!! จะจูบก็จูบ”
จ๊วบ แชะ!
“ว้าย ๆๆ ในบ้านไหมเฮีย ข้างนอกคนเยอะนะคร้าบบบบ” สัดกี๋...
เจ้าเช็ดปากที่เปรอะคราบน้ำลายให้ผม ผมมองไอ้กี๋ด้วยสายตาคาดโทษ เข้ามาขัดจังหวะหาพ่อมึงเหรอ! มันยังคงวี้ดว้ายไม่เลิกจนผมหน้ายุ่ง
“ไอ้บุ้งกี๋!”
“ซ้ออย่าเรียกชื่อเต็มดิ อายเขา”
“ไปไกล ๆ เลย น้องน่ารักโดนพี่ชิคเต๊าะแล้วนู่นนนน”
“เฮ้ยยยยยยย!!”
บรัยยยยยย!
“ง่วงอ่ะ” พูดทั้ง ๆ ที่ปากก็เคี้ยวเนื้อบาร์บีคิวอยู่
“ไปนอน”
“ไม่เอา”
“งอแงนะ”
“พาไปล้างหน้าหน่อยสิ”
“เปียกหมดแล้วนั่น”
“ฮี่ฮี่ เย็นจังเยยยยย”
“อยู่เฉย ๆ ดื้อ”
พอบอกยิ่งไม่นิ่ง เจ้าบีบท้ายทอยผมแรง ๆ แล้วรองน้ำสาดใส่หน้าผม ผมสำลักไอค่อกแค่ก แต่มันยังไม่หยุด จากภาพสะท้อนในกระจกหน้าและปลายจมูกของผมของกลายเป็นสีแดงทั้งจากฤทธิ์แอลกอฮอร์และน้ำเข้าจมูก
“จะฆ่ากูหรือไง!”
“จะได้หายเมาไง หึหึ”
“ไอ้ชั่ววววววว!!”
เจ้าปล่อยให้ผมจัดการตัวเองในห้องน้ำไปคนเดียว ส่วนตัวมันก็ออกไปด้านนอก โดนน้ำสาดแบบนี้ก็สดชื่นไปเลย ความง่วง ความเมากูหายไปหมดเลยยยยย เย้! -__-
“ซ้อออออออออ!” เสียงแบบนี้มีแค่เชี่ยกี๋เท่านั้น
“อะไรวะ?” ร้องถามไปก็ใส่เสื้อไป คือมันเรียกเสียงดังมากไง นึกว่ามีใครตายงี้ ใส่เสื้อยังไม่เรียบร้อยดีก็วิ่งกลับลงมาชั้นล่าง
“ขอยืมเสื้อสักตัวหน่อยสิครับ พี่ชินาทำเหล้าหกใส่เด็กผมอ่ะ” ไอ้กี๋ทำหน้าอ้อนเหมือนหมาขออาหาร ด้วยความเป็นคนจิตใจดีมาตั้งแต่กำเนิดจะให้เพิกเฉยต่อปัญหาของเพื่อนร่วมโลกก็คงไม่ได้ ผมจึงเดินกลับขึ้นชั้นสอง แล้วเลือกเสื้อมาตัวหนึ่งให้ไอ้กี๋
แมน ๆ จิตใจดีมาก ตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยมาสี่ทุ่มแล้วครับ... ย้ายจากข้างนอกเข้ามาข้างในแล้วเรียบร้อย เพราะกลัวจะไปรบกวนเพื่อนบ้านมากเกินไป แล้วสภาพแต่ละคนแม่งแบบ... คีพลุคกันไม่อยู่อ่ะ พี่ครินของไอ้กวางก็มารับกวางและชินากลับไปแล้ว พี่ลูกชุบกับกรีซก็กลับไปแล้วด้วยเช่นกัน ตอนนี้จึงเหลือเจ้า ผม พี่ขลุ่ย พี่ชิค ไอ้กี๋ และน้องน่ารัก
เมนคอร์สหมดไป เหลือแค่กับแกล้มและเหล้า เบียร์ เหล่าขี้เมาก็ล้อมวงเล่นไพ่ เบื่อไพ่ก็เอาแผงน้ำเต้า ปู ปลา มากาง กินเงินกันด้วยนะเว้ยไม่ธรรมดา! อีกอย่างก็โกงกันสนุกสนานเลย ยิ่งเมา ๆ กันอยู่ด้วย ไอ้ผมมันก็ไม่มีดวงเรื่องพวกนี้เลยได้แต่นั่งดูกินขนมกรอบแกรบไป
“เจ้า” เรียกชื่อไอ้คนที่นั่งอยู่ระหว่างขาผม (มันนั่งพื้น ผมนั่งบนโซฟา) เมื่อเจ้าหันมามองผมก็ชี้ไปที่น้องน่ารักกับไอ้กี๋ น้องตาปรือง่วงสัด ๆ แล้ว แต่ไอ้บุ้งกี๋ยังสนุกกับการเล่นไพ่อยู่ไงครับ
“กี๋ มึงพาน้องไปนอนในห้องไป”
อะนะ คนจริงเขาไม่ต้องพูดกันหลายคำหรอก แค่มองตาก็เข้าใจกันแล้ว อิ__อิ
ไอ้กี๋มองเด็กน้อยที่ซบไหล่มันจนแก้มย้วย แล้วถามไอ้เจ้า “ห้องไหนเฮีย?”
“ชั้นล่างก็ขวา ถ้าชั้นบนก็ห้องกลาง”
กี๋พยักหน้าหงึกหงัก ช้อนตัวน้องน่ารักขึ้นแนบอกแล้วพาไปที่ห้องนอนแขกชั้นล่าง
นั่งไปนั่งมาชักเริ่มง่วงแล้วว่ะ แต่ว่าพวกขี้เมานี่เมื่อไหร่จะน็อคกัน!!!!
“ง่วงก็ขึ้นไปนอน” เสียงคุ้นหูดังขึ้นให้ได้ยินแว่ว ๆ
“พาไปหน่อย...” เจ้ายื่นมือมาเคาะหน้าผาก แต่ก็ลุกขึ้นแล้วคว้ามือผม ก่อนเดินขึ้นไปบนห้องนอน
“จะลงไปอีกไหมอ่า...?” เอ่ยถามอีกคนเสียงงัวเงีย ผมนอนกลิ้งอยู่บนเตียงกว้างหลังจากเข้าไปแปรงฟันและเปลี่ยนชุดนอน น้ำไม่ต้องอาบมันละ ง่วง!
“จะลงไปข้างล่างอีกหรือเปล่า?” พลิกตัวนอนตะแคง ก่ายขาพาดหมอนข้าง ถามเจ้าที่นั่งอยู่บนเตียงนั่นแหละ มันยื่นมือมาขยี้หัวผม ผมเลยจับข้อมือของมันเอาไว้
“อยากให้ลงไปไหมล่ะ?”
“แล้วแต่มึงสิ” ถึงจะพูดไปแบบนั้น ผมก็ไม่ได้ปล่อยมือที่จับแขนอีกฝ่ายออก
“...”
“...”
“จะอยู่ด้วยจนกว่าจะหลับแล้วกัน” เจ้าพูดแล้วโน้มลงมาหอมหน้าผาก ผมยิ้มกว้างแล้วจึงหลับตาลง ฮ้า มีความสุขที่สุดเลยโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย!
แมน ๆ แฟนรักมาก----------------------------
-สวัสดีค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-เอาคนแมนมาส่ง /)_(\
-หมั่นไส้นางอ่ะ รักกันมากแมะ เห้อมๆๆ
-ทีแรกกะจะไม่อัพแล้ว จำรหัสกับอีเมลล็อกอิน(อีกเว็บ)ไม่ได้ แต่มันคาใจก็เลยมั่วเลย เข้าได้เฉย55555555555
-ถ้าเจอคำผิด พิมพ์ผิด ตกหล่นยังไง รบกวนช่วยบอกด้วยนะงับ บางตรวจดูแล้วอาจจะคลาดสายตา TwT
-ขออภัยในความกาก
-ขอบคุณคนอ่านทุกคน
-ขอบคุณคนเมนท์ด้วยค่ะ
♥
หัวข้อ: [END]「WAIT FOR LOVE」รักแล้วรอหน่อย ♡ | แจ้งรายละเอียดหนังสือ [18:09:2016] P.1 (อ่าน 553943 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก