END*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด★❥ [14/06/18]P53
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: END*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด★❥ [14/06/18]P53  (อ่าน 596113 ครั้ง)

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★
❤❤❤❤❤❤❤❤❤


ตอนที่ 54 (ทิวVSมิน) เตือน!!




พาร์ทมิน





หลังจากผมโกหกคำโตเพื่อปกปิดความลับบางอย่างกับมัน ผมก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลยครับ วันนี้ครบสามวันที่ผู้หญิงคนนั้นบอกให้ผมออกไปจากชีวิตไอ้ป๋า แต่ผมทำไม่ได้จริงๆ ครับ ผมรักมันจนไม่กล้าที่จะอยู่ห่างมันแม้แต่วันเดียว บางครั้งผมก็นั่งมองหน้ามัน จนไอ้ป๋ามันต้องเรียกสติผมกลับมา มันบอกว่าช่วงนี้ผมทำตัวแปลกๆ ผมก็บอกมันไปว่าไม่มีอะไร ผมแค่คิดเรื่องอื่นไปเรื่อยเปื่อย เมื่อวานมันก็พาผมไปซื้อโทรศัพท์ใหม่ ส่วนกระเป๋าตังค์ก็ซื้อให้ใหม่เหมือนกันครับ ผมเอากระเป๋าตังค์ใบเก่าทิ้งไปเลย แล้วบอกไอ้ป๋ามันว่ามีคนเก็บได้ในถังขยะหน้ามหาลัย มีแค่บัตรประชาชนกับใบขับขี่มาคืนให้ที่มหาลัย ส่วนบัตรเครดิตผมหักทิ้งหมดทุกใบแล้วขอให้ธนาคารเจ้าของบัตรส่งใบใหม่มาให้ผมครับ





เฮ้ออ... ยิ่งคิดผมก็ยิ่งรู้สึกผิดที่ไม่ยอมบอกความจริงกับมันครับ ผมยอมเป็นคนที่โกหกมัน ดีกว่ามันต้องมารู้สึกผิดคิดว่าตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องเจ็บตัวน่ะครับ แค่ตอนมอเตอร์ไซค์ชนผมครั้งนั้นผมก็สงสารมันจะแย่ ผมไม่อยากให้มันต้องคิดมากและโทษว่าเป็นความผิดตัวเอง เพราะเรื่องของผมอีกครับ




"มิน....."


"ห๊ะ... ว่าไง เออๆ กำลังแต่งตัวอยู่นี่ไง รอแป๊ปดิ"


"มึงเป็นอะไรมิน ดูเหม่อลอยมาสองสามวันแล้วนะ มึงกำลังคิดอะไรอยู่ ไหนบอกกูมาดิ"


"เฮ้ยทิว!! อย่าแกล้งดิวะ!!" ไอ้ป๋ามันดึงกางเกงผมอ่ะครับ ผมกำลังจะใส่กางเกงแต่ไอ้ป๋ามันเสือกจะดึงลงนี่ดิครับ


"มานี่!! มานั่งให้กูส่องความลับมึงหน่อยดิ๊ มึงอมความลับอะไรเอาไว้ หื้อ.." ผมล้มลงบนที่นอนแล้วไอ้ป๋าแม่งก็ขึ้นคร่อมผมเลยครับ


"เฮ้ยทิว!! ไหนบอกจะไปดูหนังไงวะ!"


"หนังอ่ะดูเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ตอนนี้กูจะดูมึงก่อน ความลับเยอะจริงนะมึง ไหนมาให้กูส่องหน่อยดิ๊ ปิดบังอะไรกูอยู่ หื้อ...." ไอ้ป๋ามันก้มหน้าเข้ามาใกล้แค่จะชนหน้าผมอยู่แล้วครับ


"เฮ้ย!! ไม่มีอะไร มึงคิดมากป่าวเนี้ยะ!! อ่ะๆ ไม่เชื่อมึงมองตากูเลยอ่ะ" ผมถลึงตาใส่มันครับ ให้ไอ้ป๋ามันส่องได้เต็มที่


"ไหนกูดูดิ๊..."



จุ๊บบบ...เชรี่ย... แม่งไม่ได้ส่องอย่างเดียวนะครับ ไอ้ป๋ามันจูบกูด้วยสาดด...



"คือมึงอยากจูบกูว่างั้น หึ! บอกดีๆ ก็ได้ทิว เรื่องแค่นี้เองกูจัดให้อยู่แล้ว หึหึ" พูดจบผมก็คว้าคอไอ้ป๋ามาแลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างดุเดือดเลือดพล่าน จูบกันจนลิ้นชากันไปเลยครับ นี่ถ้าไม่เสียดายลิ้นมัน ผมดูดแม่งขาดไปนานแล้วครับ ฮ่าๆๆๆ




ครืดดด.... ครืดดด.....



"อือออ.... ทิว...." ผมผลักมันออกครับ



จุ๊บๆๆ จ๊วบบ....



"เดี๋ยวค่อยมาต่อ กูรับโทรศัพท์แป๊ป" ผมก็นอนหอบหายใจรอมันครับ แต่มือนี่กำลังดึงกางเกงมาใส่ให้เรียบร้อยซะก่อน เดี๋ยวจะได้ดูหนังสดแทนหนังในโรงครับ กร๊ากกก....


"มึงพูดว่าอะไรนะ!! เจอยาในร้านกูเนี้ยะนะ!! เออ!! เดี๋ยวกูจะเข้าไปที่ร้านเดี๋ยวนี้แหละ มึงเรียกเด็กๆ ในร้านให้มารอเจอกูด้วย!!" ไอ้ป๋ามันเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด


"เป็นไรวะทิว ที่ร้านมีปัญหาเหรอ?" ผมลุกขึ้นนั่งแล้วถามมันครับ


"อืม... เดี๋ยวกูเข้าร้านแป๊ป มึงรออยู่ที่นี่แหละเดี๋ยวกูขับรถกลับมารับแล้วค่อยไปดูหนังกัน"



จุ๊บบบ....



ไอ้ป๋ามันเดินมาที่ผมแล้วก้มหน้าลงมาจูบที่ปากผมแบบไม่ล่วงล้ำ


"ทิว กูไปด้วย!!"


"จะไปทำไม รออยู่ที่นี่แหละ กูไปไม่นานเดี๋ยวกูก็กลับมา"


"กูไปด้วย!!" ผมยังยืนยันคำเดิม ไอ้ป๋าก็หันควับมามองผมก่อนจะส่ายหัวไปมา เพราะขัดใจผมไม่ได้ไงครับ หึหึ


"เออ ไปก็ลุกขึ้นแต่งตัวซะ" ผมรีบลุกขึ้นไปแต่งตัวแล้วออกไปหาไอ้ป๋าที่นั่งรออยู่ที่โซฟาข้างนอกครับ




ไอ้ป๋ามันขับรถพาผมมาที่ร้านครับ พอผมลงจากรถผมก็ต้องตกใจเพราะเด็กที่ร้านแม่งมารวมตัวกันอยู่ที่นี่หมดเลยครับ ไอ้พวกผลัดกลางวันที่เฝ้าร้านก็มาครับ ไอ้เก่งวิ่งออกมารอรับนายมันด้วยสีหน้าที่เครียดพอๆ กับนายมันนั่นแหละครับ




"สวัสดีครับนาย, สวัสดีครับคุณมิน"


"มากันครบรึยัง?"


"ครบแล้วครับนาย"


"ให้พวกมันเข้าไปนั่งรอกูในร้าน ส่วนมึงตามกูขึ้นมาบนห้องทำงาน" ไอ้ป๋าสั่งไอ้เก่งเสียงเข้ม


"ครับนาย...."


"มิน... ตามกูขึ้นมาบนห้อง" ขนาดกับผมเสียงมันยังไม่เปลี่ยนไปจากตอนที่สั่งไอ้เก่งเลยครับ


"อืม..." ผมเดินตามไอ้ป๋าขึ้นไปบนห้องทำงานของมันครับ ไอ้ป๋ามันเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของมันครับ ส่วนผมก็นั่งรอมันอยู่ที่โซฟา มันเปิดโน๊ตบุ๊คขึ้นมาแล้วกดเม้าส์คลิ๊กๆ อยู่สักพักภาพกล้องวงจรปิดก็ไปปรากฏอยู่จบจอ LED ขนาด 42 นิ้วในห้องทำงานของมันครับ




ก๊อก ก๊อก ก๊อก....




"เออ... เข้ามาได้" ไอ้เก่งเดินเข้ามาพร้อมกับเด็กในร้านอีกคนที่ถือน้ำเข้ามาให้ผมกับไอ้ป๋าครับ พอไอ้เด็กคนนั้นเสริฟน้ำเสร็จมันก็ปิดประตูแล้วออกไปครับ ตอนนี้เลยเหลืออยู่แค่สามคนครับ


"เล่ามาว่าเกิดอะไรขึ้น" ไอ้ป๋านั่งกอดอกตีหน้านิ่งจ้องมองไปที่ไอ้เก่งที่ยืนกุมมือสั่นๆ ไว้ที่เป้ากางเกงของมันครับ


"ตอนสิบโมงไอ้สักมันกำลังเช็คความเรียบร้อยอยู่ข้างในร้านครับ ส่วนไอ้กานก็เดินตรวจรอบๆ อยู่บริเวณหน้าร้านครับ มันเดินตรวจอยู่สักพักไอ้สักก็วิ่งหน้าตั้งมาบอกไอ้กานว่ามันเจอห่อยาบ้าอยู่ใต้โต๊ะข้างทางเข้าห้องน้ำครับนาย"


"แล้วตอนนี้ห่อยานั่นอยู่ที่ไหน?"


"อยู่นี่ครับนาย" ไอ้เก่งเดินไปหยิบห่อยาที่ว่าขนาดเหมาะมือจากตู้เล็กๆ ข้างประตูออกมาแล้วเดินเอาไปวางไว้ที่ข้างหน้าไอ้ป๋าครับ


"มีแค่นี้แน่นะ?"


"ครับนาย ผมให้พวกเด็กๆ ช่วยกันดูจนทั่วแล้วครับนาย มีแค่นี้ครับ"


"แล้วมีใครรู้เรื่องนี้อีกนอกจากเด็กในร้านของเรา?"


"ไม่มีครับนาย พอผมรู้เรื่องก็สั่งให้ทุกคนปิดปากเงียบ ห้ามพูดถึงเรื่องนี้ครับนาย"


"เออ... ดีมาก" ไอ้ป๋ามันเปิดห่อที่ว่านั้นออกมาดู เป็นถุงพลาสติกใส่ข้างในมันยาบ้าอยู่ในห่อนั้นครับ ผมว่าน่าจะเกินยี่สิบเม็ดนะครับ


"ไอ้เหี้ย!! อย่าให้กูรู้นะว่าใครทำ!!"


"ใจเย็นๆ ทิว" ผมเดินเข้าไปหามันครับ


"ไอ้เก่ง มึงไปรอกูข้างล่าง เดี๋ยวกูตามไป"


"ครับนาย....."


"ใจเย็นๆ ทิว ค่อยๆ คิด อย่าใจร้อน"


"เออ... กูรู้ แต่แม่งเสือกทำลับหลังกูสัส!! อย่าให้กูรู้นะว่าใคร!!!"


"ให้กูช่วยมึงดูกล้องไหม?" ผมจับที่ไหล่มันแล้วบีบเบาๆ ที่ไหล่ของมันครับ


"อืม... เดี๋ยวเซฟกลับไปดูที่บ้านก็ได้"


"อืม... เอาดิ เดี๋ยวเซฟกลับไปดูที่บ้านกัน"


"เดี๋ยวมึงนั่งรอกูแป๊ปนะ กูเซฟไฟล์แป๊ปเดียว"


"อืม... ไม่ต้องรีบกูรอมึงได้อยู่แล้ว" ผมเดินกลับไปนั่งที่โซฟาครับ ส่วนไอ้ป๋ามันก็จัดการเซฟไฟล์กล้องวงจรปิดทุกตัวในร้านใส่แฟลชไดร์ฟ ผมนั่งรอสักพักไอ้ป๋าก็เดินมาหยุดยืนอยู่ข้างหน้าผมครับ


"ป่ะ ลงไปข้างล่างกัน เดี๋ยวกูสั่งงานลูกน้องเสร็จแล้วจะพาไปดูหนัง"


"อืม... ไปดิ" ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินตามมันออกไปครับ พอลูกน้อยมันเห็นไอ้ป๋าเดินลงมาจากห้องทำงาน ทุกคนก็พร้อมใจกันยืนเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบ


"สิ่งที่กูถืออยู่ในมือตอนนี้คือสิ่งต้องห้าม!! กูไม่รู้ว่าใครเป็นคนเอามาเข้ามาในร้านกู แต่ถ้ากูรู้กูไม่ปล่อยมันไว้แน่!!" ไอ้ป๋ามันชูห่อยาบ้านั้นขึ้นเหนือหัว แล้วพูดต่อหน้าลูกน้องทุกคนด้วยน้ำเสียงที่ดังก้องร้าน เป็นเสียงที่ไม่ได้ตะโกนแต่หนักแน่นและแอบแฝงความดุดันไว้ข้างใน



"คำเตือนของกูคือคำขาด ตราบใดที่พวกมึงยังทำงานอยู่ที่นี่ ถ้ามีใครทำนอกเหนือจากสิ่งที่กูสั่งกูไม่เอามันไว้แน่!! ถ้ากูรู้ว่าเป็นคนในร้านที่เอาไอ้ห่อนี้เข้ามากูจะจับส่งตำรวจทันที ที่นี่อยู่กันอย่างพี่น้อง กูให้ที่ทำงานพวกมึง จ่ายเงินเดือนให้พวกมึง พวกมึงต้องทำงานให้กู ต้องทำตามที่กูสั่ง ถ้าใครทำไม่ได้ให้ลาออกไปซะ!! อย่าทำให้กูผิดหวัง กูไว้ใจพวกมึงทุกคน แล้วกูก็เชื่อเสมอว่าคนที่ทำเรื่องเหี้ยๆ แบบนี้ต้องไม่ใช่คนของกู!!" ทุกคนต่างเงียบและตั้งใจฟังในสิ่งที่ไอ้ป๋าพูด




"เข้าใจที่กูพูดไหม?!!"


"เข้าใจครับ!!" ทุกคนตอบออกมาพร้อมเพรียงกัน เสียงดังนี่กึกก้องไปทั่วทั้งร้านเลยครับ


"ทำหน้าที่ๆ ได้รับมอบหมายจากกูให้ดีๆ อย่าทำเรื่องที่กูไม่ชอบ!!"


"ครับนาย!!" ทุกเสียงตอบรับพร้อมกัน


"ดี!! แล้วกูจะดูแลพวกมึงเหมือนที่พวกมึงดูแลร้านให้กู"


"ครับนาย....." เสียงตอบรับดังกึกก้องขึ้นอีกครั้งอย่างพร้อมเพรียงกัน


"ไปกันเถอะมิน...."


"อืม....." ผมเดินตามไอ้ป๋าออกมา ลูกน้อยในร้านของมันทุกคนต่างก้มหัวลงเมื่อไอ้ป๋ามันเดินผ่านออกไป แม่ง!!! ไอ้ป๋ามันเป็นมาเฟียเหรอวะ!! อย่างกับกูดูหนังอยู่แน่ะ


"ทิว แล้วมึงจะเอายังไงต่ออ่ะ?"


"เดี๋ยวกูแวะไปหาไอ้ฟิวแป๊ป"





ผมก็นั่งเงียบไปตลอดทาง ไอ้ป๋าก็นั่งเงียบไม่ตาล่างจากผม มันคงต้องคิดหนักพอสมควรครับ เหตุการณ์วุ่นวายแบบนี้กลับมาอีกแล้ว ผมก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย รถมาจอดอยู่หน้าประตูบ้านพี่ฟิวแล้วผมยังไม่รู้ตัวเอยครับ





"มิน นั่งรออยู่ในรถนะ เดี๋ยวกูลงไปหาไอ้ฟิวแป๊ป" ผมได้แต่พยักหน้าให้มัน ตอนนี้มันคงอยากคิดคนเดียวเงียบๆ มั้งครับ ไอ้ป๋าเปิดประตูรถแล้วเดินไปหาพี่ฟิวที่หน้าประตูทางเข้า พี่ฟิวก็หันมามองที่รถคงจะมองหาผมมั้งครับ ผมนั่งมองไอ้ป๋ากับพี่ฟิวยืนคุยกันด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด พี่ฟิวตบไหล่มันเหมือนให้กำลังใจ ปากก็ขยับเป็นคำพูดที่ผมก็คาดเดาไม่ออก ไอ้ป๋ามันก็ยื่นห่อๆ นั้นให้พี่ฟิวแล้วครับแล้วพี่ฟิวก็รับห่อนั้นไป ไอ้ป๋าหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาใครสักคนแล้วยื่นให้พี่ฟิว พี่ฟิวคุยได้สักพักมันก็ยื่นให้ไอ้ทิวคุยต่อแล้วก็วางสายไป ไอ้ทิวหันกลับมามองที่รถแค่แป๊ปเดียวมันก็หันกลับไปพูดกับพี่ฟิวต่อ พี่ฟิวพยักหน้าตอบรับมันแล้วทิวมันก็เดินกลับมาที่รถครับ





"ป่ะ!! ไปดูหนังกัน"


"ทิว กลับไปเคลียร์เรื่องที่ร้านก่อนดีป่าววะ หนังค่อยดูวันอื่นก็ได้"


"เออน่า!! ไม่มีอะไรหรอกอย่าคิดมาก"


"แต่ว่ามึง...."


"กูบอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไร ป่ะ เดี๋ยวกูพาไปดูหนัง แล้วเดี๋ยวกูพาไปหาอะไรกินที่นู้นเลย หิวยัง?"


"อืม... ก็ได้ตามใจ" ไอ้ป๋ามันขยี้หัวผมอีกแล้วครับ เฮ้อออ...




ไอ้ป๋ามันขับรถพาผมมาที่ห้างชื่อดังกลางใจเมือง พอจอดรถเรียบร้อยเราก็เดินเข้ามาภายในตัวห้าง วันนี้คนโคตรเยอะเลยครับ ที่วันนี้ไอ้ป๋ามันจะพาผมมาดูหนังเพราะผมบ่นว่าเครียดครับ




อ่านหนังสือเหนื่อย คือพรุ่งนี้ผมจะเริ่มสอบแล้วครับเลยอยากพักสมองบ้าง ไอ้ป๋ามันก็เลยบอกว่าจะพาผมมาดูหนังแก้เครียด ตอนแรกที่ผมได้ยินก็ยิ้มกว้างดีใจ แต่ตอนนี้มีเรื่องวุ่นๆ เกิดขึ้นที่ร้านผมก็เริ่มไม่สนุกแล้วครับ




"อยากกินอะไรมิน?"


"กินอะไรก็ได้ มึงอ่ะอยากกินอะไร?"


"งั้นไปกินอาหารญี่ปุ่นกันไหม?"


"อืม ก็ดีเหมือนกัน ไปดิ" เราสองคนก็เดินตรงไปร้านอาหารญี่ปุ่นที่อยู่ชั้นล่างสุดของห้างครับ


"มึงสั่งอาหารรอเลยนะ เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำแป๊ปเดี๋ยวมา"


"อืม... รีบๆ มานะกูหิว"





ผมก็นั่งสั่งอาหารรอไอ้ป๋าครับ ไอ้ป๋ามันชอบกินปลาดิบผมก็สั่งเป็นเซตใหญ่ให้มัน ผมก็ชอบกินนะแต่กินแค่นิดเดียวครับ ไอ้ป๋ามันกินเยอะกว่าผมอีก อันที่จริงผมก็ไม่ได้หิวอะไรมากมายแต่ผมแค่ไม่อยากให้มันหายไปนานๆ ครับ ผมรู้สึกกังวลใจแปลกๆ มันรู้สึกยังไงก็ไม่รู้ครับผมบอกไม่ถูก ระหว่างรออาหารผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์รอมันครับ กำลังจะกดโทรศัพท์หามันจะถามว่ามันอยู่ไหน ไอ้ป๋ามันก็มานั่งลงข้างๆ ผมพอดี




"เล่นแต่โทรศัพท์นะมึง!" มันไม่พูดอย่างเดียวนะครับ แต่กอดหมั่บเข้าที่คอของผมทันที


"ทำไมไม่ไปนั่งฝั่งนู้น มานั่งเบียดกูทำไมเนี้ยะ"


"กูอยากนั่งตรงนี้ใกล้ๆ แฟนกู มึงจะทำไม หื้ออ... ไอ้แห้ง!" แม่ง!! เสือกพูดใกล้ๆ หูกูอีกนะไอ้ป๋า ขนลุกเลยกู


"อยากนั่งก็นั่งดีๆ อย่ายุกยิกซิวะ!!"


"หึหึ เป็นอะไรวะ หรือมึงอยาก?" ไอ้ป๋ามันทำหน้ากรุ่มกริ่มกวนตีนสุดๆ


"อยากมาก!! อยากกินข้าวแล้วเนี้ยะ!! กูหิว!!"


"สนใจกินกูก่อนป่าววะ? กูอร่อยน้าา..."


"แหวะ!! มึงท่าทางจะอาการหนักนะทิว นั่งดีๆ ดิ๊!!"


"เอ่อ... ขอโทษค่ะ ขออนุญาตเสริฟอาหารนะคะ" อย่าว่าแต่เธอจะอายเลยครับ ผมก็อายเหอะ!!


"เชิญค่ะคนสวย"



ควั่บ!!!




ผมหันควั่บทันที ไอ้ป๋าแม่งกล้ามาก กล้าเปรี้ยวต่อหน้ากูเลยเหรอ เล่นจีบสาวต่อหน้ากูนะมึง!! เดี๋ยวสวยๆ ทีกูบ้างมึงจะหนาว! เตรียมสั่นได้เลยมึง!! พี่สาวคนนี้แม่งก็เขินไอ้ป๋าซะ หน้าตาสวยซะด้วยซิ ง่ะ!




"ขอบคุณนะครับพี่สาว" ผมหันไปพูดขอบคุณกับเธอแล้วส่งตาเจ้าชู้นิดๆ ไอ้ป๋าแม่งกอดคอผมแน่นกว่าเดิมอีกครับ


"ทานให้อร่อยนะคะ" เธอส่งยิ้มหวานให้ผมสองคนแล้วเธอก็เดินกลับไป


"โอ๊ย!! ทิว... มึงจะกอดกูแน่นทำไมเนี้ยะ!!"


"กล้ามากนะมึง!! เล่นชู้ต่อหน้าผัวเลยนะไอ้แห้ง!!"


"มึงเล่นก่อนกูนะได้ข่าว!! ปล่อยได้แล้วกูหิว!!"


"หึหึ เดี๋ยวกลับไปห้องมึงเจอดีแน่!!"


"กูมีสอบเช้า...."


"กูไม่สน กูเอามึงตอนกลางคืน" สาดดด.... แม่งหน้าด้านฉิบหาย


"มึงไปสูบบุหรี่มาใช่ไหม?"


"อืม... สูบมวนเดียว"


"แน่ใจ? สูบมวนเดียวทำไมกลิ่นมันแรงอย่างนี้วะ!!"


"หึหึ รู้ดีนะมึง กินๆ อย่าพูดมากเดี๋ยวไปดูหนังไม่ทัน"


"กูจองผ่านแอพไว้แล้ว"


"รอบกี่โมง?"


"ทุ่มครึ่ง...."


"อืมดี เดี๋ยวกูพาไปดูกางเกง"


"จริงป่ะ?"


"อืม จริงดิ อยากได้กี่ตัว?"


"เดี๋ยวคิดดูก่อน อยากได้หลายตัว หึหึ"


"ใช้เงินเก่งนะมึง!!" ไอ้ป๋ามันคีบปลาดิบมายืนใส่ปากให้ผมครับ


"ธรรมดา แฟนกูรวย" ผมพูดไปเคี้ยวไป


"หึหึ รู้ดี..."





หลังจากกินข้าวเสร็จเราสองคนก็เดินไปโซนเสื้อผ้าผู้ชายกันครับ วันนี้ไอ้ป๋าโคตรใจดี แม่งซื้อกางเกงให้ผมตั้งสี่ตัวแน่ะ เสื้ออีกสามตัว ส่วนของมันเหรอครับ หึหึ ไอ้ป๋ามันซื้อกางเกงแค่สองตัวกับเสื้ออีกสองตัวครับ พอได้เสื้อผ้ามันก็พาผมเดินมาดูรองเท้าครับ เราสองคนก็ได้กันมาอีกคนละคู่ จ่ายเงินเรียบร้อยผมก็ลากมันไปซื้อน้ำหอมขวดใหม่ ขวดเก่าใกล้จะหมดแล้วครับ เราเดินกันจนใกล้จะถึงเวลาไอ้ป๋าก็เอาของไปเก็บที่รถ ส่วนผมก็นั่งรออยู่ที่โซฟาหน้าโรงหนังครับ





"ทำไมนานจังวะ?" ผมลุกขึ้นยืนทันที


"ป่ะ ถึงเวลาล่ะ"


"อืม... ไปดิ" ผมได้กลิ่นบุหรี่จากตัวมันอีกแล้วครับ




เราสองคนดูหนังจนจบ ออกมาอีกทีก็เกือบสามทุ่มแล้วครับ หนังกูสนุกดีนะครับ นานๆ จะได้ออกมาดูกับมันสักที เปลี่ยนบรรยากาศบ้างอะไรบ้างครับ พอเรากลับถึงห้องผมก็รื้อกางเกงกับเสื้อทุกตัวออกมาลองใส่ดูครับ หึหึ หล่อฉิบหาย




"มิน ไปอาบน้ำได้แล้วไป เดี๋ยวพรุ่งนี้จะโทรเรียกร้านมารับไปซักรีดให้"


"อืม... งั้นกูไปอาบน้ำก่อนนะ"


"อืม... ของกองไว้ที่นี่แหละเดี๋ยวกูเดี๋ยวกูเก็บเอง"




ผมคว้าผ้าเช็ดตัวได้ก็รีบเข้าไปอาบน้ำเลยครับ วันนี้ไอ้ป๋ามันโคตรตามใจผมเลยว่ะ แต่ผมว่ามันดูเครียดๆ นะครับ วันนี้มันสูบบุหรี่สองรอบติด มันคงคิดเรื่องเกี่ยวกับร้านอยู่แน่ๆ พอผมอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ผมเห็นไอ้ป๋ามันยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงครับ




"ทิว... ไปอาบน้ำดิ"


"เออๆ แป๊ป...." ไอ้ป๋ามันยืนอัดบุหรี่ต่ออีกสักพักมันก็เดินเข้าไปในห้องน้ำครับ ผมใส่กางเกงนอนเสร็จก็เดินไปปิดไฟข้างนอกห้องนอนแล้วล้มตัวลงนอนห่มผ้าห่มผืนหนารอมันครับ ไอ้ป๋ามันอาบน้ำเสร็จก็ใส่แค่กางเกงในตัวเดียว สาดด.... แล้วเดินไปปิดไฟก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ ผมครับ




จุ๊บบบ....




"กล่อมกูหน่อยดิ" มันจูบลงที่หัวผมแล้วพลิกตัวนอนหงายรอให้ผมกล่อมมันครับ


"มึงเครียดเรื่องร้านเหรอทิว?" ผมพลิกตัวนอนก่ายตัวมันไว้ หน้าแนบลงที่อกแกร่งของมัน มือของผมค่อยๆ ลูบลงที่แก่นกายของมันช้าๆ ลูบขึ้นลงจนสุดความยาว ชอบจริงๆ เล๊ยไอ้ป๋าโรคจิต


"อืออ.... อย่างนั้นแหละมิน ดีครับ อืออ...." ผมล้วงมือเข้าไปในกางเกงของมันแล้วกล่อมมันไปเรื่อยๆ



จุ๊บบบ....




"เหนื่อยก็พักบ้างนะไอ้ป๋า..." ผมจูบที่คางของมันเบาๆ



ฟอดดด....



"ขอบคุณมากครับ...."





เช้า.....




ไอ้ป๋ามันเพิ่งกลับไปเมื่อกี้เองครับ วันนี้ผมสอบเป็นวันแรก เดี๋ยวสอบเสร็จไอ้ป๋าจะพาผมไปตัดไหมกับพี่เนย์ครับ ผมลืมไปเลยนะเนี้ยะว่าที่หัวมีแผลอยู่ หึหึ วันนี้ผมมีสอบสองวิชาครับ สบายๆ ผมทำได้อยู่แล้วครับ เพราะมันเป็นวิชาที่ผมถนัดสุด พอออกจากห้องสอบพวกไอ้ทีนก็โวยวายกันใหญ่ว่าข้อสอบแม่งโคตรหินเลยครับ ผมว่าก็ธรรมดานะพวกมันเสือกไม่อ่านหนังสือกันเองนี่หว่า...




"เฮ้ย!! ไปแดกข้าวกันโว๊ยแก้เครียด!!" ไอ้บี้แหกปากเสียงดัง


"ไอ้สาดดด... กูหมดแรงเลย แม่งข้อสอบเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ยิ่งอ่านยิ่งงง" ไอ้นันบ่นครับ


"เออใช่ ขนาดกูอ่านทั้งคืนยังทำได้แค่นิดเดียวเองสัส!!" ไอ้ทีนก็ไม่รอดครับ


"แล้วมึงอ่ะไอ้มิน สบายเลยดิสัส!!" ไอ้บี้มันกัดผมครับ


"ก็พอได้ว่ะ หึหึ" ผมตอบพวกมัน


"โกหกไอ้เหี้ย!! กูรู้มึงทำได้!! เบื่อโว๊ย!! ไปกินข้าวดีกว่า เครียดดดดดด...." ไอ้บี้สติแตกไปแล้วครับ ส่วนไอ้นันกับไอ้ทีนวิญญาณออกจากร่างไปเรียบร้อยแล้ว เฮ้ออออ... เพื่อนกู!




พอพวกผมกินข้าวกันเสร็จก็มานั่งสิงหนังสือก่อนเข้าสอบวิชาต่อไป ผมก็อ่านทวนไปเรื่อยๆ แหละครับ ส่วนไอ้สามตัวนั้นมันอ่านกันแบบจริงจังสุดๆ ได้เวลาพวกผมก็เข้าห้องสอบตามเวลาที่กำหนด พอผมออกจากห้องสอบผมก็กำลังจะโทรหาไอ้ป๋าให้มารับครับ แต่ไม่ต้องโทรแล้วครับ นู้น..... ไอ้ป๋ามันเดินมานู้นแล้วครับ




"สอบเสร็จแล้วเหรอวะ?"


"อืม... เพิ่งเสร็จเมื่อกี้ กำลังจะโทรหามึงพอดี"


"เฮียสวัสดีคร๊าบ...." พวกเพื่อนๆ ผมยกมือไหว้ไอ้ป๋าครับ


"เออ!! หวัดดี" ไอ้ป๋าส่งสายตาดุๆ ไป ไอ้บี้วิ่งมาหลบข้างหลังผมแทบไม่ทัน


"โหห... เฮียดุวะกูกลัว" ไอ้บี้มันแอคติ้งครับ


"พวกมึงจะกลัวกูทำไมหรือพวกมึงมีความลับอะไรที่รู้แล้วไม่ยอมบอกกู"


"ป่าวครับเฮีย ไม่มีคร๊าบ...."


"เออ!! ไม่มีก็ดี อย่าให้กูรู้นะมึง!!"


"เฮียคร๊าบ... เฮียพาไอ้มินไปตัดไหมเถอะคร๊าบ... เดี๋ยวคุณหมอเขาจะรอนานนะคร๊าบ..." ไอ้นันกับไอ้ทีนยืนขำไอ้บี้ครับ ผมก็ได้แต่ส่ายหัวให้มัน เอือมครับ...


"ไปเหอะทิว เดี๋ยวรถจะติด"


"อืม... กูไปก่อน เดี๋ยววันหลังกูจะมาสอบสวนพวกมึงแน่!!"


"สวัสดีครับเฮีย ขับรถดีๆ นะครับ" ไอ้บี้รีบลาไอ้ป๋าเลยครับ หึหึ




หลังจากไอ้ป๋าข่มขู่พวกไอ้บี้ทางสายตาเสร็จมันก็พาผมขับรถมาที่โรงพยาบาลพี่เนย์ครับ วันนี้คุณหมอก็หล่อเหมือนเดิม หล่อแบบสะอาดนะครับ




"สวัสดีครับพี่" ผมยกมือไหวพี่เนย์


"เออๆ หวัดดี ไอ้ทิวพาเมียมึงไปรอกูในห้องกูไป" แม่ง!!!! ถ้าพี่หมอเนย์ไม่เรียกผมว่าเมียไอ้ทิวนะ พี่เนย์แม่งจะหล่อกว่านี้ล้านเท่า สาดดด....


"ป่ะ ไปนั่งรอมันในห้องกัน" ผมก็เดินตามไอ้ป๋าเข้าไปรอในห้องครับ รอไม่นานพี่เนย์ก็เดินเข้ามาพร้อมพยาบาลสาวสวยที่ถือเครื่องมือบางอย่างเข้ามาด้วย


"โทษที เมื่อกี้พี่ติดคนไข้อีกคนอยู่นะ"


"บอกกูก็ได้สัส!!" ไอ้ป๋าพูดขึ้น


"ไอ้นี่มันบ้าเนอะ ห่วงเหี้ยอะไรหนักหนาก็ไม่รู้!!" พี่เนย์บ่นแล้วเดินมานั่งข้างผมครับ


"หึหึ มันบ้าครับพี่"


"เดี๋ยวจะโดนนะมิน เดี๊ยะ!!!"


"เอ้าๆ อย่างเพิ่งทะเลาะกัน มินนั่งนิ่งๆ เดี๋ยวพี่ตัดไหมให้" ผมก็นั่นนิ่งๆ ตามที่พี่เนย์บอกแหละครับ แกก็ยืนขึ้นจับที่หัวผมแล้วได้ยินเสียงกรรไกรฉับๆ ไม่กี่ครั้งก็เสร็จครับ จับหัวผมพลิกไปพลิกมาดูแผลให้อีกนิดก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อยครับ


"อ่ะ เสร็จแล้ว ทะเลาะกันต่อได้ หึหึ"


"ขอบคุณมากครับพี่"


"คืนนี้มึงจะไปที่ร้านกูไหมวะ?" ไอ้ป๋ามันถามพี่เนย์ครับ


"ต้องดูก่อนวะ เดี๋ยวถ้าไปกูจะโทรบอกอีกที"


"เออ โทรมาแล้วกัน เดี๋ยวพามินมันไปหาไรกินก่อน"


"เออๆ กูก็มีคนไข้รอคิวอยู่พอดี ไว้เจอกันเพื่อน"


"สวัสดีครับพี่ แล้วเจอกันนะครับ"


"อืม... แล้วเจอกัน"


"เฮ้ยๆๆ พอเลย ป่ะมินกลับ เดี๋ยวพาไปกินข้าว"




หลังจากร่ำลาพี่หมอเรียบร้อยไอ้ป๋าพาผมมานั่งกินข้าวที่ร้านอาหารใกล้ๆ คอนโดครับ พอกินข้าวเสร็จพวกผมก็ขับรถกลับคอนโดกันครับ ประมาณทุ่มนึงไอ้ป๋าก็ออกไปดูร้านเหมือนทุกวัน แต่วันนี้ผมไม่ได้ไปด้วยนะครับ เพราะผมต้องอาบหนังสือสอบ พรุ่งนี้มีสอบอีกหนึ่งวิชาครับ




"มิน อย่าอ่านหนังสือดึกนักล่ะ ง่วงก็เข้าไปนอนได้เลยนะ ไม่ต้องรอ...."


"อืม... รู้แล้ว ขับรถดีๆ ล่ะ อย่าขับเร็วมากนักล่ะ ถนนนะไม่ใช้สนามแข่งรถ"


"หึหึ รู้แล้วคร๊าบ... ขี้บ่นนะมึงเนี้ยะ!"


"กูพูดขนาดนี้ไม่เห็นมึงจะเคยฟัง!!"


"คร๊าบ.... รักนะครับไอ้แห้ง!!"




ฟอดดดด.... ฟอดดดด.... แม่ง!! ไอ้ป๋ามันจับหน้าผมพลิกไปพลิกมาแล้วหอมฟอดใหญ่ ยิ่งกว่าโดนสูบวิญญาณอีกกู อร๊ากกก...




"เฮ้ย!! พอแล้ว!! มึงจะหอมอะไรนักหนาเนี้ยะทิว!!"


"อะไรวะ!! หอมแค่นี้ก็ไม่ได้ หึหึ!!"


"ไปร้านเลยไป!! แล้วห้ามเมากลับมานะมึง!! ถ้ารู้ว่าแอบไปกินเหล้าคนเดียวมึงโดนแน่!!"


"คร๊าบบ... ไปแล้วนะ จุ๊บ! คิดถึงมึงว่ะ!"



"ไอ้ทิว!!!....."

ไอ้ป๋ามันวิ่งออกไปแล้วครับ แต่ปากผมยังยิ้มอยู่เหมือนเลย




"กูก็คิดถึงมึงเหมือนกัน... ไอ้ป๋าทิว"



TBC.


ให้อ่านแบบหวานเบาๆ ไปก่อนนะคะ อ่อยคนอ่านนิดๆ หุหุ
ตอนต่อไปคู่ปูกะโจจนจบเลยนะจ๊ะ
ใครที่ส่งเมล์มาจองหนังสือ รับทราบทุกเมล์แล้วนะคะ โอนแล้วอย่าลืมเมล์แจ้งอีกทีนะจ๊ะ จุ๊บๆ

เจอกันตอนต่อไปค่ะ... รักน้าาา.....




:mew1: :mew1: :mew1:


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-01-2016 11:29:53 โดย Star_ss »

ออฟไลน์ harumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-33

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
ถึงขนาดเล่นยาเลยเหรอ แรงไปแล้วนะเนี่ย

ฝีมือคุณชะนี? ชีไม่น่าคิดอะไรแบบนี้ได้นะ มีคนร่วมแผนนี้หรือเปล่า??

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
จะทำให้มินเลิกกะทิวให้ได้ใช่ไหม

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ Yara

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-2
ทำไมรู้สึกว่า ตอนต่อไปงานจะเข้าทิวมินอ่ะ

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ยิ่งมินปิดเป็นความลับทิวจะเครียดยิ่งกว่าเดิมอีกนะคะถ้าเกิดอะไรขึ้นมาน่ะ 

ออฟไลน์ Minty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 743
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0

ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6
ต่างคนต่างมีความลับนะ น่าจะคุยกันจะได้ช่วยกันระวังเนอะ

ออฟไลน์ kiyomine

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 181
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
เอางี้ดิ่
รอให้คนใดคนนึงโดนเล่นงานจนตายก่อนก็ได้
เเล้วค่อยคิดได้ทีหลังว่าไม่ควรจะเก็บเรื่องคอขาดบาดตายเเบบนี้เป็นความลับ

หงุดหงิดอมพะนำกันไปกันมา
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-01-2016 23:29:51 โดย kiyomine »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★
❤❤❤❤❤❤❤❤❤



ตอนที่ 25 (ปูกะโจ) หลง




วันนี้ผมแพลนไว้ว่าจะพาโจมันออกไปเที่ยวข้างนอกครับ แต่ตอนนี้มันยังนอนหลับอยู่เลย เมื่อคืนผมนอนกอดมันทั้งคืน โคตรมีความสุขเลยครับ โจมันจะรู้ไหมว่ามันทำให้ผมมีความสุขมากขนาดไหน แม่ง!! ผมกับมันน่าจะเจอกันเร็วกว่านี้สักหน่อยว่าม่ะ และเจอกันในสถานการณ์ที่ดีกว่านี้หน่อยนะครับ ผมจะได้รู้ว่าการมีเมียเป็นของตัวเองมันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด แถมโคตรมีความสุขอีกต่างหาก หึหึ ผมรักมันวะ!! ผมแอบจูบที่ปากมันเบาๆ ตอนมันหลับ แอบหอมมันจนมันเริ่มขยับตัว ก่อนจะทนไม่ไหวกอดแม่งเลยครับ ตัวมันอุ๊นอุ่นครับ กอดแน่นๆ กอดนานๆ กอดมันไปตลอดชีวิตแม่งเลย! ตอนนี้ผมเข้าใจไอ้ทิวแล้วครับ ว่าทำไมมันถึงติดเมียมันฉิบหาย แล้วทำไมรักเมียมันมากขนาดนั้น ที่แท้แม่งเป็นอย่างนี้นี่เอง.... คือดีมากไงครับ




"อืออ... ปูอย่ากอดแน่นนักซิ" โจมันงัวเงียตื่นขึ้นมาพูดกับผม หลี่ตามองผมที่กำลังนอนกอดมันไว้แน่น หึหึ น่ารักสัส!!


"กูทำให้มึงตื่นเหรอวะ?" คือผมจะถามทำไมวะ!! ในเมื่อรู้คำตอบอยู่แล้วว่าเป็นเพราะผมที่ทำให้โจมันตื่น ฮ่าๆๆ


"อืม... ก็กอดแน่นซะขนาดนี้จะไม่ให้ตื่นได้ไง"


"หึหึ กูขอโทษ จะนอนต่อไหมวะ?"


"ไม่นอนแล้ว ก็ตื่นแล้วนิ"


"นอนต่อก็ได้นะ เดี๋ยวกูกอดหลวมๆ พออ่ะ" ผมคลายกอดมันให้หลวมขึ้นอีกนิดตามคำขอครับ หึหึ


"หึ! กอดหลวมๆ สาบานนะว่านี่กอดหลวมๆ แล้วนะ" หืออ... เดี๋ยวนี้ต่อปากต่อคำนะที่รัก


"หึหึ กูยังกอดมึงแน่นไปเหรอวะ?" ผมแกล้งถามมันครับ


"อืม... เลิกพูดเหอะ ลุกซิ! จะไปอาบน้ำ"


"โหห... จะรีบตื่นไปไหนว่ะ นอนเล่นด้วยกันก่อน"


"นอนเล่นอะไรล่ะ ตื่นแล้วก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำอาบท่า"


"เดี๋ยวค่อยอาบก็ได้ มาม่ะนอนต่ออีกนิด กูรู้ว่ามึงยังอยากนอนต่ออีก หึหึ"


"ไม่เอาแล้ว ลุกดิปู... จะไปอาบน้ำ..." โจมันพยายามขยับตัวเพื่อให้หลุดพ้นจากอ้อมกอดของผมครับ


"มอร์นิ่งคิสกูก่อนดิ แล้วจะปล่อย" ผมต่อรองมัน ดูดิว่ามันจะทำยังไง


"มากไปไหม?" โจมันถามผมครับ แต่หน้ามันนี่เริ่มเปลี่ยนสีล่ะ หูนี่แดงเชียว


"ไม่มากหรอก แค่จูบทักทายกันตอนเช้าไง จูบเบาๆ อย่างเนี้ยะ"



จุ๊บ....



"เฮ้ย!! ทำอะไรเนี้ยะ ฟันยังไม่ได้แปรงเลยนะ" โจมันโวยวายเสียงดังแล้วรีบเอามือปิดปากตัวเองไว้ทันทีเลยครับ


"โห... ไม่เป็นไรหรอก เป็นแฟนกันเรื่องแค่นี้ปูไม่ถือหรอกครับ ที่รักคร๊าบ..." จุ๊บๆๆ ผมแกล้งลากเสียงยาวๆ แล้วจูบไซ้ตามใบหน้าของโจมันครับ


"ฮ่าๆๆ ปูมันจั๊กจี้ หยุดก่อนๆ เฮ้ย!! หยุดก่อนปู" ผมแกล้งไซ้มันจนพอใจก็เงยหน้าขึ้นมามองมันครับ


"ชอบไหมครับ? หึหึ..." ผมถาม


"ชอบบ้าอะไรล่ะ จั๊กจี้จะตาย หนวดทิ่มหน้าจนแสบไปหมดแล้ว ทำไมชอบเล่นอะไรเจ็บๆ ก็ไม่รู้..."


"อ้าวเหรอ!! เห็นหัวเราะนึกว่าชอบซะอีก แล้วเจ็บมากไหม?" ผมเอามือลูบตามใบหน้าของโจมันครับ หน้าขาวๆ ของมันเป็นรอยแดงๆ เพราะหนวดที่เพิ่งขึ้นใหม่ของผมจริงๆ ด้วย


"อืม... ก็เจ็บนิดหน่อย" มันตอบเสียงเบาๆ


"ขอโทษที ไม่รู้ว่าทำแบบนี้แล้วโจจะเจ็บ" ผมยังใช้มือค่อยๆ ลูบที่หน้าของมันเบาๆ จนรอยแดงๆ ที่ขึ้นเป็นทางยาวเริ่มจางลงทีละน้อยๆ


"อืม... ไม่เป็นไรแล้ว" มันตอบผมครับ


"งั้นเดี๋ยวปูจะโกนหนวดทิ้ง เวลาหอมแก้มโจจะได้ไม่เจ็บอีกดีไหม?"


"จะบ้าเหรอ!! ไม่ได้บอกให้ทำอย่างนั้นซะหน่อย"


"ไม่ได้ๆ ต้องโกนทิ้ง ป่ะลุก... โจโกนให้หน่อยนะคร๊าบ...." ผมยิ้มกริ่มเมื่อคิดได้ว่าะโกนหนวดทั้งทีให้โจมันโกนให้ดีกว่า หึหึ


"โกนเองก็ได้ป่ะ แค่โกนหนวดธรรมดาเอง" โจมันขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น ผมก็ยังนอนกอดมันอยู่เหมือนเดิมแหละครับ ยังไม่อยาก
ปล่อย


"น่านะ โกนให้หน่อย โกนเองไม่ถนัดอ่ะครับ โกนหนวดเองทีไรได้แผลทุกที เดี๋ยวหน้าหล่อๆ ของปูจะเป็นแผลเป็นน้า... หมดหล่อกันพอดี นะๆ นะคร๊าบ...." ที่จริงก็ไม่เคยพลาดหรอกครับเรื่องโกนหนวดเนี้ยะ แต่ที่ต้องพูดซะโอเว่อขนาดนี้เพราะอยากให้โจมันเป็นคนทำให้นะครับ



"ถามจริงว่าโกนเองไม่เป็น?"


"ก็โกนเป็น แต่โกนที่ไรได้แผลทุกทีเลยไง แถมยังแสบหน้าไปหมดจริงๆ นะ" ผมแถต่อ พยักหน้าหงึกๆ เพื่อช่วยให้การแถสมจริงยิ่งขึ้น


"อย่าให้รู้ว่าที่พูดมานะโกหก..."


"เฮ้ย!! โกหกที่ไหน ป่าวเลย.... ไม่ได้โกหกจริงๆ เชื่อดิ"


"อืมๆ ไม่ได้โกหกงั้นก็ลุกดิ" โจมันพูด ตาผมนี่ลุกวาวเลยครับ


"จริงอ่ะ?" ผมถามมันเพื่อความแน่ใจ


"อืม... เร็วๆ ดิ ถ้าช้าก็โกนเองไม่โกนให้" พูดจบมันก็ผลักตัวผมที่กอดมันไว้หลวมๆ จนหลุดโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว


"เฮ้ย!! โจรอด้วย....." ผมรีบลุกแล้ววิ่งตามมันเข้าไปในห้องน้ำเลยครับ พอผมเข้ามาในห้องน้ำโจมันก็ยืนอยู่หน้ากระจก หันซ้ายหันขวากำลังเหมือนกำลังมองหาอะไรสักอย่าง


"ไหนอ่ะ เอามีโกนหนวดเก็บไว้ตรงไหน?" โจมันหันมาถามผม


"อยู่นั่นไง ในตู้กระจกข้างๆ กระจกบานใหญ่นั่นแหละ" ผมชี้นิ้วไปที่ตู้จระจกแล้วตอบมันครับ โจมันก็เปิดตู้กระจกเล็กๆ นั้นออกแล้วหยิบมีดโกนหนวดที่อยู่ในนั่นออกมา เตรียมผ้าผืนเล็กๆ ชุบน้ำพอหมาดๆ วางไว้ใกล้ๆ มองหาครีมโกนหนวดแล้วถือเอาไว้ในมือก่อนจะหันกลับมาหาผม


"อ้าว!! ขยับเข้ามาดิ ยืนไกลขนาดนั้นจะโกนให้ได้ไงล่ะ"


"คร๊าบๆ ดุจังเลยคร๊าบ" ผมพูดแล้วเดินเข้าไปยืนใกล้มันครับ โจมันวางมีดไว้บนเคาเตอร์อ่างล้างหน้า แล้วบีบครีมใส่จนเต็มมือ ค่อยๆ ทาลงที่คางและพื้นที่รอบๆ จนทั่วดีแล้วจึงหยิบมีดโกนหนวดขึ้นมาทำท่าจะเริ่มโกนหนวดให้ผม


"ปูต้องย่อตัวลงมานิดนึง มันไม่ทันถนัดนะ" คือผมสูงกว่ามันไงครับ เวลายืนโจมันก็จะเตี้ยกว่าผมนิดๆ แต่ไม่เยอะมาก ถ้าให้มองตามระดับสายตาผมคงจะสูงไปสำหรับโจมันครับ


"เอาดิ...." ผมย่อตัวลงเล็กน้อยให้โจมันโกนหนวดให้ แต่เริ่มโกนไปได้ไม่นานผมก็เริ่มรู้สึกเมื่อย


"เฮ้ย!! โจ... เดี๋ยวๆ หยุดก่อน"


"ทำไมอ่ะ?"


"ก็มันเมื่อย เกร็งขานานๆ มันเมื่อยนิหว่า!"


"อ้าว!! แล้วจะให้ทำไง ก็สูงเองช่วยไม่ได้!! งั้นก็โกนเองแล้วกัน" โจมันยื่นมีดมาให้ผมครับ


"เฮ้ย!! ไม่เอาดิ" ผมรีบท้วงทันที


"อ้าว!! แล้วจะให้ทำยังไง?" ผมจะให้โจมันเขย่งเท้ามันก็คงเมื่อยเหมือนกันกับผมแน่ๆ คิดไปคิดมาว่าเอาไงดีว่ะ อ่อ!!!


"เออ!! งั้นเอาอย่างนี้แล้วกัน"


"เฮ้ย!!! ปู!!!!....." โจมันร้องขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจ มืออีกข้างที่ว่างคว้าหมับเข้าที่คอของผมแล้วเกาะไว้แน่น


"หึหึ เป็นไง โกนต่อได้รึยัง?" ผมอุ้มโจขึ้นนั่งบนเคาเตอร์อ่างล้างหน้า แล้วเข้าไปยืนแทรกตัวอยู่ระหว่างขาของโจมันครับ ท่านี้โคตรดีเลยว่ะ กูคิดได้ไงวะเนี้ยะ!!


"ใกล้ไปไหม? เขยิบออกไปอีกก็ได้มั้ง"


"เฮ้ย!! ท่านี้แหละกำลังดี เอ้าทำต่อซิครับ หึหึ" ผมเอื้อมมือไปโอบเอวมันไว้พอหลวมๆ ได้นิดได้หน่อยก็เอาครับงานนี้


"เฮ้อ!! ยืนนิ่งๆ นะ อย่าขยับ" โจมันถอนหายใจเฮื้อกใหญ่ก่อนจะสั่งให้ผมยืนนิ่งๆ มันจะได้โกนหนวดให้ผมถนัดๆ ไงครับ


"ครับผม...." ผมยิ้มกริ่มยื่นหน้าเขาไปใกล้มันแล้วหลับตาพริ้มสบายใจ ใบมีดค่อยๆ สัมผัสผิวหน้าผมอย่างเบามือ เสียงใบมีดกระทบไรหนวดที่เพิ่งเกิดใหม่ของผมดัง กึ่กๆ ทำให้ผมรู้ได้ว่าไรหนวดนั้นถูกทำลายออกไปทีละน้อยๆ ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองมัน ตอนนี้โจมันกำลังตั้งใจโกนหนวดให้ผมสุดๆ เลยครับ จนคิ้วขมวดแทบจะติดกันอยู่แล้ว ผมยกมือขึ้นมาจิ้มนิ้วชี้ไปที่กลางคิ้วของมัน



"อืออ... ปูอย่าเล่น เดี๋ยวก็ได้แผลหรอก" โจมันหยุดแล้วบ่นผมทันที


"หึหึ สีหน้ามึงเหมือนกำลังตั้งใจทำมากๆ เลยวะ"


"อืม... รู้แล้วก็อยู่เฉยๆ แล้วยืนนิ่งๆ ด้วย!"


"คร๊าบผม...."




หลังจากต่อล้อต่อเถียงมันเสร็จผมก็ยิ่งนิ่งๆ ให้โจมันโกนหนวดให้ผมต่อจนเสร็จครับ ผมโกนหนวดจนเกลี้ยง โจมันก็เอาผ้าชุบน้ำหมาดๆ เช็ดทำความสะอาดให้ผมเรียบร้อย หน้าแม่งโคตรโล่งเลยครับ หลังจากหนักหน้ามานาน เพราะถ้าไม่ไว้หนวดบางๆ หน้าผมแม่งไม่โหดครับ




"อ่ะ เสร็จแล้ว"


"ขอบคุณครับที่รัก" ผมยิ้มแล้วยักคิ้วหล่อๆ ส่งไปให้โจมันครับ



ฟอดดด....



"อันนี้แถมให้เป็นพิเศษแทนคำขอบคุณ" ผมหอมที่แก้มมันฟอดใหญ่ด้วยความมันเขี้ยว


"อืม... ออกไปได้แล้ว จะอาบน้ำบ้าง"


"อาบด้วยดิ"


"ไม่เอา!! อาบใครอาบมันดิ"


"โห... ใจร้ายว่ะ"


"จะคิดอย่างนั้นก็ช่าง ถอยไป!!"


"โอ๋ๆๆ ล้อเล่นครับ ล้อเล่น.... เดี๋ยวปูออกไปรอข้างนอกนะคร๊าบ..."


"อืม... ก็ออกไปดิ จะได้อาบน้ำอาบท่าซะที"


"ก็ได้ ไม่อยากขัดใจนะเนี้ยะ!!" แล้วผมก็เดินคอตกออกมาจากห้องน้ำครับ คือกูอ่อนว่างั้น? สาดดด...





หลังจากผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็ได้ยินเสียงเปิดน้ำไม่แรงมาก เสียดาย ถ้าได้อาบด้วยกันคงจะดีไม่น้อย หึหึ แต่เอาน่า... โจมันก็คงยังไม่ชินนั่นแหละครับ เดี๋ยวให้เวลามันปรับตัวอีกนิดอะไรๆ คงจะง่ายขึ้นกว่าเดิม ถ้าถึงเวลานั้นล่ะก็.... พ่อจะกอบโกยให้ถึงที่สุดเลย!! ฮ่าๆๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งเตลิดไปไกลจะแทบจะกู่ไม่กลับแล้วมึงไอ้ปูเอ๊ย!! ผมนั่งรอโจมันอาบน้ำจนเสร็จอย่าสงบเสงี่ยม พอโจมันออกมาก็พักแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมานี่ซิครับ แม่ง!! น้ำลายก็แทบไหล ขาวบั๊วะจั๊วะมากเมียกู น่าเจี๊ยะที่สุด!!




"มองอะไร?"


"ป่ะป่าว.... ไม่มีอะไรซะหน่อย คิดมากป่ะเนี้ยะ!!"


"คิดทะลึ่งอยู่อ่ะดิ หน้ามันฟ้อง"


"เฮ้ย!! จริงเหรอวะ หน้ากูออกขนาดนั้นเลยเหรอวะ?" ผมรีบจับที่หน้าตัวเองทันที หน้าตากูหื่นขนาดนั้นจริงๆ เหรอวะ


"หึ! เลิกหมกมุ่นแล้วเข้าไปอาบน้ำได้แล้ว" โจมันเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมายื่นให้ผมครับ


"หึหึ น่ารักที่สุด" ผมยิ้มแก้มปริ


"รีบๆ อาบล่ะ หิว..." บางครั้งผมก็คิดนะครับว่าโจมันเริ่มออกคำสั่งกับผัวอย่าผมบ้างแล้ว หึหึ นี่ซิถึงจะเรียกว่าผัวเมียกัน มันต้องอย่างนี้... ถูกต้องแล้วคร๊าบ...


"เออๆ รอแป๊ปนะ เดี๋ยวจะรีบอาบเลย"


"อืม...." โจมันตอบเสร็จก็เดินไปแต่งตัวที่หน้าตู้เสื้อผ้า ส่วนผมก็รีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำเลยครับ เมียหิวๆ ต้องรีบครับ


"โจ มึงอยากกินอะไร?" ผมใส่เสื้อผ้าไปก็ถามโจมันไปครับ มันนั่งกดโทรศัพท์อยู่บนที่นอนนู้นแน่ะ...


"อะไรก็ได้กินได้หมด" ดูมันตอบดิครับ


"อะไรก็ได้ไม่มีขายหรอก อยากกินอะไรคิดเลยเดี๋ยวพาไปกิน" ผมหันหน้าไปพูดกับมันแล้วหันมากลับมาใส่เสื้อผ้าต่อครับ


"งั้นกินอะไรง่ายๆ แล้วกัน"


"นี่มึงกวนกูใช่ไหมโจ?" ผมแกล้งหันไปถามมันแล้วทำหน้าดุๆ ใส่มันครับ


"ป่าวซะหน่อย ก็มันคิดไม่ออกว่าจะกินอะไรนิ แล้วแต่คุณเลยแล้วกัน" ดูมันพูดเหินห่างจากผมอีกแหละ


"ได้คร๊าบ... คุณโจเดี๋ยวคุณปูจะพาไปทานอาหารอร่อยๆ นะครับ"


"อืม... ตามสะดวกเลย หึหึ" มันพูดแล้วก็แอบหันไปขำ แต่หารู้ไม่ว่าผมแอบมองมันอยู่ครับ มองผ่านกระจกที่อยู่ข้างๆ ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ของผมไงครับ


"ป่ะเสร็จล่ะ ไปหาอะไรกินกัน"


"อืม แป๊ป" โจมันเดินไปส่องกระจกไม่ถึงห้าวิก็เดินมาหยุดยืนข้างหน้าผม


"ส่องกระจกทำไมวะ?"


"อ้าว!! ก็ส่องดูว่าโอเครึยัง ออกไปข้างนอกก็ต้องดูดีหน่อยซิถึงจะถูก"


"หื้ออ.... นี่แน่ะ!!" ผมเอามือขยี้หัวมันเลยครับ หมั่นใส้ว่ะ!!


"เฮ้ย!!! ทำอะไรเนี้ยะ!!"


"ไม่ต้องหล่อไปให้ใครมองเลย กูมองของกูได้คนเดียว ป่ะ! ไปกินข้าวได้แล้ว หิวจะตายห่าอยู่ล่ะ"


"เฮ้ย!! ปูเบาๆ ดิ จะรีบเดินไปไหนเนี้ยะ!!"


"รีบไปกินข้างไง หิวไม่ใช่เหรอวะ?"


"ก็หิว แต่ค่อยๆ เดินก็ได้นิ เดี๋ยวตกบันไดกันพอดี"


"ไม่ตกหรอกน่า..." หมับ!! พูดจบผมก็คว้าคอมัน แล้วเดินกอดคอมันจนมาถึงรถเลยครับ พอขึ้นรถได้ผมก็ขับรถออกไปทันที


"จะพาไปกินที่ไหน?" โจมันถามขึ้นระหว่างที่ผมกำลังขับรถพามันไปร้านอาหารที่ไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไหร่ครับ


"เออน่า... รับรองร้านนี้อร่อย ขับรถอีกแป๊ปนึงก็ถึงแล้ว"


"อืม... ขับช้าๆ ก็ได้นะปู จะรีบไหนหนักหนา"


"ขี้บ่นจริงวุ้ย!!" ผมแกล้งพูดว่ามันนะครับ แม่งเงียบเลยว่ะ


"เป็นไรโจ เงียบทำไมวะ?"


"ก็ป่าว... กลัวพูดแล้วจะรำคาญไง"


"เฮ้ย!!! ใครบอกว่ารำคาญ ไม่มีเลย!!"


"อืม... ช่างเถอะ ตั้งใจขับรถต่อไปเถอะ"





หลังจากนั้นโจมันก็เงียบตลอดทาง พอไปถึงร้านอาหารผมก็สั่งอาหารอยู่คนเดียว ชวนคุยก็ไม่ค่อยตอบครับ พออาหารมามันก็นั่งกินเงียบๆ ผมแม่งโคตรอึดอัดเลยว่ะ!! ไม่น่าเลยกู แค่คิดจะพูดเล่นๆ ขำๆ มันดันคิดจริงไงครับ พอผมกินข้าวกันเสร็จก็จัดการเช็คบิลค่าอาหาร โจมันก็กินไม่เยอะเท่าไหร่ครับ ผมต้องคอยตักกับข้าวใส่จานให้มันเรื่อยๆ มันก็กินบ้างไม่กินบ้าง ผมนั่งรอพนักงานเช็คบิลค่าอาหารไม่เกินสิบนาทีก็จ่ายเงินค่าอาหารเสร็จเรียบร้อยครับ ผมเดินนำโจมันไปที่รถครับ มันก็เดินตามผมมาเงียบๆ เหมือนเดิม เอาไงดีวะกู.... ผมได้แต่คิดในใจคนเดียว แล้วในที่สุดผมก็เลยคิดได้ว่าผมจะพาโจมันไปที่ๆ หนึ่งครับ รับรองโจมันต้องชอบแน่ๆ หึหึ




"โจ มึงโกรธกูเหรอวะ?" ผมถามมันครับ เพราะตั้งแต่ขึ้นรถมาโจมันยังไม่พูดกับผมสักคำ


"มีเรื่องอะไรให้โกรธ?" มันถามผมกลับ


"เฮ้ย!! อย่าทำอย่างนี้ดิวะ!! เมื่อกี้กูแค่ล้อเล่นขำๆ เอง"


"ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ขับรถต่อไปเถอะ"


"เดี๋ยวกูจะพามึงไปที่ๆ หนึ่ง รับรองมึงต้องชอบ" ผมพูดขึ้นแล้วแอบเหลือบสายตาไปมองมันครับ


"ที่ไหน?" นั่นไง!! ได้ผลว่ะ ผมสนใจขึ้นมาทันที


"เออน่า... เดี๋ยวถึงก็รู้เองแหละ หึหึ"


"อืม..." มันตอบผมสั้นๆ แล้วมองออกไปนอกรถเหมือนเดิมครับ




ผมขับรถพามันไปที่ๆ ผมชอบมากที่หนึ่ง เป็นที่ๆ ผมชอบมานั่งคิดอะไรคนเดียวเวลาที่ผมต้องการความเงียบสงบครับ ผมว่าถ้าโจมาได้มามันคงจะชอบและรู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบายและจะรู้สึกสบายใจขึ้นหลังจากได้มานั่งพักสมองที่นี่ครับ และที่ๆ ผมพูดถึงก็สวนหลังบ้านของย่าผมนี่แหละครับ คือปู่ผมชอบปลูกต้นไม้ไงครับ ท่านปลูกไว้เยอะมากจนแทบจะเป็นป่าขนาดย่อมๆ ลมพัดเย็นสบาย   มีที่นั่งรับลมชิวๆ เสียงนกร้องนี่เหมือนเสียงดนตรีเลยครับ เพราะมาก.... ฟังแล้วเพลินสุดๆ ถ้าเวลาผมเครียดๆ จากงาน ผมก็จะมานั่งพักสมองที่นี่แหละครับ และมันก็ได้ผลทุกครั้งครับ หน้าตาผมอาจจะดูไม่เข้ากับบรรยากาศอย่างนี้ แต่รู้ไว้เถอะครับว่าผมก็คนธรรมดาคนหนึ่งก็ต้องมีเรื่องเครียดบ้างเป็นธรรมดา แต่ตอนนี้ผมไม่ค่อยได้มานั่งเล่นที่นี่แล้วครับ เพราะผมมัวแต่ไปตามจีบมันอยู่เนี้ยะดิ หึหึ... วันนี้เลยถือโอกาสเหมาะๆ ง้อแฟนด้วยวิธีธรรมชาติบำบัดซะเลย ฮ่าๆๆๆ





"ถึงแล้วคร๊าบ..." ผมพูดขึ้นหลังจากขับรถเข้ามาจอดหน้าบ้านผมครับ


"บ้าน?" โจมันถามพร้อมกับทำหน้าโคตรสงสัย


"อืม.... แต่ไม่ใช่ตรงนี้ ป่ะๆ ลงจากรถดิ เดี๋ยวกูจะพาเดินไป รับรองมึงต้องชอบ" ผมพูดจบก็รีบลงจากรถเดินไปหามันครับ


"เฮ้ย!! จะทำอะไร?"


"ปิดตาก่อนดิ เดี๋ยวไม่ตื่นเต้น" ผมเอามือปิดตามันไว้ครับ หึหึ ให้เดินไปแบบธรรมดาก็ไม่ตื่นเต้นดิ


"เดินธรรมดาก็ได้มั้ง"



ฟอดดดด..... ผมหอมเข้าที่แก้มมันอย่างแรงจนโจมันสะดุ้งเลยครับ ฮ่าๆๆๆ



"เดินแบบนี้แหละ เชื่อกู"




ผมพาโจมันเดินมาเรื่อยๆ ผ่านบ้านหลังใหญ่แล้วเดินตรงไปที่สวนด้านหลังที่อยู่ค่อนข้างไกลจากตัวบ้านครับ ระหว่างทางเดินจะมีสะพานข้ามลำธารเล็กๆ ที่ปู่ผมทำเอาไว้เพื่อให้เดินข้ามไปสะดวกขึ้น ตลอดทางเดินมีต้นไม้มากมายหลากหลายพันธุ์ที่ผมเอกก็ไม่ค่อยรู้จักสักเท่าไหร่ครับ ถัดจากลำธารเข้าไปลึกพอสมควรก็จะเป็นสวนสำหรับนั่งเล่นที่มีต้นไม้รายล้อมเหมือนเราไปนั่งเล่นในสวนสาธารณะเลยครับ ทั้งเงียบสงบและร่มรื่นมากๆ ครับ




"อ่ะ! ถึงแล้วคร๊าบ..." ผมค่อยๆ เอามือที่ปิดตาโจออก พอโจเห็นเท่านั้นแหละครับ หึหึ


"ที่นี่ที่ไหนอ่ะ?" โจมันทำหน้าตาตื่นเต้นมากเลยครับ


"มึงชอบไหม?" ผมถามมันครับ


"อืม... สวยดีนะ สวนสาธารณะเหรอ?" มันถามผมครับ


"ป่าว... สวนหลังบ้านกูเอง สวยไหม?"


"อืม... ร่มรื่นดี ไม่คิดว่าจะมีที่แบบนี้ในบ้านคุณด้วย" โจมันกำลังเดินดูรอบๆ สวนครับ ส่วนผมก็นั่งมองมันอยู่ที่ม้านั่งที่ทำด้วยไม้สำหรับนั่งเล่นครับ


"โจ หันมานี่ดิ!" โจมันกำลังมองดูดอกไม้ที่กำลังผลิบานอยู่ในสวน พอผมเห็นภาพนั้นผมก็อยากถ่ายรูปมันเก็บไว้ครับ หน้าตามันดูมีความสุขมาก ต่างจากตอนที่นั่งรถกลับมากับผมเลยครับ


"ว่า?...." โจมันละสายตาแล้วหันมามองผม


"ยิ้มหน่อยดิ" มือผมถือโทรศัพท์แล้วกดถ่ายรูปทันทีที่โจมันยิ้มครับ


รูปที่เฮียปูถ่ายให้โจค่ะ คลิ๊กๆ--> ★❥รูปโจ



"หึหึ น่ารักดีว่ะ" ผมมองรูปในมือถือของผมที่ถ่ายรูปมันไว้เมื่อกี้นี้ครับ


"ไหนดูบ้างดิ! น่าเกลียดรึป่าวก็ไม่รู้" โจมันเดินเข้านั่งลงข้างๆ ผมครับ


"ใครบอกน่าเกลียด น่ารักออก..."

 
"หึ! น่ารักกับผีอ่ะดิ"


"มาๆ มาถ่ายรูปคู่กันดีกว่าม่ะ" ผมขยับเข้าไปใกล้มันแล้วโอบที่เอวมันไว้ครับ


"เฮ้ย!! ไม่ถ่ายแล้ว..." โจมันหน้าแดงเฉยเลยครับ หึหึ


"เหอะน่า! มาถ่ายรูปคู่กับกูหน่อย เรายังไม่เคยถ่ายรูปด้วยกันเลยนะ"


"รูปเดียวพอนะ" โจมันต่อรองผมครับ


"โอเคๆ รูปเดียวก็รูปเดียวครับ" ผมกระชับตัวโจให้แนบชิดมากขึ้นก่อนจะกดเซลฟี่ถ่ายรูปคู่กับโจมันครับ แชะ แชะ แชะ!! ผมกดกล้องรัวเลยครับ ฮ่าๆๆ


"เฮ้ย!! ไหนบอกจะถ่ายรูปเดียวไง!"


"หึหึ ก็อยากถ่ายเยอะๆ อ่ะ เวลาคิดถึงมึงจะได้เอาออกมาดูไงครับ" ผมตอบมันแล้วทำตาหวานเยิ้มใส่มันครับ


"พูดบ้าอะไรอีกเนี้ยะ!!" มันบ่นนะครับ แต่หน้ามันเนี้ยะเปลี่ยนสีไปเรียบร้อยแล้ว เมียกูขี้อายว่ะ


"โจ มึงอยากกางเต้นนอนที่นี่ไหม?" ผมนึกขึ้นได้ก็เลยถามมันดูครับ บางอารมณ์ผมก็มากางเต้นนอนที่นี่นะครับ ชิวดีครับ


"นอนได้ด้วยเหรอ?"


"ได้ดิ ถ้ามึงอยากนอนนะ"


"แล้วมีงูป่ะ?"


"หึหึ กลัวงูเหรอวะ?"


"อืมดิ ต้นไม้เยอะขนาดนี้ยังกะมาเที่ยวป่าแน่ะ"


"ปู่กูชอบต้นไม้นะ เลยปลูกไว้ซะเยอะเลย แต่ถ้ามึงกลัวก็ไม่ต้องนอนก็ได้"


"งั้นเอาไว้วันหลังได้ป่าว วันนี้ไม่พร้อมนะ" เสียงมันพูดบอกผมเบาๆ


"อ้าว! ทำไมอ่ะ?" โจมันขมวดคิ้วเข้าหากันทันที


"บอกว่าเอาไว้วันหลังก็วันหลังดิ"


"เอ้า!! มาหงุดหงิดใส่กูอีก เออๆ ไม่นอนก็ไม่นอนคร๊าบ..." ผมคิดในใจหรือมันเจ็บตูดวะ!! ไม่น่าถามเลยนะกูเห็นอยู่ว่ามันใช่ กร๊ากก...


"โจ..." ผมเรียกมันในขณะที่เรากำลังนั่งเงียบด้วยกันทั้งคู่ครับ


"อืม... ว่า?" เรานั่งมองตรงไปข้างหน้าต่างคนต่างเงียบ เหมือนกำลังใช้ความคิดอยู่กับตัวเองครับ


"มึงมีความสุขไหม?" จู่ๆ ผมก็คิดขึ้นมาว่า... ทุกวันนี้ที่โจมันอยู่กับผมเป็นเพราะผมบังคับให้มันคบกับผมรึเปล่า บางทีมันอาจจะต้องทำตามผมเพราะโดนผมบังคับก็ได้ เรื่องนี้ผมไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ครับ


"อืม..." มันตอบผมครับ


"มึงอยู่กับกูแล้วมึงลำบากใจบ้างไหมวะ?" ผมหันหน้าไปมองมันครับ


"อืม... ก็มีบ้าง แต่ตอนนี้ไม่แล้ว" มันตอบแล้วหันมายิ้มให้ผมครับ


"กูทำให้มึงลำบากมากไปรึป่าววะ?"


"อืม... ช่วงแรกๆ ก็ลำบากนะ"


"แล้วตอนนี้ล่ะ มึงคิดยังไง?" ผมถามไปก็กลัวคำตอบที่มันจะตอบผมเหมือนกันครับ


"ขอบคุณ...." มันตอบผมครับ



"ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ทั้งเรื่องพี่จินกับแม่แล้วก็เรื่องพ่อด้วย เฮ้ออ... ตลอดเวลาผมพยายามจะหนีเรื่องพวกนี้ไปให้ไกลที่สุด แต่ยิ่งพยายามหนีมันแค่ไหนก็ยิ่งเหมือนมันเข้าใกล้ผมขึ้นทุกทีๆ มีแต่เรื่องให้เสียใจอยู่ตลอดเวลา เครียดนะแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากอดทนมันไปเรื่อยๆ อย่างนั้น หึ!!  ตลกดีเนอะ แต่พอเรื่องทุกอย่างมันคลี่คลายไปผมก็รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ขอบคุณนะปู ขอบคุณที่พยายามทำเพื่อผมทุกอย่าง"



หมับ!!!



ผมดึงตัวมันเข้ามากอดไว้ทันที ผมดีใจมากครับที่ทำให้มันรู้สึกดีกับสิ่งที่ผมทำเพื่อมันได้บ้างครับ... ผมอยากให้โจมันมีความสุขครับ ผมไม่อยากให้มันจมอยู่กับความเศร้าอีก ตราบใดที่มันยังอยู่กับผมตราบใดที่เราสองคนยังอยู่ด้วยกัน ผมจะทำทุกอย่างเพื่อมันครับ



"กูดีใจนะที่ทำให้มึงมีความสุข แล้วก็ขอโทษด้วยนะที่เคยทำไม่ดีไว้กับมึงมากขนาดนั้น"


"อืม... เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะ ตอนนี้คุณก็ได้ทำให้ผมเห็นแล้วว่าคุณเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ เรื่องเก่าๆ ผมไม่อยากจะเก็บเอามาคิดให้ปวดหัวอีก ต่อไปนี้ก็อย่าทำให้ผมผิดหวังอีกแล้วกัน"


"หึหึ คร๊าบ... แต่กูขออะไรอย่างได้ไหม?"


"อะไร... จะขอกอดแน่นกว่านี้รึไง?" ฮ่าๆๆ ดูมันดิครับ เห็นมันนิ่งๆ แบบนี้มันก็ตลกเป็นเหมือนกันนะคร๊าบ... กูกอดมึงได้แน่นกว่านี้อีกนะครับที่รัก


"ป่าว... แค่จะขอมึงว่าต่อไปนี้อย่าเรียกกูว่า "คุณ" ได้ป่าววะ? มันดูเหินห่างยังไงชอบกล" ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ นะครับ


"อืม... จะพยายามแล้วกัน ก็คนมันพูดจนติดปากแล้วอ่ะ แล้วจะให้เรียกว่าอะไร?"


"ที่รักไง... เรียกที่รักดีม่ะ กูชอบ..." ผมตอบมันครับ


"ไม่อ่ะ! เรียกชื่อธรรมดาก็พอ"


"อ้าว!!! แล้วจะถามกูทำไมเนี้ยะว่าจะให้เรียกว่าอะไร"


"ถามไปอย่างนั้นแหละ ว่าง...." เอิ่ม... จริงๆ แล้วโจมันไม่ได้เรียบร้อยอย่างที่ผมคิดใช่ไหมครับ แต่มันเป็นอย่างนี้ผมก็ชอบน้าา.... รักเลย....


"กวนว่ะ! แต่กูชอบนะ... มึงเป็นแบบนี้น่ารักดีว่ะ หึหึ"


"พอเถอะ! ยิ่งพูดยิ่งเลอะเทอะไปกันใหญ่ แล้วนี่จะเลิกกอดได้รึยัง วันนี้ปูนัดกับหลานๆ ไว้ไม่ใช่เหรอว่าจะพาไปซื้อขนมนะ เดี๋ยวหลานๆ ก็งอนหรอก" ผมผละออกมาแล้วมองหน้ามันก่อนจะยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ทำไมเมียกูน่ารักนิสัยดีอย่างนี้วะ อย่างนี้กูรักตายเลย...


"งั้นป่ะ เดี๋ยวเราพาไอ้ตัวแสบสองคนไปซื้อขนมกับของเล่นกัน"


"อืม... ไปซิ ป่านนี้เด็กๆ คงรอกันแย่ล่ะ" โจมันพูดแล้วยิ้มครับ




ผมพาโจไปหาเด็กๆ ที่บ้านย่าผมครับ อั่งเปานี่เกาะติดโจมันไม่ห่างเลยนะครับ หึ! ส่วนน้องแป้งหลานสาวผมอีกคนก็นั่งมองโจมันตาปริๆ ส่งยิ้มหวานให้โจมันตลอดเลยครับ เราสี่คนอาหลานก็พากันไปเดินเที่ยวซื้อขนมกันครับ ผมอุ้มน้องแป้งส่วนโจมันก็จูงมืออั่งเปาแล้วก็เดินข้างๆ ผม ตอนนี้ไม่รู้ว่าโจมันจะรู้สึกเหมือนผมบ้างไหม แต่ผมโคตรมีความสุขเลยที่มีมันอยู่ข้างๆ ผมอย่างนี้ ยิ้มดิครับ หึหึ..




ผมเปลี่ยนมาอุ้มน้องแป้งด้วยแขนข้างเดียว แล้วเอื้อมไปจับมือโจมันเอาไว้ โจมันก็มองมาที่ผมก่อนจะยิ้มบางๆ ให้ผม นี่แหละครับ... ความสุขเล็กๆ ของไอ้ปู



TBC.



หวานลงตับ ลงปอด ลงไตกันไป
พักเบรคอารมณ์กันก่อนนะคะ คนเขียนจะโพสคู่นี้ต่อจนจบแล้วจะต่อด้วยทิวมินค่ะ
FC ป๋าทิวรอก่อนนะคะ จุ๊บๆ







ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
แฟนน่ารักนะคุณปู ^_^

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6

ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6
น่ารัก มุ้งมิ้งขึ้นทุกวันนะเฮียปู 

ออฟไลน์ sunipum

  • ชีวิตต้องต่อสู้ ให้โลกรู้เราแน่แค่ไหน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 300
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
พี่ปูท่าจะเป็นเอามากนะเนี่ย พี่โจทำอะไรก็น่ารักไปหมดอ่ะ  รอทิวมินค่าาา  ขอบคุณนะค่ะ ^^

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★
❤❤❤❤❤❤❤❤❤



ตอนที่ 26 (ปูกะโจ) ไอ้ปูจอมหื่น



หลังจากที่ผมกับโจพาเด็กแสบสองคนไปเลือกซื้อขนมและเดินเที่ยวกันจนจุใจ ผมก็แทบจะหมดแรงเลยครับ เด็กๆ แม่งมีพาวเวอร์แบงค์แบบพกพารึไงวะ แบตแม่งถึงได้ร้อยเปอร์เซ็นต์อยู่ตลอดเวลาอย่างนี้เนี้ยะ!! ขนาดผมว่าผมก็อึดแล้วนะครับ ผมยังแทบคลานกลับบ้านเลย แล้วไอ้โจที่รักผมล่ะครับจะเหนื่อยขนาดไหน พอกลับมาถึงบ้านย่าปุ๊บผมก็นั่งลงที่โซฟาอย่างหมดแรง จะกลับบ้านเลยก็ไม่ได้ เพราะผมต้องพาเด็กๆ มาส่งที่บ้านย่าไงครับ พอผมอุ้มเด็กๆ มาถึงก็เข่าอ่อนทันที ทำอย่างอื่นหนักกว่านี้ยังไม่เคยขาแข้งอ่อนปวกเปียกขนาดนี้เลยครับ โอ๊ย!! กูเข็ดแล้วคร๊าบบ....




"อ้าว!! ปูกับโจกลับมากันแล้วเหรอลูก?" ย่าผมเดินเข้ามาในบ้านก็เจอสภาพผมนอนตายอย่างที่เห็นนั่นแหละครับ


"คุณย่าทวดฮะ... อาโจซื้อของเล่นกะขนมให้อั่งเปาเยอะแยะเลยฮะ" นั่นไง!! ตีซี้เชียวนะไอ้หลานตัวแสบ


"ไหนครับ เอามาให้ย่าทวดดูหน่อยซิครับว่าอาโจซื้ออะไรให้หนูบ้าง?"


"นี่ฮะ ของอั่งเปาเต็มไปหมดเลยฮะ" อั่งเปายิ้มกว้างเลยครับ แต่ช่วยหันมาสนใจอานิดนึงครับไอ้หลานตัวแสบ พอเจอคนเอาใจเข้าหน่อยมันเกาะใหญ่เลยครับ


"โฮ... เยอะจริงๆ ด้วยครับ อ่ะไหนๆ ของน้องแป้งได้อะไรมาบ้างค่ะ เอามาให้ย่าทวดดูหน่อยเร็วคนเก่ง" ยัยแป้งหลานสาวผมก็รีบวางขวดนมแล้วเดินด๊อกแด๊กๆ เข้าไปหาย่าผมเลยครับ


"โฮ... ของน้องแป้งได้ตุ๊กตาน่ารักมากๆ เลยค่ะ เดี๋ยวน้องแป้งไปให้ป้าศรีอาบน้ำให้ก่อนนะคะ แล้วเดี๋ยวย่าทวดจะพาไปดูดอกไม้ที่สวนหลังบ้านจ๊ะ" ยัยแป้งพยักหน้าหงึกๆ แล้วเดินไปหาแป้งแม่บ้านของคุณย่าผมครับ


"อ้าวตาปู! ทำไมนอนอย่างนั้นล่ะลูก?"


"ผมเหนื่อยครับย่า สองแสบนั่นเล่นกันสนุกสุดเหวี่ยงไปเลย แต่ผมนี่ซิครับโคตรเหนื่อยเลยครับย่า"


"อ้าว!! แล้วย่าไม่เห็นโจเขาจะบ่นเหนื่อยเหมือนเราเลย โจไม่เหนื่อยเหรอลูก พาหลานออกไปเที่ยวมาทั้งวันขนาดนี้นะ"


"ไม่เหนื่อยครับ สนุกดีครับ"


"ย่าก็ว่าอย่างนั้นแหละ อั่งเปากับน้องแป้งเป็นเด็กดีจะตาย" ย่าผมค้อนสายตาใส่ผมทันที


"ครับ อั่งเปากับน้องแป้งน่ารักดีครับ"


"ดีจ๊ะ ม่ะมาๆ เดี๋ยวย่าทำกับข้าวอร่อยๆ ให้กินจะได้หายเหนื่อยเนอะ" แล้วย่าผมก็ลากไอ้โจเข้าไปในครัวเลยครับ ทิ้งผมให้นอนจนกองน้ำลายอยู่คนเดียว




หลังจากย่ากับโจมันหายเข้าไปในครัวได้สักพักใหญ่ๆ ผมก็ได้กลิ่นอาหารลอยตามลมมายั่วน้ำลายจนทำให้ท้องผมร้องดังจ๊อกๆ หิวกันเลยทีเดียว เสียพลังไปเยอะน่าดูกับการพาหลานไปซื้อขนมกับเดินเที่ยว แม่ง!! กูจะไม่มีลูกกูสัญญา




"ปู คุณย่าบอกให้ไปล้างไม้ล้างมือแล้วมากินข้าว"ไอ้โจมันเดิมมาตามผมขณะที่กำลังนอนดมกลิ่นกับข้าวกำลังได้ที่เลยครับ
"แล้วมึงล่ะ ล้างมือรึยัง?"


"ล้างแล้ว ไปซิลุกขึ้นไปล้างมือจะได้ไปกินข้าว"


"คร๊าบ... ดุจริงวุ้ย!!" โจมันเลยเดินส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจเข้าไปที่ห้องครัวครับ




หลังจากนั้นบนโต๊ะอาหารก็เต็มไปด้วยบทสนทนาที่ผมเข้าไม่ถึง คือย่าผมคุยกับหลานสะใภ้คนใหม่นะครับ เข้ากันดีเชียว ส่วนผมนะเหรอครับ นั่งเล่นกับไอ้หลานตัวแสบสองคนบนโต๊ะอาหาร สักพักไอ้ป่านก็กลับมาบ้านมันก็มานั่งกินข้าวด้วยครับ ลูกสาวมันไม่สนใจมันอีกต่อไป เพราะน้องแป้งได้คนที่ถูกใจคอยเอาใจอย่างไอ้โจไงครับ พูดได้ว่าหลานๆ ของผมได้ลืมพ่อกับแม่ตัวจริงไปแล้วเรียบร้อย




"เออดีว่ะ!! ลูกกูไม่สนใจกูเลยจริงๆ งั้นมึงก็เอาไปเลี้ยงแล้วกันโจ ท่าทางน้องแป้งอยากได้มึงเป็นแม่นะนั่น หึหึ"


"ไอ้เหี้ยป่าน!! แม่ส้นตีนมึงดิสัส!! โจมันไม่ใช่เมียมึงนะ มันเมียกู!!"


"ฮ่าๆๆ พี่น้องกัน แบ่งๆ กันดิวะ แค่นี้ก็ทำเป็นหวงนะมึง"


"ไอ้ป่านมึง!!" ผมอยากจะเดินเข้าไปถีบปากแม่งสักที กวนตีนฉิบหาย


"ปู!!" แต่กันมีเสียงนี้มาห้ามนะซิครับ


"อะไรโจ มึงจะห้ามก็ทำไมเนี้ยะ มึงก็เห็นว่าไอ้เหี้ยป่านแม่งชอบกวนตีนกู!!"


"น้องแป้งกำลังมองอยู่ไม่เห็นรึไง พี่ป่านก็อีกคน พูดอะไรก็ดูลูกบ้างซิครับ เด็กกำลังจำเดี๋ยวจะจำแต่สิ่งไม่ดีเอาไปใช้นะครับ"

 
"กร๊ากกก.... มึงโดนเลยไอ้ป่าน โดยเมียกูด่าเลยไอ้สัส!!"


"โหห... โจด่าแรงว่ะ เห็นหน้าเรียบร้อยๆ แบบนี้ไม่เบานะเรานะ"


"สมน้ำหน้ามึงไอ้ป่าน"


"ปูก็ด้วยนั่นแหละ พูดจาไม่เพราะเลยนะ น้องแป้งไปเล่นที่สวนหลังบ้านกับอาดีกว่านะครับ"แล้วโจมันก็อุ้มหลานสาวผมออกไปครับ ทิ้งให้ผมอยู่กับไอ้ป่านสองคน


"ไงล่ะมึง!! ปากหมาดีนัก เห็นไหมว่าไอ้โจมันรับมึงไม่ได้" แม่งทำหน้ากวนตีนสุดๆ เลยครับ


"เรื่องของกู เมียกูมึงอย่าเสือกไอ้ป่าน" อารมณ์เสียฉิบหาย


"หึหึ ไอ้ขี้หวงเอ๊ย!!" แม่ง!! เดินมาผลักหัวผมเฉยเลยครับ แต่ช่างแม่งเหอะ ผมไปหาเมียผมดีกว่า... ผมเดินสะบัดตูดจากโซฟาในห้องรับแขกแล้วเดินออกไปที่สวนหลังบ้านทันที


"โจ ทำอะไรกันอยู่?"


"เล่นกับน้องแป้งอยู่มีอะไรรึป่าว?" ปูๆๆ เสียงน้องแป้งเรียกผมให้หันไปมองน้องแป้งกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงเมียผมอยู่ครับ


"ไม่มีอะไรแค่ถามเฉยๆ นะ" แล้วผมก็นั่งลงข้างๆ โจมันครับ


"น้องแป้งชอบอาโจไหมครับ?" ผมลูบที่หัวหลานสาวตัวน้อยๆ ของผม


"โจอุ้ม... อุ้ม..." คือน้องแป้งยังพูดไม่ชัดนะครับ พูดได้เต็มที่ได้สองคำนี่แหละครับ แต่อ้อนเมียผมใหญ่เลย โจมันก็อุ้มน้องแป้งขึ้นแนบอกหลานผมก็ยิ้มกว้างทันทีเลยครับ


"น้องแป้งน่ารักดีเนอะปู ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นหลานสาวของปูเลย"


"โหห... หลานน่ารัก อาก็หล่อครับ ใช่ไหมครับน้องแป้งคนสวย"



ฟอดดดด.... ผมหอมเข้าที่แก้มยุ้ยของหลานสาว น้องแป้งน่ารักน่าชังจริงๆ นั่นแหละครับ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นลูกไอ้ป่านได้ หึหึ


"โจ เอาน้องแป้งไปคืนคุณย่าป่ะ เราจะได้กลับบ้านกัน" ผมยิ้มกริ่ม


"ทำไมรีบกลับอ่ะ?" ปากมันก็ถามผมนะครับ แต่ไม่มองผมสักนิด


"โหห... เหนื่อยง่วงนอน!" โจมันขมวดคิ้วแล้วหันมามองผมครับ


"อืม... ตามใจ" อร๊ากกก... กูอยากจะร้องดังๆ ครับงานนี้


"ป่ะครับน้องแป้ง เดี๋ยวอาจะพาน้องแป้งพาไปหาคุณย่านะครับ" โจมันพูดบอกน้องแป้งครับ เอ๊ะ!! ผมกำลังคิดมากไปป่าววะ ผมว่าน้องแป้งกำลังมองค้อนผมอยู่นะครับ




ผมกับโจพาน้องแป้งไปส่งต่อให้ย่าผมดูแลต่อครับ ตอนแรกน้องแป้งก็งอแงจะตามผมกับโจไปนะครับ โอ๊ยยย... พอเถอะครับคุณหลาน ปล่อยให้อาได้ไปมีความสุขกับที่รักอาบ้างเถอะคร๊าบบ... ผมนี่แทบจะคลานกราบหลาวสาวเลยครับ วันนี้อดอ้อนเมียมาค่อนวันแล้ว ขอเวลาให้ผมบ้างเถอะครับ และแล้วเวลาแห่งความสุขผมก็มาถึงครับ เราได้อยู่สวีทกันสองคนซะที ต่อจากนี้จะมีเพียงเราสองคน กร๊ากกก...



"โจ มึงจะอาบน้ำเลยไหม?" ในใจแอบคิดเข้าข้างตัวเองนิดๆ ว่าจะมีโอกาสนั้น....


"ปูไปอาบก่อนเลย"


"เอาอย่างนั้นเหรอ? นึกว่าจะอาบด้วยกันซะอีก"


"ไม่อ่ะ ปูอาบก่อนเลย" โจมันเดินไปนั่งลงที่ปลายเตียงครับ


"แต่มันก็จะมืดแล้วน้า... อาบดึกๆ มันหนาวนะ" โจขมวดคิ้วมองต่ำ


"คิดอะไรอยู่เนี้ยะปู?"


"เฮ้ย!! ป่าวๆ ป่าวคิดอะไร แค่เป็นห่วงกลัวโจจะไข้กลับไงคร๊าบ.. อาบน้ำเย็นๆ เดี๋ยวจะไม่สบายเอาน้า..." เป็นห่วงเมียนะเนี้ยะ!!


"ในห้องน้ำมีเครื่องทำน้ำอุ่นเหอะ รีบๆ ไปอาบเลยไป มัวแต่ยืนพูดมากอยู่ได้"


"หึหึ เบื่อว่ะ! คนรู้ทัน..." แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไปตามคำสั่งเมียครับ



ผมใช้เวลาอาบน้ำสักพักก็ออกมาเปลี่ยนให้โจเข้าไปอาบบ้างครับ แต่โจมันอาบน้ำนานมาก... ผมนี่รอแทบหลับแน่ะ คืออาบนานไปป่าววะ! พอโจมันออกมาจากห้องน้ำเท่านั้นแหละ ขาวมาก... ทำไมผิวมันขาวน่ากัดขนาดนี้วะ! ก่อนหน้านี้ผมคงกำลังหน้ามืดตามัวอยู่เลยไม่ได้สังเกตุมันชัดๆ แต่ตอนนี้ซิครับ ไม่ต้องสังเกตุชัดๆ ก็เห็น เฮ่อออ... ขาวซะขนาดนี้ สะอ๊าดสะอาด...




"มองอะไรปู?"


"กูเพิ่งรู้ว่ามึงโคตรขาวเลย" ปากก็ไวกว่าความคิดจริงๆ อยากฟาดปากตัวเองสักที เอาแบบแรงๆ สาดด....


"พูดบ้าอะไรอีกเนี้ยะ! ไหนบอกว่าง่วงนอนไง! ง่วงนอนก็นอนไปดิ" มันรีบเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเลยครับ


"ขอมองหน่อยดิ กูกำลังเก็บภาพประทับใจอยู่" โจมันหันควับ!! ผมฉีกยิ้มน้ำลายแทบเยิ้มเลยครับ ฮ่าๆๆ


"เรื่องลามกเนี้ยะขอให้บอก ของถนัดเลยดิ!"


"อืม... ก็พอตัวนะเรื่องนี้อ่ะ แต่กูคิดว่าตอนได้มองมึงมันช่วยกระตุ้นจิตใต้สึกนึกกูได้ดีเลยว่ะ"


"อยากตายจริงๆ คิดผิดชัดๆ เหอะ!!" โจมันพูดพรึมพรำกับตัวเองครับ แต่ผมได้ยินนะโว๊ยย... แล้วโจมันก็หยิบชุดนอนขายาวมันมาใส่ปกปิดซะมิดชิดเลยครับ


"โจ มานี่หน่อยดิ"


"มีอะไร? พูดมาเลย" ดูโจมันจะกลัวๆ ผมแล้วล่ะครับ ฮ่าๆๆ จะเดินมาใกล้ๆ ยังไม่กล้าเลย


"มานอนกันม่ะ" ผมตบลงที่นอนนุ่มๆ ข้างๆ ผมครับ


"ยังไม่ง่วง จะลงไปดูทีวีข้างล่าง"


"เฮ้ย!! จะลงไปดูข้างล่างทำไม? ข้างบนก็มี!"


"ไม่อ่ะ เดี๋ยวลงไปนั่งดูข้างล่างดีกว่า... กลัวจะรบกวนปูเวลานอน" พูดจบมันก็เดินเลยครับ ผมเลยต้อง...



หมับ!!! กระโดนเข้ากอดมันเลยครับ



"เฮ้ย!! อะไรเนี้ยะปู!!"


"จะไปไหนล่ะ มานี่เลย... มานอนดูด้วยกันบนนี้แหละ!" ผมกอดมันแน่นแล้วอุ้มมันจนตัวลอยก่อนจะล้มตัวทับมันบนที่นอนครับ
เฮ้ยปู!! มันหนักนะ! ลงไปเลย!!"


"ขอกอดหน่อย... คิดถึง... อยากกอดมาทั้งวันล่ะแต่โดนหลานๆ แย่งอาโจไปกอดทั้งวันเลย"



ฟอดดด.... ฟอดดด....



"หึหึ ไอ้บ้าปู!"


"ห๊ะ!! เมื่อกี้มึงว่าอะไรนะ?" ผมเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้ามันครับ ตอนนี้โจมันถูกผมนอนทับมันไว้ทั้งตัวเลยครับ


"ไอ้บ้าปู พูดไม่ได้รึไง?"


"ป่าว... ไม่ใช่พูดไม่ได้คร๊าบ... แต่ปูไม่เคยได้ยินโจพูดแบบนี้ไงคร๊าบ..."


"บางครั้งก็ต้องปรับตัวบ้างดิ" มันตอบแบบลอยหน้าลอยตาใส่ผมนะครับ หึหึ ผมพลิกตัวลงมานอนข้างๆ มันแล้วรวบตัวโจมันเข้ามากอดไว้เหมือนเดิมครับ


"โจ... มึงโกรธกูไหมที่กูชอบพูดห่ามๆ แบบนี้กับมึง?"


"เลิกคิดนานแล้ว นิสัยอย่างนี้คงจะเปลี่ยนยากแค่ต้องทำตัวให้ชินก็พอ" มันหลอกด่ากูป่าววะ


"หึหึ นี่มึงเริ่มซึมซับกูแล้วใช่ไหมวะ?"


"คงงั้นมั้ง...." มันตอบผมครับ


"โจ ขออะไรอย่างดิ"


"ขออะไร?"


"กอดกูหน่อยดิ มึงไม่ค่อยกอดกูเลยนะ ที่ไอ้แสบสองตัวนั้นกอดจังเลย กอดอามันบ้างก็ได้! นะๆ กอดหน่อยได้ไหมคร๊าบ...." โจมันค่อยๆ โอบกอดผมตามที่ผมขอครับ มันเริ่มปรับตัวเข้าหาผมจริงๆ ครับ ผมพูดผมขออะไรมันก็ทำให้ตลอด


"พอใจยัง?"


"อืม พอใจมากครับผม รู้สึกดีสุดๆ เลย แต่จะให้ดีมึงต้องกอดกูบ่อยๆ นะ กูเป็นโรคขาดความอบอุ่นจากคนรักนะ หึหึ"


"หึ! ไม่น่าล่ะถึงเป็นอย่างนี้..."


"เป็นอย่างนี้แล้วมันยังไงคร๊าบคุณโจ..."



พรึ่บ!!! จุ๊บบบ.....



ผมพลิกตัวแล้วขึ้นคร่อมมันทันทีก่อนจะจุ๊บลงที่ปากมันเน้นๆ ให้หายมันเขี้ยวครับ



"อยากจูบมึงว่ะ"


"...." โจมันเงียบครับ


"กูจูบมึงนะ"


"เกิดอยากจะมีมารยาทขึ้นมาตอนนี้เนี้ยะนะ..."



อุ๊บส์!!!



ปากของผมประกบจูบที่ปากของมันทันทีครับ ผมค่อยๆ จูบขบเม้มที่ริมฝีปากบนก่อนจะจูบเน้นๆ ที่ริมฝีปากล่างอย่างอ่อนโยน ค่อยๆ ไล่เลียลิ้นตามริมฝีปากบางอย่างช้าๆ โจค่อยๆ เผยริมฝีปากออกเล็กน้อยให้ผมได้ส่งลิ้นร้อนเข้าไปสัมผัสความอ่อนนุ่มหอมหวานด้านใน โพรงปากนุ่มๆ อุ่นๆ เมื่อใช้ลิ้นสัมผัสก็ยิ่งหวานอย่างบอกไม่ถูก ผมไล่ลิ้นตามไรฟันก่อนจะฉกลิ้นเกี่ยวพันอีกลิ้นไว้ในครอบครอง โจมันก็ตอบรับสัมผัสรสจูบผมด้วยดี เราต่างเกี่ยวรัดพันลิ้นกันอย่างช้าๆ ค่อยๆ ลิ้มชิมรสหวานของกันและกันไปเรื่อยๆ จากรสจูบที่อ่อนหวานและอบอุ่นก็เปลี่ยนเป็นรสจูบที่เร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ เสียงครางจากลำคอของเราทั้งสองคนยังคงดังออกมาเรื่อยๆ เราต่างจูบกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ใจก็เต้นระรัว ผมยิ่งได้ใจยิ่งจูบมันหนักหน่วงยิ่งขึ้น จนโจเริ่มทุบที่ไหล่ของผมเป็นสัญญาว่าโจมันเริ่มขาดอากาศหายใจแล้วครับ ผมจูบต่ออีกสักพักก่อนจากถอนจูบออกมาแล้วจูบลงที่ปากมันเน้นๆ อีกสามสี่ครั้งแล้วหอมลงที่แก้มมันครับ



ฟอดดด....



"กูหลงมึงตายเลย"


"แฮ่กๆๆ..." พอผมถอนจูบออกเท่านั้นแหละครับ โจมันก็รีบโกยอากาศเข้าปอดทันที


"หายเหนื่อยแล้วบอกนะ อยากจูบอีก..."


"แฮ่ก! บ้าเหอะ!! พอแล้ว...."


"งั้นนอนกอดเฉยๆ นะครับ" พูดจบผมก็ทิ้งตัวลงไปนอนกอดโจมันเลยครับ โจมันก็ขยับตัวปรับท่าอีกนิดหน่อยทุกอย่างก็เข้าที่เข้าทางครับ


"จะดูทีวีไหม?" ผมถามขึ้น


"นอนเลยก็ได้นะ ปูง่วงนอนไม่ใช่เหรอ?"


"ก็ง่วงนิดหน่อย แต่อยากอ้อนคนแถวนี้มากกว่า... หึหึ" ผมทำตาเจ้าเล่ห์ใส่โจมันครับ


"อ้อนไปก็ไม่ได้ผลหรอก เพราะวันนี้เหนื่อยและง่วงมาก... จะนอน"


"เฮ้ย!! ได้ไงอ่ะโจ เมื่อตอนเย็นยังบอกย่าว่าไม่เหนื่อยอยู่เลยนะ!!"


"ก็เมื่อตอนเย็นยังไม่เหนื่อยไง แต่ตอนนี้โคตรเหนื่อยเลย งั้นนอนเลยนะ ฝันดีนะครับปู" เมียกูร้ายกาจมากครับ


"โจคร๊าบ... ปูยังไม่เหนื่อย ยังไม่ง่วงเลย อย่าเพิ่งนอนเลยน้า... เรามาหาอะไรทำกันเถอะนะครับ"


"ไม่เอาปู นอนได้แล้ว!!"


"โหห... งั้นขอทำอย่างอื่นได้ม่ะ นิดๆ หน่อยๆ ก็ยังดี"


"ทำอะไร?" โจมันเงยหน้าขึ้นมาถามผมครับ


"แค่ภายนอกก็ได้ นะๆ ได้ป่ะ?" ทำหน้าหื่นใส่ทันที หวังว่าเมียจะเห็นใจครับ


"ไอ้ลามก!!"



ฟอดดดด....



"ฮ่าๆๆ ล้อเล่นๆ นอนกันดีกว่าเนอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปที่ร้าน"


"อืม... จะเข้าไปดูร้านใช่ไหม?"


"นั่นก็ใช่ แต่ที่สำคัญกว่าคือต้องพาที่รักไปเปิดตัวกับลูกน้องให้รู้จักนายคนใหม่ครับผม"


"เฮ้ย!! ไม่ต้องก็ได้มั้งปู"


"เฮ้ย!! ไม่ได้ดิ! พวกมันจะได้ปฏิบัติตัวถูกไง เดี๋ยวมันจะมาลามปามไม่รู้เรื่องรู้ราวอีก"


"คงไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง!"


"โหหห... ยิ่งกว่านั้นอีก เชื่อเถอะน่า... ไปให้พวกมันเห็นหน้าหน่อย"


"มันจำเป็นจริงๆ เหรอ? นั่นลูกน้องปูนะไม่ใช่ลูกน้องโจซะหน่อย"


"ลูกน้องปูก็เหมือนลูกน้องโจนั่นแหละคร๊าบ... เพราะเราคือคนๆ เดียวกัน" พูดจบผมก็ทำตาหวานเยิ้มเลยครับ


"แหวะ!! พูดจาชวนให้อ้วกตลอด"


"หึหึ ก็มันเรื่องจริง อยากอ้วกก็ช่วยไม่ได้นะ" ผมยังคงลอยหน้าลอยตาพูดไปเรื่อยตามประสาผมนั่นแหละครับ


"งั้นก็ตามใจแล้วกัน แต่อยู่ต่อหน้าลูกน้องอย่าพูดอะไรที่ไม่น่าฟังนักล่ะ"


"คร๊าบ... รู้แล้วครับผม"


"รู้แล้วก็นอนได้แล้ว"


"ม่ะนอนๆ ขอกอดแน่นๆ หน่อยจะได้ฝันดี"


"แค่นี้ก็แน่นพอแล้วเหอะปู แน่นกว่านี้ขาดใจตายพอดี!"


"ฮ่าๆๆ อ้าวเหรอ!! ไม่บอกไม่รู้เลยนะเนี้ยะ" แล้วผมก็กอดตัวอุ่นๆ ของเมียรักแล้วหลับตาพริ้มทันที แต่ก่อนจะเข้าสู่นิทราก็ได้ยินเสียงๆ นี้ครับ




"ปู...." เสียงของเมียรัก



"อืออ... คร๊าบ...." ขานรับแบบไม่ลืมตา




"ปู...."




"อืม... ว่าไงครับ"




"ลุกขึ้นไปปิดไฟด้วย!" ผ่าง!!! เออว่ะ!! กูลืม....



TBC.







ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ minneemint

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1632
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
หักมุมตอนท้าย นึกว่าจะบอกรัก โถวววพี่ปู

 :mew1: 

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ lovewannabe

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 371
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
ตอนนี้ ป๋าทิว จืดไปเลยอ่ะค่ะ :-[

ออฟไลน์ rmlab

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1679
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-2
พี่โจของเค้าน่ารักจริงๆ

ออฟไลน์ meepooh2499

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ใช่พี่ปูจิงรึป่าว ไอ้ที่โหดๆเถื่อนๆหายไปไหนแว้ววววว

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★
❤❤❤❤❤❤❤❤❤


ตอนที่ 55 (ทิวVSมิน) เล่นแรง



พาร์ททิว



เมื่อคืนผมกลับมาถึงห้องก็ตีสองแล้วครับ อยู่คุยกับไอ้ฟิวเรื่องยาบ้าห่อนั้นอยู่นาน แล้วก็กำลังหาตามตัวการที่ทำเรื่องนี้อยู่ครับ ตอนนี้ผมดูกล้องวงจรปิดกับไอ้ฟิวและพวกเพื่อนๆ ของผมแล้วครับ กล้องจับภาพไว้ได้ชัดมาก ต่อไปก็ต้องตามตัวมันมาให้ได้แหละครับ มันกล้ามากที่มาทำเรื่องเลวๆ อย่างนี้ในร้านของผม แม่งเอ้ย!! พูดแล้วของขึ้นเลยครับ อ่อ!! ส่วนเรื่องที่มินมันเล่าให้ผมฟังว่ามันโดนปล้นเอาเงินที่หน้ามหาลัยผมก็ยังไม่เชื่อที่มันพูดทั้งหมดหรอกนะครับ



ผมว่ามินมันต้องมีเรื่องที่กำลังปิดบังผมอยู่แน่ๆ ผมเห็นมันเหม่อลอยมาหลายวันแล้วครับ ถามก็บอกว่าไม่มีอะไร ผมอยู่กับมันมานานแล้วนะครับ มันโกหกผมทำไมผมจะไม่รู้ ผมว่ามันต้องมีเหตุผลบางอย่างที่มันบอกผมไม่ได้ แต่เชื่อเถอะครับ สักวันนึงมันต้องบอกเรื่องนี้กับผมด้วยตัวมันเอง



"มิน ตื่นอาบน้ำได้แล้วครับ" ฟอดดดด....


"อืออ... เช้าแล้วเหรอวะ ยังง่วงอยู่เลย"


"วันนี้มีสอบเช้าไม่ใช่เหรอ หื้ออ...."


"เฮ้ย!!! จริงด้วย!! โหห... ทำไมไม่รีบปลุกวะ!!"



แป๊ะ!!


"นี่แน่ะไอ้แห้ง!! กูปลุกมึงอยู่นี่ไงครับ แล้วนี่ก็เหลือเวลาอีกตั้งชั่วโมงครึ่งนะครับ ทันอยู่แล้ว"


"มึงตีกูแรงไปนะทิว หน้าผากกูยุบป่าวเนี้ยะ!!"


"หึหึ นี่เบาแล้วนะ ไปลุก! ไปอาบน้ำได้แล้วเดี๋ยวกูไปทอดใส้กรอกไว้รอ"


"เอาไข่ดาวด้วยนะ น้องมินของสอง กร๊ากก..."


"กวนตีนนะมึง ไหนค่าจ้างอ่ะ"


จุ๊บบ....


"ขอบคุณครับไอ้ป๋า...." แล้วมันก็วิ่งเข้าไปอาบน้ำเลยครับ




หลังจากปลุกมันให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำได้ผมก็ออกมาเตรียมอาหารเช้าง่ายๆ ให้มันครับ ทอดใส้กรอกกับไข่ดาวให้มันอย่างละสองชิ้น ตามด้วยขนมปังปิ้งกับนมอุ่นๆ อีกหนึ่งแก้ว พอเตรียมอาหารเช้าให้มันเสร็จผมก็เข้าไปอาบน้ำบ้าง เดี๋ยวต้องขับรถไปส่งมันที่มหาลัยครับ ช่วงนี้ปล่อยให้ไปไหนมาไหนคนเดียวคงไม่ปลอดภัย ขนาดผมให้มันนั่งทำงานอยู่ที่มหาลัยกลับมายังโดนยำตีนมาซะเละขนาดนั้น ต่อไปนี้คงให้ไกลหูไกลตาไม่ได้แล้วครับ จนกว่าจะเคลียร์เรื่องนั้นให้จบซะก่อน




เรื่องคนที่ผมตามหาอยู่ก็คือดรีมคู่ขาเก่าของผมเองครับ พอผมรู้ว่าเป็นเธอที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดผมก็ออกตามตัวเธอทันที เรื่องนี้มินมันยังไม่รู้หรอกครับ ตอนแรกผมก็จะเล่าให้มันฟังนั่นแหละครับ แต่พอมันกลับมาในสภาพหัวแตกเลือดเต็มเสื้อผมก็ลืมทุกอย่างเลยครับ




"สอบเสร็จเที่ยงใช่ไหม?" ผมถามมินหลังจากขับรถมาถึงหน้าคณะมันครับ


"อืม... มึงมาก่อนเวลาก็ได้ กูทำข้อสอบแป๊ปเดียว"


"หึหึ เก่งจริงๆ เลยแฟนกูเนี้ยะ!!"


"อ่ะแน่นอนคร๊าบ... ไอ้มินซะอย่าง ทั้งหล่อทั้งเก่ง หึหึ"


"เออ!! ให้มันจริงเถอะ ตั้งใจสอบนะแห้ง จบออกมาจะได้หาเงินเลี้ยงผัวอย่างกู"


"ฝันดิ!! ไปล่ะ สอบเสร็จเดี๋ยวโทรบอก"


"เดี๋ยวมิน!!...."


"อะไร?!"


"เอากำลังใจเพิ่มหน่อยไหม? จะได้ทำข้อสอบได้ไง หึหึ"


"ไอ้หื่น!! คืนนี้ค่อยว่ากัน" กร๊ากก... มันชวนผมเองนะคร๊าบบ.... คืนนี้มึงเจอกูแน่ที่รัก




หลังจากผมส่งเมียรักผมเข้าสอบแล้วผมก็ขับรถไปหาเพื่อนๆ ผมครับ วันนี้ผมนัดพวกไอ้ฟิวมาคุยกันที่ร้านเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้น พวกเพื่อนๆ ผมมันก็มีน้ำใจกันแบบนี้แหละครับ ถ้าเรื่องช่วยเหลือเพื่อนพวกมันถึงไหนถึงกัน พวกมันถึงเป็นเพื่อนรักของผมมาจนถึงทุกวันนี้ไงครับ




ครืดดด.... ครืดดดด....



"ไอ้ทิว... มึงอยู่ไหนแล้ววะ?"


"เออ... กูกำลังขับรถไปที่ร้าน แล้วมึงอ่ะอยู่ไหน?"


"กูอยู่หน้าร้านมึงแล้ว ไอ้มาร์กับไอ้เนย์ก็ถึงแล้ว ส่วนไอ้ปูมันอยู่ต่างจังหวัดกับเมียมันว่ะ ไอ้โยมันติดงาน มันบอกว่าถ้างานมันเสร็จเร็วมันจะโทรหามึงอีกที"


"เออๆ ตามนั้น อีกยี่สิบนาทีถึง มึงไปรอกูบนห้องทำงานเลย"


"เออ!! ไม่ต้องรีบนะสัส!! พวกกูรออยู่"


"เออ!! แค่นี้ไอ้ควาย!!" แม่งกวนตีนสุดๆ เดี๋ยวกูจะแช่งให้ผีจูออนสิงมึงไอ้เหี้ยฟิว!! ผมใช้เวลาขับรถไม่ถึงยี่สิบนาทีก็มาถึงร้านครับ ผมขับรถเข้าไปจอดที่ลาดจอดรถด้านหลังของร้าน ไอ้เก่งมันก็รีบออกมาต้อนรับผมครับ


"สวัสดีครับนาย"


"เออ ไอ้ฟิวอยู่บนห้องทำงานกูแล้วใช่ไหม?"


"ครับนาย... พวกคุณฟิวนั่งรอนายอยู่บนห้องทำงานแล้วครับ"


"เดี๋ยวมึงโทรสั่งกับข้าวสี่ห้าอย่างที่ร้านประจำมาให้กูด้วยนะ ถ้ามึงอยากกินอะไรก็สั่งมาเดี๋ยวกูจ่ายเอง อ่อ... เดี๋ยวมึงเช็คความเรียบร้อยรอบๆ ร้านด้วย ช่วงนี้แม่งเรื่องเยอะฉิบหาย!!"


"ครับนาย..." ผมสั่งงานไอ้เก่งเสร็จผมก็เดินเข้าประตูหลังร้านแล้วเดินขึ้นไปบนห้องทำงานของผมทันทีครับ พวกเพื่อนๆ ผมนั่งหน้าสลอนกันเลยทีเดียว


"ช้านะไอ้เหี้ยทิว!!"


"ไหนบอกว่ามึงติดงานที่บ้านวะ?" ผมถามไอ้เหี้ยโยครับ


"พ่อกูเลื่อนนัดว่ะ กูเลยว่าง" มันยักคิ้วกวนตีนใส่ผมด้วยนะครับ กวนตีนฉิบหายเลยเพื่อนกู!!


"ไอ้หมอ มึงไม่มีคนไข้เหรอวะ?" ผมเดินไปนั่งลงข้างไอ้ฟิวครับ ไอ้ห่าเนย์ก็มัวแต่นั่งกดโทรศัพท์คุยกับเด็กกับกิ๊กมันไปเรื่อย...


"กูพักร้อนว่ะ ช่วงนี้งานคนไข้เยอะฉิบหายไม่ค่อยได้พักเลย"


"อ้าว!! แล้วใครอยู่ตรวจคนไข้แทนมึงวะ?"


"โรงพยาบาลพ่อกูไม่ได้มีกูเป็นหมอคนเดียวนะสัส!!"


"เฮ้ยๆ หยุดกัดกันก่อนพวกมึง กูว่าเรามาเข้าเรื่องกันก่อนดีกว่า เสียเวลาว่ะ!!"


"เออ! ว่าแต่เรื่องยาที่มีคนเอามายัดไว้ในร้านมึงอ่ะ เรื่องไปถึงไหนแล้ววะ?" ไอ้โยมันถามครับ


"กูคุยกับป๊ากูแล้ว ป๊ากูบอกว่ากำลังให้เพื่อนเขาที่เป็นตำรวจเอารูปไปเทียบหาพวกที่เคยมีคดีพวกนี้ก่อนอย่างแรกว่ะ ป๊ากูบอกว่าไอ้พวกนี้มันชอบทำเรื่องเดิมๆ เพราะมันคิดว่าเป็นเรื่องที่มันถนัด มันเลยชอบทำเรื่อยๆ ว่ะ"


"เออ! กูว่าที่ป๊ามึงพูดก็ถูกนะ แต่เดียวกูจะให้พวกเพื่อนๆ กูช่วยสืบให้อีกทีว่าพอจะคุ้นหน้ามันบ้างไหม  สายกูเยอะไม่ต้องห่วง วงการนี้มันน่ากลัวทำอะไรมึงก็ต้องระวังให้มากๆ พวกกูเป็นห่วงมึงนะเว้ย!!"


"เออ!! ขอบใจว่ะ" ถึงไอ้โยมันจะกวนตีนไปบ้างแต่มันก็เป็นเพื่อนที่ดีมากๆ คนหนึ่งนะครับ


"แล้วเรื่องเมียมึงอ่ะ ไปโดยใครกระทืบมาซะเละขนาดนั้น มึงไม่คลั่งเลยเหรอวะ?!!" ไอ้ฟิวมันถามผมครับ


"กูแม่งโมโหฉิบหาย มึงลองคิดภาพดูนะ กูกำลังจะขับรถไปหามันที่มหาลัย แต่พอเปิดประตูออกไปมันเลือกกลับมาใน
สภาพยับเยินขนาดนั้น แต่พอกูเห็นมันเจ็บขนาดนั้นกูก็คิดเหี้ยอะไรไม่ออก เลยรีบพามันไปหาไอ้เนย์ ไปตรวจดูว่ามันเป็นอะไรมากรึป่าว กูนี่โมโหจนสั่นไปหมดแต่ไม่รู้จะไปลงกับใครวะ!!" ผมพูดให้ไอ้ฟิวกับเพื่อนๆ ผมฟังครับ



"เออดี!! ก่อนหน้านั้นน้องมันก็ตามหามึงให้วุ่น พอมาอีกวันเมียมันก็เลือดสาดกลับบ้าน หรรษาฉิบหาย พอกูเห็นเบอร์เมียมึงโทรมากูนะ กูนี่แกล้ตายแทบไม่ทันเลยสาดดด... รู้สึกผิดฉิบหายที่ต้องโกหกเมียมึงไปอย่างนั้นว่ะ" ไอ้มาร์มันพูดครับ



"มึงอ่ะไม่เท่าไหร่ ของกูนี่ขับรถมาถึงโรงพยาบาลเลยไอ้เหี้ย!! เซอร์ไพรส์สุดๆ กูต้องเล่นละครด่วนไอ้สัส!! กูไม่เอาแบบนี้แล้วนะโว๊ย!! กูสงสารน้องมันว่ะ!"


"เออๆ พวกมึงนี่บ่นฉิบหาย กูไม่ทำแล้วไอ้เหี้ย!! แค่นี้มันก็คาดโทษกูไว้เยอะแล้วสัส!! ขืนทำอีกกูงานเข้าครั้งใหญ่แน่!!"


"แล้วมึงเชื่อเรื่องที่เมียมึงบอกเหรอวะ กูว่าแม่งแปลกๆ ว่ะ พอมึงไปตามล่ายัยดรีมอะไรนั่นอีกวันเมียมึงก็ถูกซ้อมซะเละเลย กูว่ามันไม่น่าจะใช่ปล้นธรรมดานะ แล้วเมียมึงก็ใช่ย่อย! เด็กขี้ยาจะมีแรงมากระทืบเมียมึงได้ไงวะ ถ้าเปลี่ยนเป็นเมียมึงกระทืบไอ้ขี้ยานั่นก็ว่าไปอย่าง หึหึ"



"กูก็คิดเหมือนไอ้ฟิวว่ะ!" ไอ้มาร์เสริม


"เออ! กูก็คิดอยู่เหมือนกัน แต่ตอนนี้กูอยากได้ตัวคนทำก่อนวะ กูจะได้ถามแม่งทีเดียวเลย ถ้ากูรู้ว่าเป็นฝีมือดรีมนะ กูจะเอาให้หนักกว่าเดิมเลย!!"


"ไอ้เหี้ยทิว มึงอย่าบอกนะว่ามึงจะเอายัยดรีมอะไรนั่นมาเป็นเมียน้อย"


"ไอ้เหี้ย!!!!" พวกผมประสานเสียงด่ามันเลยครับ ไอ้เหี้ยมาร์แม่งปากหมาสัสๆ อย่าให้มินมันได้ยินนะมึง!! ไม่งั้นมึงได้ตายคู่กับกูแน่ๆ


"ปากดีไอ้เหี้ยมาร์ มึงแน่จริงไปพูดต่อหน้าน้องมินดิสัส!! กูท้ามึงตอนนี้เลย" ถึงขั้นไอ้ฟิวมันขอท้าเลยครับ


"แฮะๆ กูแค่ล้อเล่นขำๆ ว่ะเพื่อน อย่าไปบอกน้องมินนะ กูขอโทษคร๊าบ..."


"พอๆ พวกมึงช่วยมีสาระหน่อยดิวะ เอ่อ! เดี๋ยวอยู่กินข้าวด้วยกันก่อน กูให้ไอ้เก่งโทรสั่งกับข้าวมาส่งที่นี่ล่ะ พวกมึงรีบไปไหนป่าววะ?"


"เออ... กูไม่รีบ กำลังหิวพอดีเลย"


"กูก็ไม่รีบ วันนี้กูชิวๆ ว่ะ" สรุปพวกมันก็นั่งกินข้าวกับผมที่ร้านผมนั่นแหละครับ พอกินเสร็จก็พากันแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน ส่วนผมก็ขับรถกลับไปรับมินมันที่มหาลัยครับ




ผมพามันไปกินข้าวก่อนกลับคอนโด พอถึงห้องก็พากันนอนกองอยู่หน้าทีวี กินข้าวกันมาอิ่มๆ ก็ง่วงดิครับ กอดเมียมันอุ่นน้า... ตื่นมาค่อยพามันไปที่ร้านครับ เพราะพรุ่งนี้มันไม่มีสอบหนึ่งวัน ดึกได้... หึหึ




ตอนนี้ผมกำลังโดนงูเหลือมรัดตัวอยู่ครับ รัดแน่นมาก น้ำลายไหลด้วย หึหึ งูเหลือมที่ว่าก็เมียผมนี่แหละครับ ตั้งแต่กลับมาจากมหาลัยพวกผมก็นอนกอดก่ายกันอยู่หน้าทีวีนี่แหละครับ มีเมียเด็กก็งี้แหละครับ กินอิ่มนอนหลับเป็นเรื่องธรรมดา



ฟอดดด....




ผมเห็นมันนอนหลับอยู่ข้างๆ ก็อดไม่ได้ มันเขี้ยวฉิบหายเลยครับ หน้าขาวๆ ตาโปนๆ ปากแดงๆ ยิ่งมองก็ยิ่งหลงมันขึ้นทุกวัน เดี๋ยวนี้แม่งก็อ้อนเก่งฉิบหาย พอผมโกรธมันก็ชอบอ้อนผมโดยที่มันไม่รู้ตัวว่ามันอ้อนได้น่ารักขนาดไหน มันอ้อนผมก็ไม่เหมือนผู้หญิงอ้อนผู้ชายหรอกนะครับ แต่ไม่รู้ดิ อ้อนในแบบกวนๆ ของมันนี่แหละ ผมชอบสุดครับ



แปะ!!



"อย่ากวนดิว้า!!" มินมันตบหน้าผมครับ หึหึ


"ตื่นแล้วก็ลุกดิ"


"อืออ... ทิวอย่ากวนดิวะ!! มึงกวนกูไมเนี้ยะ!!" ฮ่าๆๆ เมียผมเกิดอาการงี่เง่าเบาๆ ครับ


"หึหึ มึงกอดกูแน่นขนาดนี้กูนึกว่าโดนงูรัดซะอีกไอ้แห้งเอ๊ย!!"


"หึ!! เดี๋ยวนี้มึงหวงตัวเหรอวะไอ้ป๋า?" มินมันมุดหน้าดมเต่าผมเฉยเลย ฮ่าๆๆ ชอบดมก็ไม่บอกนะไอ้แห้ง เดี๋ยวกูให้นอนดมแม่งทุกวันเลย ฮ่าๆๆ


"วันนี้จะไปร้านกับกูไหม?" จุ๊บบบ....


"อืม... ไปดิ จะไปกี่โมง?"


"ทุ่มครึ่งค่อยออกก็ได้ กูให้มึงนอนต่ออีกหน่อย"


"อืม... ขอนอนต่ออีกนิดนะ ง่วงอ่ะ"


"คร๊าบ... นอนซะน้า... ไอ้แห้งของป๋าทิว หึหึ" ผมแกล้งกอดมันแล้วโยกตัวมันไปมาเหมือนกล่อมเด็กนะครับ มินมันทำยังไงนะเหรอครับ มันก็กอดผมกลับแล้วก็นอนหลับไปเลย ฮ่าๆๆ เลี้ยงโคตรง่ายเลยครับ ถ้ามันไม่ดื้อนะ หึหึ




ผมนอนกล่อมเมียรักจนหลับไปอีกครั้ง สงสัยมินมันจะเหนื่อยครับ อ่านหนังสือก็หนักพอแล้วยังต้องทำงานส่งอีกเพียบเลยครับ ถึงมันจะดื้อจะเกเรยังไงแต่มินมันก็ตั้งใจเรียนมากนะครับ อันนี้ผมไม่ได้ชมเกินจริงนะ ตอนผมเรียนอ่ะผมขี้เกียจทำงานส่งจะตาย จบเกรดก็ไม่ได้ดีเลิศเหมือนคนอื่น แต่ผมเป็นประเภทเอาตัวรอดได้ครับ เลยจบมาได้แบบชิวๆ แต่มินมันจะต่างจากผมตรงที่มินมันค่อนข้างตั้งใจเรื่องเรียนมากๆ ครับ แต่ถ้าดูภายนอกมันไม่เหมือนเด็กที่สนใจเรียนนะครับ มันออกแนวพวกชอบหาเรื่องคนอื่นมากกว่า ส่วนผมนะถนัดด้านแถและมั่วครับ ฮ่าๆๆ คู่ซี้ไอ้ปูเลย โดนด่าว่าไอ้หน้าหม้อตราพญาห่าคู่ครับ เพื่อนๆ ในกลุ่มตั้งฉายานี้ให้ผมสองคนโดยเฉพาะครับ หึหึ โม้มานานแล้วขออนุญาตปลุกที่รักให้ตื่นก่อนนะครับ




"มิน.... มินตื่นได้แล้วครับ" พูดเพราะๆ กับมันหน่อยครับ เดี๋ยวมันจะหงุดหงิดอีก หึหึ


"อืออ.... กี่โมงแล้วอ่ะ?"


"ทุ่มนึงแล้วคร๊าบ ตื่นเร็วไอ้แห้ง" จุ๊บบบ....


"อื้อ!! ทิวอย่าดิวะ!!"


"ตื่นได้แล้วแห้ง!! ไปร้านกัน"


"ขอนอนอีกนิดนะ"


"ไม่ได้แล้วไอ้แห้ง!! วันนี้กูต้องตรวจบัญชีคร๊าบ"


"เออน่า... อีกแป๊ปเดี๋ยวช่วยตรวจ" มันยังขอต่อรองอีกนะครับ


"มิน... ถ้ามึงไม่ลุกตอนนี้กูจะทิ้งร้านแล้วหันมาทำรักกับมึงทั้งคืนเลย เอาอย่างนั้นไหม? หื้ออ...."



ฟอดดดด..... อ่าาา.... ชื่นใจว่ะ!!



"อื้ออ.... ในหัวมึงนี่คิดแต่เรื่องใต้สะดือจริงๆ เลยใช่ไหมทิว!! เออๆ ตื่นแล้วๆ ไม่นอนก็ได้วะ!!"


"หึหึ โธ่!! นึงว่าจะแน่!"


"แม่ง!! หื่นตลอดกาล" กร๊ากกก... เมียชมว่าผมหื่นคร๊าบบบ....


"ป่ะ ไปอาบน้ำกันครับที่รัก" ผมเนียนแม่งเลย อาบด้วยกันดีกว่าเนอะ ประหยัดน้ำครับ


"อื้อหือออ... ไม่ค่อยเลยนะไอ้ป๋า มึงคิดว่าจะได้กูว่างั้น" หึหึ ได้ไม่ได้กูก็ฟินกับมึงทุกท่าแล้วครับไอ้แห้งคร๊าบ....


"โหห... พี่ไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลยคร๊าบ... แค่อยากอาบน้ำกับที่รักแค่นั้นเอง... จริงๆ นะ" กระพริบตาถี่ๆ ใสๆ กันไป ผมไม่ได้คิดอะไรจริงๆ นะครับ


"เออ!! งั้นก็รีบๆ อาบจะได้ไปร้าน" ป๊าดด... อย่างนี้เขาเรียกว่าอะไรคร๊าบ...


"มิน... เดี๋ยวถูหลังให้พี่ทิวด้วยนะครับที่รัก หึหึ"


"หึ!! คร๊าบ... พี่ทิว เดี๋ยวผมจะถูให้หลังขาดเลยคร๊าบ..."



จุ๊บบบ....

ผมกอดคอแล้วหอมฟอดใหญ่เข้าที่แก้มมันหนักๆ หื้ออ... หอมว่ะ!! หึหึแฟนใครไม่รู้ห๊อมหอมคร๊าบ...



"เอาไปเลยครับ รางวัลคนเก่ง ฮ่าๆๆ รักมินคนเดียวเลยนะเนี้ยะ!!"


"พอๆ อย่าเวิ่น ไปอาบน้ำได้แล้ว!!!"


"คร๊าบ......."




หลังจากนั้นคงไม่ต้องเล่าให้ฟังใช่ไหมครับ เราก็อาบน้ำกันเฉยๆ ครับ แกล้งมันบ้างพอขำๆ มินมันก็โวยวายไปตามประสามันแหละครับ จะอาบกันแบบเงียบๆ พวกผมทำตัวไม่ถูกหรอกครับ ฮ่าๆๆ พอแต่งหล่อกันเสร็จเราก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่ร้านทันที พอมาถึงร้านผมแม่งโคตรตกใจ คนแม่งเยอะตั้งแต่หัวค่ำเลยครับ นี่เพิ่งจะสองทุ่มเอง คนแม่งมาเกือบครึ่งร้านแล้วครับ




"สวัสดีครับนาย สวัสดีครับคุณมิน" ไอ้เก่งเดินออกมาทำหน้าที่ประจำครับ


"เออ ทำไมวันนี้ลูกค้าเยอะจังวะ?" ผมถามไอ้เก่ง


"วันนี้มีลูกค้ามาจัดงานวันเกิดสองรายครับนาย"


"อ้าวเหรอ! มึงเตรียมเหล้าเบิร์ดเดย์ให้ลูกค้ารึยัง?"


"เตรียมแล้วครับนาย"


"เออๆ ไปทำงานของมึงได้แล้วไป ถ้ามีอะไรค่อยขึ้นไปหากูที่ห้องทำงาน"


"ครับนาย...." ไอ้เก่งตอบแล้วก็เดินไปดูลูกค้าที่เพิ่งมาใหม่ครับ


"โหหห... วันนี้ไอ้ป๋ากูรวยแหลกเลยว่ะ ลูกค้าแน่นร้านเลย หึหึ" มินมันพูดแซวผมครับ


"ก็ธรรมดาครับน้อง ร้านพี่ไม่ธรรมดาครับ"


"บร่ะ!! เจ๋งโคตรๆ ไม่ค่อยหลงตัวเองเล๊ย...." ดูมันดิครับ หลอกด่าผมแล้วเดินหนีผมไปนู้นแล้ว เมียกู.. ผมขึ้นมาถึงห้องทำงานก็เริ่มลงมือทำงานทันที วันนี้มีลูกมือครับ มินมันทำตัวเป็นประโยชน์มากครับอย่างนี้ป๋าอย่างผมควรตบรางวัลให้ดีไหมครับ หึหึ


"ทิว ของที่สั่งมาเพิ่มได้ครบตามที่สั่งนะ แต่ไวน์เหลือน้อยแล้วนะ มึงจะสั่งเพิ่มไหม?" มินมันเพิ่งลงไปตรวจสต๊อกให้ผมครับ มันบอกว่าเด็กแม่งตรวจงงๆ ครั้งที่แล้วมันเช็คของสลับกันครับ เขียนมั่วไปหมด มินมันเลยลงไปดูเอง แล้วให้เด็กที่ร้านพาไปดูของที่สั่งเข้าร้านครับ


"อืม... เดี๋ยวมึงส่งเมล์ไปบอกคุณญาดาให้หน่อยแล้วกัน"


"โอเค เดี๋ยวสั่งให้ครับเจ้านาย"


"หึหึ ล้อเลียนเหรอแห้ง เดี๋ยวจะโดน!!!"


"กลัวว่ะ จ่ายค่าจ้างด้วยนะ งานฟรีไม่มีในโลกนะคร๊าบ" ดูมันดิครับ กวนป่ะล่ะ แต่ผมก็รักนะ กร๊าก...


"เดี๋ยวให้ทั้งบัญชีเลย จะเอาแบงค์ไหนครับ?"


"อย่าท้านะ เดี๋ยวกูไปเปิดดูตัวเลขแป๊ป!!"


มินมันก็แกล้งพูดไปอย่างนั้นแหละครับ มันไม่เคยขอเงินผมเลยด้วยซ้ำ มีแต่ผมเป็นคนให้มันเองครับ นั่งทำงานไปขำไป มองนาฬิกาก็เกือบตีหนึ่งแล้วครับ วันนี้ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วจังวะ!!"




ก๊อก ก๊อก ก๊อก......



"เออ... เข้ามา"


"นายครับนาย...."


"มึงเป็นอะไรของมึงไอ้เก่ง มึงจะรีบไปไหนของมึง"


"แฮ่กๆ นายครับ มีคนทะเลาะกันแล้วแทงกันในร้านครับนาย"


"ห๊ะ!!! มึงว่าอะไรนะ?!!!!" ผมกับมินพูดขึ้นพร้อมกัน


"มีคนแทงกันในร้านครับ ตอนนี้ข้างล่างกำลังเคลียร์ลูกค้าอยู่ครับ"


"มิน! มึงรออยู่ข้างบนนี้แหละ เดี๋ยวกูลงไปดูข้างล่างเอง!!" ผมหันไปพูดบอกมินมันครับ ผมไม่อยากให้มันลงไปด้วยหรอกครับ เผื่อเรื่องมันยังไม่จบแค่นั้น


"ไม่!! กูจะลงไปด้วย!!!" มินมันเดินมายืนข้างๆ ผมครับ


"ไม่ได้!!! มึงรอบอยู่บนนี้เดี๋ยวกูมา!!"


"กูจะไปด้วยทิว!!" มันก็ยังคงดื้อที่จะตามผมลงไปเหมือนเดิมครับ


"เออๆ งั้นห้ามอยู่ห่างจากกูเข้าใจไหม?!!"


"เออ... รู้แล้วน่า..."


"อืม... ไอ้เก่ง เดี๋ยวมึงไปเคลียร์เรื่องตำรวจ เดี๋ยวกูลงไปดูข้างล่างเอง"


"ครับนาย....."




ผมเดินลงไปข้างล่างทันที มินมันก็เดินตามผมมาติดๆ ครับ ส่วนไอ้เก่งผมก็ให้มันไปเคลียร์ทางไว้รอ มัอะไรจะได้เตรียมการทันครับ ผมเดินผ่านผู้คนลงมาที่ชั้นล่าง ลูกค้าทยอยเช็คบิลเพื่อแยกย้ายกันกลับบ้าน บางคนก็เมาจนไม่รู้เรื่อง เพื่อความปลอดภัยผมต้องกันคนให้ออกห่างจากที่เกิดเหตุก่อนครับ พอลงมาถึงที่เกิดเหตุอยู่ฝั่งดนตรีสดผมก็เห็นคราบเลือดกองเต็มพื้น แต่คนเจ็บไม่เห็นแล้วครับ




"ไอ้น้ำ คนเจ็บอยู่ไหนวะ?" ผมเดินเข้าไปถามเด็กในร้านของผมครับ


"ไอ้วินขับรถพาไปส่งโรงพยาบาลแล้วครับนาย"


"แล้วไอ้ตัวก่อเรื่องมึงจับตัวทันไหมวะ?"


"ทันครับนาย พวกไอ้สักวิ่งไปดักที่หลังร้านทันครับ"


"แล้วมันอยู่ไหน?!!!" ผมพูดขึ้นเสียงดังด้วยความโกรธ


"ไอ้สักเฝ้าอยู่ที่ห้องเก็บของหลังร้านครับ"


"เออดี!! เดี๋ยวกูไปดูเอง!!"


"เดี๋ยวผมนำไปครับนาย...."


"ไม่ต้อง!! มึงอยู่คุมตรงนี้แหละ ห้ามใครเข้าใกลที่เกิดเหตุ เดี๋ยวรอตำรวจมาถึงกูเคลียร์เอง"


"ได้ครับนาย...."


"ป่ะมิน...." ผมหันไปจับมือมินแล้วเดินไปยังห้องเก็บของหลังร้านครับ ระหว่างเดินไปผมก็โทรหาไอ้ฟิวไปด้วย มินมันก็บีบมือผมแน่น ผมหันไปยิ้มให้มันแล้วบอกมันว่าไม่เป็นอะไร ไม่ต้องห่วง มินมันก็พยักหน้าว่าเข้าใจ




ผมเดินไปถึงห้องเก็บของหลังร้านก็มีไอ้สักกับเด็กในร้านผมอีกสี่ห้าคนยืนคุมตัวไอ้คนร้ายนั่นอยู่ครับ พอผมเห็นหน้าแล้วอยากจะถีบแม่งสักทีสองที ไอ้สัส!! แม่งกล้ามากที่มาสร้างความวุ่นวายในร้านของผม แต่พอผมจะถีบมัน มินมันก็เข้ามาดึงผมไว้ครับ




"ทิว อย่าใจร้อนดิ ให้ตำรวจมาถึงก่อน"


"จะให้ใจเย็นได้ไงวะ!! แม่งไอ้เหี้ยนี่มันอยากลองดีกับกู!!!"


"ทิว!! กูขอล่ะ ใจเย็นๆ ก่อนนะ เชื่อกูนะทิว"


"โธ่โว๊ย!!! แม่ง!!! กูอยากฆ่าแม่งทิ้งซะตรงนี้เลยไอ้เหี้ย!!!" ผมสถบขึ้นด้วยความโมโหสุดๆ มินมันก็พยายามดึงผมไว้แล้วพูดบอกผมให้ผมใจเย็นๆ ครับ




พอตำรวจมาถึงผมก็เคลียร์กับตำรวจแล้วให้เด็กในร้านเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟังครับ ตำรวจก็ขอความร่วมมือจากผม โดยให้ผมปิดร้านสักวันสองวันเพื่อที่จะหาข้อมูลเพิ่มเติมแล้วเอาผิดกับคนที่ก่อเหตุครั้งนี้ครับ ผมก็ยินยอมและให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เรื่องชื่อเสียงของร้านผมไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่หรอกครับ เพราะผมมั่นใจว่าร้านผมไม่มีเรื่องอะไรที่เสียหาย และลูกค้าประจำของผมทุกคนเข้าใจเกี่ยวกับเหตุการณ์ดีครับ



"ขอบคุณมากนะครับท่านรองฯ" ผมยกมือไหว้เพื่อของคุณท่านครับ


"ไม่เป็นไรๆ คนกันเองอย่าคิดมาก"


"ผมขอโทษจริงๆ ครับที่ทำให้ท่านต้องเสียเวลามาด้วยตนเอง"


"ก็บอกว่าไม่เป็นไร คนกันเอง ว่าแต่พ่อเราสบายดีไหม?"


"ป๊าสบายดีครับ ป๊าก็บ่นคิดถึงท่านอยู่เหมือนกันครับ"


"เออๆ ฝากบอกมันด้วย เดี๋ยวว่างๆ จะเข้าไปหา"


"ได้ครับ เดี๋ยวผมบอกป๊าให้นะครับ"


"งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว อาขอกลับเลยแล้วกัน เดี๋ยวเรื่องคดีอาจะให้ลูกน้องจัดการให้เร็วที่สุด"


"ครับ ขอบคุณมากครับท่าน"


"อืมๆ ไว้เจอกันไอ้หลานชาย"


"ครับ สวัสดีครับ"


"อาไปแล้วนะ" ท่านหันไปบอกมินมันครับ มันยืนฟังเหตุการณ์อยู่เงียบๆ ข้างผมครับ


"ครับ สวัสดีครับ" มินมันยกมือไหว้ลาท่านเช่นเดียวกันครับ





อ่านต่อด้านล่างค่ะ.....



ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
ต่อจากด้านบนค่ะ....





หลังจากผมเคลียร์เรื่องร้านให้เข้าที่เข้าทางเรียบร้อยผมก็ขับรถพามินมันกลับคอนโดครับ ตลอดทางมินมันก็พยายามชวนผมคุยตลอด แต่ผมกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้อยู่ครับ เลยฟังมันบ้างไม่ฟังมันบ้าง พอขับรถมันถึงคอนโดขึ้นห้องเรียบร้อยผมก็บอกให้มินมันเข้าไปอาบน้ำก่อนผมครับ ส่วนผมก็โทรศัพท์ไปหาไอ้ฟิวสักพักก็เดินออกมาสูบบุหรี่ที่ระเบียงครับ หันกลับไปอีกทีผมก็เห็นมินมันเหมือนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ในห้องนอน แต่พอผมหันไปมองอีกครั้งมันก็วางสายไปแล้วครับ




"ทิว ไปอาบน้ำดิจะได้มานอน"


"อืม... มึงปิดไฟแล้วนอนก่อนเลย เดี๋ยวกูอาบน้ำแป๊ป"



ฟอดดดด.....
ผมหอมที่แก้มของมันเบาๆ แล้วเดินเข้าไปอาบน้ำครับ พออาบน้ำเสร็จก็ใส่กางเกงนอนแล้วปีนขึ้นเตียงไปนอนลงข้างๆ มัน มินมันก็หันมานอนกอดก่ายอยู่บนตัวผมเหมือนทุกคืน ผมจูบลงที่หน้าผากของมันเบาๆ ก่อนจะรวบตัวมันเข้ามากอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม



"ทำไมยังไม่นอนอีก หื้ออ....."


"กูรอมึง...."


"กูไม่กอดนอนไม่หลับซิท่า หึหึ"


"อืม... ไม่ได้นอนกอดมึงกูนอนไม่หลับหรอกทิว"


"หึหึ ปากหวานนะมึง อย่างนี้กูรักตายเลย นอนๆ ดึกแล้ว หลับแล้วอย่าลืมฝันถึงกูนะครับ"


"ฝันดีนะทิว อย่าคิดมากนะ กูเป็นห่วงมึง"


"อืม... รู้แล้วคร๊าบ... นอนซะไอ้แห้ง รักมึงนะ"


"อืม... กูก็รักมึงเหมือนกัน"





เช้า.......



ผมตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็รีบทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วขับรถไปหาท่านรองฯ ที่บ้านครับ วันนี้ท่านโทรมาหาผมแต่เช้าแล้วบอกให้เข้าไปพบท่านที่บ้าน ผมจะให้มินมันรออยู่ที่ห้องครับแต่มันไม่ยอม ผมเลยต้องให้มันไปด้วย มินมันขอรออยู่ที่สวยลนหน้าบ้านแล้วให้ผมเข้าไปพบท่านรองฯ คนเดียว เพราะมันบอกว่ามันเกร็งครับ ทำตัวไม่ถูกผมเลยต้องเข้าไปคุยกับท่านคนเดียว พอไปถึงท่านรองฯ ก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ผมฟังคร่าวๆ ผมได้แต่กำมือแน่นด้วยความโกรธ ท่านบอกว่าตอนนี้ไอ้คนนั้นมันยังไม่ยอมรับสารภาพครับ แต่เดี๋ยวท่านจะจัดการให้ทีหลังครับ






หลังจากคุยกับท่านรองฯ เรียบร้อยแล้วผมก็ขับรถพามินไปกินข้าวเที่ยงที่ร้านประจำของผมอีกร้านที่อยู่แถวบ้านไอ้ฟิวครับ เพราะหลังจากกินข้าวเสร็จแล้วผมจะแวะเข้าไปหาไอ้ฟิวมันสักหน่อย ระหว่างที่กินข้าวอยู่ไอ้ฟิวมันก็โทรมาบอกผมว่ามันต้องไปสืบเรื่องเก่าที่ผมให้มันตามเรื่องให้ ผมเลยต้องเลื่อนนัดกับมันครับ พอกินข้างเสร็จผมเลยขับรถพามินมันกลับมาที่คอนโด




"มิน ไปอ่านหนังสือไป พรุ่งนี้มึงสอบวันสุดท้ายแล้วใช่ไหม?"


"อืม... ใช่ ทำไมอ่ะ?"


"ป่าว.... ก็แค่ถามดู ไปอ่านหนังสือไป เดี๋ยวกูอยู่ที่ห้องทำงานนะ มีอะไรก็มาเรียกกูแล้วกัน"


"อืม งั้นเดี๋ยวกูไปอ่านหนังสือก่อนนะ" ผมเดินเข้าไปหามินแล้วผมก็กอดมัน มันก็กอดผมโดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ผมรู้ครับว่ามันกำลังปลอบผมอยู่ครับ


"ตั้งใจอ่านหนังสือนะไอ้แห้ง หิวแล้วบอกเดี๋ยวจะพาออกไปหาอะไรอร่อยๆ กินข้างนอก"



ฟอดดดด....
พูดจบผมก็หอมเข้าที่แก้มของมันแรงๆ หนึ่งที



"กูเจ็บแก้มเหอะ!!"


"หึหึ... ขอโทษครับผม" ผมแกล้งพูดขอโทษเพื่อเอาใจมันครับ


"อย่าเครียดมากนะมึง กูเป็นห่วงมึงนะ"


"อืม... รู้แล้วครับ ขอบคุณครับไอ้แห้ง" ผมกอดรัดมันแน่นกว่าเดิม






หลังจากปลอบใจกันเรียบร้อยผมก็มานั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานของผม ส่วนมินมันก็นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟาด้านนอกครับ ผมคิดวกไปวนมาเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นกันร้านของผม ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นไอ้คนที่มันทำเรื่องเลวๆ อย่างนี้ แม่ง!! ผมไม่ปล่อยไปมันง่ายๆ แน่นอนครับ ผมนั่งทำงานต่อไปเรื่อยๆ พอตกเย็นผมก็ทำกับข้าวกินกันเอง ตอนแรกจะพาออกไปกินข้างนอกมินมันก็ไม่ไป ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ผมเลยต้องทำกับข้าวกินกันเอง ทำแบบอาหารง่ายๆ นะครับ พอกินเสร็จผมก็มานั่งทำงานเหมือนเดิม มินมันก็นั่งอ่านหนังสือสอบที่เดิม หูผมแว่วๆ เหมือนได้ยินเสียงมินมันคุยโทรศัพท์อยู่สักพักก็วาง ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร
มินมันคงคุยกับเพื่อนมันนั่นแหละครับ ผมนั่งทำงานต่อไปเรื่อยๆ ก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้วครับ ผมเลยเก็บเอกสารเรียงกันไว้ที่เดิมแล้วลุกขึ้นบิดขี้เกียจคลายเมื่อยเล็กน้อย





ครืดดดด..... ครืดดดด......



ไอ้เก่งมันโทรหาผมทำไมวะ ดึกๆ ดื่นๆ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดสไลด์หน้าจอแล้วรับสายมันครับ


"เออ!! ว่าไง?"


("นายครับ โกดังเราไฟไหม้ครับนาย!!!")


"ห๊ะ!!!! มึงว่าอะไรนะ!!!" ผมตะโกนขึ้นเสียงดัง แล้วสายตาผมก็หันไปมองที่หน้าประตูห้องทำงานครับ




"ทิว...."



TBC.




หุหุ กราบขอโทษที่ทำให้ค้าง เนื้อเรื่องมันต้องหยุดและจบตอนอย่างนี้จริงๆ น้า...
เรารู้ว่าคนอ่านจะต้องโกรธเราแน่ๆ แม่ม!! จะเขียนค้างอะไรนักหนาฟร่ะ
คำตอบคือ อยากให้คนอ่านอยู่ติดตามด้วยกันไปนานๆ ค่ะ

ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ ใกล้จบแล้วน้า....
ปล. เจอคำผิดบอกด้วยนะคะ จะขอบคุณมากๆ เลยค่ะ 

แล้วเจอกันใหม่ จุ๊บๆ (อีก 2 วัน)





ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
อีดรีมแน่นอน ฆ่ามันนนนนนน.

ออฟไลน์ harumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-33
มีเรื่องอื่นนอกจากเรื่องมีที่แต่งมั้ยคะ
 :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6

ออฟไลน์ Yara

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-2
อยากรู้จริงๆว่าใครมันทำ ขู่ให้มินบอกเลิก
ด้วยการทำร้ายทิว ถ้าคนทำเป็นผู้หญิงก็คงไร้เสน่ห์มาก เพราะทำให้ทิวรักไม่ได้ เลยเลือกให้มินเลิกกับทิวแทน แล้วคิดรึไงว่าทิวจะเลือกตัวเอง

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
อืมมมมม ถ้าดรีมอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด คงได้ๆว้อาลัยให้นางแน่นอน

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด