★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
❤❤❤❤❤❤❤❤❤
ตอนที่ 23 (ปูกะโจ) ไอ้ขี้เห่อ (เมีย)
เช้าวันใหม่อะไรแม่งก็โคตรดีครับบอกเลย... ผมผิวปากอารมณ์ดีเดินร่อนไปรอบบ้านมองหาอาหารเช้าสุดแสนวิเศษให้เมียรักของผม ตอนนี้เรียกว่าโจมันว่า "เมียรัก, ที่รัก, ดาร์ลิ้ง" ได้อย่างเต็มปากก็เพราะเราได้เสียเป็นผัวเมียกันอย่างถูกต้องตามบทเลิฟบทรักกันแล้วยังไงล่ะคร๊าบบ... กร๊ากก... โจมันยินยอมส่วนผมก็ยินดีมอบให้มัน หึหึ... ยิ้มกริ่ม มันช่างลงตัวอะไรอย่างนี้ว่ะ!! พูดไปแม่งก็เพ้อ ฮ่าๆๆ ผมไปหาของกินให้ที่รักผมก่อนดีกว่า....
ผมเดินไปสำรวจในครัวก็มีแต่ความว่างเปล่า สิ่งเดียวที่ผมคิดขึ้นได้ในตอนนี้คือ... คุณย่าคร๊าบบ... ผมเดินโชว์หุ่นปราดเปรียวไปที่บ้านใหญ่หลังกลางซึ่งเป็นบ้านของคุณย่าที่น่ารักของผมเอง ตั้งแต่กลับมาก็มัวแต่ซั่มอยู่กับเมียเลยยังไม่ได้แวะมาหาท่านเลยครับ งานนี้ผมหูชาแน่
"ย่าครับ ย่า.... คุณย่าที่รักคร๊าบบบ...." ผมเดินแหกปากโวยวายเข้ามาในบ้านของคุณย่าที่รัก สอดส่องมองหาว่าคุณย่าอันเป็นที่รักยิ่งของผมอยู่ไหน เงียบครับ... ไม่มีใครอยู่สักคน
"คุณปูค่ะ คุณท่านออกไปทำธุระข้างนอกยังไม่กลับเลยค่ะ" ป้าแม่บ้านเดินเข้ามาบอกผม
"อ้าว... เหรอครับ แล้วใครขับรถให้คุณย่าล่ะ?"
"เจ้าแก้วค่ะคุณปู ขับรถออกไปกันตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ เห็นท่านบอกว่าจะแวะไปไหว้พระที่วัดด้วยค่ะ"
"งั้นเหรอครับ แล้วเช้านี้มีอะไรกินบ้างครับป้า ที่บ้านผมไม่มีของกินเลย"
"ป้าไม่รู้ว่าคุณปูจะกลับมาวันนี้นะค่ะ งั้นเดี๋ยวป้ารีบไปทำอาหารให้นะค่ะ คุณปูอยากทานอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าค่ะ บอกป้าได้เลยค่ะ เดี๋ยวป้าทำให้"
"งั้นผมขอเป็นข้าวต้มปลาแล้วกันครับ" ผมบอกป้าแม่บ้าน
"ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าทำให้นะค่ะ"
"อ่อ... ป้าครับ ผมขอเยอะๆ นะครับ ผมกินกันสองคน"
"ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าทำให้ค่ะ ใส่เนื้อปลาเยอะๆ เลยดีไหมค่ะ?"
"ดีครับ เดี๋ยวป้าเอาไปให้ผมที่บ้านด้วยนะครับ"
"ค่ะ เดี๋ยวป้าเอาไปไว้ในครัวให้เหมือนเดิมนะค่ะ"
"ครับ... ขอบคุณมากครับ"
หลังจากสั่งป้าแกเสร็จผมก็เดินอารมณ์ดีกลับไปที่บ้านของผมครับ ผมมองนาฬิกาตอนนี้ก็เกือบสิบเอ็ดโมงแล้วโจมันยังไม่ตื่นเลย ท้องผมก็เริ่มหิว เมื่อคืนเสียพลังงานไปเยอะพอสมควร ฟาดฟันกันไปหลายยกครับ เอากันจนโจมันสลบคาอกผมเลยทีเดียว เมื่อเช้าผมเพิ่งเช็ดตัวแล้วใส่ชุดนอนให้มันใหม่ เก็บซากสงครามอีกเล็กน้อย เสร็จแล้วก็อาบน้ำเปลี่ยนกางเกงนอนตัวใหม่แล้วก็นอนกอดมันจนตื่นมานี่แหละครับ โจมันก็หลับไปแบบไม่รับรู้เรื่องราวอะไรอีกเลย อันที่จริงเมื่อคืนผมโคตรถนอมมันเลยนะครับ ถ้าโจมัยเจอของจริงล่ะก็.... ผมกลัวมันจะขอเลิกกับผมว่ะ
ผมเดินเข้าไปในห้องครัวเปิดตู้เย็นหานมมากินรองท้องซะหน่อย เดี๋ยวป๋าแม่บ้านเอาข้าวต้มมาให้ค่อยกินพร้อมที่รักผมทีเดียว ว่าแล้วขึ้นไปดูมันซะหน่อยครับ ไม่รู้ตื่นรึยัง เอานมอุ่นๆ ไปให้มันด้วยดีกว่าเผื่อมันจะหิว ว่าแล้วก็จัดการเทนมใส่แก้วแล้วเอาเข้าอุ่นให้ไมโครเวฟ ยืนหล่อๆ รอนมพร้อมกันยิ้มอารมณ์ดีเหมือนผมกำลังเป็นบ้า ติ๊ง!!! เสียงไมโครเวฟดังขึ้นผมก็เปิดฝาไมโครเวฟแล้วหยิบแก้วนมออกมา ไม่ร้อนมากหรอกครับแค่อุ่นๆ พอ ผมเดินถือแก้วนมขึ้นไปที่ชั้นสองของบ้าน เดินตรงไปที่ห้องนอนของผม
"กูลืมปิดประตูเหรอว่ะ" ผมว่าผมปิดประตูแล้วนะตอนเดินออกมาจากห้อง แล้วทำไมประตูมันยังเปิดอยู่ว่ะ ผมเดินผ่านประตูเข้าไปแก้วนมแม่งแทบร่วง
"ไอ้เหี้ยป่าน!!! มึงเข้ามาห้องกูทำไม?!!!" ผมตะโกนขึ้นเสียงดัง ไอ้ป่านแม่งยืนกอดออกมองหน้าไอ้โจที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง ผมเดินดิ่งเข้าไปหามันทันที
"หึหึ เมื่อคืนมึงจัดมันหนักขนาดนี้เลยเหรอว่ะ?" ไอ้เหี้ยป่านโคตรปากหมาเลยครับ
พลั่ก!!
"มึงเข้ามาทำไม ออกไปเลย!! ไอ้เหี้ยป่าน แม่ง!!!" ผมถีบเข้าที่สะโพกมันอย่างแรง ไอ้ป่านมันเซเล็กน้อยแต่ไม่ถึงกับล้ม ผมวางแก้วนมลงที่โต๊ะข้างหัวเตียงแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมไอ้โจไว้ทั้งตัว
"กูเห็นรถมึงจอดอยู่กูเลยขึ้นมาหา แค่นี้ทำหวงนะมึง!!" ไอ้ป่านแม่งยิ้มเลวๆ ส่งให้ผม ไอ้พี่เหี้ย!! เดี๋ยวกูถีบหงายหลังเลยสัส!!!
"เออ!! มึงออกไปก่อน เดี๋ยวเมียกูตื่นไอ้เหี้ย!!" ผมด่ามันแต่มันก็เสือกยืนนิ่งไม่ยอมออกไปจากห้องผมครับ ผมนั่งลงข้างๆ เมียผม โจมันขยับตัวเล็กน้อยแล้วผ้าห่มก็ค่อยๆ เปิดออก
"โจ!! อย่าเพิ่งเอาผ้าออก!!" ผมจับผ้าคลุมมันไว้เหมือนเดิม ไอ้เหี้ยป่านก็ยืนหัวเราะชอบใจ
"เดี๋ยวเมียมึงก็หายใจไม่ออกพอดี หวงทำไมว่ะ กูจะดูหน้าน้องสะใภ้กูไม่ได้รึไง?"
"ไม่ได้!! มึงออกไปเลย ไป!!"
พลั่ก!!
"ฮ่าๆๆ ไอ้เหี้ยปู กล้าถีบกูเหรอมึง!!" ผมลุกขึ้นแล้วถีบไล่มัน ไอ้ป่านแม่งกูเสือกสู้กู ไอ้พี่เลว!!!
ป๊าบ!!!
"โอ๊ย!! ไอ้เหี้ยป่าน มึงตบหัวกูเหรอสัส!!"
"ฮ่าๆๆ มึงนี่ขี้หวงไม่หาย ไอ้นิสัยขี้หวงของตัวเองนี่เมื่อไหร่จะเลิกสักทีว่ะ"
"โอ๊ยย!! ไอ้เหี้ยป่าน มึง!!!" ไอ้ป่านแม่งจับหัวผมแล้วกดลงให้มองพื้น ผมพยายามจะสู้มันครับ แต่ไอ้ห่านี่แม่งแรงเยอะ ถือว่าเป็นพี่แม่งชอบแกล้งแต่กู!! อายุแม่งก็ไม่ใช่น้อยๆ กันล่ะ แต่ยังชอบแกล้งกูเหมือนตอนเด็กๆ อยู่ได้
"หึหึ... มึงคิดจะสู้กูเหรอไอ้ปู อีกสิบชาติว่ะไอ้น้อง!!"
"ไอ้เหี้ยป่านมึง!!!" ผมดีดตัวขึ้นจนหลุดจากมือไอ้ป่าน แล้ววิ่งไล่เตะมันออกไปจากห้อง
"เดี๋ยวตอนเย็นกูมากินข้าวด้วย!!!" ไอ้ป่านมันตะโกนบอกผมแล้วมันก็ออกจากบ้านผมไปเลยครับ
"แม่ง!! กวนตีนกูแต่เช้า!!" ผมเดินกลับเข้ามาในห้อง โจมันก็นอนอยู่เหมือนเดิมแต่เลื่อนผ้าห่มลงไปอยู่ที่คอครับ
"โทษที กูเสียงดังไปหน่อยมึงเลยตื่นเลย" ผมเดินเข้าไปนั่งลงข้างมันครับ
"เมื่อกี้ใคร?" โจมันถาม เสียงมันแหบแห้งจนผมแทบจะฟังไม่ออกว่ามันพูดอะไร
"ไอ้ป่าน พี่ชายกูเอง"
"อืม.... โอ๊ย!!!" โจมันร้องขึ้นเมื่อมันเริ่มขยับตัวทำท่าจะลุกขึ้นนั่ง มันคงระบมไปทั้งตัว เจอผมจัดไปซะขนาดนั้น โจมันเลยนอนลงเหมือนเดิม ผมเอื้อมมือไปลูบลงที่หัวมันเบาๆ ตัวมันลุมๆ เหมือนจะไม่สบายเลยครับ
"เจ็บมากเหรอว่ะ?" มันพยักหน้าตอบ
"หิวไหม? ลุกขึ้นมากินนมก่อน เดี๋ยวรออีกแป๊ป แม่บ้านกำลังต้มข้าวต้มให้อยู่"
"อืม....."
ผมจับตัวช่วยพยุงโจมันลุกขึ้นนั่ง แล้วหยิบแก้วนมที่ผมอุ่นไว้มาให้มัน โจมันยื่นมือจะรับแก้วนมจากผม แต่ผมไม่ให้มันถือครับ ผมยื่นแก้วนมไปที่ปากมันแทน มันส่งสายตาดุๆ มาให้ผม ผมก็ยิ้มทำเป็นไม่สนใจจนโจมันต้องยอมให้ผมถือแก้วให้มัน โจมันก็กินนมไปมองหน้าผมไป ผมก็จ้องมันกลับแถมยิ้มหล่อๆ ส่งให้มันไปด้วย หน้ามันนี่แดงเลยครับ สงสัยมันจะอาย หึหึ
"เอาอีกป่ะ เดี๋ยวกูไปอุ่นมาให้" ผมถามมัน
"ไม่เป็นไร... ผมอิ่มแล้ว ผมอยากนอนมากกว่า"
"อืม... งั้นนอนพักก่อนก็ได้" ผมก็ช่วยประคองมันนอนลงครับ พอมันนอนลงผมก็นอนบ้าง ผมรวบตัวมันเข้ามากอดโจมันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร
"เมื่อคืนมึงโคตรน่ารักเลยว่ะ รู้ตัวป่ะ" ผมพูดขึ้น
"พูดบ้าอะไรเนี๊ยะ"
"กูพูดเรื่องจริง มึงอายเหรอว่ะ?"
"ผมไม่ได้หน้าด้านเหมือนคุณนิ"
"โจ!!....." ผมเรียกมัน
"อะไร?"
"เรียกชื่อกูดิ แล้วก็เลิกเรียกคุณได้ล่ะ กูเป็นผัวมึงเต็มตัวแล้วนะ เรียกที่รักได้ไหมครับ? หื้ออ...."
"เลอะเทอะ ที่รงที่รักอะไร ฟังแล้วคันหูชะมัด"
"หันหน้ามานี่ดิ๊" ผมพยายามจับตัวมันให้หันมาหาผม เพราะตอนนี้ผมนอนกอดมันจากด้านหลังครับ
"อื้ออ... ไม่เอา จะนอน...."
"โจคร๊าบบบ.... หันมาหาปูหน่อยนะคร๊าบบบ...." หึหึ ได้ผลครับ โจมันหยุดขืนตัวทันที ผมว่ามันคงช๊อคที่ผมพูดเพราะกับมันมั้งครับ ผมจับตัวมันให้หันมาหาผม โจมันก็พลิกตัวหันมาอย่างว่าง่าย น่ารักฉิบหายเลยว่ะ
"เป็นบ้าเหรอ?" มันถามผม หน้ามันนี่แดงเลยครับ อายผัวซิท่า
"หึหึ ตอนมึงอายนี่น่ารักดีว่ะ"
"ปัญญาอ่อน เลิกกอดได้ยัง ง่วง... จะนอน"
"จูบหน่อยได้ป่ะ? แล้วจะให้นอนต่อ หึหึ" ผมส่งสายตากรุ่มกริ่มไปให้มันครับ
"ไม่!!"
จุ๊บบบ.....
โจมันไม่ให้จูบผมเลยจุ๊บปากมันไปทีหนึ่งครับ
"นอนๆ เดี๋ยวข้าวต้มเสร็จปลุกมากินข้าว" ผมนอนกอดมันแล้วตบลงที่ก้นมันเบาๆ มันสะดุ้งเลยครับ
"โรคจิตได้อีก...." มันพูดจบก็หลับตาหนีหน้าผมไปเลยครับ
"มีผัวโรคจิตต้องทำใจว่ะ หึหึ"
ฟอดดดด....
ผมหอมลงที่หัวมันแล้วก็นอนกอดมันอยู่อย่างนั้นจนโจมันหลับไป ผมกอดมันได้สักพักก็รู้สึกว่าตัวมันร้อนๆ เลยลุกขึ้นไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้มันครับ พอเช็ดตัวให้มันแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ให้มัน โจมันหลับโคตรลึกอ่ะครับ ทำให้ขนาดนี้ยังหลับไม่รู้เรื่องอีก ผมห่มผ้าให้มันเสร็จก็เข้าไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ แล้วลงไปดูข้าวต้มที่สั่งป้าเอาไว้ว่ามารึยัง? เปิดหม้อออกดูข้าวต้มปลาเต็มหม้อเลยครับ น่ากินสุดๆ เลยครับ
ผมตักข้าวต้มใส่ชามขนาดพอเหมาะ รินน้ำใส่แก้วแล้ววางบนถาดดอกไม้หลากสีคู่กับชามข้าวต้ม ก่อนจะเดินไปหยิบยาลดไข้กับยาแก้อักเสบให้ที่รักผมครับ กินกันไว้ก่อนก็ดี ผมไม่อยากให้มันไม่สบายครับ เดี๋ยวผมจะอดยาว.... ฮ่าๆๆ พูดเล่นนะครับ จะมีใครอยากให้แฟนตัวเองป่วยล่ะครับ ผมคนนึงล่ะครับที่ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น เป็นห่วงเมียครับ หึหึ
ผมเตรียมทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็ยกถาดขึ้นมาที่ห้องนอน โจมันยังนอนหลับสนิทอยู่เลยครับ ผมวางถาดไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง เอื้อมมือไปแตะลงที่หน้าผากมันเบาๆ ตัวมันร้อนครับ น่าจะเป็นไข้เรียบร้อยแล้วครับงานนี้ ผมถอนหายใจเฮื้อกใหญ่ ในที่สุดเมียกูก็ป่วยจนได้ ไม่น่าเลยกู....
"โจ..."
"อืออ...." โจมันขยับตัวได้นิดเดียวก็หยุดไปเฉยๆ ก่อนที่คิ้วจะขมวดเข้าหากันจนผูกเป็นปม
"โจ... โจตื่นมากินข้าวก่อนเร็วจะได้กินยา" โจมันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาแล้วมองมาที่ผม
"อืออ... ปูเหรอ ปวดหัว..." มันพูดบอกผม
"ลุกขึ้นมากินข้าวก่อนนะ จะได้กินยาไงครับ" ผมค่อยๆ พยุงตัวมันลุกขึ้นนั่งเสร็จผมก็หันไปหยิบชามข้าวต้มมาถือไว้แล้วตักข้าวต้มยื่นไปที่ปากมันครับ
"อ่ะ... กินข้าวก่อนจะได้กินยา"
"เดี๋ยวกินเอง...."
"เถอะน่า.... ลุกเองยังลุกไม่ไหวเลย เดี๋ยวป้อนให้ เมียกูทั้งคน" โจมันค้อนควั่บทันที นี่ขนาดไม่สบายนะครับ สายตายังน่ากลัวขนาดนี้ รังสีเมียข่มผัวมาเต็มครับงานนี้
"เดี๋ยวกินเองได้...."
"โจ...." ผมเรียกมันด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง
"เฮ้ออ... กินก็ได้" มันถอนหายใจเฮื้อกใหญ่ก่อนจะยอมอ้าปากรับข้าวต้มที่ผมตักป้อนมันครับ
"อร่อยไหม?" ผมถามหลังจากมันกินข้าวต้มไปเพียงคำเดียว
"อืมม... อร่อยมั้ง"
"ไม่อร่อยเหรอว่ะ?" ผมตักข้ามต้มขึ้นมาแล้วลองชิมดูครับ
"เดี๋ยวก็ติดไข้หรอก" โจมันพูดบอกผม เพราะผมกินช้อนเดียวกับมันมั้งครับ มันยังไม่รู้ว่าผมอ่ะโคตรอึดขนาดไหน หึหึ
"ไม่ติดหรอกน่า.... ข้าวต้มก็อร่อยดีนิ...." ผมลองชิมดูก็อร่อยดีนะครับ
"ยังไม่ได้บอกว่าไม่อร่อยนิ ตอนนี้ไม่ค่อยรู้รสเท่าไหร่นะ"
"อืม... คงเพราะมึงไม่สบายมั้ง ทนๆ กินไปก่อนจะได้กินยา เดี๋ยวหายแล้วจะสั่งให้ป้าแม่บ้านทำให้กินใหม่" ผมตักข้าวต้มใส่ช้อนแล้วป้อนมันต่อครับ โจมันก็กินไปได้อีกห้าหกคำมันก็หยุดกิน
"อิ่มแล้ว...."
"เฮ้ย!! ไม่ได้!! ต้องกินอีก กินๆ กินอีกนิดนึง" โจมันก็ฝืนกินได้อีกสามคำครับ มันก็ทำหน้าบอกผมว่ามันไม่ไหวแล้ว
"อิ่มแล้วเหรอว่ะ?"
"อืม... อิ่มแล้วจริงๆ ถ้ากินอีกนิดต้องอ้วกแน่ๆ...."
"อืมๆ งั้นกินยาเลยแล้วกัน เป็นไข้จะได้หาย" ผมหันไปวางถ้วยข้าวต้มไว้บนถาดเหมือนเดิมแล้วหยิบแก้วน้ำมายื่นส่งให้มันครับ โจมันก็ดื่มน้ำเข้าไปครึ่งแก้ว ผมยื่นยาลดไข้กับยาแก้อักเสบให้มัน โจมันก็รับยาไปแล้วกินยาที่ผมให้ก่อนจะดื่มน้ำตามจนหมดแก้ว
"นั่งให้อาหารย่อยสักแป๊ปนึงก่อนค่อยนอนต่อ..."
"อืม...." ผมตอบผมด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างอ่อนแรง
"เดี๋ยวกูเอาจานไปเก็บแล้วจะขึ้นมาเช็ดตัวให้" ผมใช้มือลูบปัดผมที่ปิดหน้าขึ้นให้มันครับ
"อยากอาบน้ำมากกว่า...."
"อาบไม่ได้ มึงยังมีไข้อยู่... เดี๋ยวเช็ดตัวให้ก่อน ให้ไข้ลดกว่านี้อีกนิดเดี๋ยวให้อาบน้ำ"
"แต่มันเหนียวตัว...."
"หึหึ... กูลืมไป เดี๋ยวเอาจานลงไปเก็บก่อน รอแป๊ปนึง..." จุ๊บ... ผมจูบลงที่หน้าผากของมันแล้วเดินเอาจากลงมาวางไว้ที่ห้องครัว เดี๋ยวป้าแม่บ้าก็จะเก็บไปล้างเองครับ พอเก็บจานเสร็จผมก็ถือขวดน้ำพร้อมกับแก้วใบใหม่ขึ้นไปข้างบน เข้ามาให้ห้องโจมันก็นั่งกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่บนที่นอนครับ
"ป่ะ... เดี๋ยวพาไปเช็ดตัวในห้องน้ำ" ผมดึงผ้าห่มออก กำลังจะช้อนตัวอุ้มมันขึ้นมาครับ
"เฮ้ย!! ไม่ต้อง!! เดี๋ยวผมเช็ดเองได้!!" โจมันโวยวายขึ้นทันทีครับ
"เออน่า... เดี๋ยวเช็ดให้ แรงจะลุกยังไม่มีเลยอย่าดื้อได้ไหม!!" ผมทำเสียงดุๆ ใส่มันครับ
"แต่... ให้ผมเช็ดเองนะ" มันอ้อนผมครับ
"ผม?....." ผมทำหน้าไม่ค่อยพอใจที่มันชอบแทนตัวเองว่าผมนะครับ ตอนนี้มันเป็นเมียผมแล้วนะ ผมว่ามันดูห่างเหินกันเกินไป ถึงโจมันไม่รู้สึกแต่ผมรู้สึกครับ
"เอ่อ.... เดี๋ยวเราทำเองได้" ผมทำหน้าดุ...
"เดี๋ยวโจทำเองได้... ปูแค่ช่วยพยุ่งพาเข้าไปในห้องน้ำก็พอนะ" ผมยิ้ม
"พูดอย่างนี้ค่อยน่าฟังหน่อย... น่ารักขึ้นเยอะเลย ป่ะ... ไปเช็ดตัวกันครับ"
"เฮ้ยย!!.... ปูไม่ต้องอุ้มก็ได้" หึหึ คิดว่าผมจะฟังไหมครับ ถ้าผมปล่อยให้เดินไปเองชาตินี้คงไม่ถึงห้องน้ำกันพอดี
"ไม่เป็นไร... เดี๋ยวปูจะอุ้มไปส่งถึงที่เลยครับผม" ผมอุ้มโจมันเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ฟังเสียงที่ร้องห้ามของมันครับ พอเข้ามาในห้องน้ำผมก็จัดการให้โจมันนั่งลงบนฝาชักโครกครับ
"ปูออกไปข้างนอกซิ..." วางมันลงเสร็จมันก็ไล่ผมเลยครับ
"ถอดเสื้อเร็ว...." ผมสั่ง
"ไม่เอา... ออกไปดิเดี๋ยวทำเอง"
"เหอะน่า... ถอดๆๆ ถอดเสื้อเร็ว" ผมจับปลายเสื้อได้ก็ดึงพรวดทีเดียวเลยครับ
"เฮ้ยย!! ปูออกไปข้างนอกก่อน!!"
"จะอายทำไมเนี๊ยะ เห็นกันมาทั้งคืนล่ะ อ่ะๆ เดี๋ยวถอดเป็นเพื่อนก็ได้" ผมทำท่าจะถอดเสื้อตัวเองออกบ้างครับ
"เฮ้ย!! ปูไม่ต้องๆ..." ผมหยุดทันที
"ห้ามทำไมเนี๊ยะ ว่าจะถอดเป็นเพื่อนซะหน่อย กลัวโจถอดคนเดียวแล้วจะอาย หึหึ" ผมยิ้มเลวทันที นิสัยเดิมมันออกมาอย่างอัตโนมัติครับ
"เฮ้ออ... เอาเถอะ อยากทำอะไรก็ทำ" โจมันถอนหายใจแล้วพูดอย่างเหนื่อยใจครับ
"หึหึ งั้นยกก้นขึ้นเร็วเดี๋ยวถอดกางเกงให้"
"เฮ้ย!! กางเกงไม่ถอด ทำไมต้องถอดด้วย" โจมันทำหน้าตกใจสุดขีดพร้อมกับขยับตัวถอยหนีผมเกือบตกชักโครกแน่ะครับ หึหึ
"อยากรู้ไหมว่าให้ถอดทำไม? หึหึ..."
"เฮ้ย!! ปูจะทำอะไร?!!!"
"มานี่!!!...."
"อร๊ากกกก.... ไม่!!!!!"
TBC.
หุหุ... ปลดปล่อยความหื่นสู่คนอ่านทุกคน
ช่วยนี้จะอัพข้าหน่อยนะค่ะ พอดีติดงานอื่นด้วย เรื่องรวมเล่มด้วย
แต่จะพยายามอัพให้ไม่ช้ามากค่ะ
เห็นคำผิดแจ้งได้เลยนะค่ะ จะขอบคุณมากเลยค่ะ
บอกตรงๆ ว่าไม่ค่อยมีเวลา แต่ไม่มีหนีหน้าแน่นอน
มาเสนอหน้าตลอดที่เพจนะค่ะ
อย่าลืมแบ่งกำลังให้คนเขียนบ้างน้าาา...
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
[/size][/color]