คือ... เมื่อกี๊เพิ่งอ่านดาวในน้ำจบ เป็นrelief อย่างรุนแรงมากๆ ตอนอ่านแทบขาดใจตาย คิดว่า เออเรื่องนี้โหด กว่าจะคลายลงจบนี่คนอ่านแทบตาย
แล้วก็มาเจอเรื่องนี้....เอ๊ จิตตินี่ ไหนอ่านดิ๊
ตอนที่7 >>ไอ้ควายขอให้มึงหน่วงงงงงง ให้เจ็บบบบ
หลังจากนั้นถึงตอน17 >>ฮือออออออออออออออ
เหมือนจะขาดใจตาย เราเคยเป็น depression จิตติเขียนจนเราอินมาก มันตรงมาก ผู้ป่วยส่วนใหญ่ไม่ได้ฆ่าตัวตายเพราะเศร้า หรือประชดใคร เพียงแต่ทุกวันที่หายใจอยู่มันไม่มีความสุข มันรู้ว่ามีสิ่งสวย ของอร่อย เพลงเพราะอยู่ตรงหน้า แต่มันสัมผัสไม่ได้ ไม่สามารถรู้สึกได้ ดังนั้นการอยู่ต่อคือการเสี่ยงต่อการจะต้องเจ็บเมื่อทุกข์ผ่านเข้ามา การไปคือการจบความว่างเปล่าและเลี่ยงที่จะเผชิญทุกข์ ที่ยังไงๆก็ต้องหมุนเข้ามาอีกในชีวิต วันที่ตัดสินใจฆ่าตัวตาย ผู้ป่วยจะดูเหมือนอาการดีขึ้น ทำหลายอย่างได้ นั่นเพราะเค้าได้ตัดสินใจแล้วว่าจะไป อ่านแล้วนึกถึงน้องสิงห์ แลัวก็น้ำตาไหลกระหน่ำตรงคำว่า "สิงห์อยากไปนานแล้ว" ภาวนาให้ภูผาได้เจอหมอเก่งๆ(คนเดียวกับเหนือท่าจะดี) หายแล้วกลับมาหาน้องนะคะ ความคิดตอนก่อนเลยบทที่เจ็ดขอถอนนนนน ให้หมด ฮรืออออออออออออออ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
