หัวข้อ: END*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด★❥ [14/06/18]P53

[minneemint]

 

[Cady]

 

[liza sarin]

น่ารัก

[boonpa]

  ไม่ได้อ่านแป๊บเดียวคู่นี้มันมุ้งมิ้งกันขนาดนี้เลย

[sunipum]

อิเฮียน่ารัก ดูแลคุณภรรยาดีมว๊ากก รักมาก หลงมากด้วยนะเนี่ย  ขอบคุณนะค่ะ ^^

[Star_ss]

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
❤❤❤❤❤❤❤❤❤

ตอนที่ 50 (ทิวVSมิน) ความน่ารักของเมียผม

หลังจากทางข้าวกันเสร็จ อากับหลานก็นอนกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกนู้นครับ ผมเดินออกไปโทรเช็คไอ้เก่งเรื่องร้านสักพักก็กลับเข้ามาร่วมเล่นสนุกกันสองอาหลานเขาครับ มินมันก็ชอบแกล้งหลานตัวเองเอาสนุกนะครับ ส่วนหลานขี้อ้อนก็วิ่งมาฟ้องผมให้ช่วยทำโทษอามินให้ครับ หึหึ ผมว่าน่ารักทั้งอาทั้งหลานเลยนะครับ



ผมกับมินอยู่เล่นเป็นเพื่อนมิกกี้จนถึงเย็นแม่ยายผมก็กลับมาครับ พ่อตากับพี่แฟนผมก็กลับบ้านตามกันมาติดๆ พอจะขอตัวกลับมิกกี้ก็ร้องไห้ยกใหญ่ บอกอยากมาอยู่กับอาทิวกับอามิน ฮ่าๆๆ พี่ม่อนคุณพ่อตัวจริงถึงขั้นถอนหายใจเฮือกใหญ่ บอกกับผมว่าสงสัยต้องใช้เวลาอยู่กับลูกมากกว่านี้จะได้จำพ่อตัวเองได้ แต่พี่ม่อนแกพูดขำๆ นะครับ สรุปคือผมกับมินต้องปลอบประโลมหลานชายกันอยู่นานกว่าจะได้กลับครับ แล้วแถมต้องสัญญาว่าจะพาไปเที่ยวซื้อของเล่นชิ้นใหม่ด้วยนะครับ หึหึ พอตกลงกันได้ผมกับมินก็พากันกลับรังรักหรือคอนโดผมนั่นเองครับ



"มินมึงหิวไหม?" ผมถาม

"หิวมร๊ากกก.... อยากกินมาม่าผัดขี้เมาอ่ะ"

"หึหึ งั้นเดี๋ยวพาไปกิน ไปร้านไหนดี?"

"ไม่เอา!! อยากให้มึงทำให้กินได้ป่าว?"

"แน่ใจ?"

"อืม... แน่ดิ มินอยากกินฝีมือป๋าอ่ะคร๊าบ..." ดูมันดิครับ
 
"เดี๋ยวนี้หัดทำตัวน่ารักนะมึง" ผมเอื้อมมือไปขยี้หัวมันครับ

"เฮ้ยทิว!! ขับรถอยู่อย่าเล่นดิ!"

"อืม.. ไม่ตายหรอกน่า... ถ้ามีอะไรเกินขึ้นกูเอาข้างขวาเข้ารับแทนอยู่แล้ว"

"เฮ้อ!! มันใช่ป่ะว่ะ จะเอาข้างไหนเข้ารับแทนกูก็ไม่สนหรอกทิว ที่กูสนคือมึง และกูก็ไม่อยากให้ใครต้องเจ็บทั้งนั้น เข้าใจป่าวว่ะ!!" มินมันบ่นผมยาวเลยครับ ผมก็รู้นะว่าที่มันบ่นก็เพราะเป็นห่วงผมนั่นแหละ ตอนนี้อยากกอดมันฉิบหายเลย แต่ดันติดขับรถอยู่นะครับ


"เข้าใจแล้วคร๊าบ..." ผมตอบทีเล่นที่จริง แต่หน้ามินเมียรักของผมนี่ดิ ไม่ยิ้มเลย...



ทั้งรถตกอยู่ในความเงียบอีกแล้วครับ มินมันคงโกรธผมอีกแน่ๆ เลย ผมขับรถไปแอบมองมันไปครับ มินมันก็นั่งนิ่งไม่พูดไม่จา ไอ้ทิวอยากตายจริงๆ ไม่น่าไปกระตุกต่อมโกรธโหมดน้อยใจของเมียตัวเองเล๊ยยย... จะทำยังไงได้ล่ะครับ นอกจากทำให้เมียกลับมาอารมณ์ดีเหมือนเดิม



"มิน เดี๋ยวเราแวะไปซื้อของที่ซุปเปอร์ข้างล่างกันก่อนเนอะ"

"อืม... ไปดิ" อารมณ์ไม่ปกติครับ

"อยากกินอะไรเดี๋ยวซื้อขึ้นไปไว้เลยเนอะ เอาไอติมด้วยม่ะ ที่ซื้อไว้ก็ใกล้จะหมดแล้ว"

"อืม... ก็ซื้อดิ" มินมันก็ยังมองออกไปนอกหน้าต่างอยู่เหมือนเดิมครับ อร๊ากกกก.... กูอยากร้องไห้... กูทำเมียโกรธ!! เมียนอยด์กูไม่โอเคเลยคร๊าบบ....



ผมขับรถมาจอดที่ลานจอดรถในคอนโดแล้วลงไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตข้างล่างครับ มินมันก็เดินนำหน้าผมตลอดทางแหละครับ ผมก็เดินรั้งท้ายเป็นบอดี้การ์ดให้เมียผมครับ ไม่ได้แล้วครับ ถ้าผมปล่อยให้มินมันโกรธผมนานๆ คงไม่ดีแน่ๆ เลยครับ ผมเลยต้องแก้สถานการณ์ด่วนเลยครับ



หมับ!!!



"เฮ้ยย!! ทำอะไรอ่ะทิว?" ผมก้าวขายาวๆ คว้าหมับเข้ากอดคอมันเลยครับ หึหึ

"อยากเดินใกล้ๆ แฟน" ผมตอบอย่างหน้าด้าน

"ปล่อยทิว!! อายคนอื่นเขาบ้าง คนพากันมองใหญ่ล่ะ" มีไม่กี่คนหรอกครับ มินมันก็พูดเว่อไปงั้นแหละ ไม่ใช่ในห้างซะหน่อย ซุปเปอร์ก็เป็นซุปเปอร์เล็กๆ ไม่ใหม่มากอะไร ก็มีแต่คนในคอนโดนี้แหละครับที่ลงมาซื้อของกินของใช้ครับ


"ไม่ต้องอายหรอก กูยังไม่อายเลย"

"หึ! ก็มึงหน้าหนาแล้วทิวเลยไม่อาย" มินมันยิ้มแล้วครับ

"ไหนมึงจับหน้ากูดูดิว่าหน้าหนาจริงๆ รึป่าว" ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้ามินมันครับ



หมับ!!



"โอ๊ยๆๆๆ มินเจ็บๆ เบาๆ หน่อยคร๊าบบ...." มินมันหยิกเข้าที่แก้มผมแรงมากเลยครับ แต่ผมยังไม่เลิกกอดคอมันนะครับ เดี๋ยวจะหาว่าไอ้ทิวหน้าไม่หนาจริง ฮ่าๆๆๆ


"หน้าหนามาก... ยางก็ไม่มี ไม่น่าล่ะถึงอายไม่เป็น หึหึ" มินมันยิ้มแล้วคร๊าบบ... อารมณ์ดีแล้วคร๊าบ...

"หึหึ หายโกรธกูแล้วใช่ป่ะ?"

"อืม... วันหลังอย่าคิดอย่างนี้อีก ไม่ชอบ!!"

"โอเคๆ ต่อไปจะไม่คิดอย่างนี้อีก สัญญาครับ" ผมต้องพูดเอาใจมันก่อนครับ เดี๋ยวมันจะไม่หายโกรธผม แต่ผมก็ยังคงความคิดเดิมครับ ถ้าผมเจ็บแทนมันได้ผมก็จะทำ ขอแค่ให้มินมันปลอดภัยก็พอ


"ให้มันจริงเหอะทิว! แล้วนี่เมื่อไหร่จะเลิกกอดคอเนี้ยะ!!"

"เดินอย่างนี้แหละอบอุ่นดี" อยากกอดเมียนะครับ ทุกเวลาจริงๆ เลยกู

"แล้วจะถือของยังไง? ถ้าจะกอดคอกันเดินอย่างนี้เนี้ยะ!!" มินมันเริ่มหน้าเปลี่ยนสีแล้วครับ แต่เปลี่ยนเป็นสีแดงนะครับ กร๊ากกก.... เมียกูขี้อายว่ะ


"ถือได้ ป่ะๆ เดี๋ยวมึงหยิบ กูถือตะกร้าให้ไงคร๊าบ..."

"ตลอดอ่ะ งั้นป่ะ ไปซื้อของกัน" ในที่สุดเมียผมก็ยอมครับ

"อืม... อยากกินมาม่าผัดขี้เมาใช่ไหม? งั้นเดี๋ยวไปซื้อมาม่าก่อนแล้วกัน บนห้องหมดแล้ว"

"อ้าว!! หมดได้ไงเมื่อวันก่อนเพิ่งจะซื้อไปเกือบครึ่งโหลนะทิว"

"หึหึ ถามมาได้นะไอ้แห้ง วันนั้นก็ทำยำมาม่าให้กินไปสองห่อ ถัดมาอีกวันก็อยากกินต้มมาม่าใส่ผักเยอะๆ พออีกวันก็หยิบมาม่ามากินเล่นจนหมด เนี้ยะกูว่าจะไปซื้อหุ้นบริษัทผลิตมาม่าล่ะ แม่งเมียกูกินเก่งฉิบหาย..."


"อ้าว!! กูกินหมดเองเหรอเนี้ยะ!! ไม่รู้เลยจริงๆ นะเนี้ยะ ว่าแต่... มาม่าอยู่ไหนว้า..." หึหึ เมียกูก็แถเกิ๊น



ผมเดินเลือกซื้อของกันเสร็จก็ขึ้นมาบนห้องครับ มินมันก็นั่งดูทีวีรอกินมาม่าผัดขี้เมาฝีมือสามีอย่างผม เดี๋ยวนี้ผมต้องหัดทำอาหารบ่อยมากครับ มินมันชอบให้ผมทำให้กิน ก็ดีครับ กินที่บ้าน กกกันที่บ้านนี่แหละเป็นส่วนตัวดี หึหึ ไอ้ผมก็ไม่ได้ทำอาหารอะไรอร่อยขนาดนั้นหรอกครับ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมินมันถึงติดใจฝีมือการทำอาหารผมขนาดนั้น แต่ผมก็ชอบนะ เพราะตอนมันอยากกินอะไรมันก็จะอ้อนๆ ผมให้ผมทำให้ครับ ถ้ามินมันไม่ติดกวนตีนมันจะน่ารักมากเลยนะครับ ก็นะ... เมียผมมันยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นอยากรู้อยากลอง มันเลยได้ลองของจากผมไงครับ ฮ่าๆๆๆ



"มาม่าผัดขี้เมามาแล้วคร๊าบ..." เอาใจกันสุดๆ ครับงานนี้

"รอตั้งนาน นึกว่านั่งรถไปซื้อมาซะอีก"

"เดี๋ยวจะโดนไอ้แห้ง!! ทำให้กินแล้วยังจะบ่นอีก เดี๊ยะ!!"

"โอ๋ๆๆ ไอ้ป๋าคร๊าบ... ผมล้อเล่นครับป๋า ป๋าทิวใจดี๊ใจดี หาที่ไหนไม่มีอีกแล้วนะเนี้ยะ!! นั่งๆ ป๋าทิวมานั่งข้างๆ มินนะครับ เร็ว!!"

"หึหึ เดี๋ยวจะโดน!!" ผมชี้หน้าคาดโทษมันไว้ก่อนครับ ไม่ได้โกรธอะไรมันหรอกครับ ผมรู้ว่ามินมันชอบพูดกวนๆ แบบนี้แหละครับ วันไหนไม่กวนไม่ใช่มินตัวจริงครับ


"หืออ... หอมมร๊ากก... กินด้วยกันดิทิว"

"ไม่เอาอ่ะ มึงกินเถอะเดี๋ยวไม่อิ่ม"

"มากินด้วยกันแหละ ตอนกินที่บ้านมึงก็กินน้อยเกินทิว"

"อ๊ะๆ กินก็กิน แต่กูกินนิดเดียวพอนะ เดี๋ยวมึงไม่อิ่ม" ผมขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆ มันครับ เดี๋ยวจะกินไม่ถนัด หึหึ

"ไม่อิ่มได้ไง ทำตั้งสองห่อ มากินด้วยกันอย่างเรื่องเยอะ!!" แล้วผมก็ต้องนั่งกินกับมันครับ มินมันบังคับ พอกินเสร็จผมก็จัดการเอาจานไปล้าง มินมันก็นอนดูหนังครับ


"อ้าว!! จะไปไหน?" มินมันถามขึ้น

"จะเข้าไปดูเอกสารซะหน่อย ช่วงนี้สั่งของเข้าร้านเยอะ"

"อืม... อย่านานนะ" ผมเดินไปนั่งลงข้างมันครับ

"ทำไม? คิดถึงกูเหรอครับ หึหึ"


ฟอดดด.... มันเขี้ยวแม่งว่ะ หอมแก้มแม่งเลย


"เฮ้ย!! ใครบอก จะไปก็ไปเลยไป๊!! จะดูหนังแล้ว" มันมันล้มตัวลงนอนบนโซฟาเลยครับ หยิบรีโมทมากดยิกๆ เลย เปลี่ยนช่องไปไม่รู้กี่ช่องแล้วครับ


"หนังสืออ่านบ้างป่าว จะสอบแล้วไม่ใช่เหรอ?"

"อ่านแล้ว เดี๋ยวใกล้ๆ ค่อยอ่านอีกที"

"อืม.. ดีแล้ว งั้นเดี๋ยวกูไปดูเอกสารในห้องทำงานนะ ถ้าง่วงก็เข้าไปนอนก่อนได้เลยไม่ต้องรอ"

"เออ!! จะไปก็ไปเหอะ!!"

"อย่าดูดึกมากนะมิน เดี๋ยวนอนน้อยก็ปวดหัวอีก"

"อืม... รู้แล้วน้า..."


ฟอดดด.....


"มันเขี้ยวมึงว่ะไอ้แห้ง หึหึ"

"หึ!! หื่นนะมึง" มินมันยิ้มมุมปาก หน้ามันโคตรกวนตีนอ่ะครับ

"กูไปล่ะ เดี๋ยวมึงจะเบื่อขี้หน้ากูซะก่อน" ผมขยี้หัวมันก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานที่อยู่ติดกับห้องนอนนั่นแหละครับ



ผมนั่งตรวจเอกสารเบิกจ่ายแล้วก็ดูบัญชีร้านต่ออีกเล็กน้อย มองนาฬิกาก็เกือบเที่ยงคืนแล้วครับ นี่ผมนั่งทำงานนานขนาดนี้เลยเหรอว่ะเนี้ยะ ไม่รู้ป่านนี้มินมันหลับไปรึยัง ผมรวบเอกสารเก็บเข้าที่ ลุกขึ้นบิดขี้เกียจยืดเส้นยืดสายอีกเล็กน้อย ปิดไฟในห้องทำงานเสร็จก็เดินออกไปข้างนอกครับ หึหึ ปรากฏว่า.... มินมันนอนหลับขดตัวอยู่บนโซฟาหน้าทีวีที่เดิมครับ ตอนแรกคนก็ดูหนังอยู่หรอก แต่ตอนนี้หนังกำลังดูคนอยู่ครับ ผมเดินไปหยิบรีโมทขึ้นมากกดปิดทีวีแล้วมองคนที่นอนอยู่อย่างเอ็นดู น้ำก็ยังไม่ได้อาบแต่ก็ยังนอนหลับได้ หึหึ ผมถือว่าเป็นสามารถพิเศษของมินมันอีกอย่างนึงครับ



"มิน... มินตื่นครับ ไปอาบน้ำก่อนเร็วแล้วค่อยนอน" ผมนั่งยองๆ ลงข้างๆ มันแล้วเขย่าที่ตัวมันเบาๆ ให้มินมันรู้สึกตัวครับ

"อืมม... ทิว ทำงานเสร็จแล้วเหรอ?" มินมันงัวเงียตื่นขึ้นมาขยี้ตาตัวเองแล้วลุกขึ้นนั่งครับ

"อืม... เสร็จแล้ว ป่ะไปอาบน้ำก่อนจะได้เข้านอน" ผมลุกขึ้นยืนแล้วจับมือมัน ดึงมันให้ลุกขึ้นครับ

"ขี้เกียจ นอนเลยได้ไหม?"

"ไม่ได้!! เดี๋ยวนอนแล้วจะไม่สบายตัว ป่ะๆ ไปอาบน้ำเดี๋ยวอาบให้ป่ะ" ผมดึงมินมันให้ลุกเดินตามผมเข้าไปในห้องน้ำครับ

"นั่งรอในนี้แป๊ป เดี๋ยวมา" มินมันก็พยักหน้างึกๆ แล้วก็หลับตาลงนอนต่อ หึหึ ผมให้มันนั่งรอผมบนชักโครกนะครับ



ผมเดินออกมาเตรียมผ้าเช็ดตัวของผมกับมัน แล้วเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ มินมันก็สามารถนะครับ ยังนั่งหลับได้อีก ผมเดินผ่านมันไปเปิดน้ำอุ่นใส่ในอ่างแล้วเดินมาหามินมันครับ



"มิน ยกแขนขึ้น" มินมันก็ยกแขนขึ้นตามที่ผมบอกนะครับ ตามันก็ยังหลับอยู่เหมือนเดิม ผมก็ถอดเสื้อออกให้มันครับ

"อ่ะ คราวนี้ลุกขึ้นยืนแล้วถอดกางเกงออก" ผมพูดไปก็กลั่นขำไป

"อืม..." มินมันก็ลุกขึ้นยืน มือหนึ่งจับที่ไหล่ผมไว้ อีกมือหนึ่งก็ดึงกางเกงที่ใส่ออกจนหลุดไปถึงปลายขา เหลือไว้แค่กางเกงในตัวเดียวแล้วเดินไปนั่งลงที่อ่างอาบน้ำครับ



พอมินมันจัดการตัวเองเรียบร้อยก็ถึงตาผมบ้าง ผมจัดการถอดเสื้อและกางเกงของตัวเองออก แล้วหยิบเสื้อผ้าของมินที่กองอยู่บนพื้นขึ้นพาดไว้ที่เดียวกัน แล้วเดินลงไปแช่น้ำในอ่างกับมินมันครับ ผมนั่งลงซ้อนที่ข้างหลังมิน พอมินมันรู้ว่าผมลงมาในอ่างกับมันแล้ว มินมันก็เอนหลังพิงมาที่ผมทันที มือผมก็เริ่มควักน้ำลูบไล้ไปตามแขนมินมันช้าๆ



"สบายไหม? หื้ออ...."

"อืม... สบายมาก จะหลับ"

"หึหึ นี่เขายังไม่เรียกว่าหลับอีกเหรอว่ะ ตาปิดขนาดนี้เนี้ยะ!"

"ยัง... ยังมีสติอยู่ ทิวถูสบู่ให้ด้วย"

"อืม แช่น้ำอีกสักพักก่อน" มือผมก็ยังทำหน้าที่ควักน้ำแล้วลูบไล้ไปทั่วร่างกายของมันครับ

"ทิว... อย่าลูบเบาดิ ขนลุก"

"หึหึ อยากเหรอว่ะ?" ผมแกล้งถามมันครับ วันนี้คงงด ถ้าผมเอามันคืนนี้อีกมีหวังได้พากันหามไปให้น้ำเกลือแน่ๆ ครับ

"หึ!! ไม่ได้อยาก แค่เสียวเฉยๆ นะ"

"อ่ะฮ่า!! ก็นึกว่าอยาก... แอบยิ้มเลยนะเนี้ยะ"


เพี๊ยะ!!!


"โอ๊ยย!! มินตีกูทำไมเนี๊ยะ!!" มินมันตวัดมือด้วยความเร็วแล้วฟาดลงที่ลงผมเลยครับ นี่ขนาดนั่งหันหลังให้ผมนะเนี้ยะ ยังสามารถขนาดนี้


"ทะลึ่ง!! รีบๆ อาบดิ ง่วงแล้ว!!"

"อืมๆ ชอบใช้ความรุนแรงว่ะ!" ผมบ่นแม่งเลย แสบปากยิบๆ เลยว่ะ



หลังจากแช่น้ำได้ประมาณยี่สิบนาที ผมกับมินก็ขึ้นจากอ่างมายืนถูตัวถูสบู่กันที่ใต้ฝักบัวขนาดใหญ่ครับ มินมันก็ตื่นล่ะ เราเลยผลัดกันถูสบู่ให้กัน อาบน้ำให้กัน พออาบน้ำเสร็จก็เช็ดตัวเช็ดผมจนแห้ง ใส่กางเกงนอนคนล่ะตัวแล้วขึ้นไปนอนกอดกันบนที่นอนครับ



"ทิว พรุ่งนี้ไปไหนป่าวว่ะ?"

"หึหึ กอดกูแน่นอย่างนี้อยากได้อะไรครับ? หือออ...."


ฟอดดด....


ผมหอมลงที่หัวมันอย่างมันเขี้ยว มันเล่นนอนกอดก่ายผมจนผมแทบขยับตัวไปไหนไม่ได้ แต่ผมชอบนะครับ ให้มันนอนกอดผมๆ โคตรรู้สึกดีเลย


"ป่าว... ไม่อยากได้อะไร แต่ช่วงนี้ถ้าเราไม่ไปไหนบ่อยมันจะดีกว่า..." มินมันเงยหน้าขึ้นมามองผม ผมก็ก้มหน้าลงไปมองมันครับ

"ทำไม?...." ผมถาม

"กูเป็นห่วงมึง เรื่องที่เกิดขึ้นก็ยังไม่รู้ว่าใครทำ มันจงใจทำหรือไม่จงใจทำก็ไม่รู้ ถ้าเราเลี่ยงมันได้กูก็อยากให้มึงเลี่ยง กูรู้สึกแปลกๆ นะ" ผมลูบลงที่หัวมันเบาๆ อย่างอ่อนโยน


"มึงไม่ต้องห่วงหรอก มันไม่มีอะไรร้ายแรงอย่างที่มึงคิดหรอกน่า... อย่าคิดมากไอ้แห้ง"



อันที่จริงผมก็หวั่นๆ เหมือนกันครับ ไม่ได้กลัวว่ามันจะมาทำอะไรผมนะ แต่ที่ผมเป็นห่วงนะคือมินครับ ผมกลัวว่ามันจะโดนทำร้ายถ้าผมไม่ได้อยู่ด้วย ยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นห่วงมันครับ ผมคงทนไม่ได้ถ้ามีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นกับมัน ถึงมินมันจะไม่ได้อ่อนแอจนผมต้องปกป้องมันตลอดเวลา ถึงมันจะเอาตัวรอดได้ในบางเรื่อง แต่ผมก็ยังห่วงมันอยู่ดีครับ แค่ผมเห็นมันปากแตกกลับมาเพราะไปมีเรื่องกับเด็กมหาลัยอื่น ผมก็โมโหแทบบ้าล่ะ แต่มินมันก็ดื้อสุดๆ เหมือนกันครับ คือมันเคยเอาตัวรอดด้วยตัวเองตลอด แต่พอมีผมๆ ก็จัดการแทนมันเกือบทุกเรื่อง มันเลยดูเหมือนมันเป็นภาระให้ผมครับ แต่ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยนะครับ ผมคิดแค่ว่าผมอยากปกป้องและดูแลมันให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง เฮ้ออ... อยากครับที่จะทำให้มินมันยอมรับตรงนี้ง่ายๆ เพราะมันเองก็อยากปกป้องผมเช่นกัน....



"อืม... แต่มีอะไรมึงต้องรีบบอกให้กูรู้นะทิว อย่าทำเองคนเดียว เพราะกูก็เป็นห่วงมึงเหมือนกัน"

"คร๊าบ... รู้แล้วครับเมีย เดี๋ยวผัวจะรายงานทุกการเคลื่อนไหวเลยนะครับผม หึหึ"

"หึ! ใครเมียว่ะ เดี๋ยวกูจับมึงทำเมียแล้วจะหนาว...."

"อร๊ากกก... กลัวจังเลยครับ น้องทิวกลัวแล้วครับพี่มิน อย่าทำอะไรน้องทิวเลยนะครับ น้องทิวยอมแล้ว..." ผมใส่แอคติ้งนิดหน่อยเพื่อให้ดูสมจริงครับ


"หึหึ งั้นน้องทิวมาเป็นเมียของพี่มินซะดีๆ อย่าขัดขืน ไม่งั้นจะหาว่าพี่มินไม่เตือน" มินมันก็จัดการพลิกตัวขึ้นคล่อมผมทันทีเลยครับ



ปากของเราทั้งสองประกบจูบกันอย่างช้าๆ ไม่เร่งรีบ เป็นสัมผัสที่นุ่มนวลอบอวลไปด้วยความรักและความห่วงใย ผมค่อยๆ จูบขบเม้นที่ปากมินอย่างทะนุถนอมแบบไม่ล่วงล้ำ รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเราทั้งสองคน ก่อนที่มินจะเผยปากให้ผมได้ส่งลิ้นร้อนเข้าไปสัมผัสความอ่อนนุ่ม หอมหวานในโพรงปากที่ผมคุ้นเคย เราเกี่ยวรัดตวัดลิ้นกันและกันอย่างหยอกล้อ ลิ้นผมก็พันเกี่ยวลิ้นมันไว้ในครอบครอง ลิ้นมินก็กอดรัดลิ้นผมไว้อย่างหวงแหน เป็นจูบที่นุ่มละมุลอบอุ่นไปทั่วทั้งหัวใจ เราจูบกันอยู่อย่างนั้นโดยที่ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ผมรู้เพียงว่าไม่อยากห่างจากปากหวานๆ ปากนี้เลยครับ เราจูบกันต่ออีกสักพักมินมันก็ยกมือยอมแพ้แล้วผละปากออกจากปากผมอย่างหน้าเสียดาย



จุ๊บๆๆๆๆ จ๊วบ!! ผมจูบที่ปากมันย้ำๆ อย่างหยอกล้อ แล้วนอนยิ้มดูคนกำลังนอนหอบหายใจเหนื่อยอยู่ครับ



"หึหึ ต่ออีกสักหน่อยไหม?" ผมถามมินมันครับ

"พอเหอะ ลิ้นกูจะหลุดตามไปอยู่ล่ะ" มินมันพลิกตัวลงไปนอนข้างผมครับ


ฟอดดดด.... ฟอดดด......



ผมรวมตัวมินมันเข้ามากอดแล้วหอมมันสองฟอดใหญ่ๆ ก่อนจะระดมจูบตามหน้าตามปากมันไม่หยุด มินมันก็ไม่น้อยหน้าผมครับ จับหมับเข้าที่หน้าผาแล้วจูบผมจนทั่วทั้งหน้าเหมือนกัน เล่นกันไปเล่นกันมาก็เหนื่อยด้วยกันทั้งคู่ หึหึ



"แฮ่กๆๆ ทิวพอก่อน กูเหนื่อย...."

"อะไรว่ะ แค่นี้ยอมแพ้แล้วเหรอไอ้แห้ง" ผมยิ้มขำแล้วกอดรัดมันไว้ทั้งตัว กอดแบบแน่นๆ มันเขี้ยวๆ อ่ะครับ โคตรรักมันเลย...

"อืม... วันนี้กูยอมแพ้ล่ะ นอนเหอะทิว ง่วงแล้ว" มันกอดก่ายผมไว้ทั้งตัวแล้วก็ซุกหน้าลงที่อกผม ทำจมูกฟุตฟิตๆ แล้วขยี้หน้าลงที่อกของผมครับ แม่ง!! น่ารักฉิบหายเลยเมียกู


จุ๊บบบ....



"ฝันดีนะครับไอ้แห้ง" ผมจูบลงที่หัวทุยๆ ของมัน กอดแล้วลูบก้นมันเบาๆ เป็นการกล่อมให้มันนอนหลับฝันดีครับ


"อืม... ฝันดีนะไอ้ป๋า"


ผมนอนกล่อมมันอยู่สักพักมินมันก็หลับไปครับ ยิ่งกอดมันผมก็ยิ่งที่อุ่นไปทั้งใจเลย "เมียรักของผม"

TBC.

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
 

[harumi]

 

[rmlab]

ฮาพี่ปู หลงพี่โจมาก (จากตอน ไอ้ขี้เห่อ)

[❣☾月亮☽❣]

   หลงเมียตลอดเวลา

[boonpa]

  น้ำตาลหกตลอดคู่เนี่ย

[minneemint]

 
 

[jinny.j]

คนหลงเมีย

[mild-dy]

 

[iceman555]

 

[Mouse2U]

เชื่อแล้วค่ะทิว ก็ไม่เห็นจะมีตอนไหนหรอกที่ทิวจะไม่เห่อมินน่ะ

[meepooh2499]

หวานแรงดีไม่มีตกเลยจิงๆ

[makone]

 

[วายซ่า]

หลงเมียกันทั้งคู่  5555

[Wtftt]

ชอบทิวมินจัง

[Star_ss]

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
❤❤❤❤❤❤❤❤❤

ตอนที่ 24 (ปูกะโจ) เมียมือใหม่

ผมซุกหน้าเข้าที่ไหล่แกร่ง กัดฟันแน่นด้วยความเสียว เก็บกลั้นความรู้สึกจนเริ่มหายใจติดขัด จนแทบจะหายใจไม่ออก มันลำบากไปหมดกับการควบคุมอารมณ์ตัวเองในตอนนี้ ผมพยายามข่มใจขจัดความรู้สึกที่ผมยังไม่ชินออกไป แต่เหมือนยิ่งฝืนเท่าไหร่ก็ยิ่งยากมากขึ้นเท่านั้น


"อืออ...." เสียงครางที่น่าอายกำลังส่งเสียงออกจากลำคอของผม ทั้งที่ผมยังคงกัดปากแน่นเพื่อควบคุมมันเอาไว้ไม่ให้หลุดรอดออกมา แต่เหมือนมันจะไม่ได้ผลสักเท่าไหร่


"โจ... ร้องออกมาซิ อย่างกลั้นมันเอาไว้"
กรอดดด.... เสียงฟันล่างบดเบียดกระทบฟันบนอย่างแรง จนส่งเสียงออกมาจากปากของคนที่อยู่ข้างกายผมตอนนี้


"อือออ... ปูเสร็จ... รึยัง? อืออ...."



เหงื่อผุดขึ้นมาตามรูขุมขนบนใบหน้า หยดลงกระทบที่ไหล่ของคนที่ผมกำลังซบอยู่จนเปียกฉุ่มไปด้วยเหงื่อ เหมือนห้องนี้ร้อนระอุไปด้วยแสงแดดที่สาดส่องยามบ่าย เหมือนแอร์เสียจนใช้การไม่ได้ อยากจะยกมือขึ้นปาดเหงื่อแต่ก็เหมือนมันไร้เรี่ยวแรงไปซะหมด ได้แต่กำมือแน่นขยุ้มเสื้อของคนตรงหน้าจนแทบจะขาดติดมือออกมา



"อืม... ใกล้แล้ว โจอย่าหุบขาซิครับ ปูไม่ค่อยถนัด"


"ปู... มันเสียวนิ อืออ... เสร็จ... อ๊ะ! รึยัง?" ผมพูดออกมาด้วยความยากลำบาก เมื่อนิ้วที่กำลังกวาดวนคว้านลึกอยู่ข้างในตัวผมกำลังสัมผัสถูกจุดที่ทำให้ผมสั่นสะท้านไปทั้งตัว ความเสียววิ่งพล่านไปทั่วทั้งร่าง เสือดในกายกำลังสูบฉีดอย่างรุนแรงจนผมสัมผัสได้ถึงความร้อนรุ่มที่กำลังเผาผลาญผมให้ละลายลงซะตรงนี้ ผมหลับตาแน่นด้วยความเสียว ผมไม่คิดว่าวันนึงผมจะได้มาทำอะไรแบบนี้กับคนที่เป็นผู้ชายแบบผม ผมรู้สึกอายจนบอกไม่ถูกเลยครับ



"โจกัดปูได้นะถ้าทนไม่ไหว หรือร้องออกมาก็ได้ อย่าอดกลั้นไว้เลย ปูรู้ว่ามันทรมาร" มือข้างที่เขาคล้องขาผมไว้แล้วยกขึ้นสูงพยายามลูบปลอบให้ผมไม่ทรมานมากนัก ผมทนไม่ไหวแล้วครับ มันทั้งเสียวทั้งเจ็บไปหมด ผมกัดลงที่ไหล่เขาอย่างแรงเพื่อระบายความเสียวและอารมณ์ในส่วนลึกนั้นออกมา



งั๊บ!!!



"อือออ.... ดีขึ้นไหม?" เขาสะดุ้งจนผมรู้สึกได้ คงเป็นเพราะผมกัดที่ไหล่เขาแรงเกินไป ผมส่ายหน้าไปมาเพราะมันไม่ได้ช่วยให้ผมดีขึ้นกว่าเดิมเลยสักนิด ยิ่งนิ้วนั้นกวาดวนคว้านลึกเพื่อทำความสะอาดด้านในตัวผมมากขึ้นเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งรู้สึกเสียวและทรมานมากขึ้นเท่านั้น


"ไม่ดีขึ้นเหรอ? หื้ออ... ว่าไงโจ ทนอีกนิดนะจะได้สบายตัวขึ้นไงครับ" เขาพยายามปลอบประโลมผมอยู่ตลอดเวลา


"อื้ออ... ปู..." ผมเงยหน้าขึ้นมาหาคนที่ยืนกอดรัดผมไว้ทั้งตัว


"ว่าไง ทนอีกหน่อยนะครับ อุ๊บ!!!!"



ผมประกบจูบลงที่ปากนั้นทันที เขาตกใจเล็กน้อยก่อนจะสนองผมกลับมาจนผมแทบจะอ่อนยวบลงไปทั้งตัว ร่างกายเหมือนกำลังไร้เรี่ยวแรงที่จะยืนต่อ เขาดันตัวผมจนชิดติดผนังห้องน้ำ ทาบทับร่างเขาเข้ากับร่างของผม ปากก็บดเบียดจูบผมอย่างเร่าร้อน เขาส่งลิ้นเข้ามาในปากของผม ผมก็เปิดรับลิ้นร้อนนั้นด้วยความเต็มใจ มือก็ลูบไล้ไปทั่วร่างของผมจนผมรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว สมองพล่าเลือนไปหมด มันว่างเปล่าจนรู้สึกทุกอย่างเป็นเหมือนควันสีขาวจางๆ ที่ลอยคละคลุ้งไปทั่วในหัวของผมอยู่ตอนนี้ นิ้วที่กำลังคว้านลึกก็ถูกดึงออกจากตัวผมจนได้ยินเสียงดัง ฟลุบ!! ผมรู้สึกโล่งไปหมด สิ่งที่เคยอึดอัดคับแน่นก็หายไปในบัดดล




"อือออ...." เสียงครางของเขาดังเข้ามาในโสตประสาทของผม ร่างกายของเราบดเบียดแนบชิดกันมากขึ้นจนไม่มีพื้นที่ให้สิ่งใดลอดผ่านไปได้ เขาจูบไซ้ไล้ต้อนพันเกี่ยวลิ้นผมอย่างพลิ้วไหว อารมณ์ที่กำลังเตลิด ร่างกายที่เร่าร้อนทั้งพิษไข้และแรงแห่งความปรารถนาทำเอาผมสั่นสะท้านไปทั้งตัวจนควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่ ผมผลักที่อกเขาไม่แรงนัก เขาผละปากออกจากปากของผม สายตาที่ฉ่ำเยิ้มเป็นประกายทำเอาผมใจเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น




"อืม... ปู... อือออ...." ผมครางออกมาเพราะมืออุ่นๆ ของเขาได้กอบกุมแก่นกายของผมเอาไว้ ผมก้มหน้าซุกลงที่ไหล่เขาทันที


"เดี๋ยวปูช่วยโจเองนะ...." จุ๊บ... เขาจูบลงที่ขมับข้างซ้ายของผมอย่างอ่อนโยน


"อืม...." ผมตอบออกไปด้วยความอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ตอนนี้ความต้องการปลดปล่อยทำเอาร่างกายของผมจะแตกเป็นเสี่ยงๆ อยู่แล้วครับ




ปูเริ่มจากจูบลงที่หัวของผมก่อนจะจูบไซ้ลงมาที่แก้มแล้วขบกัดที่ใบหูของผมเบาๆ จนผมขนลุกซู่ตัวสั่นด้วยความเสียว มือของเขาก็ขยับรูดเข้าออกที่แก่นกายของผมโดยเริ่มจากช้าๆ แล้วเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ ผมเงยหน้าขึ้นไปรับจูบจากเขาอย่างไม่รู้เนื้อไม่รู้ตัว ลิ้นของเขาเกี่ยวพันดุดันลิ้นผมอย่างไม่หยุดพัก มืออีกข้างของเขาก็ขยำบดขยี้ที่ก้นผมอย่างแรง เขาผละมือจากก้นของผมไปดึงขอบกางเกงที่เขาใส่อยู่ให้หลุดจากสะโพกหล่นลงไปกองอยู่ที่พื้น




เขาจับแก่นกายของแนบชิดติดแท่งร้อนของเขาแล้วรูดขึ้นลงพร้อมกัน เร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ เขาเอื้อมมือที่ว่างหลังจากปลดกางเกงเขาทิ้งลงพื้นมาช่วยประคองร่างของผมไว้ไม่ให้ร่วงลงพื้น ปากเราก็จูบกันอย่างเร่าร้อน ส่วนล่างของเราก็ถูกปรนเปรอด้วยมือที่แข็งแกร่งของเขาอย่างไม่มีหยุดพัก ความเสียวซ่านวิ่งพล่านผ่านกระดูกสันหลังลงไปจนสุดปลายเท้า มือแกร่งก็ยังคงขยับขึ้นลงด้วยจังหวะที่เร็วและรัวจนผมเสียวจนแทบยืนต่อไปอีกไม่ไหว เสียงครางก็ร้องคำรามออกมาจากลำคอเราทั้งสองอย่างต่อเนื่อง จนในที่สุดผมก็กระตุกตัวแล้วฉีดพ่นน้ำรักออกมาเลอะที่หน้าท้องของเราทั้งสองคน เขาขยับขึ้นลงอีกสี่ห้าครั้งก็ฉีดพ่นน้ำรักออกมาเหมือนกันกับผม เขาจูบย้ำๆ ที่ปากของผมอยู่เนินนานก่อนจะผละปากออกมาแล้วจูบซับจนทั่วใบหน้าของผม และหอมลงที่แก้มผมฟอดใหญ่ ร่างผมทรุดยวบลงอย่างหมดแรง เขาคว้าตัวผมไว้ในอ้อมแขนแกร่ง ผมก็คว้าตัวเขาแล้วกอดไว้แน่น หอบหายใจเหนื่อยหนักหลังจากการปลดปล่อยน้ำรักออกไป




"เดี๋ยวปูล้างตัวให้นะครับ" จุ๊บ.....


"อืม...." ผมพูดตอบได้แค่คำสั้นๆ ก่อนจะพยักหน้ายืนยันคำตอบอีกครั้ง




ปูจัดการล้างตัวให้ผมจนสะอาด ก่อนจะอุ้มผมมาวางลงบนที่นอนนุ่มด้วยผ้าเช็ดตัวพันเอวหลวมๆ เพียงผืนเดียวแล้วห่มผ้าให้ผม ปูจูบลงที่หน้าผากผมอย่างอ่อนโยนก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ ผมได้ยินเสียงฝักบัวก็รู้ทันทีว่าปูคงเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายให้ตัวเอง ผมกำลังเคลิ้มๆ จะหลับด้วยความเพลียก็รู้สึกถึงความเย็นที่สัมผัสผิวหนัง ปูกำลังใช้ผ้าชุบน้ำหมาดๆ เช็ดตัวให้ผมอีกครั้ง เพราะตอนที่ล้างตัวให้ผมปูล้างให้แค่ครึ่งตัวเท่านั้น เพราะปูกลัวว่าผมจะไข้ขึ้นกว่าเดิม หลังจากเช็ดตัวเสร็จก็สวมเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ผมโดยที่ผมก็นอนนิ่งให้เขาทำให้ทุกอย่างโดยไม่ขัดขืน ปูทาบหลังมือลงที่หน้าผากของผมอย่างอ่อนโยน




"อืม... ตัวไม่ร้อนมาก นอนซะเดี๋ยวกูเอาผ้าไปเก็บก่อน เดี๋ยวมา"



รอยยิ้มที่ผมเห็นแล้วรู้สึกอบอุ่นไปถึงหัวใจเป็นครั้งแรก ใจผมเต้นแรงในทันทีที่ได้เห็นรอยยิ้มนั้น ผมพยักหน้าเบาๆ ให้ปูเขาก็เดินลับหายไปในห้องน้ำอีกครั้ง หนังตาผมเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จนความมืดมิดเข้าครอบงำแล้วหลับลงไปในที่สุด ตอนนี้เหมือนผมกำลังอยู่ในความฝัน แต่มันคือฝันดี ร่างกายผมรู้สึกอบอุ่นอีกครั้ง เมื่อผมได้รับไออุ่นจากอ้อมกอดนั้น.....




ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งบนเตียงๆ เดิม แต่คนข้างกายผมไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วครับ ผมขยับตัวเพื่อลุกขึ้นช้าๆ ร่างกายผมยังคงปวดเมื่อยและเจ็บอยู่บ้างแต่ดีขึ้นกว่าเดิมเยอะ ผมลุกขึ้นนั่งหลังพิงหัวเตียงไว้ กวาดสายตามองไปทั่วห้องก็พบแต่ความว่างเปล่า ใจผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ เมื่อไม่เห็นเขาอยู่ข้างกายเหมือนเดิม สมองผมเริ่มว่างเปล่ากว่าเดิม ที่คิดอยู่ตอนนี้คือ... เขาอยู่ไหน... ปูอยู่ไหน... ทำไมผมไม่เห็นเขาเหมือนทุกครั้งที่เขาจะคอยอยู่ข้างๆ ทุกครั้งที่ผมลืมตาตื่นขึ้นมา คำถามหลายคำถามกำลังคิดวนเวียนอยู่ในสมองผมตอนนี้ ในขณะที่ผมกำลังคิดไปต่างๆ นาๆ หาคำตอบให้ทุกคำถาม เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น....



"อ้าว.... ตื่นแล้วเหรอ? ตื่นนานรึยัง?" ปูเดินเข้ามานั่งลงข้างๆ ผม หลังมือของเขาสัมผัสที่หน้าผากและแก้มผมเบาๆ อย่างอ่อนโยน


"ไข้ลดแล้วนิ ตัวไม่ร้อนแล้ว... หิวข้าวยัง?" ผมได้แต่นั่งฟังสิ่งที่เขาพูดและถามเงียบๆ โดยที่ไม่ได้ตอบอะไรออกไป


"เป็นอะไร? ทำไมนั่งเงียบ ไม่สบายตรงไหนรึป่าว?" ปูยังคงพร่ำถามผมด้วยความเป็นห่วง


"หิวข้าว...." ผมตอบเขาไปด้วยประโยคที่ผมคิดว่าไม่ควรตอบที่สุด ผมว่าสมองผมประมวลบางอย่างผิดพลาดไปครับ


"หึหึ... เดี๋ยววันนี้จะพาไปกินที่บ้านใหญ่ ย่ากับปู่กูรอกินข้าวอยู่ ลุกขึ้นเดินไหวไหม?"


หมับ!! ผมเอื้อมมือไปจับที่แขนของเขาไว้แน่น


"เป็นอะไร?..." ปูขมวดคิ้วถาม


"กินที่นี่ไม่ได้เหรอ?" ผมถามเขา


"กลัว?" ปูถามผมสั้นๆ ผมก็พยักหน้าตอบ


"ไม่ต้องกลัว... ย่ากับปู่กูใจดี เขาต้องรักมึงเหมือนที่กูรักแน่ๆ ไม่ต้องห่วง เชื่อกูดิ่" ปูลูบลงที่หัวผมเบาๆ เพื่อปลอบโยน


"อืม..." ผมพยักหน้าตอบไป ปูยิ้มกว้างออกมาทันที


"ป่ะ ไปล้างหน้าก่อนแล้วจะพาไปที่บ้านใหญ่" ปูลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือมาให้ผม ผมยื่นมือไปจับที่มือเขาไว้แน่นก่อนจะพยุงตัวเองเพื่อลุกขึ้น ปูเห็นว่าผมลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก เพราะรู้สึกขัดที่ช่วงล่างอยู่เลยครับ ปูพาผมเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำโดยมีเขาเดินตามอยู่ไม่ห่าง พอผมล้างหน้าแปรงฟันเสร็จปูก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดหน้าให้ผมอย่างเบามือ



ฟอดดดด....



"เฮ้ย!! จะบ้าป่าวเนี๊ยะ" ผมพูดขึ้นด้วยความเขิน ก็ปูเล่นหอมที่แก้มผมอย่างแรงโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว


"บ้าที่ไหน แค่ทดสอบดูว่าหอมพอรึยัง หึหึ... ป่ะ... ไปกินข้าวกัน" ปูเดินโอบเอวผมไว้หลวมๆ แล้วพาเดินออกจากห้องลงไปที่ชั้นล่างของบ้าน ปูพาผมเดินผ่านสวนหย่อมเล็กๆ ที่เปิดไฟตามทางเดิน ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้วครับ แต่อากาศดีมากๆ เราเดินมาที่บ้านอีกหลังที่หลังใหญ่กว่าบ้านของเขาเล็กน้อย ผมหยุดชะงักอยู่ที่หน้าบ้านหลังนั้น



"ไม่ต้องกลัว มีกูอยู่ด้วยทั้งคน" ปูยิ้มให้ผมก่อนจะโอบที่ไหล่ผมไว้หลวมๆ แล้วพาเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้น


"อ้าว.... มากันแล้วเหรอลูก นั่งก่อนๆ ครับ" ปูพาผมเดินไปนั่งลงโซฟาคู่ที่อยู่ติดกับพี่ชายเขาที่ผมเพิ่งเจอไปเมื่อเช้าครับ


"โจ นี่ปู่กับย่า, ย่าครับ ปู่ครับนี่โจแฟนผมเอง" ปูแนะนำผมให้ปู่กับย่าของเขารู้จักครับ


"สวัสดีครับคุณปู่ คุณย่า" ผมยกมือไหว้ท่านทั้งสอง


"สวัสดีจ๊ะ เรียกย่าเฉยๆ ก็ได้ลูก อย่าเรียกคุณย่าเลย ย่าไม่ค่อยชินเท่าไหร่จ๊ะ" ย่ายิ้มให้ผมด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นมากๆ ครับ


"เอ่อ... ครับ ย่า..." ผมเปลี่ยนวิธีการเรียกทันที


"หึหึ... คิดยังไงไปเป็นแฟนกับมันได้ มันเจ้าชู้จะตายเจ้าปูเนี้ยะ"


"อ้าว!! ปู่ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะครับ คนเขารักกันก็ต้องเป็นแฟนกันดิครับปู่ พูดว่าผมซะเสียหมด"


"กูว่าปู่พูดถูกว่ะ" พี่ชายปูพูดขึ้น


"ปากดีไอ้ป่าน เดี๊ยะ!! เดี๋ยวมึงจะโดน!!"


"เอ้าๆ อย่าเพิ่งเถียงกัน กัดกันตลอดเลยไอ้น้องสองคนนี้!!" ผู้ชายอีกคนพูดขึ้น และยังมีผู้หญิงหน้าตาดีอีกคนนั่งยิ้มอยู่ข้างๆ ครับ


"เออโจ นี่พี่ปีพี่ชายคนโต นั่นพี่ปุ๊กเมียพี่ปี ส่วนไอ้ที่นั่งปากดีอยู่เนี๊ยะไอ้ป่าน พี่ชายคนกูอีกคน"


"สวัสดีครับ..." ผมยกมือขึ้นไหว้จนครับทุกคน


"เฮ้ออ!! พี่ล่ะสงสารโจจริงๆ ที่มาตกหลุมพรางไอ้ปูมัน" พี่ปีถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะพูดออกมาด้วยท่าทางที่เหนื่อยใจจนผมหลุดขำเบาๆ ออกมา


"อ้าว!! เฮียทำไมพูดจาว่าร้ายน้องอย่างนี้ล่ะคร๊าบ..."


"ก็มันจริงนี่หว่า... ไอ้ปีมันก็พูดความจริงทั้งหมด" พี่ป่านพูดเสริม


"ไอ้ป่าน!!" ปูตะคอกขึ้นเสียงดัง แต่ทุกคนที่นั่งอยู่กับขำกับท่าทางของปูครับ


"อาปูฮะ...." เด็กผู้ชายอายุประมาณสี่ขวบกว่าๆ กำลังเดินจูงเด็กผู้หญิงที่ถือขวดนมเข้ามาอย่างช้าๆ


"ว่าไงสุดหล่อ มาหาอาดิไอ้เสือ..." ปูลุกเดินเข้าไปหาแล้วอุ้มเด็กสองคนขึ้นพร้อมกัน ก่อนจะหอมที่แก้มเด็กสองคนนั้นอย่างแรง เด็กๆ ต่างหัวเราะเอิ้กอ๊ากอย่างชอบใจ



"สวัสดีฮะอาปู มีของขนมมาฝากเปาป่าวฮะ?" เด็กผู้หญิงอีกคนมองสลับไปมาระหว่างปูกับเด็กที่ชื่อเปา


"อด... เพราะอาไม่ได้แวะซื้อมาให้"


"อาปูอ่ะ เปาไม่รักอาปูแล้ว"


"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้อาพาออกไปซื้อดีไหม ไถ่โทษที่อาลืมดีไหมครับ?"


"ดีฮะ เอาน้องแป้งไปด้วยนะฮะ เปาจะเลือกขนมให้น้องด้วย"


"หึหึ ได้ครับผม น้องแป้งอยากไปกับอาไหมครับ?" เด็กน้อยพยักหน้าแล้วยิ้มก่อนจะดูดนมที่ขวดอย่างเอร็ดอร่อย


"จัดไป งั้นตอนนี้ไปหาอาโจก่อนนะครับ วันนี้อาพาอาโจมาเที่ยวที่บ้านเราด้วยครับ" ปูอุ้มเด็กทั้งสองคนมานั่งลงข้างๆ ผมเหมือนเดิม แล้ววางเด็กๆ ลงให้ยืนที่พื้น เด็กน้องสองคนต่างมองมาที่ผมด้วยกันทั้งคู่


"นี่ใครฮะอาปู เพื่อนอาปูเหรอฮะ?"


"แฟนอาครับ ชื่ออาโจ อั่งเปาสวัสดีครับรึยัง? หื้อออ..."


"สวัสดีครับ อาโจ" เด็กน้อยยกมือไหว้ทักทายผม


"สวัสดีครับ...." ผมลูบลงที่หัวอย่างเอ็นดู


"น้องแป้งครับ จ้าสวยอาโจซิครับ" เด็กน้องส่งยิ้มให้ผมทั้งที่ปากยังดูดนมอยู่เลยครับ น้องแป้งค่อยๆ เดินเข้ามาหาผม พยายามจะปีนขึ้นมานั่งบนตักของผม ผมก้มตัวลงอุ้มเด็กน้อยขึ้นมานั่งบนตักอย่างเอ็นดู น้องแป้งยิ้มกว้างก่อนจะซบหน้าลงที่ท้องของผมครับ



"ท่าทางน้องแป้งจะชอบโจนะลูก ปกติไม่ยอมให้ใครอุ้มง่ายๆ ยกเว้นย่าคนเดียวจ๊ะ" ย่าพูดขึ้น


"เหรอครับ..." ผมก้มลงหอมแก้มน้องแป้งเบาๆ


"เออ!! ดีวุ้ย พ่อแท้ๆ ยังไม่ค่อยให้อุ้มเลย" พี่ป่านบ่นขึ้นไม่จริงจังนัก


"หึหึ น้องแป้งคงเบื่อพ่ออย่างมึงว่ะ ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้าว่ะ" ปูหัวเราะขึ้นเสียงดัง


"ดีเลย... งั้นโจช่วยพี่เลี้ยงยัยแป้งด้วยแล้วกัน ดูท่าจะชอบอาคนใหม่มากๆ เลยนะนั่น" พี่ป่านพูดครับ ผมมองตาก็เห็นถึงความอบอุ่นที่พี่เขาพูดถึงลูกสาวตัวน้อยๆ ของเขาครับ


"ได้ครับ น้องแป้งเธอน่ารักดีนะครับ"


"งั้นพี่ฝากเลี้ยงลิงอีกตัวซิจ๊ะ อั่งเปาคงจะชอบน้องโจเหมือนกัน ดูซินั่งมองหน้าน้องโจตลอดเลยจ๊ะ" พี่ปุ๊กแม่ของอั่งเปาพูดขึ้น


"หึหึ ได้ครับ" ผมลูบลงที่หัวอั่งเปาเบาๆ อั่งเปาก็ปีนขึ้นมานั่งข้างผมครับ ปูเลยต้องขยับออกไปให้หลานขึ้นมานั่งข้างๆ ผม


"อ้าว!! นี่ผมตกกระป๋องแล้วเหรอครับ?" ปูพูดขึ้นขำๆ ขยี้หัวหลานรักอย่างเอ็นดูครับ เวลาปูยิ้มอย่างนี้ก็ดูอบอุ่นไปอีกแบบครับ


"ปู่คิดว่าอย่างนั้นนะ หึหึ... ป่ะย่า เราไปกินข้าวกันเถอะ ปู่หิวจะแย่แล้ว"


"จ๊ะ อ้าวเด็กๆ ป่ะๆ ลุกขึ้นไปกินข้าวกัน ย่าทำกับข้าวไว้เพียบเลย ป่ะๆๆ กินข้าวจ๊ะทุกคน"




เราทุกคนเดินตามคุณย่าไปที่โต๊ะอาหารขนาดใหญ่ อาหารมากกว่าสิบอย่างถูกจัดวางเรียงรายอยู่จนเต็มโต๊ะ ทุกคนต่างเดินไปนั่งประจำที่ของตัวเองไม่เว้นแม้กระทั่งหลานตัวเล็กๆ อีกสองคนที่มีเก้าอี้นั่งทานอาหารส่วนตัว เพราะเป็นเก้าอี้สำหรับเด็กโดยเฉพาะ ปูเดินหันหลังกลับมาจับมือผมแล้วเดินไปนั่งลงฝั่งซ้ายของโต๊ะอาหาร ตรงข้ามผมเป็นพี่ปุ๊กภรรยาของพี่ปีครับ คุณปู่นั่งเป็นหัวหน้าครอบครัวที่หัวโต๊ะ ถัดมาทางขวามือก็เป็นคุณย่า พี่ปี อั่งเปาและพี่ปุ๊ก ฝั่งซ้ายมือก็จะเป็นน้องแป้งที่นั่งติดกับคุณย่า ถัดมาก็พี่ป่าน ปูและก็ผมครับ




บทสนทนาส่วนใหญ่จะเป็นคำถามเกี่ยวกับผมครับ ทุกคนใจดีกับผมมากครับ ไม่มีใครทำให้ผมรู้สึกกลัวอย่างที่ผมคิด ใครจะรู้ล่ะครับว่าปูจะเกิดมาในครอบครัวที่อบอุ่นขนาดนี้ ผิดจากตอนที่ทำให้ผมได้รู้จักเขาลิบลับเลยครับ แต่ตอนนี้อะไรก็เปลี่ยนไปแล้วครับ ปูเขาทำให้ผมได้รู้จักตัวตนเขาอย่างแท้จริง ทำให้ผมรู้ว่าเขาไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด เขาทำให้ผมเปลี่ยนตัวเองไปเยอะเหมือนกันครับ จะบอกอธิบายยังไงดีล่ะครับ ผมรู้แค่ว่าตอนนี้ผมเริ่มขาดเขาไม่ได้เหมือนกันครับ




"อิ่มไหมว่ะ? กูโคตรอิ่มเลย ย่าทำกับข้าวโคตรเยอะเลย ท้องจะแตกป่ะว่ะเนี๊ยะ!!"



ตอนนี้ปูเขานอนตีพุ่งตัวเองอยู่บนเตียงแล้วครับ หลังจากทานข้าวเสร็จเราก็อยู่คุยแป๊ปเดียวครับ แล้วปูก็พาผมเดินกลับมาที่บ้านของเขาครับ



"อืม... คุณย่าทำอาหารอร่อยดี ปูลุกขึ้นนั่งดีๆ กินข้าวอิ่มๆ ให้เขาให้นอนล่ะ นั่งให้มันย่อยก่อน" ปูเขาลุกขึ้นนั่นตามที่ผมบอก


"โจ มานั่งนี่ดิ๊" ปูตบลงข้างๆ ตัวเขา ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้นั่งเล่นในห้องนอน


"มีอะไร?" ผมถามทั้งๆ ที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม


"มาเถอะน่า.... เร็ว!" ผมลุกขึ้นเดินไปเข้าไปหาเขาครับ


"เฮ้ยย!!!...." ผมร้องขึ้นด้วยความตกใจ เพราะพอผมเดินเข้าไปใกล้ปูเขาก็ดึงแขนผมลงไปล้มทับเขาทั้งตัวเลยครับ



ฟอดดดด......



"กูดีใจนะที่มึงยอมเป็นแฟนกู เฮ้ย!! ต้องเรียกเมียดิถึงจะถูก หึหึ"


"พูดบ้าอะไรอีกเนี๊ยะ เป็นแฟนก็พอไหม?" ผมเพิ่งจะรู้สึกว่าตัวเองอายมากที่เขาเรียกผมว่า "เมีย" มันฟังดูแปลกๆ ครับ ผมว่าเรียกว่าแฟนก็พอแล้วมั้ง


"เฮ้ย!! ไม่ได้!! เพราะกูอยากเป็นมากกว่านั้น กูอยากเป็นที่รักของมึงนะ หึหึ เรียกที่รักซิครับ" ฟอดดด..


"บ้าไปใหญ่ล่ะ ปล่อยได้แล้วจะไปอาบน้ำ"


"ป่ะ งั้นอาบพร้อมกันเลย" ปูเขายิ้มเจ้าเล่ห์มากครับ


"ไม่ได้!! ปล่อยเดี๋ยวนี้เลย!!"


"งั้นเดี๋ยววัดไข้ก่อนว่าหายรึยัง ถ้ายังไม่หายแค่เช็ดตัวก็พอ ไม่ต้องอาบน้ำ"


"วัดยังไง? มีที่วัดไข้เหรอ?"



พรึ่บ!!! ปูจับหน้าผมให้เข้าไปใกล้หน้าเขาแล้วเอาหน้าผากผมแนบติดชิดกับหน้าผากของเขาครับ



"อืม... ตัวไม่ร้อนแล้ว อาบน้ำได้แต่ต้องกินยาอีก กันไว้ก่อน"


"อืม..." ผมตอบ



ฟอดดดด...... เขาหอมที่หน้าผากผมครับ หน้าผมนี่ร้อนไปหมด ร้อนยิ่งกว่าตอนเป็นไข้อีกครับ



"ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวก็เตรียมชุดนอนไว้ให้"


"อืม... ขอบคุณ" ปูยิ้มกว้างทันที แต่ผมนี่โคตรทำตัวไม่ถูกเลยครับ



หลังจากเขาปล่อยให้ผมเป็นอิสระผมก็เข้าไปอาบน้ำครับ พอผมออกมาเขาก็เอายากับน้ำมาให้ผมกินก่อนนอนแล้วเขาก็เข้าไปอาบน้ำต่อจากผม ออกมาจากห้องน้ำเขาก็ใส่แค่กางเกงนอนตัวเดียวเหมือนเดิมครับ เขาเดินไปปิดไฟแล้วขึ้นมานอนลงข้างผม เขารวบตัวผมเข้าไปกอดไว้เหมือนทุกๆ คืน จนผมเริ่มชินและรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่ถูกเขากอดครับ



จุ๊บบบบ.....



"นอนซะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นแล้วอยากไปเที่ยวที่ไหนจะพาไป"


"อืม.... ฝันดีนะ"


"ฝันดีเช่นกันครับ....."



TBC.

อ่านให้สนุกนะค่ะ... 
ถ้าเจอคำผิด แจ้งให้ทราบจะเป็นพระคุณมากค่ะ 

เปิดจอง ไอ้ป๋าขาโหดแล้วจ้า..❤ คลิ๊กเลย❤

[liza sarin]

 

[rmlab]

เฮียปูเอาใจเฮียโจเยอะๆ นะจะได้น่ารักๆ อิอิ

[❣☾月亮☽❣]

    ขอบคุุณสำหรับตอนน่ารักอบอุ่นค่ะ
ว้ายพี่ปูตกกระป๋องกลายเป็นปูกระป๋องแล้ว
โจเสพติดอ้อมกอดอุ่นๆของพี่ปูแล้วสินะ   

[Mouse2U]

เดี๋ยวๆ ก็อ้อนเดี๋ยวๆ ก็เอาใจพี่โจไม่หยุดเลยนะคะพี่ปู

[aom2529]

ครอบครัวสุขสันต์...

[ยอดมนุษย์ขนมปัง]

อิจฉาโจ 555

[nuttzier]

หึหึ  อิจฉา โจจจจจจจ

[makone]

 

[titansyui]

 

[sunipum]

พี่ปู โจ น่ารักมากๆเลยค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ^^