ขอบอกว่าอ่านวันเดียวรวดเดียวจบ เราตามมาจากปลาบนฟ้า
เราบอกไว้ก่อนเลยว่าเราไม่ชอบที่จะอ่านนิยายแบบหน่วงดราม่ากระจายชนิดที่เรียกกว่าไม่แตะเลย
ถ้าเรื่องไหนชื่อเรื่องส่อดราม่าเราจะไม่แตะ
แต่กับเรื่องนี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรมันมีแรงดึงดูดบางอย่างทำให้กดเข้ามาอ่าน
ปฐมบทก็บอกอยู่อย่างชัดเจนว่าเป็นเรื่องดราม่าขนานแท้ แต่เรากลับอ่านเพราะว่าถูกใจในสำนวน
ยิ่งอ่านยิ่งถลำลึก น้ำตาแตกตั้งแต่ตอนที่3 อ่านไปอ่านมาทิชชูกองอยู่ข้างจอเยอะมาก ฮ่าๆๆ
เราชอบที่สุดก็คงจะเป็นตอนที่ภูผาเป็นคนเล่าเรื่อง มันดูซับซ้อนทางอารมณ์
อ่านไปก็รู้สึกถึงความผิดปกติของตัวละคร ยิ่งตอนที่พี่ภูเหลาดินสอแล้วบาดมือ แล้วก็ย้ำอยู่ตรงนั้น
ตั้งแต่นั้นอาการเริ่มหนัก เราก็เริ่มเครียดตาม นางหลอนนี่ก็เริ่มจะหลอนตามเลยนะ
แต่กับช่วงที่น้องเป็นคนเล่า ตอนนั้นหงุดหงิดนะ นางดูโลกสวยและงี่เง่า
แต่ถึงอย่างไรก็จบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง ซึ่งก็แฮปปี้ไปด้วย
ผู้เขียนทำการบ้านมาดี ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่สนุกและน่าติดตาม เรื่องหน้าขอธรรมดาหวานหยดย้อย
เบาดราม่าหน่อยก็ดีนะคะ ทิชชูเราจะหมดบ้าน T^T
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
