END*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด★❥ [14/06/18]P53
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: END*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด★❥ [14/06/18]P53  (อ่าน 596486 ครั้ง)

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
มีเรื่องอื่นนอกจากเรื่องมีที่แต่งมั้ยคะ
 :katai2-1: :katai2-1:



สวัสดีค่ะ ผลงานเขียนทั้งหมดตามลิ้งนี้เลยค่ะ  ❀ผลงานเขียน❀by Star_ss
 :pig4: :pig4:



ออฟไลน์ makone

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 296
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
สงสัยจริงๆ ใครเป็นนายใหญ่ที่มาทำลายทิวกันนะ  :m31:

ออฟไลน์ minneemint

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1632
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0
อย่างนี้ต้องจะเต็ม

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :serius2: เกิดเรื่องขึ้นมาอีกแระไม่หยุดซักที

ออฟไลน์ ป๋า

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 98
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
คือมินน่าจะบอกทิวนะเรื่องที่โดนดรีมลักตัวไปซ้อมอ่ะ คือต่างคนต่างรู้ตัวคนร้ายอยู่แล้ว จะมาปิดกันทำไมฟระ บอกกันจะได้ช่วยกันคิดว่าจะทำไง

ส่วนคู่อิพี่ปูปี้กะโจจ๋าเนี่ยจะหวานไปไหน อิจฉาเว้ย!!

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★
❤❤❤❤❤❤❤❤❤


ตอนที่ 56 (ทิวVSมิน) รักคือการเสียสละ



พาร์ทมิน



วันนี้ที่ร้านมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นครับ ไอ้ป๋าของผมสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เหตุการณ์ที่ว่าคือมีคนเข้ามาเที่ยวที่ร้านแล้วเกิดการทะเลาะวิวาทกันเกิดขึ้นครับ คู่กรณีหนึ่งคนได้รับบาดเจ็บสาหัสแต่เด็กที่ร้านพาไปส่งโรงพยาบาลได้ทัน



ช่วงที่ไอ้ป๋ามันเดินวุ่นไปคุยกับตำรวจ ผมก็ได้โอกาสโทรไปถามเด็กในร้านที่พาคนเจ็บไปส่งโรงพยาบาลครับ มันบอกผมว่าตอนนี้คนเจ็บปลอดภัยแล้ว หมอช่วยไว้ได้ทันครับ ผมได้ฟังอย่างนั้นก็โคตรโล่งใจเลยครับ แต่ตอนนี้ที่ห่วงที่สุดคือไอ้ป๋าของผมครับ ไอ้ป๋าดูมันเครียดๆ กับเรื่องนี้พอสมควรครับ





ก่อนหน้านี้ก็เป็นเรื่องยาเสพติดที่มีคนเอามาวางทิ้งไว้ในร้าน ตอนนี้กำลังตามหาตัวไอ้เลวนั่นอยู่ครับ ผมเองยังเครียดแทนมันเลยครับ แล้วอย่างนี้จะไม่ให้มันเครียดได้ยังไง และสิ่งที่ผมทำได้ในตอนนี้คือคอยเป็นกำลังใจให้มันครับ
หลังจากเคลียร์เรื่องวุ่นๆ ที่เกิดขึ้นในร้านไอ้ป๋าก็พาผมกลับมาที่คอนโดครับ มันสั่งให้ผมเข้าไปอาบน้ำก่อนมันผมก็ทำตามที่มันบอก ไม่อยากสร้างปัญหาเพิ่มให้มันครับ แค่นี้มันก็เหนื่อยมากแล้ว ระหว่างที่ผมอาบน้ำอยู่นั้นผมก็คิดถึงแต่เรื่องของไอ้ป๋า เป็นห่วงมันครับแต่ไม่รู้จะช่วยมันได้ยังไง ผมก็พยายามคิดหาทางจะช่วยมันอยู่นะครับ แต่ยิ่งคิดแม่งก็ยิ่งปวดหัวเลยว่ะ ผมควรจะทำยังไงดีวะ!!





ผมใช้เวลาอาบน้ำไม่นานนักก็ออกมาจากห้องห้องด้วยผ้าเช็ดตัวคาดที่เอวเพียงหนึ่งผืน ภาพที่เห็นหลังจากออกมาจากห้องน้ำคือไอ้ป๋ามันกำลังสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงครับ เฮ้ออ... กูจะช่วยมึงยังไงดีวะทิว




ครืดดด.... ครืดดด.....



ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่กำลังสั่นเพราะมีสายเข้าอยู่ที่โต๊ะข้างหัวเตียง เบอร์ที่โชว์ขึ้นหน้าจอเป็นเบอร์ที่ผมไม่ได้บันทึกไว้ในเครื่องครับ อาจจะเป็นลูกน้องของไอ้ป๋าที่อยู่โรงพยาบาลก็เป็นได้ ผมจึงเลื่อนสไลด์เพื่อรับสายที่โทรเข้ามาทันที



"สวัสดีครับ..."


"หึหึ สวัสดีคนอ่อนแอ" ผมเอาโทรศัพท์ที่แนบหูผมอยู่ออกมาดูเบอร์อีกครั้งด้วยความสงสัย น้ำเสียงที่ผมไม่คุ้นเคย คำพูดที่ฟังแล้วรู้สึกถึงความไม่เป็นมิตร ผมเอาโทรศัพท์แนบที่ใบหูอีกครั้งเพื่อคลายข้อสงสัยดังกล่าว


"คุณเป็นใครครับ?" ผมถามออกไป


"อยากรู้เหรอว่าฉันเป็นใคร เด็กน้อย... หึหึ" ผมขมวดคิ้วทันที


"ผมถามว่าคุณเป็นใคร โทรมาหาผมคุณต้องการอะไร?"


"หึหึ ฉันต้องการอะไรอย่างงั้นเหรอ เธอถามได้ดีนิ ฉันชักชอบแล้วซิ" ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะครับ


"กูถามว่ามึงเป็นใคร?" ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความดุดัน คือเหมือนผมกำลังคุยกับคนโรคจิตเลยครับ


"ฉันเป็นใครเธอไม่ต้องรู้หรอก ฉันแค่โทรมาบอกอะไรเธอสักหน่อยก็แค่นั้นเอง"


"เรื่องอะไร มึงต้องการจะบอกอะไรกู?!!!"


"จุ๊ๆ ไม่เอาอย่าพูดไม่เพราะอย่างนั้นซิ ไม่น่ารักเลยนะ"


"มึงอย่ามาโยกโย้ จะพูดเหี้ยอะไรก็พูดมาสัส!!" ผมพูดโทรศัพท์ไปก็มองไอ้ป๋าไปครับ มันยังคงยืนสูบบุหรี่อยู่ที่เดิม


"หึหึ ใจร้อนจริงๆ เลยนะเด็กน้อย ฉันแค่อยากจะบอกว่าให้เธอเลิกกับนายทิวไผ่แล้วอยู่ห่างๆ มันซะ ถ้าเธอไม่อยากทำให้มันเดือดร้อน แต่ถ้าเธอยอมมาเป็นคนของฉันเราก็พอจะตกลงกันได้นะ"


"เพื่ออะไร!! ทำไมกูต้องไปเป็นคนของมึงด้วย?!!" ไอ้ป๋ามันมองมาที่ผมครับ ผมเลยต้องพูดเบาเสียงลงกว่าเดิมเพื่อไม่ให้มันได้ยิน


"เพราะถ้าเธออยู่กับมัน ฉันจะทำให้ชีวิตมันพังลงด้วยฝีมือของฉันไง ฉันให้เวลาเธอคิดอีกหนึ่งคืน พรุ่งนี้ฉันจะโทรมาเอาคำตอบกับเธอนะเด็กน้อย หึหึ หลับฝันดีนะ อย่าลืมฝันถึงฉันบ้างล่ะคนดี"



ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด......




มันกำลังให้โอกาสผมงั้นเหรอครับ หึ!! มันต้องบ้าแน่ๆ มันต้องการให้ผมเลิกกับไอ้ป๋างั้นเหรอ บ้าไปแล้ว!! ระหว่างที่ผมกำลังคิดถึงคำพูดพวกนั้นไอ้ป๋ามันก็มองมาที่ผมพอดีครับ ผมเลยรีบวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆ ตัวแล้วเรียกไอ้ป๋าให้ไปอาบน้ำ คือผมคิดอะไรไม่ทันครับผมเลยพูดออกไปอย่างนั้น ไอ้ป๋าเดินเข้ามาหาผมแล้วหอมที่แก้มผมเบาๆ ก่อนจะบอกให้ผมเข้านอนก่อนมันแล้วมันก็เข้าไปอาบน้ำครับ ผมนอนคิดเกี่ยวกับโทรศัพท์ปริศนาที่ผมเพิ่งวางสายไป ผมคิดไม่ออกเลยครับว่าเป็นใครที่โทรเข้ามา ฟังเสียงแล้วผมก็ไม่คุ้น ผมนอนรอไอ้ป๋าจนมันขึ้นมานอนข้างๆ ผม กอดผมและบอกรักผมก่อนนอนเหมือนทุกครั้งจนไอ้ป๋ามันหลับไป ผมกอดมันแนบแน่นกว่าเดิมแล้วคิดว่าผมจะขาดมันได้ไหม ผมทำไม่ได้ครับ ผมขาดมันไม่ได้....






"ทิว กูจะทำยังไงดี" ผมได้แต่พูดพรึมพรำกับตัวเองในความมืด นอนมองมันผ่านความมืดด้วยความรู้สึกที่หลายหลายจนบอกไม่ถูก จนผมเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ตื่นขึ้นมาตอนเช้าไอ้ป๋าจะไปคุยธุระกับตำรวจที่มันเรียกเขาว่าท่านรองฯ ตอนแรกมันจะให้ผมรอมันอยู่ที่ห้องครับ แต่ผมขอไปกับมันด้วย มันก็ไม่อยากให้ผมไปสักเท่าไหร่ แต่ผมก็ยังยืนยันคำเดิมคืออยากไปกับมันครับ ไอ้ป๋ามันเห็นผมยังคงยืนยันคำเดิมเลยยอมให้ผมไปด้วยในที่สุด พอไปถึงบ้านตำรวจคนนั้นผมก็ขอรอมันอยู่ด้านนอก ปล่อยให้มันเข้าไปคุยกับตำรวจคนนั้นด้วยตัวมันเอง อันที่จริงผมก็อยากเข้าไปด้วยครับ แต่ดูสถานการณ์แล้วคงจะไม่เหมาะสมถ้าผมจะเข้าไปนั่งฟังด้วย ผมเลยขอรอมันด้านนอกครับ เดี๋ยวถึงคอนโดค่อยถามมันจะดีกว่าครับ ไอ้ป๋ามันเข้าไปนานพอสมควร ออกมาก็ขับรถพาผมไปกินข้าวแล้วบอกผมว่าเดี๋ยวกินข้าวเสร็จจะพาผมไปหาพี่ฟิวครับ แต่พี่ฟิวดันโทรมาบอกว่าติดธุระเสียก่อน เราสองคนเลยขับรถกลับคอนโดครับ




"มิน มึงจะแวะซื้ออะไรก่อนไหม?" ไอ้ป๋ามันถามผมระหว่างที่เรากำลังขับรถเข้าไปจอดในคอนโดครับ


"ไม่อ่ะ แล้วมึงล่ะอยากซื้ออะไรรึป่าว?" ผมถามมันกลับ


"กูไม่อยากซื้ออะไรหรอก กูแค่ถามมึงดูก่อนเผื่อมึงอยากจะกินไอติมไง"


"ไม่เอาอ่ะ อยากขึ้นห้องมากกว่า..."


"อืม... เอางั้นก็ได้" แล้วเราสองคนก็เดินขึ้นห้องกันครับ พอถึงห้องไอ้ป๋ามันก็เข้าไปทำงานต่อ ส่วนผมก็นั่งอ่านหนังสือสอบข้างนอก แต่อ่านเท่าไหร่ก็อ่านไม่รู้เรื่องเลยครับ คิดแต่เรื่องนั้นวนไปวนมาในสมองจนปวดหัวไปหมด





ครืดดดด..... ครืดดดด.....




ผมต้องขมวดคิ้วแน่นเมื่อเห็นเบอร์ที่กำลังโทรเข้ามาในตอนนี้ มันเป็นเบอร์ของไอ้คนเมื่อวานครับ ผมอยากรู้จริงๆ เลยครับว่าแม่งต้องการอะไรจากผมกันแน่ ผมเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วออกไปยืนที่ระเบียงก่อนจะกดเลื่อนสไลด์แล้วรับสาย



"คุณต้องการอะไรกันแน่!! ถ้าคิดว่าโทรมาขู่ผมแบบนี้แล้วผมจะกลัว หึ!! ผมบอกเลยว่าคุณคิดผิด!!"


"จุ๊ๆๆ อย่าพูดกับฉับแบบนั้นซิเด็กน้อย ไม่น่ารักเลยน้า... ฉันก็แค่จะโทรมาถามเธอว่าเธอได้คำตอบให้ฉันรึยังก็เท่านั้นเอง แค่เธอออกไปจากชีวิตไอ้ทิวไผ่แล้วอย่ากลับมาหามันอีก หรือไม่ก็มาอยู่กับฉันแล้วฉันจะเลี้ยงดูเธอเป็นอย่างดี เธออยากได้แบบไหนล่ะ? เลือกมาซิ หึหึ"


"กูว่ามึงไปสงบสติอยู่เงียบๆ คนเดียวเถอะ อย่ามาทำตัวเป็นโรคจิตสร้างความวุ่นวายให้คนอื่นแบบนี้เลยว่ะ!! ถึงมึงจะพูดหรือขู่กูยังไงกูก็ไม่ทำตามที่มึงต้องการหรอกไอ้เหี้ย!!!"


"แสดงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับร้านของไอ้ทิวไผ่มันยังเป็นเรื่องเด็กๆ ไปสำหรับเธอซินะ ถ้ามันยังไม่ถึงใจเธอฉันจะเพิ่มดีกรีความรุนแรงให้เธอเอง ฉันถือว่าฉันได้เตือนเธอแล้วนะ แต่เธอปฏิเสธฉันเอง โอกาสนี้มันไม่มีครั้งที่สองสำหรับเธอนะเด็กน้อย งั้นเธอกับไอ้ทิวไผ่ก็เตรียมรับความพังพินาศได้เลย โชคดีนะเด็กน้อยของฉัน"




ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด......






"ไอ้เหี้ย!! มึงเป็นใครวะสัส!! แม่งเอ้ย!!!" ผมสถบขึ้นด้วยความโมโห






ผมกลับมาคิดทบทวนคำพูดที่มันพูดไว้กับผมแสดงว่ามันต้องเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่เกิดขึ้นในร้านไอ้ป๋าแน่ๆ เลยครับ มันต้องการอะไรผมแม่งโคตรอยากรู้ฉิบหาย ผมเดินวนไปวนมาอยู่ที่ระเบียงห้องนอน คิดว่าจะบอกเรื่องนี้กับไอ้ป๋าดีไหม? คิดหนักอยู่สักพักก็ตัดสินใจว่าจะบอกเรื่องนี้และเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมให้ไอ้ป๋าฟังดีกว่าครับ อย่างน้อยไอ้ป๋ามันก็จะได้รู้ว่าใครที่กำลังจ้องจะทำร้ายมันอยู่ไงครับ ผมถอนหายใจเฮื้อกใหญ่ก่อนจะเดินผ่านห้องนอนออกไปยืนหน้าห้องทำงานของไอ้ป๋าครับ




"เอาวะ!! อย่างน้อยก็แค่โดนมันบ่นสามสี่วัน แต่ถ้าไม่บอกมันตอนนี้คงไม่มีโอกาสได้บอกมันอีกแน่ๆ สู้โว๊ย!!" ผมยืนพูดให้กำลังใจตัวเองก่อนจะค่อยๆ เปิดประตูห้องทำงานออกช้าๆ อย่างเบามือ




ครืดดดด..... ครืดดดด......



"เออ!! ว่าไง?" ใครโทรหาไอ้ป๋าตอนนี้วะ กูอุตส่าห์รวบรวมความกล้าตั้งนาน สาดดด....


"ห๊ะ!!!! มึงว่าอะไรนะ!!!" ไอ้ป๋าตะโกนขึ้นเสียงดังโคตรๆ เลยครับ แล้วสายตาไอ้ป๋าก็หันไปมองที่ผมที่กำลังยืนทำหน้างงอยู่ที่หน้าประตูห้องทำงานครับ


"ไฟไหม้โกดัง!!"


"ทิว...." ผมเดินเข้าไปหามันทันที


"เออๆ เดี๋ยวกูออกไปเดี๋ยวนี้แหละ!!"


"ทิวเกิดอะไรขึ้นวะ?" ผมถามมันครับ


"มิน เดี๋ยวกูออกไปร้านแป๊ป มึงรออยู่ที่นี่นะเดี๋ยวกูมา" ไอ้ป๋ารีบเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าเข้ากางเกงแล้วเดินออกไปหยิบกุญแจรถมาถือไว้ในมือ


"เฮ้ย!! ให้กูไปด้วยดิ!!"


"อย่าเลย!! เดี๋ยวกูมาแป๊ปเดียวเอง" ผมเดินเข้าไปหามัน


"กูไปด้วยนะ กูไม่อยากให้มึงไปคนเดียว" ผมพูดบอกมันครับ


"อืม... งั้นก็ไปเปลี่ยนเป็นเสื้อแขนยาวไปออกไปข้างนอกมันหนาว"





ผมเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อแขนยาวมาสวมใส่ตามที่ไอ้ป๋ามันบอก เสร็จแล้วก็เดินออกมาหาไอ้ป๋าที่นั่งรออยู่ที่โซฟา อีกมือของมันก็ถือโทรศัพท์ยกแนบใบหู ไอ้ป๋ามันโทรคุยกับพี่ฟิวครับ ผมเดินตามหลังมันมาจนถึงรถไอ้ป๋าก็กดปลดล็อครถแล้วขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ ส่วนผมก็นั่งหน้าข้างๆ ไอ้ป๋านั่นแหละครับ ไอ้ป๋ามันขับรถเร็วมากใช้เวลาไม่นานเราก็มาถึงร้านครับ พอผมสองคนเดินลงจากรถไอ้เก่งก็วิ่งเข้ามาหาทันที




"สวัสดีครับนาย...."


"เออ!! เป็นไงบ้างวะ มีอะไรเสียหายไปบ้าง?"


"เสียหายไม่เยอะครับนาย ส่วนมากจะเป็นพวกน้ำอัดลมกับสปายที่อยู่ด้านนอกที่ยังไม่เก็บเข้าชั้นวางของนะครับ เสียหายไปสิบกว่าลังครับนาย พวกผมช่วยกันดับไฟทันครับ"


"เออดีมาก แล้วใครเห็นเป็นคนแรกว่าไฟไหม้?"


"ไอ้บูด้าครับ มันเฝ้าเวรคืนนี้ ส่วนพวกผมก็เข้ามาตรวจร้านกันพอดี เลยพอมีคนช่วยกันดับไฟครับนาย" ไอ้เก่งเล่าให้นายมันฟังครับ


"เออ แล้วนี่มึงแจ้งตำรวจรึยัง?" ไอ้ป๋าถามไอ้เก่ง


"แจ้งแล้วครับนาย ตำรวจชุดเดิมกับเมื่อวานครับ แต่ท่านรองฯ มาตรวจด้วยตัวเองแล้วบอกว่าจะคุยเรื่องนี้กับนายโดยตรงครับ"


"เออ!! งั้นมึงอยู่เคลียร์ของที่เสียหายให้เรียบร้อย เรียกเด็กๆ มาเฝ้าที่ร้านเพิ่ม บอกว่าเดี๋ยวกูจ่ายพิเศษให้แต่อย่าให้พลาดอีก เข้าใจไหม?!!"


"ครับนาย..." ไอ้เก่งรับคำสั่งนายมันครับ


"เดี๋ยวกูเข้าไปดูที่โกดังสักหน่อย" ไอ้ป๋ากำลังจะเดินไปดูที่โกดังครับ


"นายครับ ท่านรองฯ ฝากบอกว่าอย่าให้คนเข้าใกล้พื้นที่เกิดเหตุครับ แต่ให้เฝ้ารอบๆ ไว้ให้ดี เดี๋ยวท่านจะส่งตำรวจมาช่วยเฝ้าอีกแรงครับ"


"เออ!! เอางั้นก็ได้ งั้นมึงดูแทนกูด้วยแล้วกัน มีอะไรก็ให้รีบโทรบอกกู"


"ครับนาย....."


"ดีนะที่วันนี้ร้านปิดไม่งั้นแม่งต้องยุ่งฉิบหายแน่ๆ เลยสัส!!" ไอ้ป๋ามันพูดขึ้น


"นายกับคุณมินกลับไปพักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวทางนี้ผมจะดูแลให้เองครับ"


"เออ! ขอบใจมึงมาก งั้นกูกลับก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้มินมันมีสอบแต่เช้า" ไอ้ป๋าพูดบอกไอ้เก่งแล้วหันมามองที่ผมครับ


"สวัสดีครับนาย สวัสดีครับคุณมิน" ผมได้แต่พยักหน้าให้ไอ้เก่งมันครับ ส่วนไอ้ป๋ามันตบที่ไหล่ไอ้เก่งสองทีแล้วเราก็เดินกลับมาที่รถ




ไอ้ป๋ามันดูเงียบไปเลยครับ ผมเป็นห่วงมันว่ะ ต้องเป็นฝีมือไอ้เหี้ยนั่นแน่ๆ ผมคิดว่าอย่างนั้นนะครับ ผมกำลังจะอ้าปากบอกมันถ้าไม่ติดว่าเหตุการณ์ต่อไปนี้จะเกิดขึ้นกับผมสองคน






เอี๊ยดดดด..... โครมมมม......




หัวของผมกำลังหมุนติ้วๆ ปวดไปหมด ตื่นขึ้นมาอีกทีก็อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่ผมรู้สึกไม่ชอบมันสักเท่าไหร่ ขยับตัวทีก็ร้าวไปทั้งตัว ผมเป็นอะไรกันแน่วะ!!




"มิน... มินตื่นแล้วเหรอลูก ฮืออ... ฮืออ... มินลูกแม่"



"แม่ พ่อ...พี่ม่อน ทำไมทุกคนมาอยู่กับพร้อมหน้ากันอย่างนี้ล่ะครับ แม่... แม่ครับ แม่ร้องไห้ทำไมครับ แล้วที่นี่โรงพยาบาลใช่ไหมครับแม่ มินมาอยู่ที่นี่ได้ไงครับแม่ ทิวล่ะ มันอยู่ไหนครับแม่ พ่อครับ ทิวมันอยู่ไหนครับพ่อ"




สิ่งที่ผมจำได้คือเราสองคนกำลังจะขับรถกลับคอนโดกันนิครับ เราสองคนเพิ่งไปเคลียร์เรื่องโกดังที่ร้านที่จู่ๆ ก็โดนไฟไหม้ แต่ทำไมผมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะครับ อืมใช่แล้วไอ้ป๋าล่ะ ไอ้ป๋ามันอยู่ไหน?




"พ่อครับ ทิวมันอยู่ไหนครับ ผมจำได้ว่าผมอยู่กับมัน เรานั่งรถไปด้วยกัน เรากำลังจะกลับคอนโดกันครับ แล้วนี่มันหายไปไหนล่ะครับ แล้วทำไมมันไม่อยู่กับผมตอนนี้ล่ะครับพ่อ อ่อ... หรือว่ามันกลับไปที่ร้านครับ ที่ร้านมันมีปัญหาอยู่นะครับ แม่ครับ แม่โทรหาทิวให้มินหน่อยซิครับแม่ มินอยากรู้ว่าตอนนี้มันอยู่ที่ร้านรึป่าว มันทำอะไรอยู่ทำไมมันไม่อยู่กับมินตอนนี้ล่ะครับแม่ แม่โทรหามันให้มินหน่อยนะครับ นะครับแม่.... โทรหามันให้มินหน่อยครับแม่...." จู่ๆ น้ำตาผมก็ไหลออกมาครับ




"คุณค่ะ......" แม่ผมเรียกพ่อผมครับ พ่อผมจับที่มือแม่ผมแล้วบีบเบาๆ แม่ผมหันมามองผมอีกครั้งก่อนจะหันหน้าไปอีกทางแล้วไม่ยอมมองหน้าผมอีกเลย ส่วนพ่อผมก็ได้แต่ลูบที่หัวผมเบาๆ ทำไมทุกคนไม่ตอบอะไรผมเลยล่ะครับ ไอ้ป๋าล่ะ ถ้ามันอยู่มันจะต้องตอบผมได้แน่ๆ ครับ




"พี่ม่อน.... พี่ม่อนโทรหาทิวมันให้หน่อยดิ แม่ไม่มีเบอร์มันรึป่าว มินไม่แน่ใจ พี่ม่อนโทรหาทิวมันแทนแม่ทีนะ โทรเลยๆ พี่ม่อนโทรให้มินหน่อย!!"




"มินใจเย็นๆ ก่อนนะไอ้แสบของพี่ อย่าเพิ่งขยับมากเดี๋ยวจะกระทบกระเทือนส่วนอื่น" พี่ม่อนเดินมาจับผมไว้ให้ผมนอนนิ่งๆ ครับ ผมก็ยอมนอนนิ่งๆ ตามที่พี่ม่อนบอกครับ ถ้าผมเชื่อที่พี่ม่อนพูด พี่ม่อนมักจะทำตามที่ผมขอทุกอย่าง แต่พี่ม่อนได้แต่เงยหน้ามองเพดานเฉยเลยครับ หลังจากนั้นก็เป็นพ่อของผมที่เดินเข้ามาใกล้ๆ ผม




"มิน... ทำใจดีๆ ไว้นะลูก พี่ทิวเขา....."





TBC.



มาม่าเบาๆ รึป่าว หรือยังไงบอกด้วย แต่ตอนนี้คนเขียนขอไปเช็ดน้ำตาแป๊ปนะคะ
เจอกันตอนหน้าค่ะ ใกล้จบแล้วจริงๆ รักคนอ่านทุกคน
เจอคำผิดบอกกันบ้างน้าา.... ขอบคุณมากๆ ค่ะ


แล้วเจอกันใหม่ค่ะ จุ๊บๆ







ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
 :ling1:      ม่ายยยยยย.  :hao7:   ไม่นะมินจะต้องไม่เป็นม่าย
ไอ้บ้านั่นมันโรคจิตจริงๆเลยอะกะจะเอาถึงตายแค่เพราะตัวเองอกหักงี้ป้ะ

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
 :a5:


เห้ยยยยยยยย

ตกลงผชนิรนาม(?)ร่วมมือกับดรีมหรือยังไง ปั่นร้านทิวซะเละเทะ

 :ling3:

ออฟไลน์ minneemint

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1632
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ ป๋า

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 98
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

ออฟไลน์ meepooh2499

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
มาม่าอืดเต็มท้องแว้ววว

ออฟไลน์ makone

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 296
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★
❤❤❤❤❤❤❤❤❤



ตอนที่ 27 (ปูกะโจ) เมียกูห้ามแตะ!!



กลับผมกำลังนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองดูที่รักของผมทำกับข้าวจนมือเป็นระวิง คงอย่างไอ้ปูนี่มันช่างโชคดีจริงๆ เล๊ยยย... ดีนะครับที่ผมตัวทัน เพราะถ้าผมทำอะไรที่มันรุนแรงกว่านี้ลงไปโจมันคงไม่ให้อภัยผมแน่ๆ ครับ เพราะถ้าผมจะเลวจริงๆ เรื่องที่ผมทำกับมันก็ยังไม่ถึงขั้นเลวที่สุดของผมหรอกครับ ที่ผมทำกับมันตอนนั้นก็เพราะถูกตาต้องใจด้วยแหละครับผมก็เลยทำไปโดยไม่ได้คิดหน้าคิดหลังให้ดีซะก่อน ผมชอบก็เลยจัดมันซะเลย แต่ทุกวันนี้ผมไม่ได้ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยเหมือนแต่ก่อนแล้วนะครับ ตอนนี้ผมมีคนที่ผมต้องดูแลก็คือมันนั่นแหละครับ ต่อจากนี้ผมจะดูแลมันให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้เลยครับ




"ปู...." ผมนั่งยิ้ม


"ปู.... เป็นอะไร? เรียกก็ไม่ยอมตอบ"


"ห๊ะ! เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ?"


"ก็เมื่อกี้เรียกก็ไม่ยอมตอบ... เป็นอะไรรึเปล่า?"


"ป่าวๆๆ ไม่ได้เป็นอะไรคร๊าบ... กำลังหลงรักแฟนตัวเองอยู่นะ" ผมยิ้มบ้า


"แฟนคนไหนเหรอ?"


"เอ้า!! ก็คนที่พูดอยู่นี่ไงคร๊าบ..."


"เหอะ!! นึกว่ามีหลายคน" พูดจบมันก็เดินไปหยิบกับข้าวที่มันทำเพิ่งเสร็จมาวางตรงหน้าผมจนครบทุกจานแล้วเดินไปตักข้าวใส่จานครับ ผมนี่ลุกเลย... ลุกขึ้นเดินไปกอดเมียเลยครับ กร๊ากกก...


"โหห... ผมเลิกเจ้าชู้นานแล้วครับ เนี้ยะ! คนนี้เนี้ยะเป็นทั้งแฟนคนแรกแล้วก็เมียคนแรกด้วยน้า... ควบสองตำแหน่งเลยนะ โจไม่ดีใจเหรอครับ?"



ฟอดดด.... ฟอดดด....



หอมแก้มมันไปหนึ่งทีพร้อมกอดมันแล้วซุกไซ้หาไออุ่นอยู่ที่ซอกคอขาวๆ ของมันครับ ขนมันลุกซู่ทันที หึหึ... ความรู้สึกไวเหมือนกันนะเนี้ยะ



"เฮ้ยปู!! จะกอดทำไมเนี้ยะ!"


"กอดหน่อยนะ อยากกอดโจทุกเวลาเลยครับ ไม่รู้เป็นเพราะอะไรเหมือนกัน หึหึ"


"เป็นโรคจิตไงปู! ไปนั่งดีๆ ไปจะได้กินข้าว เดี๋ยวต้องขับรถไปร้านอีกนะ"


"หื้มมม... มันเขี้ยวว่ะ! สักทีดีไหมเนี้ยะ!!" ผมเลื่อนมือลงไปจับก้นมันแล้วบีบเบาๆ หึหึ กูนี่หื่นฉิบหาย!!


"ตลกล่ะปู" มันทำเสียงเข้มใส่ผมครับ



จุ๊บบบบ....



"หึหึ... ไปนั่งรอกินข้าวดีกว่า... กับข้าวห๊อมหอมเนอะ" ผมจุ๊บที่แก้มมันแรงๆ อีกทีก่อนจะตีเนียนเดินไปนั่งรอกินข้าวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ โจมันก็ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะส่ายหัวไปมาด้วยความเอือมระอา แต่ผมกลับนั่งยิ้มกว้างอย่างมีความสุขครับ โจมันก็เดินถือจานข้าวมาวางตรงหน้าผมก่อนจะตามด้วยน้ำเปล่าคนละหนึ่งแก้ว แล้วเราก็เริ่มลงมือทานข้าวกันครับ



"เป็นไงบ้าง รสชาติใช้ได้ไหม?"


"ใครบอกว่าใช้ได้" โจมันขมวดคิ้วทันที มันตักผัดผักรวมที่ผมเพิ่งกินไปเมื่อกี้ขึ้นมาชิมก่อนจะทำหน้าสงสัย


"ไม่อร่อยจริงๆ นะเหรอ?"


"ไม่ได้บอกว่าไม่อร่อยคร๊าบ... แต่มันอร่อยมากเลยต่างหากล่ะครับ" ผมตอบมันครับ


"อ้าว!! แล้วเมื่อกี้ถามทำไม่ตอบเหมือนไม่อร่อยล่ะ?"


"แค่ล้อเล่นนะ แฟนใครก็ไม่รู้เนอะ! ทำกับข้าวเก๊งเก่ง..."


"พูดมาก!! กินๆ เข้าไปเลย! กินเสร็จแล้วจะได้ขึ้นไปอาบน้ำเตรียมตัวออกไปร้าน"


"หึหึ คร๊าบผม! รับทราบและปฏิบัติครับ!"




หลังจากได้หยอกล้อเมียตัวเองพอหอมปากหอมคอจนกินข้าวเสร็จ ผมก็จัดการชวนเมียลงอ่างด้วยกันครับ ฮ่าๆๆๆ แต่คิดเหรอว่าโจมันจะยอม... ไม่มีทางครับ!! โอเคๆ เอาไว้วันหลังก็ได้! นี่ยอมเมียสุดๆ เลยนะเนี้ยะ ไม่อยากขัดใจครับเดี๋ยวจะอดยาว... หึหึ พอผมอาบน้ำเสร็จโจมันก็แต่งตัวเสร็จพอดี ผมมองมันตั้งแต่หัวจรดเท้า ป๊าดด... เมียกูหล่อจริงๆ เลยว่ะ!! ไม่ได้ล่ะ... อย่างนี้ห้ามให้อยู่ห่างสายตาแม้แต่วินาทีเดียว อันตรายมากบอกเลย... ผมเช็ดตัวจนแห้งก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบชุดออกมาใส่ โจมันก็นั่งดูทีวีรอผมครับ ผมใส่เสื้อไปสายตาผมก็ทำงานหนักมาก... คือกำลังแอบมองเมียตัวเองอย่างหนักครับ พิจารณาถึงความเสี่ยงในอนาคตอยู่นะครับ หึหึ




"โจครับ... เป่าผมให้ปูหน่อย"


"อืม... รอแป๊ปนะ" โจมันก็เดินไปหยิบไดร์เป่าผมมาแล้วเสียบปลั๊กเรียบทันที เมียกูว่าง่ายฉิบหายเลย แค่พูดกับมันเพราะๆ นะอยากได้อะไรก็ได้ครับ


"ปูมานั่งตรงนี้ดิ" ผมลุกขึ้นเดินไปนั่งลงเก้าอี้ตามคำสั่ง แต่ผมนั่งหันหน้าเข้าหามันนะครับ หึหึ


"อ้าว!! ทำไมนั่งหันหน้ามาทางนี้ล่ะ นั่งหันหลังซิครับคุณปูครับ"


"ก็ผมอยากนั่งหันหน้ามาทางนี้อ่ะคร๊าบ..."


"แล้วจะเป่าผมให้ได้ไง"


"เป่าได้... เป่าเลยครับเป่าเลย"



หมับ!!!


"หึ!! ถึงเนื้อถึงตัวตลอด..." โจมันพูดครับ แต่ผมไม่สนซะอย่างใครจะทำไม หน้าท้องเมียผมกำลังได้อุ่นได้ที่เลย ขอฝังหน้าไว้ตรงนี้นานๆ หน่อยก็แล้วกันนะครับ โจมันก็เป่าผมให้ผมไปเรื่อยๆ ผมก็ฟินกับการได้ซุกหน้าที่หน้าท้องอันแบนเรียบของที่รักของผม โจมันมีอาการเกร็งบ้างเล็กน้อยครับ เพราะผมจุ๊บลงเบาๆ ให้พอสยิว หือออ.... อยากว่ะ



"อ่ะ! เสร็จแล้ว" เสียงไดร์เป่าผมเงียบลงไปแล้วแต่ผมยังหลับตาพริ้มอยู่ที่ท้องของมันอยู่เลยครับ


"อืออ... ทำต่อเลยเค้ากำลังสบาย...."


"จะบ้าเหรอ! ลุกๆ ลุกขึ้นแล้วไปแต่งตัวให้เสร็จซิปูจะได้ออกไปร้านซะที"


"อืออ... ไม่อยากไปแล้วอ่า... อยากทำอย่างอื่นมากกว่า... หึหึ" อารมณ์หื่นกูมาเต็ม



เพี๊ยะ!!!!



"โอ๊ยยย!!! เจ็บนะโจ!"


"ก็ตีให้เจ็บ... ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยเดี๋ยวจะลงไปนั่งรอข้างล่าง"


"หืออ... ชอบขัดใจตลอดเลยนะ เดี๊ยะๆ อย่าให้ถึงทีไอ้ปูบ้างนะ จะเอาให้ลุกไม่ขึ้นเลย!!"


"อยากโดนอีกเหรอปู!! เดี๋ยวจะปล่อยให้ไปร้านคนเดียวเลย!!" ป๊าดดด.... เดี๋ยวนี้เมียกูมีขู่ด้วยครับ แล้วคิดว่าคนอย่างไอ้ปูจะกลัวไหม?


"คร๊าบ... รอแป๊ปนะครับที่ร๊าก... เดี๋ยวปูจะรีบไปแต่งตัวให้เสร็จเดี๋ยวนี้เลยคร๊าบบ...." ว่ากันไปนั่น คนอย่างไอ้ปูซะอย่างเมียพูดอะไรปูทำหมด! กร๊ากกก.... ผมนี่รีบเลยครับ ฮ่าๆๆ




หลังจากแต่งตัวเสร็จผมก็เดินกอดเอวที่รักผมไปขึ้นเครื่องบินเจ็ท เฮ้ย!!! ขึ้นรถยนต์ราคาเบาๆ ของผมนี่แหละครับ หึหึ ตลอดการเดินทางไปร้านผมก็ร้องเพลงจีบที่รักผมไปโดยการเปิดเพลงจากคลื่นวิทยุแล้วร้องตามนักร้องจริงๆ ไปนั่นแหละครับ ฮ่าๆๆ โจมันก็ขำบ้างส่ายหัวบ้าง ช่วงนี้โจมันยิ้มง่ายครับ ผมทำอะไรตลกๆ หน่อยโจมันก็ยิ้มแล้วครับ ผมโคตรชอบตอนมันยิ้มเลยครับ เพราะรอยยิ้มของมันทำให้โลกของผมสดใสจนผมอดยิ้มตามมันไปด้วยไม่ได้ครับ ผมขับรถมาได้สักพักผมก็เลี้ยวเข้าไปจอดในที่จอดรถประจำของผมครับ ไอ้ลูกน้องตัวดีทั้งหลายพอเห็นรถผมขับเข้ามาเท่านั้นแหละครับ วงแตก!! วิ่งกันให้วุ่นเลยครับ ผมจอดรถได้ก็เดินมายืนรอโจมันแล้วทำหน้าโหดใส่ลูกน้องผมทันทีเลยครับ พวกมันหน้าซีดกันเป็นแถว




"สวัสดีครับนาย" ผมไม่ตอบพวกมันครับ แต่ผมยืนทำหน้านิ่งมองพวกมันอยู่อย่างไม่ล่ะสายตาไปไหน


"ทำไมต้องทำหน้าโหดอย่างนั้นด้วยล่ะปู" โจมันถามผม


"ดูพวกมันดิ พอเห็นรถกูขับเข้ามาทำตัวเรียบร้อยกันใหญ่เลยนะไอ้พวกเวร!!"


"ไม่เอาน่า... ใจเย็นๆ หน่อยพวกนั้นกลัวจนหัวหดหมดแล้วมั้ง!" จริงอย่างที่โจมันพูดนั่นแหละครับ ผมเห็นพวกมันยืนเรียงแถวก้มหน้านิ่งเลย


"ป่ะโจเข้าไปในร้านกัน"


"อืม...."


"พวกมึงทั้งหมดเดินตามกูเข้าไปในร้าน!!"


"ครับนาย!!!" พวกมันประสานเสียงตอบอย่างพร้อมเพรียง




ผมเดินเข้ามาในร้านยินหันหลังให้หน้าเวทีที่โซนดนตรีสด ยืนมองหน้าพวกมันเรียงตัวจนพวกมันต้องหลบสายตาผมไปทีละคนสองคน แม้กระทั่งไอ้ต้นยังไม่กล้ามองผมนานๆ เลยครับ หึ!!



"ปูเลิกมองได้แล้วมั้ง... เด็กในร้านกลัวกันหมดแล้วเนี้ยะ" ปูมันกระซิบบอกผมครับ ผมเลยพยักหน้าให้มันปูมันก็เลยยิ้มๆ แล้วก็ส่ายหัวอย่างขำๆ


"ไอ้ต้น!!"


"ครับนาย ร้านเราเรียบร้อยดีครับ! ไม่มีปัญหาอะไรเลยครับนาย" ผมยังไม่ทันได้ถามมันเลยนะครับ แค่เรียกชื่อมันเฉยๆ มันตอบผมรัวเลย


"มึงรู้ได้ไงว่ากูจะถามอะไรมึง?"


"ไม่รู้ครับนาย... ผมแค่อยากบอกให้นายฟังครับ" โจมันเกือบหลุดขำแน่ะครับ


"เสือกรู้ดีจริงๆ นะมึง!!"


"แฮ่ะๆๆ ผมตั้งใจทำงานครับนาย"




สิ่งที่ไอ้ต้นมันพูดก็ถูกทั้งหมดตามที่มันพูดนั่นแหละครับ เพราะผมก็มีถามเรื่องร้านกับไอ้ป่านพี่ชายผมมาบ้าง มันก็บอกว่าร้านเรียบร้อยดี ไอ้ต้นมันคุมเด็กในร้านอยู่หมัด คือใครไม่ทำตามที่มันบอกมันจะขู่ด้วยการทำท่าจะใช้กำลังเข้าช่วยแต่มันไม่ได้ทำจริงๆ หรอกนะครับ มันแค่ทำให้เด็กที่มาทำงานใหม่เกรงใจและกลัวมันก็แค่นั้น เพราะมันไม่กล้าขัดคำสั่งผมอยู่แล้วครับ




"กวนตีนนะมึง!!" ผมแกล้งด่ามันครับ


"โหห... นายครับ นายไม่กลับมานานๆ พวกผมก็ต้องทำตัวไม่ถูกกันบ้างดิครับนาย..."


"พอเลยๆ เอาล่ะ! ที่นี้พวกมึงฟังกูให้ดีๆ คนที่ยืนอยู่ข้างกูตอนนี้ชื่อคุณโจ เขาจะมาเป็นนายใหม่ของพวกมึงอีกคนที่นอกเหนือจากกูกับพี่ชายกู คุณโจเป็นคนสำคัญมากสำหรับกูพวกมึงต้องให้ความเคารพคุณโจเหมือนที่เคารพกูเข้าใจไหม?!!"


"เข้าใจครับนาย!!" พวกมันตอบพร้อมกันครับ


"ปูไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้มั้ง" โจมันสะกิดผมแล้วพูดเบาๆ ให้ได้ยินแค่สองคนครับ ผมมองหน้ามันนิ่งๆ แล้วหันไปพูดกับลูกน้องผมต่อครับ


"ถ้าใครไม่ให้ความเคารพหรือลามปามคุณโจเมื่อไหร่มันได้กินตีนกูแน่!! พวกมึงเข้าใจไหม?!!!"


"เข้าใจแล้วครับนาย!!"


"เออดีมาก! ใครมีคำถามอะไรไหม?"


"มีครับนาย..." ไอ้เหี้ยต้นครับ แหม!! มันกวนตีนดีจริงๆ ไอ้ลูกน้องคนนี้


"มีอะไรมึงถามมา..."


"คุณโจครับ..." ไอ้สาดด... กูให้ถามกูเสือกเรียกเมียกูแทนไอ้เหี้ย!!


"ห๊ะ!! ถามผมเหรอ?"


"ใช่ครับ ผมจะถามว่าคุณโจคิดว่าเจ้านายผมเท่ห์หรือหล่อครับ?" ผ่าง!!! ไอ้สาดดด... กูจะชื่นชมหรือจะด่ามึงดีไอ้เหี้ยต้น!!


"เอ่อ... ผมว่าน่าจะทั้งสองอย่างนะ" กร๊ากกก.... เมียกูก็ซื่อมากกก.... เสือกตอบมันไปจริงๆ ครับ


"มึงถามเหี้ยอะไรของมึงไอ้เหี้ยต้น!!"


"โหหห... นายก็... ผมก็แค่อยากรู้ว่าในสายตาคุณโจมองนายผมหล่อหรือเท่ห์ก็แค่นั้นเองครับนาย ผมว่าแล้วคุณโจต้องตอบทั้งสองอย่าง เพราะผมก็คิดเหมือนคุณโจยังไงล่ะครับนาย..." ไอ้เหี้ยต้นทำหน้ามีเลศนัยมากครับ เดี๋ยวๆ เดี๋ยวกูให้รางวัลพิเศษเลย กร๊ากกก....



"หึหึ พอกันทั้งเจ้านายทั้งลูกน้อง" โจมันพูดครับ


"พูดดีนักนะมึง!! ไปๆ แยกย้ายกันไปทำงานได้แล้วไป!! เตรียมเปิดร้านให้เรียบร้อยด้วยล่ะ" ผมสั่งลูกน้องผมครับ


"ครับนาย...." พวกมันก็ขานตอบหน้าชื่นตาบาน เพราะมันเห็นว่าผมอารมณ์ดีแล้วไงครับ


"ป่ะโจ... เราขึ้นไปข้างบนกัน" ผมเดินกอดคอมันขึ้นไปยังห้องทำงานของผมที่อยู่ด้านบนครับ


"ปูจะไม่เกินไปเหรอไปสั่งลูกน้องให้ทำแบบนั้นนะ" โจมันถามผมหลังจากเราขึ้นมานั่งอยู่บนห้องทำงานของผมเรียบร้อยแล้วครับ


"ไม่เกินไปหรอกน่า... นั่นคือหน้าที่ของพวกมันที่ต้องทำนะ" ผมเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้แล้วหยิบกุญแจมาไขลิ้นชักก่อนจะหยิบเอาเอกสารออกมาตรวจดูรายรับรายจ่ายในร้านครับ


"อืม... แต่ก็อย่าไปบังคับอะไรเขามานักล่ะ คนที่เป็นเจ้านายจริงๆ คือปูไม่ใช่โจสักหน่อย"


"ใครบอกล่ะ โจก็เป็นเจ้านายพวกมันเหมือนกัน ไม่ต้องห่วงอะไรมากมายหรอกโจ... พวกมันรู้หน้าที่ของพวกมันดี เห็นลูกน้องปูเป็นอย่างนั้นนะ ภายในของพวกมันเป็นคนดีขยันทำงานกันหมดเลยนะ เลี้ยงดูมันดีๆ พวกมันก็ดีไปเองแหละ"


"ห๊ะ!! แบบเนี้ยะอ่ะนะ เลี้ยงดูแบบดีๆ ฮ่าๆๆ ดุยังกะเสือพวกเขาจะกลัวก็ไม่แปลก!"


"อ้าว!! ของอย่างงี้ก็ต้องมีกันบ้างครับ เดี๋ยวพวกมันจะไม่เคารพกันพอดี"


"พูดกับเขาดีๆ บ้างก็ได้นะปู โจว่าพูดกับพวกเขาดีๆ พวกเขาก็ฟังแล้วไม่ต้องตะคอกเสียงดังขนาดนั้นก็ได้นะครับ"


"มันเป็นสไตล์ไอ้ปูคนโหดครับที่รัก พี่ปูต้องเล่นตามบทบาทครับเดี๋ยวจะไม่เท่ห์!"


"โอเคครับ... เข้าใจแล้วครับพี่ปูคร๊าบบ..."




ผมก็นั่งทำงานไปคุยกับโจมันไปครับ ก่อนถึงเวลาที่ร้านจะเปิดผมก็พามันลงไปเดินดูร้านจนทั่ว โจมันก็บอกว่าถ้าปรับตรงนู้นนิดตรงนี้หน่อยร้านจะดูกว้างขึ้นอีกเยอะเลยครับ ผมก็คิดจะปรับเปลี่ยนร้านใหม่อยู่เหมือนกันครับ พอมาได้ฟังที่โจมันพูดผมยิ่งตัดสินใจง่ายขึ้นกว่าเดิมเพราะโจมันเก่งไงครับ ดูแว๊บเดียวก็รู้แล้วบ้างต้องประเปลี่ยนตรงไหนบ้าง ผมภูมิใจในตัวเมียผมจริงๆ ให้ตายเหอะ! เราเดินดูรอบๆ ร้านต่ออีกนิดก็เริ่มมีลูกค้าทะยอยเข้ามาใช้บริการของที่ร้านผมแล้วครับ แต่ผมกำลังเดินอยู่ดีๆ โจมันก็หยุดเดินซะงั้น




"เป็นอะไรโจ?"


"ป่าวๆ ไม่มีอะไร"


"อ้าว!! ไม่มีอะไรแล้วทำไมจู่ๆ ถึงหยุดเดินซะล่ะ"


"ป่าว... ไม่มีอะไรจริงๆ เดินต่อเถอะปู"


"เออๆ มีอะไรก็บอกนะ อยากได้อะไรก็บอก"


"ครับๆ รู้แล้วครับเจ้านาย"


"เดี๋ยวจะโดน!! กล้าล้อเลียนเจ้านายเหรอ หื้ออ..." ผมกอดคอมันแล้วดึงตัวมันเข้ามากอดไว้ให้แนบชิดกับตัวผมครับ


"เฮ้ยปู!! คนมองใหญ่แล้วนะ!"


"ช่างเขาดิ!! เราเป็นแฟนกันไม่เห็นจำเป็นต้องอายใคร"


"อายบ้างก็ได้ปู" โจมันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง


"ไม่อายครับ กูหน้าด้านพอ!!" ฮ่าๆๆๆ ไอ้โจหน้าเอ๋อไปเลยครับเจอความหน้าด้านของผมเข้าไปเต็มๆ



หลังจากโชว์หวานให้คนที่มาเที่ยวที่ร้านอิจฉาตาร้อนกันไปตามๆ กันผมกับโจก็ขึ้นมานั่งคุยกันต่อที่ห้องทำงานครับ โจมันก็หยิบหนังสืออ่านเล่นขึ้นมาเปิดอ่านรอผมทำงานครับ



"โจเบื่อไหม?" โจมันเงยหน้าขึ้นมามองผมครับ


"ไม่นะ ทำงานไปเถอะเดี๋ยวโจอ่านหนังสือรอ"


"เอางั้นเหรอ? ถ้าอยากกลับบ้านแล้วบอกได้เลยนะ เดี๋ยวปูจะรีบทำงานให้เสร็จเร็วๆ ครับ"


"อืม... ไม่เป็นไรปูไม่ต้องรีบ รอได้สบายมาก" ที่รักของผมมันยิ้มครับ เฮ้อออ.... น่ารักฉิบหาย


"ขอบคุณครับ" ผมยิ้มและพูดตอบมันไปครับ



ก๊อก ก๊อก ก๊อก....



"ขออนุญาติครับนาย..." เสียงไอ้ต้นตะโกนอยู่หน้าห้องทำงานผมครับ


"เออ!! เข้ามาได้"


"ผมเอาแก้วน้ำมาเปลี่ยนให้ครับนาย"


"เออขอบใจ เอาวางไว้ก่อน"


"คุณโจจะรับอะไรเพิ่มไหมครับ? บอกผมได้เลยนะครับเดี๋ยวผมเอาเข้ามาให้ครับ"


"ไม่เป็นไรหรอกต้น ผมไม่อยากได้อะไร"


"ป๊าดดด... คุณโจพูดเพราะมากเลยครับ น้ำเสียงก็นุ่มมากๆ ด้วยครับ"


"เฮ้ย!!! เกินไปไหมไอ้ต้นเดี๋ยวกูถีบ!!"


"โหห... นายครับก็ผมพูดเรื่องจริงนิครับนาย"


"พอเลย!! เสร็จแล้วก็ลงไปทำงานต่อได้แล้วให้เหี้ยต้น!!"


"แฮ่ะๆ นายผมแกล้งโมโหไปงั้นแหละครับ ที่จริงนายผมโคตรใจดีเลยครับคุณโจ" มันฟังผมที่ไหนครับ มันหันไปคุยกับโจเฉยเลย แหม!!! ไอ้นี่นิมันกวนตีนจริงๆ


"ไอ้ต้น!!!"


"คร๊าบบ... รู้แล้วครับนาย อ่อ... ถ้าคุณโจจะเอาอะไรเพิ่มบอกผมได้ตลอดเวลาเลยนะครับ" ยังครับ ไอ้ต้นมันยังไม่เลิก!!


"อืม... ขอบใจมากนะต้น ไปทำงานต่อเถอะเดี๋ยวผมจะเอาอะไรเพิ่มจะบอกต้นแล้วกัน"


"ครับคุณโจ... ผมไปแล้วนะครับนาย ถ้านายจะเอาอะไรเรียกผมได้เลยนะครับ"


"เออ!! รีบๆ ไปเลยมึง!!" ไอ้ต้นมันรีบเดินออกไปเลยครับ เพราะถ้าอยู่นานอีกนิดโดนผมสถาปนาตีนให้แน่ๆ ครับ


"เออใช่!! เดี๋ยวจะลงไปข้างล่างแป๊ปนึงนะปู" โจมันพูดขึ้นหลังจากที่ไอ้ต้นลงไปได้สักพักครับ


"จะไปไหน?" ผมถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง


"ไม่ต้องมาทำหน้าโหดเลยจะลงไปเอาโทรศัพท์ครับ น่าจะลืมวางไว้ในรถนะ"


"ไม่ต้องลงไป... เดี๋ยวโทรเรียกให้ไอ้ต้นไปเอาขึ้นมาให้" ผมกำลังหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะโทรไปบอกไอ้ต้นครับ


"ไม่เป็นไรปู... เดี๋ยวลงไปเอาเอง" โจมันเดินเข้ามาหาผม


"จะลงไปทำไมให้ไอ้ต้นเอาขึ้นมาให้ก็ได้"


"โธ่ปู! เรื่องแค่นี้เองทำไมต้องไปใช้ต้นเขาด้วยล่ะ ให้เขาทำงานของเขาไปเถอะ เดี๋ยวจะรีบลงไปเอาแป๊ปเดียวแล้วเดี๋ยวจะรีบขึ้นมานะครับ" หื้ออ... เหมือนโจมันจะรู้เลยเนอะว่าผมแพ้ทางมันตอนที่มันพูดอ้อนๆ กับผม


"หึหึ งั้นรีบๆ ขึ้นมานะครับ อย่าให้ต้องลงไปตามล่ะ"


"โอเค... งั้นขอกุญแจรถด้วย!" ผมก็หยิบกุญแจรถแล้วยื่นไปให้โจมันครับ


"ห้ามหว่านเสน่ห์ให้สาวๆ ล่ะ"


"แต่ถ้าสาวๆ หว่านเสน่ห์ใส่ไม่เป็นไรใช่ป่ะ?"


"โจ!! ห้ามทุกอย่างนั่นแหละ!!"


"โอเคๆ เข้าใจแล้ว! ทำไมต้องตะคอกเสียงดังด้วยก็ไม่รู้... คนเรา" แล้วโจมันก็เดินออกไปเลยครับ หึ่ม!! เริ่มน่ากลัวขึ้นทุกวันแล้วเมียกู





ผมก็นั่งทำงานต่อไปเรื่อยๆ มองไปที่นาฬิกาก็เกือบจะห้าทุ่มแล้วครับ ลูกค้าในร้านคงกำลังเยอะขึ้นเรื่อยๆ ชาวไทยชาวต่างชาติเต็มไปหมด ส่วนมากจะเป็นนักท่องเที่ยวเป็นส่วนใหญ่ครับที่มาเที่ยวที่ร้านของผม เออ! มาทะเลทั้งทีก็คงอยากเข้าผับแดกเหล้ากันบ้างเป็นเรื่องธรรมดาแหละครับ จะให้นอนดูทะเลทั้งวันทั้งคืนมันก็คงได้แต่ซึมซับบรรยากาศอย่างเดียว แต่ถ้าอยากเมาอยากมันส์ต้องผับผมเลยครับ สาวๆ ตรึม!! น่า... ทั้งนั้น หึหึ กูเพ้อล่ะ! ฮ่าๆๆ เดี๋ยวเมียรู้เมียจะเสียใจไม่เอาไม่พูดดีกว่านะครับ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าโจมันลงไปนานเกินไปแล้วนะครับ ลงไปเอามือถือที่รถเนี้ยะใช้เวลาเกือบยี่สิบนาทีนี่มันนานเกินไปนะครับสำหรับความคิดผม




อ่านต่อด้านล่างค่ะ.....


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-01-2016 16:18:45 โดย Star_ss »

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
ต่อจากด้านบนค่ะ....




Tru... Tru.... Tru....


"ครับนาย...."


"มึงอยู่ไหนวะ?" ผมโทรไปหาไอ้ต้นลูกน้องผมครับ


"ผมอยู่หน้าร้านครับนาย... นายมีอะไรรึป่าวครับ?"


"มึงเห็นเมียกูไหม?"

 
"เมีย... เมียไหนครับนาย?"


"สงสัยมึงคงอยากจะกินตีนกูก่อนใช่ไหมไอ้ต้น!! ถึงจะรู้ว่าเมียกูคนไหน!!"


"แฮ่ะๆๆ ผมล้อเล่นคร๊าบ... ผมไม่เห็นคร๊าบ... คุณโจลงมาข้างล่างเหรอครับนาย?"


"เออ! งั้นมึงเดินไปดูที่รถกูดิว่าเมียกูอยู่แถวนั้นรึป่าว?"


"ได้ครับนาย รอแป๊ปนะครับนาย" ผมก็ถือสายรอให้ไอ้ต้นเดินไปดูเมียผมให้ครับว่าโจมันอยู่แถวนั้นรึเปล่า ลงไปตั้งนานแล้วยังไม่ขึ้นมาสักที


"นายครับ!!  ไม่เห็นคุณโจอยู่ที่รถเลยนะครับนาย แต่ประตูรถถูกเปิดค้างไว้ครับนาย"


"สัส!!!" ผมสถบขึ้นมาทันที ลุกขึ้นก้าวเท้าแล้วเดินออกจากห้องทำงาน


"เอาไงดีครับนาย?" ไอ้ต้นถามผม


"มึงไปเรียกเด็กๆ ในร้านเดินหาให้ทั่วร้านดิ!! กูกำลังจะลงไปเดี๋ยวนี้แหละ ส่วนมึงยืนรอกูที่หน้าร้าน!!"


"ได้ครับนาย...." ผมกดวางสายแล้วเดินไปหน้าร้านทันที


"นายครับ..." ไอ้ต้นวิ่งเข้ามาหาผมครับ ผมมองไปทั่วร้านก็เห็นลูกน้องวิ่งหาเมียผมไปทั่วร้าน


"นายๆ ทางนี้ครับนาย!!" เสียงลูกน้องคนหนึ่งเรียกผมเสียงดัง ผมเดินไปทางหลังร้านที่ค่อนข้างมืดเพราะแถบนั้นเป็นกำแพงที่ผมสร้างขึ้นเพื่อไม่ให้ใครเดินออกไปทางหลังร้านได้ครับ แต่ปกติแล้วไม่ค่อยมีคนเดินไปแถวนั้นหรอกครับ


"มีอะไรวะไอ้จอม?" ไอ้ต้นแหกปากถาม


"มีคนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่แถวนั้นนะพี่ต้น"


"อ้าวไอ้เหี้ย!! กูให้ตามหาคุณโจมึงเสือกพามาดูกูมาดูใครก็ไม่รู้เนี้ยะนะ"


"โหห... ก็ผมเห็นแล้วมันน่าสงสัยนี่ครับพี่ต้น!!"


"พอๆ เลยพวกมึงอย่าเพิ่งกัดกัน!! ไอ้ต้นมึงเดินไปดูเป็นเพื่อนไอ้จอมไปว่าคนพวกนั้นมันทำอะไร เดี๋ยวกูไปตามหาเมียกูก่อน สัส!!! เสียเวลาฉิบหาย!!!"


"ได้ครับนาย..." ไอ้ต้นกับไอ้จอมวิ่งเข้าไปที่หลังร้านตามที่ไอ้จอมบอก ส่วนผมก็กำลังจะหันหลังเดินกลับไปหน้าร้านครับ


"เฮ้ย!!! นายครับ!! คุณโจครับนาย!!" ไอ้ต้นตะโกนขึ้นเสียงดัง ผมได้ยินแค่นั้นก็วิ่งเข้าไปหาทันที มีผู้ชายกลุ่มหนึ่งกำลังรุมทำร้ายคนอยู่ครับ และคนที่กำลังทำร้ายอยู่ตอนนี้ก็คือเมียผมครับ


"ไอ้สัส!!"


พลั่ก!!!

ผั๊วะ!!!ๆๆๆ

ตุบ!!!!



ผมถีบเข้าที่กลางหลังไอ้คนที่ใส่เสื้อชุดดำจนเซไปด้านหลัง มันแค่เกือบจะล้มเองครับ แล้วผมก็ตามซัดมันด้วยหมัดหนักๆ อีกหลายครั้งติดจนมันล้มลงไปกองกับพื้น ส่วนไอ้ต้นกับไอ้จอมก็จัดการอีกสองคนที่เหลือ แต่สิ่งที่ทำให้ผมแทบทรุดหมดแรงคือโจมันกำลังโดนอีกคนล็อคคอแล้วใช้มีดปลายแหลมจ่อเข้าที่คอของมันครับ



"โมปล่อย!!!!" ผมตะโกนขึ้นเสียงดังด้วยความโกรธสุดๆ


"ไม่!! รักมันมากเหรอปู! ทำไมปูเลือกมันไม่เลือกโม!! ทำไมปู!! มันมีดีตรงไหนมันมีอะไรที่โมไม่มีบ้าง!! ปูบอกโมมาซิ!!"


"โม!! ผมบอกให้ปล่อยโจเดี๋ยวนี้!!!" ผมเห็นสภาพโจแล้วทั้งโกรธทั้งโมโหจนอยากจะฆ่าคนตรงหน้าให้ตายซะตรงนี้!!


"ไม่ปล่อย!! โมรักปูมาตั้งนานแล้วแต่ปูดันมาบอกว่ารักมัน!!"


"กูบอกให้ปล่อย!!" ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน กัดกรามแน่นด้วยความโกรธ


"ไม่ปล่อย!! อย่าเข้ามานะปูไม่งั้นโมจะฆ่ามันจริงๆ ด้วย!!" มือโมสั่นอย่างเห็นได้ชัด


"กูบอกให้ปล่อยเมียกู!!!" เส้นความอดทนผมขาดสะบั้นทันที่เมื่อเห็นรอยกดทับด้วยมีดจนมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อยที่คอของเมียผมครับ ผมเดินพุ่งเข้าหาโมทันที



พลั่ก!!!



"โอ๊ยยย!!!" เสียงโมร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดเพราะโจมันใช้ศอกกระทุ้งเข้าที่ท้องโมอย่างแรงจนมีดหลุดออกจากมือแล้วหล่นลงที่พื้น ผมตรงเข้าใส่ก่อนจะเหวี่ยงหมัดด้วยความโกรธซัดเข้าที่หน้าโมอย่างแรงหลายต่อหลายครั้งจนโมมันล้มลงไปนอนกองกับพื้น ผมเข้าไปจับกระชากที่คอเสื้อก่อนจะซัดหมัดเข้าที่หน้าโมไม่ยั้งด้วยความโกรธ


ผั๊วะ!!!

ผั๊วะ!!!!



"คนของกูมึงห้ามแตะ!!" ผั๊วะ!!!


"กูเคยเตือนมึงแล้วใช่ไหม!!!" ผั๊วะ!!!


"มันเป็นเมียกูสัส!!! ใครก็ห้ามแตะมันนอกจากกู!!!" ผมซัดหมัดเข้าที่หน้าโมด้วยความโกรธจนโจมันเข้ามาดึงแขนผมไว้ครับ


"ปูพอเถอะ!!"


"ปล่อยกูโจ!! กูจะฆ่ามัน!!"



ผั๊วะ!!!



ผมยังคงรัวหมัดด้วยความโกรธที่เรียกได้ว่าขาดสติไปเลยก็ว่าได้ครับ


"ปูพอแล้ว!!! หยุดเถอะปู!!" โจมันพยายามดึงผมออกครับ แต่แรงโจมันสู้แรงผมไม่ได้อยู่แล้วครับ


"นายครับนาย!!! นายพอเถอะครับนาย!!" ไอ้ต้นมันก็เข้ามาช่วยดึงผมออกอีกคนครับ


"ต้นช่วยหน่อย!!"


"นายครับ... พอเถอะครับนาย!"


"ปูหยุดได้แล้ว!! หยุดเถอะนะ... ถือว่าโจขอได้ไหมปู" ผมง้างหมัดค้างแล้วหันหน้าไปมองโจมันครับ สติของผมกลับคืนมาทุกอย่างเมื่อเห็นหน้าที่มีรอยช้ำเต็มไปหมดของโจมันครับ


"โจมึงเจ็บมากไหม?" ผมปล่อยมือจากคอเสื้อโมแล้วหันมาจับที่หน้าของโจมันแล้วมองมันด้วยความเจ็บปวด


"ไม่เป็นไรปู... ไม่เป็นไร ปล่อยเขาไปเถอะนะแค่นี้เขาก็คงจะเจ็บมากพอแล้วถือว่าโจขอแล้วกันนะ ได้ไหมครับ?"


"ได้ซิ! ถ้าโจขอปูทำให้ได้อยู่แล้วครับ งั้นเรากลับบ้านกันนะ" ผมลูบลงที่ผมของโจมันอย่างเบามือ ผมกลัวมันจะเจ็บไปมากกว่านี้ครับ"


"อืม..."


"ไอ้ต้น!! มึงจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยแล้วโทรมารายงานกู"


"ครับนาย....."


"พวกมึงจำใส่หัวเน่าๆ ของมึงไว้ด้วยว่าต่อไปนี้ห้ามเข้ามาเหยียบที่ร้านกูอีกเด็ดขาด!! ถ้าพวกมึงยังเสือกหน้าด้านเข้ามาอีกกูจะให้ลูกน้องกูจัดการพวกมึงให้ตายคาตีนเลยสัส!! ถ้าไม่เชื่อมึงก็ลองดู!!!" พวกมันก็นอนกองกันอยู่กับพื้นจนแทบจะลุกขึ้นไม่ไหวแล้วครับ เพราะไอ้เก่งกับไอ้จอมก็ซัดใส่พวกมันแบบไม่ยั้งเหมือนกันครับ



"ส่วนมึง!! โม!! กูจะขอพูดกับมึงครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย!! ถ้ามึงแตะต้องเมียกูอีกแม้แต่ปลายเล็บกูจะไม่ให้อภัยมึงอีกต่อไป ถ้ามึงทำให้เมียกูเจ็บมากเท่าไหร่! กูจะเอาคืนมึงอีกเท่าตัว!! กูไม่ใช่คนใจดีกับทุกคนอย่างที่มึงคิดหรอกนะ เพราะถ้ากูได้เลวแล้วใครก็หยุดกูไม่อยู่เหมือนกัน!! กูหวังว่ามึงจะเข้าใจสิ่งที่กูพูดนะ!! ขอให้เรื่องมึงกับกูจบกันแค่นี้ โจมันเป็นคนเดียวที่กูอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วย ถึงกูจะไม่ได้คบกับโจเหมือนตอนนี้กูก็ไม่เคยคิดจะคบกับมึงในฐานะคนรักของกู อย่ามาให้กูเห็นหน้าอีก!! เพราะถ้ากูเจอมึงอีกครั้งกูอาจจะคิดถึงเรื่องที่มึงทำกับเมียกูวันนี้แล้วฆ่ามึงซะ!!"



"ปู...." โจมันจับที่แขนของผมครับ


"อืม... กลับบ้านกัน" ผมโอบที่เอวโจมันไว้แล้วพามันเดินไปที่รถครับ


"เจ็บมากไหม?"


"ไม่เจ็บเท่าไหร่ แต่เหมือนข้อเท้าจะพลิกนะ"


"เจ็บข้อเท้า?" ผมถามย้ำ โจมันก็พยักหน้ารับครับ ผมนั่งย่องๆ ลงกับพื้นแล้วหันไปหาโจมันครับ


"เฮ้ย!! ไม่เป็นไรปู! เดินอีกแป๊ปเดียวก็ถึงรถแล้ว"


"ขึ้นมาโจ"


"แต่...."



พรึ่บ!!!!



ในเมื่อโจมันไม่ยอมขึ้นขี่หลังผมเอง ผมก็ต้องเปลี่ยนเป็นอุ้มมันไงครับ ขาเจ็บแล้วยังจะดื้ออีกนะ ดื้อๆ อย่างนี้ต้องลงโทษซะให้เข็ด!!


TBC.





ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
คู่นี้ก็มีเรื่องแฮะ แต่ท่าทางของมินทิวหนักกว่าเยอะเลย  :ling1:

ออฟไลน์ aom2529

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 885
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
 :z1: :z1: :z1: ปูจะลงโทษยังไงน๊าาาาาาาาาาาาา  :hao3: :hao3: :hao3:

ออฟไลน์ rmlab

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1679
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-2
เฮียปู-โจ มาแล้ว คิดถึงมาก

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ mam.nalok

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 247
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
โจไม่น่าห้ามเลยน่าจะปล่อยปูให้กระทืบให้ตายไปเลย โทษฐานที่บังอาจมาแตะ"เมียกู" เฮ้ย"เมียปู"55555

ออฟไลน์ ยอดมนุษย์ขนมปัง

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 319
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1

ออฟไลน์ ป๋า

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 98
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
โจน่าจเห็นโมหรืออะไรตั้งแต่แรกแล้วหรือเปล่าที่ชะงักตอนดูร้านกับปูอ่ะ

คงอยากจะเคลียร์แต่คงไม่ได้คิดมั้งว่าอาจจะโดนทำร้าย

ออฟไลน์ lovewannabe

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 371
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
พี่ปูนี่ เพ้อเจ้อ บ้าบอรักเมียมากๆอ่ะ

ออฟไลน์ minneemint

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1632
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★
❤❤❤❤❤❤❤❤❤



ตอนที่ 28 (ปูกะโจ) คนดีของไอ้ปู



ผมถามมันว่าเจ็บมากไหม มันตอบผมอยู่แค่ประโยคเดียวคือไม่เป็นไร ไม่ได้เจ็บมากมายอะไรแล้วมันก็คอยบอกผมว่าอย่าคิดมาก ขอบคุณนะที่ผมไปช่วยมันครับ เฮ้อออ... ผมรู้สึกผิดครับที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด เพราะความเจ้าชู้ของผมเองล้วนๆ ที่ทำให้โจมันต้องเจ็บตัวขนาดนี้ ผมไม่เคยคิดเลยครับว่ามันจะเป็นปัญหาให้ผมในอนาคต เพราะก่อนหน้านี้ผมคิดดีแล้วว่าผมคงจะอยู่ตัวคนเดียวแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่คิดจะคบใครจริงจัง เป็นแบบผมมันยากนะครับที่จะหาคนที่รักเราจริงแล้วเราก็รักเขาจริงๆ จนสามารถที่จะมอบทุกอย่างที่เป็นทั้งชีวิตของเราให้เขาได้ แต่ตอนนี้ผมเชื่อแล้วครับว่าคนที่ผมคิดว่าไม่มีจริงอยู่บนโลกใบนี้ จริงๆ แล้วเขาวนเวียนอยู่ไม่ไกลจากตัวเราหรอกครับ คนอย่างผมที่ทำตัวเจ้าชู้ไปวันๆ นอนกับคนนู้นคนนี้ไปทั่ว ชีวิตวนเวียนอยู่แค่เงิน งานและก็เซ็กส์โดยที่ไม่คิดจะให้ใครมาผูดมัดตัวผมได้ แต่วันนี้ผมแพ้ทุกอย่างให้คนๆ หนึ่งไปแล้วไงครับ แพ้ทั้งความซื้อสัตย์ ความดี ความเอาใจใส่ของมันที่มีต่อผม คนๆ นั้นก็คือโจครับ กำแพงที่ผมพยายามก่อร่างสร้างมันขึ้นมานานก็ต้องพังทะลายลงเพราะความดีที่มีอยู่ในตัวมันครับ มันดีซะจนผมหันกลับมามองเห็นถึงความเห็นแก่ตัวของตัวเองที่เคยทำเรื่องไม่ดีกับมันไว้มาก แต่เชื่อไหมครับ โจมันไม่เคยพูดถึงเรื่องร้ายๆ ที่ผมเคยทำกับมันไว้อีกเลยตั้งแต่เราตกลงคบกันในฐานะคนรัก ผมถึงรักมันมากไงครับ




เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้มันทำให้ผมโกรธจนแทบคลั่งครับ ไม่รู้ว่าถ้าผมมาช้ากว่านี้มันจะเกิดอะไรที่ผมไม่คาดคิดขึ้นบ้าง โจมันจะเจ็บแค่ไหนผมไม่อยากจะคิดเลยครับ เฮ้ออ... ต่อจากนี้ไปผมคงให้มันอยู่ห่างผมไม่ได้อีกแล้วครับ ผมเป็นห่วงมัน....




"โจยังเจ็บตรงไหนอีกไหม?" ผมถามมันหลังจากผมพามันมาหาหมอเรียบร้อยแล้วครับ ข้อเท้าที่มันบอกว่าผมว่าเจ็บสาเหตุก็เพราะข้อเท้ามันพลิกครับ โจมันบอกว่าน่าจะเป็นช่วงที่ก้มหลบหมัดพวกนั้นเลยทำให้เสียการทรงตัวนะครับ ข้อเท้าเลยเคล็ดอย่างที่เห็น หมอประคบเย็นที่ข้อเท้าให้มันประมาณยี่สิบนาทีครับ ก่อนจะยืดข้อเท้าให้นิ่งด้วยผ้ายืด หมอสั่งให้พันข้อเท้าไว้สักสองสามวันครับ แต่ถ้าไม่ดีขึ้นให้พามาตรวจอย่างละเอียดอีกครั้งส่วนแผลพกช้ำหมอก็ให้ยามากินครับ



"ไม่แล้วครับ ปูไม่ต้องเป็นห่วงนะ" มันยิ้มครับ แต่ผมน้ำตาจะไหลเพราะรอยยิ้มของมันนี่ซิ


"ถ้าเจ็บก็รีบบอกนะครับ ปูจะได้รีบพามาให้หมอตรวจให้ละเอียด"


"คร๊าบ..."


"ถ้าเจ็บห้ามโกหกว่าไม่เจ็บล่ะ ถ้ารู้จะจับทำโทษซะให้เข็ด"


"ปู!! พูดอะไรเนี้ยะ!" โจมันส่งสายตามาให้ผมเป็นสัญญาณว่ากำลังมีคนมองเราสองคนอยู่ครับ ใครนะเหรอครับ นางพยาบาลสาวนั่นเองครับ ฮ่าๆๆ ผมให้โจนั่งรถเข็นครับ ส่วนผมก็เป็นคนเข็นรถให้มัน คุณพยาบาลก็จะช่วยเข็นให้นั่นแหละครับแต่ผมไม่ยอม เธอเลยต้องเดินตามมาส่งพวกผมสองคนที่รถไงครับ หึหึ



"อ่อ! ขอโทษที่.... ลืมไปครับ" ผมยิ้มแห้งๆ ส่งไปให้คุณพยาบาลสาว โจมันก็นั่งก้มหน้าเงียบเลยครับ มันอาย... แต่ผมเฉยๆ นะ รู้สึกดีด้วยซ้ำครับ


"น่ารักจังเลยนะคะ" เธอพูดแล้วยิ้มให้ผม


"แฟนผมนะเหรอครับ?" โจหันมามองผมทันที ผมก็ยิ้มให้มันครับ


"ทั้งสองคนเลยค่ะ น่ารักดีค่ะ" โจมันอายม้วนไปเลยครับ หันกลับไปนั่งก้มหน้านิ่งเหมือนเดิมเลยครับ


"ขอบคุณครับ แฟนผมก็น่ารักอย่างนี้แหละครับ"


"ค่ะ ขอให้รักกันไปนานๆ นะคะ"


"ครับ ขอบคุณนะครับที่เดินมาส่งเราสองคน เดี๋ยวผมรบกวนคุณพยาบาลช่วยจับรถเข็นแทนผมหน่อยนะครับ เดี๋ยวผมขอไปถอยรถมารับแฟนผมก่อน"


"ได้ค่ะ"




ผมฝากโจมันไว้กับคุณพยาบาลสาวครับ ส่วนผมก็วิ่งมาที่รถ แล้วขับรถไปจอดรับมันที่หน้าโรงพยาบาลครับ ระหว่างที่ผมกำลังขับรถเพื่อไปจอดรับมัน ผมเห็นสายตาของมันมองมาที่ผมตลอดเลยครับ ผมไม่รู้จะพูดยังไงดีกับสายตานั้น เหมือนมันกำลังจะบอกผมว่าอย่าทิ้งให้มันอยู่คนเดียวเลยครับ ผมจอดรถเรียบร้อยก็เปิดประตูรถแล้วเดินอ้อมไปหาโจมันครับ



"โจค่อยๆ ลุกนะครับ" โจมันยืนมือมาจับมือผมไว้แล้วค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นโดยมีผมช่วยประคองมันไว้อีกแรงครับ


"เจ็บข้อเท้าไหม?" ผมถามมันเพราะท่าทางมันจะลุกไม่ค่อยสะดวกครับ อาจจะสะเทือนที่ข้อเท้ามันด้วยรึป่าวผมไม่มั่นใจ


"ไม่เจ็บครับ อย่าทำหน้าอย่างนั้นซิปูนี่โจแค่ข้อเท้าเคล็ดเองนะ"


"ก็คนมันเป็นห่วง"


"คร๊าบ... ขอบคุณครับที่เป็นห่วง"


"ค่อยๆ ก้าวขึ้นนะโจ อย่าให้ขาสัมผัสพื้นแรงล่ะ"


"อืม... รู้แล้ว" แล้วโจมันก็ขึ้นไปในนั่งบนรถเรียบร้อยแล้วครับ


"ขอบคุณมากนะครับคุณพยาบาล"


"ยินดีมากค่ะ ขอให้คุณโจหายไวๆ นะคะ"


"ครับ... ขอบคุณมากครับ"


"ค่ะ งั้นดิฉันขอตัวไปรับคนไข้ท่านอื่นก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"


"ครับ สวัสดีครับ"



คุณพยาบาลก็กลับไปทำหน้าที่ของเธอครับ ผมหันมาปิดประตูรถให้โจแล้วเดินไปขึ้นนั่งประจำที่คนขับแล้วขับรถออกจากโรงพยาบาลตรงไปที่บ้านทันทีครับ

 

"โจ...." ผมเรียกมันระหว่างทางกลับบ้านครับ


"อืม... ว่าไง?"


"เห็นนั่งเงียบมานานเจ็บตรงไหนรึป่าว?"


"ป่าว... ไม่ได้เป็นอะไร แค่....."


"แค่อะไร?" พอโจมันเงยหน้าขึ้นมาเท่านั้นแหละครับ ผมเดาออกเลยว่ามันเป็นอะไร ทำไมถึงนั่งเงียบอยู่ได้ตั้งนานสองนาน


"ไม่มีอะไรหรอก...." มันตอบผมแล้วแกล้งมองไปทางอื่นครับ


"หึหึ อาย?" ผมถามสั้นๆ แต่ตรงประเด็นสุด


"อะ.. อายอะไร ป่าว...."


"หึหึ ป่าวยาวซะด้วย"


"ก็ป่าวไง... ไม่มีอะไรจริงๆ อายอะไร ทำไมต้องอาย!"


"คร๊าบๆๆ ไม่อายก็ไม่อายอ่ะ เห็นหน้าแดงๆ ก็เลยนึกว่าอายคุณพยาบาลสาวซะอีก"


"เฮ้อ!! ก็ปูไปพูดอย่างนั้นไม่อายคนอื่นบ้างรึไง! คุณพยาบาลเขาก็ต้องมองซิ" ในที่สุดก็ยอมรับแล้วครับว่าอายจริง


"หืออ... ปูไม่เห็นจะอายเลยคร๊าบ... ดีใจซะอีกที่ได้เปิดตัวแฟนให้คนอื่นรู้ว่าแฟนผมคนนี้เลยคร๊าบ..."


"แล้วไม่กลัวคนอื่นเข้าจะมองว่าเราแปลกเหรอปู?"


"หึ! ปูนะไม่สนใจคนอื่นหรอกว่าจะมองเราแปลกหรือไม่แปลกยังไง ขอแค่คนที่เรารักเข้าใจเราก็พอแล้วครับ แล้วโจล่ะกลัวคนอื่นมองว่าแปลกรึป่าว?"


"อืม... ตอนแรกก็มีคิดอยู่นะว่าคนอื่นจะมองยังไงกับเรื่องนี้ แต่ตอนนี้เลิกคิดแล้วแหละ เพราะถ้าเรามัวแต่แคร์คนอื่นแล้วมองข้ามคนดีๆ คนหนึ่งไป เราอาจจะเสียใจมากกว่าก็ได้"


"คนดีๆ ที่ว่าเนี้ยะใครเหรอ?"


"ห๊ะ! อะไรนะ! อ่อ... ก็หมายถึงคนดีทั่วๆ ไปนั่นแหละ"


"ปากแข็งวะ!!" ผมพูดเสียงไม่ดังมากครับ แต่เหมือนโจมันจะได้ยินแต่ทำเหมือนไม่ได้ยินครับ ผมขับรถเข้ามาจอดในบ้านแล้วเดินลงไปเปิดประตูให้โจมันครับ


"ขี่หลังปูนะโจ อย่าเพิ่งเดินตอนนี้เลยขายังไม่หายดี"


"อืม... ถ้าหนักก็บอกนะจะได้ลงเดินเอง"


"ดูถูกตลอด... ตัวแค่นี้อุ้มไหวอยู่แล้วคร๊าบ..." ผมนั่งยองๆ ลงกับพื้นเพื่อให้โจมันขึ้นขี่หลังผมครับ


"เฮ้ยปู! แล้วอย่างนี้ก็อาบน้ำลำบากดิ เพราะขาคงโดนน้ำไม่ได้ใช่ป่าว?"


"โดนนิดหน่อยคงไม่เป็นไรมั้งแค่ขาเคล็ดเอง เรื่องอาบน้ำไม่ลำบากหรอกน่า... เดี๋ยวอาบให้ หึหึ"


"เหอะ! งั้นไม่อาบดีกว่า... แค่เช็ดตัวก็พอ" คิดว่าผมจะยอมไหมครับ โอกาสดีๆ ขนาดนี้จะได้สวีทหวานแหว๋วกับเมียในอ่าง บอกเลยว่าไอ้ปูไม่พลาด.... ฮ่าๆๆ


"ไม่ได้!! ต้องอาบครับคุณโจ" ระหว่างที่ผมกำลังพามันเดินเข้าไปในบ้านโจมันก็เอาคางมาเกยไว้ที่ไหล่ข้างขวาของผม หน้าเราสองคนห่างกันเพียงนิดเดียว ผมแอบเห็นนะครับว่ามันแอบยิ้ม ผมหยุดยืนอยู่ทางขึ้นบันได้แล้วหันหน้าไปหามัน


"อ้าว!! หยุดทำไม?"


"อยากจูบที่รักจัง" ผมตอบอย่างไม่อาย


"เฮ้ย!! จะมาอยากจูบอะไรตอนนี้!! ขึ้นไปเลยปู... ประสาท!!"


"ขอนิดนึงนะจะได้มีแรงเดิน" ยิ้มกริ่ม ^_^


"อ่ะ งั้นหลับตา" อร๊ากก... กูรีบเลยครับเดี๋ยวอด



จุ๊บบบ.....


สามวิจริงๆ ที่ปากมันสัมผัสปากผม ง่ะ!!!


"โหหห... อะไรอ่ะโจแค่นี้ได้ไง" ผมลืมตาขึ้นมางอแงใส่มันครับ


"หึหึ เอาแค่นี้ไปก่อน... ขึ้นไปถึงข้างบนค่อยว่ากัน" ป๊าดดด... อ่อยๆๆๆ


"สัญญาแล้วนะ" โจมันพยักหน้าหงึกๆ


"โอเคได้! จัดไปครับ" แล้วผมก็เดินไวเลยครับ ผมรีบอุ้มมันขึ้นมาชั้นบนแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนทันทีครับ ผมพามันเดินไปที่เตียงแล้วค่อยๆ วางมันลงบนเตียงก่อนจะเดินไปล็อคห้องเรียบร้อย


"ยิ้มอะไรปู?"


"คนกำลังมีความสุขก็ต้องยิ้มดิ"


"หึหึ ไปเปิดน้ำในอ่างให้หน่อยได้ไหม?"


"ได้อยู่แล้วคร๊าบ... รอแป๊ปนะเดียวมา" ผมรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำเปิดน้ำในอ่างเตรียมความพร้อมไว้รอเมียเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นโจมันกำลังเปิดทีวีดูข่าวอยู่ครับ


"โจมาให้ดูแผลตามตัวหน่อยดิว่าเยอะไหม"


"อืม... ไม่เยอะหรอกแค่ช้ำนิดๆ เอง"


"ถอดเสื้อออกเร็ว แล้วที่ปากเป็นไงบ้างยังเจ็บอยู่ไหม?"


"ปากก็แสบนิดๆ ไม่เจ็บมากหรอก" อันที่จริงมันคงจะเจ็บแหละครับ แต่มันคงไม่อยากให้ผมคิดมากก็เลยพูดบอกผมอย่างนั้น รอยช้ำตามตัวมันก็มีไม่เยอะมากอย่างที่มันบอก เพราะโจมันก็คงหลบได้หมัดไอ้พวกนั้นได้ในระดับหนึ่ง แต่มุมปากมันคงจะโดนซัดเข้าเต็มๆ เพราะเขียวช้ำอย่างเห็นได้ชัด


"มานี่ม่ะเดี๋ยวถอดเสื้อให้" ผมเดินไปนั่งลงข้างๆ โจมันครับ


"ไม่ต้องๆ เดี๋ยวถอดเอง"


"มาม่ะ ถอดให้น่า... เดี๋ยวแขนเจ็บนะ เป็นห่วงนะเนี้ยะ!"


"บอกมาตรงๆ ปู ลามกอ่ะดิ่!"


"โหห... พูดเสียเลยอ่ะ ลามกตรงไหนกันคร๊าบ... เป็นห่วงที่รักมากต่างหากล่ะครับ หึหึ"


"เอาเรื่องจริง!" เบื่อว่ะครับ... เมียรู้ทันว่ะ


"ก็คิดนิดนึกอ่ะ พอใจยัง?"


"หึ! ลามกตลอดเวลา เรื่องอะไรจะถอด!"


"เฮ้ยย!!! โจเดี๋ยวก่อน!!" อร๊ากกก... เลือดพุ่ง!! ขาวมร๊วกกก...


"อะไรปู!! ร้องซะเสียงดังเลยเป็นอะไร?!!"


"หึหึ ตกใจว่ะ มึงโป๊ต่อหน้าต่อตากูเลย"


"บ้าป่าวเนี้ยะ!! มาช่วยพยุงเข้าไปห้องน้ำหน่อยซิจะได้อาบน้ำ เหนียวตัวจะตายอยู่แล้วเนี้ยะ!"


"อาบด้วยกันนะ สัญญาๆ ว่าจะไม่ทำอะไรจริงๆ นะ" โจมันมองหน้าผมแบบครุ่นคิดครับ


"แน่ใจนะ?"


"อืม... แน่ใจคร๊าบ... นะๆ อาบด้วยกัน" ผมนั่งลุ้นยิ่งกว่าลุ้นหวยอีกครับ


"อืม... ก็ตามใจ"


"อร๊ากก!!!! จริงนะๆ พูดแล้วนะห้ามคืนคำนะ"


"หึ! ดีใจอะไรขนาดนั้น"


"โหหห... ดีใจดิคร๊าบ... ไม่เคยคิดเลยนะเนี้ยะว่าโจจะยอมให้ปูอาบน้ำด้วยนะคร๊าบ..."


"ก็... ก็ขาเจ็บอยู่นะ!!" ผมจะไม่เซ้าซี้ครับ เดี๋ยวจะอดถาวร


"ป่ะๆ งั้นเราไปอาบน้ำกันดีกว่าเนอะ" พูดจบผมก็ให้โจมันขี่หลังเข้าไปในห้องน้ำครับ ผมให้มันนั่งรอผมบนเคาเตอร์ตรงอ่างล้างหน้าครับ


"ปูทำไมให้นั่งบนนี้เนี้ยะ?"


"นั่งบนนั้นแหละเดี๋ยวน้ำจะกระเด็นโดนขานะ"


"อืม... ตามใจ"
ผมเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างจนเกือบเต็มแล้วเตรียมผ้าเช็ดตัวให้พร้อมครับ งานนี้ต้องปรนนิบัติกันแบบสุดๆ ไปเลยครับ


"โจมานี่ม่ะ" ผมยื่นมือออกไปรอรับเหมือนกำลังจะเตรียมอุ้มเด็กนะครับ


"ตลกล่ะ พยุงก็พอป่ะ"


"ป่าว!! ใครบอกว่าจะอุ้มล่ะ เนี้ยะขอกอดต่างหากครับ อยากกอดนะ หึหึ"


"ไอ้บ้าปู!!" โจมันด่าผมแต่หน้างี้แดงเลยครับ


"อ่ะๆ ไม่เล่นล่ะ เดี๋ยวให้ปูอุ้มนั่นแหละ ขายังเจ็บอยู่นะอย่าลืม หมอห้ามไม่ให้ขยับมากไงจำไม่ได้แล้วเหรอครับ หื้อ..."



ฟอดดดด......



ผมเดินเขาไปยืนแทรกตรงกลางระหว่างขามันก่อนจะกอดมันแล้วหอมเข้าที่แก้มมันอย่างมันเขี้ยว หึ่ม!! อยากกัดเมียตัวเองให้แหลกเลยว่ะ!!


"ยังเจ็บอยู่ไหม?" ผมถามคำถามนี้ไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่แล้วครับ


"นิดหน่อยนะ...." แขนทั้งสองข้างของโจโอบเข้าที่คอของผม



จุ๊บบบบ......



"ขอบคุณนะปูที่ทำให้โจรู้สึกปลอดภัยทุกครั้งเวลาที่ปูคอยอยู่ข้างๆ โจนะครับ" โจมันจุ๊บลงที่แก้มผมครับ คือกูคลั่งเลยครับ ไม่คิดว่าโจมันจะทำแบบนี้กับผมก่อน เพราะก่อนหน้านี้โจมันไม่เคยทำแบบนี้เลยไงครับ ส่วนมากจะเป็นผมที่คอยกอดคอยหอมมันอยู่คนเดียว


"หึหึ ทำหวานกันแบบนี้ปูก็หลงเมียตัวเองแย่เลยซิครับ หื้ออ...." ผมใช้จมูกบี้ลงที่แก้มของมันแล้วกัดลงที่แก้มโจมันเบาๆ ครับ


"ปูครับ... โจขออะไรอย่างได้ไหม?"


"อืม... ได้ซิ ถ้าโจขอทำไมปูจะทำให้โจไม่ได้ล่ะ อยากให้ปูทำอะไรครับ?"


"เรื่องอะไรที่มันผ่านไปแล้วให้มันผ่านไปได้ไหมครับ อย่างเรื่องของผู้ชายคนนั้นปูอย่าไไปทำอะไรเขาอีกเลยนะ โจสงสารเขา... ที่เขาทำลงไปเพราะเขาอาจจะรักปูมากนะ"


"แต่มันทำร้ายโจนะ ทำไมโจต้องไปปกป้องมันด้วยล่ะ?"


"ให้อภัยเขาเถอะปู คนเราก็อาจจะเคยทำเรื่องที่ผิดพลาดกันได้และที่เขาทำลงไปคงเป็นเพราะโจไปแย่งคนที่เขารักมาจากเขาไงครับ เขาอาจจะยังทำใจไม่ได้ ปูให้เวลาเขาหน่อยนะ เดี๋ยวเขาคงเข้าใจเรื่องทุกอย่างเองแหละ"


"เฮ้อออ... แต่โจไม่ได้ไปแย่งปูจากโมนะ ปูเองต่างหากที่เป็นฝ่ายเข้าหาโจเอง แล้วเรื่องที่โมทำมันรุนแรงเกินไป ปูทนไม่ได้หรอกโจ"


"เอาน่า... เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปแล้วกันให้เวลาเขาทำใจอีกสักหน่อยนะ"


"แล้วที่โจต้องเจ็บเพราะมันเป็นคนทำร้ายโจล่ะ โจจะให้ปูให้อภัยมันไปง่ายๆ แบบนี้เนี้ยะนะ?"


"อืม... ทีโจยังให้อภัยปูได้เลย น่านะ... ให้อภัยเขาเถอะ เรากับเขาจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันไงครับ"




ผมยอมรับครับว่าผมไม่ค่อยเห็นด้วยกับโจมันเท่าไหร่ เรื่องนี้โมมันทำเกินไปนะครับ โจมันไม่เกี่ยวกับเรื่องที่ผมเลิกยุ่งกับโมเลยสักนิด แต่ที่ผมเลิกยุ่งกับเขาเพราะเขามีท่าทีที่ผมไม่ค่อยจะชอบสักเท่าไหร่ไงครับ ทำตัวเป็นเจ้าของผมจนผมรู้สึกรำคาญ ผมยอมรับครับว่าผมก็เห็นแก่ตัวเหมือนกันแต่ตอนที่ผมตกลงก่อนที่เราจะเกินเลยกันผมก็ชัดเจนนะครับว่าเราจะเป็นแค่คู่นอนกันเท่านั้น แต่สำหรับโจมันไม่ใช่ไงครับ ผมหลงรักมันจนยอมที่จะเปลี่ยนตัวเองเพื่อมันและไม่อยากให้ให้มันเสียใจ โจมันเป็นคนพิเศษสำหรับผม มันไม่ใช่แค่คู่นอนเหมือนที่ผ่านๆ มา แต่มันเป็นคนที่ผมรักครับ ผมเลยอยากปกป้องมันไงครับ เฮ้อออ... ผมจะทำยังไงกับความเป็นคนดีของเมียผมดีล่ะครับ




"ว่ายังไงปูจะทำตามที่โจขอได้ไหมครับ?"


"เฮ้อออ... อืม... ก็ได้ครับ ปูจะพยายามแล้วกัน"


"ขอบคุณนะปูที่ยอมทำตามที่โจขอนะ" โจมันกอดผมแล้วเอาคางเกยไว้ที่ไหล่ของผมครับ


"อืม... ต่อไปนี้ปูจะไม่ให้โจไปไหนคนเดียวอีกแล้วนะ เห็นไหมว่าพอปูไม่อยู่ด้วยแล้วมันเกิดอะไรขึ้น หื้อ...." โจมันผละออกจากตัวผมแล้วมองหน้าผมนิ่ง แต่ผมยังคงโอบที่เอวมันไว้หลวมๆ ครับ


"ก็กิ๊กใครกันล่ะ เยอะแยะไปหมด"


"เฮ้ย!! ปูเลิกหมดแล้วนะ!! ตั้งนานแล้วด้วย ก่อนที่ปูจะจีบโจอีกนะ"


"หึ!! ให้มันจริงเถอะ ไม่รู้ว่าจะมีโผล่มาอีกกี่สิบคน"


"โหหห... ไม่มีแล้วคร๊าบ... ปูเลิกไปหมดแล้วครับผม"



จุ๊บบบบ.....


ผมจุ๊บปากปลอบใจเมียครับ ง่ะ!! เดี๋ยวเมียจะระแวงผมทำไงล่ะ ซวยเลย...


"อืม... ช่างเถอะ! ไปอาบน้ำกันเถอะปูโจเริ่มจะหนาวล่ะ" กร๊ากก... หวานกันแบบไม่ใส่เสื้ออยู่นานแต่ดีนะครับที่ยังใส่กางเกงอยู่ ไม่งั้นมึงเอ้ยยย.... ไม่รอด....


"หึหึ กำลังได้ฟิวเลย" ผมยิ้มกริ่ม


"ฟิวบ้าอะไรล่ะ ไปอาบน้ำเถอะจะได้เข้านอน ง่วงนอนแล้วเนี้ยะ!"


"ครับๆ รับทราบครับผม ไปครับเราไปอาบน้ำกัน"




หลังจากนั้นผมก็ช่วยเมียรักถอดเสื้อผ้าจนครับทุกชิ้น ฮ่าๆๆ ยกเว้นกางเกงในครับที่เมียผมไม่ยอมถอดออกทันที พอเราลงไปนั่งแช่น้ำกันในอ่างผมก็จัดการยกขาเมียรักขึ้นพาดคอ เฮ้ยยย!!! ขึ้นพาดไว้บนขอบอ่างโดยมีผ้าปูรองเพื่อให้ไม่เจ็บข้อเท้าครับ เราแช่น้ำกันอยู่สักพักผมก็พาโจไปนั่งอาบน้ำบนเก้าอี้ที่ผมเตรียมไว้โดยมีผมเป็นคนอาบให้เมียผมครับ ฉากสุดท้ายคือการข่มขู่ให้ถอดกางเกงในออก ฮ่าๆๆ โจมันอายจนหน้าแดงหูแดงไปหมด ไอ้ผมก็นั่งข่มใจตัวเองไม่ให้ข่มขืนเมียในห้องน้ำแทบแย่แต่โจมันดันพูดซะผมเกือบจะทนไม่ไหวครับ มันพูดว่ายังไงรู้ไหมครับ หึหึ โจมันพูดว่า...



"ไอ้บ้ากาม!!" แค่นั้นแหละครับ ฮ่าๆๆ ก็ลูกชายผมดันชูหัวขู่ฟ่อๆ ใส่เมียผมนะซิครับ ผิดตรงไหนวะที่มีอารมณ์อยากกับเมียตัวเอง กร๊ากกก....



ผมไม่ได้ทำร้ายเมียในห้องน้ำหรอกนะครับ โจมันขาเจ็บอยู่นะครับ ถ้าผมขืนทำอะไรรุนแรงลงไปโจมันต้องใส่เฝือกแข็งแทนแน่ๆ ฮ่าๆๆ อดใจๆ เอาไว้โอกาสเหมาะๆ ค่อยทบต้นทบดอกกับมันทีหลังครับ วันนี้ปล่อยให้เมียผมลั่นล้าได้ใจไปก่อน งานหน้าพี่จะมาทวงคืนแบบจัดหนักแน่นอนครับที่รัก หึหึ



"โจครับ โจยังไม่ได้เล่าให้ปูฟังเลยนะว่าทำไมโมถึงทำแบบนั้นกับโจได้ล่ะครับ? หื้ออ..." ผมถามขึ้นขณะที่เรากัลำลังนอนกอดกันอยู่บนเตียงแล้วครับ


"อ่อ... ก็ตอนลงไปเอาโทรศัพท์นั่นแหละ มีผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาข้างหลังโดยที่โจไม่รู้ตัวนะ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนโดนจับปิดปากแล้วลากไปที่นั่นนะแหละ"


"อ้าว!! แล้วไอ้เด็กที่ร้านมันหายหัวไปไหนกันหมดวะ!! ถึงปล่อยให้มีคนโดนลากไปแบบนี้ได้!! แล้วคนที่โดนลากเสือกเป็นเมียนายมันอีก! เดี๋ยวต้องกลับไปจัดการมันซะหน่อยแล้ว!!" ผมบ่นอุบ


"ช่างมันเถอะปู เรื่องมันเกิดขึ้นเร็วมากนะคงไม่มีใครเห็นหรอกขนาดโจยังตั้งตัวไม่ทันเลย"


"ไม่ได้ดิ!! ทำงานแบบนี้ตามันต้องไวดิวะ!! ถ้าเกิดลูกค้าที่มาเที่ยวที่ร้านถูกฆ่าตายในร้านไม่ฉิบหายกันหมดเหรอโจ!! แล้วเนี้ยะ!! ถ้าปูไปช่วยโจไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น!!"


"อืม... เรื่องนี้มันก็ใช่ แต่อย่าไปด่าอะไรลูกน้องมากนักล่ะ แค่เตือนและให้ระวังกันมากขึ้นก็พอ อ่อ.. ติดไฟเพิ่มแสงสว่างด้วยก็ดีนะปู กล้องวงจรปิดก็ติดเพิ่มด้วยเวลามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นเราจะได้รู้ไงดีไหม?"


"อืม... ดีเหมือนกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะให้ไอ้ต้นมันจัดการหาช่างมาติดกล้องกับไฟเพิ่มล่ะกัน"


"ดีแล้ว แก้ปัญหาอย่างคนฉลาดงดใช้กำลังนะครับ"


"หื้ออ... หลอกด่ากันป่าวเนี้ยะ?!!"


"เฮ้ย!! ป่าวเลย!!"



ฟอดดดด....



"หึหึ ล้อเล่นนะครับ นอนซะนะนี่มันก็ดึกมากแล้ว" ผมกระชับตัวโจมันเข้ามากอด โจมันก็ขยับเข้าหาอ้อมกอดของผมครับ ผมโคตรรู้สึกดีเลยครับ


"ฝันดีนะปู"



จุ๊บบบบ.....



"ฝันดีครับที่รัก...."


"ไอ้บ้า!!"


"บ้าแต่ก็โคตรรักเลยครับ"


"อืม... รู้แล้วครับ ฝันดีเช่นกันครับที่รัก"



จุ๊บบบ....


แล้วเราสองคนก็หลับอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน คืนนี้คงจะเป็นคืนที่ผมหลับฝันดีอีกคืน เพราะมีคนที่ผมรักมากที่สุดนอนหลับฝันดีอยู่ในอ้อมกอดของผมไงล่ะครับ


TBC.



FC ไอ้ป๋ากับน้องมินรอตอนหน้านะคะ
แล้วเจอกันใหม่ค่ะ





ออฟไลน์ harumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-33
หมั่นใส้อิพี่ปูนี่จัง
 :oak: :oak: o21 o21
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-01-2016 19:37:13 โดย harumi »

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6

ออฟไลน์ mam.nalok

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 247
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกเลี่ยนเว่ออออออออ 55555

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด