ขอโทษที่ให้รอนานคร่าาาาาา
โซอึน รู้สึกผิด
49600
สั้นนิดนุง
ตอนที่ 23 เกือบไปแล้ว
กุ้ยช่ายหลังจากกลับจากงานเลี้ยงก็อาบน้ำใส่ชุดคลุมอาบน้ำ เดินออกมาได้ก็เปิดทีวีแล้วล้มตัวนอนดูทีวีได้สักพักก็เผลอหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้
ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ไม่รู้ว่าเคาะมานานแค่ไหนแล้ว เพราะว่าเคาะดังมาก ได้แต่เดินงัวเงียไปเปิดประตู
พอเปิดออกก็เจอเข้ากับเจ้านายที่ตอนนี้หน้าแดงก่ำ คิดว่าคงเป็นเพราะเมา เห็นแล้วก็หงุดหงิด ทำไมชอบทำตัวเหมือนไม่มี
ความรับผิดชอบจังเลย ทั้งที่มีลูกแล้วแท้แท้ แทนที่จะทำตัวให้ดูพึ่งพาได้ กลับมาทำตัวเหลวไหล แค่คิดก็เผลอทำหน้าไม่พอใจออกมา
แต่ใครจะรู้ล่ะว่าทำหน้าไม่พอใจใส่เจ้านาย จู่ๆเจ้านายหน้าหล่อก็ผลักเข้ามาในห้องแถมดันหลังไปกระแทกประตูจนเจ็บ ตกใจไม่น้อยเลยถามออกไป จากที่สลึมสลือก็ทำเอาตื่นเสียแล้ว
“ทำอะไรน่ะ มาทำไม มีธุระอะไร”ตั้งใจพูดกึ่งๆไล่ แต่ก็ไม่ได้คำตอบ
ได้กลับมาก็แค่สีหน้าที่ดูแลหงุดหงิดเสียเต็มประดา
“เมาแล้วก็กลับห้องไปนอนสิ”คราวนี้เลยออกปากไล่ไปจริงๆ เพราะดูท่าแล้วก็คงเมาน่าดู
“พรุ่งนี้ต้องถ่ายแต่เช้าไม่ใช่รึไง ไปนอนได้แล้ว”พูดซ้ำแล้วผลักออกเบาเบา แต่ดูท่าแรงผลักจะไม่ทำให้ขยับเลยสักนิด
“นี่ คุณ ไม่ได้ยินรึไง ไปนอนแล้ว ละ อื้อ”ยังพูดไม่ทันจบประโยคดี ริมฝีปากบางเฉียบก็ถูกกระแทกด้วยริมฝีปากหนานุ่มอย่างแรก ตกใจจนต้องเบิกตากว้างขึ้นมอง
สบเข้ากับดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่สวยที่มองมาอย่างดุดัน ตกใจ แปลกใจอยู่ไม่น้อย ความตื่นกลัวก็เริ่มผุดขึ้นมา กลัวจะเป็นมากกว่าที่คิด
มือเล็กทั้งผลักทั้งดันร่างกายหนาของอีกฝ่ายให้ออกไป อีกมือก็คว้าเอามือหนาที่ซุกเข้ามาในชุดคลุมอาบน้ำตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ มือร้อนทั้งบีบทั้งเค้นหน้าอกบางจนรู้สึกเจ็บขึ้นมา
พอผลักดันจิกทึ้งหนักเข้าทั้งที่ปากยังถูกตะโบมจูบอย่างมูมมาม สัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนผ่าวที่เจือกลิ่นน้ำมึนเมาไล้เลียอยู่รอบขอบปากผลักดันริมฝีปากอย่างรุนแรงเพื่อเข้ามาสำรวจ
สติที่ยังพอมีอยู่บ้างทำให้เม้มปากแน่นไม่ยอมเปิด ทั้งตกใจทั้งกลัวเพราะอีกฝ่ายมาแปลก ปกติก็จะมาขอด้วยดี หรือเล่นทีเผลอ แต่ตอนนี้กลับมาช่วงชิงใช้กำลังกันแบบดื้อดื้อ
รู้ตัวอีกทีก็เจ็บแปรบที่ริมฝีปากล่าง เผลอร้องออกไป รู้ตัวอีกทีลิ้นร้อนผ่าวก็สอดแทรกเข้ามาอย่างจาบจ้วง ทั้งดูดทั้งดึง สอดแทรกด้วยลดฝาดเลือดและกลิ่นแอลกอฮอล
แค่ได้กลิ่นก็นึกเวียนหัวร่างกายพลันคล้ายจะอ่อนแรง มือที่ทั้งผลักทั้งดันก็ถูกรวบเอาไว้ทั้งสองข้างด้วยมือเดียว
แผงอกรู้สึกร้อนวาบเมื่อมือหนาลูบไล้สลับขยำอย่างหนักหน่วง สะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออุ่นวาบที่หน้าท้อง มือร้อนขยำเข้าที่หน้าท้องจนทำให้ต้องออกแรงดิ้น
แต่ยิ่งดิ้นมือที่ถูกรวบยิ่งถูกกำแน่น ลิ้นร้อนยิ่งตะโบมจูบอย่างจาบจ้วงหนักหน่วงจนรู้สึกว่าหัวสมองหนักอึ้งจนคิดอะไรไม่ออก
ไม่เคยเลยที่จะเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ในชีวิต แค่คิดว่ามันจะจบยังไงร่างกายมันก็เริ่มอ่อนแรงที่จะขัดขืนเอาซะง่ายๆ
รู้สึกตัวอีกที ร่างกายก็ลอยหวือขึ้นแล้วตกลงบนเตียงนุ่มๆจนเกือบเด้งขึ้นมาอีกรอบจนเผลอหลับตาแน่น
พอรู้สึกหนักเหมือนมีอะไรมากดทับ คิดได้ก็ลืมตาโพล่งขึ้นมาด้วยตามตกใจ
มองเห็นร่างสูงกำยำของเจ้านายคล่อมทาบทับร่างกายของตัวเองเอาไว้ ก้มมองตนเองก็แทบลมจับชุดคลุมอาบน้ำหลุดลุ่นจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน ดีที่ใส่กางเกงขาสั้นเอาไว้
ไม่รู้แล้วไม่เข้าใจว่าทำไมร่างสูงตรงหน้าถึงทำอะไรเช่นนี้ จึงได้เงยหน้ามองอีกฝ่ายเพื่อหาคำตอบ จ้องมองเข้าไปที่ดวงตาสีน้ำตาลเข้มดุดัน
แต่ไม่ทันไรดวงตากลมโตก็เบิกกว้างขึ้นอีกครั้ง ริมฝีปากร้อนผ่าวก้มลงมาประกบ คราวนี้ทั้งจูบ ทั้งขยี้ไปทั่วจนปากกับจมูกแทบจะรวมกัน
รุนแรงจนต้องยกมือขึ้นปัดป้องอย่างสุดแรง แต่ด้วยความต่างทางเชื้อชาติ สัดส่วนร่างกายจึงต้องแตกต่างเป็นธรรมดา ยิ่งแรงก็ไม่ต้องพูดถึง
ออกแรงงปัดป้องเท่าไรก็ไม่เป็นผล หนำซ้ำยังเหนื่อย ยิ่งกับจูบก็หายใจไม่ทันพอแรงอยู่แล้ว ไหนจะมาออกแรงผลัก ออกแรงสู้ สู้ไม่ได้แถมยังจะเหนื่อยปล่าวๆ
เหตุการณ์แบบนี้เข้าเรียกว่าข่มขืนรึป่าว หรือว่าข่มเหง หรือว่าขืนใจ จะอะไรก็ใช่ทั้งหมด แต่จะปล่อยให้เป็นอย่างนี้ได้ยังไง
จะมาให้เสียตัวให้คนเมาอีกแล้วเหรอ ครั้งที่แล้วก็เสียตัวให้คนเมาจนมีลูกออกมาเป็นตัวจนเป็นเรื่องราวให้ชีวิตทั้งชีวิตเปลี่ยน
แล้วนี่อะไร โชคชะตาเล่นอะไรอยู่ ถ้าจะต้องมาเสียตัวให้คนเมาอีกครั้งก็คงแย่แน่
แต่จะให้ทำยังไงได้ แค่แรงก็ยังสู้ไม่ได้ จะทำยังไงดีล่ะแล้วจะให้มาโดนข่มเหงโดยผู้ชายด้วยกันแค่คิดใจมันก็หงุดหงิดขึ้นมาแล้ว ใครจะมายอมง่ายๆ
แต่ตอนนี้หมดแรงเพราะจูบไปซะแล้ว มือพอจะช่วยผลักไสก็ดันโดนรวบเอาไว้ ปากที่โดนจูบก็เริ่มเจ็บจนชา
แต่จะให้มายอมอย่างนี้มันไม่ใช่แน่แน่ ถ้าขึ้นปล่อยให้เรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้น ไม่รู้ว่าชีวิตจะมีเรื่องยุ่งยุ่งเข้ามาอีกมากมายแค่ไหน แค่นี้ก็ยุ่งพอแรง
อย่าหาว่าทำร้ายหรืออะไรกันเลยนะ หนามยอกต้องเอาหนามบ่งแล้วกัน
ไหนไหนก็ใช้กำลังมาก็คงต้องใช้กำลังกลับ แต่ตอนนี้มือหนาที่กำลังเค้นกำลังจับอยู่ที่อกค่อยค่อยเลื้อยลงมาที่หน้าท้องผ่านสะดือ แค่สัมผัสก็เริ่มขนลุก ร่างกายร้อนผ่าวเอาซะดื้อดื้อ จุดกึ่งกลางร่างกายเริ่มตึงแน่น
ไม่อยากปฏิเสธว่าตัวเองก็มีอารมร่วมอยู่ไม่น้อย เป็นใครใครจะไม่เป็นแบบนี้บ้าง ทั้งโดนจูบทั้งโดนลูบขนาดนี้ ต่อให้คนนั้นเป็นผู้ชายด้วยกันก็เถอะ ถามว่ารังเกียจมั้ย ก็นึกแปลกใจว่าทำไมถึงไม่รังเกียจสัมผัสผู้ชายด้วยกัน จนมือร้อนผ่าวต่อยแซะเข้าที่ขอบกางเกงขาสั้นที่ใส่อยู่เท่านั้นแหละ
อย่าหาว่าใช้กำลังกันเลยนะ
ปึก!!!!
“อุ๊ก”เสียงร้องในลำคอของมาตินดังขึ้น ถอนริมฝีปากออกจากซอกคอขาว
กุ้ยช่ายจ้องมองมาตินด้วยสีหน้าสะใจปนขึ้นเคือง
“ฮึก”คราวนี้กุ้ยช่ายร้องอย่างตกใจบ้างเมื่อกายหนาของมาตินทิ้งตัวลงมาทับจนเกือบจุกตามกันไป
ก็ใครใช้ให้มาเมาแล้วทำอะไรสิ้นคิดแบบนี้ล่ะ ไม่รู้ว่าจะสูญพันธุ์รึป่าว แต่ก็ออมแรงไว้อยู่ล่ะ
“นี่คุณ ลุกออกสิ หนัก”กุ้ยช่ายเริ่มรู้สึกอึดอัดเพราะรู้สึกว่าอีกฝ่ายโถมลงมาทั้งตัวแบบไม่ออมแรง
“นี่คุณ เมาแล้วอย่ามาเดือดร้อน ผมหนัก”กุ้ยช่ายผลักมาตินออก
ผลักอยู่นานก็เริ่มสังเกตว่าอีกฝ่ายแน่นิ่ง ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดที่ต้นคอ ร้อนจนทำให้รู้สึกอ่อนแรงยังไงก็ไม่รู้
อีกยังร่างกายที่ถูกทาบทับ ให้ความรู้สึกเหมือนโดนกอด ยอมรับอยุ่หรอกว่าเรื่องจูบแรกๆก็รู้สึกแปลกๆ ต่อมาก็เริ่มรู้สึกชินอยู่บ้างในความมึนของอีกฝ่ายที่ชอบมาขอจูบเอาดื้อๆ
ไม่รู้เหตุผลไม่มีเหตุผลที่จู่ๆจะมาขอจูบกัน แต่ในเมื่อขอแบบไม่มีเหตุผล ก็ให้แบบไม่มีเหตุผล ไม่รู้ว่าทำไมต้องให้เหมือนกัน ถึงจะทำท่าทีว่าไม่เต็มใจให้ แต่ก็รู้อยู่ว่าอีกคนเอาแต่ใจแล้วหน้ามึนมากแค่ไหน ถ้าอยากได้ก็คือต้องได้
ที่ผ่านมา เหตุผลที่คอยหามาแก้ต่างกับชีวิตอยู่ตลอดเวลา ช่วงพักหลังหลังเริ่มรู้สึกว่าเหตุผลทั้งหมดที่คอยหามาหักลบนั้นไม่ได้เป็นที่น่าต้องการเลยสักนิด
แล้วอะไรล่ะที่เป็นที่ต้องการ ตอนนี้ก็ยังคงหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร รู้แค่ว่าให้ทุกทุกวันมันผ่านไปก็พอ เพราะไม่อยากจะคิดอะไรมากมาย
จึงได้ให้มันเกิดขึ้นแล้วผ่านไป ไหนไหนก็ไม่ได้นึกรังเกียจอยู่แล้ว แล้วจะหาเหตุผลมาทำไมกัน
******************************************
ครบ 20 รีพลาย จะมาต่อให้อีก
คิดถึงทุกคนมากเลย ไม่ได้มาลงนาน ยอมรับช่วงนี้ยุ่งมาก
กำลังจะเปิดร้าน เริ่มธุรกิจใหม่ เลยยุ่ง
ยังไงก็อย่าทิ้งกันนะคร้าาาาาาาา
คืนนี้เจอกัน อิอิ สามีทำโอทีเลยมาลงสองตอนไปเร๊ย
โพลล์
หัวข้อ: # Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน # 14/10/58 พิเศษ 3 รามี่+พัฒน์ p.51 (อ่าน 532608 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก