***พลาดรัก*** ตอนที่ 24 (จบ) 11/02/17 หน้า 8
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ***พลาดรัก*** ตอนที่ 24 (จบ) 11/02/17 หน้า 8  (อ่าน 97638 ครั้ง)

ออฟไลน์ sasithron

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-02-2017 02:56:48 โดย sasithron »

ออฟไลน์ sasithron

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 1
«ตอบ #1 เมื่อ15-04-2015 23:20:01 »

บทที่ 1


ตึก ตึก ตึก เสียงร้องเท้าผ้าใบคู่เก่งของผมสะท้อนไปมาตามทางเดินของหอพัก หอพักที่ผมก็ยังงงๆอยูว่าเมื่อคืนมาถึงที่นี่ได้ยังไงและยังงงอีกว่า........


ตึ๊ด ๆ เสียงโทรศัพท์ดังแจ้งถึงข้อความที่ได้รับ
“เป็นแฟนกันนะ”
ผมได้แต่มองข้อความนั้น แต่ยังไม่ตอบอะไร ก็อย่างที่ว่าผมก็ยังงงๆอยู่
ก็จะอะไรอีกละ ก็เพราะว่าเมื่อคืนผมเพิ่งไปปล่อยผี ก๊งเหล้ากับเพื่อนๆจากโรงเรียนเก่า ส่วนเหตุผลนะเหรอครับ แน่นอนก็ไม่มีอะไรมากก็แค่อกหัก ใช่ครับแค่อกหัก ผมคงดื่มหนักมากผมถึงยังงงและมึนมากขนาดนี้

แต่ก่อนที่ผมจะเดินไปถึงรถ เสียงเตือนข้อความก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“ถ้าเฟยไม่ตอบตกลง  เราจะปล่อยคลิปนะ”
ผมอ่านข้อความนั้นทวนอีก 3 ครั้ง เพราะกลัวว่าผมจะอ่านผิด แต่ก่อนผมจะนึกออกว่าเป็นคลิปอะไร เสียงเตือนข้อความก็ดังขึ้นอีกครั้ง  แต่สิ่งถูกส่งมาครั้งนี้ไม่ใช่ประโยคข้อความใดๆ มันคือคลิปวิดีโอ ซึ่งภาพบนหน้าของวิดีโอนั้นคือตัวผมซึ่งเปลือยเปล่า โดยที่ผมกำลังก้มตัวจูบใครอีกคนหนึ่งอยู่ซึ่งไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเช่นกัน และเป็นผู้ชาย ผมไม่กล้าเปิดเล่นคลิปวิดีโอนั้น จึงเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า เดินไปหารถของตัวเองและรีบขับกลับบ้าน





ผมกลับมาถึงบ้านได้หลายชั่วโมงแล้วครับ สารภาพบาปกับแม่เรียบร้อยว่าเมื่อคืนไปทำอะไรมาแต่ไม่ได้ทุกเรื่องหรอกครับ ก็เว้นแต่เรื่องในคลิปนั้นกับเรื่องที่ไปดื่มเพราะอกหัก  ส่วนตอนนี้ผมกำลังนอนอยู่บนเตียง เตียงซึ่งเมื่อคืนผมควรจะมานอน   โดยที่มีโทรศัพท์วางอยู่ที่ใต้หมอนไม่กล้าหยิบขึ้นมาดู

ไม่ใช่ว่าผมไม่กล้าดูหรอกนะครับ ผมแค่จะพยายามนึกให้ออกก่อนว่ามีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นหรือไม่ แต่ท่าทางผมคงจะเมามากจริงๆเพราะนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก  จนกระทั่งเสียงเตือนข้อความดังอีกครั้ง
“เฟย”
ครั้งนี้มีเพียงแค่ชื่อผมที่ถูกพิมพ์มา นี่คงเป็นการเตือนเรื่องคำตอบที่ผมต้องให้กับอีกฝ่าย ซึ่งคำตอบนั้นจะเป็นอะไรไม่ได้เลยนอกจาก “ตกลง”


เมื่อเห็นว่าไม่มีเหตุผลใดๆที่จะถ่วงเวลาอีกแล้ว ผมจึงเลื่อนนิ้วโป้งไปกดปุ่มเพลย์ที่วิดีโอนั้น
วิดีโอเริ่มต้นโดยที่ผมเดินซึ่งผมไม่แน่ว่าเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า เพราะว่าแม้ว่าขาจะเดินแต่ปากของผมและเขากำลังบดเบียดกันไปมา  อันที่จริงเหมือนจะเป็นฝ่ายผมมากกว่าที่พยายามบดเบียดอยู่ฝ่ายเดียว  ผมผลักเขาลงบนเตียงก่อนจะโถมตัวขึ้นคร่อม  เขาหน้าเสียเล็กน้อยและเมื่อผมโยนเสื้อของผมทิ้งไป   เขาก็ถามผมด้วยน้ำเสียงตื่นๆว่า
“จะทำอะไรเฟย”
เขาไม่พูดเปล่าแต่ดันตัวจะลุกขึ้น ส่วนผมนั้นไวกว่า  เพราะเพียงเขาแค่ยันศอกขึ้นผมก็กลับไปจูบกับเหมือนเดิม ส่วนมือของผมก็พยายามที่จะถอดเสื้อเชิ้ตของเขาอย่างชำนิชำนาญ


ผมกดหยุดวิดีโอ ไม่ต้องดูถึงตอนจบผมก็มั่นใจว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป  เพราะเป็นผู้ชายวัยรุ่นถึงเข้าใจ ถ้าถึงทำขนาดนั้นแล้วจากประสบการณ์ที่ผ่านมา ผมจะไม่หยุดจนกว่าจะทำทุกอย่างจนเรียบร้อย
แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจตัวเองอยู่ดี เพราะผมเป็นผู้ชาย แน่นอนเป็นผู้ชายอันนี้ยืนยันได้จากแฟนคนเก่าๆของหรือแม้กระทั่งคนล่าสุดที่ทำให้ผมอกหักเลยไปดื่มเหล้าจนเมาจำอะไรไม่ได้ขนาดนี้


ผมต้องเช็คให้แน่ใจ ผมกดเบอร์โทรหาเพื่อนด้วยความว่องไว  ใช้เวลาซักพักหนึ่งกว่าเพื่อผมมันจะรับสาย
“ว่าไงมึง”  มันทักทายผมก่อน
“เออ” ผมทักมันกลับแบบส่งๆ
“คืองี้กูมีเรื่องจะถามมึงไทม์” ผมพยายามเรียบเรียงคำพูด 3 วินาที
“เมื่อคืน กูกลับยังไงวะ”
“เมื่อคืนเหรอ มึงไปเข้าห้องน้ำแล้วมึงก็หายไปเลย” ไทม์มันตอบผม
“เหรอ” ผมย้อนถามมัน
“ใช่ๆ มึงบอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำแล้วมึงก็หายไปเลย  พอกูไปดูในห้องน้ำก็ไม่มี   ไปดูรถมึง ก็ไม่อยู่แล้ว “ ไทม์เรียบเรียงให้ฟัง
“มึงหนีไปก็ไม่บอกกูนะ   โทรไปก็ไม่รับ” มันว่า
“ได้หญิงอะดิ หายไปเลยนะมึง ลืมเพื่อนลืมฝูง” ไทม์มันเริ่มแซว อะไรของมันเมื่อกี้ยังว่าผมอยู่เลย
“กูไม่ใช่คนแบบนั้น”ผมว่ามันกลับ
แต่ก่อนที่มันจะว่าอะไรผมก็ตัดบอกลาและวางสายมันก่อน


ผมยังงงกับเรื่องที่ไทม์มันเล่าให้ผมฟังอยู่แต่การที่จะโทรไปหาคนอื่นคงจะไม่ได้ประโยชน์อะไร เพราะถ้าดูๆแล้วกลุ่มเพื่อนที่โรงเรียนเก่าที่ดูมีสติสุดก็มันนี่แหละ

ผมตัดปัญหาเรื่องที่ว่าผมไปที่หอเขาได้ยังไงทิ้งไปแล้ว  ตอนนี้ผมมีเรื่องของคำตอบให้คิดหนักกกว่า เพราะ ผมยังนึกหาวิธีเลี่ยงที่จะไม่ตอบ”ตกลง”ไม่ออก   มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่ผมจะไปคบกับผู้ชาย  เพราะผมไม่ใช่เกย์ 

เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์เข้ามาขัดจังหวะความคิดผม  เป็นเบอร์ที่ไม่ค่อยคุ้น แต่ผมมีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“สวัสดีครับ” ผมรับสาย
“เฟย เราโทรมาขอคำตอบ”



ฝากเรื่องแรกด้วยนะครับ (อันที่จริงเคยแต่งเรื่องหนึ่งแต่ว่าหมดไฟซะก่อน เลยโดนลบไปแล้ว) :o12:
หากมีข้อผิดพลาดใดๆขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
และก็ขอบคุณทุท่านที่แวะเข้ามาอ่านนะครับ :katai4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-06-2015 03:21:50 โดย sasithron »

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: ***พลาดรัก***
«ตอบ #2 เมื่อ15-04-2015 23:22:51 »

บร๊ะ เฟยไปกดใครคะนั่น มีกะใจอัดคลิปไว้ด้วย *-*

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 1 หน้า 1
«ตอบ #3 เมื่อ17-04-2015 02:28:15 »

เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

ออฟไลน์ tempo_oil

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 705
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-1
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 1 หน้า 1
«ตอบ #4 เมื่อ17-04-2015 02:59:28 »

น่าสนุกดีนะคะ มาต่อไวๆนะคะ ติดตามต่อไปค่ะ

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13216
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 1 หน้า 1
«ตอบ #5 เมื่อ17-04-2015 03:51:02 »

รออ่านอีก

ออฟไลน์ Veesi3

  • coHon3 {ต้นฝ้าย}
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 715
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 1 หน้า 1
«ตอบ #6 เมื่อ17-04-2015 04:55:07 »

โดนวางแผนป่าวอะไรจะเป๊ะปานนั้น แต่อย่างน้างน้อยก็กดเขาอ่ะนะเฟย

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3593
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 1 หน้า 1
«ตอบ #7 เมื่อ17-04-2015 09:50:07 »

เฟยรุกใครอ่ะ แผนใช่มะ รอๆๆ

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 1 หน้า 1
«ตอบ #8 เมื่อ18-04-2015 13:24:00 »

รอต่อไป

ออฟไลน์ sasithron

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 2 หน้า 1
«ตอบ #9 เมื่อ24-04-2015 04:55:10 »

บทที่ 2


   ผมกำลังเดินเข้าไปในร้านกาแฟที่มีสวนภายในร้านหนึ่ง ซึ่งเป็นร้านที่ผมกับเพื่อนๆมักจะมาอาศัยอ่านหนังสือในช่วงที่มีสอบ เพราะว่าร้านมีบรรยากาศร่มรื่นจึงทำให้ผ่อนคลายเหมาะแก่การอ่านหนังสือ  แต่สำหรับวันนี้ผมกลับไม่รู้สึกผ่อนคลายอย่างที่มันควรจะเป็น   มันกลับรู้สึกตึงๆบอกไม่ถูก

   ผมเดินเข้าไปในส่วนของร้านกาแฟ  มองหามุมที่เหมาะๆเพราะว่าผมไม่อยากให้เรื่องที่ผมคุยในวันนี้มีคนได้ยิน   แม้ว่าผมจะยังไม่เห็นใครที่ผมรู้จักเลยก็ตาม   เว้นแต่คนคนนั้น คนที่ผมมาที่นี่เพื่อเจอ เพราะวันนั้นที่เขาโทรมาขอคำตอบแต่เพราะผมคิดว่าคุยกันทางโทรศัพท์อาจจะไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ผมเลยขอนัดเขามาเจอกันที่นี่ 
เขาเลือกนั่งโต๊ะในสุดริมกระจก  เขานั่งหันหน้ามาทางผมก็จริง แต่ที่เขายังไม่เห็นผมเป็นเพราะมัวแต่ก้มอ่านหนังสืออยู่     

“มาถึงนานหรือยัง”ผมทักพร้อมกับลากเก้าอี้ออกให้ตัวเอง   
“ไม่นานหรอก”เขายิ้มให้ผม


เป็นยิ้มที่ผมไม่ค่อยได้เห็น ไม่ใช่ว่าวิธีการยิ้มของเขาแปลกประหลาดอะไร   แต่เพราะว่าเวลาที่อยู่ที่มหาลัยผมไม่ค่อยเห็นเขาเท่าไร ผมคิดว่าเขาคงเป็นพวกจืดจาง ไม่ค่อยแสดงออก ทั้งๆที่คณะที่เราเรียกการแสดงออกน่าจะมีอยู่ในสายเลือดทุกคน

“เอาอะไรไหมเฟย เดี๋ยวเราเรียกพี่พนักงานให้” เขาถามขึ้น

ผมพยักหน้าเป็นคำตอบ  เขายิ้มตอบผมเล็กน้อยก่อนจะยกมือขึ้นเพื่อเรียกพนักงาน    ผมสั่งกาแฟเย็นหนึ่งแก้วแต่ขอแบบเข้มๆหน่อย เพราะผมคิดว่าวันนี้คงต้องใช้สติมากขึ้นกว่าเดิม

   ในระหว่างที่ผมรอกาแฟ   เขาก็นั่งอ่านหนังสือเฉยๆไม่มีทีท่าว่าจะพูดอะไร  ผมจึงใช้โอกาสนี้มองพิจารณาเขาชัดๆอีกครั้งหนึ่ง   เขาตัวไม่สูงไปกว่าผมมากนะก็คงจะราวๆ 173 ผมสีดำหยักศก ผิวสีเหลืองๆ ดูไม่เหมือนเกย์ทั่วไปที่ผมเคยเห็นที่มักจะผิวขาวๆหุ่นดีๆแบบคนเข้ายิม  ดูยังผมก็ไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะร้ายกับใครได้ เพราะว่าเวลาในคณะมีกิจกรรมอะไรเขาก็ไม่เคยที่จะมีปากมีเสียงหรือโต้แย้งกับใคร เป็นคนง่ายๆที่ใครว่าอย่างไงก็ว่าตาม  ยิ่งผมมองผมก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องทำอย่างนี้
   และเหมือนเขาจะรู้ตัวในที่สุด  เพราะเขาเงยหน้าขึ้นมามองผมพร้อมกับยกคิ้วทั้งสองข้างขึ้นเป็นเชิงถาม  ผมจึงส่ายหัวกลับไปเป็นคำตอบ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่พนักงานมากเสิร์ฟกาแฟพอดี

“เฟยมาที่นี่บ่อยไหม” เขาถามพร้อมกับกวาดตามองไปรอบๆร้าน

“บ่อยนะ แล้วกานต์ล่ะ”ผมถามกลับแล้วก็มองตามสายตาที่เขามอง ไปยังชั้นที่วางของภายในร้าน

“เข้าเรื่องดีกว่าเนอะ”กานต์พูด หลังจากถอนสายตาจากนาฬิกาที่ชั้นวางของในที่สุด

ผมพยักหน้าตอบ และดื่มกาแฟเรียกสติอีกอึกใหญ่

“สรุปคำตอบคือ”กานต์มองตาผม

“เฟยขอถามอะไรก่อนได้ไหม”ผมหยั่งเชิงถาม

“ได้สิ”กานต์พยักหน้า

“เมื่อคืนนั้นเฟยไปห้องกานต์ได้ยังไง”หลังจากผมถามกานต์ยิ้มเล็กน้อย เหมือนว่าเขาขำเล็กๆกับคำถามที่ผมถามไป

“คืออย่างนี้เฟย คืนนั้นเราก็ไปเที่ยวกับเพื่อนเรา จังหวะที่เราเดินมาจากห้องน้ำ เราก็เจอเฟยเราก็ทักเฟยปกติ  เฟยก็บอกว่าไปส่งเฟยหน่อยแล้วก็ยื่นกุญแจรถให้เรา”กานต์พูดไปยิ้มไป

“เหรอ”ผมเอ่ย
“ใช่ ขนาดเราถามว่าให้ไบอกเพื่อนเฟยไหม เฟยยังบอกว่าไม่ต้องเลย  ถามจริงจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ”กานต์ถามผมกลับมา ซึ่งเอาจริงๆผมแทบจำอะไรไม่ได้เลย ผมเลยแค่พยักหน้ากลับไป

“แล้วกานต์ทำอย่างนี้ทำไม”คราวนี้ผมเป็นฝ่ายถามเขากลับบ้าง

“ยังไง”กานต์ทำหน้าสงสัย

“ก็ที่อัดคลิปวิดีโออันนั้นไง” ผมบอกเขา ทั้งๆที่ผมคิดว่าเขาน่าจะรู้ว่าผมหมายถึงเรื่องอะไร

“ก็เพราะคิดว่าเฟยจะไม่ยอมไง”กานต์ตอบก่อนจะถอนหายใจ
“อันที่จริงก่อนที่จะเริ่ม” กานต์เอียงหัวเล็กหน่อยเป็นสัญลักษณ์ถึงคำที่ถูกเว้นไว้ “เราก็บอกเฟยไปแล้วนะว่าจะอัดวิดีโอ เพราะคิดว่าเฟยแค่จะแกล้งเราเล่นเฉยๆ ก็ไม่คิดว่าเฟยจะทำจริงๆ”

ผมอึ้งไปนิดนึงก่อนที่จะเรียกสติให้กลับคืนมาดังเดิม
“เฟยขอโทษ”

“อืม”กานต์พยักหน้ารับรู้

“แต่เรื่องที่ว่าจะให้มาเป็นแฟนกัน เฟยว่า มัน....” ระหว่างที่ผมกำลังพูดนี้ กานต์มองมาที่ผมอย่างไม่วางตา 

“หมายความว่ายังไงเฟย  เฟยจะไม่ตกลงเหรอ”กานต์เป็นฝ่ายถามผมอีกครั้ง

“ก็เพราะเราไม่ได้ชอบกานต์” ผมตอบกานต์ไปตามความจริง

“ถ้างั้นแล้วทำไมคืนนั้นถึง..”กานต์ว่า

“คืนนั้นเฟยเมานะกานต์  เฟยจำอะไรไม่ได้”ผมขัด

“จำไม่ได้หรือไม่อยากจำ  คนเมาหน่ะเขาไปมีอะไรกับใครไม่ได้หรอกนะเฟย” ผมนิ่งไปเพราะประโยคนี้ของกานต์  มันก็จริงอย่างที่กานต์ว่า

“เราคิดว่าเฟยจะเป็นสุภาพบุรุษอย่างที่ใครๆเขาบอก เราไม่คิดว่าเฟยจะพูดอย่างนี้กับเรา”กานต์ก้มหน้า เหมือนจะพูดกับแก้วน้ำของตัวเองมากกว่าที่จะพูดกับผม

“เราไม่ยอมง่ายๆหรอกนะเฟย”กานต์พูดต่อแต่เปลี่ยนจาแก้วน้ำมามองผมแทน สายตาที่มองผมนั้นดูเอาจริงเอาจัง

ผมถอนหายใจพร้อมกับส่ายหัว  ถึงแม้ว่าผมจะไม่ใช่คนดีเท่าไหร่แต่ผมก็มีความเป็นผู้ชายมากพอ หากเป็นผู้ชายคนอื่นมาว่าผมอย่างนี้ผมคงไม่ปล่อยไว้  แต่คนข้างหน้าผมแม้จะเป็นผู้ชายเหมือนกันแต่เขาก็เป็นผู้เสียหายที่ถูกผมกระทำ   
“ตกลง เฟยยอมเป็นแฟนกานต์”ผมตอบกานต์อย่างเสียไม่ได้

“ขอบใจเฟย” กานต์ยิ้มให้ผม

“แต่อย่าเพิ่งบอกใครได้ไหม”ผมเอ่ยขอ

“ได้สิ  งั้นเราขอบ้างนะ”กานต์ยิ้ม
“หนึ่ง ในหนึ่งอาทิตย์เฟยต้องดูหนังหรือกินข้าวกับเราอย่างน้อยหนึ่งครั้ง” ผมอ้าปากเล็กน้อยเพราะอยากจะพูดบางอย่าง
“สอง เฟยต้องไปส่งเราทุกครั้งที่เราขอ”ผมพยายามจะพูดอีกครั้ง
“สาม ถ้าเฟยทำให้เราเสียใจ เราจะปล่อยคลิปวิดีโอ ทันที เราไม่ได้ขู่นะเราเอาจริง” กานต์เสริมประโยคหลังเมื่อเห็นผมจ้อง

   ผมคิดว่ามันเหมือนกฎมากกว่าคำขอ แต่ผมคงต้องยอมรับอย่างเสียไม่ได้ ผมไม่มีทางเลือกอยู่แล้วนี่ 

“แล้วจะเป็นแฟนกันอย่างนี้ไปถึงเมื่อไหร่”ผมถามกลับ

“จนกว่าเราจะรู้สึกว่าเฟยรักเราจริงๆ”กานต์ยิ้มกลับมาให้ผม
   
“จนกว่ากานต์จะรู้สึกว่าเฟยรักกานต์จริงๆเหรอ”ผมถ้วนถาม ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกในความคิดผม เพราะผมไม่ได้ชอบผู้ชาย และถึงผมจะต้องชอบผู้ชายจริงๆกานต์ก็ไม่ได้ดูบอบบาง น่ารัก น่าถนุถนอมเลย

ผมนั่งต่อกับกานต์อีกสักพักใหญ่ๆ  ก่อนเรียกเก็บค่าเครื่องดื่มทั้งของผมและกานต์ พร้อมลุกขึ้นยืนเพื่อจะกลับ

“จะไปไหนเฟย”กานต์ถาม พร้อมทำหน้าสงสัย

“เฟยกลับก่อนนะ มื้อนี้เราเลี้ยงเอง ไว้เจอกันที่มหาลัย”ผมตอบก่อนที่จะเดินหันหลัง มุ่งหน้าไปสู่ประตูทางออก

“เฟย ในฐานะที่เป็นแฟนกัน วันนี้เฟยต้องไปส่งเราที่หอ” กานต์ว่า พร้อมกับเดินนำผมออกไป





ขอบคุณครับ

ราตรีสวัสดิ์ คร่อกกกกก  :katai4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-04-2015 05:03:27 โดย sasithron »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 2 หน้า 1
« ตอบ #9 เมื่อ: 24-04-2015 04:55:10 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 2 หน้า 1
«ตอบ #10 เมื่อ24-04-2015 08:20:46 »

 :really2:

กานต์กะเฟย ใครเคะใครเมะคะเนี่ย แยกยังไม่ออก

แต่กานต์นี่นิ่งมาก คิดแผนนี้นานไหมเนี่ย (แอบชอบเฟยมานานแล้วหรือยังไงหนอ??)


ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 2 หน้า 1
«ตอบ #11 เมื่อ24-04-2015 08:57:07 »

อ้างถึง
  “จนกว่าเราจะรู้สึกว่าเฟยรักเราจริงๆ”กานต์ยิ้มกลับมาให้ผม
หมายความว่าไง ถ้าวันหนึ่งกานต์รู้สึกว่า
เฟยรักกานต์จริงๆ  กานต์จะจบความสัมพันธ์เหรอ

ออฟไลน์ Jthida

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 2 หน้า 1
«ตอบ #12 เมื่อ24-04-2015 09:16:35 »

นี่กานต์เป็นฝ่ายโดนจิ้มใช้ปะ หรือยังไง

ออฟไลน์ sasithron

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 3 หน้า 1
«ตอบ #13 เมื่อ15-05-2015 03:25:14 »

บทที่ 3

      สาม สี่วันหลังจากวันนั้น   ทุกอย่างดูสงบเงียบเป็นปกติ  โทรศัพท์ของผมไม่มีทั้งสายโทรเข้า และข้อความจากกานต์ และที่มหาลัยก็เหมือนว่ายังไม่มีใครรู้เรื่องของผมกับกานต์   
   
    ที่มหาลัยเวลาที่ผมเจอกานต์ เขาก็ไม่ได้ทำตัวผิดแปลกไปจากเดิมมากนัก เว้นแค่บางทีพอผมมองไปทางกานต์ ก็เห็นว่าเขากำลังมองผมอยู่ และเมื่อเขาสบตาผม เขาก็จะรีบเบือนหน้าหนีไป
   
    ผมใจจดจ่อกับการเดทหรือการทำตามสัญญาของกานต์เป็นอย่างมาก  ไม่ใช่ว่าเพราะผมตื่นเต้น แต่ผมแค่อยากให้มันผ่านไปไวๆต่างหาก  ความจริงผมอยากกดปุ่ม skip ให้ผ่านไปที่ตอนสุดท้ายเลย 


ตื๊ด ตื๊ด เสียงข้อความโทรศัพท์ของผมดัง เล่นเอาผมแอบสะดุ้งเล็กน้อย


“วันนี้ไปซื้อหนังสือเป็นเพื่อนเราหน่อยนะ”  ในที่สุดกานต์ก็ส่งข้อความมาหาผม


ผมเงยหน้าจากโทรศัพท์ก็เห็นกานต์นั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนของเขาถัดไปอีกสองโต๊ะ  เขาส่งยิ้มกลับมาให้ผม  ผมจึงพยักหน้ากลับไปเป็นคำตอบว่าตกลง


ตื๊ด ตื๊ด เสียงข้อความดังขึ้นอีกครั้ง


“เย็นนี้หลังเลิกเรียน เรารอใต้ตึกคณะนะ” พอผมอ่านข้อความของกานต์เสร็จ เงยหน้ามาก็เห็นว่าเขากับเพื่อนๆเดินขึ้นตึกกันไปแล้ว


    คาบบ่ายของผมวันนี้มันช่างขมุกขมัว  ผมรู้สึกทั้งมึนๆและทั้งโมโห  มึนเพราะเสียงหึงๆของอาจารย์และเพื่อนๆที่ส่งเสียงกันจอแจ และมึนหนักไปอีกกับการคิดถึงเรื่องเย็นนี้  แล้วก็โมโหที่ต้องโดนบังคับในสิ่งที่ไม่อยากทำ    ในที่สุดผมก็ลุกขึ้นโค้งเล็กน้อยเป็นการขออนุญาตอาจารย์เพื่อไปเข้าห้องน้ำ    แต่พอผมออกมาจากห้องแล้วผมกลับมุ่งหน้าไปทางด่านฟ้าของคณะไม่ใช่ห้องน้ำเพื่ออัดบุหรี่ซักมวน เผื่ออาการมึนๆมันจะได้หายไปบ้าง   ผมนั่งจนบุหรี่เกือบจะหมดมวนไอ้อัพก็เดินมา



“มาอยู่ที่นี่ นี่เอง” ไอ้อัพมันว่าพร้อมกับนั่งลงแล้วจุดบุหรี่


“เป็นอะไรมึง  กูเห็นทำหน้าเซ็งๆ  ตั้งแต่ตอนกลางวันแล้ว” อัพถามพร้อมพ่นควันบุหรี่ออกมา


ผมส่ายหัวเป็นคำตอบ  พอไอ้อัพเห็นผมส่ายหน้ามันก็พยักหน้า ผมไม่แน่ใจว่าที่มันพยักหน้านั้นหมายถึงอะไร แต่ผมคิดว่าไม่ถามมันจะดีกว่า  เรานั่งกันอีกสักพักจนไอ้อัพดูดบุหรี่หมดไปหนึ่งมวนส่วนของผมหมดไปสองมวน  เราก็พากันเดินไปเข้าเรียนต่อ


      
    พอเลิกเรียนผมอ้อยอิ่งเก็บของปล่อยเพื่อนออกจากห้องกันไปก่อน   พอเพื่อนเริ่มบางตาแล้วผมจึงเดินออกไปบ้าง มุ่งหน้าไปเอารถที่ลานจอด   โดนไม่ลืมที่จะแวะหยุดที่ใต้ตึกคณะเพื่อมองหากานต์  เขานั่งรอผมอยู่แต่เขาไม่ได้อยู่แค่คนเดียว ถ้าผมเดินเขาไปพากานต์ออกมาจากกลุ่มเพื่อน   มันจะต้องทำให้เกิดประเด็นที่ผมยังไม่พร้อมตอบแน่นอน ผมจึงโทรหากานต์ เพราะเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุด

“ว่าไง”  กานต์รับสาย

“เดี๋ยวไปเจอเฟยที่ลานจอดรถนะกานต์” ผมบอกแค่นั้น

“อือ” กานต์ตอบ  ผมกดวางสาย และเดินออกจากตึกไป



      ผมนั่งรอในรถไม่นานนักกานต์ก็มาเคาะที่ประตูอีกฝั่งของคนขับ ผมปลดล็อคประตูให้  เมื่อกานต์เข้ามานั่ง เขาก็ไม่ได้มีท่าทีไม่พอใจอะไรที่ผมให้เขาเดินมาที่ลานจอดรถเองโดยที่ไม่ได้เดินมาพร้อมกับผม

“วันนี้ไปไหนกันดีล่ะ” ผมเริ่มถามก่อน

“ก็ไปหาอะไรกินกันดีกว่า แต่วันนี้เราอยากไปดูหนังสือด้วย” กานต์หันมาพูดบอกกับผม

“แล้วอยากกินอะไรล่ะ” ผมรู้สึกว่าคำถามที่ผมถามกานต์เหมือนมีโปรแกรมตั้งไว้

“ก็  ราเม็งดีกว่า” กานต์ว่าพร้อมยิ้มให้ผมเล็กน้อย
    
   
    ผมขำกับอาหารที่กานต์เลือกนิดหน่อยในใจ  เพราะปกติแล้วเดทไม่ค่อยมีใครเลือกอาหารที่เป็นเส้นเท่าไหร่  แสดงว่าคงอยากกินมากๆแน่เลย ผมส่ายหัวเล็กน้อย แต่เหมือนกานต์จะมองอยู่ ผมจึงหันไปส่ายหัวให้เพื่อแสดงถึงว่า “ไม่มีอะไร”
   

   ตลอดการเดินทาง กานต์และผมไม่ได้พูดอะไรกันอีกเลย  เพราะว่าเขาเอาแต่มองออกไปตามข้างทาง โดยไม่สนใจผมเลย ผมก็รู้สึกอึดอัดแล้วก็เหมือนเขาก็จะรู้สึกเช่นกัน  แต่ผมก็แอบรู้สึกดีเหมือน รู้สึกดีที่ไม่ต้องคุยอะไรมากกว่านี้ เพราะไม่อยากคุยเท่าไหร่
   

    ในที่สุดเราก็มาถึง ผมใช้เวลาวนหาที่จอดรถสักพัก  ไม่นานเราทั้งคู่ก็มาถึงร้านหนังสือภายในห้างใหญ่ และตอนนี้ผมก็ยืนดูหนังสืออยู่คนเดียวเพราะตอนนี้กานต์ได้ทิ้งผมไปเลือกหนังสือคนเดียวในอีกโซนหนึ่ง  กานต์ใช้เวลาวนอยู่ในร้านหนังสือเกือบหนึ่งชั่วโมง  จนต้องไปนั่งรอในส่วนที่ทางร้านเตรียมที่นั่งไว้สำหรับนั่งอ่านหนังสือ(มั้ง) 

“ป่ะ เราได้หนังสือแล้ว” กานต์ว่าพร้อมกับสะกิดผมที่ไหล่

ผมพยักหน้าตอบพร้อมกับลุกขึ้นเดินตามกานต์ไปที่หน้าแคชเชียร์  พอกานต์จ่ายเงินเสร็จ เราทั้งคู่ก็เดินไปทางร้านราเม็งทันทีโดยกานต์เป็นคนเดินนำผมไป


“หิวไหม”กานต์ถามหลังจากเราสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว

“มาก”ผมตอบตามความจริง  ไม่รู้ว่าผมใส่อารมณ์มากไปไหม เพราะว่ากานต์ส่งยิ้มแหยๆเป็นเชิงขอโทษมาให้  แต่พออาหารมาเสิร์ฟแล้ว ผมก็รู้สึกว่าคนที่หิวคงไม่ใช้ผมแต่เป็นกานต์มากกว่า เพราะว่าพอราเม็งเขาก็รีบตั้งหน้าตั้งตาทานและยังสั่งเกี๊ยวซ่าเพิ่มอีกต่างหาก

“อยากกินอะไรอีกไหม”กานต์ถามผมหลังจากจ่ายเงินเสร็จแล้ว

“ไม่อ่ะ อิ่มแล้ว”ผมตอบพร้อมส่ายหัวไปด้วย

“งั้นก็กลับกันเถอะ”กานต์ว่า
   
   
    ตลอดทางกลับบ้านมีแต่ความเงียบไม่มีคำพูดใดๆเหมือนเมื่อขามา  มันคงต้องหน้าเบื่ออย่างนี้ไปทุกอาทิตย์แน่ๆผมมั่นใจ  แต่ผมยังพอมีความหวังเพราะอีกเดือนกว่าๆผมก็จะเริ่มซ้อมการเดินและการควงคฑาสำหรับการคัดเลือกรอบสองของการคัดเลือกตัวแทนผู้นำขบวนพาเหรดกีฬามหาวิทยาลัยของปีนี้  พอคิดถึงหนทางแห่งแสงสว่างนั้น ผมก็รู้สึกสดใสขึ้นมาทันที  แต่กว่าจะมาถึงหอของกานต์ได้ผมก็ต้องอาศัยการบอกทางของเขาอยู่บ้าง จนในที่สุดรถผมก็มาเทียบจอดอยู่หน้าหอ

“ขับกลับดีดีนะ” กานต์บอกลาผม แต่ผมก็แค่พยักหน้าแสดงว่ารับรู้แล้วแค่นั้น






       สาม สี่ อาทิตย์ต่อมาทุกอย่างก็ยังเหมือนกับครั้งแรก  ความอึดอัดยังเหมือนเดิม  ผมและกานต์ก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมาก แทบจะไม่ได้รู้เรื่องอะไรของกันและกันเท่าไหร่  แต่ก็ยังดีอยู่บ้างที่อย่างน้อยก็ยังไม่มีใครรู้(มั้ง)


“เมื่อวาน มึงไปดูหนังกับกานต์มาเหรอว่ะ”อัพถามขึ้นกลางวงทำงาน แบบไม่มีการเกริ่นใดๆ

“ทำไมว่ะ”ผมถามกลับ

“ก็มีคนเห็นมึงไปดูหนังเมื่อวาน แล้วก็เห็นว่ามึงไปกินข้าวกับกานต์แค่สองคนอีกต่างหาก”อัพมันลงรายละเอียด ผมแค่เงียบ ไม่ตอบอะไรมัน

“ถามจริงเถอะ มึงคบกับกานต์อยู่เหรอว่ะ”มันยิงคำถามใส่ผม 
   
    เอาแล้วไง ผมไม่รู้ว่าจะแก้ตัวว่ายังไงดี  ผมรู้ว่าความลับมันไม่มีในโลกแต่ก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะมีคนรู้ไวขนาดนี้ เอาล่ะผมก็ต้องเค้นสมองเพื่อจะผ่านสถานการณ์นี้ไปให้ได้

“งั้นกูไปถามกานต์เองก็ได้”อัพมันพูดก่อนลุกออกไป
    
    สถานการณ์ตอนนี้เลวร้ายสุดๆ เพราะกานต์กับเพื่อนๆของเขาเพิ่งจะเดินเข้ามา ที่ใต้ตึกคณะซึ่งเป็นที่พวกผมนั่งกันอยู่ก่อนแล้ว  เป็นโชคของไอ้อัพมันเพราะว่ากานต์มานั่งที่โต๊ะไม่ไกลจากผมมากนัก  ใกล้พอที่ผมดิ้นว่าไอ้อัพกับกานต์คุยเรื่องอะไรกัน

“กานต์ กานต์”อัพเรียก พร้อมกับเอามือไปสะกิดหลัง

ผมคงต้องวิ่งไปชาร์ตไอ้อัพตอนนี้ ถ้าจะห้ามมันไม่ให้ถาม

“กานต์คบกับไอ้เฟยเหรอ”มันถาม

เปลี่ยนแผนผมคิดว่า ส่งสายตาอ้อนวอนกานต์ดีกว่า  ผมพยายามส่งสายไปยังกานต์ ส่งให้เขารู้ว่า “อย่าไปบอกไอ้อัพมันนะ ขอร้อง” กานต์มองมาที่ผมชั่วครู และผมคิดว่ากานต์รับรู้สาสน์ที่ผมสื่อไปทางสายตา แต่ผมก็ยังไม่กล้าถอนสายตา ยังคงเพ็งมองไปที่กานต์เหมือนเดิม  ส่วนไอ้อัพนั้นทำหน้าตาอยากรู้จนหน้าหมั่นไส้และยังมีเพื่อนในกลุ่มของผมและของกานต์ร่วมๆสิบชีวิตนั่งมองตาปริบๆ

“ใช่ เราคบกับเฟย”เยี่ยมกานต์ เยี่ยมมากจริงๆ ผมคิดหลังจากได้ยินคำตอบของกานต์



ขอโทษนะครับที่มาอัพช้า :katai4:


 
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-05-2015 03:30:24 โดย sasithron »

ออฟไลน์ JustWait

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-4
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 3 หน้า 1
«ตอบ #14 เมื่อ15-05-2015 04:26:23 »

กานต์ตั้งใจจะทำอะไรหว่า กลัวใจจังค่ะ

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 3 หน้า 1
«ตอบ #15 เมื่อ15-05-2015 11:28:19 »

ค้างอ่ะ อยากอ่านอีก
ยิ่งอ่านยิางสนุก
คาดเดาอะไรไม่ได้เลย

มาค่ออีกนะคนแต่ง

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 3 หน้า 1
«ตอบ #16 เมื่อ15-05-2015 11:42:13 »

 :mew1:

ออฟไลน์ stickyyrice

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-5
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 3 หน้า 1
«ตอบ #17 เมื่อ15-05-2015 13:24:48 »

รอฮ่ะ
คือที่กานต์ทำมันก็ไม่ถูกนะ
จริงๆกานต์เป็นคนยังไงนี่ดิปัญหา ทำไปเพื่ออะไร อยากให้เฟยชอบ ทำอย่างนี้เค้าคงจะชอบหรอก
หรือเเอบชอบมานานเเล้ว เเต่ไม่รู้จะเข้าหาทางไหน
สงสารเฟย คือ เรื่องรับผิดชอบก็เรื่องหนึ่ง ส่วนอันนี้มันเหมือนละเมิดไปหน่อย

รอจ้าา

ออฟไลน์ sasithron

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 4 หน้า 1
«ตอบ #18 เมื่อ20-05-2015 00:31:47 »

บทที่ 4

   เรื่องที่ผมเป็นแฟนกับกานต์นั้นแพร่ไปไวแบบที่ไม่ให้ผมได้ทันตั้งตัว ไปไวซะจนผมไม่รู้เลยว่าใครรู้กันบ้างแล้ว ปฏิกิริยาของผู้คนก็มีหลายแบบ ส่วนใหญ่จะตกใจ บางคนก็ยิ้มกรุ่มกริ่มเวลาผมเดินผ่าน บางคนก็ซุบซิบลับหลัง แต่ที่แย่หน่อยก็คือพวกเพื่อนๆและคนที่สนิทๆ จะพากันมาถามว่า “ตั้งแต่เมื่อไหร่”   “คบกันได้อย่างไร” หรือไม่ก็ “มึงเป็นเกย์เหรอว่ะ”  ผมไม่รู้จะตอบคำถามพวกนี้ว่ายังไง จะเล่าความจริง ความจริงเท่าที่ผมรู้ไป จะมีใครเชื่อไหม ผิดกับกานต์ที่ดูไม่เดือดร้อนหรือเป็นกังวลใดๆ แต่ก็ไม่ได้ดูดีใจอะไร ไม่รู้ว่าเขารับมือกับคำถามต่างๆอย่างไรบ้าง หรือว่าผมจะลองไปคุยกับกานต์ดี ว่าผมควรจะตอบคนอื่นว่าอย่างไร


   ผมใช้เวลาเกือบๆเดือนสำหรับการทำตัวให้ชินกับความสัมพันธ์ที่เปิดเผยต่อสาธารณะ แต่เมื่อผมยังไปกินข้าวและดูหนังกับกานต์ อาทิตย์ละครั้งเรื่อยๆ  พวกคำถามต่างๆกับปฏิกิริยาของคนอื่นๆ ก็ดูซาลงไป หรืออาจจะเป็นเพราะว่าผมชินแล้วก็ได้ แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องดีสำหรับผม เพราะว่าช่วงนี้เป็นช่วงซ้อมสำหรับการคัดเลือกตัวแทนผู้นำขบวนกีฬามหาวิทยาลัยรอบสุดท้าย หากผมมีสมาธิมันก็จะช่วยทำให้ผมทำได้ดีมากขึ้น
   แต่ก็ยังมีเรื่องกวนใจผมเรื่อยๆเสมอ เกือบ 4 วันต่อสัปดาห์ ที่กานต์จะมานั่งดูผมซ้อม รอกลับบ้านพร้อมกันบ้าง เพราะเขาจะรอให้ผมไปส่ง และยังรวมไปถึงการมาเจอหน้าคนที่หักอกผม

“เป็นอะไรหรือเปล่าเฟย  เห็นทำหน้าเซ็งๆ” เธอถามผม

“เปล่าไม่มีอะไรหรอกป๊อบ” ผมตอบพร้อมกับยิ้มให้
ป๊อบส่ายหัวนิดนึงพร้อมกับหัวเราะ แก้มยุ้ยของป๊อบมีสีแดงอ่อนอย่างที่เคยเป็นมาตลอด ผมจำไม่ได้แล้วว่าผมชอบเธอตอนไหน แต่เหมือนว่ารู้ตัวอีกทีผมก็ขอป๊อบเป็นแฟนแล้ว

“เฟย ยังอยู่หรือเปล่า” ป๊อบเรียกผม

“อยู่ซิ เฟยไม่ได้ไปไหนซะหน่อย” ผมแก้ตัว ทั้งๆที่ตัวผมในความคิดลอยถึงไหนต่อไหนแล้ว

“ก็เห็นยืนเหม่อ ก็นึกว่า.....” โดยที่ป๊อบยังพูดไม่จบ ก็มีถุงขนมพร้อมกับมือที่ถือมันอยู่แทรกมาระหว่างผมกับป๊อบ
“เราซื้อน้ำมาให้” กานต์ซึ่งเป็นเจ้าของมือและถุงขนมยิ้มให้ผม

“กินด้วยกันไหม” กานต์หันไปถามป๊อบ 

“ขอบใจนะ แต่ไม่เป็นไร เราไปกลับไปหาเพื่อนก่อนนะ” ป๊อบพูดกับกานต์แล้วจึงหันมาโบกมือลาให้ผม

“น่ารักดีเนอะ” กานต์พูดแต่ตาจ้องผมนิ่ง พร้อมกับยื่นถุงขนมมาให้

“ไม่เป็นไร พี่ๆเขาเลี้ยงขนมกับน้ำพวกเฟยอยู่แล้ว” ผมปฏิเสธที่จะไม่รับถุงขนม

“เฟย” กานต์ยังคงยื่นถุงขนมให้อยู่
ผมทอนหายใจเพราะรู้สึกเหมือนโดนบังคับอยู่และผมก็ไม่ชอบ เราทั้งคู่ยืนมองหน้ากันสักพัก ในที่สุดผมก็รับถุงขนมมาและวิ่งไปซ้อมต่อ
-----

   เสียงเชียร์ดังๆข้างสนามทำให้หลายคนมีกำลังใจในการเล่นบอลมากขึ้น แม้แต่ผมเองก็เช่นกัน   วันนี้มีการแข่งบอลของผู้สมัครฝ่ายชายที่โรงยิมของทางคณะวิทยาศาสตร์การกีฬา  กองเชียร์ก็คือเพื่อนๆของผู้สมัครทั้งนั้น และแน่นอน กานต์ก็นั่งอยู่ในหมู่ผู้คนเหล่านั้นด้วย ผมเลี่ยงไม่มองไปทางเขาเพราะมันทำให้ผมเล่นบอลได้ดีกว่า และได้ดีกว่าเมื่อได้รอยยิ้มจากป๊อบ

   ฝั่งทีมของผมถือว่าทำได้ดี แม้ว่าเราต่างจะไม่เคยเล่นด้วยกันมาก่อน แต่ด้วยคะแนน 2-0 ก็ไม่มีเหตุผลที่ดีไปกว่านี้แล้วที่จะมาอธิบายถึงความเฉียบคมของทีมผม  และหนึ่งในสองของคะแนนเป็นการเตะของผม

“โชว์ใหญ่เลยนะมึง เพราะเมียตุ๊ดมึงมาเชียร์ใช่ไหม” ผมหันไปทางเจ้าของคำพูดผมก็ต้องแปลก เพราะว่าผมไม่รู้จักมันเป็นการส่วนตัวเลย แล้วมันพูดกับผมอย่างนี้ทำไม

“อะไรมึง” ผมถามมันแต่ตามองไปยังฟุตบอลที่ ผู้เล่นฝ่ายผมเป็นคนครองอยู่

เป็นจังหวะที่บอลถูกส่งมาทางผม ผมกำลังจะเข้ารับบอลแต่มันกับพุ่งกระแทกใส่จนผมล้มลง  ลูกบอลกลิ้งออกไป  มันหันมายิ้มเหยาะ

“ไม่ต้องโชว์เมียตุ๊ดของมึงขนาดนั้นก็ได้” มันว่าพร้อมกับยืนมองผมลุกขึ้นยืน

เมื่อผมลุกขึ้นได้ผมก็ตรงเข้าผลักอกไปทันที มันผลักผมคืน แต่ก่อนที่จะมีผมกับมันจะแลกหมัดกัน ก็มีใครก็ไม่รู้มาดึงตัวผมไว้ และก็มีเพื่อนของมันมาห้ามตัวมันไว้เช่นเดียวกัน

“เฟย ไม่เอา” ผมหันไปเห็นกานต์กำลังดึงมือผมอยู่

“แหม ถึงขนาดต้องให้เมียตุ๊ดของมึงลงมาห้ามเลยเลอะ” สิ้นคำพูดมันผมพยายามดิ้นให้หลุดจากการจับ ผมอยากจะซัดปากมันซักหมัดหนึ่ง

“เฟย” ยังเป็นกานต์เหมือนเดิม ที่ยังเรียกผมอยู่แต่คราวนี้ไม่เรียกเปล่า ยังออกแรงดึงผมให้ออกไปจากโรงยิม สุดท้ายผมก็เดินตามกานต์มาด้วยอารมณ์คุกรุ่น

พอออกมาถึงแถวม้าหินของตึกเรียนซึ่งไกลจากโรงยิมพอสมควร กานต์ก็ปล่อยมือผม
“กินน้ำก่อน” กานต์ยื่นน้ำมาข้างหน้าผม แต่ผมเงียบไม่พูดอะไร มีแต่เสียงลมหายใจที่แรงจนเหมือนว่ายิ่งหายใจเข้ามากเท่าไหร่ก็เหมือนว่าจะไปเพิ่มความโมโหมากเท่านั้น

“เฟย” กานต์ย้ำชื่อผมอีกครั้ง

“เลิกบังคับเฟยซักทีได้ไหม” ผมว่าเสียงดัง ผมคงต้องบอกเขาซักที่ว่าผมไม่ชอบเวลาเขาย้ำชื่อผมเหมือนบังคับอย่างนี้

“เฟยจะมาพาลใส่เราไม่ได้นะ” กานต์ว่าผม

“เฟยต้องใจเย็นมากกว่านี้” กานต์เสริม

“แล้วไอ้เรื่องทั้งหมดเนี่ย มันไม่ได้เกิดเพราะเราเป็นแฟนกับกานต์เหรอไง” ผมพูดแต่นั่งหันหลังให้กานต์

“ทำไมเฟยต้องมาเป็นแฟนกับกานต์ว่ะ กานต์ทำอย่างนี้กับเฟยทำไม” ยิ่งพูดผมยิ่งโมโหมากขึ้น

“กินน้ำเย็นซะเฟย” กานต์พูดและวางขวดน้ำเย็นไว้ข้างผม ก่อนจะเดินกลับไปที่โรงยิม

-----

   เวลาของการตัดสินคนที่จะได้เป็นตัวแทนผู้นำขบวนกีฬามหาวิทยาลัยมาถึงแล้ว  ผมยืนอยู่บนเวทีรอการประกาศชื่อ ซึ่งตอนนี้ดูเหมือนผมจะหมดหวังแล้วเพราะว่าเหลือแค่คนสุดท้ายเท่านั้น  และดูแล้วต่อให้ผมมั่นใจขนาดไหน แต่ดูเหมือนว่าผมไม่น่าจะได้
    
ผมมองไปยังผู้คนเบื้องล่างของเวที มองไปยังกลุ่มเพื่อนของผมซึ่งต่างคนต่างร้องเชียร์ผมกันยกใหญ่  ผมกวาดตามองไปเจอกับกานต์ซึ่งกำลังยิ้มและโบกมือมาให้ผมด้วย  ตอนแรกผมคิดว่าไม่ยิ้มตอบกลับไปดีกว่า แต่แล้วผมก็ยิ้มตอบกลับไปเพราะกลัวเสียน้ำใจ อย่างน้อยกานต์ก็ตั้งใจมาเชียร์ผม และมันก็ให้ผมรู้สึกมีกำลังใจมากขึ้นแต่ไม่คงไม่ได้มาจากกานต์แค่คนเดียวหรอกผมมั่นใจ

เมื่อชื่อสุดท้ายที่ประกาศออกมาเป็นชื่อผม เสียงกลุ่มเพื่อนของผมตะโกนดังสนั่น  ผมยิ้มออกมากว้างที่สุด กว้างจนมันอาจจะเป็นนับเป็นครั้งหนึ่งในชีวิตที่ผมยิ้มกว้างได้เลย เพื่อนยังคงตะโกนเชียร์ให้ผมอยู่ และกานต์ซึ่งยังคงโบกมือให้เพิ่มเหมือนเดิม

พอลงจากเวทีแล้วพี่ๆ เพื่อนๆ ต่างก็วิ่งเข้ามาแสดงความดีใจด้วย ต่างคนต่างถามความรู้สึกผม ต่างคนต่างบอกให้ผมไปเลี้ยงฉลอง
ผมขอตัวไปโทรบอกพ่อ แม่ และพี่สาว เมื่อผมกลับมาทุกคนก็ยังอยู่กับความดีใจไปกับผมและ     ไอ้อัพ ซึ่งผมมันยิ้มหน้าบานมากกว่าผมเสียอีก  แต่พอผมลองมองไปรอบๆดีๆแล้ว ผมไม่เห็นกานต์รวมอยู่ในกลุ่มนี้ด้วยเลย

-----

หลังจากประกาศผลการซ้อมก็เริ่มต้นอีกครั้ง หนึ่งอาทิตย์แห่งการพักผ่อนผ่านไปอย่างรวดเร็ว และเป็นหนึ่งอาทิตย์ที่ผมต้องผจญกับการสอบย่อย ผมจึงได้แต่อ่านหนังสือ อาจมีเปลี่ยนบรรยากาศบ้างตามันก็ไม่ได้ทำให้ผมอ่านรู้เรื่องขึ้นมากนัก สุดท้ายผมก็ผ่านมันมาได้แบบโชกเลือด


   แล้วผมก็กลับมาฝึกตอนเย็นหลังเลิกเรียนทุกวันเหมือนเดิม และมีเพิ่มวันเสาร์และอาทิตย์บ้าง  ส่วนกานต์ก็ยังมานั่งดูผมเหมือนเดิน มาบ่อยจนสนิทกับตัวแทนผู้นำขบวนหลายๆคนแล้ว

   “เฟย เราดีใจด้วยนะที่ได้เป็นตัวแทน” ป๊อบวิ่งมาแสดงความยินดีกับผม ในระหว่างช่วงเวลาพัก

   “เฟยก็ดีใจที่ป๊อบได้รับเลือกเหมือนกัน” ผมยิ้มให้ป๊อบด้วยความสดใส แต่ชั่ววินาทีผมก็รู้สึกแปลกจากด้านหลังเหมือนมีคนมองอยู่  เหมือนผมหันหลังไปก็จริงอย่างที่ผมรู้สึก บนอัฒจรรย์กานต์กำลังมองมาทางผม  เข้ายิ้มให้ผมน้อยๆเมื่อตอนที่ผมหันไปก่อนหันไปคุยเล่นกับแบมเหมือนเดิม

      
ผมอดคิดหาวิธีที่จะทำให้ผมรอดพ้นจากการเป็นแฟนกับกานต์ตลอดเวลาที่ฝึกวันนี้  และเมื่อสมาธิไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว  ท่าผมก็จำไม่ค่อยได้  การรับไม้ก็มีผิดพลาดบ่อยมาก  จนรุ่นพี่ที่มาซ้อมให้ต้องดุผม แต่ทำยังไงๆผมก็ดึงสมาธิให้มาสถิตที่ผมไม่ได้เลย  มันแย่ถึงขนาดที่พอถึงท่าที่ต้องโยนคฑาขึ้นไป แต่แทนที่ผมจะใช้มือรับมันอย่างที่ควรจะเป็น  คฑากลับหล่นไปที่หลังผมโดนที่มันเอาด้านหัวลงทิ่มกับหลังเข้าอย่างจัง

“โอ๊ย” ผมร้องเสียงหลง และสติผมกลับมาอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ย เลือดออก” เสียงใครซักคนจากด้านหลังพูดขึ้น

   เอาแล้วผมไม่ได้คิดว่ามันจะแย่ขนาดนั้น  ทั้งเพื่อนทั้งรุ่นพี่ ต่างวิ่งกันและพยายามจะพาผมไปโรงพยาบาล  แต่สุดท้ายเป็นกานต์ที่พาผมมาโรงพยาบาล อันที่จริงเขามาถึงผมเป็นคนแรกๆหลังจากที่ผมโดยคฑาหล่นใส่จนผมอดสงสัยไม่ได้

หลังจากที่ผมเข้ารับการรักษาเสร็จแล้ว ผมก็ไปนั่งรอรับยากับจ่ายเงินตามระเบียบ ส่วนกานต์ซึ่งตอนนี้นั่งอยู่ข้างๆผม มองไปรอบๆล็อบบี้ชำระเงินของโรงพยาบาลพร้อมกับแกว่งขาไปด้วยเบาๆ

“ไม่เห็นต้องรอเป็นเพื่อนเฟยเลย” ผมพูดกับกานต์

“ไม่เป็นไรนี่” กานต์ตอบ ยังคงแก่วงเท้าไปมาเหมือนเดิม

“ถ้าเฟยถามว่าทำไม กานต์ก็จะตอยว่าเพราะเป็นแฟนกันใช่ไหม” ผมพูดพร้อมกับยกคิ้วเป็นเชิงถามกานต์ไม่ได้ตอบอะไรแต่แค่ยิ้มตอบกลับมาให้ผม

ผมยิ่งมองดูกานต์ผมก็ยิ่งงง เหตุผลที่เขาทำแบบนี้กับผมคืออะไรกันแน่ ถ้าเหตุผลที่ดูน่าจะเป็นไปได้ก็มีอยู่ไม่กี่อย่าง อย่างแรกแบบเข้าข้างตัวผมเองคือ กานต์แอบชอบผมเลยหลอกให้ผมไปมีอะไรด้วยแล้วก็บังคับให้ผมเป็นแฟน  ไม่ก็แค่อยากจะแกล้งกัน แต่ถ้าแค่จะแกล้งกันไม่น่าเอาตัวเข้าแลกขนาดนี้ ผมยอมรับว่าตอนแรกเคยคิดว่าเป็นแผนแกล้งผมของพวกเพื่อน แต่พอมาดูปฏิกิริยาของพวกมันแล้วก็ตัดเหตุผลนี้ตกไปได้เลย หรือสุดท้ายทำไปเพื่อการแก้แค้น  แต่ปัญหาคือกานต์แค้นอะไรผม

“กานต์” ผมเรียกเพื่อจะถาม แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรต่อเจ้าหน้าที่ก็เรียกผมให้ไปรับยา

หลังจากที่ผมจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมกับกานต์ก็เดินไปที่ลานจอด แต่พอถึงตัวรถกานต์ก็บอกลาผม

“ขับกลับดีดีนะ”กานต์บอกก่อนที่จะเดินกลับไปทางเดิม

ก่อนที่ผมจะนึกได้ว่าต้องเรียกกานต์ไว เขาก็เลี้ยวลับหายไปแล้ว  ผมจึงขึ้นรถและขับกลับบ้านอย่างงงๆ







ขอบคุณครับ -v-

ออฟไลน์ JustWait

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-4
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 4 หน้า 1
«ตอบ #19 เมื่อ20-05-2015 03:53:08 »

จะว่าชอบกานต์ไหมก็ไม่ได้ไม่ชอบนะ แต่สงสารเฟยเหมือนกัน

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 4 หน้า 1
« ตอบ #19 เมื่อ: 20-05-2015 03:53:08 »





ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 4 หน้า 1
«ตอบ #20 เมื่อ20-05-2015 10:33:38 »

อยากรู้ๆ

อยากให้ใส่วันที่อัพด้วยจ้า
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-05-2015 11:02:26 โดย snowboxs »

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13216
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 4 หน้า 1 (19-05-15)
«ตอบ #21 เมื่อ20-05-2015 22:50:11 »

อยากอ่านต่ออีกแล้ว

ออฟไลน์ sasithron

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 5 หน้า 1 (21-05-15)
«ตอบ #22 เมื่อ21-05-2015 02:46:25 »

บทที่ 5

         


          แผลที่หลังของผมค่อยๆหายตามลำดับและเวลาที่มันควรจะเป็น  อาการตึงๆหลังหายไปแล้วแต่อาการคันบริเวณรอบๆแผลเข้ามาแทน  ผมยังต้องล้างแผลอย่างต่อเนื่องซึ่งส่วนใหญ่แม่ผมจะเป็นคนล้างให้ หลายคนถามอาการผมอย่างต่อเนื่อง รวมไปถึงป๊อบด้วย ผมจะรู้สึกเหมือนแผลมันจะหายไวขึ้นทุกๆครั้งที่เธอถามถึงอาการ   แต่กับกานต์ เขาถามผมแค่ครั้งเดียว หลังจากนั้นก็เหมือนไม่ได้สนใจอะไรเกี่ยวกับแผลที่หลังผมเท่าไหร่
   


         มีครั้งหนึ่งผมลองแกล้งทำเป็นเจ็บแผลตอนที่จะนั่งลงเพื่อกินขนมและน้ำที่กานต์เอามาให้


“โอ๊ย” ผมแกล้งร้องและเอามือไปคลำๆบริเวณแผล


“เจ็บแผลเหรอ” กานต์หันมาทางผม


“ไหนเปิดเสื้อเร็ว เดี๋ยวเราดูให้” กานต์เสริม ส่วนผมก็เปิดเสื้อขึ้นอย่างว่าง่าย


“อือ  ไม่ได้มีเลือดออกอะไร” กานต์บอกผมพร้อมกับดึงให้ลงมาอย่างเก่า


“คงตอนที่นั่งลงมันกระแทกกับพนักเก้าอี้มั้ง” ผมตอบ


กานต์มองหน้าผมกับแผลสลับกันสักพักก่อนจะหันไปแกะขนมกับน้ำยื่นมาให้ผม
   

แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะผมเป็นแผลที่หลังหรือเปล่า กานต์เลยมานั่งดูผมซ้อมทุกวันและยังกลับตอนที่ผมเลิกด้วย ซึ่งเป็นเวลาห้าทุ่มซึ่งดึกมากแล้ว



“ไม่ต้องมาดูเฟยซ้อมทุกวันก็ได้” ผมบอกกานต์หลังจากที่รับขนมมาจากเข้า



“ไม่เป็นไรหรอก  เรากลับหอไปก็ไม่มีอะไรทำ” กานต์ตอบ



“อยู่นี่ดีกว่ามีคนอยู่เป็นเพื่อนเยอะดี” กานต์เสริม



“แต่ก็ไม่ต้องอยู่จนเฟยเลิกก็ได้ มันดึก” ผมพูดต่อ



“งั้นเฟยก็ขับรถไปส่งเราซิ” กานต์ยิ้ม



“ไปส่งหนะ เฟยไปส่งได้อยู่แล้ว แต่บางวันเฟยก็เหนื่อยอยากกลับบ้านไวๆ” ผมบอกกานต์พร้อมกับหันไปมองเขาซึ่งกำลังมองไปทางกลุ่มรุ่นพี่ที่ส่งเสียงหัวเราะกันอยู่



“ก็ไม่เป็นนี่ วันไหนเฟยไม่ได้ไปส่ง เราก็กลับเองได้” กานต์หันมายิ้มให้ผม ส่วนผมก็ทำได้แต่ส่ายหัว



สุดท้ายวันนี้ผมก็ต้องไปส่งกานต์ เพราะรู้สึกไม่ค่อยดีถ้าปล่อยให้เขากลับเอง เพราะอย่างน้อยเขาก็ไม่ได้มานั่งดูผมซ้อมอย่างเดี๋ยว แต่ก็มีน้ำกับขนมมาฝากผมด้วย

                                                                           -----

   
          ช่วงสองสามวันที่ผ่านมาทางมหาลัยมีออกประกาศเตือนให้บริเวณรอบๆรั้วมหาลัยทั้งหมดเป็นพื้นที่สีแดง  เพราะมีการดักทำร้ายนักศึกษาเกิดขึ้น ซึ่งผมก็ยอมรับว่าเป็นห่วงกานต์นิดๆเหมือนกัน ผมพยายามที่จะไปส่งเขาให้ได้ทุกวัน แต่เมื่อวานผมเหนื่อยมากและกานต์คงเห็นว่าผมเหนื่อยจริงเขาจึงขอกลับเอง

         

          แต่เช้านี้ผมคงต้องคุยกับกานต์ให้รู้เรื่องเพราะผมเพิ่งจะได้ข่าวว่าเมื่อวานกานต์ไปช่วยนักศึกษาหญิงคนหนึ่งจากคนร้าย 
ผมใช้เวลาช่วงพักกลางวันขอนัดกานต์มาคุยเป็นกานต์ส่วนตัวที่ร้านข้าวแถวมหาลัย  ระหว่างรออาหารที่สั่งไปผมก็เริ่มเปิดประเด็น



“เป็นอะไรหรือเปล่า เมื่อคืนที่ไปช่วยน้องคนนั้น” ผมถาม



“เปล่านี่” กานต์ส่ายหัว แต่พอเห็นผมเงียบกานต์จึงพูดเสริมต่อ



“เราไปเห็นน้องเขามีอาการแปลกๆ ระหว่างที่คุยกับผู้ชายอีกสองคน เราก็เลยแกล้งทำตัวเป็นพี่ชายมาเจอน้องสาวพอดี เลยเร่งให้น้องรีบไปเพราะพ่อที่เป็นตำรวจเลิกเวรแล้วกำลังจะมารับ” กานต์ยิ้มเหมือนเรื่องที่เล่ามามันเป็นแค่การเดินไปคุยกับเพื่อนปกติ



ผมส่ายหัวก่อนจะพูด


“กานต์ไม่ต้องมานั่งดูเฟยล้วนะ” ผมว่า



“เราไม่เป็นไรหรอกเฟย เราแข็งแรงนะ” กานต์พูดแล้วก็ยกแขนข้างขวามาทำท่าเบ่งกล้าม



“เฟยไม่อยากให้กานต์มาเป็นอะไรเพราะมานั่งเฝ้าเฟยนะ”ผมเริ่มใช้เสียงจริงจัง



“เป็นห่วงเราเหรอ” กานต์ยิ้มกว้าง



ผมนิ่งไปกับคำพูดกานต์ “ใช่เป็นห่วงแต่ก็แค่แบบเพื่อนเท่านั้น” ผมคิด ไม่มีอะไรเกินไปกว่านั้น ผมยังคงนิ่งอยู่ ส่วนกานต์ยังคงยิ้มเหมือน เรากินข้าวกันไปแบบไม่ได้คุยอะไรกันมาก



          ช่วงเย็นกานต์ก็ยังคงมานั่งดูผมซ้อมเหมือนเดิม  เขาเปลี่ยนที่นั่งจากบนอัฒจรรย์เป็นที่ข้างสนามแทน กานต์มองดูพวกผมซ้อมหรือไม่ก็คุยเล่นกับรุ่นพี่  พอถึงเวลาพักผมรีบตรงเข้าไปหากานต์แล้วก็ลากเขามาคุย



“กานต์ เฟยบอกแล้วไงว่าไม่ต้องมา” ผมดุ



“ไม่เป็นไรจริงๆ” กานต์ว่า



“มันอันตรายกานต์ มันไม่โอเคถ้าพวกนั้นมันกลับมาดักรอกานต์อีก” ผมว่า



“ไม่หรอกเมื่อวานเราก็ไปแจ้งตำรวจลงบันทึกประจำวันแล้ว” กานต์ก็ยังคงยิ้มให้ผมเหมือนเดิม



ก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรต่อ รุ่นพี่ก็เรียกผมไปซ้อมต่อ แล้วเย็นวันนี้ผมก็ไปส่งกานต์ที่หอ กานต์ยิ้มมีความสุขตลอดทางมาหอ แต่ผมยิ่งเห็นเขายิ้มผมก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด เพราะคิดว่าเขาจะไม่เชื่อสิ่งที่ผมบอก



“พรุ่งนี้ไม่ต้องมาดูเฟยนะกานต์” ผมย้ำกับกานต์ หลังจากเอารถจอดเทียบบริเวณหน้าประตูทางขึ้นหอเรียบร้อย



“ขับกลับดีดีนะ” กานต์บอกลาผม และเหมือนเขาจะไม่ได้สนใจคำที่ผมพูดไปเลย



          และก็เป็นไปตามที่ผมคาด กานต์ยังคงมานั่งดูผมเหมือนเดิม  ยิ่งผมบอกให้เขารีบกลับมากเท่าไหร่เขาก็ดูยิ่งไม่สนใจสิ่งผมพูดมากเท่านั้น



“เราไม่เป็นอะไรหรอก” เป็นคำพูดของกานต์ที่พูดเมื่อผมบอกให้เขารีบกลับ



          ผมคงต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อให้กานต์ไม่ต้องมาดูผมซ้อมอย่างนี้  ผมกลัวว่าถ้าไม่ทำอะไรเลย อาจเกิดอะไรขึ้นกับกานต์ เพราะผมเคยมีเรื่องกับคนนู้นคนนี้มาก่อนเมื่อตอนสมัยมัธยม ผมรู้ว่ามันมีการเอาคืน ผมไม่รู้ว่าไอ้คนพวกนั้นมันจะอยากเอาคืนกานต์หรือเปล่า ถ้ากานต์เป็นอะไรผมคงจะรู้สึกไม่ดี



“เฟยเป็นอะไร ทำหน้าเซ็งๆอีกแล้ว” ป๊อบถามผม



“ก็กานต์ไม่ยอมรีบกลับ” ผมหน้าป๊อบแล้วยิ้มเล็กน้อย



“เฟยเป็นห่วงกานต์น่าดูเลยนะ” ป๊อบแซว



“คนเป็นแฟนกันก็ยังงี้แหละ” ป๊อบเสริม



ผมส่ายหัวให้ป๊อบ



“มึงก็ต้องคุยกับเขาดีดี” ไอ้อัพเข้ามาขัดจังหวะผมกับป๊อบ



“กูก็คุยกับแฟนกู ใช้เวลาหน่อยแต่เดี๋ยวเขาก็เข้าใจ” อัพเสริม



“เหรอมึง  นั่นใคร? ไม่ใช่แฟนมึงหรือไงที่นั่งอยู่กับกานต์อ่ะ” ผมว่ามันแล้วก็พยักเพยิดหน้าไปทางแฟนสาวผมน้ำตาลของไอ้อัพ



“ก็วันนี้แฟนกูเขาอยากมาด้วยเฉยๆ” อัพแถ



“หึ” ผมหัวเราะเยาะไอ้อัพในลำคอ



“กานต์อาจจะแค่เป็นห่วงเฟยก็ได้” แบมเพื่อนจากคณะบริหารว่า



“แบมว่างั้นเหรอ” ตอนนี้มีผม อัพ ป๊อบ แบม กำลังยืนมองไปทางกานต์อยู่



“ใช่ กับแฟนของแบม แบมก็เป็นเหมือนกานต์เลย เป็นห่วงแล้วก็หวงด้วย”แบมพูดจบก็โบกมือขึ้นเชิงทักทาย เพราะกานต์กำลังโบกมือและยิ้มมาให้



“หวงเหรอ” ผมทวนกับตัวเอง



“หรืออาจจะหึง” พี่มายด์ ซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่คอยฝึกทีมผมพูดขึ้นแถมยังเอามือตบบ่าผมเบาๆด้วย ผมได้แต่หันไปมองพี่เขาตาปริบๆ


                                                                            -----


          ศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ ไม่มีการซ้อมเพราะเป็นวันหยุดยาว  ผมจึงได้มีโอกาสพักผ่อนบ้าง แต่ก็ยังคิดไม่ตกเรื่องที่จะทำยังไงให้กานต์ไม่ต้องมานั่งดูผมซ้อม 


         เหตุผลที่ผมคิดเอาเองว่าเป็นสาเหตุให้กานต์มาเฝ้าผมอย่างนี้มีอยู่สองอย่าง หนึ่งคือเป็นห่วง แต่ผมไม่เห็นเขาเป็นห่วงผมเท่าไหร่นอกจากแค่ซื้อขนมกับน้ำมาฝาก ผมจึงตัดเหตุผลนี้ออกไป หรือสองคือหึงหรือหวง อันที่จริงผมก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ว่าหึงกับหวงต่างหรือเหมือนกันอย่างไร  แต่ถ้าเป็นเหตุผลนี้ผมจะทำอย่างไรดีกานต์ถึงจะฟังผมบ้าง



         ผมนั่งรอกานต์ที่ใต้อาคารเรียนเพราะว่าวันนี้ผมต้องไปส่งเขาที่หอและขอไม่ไปไหน เพราะผมอ้างไปว่าช่วงวันหยุดยาวนี้อยากจะอยู่บ้านพักผ่อน
กานต์เดินลงมาจากตึกเรียนพร้อมกลุ่มเพื่อนๆ เมื่อเขาบอกลาทุกคนผมก็บอกลาเพื่อนผมบ้าง แล้วก็เดินไปทางกานต์



“หิวหรือเปล่า” กานต์ถามผม



ผมส่ายหัวเป็นคำตอบ เราทั่งคู่เดินหน้าไปที่รถของผม หลังจากเราขึ้นรถแล้วผมเปิดเพลงเบาจากเครื่องเล่น  และหยิบแว่นตากันแดดมาใส่



พอขับออกมาสักพัก กานต์ก็เริ่มขยุกขยิกตัวแปลกๆ และหันมามองผมบ่อยๆ  แต่ผมยังคงขับต่อมุ่งหน้าออกนอกเมือง



“เฟยนี่เรากำลังจะไปไหน?” กานต์ถามเสียงตื่นๆ



“นี่ไม่ใช่ทางไปหอเรานะ” ผมยิ้มเล็กน้อยให้กับเสียงตื่นๆของเขา







-v- ขอบคุณครับ  :z2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-05-2015 23:32:30 โดย sasithron »

ออฟไลน์ Pawaree

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 432
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-2
    • FANPAGE
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 5 หน้า 1 (21-05-15)
«ตอบ #23 เมื่อ21-05-2015 02:53:40 »

ค้างมาก อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13216
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 5 หน้า 1 (21-05-15)
«ตอบ #24 เมื่อ21-05-2015 03:00:40 »

มีแผนจะทำอะไรไม่ดีหรือเปล่าเนี่ย

ออฟไลน์ JustWait

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-4
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 5 หน้า 1 (21-05-15)
«ตอบ #25 เมื่อ21-05-2015 04:10:39 »

เฟยห้ามทำไรไม่ดีนะ

ออฟไลน์ yanggi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 174
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 5 หน้า 1 (21-05-15)
«ตอบ #26 เมื่อ21-05-2015 05:27:59 »

เหมือยกานต์จะช่วยเนาะ ประมาณว่า ถ้าเชมีเรื่องก็จะชวดตำแหน่งอะไรแบบนี้  อยากรู้จง จุดประสงค์ของกานต์คือไรอ่าาาา :katai1: :katai1:

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 5 หน้า 1 (21-05-15)
«ตอบ #27 เมื่อ21-05-2015 08:23:42 »

เฟยมีแผนอะไรกันนะ
แล้วท่าทางตื่นๆของกานต์
คงจะน่ารัก น่าแกล้งอยู่ไม่น้อย

อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจัง มันค้างอ่ะ

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 5 หน้า 1 (21-05-15)
«ตอบ #28 เมื่อ21-05-2015 08:32:03 »

กลับกลายเป็นว่าช่วงหลังๆเฟยเข้าหากานต์เอง

ทั้งที่จริงจะปล่อยไปก็ได้ ทำเฉยชาไรงี้ อุอุ นี่แผนของกานต์หรือเปล่านะ

ออฟไลน์ Pawaree

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 432
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-2
    • FANPAGE
Re: ***พลาดรัก*** บทที่ 5 หน้า 1 (21-05-15)
«ตอบ #29 เมื่อ23-05-2015 19:15:51 »

เมื่อไหร่จะมาอ่ะ  :hao5:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด