[รับ✖รับ]เริ่มด้วยใคร่ ลงท้ายด้วย..?:[ใคร่พิเศษ - โตยธารเปลี่ยนไป?]P.35 9/1
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [รับ✖รับ]เริ่มด้วยใคร่ ลงท้ายด้วย..?:[ใคร่พิเศษ - โตยธารเปลี่ยนไป?]P.35 9/1  (อ่าน 349176 ครั้ง)

ออฟไลน์ Rumraisin

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 673
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
มิสบันกลับมาแล้ว รอๆค่ะ :กอด1:

ออฟไลน์ Smirnoff

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-1
ฮงืออออ นึกว่าจะไม่กลับมาแล้ววววว 
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทั้งเรื่องนิยายและปัญหาชัวิตนะคะ เชื่อว่าอีกเดี๋ยวมันก็ผ่านไปเนอะ  สู้ๆๆค่ะ
ลุ้นเรื่องเจเจอร์มากอะ กรี้ดดดด น้องจะได้คู่ใครรรร

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
หนูวิวกำลังจะมีบทบู๊ใช่ไหมคะเนี่ย ^^

รอจ้า~ :กอด1:

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
 :L2:   รอและเอาใจช่วยมิสบันนะคะ

ออฟไลน์ มายาสีเงิน

  • ##สาระไม่มี ได้แต่หน้าตาดีไปวันๆ##
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 15
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ดีใจๆ....กลับมาแว้วววว :mew1:
นาทีที่รู้เว่าเจเจอร์จะมีเรื่องของตัวเองนี่กรี๊ดลั่นเลยจร้าาาา :man1:

รอ ร้อ รอ

ออฟไลน์ blackcat07

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 18
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ขอบคุณนะค้าที่แต่งต่อ  :pig4:

ขอให้แฮปปี้เอนดิ้งกันเถอะน้า อย่าดราม่าเบยย  :katai2-1:

คู่เจจะเป็นใครหนอ แต่อยากให้เจเป็นฝ่ายเคะนะ นิสัยมันมุ้งมิ้งอ่อนไหวเกินกว่าจะรุกใครไปแระ อิอิ :hao3:

ออฟไลน์ sweetbasil

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 807
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-3
รอค่ะ ให้อดัมไปดัมใจเจเจอดีไหมค่ะ กล้ามชนกล้าม :z1:

ออฟไลน์ КίmY

  • BJYX♥
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1714
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-3
รอออออออออออออ  :กอด1:

ออฟไลน์ kukkikkooka

  • insomnia~
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 287
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-3
รอนะคะ :katai2-1:

คนเขียนสู้ๆค่ะ

ออฟไลน์ Bejae

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-2
ดีใจที่กลับมาค่ะ ยังไงก็รอนะคะ
สู้ๆค่ะคนเขียน :mew1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Fellina

  • mgKapleGD
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 421
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-1
ดีใจกรี๊ดแทบแตก เมื่อรู้ว่าลูกเจร์ของแม่กำลังจะมีเรื่องเป็นของตัวเอง !!!!!
ลูกเจร์ต้องเคะนะคะลูกกกกก
ถ้าเป็นฝ่ายรักเขาไม่ขึ้น สมควรอย่างยิ่งที่ลูกเจร์ของแม่จะเป็นฝ่ายถูกรักบ้าง 555

งานนี้จะกล้ามชมกล้าม หรือเมะสวยรุกเจร์คนหล่อกันนะเนี่ยยย
(อีนี่มโนเกินไปแล้ว ยังไงก็ช่าง ขอมโนให้ลูกเจร์เป็นรับไว้ก่อนละกันนะคะ อิอิ)
 :ling1: :ling1: :katai4: :katai4: :katai2-1: :katai2-1: :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ me12inzy

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 458
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-2
รอค่าา คิดถึงน้องวิวน้องน้ำ  :katai2-1:

ออฟไลน์ BUNNz4

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 71
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-3
           XVIII




           เละเทะ


           บ่งบอกได้คำเดียวถึงสภาพของเพื่อนเขาในยามนี้

           อดัมส์มองสภาพร่างหนาของผู้เป็นเพื่อนที่นอนเอกเขนกหัวหางไปคนละทางกับโซฟา หัวที่ประดับไปด้วยวงหน้าหล่อเหลาซูบโทรมกว่าคืนวานทิ่มลงพื้นในขณะที่ขายาวๆสองข้างพาดไปกับพนักพิงของโซฟา ในมือข้างขวามีขวดเหล้ายี่ห้อแพงที่เหลือของเหลวอยู่เพียงก้นขวด

           ชายหนุ่มถอนหายใจหนักๆออกมา บอกตามตรงว่าเขาเองก็ไม่นึกว่ามันจะเป็นหนักได้ถึงขนาดนี้


           ‘รักมากเหรอวะ?’


           จำได้ว่าหลังจากได้ฟังคำบอกเล่าจากชายแปลกหน้าที่ไม่รู้ว่ารับโทรศัพท์ของเจเจอร์ได้ยังไงถึงสภาพความเป็นอยู่ของเพื่อนเขาในยามนี้ อดัมส์ก็รีบบึ้งรถมาหาเพื่อนที่บ้านของมันทันที เขาหลุดถามคำถามนั้นกับเพื่อนไปทั้งที่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าถ้าไม่รักมากเพื่อนของเขาก็คงไม่มีสภาพเมาเป็นหมาหัวทิ่มแบบนี้หลังจากถูกหักอก


           แน่นอนว่าเจเจอร์ก็ยังคงเป็นเจเจอร์ นอกจากไม่ตอบแล้ว(ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้หวังคำตอบจากมันเหมือนกันนั่นล่ะ)ยังอาละวาดปาขวดเหล้าใส่จนเขาวิ่งหลบแทบไม่ทัน สุดท้ายพออาละวาดจนหน่ำใจก็สลบเป็นตาย แล้วใครเล่าจะเก็บเศษซากขวดเหล้านอกจากเขา?

           ห่างไม่กี่ชั่วโมงเขากลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกับขนเสื้อผ้ามาเพื่ออยู่เป็นเพื่อนมัน แค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้นจริงๆสภาพบ้านที่เขาจำได้ว่าเก็บกวาดเรียบร้อยจนสะอาดเอี่ยมอ่องก่อนออกไปกลับมาเละเทะไม่ต่างจากเมื่อคืน ซากขวดเหล้าเกลื่อนเต็มพื้น กับแกล้มจำพวกเลย์ห่อที่เขาคิดว่าคงจะเป็นล็อตสุดท้ายแล้วหกเลอะเทอะไปหมด


           “นี่กินหรือกรอกใส่ปากวะ ถามจริง”

           “...”

           “ก็รู้อยู่ว่ามึงคอกระทะเหล็ก แต่เล่นกินอย่างกับห่าลงแบบนี้กลัวว่าตัวเองจะไม่ตายเพราะตับแข็งใช่ไหม?”

           “...”


           อดัมส์ถอนหายใจอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง เขาเองก็จนปัญญาจะพูดกล่อม ด้วยรู้ตัวดีว่าพูดไปมันก็คงคิดไม่ได้อยู่ดี เตือนไปก็เข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวา คนอย่างเจเจอร์ไม่ชอบให้ใครมาสอดมาสอน ทุกคนที่มันคบต้องอยู่ในความพอดีไม่มีการล้ำเส้นซึ่งกันและกัน

           เขาเห็นมันเป็นเพื่อนและหวังดีกับมันแน่นอนล่ะ แต่มันจะเห็นเขาเป็นเพื่อนด้วยหรือเปล่านั้นเรื่องนี้เขาเองก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน


           “จะกินเหล้าย้อมใจกูไม่ว่าหรอกนะ แต่ขอเถอะว่ะ อย่ากินทีเดียวขวดต่อขวดแบบนี้..”

           เพล้ง!

           “อย่าเสือก”


           ร่างหนาไม่ได้ตวาด ไม่แม้แต่จะขึ้นเสียงใส่ เป็นแค่คำพูดสั้นๆด้วยน้ำเสียงเนิบเย็นเท่านั้น แต่แค่นั้นก็เพียงพอจะทำให้อดัมส์รู้ตัวว่าไม่ควรพูดอะไรไปมากกว่านี้ ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างยอมจำนนก่อนที่จะไปหาไม้กวาดกับไม้ถูมาเพื่อจัดการกับเศษแก้วจากขวดเหล้าที่เพิ่งถูกคนอารมณ์ร้ายฟาดลงพื้นเมื่อครู่

           แต่มันก็อดไม่ได้....


           “รู้ตัวมั้ยว่ามึงกำลังกดค่าของตัวเองให้ต่ำลงเรื่อยๆ”

           “หุบปาก...”


           อดัมส์ทำไม่สนใจแม้มือจะเริ่มสั่นแล้วก็ตาม ร่างสูงกวาดโกยเศษแก้วใส่ที่ตักผงจนหมด“กูเข้าใจมึงนะเจร์ อาจจะไม่เข้าใจทั้งหมดแต่กูก็เข้าใจ เพราะตอนนี้ตัวกูเองก็ไม่ต่างจากมึงสักเท่าไหร่ ...กูรักน้ำมึงก็รู้ แต่น้ำรักคนอื่นที่ไม่ใช่กู ......กูเจ็บกูโกรธแต่ก็..............”

           “กูบอกให้หุบปาก!!”

           “มึงต้องหัดอยู่กับความจริงบ้างนะไอ้เจร์ ไม่ใช่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างต้องเป็นไปตามความต้องการของมึงเสมอไป.... ตอนนี้มึงโตแล้ว ไม่เหมือนตอนเด็กๆที่มึงอยากได้อะไรขอแค่บอกแม่มึงก็พร้อมที่จะหามาประเคนให้ถึงที่”


           เคร้ง

           หมับ


           ชายหนุ่มสองคนยืนจ้องหน้ากันในระยะประชันชิด หนึ่งคนเกรี้ยวโกรธดวงตาคู่คมวาวโรจน์อย่างน่ากลัวในขณะที่อีกคนหวังดีอยากเตือนสติให้เพื่อนตาสว่างเลิกทำร้ายตัวเองเสียที ไม่ใช่ว่าอดัมส์ไม่กลัวว่าเจเจอร์จะสติแตกแล้วเกิดบันดาลโทสะกระทืบเขาจนไส้แตกหรอกนะ เพียงแต่หากเขาไม่เตือนแล้วใครจะมาเตือนมัน? จะให้หวังพึ่งพวกไอ้พี ไอ้พวกเพื่อนเรื้อนคนอื่นๆก็ใช่เรื่อง ดีไม่ดีจะพากันยิ่งเตลิดไปกันใหญ่ด้วยซ้ำ


           “แล้วมึงล่ะรู้ตัวมั้ย? ว่าชักจะเสือกเรื่องของกูเกินความจำเป็นมากไปแล้ว... อดัมส์”ดวงตาสีฟ้ากระจ่างหลุบลงมองคอเสื้อเชิ้ตของตัวเองที่ถูกมือหนาของเพื่อนกระชากเข้าประชิดตัวจนขาแทบไม่ติดพื้นก่อนที่จะเลื่อนขึ้นมองใบหน้าซูบโทรมที่หาเค้าความหล่อจนหาตัวจับยากแทบไม่เจอ

           “กูรู้ตัวเองเสมอ แต่มึงล่ะเจร์ ..รู้หรือเปล่าว่าตัวมึงกำลังทำอะไรอยู่? สภาพมึงโคตรดูไม่ได้ขนาดไหน เรียนก็ไม่ไปเรียน วันๆเอาแต่กินเหล้าเมาหัวราน้ำมันทั้งวันทั้งคืน ทั้งที่มึงก็น่าจะรู้ดีที่สุดว่าสิ่งที่มึงหวังอยู่มันจะไม่มีวันเป็นจริง”


           พลั่ก!


           หนุ่มลูกครึ่งใบหน้าสะบัดตามแรงกระแทก รู้สึกถึงรสเค็มปร่าของเลือดตรงกระพุ้งแก้ม ในหัวคล้ายจะได้ยินเสียงวิ้งๆ ...กว่าจะตั้งตัวได้ว่าตัวเองถูกชกเข้าเต็มรักตอบแทนความหวังดีก็ต่อเมื่อร่างสูงของเขาล้มก้นกระแทกพื้นเพราะถูกเพื่อนร่างหนาผลักอย่างไม่ยั้งแรงเหมือนที่ไม่ยั้งแรงหมัดเลยสักนิด

           “ขอร้อง ตอนนี้กู....ยังไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น”เกือบจะโมโหแล้วที่ถูกซัดความหวังดีกลับมาด้วยการใช้กำลังหากไม่ได้ยินคำพูดที่ไม่คิดว่าจะได้ยินหลุดออกมาจากปากหนา


           ขอร้อง ...คนอย่างเจเจอร์พูดว่าขอร้องงั้นหรือ?

           นี่เขาหูฟาดไปเองหรือเปล่า?


           มึงควรจะพูดคำว่า ‘ขอโทษ’ มากกว่าหรือเปล่าวะ?


           ความจริงอดัมส์ก็อยากจะตอบกลับไปแบบนี้ แต่ก็ไม่อยากเสี่ยงให้ร่างกายรับอย่างอื่นมากกว่าหมัดจากฝ่ามือหนาๆนั่น หนุ่มลูกครึ่งเลยเลือกที่จะเงียบปากเอาไว้ไม่พูดอะไรออกมาอีก เขารู้ว่าเพื่อนสุดขวางโลกคนนี้ของเขายังคงสับสนกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยเจออย่างสิ่งที่เรียกว่า‘การอกหัก’

           อาจจะฟังดูเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อไปสักหน่อย... แต่เจเจอร์ไม่เคยรักใครอย่างเป็นจริงเป็นจังมาก่อน เรียกได้ว่าเพราตาสำหรับเจเจอร์คือความรักครั้งแรก และหากเพราตาเรียกว่ารักแรกแล้วล่ะก็...โตยธารเองก็เปรียบเสมือนความชังครั้งแรกด้วยเช่นกัน เมื่อคนที่ถูกเพราตาเลือกไม่ใช่ตัวมันเองแต่กลับเป็นคนที่มันเกลียดเข้าไส้ ก็คงไม่แปลกหากมันจะกลายเป็นหมาบ้าแบบนี้
เจเจอร์ในตอนนี้ก็เหมือนคนกำลังหลงทาง แม้แต่จะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองมันยังไม่รู้ว่าควรจะจัดการยังไงเลย.....


           งั้นเขาจะคิดเสียว่าตัวเขาซวยเองที่ไปแหย่หมาบ้าเข้าจนต้องมานั่งเจ็บตัวเองแบบนี้ก็แล้วกัน


           ....


           ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง


           ดวงตาสีฟ้าเหลือบมองเพื่อนร่างหนาที่กลับไปนอนขวางโซฟาเท้าชี้ฟ้าหัวทิ่มพื้นเหมือนเดิม ไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบรับ ตาคมที่เคยคมกริบดุจเหยี่ยวเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์กลับด้านชาราวกับคนไร้จิตวิญญาณเหม่อมองเพดานคล้ายกับไม่ได้ยินเสียงออด ไม่สิ หากจะกล่าวให้ถูกคือไม่ว่าจะเสียงใดๆก็ไม่เข้าโสตประสาทการรับรู้ของมันทั้งนั้นแล้วมากกว่า

           อดัมส์ขยับที่ประคบทำมือที่เขาทำขึ้นจากก้อนน้ำแข็งในตู้เย็นห่อด้วยผ้าเช็ดหน้าสีน้ำเงินเข้มของเขาเองไปตามสันกรามได้รูป ลองขยับปากดูก็ต้องร้องซี๊ดออกมาเบาๆ ถึงจะไม่ปวดเท่ากับตอนแรกๆแต่ก็ยังไม่เรียกว่าดีขึ้นสักเท่าไหร่

           หมัดหนักขึ้นหรือเปล่าวะ?

           ให้ตาย นี่เขานึกยังไงถึงได้ไปกระตุกหนวดหมาบ้าเข้าให้ได้นะ ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ถูกหมาบ้ามันกระทืบเอา


           ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง


           ผ่านไปไม่ถึงสิบห้านาทีออดบ้านก็ดังขึ้นอีกครั้ง ในเมื่อเจ้าบ้านไม่คิดจะกระดิกตัวอดัมส์ก็ไม่คิดใส่ใจ ร่างสูงที่นั่งอยู่บนพื้นห่างจากโซฟาที่เจ้าบ้านครองอยู่หลายช่วงตัวขยับผ้าเช็ดหน้าห่อน้ำแข็งกดลงบนกระพุ้งแก้มเบาๆ ปากร้องครางซี๊ดซาดไปตามเรื่องตามราว คิดสะระตะในใจไปเรื่อยว่าจะเกลี้ยกล่อมยังไงให้ไอ้เพื่อนตัวร้ายซดข้าวแทนเหล้า ตอนนี้มันหยุดกินแล้วก็จริง แต่ใครจะไปรู้ว่าคนอารมณ์ไม่คงเส้นคงวาอย่างเจเจอร์จะนึกอยากใช้น้ำเมาย้อมใจอีกตอนไหน


           เอาแต่ดื่มของทำลายกระเพาะมาหลายวัน ป่านนี้กระเพาะคงใกล้พังเข้าเต็มทีแล้วล่ะมั้ง

           เพราะมัวแต่คิดอะไรเพลินๆ หูเลยไม่ได้ยินเสียงดังตุบของอะไรบางอย่าง

           ไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงเปิดประตูบ้าน......


           หนุ่มลูกครึ่งทำจมูกฟุดฟิดเมื่อได้กลิ่นหอมชวนให้น้ำลายสอลอยเข้าจมูก ร่างสูงหันมองไปรอบกายก่อนที่จะหยุดชะงักพร้อมกันกับใครอีกคนที่เดินถือถาดเหล็กใส่ชามสองใบมีควันร้อนลอยขึ้นบนปะปนไปกับชั้นอากาศ ทำให้รู้ว่าสิ่งนั้นคงเป็นที่มาของกลิ่นหอมชวนหิวนี่


           “อ้าว?”

           เขาควรจะร้องอ้าวด้วยไหมนะ?

           “เพื่อนของน้องจาหรือครับ?”


           น้องจา?


           หนุ่มลูกครึ่งมองผู้ชายร่างสูงสวมผ้ากันเปื้อนสีเขียวมิ้นท์สลับขาวเป็นลายตารางแบบเรียบๆอย่างงงงวย มือถือผ้าประคบค้างไว้ที่ปลายคางเมื่อเห็นผู้ชายแปลกหน้าวางถาดใส่ของกินลงบนโต๊ะข้างโซฟาแล้วยอบนั่งยองๆลงตรงหน้าร่างที่ยังคงนอนเอกเขนกหัวห้อยอยู่บนโซฟาตัวยาวอย่างไม่กลัวตาย

           “น้องจาครับ พี่ทำกับข้าวมาฝาก อ่อ.. ขอโทษนะครับ พอดีผมไม่รู้ว่าวันนี้น้องจาจะมีเพื่อนมาหาเลยไม่ได้ตักข้าวมาเผื่อ”ประโยคแรกพูดกับไอ้คนที่ยังนอนเหม่อไม่สนใจโลกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ส่วนประโยคหลังหันมาพูดกับเขาด้วยท่าทีสุภาพ รอยยิ้มละมุนชวนให้รู้สึกอุ่นวาบในใจส่งมาพร้อมกับคำพูดประโยคนั้น

           “มะ ไม่เป็นไรครับ เอ่อ...” คุณเข้ามาผิดบ้านหรือเปล่าครับ? อดัมส์อยากจะถามออกไปแบบนั้นอยู่เหมือนกัน แต่ดูจากท่าทางของอีกฝ่ายแล้ว ...ไม่น่าจะเข้าผิดบ้านและทักผิดคน


           เจเจอร์ ...จารุกิตต์ ...น้องจา

           โห เล่นยอชื่อจริงมาเรียกซะไอ้ล่ำเพื่อนของเขาดูเป็นหนุ่มแบ้วไปเลย

           เขาได้ยินยังอดขนลุกแทนเพื่อนไม่ได้ แล้วนี่ไอ้เพื่อนตัวร้ายของเขาไม่คิดจะแก้ต่างชื่อให้ตัวเองหน่อยหรือไง? เอาแต่นอนเหม่ออยู่นั่น อย่าบอกว่ายังไม่รู้สึกตัวนะ ผู้ชายคนนั้นก้มมองเพื่อนเขาจนหน้าแทบจะแนบกันอยู่แล้ว


           อดัมส์เองก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าภาพที่เขาเห็นอยู่ต่อหน้าต่อตาตอนนี้มันคืออะไร?

           ผู้ชายแปลกหน้าสวมผ้ากันเปื้อนนั่งยองๆอยู่ตรงหน้าเพื่อนของเขาที่นอนห้อยหัวอยู่บนโซฟา บนใบหน้าที่บอกได้ว่าหล่อเหลาเอาการระบายไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ...หากแต่แววตาที่ใช้มองเพื่อนของเขานั้นออกจะดูแปลกๆอย่างไรก็ไม่รู้ในความรู้สึก

           คล้ายกับแฝงไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกบางอย่างที่เขาเองก็อ่านไม่ออก


           “คุณเป็นเพื่อนของน้องจาจริงๆสินะครับ...”

           อดัมส์สะดุ้งจนเกือบทำผ้าประคบร่วงหลุดจากมือเมื่อจู่ๆผู้ชายแปลกหน้าก็หันมามองเขา ใบหน้าของชายคนนั้นยังคงมีรอยยิ้มประดับอยู่ ...แต่กลับไม่ได้ให้ความรู้สึกอบอุ่นใจอย่างในตอนแรกที่เห็นเลยสักนิด

           “ค ครับ”ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมจะต้องเสียงสั่น หนุ่มลูกครึ่งรู้สึกถึงความกดดันแปลกๆที่จู่ๆก็ก่อตัวขึ้นโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ถ้าเขาไม่ได้คิดไปเอง ความกดดันที่ว่านั้นมาจากผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นไม่ผิดแน่ๆ


           เสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก


           “อยากเจอจังนะครับ”

           “เอ่อ ....ครับ?”

           ชายคนนั้นหันกลับไปมองยังร่างหนาที่ยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติง ไม่หืออือกับใครทั้งสิ้นอีกครั้ง จ้องอยู่อย่างนั้นเงียบๆสักพักก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงเบาหวิวที่หากไม่เป็นเพราะความเงียบชวนอึดอัดรอบกายนี้ อดัมส์ก็คงจะไม่ได้ยิน


           ....


           “คนที่ทำให้น้องจาเป็นถึงขนาดนี้ ...อยากเจอจริงๆ”

           ....


           ถึงแม้จะไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครแล้วเป็นอะไรกับเจเจอร์....... ถึงเพราตาจะเป็นศัตรูหัวใจที่แย่งความรักไปจากเขาก็ตาม..............


           อดัมส์คิดว่าคงจะดีที่สุดหากคนคนนี้ไม่ต้องเผชิญหน้ากับคนตัวเล็กหน้าสวยคนนั้น



           .

           .


           มาได้ยังไง?


           “ไม่เจอกันนานเลยนะ เสี่ยวยี่

           “เพราตา”

           “...”

           “ชื่อของเราคือเพราตา


           ทำไมคุณหนูวิวถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้?!

           อเล็กซ์มันมัวทำอะไรอยู่ถึงได้ปล่อยให้คนของคุณชายใหญ่หวงเอาตัวคุณหนูมาได้?!

           ไม่ได้แล้ว แบบนี้เฉาจิ่งปล่อยไว้ไม่ได้แม้ว่าจะไม่รู้ถึงจุดประสงค์ของคุณชายใหญ่หวงก็ตาม แต่เขาจะปล่อยให้คุณหนูอยู่กับคุณชายใหญ่หวงไม่ได้เด็ดขาด


           “จะไปไหนหรือ อาเฉา?”

           สนิทกันหรือไงถึงได้กล้าเรียกเขาแบบนั้น?

           ร่างโปร่งของเลขาฯหนุ่มปรายตามองชายร่างสูงในชุดสูทสากลสีดำสนิททั้งชุดไม่เว้นเสื้อเชิ้ตตัวในเมื่ออีกฝ่ายเดินมาขวางทางเขาเอาไว้ มือซ้ายที่ล้วงกระเป๋ากางเกงกำสมาร์ทโฟนแน่น สมองเปี่ยมไปด้วยรอยหยักคิดหาคำตอบที่สมเหตุสมผลมารองรับการกระทำเร็วจี๋

           “เข้าห้องน้ำ”

           ในสถานการณ์แบบนี้คิดได้แค่นี้แหละ เขาร้อนใจจนแทบจะคิดอะไรไม่ออกแล้วด้วยซ้ำนอกจากต้องรีบรายงานเรื่องนี้ให้นายรู้ให้เร็วที่สุด แต่กลับถูกไอ้ดำนี่เข้ามาขัดขวางเสียได้


           เฉาจิ่งเกลียดสายตาคมวาวราวกับคนรู้ทันของหมอนี่

           เกลียดรอยยิ้มเยาะที่เผยให้เห็นเพียงเสี้ยววินาทีของมัน

           ไอ้สมุนของมังกรตัวลูกอันอวิ๋น... เจ้าเล่ห์เพทุบายไม่ต่างจากผู้เป็นเจ้านายแม้แต่นิด


           “งั้นก็เชิญ”

           เฉาจิ่งเลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่อร่างสูงยอมเบี่ยงตัวหลบทางให้แต่โดยดี ความแคลงใจทำให้เฉาจิ่งไม่ไว้ใจอันอวิ๋น ..แล้วก็เป็นจริงดังที่คิดเมื่อเขาก้าวเดินไปได้ไม่ถึงสองก้าวร่างสูงก็ก้าวตามประกบหลังแทบจะทันที มือเรียวกำแน่นเลขาฯหนุ่มร่างโปร่งหลับตาแล้วถอนหายใจออกมาช้าๆ

           ขาเรียวหมุนเดินกลับไปยืนที่เดิมโดยมีคนตัวสูงเดินตามพร้อมรอยยิ้มขำขันบนใบหน้าคมเข้มแต่เมื่อร่างโปร่งหันขวับกลับไปมองร่างสูงก็ตีหน้าครึมมองฟ้าอากาศ ท่าทางกวนอารมณ์จนอาเฉานึกอยากจะยกกระถางต้นไม้แถวนี้ทุ่มใส่ให้หัวแบะ


           “หึ จะเพราตา วิว หวงยี่ หรือเสี่ยวยี่ก็คือหลานรักของลุงใหญ่”ร่างสูงใหญ่ของหวงเจี่ยหลุนเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อยในขณะที่คนตัวเล็กกว่า(มาก)อย่างเพราตามีสีหน้าเรียบเฉยไม่เปลี่ยนแปลง

           “ไม่ละอายปากบ้างหรือครับ”


           สองคนลุงหลานยืนมองสบตากันแน่นิ่ง เหล่าบอร์ดี้การ์ดรวมทั้งเฉาจิ่งอดที่จะรู้สึกเสียววูบวาบไม่ได้ เลขาฯหนุ่มไม่เคยเห็นคุณหนูวิวแสดงท่าทีเช่นนี้กับใคร แม้จะไม่ใช่คนชอบพูดจาขี้เล่นหรือทำตัวซุกซนเหมือนกับเด็กวัยเดียวกันแต่ก็ไม่ใช่คนนิสัยเยือกเย็นวาจาเชือดเฉือนได้อย่างร้ายกาจแบบนี้

           เอ่อ ก็อาจจะเป็นคนปากร้ายตรงกับใจไปบ้าง แต่ก็ไม่เคยเสียมารยาทกับผู้ที่มีความอาวุโสกว่าอย่างในครานี้เลยสักครั้ง


           คุณหนูวิวแปลก

           คุณชายใหญ่หวงก็แปลก


           รอยยิ้มเล็กๆตรงมุมปากกับดวงตาที่พราวระยับราวกับเจอของเล่นถูกใจแบบนั้นนั่นมันอะไรกัน?

           “โตขึ้นเยอะ”

           “อืม อเล็กซ์ก็เคยพูดแบบนั้นกรอกหูเราบ่อยๆ”


           แล้วก็เงียบกันอีกครั้ง สองลุงหลานมองตากันอย่างไม่มีใครยอมอ่อนข้อผละออกจากกันก่อน บรรยากาศอึมครึมกดดันจนแทบหายใจไม่ออกทั้งที่ลมก็ออกจะโกรกพัดเย็นสบายจนผมปลิวแท้ๆ อากาศที่ควรจะดีเมื่ออยู่บนสวนขนาดใหญ่ของดาดฟ้าบนยอดตึกสูงพลันมลายหายไปแทบจะในทันทีเมื่อสองคนลุงหลานได้เจอกัน

           เฉาจิ่งเคยได้ยินมาว่าตอนเด็กๆคุณหนูวิวหวาดขยาดคุณชายใหญ่หวงผู้เป็นลุงมากเสียจนไม่อยากแม้จะอยู่ใกล้ ในขณะที่คุณชายใหญ่หวงเองก็ไม่เคยแสดงออกว่าเอ็นดูหลานชายคนเดียวคนนี้นัก

           สองลุงหลานไม่ใคร่ถูกกันนัก เหมือนกับที่คนพ่อเองก็ไม่ถูกกับพี่ชายของภรรยา

           เชื้อไม่ทิ้งแถวหรือว่าคุณชายใหญ่หวงไปทำอะไรให้พ่อลูกคู่นี้ชังน้ำหน้ากัน?


           “ก่อนเดินทางไปบ้านใหญ่...”

           “...”

           “มาระลึกความหลังกันหน่อยดีไหม? หลายชาย”หวงเจี่ยหลุนในชุดถังจวงสีดำสนิททั้งตัวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น แต่ดวงตาคมกริบฉายแววเอาจริงจนดูน่าหวั่นกลัว

           “คุณชายใหญ่!”เฉาจิ่งจะก้าวเข้าไปห้ามหากแต่กลับถูกแขนยาวของคนตัวสูงข้างกายยกขึ้นกันเอาไว้


           หวงเจี่ยหลุนปรายตามองมาทางเลขาฯหนุ่มคนสนิทของน้องเขยไม่ได้เรื่องที่เขายึดเอาไว้กับตัวด้วยแววตาเฉยชาก่อนที่จะหันกลับไปมองสำรวจใบหน้าสวยหวานคล้ายน้องสาวของเขาหรือก็คือมารดาของเด็กนี้ที่เหมือนจะซีดกว่าปกติเล็กน้อยพลางแสร้งระบายยิ้มละมุนออกมา “ลุงหลานคุยกัน คนนอกอย่างอาเฉาอย่าสอด”

           คนตัวเล็กเม้มปากเป็นเส้นตรงก่อนที่ดวงหน้าหวานจะเชิดขึ้นเล็กน้อย ปากอิ่มเหยียดยิ้มอวดดีที่เหมือนกับคนเป็นบิดาไม่มีผิด “อย่าหาว่าเรารังแกคนแก่ก็แล้วกัน ลุงใหญ่”

           “คุณหนูวิวครับ!”

           “เงียบซะเฉาจิ่ง เรารำคาญ”


           ให้ตายสิ!

           พอกันทั้งลุงทั้งหลาน!

           ความดื้อรั้นกระหายความท้าทายเกลียดนักความพ่ายแพ้นี่มันเป็นยีนเด่นของคนในตระกูลหวงหรือยังไงกันนะ?!

           เฉาจิ่งฮึดฮัดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อตัวเองถูกคนสนิทของคุณชายใหญ่หวงขวางทางเอาไว้ ยืนขวางทั้งตัวไม่เท่าไหร่ไอ้สายตาราวกับผู้ใหญ่กำลังดุเด็กนี่มันอะไรกัน?


           อย่าให้ถึงทีเขาบ้างก็แล้วกัน!


           .

           .

( มีต่อค่ะ )
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-08-2015 09:56:51 โดย BUNNz4 »

ออฟไลน์ BUNNz4

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 71
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-3
( ต่อกันเลยจ้า )

           .

           .


           จำได้ไม่เคยลืม

           ผู้ชายคนนี้........


           ไม่รู้หรอกว่าเขาต้องการอะไรจากเราถึงได้ส่งคนไปอัญเชิญเรามาถึงที่นี่... ประเทศจีน ที่ที่เราไม่เคยคิดที่จะกลับมาเหยียบอีกเป็นครั้งที่สอง แต่เขาก็ดึงเรากลับมาอีกจนได้ ถึงจะไม่รู้จุดประสงค์ของชายคนนี้แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะยอมเดินไปตามเกมของเขาเสียทุกอย่างแน่นอน


           ‘ลุงใหญ่เป็นคนอันตราย ไม่ใช่ว่าเป็นคนไม่ดี เพียงแค่ไว้ใจไม่ได้และไม่ควรไว้ใจ’


           ปะป๊าเคยบอกเราแบบนั้นและเราก็เห็นด้วย


           “เหม่ออะไรอยู่?”

           ตุบ!

           “บ้าจริง! อย่าทีเผลอได้ไหมลุงใหญ่”


           เกือบไปแล้วเชียว โชคดีที่เราเป็นคนความรู้สึกไวเลยสามารถเอียงหลบแล้วปัดแขนที่เต่งแน่นนั้นได้ทันท่วงทีก่อนที่จะถูกเสยหมัดใส่

           เขาไม่แม้แต่จะหยุดให้เราได้พัก หมัดหนักๆถูกปล่อยใส่มาเป็นระยะ เราทำได้แค่หลบกับยกแขนขึ้นปัดป้องเท่านั้น ทั้งที่อายุมากแล้วแท้ๆแต่แรงยังดีไม่ต่างจากแต่ก่อนเลยสักนิด ขืนปล่อยให้เขาพุ่งหมัดมาแบบนี้เรื่อยๆมีหวังคงได้โดนเราสักหมัดสองหมัดแน่ๆ


           “เรามีคนรักแล้ว”คิ้วเข้มๆของเขาขมวดเล็กน้อยหากแต่กลับไม่ได้ชะงักอย่างที่คิด

           แต่ไม่เป็นไร....

           “เป็นผู้ชายที่ปากไม่ตรงกับใจแต่ก็น่ารักมากกว่าใครๆ พออยู่บนเตียงกลับเร่าร้อนจนแทบจะหลอมละลายเรายามได้รวมเป็นหนึ่งเดียวกัน”


           ตุบ! ปึ้ก!


           “รู้ไหมว่าคนของลุงใหญ่ขัดเดทครั้งที่สองของเรากับเขา ทั้งที่กำลังคิดอยู่เลยแท้ๆว่าเซ็กส์หลังจากการเดทในครั้งนี้เราจะเป็นฝ่ายรับหรือฝ่ายรุกดี...”ในจังหวะที่เราก้มลงเพื่อหลบแขนยาวๆที่ส่งหมัดน่ารำคาญมาไม่หยุด เราเหวี่ยงแขนสุดแรงโดยเล็งที่หน้าท้องที่คงจะเต็มไปด้วยลูกลอน แต่เขากลับใช้แขนแข็งๆกันไว้ได้ทัน เราจิ๊ปากอย่างขัดใจก่อนที่จะหมุนตัวถอยไปตั้งหลักใหม่

           เราหอบในขณะที่เขาไม่แม้แต่จะหายใจแรง แต่สีหน้าที่เคยเคร่งครึมของเขากลับเริ่มยุ่งยากขึ้นมากเล็กน้อย แม้จะเป็นแค่เสี้ยวนาทีแต่ก็เราก็เห็นมันจนได้

           เราไม่รอให้เขารุกเหมือนเดิมแต่กลับเป็นฝ่ายพุ่งเข้าหาเขาแทน เหวี่ยงหมัดเล็กๆไปเขารับได้พร้อมกับดึงแขนเราเข้าหาตัวแล้วสวนกลับด้วยหมัดที่หนักและคมกว่า มันเฉี่ยวแก้มเราไปแค่ไม่กี่มิลเท่านั้น ..แต่นั่นล่ะดี

           เราอาศัยจังหวะที่เขาหยุดเคลื่อนไหวเพราะจับตัวเราไว้ได้กระซิบเบาๆข้างหู“ลุงใหญ่คงจะไม่เข้าใจ”


           ตุบ!

           “อึก!”


           นิ่วหน้าเมื่อถูกอีกฝ่ายสกัดขาจนเสียการทรงตัวทั้งที่เราส่งขาไปสกัดก่อนแท้ๆแต่เขากลับหลบได้แถมยังเอาคืนด้วยท่าเดียวกันจนเราล้มไม่เป็นท่า มือหนาจับตัวเรากดลงกับพื้น แม้จะปูด้วยหญ้านุ่มแต่ก็จุกไม่น้อยเมื่ออีกฝ่ายใช้แขนกดตัวเราเอาไว้จนดิ้นหนีไปไหนไม่ได้


           “คุณชาย! / คุณหนูวิว!”

           ใบหน้าคมโน้มลงใกล้จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นระพวงแก้มใส เสียงทุ้มทรงอำนาจกระซิบกลั้วหัวเราะ

           “เป็นแผนเบนความสนใจคู่ต่อสู้ที่ใช้ได้ แต่เสียดายที่ยังไม่น่าสนใจพอ”

           “...”เราถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนที่จะชะงักเมื่อได้ยินคำพูดประโยคถัดมาของเขา......


           “แต่เห็นแก่ที่หาเรื่องเบนความสนใจได้ดี ไว้จากเสร็จเรื่องคราวนี้.... ลุงใหญ่จะ‘สอน’อะไรดีๆให้


           ใบหน้าคมเข้มที่มีไรหนวดขึ้นเล็กน้อยกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจจางๆก่อนที่ร่างสูงจะผละกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ระบายรอยยิ้มเยือกเย็นราวกับเป็นคนละคนกับเมื่อครู่....



           “เอาล่ะ ได้เวลาไปเยี่ยมว่ายกง1กันแล้ว”


           .

           .




แถมอีกนิด


           “งั้นผมฝากมันด้วยนะพี่”


           รอจนร่างในชุดนักศึกษาเกือบถูกระเบียบขึ้นรถขับออกไปจนหายลับจากคลองจักษุเรียบร้อยแล้ว ร่างสูงในชุดอยู่บ้านกางเกงขาสามส่วนสีครีมเสื้อยืดสีฟ้าเขียวสกรีนตัวอักษรภาษาอังกฤษคำว่า ‘STAFF’ สีขาวที่เหมือนความยาวจะสั้นกว่าช่วงตัวเล็กน้อยหากแต่เจ้าตัวกลับไม่ได้ใส่ใจแม้ว่ามันจะแนบติดลำตัวจนเห็นกล้ามเนื้อใต้ร่มผ้าได้รูปชัดเจนก็ตาม

           ขึ้นชื่อว่า ‘เสื้อตัวเก่ง’ ต่อให้ขาดเป็นรูชายหนุ่มก็หาได้สนใจ

           ช่วงขายาวหมุนเดินกลับเข้าไปในตัวบ้านอีกครั้ง ถึงจะไม่ใช่บ้านของตัวเองแต่ก็ชินทิศชินทางไปเสียแล้วเนื่องจากมีเรื่องให้ได้แวะเวียนมาเรื่อยๆ

           การเปิดปิดหรือแม้แต่กดล็อคประตูเป็นไปอย่างช้าๆและระมัดระวังที่สุด เขาไม่อยากให้เจ้าของห้องที่กำลังหลับสนิทอยู่บนเตียงกว้างตื่นขึ้นมาโดยไม่จำเป็น ชายหนุ่มเดินไปหยุดยืนอยู่ข้างเตียง จ้องมองเสี้ยวหน้าคมเข้มที่โทรมลงไปถนัดตาจมไปกับหมอนนุ่มเสียแล้วครึ่งหน้าเงียบๆ


           “ไม่นึก ...ว่าจะมาเจอกันอีกครั้ง กับนาย ......ที่อยู่ในสภาพน่าสังเวชแบบนี้”


           เสียงทุ้มฟังนุ่มนวลเอ่ยออกมาแผ่วเบาหลังจากที่เงียบไปนานนับสิบกว่านาที ร่างสูงเคลื่อนกายเข้าไปยืนใกล้เตียงมากขึ้นอีกนิด ก่อนจะส่งปลายนิ้วเรียวลงไปเกลี่ยปอยผมสีดำสนิทคลอเคลียเลื่อนจนถึงสันกรามที่เริ่มมีตอหนวดขึ้นน้อยๆ


           ถ้อยคำพูดลอดออกจากกลีบปากบาง เบาแผ่วคล้ายกำลังพูดกับตัวเอง

           หากแต่คำพูดนั้นกลับสื่อถึงคนที่นอนไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่บนเตียง



           .....


           “ร่างกายนี้ของนายถ้านายไม่รัก ...ก็ยกมันให้พี่ซะ”


           “...”


           “หัวใจของนายถ้าเขาไม่รับ ....ก็ยกมันให้พี่แล้วกัน”


           มุมปากบางเฉียบได้รูปสวยกระตุกยิ้มออกมาจางๆเมื่อร่างหนาบนเตียงครางอือออกมา


           จะด้วยความรำคาญที่ถูกก่อกวนหรืออย่างไรก็แล้วแต่



           พี่จะถือว่าเป็น 'คำตอบรับ' จากนายก็แล้วกัน .







✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦



08 / 08 / 2015
จัดหน้าเพลินดูเวลาอีกที อ้าวเที่ยงคืนซะละ5555555
กลับมาแล้วค่ะ จัดให้ยาวๆ(รึเปล่า)เนื่องจากหายหน้าไปนาน
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ชีวิตถ้าไม่มีปัญหายุ่งยากซะบ้างก็คงจะไม่มีสีสันล่ะเนอะ (รู้สึกไม่ค่อยอยากจะมีสีสันสักเท่าไหร่หรอก :hao4:)
เรื่องของนุ้งเจร์ก็ประมาณนี้แล ส่วนจะมีลับลมคมในอะไรในความสัมพันธ์หรือเปล่านั้น... อุ๊บส์ไว้ก่อนแล้วกัน ฮึฮึ
ตอนต่อไปก็ไคลแม็กซ์ละค่ะ ไม่มีอะไรม๊ากกก คล้ายวันรวมญาติ(ที่ฝ่ายน้องวิวกับปะป๊าไม่ได้ต้องการจะรวมเล้ย)กลายๆ
แล้วเจอกันนะคะ

1ว่ายกง ในที่นี้หมายถึงคุณตาของน้องวิวค่ะ

มิสบัน.
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-08-2015 09:51:08 โดย BUNNz4 »

ออฟไลน์ Akikojae

  • พี่ยุนรักน้องแจ ★彡
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1137/-17
เพิ่งเสร็จจากงาน เปิดมาตกใจเลย  :hao6:

ออฟไลน์ blackcat07

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 18
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
วิวเท่มวากก ดวลกังฟูใช่มั๊ย เท่มากตอนหน้าวิวกับป๊าจะโดนรุมกินโต๊ะมั๊ยนี่ งื้อๆ ป่านนี้น้ำกระวนกระวายตายแล้วน่าสงสาร

 เอ๊ะ เหมือนจะเห็นคู่ของอาเฉา อิอิ :impress2:

นุ้งจาใจร้ายกับอดัมมากเค้าอุตส่ามาดูแล อดัมน่าจะจับปล้ำซะให้เข็ด แต่อดัมอาจจะโดนว่าที่สามีน้องจาฆ่าได้ :z1: เหมือนจะโหดๆนะคนนี้แต่ถ้าไม่โหดคงเอาน้องจาไม่อยู่ อิอิ o13

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
ไอ้เราก็นึกว่าอเล็กซ์มาหาน้องเจ แต่คาดว่าน่าจะไม่ใช่ :pig4:

ออฟไลน์ QXanth139

  • ♡동해 #Always13
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
ปลื้มปริ่มดีใจสุดๆที่คนเขียนกลับมาต่อแล้ว นึกว่าตาฝาดซะอีก :hao5:

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
ดีใจมากค่ะ คนเขียนสู้ๆนะ  เย้ น้องจาจะออกเรือนแล้ว
ว่าแต่ทางฝั่งวิวนี่ออกแนวเจ้าพ่อเขาคุยกันเนอะ. ตุ้บตั้บ
คิดถึงน้ำแลัว.  :ling1:   

ออฟไลน์ ammchun

  • Don't Worry,Be Happy
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1389
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-4
ดีใจมากกกกได้อ่านต่อแล้ววว  คิดถึงหนูวิวหนูน้ำเหลือเกิน   ว่าแต่ญาติ?หนูเพราตาที่จีนนี่น่ากลัวจัง  ตาจะยิ่งกว่านี้มั้ยเนี่ย???   รอตอนต่อไปค่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ manutty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 846
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-0
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้ำ วิว  กลับมาแล้วววววววววววว  :mc4:   กลับมาพร้อมปริศนาอีกแล้ว ทำไมลางสังเห่ามันบอกว่า อีลุงใหญ่มันมีซัมติงกับน้องวิววะ แบบฮีเคยล่วงเกินน้องวิวตอนเด็กหรือเปล่า คำพูดกำกวมมากๆ จะว่าแค่สอนการต่อสู้อย่างเดียวคงไม่ใช่ล่ะ ถ้าเป็นอย่างที่คิด เลวจริงๆ ทำได้กระทั่งหลาน  :fire:  คิดถึงน้ำไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นไงบ้าง น้ำจะมาตามวิวไหม หรือ วิวจะได้กลับไปหาน้ำอีกเปล่า อุปสรรคเยอะจริงๆเลย แต่เชื่อว่าคุณป๋าจะต้องช่วยลูกจนถึงที่สุดแน่ๆ เอาใจช่วยให้ น้ำกับวิว ได้กลับไปรักกัน อยากอ่านตอนเขา  :haun4:   แหม่ๆ  นึกว่า อดัมส์จะ  :oo1:  เจเจอร์ซะอีก  ที่ไหนได้มีหนุ่มข้างบ้านมาดูแล แถมเรียกซะน่ารักน่าชังเชียว น้องจา ฟังดูอบอุ่นมากเลย อีเจอร์จะมีปั๋วแล้วววววววววววววววว  :hao6: 

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ในตอนที่น้องจากำลังอ่อนแอนี่ล่ะน้าา คือโอกาสงามๆ โดยแท้ ที่พี่..จะลักพาหัวใจของน้องไปไว้ในครอบครองได้ไม่ยาก~~ :-[ เอาจริงๆ แค่ฟังจากสรรพนามที่เรียกก็รู้ได้เลยนะคะเนี่ยว่าใครเป็นฝ่ายไหนนนน.. :hao7:

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9

ออฟไลน์ kitty08

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1952
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-4
หายไปนานมาก จนแทบจะลืมไปหมดแล้ว แต่ก้อดีใจมากเลยที่กลับมาต่อน่ะ  :impress3: ตกลงว่าอเล็กซ์คู่กับเจเจอร์เรอะ  :katai3: นั่นหยั่งงี้คุณพ่อก้อไม่มีคู่ดิ  :katai1: แต่ก้อสมน้ำหน้าอยากทอดทิ้งเขานัก ไปหาคนใหม่ก้อได้  :heaven แล้วใครจะรับใครจะรุกล่ะเนี่ย  :mew3: คิดถึงน้องวิวกับน้ำจังเลย มาต่อไว ๆ น่ะจ้ะ  :o8:

ออฟไลน์ aornarak

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 89
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
 o22เจเอ๊ย มัวแต่หลับเดี๋ยวก็โดนกินตับหรอก   และน้องน้ำหายไปไหนอ่า. ป่านนี้ห่วงวิวแย่แล้วม้าง
รอต่อไปค่า สู้ๆ

ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6
ในที่สุดก็กลับมาแว้ววววว     :really2:

ออฟไลน์ kukkikkooka

  • insomnia~
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 287
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-3
น้องวิวโหดใช่ย่อยยยย

ชอบชื่อ น้องจา 5555555555555

ออฟไลน์ Bejae

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-2
ขนลุกกับชื่อน้องจาจริงๆ 5555
หนูไม่รู้ว่าพี่เป็นใคร แต่เอาน้องจาให้อยู่นะคะ สู้ๆค่ะ

วิวเจอศึกหนักเลยใช่มั้ยงานนี้ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีเต๊อะะะ
คิดถึงน้ำด้วย งื้อ

ออฟไลน์ whitelavenders

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 197
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
เกือบลืมเนื้อเรื่องที่ผ่านมา 5555555
บทพูดยังเชือดเฉือนเหมือนเดิม แอบเห็นความเป็นเคะในตัวเจเจอร์ โธ่ น้องจา เอาซะลืมไปเลยว่าเคยเป็นรุกให้เพราตา
เจอเพราตาคนสวยก็ดีใจ แต่เค้าคิดถึงหนูน้ำด้วยอ่ะ ไม่พามาาา
รอตอนต่อไปนะคะ อย่าไปให้เราค้างนานนะ :mew2: :mew2:
ป.ล.เรื่องอาเฉาก็น่าสน 555

ออฟไลน์ kawisara

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1583
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-7
อาเฉา อย่าปล่อยให้อิตาคุณชายใหญ่ ทำอะไรหนูวิวนะ



แสดงฝีมือให้คนพวกนั้นประจักษ์ว่านายก็เก่งกว่าที่เห็นได้ใหม



หนูวิวสู้ๆ หนูน้ำสู้ๆ   เจร์จะได้สามีแล้วใช่ใหม

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด