หัวข้อ: [รับ✖รับ]เริ่มด้วยใคร่ ลงท้ายด้วย..?:[ใคร่พิเศษ - โตยธารเปลี่ยนไป?]P.35 9/1

[JustWait]

เพิ่งเจอเรื่องนี้กรี๊ดดด

สนุก รอได้ค่า

[ยาฝิ่น]

รอค่าาาาา

[kiolkiol]

  รออออออ จ้า

[supizpiz]

รับทราบค่าา แต่ก็ยังรออยู่นะคะ จุ้บๆๆ

[bodun]

รอ ยุ น้า                               

[grimace]

รอเหมือนกันค่าา ^^

[witchhound]

รอจ้า
เข้ามาดันนนน

[นิรนาม]

 

[BUNNz4]

คำเตือน : สำหรับฉากอัศจรรย์ของตอนนี้โปรดเตรียมทิชชู่ให้พร้อม
.... โปรดใช้วิจารณญาณและควรอ่านอย่างมีสติ หากรู้ตัวว่าคุณไม่ไหวให้หยุดและข้ามฉากอัศจรรย์หรรษาไปในทันที โปรดอย่าฝืน
ด้วยความปรารถนาดีจากคนแต่ง.

           IX ( 100% )




           “เราไม่เคยนึกเกลียดปะป๊าได้มากเท่าวันนี้มาก่อนเลย”

           เปรี้ยง!

           ราวกับได้ยินเสียงฟ้าผ่าลั่นอยู่ในหู อกผู้เป็นพ่อสั่นคลอนไปหมดเมื่อได้ยินคำพูดประโยคนั้นของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนสุดรักสุดหวงสุดหัวใจ พร้อมกับสายตาเย็นชาที่ถูกส่งมาให้แบบนั้น บอกเลยว่าพอเห็นแล้วมัน......


           ยิ่งกว่าช็อค!


           ใช้เวลาอึ้งไปสักพักร่างภูมิฐานก็คล้ายจะได้สติจากอาการช็อคขึ้นมา ปะป๊าปิญชาน์ยกมือที่กำหมัดหลวมๆขึ้นบังริมฝีปากพลางกระแอมไอออกมาเล็กน้อย ดวงตาเฉี่ยวคมปรายมองไปยังร่างที่กำลังห่อตัวเองด้วยผ้าห่มเล็กน้อยก่อนที่จะเบนกลับไปมองลูกชายสุดที่รักที่อยู่ในสภาพเกือบเปลือยเปล่า ...โชคยังดีมีชายผ้าห่มจาก‘ผู้ชายแปลกหน้า’ (สำหรับป๊า) คนนั้นคลุมปิดช่วงล่างเอาไว้บังสิ่งเร้นลับที่ป๊าเองก็เห็นมาตั้งแต่ลูกน้อยยังตัวแดงเท้าเท่าฝ่าหอย........

           ถึงมันจะหมิ่นเหม่จนเห็นขนอ่อนใต้สะดืออยู่รำไรก็เถอะ!


           “เพราตา ป๊าให้เวลาห้านาที ลงไปคุยกับป๊าข้างล่าง”

           เรียกชื่อจริงให้รู้ว่าป๊าเอาจริงอย่าคิดดื้อกับป๊าตอนนี้มันจะไม่เป็นผลดีต่อคู่นอนของลูกเอง พยายามอย่างยิ่งแล้วที่จะตีสีหน้านิ่งขรึมเข้าไว้ แต่ก็ทำได้ยากเหลือเกินเมื่อผู้เป็นลูกชายยกไม้ยกมือขึ้นลูบหัวลูบตัวคนที่ยังคงห่อผ้าเป็นข้าวต้มมัดราวกับกำลังปลอบประโลมให้หายตกอกตกใจ ....ไม่สนใจปะป๊าคนนี้เลยสักนิด


           ป๊าช้ำใจแต่ก็ต้องฝืนทนเก็บความรู้สึกเอาไว้

           ป๊าต้องขรึม ป๊าต้องนิ่ง ป๊าต้องข่มเด็กมันให้ได้ ...เด็กที่ว่าไม่ใช่น้องวิวหรอก รู้ไส้รู้พุงรู้จุดอ่อนกันหมดว่าป๊าไม่เคยขัดใจลูกรักได้สักที ที่ต้องการข่มน่ะคือไอ้เด็กหุ่นบาง ยอมรับว่าหุ่นมันก็ดีนิดหน่อย ที่คร่อมอยู่บนตัวลูกรักป๊าเมื่อครู่ต่างหาก

           เมื่อกี้เหมือนจะเห็นอะไรเชื่อมต่อกันอยู่ระหว่างคนหนุ่มสองคนนั้น ไม่ค่อยมั่นใจเหมือนกันว่าน้องวิวของป๊าเชื่อมเขาหรือเขาเชื่อมน้องวิวเพราะยังไม่ทันได้เบ่งตาดูให้ชัดๆเด็กตัวบางนั่นก็รีบถอนตัวหนีไปห่ออยู่ในผ้าห่มเอาเสียก่อนแล้ว

           เอาเป็นว่า ไม่ว่ายังไงป๊าเห็นแล้วใจมันกระดอนตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ไม่ว่าน้องวิวจะเป็นฝ่ายไหนยังไงป๊าก็ทำใจรับไม่ได้อยู่ดี

           แน่นอน ก็ลูกชายป๊าทั้งคน... ถึงป๊าจะรู้รสนิยมของลูกดียิ่งกว่ารู้จักตัวเองก็ตาม แต่มั่นใจสุดๆว่าไอ้เด็กตัวบางคนนั้นไม่ใช่สเปคของลูกชายป๊าเลยสักนิด


           เรื่องนี้มันไม่ชอบมาพากล ป๊าเชื่ออย่างนั้น

           “ป๊าให้เวลาแค่ห้านาทีเท่านั้นนะ เพราตา ถ้าป๊าไม่เห็นเพราตาที่ชั้นล่างภายในห้านาที ป๊าจะริบเรือนเล็กขายทอดตลาดให้รู้แล้วรู้รอดกันไป”

           น้องวิวไม่ตอบแต่ป๊าคิดว่าลูกชายเข้าใจดีและคงทำตามคำ (ที่พยายามจะ) สั่งของป๊าแต่โดยดีอย่างแน่นอน

           ป๊าสีหน้าขรึมไม่เลิกกระทั่งหันหลังออกจากห้อง ไหล่ป๊าก็ยังไม่ห่อตกทั้งที่หัวใจคล้ายจะเริ่มหดหู่ ....แต่พอปิดประตูห้องนอนของลูกลงเท่านั้นล่ะป๊าถึงได้แทบจะทรุดลงกองกับพื้น


           “น้องวิว...โธ่ลูกรักของปะป๊า”

           “ผมบอกแล้วว่าอย่าเข้าไปตอนนี้ก็ไม่เชื่อ”น้ำเสียงกวนประสาทเจือขำขันดังขึ้นตรงหน้าทำให้ป๊าต้องเหลือบไปมองคนพูดด้วยความโกรธเคือง

           กระชากคอเสื้อยืดลายสปองบ๊อบยืนกางแขนยิ้มเห็นฟันสองซี่สีเหลืองอ๋อยขึ้นจนตัวคนดูแลพิเศษที่ป๊าจัดให้อยู่คุมน้องวิวโดยเฉพาะลอยหน่อยๆ แต่ขายังพอแตะพื้น

           นับว่าป๊ายังปราณีมันอยู่นะ.....

           “เด็กนั่นมันเป็นใคร?”ป๊าถามเสียงลอดไรฟัน ส่วนไอ้พ่อบ้านจำเป็นทำทีเป็นใช้นิ้วก้อยยัดที่รูหูตัวเองข้างที่อยู่ใกล้ปากป๊า ทั้งที่ป๊าแค่พูดลอดไรฟันไม่ได้แหกปากตะโกน


           กวนประสาทเป็นที่หนึ่งในชีวิตที่ป๊าเคยเจอมา ผ่านมากี่ปีกี่ปีมันก็ไม่เคยลดอันดับลง

           “อเล็กซ์....”

           “โอเคๆ ผมไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นใคร อาจจะเป็นเพื่อนหรือแค่คู่นอนของคุณหนู... รู้แค่ชื่อจริงกับชื่อเล่นของเขาเท่านั้นหละ อื้มมม~ รู้สึกจะชื่อโตยธาร ชื่อเล่นก็สายน้ำ เล่นอีกทีก็น้ำสั้นๆพยางค์เดียว อยู่มหาลัยเดียวกันกับคุณหนูเพียงแต่ต่างคณะ ว่าแต่......ผมว่าชื่อเขาเพราะดีนะครับคุณปิ่น”

           “เหอะ! มันกำลังจะเสียบลูกฉัน ต่อให้ชื่อเพราะขนาดไหนฉันก็ไม่ชอบหน้าเด็กนั่นอยู่ดี”

           “พาลชัดๆ.....”

           “หะ?”เพราะกำลังคิดอะไรไปไกลกับภาพที่พึ่งเห็นจะจะคาตามาเมื่อครู่ป๊าเลยหูลอยได้ยินที่อเล็กซ์พูดไม่ชัด

           “คุณปิ่นเห็นเหรอครับว่าเขาเสียบคุณหนูอยู่จริงๆ? บางทีนะ....คุณหนูอาจจะเป็นฝ่ายเสียบเขาเองก็ได้”


           รอยยิ้มมีเลศนัยราวกับรู้อะไรบางอย่างดีทำให้ป๊าต้องนิ่วหน้าอย่างไม่พอใจ ป๊าปล่อยคอเสื้อยืดลายไอ้ฟองน้ำฟันหลอสุดปัญญาอ่อนสีเหลืองอ๋อยของอเล็กซ์

           น้องวิวชอบไอ้ตัวการ์ตูนสีเหลืองอ๋อยนั่นป๊าไม่เคยมองว่าปัญญาอ่อนเพราะมันก็เหมาะสมกับความน่ารักน่าชังของลูกชายป๊าดี(?) แต่กับหมอนี่...... ป๊าเห็นมันชอบตามลูกชายป๊าแล้วป๊ารู้สึกหมั่นไส้อย่างบอกไม่ถูก

           “ไปสืบเรื่องของเด็กนั่นมาให้ฉัน เอาให้มากกว่าที่นายรู้”ป๊ามองหน้าอเล็กซ์ด้วยประกายตาเอาจริง จากท่าทีกวนโอ๊ยของเขากลับเริ่มนิ่งสงบลง...แต่เรียวปากหยักกลับยกยิ้มราวกับว่ากำลังถูกอกถูกใจอะไรบางอย่าง ซึ่งป๊าไม่เก็บมาคิดให้เปลืองพื้นที่ในสมองหรอก

           จะถูกใจอะไรก็เรื่องของมัน ตอนนี้ป๊าไม่มีเวลามาสนใจเพราะกำลังขึ้นได้ที่

           “รู้นะว่าเรื่องนี้‘ต้อง’อย่าให้น้องวิวรู้เด็ดขาด”ป๊าสั่งอเล็กซ์ไว้แค่นั้นก่อนที่จะเดินหน้าตรงตัวตรงลงบันไดเพื่อไปรอน้องวิวที่ชั้นล่าง


           หมับ


           “ให้ผมสืบเรื่องของคุณน้ำให้แน่ชัดก่อนดีกว่าไหมครับ แล้วคุณค่อยคุยกับคุณหนูก็คงไม่สาย”

           ป๊าเหลือบมองฝ่ามือที่รั้งข้อศอกของป๊าเอาไว้ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นมองใบหน้าที่เลิกยียวนอารมณ์แล้วของอเล็กซ์ซึ่งยืนอยู่ขั้นบนสุดของบันไดในขณะที่ป๊ายืนรองลงมาอีกขั้นอย่างประเมิน อเล็กซ์ทำงานเร็วเสมอก็จริงแต่ป๊าอยากคุยกับน้องวิวเดี๋ยวนี้เลยนี่...
           
           ในระหว่างที่ป๊ากำลังชั่งน้ำหนักความคิดคำพูดต่อมาของอเล็กซ์กลับทำให้ป๊าต้องหยุดชะงักทุกอย่างในสมองลงแล้วเงยหน้าขึ้นมองคนพูดด้วยความรู้สึกที่ .....ตัวป๊าเองก็บรรยายมันออกมาไม่ถูก


           “ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมรักคุณหนูที่สุดในชีวิต...รับรองว่าถ้าคุณน้ำคิดไม่ซื่อจริง ผมคงไม่ปล่อยให้เขาได้อยู่ใกล้คุณหนูอีกแน่นอน ที่คุณต้องทำในเวลานั้นก็แค่การกล่อมคุณหนู คนเป็นพ่ออย่างคุณ.....คงทำได้ไม่ยากนักหรอกใช่ไหมล่ะครับ?”


           แววตาสีเหล็กกล้าจริงจังและเด็ดเดี่ยว ป๊าเชื่อว่าอเล็กซ์ทำได้อย่างที่พูด ป๊าสามารถวางใจให้คนคนนี้ดูแลน้องวิวของป๊าได้

           ป๊ารู้ ......เพราะป๊าเป็นคนบอกให้เขารักและคุ้มครองน้องวิวระหว่างที่ลูกห่างจากอกด้วยตัวป๊าเอง

           แต่ป๊าไม่รู้ ......ว่าทำไมถึงได้รู้สึกม้วนในท้องและวูบโหวงในอกแบบนี้

           หรือบางที ......ป๊าอาจจะรู้อยู่แก่ใจแต่แค่ทำเป็นมองข้ามมันไปดั่งเช่นที่เคยทำตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็เท่านั้น

           .

           .


           “งั้นก็ดี บอกน้องวิวด้วยแล้วกันว่าพรุ่งนี้ฉันจะมาทานข้าวเย็นกับลูกที่เรือนเล็ก” ป๊าดึงข้อศอกออกจากการกอบกุมของมือหยาบซึ่งเขาเองก็ยอมปล่อยแต่โดยดี ป๊ากลืนความรู้สึกทุกอย่างที่มันตีรวนอยู่ในอกเอาไว้ สิ่งที่แสดงออกให้เขาเห็นมีเพียงความเย็นชาแต่กลับทรงอำนาจและสง่าผ่าเผยเฉกเช่นที่ควรในฐานะนายใหญ่แห่งตระกูลอาทิตยารักษ์


           ในแบบที่เป็นมาตลอดและมันจะยังคงเป็นแบบนี้เสมอไป

           .

           .

           “คนโง่”


           อเล็กซ์ชะงักไปเมื่อหันมาเห็นเรายืนทำหน้านิ่งมองอยู่หน้าประตูห้อง ช่วยไม่ได้ที่ห้องของเราอยู่ห่างจากบันไดเพียงไม่กี่ก้าวเดิน แล้วก็ช่วยไม่ได้ที่เราบังเอิญได้รู้ได้เห็นอะไรบางอย่างโดยเข้าที่ไม่ได้ตั้งใจ

           และเพราะเห็นทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบเราถึงได้พูดคำนั้นออกไป ไม่ได้อยากจะซ้ำเติมอะไรหรอกก็ในเมื่อที่เราพูดออกมันเป็นความจริง

           อเล็กซ์หัวเราะออกมาเบาๆ ถึงจะยังมีรอยยิ้มแต่เราดูออก ที่ยิ้มมันก็แค่หน้าตาและริมฝีปากเท่านั้น ส่วนตากับใจ...... คงจะกำลังร้องไห้อยู่ล่ะมั้ง


           “มนุษย์เราก็ล้วนแล้วแต่เขลาปัญญาด้วยกันทั้งนั้นล่ะครับ คุณหนูของบ่าว”


           เราเงียบไปพักหนึ่งในช่วงที่อเล็กหมุนตัวเดินไปอีกทางซึ่งเป็นทางไปห้องของเขาเราก็พูดขึ้นมาเมื่อเรียบเรียงประโยคในใจได้

           “ไม่ทุกคนหรอก เพราะบางคนก็มักเลือกที่จะหลอกตัวเองไปวันๆ ....ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำเรื่องง่ายๆให้มันกลายเป็นเรื่องยุ่งยากไปเพื่ออะไร?”

           ….


           “....ฮ่าๆคุณหนูของบ่าวนี่โตขึ้นแล้วจริงๆนั่นหละ ฮ่าๆ”

           อืม บางทีอเล็กซ์ก็ดูเหมือน ‘คนโง่ที่กำลังจะกลายเป็นคนบ้า’ หรืออาจจะเป็น ‘คนบ้าที่ทำตัวเป็นคนโง่’ อยู่เหมือนกันนะ


( มีต่อค่ะ )

[BUNNz4]

( ต่อค่ะ )

           .

           .

           หลังจากทำตัวเป็นลูกที่ดีลงไปส่งปะป๊าจนรถลับสายตาเรียบร้อย เราก็เดินกลับขึ้นมาบนห้องอีกครั้ง เตียงยังตั้งอยู่ที่เดิมแต่ตัวคนหายไปจากเตียงแล้ว

           เสียเวลาสงสัยอยู่ไม่นานเสียงน้ำที่ดังมาจากห้องน้ำก็เป็นคำตอบให้เราได้ในทันที

           “..อ๊า”

           เสียงแผ่วเบาที่แทรกมากับเสียงน้ำไหลกับภาพที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าเมื่อเดินเข้าประตูห้องน้ำมาทำให้เราต้องยกยิ้มอย่างอดไม่ได้ ....

           ร่างโปร่งบางในสภาพเปลือยโชว์ผิวขาวเนียนสวยประดับไปด้วยรอยสีกุหลาบกับร่องรอยจิกข่วนเล็กน้อยที่เราเคยทำเอาไว้กึ่งนั่งกึ่งนอนพิงกำแพงหันหน้าให้กับเราอยู่ ทำให้เราเห็นภาพทุกได้อย่างชัดเจนเต็มสองตา


           ยอมรับ...ว่าเรามองตาไม่กระพริบเลยทีเดียว


           ดวงหน้าน่ารักที่หวานขึ้นจนเรียกได้ว่า ‘มีเสน่ห์’ จากอารมณ์กำหนัดนั้นแดงซ่านเหยเก ปากบางเม้มขบกันแน่นแต่ก็ไม่สามารถกลั้นเสียงครางจากความกระสันได้อยู่ดี ...แต่สิ่งเหล่านั้นไม่เร้าอารมณ์เท่ากับมือเรียวที่กำลังโอบรูดแก่นกายสีเนื้อสวยที่กำลังแข็งขืนได้ที่ สองขาขาวแยกออกกว้างพร้อมกับเอวคอดที่ยกขึ้นโยกส่ายไปตามแรงรูดจากฝ่ามือของตัวเอง

           ภาพตรงหน้านอกจากจะเร้าอารมณ์จนรู้สึกปวดหนึบที่ช่วงล่างไปหมดแล้วยังงดงามมากเสียจนเรารู้สึกถึงอัตราการเต้นของหัวใจซึ่งแรงขึ้นทุกวินาทีที่ได้ยินเสียงครางหวานออกมาจากกลีบปากบางที่เจ่อแดงเล็กน้อยนั้น


           โตยธารสวย

           สวยมากจนทำให้เราอยากจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัว

           กกกอดเอาไว้ไม่ยอมให้ใครมาเห็นหรือแตะต้องร่างกายที่งดงามนั่นทั้งนั้น

           อยากทำให้เขา .......เป็นของเราคนเดียว


           เป็นครั้งแรกที่ร่างกายไวเท่ากับความคิด เราในสภาพที่เปลือยไม่ต่างกันกับโตยธารคลุกเข่าลงตรงหว่างขาเรียวที่แยกออกกว้างของอีกฝ่าย สองแขนของเราสอดเข้าที่ข้อพับขาของเขาพร้อมทั้งยกขึ้นน้อยๆในขณะที่คนร่างบางหยุดชะงักทุกอย่างที่กำลังทำลง ตากลมโตลืมขึ้นมองเราอย่างตกใจส่วนเรา....

           “อ๊าาส์! วิว.. เดี๋ยว อ๊ะ”

           “น้ำ ..ซี๊ดด อย่าพึ่งรัดเรา อ๊ะ ...ให้เราเข้าให้หมดก่อนสิ”

           โตยธารใช้สองมือค้ำยันพื้นห้องน้ำเอาไว้ ใบหน้าหวานชวนให้หลงใหลเหลือเกินในยามนี้สั่นส่ายไปมา พร้อมกับริมฝีปากที่ส่งเสียงครางออกมาไม่หยุด ยิ่งเรากดแก่นกายเข้าไปในร่างกายของเขาลึกมากขึ้นเท่าไหร่เขายิ่งตอดรัดและครวญครางราวกับจะขาดใจมากขึ้นเท่านั้น


           “อ๊ะ ...อ๊างส์ วิว .....น้ำจุก เดี๋ยว อ๊า”

           เข้าไปสุดแล้ว

           ความร้อนระอุที่โอบรัดลำเนื้อของเราอยู่ตอนนี้ทำให้เรารู้สึกเสียวจนแทบจะบ้าตาย แรงตอดรัดหนักเบาสลับกันเกือบทำให้เราปล่อยธารน้ำขุ่นออกมาแล้วด้วยซ้ำ แต่ยังหรอก......

           เราแยกเข่าออกกว้างก่อนที่จะวางขาเรียวของโตยธารลงบนต้นขาของเราอีกที เราเอนตัวลงท้าวมือคร่อมร่างของอีกฝ่ายเอาไว้ข้างกันกับฝ่ามือเรียวที่วางยันพื้นเพื่อตั้งหลักในตอนแรก พลางโน้มหน้าเข้าไปใกล้ดวงหน้าขาวที่ขึ้นสีแดงก่ำด้วยฤทธิ์สวาทจนริมฝีปากเกือบชนกัน แย้มยิ้มเมื่อตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนคู่สวยกำลังหรี่ปรือมองเราด้วยสายตาอันหวานเยิ้ม ปากบางเผยอออกส่งปลายลิ้นอุ่นระอุตวัดเลียไปทั่วกลีบปากอิ่มของเรา

           “วิว.. ไม่ไหวแล้ว .....ขยับซักที อ๊ะ!”

           เราขบปากล่างของอีกฝ่ายอย่างมันเขี้ยวเมื่อน้ำเสียงหวานที่ได้รับฟังช่างออดอ้อนยั่วยวนกันเหลือเกิน

           น่าแกล้ง

           “อยากให้เราขยับอะไร?”


           ตากลมค้อนขวับทั้งที่หวานเยิ้มไปด้วยความใคร่ สองมือเรียวละจากพื้นพิงหลังกับกำแพงหินอ่อนก่อนที่จะยกขึ้นโอบรอบเอวของเรา ฝ่ามือนุ่มนิ่มไล้ลูบไปทั่วแผ่นหลังเนียนของเราช้าๆพลางใช้ปลายเล็บกรีดไปตามไขสันหลังเบาๆ รู้สึกเสียววูบวาบจนต้องครางออกมา

           ดวงหน้าที่หวานขึ้นจากตอนปกติด้วยตกอยู่ในห้วงพิศวาสเลื่อนกระซิบข้างหูเราด้วยน้ำเสียงกระเส่า เอวคอดร่อนส่ายเย้ายวน.... “วิว ...ขยับเอว ..อื้อออ เอาน้ำ ...ได้โปรด เอาน้ำที..... อ๊าาส์!”


           สุดจะทน

           เราประกบปากจูบแลกลิ้นกับอีกฝ่ายอย่างเร่าร้อนพอกันกับช่วงล่างที่ขยับโยกอย่างหนักหน่วง ....แรงเท่าที่อารมณ์ใคร่จะนำพาไป หูได้ยินเสียงน้ำจากช่วงล่างดังเฉอะแฉะอันเป็นผลพวงมาจากแรงส่งกระแทกจากเอวของเราและแรงโยกสอดประสานจากสะโพกของเขา

           ปกติไม่ใช่คนที่พอมีเซ็กส์แล้วจะพูดหยาบคายอะไรออกมา แต่ในเวลานี้โตยธารทำให้เราเข้าใจได้ถึงความรู้สึกที่เรียกว่า... เงี่ยนมากเสียจนแทบคลั่ง!


           “ฮึก ...อื้มมมม”

           เราสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่กำลังดุนดันเข้ามาในร่องทางข้างหลัง ผละปากออกจากปากบางเชิดหน้าครางหวานขึ้นมายามสิ่งแปลกปลอมค่อยๆถูกเพิ่มเข้ามาเรื่อยๆจนรู้สึกคับแน่นไปหมด

           เราปรือตามองหน้าหวานของอีกคนในขณะที่เขาส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ทั้งที่ดวงตายังคงฉ่ำเยิ้มไปด้วยแรงปรารถนา

           แก่นเนื้อของเราขยับส่งเข้าออกช่องทางรักที่ร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆจากการเสียดสีไม่หยุดในขณะที่สิ่งที่เราคิดว่าน่าจะเป็นนิ้ว?ของโตยธาร ขยับคว้านหมุนจนปลายนิ้วขูดเข้ากับผนังอ่อนนุ่มที่ร้อนฉ่าไม่ต่างจากของเขา เสียวมากจนขนลุก ....


           โตยธาร  โตยธาร

           ให้ตายเถอะ! เขาร้ายกาจกว่าที่เราเคยคิดเอาไว้จริงๆ


           ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเรากำลังถูกความเสียวกระสันครอบงำทั้งสองทาง ข้างหน้าลำเนื้อที่ใกล้จะปะทุอารมณ์ออกมาทุกทีถูกตอดรัดถี่จนต้องครางซี๊ดไม่หยุดปาก ส่วนข้างหลังนิ้วเรียวยาวของเขากดย้ำๆสะกิดเน้นตรงจุดเสียวของเราจนต้องน้ำตาไหลออกมาเพราะความเสียวสุดเหวี่ยงในแบบที่เราไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน

           เราเร่งจังหวะ เสียงหยาบโลนจากการกระทบกันของเนื้อผสมปนเปไปกับน้ำแห่งความใคร่ที่ไหลออกมาจากร่องทางของเขาและทั้งจากส่วนปลายของลำเนื้อของเรา.....


           “น้ำ.. ไม่ .....ออกแล้ว ..ซี๊ดด ...อ๊าาส์!!”

           เรากระตุกเกร็งสามถึงสี่ครั้งก่อนที่จะฉีดน้ำอุ่นร้อนเข้าไปในช่องทางอันร้อนจัดของเขา ใบหน้าซบลงบนไหล่กว้างในขณะที่ฟันคมขบหนักๆบนหัวไหล่ระบายความเสียวเมื่อเขายังไม่หยุดขยับนิ้วเข้าออกร่องทางของเรา


           “โอ๊ยย ..ซี๊ดด วิว ...วิวครับ ขอน้ำบ้างนะ ...อ๊ะ .....นะครับ”

           เราปล่อยหัวไหล่ขาวนวลที่ตอนนี้กลับขึ้นรอยกัดชัดเจนเพราะฟันคมของเรา หัวเราะออกมาเบาๆผละออกมองดวงตาหวานของอีกฝ่ายพลางขยับถอนแก่นกายออกจากร่องทางสวาทของเขา น้ำสีขุ่นไหลเยิ้มออกมาจากร่องทางที่ยังคงขมิบตอดตุบๆ....ก่อนที่จะเปลี่ยนมาเป็นนั่งคร่อมอยู่บนตักแทน สะโพกค่อยๆยกขึ้นในขณะที่มือจับท่อนเนื้อที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อยของเขาให้ตั้งตรง


           ร่องทางร้อนจัดค่อยๆกลืนกินท่อนเนื้อสีสวยหัวปริ่มน้ำแห่งความใคร่เข้าไปช้าๆ ....ในระหว่างนั้นสะโพกของเราก็ขยับโยกหมุนไปด้วย โตยธารมีสีหน้าที่เหยเกลงกว่าเดิม น้ำตาเม็ดโตร่วงเผาะลงมาจากดวงตากลมสวยเมื่อเราไม่เพียงหมุนเอวแต่กลับตอดรัดเย้ายวน


           กลืนกินจนหมดทั้งความยาว

           ขยับเอวโยกขย่มแก่นเนื้อร้อนด้วยตัวเอง

           กระสันเสียวจนแทบจะขาดใจเมื่อหัวนมสีชมพูสวยทั้งสองข้างถูกขบกัดเคล้นคลึง


           ในขณะที่โยกเอวกลืนแล้วคายลำเนื้อร้อนเราใช้ปลายนิ้วดันปลายคางได้รูปของอีกฝ่ายขึ้นพลางก้มหน้าลงมองประสานสายตา แย้มรอยยิ้มหวานที่มักจะสะกดสายตาของทุกคนให้หยุดอยู่ที่เราได้ ...ต้องไม่เว้นแม้กระทั่งโตยธารเองก็ตาม

           หากเสน่ห์เย้ายวนตาที่มีของเราจะทำให้คนคนนี้เป็นของของเราเพียงคนเดียวได้

           ....ไม่หลงเหลือความรู้สึกรักหรือใคร่ให้กับใครอีก

           ก่อนที่ริมฝีปากของเราทั้งคู่จะสัมผัสกันด้วยแรงปรารถนาที่มีต่ออีกฝ่าย..........


           “ซื่อสัตย์ต่อเรานะโตยธาร ...แล้วร่างกายนี้ของเราจะสัตย์ซื่อต่อคุณเพียงคนเดียว”


           โตยธารยิ้ม ...สั่นไหวในอกเสียรับรู้ถึงหัวใจที่กำลังเต้นระรัว ..........

           มือเรียวจับปลายคางของเราเอาไว้ก่อนที่จะรั้งดึงลงจนปากแนบชิดกัน เขาพูดทั้งที่ปากของเราสัมผัสกันอยู่อย่างนั้น


           “ทั้งหมดของโตยธารเป็นของเพราตาคนนี้คนเดียว..”


           ถือว่าเป็นคำตอบ.... ที่เราค่อนข้างจะพอใจมากไม่น้อยเชียวล่ะ

           .

           .


           โชคดีที่เช้าวันถัดมาเรากับโตยธารมีเรียนช่วงบ่ายด้วยกันทั้งคู่ กิจกรรมอันเร้าร้อนเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาของเราทั้งสองคนเลยไม่ส่งผลอะไรต่อการเรียนนัก

           แต่มันค่อนข้างจะส่งผลต่อร่างกายของเราไม่น้อยสักเท่าไหร่

           “ไหวแน่หรือเปล่า?”เราเหลือบตาขึ้นมองมือเรียวที่แตะลงบนหน้าผาก น้ำเสียงห่วงใยกับใบหน้าเป็นกังวลของเขาทำให้เราต้องยิ้มออกมาน้อยๆ


           “ไหวสิ ขนาดเมื่อคืนเราเสียน้ำไปตั้งหลายครั้ง ให้ทำน้ำต่ออีกสองรอบถ้วนเรายังไหวเลย”

           “เอ๋~ ออกจะฟังดูงงๆนะครับคุณหนูของบ่าว?”เราหันกลับไปมองอเล็กซ์ที่ทำหน้าที่เป็นสารถีเช่นเคย กำลังจะตอบแต่กลับถูกมือนิ่มของคนที่เราใช้เขาเป็นเบาะรองนั่งตะครุบปิดปากเข้าเสียก่อน

           “ม ไม่เข้าใจน่ะดีแล้วล่ะครับคุณอเล็กซ์ เอ่อ...จอดตรงนี้ก็ได้ครับ ผมมีเรียนที่ตึกนี้หละ”


           ทันทีที่รถหยุดตัวลงโตยธารก็รีบร้อนจะลงจากรถทันทีแต่เพราะเราไม่ยอมลุกออกจากตักเขาเลยได้ค้อนวงโตมา แต่เราไม่สนยิ้มแล้วทำปากจู๋ใช้นิ้วชี้จิ้มปากตัวเองเบาๆ

           ดวงหน้าขาวปรากฏริ้วแดงแต้มบนแก้มทันที

           จุ๊บ!

           เราหลุดหัวเราะออกมา ถือว่าเหนือความคาดหมายเมื่ออีกฝ่ายแตะปากจุ๊บปากของเราแบบเร็วๆ เร็วเสียจนยังสัมผัสไม่ได้ถึงไออุ่นเลยด้วยซ้ำ

           แต่เอาเถอะ ตอนนี้เราจะหยวนให้ก่อนแล้วกัน เมื่อคืนเราเองก็ตักตวงมาจากเขามาแล้วไม่น้อยเหมือนกันล่ะนะ

           เราก้าวลงจากรถเมื่ออเล็กซ์เดินอ้อมมาเปิดประตูให้ ไม่ได้อยากทำตัวเป็นคุณหนูอย่างที่อเล็กซ์เรียกหรือหลายคนเข้าใจ แต่อเล็กซ์ทำแบบนี้ให้เรามาตั้งแต่เด็กและเพราะแบบนั้นเราเลยค่อนข้างที่จะชินกับความสะดวกสบายแบบนี้ไปโดยปริยาย


           “วิว ...กับน้ำ?”

           “หมอนั่นมากับวิวได้ยังไง?”

           “ทำไมวิวเดินจับมือกับน้ำล่ะ?”

           “เฮ้ยย! มันเรื่องอะไรกันล่ะวะเนี้ย”


           ตลกดี

           เสียงซุบซิบนินทายังคงดังชวนให้เกิดความรู้สึกรำคาญหูอย่างดีเยี่ยมเหมือนเคย

           “เอ่อ วิว ผม...น้ำขึ้นตึกเองก็ได้ วิวไม่ต้องไปส่งหรอก”

           และคนที่มักจะโดนผลกระทบจะต้องเป็นเขาทุกที

           เรากระชับมือเรียวแนบแน่นกว่าเดิมพลางเดินเชิดหน้าน้อยๆแต่เป็นไปตามธรรมชาติของตัวเราเองไปข้างหน้าอย่างมั่นคง หันไปยิ้มจนตาปิดให้อีกฝ่าย “น้ำจะแคร์ทำไม ก็แค่เสียงของคนที่สนเรื่องของคนอื่นมากกว่าเรื่องของตัวเอง ....เรายังไม่เห็นจะไม่แคร์เลย”


           ถ้าไม่ได้คิดไปเอง ดูเหมือนว่าเสียงซุบซิบที่ได้ยินจะเงียบหายไปในทันทีที่เราพูดจนจบประโยค

           ดูก็รู้ว่าคงหูกางผึ่งฟังเรากับโตยธารสนทนากันตลอดเวลาที่เรากับเขาย่างก้าวตรงไปที่ตึกเรียน

           หึ บอกแล้วว่าคนพวกนี้น่ะตลกดี


           เงาดำที่จู่ๆก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าพร้อมกับที่โตยธารชะงักหยุดเดินไปทำให้เราหยุดเดินไปด้วย หันกลับไปมองทางตรงก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ


           “น้ำ วันนี้ฉันเรียนเซคเดียวกับนาย งั้นขึ้นไปพร้อมกันเลยดีกว่าเนอะ”

           จากแค่เลิกคิ้วต้องเปลี่ยนเป็นขมวดคิ้วแทน ผู้ชายคนนี้หน้าคุ้นๆ ...แต่จำไม่ได้หรอกว่าคุ้นมาจากไหน ดวงตาสีฟ้ากับหน้าฝรั่งไม่ใช่รสนิยมของเราเพราะฉะนั้นตัดเรื่องว่าเป็นคู่นอนคนก่อนไปได้เลย อีกอย่าง .....เมื่อกี้หมอนี่ทักคนข้างกายเราอย่างนั้นหรือ?

           “น้ำอยากจะไปกับเราหรือกับหมอนี่มากกว่า?”เราหันไปถามโตยธาร เมินรอยยิ้มที่ถูกส่งมาให้จากคนร่างสูงหน้าฝรั่งที่ยืนอยู่ตรงหน้า ไม่สนใจหรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไง ก็ไม่รู้จักทำไมเราต้องไปสนใจด้วย

           โตยธารเม้มปาก เขาเหลือบไปมองผู้ชายตัวสูงที่ยังคงยืนค้ำหัวเราอยู่เล็กน้อยก่อนที่จะหันมามองเราอีกครั้ง “ขอโทษนะ .....อดัมส์”


           เรายิ้มส่วนฝรั่งตาฟ้าหุ่นเหมือนเสาไฟมีสีหน้าที่ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด อยากจะหัวเราะแทบตายแต่สุดท้ายก็ต้องกั้นเอาไว้ เมื่อสีหน้าของโตยธารไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่นัก

           เราก้าวเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าวในขณะที่มือยังคงไม่ปล่อยออกจากมือบางของโตยธารเพื่อเผชิญหน้ากับฝรั่งตาฟ้าแต่พูดไทยชัดเจนจนดูแปลกๆ ยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิมให้กับเขา

           ชั่ววูบหนึ่งที่เราเห็นประกายตาวาววับไม่พอใจของหมอนี่...

           แต่ก็แล้วยังไง? ในเมื่อคนที่โตยธารเลือกยังคงเป็นเรา คนอื่นเราไม่เห็นต้องแคร์


           “ขอโทษนะ คุณขวางทางเราอยู่”


           “...”

           อ่า เขากำมือซะแน่นจนสั่นไปหมดเลย...... ก็ .......น่ากลัวเหมือนกันนะ


           “ช่วยหลีกทางไปให้ไกลจากเราหน่อยจะได้ไหม?”

✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦

25 / 04 / 2015
คำถามของวันนี้นะคะ
สำหรับเรื่องนี้แล้วเมะคือ(ตัว)อะไร? *หัวเราะ*

ตอนนี้มีหลายอารมณ์มากเพราะใช้เวลาแต่งหลายวัน และหลังจากแต่งฉากอัศจรรย์เสร็จบันก็....
 

ปล. ฉากอัศจรรย์นี่นับตอนจะยิ่งทวีความ'หนัก'ขึ้นนะคะ เพราะฉะนั้นโปรดทำใจเวลาอ่านฉากนั้นก่อนทุกครั้งนะ
เพราะบางทีบันก็เดาอารมณ์ตัวเองไม่ถูก.....

มิสบัน.

[Tennyo_Y]

เมะคือตัวตลก ฮ่าาา

[Akikojae]

ไม่เป็นไรค่ะ เคะ&เคะ
มันต้องแบบนี้ค่ะ อยากได้ทั้งสองฝ่าย
เพราะเขาทั้งคู่ต่างรับกันมานาน
แบบนี้โอเครแล้วค่ะ
ว่าแต่ ถ้าเดาไม่ผิดนี่
คุณปิ่นกับอเล็กซ์มีซัมติงรองหรือเปล่าคะ
ฮ่าๆ มั่วไปเรื่อย ขอบคุณมากๆนะคะ
ฝันดีค่ะ

[nimami]

เมะ คือตัวประกอบสำหรับเรื่องนี้ ฮ่าาาาาาา

คุณพ่อหนูวิวน่าจะซัมติงกับพ่ออเล็กซ์ เป็นแน่~~

รอต่อไปอย่างใจ(ร้อน)เย็นน่ะค่ะ

[Lichtmonz]

รับxรับ มันต้องแบบนี้แหละ  ฮื่มมมม รู้สึกว่าอ่านแล้วเขินๆ แอร๊ยยยยย (?)

ส่วนคู่คุณป๊ากับอเล็กซ์(คู่ไม่คู่ไม่รู้ อวยไม่ก่อน ก๊ากกกกกกกกก) จะดรา่าไหมน่อ ฮื่ออออออออออว์ 

[natpicko]

  :hao6:อ๊ากกกกกกน่ารักจริงๆเล้ยน้องเคะทั้งสอง

[ammchun]

ปุ้งงงงงงงงง

[flimflam]

 
โอ้ยยย ทำไมสองคนนี้น่ารักแบบนี้คะ 555555555555
ตอนนี้สงสารอดัมส์ อดัมส์ยังจำเป็นอยู่มั้ย!

[sine_saki]

ความสัมพันธ์ของคุณลูกนะไม่เท่าไหร่
แต่ของคุณป๊านี่ยังไงคะ....

[Rumraisin]

 
นอนหลับสนิทแล้ววันนี้ 

[sweetbasil]

 

[JustWait]

อเล็กซ์กับคุณป๊านี่ยังไงกันคะ

[myonlyone]

ถ้าถามว่าเรื่องนี้เมะคือตัวอะไร?
ตอบ เมะคือตัวร้ายค่ะ//โดนตบ

ว่าแล้วว่าอเล็กซ์กับคุณปิ่นมันต้องมีซัมติงกันแหงๆ =[]=!!
ดีใจที่น้ำเลือกวิว แต่สงสารอดัมส์เล็กน้อย...เล็กน้อยจริงๆ
แล้วหนูวิวเองตัวก็เล็ก สั่นก็สั่น แต่ยังทำใจดีสู้เสือนะคะเนี่ย ถ้าวันใดวันหนึ่งเมะคนไหนเส้นความอดทนขาดผึงหน้ามืดตามัวใช้กำลังขึ้นมาจะทำยังไงคะเนี่ย

[THiiCHA]

เพิ่งเข้ามาอ่าน ฟินมากกกกกก
ขอเดาว่าน้ำไม่ธรรมดา     
เล่นเกมส์อะไรกันอยู่
หรือคนที่น่าสงสารที่สุดจะเป็นวิว ไม่น้าา  ม๊ายยยย
เอาเป็นว่า ขอฟินกับบรรยากาศรับxรับ รุกรับรุกรับไปพลางๆ โอ้ย มึน 5555

[❣☾月亮☽❣]

    อะเฮือก. หนูน้ำนี่ร้ายกว่าที่คิดจริงๆจ้า. มันช่างฟินอะไรอย่างนี้. ขอสิงร่างน้องวิวสักสองวันได้ไหม  อยากจะรู้ว่าน้ำเป็นคนยังไงกันแน่. ต้องรบกวนคุณบ่าวซะแล้ว.
ว่าแต่กับคุณป๋านี่แอบมีซัมติงอะไรกันมาตั้งนาน. แหมๆคนโง่.   

ยอมรับว่าเหล่าเคะและพวกคนตลกชอบซุบซิบผีเจาะปากในเรื่องนี้ก็เป็นพวกแมงหวี่แมงวัน. น่ารำคาญที่สุดค่ะ แต่ขอยกตำแหน่งพิเศษให้เจร์เป็นแมลงสาปก็แล้วกัน. แบบว่าเห็นเมื่อไหร่อยากเอารองเท้าฟาดให้แบนๆ.   

ขอบคุณค่ะรอตอนต่อไปนะ. 

[NINEWNN]

นี่แหละค่ะเสน่ห์ของการเอารับมาชนกัน 
เมะเรื่องนี้หรือคะ... เป็นตัวร้ายที่จะได้รับแต่คำด่า
เอาจริงๆเราว่าสาววายไม่น้อยจะเป็นพวกหลงเคะนะคะ
ยิ่งมาอยู่ด้วยกันพลังดาเมจยิ่งรุนแรง...
ปล. อเล็กซ์กับคุณปิ่น อิฉันขอชงค่ะ อิฉันสายโอจิค่อน

[fahsida]

คุณป๊าน่ารักอ่ะ แถมมีซัมติงกับคุณอเล็กผู้แสนกวนอีก อ๊ายมโนเราเพ้อไปไกล

เราว่าน้ำกับวิวอยู่ด้วยกันแล้วน่ารักดีอ่ะ ถึงจะเสียดายที่น้ำไม่เลือกอดัมส์ก็เถอะ

[fangiily]

เรื่องนี้... มี'เมะ'ด้วยหรอ หว๊ายยวว ลืมไปว่ามี 55555

แต่แหม... ความหวาน น่ารัก เซ็กซี่ เร้าร้อน ยั่วยวน ของน้ำกับวิว นี่ทำเอาลืมบุคคลที่สาม สี่ ห้า ไปเลย

รับกับรับ ก็ดีตรงนี้แหละเน๊อะ ผลัดกันได้ เติมเต็มกันได้ ไม่มีศักดิ์ศรีที่ว่าข้าเป็นรับต้องรับอย่างเดียวนะ 55555 #ผิดแหละๆ

ชอบมากๆ เลยค่ะ รอตอนต่อไปน๊าาาา

[Mouse2U]

เรามองว่า 'เมะ' ในเรื่องนี้ก็เหมือน 'อากาศธาตุ' นั่นล่ะค่ะ อืม~ ดูคล้ายกับบ้านร้างที่แค่เดินผ่านก็รู้สึกขนลุกแปลกๆ เท่านั้น .. เพราะฉะนั้น เคะที่น่ารักอย่างน้องวิวกับน้องน้ำตีตัวออกห่างจากอดัมส์แบบนี้ดีแล้วล่ะค่ะ ลำพังแค่เจเจอร์คนเดียวก็หลอนจะแย่อยู่
ล้าววว~

[ka[ze]na]

พ่อ ลูก ดราม่าอยู่...พอกัน

[valenna yy]