หัวข้อ: ◐ เธอที่ร้าย ◑ THE END

[pui]

สงสารทั้งสองคนมากๆt________t
รอติดตามเรื่องราวของพี่ภูและสิงหาตอนต่อไปนะคะ

[greengarnet]

ฮอลลลลลลลล์ สักเม็ด จะได้ใจเย็น 

เราเห็นด้วยกับคุณจิตติ ตอนนี้เป็นตอนที่ดูผ่อนคลายที่สุด แต่ก็ดูโหวงที่สุดสำหรับเรา
ความรักเป็นสิ่งสวยงามมาก
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่า คนทั้งสองเผชิญอะไรมาเยอะมาก
หากเป็นชีวิตจริงของคนคู่หนึ่ง ก็ได้แต่หวังอวยพรให้พวกเค้าได้พบเจอกับความสุข
แต่ในนิยายเรื่องนี้เราก็หวังอวยพรให้ทั้ง ภูผาและสิงหา พบเจอแต่ความสุขเช่นกัน

โหวงมากกก ตอนที่สิงหากลับมาแล้วรู้ว่า พี่ภูของเขาเดินทาง??? ไปแล้ว
และประโยคท่อน ที่บอกพี่ภูว่า ถ้าพี่ไม่ไหว พี่จะไปก็ได้ 
น้ำตาร่วงเผาะเลยคร้าาาา คุณจิตติ

 

[bobies705]

โอยยยยยย บีบคั้นอารมณ์สุดๆ คนแต่งสุดยอดมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆ

[tete-a-tete]

  เป็นเรื่องที่ต้องกลับมาอ่านที่บ้านเพราะมั่นใจว่าต้องร้องไห้หนักมากกก

[มิวม๊าว]

เอาพี่ภูคืนมานะ ไม่เข้าใจเลย ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้มาสนใจใยดีแล้วทำไมต้องมาพรากพี่ภูไปจากสิงหาด้วย

[MIkz_hotaru]

อึดอัดหายใจไม่ออก
เหมือนจมน้ำ

พี่ภูกลับมาหาน้องเถอะ
 

[Baitaew]

ทำไมมันทรมานอย่างนี้ เมื่อไรทั้งสองจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข T^T #ร้องไห้หนักมาก

[som]

นักเขียนโหดมาก  คลายให้ได้หายใจกันนิดหนึ่งตอนจะจบตอนบีบอีกแล้ว  หน่วงจริงๆใจมันหวิวๆ

[Annko]

รู้สึกแย่ สงสารสิงหาอ่ะ ไม่เข้าใจพ่อแม่พี่ภูเลย
ไม่เคยมาดู แต่ตอนนี้กลับมาพรากไป
เรื่องนี้ต้องยกให้เป็นนิยายโศกแห่งปีอ่ะ
บีบหัวใจตอนอ่านจริงๆนะ TT

[PPink]

โอ้ย ไม่รู้จะคอมเม้นอะไรดี ความรู้สึกตีหนักหนักมาก
คือสบถหลังจากอ่านจบเลยว่า What! เห้ย นี่มันแม่งไรวะ
อยู่ๆ ก็ไป คือไรรรรรรร

แต่ตอนนี้ก็ยังทำให้น้ำตาไหลเหมือนตอนก่อนอยู่ดี
โอเค มันก็มีซึ้ง แล้วมันก็มีเศร้า
แต่ก็ดีกว่ามีแต่เศร้า

เรารอตอนหน้านะ พลีส พี่ภู คัมแบคทูสิงห์...

[drasil]

อ่านใหม่รสดเดียวหมด เศร้ามากเลย ร้องไห้ตาบวมฉึ่งเลย แต่อยากให้จบแฮปปี้นะ ฮือออ

[badbadsumaru]

พี่ภู อดทนนะพี่ ขอให้พี่หายป่วยเร็วๆ
ไม่ชอบครอบครัวพี่ภูเลย
ที่ผ่านมาไม่เคยแม้แต่จะมาดูแล แล้วตอนนี้กลับพาพี่ภูไป
เข้มแข็งไว้นะสิงหา

[BuzZenitH]

  

ทำมายยยยยยยยยยยยยย อึดอัดที่สุด

[maew189870]

น้ำตาไหลตลอดดดเลย

ขอร้อง
ขอร้อง
ขอร้อง

[benosuke]

ร้องไห้อีกแล้ว ร้องไห้คาที่ฝึกงาน
คือต่อให้จิตติบอกว่า มันเป็นตอนที่ทั้งคู่ดูมีความสุขที่สุด
แต่สำหรับเรา มันทรมานมาก เรารู้สึกทรมานยิ่งกว่าเดิม

สงสารสิงหา สงสารภูผา มีความคิดว่า ถ้าภูผาไปเลยจะดีกว่านี้ไหม
มันคงดีกว่าใช่ไหม มันทรมาน ฮืออออออ

ไม่รู้จะเม้นอะไร มันหน่วงไปหมด
อ่านยังหน่วงขนาดนี้ คนแต่งจะขนาดไหน
ให้กำลังใจนะคะ ผ่านมันไปด้วยกัน

[Eikkratae]

อ่านมาแบบรวดเดียวเลยอ่าา  ชอบทุกอย่างเลย ตัวละคร การดำเนินเรื่อง ไรเตอร์เขียนและปรุงแต่งได้เยี่ยมยอดที่สุดค่ะ เป็นกำลใจให้นะคะ รอตอนต่อไปอยู่น้าาาา เป็นกำลังใจให้น้องสิงหาด้วย และพี่ภูผา   

[Poongsuke]

ต้องค่อยๆ แอบเลื่อนมาทีล่ะบรรทัดเหมือนตรวจหวยเลยว่าจะถูกรางวัลมั้ย สรุปยังไม่ตายเเค่นี้ก้อดีใจทั้งน้ำตาล่ะ ฮือๆๆ ทำเราเสียวจิงๆ

[GlassesgirL]

ร้องไห้หนักอีกแล้ว สงสารสิงหามาก คอยดูแลมาตลอดจนแล้วอยู่ๆครอบครัวพี่ภูก็มาพรากพี่ภูไปจากสิงหาอีก ฮืออออ
พี่ภูไปแบบนี้ต้องรักษาตัวเองให้หายนะ พี่ต้องกลับมานะ กลับมาหาสิงหานะพี่ สิงหาอดทนนะรอนะ พี่ภูเขาเก่งมากๆสิงหารู้ดี
รอพี่ภูกลับมานะ 

 

[oaw_eang]

เอาไปรักษาให้หายเลยนะ

แงๆๆ

ไม่หายนี้มีเคือง

ภูผาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[modisvip]

น้ำตานองอีกแล้ว ฮือ
กลัวพี่ภูจะตาย อย่าเลยนะคะ ให้พี่ภูหายดีเถอะ
เศร้ามามากแล้ว ผ่านอุปสรรคมาเยอะแล้ว
ให้พวกเขากลับมามีความสุขสักที โอยย

[TiwAmp_90]

 
ร้องไห้ หมดน้ำตาไปเป็นก็อก  TT'
หน่วงจิตมากค่ะ!
แต่เราจะอ่านต่อไป ... สู้ๆนะ

[manami_01]

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ทำมามาแบบนี้อีกแล้วอ่ะ


แต่ถ้าการไปครั้งแล้วกลับมาภูผาหายเป็นปกติกลับมาสิงหาได้แล้วอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขก็ดีนะ


แต่อย่ามีมาม่าชามโตรอนะไม่เอาแล้วเสียน้ำตาไปเยอะแล้วนะฮืออออออออออออออ

[่patsaporn]

พี่ภูอาจเลือกจะไปจากน้องเอง เพราะกลัวน้องลำบาก แต่พี่คะ พี่คือความสุขของน้อง
ถ้ารักน้องไปรักษาตัวให้หายแล้วกลับมามีความสุขด้วยกันนะ
แต่ระหว่างนี้สิงหาจะอยู่ยังไงล่ะ สงสารน้อง ฮืออออ

ขอบคุณค่ะ

[manutty]

น้ำตาซึมกับความรัก ความอบอุ่น ที่มันไม่ใช่สีชมพูทั้งหมด แต่มันเป็นสีเทาๆ ของพี่ภูกับสิงหา ที่มีต่อกัน สิงหาทุ่มเททั้งกายและใจให้พี่ภูมากๆ พยายามจะให้พี่ภูกลับมามีชีวิตที่มีความสุขกับตัวเองอีกครั้ง แต่มันก็ยังมีความทุกข์มาแทรกตลอดเหมือนเป็นการวัดความอดทนของทั้งสองคน เราว่าพอแล้วเถอะ สงสารพี่ภูกับสิงหาที่ต้องทนทุกข์กันมานานแล้ว ขอให้ทั้งคู่ได้ใช้ชึวิตด้วยกันอย่างมีความสุขด้วยเถอะนะ  ว่าแต่ ครอบครัวพี่ภู นี่ต้องการอะไร ถึงได้เอาพี่ภูไป ต้องการรักษาลูกชายให้หาย หรือ อายที่จะมีใครรู้ว่าลูกชายเป็นแบบนี้ 

[Jthida]

โอ้พระเจ้า อิชั้นร้องไห้จนแทบจะเป็นเลือด เศร้าเหลือเกิน

[Sky]

อ่านรวดเดียววันเดียวคืนเดียวเลยค่ะ ไม่หลับไม่นอนกันเลยทีเดียว
น้ำตาพรากๆเป็นน้ำตกเลย บีบคั้นสุดๆ
ขอให้พี่ภูหายเร็วๆด้วยเถอะนะคะ อยากให้ทั้งคู่มีความสุขด้วยกันอีกครั้ง
ทั้งสองคนสู้กันมามากถึงขนาดนี้แล้ว ไม่อยากให้สูญเปล่าเลย กลับมาหากันเร็วๆเถิดดด จะขาดใจแล้ว ฮืออออออออ

[▶August5th◀]

ตอนแรกรู้สึกหน่วงๆ แต่ก็มีความสุข ที่สิงหาคอยดูแลพี่ภูผา
แอบยิ้มตอนสิงหากลับดึกแล้วพี่ยังไม่หลับ ยังรอสิงหาอยู่เพื่อจะได้นอนพร้อมกัน
ผมอ่านมันก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจนะ..

จนมาท้ายๆ รู้สึกปวดใจที่พี่เค้าคิดว่าทำให้สิงหาลำบาก เข้าใจนะคนเป็นโรคซึมเศร้า ควบคุมความคิดยาก
สงสารท้้งสองคนเลย

ส่วนครอบครัวที่เอาสิงหาไปรักษาที่อื่น ถ้ารักษาละหายกลับมาปกติ ก็ดีนะ ถึงวิธีการจะทำร้ายจิตใจสิงหาก็เถอะ

อดทนมาขนาดนี้แล้วอดทนต่อไปนะสิงหา เชื่อว่าพี่ภูต้องกลับมา..

[Teddysdeath]

 

[EoBen]

ตามมาถึงตอนปัจจุบันแล้วค่ะ หน่วงมาก หน่วงตั้งแต่บันทัดแรกที่อ่าน อยากจะกดออก มากกลัวดาม่าแรง เพราะดาม่าแต่ต้นเลย และก็หนักข้อขึ้นเรื่อยๆจนกะทั้งตอนล่าสุด ไม่เคยโกธรพี่ภูเลย ไม่ว่าจะร้ายจะดี รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวละครตัวนึง ที่ติดตามชีวิตคนสองคน ตอนหน้าพี่ภูต้องกลับมานะ กลับมาหา สิงหาอีกครั้ง ทำทุกอย่างที่อยากทำด้วยกัน รักตัวละครมาก คนเขียนด้วย กอดดด

[kukkikkooka]

มันต้องมีอะไรดีๆเกิดขึ้นอีก
สิงหาสู้ๆ  ภูผาก็ต้องสู้ด้วยนะ