หัวข้อ: [รับ✖รับ]เริ่มด้วยใคร่ ลงท้ายด้วย..?:[ใคร่พิเศษ - โตยธารเปลี่ยนไป?]P.35 9/1

[Storm_Dragon]

รักคนเขียนนะคะ มาต่อทุกวันเลยยยย น่ารักกก   

แหม กำลังฟีลหวานๆเลยเชียว มีเรื่องเข้ามาอีกจนได้

นี่ชักจะเริ่มมีลับลมคมในมากขึ้นแล้วสิคะ 

คนที่มาจับน้ำต้องเป็นตัวร้าย! ชัวร์ค่ะ!!   

[manutty]

เข้ามารอ โตยธาร และ เพราตา มาไหมคืนนี้  ไม่ได้กดดันคนเขียนนะ แค่มาดัน 

[BUNNz4]

           VIII




           “ให้ผมบีบแตรไล่หรือพุ่งเข้าชนไปเลยดีครับ คุณหนู?”


           เรานั่งเงียบไม่คิดตอบโต้น้ำเสียงกวนอารมณ์ของอเล็กซ์ มองร่างสูงกำยำในชุดนักศึกษาที่ยืนกอดอกพิงรถยี่ห้อ Porsche สีดำดูใหม่เอี่ยมสักรุ่นที่เราไม่รู้จักชื่อเรียกอยู่หน้า‘เรือนเล็ก’ของเรา

           คงจะโดดเรียนอีกเหมือนเคย

           “ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น”เราเปิดประตูแต่ก่อนได้ก้าวขาลงจากรถแรงดึงที่ข้อแขนทำให้ต้องชะงักตัวไว้ซะก่อน เราหันไปมองอเล็กซ์ที่ยังยิ้มกวนไม่เลิกราแต่แววตาติดจะกังวลหน่อยๆไม่ได้ยิ้มไปด้วยกันกับหน้าตาเลยสักนิด

           “ดูท่าผู้ชายคนนั้นคงจะทั้งรักทั้งหลงคุณหนูวิวของผมมากเลยนะ... ถ้าใช้เหตุผลคุยกับเขาไม่ได้ ผมยังอยู่ตรงนี้นะครับ”


           ... “เราอยากกินกุ้งสามรสกับต้มยำทะเลน้ำข้น”

           อเล็กซ์ถอนหายใจแต่ก็ไม่ได้ยื้อตัวเราเอาไว้อีก แน่นอนว่าเขาเข้าใจความหมายในคำพูดนั้นของเราดี ขืนให้อเล็กซ์อยู่ใกล้ๆคงทำอะไรได้ไม่สะดวกนัก


           “วิว..”

           “สวยดี ของขวัญวันเกิดเหรอ?”เราไม่สนใจตาคมที่มองจ้องมา ไล้ปลายนิ้วลูบผ่านผิวรถสีดำขึ้นเงาแทน

           ไม่ได้ชอบรถแต่ชอบที่ความเร็วเวลาที่มันพุ่งทะยาน ความจริงแล้วที่บ้านของเจเจอร์มีรถแรงๆอยู่หลายคัน เขาชอบสะสมและนิยมรถนำเข้าที่ต้องเสียภาษีแพงๆ ..ก็สมกับฐานะแต่บางทีก็ผลาญเงินค่าภาษีเกินไป

           ซึ่งเรื่องนั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่เราให้ความสนใจอะไรนักหรอก เงินเขาตัวเราไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรอยู่แล้ว อีกอย่างการได้ลองนั่งรถแรงๆที่มีความเร็วเกิน 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมงก็เป็นอะไรที่เราถูกใจมากเหมือนกัน หากไม่นับรวมเรื่องบนเตียงก็มีเรื่องนี้ที่ทำให้เราพึงพอใจในตัวของเจเจอร์มากกว่าคู่ควงคนอื่นๆ

           การตัดสัมพันธ์กับผู้ชายคนนี้จึงเป็นอะไรที่‘น่าเสียดาย’ไม่น้อยเลยทีเดียว


           “ปอร์เช่ใช่ไหม? รุ่นอะ...อื้มมม”

           เขาไม่แม้แต่จะรอให้เราถามจนจบประโยค ร่างหนาอุ้มเราขึ้นพร้อมกับจับขาของเราทั้งสองข้างเกี่ยวเข้าที่เอวของเขาก่อนจะดันจนแผ่นหลังเราแนบไปกับฝากระโปรงรถ รสจูบอันร้อนแรงถูกป้อนส่งมาให้แรงบดขยี้กลีบปากอย่างหนักหน่วงเร่งเร้าให้เผยอปากออกต้อนรับ ความเคยคุ้นกันดีทำให้เราเผลอเปิดปากออกรับให้เรียวลิ้นร้อนกวาดชิมความหวานอย่างสมใจ

           แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกหน่า

           “โอ๊ย ..วิว?!”

           ร่างหนาผละจูบออกทันทีที่โดนฟันของเราขบลิ้นเข้า ไม่ได้แรงอะไรมากแต่ก็ไม่ได้เบานัก ตาคมจ้องมองเราอย่างดุดันเจเจอร์ทำท่าจะโน้มลงมาฉกจูบเราอีกแต่เราเบี่ยงหน้าหลบทัน ทำให้หน้าคมฝังลงบนซอกคอของเราแทน และถ้าเขาไม่ได้หน้ามืดจนตามัว...

           “รอยพวกนี้มันอะไร?!”

           เราแสร้งยิ้มใสซื่อ เอียงคอเล็กน้อยพลางยกมือขึ้นทำเหมือนคลำหารอยที่เขาว่า “รอยอะไรเหรอ?”

           “วิว!!”

           “รู้แล้วหน่ารู้แล้ว เราเองก็อยู่ใกล้เจเจอร์แค่นี้ ไม่เห็นต้องตะเบ็งเสียงเรียกกันซะดังแบบนั้นเลย”

           ปัง!

           เราสะดุ้งตีสีหน้าตกใจเมื่อมือหนากำแน่นทุบลงบนกระโปรงรถเฉียดหน้าเราไปไม่มาก แต่ก็สะเทือนจนรู้สึกได้ว่าแรงหมัดของเขาว่าคงหนักเอาการอยู่ “ใครเป็นคนทำ?...”

           “เราว่าเจเจอร์ไม่รู้คงดีกว่า”

           “ผมถามว่าใครทำ!!”

           เราหลับตาแล้วถอนหายใจอย่างนึกหน่ายก่อนที่จะลืมตาขึ้นอีกครั้ง ส่งผ่านความเฉยชาผ่านทั้งแววตาและสีหน้าจนร่างหนาชะงักไป เจเจอร์ขบกรามจนขึ้นนูน ประกายตาดุดันราวกับอสรพิษจับจ้องเรากลับ

           อ่า ...น่ากลัวจังเลยนะ

           “จำได้ว่าเราเคยพูดเอาไว้ชัดเจนแล้วนะ”

           “...”

           “รอยพวกนี้ใครจะเป็นคนทำมันก็เป็นเรื่องของเรา คนที่จบไปแล้วอย่างเจเจอร์ไม่เกี่ยว”ดันกายหนาออกจากร่างแต่กลับถูกมือใหญ่ของเขาจับข้อมือจับตรึงเอาไว้ข้างกายแทน

           เราไม่ได้ดิ้นให้ดูเป็นคนโง่ในสายตาของเขา ทำถึงขนาดนี้ก็รู้แล้วล่ะว่าเขาคงไม่ปล่อยเราไปง่ายๆเพียงแค่เราสะดีดสะดิ้งกรีดร้องบอกให้ปล่อยหรอก ที่เราทำคือการมองตอบสายตาคมคู่นั้นอย่างไม่กริ่งเกรงเท่านั้น แสดงออกให้เห็นไปเลยว่าต่อให้เขาคิดที่จะทำอะไรต่อไปตัวเราเองก็ไม่คิดที่จะยอมให้เขาได้สมใจง่ายๆเหมือนกัน

           จ้องตากันอยู่อย่างนั้นท่ามกลางความเงียบสงัดรอบกาย แน่นอนอยู่แล้วที่บรรยากาศรอบข้างจะเงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันแบบนี้ ในเมื่อบริเวณนี้นอกจากเรือนเล็กของเราแล้วก็ไม่มีสิ่งปลูกสร้างหรือสิ่งที่จะเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนบ้านอาศัยอยู่เลยแม้สักหลัง ก็เป็นเรื่องที่ดีเหมือนกัน ถึงแม้ว่าเราจะไม่ค่อยแคร์สายตาของใครนักแต่คำติฉินนิทามันก็เป็นอะไรที่น่ารำคาญมากอยู่ดี


           “....วิวเป็นของผม”

           เนินนานกว่าเขาจะพูดออกมาอีกครั้งแต่นั่นทำให้เราต้องนิ่วหน้า นึกขัดใจอยู่ไม่น้อยกับสิ่งที่เขาเอ่ยมันออกมา เจเจอร์ดื้อด้านกว่าที่คาดไว้มาก ไม่ได้ดีใจหรือตื่นเต้นที่เขาแสดงท่าทีหวงแหนออกมาสักนิด

           “อย่าคิด ...”เจเจอร์โน้มหน้าลงใกล้เราจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่เจือไปด้วยกลิ่นบุหรี่จางๆ ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มร้ายกาจยามใช้ปลายจมูกโด่งคลอเคลียเกลี่ยพวงแก้มเนียนของเราราวกับจะเย้าแหย่กัน แต่ดวงตาคมกริบกลับฉายแววเอาจริงเอาจังเสียจนน่ากลัว “....ไปจากผม”

           “โอ๊ย!”เรานิ่วหน้าครางเสียงหลงออกมาเมื่อถูกเจเจอร์กัดเข้าที่ซอกคอ คงไม่ยั้งแรงเลยสักนิด ความชื้นแฉะที่โลมเลียไปมาตรงที่เขาเพิ่งลงฟันกัดไปเมื่อครู่เรียกให้ความแสบสันต์แล่นริ้วเข้ามาในความรู้สึก

           “คิดจะเขี่ยคนอย่างผมทิ้ง มัน‘ไม่ง่าย’อย่างที่คุณคิดหรอกนะ.... ที่รัก”


           “ระวังคร้าบ ระวัง~!!”

           เจเจอร์ชะงักไป ร่างหนาผละออกจากเราตัวทันทีที่มีอะไรบางอย่างพุ่งตัดหน้าไป อะไรบางอย่างที่ว่านั่นกระแทกเข้ากับเสาไฟฟ้าข้างทางจนแตกดังโผละ ของเหลวสีส้มขุ่นที่อยู่ในนั้นกระจัดกระจายไปทั่ว

           “แหม~ แหม~  น่าเสียดายจังเลยครับ ต้มยำทะเลน้ำข้นถุงนั้นผมอุตสาห์จะเอามาให้คุณเจเจอร์ไว้กลับไปทานที่บ้านซะหน่อย ดันพลาดเป้า อ่า...ไม่สิ ดันเผลอทำหลุดมือไปซะได้”

           ตัวของเราถูกร่างสูงของอเล็กซ์บังจนมิดเลยทำให้ไม่เห็นว่าตอนนี้เจเจอร์ทำสีหน้าแบบไหนอยู่ แต่คิดว่าเขาคงไม่ได้กำลังยิ้มยินดีอยู่แน่ๆเพราะเจเจอร์คงไม่โง่พอที่จะเชื่อคำพูดประโยคนั้นของอเล็กซ์อยู่แล้ว

           “เอาถุงใหม่มั้ยครับ? ผมทำไว้ซะเต็มหม้อใหญ่ๆเลย”

           “ขอบคุณแต่ไม่ดีกว่า ผมกำลังจะกลับแล้ว”

           “อย่างนั้นหรือครับ แหมะ ...น่าเสียดาย วันนี้ผมทำกับข้าวสุดฝีมือเสียด้วยสิ ฉลองที่คุณหนูได้เพื่อนใหม่น่ะครับ แถมเพื่อนใหม่คนนี้ไฉไลสุดๆซะด้วยนะครับ คุณหนูนี่เข้าใจหา... เข้าใจหาจริงๆ ฮ่าๆ”

           “อเล็กซ์”

           ตั้งแต่โตมาไม่เคยนึกชอบในความปากมากของอเล็กซ์เลยสักครั้ง ยิ่งตอนนี้ยิ่งอยากจะหาก้อนหินข้างทางสักก้อนมาอุดปากของเขาเอาไว้......

           อเล็กซ์หัวเราะอย่างอารมณ์ดีคงจะรื่นรมย์น่าดูที่ทำให้เราเริ่มที่หงุดหงิดขึ้นมาได้ ร่างสูงเบี่ยงตัวหลบเล็กน้อยและนั่นทำให้เราได้เห็นสีหน้าของเจเจอร์ชัดเจน อืม....สีหน้าของเขาดูแย่มากกว่าที่คิด

           “เราไม่ส่งนะ”

           เราพูดเสียงเรียบไม่แม้แต่จะปั้นแต่งรอยยิ้มใดๆให้กับเขา ครั้งสุดท้ายที่เราเห็นก่อนที่จะหันหลังเดินเข้ารั้วบ้านคือใบหน้าหล่อเหลาที่เคร่งขรึมแลดูทะมึงถึงเสียจนราวกับว่าเขาสามารถฆ่าใครสักคนให้ตายคามือได้ในตอนนี้โดยไม่รู้สึกผิดเลยด้วยซ้ำ

           อะไรทำให้เขายึดติดกับเราขนาดนั้น? เราเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ใช่ว่าคนอื่นที่เราเคยคบมาจะไม่เป็นอย่างเจเจอร์ตอนถูกเราตัดสัมพันธ์นะ แต่พอผ่านไปสักพักเมื่อรับรู้ได้ว่าเราไม่คิดที่จะกลับไปสานสัมพันธ์ต่อแน่นอนแล้วทุกคนก็จะเลิกรากันไปเอง คนที่ถึงขั้นเป็นเอามากจนผูกใจเจ็บขนาดนี้ก็เห็นจะมีแค่เจเจอร์คนเดียว

           “ทั้งที่ตัวเองเกลียดเรื่องยุ่งยากจนเข้ากระดูกดำแท้ๆ แต่ก็ชอบไปสรรหาเรื่องยุ่งยากที่แสนเกลียดเข้าใส่ตัวจังนะครับ คุณหนูของบ่าว”

           “เราหิว” อเล็กซ์ขำพรืดออกมาทันทีเมื่อเราพูดไปอีกเรื่อง เราหิว....มันเป็นเรื่องที่น่าขำตรงไหนกัน? “อเล็กซ์ เราหิว” ย้ำอีกครั้งเผื่อจะซึมเข้าสมอง

           เราเปิดประตูบ้านออกแต่อเล็กซ์กลับดันมันปิด ร่างสูงที่ยืนซ้อนตัวอยู่ข้างหลังโน้มตัวลงกระซิบถามข้างหูของเราเบาๆ

           “แล้วทีนี้จะแก้เงื่อนที่ผูกเอาไว้ยังไงดีล่ะครับ หืม?”

           เป็นคำถามที่เรามีเพียงคำตอบเดียวให้....


           “อเล็กซ์ ...เรา - หิว”

           ไม่เห็นต้องไปคิดเรื่องยุ่งยากแบบนั้นให้เหนื่อยใจเลย เรื่องนั้นเรามีคำตอบให้ตัวเองอยู่แล้ว.... หากเจเจอร์ยังไม่ยอมหยุดอยู่แค่นี้จริงๆ........ เราจะเป็นคนทำให้เขาเดินต่อไปไม่ได้เอง.

           .

           .


           “อดัมส์?”

           โตยธารขมวดคิ้วมองร่างที่สูงกว่าตนเต้นเร้าๆสะบัดมือไปมาอย่างงุงงง ในขณะที่อีกคนที่ถูกฝากฝังรอยเขี้ยวไว้บนฝ่ามือจนเหมือนว่าจะเห็นเลือดซิบๆอยู่รำไรร้องว้ากเสียงดังออกมาเพื่อระบายความเจ็บ

           “ให้ตายเถอะน้ำ! ฟันคมชะมัดเลย!”

           “ก็ไม่รู้นี่ว่าเป็นนาย แล้วเกิดบ้าอะไรขึ้นมาถึงมาเล่นแผลงๆแบบนี้กัน”


           อดัมส์เป่าลมหายใจที่ฝ่ามือของตัวเองหวังจะให้ความเจ็บการจากถูกคนตัวบาง‘กัด’มันบรรเทาลง ตาเรียวคมที่ปลายหางตาชี้ขึ้นเล็กน้อยจ้องเขม็งไปที่ปากบางที่บวมเจ่ออย่างเห็นได้ชัด ไหนจะร่องรอยจุดๆสีช้ำที่โผล่พ้นเสื้อยืดสกรีนลายชื่อที่เห็นแล้วสุดจะเห่ยนั้นอีก


           “นายนอนกับวิวแล้วอย่างนั้นเหรอ?”

           ตรงๆไม่อ้อมค้อม จนทำเอาคนที่ไม่ได้เตรียมตัวมาเจอกับคำถามขวานผ่าซากแบบนี้อย่างโตยธารหน้าขึ้นสีทันที

           “สีหน้าแบบนั้น งั้นคำตอบก็คือคำว่า‘ใช่’น่ะสินะ....”วูบหนึ่งที่ตาคมสีฟ้าอ่อนดูแปลกตาเพราะมีเชื้อทางแถบยุโรปไหลเวียนอยู่ในกายสะท้อนความเจ็บปวดออกมาให้ได้เห็น แต่ก็แค่ชั่วครู่เท่านั้น... “นายคิดที่จะทำอะไรกันแน่ นอนกับวิวเพื่อประชดเจเจอร์?”

           ร่างโปร่งเม้มปากแน่นดวงตาคู่กลมวาววับอย่างไม่พอใจขึ้นมาทันที “ไม่เกี่ยวกับนาย”

           อดัมส์หัวเราะเสียงขื่นพลางพูดออกมาเบาๆ ...เบาจนเกินกว่าใครจะได้ยินนอกจากตัวของเขาเอง “จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังคงเป็นคนนอกสำหรับนายอยู่ดีสินะ....”

           ....

           หนุ่มลูกครึ่งปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายหมุนตัวเดินหนี ที่สายน้ำให้เขามามันก็มากเกินพอแล้ว อย่าคิดโลภหวังให้มันมากไปกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้เลยอดัมส์.......

           “อย่าพึ่งกลับไปที่หอตอนนี้”มือหนาคว้าข้อมือเรียวเอาไว้พลางรั้งคนร่างบางเข้าหาตัว ออกแรงมากกว่าปกติเล็กน้อยเพื่อให้คนตัวขาวเสียหลักถลาเข้ามาในอ้อมกอดแกร่งที่กางรอรับเอาไว้อยู่แล้ว

           จมูกโด่งฉวยสูดดมความหอมจากกลุ่มไหมสีดำขลับบนศีรษะทุย หัวเราะกับตัวเองน้อยๆเมื่อยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเหมือนพวกโรคจิตเข้าไปทุกที “ตอนนี้ที่นั่นไม่ปลอดภัย”

           “หมายความว่ายังไง?”อดัมส์ถอนหายใจเมื่อคนตัวบางไม่มีท่าทีหวั่นไหวให้เห็นเลยแม้แต่น้อย ร่างสูงปล่อยคนใจแข็งออกจากอ้อมแขนเมื่อไม่เห็นประโยชน์ที่จะดันทุรังทลายกำแพงที่มีของอีกฝ่ายต่อไป


           ถ้าจะใจอ่อนให้กันบ้างก็คงไม่ต้องรอมาเกือบปีแบบนี้

           “พวกไอ้กายกับไอ้พีรอดักตีหัวนายอยู่ ถึงได้บอกว่าถ้าไม่อยากถูกกระทืบก็ให้ตามฉันมาไง”

           “แล้วทำไมไม่บอกกันดีๆ ทำอย่างกับพวกโรคจิตตามมุมตึกอย่างนั้นล่ะ”

           คำว่า‘โรคจิต’แทงกลางอกอดัมส์เข้าอย่างจัง หนุ่มลูกครึ่งยกมือขึ้นเกาท้ายทอยเสมองถนนข้างซอกตึกตำแหน่งที่ตนและคนตัวบางยืนอยู่ หากสังเกตสักหน่อยคงเห็นแต้มริ้วสีระเรื่อบนใบหน้าคมสัน

           “ไปค้างกับฉันก็ได้นะ คิดว่าพวกนั้นคงไม่ยกทัพกลับกันง่ายๆหรอก อย่างน้อยก็ให้ผ่านคืนนี้ไปก่อนเถอะ....”

           “ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวผมไปนอนกับเพื่อนก็ได้”โตยธารยิ้มออกมาบางๆ นึกขอบคุณในความหวังดีของคนตรงหน้าด้วยความจริงใจ อย่างน้อยก็ยังมีคนที่เป็นห่วงและหวังดีกับเขาจริงๆอยู่ตั้งหนึ่งคนล่ะนะ

           ....ไม่รู้ทำไมจู่ๆก็นึกถึงใบหน้าหวานของใครอีกคนขึ้นมา

           จากรอยยิ้มบางเบากลับกว้างขึ้นและอ่อนโยนลงอย่างไม่รู้ตัว

           “เอาอย่างนั้นเหรอ?”เกือบจะหลุดปากถามออกไปแล้วเชียวว่า‘เพื่อน’คนที่ว่านี่ใคร?

           ใช่คนที่เขาแตะต้องไม่ได้แม้แต่คำพูดหรือเปล่า?

           เพราตาคนดังของมหาลัยคนนั้น........

           “อื้ม ขอบคุณนะอดัมส์ที่อุตสาห์เสี่ยงมาเตือนผม”

           “เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นแทนได้มั้ย?"

           “...”

           เห็นตากลมเบิกกว้างราวกับตกใจที่ได้ยินคำขออย่างเห็นแก่ตัวของตัวเองก็ให้นึกอยากตบปากแรงๆที่พูดออกไปโดยไม่ทันคิด อดัมส์ยกมือขึ้นโบกกลางอากาศกำลังจะแก้ตัวว่าที่พูดไปเมื่อกี้นั้นล้อเล่น แต่ก็ไม่ทัน.....

           สัมผัสนุ่มนิ่มแตะสัมผัสบนริมฝีปากหยักแผ่วเบาความนุ่มนิ่มนั้นกดคลึงกับปากของเขาเล็กน้อยก่อนที่คำว่าแตะจะเปลี่ยนเป็นคำว่าจูบของจริง ร่างสูงรั้งเอวบางแนบกับลำตัวแข็งแกร่งอย่างเผลอไผล เรียวลิ้นร้อนโรมรันกับลิ้นหยุ่นนุ่มอย่างดูดดื่ม ดวงตาคมจ้องมองตากลมที่ปิดแน่นของอีกคนด้วยประกายตาหวานซึ้ง

           น่าเสียดายที่คนถูกจ้องกลับไม่แม้แต่จะลืมตาขึ้นมามองกลับรับความนัยจากเขา....

           ก่อนที่จูบราวกับจะไม่ให้เหลือออกซิเจนอยู่ในโพลงปากของอีกฝ่ายจะสะดุดลงเพราะแรงสั่นสะเทือนตรงช่วงขา อดัมส์จำใจผละออกจากปากหวานเชื่อมอย่างนึกเสียดาย ในขณะที่โตยธารหยุดหอบน้อยๆ มือบางยกขึ้นเช็ดริมฝีปากของตัวเองอย่างเผลอตัวและนั่นทำให้คนที่ยังไม่ละสายตาจากคนร่างบางไปไหนรู้สึกเสียหน้าไม่น้อย

           เจ็บที่อกเมื่อเห็นร่างบางยิ้มหวานให้กับมือถือ ไม่ต้องเดาให้เสียเวลาว่าใครกันที่ส่งข้อความเรียกรอยยิ้มที่อดัมส์ไม่เคยได้รับมาก่อนจากคนคนนี้ได้ เสียงเรียกเข้าของมือถือก็ดังขึ้น

           “ว่างมากหรือไง เพราตา?”


           ทั้งที่พูดเหมือนจะรำคาญอีกฝ่ายแต่ริมฝีปากกลับแย้มยิ้มออกมาบางๆ ไม่หวานเท่ากับตอนได้รับข้อความจากคนนั้น...แต่กลับ .........อ่อนโยน



           จะผิดไหมหากเขานึกอยาก'ชัง'คนชื่อ‘เพราตา’สุดหัวใจเหลือเกิน!

✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦

19 / 04 / 2015
รำคาญพี่เมะที่ชื่อว่าเจเจอร์จังค่ะ *เพลีย*
มาดึก(อีกแล้ว)ลงอย่างมึนๆ(มึนมันทุกตอน)
ตอนหน้าน้องเคะเขาจะช่วยกัน'ลบรอย'จากคุณเมะนิสัยพาลทั้งหลายกันแหละค่ะ

ปล. ทิชชู่หมดบ้านกันหรือยังคะ? ......
ปล2. อเล็กซ์นี่กิ๊กบันนะคะ

มิสบัน.

[Mouse2U]

เสียดายนะคะที่ต้มยำน้ำข้นถุงนั้นของอเล็กซ์แค่ 'เฉียดๆ' เจเจอร์เท่านั้น คือดูคุณเขาจะมั่นมากเลยนะคะว่าตัวเองจะชนะในเกมส์ๆ นี้ .. น่าสงสารจัง เลิกแล้วต่อกันตอนนี้ยังทันนะคะเจเจอร์

[kyungploy]

อดัมส์อย่ามาไม่ชอบเพราตาของเรานะ! 

[Rumraisin]

เดี๋ยวพรุ่งนี้จะออกไปซื้อทิชชู่รอนะคะ
ที่มีเนี่ยซับไปไปหมดแล้ว 
คิดไม่ผิดที่ยังไม่นอน 

[meeoldly]

ทิชชูที่บ้านซื้อแบบ 30ม้วล

รีบมาต่อตอนเร็วๆนะ

 

[minminmin]

เอาอเล็กซ์กิ๊กอดัมส์ หึหึหึ 

[NaOYaII]

งื้อๆๆๆๆ ชอบอ่ะ

ฮ่าๆ เคะ กับ เคะ นี่มันคือนิพพาน

 

[ทิวลิปสีส้ม]

แซ่บค่ะ เจเจอร์นี่สงสัยไม่ถึงมือวิวนะคะ
เจออเล็กซ์เข้าไปนี่อิชั้นก็ว่าจอดแล้วไม่ต้องแจวค่ะ
ไมฉันถึงจิ้นคู่อเล็กซ์เจ เจอเล็กซ์ล่ะเฟ้ย โอย
ตัดกลับมาที่เพราตากับโตยธารดีกว่า
ละมุน ละมุน 

[witchhound]

เคะทั้งสองของเรานี่เนื้อหอมจริง
มีแต่คนมาติดพัน
 

[yinggannie]

อ่านแล้วมันจะมีอเล็กซ์ชนเจเจอร์  อเล็กซ์ชนอดัม อดัมชนเจเจอร์ เอ๊ะรึสามพีเลยดี รุกชนรุกด้วยก็ครบรสดีนะเออ

[สีคราม]

รีบมาต่อน้าา อยากอ่านวิธีลบรอยของน้องเคะ

 
ขอบคุนมากค่า มาต่อให้ทุกวันเลยย

[Fujoshi]

อเลกซ์น่ารักจัง

[Bk borz.]

รอตอนต่อไป.










.






.
.



.

.

.






........

[happy-jigsaw]

คนอย่างเจเจอร์น่ากลัวนะ...แต่วิวน่าจะร้ายกว่าหลายขุม...

[Tennyo_Y]

ฉันเกลียดและรำคาญเจเจอ แต่เชื่อว่าวิวน่าจะเอาอยู่ชิมิ

[sine_saki]

อเล็กซ์ เอาใจเจ้ไปเลย

[❣☾月亮☽❣]

    ว้าวเหนือความคาดหมายนิดนึงที่เป็นอดัมส์แทน. ว่าแล้วว่าต้องคิดอะไรกับนุ้งน้ำของเรา น่าสงสารนะแต่อย่าเกลียดน้องวิวเลย. คู่น้ำวิวคือสวรรค์สร้าง.   

เอาล่ะสิน้องวิวจะทำยังไงต่อล่ะ. ดูแลเมียคนเดียวน่ะสบายอยู่แล้วใช่ปะ หรือไม่ก็ส่งพ่อบ้านมาให้น้องน้ำสักคนม่ะ
แอบมีมุมเจอเล็กซ์เบาๆ พอฟัดพอเหวี่ยงเมะชนเมะ.    แต่เอาจริงๆหมั่นไส้ความอหังการ์ของเจมันมากจนไม่อยากให้มันได้มีความสุขอะ

จุ้บคนเขียนค่ะ ขยันได้ใจ. 

[ยาฝิ่น]

เกลียดเจเจอร์
รักวิวน้ำ

[КίmY]

โอ๊ยยย อยากจะโดดเตะเจเจอร์ซะจิงๆ 
รอออออ มาต่อไวๆนะฮะ  :')

[manutty]

โอ้ยยยยยยยย อีเจเจอร์ จะหน้าด้านหน้าไปถึงหนายยยยย มันไม่มีที่สำหรับเมิงแล้ว    อย่างว่านะคนมันมั่นใจมาตลอด มีแต่คนเข้าหาและสยบให้ พอมาเจอคนแบบวิวมันเลยรู้สึกเสียหน้า เสียดาย ที่วิวไม่เห็นค่าในตัวมัน ไม่ว่าจะเรื่องอะไร วิวแค่ชอบแต่ไม่ได้ยึดติดเหมือนที่มันยึดติดวิว จะเรียกว่าเป็นกรรมที่มันทำไว้กับน้ำหรือเปล่าหว่า (ก็ยังไม่รู้ว่าน้ำกับเจเจอร์มีเหตุในการเลิกมากกว่านี้ไหม) คิดอยู่แล้วว่ามันไม่จบง่ายๆหรอก และยิ่งถ้ามันรู้ว่า วิว กับ น้ำ  กันนะ มันต้องเต้นจนอกแตกแน่เลย และยิ่งถ้ามันรู้ว่า วิวคบกับน้ำแบบแฟน แบบที่ไม่เคยให้มันหรือใครมาก่อน มันยิ่งกระอักแน่ ฉะนั้นถ้าไม่อยากดิ้นพล่าน จบไปซะ  แต่ฮา อเล็กซ์ มากกกกกกกกกก คิดได้ไงกับต้มยำน้ำข้น  แหมไม่น่าพลาด น่าจะเฉียดหน้าเฉียดเป้ามันไปสักหน่อย กระทำกับคุณหนูของบ่าวอุกอาจเกินไปแล้ว เจเจอร์เอ้ย ยิ่งแกคิดทำร้ายน้ำมากเท่าไหร่ แกจะเจอวิวเป็นหลายเท่าแน่ แถมมีอเล็กซ์ประกบอีก ระวังก้นแกเอาไว้นะ 

โล่งใจกับน้องน้ำดีที่เป็นอดัมส์  ถ้าเรื่องนี้ เคะไม่กินกันเอง ก็จะเชียร์อดัมส์หรอกนะ ตัดใจเถอะอดัมส์ ตอนนี้มีแต่ น้ำกับวิว เท่านั้น ไม่เหลือที่ให้เมะคนไหนแล้ว อย่าเกลียดวิวเลย เพราะอดัมส์เองก็ใช่ว่าจะปกป้องน้ำได้ ดูจากงานเลี้ยงสิโดนพวกไอ้เจเจอร์เล่นซะ ไม่ใช่ว่าดูถูกอดัมส์หรอกนะ แต่คนอย่างเจเจอร์มันต้องเจอคนแบบวิวจัดการ แต่ก็อย่าประมาทไปเพราะมันก็มีอิทธิพลพอตัว น้องน้ำนี่ไม่รู้มีอะไรกับอดัมส์มากกว่านี้ไหม แต่คงไม่หรอกมั้ง น้ำคงแค่จูบตอบแทนที่อดัมส์มาดักช่วยเอาไว้ และก่อนหน้าอดัมส์ก็ดีกับตัวเอง จัดว่าน้ำก็ไม่ใสแอบลึกนะคะมีให้รางวัลแต่ไม่ให้ใจ ยังหวังว่าน้ำจะได้เอาคืนเจเจอร์และไอ้พีไอ้กายบ้าง มันทำกับน้ำไม่ไว้หน้ากันเลย  ขอให้น้องน้ำได้โชว์พาวบ้างเถอะนะ แบบทั้งน้ำและวิว ปกป้องซึ่งกันและกันได้ อดใจรอตอนหน้าเขาจะล้างรอยกันแทบไม่ไหว คืนนี้เลยได้ไหมอ่ะ คงจะจัดหนักจัดเต็มกันทั้งคู่เลยสินะ คนเขียนถึงได้เตือน

[patchamai28]

เรื่องนี้ไม่น่าไว้ใจกันสักคน 555 
รอตอนต่อไปค้าา

[ohho99]

เจอร์จะกลับมาทำไม๊ นายเป็นตัวร้ายของเรื่องแล้วนะ
ชอบเวลาน้ำกับวิวอยู่ด้วยกัน น่ารักมุ้งมิ้งแต่แฝงความหื่นตลอดเวลา
มีอเล็กส์ตัวละครใหม่โผล่มาอีกคน ท่าทางกวนดีจังค่ะ
ให้คู่กับอดัมส์ดีมั้ยคะ ไหนๆก็ผิดหวังจากน้ำอยู่แล้ว มโน....


+1 เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

[oreena]

ชอบเรื่องนี้สุดๆๆ 

[flimflam]

ฃอบอเล็กซ์จังค่ะ
 
เสียดายจังที่พลาดเป้า เอ๊ย ไม่ใช่สิ
แหมะ แต่ถ้าโดนคงจะดีกว่านี้นะ
เจร์นี่ไม่จบจริงจริ๊ง ถ้ารู้ว่าใครทำจะทำไงเนี่ย 555555555555
ปล.คิดว่าเจร์จะมาหาเรื่องน้ำซะอีกสรุปว่าเป็นอดัมส์มาช่วยหรอกเร้อ

[fangiily]

ตอนนี้นี่ต้องเทใจให้อเล็กซ์เลยนะเนี่ยยย ถ้าไม่ได้ต้มยำน้ำข้นถุงนั้นละก็....

เทใจให้เลยคร้าาาาาา

[kiolkiol]

  แหม่ะ ตัวยุ่งยากเพิ่มมาอีก1

[❣☾月亮☽❣]

ขอเม้นท์อีกรอบ นึกขึ้นได้ว่าอิมเมจ น้องวิวกับอเล็กซ์นี่มันพ่อบ้านเซบาสเตียนกับคุณหนูชัดๆ

แต่ว่าพ่อบ้านคนนี้ออกจะแอบร้ายลึกแถมจิกกัดได้แสบตัวพ่อ รอดูวีรกรรมของคุณพ่อบ้านนะ เดาว่าน่าจิแซบ   

[gigigeam]

ยุ่งยากซะจริง...