|| Close Friends Special :: เรื่องเล่าระหว่างทาง ||ปั้นสิบ.ครื๊ดด ,, ครื๊ดดด
หือออ .. ใครมันโทรมาวะเนี้ยย - -‘
ผมควานหาโทรศัพท์ที่วางไว้ข้างๆหมอนมากดรับสาย
“ฮัลลโหลลล .. ใครอะ”ลืมตาไม่ไหวแล้วครับ ง่วงสุดขีดด
วันนี้ทำขนมทั้งวัน แล้วมาตื่นเต้นเพราะเรื่องไม้ฉากอีก กว่าจะได้นอน TT
“..........................................”อ้าวว .. แล้วนี้ใครมันโทรมาวะ รับสายแล้วก็เสือกไม่พูด !!
“เห้ยยใครเนี้ยย จะนอนต่อแล้วนะเว้ยย แค่นี้นะ!”ผมพยายามจะลืมตามาดูเบอร์ที่โทรเข้ามา
คิดไว้ในใจว่าไอ้แฝดแน่ๆ เวลาแบบนี้มีแต่พวกมันที่อยู่อีกฟากฟ้ากำลังเริงร่า
แต่ไม่ทันจะได้มองเบอร์ที่โทรมาหรอกครับ แค่ได้ยินเสียงคนปลายสาย
ผมก็ตาสว่างทันที !!
“กูโทรมารบกวนมึงหรือป่าววะ”หึหึ ,, ถ้าบ้านมึงมีนาฬิกาคงไม่ถามคำถามนี้แน่ๆ ไอ้ตำรวจบ้า!!
“มะ ไม่ ไม่กวน”เกลียดตัวเองก็ตรงนี้แหละครับ .. ติดอ่างทำไมวะเนี้ยย - -‘
“อืมม”ไม้ฉากตอบกลับมา ก่อนจะเงียบอีกครั้ง
ผมกับไม้ฉากถือสายโทรศัพท์กันไว้เงียบๆแบบนั้น
จนมันเองเป็นฝ่ายเริ่มคุยก่อน
ตอนนี้ไม่ต้องบอกก็คงรู้กันนะครับ ว่าใจผมเต้นแรงแค่ไหน
แล้วหน้าผมเป็นยังไง >///////<
“มึงเห็นสเตตัสเฟสกูยัง”
“อืมม เห็นแล้วว” ผมตอบไปก็แอบยิ้มไป คือ ที่เคยๆน้อยใจ เคยๆโกรธมันหายไปไหนหมดแล้วไม่รู้ครับ
“แล้วเห็นตรงแฮชแท๊คไหม”
“อ่ออ ซี บี สอง เอ็ม อี นะหรอ?”
“อืมมนั้นแหละ มึงรู้ใช่ไหมว่ามันหมายความว่าไง”
“กูไม่ฉลาดพอที่จะรู้หรอกนะ มันคืออะไรวะมึง”ผมก็แกล้งตอบยียวนมันไปแบบนั้นแหละครับ ตอนนี้ใจเต้นแรงมากจนมือไม้สั่นไปหมด
“หรอ มึงไม่รู้จริงๆหรอ งั้นน .. กูไม่กวนมึงละ มึงนอนต่อเถอะ”หื้ออ .. มีงอนด้วยย 5555555+
โอ้ยยจะทำให้กูหลงรักมึงซ้ำๆแบบนี้กี่ร้อยกี่ล้านครั้งวะ
ไอ้คนหน้าแก่!!!
“แล้วมึงละเห็นสเตตัสเฟสบุ๊คกูไหม?”ผมแกล้งถามมันไปบ้าง เพราะมันบอกให้ผมไปนอน แต่มันก็ไม่ยอมวางสาย
“ไม่เห็นอะ” ดูความกวนทีนของมันครับ
จะไม่เห็นได้ไงละ ก็มันกดไลค์แล้วแท้ๆ
มึงนี้นะ ,,, !!!
“พี เค เอส ที ซึ่ง เอส ที อะ มันมาจากสิตางค์”ผมพูดเสร็จก็เงียบบ้างครับ อยากรู้มันจะถามอะไรไหม?
แต่มันเงียบใส่ผมครับ
สรุปคือ ,, มันงอนระดับสิบ 5555+
“พี เค ก็ย่อมาจาก .... “ผมจงใจเว้นวรรคนานๆ และเงียบไปอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้มันคงอดไม่ไหวอะครับ
“จากอะไรวะ เร็วๆดิ ทำไมนิสัยงี้วะมึง”5555555+ อะไรวะ ,, แค่นี้ทำด่า
โด่วว ,, ไม่แน่จริงเลยอะ นึกว่าจะงอนนานๆ ;p
“ภาคิน”พอผมพูดคำว่า
ภาคิน จบ
คราวนี้ต่างคนต่างเงียบเลยครับ
ผมไม่รู้หรอกนะว่ามันทำหน้ายังไง หรือคิดอะไรอยู่
แต่ผม .. โคตรอยากจะกอดมันมากๆเลยครับ : )
“กูใช่ไหม?”ดูมันดิ ,, ยังจะถามอีก - -‘
นึกว่ามันจะตอบมาโหมดหวานๆ ดันถามมาได้!!
“มึงชื่อภาคินปะละ”
“อืมม กูชื่อภาคิน”
“ก็คงมึงนั้นแหละ”
“จริงๆนะ กูจริงๆใช่ไหม มึงโพสให้กูจริงๆนะ”ผมนึกสภาพมันใส่ชุดตำรวจ แล้วพูดจาแบบเด็กๆงอแงๆ
คิดแล้วภาพมันขัดกันมากเลยครับ 555+
“อืมม กูก็มีมึงคนเดียวนั้นแหละ จะให้กูเพ้อถึงใครอีกละ”พอรู้ตัวว่าตัวเองหลุดพูดแบบนี้ไป ,, ผมก็เงียบเลยครับ
ตัวมันก็เงียบ - -‘
คือจะเงียบทำไมวะไอ้บ้าไม้!!
“กู คิด ถึง มึง นะ”พอได้ยินคำนี้เข้าไป ตัวผมเย็นเฉียบไปทั้งตัว
อยู่ๆก็รู้สึกร้อนผ่าวที่ตา มันเหมือนก้อนที่มันจุกอยู่ในอกผม มันหายไปแล้ว
ผมรอ .. คำๆนี้จากมันมานานมาก
กี่เดือนแล้วนะที่ผมไม่ได้ยินคำๆนี้ ไม่ได้ยินเสียงนี้?
“แล้วกูละ .. กูคิดถึงมึงบ้างได้ไหม?”ผมถามมันกลับไป ,, เพราะผมก็ไม่รู้จริงๆว่าตอนนี้ผมมีสิทธิ์อะไรในตัวมันบ้าง
“มึงมีสิทธิ์ทุกๆอย่าง กูขอโทษที่พูดไม่ดีกับมึง กูขอโทษที่เคยพูดจาร้ายๆกับมึง
ขอโทษที่กูไม่มีเวลาให้มึง ขอโทษที่กูละเลยมึงไป ฮึกกก .. ฮืออ กูขอโทษนะปั้น”เอาละไง ,, มึงจะร้องไห้ทำไมละไอ้บ้า ไอ้ไม้ โอ้ยยย!!
ผมรีบเช็ดน้ำตาตัวเองก่อนที่จะปลอบเจ้าตำรวจขี้แย
“ไม่เอาดิจะร้องทำไมละ .. กูก็ขอโทษมึงเหมือนกัน
งั้น.. เรากลับมารักกันเหมือนเดิมนะ”ถ้าเล่าให้เจ๊มิ้วหรือเพื่อนๆฟังว่าผมชวนมันกลับมารักกันก่อน
โดนแซวยันแก่แน่ๆครับ 555+
“ไม่กลับอะ”อ้าวว? อะไรยังไงของมึง?
แล้วที่มึงขอโทษกูมาหมายความว่า????
“ทะ ทำ ทำไมมึงไม่กลับมาละ”ผมนี้หัวใจแทบจะหยุดเต้นกับคำตอบของมัน
งง ไปหมดแล้ว ถ้ามันไม่กลับมารักผม แล้วมันจะมาร้องไห้งอแงทำไมวะ
“ที่บอกว่าไม่กลับนะ เพราะว่า... กูไม่เคยไปไหนจากมึงเลย
ใจกูอยู่กับมึงตลอดเวลาต่างหากล๊า . . . อ้าวว เงียบเลย
ปั้นน .. ปั้นครับบบ!”T^T ไอ้เชรี้ยไม้ ไอ้นิสัยไม่ดี ไอ้คนชอบละเลยย .. ไอ้หล่ออออ
ทำไมแกล้งกูแบบนี้เนี้ยยยย
“ทำไมเล่นแบบนี้วะ กูใจคอไม่ดีเลยอะ มึงอะ .. เลวมากก
กูไม่คุยกับมึงแล้ว”ผมแกล้งโวยวายใส่มันไปงั้นแหละครับ ตอนนี้ผมปาดน้ำตาบนหน้าทิ้งไปหมดละครับ
ยิ้มจนปากผมคงหุบยิ้มลงไม่ได้แล้วละ
“รักมึงนะไอ้เตี้ย”เอากับมันสิ,, นี้ถ้ากูไม่ร้องไห้จนต้องอ้อนวอนขอให้มึงหยุดพูดจาดีๆใส่ มึงจะไม่ยอมหยุดใช่ไหม?
พูดแต่ละคำออกมา .. ทำให้ผมโคตรอยากจะนั่งเครื่องไปกอดมันถึงภาคใต้!!
“กูก็รักมึงนะ”เสียงหัวเราะจากปลายสายดังตอบกลับมา
เสียงมันสดใสมากๆครับ
ไม้ฉากเงียบไปสักพักเพราะเหมือนกับว่าเพื่อนๆกำลังเรียกไปคุยอะไรสักอย่างนี้แหละ
ผมก็เลยลุกจากที่นอนมานั่งแพ๊คของต่อ เพราะเมื่อคืนกะจะมาเล่นคอมฯรอเวลาแพ๊คขนม
แต่เห็นเฟสบุ๊คไม้ฉากก่อน เลยไม่เป็นอันทำอะไรต่อเลยครับ
ผมเปิดลำโพงแล้วเอามือถือวางไว้ข้างๆ นั่งแพ๊คของไปเกือบ 10 นาทีได้
ไม้ฉากก็กลับมาพูดสายต่อ
“ฮัลโหลปั้น .. เดี๋ยวไม้ต้องว่างละนะ มีเหตุฉุกเฉินนะ”หื้ออ .. เพิ่งจะยิ้มไปเมื่อกี้เอง นี้ต้องคอยนั่งระแวงอีกแล้วหรอวะเนี้ยย
“มึงจะโอเคใช่ไหมวะ?”ผมไม่รู้ว่าควรจะใช้คำถามว่ายังไงกับเหตุการณ์นี้
จะบอกว่าปลอดภัยใช่ไหม? มึงจะไม่เป็นไรใช่ไหม?
มันก็คล้ายๆจะดูเหมือนเหตุการณ์รุนแรงมากไป
แต่การที่มันเคยไปฝึกที่ภาคใต้มาแล้วนั้น ทำให้ผมตั้งสติได้ไวกว่าเดิม
และรู้ว่าควรทำตัวยังไง และพูดยังไงให้มันสบายใจ
“แล้วเดี๋ยวกูโทรหานะ .. ตื่นแล้วก็ไปใส่บาตร อาบน้ำ ทานข้าวแล้วไปเรียนนะครับ”สั่งเป็นพ่อเลยนะครัชชชช!
“ครับพ่อ”
“ไม่พ่อสิ ครับผัวแบบนี้ได้ไหม”โอ้ววว ,, พี่ไม้เค้าไม่ได้มาเล่นๆนะครับครั้งนี้ เอาซะไปต่อไม่ได้เลย
“อ้าววอึ้งเลย 555+ ขอโทษทีครับ ไม่ครับพ่อสิ ครับแฟนแบบนี้ก็ได้”มันคงเห็นว่าผมอึ้งไปกับคำตอบของมัน
มันเลยหัวเราะกลบเกลื่อนความเงียบแทนนะครับ 555+
“ไม่อึ้งหรอกนะ แค่นี้เอง ,, มันก็เรื่องจริงปะวะ”ผมตอบกลับไปเสียงเบาๆ จะให้ยอมรับไปตรงๆแบบนั้นก็เขินปะละ >/////<
“มึงแม่งง ชอบพูดจาน่ารัก .. อยากกลับไปฟัดแก้มแล้ววะ คิดถึงอยากมากๆ”เดี๋ยวววววว!!
นี้กูคุยกับไม้ฉาก หรือยูโรวะเนี้ยย
ทำไมมันดูหื่นๆ แปลกๆ
“มึงบอกมาตรงๆ นี้มันยูโร หรือไม้ฉาก
ไม้ฉากของกูไม่หื่นแบบนี้นะ”
“5555555555+ ไม้เอง ไม้ฉากไง จำไม่ได้หรอ
อืมม เดี๋ยวต้องไปแล้วจริงๆ งั้นเดี๋ยวกูโทรหานะครับ”จะสุภาพ หรือจะยังไงเอาซะอย่างได้ไหมวะครับ
จะกู จะครับ จะอะไรยังไง ,, ไม้ฉากเอ้ยยยยย !
“แล้วติดต่อมานะ ดูแลตัวเองดีๆ”
“ครับ งั้นบะ....”ไม้ฉากกำลังจะพูดประโยคติดปากของมันคือคำว่า บ๊ายบาย
แต่ผมไม่ชอบให้มันพูด มันเหมือนจะต้องจากลากันยังไงไม่รู้
ผมเลยรีบร้องท้วงมันไว้ก่อน
“ไม่เอาคำนี้ พูด “ครับ” แล้ววางไปเลย
อย่าพูดคำนี้อีก ปั้นไม่ชอบ”
“ครับผม ไม่พูดแล้ว
งั้นเดี๋ยวโทรหา .. รักปั้นนะครับ”
พูดจบไม้ฉากก็วางสายไป
แต่ .... กูยังหน้าแดง ยิ้มจนปวดแก้มอยู่เลยยยย!!
บอกไม่ให้พูดบ๊ายบาย มันดันบอกรักแล้ววางสาย
โอ้ยยยยย .. มึงทำให้กูตกหลุมรักเป็นล้านๆรอบแล้วมั้ง
ไอ้ไม้ฉากกกกกก!!!
ผมนั่งตั้งสติ และนั่งนวดแก้มไปสักพักก็รีบแพ๊คของให้เสร็จ
ก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปมหาวิทยาลัย
วันนี้ผมค่อนข้างจะร่าเริงเป็นพิเศษครับ
บีมมี่แวะมากวนใจผมที่คณะ ผมก็ไม่โกรธไม่เหวี่ยงใส่แบบทุกที 555
พี่อุ้มโทรมาบ่นเรื่องจานสีให้ผมฟัง ผมก็ยังนั่งยิ้มและปลอบใจพี่อุ้มอย่างใจเย็น
คือพี่อุ้มมันไม่ได้เป็นคนดีมากขึ้นหรอกครับ แต่ถ้าไม่รับสายมัน
มันก็จะกระหน่ำโทรไปกวนจานสีอยู่ดี ,, ปกติผมไม่ค่อยรับสายพี่อุ้ม
เบื่อฟังพี่อุ้มบ่น แต่วันนี้ผมอารมณ์ดีครับ 5555+ ยินดีจะแจกความสุขให้ทุกๆคนครับ
พอเลิกเรียนแล้ว แฟรงค์ก็ชวนผมไปที่บ้านเพราะจะคุยกันเรื่องทำโปรเจค
ผมก็รีบตกลงรับปากว่าจะไปทันที เพราะว่าคิดถึงหลานสาวตัวอ้วนของผมด้วยละครับ
พอมาถึงบ้านพี่เจกับแฟรงค์ .. แทนที่จะได้นั่งคิดโปรเจค
แต่ไม่ได้แตะงานเลยครับ 555 เพราะพี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ แล้วยังพี่ยิม กับเพื่อนๆของแฟรงค์มารวมกันที่บ้าน
ไม่เป็นได้ทำงาน หรือคุยงานเลยครับ หัวเราะกันทั้งคืน
“ปั้นๆ ชนแก้วหน่อยสิ”เสียงพี่มี่ดังมาชวนผมชนแก้วน้ำโค้กเกือบทุกๆ 10 นาที
“ปั้นๆ พี่อยากกินขนม เข้าไปทำให้กินหน่อยสิ”เสียงพี่เชนครับ ติดใจคอนเฟรกเคลือบคาราเมลฝีมือผม
ตอนที่มาถึงบ้านแฟรงค์ตอนแรกผมอบไปแล้ว 1 กล่อง
( 1 กล่องของคอนเฟรคขนาด 300 กรัมครับ )
ผมจำได้ว่าคืนนั้นผมอบขนมให้พี่เชนทานไปทั้งหมด 3 รอบ
จนตี 2 พวกพี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ ก็ขอกลับไปพักกันก่อน
(จริงๆพี่ควรกลับกันนานแล้วครับ TT )
ผมช่วยพี่เจเก็บของ เพราะตอนนี้แฟรงค์มันก็เมาจนหลับไปแล้วครับ
“ขอโทษทีนะปั้น ต้องมาคอยทำขนม คอยกินเหล้ากับพวกมัน”พี่เจหันมารับแก้วน้ำจากมือผมไป ก่อนจะขอโทษผมอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรครับพี่เจ ยังไงๆกลับห้องไปก็อยู่คนเดียวอยู่ละครับ
มาอยู่ที่นี้กับพวกพี่ๆก็ไม่เหงาดีครับ”พี่เจสิ่งยิ้มมาให้ผม ก่อนจะเดินเอาของไปเก็บไว้ในครัว
กว่าจะได้รอยยิ้มละมุนจากพี่เจนี้ถือว่านานเอาเรื่องนะครับ
ตั้งแต่คดีที่ผมไปเอาทีชเชอร์กลับมาให้ลุงธีระ
พี่เจยังคงไม่ค่อยไว้ใจผมสักเท่าไหร่
ถึงจะรู้ว่าผมไม่แย่งทีชเชอร์จากพี่เจแล้วก็ตาม
ผมช่วยพี่เจเก็บโต๊ะจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เลยขอตัวกลับห้อง
ตอนแรกพี่เจจะให้นอนที่บ้านด้วยกัน แต่ผมไม่ชินกับการนอนบ้านคนอื่น
เลยบอกพี่เจว่ากลับไหว ก่อนจะรับปากว่าถึงห้องแล้วจะรีบโทรมารายงานตัวพี่เจเลยยอมให้กลับครับ
ผมกลับมาถึงห้องเกือบๆตี 4 ก็รีบอาบน้ำเตรียมจะนอน
เพราะพรุ่งนี้ไม่ต้องส่งขนม และไม่มีเรียน กะไว้ว่าจะตื่นเย็นๆ 55555+
แต่พออาบน้ำเสร็จแล้ว ยังไม่ทันได้ล้มตัวลงนอนเลยครับ
เสียงมือถือผมก็ดังขึ้นมาซะก่อน
เวลาเดิมกับเมื่อคืนเลยนี้หว่า ..
ผมยิ้มให้กับสายเรียกเข้าที่โทรมายามวิกาลสายนี้
ก่อนจะกดรับสาย ...
“เข้าเวรหรอ”ไม่มีเสียงของไม้ฉากตอบกลับมาครับ
แต่เป็นเสียงร้องเพลงจากไม้ฉาก
ที่ผมคิดว่า .. มันก็เพี้ยนพอๆกับผมนั้นแหละครับ 55555+
กดฟังด้วยกันนะ'https://www.youtube.com/v/ylW3h1E0jhY“อยากเจอเหลือเกิน ,, ยิ่งคิดถึงเธอเท่าไหร่ ยิ่งทำให้รู้สึกว่าขาดเธอทำให้ฉันทนแทบไม่ไหว"
และยิ่งแน่ใจ เธอทำให้ฉันหวั่นไหว ไม่ใช่ความเงียบงัน แต่มันคือทุกครั้งที่คิดถึงเธอ”
“ว่าแต่กูเสียงเพี้ยน ,, มึงก็ไม่ต่างจากกูเลยนะ”ด่ามันแก้เขินครับ 555+
“วันนี้คุยด้วยไม่ได้นะ เมื่อวานมีเหตุนะ วันนี้เลยต้องระวังกันมากกว่าเดิม
อาจจะหายไปอีกหลายวัน .. กูรู้สึกแย่เลยวะ
ทั้งๆที่ได้มาคุยกันเหมือนเดิมแล้ว กูกลับใส่ใจมึงไม่ได้
ไม่ต่างจากเดิมเลย มึงจะไหวไหมวะ รอกูได้ไหม?”ไม้ฉากที่เป็นคนใส่ใจความรู้สึกผมแบบนี้ ,, คือ ไม้ฉากที่ผมรักมาเสมอครับ
“นี้ก็ไม่ได้คุยกันมาตั้งหลายเดือน กูยังรอไหมละ?
ไปทำหน้าที่มึงเหอะนะ กูขอแค่เรื่องเดียว มึงทำให้กูได้ไหม?”
“เรื่องไรมึงว่ามาเลย กูจะทำให้มึงทุกๆอย่างเลยละ”ไม้ฉากตอบกลับมาด้วยเสียงที่แจ่มใสกว่าเดิมเยอะเลยครับ
“กลับมาแล้ว แวะมาหากูนะ
กลับมาห้องคุมะของเรา ..บ้านของเรา
กูรอมึงอยู่นะ”
“ปั้น … กูรักมึงนะ โคตรรักมึงเลยวะ!”ให้มันตอบอีกอย่าง มันก็ดันไปตอบอีกอย่าง
555+ ถึงมันไม่บอกผมก็รู้ครับ ,, ว่ามันรักผมมากแค่ไหน : )
( โคตรมั่นใจเลยคะคุณน้องงง ,, เบ้ปากกแรงงมากกก )
“อืมมม ปั้นก็รักไม้นะครับ นี้ปั้นพูดมึงกูเยอะมากเลยละ
รีบๆกลับมาทำโทษนะ”
“อ่อยยย ไปเอาวิธีอ่อยจากใครมาเนี้ยไอ้เตี้ยย!!
อยากจะกลับไปวันนี้พรุ่งนี้แล้วเนี้ยย”5555555555555+ อ่อยหรอครับ
ที่ผมทำคืออ่อยหรอ?
หืออ .. ทำไมปั้นไม่รู้ตัวเลยละเนี้ยยยยยยยยยยยยยยย ^___^
(เบ้ปากใส่หนักกว่าเดิม ,, ,แถมมองบนด้วยย)
“5555555555+ ใครอ่อยย โหววว นี้มาจากใจเลยนะเว้ยย”
“กลับไปมึงโดนแน่ .. เก่งแบบที่ปากพูดด้วยนะครับคุณ”ทำไมฟังแล้วรู้สึกสยองแปลกๆ เหมือนกับจะเป็นไข้เลยย 555+
“มาเถอะนะ ,, จะคอยดูจะโดนหนักแค่ไหนกันเชียววะ”เอาเส่ะ ,, เรื่องปากเก่งนี้ขอให้บอก 555+ ไม่เป็นสองรองใครอะแน่นอนน
“ฝากไว้ก่อนเถอะ เดี๋ยวต้องวางแล้วนะมึง
คิดถึง ห้ามอ่อย ห้ามแรด ห้ามดื้อ ห้ามนอนดึก ห้ามคุยกับผู้ชาย ห้ามใกล้บีม ห้ามทุกอย่าง”ดูมันสั่งสิครับ - -‘
“ถ้าจะห้ามแบบนี้บอกให้กูไปเรียนแล้วกลับห้องเลยจะง่ายกว่านะ”
“ใช่นั้นแหละ ,, คือสิ่งที่กูต้องการ”เอากับมันสิครับ .. ผมประชดมันเล่นๆมันดันเอาจริงด้วยอะ
บ้าไปแล้ววว .. ไอ้บ้า!!
“งั้นรีบกลับมาจับกูมัดไว้ละกันนะ 555 ตอนนี้ไม่มีคนคอยห้ามกูขอแรดก่อนละกัน”
“ได้ๆ กูกลับไปมึงโดนจัดหนักเอาแบบออกห้องไมได้สัก 2 – 3 วันเลยละกันนะ”หือออ ,, ติดเชื้อยูโรมาอีกแล้วว โหด เถื่อนแบบนี้
“พอๆเลิกพูดเถอะ กูเริ่มกลัวแล้วละนะ ไปทำงานเลยมึง แล้วระวังตัวเองดีๆ
กลับมากอดกูไวๆ นึกถึงหน้าท้องกูไว้ แล้วกลับมานะ”นี้กูพูดอะไรออกไปวะเนี้ยย 5555+
“ปั้นสิบบ!!!!!”
“อารายยยยยยยยย”
“พูดแบบนี้กูจะทำงานได้ไหมเนี้ยย มึงนี้มันนน !!!
ไม่พูดด้วยแล้ว ไปทำงานละนะ .. หน้าท้องมึงขาวจนกูแสบตาหมดละ
ไอ้เตี้ยยยยยยย!!! “พูดเสร็จมันก็กดวางสายไปเลยครับ
อะไรของมึง .. หน้าท้องกูขาวจนแสบตา
โอ้ยย ขำ 55555+
นั้นแหละครับ … คือการกลับมาของผมและไม้ฉาก
เหมือนระยะห่างต่างๆที่ต่างคนต่างเงียบไปไม่มีผลอะไรกับพวกผมเลย
พอได้คุยกันปุ๊บ .. ความรู้สึกที่มันเก็บไว้อยู่เต็มหัวใจมันก็ได้คลายจากการโดนล๊อคไว้
ผมยิ้มได้แบบที่อยากยิ้ม … มีความสุขกับการได้คุยกับไม้ฉากไปแบบนี้.
รักของผม .. ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน
ความรักของผมก็ยังเป็นของคนๆนี้ คนเดียว …
ภาคิน : )
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59|| (อ่าน 253702 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก